Meet Our Esteemed Judges

JUDGE 

न्यायकर्ताहरू

पुस्‍तक परिचय

यो पुस्तकको नाउँ न्यायकर्ता २:१६ “परमप्रभुले तिनीहरूमाथि न्यायकर्ताहरू खड़ा गर्नुभयो…” को आधारमा राखिएको हो।

यो पुस्तकको लेखकको बारेमा कतै पनि स्पष्‍ट उल्‍लेख गरिएको छैन।

यस पुस्तकले ओगटेको ऐतिहासिक समयलाई इस्राएलको इतिहासको ‘अधिकारको युग’ भन्‍न सक्छौँ। कारण यस पुस्तकमा इस्राएलले गरेको परमेश्‍वर विरूद्धको पाप र तिनीहरूलाई परमेश्‍वरले ल्याउनुभएको न्यायको चक्र ७ पटकसम्म दोहोरिरहेको थियो।

यस युगमा परमेश्‍वर स्वयमले इस्राएलीहरूको अगुवाइ र न्याय गर्नुभएको थियो। यसकारण यो पुस्तक राजा शाऊलको अभिषेकको तुरुन्तै पछि लेखिएको हुनुपर्छ तसर्थ यो पुस्तक १०४०-१०२० ई.पू. को बीचमा लेखिएको हुनुपर्छ। यस पुस्तकको मुख्य विषय “परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे खराब थियो इस्राएलले त्यही गरे” हो र यसको मुख्य पद न्यायकर्ता २१:२५ “ती दिनमा इस्राएलमा कुनै राजा थिएन, र हरेक मानिसले आफ्नो दृष्टिमा जे ठीक लाग्यो, त्यही गर्दथ्यो।”

यस पुस्तकलाई जम्मा तीन भागमा विभाजन गरी अध्यायन गर्न सकिन्छ:

१. १-२ अध्याय: इस्राएलको आत्मिक पतन भएको अवस्था

२. ३-१६ अध्याय: पापको सात चक्र, अनाज्ञाकारीता र छुटकारा

३. १७-२१ अध्याय: आत्मिक नाश भएको अवस्था

JUDGE - 1:1-36,

न्यायकर्ताहरू 1

यहूदा र शिमियोनले अदोनी-बेजेकलाई पक्रेका
1यहोशूको मृत्‍युपछि कुनचाहिँ कुलले कनानीहरूलाई पहिले आक्रमण गर्नुपर्छ भनी इस्राएलीहरूले परमप्रभुसित सोधपूछ गरे।
2परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “यहूदाले आक्रमण गरोस्‌। मैले त्‍यो देश तिनीहरूका हातमा सुम्‍पिदिएको छु।”
3यहूदाका मानिसहरूले आफ्‍ना दाजुभाइ शिमियोनीहरूलाई भने, “हाम्रो भागमा परेको जग्‍गामा हामीसँग आओ, र हामी कनानीहरूसँग लड़ाइँ गरौं। अनि हामी पनि तिमीहरूको भागमा परेको जग्‍गामा तिमीहरूसँग जानेछौं।” यसैले शिमियोन तिनीहरूसँग गए।
4तब यहूदा आक्रमण गर्नलाई अगि बढ़े, र परमप्रभुले कनानीहरू र परिज्‍जीहरूलाई तिनीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभयो। तिनीहरूले उनीहरूका दश हजारलाई बेजेकमा मारे। 5त्‍यहाँ तिनीहरूले अदोनी-बेजेकलाई भेट्टाए र तिनीहरूले लड़ाइँ गरे, र कनानीहरू र परिज्‍जीहरूलाई तिनीहरूले परास्‍त गरे। 6अदोनी-बेजेकचाहिँ भागे, तर तिनीहरूले उनलाई खेदेर पक्रे, र उनका हात र खुट्टाका बूढ़ी-औँला काटिदिए।
7अदोनी-बेजेकले भने, “हात र खुट्टाका बूढ़ी-औँला काटिएका सत्तरी जना राजाहरू मेरो टेबिलमुनि जूठाहरू टिप्‍ने गर्थे। मैले उनीहरूलाई जस्‍तो गरेको थिएँ परमेश्‍वरले मलाई त्‍यस्‍तै गर्नुभएको छ।” तब तिनीहरूले उनलाई यरूशलेममा ल्‍याए र उनी त्‍यहीँ मरे।
यहूदाले यरूशलेम र हेब्रोन विजय गरेका
8यहूदाका मानिसहरूले यरूशलेममाथि चढ़ाइ गरेर त्‍यसलाई कब्‍जा गरे। तिनीहरूले त्‍यसका मानिसहरूलाई तरवारले मारे, र त्‍यस सहरमा आगो लगाइदिए।
9त्‍यसपछि यहूदाका मानिसहरू दक्षिणतिर लागेर पहाड़ी देशमा, नेगेवमा र तराईमा भएका कनानीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई उँधोतिर झरे। 10तिनीहरूले हेब्रोनका कनानीहरूलाई आक्रमण गरे, र शेशै, अहीमन र तल्‍मैलाई परास्‍त गरे। (हेब्रोनको पहिलेको नाउँ किर्यत-अर्बा थियो।)
ओत्‍निएलले दबीर विजय गरेर अक्‍सालाई पाएका
11त्‍यहाँबाट तिनीहरू दबीरका बासिन्‍दाहरूका विरुद्धमा जाइलागे। (दबीरको पहिलेको नाउँ किर्यत-सेपेर थियो।) 12अनि कालेबले भने, “जसले किर्यत-सेपेरलाई आक्रमण गरेर त्‍यो लिन्‍छ, त्‍यससँग म मेरी छोरी अक्‍सालाई विवाह गरिदिनेछु।” 13तब कालेबका भाइ कनजका छोरा ओत्‍निएलले त्‍यो लिए। र कालेबले आफ्‍नी छोरी अक्‍सालाई उनीसँग विवाह गरिदिए।
14एक दिन जब अक्‍सा ओत्‍निएलकहाँ आइन्‌ तब उनले तिनलाई आफ्‍ना पितासित एक टुक्रा जमिन माग्‍नलाई सुर्‍याए। जब तिनी आफ्‍नो गधाबाट ओर्लिन्‌ तब कालेबले तिनलाई सोधे, “तँलाई के चाहियो?”
15तिनले भनिन्, “मलाई एउटा दाइजो दिनुहोस्‌। तपाईंले मलाई नेगेवमा जग्‍गा दिनुभएको कारणले, अब मलाई पानीका मूलहरू पनि दिनुहोस्‌।” यसैले कालेबले तिनलाई माथिल्‍लो र तल्‍लो दुवै पानीका मूलहरू दिए।
यहूदा र बेन्‍यामीनका अरू विजयहरू
16मोशाका ससुराका सन्‍तान, केनीहरू यहूदाका मानिसहरूसँग खजूरका रूखहरूको सहरबाट आराद नजिकको नेगेवमा भएको यहूदाको उजाड़-भूमिमा गए, र त्‍यहाँका मानिसहरूसँग बसोबास गर्न लागे।
17त्‍यसपछि यहूदाका मानिसहरूले आफ्‍ना दाजुभाइ शिमियोनहरूसँग गएर सपतमा बस्‍ने कनानीहरूलाई आक्रमण गरेर त्‍यस सहरलाई पूर्ण रूपले नाश गरे। यसकारण त्‍यस सहरको नाउँ होर्मा राखियो। 18यहूदाले गाजा, अश्‍कलोन र एक्रोन सहरहरू र तिनका वरिपरिका जग्‍गाहरू पनि लिए।
19परमप्रभु यहूदासँग हुनुहुन्‍थ्‍यो, र तिनीहरूले पहाड़ी देशमाथि अधिकार गरे। तर बेँसीका बासिन्‍दाहरूलाई तिनीहरूले धपाउन सकेनन्, किनभने उनीहरूका फलामका रथहरू थिए। 20तब मोशाले खटाएअनुसार कालेबलाई हेब्रोन दिइयो, र तिनले अनाकका तीन भाइ छोराहरूलाई धपाए। 21तर बेन्‍यामीनीहरूले यरूशलेमका यबूसीहरूलाई धपाएनन्‌। यसैले यबूसीहरू आजको दिनसम्‍म बेन्‍यामीनीहरूसँग यरूशलेममा बसेका छन्‌। 
योसेफले बेथेल विजय गरेका
22योसेफका कुलले बेथेल आक्रमण गरे, र परमप्रभु तिनीहरूसँग हुनुहुन्‍थ्‍यो। 23तिनीहरूले बेथेलमा गुप्‍तचरहरू पठाए। (पहिले बेथेलको नाउँ लूज थियो।) 24यी गुप्‍तचरहरूले एक जना मानिसलाई सहरबाट बाहिर आइरहेको देखेर त्‍यसलाई भने, “सहरभित्र कसरी पस्‍ने हो हामीलाई बताइदेऊ, र हामी तिम्रो केही नोक्‍सानी हुन दिनेछैनौं।” 25यसैले त्‍यसले तिनीहरूलाई सहरमा कसरी पस्‍ने हो सो बताइदियो, र तिनीहरूले सहरका मानिसलाई तरवारले मारे, तर त्‍यस मानिस र त्‍यसका सारा परिवारलाई छोड़िदिए। 26त्‍यो मानिस हित्तीहरूको देशमा गयो, र त्‍यसले त्‍यहाँ एउटा सहर बनायो, र त्‍यसको नाउँ लूज राख्‍यो। त्‍यस सहरको नाउँ आजसम्‍म यही छ।
मनश्‍शे र एफ्राइमका विजयको विस्‍तार
27तर मनश्‍शेले बेथ-शान, तानाक, डोर, यिबलाम र मगिद्दो र तिनका बस्‍तीहरूका बासिन्‍दाहरूलाई धपाएनन्‌। किनकि कनानीहरू ती ठाउँहरूमा बसिरहन मन गरे।  28पछि जब इस्राएलीहरू शक्तिशाली भए तब तिनीहरूले उनीहरूलाई बेगार काममा लगाए, तर तिनीहरूले कहिल्‍यै जम्‍मैलाई धपाएनन्‌। 29न त एफ्राइमले गेजेरमा बस्‍ने कनानीहरूलाई धपाए, तर कनानीहरू गेजेरमा तिनीहरूसँग बसिरहे। 
अरू कुलहरूका विजयको विस्‍तार
30जबूलूनले कित्रोन र नहलोलका कनानीहरूलाई धपाएनन्, तर तिनीहरू उनीहरूसँग बसे, र तिनीहरूले उनीहरूलाई बेगार काम गर्ने तुल्‍याए। 31आशेरले अक्‍को, सीदोन, अहलाब, अक्‍जीब, हेलवा, अपेक र रहोबका बासिन्‍दाहरूलाई धपाएनन्‌। 32यसरी आशेरीहरू कनानी बासिन्‍दाहरूसँगै बसे, किनभने तिनीहरूले उनीहरूलाई धपाएनन्‌। 33नप्‍तालीले बेथ-शेमेश र बेथ-अनातका बासिन्‍दाहरूलाई धपाएनन्, तर त्‍यहाँका कनानीहरूसँग बसे, र बेथ-शेमेश र बेथ-अनातका बासिन्‍दाहरू तिनीहरूका लागि बेगार काम गर्ने भए। 34एमोरीहरूले दानका सन्‍तानहरूलाई पहाड़ी देशमा धपाए र तिनीहरूलाई बेँसीमा आउन दिएनन्‌। 35एमोरीहरूले हेरेस डाँड़ा, अय्‍यालोन र शाल्‍बीममा डटेर बस्‍ने दृढ़ता गरे, तर जब योसेफको कुल उनीहरूमाथि प्रबल भयो, उनीहरू पनि बेगार काममा लगाइए। 36एमोरीहरूको सिमाना अक्रब्‍बीमको उकालोदेखि सेलासम्‍म पर्थ्‍यो।
.........................................................................

Israel Fights the Remaining Canaanites

1 After the death of Joshua, the Israelites asked the Lord, “Who of us is to go up first to fight against the Canaanites?”

2 The Lord answered, “Judah shall go up; I have given the land into their hands.”

3 The men of Judah then said to the Simeonites their fellow Israelites, “Come up with us into the territory allotted to us, to fight against the Canaanites. We in turn will go with you into yours.” So the Simeonites went with them.

4 When Judah attacked, the Lord gave the Canaanites and Perizzites into their hands, and they struck down ten thousand men at Bezek. 5 It was there that they found Adoni-Bezek and fought against him, putting to rout the Canaanites and Perizzites. 6 Adoni-Bezek fled, but they chased him and caught him, and cut off his thumbs and big toes.

7 Then Adoni-Bezek said, “Seventy kings with their thumbs and big toes cut off have picked up scraps under my table. Now God has paid me back for what I did to them.” They brought him to Jerusalem, and he died there.

8 The men of Judah attacked Jerusalem also and took it. They put the city to the sword and set it on fire.

9 After that, Judah went down to fight against the Canaanites living in the hill country, the Negev and the western foothills. 10 They advanced against the Canaanites living in Hebron (formerly called Kiriath Arba) and defeated Sheshai, Ahiman and Talmai. 11 From there they advanced against the people living in Debir (formerly called Kiriath Sepher).

12 And Caleb said, “I will give my daughter Aksah in marriage to the man who attacks and captures Kiriath Sepher.” 13 Othniel son of Kenaz, Caleb’s younger brother, took it; so Caleb gave his daughter Aksah to him in marriage.

14 One day when she came to Othniel, she urged him[a] to ask her father for a field. When she got off her donkey, Caleb asked her, “What can I do for you?”

15 She replied, “Do me a special favor. Since you have given me land in the Negev, give me also springs of water.” So Caleb gave her the upper and lower springs.

16 The descendants of Moses’ father-in-law, the Kenite, went up from the City of Palms[b] with the people of Judah to live among the inhabitants of the Desert of Judah in the Negev near Arad.

17 Then the men of Judah went with the Simeonites their fellow Israelites and attacked the Canaanites living in Zephath, and they totally destroyed[c] the city. Therefore it was called Hormah.[d] 18 Judah also took[e] Gaza, Ashkelon and Ekron—each city with its territory.

19 The Lord was with the men of Judah. They took possession of the hill country, but they were unable to drive the people from the plains, because they had chariots fitted with iron. 20 As Moses had promised, Hebron was given to Caleb, who drove from it the three sons of Anak. 21 The Benjamites, however, did not drive out the Jebusites, who were living in Jerusalem; to this day the Jebusites live there with the Benjamites.

22 Now the tribes of Joseph attacked Bethel, and the Lord was with them. 23 When they sent men to spy out Bethel (formerly called Luz), 24 the spies saw a man coming out of the city and they said to him, “Show us how to get into the city and we will see that you are treated well.” 25 So he showed them, and they put the city to the sword but spared the man and his whole family. 26 He then went to the land of the Hittites, where he built a city and called it Luz, which is its name to this day.

27 But Manasseh did not drive out the people of Beth Shan or Taanach or Dor or Ibleam or Megiddo and their surrounding settlements, for the Canaanites were determined to live in that land. 28 When Israel became strong, they pressed the Canaanites into forced labor but never drove them out completely. 29 Nor did Ephraim drive out the Canaanites living in Gezer, but the Canaanites continued to live there among them. 30 Neither did Zebulun drive out the Canaanites living in Kitron or Nahalol, so these Canaanites lived among them, but Zebulun did subject them to forced labor. 31 Nor did Asher drive out those living in Akko or Sidon or Ahlab or Akzib or Helbah or Aphek or Rehob. 32 The Asherites lived among the Canaanite inhabitants of the land because they did not drive them out. 33 Neither did Naphtali drive out those living in Beth Shemesh or Beth Anath; but the Naphtalites too lived among the Canaanite inhabitants of the land, and those living in Beth Shemesh and Beth Anath became forced laborers for them. 34 The Amorites confined the Danites to the hill country, not allowing them to come down into the plain. 35 And the Amorites were determined also to hold out in Mount Heres, Aijalon and Shaalbim, but when the power of the tribes of Joseph increased, they too were pressed into forced labor. 36 The boundary of the Amorites was from Scorpion Pass to Sela and beyond.

......................................................................
ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 1

यहूदा र शिमियोनले अदोनी-बेजेकलाई पक्रेका
1यहोशूको मृत्‍युपछि कुनचाहिँ कुलले कनानीहरूलाई पहिले आक्रमण गर्नुपर्छ भनी इस्राएलीहरूले परमप्रभुसित सोधपूछ गरे।
Now after the death of Joshua it came to pass, that the children of Israel asked the LORD, saying, Who shall go up for us against the Canaanites first, to fight against them?
2परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “यहूदाले आक्रमण गरोस्‌। मैले त्‍यो देश तिनीहरूका हातमा सुम्‍पिदिएको छु।”
And the LORD said, Judah shall go up: behold, I have delivered the land into his hand.
3यहूदाका मानिसहरूले आफ्‍ना दाजुभाइ शिमियोनीहरूलाई भने, “हाम्रो भागमा परेको जग्‍गामा हामीसँग आओ, र हामी कनानीहरूसँग लड़ाइँ गरौं। अनि हामी पनि तिमीहरूको भागमा परेको जग्‍गामा तिमीहरूसँग जानेछौं।” यसैले शिमियोन तिनीहरूसँग गए।
And Judah said unto Simeon his brother, Come up with me into my lot, that we may fight against the Canaanites; and I likewise will go with thee into thy lot. So Simeon went with him.
4तब यहूदा आक्रमण गर्नलाई अगि बढ़े, र परमप्रभुले कनानीहरू र परिज्‍जीहरूलाई तिनीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभयो। तिनीहरूले उनीहरूका दश हजारलाई बेजेकमा मारे।
And Judah went up; and the LORD delivered the Canaanites and the Perizzites into their hand: and they slew of them in Bezek ten thousand men.
 5त्‍यहाँ तिनीहरूले अदोनी-बेजेकलाई भेट्टाए र तिनीहरूले लड़ाइँ गरे, र कनानीहरू र परिज्‍जीहरूलाई तिनीहरूले परास्‍त गरे।
And they found Adoni-bezek in Bezek: and they fought against him, and they slew the Canaanites and the Perizzites.
 6अदोनी-बेजेकचाहिँ भागे, तर तिनीहरूले उनलाई खेदेर पक्रे, र उनका हात र खुट्टाका बूढ़ी-औँला काटिदिए।
But Adoni-bezek fled; and they pursued after him, and caught him, and cut off his thumbs and his great toes.
7अदोनी-बेजेकले भने, “हात र खुट्टाका बूढ़ी-औँला काटिएका सत्तरी जना राजाहरू मेरो टेबिलमुनि जूठाहरू टिप्‍ने गर्थे। मैले उनीहरूलाई जस्‍तो गरेको थिएँ परमेश्‍वरले मलाई त्‍यस्‍तै गर्नुभएको छ।” तब तिनीहरूले उनलाई यरूशलेममा ल्‍याए र उनी त्‍यहीँ मरे।
And Adoni-bezek said, Threescore and ten kings, having their thumbs and their great toes cut off, gathered their meat under my table: as I have done, so God hath requited me. And they brought him to Jerusalem, and there he died.
 
यहूदाले यरूशलेम र हेब्रोन विजय गरेका
8यहूदाका मानिसहरूले यरूशलेममाथि चढ़ाइ गरेर त्‍यसलाई कब्‍जा गरे। तिनीहरूले त्‍यसका मानिसहरूलाई तरवारले मारे, र त्‍यस सहरमा आगो लगाइदिए।
Now the children of Judah had fought against Jerusalem, and had taken it, and smitten it with the edge of the sword, and set the city on fire.
9त्‍यसपछि यहूदाका मानिसहरू दक्षिणतिर लागेर पहाड़ी देशमा, नेगेवमा र तराईमा भएका कनानीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई उँधोतिर झरे। 
And afterward the children of Judah went down to fight against the Canaanites, that dwelt in the mountain, and in the south, and in the valley.
10तिनीहरूले हेब्रोनका कनानीहरूलाई आक्रमण गरे, र शेशै, अहीमन र तल्‍मैलाई परास्‍त गरे। (हेब्रोनको पहिलेको नाउँ किर्यत-अर्बा थियो।)
And Judah went against the Canaanites that dwelt in Hebron: (now the name of Hebron before was Kirjath-arba:) and they slew Sheshai, and Ahiman, and Talmai.
 
ओत्‍निएलले दबीर विजय गरेर अक्‍सालाई पाएका
11त्‍यहाँबाट तिनीहरू दबीरका बासिन्‍दाहरूका विरुद्धमा जाइलागे। (दबीरको पहिलेको नाउँ किर्यत-सेपेर थियो।)
And from thence he went against the inhabitants of Debir: and the name of Debir before was Kirjath-sepher:
 12अनि कालेबले भने, “जसले किर्यत-सेपेरलाई आक्रमण गरेर त्‍यो लिन्‍छ, त्‍यससँग म मेरी छोरी अक्‍सालाई विवाह गरिदिनेछु।” 
And Caleb said, He that smiteth Kirjath-sepher, and taketh it, to him will I give Achsah my daughter to wife.
13तब कालेबका भाइ कनजका छोरा ओत्‍निएलले त्‍यो लिए। र कालेबले आफ्‍नी छोरी अक्‍सालाई उनीसँग विवाह गरिदिए।
And Othniel the son of Kenaz, Caleb's younger brother, took it: and he gave him Achsah his daughter to wife.
14एक दिन जब अक्‍सा ओत्‍निएलकहाँ आइन्‌ तब उनले तिनलाई आफ्‍ना पितासित एक टुक्रा जमिन माग्‍नलाई सुर्‍याए। जब तिनी आफ्‍नो गधाबाट ओर्लिन्‌ तब कालेबले तिनलाई सोधे, “तँलाई के चाहियो?”
And it came to pass, when she came to him, that she moved him to ask of her father a field: and she lighted from off her ass; and Caleb said unto her, What wilt thou?
15तिनले भनिन्, “मलाई एउटा दाइजो दिनुहोस्‌। तपाईंले मलाई नेगेवमा जग्‍गा दिनुभएको कारणले, अब मलाई पानीका मूलहरू पनि दिनुहोस्‌।” यसैले कालेबले तिनलाई माथिल्‍लो र तल्‍लो दुवै पानीका मूलहरू दिए।
And she said unto him, Give me a blessing: for thou hast given me a south land; give me also springs of water. And Caleb gave her the upper springs and the nether springs.
 
यहूदा र बेन्‍यामीनका अरू विजयहरू
16मोशाका ससुराका सन्‍तान, केनीहरू यहूदाका मानिसहरूसँग खजूरका रूखहरूको सहरबाट आराद नजिकको नेगेवमा भएको यहूदाको उजाड़-भूमिमा गए, र त्‍यहाँका मानिसहरूसँग बसोबास गर्न लागे।
And the children of the Kenite, Moses' father in law, went up out of the city of palm trees with the children of Judah into the wilderness of Judah, which lieth in the south of Arad; and they went and dwelt among the people.
17त्‍यसपछि यहूदाका मानिसहरूले आफ्‍ना दाजुभाइ शिमियोनहरूसँग गएर सपतमा बस्‍ने कनानीहरूलाई आक्रमण गरेर त्‍यस सहरलाई पूर्ण रूपले नाश गरे। यसकारण त्‍यस सहरको नाउँ होर्मा राखियो। 
And Judah went with Simeon his brother, and they slew the Canaanites that inhabited Zephath, and utterly destroyed it. And the name of the city was called Hormah.
18यहूदाले गाजा, अश्‍कलोन र एक्रोन सहरहरू र तिनका वरिपरिका जग्‍गाहरू पनि लिए।
Also Judah took Gaza with the coast thereof, and Askelon with the coast thereof, and Ekron with the coast thereof.
19परमप्रभु यहूदासँग हुनुहुन्‍थ्‍यो, र तिनीहरूले पहाड़ी देशमाथि अधिकार गरे। तर बेँसीका बासिन्‍दाहरूलाई तिनीहरूले धपाउन सकेनन्, किनभने उनीहरूका फलामका रथहरू थिए। 
And the LORD was with Judah; and he drave out the inhabitants of the mountain; but could not drive out the inhabitants of the valley, because they had chariots of iron.
20तब मोशाले खटाएअनुसार कालेबलाई हेब्रोन दिइयो, र तिनले अनाकका तीन भाइ छोराहरूलाई धपाए।
And they gave Hebron unto Caleb, as Moses said: and he expelled thence the three sons of Anak.
 21तर बेन्‍यामीनीहरूले यरूशलेमका यबूसीहरूलाई धपाएनन्‌। यसैले यबूसीहरू आजको दिनसम्‍म बेन्‍यामीनीहरूसँग यरूशलेममा बसेका छन्‌। 
And the children of Benjamin did not drive out the Jebusites that inhabited Jerusalem; but the Jebusites dwell with the children of Benjamin in Jerusalem unto this day.
 
योसेफले बेथेल विजय गरेका
22योसेफका कुलले बेथेल आक्रमण गरे, र परमप्रभु तिनीहरूसँग हुनुहुन्‍थ्‍यो। 
And the house of Joseph, they also went up against Beth-el: and the LORD was with them.
23तिनीहरूले बेथेलमा गुप्‍तचरहरू पठाए। (पहिले बेथेलको नाउँ लूज थियो।) 
And the house of Joseph sent to descry Beth-el. (Now the name of the city before was Luz.)
24यी गुप्‍तचरहरूले एक जना मानिसलाई सहरबाट बाहिर आइरहेको देखेर त्‍यसलाई भने, “सहरभित्र कसरी पस्‍ने हो हामीलाई बताइदेऊ, र हामी तिम्रो केही नोक्‍सानी हुन दिनेछैनौं।” 
And the spies saw a man come forth out of the city, and they said unto him, Shew us, we pray thee, the entrance into the city, and we will shew thee mercy.
25यसैले त्‍यसले तिनीहरूलाई सहरमा कसरी पस्‍ने हो सो बताइदियो, र तिनीहरूले सहरका मानिसलाई तरवारले मारे, तर त्‍यस मानिस र त्‍यसका सारा परिवारलाई छोड़िदिए।
And when he shewed them the entrance into the city, they smote the city with the edge of the sword; but they let go the man and all his family.
 26त्‍यो मानिस हित्तीहरूको देशमा गयो, र त्‍यसले त्‍यहाँ एउटा सहर बनायो, र त्‍यसको नाउँ लूज राख्‍यो। त्‍यस सहरको नाउँ आजसम्‍म यही छ।
And the man went into the land of the Hittites, and built a city, and called the name thereof Luz: which is the name thereof unto this day.
 
मनश्‍शे र एफ्राइमका विजयको विस्‍तार
27तर मनश्‍शेले बेथ-शान, तानाक, डोर, यिबलाम र मगिद्दो र तिनका बस्‍तीहरूका बासिन्‍दाहरूलाई धपाएनन्‌। किनकि कनानीहरू ती ठाउँहरूमा बसिरहन मन गरे।  
Neither did Manasseh drive out the inhabitants of Beth-shean and her towns, nor Taanach and her towns, nor the inhabitants of Dor and her towns, nor the inhabitants of Ibleam and her towns, nor the inhabitants of Megiddo and her towns: but the Canaanites would dwell in that land.
28पछि जब इस्राएलीहरू शक्तिशाली भए तब तिनीहरूले उनीहरूलाई बेगार काममा लगाए, तर तिनीहरूले कहिल्‍यै जम्‍मैलाई धपाएनन्‌। 
And it came to pass, when Israel was strong, that they put the Canaanites to tribute, and did not utterly drive them out.
29न त एफ्राइमले गेजेरमा बस्‍ने कनानीहरूलाई धपाए, तर कनानीहरू गेजेरमा तिनीहरूसँग बसिरहे। 
Neither did Ephraim drive out the Canaanites that dwelt in Gezer; but the Canaanites dwelt in Gezer among them.
 
अरू कुलहरूका विजयको विस्‍तार
30जबूलूनले कित्रोन र नहलोलका कनानीहरूलाई धपाएनन्, तर तिनीहरू उनीहरूसँग बसे, र तिनीहरूले उनीहरूलाई बेगार काम गर्ने तुल्‍याए।
Neither did Zebulun drive out the inhabitants of Kitron, nor the inhabitants of Nahalol; but the Canaanites dwelt among them, and became tributaries.
 31आशेरले अक्‍को, सीदोन, अहलाब, अक्‍जीब, हेलवा, अपेक र रहोबका बासिन्‍दाहरूलाई धपाएनन्‌।
Neither did Asher drive out the inhabitants of Accho, nor the inhabitants of Zidon, nor of Ahlab, nor of Achzib, nor of Helbah, nor of Aphik, nor of Rehob:
 32यसरी आशेरीहरू कनानी बासिन्‍दाहरूसँगै बसे, किनभने तिनीहरूले उनीहरूलाई धपाएनन्‌। 
But the Asherites dwelt among the Canaanites, the inhabitants of the land: for they did not drive them out.
33नप्‍तालीले बेथ-शेमेश र बेथ-अनातका बासिन्‍दाहरूलाई धपाएनन्, तर त्‍यहाँका कनानीहरूसँग बसे, र बेथ-शेमेश र बेथ-अनातका बासिन्‍दाहरू तिनीहरूका लागि बेगार काम गर्ने भए। 
Neither did Naphtali drive out the inhabitants of Beth-shemesh, nor the inhabitants of Beth-anath; but he dwelt among the Canaanites, the inhabitants of the land: nevertheless the inhabitants of Beth-shemesh and of Beth-anath became tributaries unto them.
34एमोरीहरूले दानका सन्‍तानहरूलाई पहाड़ी देशमा धपाए र तिनीहरूलाई बेँसीमा आउन दिएनन्‌। 
And the Amorites forced the children of Dan into the mountain: for they would not suffer them to come down to the valley:
35एमोरीहरूले हेरेस डाँड़ा, अय्‍यालोन र शाल्‍बीममा डटेर बस्‍ने दृढ़ता गरे, तर जब योसेफको कुल उनीहरूमाथि प्रबल भयो, उनीहरू पनि बेगार काममा लगाइए। 
But the Amorites would dwell in mount Heres in Aijalon, and in Shaalbim: yet the hand of the house of Joseph prevailed, so that they became tributaries.
36एमोरीहरूको सिमाना अक्रब्‍बीमको उकालोदेखि सेलासम्‍म पर्थ्‍यो।

And the coast of the Amorites was from the going up to Akrabbim, from the rock, and upward.

 

JUDGE - 2:1-23,

न्यायकर्ताहरू 2

बोकीममा परमप्रभुका दूत
1परमप्रभुका दूत गिलगालबाट बोकीममा उक्‍लेर गए, र भने, “मैले तिमीहरूलाई मिश्रदेशबाट लिएर आएँ, र मैले तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई दिन्‍छु भनी शपथ खाएको यस देशमा ल्‍याइपुर्‍याएँ। मैले भनें, ‘जुन करार मैले तिमीहरूसँग गरेको थिएँ त्‍यो कहिल्‍यै भङ्ग गर्नेछैनँ। 2तिमीहरूले पनि यस देशका बासिन्‍दाहरूसँग करार नबाँध्‍नू। तिमीहरूले उनीहरूका वेदीहरू भत्‍काइदिनू’। तर तिमीहरूले मेरो आज्ञापालन गरेनौ। हेर, तिमीहरूले के गर्‍यौ?  3यसैले म भन्‍दछु, ‘म उनीहरूलाई तिमीहरूका सामुन्‍नेबाट धपाउनेछैनँ। उनीहरू तिमीहरूका लागि काँढ़ा र उनीहरूका देवताहरू तिमीहरूका निम्‍ति पासो बन्‍नेछन्‌’।”
4जब परमप्रभुका दूतले यी कुरा इस्राएलीहरूलाई भने, तब तिनीहरू सबै रोए र विलाप गरे। 5यसैले त्‍यस ठाउँको नाउँ बोकीम राखियो। त्‍यहाँ तिनीहरूले परमप्रभुको निम्‍ति बलिदान चढ़ाए।
यहोशूको मृत्‍यु
6यहोशूले इस्राएलीहरूलाई बिदा गरेपछि तिनीहरू हरेक त्‍यस देशमा आ-आफ्‍नो भागमा परेको जग्‍गा ओगट्‌नलाई गए। 7यहोशू जीवित रहुञ्‍जेल र तिनका पछिका धर्म-गुरुहरू बाँचुञ्‍जेल, जसले परमप्रभुले इस्राएलको निम्‍ति गर्नुभएका जम्‍मै ठूला-ठूला कामहरू देखेका थिए, इस्राएली जातिले परमप्रभुको सेवा गर्दैरहे।
8नूनका छोरा यहोशू, परमप्रभुका दास, एक सय दश वर्षको उमेरमा मरे, 9र तिनीहरूले तिनलाई गाश डाँड़ाको उत्तरपट्टि एफ्राइमको पहाड़ी देशमा भएको तिम्‍नथ-हेरेसमा तिनकै निज अधिकारका भागको सिमानाभित्रै गाड़े। 
10त्‍यस जम्‍मै पुस्‍ताका सबै जना आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूसँग मिले। पछि एउटा अर्को पुस्‍ता आयो जसले परमप्रभुलाई चिन्‍दैनथ्‍यो न त उहाँले इस्राएलको निम्‍ति गर्नुभएको कामलाई पनि जान्‍दथ्‍यो।
इस्राएलीहरूको स्‍वधर्म-त्‍याग र न्‍यायकर्ताहरूको सेवा
11जे परमप्रभुको दृष्‍टिमा खराब थियो, इस्राएलीहरूले त्‍यही गर्न लागे, र बाल देवतालाई पूजा गर्न लागे। 12तिनीहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुहुने आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूका परमप्रभु परमेश्‍वरलाई त्‍यागेर तिनीहरू अरू देवताहरूका पछि लागे— अर्थात्, आफ्‍ना वरिपरि बस्‍ने जातिहरूका देवताहरूलाई पछ्याए। तिनीहरू ती देवताहरूका सामुन्‍ने निहुरे, र परमप्रभुलाई क्रोधित तुल्‍याए। 13तिनीहरूले परमप्रभुलाई त्‍यागेर बाल र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई पुजे। 14परमप्रभुले आफ्‍नो क्रोधमा तिनीहरूलाई डाँकूहरू र लुट्‌नेहरूका शिकार तुल्‍याउनुभयो। उहाँले तिनीहरूलाई तिनीहरूका वरिपरिका शत्रुहरूका हातमा बेचिदिनुभयो, र तिनीहरू आफ्‍ना शत्रुहरूका सामुन्‍ने टिक्‍न सकेनन्‌। 15हरेक पल्‍ट तिनीहरू लड़ाइँ गर्न निस्‍कँदा परमप्रभुले आफ्‍नो गम्‍भीर चेताउनी दिनुभएअनुसार तिनीहरूमाथि विपत्ति ल्‍याउनुभयो, र तिनीहरू साह्रै सङ्कष्‍टमा परे।
16त्‍यसपछि परमप्रभुले तिनीहरूमाथि न्‍यायकर्ताहरू खड़ा गर्नुभयो, जसले तिनीहरूलाई यी डाँकाहरूका हातबाट बचाए। 17तर तिनीहरूले यी न्‍यायकर्ताहरूका कुरा पनि सुनेनन्‌। तिनीहरू व्‍यभिचारीसरह अरू देवताहरूको पूजा गर्न र उनीहरूका सामु निहुरन लागे। तिनीहरूले आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरू हिँडेका परमेश्‍वरका आज्ञापालनको बाटो चाँड़ै नै छोड़िदिए। 18जहिले पनि परमप्रभुले तिनीहरूमाथि न्‍यायकर्ता खड़ा गर्नुभयो, परमप्रभु त्‍यो न्‍यायकर्तासँग हुनुहुन्‍थ्‍यो, र तिनी बाँचुञ्‍जेल उहाँले तिनीहरूलाई शत्रुहरूका हातदेखि बचाइराख्‍नुहुन्‍थ्‍यो। किनकि दुर्व्‍यवहार र अत्‍याचारमा पर्दा जहिले पनि तिनीहरूले सुस्‍केरा मार्दथे परमप्रभुले तिनीहरूमाथि दया गर्नुहुन्‍थ्‍यो। 19तर ती न्‍यायकर्ता मर्ने बित्तिकै तिनीहरू आफ्‍ना पुर्खाहरूभन्‍दा पनि अझ बढ्‌ता भ्रष्‍टाचारमा पर्दथे, र अरू देवताहरूलाई पुज्‍दै र उनीहरूका सामु निहुरिँदै आफ्‍नो भक्ति प्रकट गर्दथे। तिनीहरूले आफ्‍ना दुष्‍ट व्‍यवहार र हठी चाललाई छोड्‌न अस्‍वीकार गरे।
20यसकारण परमप्रभु इस्राएलसित क्रोधित हुनुभयो र भन्‍नुभयो, “मैले यिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई दिएको करार यस जातिले भङ्ग गरेको र मेरो आज्ञापालन नगरेको कारणले, 21अब यहोशूले आफ्‍नो मृत्‍युको समयमा छोड़ेका यी सबै जातिहरूमध्‍येको एउटै जातिलाई पनि इस्राएलीहरूका लागि जग्‍गा बनाउनलाई म धपाउनेछैनँ। 22तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूले गरेझैँ तिनीहरू परमप्रभुको मार्गमा ठीकसित हिँड्‌छन्‌ कि भनेर हेर्नलाई यी जातिहरूद्वारा नै म इस्राएललाई जाँच्‍नेछु।” 23परमप्रभुले ती जातिहरूलाई त्‍यसै छोड़िदिनुभएको थियो, र यहोशूको हातमा दिनलाई हतार नगरेर उहाँले उनीहरूलाई धपाउनुभएको थिएन।

.................................................................................

The Angel of the Lord at Bokim

2 The angel of the Lord went up from Gilgal to Bokim and said, “I brought you up out of Egypt and led you into the land I swore to give to your ancestors. I said, ‘I will never break my covenant with you, 2 and you shall not make a covenant with the people of this land, but you shall break down their altars.’ Yet you have disobeyed me. Why have you done this? 3 And I have also said, ‘I will not drive them out before you; they will become traps for you, and their gods will become snares to you.’”

4 When the angel of the Lord had spoken these things to all the Israelites, the people wept aloud, 5 and they called that place Bokim.[a] There they offered sacrifices to the Lord.

Disobedience and Defeat

6 After Joshua had dismissed the Israelites, they went to take possession of the land, each to their own inheritance. 7 The people served the Lord throughout the lifetime of Joshua and of the elders who outlived him and who had seen all the great things the Lord had done for Israel.

8 Joshua son of Nun, the servant of the Lord, died at the age of a hundred and ten. 9 And they buried him in the land of his inheritance, at Timnath Heres[b] in the hill country of Ephraim, north of Mount Gaash.

10 After that whole generation had been gathered to their ancestors, another generation grew up who knew neither the Lord nor what he had done for Israel. 11 Then the Israelites did evil in the eyes of the Lord and served the Baals. 12 They forsook the Lord, the God of their ancestors, who had brought them out of Egypt. They followed and worshiped various gods of the peoples around them. They aroused the Lord’s anger 13 because they forsook him and served Baal and the Ashtoreths. 14 In his anger against Israel the Lord gave them into the hands of raiders who plundered them. He sold them into the hands of their enemies all around, whom they were no longer able to resist. 15 Whenever Israel went out to fight, the hand of the Lord was against them to defeat them, just as he had sworn to them. They were in great distress.

16 Then the Lord raised up judges,[c] who saved them out of the hands of these raiders. 17 Yet they would not listen to their judges but prostituted themselves to other gods and worshiped them. They quickly turned from the ways of their ancestors, who had been obedient to the Lord’s commands. 18 Whenever the Lord raised up a judge for them, he was with the judge and saved them out of the hands of their enemies as long as the judge lived; for the Lord relented because of their groaning under those who oppressed and afflicted them. 19 But when the judge died, the people returned to ways even more corrupt than those of their ancestors, following other gods and serving and worshiping them. They refused to give up their evil practices and stubborn ways.

20 Therefore the Lord was very angry with Israel and said, “Because this nation has violated the covenant I ordained for their ancestors and has not listened to me, 21 I will no longer drive out before them any of the nations Joshua left when he died. 22 I will use them to test Israel and see whether they will keep the way of the Lord and walk in it as their ancestors did.” 23 The Lord had allowed those nations to remain; he did not drive them out at once by giving them into the hands of Joshua.

...............................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 2

बोकीममा परमप्रभुका दूत
1परमप्रभुका दूत गिलगालबाट बोकीममा उक्‍लेर गए, र भने, “मैले तिमीहरूलाई मिश्रदेशबाट लिएर आएँ, र मैले तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई दिन्‍छु भनी शपथ खाएको यस देशमा ल्‍याइपुर्‍याएँ। मैले भनें, ‘जुन करार मैले तिमीहरूसँग गरेको थिएँ त्‍यो कहिल्‍यै भङ्ग गर्नेछैनँ।
And an angel of the LORD came up from Gilgal to Bochim, and said, I made you to go up out of Egypt, and have brought you unto the land which I sware unto your fathers; and I said, I will never break my covenant with you.
 2तिमीहरूले पनि यस देशका बासिन्‍दाहरूसँग करार नबाँध्‍नू। तिमीहरूले उनीहरूका वेदीहरू भत्‍काइदिनू’। तर तिमीहरूले मेरो आज्ञापालन गरेनौ। हेर, तिमीहरूले के गर्‍यौ? 
And ye shall make no league with the inhabitants of this land; ye shall throw down their altars: but ye have not obeyed my voice: why have ye done this?
 3यसैले म भन्‍दछु, ‘म उनीहरूलाई तिमीहरूका सामुन्‍नेबाट धपाउनेछैनँ। उनीहरू तिमीहरूका लागि काँढ़ा र उनीहरूका देवताहरू तिमीहरूका निम्‍ति पासो बन्‍नेछन्‌’।”
Wherefore I also said, I will not drive them out from before you; but they shall be as thorns in your sides, and their gods shall be a snare unto you.
4जब परमप्रभुका दूतले यी कुरा इस्राएलीहरूलाई भने, तब तिनीहरू सबै रोए र विलाप गरे।
And it came to pass, when the angel of the LORD spake these words unto all the children of Israel, that the people lifted up their voice, and wept.
 5यसैले त्‍यस ठाउँको नाउँ बोकीम राखियो। त्‍यहाँ तिनीहरूले परमप्रभुको निम्‍ति बलिदान चढ़ाए।
And they called the name of that place Bochim: and they sacrificed there unto the LORD.
 
यहोशूको मृत्‍यु
6यहोशूले इस्राएलीहरूलाई बिदा गरेपछि तिनीहरू हरेक त्‍यस देशमा आ-आफ्‍नो भागमा परेको जग्‍गा ओगट्‌नलाई गए।
And when Joshua had let the people go, the children of Israel went every man unto his inheritance to possess the land.
 7यहोशू जीवित रहुञ्‍जेल र तिनका पछिका धर्म-गुरुहरू बाँचुञ्‍जेल, जसले परमप्रभुले इस्राएलको निम्‍ति गर्नुभएका जम्‍मै ठूला-ठूला कामहरू देखेका थिए, इस्राएली जातिले परमप्रभुको सेवा गर्दैरहे।
And the people served the LORD all the days of Joshua, and all the days of the elders that outlived Joshua, who had seen all the great works of the LORD, that he did for Israel.
8नूनका छोरा यहोशू, परमप्रभुका दास, एक सय दश वर्षको उमेरमा मरे, 
And Joshua the son of Nun, the servant of the LORD, died, being an hundred and ten years old.
9र तिनीहरूले तिनलाई गाश डाँड़ाको उत्तरपट्टि एफ्राइमको पहाड़ी देशमा भएको तिम्‍नथ-हेरेसमा तिनकै निज अधिकारका भागको सिमानाभित्रै गाड़े। 
And they buried him in the border of his inheritance in Timnath-heres, in the mount of Ephraim, on the north side of the hill Gaash.
10त्‍यस जम्‍मै पुस्‍ताका सबै जना आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूसँग मिले। पछि एउटा अर्को पुस्‍ता आयो जसले परमप्रभुलाई चिन्‍दैनथ्‍यो न त उहाँले इस्राएलको निम्‍ति गर्नुभएको कामलाई पनि जान्‍दथ्‍यो।
And also all that generation were gathered unto their fathers: and there arose another generation after them, which knew not the LORD, nor yet the works which he had done for Israel.
 
इस्राएलीहरूको स्‍वधर्म-त्‍याग र न्‍यायकर्ताहरूको सेवा
11जे परमप्रभुको दृष्‍टिमा खराब थियो, इस्राएलीहरूले त्‍यही गर्न लागे, र बाल देवतालाई पूजा गर्न लागे। 
And the children of Israel did evil in the sight of the LORD, and served Baalim:
12तिनीहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुहुने आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूका परमप्रभु परमेश्‍वरलाई त्‍यागेर तिनीहरू अरू देवताहरूका पछि लागे— अर्थात्, आफ्‍ना वरिपरि बस्‍ने जातिहरूका देवताहरूलाई पछ्याए। तिनीहरू ती देवताहरूका सामुन्‍ने निहुरे, र परमप्रभुलाई क्रोधित तुल्‍याए। 
And they forsook the LORD God of their fathers, which brought them out of the land of Egypt, and followed other gods, of the gods of the people that were round about them, and bowed themselves unto them, and provoked the LORD to anger.
13तिनीहरूले परमप्रभुलाई त्‍यागेर बाल र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई पुजे। 
And they forsook the LORD, and served Baal and Ashtaroth.
14परमप्रभुले आफ्‍नो क्रोधमा तिनीहरूलाई डाँकूहरू र लुट्‌नेहरूका शिकार तुल्‍याउनुभयो। उहाँले तिनीहरूलाई तिनीहरूका वरिपरिका शत्रुहरूका हातमा बेचिदिनुभयो, र तिनीहरू आफ्‍ना शत्रुहरूका सामुन्‍ने टिक्‍न सकेनन्‌।
And the anger of the LORD was hot against Israel, and he delivered them into the hands of spoilers that spoiled them, and he sold them into the hands of their enemies round about, so that they could not any longer stand before their enemies.
 15हरेक पल्‍ट तिनीहरू लड़ाइँ गर्न निस्‍कँदा परमप्रभुले आफ्‍नो गम्‍भीर चेताउनी दिनुभएअनुसार तिनीहरूमाथि विपत्ति ल्‍याउनुभयो, र तिनीहरू साह्रै सङ्कष्‍टमा परे।
Whithersoever they went out, the hand of the LORD was against them for evil, as the LORD had said, and as the LORD had sworn unto them: and they were greatly distressed.
16त्‍यसपछि परमप्रभुले तिनीहरूमाथि न्‍यायकर्ताहरू खड़ा गर्नुभयो, जसले तिनीहरूलाई यी डाँकाहरूका हातबाट बचाए। 
Nevertheless the LORD raised up judges, which delivered them out of the hand of those that spoiled them.
17तर तिनीहरूले यी न्‍यायकर्ताहरूका कुरा पनि सुनेनन्‌। तिनीहरू व्‍यभिचारीसरह अरू देवताहरूको पूजा गर्न र उनीहरूका सामु निहुरन लागे। तिनीहरूले आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरू हिँडेका परमेश्‍वरका आज्ञापालनको बाटो चाँड़ै नै छोड़िदिए। 
And yet they would not hearken unto their judges, but they went a whoring after other gods, and bowed themselves unto them: they turned quickly out of the way which their fathers walked in, obeying the commandments of the LORD; but they did not so.
18जहिले पनि परमप्रभुले तिनीहरूमाथि न्‍यायकर्ता खड़ा गर्नुभयो, परमप्रभु त्‍यो न्‍यायकर्तासँग हुनुहुन्‍थ्‍यो, र तिनी बाँचुञ्‍जेल उहाँले तिनीहरूलाई शत्रुहरूका हातदेखि बचाइराख्‍नुहुन्‍थ्‍यो। किनकि दुर्व्‍यवहार र अत्‍याचारमा पर्दा जहिले पनि तिनीहरूले सुस्‍केरा मार्दथे परमप्रभुले तिनीहरूमाथि दया गर्नुहुन्‍थ्‍यो। 
And when the LORD raised them up judges, then the LORD was with the judge, and delivered them out of the hand of their enemies all the days of the judge: for it repented the LORD because of their groanings by reason of them that oppressed them and vexed them.
19तर ती न्‍यायकर्ता मर्ने बित्तिकै तिनीहरू आफ्‍ना पुर्खाहरूभन्‍दा पनि अझ बढ्‌ता भ्रष्‍टाचारमा पर्दथे, र अरू देवताहरूलाई पुज्‍दै र उनीहरूका सामु निहुरिँदै आफ्‍नो भक्ति प्रकट गर्दथे। तिनीहरूले आफ्‍ना दुष्‍ट व्‍यवहार र हठी चाललाई छोड्‌न अस्‍वीकार गरे।
And it came to pass, when the judge was dead, that they returned, and corrupted themselves more than their fathers, in following other gods to serve them, and to bow down unto them; they ceased not from their own doings, nor from their stubborn way.
20यसकारण परमप्रभु इस्राएलसित क्रोधित हुनुभयो र भन्‍नुभयो, “मैले यिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई दिएको करार यस जातिले भङ्ग गरेको र मेरो आज्ञापालन नगरेको कारणले, 
And the anger of the LORD was hot against Israel; and he said, Because that this people hath transgressed my covenant which I commanded their fathers, and have not hearkened unto my voice;
21अब यहोशूले आफ्‍नो मृत्‍युको समयमा छोड़ेका यी सबै जातिहरूमध्‍येको एउटै जातिलाई पनि इस्राएलीहरूका लागि जग्‍गा बनाउनलाई म धपाउनेछैनँ।
I also will not henceforth drive out any from before them of the nations which Joshua left when he died:
 22तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूले गरेझैँ तिनीहरू परमप्रभुको मार्गमा ठीकसित हिँड्‌छन्‌ कि भनेर हेर्नलाई यी जातिहरूद्वारा नै म इस्राएललाई जाँच्‍नेछु।” 
That through them I may prove Israel, whether they will keep the way of the LORD to walk therein, as their fathers did keep it, or not.
23परमप्रभुले ती जातिहरूलाई त्‍यसै छोड़िदिनुभएको थियो, र यहोशूको हातमा दिनलाई हतार नगरेर उहाँले उनीहरूलाई धपाउनुभएको थिएन।

Therefore the LORD left those nations, without driving them out hastily; neither delivered he them into the hand of Joshua.

JUDGE - 3:1-31,

न्यायकर्ताहरू - 3

इस्राएललाई जाँच्‍नलाई छोडिएका जातिहरू
1यी तिनै जातिहरू हुन्‌ जसलाई परमेश्‍वरले ती इस्राएलीहरूलाई जाँच्‍नलाई छोड्‌नुभएको थियो, जसले कनानका लड़ाइँहरूको अनुभव पाएका थिएनन्‌। 2इस्राएलका आउने पुस्‍ताहरूलाई, अर्थात्‌ जस-जसले पहिले युद्ध गर्न जानेका थिएनन्, तिनीहरूलाई कसरी लड़ाइँ गर्नुपर्ने सो सिकाउने उहाँको अभिप्राय थियो। 3ती जातिहरू यी नै हुन्‌: पलिश्‍तीहरूका पाँच शासकहरू, सबै कनानीहरू, सीदोनीहरू र लेबनानका पहाड़हरूमा बाल-हेर्मोन डाँड़ादेखि लेबो-हमातसम्‍म बस्‍ने हिव्‍वीहरू। 4उहाँको अभिप्रायचाहिँ मोशाद्वारा तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई परमप्रभुले दिनुभएका आज्ञाहरू इस्राएलीहरूले पालन गर्छन्‌ कि गर्दैनन्‌ भनेर जाँच्‍नलाई थियो।
5यसरी इस्राएलीहरू कनानी, हित्ती, एमोरी, परिज्‍जी, हिव्‍वी र यबूसीहरूसँग रहन लागे। 6तिनीहरूले उनीहरूका छोरीहरू विवाह गरे, र आफ्‍नै छोरीहरू पनि उनीहरूका छोराहरूलाई विवाहमा दिए। र तिनीहरूले उनीहरूका देवताहरूलाई पनि पूजा गर्न लागे।
ओत्‍निएलले इस्राएललाई कूशन-रिशातैमको हातबाट छुटाएका
7जुन कुरा परमप्रभुको दृष्‍टिमा खराब थियो इस्राएलीहरूले त्‍यही गरे। तिनीहरूले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई बिर्से र बाल देवताहरू र अशेरा देवीहरूलाई पुज्‍न लागे। 8इस्राएलसँग परमप्रभु क्रोधित हुनुभयो, र उहाँले तिनीहरूलाई अरामनाहारैमका राजा कूशन-रिशातैमको हातमा बेचिदिनुभयो, जसले तिनीहरूलाई आठ वर्षसम्‍म आफ्‍नो अधीनमा राखे। 9तर जब इस्राएलीहरूले सहायताको निम्‍ति परमेश्‍वरलाई पुकारे, तब उहाँले तिनीहरूलाई छुटाउनलाई कालेबका भाइ कनजका छोरा ओत्‍निएललाई खड़ा गर्नुभयो, र तिनले तिनीहरूलाई मुक्त गरे। 10परमप्रभुका आत्‍मा तिनीमाथि आउनुभयो, र तिनी इस्राएलमाथि न्‍यायकर्ता भए। तिनी युद्ध गर्नलाई निस्‍के, र परमप्रभुले अरामका राजा कूशन-रिशातैमलाई तिनको हातमा सुम्‍पिदिनुभयो। ओत्‍निएल उनीमाथि विजयी भए। 11यसरी कनजका छोरा ओत्‍निएलको मृत्‍यु नहोउञ्‍जेल देशमा चालीस वर्षसम्‍म शान्‍ति भयो।
एहूदले इस्राएललाई मोआबीहरूका हातबाट छुटाएका
12फेरि इस्राएलीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो त्‍यही गरे। यसैकारण परमप्रभुले मोआबका राजा एग्‍लोनलाई इस्राएलमाथि अधिकार दिनुभयो। 13एग्‍लोनले अम्‍मोनीहरू र अमालेकीहरूलाई युद्धको निम्‍ति भेला गरे, र इस्राएलीहरूलाई आक्रमण गर्नलाई अगि बढ़े, र खजूरका रूखहरूको सहरमाथि अधिकार गरे। 14इस्राएलीहरू अठार वर्षसम्‍म मोआबका राजा एग्‍लोनको अधीनमा रहे।
15फेरि तिनीहरूले सहायताको निम्‍ति परमप्रभुलाई पुकारे, र उहाँले एक जना मानिस, अर्थात्‌ बेन्‍यामीनी गेराका छोरा, देब्रे हात चल्‍ने एहूदलाई तिनीहरूलाई छुटाउनलाई खड़ा गर्नुभयो। इस्राएलीहरूले तिनलाई मोआबका राजा एग्‍लोनकहाँ तिनीहरूको कर तिर्नलाई पठाए। 16एहूदले आफ्‍नो निम्‍ति एक हात लामो एउटा चुपी बनाएर लुगाभित्र दाहिने जाँघमा बाँधिराखे। 17त्‍यसपछि तिनी मोआबका राजा एग्‍लोनकहाँ कर लिएर गए। एग्‍लोन साह्रै मोटा मानिस थिए। 18एहूदले कर टक्र्याइसकेपछि तिनले करको सौगात बोकेर ल्‍याउने मानिसहरूलाई पठाइदिए। 19तिनी आफूचाहिँ गिलगालमा भएको, मूर्तिहरूको ठाउँदेखि फर्केर आए, र तिनले राजालाई भने, “हे महाराज, मैले हजूरलाई गुप्‍तिमा केही भन्‍नु छ।”
तब एग्‍लोनले चूप लाग्‍ने आदेश दिएर आफ्‍ना सबै सेवकहरूलाई बाहिर पठाए।
20जब उनी आफ्‍नो महलको कौसीको शीतल कोठामा बसिरहेका थिए तब उनका नजिक आएर एहूदले भने, “परमेश्‍वरबाट हजूरलाई मैले एउटा कुरो भन्‍नु छ।” 21तब एग्‍लोन आफ्‍नो आसनबाट उठे, र एहूदले आफ्‍नो देब्रे हातले दाहिनेतिर भएको चुपी निकालेर, उनको भुँड़ीमा रोपिदिए। 22चुपी बीँड़समेत पस्‍यो, र उनको ढाड़बाट निस्‍कियो। बोसोले चुपीलाई छोप्‍यो। तिनले चुपी निकालेनन्, तर त्‍यत्तिकै अवस्‍थामा छोड़िराखे। 23तब एहूद दलानमा निस्‍के र एग्‍लोनलाई भित्रै छोड़ेर ढोकाहरू थुनिदिए र ताल्‍चा लगाइदिए।
24जब तिनी निस्‍किसकेका थिए तब एग्‍लोनका सेवकहरू भित्र आए, र ढोकाहरूमा ताल्‍चा लगाइएको देखेर तिनीहरूले भने, “राजा आफ्‍नो महलको शीतल कोठामा दिसा बसिरहनुभएको होला।” 25धेरै बेरसम्‍म पर्खंदा-पर्खंदा तिनीहरूलाई लाज पनि लाग्‍यो, तापनि एग्‍लोनले कौसीको कोठाका ढोकाहरू खोलेनन्‌। तब तिनीहरूले साँचो लिएर ढोकाहरू खोले, र आफ्‍ना मालिकलाई भूइँमा मरेर लड़िरहेका भेट्टाए।
26तिनीहरू पर्खिरहँदा एहूद उम्‍केर भागे। तिनी मूर्तिहरूको ठाउँदेखि छिरिगएर सीरा भन्‍ने ठाउँमा पुगे। 27अनि एफ्राइमको पहाड़ी देशमा पुगेपछि त्‍यहाँ तिनले तुरही फुके, र इस्राएलीहरू पहाड़बाट आएर तिनले तिनीहरूलाई अगि लाए।
28एहूदले तिनीहरूलाई भने, “मेरो पछि आओ, किनभने परमप्रभुले तिमीहरूका शत्रु मोआबीहरूलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।” यसकारण तिनीहरू तिनका पछिपछि ओर्लेर आए र तिनीहरूले मोआबको सामुको यर्दनका जँघारहरू लिए, र कसैलाई पनि त्‍यहाँबाट पारि जान दिएनन्‌। 29तिनीहरूले त्‍यस दिन दश हजार मोआबीहरूलाई मारे। ती सबै बलिया-बलिया र शूरवीर पुरुषहरू थिए। एक जना पनि उम्‍कन पाएन। 30यसरी त्‍यस दिन मोआब इस्राएलको अधीनमा भए, र देशमा असी वर्षसम्‍म शान्‍ति भइरह्यो।
31एहूदपछि अनातका छोरा शमगर खड़ा भए। तिनले छ सय पलिश्‍तीहरूलाई गोरु धपाउने लहुरोले मारे। तिनले पनि इस्राएलको उद्धार गरे।
..........................................................................................................

CHAPTER - 3

3 These are the nations the Lord left to test all those Israelites who had not experienced any of the wars in Canaan 2 (he did this only to teach warfare to the descendants of the Israelites who had not had previous battle experience): 3 the five rulers of the Philistines, all the Canaanites, the Sidonians, and the Hivites living in the Lebanon mountains from Mount Baal Hermon to Lebo Hamath. 4 They were left to test the Israelites to see whether they would obey the Lord’s commands, which he had given their ancestors through Moses.

5 The Israelites lived among the Canaanites, Hittites, Amorites, Perizzites, Hivites and Jebusites. 6 They took their daughters in marriage and gave their own daughters to their sons, and served their gods.

Othniel

7 The Israelites did evil in the eyes of the Lord; they forgot the Lord their God and served the Baals and the Asherahs. 8 The anger of the Lord burned against Israel so that he sold them into the hands of Cushan-Rishathaim king of Aram Naharaim,[a] to whom the Israelites were subject for eight years. 9 But when they cried out to the Lord, he raised up for them a deliverer, Othniel son of Kenaz, Caleb’s younger brother, who saved them. 10 The Spirit of the Lord came on him, so that he became Israel’s judge[b] and went to war. The Lord gave Cushan-Rishathaim king of Aram into the hands of Othniel, who overpowered him. 11 So the land had peace for forty years, until Othniel son of Kenaz died.

Ehud

12 Again the Israelites did evil in the eyes of the Lord, and because they did this evil the Lord gave Eglon king of Moab power over Israel. 13 Getting the Ammonites and Amalekites to join him, Eglon came and attacked Israel, and they took possession of the City of Palms.[c] 14 The Israelites were subject to Eglon king of Moab for eighteen years.

15 Again the Israelites cried out to the Lord, and he gave them a deliverer—Ehud, a left-handed man, the son of Gera the Benjamite. The Israelites sent him with tribute to Eglon king of Moab. 16 Now Ehud had made a double-edged sword about a cubit[d] long, which he strapped to his right thigh under his clothing. 17 He presented the tribute to Eglon king of Moab, who was a very fat man. 18 After Ehud had presented the tribute, he sent on their way those who had carried it. 19 But on reaching the stone images near Gilgal he himself went back to Eglon and said, “Your Majesty, I have a secret message for you.”

The king said to his attendants, “Leave us!” And they all left.

20 Ehud then approached him while he was sitting alone in the upper room of his palace[e] and said, “I have a message from God for you.” As the king rose from his seat, 21 Ehud reached with his left hand, drew the sword from his right thigh and plunged it into the king’s belly. 22 Even the handle sank in after the blade, and his bowels discharged. Ehud did not pull the sword out, and the fat closed in over it. 23 Then Ehud went out to the porch[f]; he shut the doors of the upper room behind him and locked them.

24 After he had gone, the servants came and found the doors of the upper room locked. They said, “He must be relieving himself in the inner room of the palace.” 25 They waited to the point of embarrassment, but when he did not open the doors of the room, they took a key and unlocked them. There they saw their lord fallen to the floor, dead.

26 While they waited, Ehud got away. He passed by the stone images and escaped to Seirah. 27 When he arrived there, he blew a trumpet in the hill country of Ephraim, and the Israelites went down with him from the hills, with him leading them.

28 “Follow me,” he ordered, “for the Lord has given Moab, your enemy, into your hands.” So they followed him down and took possession of the fords of the Jordan that led to Moab; they allowed no one to cross over. 29 At that time they struck down about ten thousand Moabites, all vigorous and strong; not one escaped. 30 That day Moab was made subject to Israel, and the land had peace for eighty years.

Shamgar

31 After Ehud came Shamgar son of Anath, who struck down six hundred Philistines with an oxgoad. He too saved Israel.

...................................................................................................
ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू - 3

इस्राएललाई जाँच्‍नलाई छोडिएका जातिहरू
1यी तिनै जातिहरू हुन्‌ जसलाई परमेश्‍वरले ती इस्राएलीहरूलाई जाँच्‍नलाई छोड्‌नुभएको थियो, जसले कनानका लड़ाइँहरूको अनुभव पाएका थिएनन्‌। 
Now these are the nations which the LORD left, to prove Israel by them, even as many of Israel as had not known all the wars of Canaan;
2इस्राएलका आउने पुस्‍ताहरूलाई, अर्थात्‌ जस-जसले पहिले युद्ध गर्न जानेका थिएनन्, तिनीहरूलाई कसरी लड़ाइँ गर्नुपर्ने सो सिकाउने उहाँको अभिप्राय थियो।
Only that the generations of the children of Israel might know, to teach them war, at the least such as before knew nothing thereof;
 3ती जातिहरू यी नै हुन्‌: पलिश्‍तीहरूका पाँच शासकहरू, सबै कनानीहरू, सीदोनीहरू र लेबनानका पहाड़हरूमा बाल-हेर्मोन डाँड़ादेखि लेबो-हमातसम्‍म बस्‍ने हिव्‍वीहरू।
Namely, five lords of the Philistines, and all the Canaanites, and the Sidonians, and the Hivites that dwelt in mount Lebanon, from mount Baal-hermon unto the entering in of Hamath.
 4उहाँको अभिप्रायचाहिँ मोशाद्वारा तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई परमप्रभुले दिनुभएका आज्ञाहरू इस्राएलीहरूले पालन गर्छन्‌ कि गर्दैनन्‌ भनेर जाँच्‍नलाई थियो।
And they were to prove Israel by them, to know whether they would hearken unto the commandments of the LORD, which he commanded their fathers by the hand of Moses.
5यसरी इस्राएलीहरू कनानी, हित्ती, एमोरी, परिज्‍जी, हिव्‍वी र यबूसीहरूसँग रहन लागे।
And the children of Israel dwelt among the Canaanites, Hittites, and Amorites, and Perizzites, and Hivites, and Jebusites:
 6तिनीहरूले उनीहरूका छोरीहरू विवाह गरे, र आफ्‍नै छोरीहरू पनि उनीहरूका छोराहरूलाई विवाहमा दिए। र तिनीहरूले उनीहरूका देवताहरूलाई पनि पूजा गर्न लागे।
And they took their daughters to be their wives, and gave their daughters to their sons, and served their gods.
 
ओत्‍निएलले इस्राएललाई कूशन-रिशातैमको हातबाट छुटाएका
7जुन कुरा परमप्रभुको दृष्‍टिमा खराब थियो इस्राएलीहरूले त्‍यही गरे। तिनीहरूले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई बिर्से र बाल देवताहरू र अशेरा देवीहरूलाई पुज्‍न लागे। 
And the children of Israel did evil in the sight of the LORD, and forgat the LORD their God, and served Baalim and the groves.
8इस्राएलसँग परमप्रभु क्रोधित हुनुभयो, र उहाँले तिनीहरूलाई अरामनाहारैमका राजा कूशन-रिशातैमको हातमा बेचिदिनुभयो, जसले तिनीहरूलाई आठ वर्षसम्‍म आफ्‍नो अधीनमा राखे।
Therefore the anger of the LORD was hot against Israel, and he sold them into the hand of Chushan-rishathaim king of Mesopotamia: and the children of Israel served Chushan-rishathaim eight years.
 9तर जब इस्राएलीहरूले सहायताको निम्‍ति परमेश्‍वरलाई पुकारे, तब उहाँले तिनीहरूलाई छुटाउनलाई कालेबका भाइ कनजका छोरा ओत्‍निएललाई खड़ा गर्नुभयो, र तिनले तिनीहरूलाई मुक्त गरे। 
And when the children of Israel cried unto the LORD, the LORD raised up a deliverer to the children of Israel, who delivered them, even Othniel the son of Kenaz, Caleb's younger brother.
10परमप्रभुका आत्‍मा तिनीमाथि आउनुभयो, र तिनी इस्राएलमाथि न्‍यायकर्ता भए। तिनी युद्ध गर्नलाई निस्‍के, र परमप्रभुले अरामका राजा कूशन-रिशातैमलाई तिनको हातमा सुम्‍पिदिनुभयो। ओत्‍निएल उनीमाथि विजयी भए।
And the Spirit of the LORD came upon him, and he judged Israel, and went out to war: and the LORD delivered Chushan-rishathaim king of Mesopotamia into his hand; and his hand prevailed against Chushan-rishathaim.
 11यसरी कनजका छोरा ओत्‍निएलको मृत्‍यु नहोउञ्‍जेल देशमा चालीस वर्षसम्‍म शान्‍ति भयो।
एहूदले इस्राएललाई मोआबीहरूका हातबाट छुटाएका
And the land had rest forty years. And Othniel the son of Kenaz died.
12फेरि इस्राएलीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो त्‍यही गरे। यसैकारण परमप्रभुले मोआबका राजा एग्‍लोनलाई इस्राएलमाथि अधिकार दिनुभयो। 
And the children of Israel did evil again in the sight of the LORD: and the LORD strengthened Eglon the king of Moab against Israel, because they had done evil in the sight of the LORD.
13एग्‍लोनले अम्‍मोनीहरू र अमालेकीहरूलाई युद्धको निम्‍ति भेला गरे, र इस्राएलीहरूलाई आक्रमण गर्नलाई अगि बढ़े, र खजूरका रूखहरूको सहरमाथि अधिकार गरे।
And he gathered unto him the children of Ammon and Amalek, and went and smote Israel, and possessed the city of palm trees.
 14इस्राएलीहरू अठार वर्षसम्‍म मोआबका राजा एग्‍लोनको अधीनमा रहे।
So the children of Israel served Eglon the king of Moab eighteen years.
15फेरि तिनीहरूले सहायताको निम्‍ति परमप्रभुलाई पुकारे, र उहाँले एक जना मानिस, अर्थात्‌ बेन्‍यामीनी गेराका छोरा, देब्रे हात चल्‍ने एहूदलाई तिनीहरूलाई छुटाउनलाई खड़ा गर्नुभयो। इस्राएलीहरूले तिनलाई मोआबका राजा एग्‍लोनकहाँ तिनीहरूको कर तिर्नलाई पठाए।
But when the children of Israel cried unto the LORD, the LORD raised them up a deliverer, Ehud the son of Gera, a Benjamite, a man lefthanded: and by him the children of Israel sent a present unto Eglon the king of Moab.
 16एहूदले आफ्‍नो निम्‍ति एक हात लामो एउटा चुपी बनाएर लुगाभित्र दाहिने जाँघमा बाँधिराखे।
But Ehud made him a dagger which had two edges, of a cubit length; and he did gird it under his raiment upon his right thigh.
 17त्‍यसपछि तिनी मोआबका राजा एग्‍लोनकहाँ कर लिएर गए। एग्‍लोन साह्रै मोटा मानिस थिए। 
And he brought the present unto Eglon king of Moab: and Eglon was a very fat man.
18एहूदले कर टक्र्याइसकेपछि तिनले करको सौगात बोकेर ल्‍याउने मानिसहरूलाई पठाइदिए। 
And when he had made an end to offer the present, he sent away the people that bare the present.
19तिनी आफूचाहिँ गिलगालमा भएको, मूर्तिहरूको ठाउँदेखि फर्केर आए, र तिनले राजालाई भने, “हे महाराज, मैले हजूरलाई गुप्‍तिमा केही भन्‍नु छ।”
तब एग्‍लोनले चूप लाग्‍ने आदेश दिएर आफ्‍ना सबै सेवकहरूलाई बाहिर पठाए।
But he himself turned again from the quarries that were by Gilgal, and said, I have a secret errand unto thee, O king: who said, Keep silence. And all that stood by him went out from him.
20जब उनी आफ्‍नो महलको कौसीको शीतल कोठामा बसिरहेका थिए तब उनका नजिक आएर एहूदले भने, “परमेश्‍वरबाट हजूरलाई मैले एउटा कुरो भन्‍नु छ।”
And Ehud came unto him; and he was sitting in a summer parlour, which he had for himself alone. And Ehud said, I have a message from God unto thee. And he arose out of his seat.
 21तब एग्‍लोन आफ्‍नो आसनबाट उठे, र एहूदले आफ्‍नो देब्रे हातले दाहिनेतिर भएको चुपी निकालेर, उनको भुँड़ीमा रोपिदिए।
And Ehud put forth his left hand, and took the dagger from his right thigh, and thrust it into his belly:
 22चुपी बीँड़समेत पस्‍यो, र उनको ढाड़बाट निस्‍कियो। बोसोले चुपीलाई छोप्‍यो। तिनले चुपी निकालेनन्, तर त्‍यत्तिकै अवस्‍थामा छोड़िराखे। 
And the haft also went in after the blade; and the fat closed upon the blade, so that he could not draw the dagger out of his belly; and the dirt came out.
23तब एहूद दलानमा निस्‍के र एग्‍लोनलाई भित्रै छोड़ेर ढोकाहरू थुनिदिए र ताल्‍चा लगाइदिए।
Then Ehud went forth through the porch, and shut the doors of the parlour upon him, and locked them.
24जब तिनी निस्‍किसकेका थिए तब एग्‍लोनका सेवकहरू भित्र आए, र ढोकाहरूमा ताल्‍चा लगाइएको देखेर तिनीहरूले भने, “राजा आफ्‍नो महलको शीतल कोठामा दिसा बसिरहनुभएको होला।”
When he was gone out, his servants came; and when they saw that, behold, the doors of the parlour were locked, they said, Surely he covereth his feet in his summer chamber.
 25धेरै बेरसम्‍म पर्खंदा-पर्खंदा तिनीहरूलाई लाज पनि लाग्‍यो, तापनि एग्‍लोनले कौसीको कोठाका ढोकाहरू खोलेनन्‌। तब तिनीहरूले साँचो लिएर ढोकाहरू खोले, र आफ्‍ना मालिकलाई भूइँमा मरेर लड़िरहेका भेट्टाए।
And they tarried till they were ashamed: and, behold, he opened not the doors of the parlour; therefore they took a key, and opened them: and, behold, their lord was fallen down dead on the earth.
26तिनीहरू पर्खिरहँदा एहूद उम्‍केर भागे। तिनी मूर्तिहरूको ठाउँदेखि छिरिगएर सीरा भन्‍ने ठाउँमा पुगे। 
And Ehud escaped while they tarried, and passed beyond the quarries, and escaped unto Seirath.
27अनि एफ्राइमको पहाड़ी देशमा पुगेपछि त्‍यहाँ तिनले तुरही फुके, र इस्राएलीहरू पहाड़बाट आएर तिनले तिनीहरूलाई अगि लाए।
And it came to pass, when he was come, that he blew a trumpet in the mountain of Ephraim, and the children of Israel went down with him from the mount, and he before them.
28एहूदले तिनीहरूलाई भने, “मेरो पछि आओ, किनभने परमप्रभुले तिमीहरूका शत्रु मोआबीहरूलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।” यसकारण तिनीहरू तिनका पछिपछि ओर्लेर आए र तिनीहरूले मोआबको सामुको यर्दनका जँघारहरू लिए, र कसैलाई पनि त्‍यहाँबाट पारि जान दिएनन्‌। 
And he said unto them, Follow after me: for the LORD hath delivered your enemies the Moabites into your hand. And they went down after him, and took the fords of Jordan toward Moab, and suffered not a man to pass over.
29तिनीहरूले त्‍यस दिन दश हजार मोआबीहरूलाई मारे। ती सबै बलिया-बलिया र शूरवीर पुरुषहरू थिए। एक जना पनि उम्‍कन पाएन।
And they slew of Moab at that time about ten thousand men, all lusty, and all men of valour; and there escaped not a man.
 30यसरी त्‍यस दिन मोआब इस्राएलको अधीनमा भए, र देशमा असी वर्षसम्‍म शान्‍ति भइरह्यो।
So Moab was subdued that day under the hand of Israel. And the land had rest fourscore years.
31एहूदपछि अनातका छोरा शमगर खड़ा भए। तिनले छ सय पलिश्‍तीहरूलाई गोरु धपाउने लहुरोले मारे। तिनले पनि इस्राएलको उद्धार गरे।

And after him was Shamgar the son of Anath, which slew of the Philistines six hundred men with an ox goad: and he also delivered Israel.

 

Rating: 0 stars
0 votes

JUDGE -4:1-24,

न्यायकर्ताहरू 4

दबोरा र बाराकले सीसरालाई परास्त गरेका
1एहूदको मृत्‍युपछि इस्राएलीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो फेरि त्‍यही गरे। 2यसकारण परमप्रभुले तिनीहरूलाई हासोरमा शासन गर्ने कनानी राजा याबीनको हातमा बेचिदिनुभयो। उनका सेनापति सीसरा थिए, जो हरोशेत हग्‍गोयिममा बस्‍थे। 3इस्राएलीहरूले सहायताको निम्‍ति परमप्रभुलाई पुकारे, किनभने सीसराका फलामका नौ सय रथहरू थिए, र उनले इस्राएलीहरूलाई बीस वर्षसम्‍म क्रूरतापूर्वक सताए।
4त्‍यस बेला लप्‍पीदोतकी पत्‍नी दबोरा न्यायकर्ता थिइन्‌। तिनी एक अगमवादिनी थिइन्‌। 5तिनी एफ्राइमको पहाड़ी देशमा रामा र बेथेलको बीचमा भएको दबोराका खजूरको रूखमुनि बस्‍ने गर्दथिन्, र इस्राएलीहरू तिनीकहाँ इन्‍साफको निम्‍ति आउँथे। 6तिनले नप्‍तालीको केदेशबाट अबीनोअमका छोरा बाराकलाई बोलाइपठाइन्, र तिनलाई भनिन्, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको आज्ञा यो हो: ‘गएर नप्‍ताली र जबूलूनका दश हजार मानिसहरूलाई चुनेर तिनीहरूलाई तिमीसँगै तबोर डाँड़ामा ल्‍याऊ’। 7म याबीनको सेनापति सीसरालाई कीशोन खोलामा त्‍यसका रथहरू र त्‍यसका सबै फौजसमेत निकाली ल्‍याएर उनीहरूलाई तिम्रो हातमा सुम्‍पिदिनेछु।”
8बाराकले जवाफ दिए, “तपाईं मसँग जानुभयो भने म जानेछु, तर तपाईं जानुभएन भनेता म पनि जानेछैनँ।”
9दबोराले भनिन्, “निश्‍चय नै म तिमीसँग जानेछु, तर यस वीरताका कामको श्रेय तिमीलाई हुनेछैन, किनभने परमप्रभुले सीसरालाई एउटी स्‍त्रीको हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।” तब दबोरा उठिन्‌ र बाराकसँग केदेशमा गइन्‌। 10बाराकले जबूलून र नप्‍तालीलाई केदेशमा बोलाए, र दश हजार मानिसहरूका साथमा तिनी हिँड़े, र दबोरा पनि तिनीसँग गइन्‌।
11अब केनी हेबेरले केनीहरू, अर्थात्‌ मोशाका साला होबाबका सन्‍तानहरूदेखि अलग भएर केदेशनेर सानन्‍नीममा भएको ठूलो रूख नजिक आफ्‍नो पाल टाँगेका थिए।
12अबीनोअमका छोरा बाराक तबोर डाँड़ामा गएका छन्‌ भन्‍ने खबर सीसराकहाँ पुर्‍याइयो। 13तब उनले आफ्‍ना नौ सय फलामका रथहरू र आफ्‍ना फौजहरूलाई हरोशेत हग्‍गोयिमबाट कीशोन खोलामा भेला गराए।
14तब दबोराले बाराकलाई भनिन्, “उठ, आजको दिन परमप्रभुले सीसरालाई तिम्रो हातमा दिनुभएको छ। परमप्रभु तिम्रो अगि जानुभएको छ।” यसकारण बाराक तबोर डाँड़ाबाट आक्रमण गर्दै तल झरे, र दश हजार मानिसहरू तिनको पछिपछि लागे। 15परमप्रभुले सीसरालाई, उनका सबै रथहरू र फौजसमेत, बाराकका आक्रमणको सामु पराजित गराउनुभयो। सीसरा आफ्‍नो रथबाट ओर्लेर पैदलै भागे। 16बाराकले रथहरू र फौजलाई हरोशेत हग्‍गोयिमसम्‍मै खेदे, र सारा सेनालाई तरवारले नाश गरे। एक जना पनि बाँचेन।
17यता सीसराचाहिँ पैदलै भाग्‍दै केनी हेबेरका पत्‍नी याएलको पालमा पसे, किनभने हासोरका राजा याबीन र केनी हेबेरको घरानाको बीचमा मित्रता थियो।
18याएल सीसरालाई भेट गर्नलाई निस्‍किन्, र उनलाई भनिन्, “हजूर, भित्रै आउनुहोस्, भित्रै आउनुहोस्‌। नडराउनुहोस्‌।” यसैले सीसरा पालभित्र पसे, र तिनले उनलाई एउटा कम्‍बल ओढ़ाइदिइन्‌।
19सीसराले तिनलाई भने, “मलाई अलिकता पानी पिउन देऊ। मलाई साह्रै तिर्खा लागेको छ।” तब तिनले दूधले भरेको एउटा मशक खोलेर उनलाई पिउन दिइन्, र फेरि उनलाई कम्‍बल ओढ़ाइदिइन्‌।
20सीसराले तिनलाई भने, “पालको ढोकामै उभिरह, र कसैले आएर ‘यहाँ कोही छ कि?’ भनेर सोध्‍यो भने ‘छैन’ भनिदेऊ।”
21तर हेबेरकी पत्‍नी याएलले पालको एउटा कीला र मुङ्‌ग्रो लिएर सीसरा थकित भई मस्‍त निदाएको बेलामा उनको छेउमा गइन्‌। याएलले सीसराको कन्‍चट छिचोलेर भूइँ भेट्‌ने गरी कीला ठोकिदिइन्‌ र उनी मरे।
22बाराक सीसरालाई खेद्‌दै आउँदा याएल तिनलाई भेट गर्न आएर तिनलाई भनिन्, “आउनुहोस्, तपाईंले खोज्‍नुभएको मानिसलाई म देखाउनेछु।” बाराक तिनीसँग भित्र पसे, र सीसरालाई कन्‍चटमा कीला गाड़िएर मरिरहेका भेटाए।
23त्‍यस दिन परमेश्‍वरले कनानका राजा याबीनमाथि इस्राएलीहरूलाई विजयी बनाइदिनुभयो। 24उनलाई खतम नपारुञ्‍जेल कनानी राजा याबीनको विरुद्ध इस्राएलीहरूको शक्ति बढ्‌दैगयो।

........................................................................

Deborah

4 Again the Israelites did evil in the eyes of the Lord, now that Ehud was dead. 2 So the Lord sold them into the hands of Jabin king of Canaan, who reigned in Hazor. Sisera, the commander of his army, was based in Harosheth Haggoyim. 3 Because he had nine hundred chariots fitted with iron and had cruelly oppressed the Israelites for twenty years, they cried to the Lord for help.

4 Now Deborah, a prophet, the wife of Lappidoth, was leading[a] Israel at that time. 5 She held court under the Palm of Deborah between Ramah and Bethel in the hill country of Ephraim, and the Israelites went up to her to have their disputes decided. 6 She sent for Barak son of Abinoam from Kedesh in Naphtali and said to him, “The Lord, the God of Israel, commands you: ‘Go, take with you ten thousand men of Naphtali and Zebulun and lead them up to Mount Tabor. 7 I will lead Sisera, the commander of Jabin’s army, with his chariots and his troops to the Kishon River and give him into your hands.’”

8 Barak said to her, “If you go with me, I will go; but if you don’t go with me, I won’t go.”

9 “Certainly I will go with you,” said Deborah. “But because of the course you are taking, the honor will not be yours, for the Lord will deliver Sisera into the hands of a woman.” So Deborah went with Barak to Kedesh. 10 There Barak summoned Zebulun and Naphtali, and ten thousand men went up under his command. Deborah also went up with him.

11 Now Heber the Kenite had left the other Kenites, the descendants of Hobab, Moses’ brother-in-law,[b] and pitched his tent by the great tree in Zaanannim near Kedesh.

12 When they told Sisera that Barak son of Abinoam had gone up to Mount Tabor, 13 Sisera summoned from Harosheth Haggoyim to the Kishon River all his men and his nine hundred chariots fitted with iron.

14 Then Deborah said to Barak, “Go! This is the day the Lord has given Sisera into your hands. Has not the Lord gone ahead of you?” So Barak went down Mount Tabor, with ten thousand men following him. 15 At Barak’s advance, the Lord routed Sisera and all his chariots and army by the sword, and Sisera got down from his chariot and fled on foot.

16 Barak pursued the chariots and army as far as Harosheth Haggoyim, and all Sisera’s troops fell by the sword; not a man was left. 17 Sisera, meanwhile, fled on foot to the tent of Jael, the wife of Heber the Kenite, because there was an alliance between Jabin king of Hazor and the family of Heber the Kenite.

18 Jael went out to meet Sisera and said to him, “Come, my lord, come right in. Don’t be afraid.” So he entered her tent, and she covered him with a blanket.

19 “I’m thirsty,” he said. “Please give me some water.” She opened a skin of milk, gave him a drink, and covered him up.

20 “Stand in the doorway of the tent,” he told her. “If someone comes by and asks you, ‘Is anyone in there?’ say ‘No.’”

21 But Jael, Heber’s wife, picked up a tent peg and a hammer and went quietly to him while he lay fast asleep, exhausted. She drove the peg through his temple into the ground, and he died.

22 Just then Barak came by in pursuit of Sisera, and Jael went out to meet him. “Come,” she said, “I will show you the man you’re looking for.” So he went in with her, and there lay Sisera with the tent peg through his temple—dead.

23 On that day God subdued Jabin king of Canaan before the Israelites. 24 And the hand of the Israelites pressed harder and harder against Jabin king of Canaan until they destroyed him.

.........................................................................

ENG- NEP

न्यायकर्ताहरू 4

दबोरा र बाराकले सीसरालाई परास्त गरेका
1एहूदको मृत्‍युपछि इस्राएलीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो फेरि त्‍यही गरे।
And the children of Israel again did evil in the sight of the LORD, when Ehud was dead.
 2यसकारण परमप्रभुले तिनीहरूलाई हासोरमा शासन गर्ने कनानी राजा याबीनको हातमा बेचिदिनुभयो। उनका सेनापति सीसरा थिए, जो हरोशेत हग्‍गोयिममा बस्‍थे। 
And the LORD sold them into the hand of Jabin king of Canaan, that reigned in Hazor; the captain of whose host was Sisera, which dwelt in Harosheth of the Gentiles.
3इस्राएलीहरूले सहायताको निम्‍ति परमप्रभुलाई पुकारे, किनभने सीसराका फलामका नौ सय रथहरू थिए, र उनले इस्राएलीहरूलाई बीस वर्षसम्‍म क्रूरतापूर्वक सताए।
And the children of Israel cried unto the LORD: for he had nine hundred chariots of iron; and twenty years he mightily oppressed the children of Israel.
4त्‍यस बेला लप्‍पीदोतकी पत्‍नी दबोरा न्यायकर्ता थिइन्‌। तिनी एक अगमवादिनी थिइन्‌।
And Deborah, a prophetess, the wife of Lapidoth, she judged Israel at that time.
 5तिनी एफ्राइमको पहाड़ी देशमा रामा र बेथेलको बीचमा भएको दबोराका खजूरको रूखमुनि बस्‍ने गर्दथिन्, र इस्राएलीहरू तिनीकहाँ इन्‍साफको निम्‍ति आउँथे।
And she dwelt under the palm tree of Deborah between Ramah and Beth-el in mount Ephraim: and the children of Israel came up to her for judgment.
 6तिनले नप्‍तालीको केदेशबाट अबीनोअमका छोरा बाराकलाई बोलाइपठाइन्, र तिनलाई भनिन्, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको आज्ञा यो हो: ‘गएर नप्‍ताली र जबूलूनका दश हजार मानिसहरूलाई चुनेर तिनीहरूलाई तिमीसँगै तबोर डाँड़ामा ल्‍याऊ’। 
And she sent and called Barak the son of Abinoam out of Kedesh-naphtali, and said unto him, Hath not the LORD God of Israel commanded, saying, Go and draw toward mount Tabor, and take with thee ten thousand men of the children of Naphtali and of the children of Zebulun?
7म याबीनको सेनापति सीसरालाई कीशोन खोलामा त्‍यसका रथहरू र त्‍यसका सबै फौजसमेत निकाली ल्‍याएर उनीहरूलाई तिम्रो हातमा सुम्‍पिदिनेछु।”
And I will draw unto thee to the river Kishon Sisera, the captain of Jabin's army, with his chariots and his multitude; and I will deliver him into thine hand.
8बाराकले जवाफ दिए, “तपाईं मसँग जानुभयो भने म जानेछु, तर तपाईं जानुभएन भनेता म पनि जानेछैनँ।”
And Barak said unto her, If thou wilt go with me, then I will go: but if thou wilt not go with me, then I will not go.
9दबोराले भनिन्, “निश्‍चय नै म तिमीसँग जानेछु, तर यस वीरताका कामको श्रेय तिमीलाई हुनेछैन, किनभने परमप्रभुले सीसरालाई एउटी स्‍त्रीको हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।” तब दबोरा उठिन्‌ र बाराकसँग केदेशमा गइन्‌। 
And she said, I will surely go with thee: notwithstanding the journey that thou takest shall not be for thine honour; for the LORD shall sell Sisera into the hand of a woman. And Deborah arose, and went with Barak to Kedesh.
10बाराकले जबूलून र नप्‍तालीलाई केदेशमा बोलाए, र दश हजार मानिसहरूका साथमा तिनी हिँड़े, र दबोरा पनि तिनीसँग गइन्‌।
And Barak called Zebulun and Naphtali to Kedesh; and he went up with ten thousand men at his feet: and Deborah went up with him.
11अब केनी हेबेरले केनीहरू, अर्थात्‌ मोशाका साला होबाबका सन्‍तानहरूदेखि अलग भएर केदेशनेर सानन्‍नीममा भएको ठूलो रूख नजिक आफ्‍नो पाल टाँगेका थिए।
Now Heber the Kenite, which was of the children of Hobab the father in law of Moses, had severed himself from the Kenites, and pitched his tent unto the plain of Zaanaim, which is by Kedesh.
12अबीनोअमका छोरा बाराक तबोर डाँड़ामा गएका छन्‌ भन्‍ने खबर सीसराकहाँ पुर्‍याइयो।
And they shewed Sisera that Barak the son of Abinoam was gone up to mount Tabor.
 13तब उनले आफ्‍ना नौ सय फलामका रथहरू र आफ्‍ना फौजहरूलाई हरोशेत हग्‍गोयिमबाट कीशोन खोलामा भेला गराए।
And Sisera gathered together all his chariots, even nine hundred chariots of iron, and all the people that were with him, from Harosheth of the Gentiles unto the river of Kishon.
14तब दबोराले बाराकलाई भनिन्, “उठ, आजको दिन परमप्रभुले सीसरालाई तिम्रो हातमा दिनुभएको छ। परमप्रभु तिम्रो अगि जानुभएको छ।” यसकारण बाराक तबोर डाँड़ाबाट आक्रमण गर्दै तल झरे, र दश हजार मानिसहरू तिनको पछिपछि लागे। 
And Deborah said unto Barak, Up; for this is the day in which the LORD hath delivered Sisera into thine hand: is not the LORD gone out before thee? So Barak went down from mount Tabor, and ten thousand men after him.
15परमप्रभुले सीसरालाई, उनका सबै रथहरू र फौजसमेत, बाराकका आक्रमणको सामु पराजित गराउनुभयो। सीसरा आफ्‍नो रथबाट ओर्लेर पैदलै भागे।
And the LORD discomfited Sisera, and all his chariots, and all his host, with the edge of the sword before Barak; so that Sisera lighted down off his chariot, and fled away on his feet.
 16बाराकले रथहरू र फौजलाई हरोशेत हग्‍गोयिमसम्‍मै खेदे, र सारा सेनालाई तरवारले नाश गरे। एक जना पनि बाँचेन।
But Barak pursued after the chariots, and after the host, unto Harosheth of the Gentiles: and all the host of Sisera fell upon the edge of the sword; and there was not a man left.
17यता सीसराचाहिँ पैदलै भाग्‍दै केनी हेबेरका पत्‍नी याएलको पालमा पसे, किनभने हासोरका राजा याबीन र केनी हेबेरको घरानाको बीचमा मित्रता थियो।
Howbeit Sisera fled away on his feet to the tent of Jael the wife of Heber the Kenite: for there was peace between Jabin the king of Hazor and the house of Heber the Kenite.
18याएल सीसरालाई भेट गर्नलाई निस्‍किन्, र उनलाई भनिन्, “हजूर, भित्रै आउनुहोस्, भित्रै आउनुहोस्‌। नडराउनुहोस्‌।” यसैले सीसरा पालभित्र पसे, र तिनले उनलाई एउटा कम्‍बल ओढ़ाइदिइन्‌।
And Jael went out to meet Sisera, and said unto him, Turn in, my lord, turn in to me; fear not. And when he had turned in unto her into the tent, she covered him with a mantle.
19सीसराले तिनलाई भने, “मलाई अलिकता पानी पिउन देऊ। मलाई साह्रै तिर्खा लागेको छ।” तब तिनले दूधले भरेको एउटा मशक खोलेर उनलाई पिउन दिइन्, र फेरि उनलाई कम्‍बल ओढ़ाइदिइन्‌।
And he said unto her, Give me, I pray thee, a little water to drink; for I am thirsty. And she opened a bottle of milk, and gave him drink, and covered him.
20सीसराले तिनलाई भने, “पालको ढोकामै उभिरह, र कसैले आएर ‘यहाँ कोही छ कि?’ भनेर सोध्‍यो भने ‘छैन’ भनिदेऊ।”
Again he said unto her, Stand in the door of the tent, and it shall be, when any man doth come and enquire of thee, and say, Is there any man here? that thou shalt say, No.
21तर हेबेरकी पत्‍नी याएलले पालको एउटा कीला र मुङ्‌ग्रो लिएर सीसरा थकित भई मस्‍त निदाएको बेलामा उनको छेउमा गइन्‌। याएलले सीसराको कन्‍चट छिचोलेर भूइँ भेट्‌ने गरी कीला ठोकिदिइन्‌ र उनी मरे।
Then Jael Heber's wife took a nail of the tent, and took an hammer in her hand, and went softly unto him, and smote the nail into his temples, and fastened it into the ground: for he was fast asleep and weary. So he died.
22बाराक सीसरालाई खेद्‌दै आउँदा याएल तिनलाई भेट गर्न आएर तिनलाई भनिन्, “आउनुहोस्, तपाईंले खोज्‍नुभएको मानिसलाई म देखाउनेछु।” बाराक तिनीसँग भित्र पसे, र सीसरालाई कन्‍चटमा कीला गाड़िएर मरिरहेका भेटाए।
And, behold, as Barak pursued Sisera, Jael came out to meet him, and said unto him, Come, and I will shew thee the man whom thou seekest. And when he came into her tent, behold, Sisera lay dead, and the nail was in his temples.
23त्‍यस दिन परमेश्‍वरले कनानका राजा याबीनमाथि इस्राएलीहरूलाई विजयी बनाइदिनुभयो। 
So God subdued on that day Jabin the king of Canaan before the children of Israel.
24उनलाई खतम नपारुञ्‍जेल कनानी राजा याबीनको विरुद्ध इस्राएलीहरूको शक्ति बढ्‌दैगयो।

And the hand of the children of Israel prospered, and prevailed against Jabin the king of Canaan, until they had destroyed Jabin king of Canaan.

JUDGE - 5:1-31,

न्यायकर्ताहरू 5

दबोरा र बाराकको स्‍तुति
1त्‍यस दिन दबोरा र अबीनोअमका छोरा बाराकले यो गीत गाए:
2“जब इस्राएलका अगुवाहरू नेतृत्‍व गर्छन्,
जब मानिसहरू राजीखुशीले आफूलाई समर्पण गर्छन्‌—
परमप्रभुको प्रशंसा गर।
3“हे राजा हो, सुन।
हे शासक हो, कान थाप।
म गाउनेछु, म परमप्रभुको स्‍तुति गर्नेछु,
म परमप्रभु, इस्राएलका
परमेश्‍वरको निम्‍ति एउटा भजन गाउनेछु।
4“हे परमप्रभु,
जब तपाईं सेइरबाट अगि बढ्‌नुभयो,
जब तपाईं एदोमको देशबाट बढ्‌दैजानुभयो,
तब पृथ्‍वी काम्‍यो,
आकाशले खन्‍यायो, बादलले झरी बर्सायो।
5परमप्रभुको सामु,
अँ, सीनैका परमप्रभुको सामु, 
परमप्रभुको सामु,
इस्राएलका परमेश्‍वरको सामु पहाड़हरू डरले थरथराए।
6“अनातका छोरा शमगरको पालोमा,
याएलको पालोमा यात्रीहरू मूलबाटाहरूमा हिँड़ेनन्,
मानिसहरू घुमाउरो बाटाहरूमा हिँड्‌न लागे।
7इस्राएलका गाउँले जीवन समाप्‍त भयो,
जबसम्‍म म, दबोरा, खड़ा भइनँ।
इस्राएलमा एउटी आमाझैँ म खड़ा भएँ।
8जब तिनीहरूले नयाँ-नयाँ
देवताहरूसित मित्रता बाँधे,
सहरका मूल ढोकाहरूमा लड़ाइँ आइपुग्‍यो,
र इस्राएलका चालीस हजारसित
न त ढाल न भाला देखिए।
9मेरो हृदय इस्राएलका अगुवाहरूसित छ,
मानिसहरूमध्‍येका इच्‍छुक स्‍वयंसेवकहरूसित।
परमप्रभुको प्रशंसा गर।
10“तिमीहरू, सेता गधाहरूमाथि सवार हुनेहरू,
जो जीनको गलैंचामाथि बस्‍छौ,
र तिमीहरू, जो पैदल बाटो लाग्‍दछौ,
11यस कुरालाई राम्ररी विचार गर,
गीत गाउनेहरूको सोर सुनिँदैछ,
जहाँ स्‍त्रीहरू पानी भर्नलाई आउँछन्‌।
त्‍यहाँ तिनीहरू परमप्रभुले गर्नुभएका
धार्मिक कार्यहरूको स्‍मरण गर्छन्,
इस्राएलमा शूरवीरहरूका धार्मिक कार्यहरू।
त्‍यसपछि परमप्रभुका जनहरू तल सहरका मूल ढोकाहरूमा गए।
12‘ए दबोरा! उठ, तिमी आफै उठ,
तिमी आफै उठ, मुख खोलेर गीत गाऊ।
हे अबीनोअमका छोरा बाराक, उठ,
धेरैलाई कैदी बनाऊ।’
13त्‍यसपछि बाँकी रहेका
मानिसहरू प्रधानहरूकहाँ आए।
परमप्रभुका मानिसहरू
मकहाँ शक्तिवान्‌हरूसित आए।
14केही एफ्राइमबाट आए,
जसको मूल अमालेकमा छ,
बेन्‍यामीन तिमीलाई पछ्याउने मानिसहरूसित थिए।
माकीरबाट कप्‍तानहरू आए,
जबूलूनबाट सेनाका नेताको लहुरो बोक्‍ने मानिसहरू आए।
15इस्‍साखारका प्रधानहरू दबोरासित थिए,
हो, इस्‍साखार बाराकसित थिए।
तिनीहरू तिनको पछि तल बेँसीमा कुदेर गए।
रूबेनका जिल्‍लाहरूमा हृदय जाँच्‍ने धेरै काम भयो।
16गोठालाहरूले बोलाएको तीखो
सोर सुन्‍नलाई तिमीहरू शिविरका
अग्‍निहरूमा किन अलमली बस्‍यौ?
रूबेनका जिल्‍लाहरूमा हृदय जाँच्‍ने धेरै काम भयो।
17गिलाद यर्दन पारि नै बसे।
र दान, किन जहाजहरूका छेउमा पर्खिबसे?
आशेर समुद्रको किनारमा नै ढिलो गरी बसे,
तिनका खाड़ीहरूमा नै ती बसिरहे।
18जबूलूनका मानिसहरूले आफ्‍नो ज्‍यान नै खतरामा हाले,
त्‍यसै गरी नप्‍तालीले पनि रणभूमिको मुखैमा।
19“राजाहरू आए,
तिनीहरूले युद्ध गरे।
कनानका राजाहरूले मगिद्दोका खोलाहरूकै छेउको तानाकमा लड़ाइँ गरे।
तर तिनीहरूले कुनै चाँदी,
कुनै लूटका माल लगेनन्‌।
20ताराहरूले पनि आकाशदेखि लड़ाइँ गरे,
ताराहरूले आ-आफ्‍ना चक्रबाट सीसरासँग लड़ाइँ गरे।
21कीशोन खोलाले तिनीहरूलाई बगाएर लग्‍यो,
पुरानो खोला, कीशोन खोला।
हे मेरो प्राण, छाती फुकाएर हिँड्‌।
22तब घोड़ाहरूले टाप बजाए,
त्‍यसका बलिष्‍ठ घोड़ाहरू वेगसाथ कुदे।
23‘मेरोजलाई सराप,’ परमप्रभुका दूतले भने,
‘सराप, त्‍यसका बासिन्‍दाहरूमाथि सराप,
किनभने तिनीहरूले परमप्रभुलाई कति पनि सघाएनन्,
परमप्रभुलाई बलियाहरूका विरुद्ध सहायता दिएनन्‌।’
24“केनी हेबेरकी पत्‍नी याएल सबै स्‍त्रीहरूभन्‍दा आशिषित होऊन्,
पालमा बस्‍ने स्‍त्रीहरूमध्‍ये सबैभन्‍दा आशिषित।
25सीसराले पानी माग्‍यो,
तर तिनले दूध दिइन्,
मालिकको निम्‍ति योग्‍यको बटुकोमा
तिनले त्‍यसलाई दही टक्र्याइन्‌।
26तिनले आफ्‍नो हात पालको कीलातिर बढ़ाइन्,
तिनले आफ्‍नो दाहिने हातमा मुङ्‌ग्रो उठाइन्‌।
तिनले मुङ्‌ग्रोले सीसरालाई हानिन्,
त्‍यसको टाउको किचिन्,
तिनले त्‍यसको कन्‍चट छेड़ी चूरचूर पारिन्‌।
27तिनकै खुट्टामा त्‍यो लोट्यो,
त्‍यो पड़िरह्यो, तिनकै खुट्टामा
त्‍यो घोप्‍टियो र लोट्‌यो।
जहाँ त्‍यो घोप्‍ट्यो त्‍यहीँ त्‍यो लोट्यो र मर्‍यो।
28“सीसराकी आमाले आँखी-झ्‍यालबाट चियाएर हेरिन्,
झ्‍यालबाट चियाइन्, र चिच्‍च्‍याएर भनिन्,
‘त्‍यसको रथ आउनलाई किन यति ढिलो गरेको?
त्‍यसका रथहरूको खटखट आवाज किन यति बियाँलो भयो?’
29तिनका महिलाहरूमध्‍येका सबभन्‍दा
ज्ञानीले यस्‍तो जवाफ दिन्‍छिन्,
साँच्‍चै तिनी पनि आफैसित यसो भन्‍छिन्,
30‘तिनीहरू लूटका मालहरू खोज्‍दैहोलान्,
भाग लाउँदैहोलान्, हरेक मानिसको निम्‍ति एउटी केटी,
शायद दुई केटी, सीसराको निम्‍ति रङ्गाएका थोकहरू,
रङ्गाएका थोकहरूको लूट, पूर्ण रूपले बुट्टा भरेका,
मेरो गलाको लागि— यी सबै लूटसरह?’
31“हे परमप्रभु, यसरी नै तपाईंका सबै
शत्रुहरू नष्‍ट होऊन्,
तर तपाईंलाई प्रेम गर्नेहरू सबै
आफ्‍नो प्रतापमा झल्‍केको सूर्यझैँ होऊन्‌।”
तब चालीस वर्षसम्‍म देशमा शान्‍ति भयो।
...........................................................................................

The Song of Deborah

5 On that day Deborah and Barak son of Abinoam sang this song:

2 “When the princes in Israel take the lead,
    when the people willingly offer themselves—
    praise the Lord!

3 “Hear this, you kings! Listen, you rulers!
    I, even I, will sing to[a] the Lord;
    I will praise the Lord, the God of Israel, in song.

4 “When you, Lord, went out from Seir,
    when you marched from the land of Edom,
the earth shook, the heavens poured,
    the clouds poured down water.
5 The mountains quaked before the Lord, the One of Sinai,
    before the Lord, the God of Israel.

6 “In the days of Shamgar son of Anath,
    in the days of Jael, the highways were abandoned;
    travelers took to winding paths.
7 Villagers in Israel would not fight;
    they held back until I, Deborah, arose,
    until I arose, a mother in Israel.
8 God chose new leaders
    when war came to the city gates,
but not a shield or spear was seen
    among forty thousand in Israel.
9 My heart is with Israel’s princes,
    with the willing volunteers among the people.
    Praise the Lord!

10 “You who ride on white donkeys,
    sitting on your saddle blankets,
    and you who walk along the road,
consider 11 the voice of the singers[b] at the watering places.
    They recite the victories of the Lord,
    the victories of his villagers in Israel.

“Then the people of the Lord
    went down to the city gates.
12 ‘Wake up, wake up, Deborah!
    Wake up, wake up, break out in song!
Arise, Barak!
    Take captive your captives, son of Abinoam.’

13 “The remnant of the nobles came down;
    the people of the Lord came down to me against the mighty.
14 Some came from Ephraim, whose roots were in Amalek;
    Benjamin was with the people who followed you.
From Makir captains came down,
    from Zebulun those who bear a commander’s[c] staff.
15 The princes of Issachar were with Deborah;
    yes, Issachar was with Barak,
    sent under his command into the valley.
In the districts of Reuben
    there was much searching of heart.
16 Why did you stay among the sheep pens[d]
    to hear the whistling for the flocks?
In the districts of Reuben
    there was much searching of heart.
17 Gilead stayed beyond the Jordan.
    And Dan, why did he linger by the ships?
Asher remained on the coast
    and stayed in his coves.
18 The people of Zebulun risked their very lives;
    so did Naphtali on the terraced fields.

19 “Kings came, they fought,
    the kings of Canaan fought.
At Taanach, by the waters of Megiddo,
    they took no plunder of silver.
20 From the heavens the stars fought,
    from their courses they fought against Sisera.
21 The river Kishon swept them away,
    the age-old river, the river Kishon.
    March on, my soul; be strong!
22 Then thundered the horses’ hooves—
    galloping, galloping go his mighty steeds.
23 ‘Curse Meroz,’ said the angel of the Lord.
    ‘Curse its people bitterly,
because they did not come to help the Lord,
    to help the Lord against the mighty.’

24 “Most blessed of women be Jael,
    the wife of Heber the Kenite,
    most blessed of tent-dwelling women.
25 He asked for water, and she gave him milk;
    in a bowl fit for nobles she brought him curdled milk.
26 Her hand reached for the tent peg,
    her right hand for the workman’s hammer.
She struck Sisera, she crushed his head,
    she shattered and pierced his temple.
27 At her feet he sank,
    he fell; there he lay.
At her feet he sank, he fell;
    where he sank, there he fell—dead.

28 “Through the window peered Sisera’s mother;
    behind the lattice she cried out,
‘Why is his chariot so long in coming?
    Why is the clatter of his chariots delayed?’
29 The wisest of her ladies answer her;
    indeed, she keeps saying to herself,
30 ‘Are they not finding and dividing the spoils:
    a woman or two for each man,
colorful garments as plunder for Sisera,
    colorful garments embroidered,
highly embroidered garments for my neck—
    all this as plunder?’

31 “So may all your enemies perish, Lord!
    But may all who love you be like the sun
    when it rises in its strength.”

 

Then the land had peace forty years.

......................................................................................
ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 5

दबोरा र बाराकको स्‍तुति
1त्‍यस दिन दबोरा र अबीनोअमका छोरा बाराकले यो गीत गाए:
Then sang Deborah and Barak the son of Abinoam on that day, saying,
2“जब इस्राएलका अगुवाहरू नेतृत्‍व गर्छन्,
जब मानिसहरू राजीखुशीले आफूलाई समर्पण गर्छन्‌—
परमप्रभुको प्रशंसा गर।
Praise ye the LORD for the avenging of Israel, when the people willingly offered themselves.
3“हे राजा हो, सुन।
हे शासक हो, कान थाप।
म गाउनेछु, म परमप्रभुको स्‍तुति गर्नेछु,
म परमप्रभु, इस्राएलका
परमेश्‍वरको निम्‍ति एउटा भजन गाउनेछु।
Hear, O ye kings; give ear, O ye princes; I, even I, will sing unto the LORD; I will sing praise to the LORD God of Israel.
4“हे परमप्रभु,
जब तपाईं सेइरबाट अगि बढ्‌नुभयो,
जब तपाईं एदोमको देशबाट बढ्‌दैजानुभयो,
तब पृथ्‍वी काम्‍यो,
आकाशले खन्‍यायो, बादलले झरी बर्सायो।
LORD, when thou wentest out of Seir, when thou marchedst out of the field of Edom, the earth trembled, and the heavens dropped, the clouds also dropped water.
5परमप्रभुको सामु,
अँ, सीनैका परमप्रभुको सामु, 
परमप्रभुको सामु,
इस्राएलका परमेश्‍वरको सामु पहाड़हरू डरले थरथराए।
The mountains melted from before the LORD, even that Sinai from before the LORD God of Israel.
6“अनातका छोरा शमगरको पालोमा,
याएलको पालोमा यात्रीहरू मूलबाटाहरूमा हिँड़ेनन्,
मानिसहरू घुमाउरो बाटाहरूमा हिँड्‌न लागे।
In the days of Shamgar the son of Anath, in the days of Jael, the highways were unoccupied, and the travellers walked through byways.
7इस्राएलका गाउँले जीवन समाप्‍त भयो,
जबसम्‍म म, दबोरा, खड़ा भइनँ।
इस्राएलमा एउटी आमाझैँ म खड़ा भएँ।
The inhabitants of the villages ceased, they ceased in Israel, until that I Deborah arose, that I arose a mother in Israel.
8जब तिनीहरूले नयाँ-नयाँ
देवताहरूसित मित्रता बाँधे,
सहरका मूल ढोकाहरूमा लड़ाइँ आइपुग्‍यो,
र इस्राएलका चालीस हजारसित
न त ढाल न भाला देखिए।
They chose new gods; then was war in the gates: was there a shield or spear seen among forty thousand in Israel?
9मेरो हृदय इस्राएलका अगुवाहरूसित छ,
मानिसहरूमध्‍येका इच्‍छुक स्‍वयंसेवकहरूसित।
परमप्रभुको प्रशंसा गर।
My heart is toward the governors of Israel, that offered themselves willingly among the people. Bless ye the LORD.
10“तिमीहरू, सेता गधाहरूमाथि सवार हुनेहरू,
जो जीनको गलैंचामाथि बस्‍छौ,
र तिमीहरू, जो पैदल बाटो लाग्‍दछौ,
Speak, ye that ride on white asses, ye that sit in judgment, and walk by the way.
11यस कुरालाई राम्ररी विचार गर,
गीत गाउनेहरूको सोर सुनिँदैछ,
जहाँ स्‍त्रीहरू पानी भर्नलाई आउँछन्‌।
त्‍यहाँ तिनीहरू परमप्रभुले गर्नुभएका
धार्मिक कार्यहरूको स्‍मरण गर्छन्,
इस्राएलमा शूरवीरहरूका धार्मिक कार्यहरू।
त्‍यसपछि परमप्रभुका जनहरू तल सहरका मूल ढोकाहरूमा गए।
They that are delivered from the noise of archers in the places of drawing water, there shall they rehearse the righteous acts of the LORD, even the righteous acts toward the inhabitants of his villages in Israel: then shall the people of the LORD go down to the gates.
12‘ए दबोरा! उठ, तिमी आफै उठ,
तिमी आफै उठ, मुख खोलेर गीत गाऊ।
हे अबीनोअमका छोरा बाराक, उठ,
धेरैलाई कैदी बनाऊ।’
Awake, awake, Deborah: awake, awake, utter a song: arise, Barak, and lead thy captivity captive, thou son of Abinoam.
13त्‍यसपछि बाँकी रहेका
मानिसहरू प्रधानहरूकहाँ आए।
परमप्रभुका मानिसहरू
मकहाँ शक्तिवान्‌हरूसित आए।
Then he made him that remaineth have dominion over the nobles among the people: the LORD made me have dominion over the mighty.
14केही एफ्राइमबाट आए,
जसको मूल अमालेकमा छ,
बेन्‍यामीन तिमीलाई पछ्याउने मानिसहरूसित थिए।
माकीरबाट कप्‍तानहरू आए,
जबूलूनबाट सेनाका नेताको लहुरो बोक्‍ने मानिसहरू आए।
Out of Ephraim was there a root of them against Amalek; after thee, Benjamin, among thy people; out of Machir came down governors, and out of Zebulun they that handle the pen of the writer.
15इस्‍साखारका प्रधानहरू दबोरासित थिए,
हो, इस्‍साखार बाराकसित थिए।
तिनीहरू तिनको पछि तल बेँसीमा कुदेर गए।
रूबेनका जिल्‍लाहरूमा हृदय जाँच्‍ने धेरै काम भयो।
And the princes of Issachar were with Deborah; even Issachar, and also Barak: he was sent on foot into the valley. For the divisions of Reuben there were great thoughts of heart.
16गोठालाहरूले बोलाएको तीखो
सोर सुन्‍नलाई तिमीहरू शिविरका
अग्‍निहरूमा किन अलमली बस्‍यौ?
रूबेनका जिल्‍लाहरूमा हृदय जाँच्‍ने धेरै काम भयो।
Why abodest thou among the sheepfolds, to hear the bleatings of the flocks? For the divisions of Reuben there were great searchings of heart.
17गिलाद यर्दन पारि नै बसे।
र दान, किन जहाजहरूका छेउमा पर्खिबसे?
आशेर समुद्रको किनारमा नै ढिलो गरी बसे,
तिनका खाड़ीहरूमा नै ती बसिरहे।
Gilead abode beyond Jordan: and why did Dan remain in ships? Asher continued on the sea shore, and abode in his breaches.
18जबूलूनका मानिसहरूले आफ्‍नो ज्‍यान नै खतरामा हाले,
त्‍यसै गरी नप्‍तालीले पनि रणभूमिको मुखैमा।
Zebulun and Naphtali were a people that jeoparded their lives unto the death in the high places of the field.
19“राजाहरू आए,
तिनीहरूले युद्ध गरे।
कनानका राजाहरूले मगिद्दोका खोलाहरूकै छेउको तानाकमा लड़ाइँ गरे।
तर तिनीहरूले कुनै चाँदी,
कुनै लूटका माल लगेनन्‌।
The kings came and fought, then fought the kings of Canaan in Taanach by the waters of Megiddo; they took no gain of money.
20ताराहरूले पनि आकाशदेखि लड़ाइँ गरे,
ताराहरूले आ-आफ्‍ना चक्रबाट सीसरासँग लड़ाइँ गरे।
They fought from heaven; the stars in their courses fought against Sisera.
21कीशोन खोलाले तिनीहरूलाई बगाएर लग्‍यो,
पुरानो खोला, कीशोन खोला।
हे मेरो प्राण, छाती फुकाएर हिँड्‌।
The river of Kishon swept them away, that ancient river, the river Kishon. O my soul, thou hast trodden down strength.
22तब घोड़ाहरूले टाप बजाए,
त्‍यसका बलिष्‍ठ घोड़ाहरू वेगसाथ कुदे।
Then were the horsehoofs broken by the means of the pransings, the pransings of their mighty ones.
23‘मेरोजलाई सराप,’ परमप्रभुका दूतले भने,
‘सराप, त्‍यसका बासिन्‍दाहरूमाथि सराप,
किनभने तिनीहरूले परमप्रभुलाई कति पनि सघाएनन्,
परमप्रभुलाई बलियाहरूका विरुद्ध सहायता दिएनन्‌।’
Curse ye Meroz, said the angel of the LORD, curse ye bitterly the inhabitants thereof; because they came not to the help of the LORD, to the help of the LORD against the mighty.
24“केनी हेबेरकी पत्‍नी याएल सबै स्‍त्रीहरूभन्‍दा आशिषित होऊन्,
पालमा बस्‍ने स्‍त्रीहरूमध्‍ये सबैभन्‍दा आशिषित।
Blessed above women shall Jael the wife of Heber the Kenite be, blessed shall she be above women in the tent.
25सीसराले पानी माग्‍यो,
तर तिनले दूध दिइन्,
मालिकको निम्‍ति योग्‍यको बटुकोमा
तिनले त्‍यसलाई दही टक्र्याइन्‌।
He asked water, and she gave him milk; she brought forth butter in a lordly dish.
26तिनले आफ्‍नो हात पालको कीलातिर बढ़ाइन्,
तिनले आफ्‍नो दाहिने हातमा मुङ्‌ग्रो उठाइन्‌।
तिनले मुङ्‌ग्रोले सीसरालाई हानिन्,
त्‍यसको टाउको किचिन्,
तिनले त्‍यसको कन्‍चट छेड़ी चूरचूर पारिन्‌।
She put her hand to the nail, and her right hand to the workmen's hammer; and with the hammer she smote Sisera, she smote off his head, when she had pierced and stricken through his temples.
27तिनकै खुट्टामा त्‍यो लोट्यो,
त्‍यो पड़िरह्यो, तिनकै खुट्टामा
त्‍यो घोप्‍टियो र लोट्‌यो।
जहाँ त्‍यो घोप्‍ट्यो त्‍यहीँ त्‍यो लोट्यो र मर्‍यो।
At her feet he bowed, he fell, he lay down: at her feet he bowed, he fell: where he bowed, there he fell down dead.
28“सीसराकी आमाले आँखी-झ्‍यालबाट चियाएर हेरिन्,
झ्‍यालबाट चियाइन्, र चिच्‍च्‍याएर भनिन्,
‘त्‍यसको रथ आउनलाई किन यति ढिलो गरेको?
त्‍यसका रथहरूको खटखट आवाज किन यति बियाँलो भयो?’
The mother of Sisera looked out at a window, and cried through the lattice, Why is his chariot so long in coming? why tarry the wheels of his chariots?
29तिनका महिलाहरूमध्‍येका सबभन्‍दा
ज्ञानीले यस्‍तो जवाफ दिन्‍छिन्,
साँच्‍चै तिनी पनि आफैसित यसो भन्‍छिन्,
Her wise ladies answered her, yea, she returned answer to herself,
30‘तिनीहरू लूटका मालहरू खोज्‍दैहोलान्,
भाग लाउँदैहोलान्, हरेक मानिसको निम्‍ति एउटी केटी,
शायद दुई केटी, सीसराको निम्‍ति रङ्गाएका थोकहरू,
रङ्गाएका थोकहरूको लूट, पूर्ण रूपले बुट्टा भरेका,
मेरो गलाको लागि— यी सबै लूटसरह?’
Have they not sped? have they not divided the prey; to every man a damsel or two; to Sisera a prey of divers colours, a prey of divers colours of needlework, of divers colours of needlework on both sides, meet for the necks of them that take the spoil?
31“हे परमप्रभु, यसरी नै तपाईंका सबै
शत्रुहरू नष्‍ट होऊन्,
तर तपाईंलाई प्रेम गर्नेहरू सबै
आफ्‍नो प्रतापमा झल्‍केको सूर्यझैँ होऊन्‌।”
तब चालीस वर्षसम्‍म देशमा शान्‍ति भयो।

So let all thine enemies perish, O LORD: but let them that love him be as the sun when he goeth forth in his might. And the land had rest forty years.

JUDGE - 6:1-40,

न्यायकर्ताहरू 6

गिदोनलाई बोलावट भएको
1फेरि इस्राएलीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो त्‍यही गरे, र उहाँले तिनीहरूलाई मिद्यानीका हातमा सात वर्षसम्‍म सुम्‍पिदिनुभयो। 2मिद्यानीहरूको शक्ति यति अत्‍याचारी थियो कि इस्राएलीहरूलाई पहाड़का ओड़ार, गुफा र सुरक्षित ठाउँहरूमा गएर बस्‍न करै लाग्‍यो। 3जब-जब इस्राएलीहरूले बीउ छर्दथे। मिद्यानीहरू तथा अमालेकीहरू र पूर्वका अरू जातिहरू आएर इस्राएलमाथि आक्रमण गर्दथे। 4उनीहरू देशमा छाउनी बनाएर बसे, र गाजाको छेउसम्‍मैका बालीहरूलाई नाश गरे, यहाँसम्‍म कि इस्राएलीहरूका निम्‍ति भेड़ा, गोरु, र अरू कुनै जीवित थोक पनि छोड़ेनन्‌। 5उनीहरू आफ्‍ना गाई-गोरुका बथान र तम्‍बूहरू लिएर सलहको हूलझैँ आए। मानिस र तिनीहरूका ऊँटहरू अनगिन्‍ती थिए। देशलाई सखाप पार्न आक्रमण गरे। 6यसरी नै मिद्यानीहरूले इस्राएलीहरूलाई निर्धन बनाइदिए, र सहायताको निम्‍ति तिनीहरूले परमप्रभुलाई पुकारे।
7मिद्यानीहरूले सताएकोले इस्राएलीहरूले परमप्रभुलाई पुकार्दा, 8उहाँले तिनीहरूकहाँ एक जना अगमवक्ता पठाउनुभयो, जसले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको यो वाणी छ: मैले तिमीहरूलाई दासत्‍वको देश मिश्रबाट निकालेर ल्‍याएँ। 9मैले तिमीहरूलाई मिश्रीहरूका हातबाट र तिमीहरूलाई सताउने सबैका हातबाट छुटाएँ। मैले उनीहरूलाई तिमीहरूका सामुन्‍नेदेखि धपाएँ, र उनीहरूका देशहरू तिमीहरूलाई दिएँ। 10मैले तिमीहरूलाई भनें, ‘म परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वर हुँ। तिमीहरू बसोबास गरिरहेको, एमोरीहरूको देशका देवताहरूको सेवा नगर’। तर तिमीहरूले मेरो कुरा सुनेनौ।”
11अब परमप्रभुका दूत आएर अबीएजेरी योआशको, ओप्रा भन्‍ने ठाउँको फलाँटको रूखमुनि बसे। योआशका छोरा गिदोनचाहिँ मिद्यानीहरूबाट लुकाउनलाई दाखको कोलमा गहूँ चुट्‌दैथिए। 12तब परमप्रभुका दूतले गिदोनकहाँ देखा परेर तिनलाई भने, “तँ वीर मानिस होस्, र परमप्रभु तँसँग हुनुहुन्‍छ।”
13गिदोनले तिनलाई भने, “हजूर, सुन्‍नुहोस्, परमप्रभु साँच्‍ची नै हामीसँग हुनुहुन्‍छ भनेता यी सबै किन हामीलाई भएको? उहाँका ती सबै आश्‍चर्य कामहरू के भए, जो हामीले आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूबाट सुनेका छौं, जसले भन्‍थे, ‘के परमप्रभुले हामीलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुभएको होइन?’ तर अब त परमप्रभुले हामीलाई त्‍याग्‍नुभएको छ, र हामीलाई मिद्यानीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।”
14तब तिनीतिर फर्केर परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “जा, इस्राएललाई मिद्यानीहरूका हातदेखि छुटाउनलाई तँमा भएको बल प्रयोग गर्‌। तँलाई पठाउने म नै हुँ।”
15गिदोनले उत्तर दिए, “हजूर, सुन्‍नुहोस्, म कसरी इस्राएललाई बचाउन सक्‍छु? मेरो गोत्रलाई हेर्नुहोस्‌ त्‍यो त मनश्‍शेमा सबैभन्‍दा कमजोर छ, र मेरा पिताको घरानामा म सबैभन्‍दा सानो छु।”
16परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “म तँसँग हुनेछु, र तैंले सारा मिद्यानीहरूलाई एउटै मानिसलाईझैँ मार्नेछस्‌।”
17तिनले भने, “यदि म तपाईंको निगाह-पात्र भएको छु भने, तपाईं नै मसँग बोल्‍नुभएको हो भन्‍ने मलाई एउटा चिन्‍ह दिनुहोस्‌। 18बिन्‍ती छ, मैले मेरो भेटी लिएर तपाईंको सामु नचढ़ाउञ्‍जेल तपाईं यहाँबाट नजानुहोला।”
उहाँले भन्‍नुभयो, “तँ नआउञ्‍जेल म यहीँ बस्‍नेछु।”
19तब गिदोन भित्र गएर बाख्राको एउटा पाठो तयार गरे, र पाँच पाथी पीठोको अखमिरी रोटी बनाए। तिनले मासुचाहिँ एउटा टोकरीमा हालेर र झोलचाहिँ एउटा बटुकोमा हाले बाहिर फलाँटको रूखमुनि उहाँको सामु चढ़ाए।
20परमेश्‍वरका दूतले तिनलाई भने, “त्‍यो मासु र अखमिरी रोटी लिएर यहाँ चट्टानमाथि राखिदे, र झोलचाहिँ खन्‍याइदे।” अनि तिनले त्‍यसै गरे। 21तब परमप्रभुका दूतले आफ्‍नो हातमा भएको लहुरो पसारेर त्‍यसको टुप्‍पाले त्‍यो मासु र रोटीलाई छोए। तब चट्टानबाट आगो निस्‍केर त्‍यो मासु र रोटीलाई भस्‍म पार्‍यो। अनि परमप्रभुका दूत अलप भए।
22तब गिदोनले तिनी त परमप्रभुका दूत पो रहेछन्‌ भनी थाहा पाए, र भने, “हाय, परमप्रभु परमेश्‍वर यो त साँच्‍चै पो रहेछ। मैले परमप्रभुका दूतलाई आमने-सामने देखें।”
23तर परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “शान्‍ति! नडरा, तँ मर्नेछैनस्‌।”
24गिदोनले परमप्रभुको निम्‍ति त्‍यहाँ एउटा वेदी बनाए, र त्‍यसको नाउँ “परमप्रभु शान्‍ति हुनुहुन्‍छ” राखे। त्‍यो आजको दिनसम्‍म पनि अबीएजेरीको ओप्रामा छ।
25त्‍यसै रात परमप्रभुले गिदोनलाई भन्‍नुभयो, “तेरा बुबाको बगालबाट सात वर्षे दोस्रो साँढ़े ले, तेरा बुबाको बाल देवताको वेदी भत्‍काइदे, र त्‍यसको छेउमा भएको अशेरा देवीको मूर्ति ढालिदे। 26तब यही अल्‍गो स्‍थानमा परमप्रभु तेरा परमेश्‍वरको निम्‍ति ठीक ढाँचाको एउटा वेदी बना, र त्‍यो दोस्रोचाहिँ साँढ़े लिएर तैंले ढालेको अशेराको मूर्तिको काठले होमबलि चढ़ा।”
27तब गिदोनले आफ्‍ना नोकरहरूमध्‍येका दश जनालाई लिएर परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभएबमोजिम गरे। तर तिनी आफ्‍ना पिताका घराना र नगरवासीहरूसँग डराउँदथे, यसैकारण तिनले यो काम दिउँसो होइन तर राती गरे।
28जब नगरवासीहरू बिहानै उठे तब उनीहरूले बाल देवताको वेदी भत्‍काइएको र त्‍यसको छेउमा भएको अशेरा देवीको मूर्ति पनि ढालिएको र गिदोनले बनाएको वेदीमा त्‍यो दोस्रोचाहिँ साँढ़े होमबलि चढ़ाइएको देखे।
29उनीहरूले एक-अर्कालाई “यो कसले गरेको होला?” भनी सोधपूछ गर्न लागे, र धेरै सोधपूछ गर्दा योआशका छोरा गिदोनले गरेको हो भनी पत्ता लगाए।
30तब सहरका मानिसहरूले योआशलाई भने, “तिम्रो छोरालाई बाहिर ल्‍याऊ। त्‍यसले बालको वेदी भत्‍काइदिएछ, र त्‍यसको छेउमा भएको अशेरा देवीको मूर्ति पनि ढालिदिएछ। त्‍यो मारिनैपर्छ।”
31तर योआशले तिनको चारैतिर भएको विरोधी भीड़लाई भने, “तपाईंहरू बाल देवताको पक्षमा कराउनुभएको? बाललाई बचाउने हामीहरूको काम हो भनी तपाईंहरू सम्‍झनुहुन्‍छ? त्‍यसको पक्षमा कराउने बिहानसम्‍ममा मारिनेछ। यदि बालचाहिँ देवता नै हो रहेछ र त्‍यसको वेदी कसैले भत्‍काइदिएको हो भने, त्‍यो आफ्‍नो लागि आफै बोलोस्‌।” 32त्‍यस दिन उनीहरूले गिदोनको नाउँ यसो भनेर यरूब-बाल राखिदिए, “यस मानिसको विरुद्धमा बाल आफै लड़ोस्, किनभने त्‍यसको वेदी यसैले भत्‍काइदिएको छ।”
33त्‍यसपछि सबै मिद्यानी, अमालेकी र पूर्वका जातिहरूले आपसमा दल बाँधे, र यर्दन नदी तरेर यिजरेलको बेँसीमा छाउनी हाले। 34तब परमप्रभुका आत्‍मा गिदोनमाथि आउनुभयो। तिनले तुरही फुके, र अबीएजेरीहरूलाई तिनको पछि लाग्‍नलाई बोलाए। 35तिनले मनश्‍शेभरि समाचार लाने दूतहरूलाई पठाए, र तिनीहरू पनि तिनको पछि लाग्‍नलाई बोलाइए। तिनले आशेर, जबूलून र नप्‍तालीकहाँ पनि समाचार दिने दूतहरूलाई पठाए, र तिनीहरू पनि अरूहरूसित भेला हुनलाई आए।
36गिदोनले परमेश्‍वरलाई भने, “तपाईंले प्रतिज्ञा गर्नुभएअनुसार यदि तपाईंले इस्राएललाई मद्वारा बचाउनुहुन्‍छ भनेदेखि, 37अब हेर्नुहोस्, म भेड़ाको ऊन खलामा राख्‍नेछु। यदि ऊनमा मात्रै शीत परेर त्‍यसको चारैतिरको जमिनचाहिँ सुक्‍खै रह्यो भने, मलाई यो कुरो निश्‍चय थाहा हुनेछ कि तपाईंले प्रतिज्ञा गर्नुभएझैँ मेरै हातद्वारा तपाईंले इस्राएललाई छुटाउनुहुनेछ।” 38र त्‍यसै नै भयो। तिनी भोलि बिहानै उठे, र त्‍यो ऊनलाई निचोरे, र शीतबाट एक बटुको पानी निस्‍क्‍यो।
39तब गिदोनले परमेश्‍वरलाई भने, “मसँग नरिसाउनुहोस्, तर मलाई अझै एक कुरा बोल्‍न दिनुहोस्‌। बिन्‍ती छ, मलाई फेरि एक पल्‍ट यस ऊनको जाँच गर्न दिनुहोस्‌। यस पल्‍टचाहिँ त्‍यो ऊन मात्र सुक्‍खा रहोस्, र सबै जमिनचाहिँ शीतले भिजोस्‌।” 40परमेश्‍वरले त्‍यस रात पनि त्‍यसै गर्नुभयो। ऊन मात्र सुक्‍खा रह्यो, र त्‍यसका चारैतिरको जमिनमा शीत परेको थियो।
............................................................................................

Gideon

6 The Israelites did evil in the eyes of the Lord, and for seven years he gave them into the hands of the Midianites. 2 Because the power of Midian was so oppressive, the Israelites prepared shelters for themselves in mountain clefts, caves and strongholds. 3 Whenever the Israelites planted their crops, the Midianites, Amalekites and other eastern peoples invaded the country. 4 They camped on the land and ruined the crops all the way to Gaza and did not spare a living thing for Israel, neither sheep nor cattle nor donkeys. 5 They came up with their livestock and their tents like swarms of locusts. It was impossible to count them or their camels; they invaded the land to ravage it. 6 Midian so impoverished the Israelites that they cried out to the Lord for help.

7 When the Israelites cried out to the Lord because of Midian, 8 he sent them a prophet, who said, “This is what the Lord, the God of Israel, says: I brought you up out of Egypt, out of the land of slavery. 9 I rescued you from the hand of the Egyptians. And I delivered you from the hand of all your oppressors; I drove them out before you and gave you their land. 10 I said to you, ‘I am the Lord your God; do not worship the gods of the Amorites, in whose land you live.’ But you have not listened to me.”

11 The angel of the Lord came and sat down under the oak in Ophrah that belonged to Joash the Abiezrite, where his son Gideon was threshing wheat in a winepress to keep it from the Midianites. 12 When the angel of the Lord appeared to Gideon, he said, “The Lord is with you, mighty warrior.”

13 “Pardon me, my lord,” Gideon replied, “but if the Lord is with us, why has all this happened to us? Where are all his wonders that our ancestors told us about when they said, ‘Did not the Lord bring us up out of Egypt?’ But now the Lord has abandoned us and given us into the hand of Midian.”

14 The Lord turned to him and said, “Go in the strength you have and save Israel out of Midian’s hand. Am I not sending you?”

15 “Pardon me, my lord,” Gideon replied, “but how can I save Israel? My clan is the weakest in Manasseh, and I am the least in my family.”

16 The Lord answered, “I will be with you, and you will strike down all the Midianites, leaving none alive.”

17 Gideon replied, “If now I have found favor in your eyes, give me a sign that it is really you talking to me. 18 Please do not go away until I come back and bring my offering and set it before you.”

And the Lord said, “I will wait until you return.”

19 Gideon went inside, prepared a young goat, and from an ephah[a] of flour he made bread without yeast. Putting the meat in a basket and its broth in a pot, he brought them out and offered them to him under the oak.

20 The angel of God said to him, “Take the meat and the unleavened bread, place them on this rock, and pour out the broth.” And Gideon did so. 21 Then the angel of the Lord touched the meat and the unleavened bread with the tip of the staff that was in his hand. Fire flared from the rock, consuming the meat and the bread. And the angel of the Lord disappeared. 22 When Gideon realized that it was the angel of the Lord, he exclaimed, “Alas, Sovereign Lord! I have seen the angel of the Lord face to face!”

23 But the Lord said to him, “Peace! Do not be afraid. You are not going to die.”

24 So Gideon built an altar to the Lord there and called it The Lord Is Peace. To this day it stands in Ophrah of the Abiezrites.

25 That same night the Lord said to him, “Take the second bull from your father’s herd, the one seven years old.[b] Tear down your father’s altar to Baal and cut down the Asherah pole[c] beside it. 26 Then build a proper kind of[d] altar to the Lord your God on the top of this height. Using the wood of the Asherah pole that you cut down, offer the second[e] bull as a burnt offering.”

27 So Gideon took ten of his servants and did as the Lord told him. But because he was afraid of his family and the townspeople, he did it at night rather than in the daytime.

28 In the morning when the people of the town got up, there was Baal’s altar, demolished, with the Asherah pole beside it cut down and the second bull sacrificed on the newly built altar!

29 They asked each other, “Who did this?”

When they carefully investigated, they were told, “Gideon son of Joash did it.”

30 The people of the town demanded of Joash, “Bring out your son. He must die, because he has broken down Baal’s altar and cut down the Asherah pole beside it.”

31 But Joash replied to the hostile crowd around him, “Are you going to plead Baal’s cause? Are you trying to save him? Whoever fights for him shall be put to death by morning! If Baal really is a god, he can defend himself when someone breaks down his altar.” 32 So because Gideon broke down Baal’s altar, they gave him the name Jerub-Baal[f] that day, saying, “Let Baal contend with him.”

33 Now all the Midianites, Amalekites and other eastern peoples joined forces and crossed over the Jordan and camped in the Valley of Jezreel. 34 Then the Spirit of the Lord came on Gideon, and he blew a trumpet, summoning the Abiezrites to follow him. 35 He sent messengers throughout Manasseh, calling them to arms, and also into Asher, Zebulun and Naphtali, so that they too went up to meet them.

36 Gideon said to God, “If you will save Israel by my hand as you have promised— 37 look, I will place a wool fleece on the threshing floor. If there is dew only on the fleece and all the ground is dry, then I will know that you will save Israel by my hand, as you said.” 38 And that is what happened. Gideon rose early the next day; he squeezed the fleece and wrung out the dew—a bowlful of water.

39 Then Gideon said to God, “Do not be angry with me. Let me make just one more request. Allow me one more test with the fleece, but this time make the fleece dry and let the ground be covered with dew.” 40 That night God did so. Only the fleece was dry; all the ground was covered with dew.

............................................................................................
ENG- NEP

न्यायकर्ताहरू 6

गिदोनलाई बोलावट भएको
1फेरि इस्राएलीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो त्‍यही गरे, र उहाँले तिनीहरूलाई मिद्यानीका हातमा सात वर्षसम्‍म सुम्‍पिदिनुभयो। 
And the children of Israel did evil in the sight of the LORD: and the LORD delivered them into the hand of Midian seven years.
2मिद्यानीहरूको शक्ति यति अत्‍याचारी थियो कि इस्राएलीहरूलाई पहाड़का ओड़ार, गुफा र सुरक्षित ठाउँहरूमा गएर बस्‍न करै लाग्‍यो।
And the hand of Midian prevailed against Israel: and because of the Midianites the children of Israel made them the dens which are in the mountains, and caves, and strong holds.
 3जब-जब इस्राएलीहरूले बीउ छर्दथे। मिद्यानीहरू तथा अमालेकीहरू र पूर्वका अरू जातिहरू आएर इस्राएलमाथि आक्रमण गर्दथे। 
And so it was, when Israel had sown, that the Midianites came up, and the Amalekites, and the children of the east, even they came up against them;
4उनीहरू देशमा छाउनी बनाएर बसे, र गाजाको छेउसम्‍मैका बालीहरूलाई नाश गरे, यहाँसम्‍म कि इस्राएलीहरूका निम्‍ति भेड़ा, गोरु, र अरू कुनै जीवित थोक पनि छोड़ेनन्‌।
And they encamped against them, and destroyed the increase of the earth, till thou come unto Gaza, and left no sustenance for Israel, neither sheep, nor ox, nor ass.
 5उनीहरू आफ्‍ना गाई-गोरुका बथान र तम्‍बूहरू लिएर सलहको हूलझैँ आए। मानिस र तिनीहरूका ऊँटहरू अनगिन्‍ती थिए। देशलाई सखाप पार्न आक्रमण गरे।
For they came up with their cattle and their tents, and they came as grasshoppers for multitude; for both they and their camels were without number: and they entered into the land to destroy it.
 6यसरी नै मिद्यानीहरूले इस्राएलीहरूलाई निर्धन बनाइदिए, र सहायताको निम्‍ति तिनीहरूले परमप्रभुलाई पुकारे।
And Israel was greatly impoverished because of the Midianites; and the children of Israel cried unto the LORD.
7मिद्यानीहरूले सताएकोले इस्राएलीहरूले परमप्रभुलाई पुकार्दा, 
And it came to pass, when the children of Israel cried unto the LORD because of the Midianites,
8उहाँले तिनीहरूकहाँ एक जना अगमवक्ता पठाउनुभयो, जसले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको यो वाणी छ: मैले तिमीहरूलाई दासत्‍वको देश मिश्रबाट निकालेर ल्‍याएँ।
That the LORD sent a prophet unto the children of Israel, which said unto them, Thus saith the LORD God of Israel, I brought you up from Egypt, and brought you forth out of the house of bondage;
 9मैले तिमीहरूलाई मिश्रीहरूका हातबाट र तिमीहरूलाई सताउने सबैका हातबाट छुटाएँ। मैले उनीहरूलाई तिमीहरूका सामुन्‍नेदेखि धपाएँ, र उनीहरूका देशहरू तिमीहरूलाई दिएँ। 
And I delivered you out of the hand of the Egyptians, and out of the hand of all that oppressed you, and drave them out from before you, and gave you their land;
10मैले तिमीहरूलाई भनें, ‘म परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वर हुँ। तिमीहरू बसोबास गरिरहेको, एमोरीहरूको देशका देवताहरूको सेवा नगर’। तर तिमीहरूले मेरो कुरा सुनेनौ।”
And I said unto you, I am the LORD your God; fear not the gods of the Amorites, in whose land ye dwell: but ye have not obeyed my voice.
11अब परमप्रभुका दूत आएर अबीएजेरी योआशको, ओप्रा भन्‍ने ठाउँको फलाँटको रूखमुनि बसे। योआशका छोरा गिदोनचाहिँ मिद्यानीहरूबाट लुकाउनलाई दाखको कोलमा गहूँ चुट्‌दैथिए।
And there came an angel of the LORD, and sat under an oak which was in Ophrah, that pertained unto Joash the Abiezrite: and his son Gideon threshed wheat by the winepress, to hide it from the Midianites.
 12तब परमप्रभुका दूतले गिदोनकहाँ देखा परेर तिनलाई भने, “तँ वीर मानिस होस्, र परमप्रभु तँसँग हुनुहुन्‍छ।”
And the angel of the LORD appeared unto him, and said unto him, The LORD is with thee, thou mighty man of valour.
13गिदोनले तिनलाई भने, “हजूर, सुन्‍नुहोस्, परमप्रभु साँच्‍ची नै हामीसँग हुनुहुन्‍छ भनेता यी सबै किन हामीलाई भएको? उहाँका ती सबै आश्‍चर्य कामहरू के भए, जो हामीले आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूबाट सुनेका छौं, जसले भन्‍थे, ‘के परमप्रभुले हामीलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुभएको होइन?’ तर अब त परमप्रभुले हामीलाई त्‍याग्‍नुभएको छ, र हामीलाई मिद्यानीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।”
And Gideon said unto him, Oh my Lord, if the LORD be with us, why then is all this befallen us? and where be all his miracles which our fathers told us of, saying, Did not the LORD bring us up from Egypt? but now the LORD hath forsaken us, and delivered us into the hands of the Midianites.
14तब तिनीतिर फर्केर परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “जा, इस्राएललाई मिद्यानीहरूका हातदेखि छुटाउनलाई तँमा भएको बल प्रयोग गर्‌। तँलाई पठाउने म नै हुँ।”
And the LORD looked upon him, and said, Go in this thy might, and thou shalt save Israel from the hand of the Midianites: have not I sent thee?
15गिदोनले उत्तर दिए, “हजूर, सुन्‍नुहोस्, म कसरी इस्राएललाई बचाउन सक्‍छु? मेरो गोत्रलाई हेर्नुहोस्‌ त्‍यो त मनश्‍शेमा सबैभन्‍दा कमजोर छ, र मेरा पिताको घरानामा म सबैभन्‍दा सानो छु।”
And he said unto him, Oh my Lord, wherewith shall I save Israel? behold, my family is poor in Manasseh, and I am the least in my father's house.
16परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “म तँसँग हुनेछु, र तैंले सारा मिद्यानीहरूलाई एउटै मानिसलाईझैँ मार्नेछस्‌।”
And the LORD said unto him, Surely I will be with thee, and thou shalt smite the Midianites as one man.
17तिनले भने, “यदि म तपाईंको निगाह-पात्र भएको छु भने, तपाईं नै मसँग बोल्‍नुभएको हो भन्‍ने मलाई एउटा चिन्‍ह दिनुहोस्‌।
And he said unto him, If now I have found grace in thy sight, then shew me a sign that thou talkest with me.
 18बिन्‍ती छ, मैले मेरो भेटी लिएर तपाईंको सामु नचढ़ाउञ्‍जेल तपाईं यहाँबाट नजानुहोला।”
उहाँले भन्‍नुभयो, “तँ नआउञ्‍जेल म यहीँ बस्‍नेछु।”
Depart not hence, I pray thee, until I come unto thee, and bring forth my present, and set it before thee. And he said, I will tarry until thou come again.
19तब गिदोन भित्र गएर बाख्राको एउटा पाठो तयार गरे, र पाँच पाथी पीठोको अखमिरी रोटी बनाए। तिनले मासुचाहिँ एउटा टोकरीमा हालेर र झोलचाहिँ एउटा बटुकोमा हाले बाहिर फलाँटको रूखमुनि उहाँको सामु चढ़ाए।
And Gideon went in, and made ready a kid, and unleavened cakes of an ephah of flour: the flesh he put in a basket, and he put the broth in a pot, and brought it out unto him under the oak, and presented it.
20परमेश्‍वरका दूतले तिनलाई भने, “त्‍यो मासु र अखमिरी रोटी लिएर यहाँ चट्टानमाथि राखिदे, र झोलचाहिँ खन्‍याइदे।” अनि तिनले त्‍यसै गरे। 
And the angel of God said unto him, Take the flesh and the unleavened cakes, and lay them upon this rock, and pour out the broth. And he did so.
21तब परमप्रभुका दूतले आफ्‍नो हातमा भएको लहुरो पसारेर त्‍यसको टुप्‍पाले त्‍यो मासु र रोटीलाई छोए। तब चट्टानबाट आगो निस्‍केर त्‍यो मासु र रोटीलाई भस्‍म पार्‍यो। अनि परमप्रभुका दूत अलप भए।
Then the angel of the LORD put forth the end of the staff that was in his hand, and touched the flesh and the unleavened cakes; and there rose up fire out of the rock, and consumed the flesh and the unleavened cakes. Then the angel of the LORD departed out of his sight.
22तब गिदोनले तिनी त परमप्रभुका दूत पो रहेछन्‌ भनी थाहा पाए, र भने, “हाय, परमप्रभु परमेश्‍वर यो त साँच्‍चै पो रहेछ। मैले परमप्रभुका दूतलाई आमने-सामने देखें।”
And when Gideon perceived that he was an angel of the LORD, Gideon said, Alas, O Lord GOD! for because I have seen an angel of the LORD face to face.
23तर परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “शान्‍ति! नडरा, तँ मर्नेछैनस्‌।”
And the LORD said unto him, Peace be unto thee; fear not: thou shalt not die.
24गिदोनले परमप्रभुको निम्‍ति त्‍यहाँ एउटा वेदी बनाए, र त्‍यसको नाउँ “परमप्रभु शान्‍ति हुनुहुन्‍छ” राखे। त्‍यो आजको दिनसम्‍म पनि अबीएजेरीको ओप्रामा छ।
Then Gideon built an altar there unto the LORD, and called it Jehovah-shalom: unto this day it is yet in Ophrah of the Abiezrites.
25त्‍यसै रात परमप्रभुले गिदोनलाई भन्‍नुभयो, “तेरा बुबाको बगालबाट सात वर्षे दोस्रो साँढ़े ले, तेरा बुबाको बाल देवताको वेदी भत्‍काइदे, र त्‍यसको छेउमा भएको अशेरा देवीको मूर्ति ढालिदे। 
And it came to pass the same night, that the LORD said unto him, Take thy father's young bullock, even the second bullock of seven years old, and throw down the altar of Baal that thy father hath, and cut down the grove that is by it:
26तब यही अल्‍गो स्‍थानमा परमप्रभु तेरा परमेश्‍वरको निम्‍ति ठीक ढाँचाको एउटा वेदी बना, र त्‍यो दोस्रोचाहिँ साँढ़े लिएर तैंले ढालेको अशेराको मूर्तिको काठले होमबलि चढ़ा।”
And build an altar unto the LORD thy God upon the top of this rock, in the ordered place, and take the second bullock, and offer a burnt sacrifice with the wood of the grove which thou shalt cut down.
27तब गिदोनले आफ्‍ना नोकरहरूमध्‍येका दश जनालाई लिएर परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभएबमोजिम गरे। तर तिनी आफ्‍ना पिताका घराना र नगरवासीहरूसँग डराउँदथे, यसैकारण तिनले यो काम दिउँसो होइन तर राती गरे।
Then Gideon took ten men of his servants, and did as the LORD had said unto him: and so it was, because he feared his father's household, and the men of the city, that he could not do it by day, that he did it by night.
28जब नगरवासीहरू बिहानै उठे तब उनीहरूले बाल देवताको वेदी भत्‍काइएको र त्‍यसको छेउमा भएको अशेरा देवीको मूर्ति पनि ढालिएको र गिदोनले बनाएको वेदीमा त्‍यो दोस्रोचाहिँ साँढ़े होमबलि चढ़ाइएको देखे।
And when the men of the city arose early in the morning, behold, the altar of Baal was cast down, and the grove was cut down that was by it, and the second bullock was offered upon the altar that was built.
29उनीहरूले एक-अर्कालाई “यो कसले गरेको होला?” भनी सोधपूछ गर्न लागे, र धेरै सोधपूछ गर्दा योआशका छोरा गिदोनले गरेको हो भनी पत्ता लगाए।
And they said one to another, Who hath done this thing? And when they enquired and asked, they said, Gideon the son of Joash hath done this thing.
30तब सहरका मानिसहरूले योआशलाई भने, “तिम्रो छोरालाई बाहिर ल्‍याऊ। त्‍यसले बालको वेदी भत्‍काइदिएछ, र त्‍यसको छेउमा भएको अशेरा देवीको मूर्ति पनि ढालिदिएछ। त्‍यो मारिनैपर्छ।”
Then the men of the city said unto Joash, Bring out thy son, that he may die: because he hath cast down the altar of Baal, and because he hath cut down the grove that was by it.
31तर योआशले तिनको चारैतिर भएको विरोधी भीड़लाई भने, “तपाईंहरू बाल देवताको पक्षमा कराउनुभएको? बाललाई बचाउने हामीहरूको काम हो भनी तपाईंहरू सम्‍झनुहुन्‍छ? त्‍यसको पक्षमा कराउने बिहानसम्‍ममा मारिनेछ। यदि बालचाहिँ देवता नै हो रहेछ र त्‍यसको वेदी कसैले भत्‍काइदिएको हो भने, त्‍यो आफ्‍नो लागि आफै बोलोस्‌।”
And Joash said unto all that stood against him, Will ye plead for Baal? will ye save him? he that will plead for him, let him be put to death whilst it is yet morning: if he be a god, let him plead for himself, because one hath cast down his altar.
 32त्‍यस दिन उनीहरूले गिदोनको नाउँ यसो भनेर यरूब-बाल राखिदिए, “यस मानिसको विरुद्धमा बाल आफै लड़ोस्, किनभने त्‍यसको वेदी यसैले भत्‍काइदिएको छ।”
Therefore on that day he called him Jerubbaal, saying, Let Baal plead against him, because he hath thrown down his altar.
33त्‍यसपछि सबै मिद्यानी, अमालेकी र पूर्वका जातिहरूले आपसमा दल बाँधे, र यर्दन नदी तरेर यिजरेलको बेँसीमा छाउनी हाले। 
Then all the Midianites and the Amalekites and the children of the east were gathered together, and went over, and pitched in the valley of Jezreel.
34तब परमप्रभुका आत्‍मा गिदोनमाथि आउनुभयो। तिनले तुरही फुके, र अबीएजेरीहरूलाई तिनको पछि लाग्‍नलाई बोलाए। 
But the Spirit of the LORD came upon Gideon, and he blew a trumpet; and Abiezer was gathered after him.
35तिनले मनश्‍शेभरि समाचार लाने दूतहरूलाई पठाए, र तिनीहरू पनि तिनको पछि लाग्‍नलाई बोलाइए। तिनले आशेर, जबूलून र नप्‍तालीकहाँ पनि समाचार दिने दूतहरूलाई पठाए, र तिनीहरू पनि अरूहरूसित भेला हुनलाई आए।
And he sent messengers throughout all Manasseh; who also was gathered after him: and he sent messengers unto Asher, and unto Zebulun, and unto Naphtali; and they came up to meet them.
36गिदोनले परमेश्‍वरलाई भने, “तपाईंले प्रतिज्ञा गर्नुभएअनुसार यदि तपाईंले इस्राएललाई मद्वारा बचाउनुहुन्‍छ भनेदेखि, 
And Gideon said unto God, If thou wilt save Israel by mine hand, as thou hast said,
37अब हेर्नुहोस्, म भेड़ाको ऊन खलामा राख्‍नेछु। यदि ऊनमा मात्रै शीत परेर त्‍यसको चारैतिरको जमिनचाहिँ सुक्‍खै रह्यो भने, मलाई यो कुरो निश्‍चय थाहा हुनेछ कि तपाईंले प्रतिज्ञा गर्नुभएझैँ मेरै हातद्वारा तपाईंले इस्राएललाई छुटाउनुहुनेछ।” 
Behold, I will put a fleece of wool in the floor; and if the dew be on the fleece only, and it be dry upon all the earth beside, then shall I know that thou wilt save Israel by mine hand, as thou hast said.
38र त्‍यसै नै भयो। तिनी भोलि बिहानै उठे, र त्‍यो ऊनलाई निचोरे, र शीतबाट एक बटुको पानी निस्‍क्‍यो।
And it was so: for he rose up early on the morrow, and thrust the fleece together, and wringed the dew out of the fleece, a bowl full of water.
39तब गिदोनले परमेश्‍वरलाई भने, “मसँग नरिसाउनुहोस्, तर मलाई अझै एक कुरा बोल्‍न दिनुहोस्‌। बिन्‍ती छ, मलाई फेरि एक पल्‍ट यस ऊनको जाँच गर्न दिनुहोस्‌। यस पल्‍टचाहिँ त्‍यो ऊन मात्र सुक्‍खा रहोस्, र सबै जमिनचाहिँ शीतले भिजोस्‌।”
And Gideon said unto God, Let not thine anger be hot against me, and I will speak but this once: let me prove, I pray thee, but this once with the fleece; let it now be dry only upon the fleece, and upon all the ground let there be dew.
 40परमेश्‍वरले त्‍यस रात पनि त्‍यसै गर्नुभयो। ऊन मात्र सुक्‍खा रह्यो, र त्‍यसका चारैतिरको जमिनमा शीत परेको थियो।

And God did so that night: for it was dry upon the fleece only, and there was dew on all the ground.

 

JUDGE - 7:1-25,

न्यायकर्ताहरू 7

गिदोनका मानिसहरूले मिद्यानीहरूलाई जितेका
1यरूब-बाल, जो गिदोन हुन्, र तिनीसँग भएका सबै मानिसहरू बिहान सबेरै उठे, र हरोदको मूलमा छाउनी हाले। मिद्यानीहरूले चाहिँ मोरेका डाँड़ाको उत्तरपट्टिको बेँसीमा छाउनी हाले। 2परमप्रभुले गिदोनलाई भन्‍नुभयो, “मिद्यानीहरूलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनलाई तँसित भएका मानिसहरू मलाई चाहिएको भन्‍दा धेरै छन्, नत्रता इस्राएलीहरूले मेरो विरुद्ध घमण्‍ड गर्नेछन्, र तिनीहरूको आफ्‍नै शक्तिले यो विजय प्राप्‍त गरेको हो भनी तिनीहरूले भन्‍नेछन्‌। 3अब सबै मानिसहरूले सुन्‍ने गरी एउटा उर्दी घोषणा गर्, कि यहाँ कोही डरले काँप्‍नेहरू छन्‌ भने ती गिलाद डाँड़ादेखि नै तुरुन्‍तै आफ्‍ना घरमा गइहालून्‌। यसरी बाईस हजार जना फर्किगए, र दश हजार बाँकी रहे। 
4तर परमप्रभुले गिदोनलाई भन्‍नुभयो, “अझै पनि मानिसहरू धेरै छन्‌। तिनीहरूलाई तल खोलामा लैजा, र म तेरो निम्‍ति तिनीहरूबाट अलग गर्नेछु। जब म भन्‍छु, ‘यो मानिसचाहिँ तँसँग जानेछ,’ तब त्‍यो जानेछ। र यदि म ‘यो मानिस तँसँग जानेछैन’ भनी भन्‍नेछु तब त्‍यो जानेछैन।”
5यसैले गिदोनले मानिसहरूलाई तल खोलामा ल्‍याए, र परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “हरेक मानिस जसले कुकुरले झैँ जिब्रोले पानी चाटेर पिउँछ त्‍यसलाई एकातिर राख्, र अर्कोतिर चाहिँ जसले घुँड़ा टेकेर पानी पिउँछ तिनीहरूलाई राख्‌।” 6पानी चाटेर पिउनेको संख्‍या तीन सय भयो, र बाँकीले आफ्‍नो हात मुखमा लगी घुँड़ा टेकेर पानी पिए।
7परमप्रभुले गिदोनलाई भन्‍नुभयो, “यी तीन सय जना जसले चाटेर पानी पिए यिनैद्वारा म तिमीहरूलाई बचाउनेछु, र मिद्यानीहरूलाई तेरो हातमा सुम्‍पिदिनेछु। बाँकी सबै आ-आफ्‍नो ठाउँमा जाऊन्‌।” 8यसकारण गिदोनले यी बाँकी सबै इस्राएलीहरूलाई आ-आफ्‍नो पालमा पठाइदिए, र ती तीन सय जनालाई राखे। अनि तिनीहरूले अरू मानिसहरूसित भएका रसदपानी र तुरहीहरू लिए।
मिद्यानीहरूको छाउनी तिनको तलतिर बेँसीमा थियो। 9त्‍यस रात परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “झट्टै तल गएर छाउनीमा आक्रमण गर्, किनभने मैले त्‍यो तेरो हातमा सुम्‍पिदिएको छु। 10यदि त्‍यसो गर्न तँलाई डर लाग्‍छ भने पहिले तेरो नोकर पूराहसँग तल छाउनीमा जा, 11र तिनीहरू के भनिरहेका छन्‌ सुन्‌। त्‍यही कुरा सुनेपछि छाउनीमा आक्रमण गर्न तँ प्रोत्‍साहित हुनेछस्‌।” यसकारण तिनी र तिनको नोकर पूराह छाउनीको त्‍यस भागमा गए जहाँ लड़ाइँ गर्ने मानिसहरू बसेका थिए। 12अब मिद्यानी, अमालेकी र पूर्वका अरू सबै जातिहरू सलहजस्‍तै बाक्‍लै बेँसीमा बसेका थिए। ऊँटहरूको त गन्‍ती नै थिएन। तिनीहरू संख्‍यामा समुद्रका बालुवाका कणसरह थिए।
13जब गिदोन नजिक आए, एक जना मानिसले आफ्‍नो साथीलाई सपना सुनाइरहेको थियो। त्‍यसले भन्‍यो, “मैले सपनामा जौको एउटा रोटी मिद्यानीहरूको छाउनीमा गुड्‌दै-गुड्‌दै आएको देखें। त्‍यो रोटी पालमा आएर त्‍यसमा यति जोडसित बजारियो कि त्‍यसले पाललाई पल्‍टाइदियो र पाल ढल्‍यो।”
14त्‍यसको साथीले जवाफ दियो, “साँच्‍ची नै यो त इस्राएली योआशको छोरा गिदोनको तरवार नै हो। परमेश्‍वरले मिद्यान र समस्‍त सेनालाई तिनको हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।”
15जब गिदोनले सपनाको कथा र त्‍यसको अर्थ सुने, तब तिनले परमेश्‍वरलाई साष्‍टाङ्ग दण्‍डवत्‌ गरे। त्‍यसपछि तिनी इस्राएलको छाउनीमा फर्किआएर भने, “उठ, परमप्रभुले मिद्यानीहरूको छाउनीलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।” 16तिनले ती तीन सय जना मानिसहरूलाई तीन दलमा विभक्त गरे, र हरेक मानिसलाई एउटा तुरही, र भित्र राँको भएको एउटा रित्तो गाग्रो दिए।
17तब तिनले तिनीहरूलाई भने, “मलाई हेर, मेरो पछि लाग। जब म छाउनीको छेउमा पुग्‍छु, तब म जसो गर्छु तिमीहरू पनि त्‍यसै गर। 18जब म र मेरा मानिसहरूले आफ्‍ना तुरही फुक्‍छौं, तब तिमीहरूले पनि छाउनीका चारैतिर तिमीहरूका तुरही फुक, र कराएर भन, ‘परमप्रभुको निम्‍ति र गिदोनको निम्‍ति’!”
19गिदोन र तिनीसँग भएका एक सय मानिसहरू राती दश बजे छाउनीको छेउमा पुगे। पहरा-चौकीको पालो भर्खर फेरेको थियो। तिनीहरूले आफ्‍ना तुरही फुके र आफ्‍ना हातमा भएका गाग्रा फुटाए। 20ती तीनै दल सबैले आ-आफ्‍नो तुरही फुके र गाग्रो फुटाए। देब्रे हातमा राँको र दाहिने हातमा तुरही लिएर तिनीहरूले कराए, “परमप्रभुको निम्‍ति र गिदोनको निम्‍ति तरवार!” 21हरेक मानिस आफू बसेको ठाउँमा नै छाउनीको चारैतिर उभिरहे, र सबै मिद्यानीहरू चिच्‍च्‍याउँदै भागे।
22ती तीन सय जनाले आ-आफ्‍नो तुरही फुक्‍दा, परमप्रभुले छाउनीभरि हरेकलाई एक-अर्काको विरुद्धमा उठाउनुभयो। तब मिद्यानी सेना सरेराको बेथ-शित्तामा, तब्‍बातका छेउको हाबिलमहोलाको सिमानासम्‍म भागे। 23नप्‍ताली, आशेर र सबै मनश्‍शेबाट इस्राएलीहरू बोलाइए, र तिनीहरूले मिद्यानीहरूलाई खेदे। 24गिदोनले एफ्राइमका सबै पहाड़ी देशभरि यो समाचार लिएर मानिसहरूलाई पठाए, “तल झरेर मिद्यानीहरूलाई नाश गर, र बेथ-बरासम्‍म यर्दन नदीका घाटहरू तिनीहरूका अगाड़ि कब्‍जा गर।”
यसैले सबै एफ्राइमहरू बोलाइए, र बेथ-बरासम्‍म यर्दन नदीका घाटहरू तिनीहरूले लिए। 25तिनीहरूले दुई मिद्यानी शासक, ओरेब र जएबलाई पक्रे। ओरेबलाई तिनीहरूले ओरेबको चट्टानमा, र जएबलाई चाहिँ जएबको दाखको कोलमा मारे, र मिद्यानीहरूलाई खेदेको खेदेकै गरे। पछि तिनीहरूले ओरेब र जएबका टाउकाहरू यर्दन वारि गिदोनकहाँ ल्‍याए।

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Gideon Defeats the Midianites

7 Early in the morning, Jerub-Baal (that is, Gideon) and all his men camped at the spring of Harod. The camp of Midian was north of them in the valley near the hill of Moreh. 2 The Lord said to Gideon, “You have too many men. I cannot deliver Midian into their hands, or Israel would boast against me, ‘My own strength has saved me.’ 3 Now announce to the army, ‘Anyone who trembles with fear may turn back and leave Mount Gilead.’” So twenty-two thousand men left, while ten thousand remained.

4 But the Lord said to Gideon, “There are still too many men. Take them down to the water, and I will thin them out for you there. If I say, ‘This one shall go with you,’ he shall go; but if I say, ‘This one shall not go with you,’ he shall not go.”

5 So Gideon took the men down to the water. There the Lord told him, “Separate those who lap the water with their tongues as a dog laps from those who kneel down to drink.” 6 Three hundred of them drank from cupped hands, lapping like dogs. All the rest got down on their knees to drink.

7 The Lord said to Gideon, “With the three hundred men that lapped I will save you and give the Midianites into your hands. Let all the others go home.” 8 So Gideon sent the rest of the Israelites home but kept the three hundred, who took over the provisions and trumpets of the others.

Now the camp of Midian lay below him in the valley. 9 During that night the Lord said to Gideon, “Get up, go down against the camp, because I am going to give it into your hands. 10 If you are afraid to attack, go down to the camp with your servant Purah 11 and listen to what they are saying. Afterward, you will be encouraged to attack the camp.” So he and Purah his servant went down to the outposts of the camp. 12 The Midianites, the Amalekites and all the other eastern peoples had settled in the valley, thick as locusts. Their camels could no more be counted than the sand on the seashore.

13 Gideon arrived just as a man was telling a friend his dream. “I had a dream,” he was saying. “A round loaf of barley bread came tumbling into the Midianite camp. It struck the tent with such force that the tent overturned and collapsed.”

14 His friend responded, “This can be nothing other than the sword of Gideon son of Joash, the Israelite. God has given the Midianites and the whole camp into his hands.”

15 When Gideon heard the dream and its interpretation, he bowed down and worshiped. He returned to the camp of Israel and called out, “Get up! The Lord has given the Midianite camp into your hands.” 16 Dividing the three hundred men into three companies, he placed trumpets and empty jars in the hands of all of them, with torches inside.

17 “Watch me,” he told them. “Follow my lead. When I get to the edge of the camp, do exactly as I do. 18 When I and all who are with me blow our trumpets, then from all around the camp blow yours and shout, ‘For the Lord and for Gideon.’”

19 Gideon and the hundred men with him reached the edge of the camp at the beginning of the middle watch, just after they had changed the guard. They blew their trumpets and broke the jars that were in their hands. 20 The three companies blew the trumpets and smashed the jars. Grasping the torches in their left hands and holding in their right hands the trumpets they were to blow, they shouted, “A sword for the Lord and for Gideon!” 21 While each man held his position around the camp, all the Midianites ran, crying out as they fled.

22 When the three hundred trumpets sounded, the Lord caused the men throughout the camp to turn on each other with their swords. The army fled to Beth Shittah toward Zererah as far as the border of Abel Meholah near Tabbath. 23 Israelites from Naphtali, Asher and all Manasseh were called out, and they pursued the Midianites. 24 Gideon sent messengers throughout the hill country of Ephraim, saying, “Come down against the Midianites and seize the waters of the Jordan ahead of them as far as Beth Barah.”

So all the men of Ephraim were called out and they seized the waters of the Jordan as far as Beth Barah. 25 They also captured two of the Midianite leaders, Oreb and Zeeb. They killed Oreb at the rock of Oreb, and Zeeb at the winepress of Zeeb. They pursued the Midianites and brought the heads of Oreb and Zeeb to Gideon, who was by the Jordan.

................................................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 7

गिदोनका मानिसहरूले मिद्यानीहरूलाई जितेका
1यरूब-बाल, जो गिदोन हुन्, र तिनीसँग भएका सबै मानिसहरू बिहान सबेरै उठे, र हरोदको मूलमा छाउनी हाले। मिद्यानीहरूले चाहिँ मोरेका डाँड़ाको उत्तरपट्टिको बेँसीमा छाउनी हाले। 
Then Jerubbaal, who is Gideon, and all the people that were with him, rose up early, and pitched beside the well of Harod: so that the host of the Midianites were on the north side of them, by the hill of Moreh, in the valley.
2परमप्रभुले गिदोनलाई भन्‍नुभयो, “मिद्यानीहरूलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनलाई तँसित भएका मानिसहरू मलाई चाहिएको भन्‍दा धेरै छन्, नत्रता इस्राएलीहरूले मेरो विरुद्ध घमण्‍ड गर्नेछन्, र तिनीहरूको आफ्‍नै शक्तिले यो विजय प्राप्‍त गरेको हो भनी तिनीहरूले भन्‍नेछन्‌। 
And the LORD said unto Gideon, The people that are with thee are too many for me to give the Midianites into their hands, lest Israel vaunt themselves against me, saying, Mine own hand hath saved me.
3अब सबै मानिसहरूले सुन्‍ने गरी एउटा उर्दी घोषणा गर्, कि यहाँ कोही डरले काँप्‍नेहरू छन्‌ भने ती गिलाद डाँड़ादेखि नै तुरुन्‍तै आफ्‍ना घरमा गइहालून्‌। यसरी बाईस हजार जना फर्किगए, र दश हजार बाँकी रहे। 
Now therefore go to, proclaim in the ears of the people, saying, Whosoever is fearful and afraid, let him return and depart early from mount Gilead. And there returned of the people twenty and two thousand; and there remained ten thousand.
4तर परमप्रभुले गिदोनलाई भन्‍नुभयो, “अझै पनि मानिसहरू धेरै छन्‌। तिनीहरूलाई तल खोलामा लैजा, र म तेरो निम्‍ति तिनीहरूबाट अलग गर्नेछु। जब म भन्‍छु, ‘यो मानिसचाहिँ तँसँग जानेछ,’ तब त्‍यो जानेछ। र यदि म ‘यो मानिस तँसँग जानेछैन’ भनी भन्‍नेछु तब त्‍यो जानेछैन।”
And the LORD said unto Gideon, The people are yet too many; bring them down unto the water, and I will try them for thee there: and it shall be, that of whom I say unto thee, This shall go with thee, the same shall go with thee; and of whomsoever I say unto thee, This shall not go with thee, the same shall not go.
5यसैले गिदोनले मानिसहरूलाई तल खोलामा ल्‍याए, र परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “हरेक मानिस जसले कुकुरले झैँ जिब्रोले पानी चाटेर पिउँछ त्‍यसलाई एकातिर राख्, र अर्कोतिर चाहिँ जसले घुँड़ा टेकेर पानी पिउँछ तिनीहरूलाई राख्‌।” 
So he brought down the people unto the water: and the LORD said unto Gideon, Every one that lappeth of the water with his tongue, as a dog lappeth, him shalt thou set by himself; likewise every one that boweth down upon his knees to drink.
6पानी चाटेर पिउनेको संख्‍या तीन सय भयो, र बाँकीले आफ्‍नो हात मुखमा लगी घुँड़ा टेकेर पानी पिए।
And the number of them that lapped, putting their hand to their mouth, were three hundred men: but all the rest of the people bowed down upon their knees to drink water.
7परमप्रभुले गिदोनलाई भन्‍नुभयो, “यी तीन सय जना जसले चाटेर पानी पिए यिनैद्वारा म तिमीहरूलाई बचाउनेछु, र मिद्यानीहरूलाई तेरो हातमा सुम्‍पिदिनेछु। बाँकी सबै आ-आफ्‍नो ठाउँमा जाऊन्‌।”
And the LORD said unto Gideon, By the three hundred men that lapped will I save you, and deliver the Midianites into thine hand: and let all the other people go every man unto his place.
 8यसकारण गिदोनले यी बाँकी सबै इस्राएलीहरूलाई आ-आफ्‍नो पालमा पठाइदिए, र ती तीन सय जनालाई राखे। अनि तिनीहरूले अरू मानिसहरूसित भएका रसदपानी र तुरहीहरू लिए।
मिद्यानीहरूको छाउनी तिनको तलतिर बेँसीमा थियो। 
So the people took victuals in their hand, and their trumpets: and he sent all the rest of Israel every man unto his tent, and retained those three hundred men: and the host of Midian was beneath him in the valley.
9त्‍यस रात परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “झट्टै तल गएर छाउनीमा आक्रमण गर्, किनभने मैले त्‍यो तेरो हातमा सुम्‍पिदिएको छु। 
And it came to pass the same night, that the LORD said unto him, Arise, get thee down unto the host; for I have delivered it into thine hand.
10यदि त्‍यसो गर्न तँलाई डर लाग्‍छ भने पहिले तेरो नोकर पूराहसँग तल छाउनीमा जा,
But if thou fear to go down, go thou with Phurah thy servant down to the host:
 11र तिनीहरू के भनिरहेका छन्‌ सुन्‌। त्‍यही कुरा सुनेपछि छाउनीमा आक्रमण गर्न तँ प्रोत्‍साहित हुनेछस्‌।” यसकारण तिनी र तिनको नोकर पूराह छाउनीको त्‍यस भागमा गए जहाँ लड़ाइँ गर्ने मानिसहरू बसेका थिए।
And thou shalt hear what they say; and afterward shall thine hands be strengthened to go down unto the host. Then went he down with Phurah his servant unto the outside of the armed men that were in the host.
 12अब मिद्यानी, अमालेकी र पूर्वका अरू सबै जातिहरू सलहजस्‍तै बाक्‍लै बेँसीमा बसेका थिए। ऊँटहरूको त गन्‍ती नै थिएन। तिनीहरू संख्‍यामा समुद्रका बालुवाका कणसरह थिए।
And the Midianites and the Amalekites and all the children of the east lay along in the valley like grasshoppers for multitude; and their camels were without number, as the sand by the sea side for multitude.
13जब गिदोन नजिक आए, एक जना मानिसले आफ्‍नो साथीलाई सपना सुनाइरहेको थियो। त्‍यसले भन्‍यो, “मैले सपनामा जौको एउटा रोटी मिद्यानीहरूको छाउनीमा गुड्‌दै-गुड्‌दै आएको देखें। त्‍यो रोटी पालमा आएर त्‍यसमा यति जोडसित बजारियो कि त्‍यसले पाललाई पल्‍टाइदियो र पाल ढल्‍यो।”
And when Gideon was come, behold, there was a man that told a dream unto his fellow, and said, Behold, I dreamed a dream, and, lo, a cake of barley bread tumbled into the host of Midian, and came unto a tent, and smote it that it fell, and overturned it, that the tent lay along.
14त्‍यसको साथीले जवाफ दियो, “साँच्‍ची नै यो त इस्राएली योआशको छोरा गिदोनको तरवार नै हो। परमेश्‍वरले मिद्यान र समस्‍त सेनालाई तिनको हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।”
And his fellow answered and said, This is nothing else save the sword of Gideon the son of Joash, a man of Israel: for into his hand hath God delivered Midian, and all the host.
15जब गिदोनले सपनाको कथा र त्‍यसको अर्थ सुने, तब तिनले परमेश्‍वरलाई साष्‍टाङ्ग दण्‍डवत्‌ गरे। त्‍यसपछि तिनी इस्राएलको छाउनीमा फर्किआएर भने, “उठ, परमप्रभुले मिद्यानीहरूको छाउनीलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।” 
And it was so, when Gideon heard the telling of the dream, and the interpretation thereof, that he worshipped, and returned into the host of Israel, and said, Arise; for the LORD hath delivered into your hand the host of Midian.
16तिनले ती तीन सय जना मानिसहरूलाई तीन दलमा विभक्त गरे, र हरेक मानिसलाई एउटा तुरही, र भित्र राँको भएको एउटा रित्तो गाग्रो दिए।
And he divided the three hundred men into three companies, and he put a trumpet in every man's hand, with empty pitchers, and lamps within the pitchers.
17तब तिनले तिनीहरूलाई भने, “मलाई हेर, मेरो पछि लाग। जब म छाउनीको छेउमा पुग्‍छु, तब म जसो गर्छु तिमीहरू पनि त्‍यसै गर।
And he said unto them, Look on me, and do likewise: and, behold, when I come to the outside of the camp, it shall be that, as I do, so shall ye do.
 18जब म र मेरा मानिसहरूले आफ्‍ना तुरही फुक्‍छौं, तब तिमीहरूले पनि छाउनीका चारैतिर तिमीहरूका तुरही फुक, र कराएर भन, ‘परमप्रभुको निम्‍ति र गिदोनको निम्‍ति’!”
When I blow with a trumpet, I and all that are with me, then blow ye the trumpets also on every side of all the camp, and say, The sword of the LORD, and of Gideon.
19गिदोन र तिनीसँग भएका एक सय मानिसहरू राती दश बजे छाउनीको छेउमा पुगे। पहरा-चौकीको पालो भर्खर फेरेको थियो। तिनीहरूले आफ्‍ना तुरही फुके र आफ्‍ना हातमा भएका गाग्रा फुटाए।
So Gideon, and the hundred men that were with him, came unto the outside of the camp in the beginning of the middle watch; and they had but newly set the watch: and they blew the trumpets, and brake the pitchers that were in their hands.
 20ती तीनै दल सबैले आ-आफ्‍नो तुरही फुके र गाग्रो फुटाए। देब्रे हातमा राँको र दाहिने हातमा तुरही लिएर तिनीहरूले कराए, “परमप्रभुको निम्‍ति र गिदोनको निम्‍ति तरवार!” 
And the three companies blew the trumpets, and brake the pitchers, and held the lamps in their left hands, and the trumpets in their right hands to blow withal: and they cried, The sword of the LORD, and of Gideon.
21हरेक मानिस आफू बसेको ठाउँमा नै छाउनीको चारैतिर उभिरहे, र सबै मिद्यानीहरू चिच्‍च्‍याउँदै भागे।
And they stood every man in his place round about the camp: and all the host ran, and cried, and fled.
22ती तीन सय जनाले आ-आफ्‍नो तुरही फुक्‍दा, परमप्रभुले छाउनीभरि हरेकलाई एक-अर्काको विरुद्धमा उठाउनुभयो। तब मिद्यानी सेना सरेराको बेथ-शित्तामा, तब्‍बातका छेउको हाबिलमहोलाको सिमानासम्‍म भागे। 
And the three hundred blew the trumpets, and the LORD set every man's sword against his fellow, even throughout all the host: and the host fled to Beth-shittah in Zererath, and to the border of Abel-meholah, unto Tabbath.
23नप्‍ताली, आशेर र सबै मनश्‍शेबाट इस्राएलीहरू बोलाइए, र तिनीहरूले मिद्यानीहरूलाई खेदे। 
And the men of Israel gathered themselves together out of Naphtali, and out of Asher, and out of all Manasseh, and pursued after the Midianites.
24गिदोनले एफ्राइमका सबै पहाड़ी देशभरि यो समाचार लिएर मानिसहरूलाई पठाए, “तल झरेर मिद्यानीहरूलाई नाश गर, र बेथ-बरासम्‍म यर्दन नदीका घाटहरू तिनीहरूका अगाड़ि कब्‍जा गर।”
यसैले सबै एफ्राइमहरू बोलाइए, र बेथ-बरासम्‍म यर्दन नदीका घाटहरू तिनीहरूले लिए।
And Gideon sent messengers throughout all mount Ephraim, saying, Come down against the Midianites, and take before them the waters unto Beth-barah and Jordan. Then all the men of Ephraim gathered themselves together, and took the waters unto Beth-barah and Jordan.
 25तिनीहरूले दुई मिद्यानी शासक, ओरेब र जएबलाई पक्रे। ओरेबलाई तिनीहरूले ओरेबको चट्टानमा, र जएबलाई चाहिँ जएबको दाखको कोलमा मारे, र मिद्यानीहरूलाई खेदेको खेदेकै गरे। पछि तिनीहरूले ओरेब र जएबका टाउकाहरू यर्दन वारि गिदोनकहाँ ल्‍याए।

And they took two princes of the Midianites, Oreb and Zeeb; and they slew Oreb upon the rock Oreb, and Zeeb they slew at the winepress of Zeeb, and pursued Midian, and brought the heads of Oreb and Zeeb to Gideon on the other side Jordan.

JUDGE - 8:1-35,

न्यायकर्ताहरू 8

गिदोन र एफ्राइमका मानिसहरू
1एफ्राइमका मानिसहरूले गिदोनलाई भने, “तपाईंले किन हामीसँग यस्‍तो व्‍यवहार गर्नुभयो? मिद्यानसँग लड़ाइँ गर्न जाँदा तपाईंले हामीलाई किन बोलाउनुभएन?” अनि तिनीहरूले तिनलाई अनेक अभियोग लगाए।
2तर गिदोनले तिनीहरूलाई भने, “तिमीहरूले गरेका तुलनामा मैले के गरेको छु र? के एफ्राइमको दाखका शिला-बाला अबीएजेरको जम्‍मै दाखको फसलभन्‍दा असल छैन र? 3परमेश्‍वरले मिद्यानका शासक ओरेब र जएबलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ। तिमीहरूले गरेझैँ मैले के गरेको छु?” तिनका यी कुराले तिनीहरूको रीस शान्‍त भयो। 
गिदोनले मिद्यानका राजाहरूलाई कैद गरेका
4गिदोन यर्दनमा आए, अनि तिनी र तिनका तीन सय मानिसहरू थकित भए तापनि यर्दन पारि तरेर खेदिरहे। 5तिनले सुक्‍कोतका मानिसहरूलाई भने, “मेरा यी मानिसहरूलाई केही रोटी दिनुहुन्‍छ कि? किनभने तिनीहरू थाकेका छन्, र म मिद्यानका शासक जेबह र सल्‍मुन्‍नालाई खेद्‌दैछु।”
6तर सुक्‍कोतका अधिकारीहरूले जवाफ दिए, “के जेबह र सल्‍मुन्‍ना तिम्रो हातमा आइसकेका छन्‌? तिम्रो सेनालाई हामीले किन रोटी दिने?”
7गिदोनले भने, “त्‍यसो भए जब परमप्रभुले जेबह र सल्‍मुन्‍नालाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ तब म मरुभूमिका काँढ़ा र घोच्‍ने बुटाले तिमीहरूको छाला उतार्नेछु।”
8तिनी त्‍यहाँबाट पनीएलमा गए, र त्‍यही बिन्‍ती गरे। पनीएलका मानिसहरूले पनि सुक्‍कोतका मानिसहरूले झैँ जवाफ दिए। 9तिनले पनीएलका मानिहरूलाई भने, “म कुशलसित फर्केपछि तिमीहरूको यो किल्‍ला भत्‍काइदिनेछु।”
10जेबह र सल्‍मुन्‍ना पन्‍ध्र हजार सेनाको साथमा कर्कोरमा थिए। पूर्वका जातिहरूका जम्‍मै दलबाट बाँकी रहेका सबै यति नै थिए। एक लाख बीस हजार सशस्‍त्र मानिसहरू लड़ाइँमा मारिएका थिए। 11नोबह र योगबहाको पूर्वतिर पालमा बस्‍नेहरूले चलाउने गरेको बाटो भएर गिदोन अगि बढ़ेर गए, र उनीहरू सावधान नभएको बेलामा तिनले सेनामाथि आक्रमण गरे। 12जेबह र सल्‍मुन्‍नाचाहिँ भागे, तर तिनले यी मिद्यानी राजाहरूलाई खेदिरहे, र ती दुवैलाई पक्रे, र उनीहरूको जम्‍मै सेना परास्‍त भए।
13जब योआशका छोरा गिदोन युद्धबाट हेरेसको घाटी भएर फर्के, 14तब तिनले सुक्‍कोतको एक जना जवान मानिसलाई समाते। तिनले त्‍यसलाई सोधे, र त्‍यसले सुक्‍कोतका सतहत्तर अधिकारी, सहरका बूढ़ा-प्रधानका नाउँ लेखिदिए। 15त्‍यसपछि गिदोन सुक्‍कोतका मानिसहरूकहाँ आएर भने, “जेबह र सल्‍मुन्‍ना यहाँ छन्, जसका विषयमा तिमीहरूले यसो भनेर मेरो ठट्टा गरेका थियौ, ‘के जेबह र सल्‍मुन्‍ना तिम्रो हातमा परिसकेका छन्, र हामीले तिम्रा थाकेका मानिसहरूलाई रोटी दिने’?” 16तब तिनले सहरका ती बूढ़ा-प्रधानहरूलाई लिए, र ती सुक्‍कोतका मानिसहरूलाई मरुभूमिका काँढ़ा र घोच्‍ने बुटाले दण्‍ड दिए। 17तिनले पनीएलको किल्‍ला भत्‍काइदिए र त्‍यस सहरका मानिसहरूलाई मारे।
18तब तिनले जेबह र सल्‍मुन्‍नालाई भने, “तबोरमा तिमीहरूले मारेका मानिसहरू कस्‍ता थिए?”
उनीहरूले जवाफ दिए, “तिनीहरू तपाईंजस्‍तै थिए, हरेकको अनुहार राजाका छोराजस्‍तै थियो।”
19तिनले भने, “तिनीहरू मेरा दाजुभाइहरू थिए— मेरै आमाका छोराहरू। परमप्रभुको शपथ खाएर म भन्‍दछु कि यदि तिमीहरूले तिनीहरूलाई जिउँदै छोड़िदिएका भए त म तिमीहरूलाई मार्नेथिइनँ।” 20तब तिनले आफ्‍नो जेठो छोरो येतेरलाई भने, “उठेर उनीहरूलाई मार्‌।” तर त्‍यो त्‍यस बेला सानै केटा थियो, र त्‍यसले आफ्‍नो तरवार थुतेन, किनभने त्‍यो डरायो।
21यसैले जेबह र सल्‍मुन्‍नाले भने, “तपाईं आफै उठेर हामीलाई मार्नुहोस्, किनभने तपाईंमा पुरुषको बल छ।” तब गिदोन उठेर दुवैलाई मारे, र उनीहरूका ऊँटका घाँटीमा भएका चन्‍द्रहारहरू फुकालेर लगे।
गिदोनका अरू कार्यहरू र मृत्‍यु
22इस्राएलीहरूले गिदोनलाई भने, “हामीलाई मिद्यानीहरूबाट बचाउनुभयो। अब तपाईं हाम्रा शासक हुनुहोस्, तपाईं, तपाईंका छोरा र तपाईंका नाति।”
23तर गिदोनले जवाफ दिए, “म वा मेरो छोराले होइन तर परमप्रभुले नै तिमीहरूमाथि शासन गर्नुहुनेछ।” 24अनि तिनले भने, “म तिमीहरूसँग एउटा अनुरोध गर्न चाहन्‍छु। तिमीहरू हरेकले आफ्‍नो लूटको मालबाट एउटा कुण्‍डल मलाई देओ।” ती शत्रु इश्‍माएलीहरूका बीचमा सुनका कुण्‍डल लगाउने चलन थियो।
25तिनीहरूले भने, “अवश्‍यै, हामी ती तपाईंलाई दिनेछौं।” तब एउटा लुगा ओछ्याइयो, र हरेकले त्‍यसमा आफ्‍नो लूटको मालबाट सुनको एउटा कुण्‍डल राखिदियो। 26तिनले मागेका सुनका कुण्‍डलको ओजन बीस किलो जति भयो। योचाहिँ चन्‍द्रहार र अरू गहना र मिद्यानी राजाहरूले लाउने बैजनी वस्‍त्रबाहेक थियो। उनीहरूका ऊँटका घाँटीमा लगाएका सिक्रीहरूको त गन्‍ती नै भएन। 27ती सुनबाट गिदोनले एउटा एपोद बनाए र आफ्‍नै सहर ओप्रामा त्‍यो राखे। सबै इस्राएलीहरूले त्‍यसको पूजा गरी आफैलाई वेश्‍यासमान बनाए, र त्‍यो गिदोन र तिनका घरानालाई फसाउने एउटा फन्‍दा भयो।
28यसरी मिद्यानीहरू इस्राएलीहरूको अधीनमा भए। उनीहरूले आफ्‍ना शिर फेरि ठाड़ो गर्न सकेनन्‌। गिदोनको जीवनपर्यन्‍त चालीस वर्षसम्‍म देशमा शान्‍ति भयो।
29त्‍यसपछि योआशका छोरा यरूब-बाल आफ्‍नै घरमा गएर बस्‍न लागे। 30तिनका सत्तरी जना छोराहरू थिए, किनभने तिनका धेरै पत्‍नीहरू थिए। 31तिनकी एउटी भित्रिनी थिइन्, जो शकेममा बस्‍थी। त्‍यसले पनि तिनको एक जना छोरो जन्माइन्, र तिनले त्‍यसको नाउँ अबीमेलेक राखे। 32अनि योआशका छोरा गिदोन पूरा बुढ़ेसकालमा मरे, र आफ्‍ना बुबाको चिहानमा अबीएजेरीहरूको ओप्रामा गाड़िए।
33तिनको मृत्‍यु हुनासाथ इस्राएलीहरूले फेरि देवताहरूसित व्‍यभिचार गर्न लागे, र बाल-बरीतलाई आफ्‍नो देवता तुल्‍याए। 34तिनीहरूले चारैतिरका तिनीहरूका शत्रुहरूका हातबाट छुटाउनुहुने परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई बिर्से। 35यरूब-बाल, अर्थात्‌ गिदोनले इस्राएलको निम्‍ति गरेका सबै हितका काम भुलेर तिनीहरूले तिनको परिवारलाई देखाउनुपर्ने दया देखाएनन्‌।

.....................................................................................

Zebah and Zalmunna

8 Now the Ephraimites asked Gideon, “Why have you treated us like this? Why didn’t you call us when you went to fight Midian?” And they challenged him vigorously.

2 But he answered them, “What have I accomplished compared to you? Aren’t the gleanings of Ephraim’s grapes better than the full grape harvest of Abiezer? 3 God gave Oreb and Zeeb, the Midianite leaders, into your hands. What was I able to do compared to you?” At this, their resentment against him subsided.

4 Gideon and his three hundred men, exhausted yet keeping up the pursuit, came to the Jordan and crossed it. 5 He said to the men of Sukkoth, “Give my troops some bread; they are worn out, and I am still pursuing Zebah and Zalmunna, the kings of Midian.”

6 But the officials of Sukkoth said, “Do you already have the hands of Zebah and Zalmunna in your possession? Why should we give bread to your troops?”

7 Then Gideon replied, “Just for that, when the Lord has given Zebah and Zalmunna into my hand, I will tear your flesh with desert thorns and briers.”

8 From there he went up to Peniel[a] and made the same request of them, but they answered as the men of Sukkoth had. 9 So he said to the men of Peniel, “When I return in triumph, I will tear down this tower.”

10 Now Zebah and Zalmunna were in Karkor with a force of about fifteen thousand men, all that were left of the armies of the eastern peoples; a hundred and twenty thousand swordsmen had fallen. 11 Gideon went up by the route of the nomads east of Nobah and Jogbehah and attacked the unsuspecting army. 12 Zebah and Zalmunna, the two kings of Midian, fled, but he pursued them and captured them, routing their entire army.

13 Gideon son of Joash then returned from the battle by the Pass of Heres. 14 He caught a young man of Sukkoth and questioned him, and the young man wrote down for him the names of the seventy-seven officials of Sukkoth, the elders of the town. 15 Then Gideon came and said to the men of Sukkoth, “Here are Zebah and Zalmunna, about whom you taunted me by saying, ‘Do you already have the hands of Zebah and Zalmunna in your possession? Why should we give bread to your exhausted men?’” 16 He took the elders of the town and taught the men of Sukkoth a lesson by punishing them with desert thorns and briers. 17 He also pulled down the tower of Peniel and killed the men of the town.

18 Then he asked Zebah and Zalmunna, “What kind of men did you kill at Tabor?”

“Men like you,” they answered, “each one with the bearing of a prince.”

19 Gideon replied, “Those were my brothers, the sons of my own mother. As surely as the Lord lives, if you had spared their lives, I would not kill you.” 20 Turning to Jether, his oldest son, he said, “Kill them!” But Jether did not draw his sword, because he was only a boy and was afraid.

21 Zebah and Zalmunna said, “Come, do it yourself. ‘As is the man, so is his strength.’” So Gideon stepped forward and killed them, and took the ornaments off their camels’ necks.

Gideon’s Ephod

22 The Israelites said to Gideon, “Rule over us—you, your son and your grandson—because you have saved us from the hand of Midian.”

23 But Gideon told them, “I will not rule over you, nor will my son rule over you. The Lord will rule over you.” 24 And he said, “I do have one request, that each of you give me an earring from your share of the plunder.” (It was the custom of the Ishmaelites to wear gold earrings.)

25 They answered, “We’ll be glad to give them.” So they spread out a garment, and each of them threw a ring from his plunder onto it. 26 The weight of the gold rings he asked for came to seventeen hundred shekels,[b] not counting the ornaments, the pendants and the purple garments worn by the kings of Midian or the chains that were on their camels’ necks. 27 Gideon made the gold into an ephod, which he placed in Ophrah, his town. All Israel prostituted themselves by worshiping it there, and it became a snare to Gideon and his family.

Gideon’s Death

28 Thus Midian was subdued before the Israelites and did not raise its head again. During Gideon’s lifetime, the land had peace forty years.

29 Jerub-Baal son of Joash went back home to live. 30 He had seventy sons of his own, for he had many wives. 31 His concubine, who lived in Shechem, also bore him a son, whom he named Abimelek. 32 Gideon son of Joash died at a good old age and was buried in the tomb of his father Joash in Ophrah of the Abiezrites.

33 No sooner had Gideon died than the Israelites again prostituted themselves to the Baals. They set up Baal-Berith as their god 34 and did not remember the Lord their God, who had rescued them from the hands of all their enemies on every side. 35 They also failed to show any loyalty to the family of Jerub-Baal (that is, Gideon) in spite of all the good things he had done for them.

......................................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 8

गिदोन र एफ्राइमका मानिसहरू
1एफ्राइमका मानिसहरूले गिदोनलाई भने, “तपाईंले किन हामीसँग यस्‍तो व्‍यवहार गर्नुभयो? मिद्यानसँग लड़ाइँ गर्न जाँदा तपाईंले हामीलाई किन बोलाउनुभएन?” अनि तिनीहरूले तिनलाई अनेक अभियोग लगाए।
And the men of Ephraim said unto him, Why hast thou served us thus, that thou calledst us not, when thou wentest to fight with the Midianites? And they did chide with him sharply.
2तर गिदोनले तिनीहरूलाई भने, “तिमीहरूले गरेका तुलनामा मैले के गरेको छु र? के एफ्राइमको दाखका शिला-बाला अबीएजेरको जम्‍मै दाखको फसलभन्‍दा असल छैन र?
And he said unto them, What have I done now in comparison of you? Is not the gleaning of the grapes of Ephraim better than the vintage of Abiezer?
 3परमेश्‍वरले मिद्यानका शासक ओरेब र जएबलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ। तिमीहरूले गरेझैँ मैले के गरेको छु?” तिनका यी कुराले तिनीहरूको रीस शान्‍त भयो। 
God hath delivered into your hands the princes of Midian, Oreb and Zeeb: and what was I able to do in comparison of you? Then their anger was abated toward him, when he had said that.
 
गिदोनले मिद्यानका राजाहरूलाई कैद गरेका
4गिदोन यर्दनमा आए, अनि तिनी र तिनका तीन सय मानिसहरू थकित भए तापनि यर्दन पारि तरेर खेदिरहे।
And Gideon came to Jordan, and passed over, he, and the three hundred men that were with him, faint, yet pursuing them.
 5तिनले सुक्‍कोतका मानिसहरूलाई भने, “मेरा यी मानिसहरूलाई केही रोटी दिनुहुन्‍छ कि? किनभने तिनीहरू थाकेका छन्, र म मिद्यानका शासक जेबह र सल्‍मुन्‍नालाई खेद्‌दैछु।”
And he said unto the men of Succoth, Give, I pray you, loaves of bread unto the people that follow me; for they be faint, and I am pursuing after Zebah and Zalmunna, kings of Midian.
6तर सुक्‍कोतका अधिकारीहरूले जवाफ दिए, “के जेबह र सल्‍मुन्‍ना तिम्रो हातमा आइसकेका छन्‌? तिम्रो सेनालाई हामीले किन रोटी दिने?”
And the princes of Succoth said, Are the hands of Zebah and Zalmunna now in thine hand, that we should give bread unto thine army?
7गिदोनले भने, “त्‍यसो भए जब परमप्रभुले जेबह र सल्‍मुन्‍नालाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ तब म मरुभूमिका काँढ़ा र घोच्‍ने बुटाले तिमीहरूको छाला उतार्नेछु।”
And Gideon said, Therefore when the LORD hath delivered Zebah and Zalmunna into mine hand, then I will tear your flesh with the thorns of the wilderness and with briers.
8तिनी त्‍यहाँबाट पनीएलमा गए, र त्‍यही बिन्‍ती गरे। पनीएलका मानिसहरूले पनि सुक्‍कोतका मानिसहरूले झैँ जवाफ दिए। 
And he went up thence to Penuel, and spake unto them likewise: and the men of Penuel answered him as the men of Succoth had answered him.
9तिनले पनीएलका मानिहरूलाई भने, “म कुशलसित फर्केपछि तिमीहरूको यो किल्‍ला भत्‍काइदिनेछु।”
And he spake also unto the men of Penuel, saying, When I come again in peace, I will break down this tower.
10जेबह र सल्‍मुन्‍ना पन्‍ध्र हजार सेनाको साथमा कर्कोरमा थिए। पूर्वका जातिहरूका जम्‍मै दलबाट बाँकी रहेका सबै यति नै थिए। एक लाख बीस हजार सशस्‍त्र मानिसहरू लड़ाइँमा मारिएका थिए। 
Now Zebah and Zalmunna were in Karkor, and their hosts with them, about fifteen thousand men, all that were left of all the hosts of the children of the east: for there fell an hundred and twenty thousand men that drew sword.
11नोबह र योगबहाको पूर्वतिर पालमा बस्‍नेहरूले चलाउने गरेको बाटो भएर गिदोन अगि बढ़ेर गए, र उनीहरू सावधान नभएको बेलामा तिनले सेनामाथि आक्रमण गरे। 
And Gideon went up by the way of them that dwelt in tents on the east of Nobah and Jogbehah, and smote the host: for the host was secure.
12जेबह र सल्‍मुन्‍नाचाहिँ भागे, तर तिनले यी मिद्यानी राजाहरूलाई खेदिरहे, र ती दुवैलाई पक्रे, र उनीहरूको जम्‍मै सेना परास्‍त भए।
And when Zebah and Zalmunna fled, he pursued after them, and took the two kings of Midian, Zebah and Zalmunna, and discomfited all the host.
13जब योआशका छोरा गिदोन युद्धबाट हेरेसको घाटी भएर फर्के,
And Gideon the son of Joash returned from battle before the sun was up,
 14तब तिनले सुक्‍कोतको एक जना जवान मानिसलाई समाते। तिनले त्‍यसलाई सोधे, र त्‍यसले सुक्‍कोतका सतहत्तर अधिकारी, सहरका बूढ़ा-प्रधानका नाउँ लेखिदिए। 
And caught a young man of the men of Succoth, and enquired of him: and he described unto him the princes of Succoth, and the elders thereof, even threescore and seventeen men.
15त्‍यसपछि गिदोन सुक्‍कोतका मानिसहरूकहाँ आएर भने, “जेबह र सल्‍मुन्‍ना यहाँ छन्, जसका विषयमा तिमीहरूले यसो भनेर मेरो ठट्टा गरेका थियौ, ‘के जेबह र सल्‍मुन्‍ना तिम्रो हातमा परिसकेका छन्, र हामीले तिम्रा थाकेका मानिसहरूलाई रोटी दिने’?” 
And he came unto the men of Succoth, and said, Behold Zebah and Zalmunna, with whom ye did upbraid me, saying, Are the hands of Zebah and Zalmunna now in thine hand, that we should give bread unto thy men that are weary?
16तब तिनले सहरका ती बूढ़ा-प्रधानहरूलाई लिए, र ती सुक्‍कोतका मानिसहरूलाई मरुभूमिका काँढ़ा र घोच्‍ने बुटाले दण्‍ड दिए। 
And he took the elders of the city, and thorns of the wilderness and briers, and with them he taught the men of Succoth.
17तिनले पनीएलको किल्‍ला भत्‍काइदिए र त्‍यस सहरका मानिसहरूलाई मारे।
And he beat down the tower of Penuel, and slew the men of the city.
18तब तिनले जेबह र सल्‍मुन्‍नालाई भने, “तबोरमा तिमीहरूले मारेका मानिसहरू कस्‍ता थिए?”
उनीहरूले जवाफ दिए, “तिनीहरू तपाईंजस्‍तै थिए, हरेकको अनुहार राजाका छोराजस्‍तै थियो।”
Then said he unto Zebah and Zalmunna, What manner of men were they whom ye slew at Tabor? And they answered, As thou art, so were they; each one resembled the children of a king.
19तिनले भने, “तिनीहरू मेरा दाजुभाइहरू थिए— मेरै आमाका छोराहरू। परमप्रभुको शपथ खाएर म भन्‍दछु कि यदि तिमीहरूले तिनीहरूलाई जिउँदै छोड़िदिएका भए त म तिमीहरूलाई मार्नेथिइनँ।” 
And he said, They were my brethren, even the sons of my mother: as the LORD liveth, if ye had saved them alive, I would not slay you.
20तब तिनले आफ्‍नो जेठो छोरो येतेरलाई भने, “उठेर उनीहरूलाई मार्‌।” तर त्‍यो त्‍यस बेला सानै केटा थियो, र त्‍यसले आफ्‍नो तरवार थुतेन, किनभने त्‍यो डरायो।
And he said unto Jether his firstborn, Up, and slay them. But the youth drew not his sword: for he feared, because he was yet a youth.
21यसैले जेबह र सल्‍मुन्‍नाले भने, “तपाईं आफै उठेर हामीलाई मार्नुहोस्, किनभने तपाईंमा पुरुषको बल छ।” तब गिदोन उठेर दुवैलाई मारे, र उनीहरूका ऊँटका घाँटीमा भएका चन्‍द्रहारहरू फुकालेर लगे।
Then Zebah and Zalmunna said, Rise thou, and fall upon us: for as the man is, so is his strength. And Gideon arose, and slew Zebah and Zalmunna, and took away the ornaments that were on their camels' necks.
 
गिदोनका अरू कार्यहरू र मृत्‍यु
22इस्राएलीहरूले गिदोनलाई भने, “हामीलाई मिद्यानीहरूबाट बचाउनुभयो। अब तपाईं हाम्रा शासक हुनुहोस्, तपाईं, तपाईंका छोरा र तपाईंका नाति।”
Then the men of Israel said unto Gideon, Rule thou over us, both thou, and thy son, and thy son's son also: for thou hast delivered us from the hand of Midian.
23तर गिदोनले जवाफ दिए, “म वा मेरो छोराले होइन तर परमप्रभुले नै तिमीहरूमाथि शासन गर्नुहुनेछ।”
And Gideon said unto them, I will not rule over you, neither shall my son rule over you: the LORD shall rule over you.
 24अनि तिनले भने, “म तिमीहरूसँग एउटा अनुरोध गर्न चाहन्‍छु। तिमीहरू हरेकले आफ्‍नो लूटको मालबाट एउटा कुण्‍डल मलाई देओ।” ती शत्रु इश्‍माएलीहरूका बीचमा सुनका कुण्‍डल लगाउने चलन थियो।
And Gideon said unto them, I would desire a request of you, that ye would give me every man the earrings of his prey. (For they had golden earrings, because they were Ishmaelites.)
25तिनीहरूले भने, “अवश्‍यै, हामी ती तपाईंलाई दिनेछौं।” तब एउटा लुगा ओछ्याइयो, र हरेकले त्‍यसमा आफ्‍नो लूटको मालबाट सुनको एउटा कुण्‍डल राखिदियो। 
And they answered, We will willingly give them. And they spread a garment, and did cast therein every man the earrings of his prey.
26तिनले मागेका सुनका कुण्‍डलको ओजन बीस किलो जति भयो। योचाहिँ चन्‍द्रहार र अरू गहना र मिद्यानी राजाहरूले लाउने बैजनी वस्‍त्रबाहेक थियो। उनीहरूका ऊँटका घाँटीमा लगाएका सिक्रीहरूको त गन्‍ती नै भएन। 
And the weight of the golden earrings that he requested was a thousand and seven hundred shekels of gold; beside ornaments, and collars, and purple raiment that was on the kings of Midian, and beside the chains that were about their camels' necks.
27ती सुनबाट गिदोनले एउटा एपोद बनाए र आफ्‍नै सहर ओप्रामा त्‍यो राखे। सबै इस्राएलीहरूले त्‍यसको पूजा गरी आफैलाई वेश्‍यासमान बनाए, र त्‍यो गिदोन र तिनका घरानालाई फसाउने एउटा फन्‍दा भयो।
And Gideon made an ephod thereof, and put it in his city, even in Ophrah: and all Israel went thither a whoring after it: which thing became a snare unto Gideon, and to his house.
28यसरी मिद्यानीहरू इस्राएलीहरूको अधीनमा भए। उनीहरूले आफ्‍ना शिर फेरि ठाड़ो गर्न सकेनन्‌। गिदोनको जीवनपर्यन्‍त चालीस वर्षसम्‍म देशमा शान्‍ति भयो।
Thus was Midian subdued before the children of Israel, so that they lifted up their heads no more. And the country was in quietness forty years in the days of Gideon.
29त्‍यसपछि योआशका छोरा यरूब-बाल आफ्‍नै घरमा गएर बस्‍न लागे।
And Jerubbaal the son of Joash went and dwelt in his own house.
 30तिनका सत्तरी जना छोराहरू थिए, किनभने तिनका धेरै पत्‍नीहरू थिए। 
And Gideon had threescore and ten sons of his body begotten: for he had many wives.
31तिनकी एउटी भित्रिनी थिइन्, जो शकेममा बस्‍थी। त्‍यसले पनि तिनको एक जना छोरो जन्माइन्, र तिनले त्‍यसको नाउँ अबीमेलेक राखे। 
And his concubine that was in Shechem, she also bare him a son, whose name he called Abimelech.
32अनि योआशका छोरा गिदोन पूरा बुढ़ेसकालमा मरे, र आफ्‍ना बुबाको चिहानमा अबीएजेरीहरूको ओप्रामा गाड़िए।
And Gideon the son of Joash died in a good old age, and was buried in the sepulchre of Joash his father, in Ophrah of the Abiezrites.
33तिनको मृत्‍यु हुनासाथ इस्राएलीहरूले फेरि देवताहरूसित व्‍यभिचार गर्न लागे, र बाल-बरीतलाई आफ्‍नो देवता तुल्‍याए।
And it came to pass, as soon as Gideon was dead, that the children of Israel turned again, and went a whoring after Baalim, and made Baal-berith their god.
 34तिनीहरूले चारैतिरका तिनीहरूका शत्रुहरूका हातबाट छुटाउनुहुने परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई बिर्से। 
And the children of Israel remembered not the LORD their God, who had delivered them out of the hands of all their enemies on every side:
35यरूब-बाल, अर्थात्‌ गिदोनले इस्राएलको निम्‍ति गरेका सबै हितका काम भुलेर तिनीहरूले तिनको परिवारलाई देखाउनुपर्ने दया देखाएनन्‌।

Neither shewed they kindness to the house of Jerubbaal, namely, Gideon, according to all the goodness which he had shewed unto Israel.

JUDGE - 9:1-57,

न्यायकर्ताहरू 9

अबीमेलेकको शासन र पतन
1यरूब-बालका छोरा अबीमेलेक शकेममा आफ्‍नी आमाका दाजुभाइहरूकहाँ गए, र आफ्‍नो मावली घरानाका सबैलाई तिनले भने, 2“कृपा गरी शकेमका सबै नगरवासीहरूका कानमा एउटा कुरा सोध्‍नुहोस्‌: ‘यरूब-बालका सत्तरी छोराहरूले तिनीहरूमाथि शासन गर्नु असल कि एकै जनाले मात्र?’ म तपाईंहरूकै हाड़ र मासु हुँ भन्‍ने कुरो सम्‍झना राख्‍नुहोस्‌।”
3जब तिनका मामाहरूले तिनको पक्षमा शकेमवासीहरूलाई यी सबै कुरा बताए, तब तिनीहरू अबीमेलेकपट्टि लाग्‍नलाई सुरिए, किनभने “तिनी हाम्रा आफ्‍नै भाइ हुन्‌”? भनी तिनीहरूले भने। 4तिनीहरूले तिनलाई बाल-बरीतको मन्‍दिरबाट चाँदीका सत्तरी सिक्‍का दिए, र ती लिएर तिनले हुर्दुङ्गे तर साहसी मानिसहरूलाई भाड़ामा लिए, र तिनीहरू तिनको पछि लागे। 5त्‍यसपछि तिनी आफ्‍नो बुबाको घर ओप्रामा गए, र लुकेर बस्‍ने कान्‍छा छोरा योतामबाहेक यरूब-बालका छोराहरू, तिनका आफ्‍ना सत्तरी जना दाजुभाइहरूलाई एउटै ढुङ्गामाथि काटेर मारे। 6तब शकेमका सबै नगरवासीहरू र बेथ-मिल्‍लोका सबै जना भेला भएर शकेममा भएको ठूलो रूखका छेउको खम्‍बामा अबीमेलेकलाई राजा बनाए।
7जब यो कुरो योतामलाई सुनाइयो तब तिनी गएर गीरीज्‍जीम डाँड़ाको टाकुरामा खड़ा भए, र यसो भनेर उच्‍च सोरले कराए, “हे शकेमका नगरवासी हो, मेरो कुरा सुन, कि परमेश्‍वरले तिमीहरूको कुरा सुनून्‌।” 8एक पल्‍ट रूखहरू आफूमाथि एउटा राजा अभिषेक गर्नलाई भेला भए, र तिनीहरूले भद्राक्षको रूखलाई भने, ‘तपाईं आएर हाम्रा राजा हुनुहोस्‌।’
9“तर भद्राक्षको रूखले जवाफ दियो, ‘देवताहरू र मानिसहरूलाई मान दिने आफ्‍नो बहुमूल्‍य तेललाई त्‍यागेर रूखहरूमाथि मैले शासन गर्ने?’
10“तब रूखहरूले नेभाराको रूखलाई भने, ‘तपाईं आएर हाम्रा राजा हुनुहोस्‌।’
11“तर नेभाराको रूखले भन्‍यो, ‘आफ्‍नो असल र मीठो फललाई त्‍यागेर रूखहरूमाथि मैले शासन गर्ने?’
12“तब रूखहरूले अंगूरको बोटलाई भने, ‘तपाईं आएर हाम्रा राजा हुनुहोस्‌।’
13“अंगूरको बोटले जवाफ दियो, ‘देवता र मानिसलाई खुशी तुल्‍याउने मेरो दाखमद्यलाई त्‍यागेर रूखहरूमाथि मैले शासन गर्ने?’
14“अन्‍त्‍यमा सबै रूखहरूले काँढ़ाको पोथ्रालाई भने, ‘तपाईं आएर हाम्रा राजा हुनुहोस्‌।’
15“काँढ़ाको पोथ्राले रूखहरूलाई भन्‍यो, ‘यदि तिमीहरू साँच्‍ची नै मलाई तिमीहरूका राजा अभिषेक गर्न चाहन्‍छौ भने मेरो छत्रछायामा आओ। होइन भने, काँढ़ाहरूबाट आगो निस्‍केर लेबनानका देवदारुहरूलाई स्‍वाहा पारोस्‌।’
16त्‍यसपछि योतामले भने, “यसकारण अब हेर, यदि अबीमेलेकलाई राजा तुल्‍याएर तिमीहरूले सत्‍य र ईमानदार काम गरेका छौ भने, र तिमीहरूले यरूब-बाल र तिनका घरानासँग उचित काम गरेका छौ र तिनीप्रति हुनुपर्ने व्‍यवहार गरेका छौ भनेदेखि— 17मेरा पिताले तिमीहरूको निम्‍ति लड़ाइँ गरे र आफ्‍नो प्राण खतरामा हालेर तिमीहरूलाई मिद्यानीहरूका हातबाट बचाए, 18तर आज तिमीहरू मेरा पिताका घरानाको विरुद्धमा खड़ा भएका छौ, र तिनका सत्तरी जना छोराहरूलाई एउटै ढुङ्गामाथि काटेर मारेका छौ, र तिनकी कमारीको छोरो अबीमेलेकलाई तिमीहरूको आफ्‍नो भाइको नाताले शकेमका नगरवासीहरूको राजा तुल्‍याएका छौ— 19यदि तिमीहरूले आज यरूब-बाल र तिनका घरानासँग सत्‍य र ईमानदार व्‍यवहार गरेका छौ भने, तिमीहरू अबीमेलेकसँग खुशी होओ र त्‍यो तिमीहरूसँग खुशी होस्‌! 20यदि होइन भने, अबीमेलेकबाट अग्‍नि निस्‍कोस्‌ र शकेमका नगरवासीहरू र सबै बेथ-मिल्‍लोलाई भस्‍म पारोस्‌। शकेमका नगरवासीहरू र बेथ-मिल्‍लोका सबैबाट पनि अग्‍नि निस्‍केर अबीमेलेकलाई भस्‍म पारोस्‌!”
21त्‍यसपछि योताम सुटुक्‍क भागे। तिनी बेअर भन्‍ने ठाउँमा पुगे, र त्‍यहीँ नै बसोबास गर्न लागे, किनकि तिनी आफ्‍ना दाजु अबीमेलेकसँग डराउँथे।
22अबीमेलेक इस्राएलमाथि तीन वर्षसम्‍म शासक भएपछि 23परमेश्‍वरले अबीमेलेक र शकेमका नगरवासीहरूका बीचमा फाटो पार्नलाई एउटा दुष्‍टात्‍मा पठाउनुभयो, र शकेमका नगरवासीहरूले तिनलाई धोका दिए। 24यरूब-बालका सत्तरी जना छोराहरूलाई अत्‍याचारसित मारेको अपराधको बदला तिनीहरूको हत्‍या गर्ने आफ्‍ना भाइ अबीमेलेकसित र तिनलाई सुर्‍याउने शकेमका नगरवासीहरूसित लिइओस्‌ भन्‍ने अभिप्रायले यो परमेश्‍वरले गर्नुभएको थियो। 25तिनको विरुद्धमा शकेमवासीहरूले डाँड़ाका टुप्‍पातिर बाटो हिँड्‌ने प्रत्‍येकलाई ढुक्‍न र डाँका मार्न मानिसहरूलाई राखे, र यो खबर अबीमेलेककहाँ पुर्‍याइयो।
26अब एबेदका छोरा गाल आफ्‍ना भाइबन्‍धुहरूसँग शकेममा आए, र शकेमका नगरवासीहरूले आफ्‍नो राजभक्ति अब उनीतिर लगाए। 27तिनीहरू आफ्‍ना दाखबारीहरूमा गए, पाकेका अंगूरहरू टिपे, र कोलमा पेले। त्‍यसपछि तिनीहरू आफ्‍नो देवताको मन्‍दिरमा चाड़ मनाउन गए। त्‍यहाँ तिनीहरूले खानपान गरेर अबीमेलेकलाई सरापे। 28तब एबेदका छोरा गालले भने, “अबीमेलेक को हो? र शकेम को हो, र हामी त्‍यसको प्रजा हुने? के त्‍यो यरूब-बालको छोरो होइन? र त्‍यसको सहायकचाहिँ जबूल होइन? शकेमका पिता हमोरका मानिसहरूको सेवा हामीले किन गर्ने? हामीले किन अबीमेलेकको सेवा गर्ने? 29यदि यी मानिसहरू मेरो अधीनमा मात्र भएका भएता अबीमेलेकलाई मैले पन्‍साउनेथिएँ। म त्‍यसलाई भन्‍नेथिएँ, ‘तेरा सबै सेनालाई बोला, र लड़ाइँ गर्‌’।”
30जब सहरका राज्‍यपाल जबूलले एबेदका छोरा गालले भनेका कुरा सुने तब तिनी साह्रै रिसाए। 31तिनले गुप्‍तमा अबीमेलेककहाँ यसो भनेर दूतहरू पठाए, “एबेदको छोरो गाल र त्‍यसका भाइबन्‍धुहरू शकेममा आएर सहरका मानिसहरूलाई तपाईंको विरुद्धमा सुर्‍याउँदैछन्‌। 32यसकारण राती नै उठेर तपाईं र तपाईंसँग भएका मानिसहरू सहरबाहिर ढुकिबस्‍नुहोस्‌। 33त्‍यसपछि बिहान घाम झुल्‍कने बित्तिकै सहरलाई आक्रमण गर्नुहोस्, र जब त्‍यो र त्‍यसका मानिसहरू बाहिर आउँछन्‌ तब के गर्नुपर्छ सो गर्नुहोस्‌।”
34यसैले अबीमेलेक र तिनका मानिसहरू राती नै उठे, र चार दल भएर शकेममा आक्रमण गर्नलाई ढुकिबसे। 35अब एबेदका छोरा गाल बाहिर गएर सहरको मूल ढोकाको पस्‍ने ठाउँमा उभिरहेका थिए, जत्ति खेर अबीमेलेक र तिनका मानिसहरू आफूहरू लुकेको ठाउँबाट बाहिर आए।
36गालले तिनीहरूलाई देखे, र जबूललाई भने, “मानिसहरू डाँड़ाका टाकुराहरूबाट तल झर्दैछन्‌।”
जबूलले जवाफ दिए, “तिमीले देखेका त डाँड़ाहरूका छाया हुन्, जो मानिसहरूजस्‍तै देखिँदैछन्‌।”
37तर फेरि गालले भने, “डाँड़ाहरूका बीचको जग्‍गाबाट मानिसहरू तल झरिरहेका छन्, र एक दलचाहिँ जोखना हेर्नेको रूखबाट भएर आइरहेको छ।”
38तब जबूलले उनलाई भने, “अब खोइ तिम्रा साहसी कुराहरू? तिमी भन्‍थ्‍यौ, ‘अबीमेलेक को हो र हामी त्‍यसको प्रजा हुने?’ के यी तिनै मानिसहरू होइनन्, जुनलाई तिमी तुच्‍छ ठान्‍थ्‍यौ? जाऊ, गएर तिनीसँग लड़ाइँ गर।”
39यसकारण गालले शकेमका नगरवासीहरूलाई लिएर अबीमेलेकमाथि आक्रमण गर्‍यो, 40तर अबीमेलेकले उनलाई परास्‍त गरे, र उनी भागे। मूल ढोकाको पस्‍ने ठाउँसम्‍मै बाटैभरि लाशहरू छरिएका थिए। 41अबीमेलेक गएर अरूमाह भन्‍ने ठाउँमा आफैलाई बसाले, र जबूलले गाल र त्‍यसका भाइबन्‍धुहरूलाई शकेमबाट धपाए।
42भोलिपल्‍ट शकेमका मानिसहरू बाहिर खुला ठाउँमा गए, र यो कुरो अबीमेलेकलाई सुनाइयो। 43यसैले तिनले चाहिँ आफ्‍ना मानिसहरूलाई ल्‍याएर तिनीहरूका तीन दल बनाए, र सहरबाहिर खुला ठाउँमा ढुकिबसे। जब तिनले मानिसहरूलाई सहरबाट निस्‍कँदैआएका देखे, तब उठेर तिनले तिनीहरूमाथि आक्रमण गरे। 44अबीमेलेक र तिनीसँग भएको दल चाँड़ो गरी अगाड़ि बढ़े र सहरको मूल ढोकाको पस्‍ने ठाउँमा लड्‌नलाई तयारी भए। तब अरू दुई दलचाहिँ आएर खुला ठाउँमा भएकाहरूमाथि जाइलागे, र तिनीहरूलाई मारे। 45अबीमेलेकले दिनभरि त्‍यस सहरमाथि आक्रमण गरे, र त्‍यसलाई कब्‍जा गरे। तिनले त्‍यहाँका मानिसहरूलाई मारे, सहर जलाइदिए, र त्‍यस ठाउँमा नून छरिदिए।
46जब शकेमको किल्‍लामा बस्‍नेहरूले यो कुरा सुने, तब तिनीहरू एलबरीतका मन्‍दिरको तहखानामा गए। 47तिनीहरू त्‍यहाँ एकसाथ भेला भएका छन्‌ भन्‍ने कुरा अबीमेलेकलाई सुनाइयो। 48यसैले तिनी र तिनीसित भएका मानिसहरू सल्‍मोन डाँड़ामा उक्‍ले। तिनले बन्‍चरो लिएर हाँगा काटे, र आफ्‍नो काँधमाथि ती हाले। तिनले आफ्‍ना मानिसहरूलाई भने, “म के गरिरहेछु हेर, र चाँड़ो गरेर तिमीहरू पनि त्‍यसै गर।” 49यसकारण हरेक मानिसले हाँगा काट्यो। तब तिनीहरूले अबीमेलेकलाई पछ्याए, र हाँगाहरू तहखानाको चारैतिर थुपारेर तिनलाई आगो लगाइदिए। अनि शकेमको किल्‍लाका सबै मानिसहरू मरे, जो प्राय: एक हजार पुरुष र स्‍त्रीहरू थिए।
50त्‍यसपछि अबीमेलेक तेबेसमा गए, र त्‍यसलाई घेरेर कब्‍जा गरे। 51त्‍यस सहरको बीचमा एउटा बलियो किल्‍ला थियो, र सबै नगरवासीहरू, पुरुष र स्‍त्रीहरू, त्‍यहाँ शरण लिएर बसेका थिए। तिनीहरू किल्‍ला बन्‍द गरेर त्‍यसको छतमा गएका थिए। 52अबीमेलेक किल्‍लामा गएर त्‍यसलाई आक्रमण गरे। जब त्‍यस किल्‍लामा आगो लगाइदिन भनी त्‍यसको ढोकामा तिनी आइपुगेका थिए, 53तब एउटी स्‍त्रीले तिनको टाउकोमा जाँतो खसाइदिई, र तिनको खप्‍पर फोरिदिई। 
54अबीमेलेकले तुरुन्‍तै आफ्‍नो हतियार बोक्‍ने जवानलाई बोलाएर भने, “झट्टै आफ्‍नो तरवार थुतेर मलाई खतम गर्, नत्रता एउटी स्‍त्रीले तिनलाई मारी भनेर मानिसहरूले भन्‍लान्‌।” यसैले त्‍यस जवानले तरवारले तिनलाई रोपिदियो, र तिनी मरे। 55जब इस्राएलीहरूले अबीमेलेक मरेका देखे, तब तिनीहरू सबै आ-आफ्‍नो घरमा फर्के।
56यसरी नै अबीमेलेकले आफ्‍ना सत्तरी जना दाजुभाइहरूलाई मारेर आफ्‍ना पिताको विरुद्धमा गरेको अपराधको बदला परमेश्‍वरले तिनीसँग लिनुभयो, 57र शकेमका मानिसहरूले गरेका सबै दुष्‍टता तिनीहरूकै शिरमाथि खन्‍याइदिनुभयो। यरूब-बालका छोरा योतामको सराप तिनीहरूमाथि साँच्‍ची नै पर्‍यो।

...................................................................................

Abimelek

9 Abimelek son of Jerub-Baal went to his mother’s brothers in Shechem and said to them and to all his mother’s clan, 2 “Ask all the citizens of Shechem, ‘Which is better for you: to have all seventy of Jerub-Baal’s sons rule over you, or just one man?’ Remember, I am your flesh and blood.”

3 When the brothers repeated all this to the citizens of Shechem, they were inclined to follow Abimelek, for they said, “He is related to us.” 4 They gave him seventy shekels[a] of silver from the temple of Baal-Berith, and Abimelek used it to hire reckless scoundrels, who became his followers. 5 He went to his father’s home in Ophrah and on one stone murdered his seventy brothers, the sons of Jerub-Baal. But Jotham, the youngest son of Jerub-Baal, escaped by hiding. 6 Then all the citizens of Shechem and Beth Millo gathered beside the great tree at the pillar in Shechem to crown Abimelek king.

7 When Jotham was told about this, he climbed up on the top of Mount Gerizim and shouted to them, “Listen to me, citizens of Shechem, so that God may listen to you. 8 One day the trees went out to anoint a king for themselves. They said to the olive tree, ‘Be our king.’

9 “But the olive tree answered, ‘Should I give up my oil, by which both gods and humans are honored, to hold sway over the trees?’

10 “Next, the trees said to the fig tree, ‘Come and be our king.’

11 “But the fig tree replied, ‘Should I give up my fruit, so good and sweet, to hold sway over the trees?’

12 “Then the trees said to the vine, ‘Come and be our king.’

13 “But the vine answered, ‘Should I give up my wine, which cheers both gods and humans, to hold sway over the trees?’

14 “Finally all the trees said to the thornbush, ‘Come and be our king.’

15 “The thornbush said to the trees, ‘If you really want to anoint me king over you, come and take refuge in my shade; but if not, then let fire come out of the thornbush and consume the cedars of Lebanon!’

16 “Have you acted honorably and in good faith by making Abimelek king? Have you been fair to Jerub-Baal and his family? Have you treated him as he deserves? 17 Remember that my father fought for you and risked his life to rescue you from the hand of Midian. 18 But today you have revolted against my father’s family. You have murdered his seventy sons on a single stone and have made Abimelek, the son of his female slave, king over the citizens of Shechem because he is related to you. 19 So have you acted honorably and in good faith toward Jerub-Baal and his family today? If you have, may Abimelek be your joy, and may you be his, too! 20 But if you have not, let fire come out from Abimelek and consume you, the citizens of Shechem and Beth Millo, and let fire come out from you, the citizens of Shechem and Beth Millo, and consume Abimelek!”

21 Then Jotham fled, escaping to Beer, and he lived there because he was afraid of his brother Abimelek.

22 After Abimelek had governed Israel three years, 23 God stirred up animosity between Abimelek and the citizens of Shechem so that they acted treacherously against Abimelek. 24 God did this in order that the crime against Jerub-Baal’s seventy sons, the shedding of their blood, might be avenged on their brother Abimelek and on the citizens of Shechem, who had helped him murder his brothers. 25 In opposition to him these citizens of Shechem set men on the hilltops to ambush and rob everyone who passed by, and this was reported to Abimelek.

26 Now Gaal son of Ebed moved with his clan into Shechem, and its citizens put their confidence in him. 27 After they had gone out into the fields and gathered the grapes and trodden them, they held a festival in the temple of their god. While they were eating and drinking, they cursed Abimelek. 28 Then Gaal son of Ebed said, “Who is Abimelek, and why should we Shechemites be subject to him? Isn’t he Jerub-Baal’s son, and isn’t Zebul his deputy? Serve the family of Hamor, Shechem’s father! Why should we serve Abimelek? 29 If only this people were under my command! Then I would get rid of him. I would say to Abimelek, ‘Call out your whole army!’”[b]

30 When Zebul the governor of the city heard what Gaal son of Ebed said, he was very angry. 31 Under cover he sent messengers to Abimelek, saying, “Gaal son of Ebed and his clan have come to Shechem and are stirring up the city against you. 32 Now then, during the night you and your men should come and lie in wait in the fields. 33 In the morning at sunrise, advance against the city. When Gaal and his men come out against you, seize the opportunity to attack them.”

34 So Abimelek and all his troops set out by night and took up concealed positions near Shechem in four companies. 35 Now Gaal son of Ebed had gone out and was standing at the entrance of the city gate just as Abimelek and his troops came out from their hiding place.

36 When Gaal saw them, he said to Zebul, “Look, people are coming down from the tops of the mountains!”

Zebul replied, “You mistake the shadows of the mountains for men.”

37 But Gaal spoke up again: “Look, people are coming down from the central hill,[c] and a company is coming from the direction of the diviners’ tree.”

38 Then Zebul said to him, “Where is your big talk now, you who said, ‘Who is Abimelek that we should be subject to him?’ Aren’t these the men you ridiculed? Go out and fight them!”

39 So Gaal led out[d] the citizens of Shechem and fought Abimelek. 40 Abimelek chased him all the way to the entrance of the gate, and many were killed as they fled. 41 Then Abimelek stayed in Arumah, and Zebul drove Gaal and his clan out of Shechem.

42 The next day the people of Shechem went out to the fields, and this was reported to Abimelek. 43 So he took his men, divided them into three companies and set an ambush in the fields. When he saw the people coming out of the city, he rose to attack them. 44 Abimelek and the companies with him rushed forward to a position at the entrance of the city gate. Then two companies attacked those in the fields and struck them down. 45 All that day Abimelek pressed his attack against the city until he had captured it and killed its people. Then he destroyed the city and scattered salt over it.

46 On hearing this, the citizens in the tower of Shechem went into the stronghold of the temple of El-Berith. 47 When Abimelek heard that they had assembled there, 48 he and all his men went up Mount Zalmon. He took an ax and cut off some branches, which he lifted to his shoulders. He ordered the men with him, “Quick! Do what you have seen me do!” 49 So all the men cut branches and followed Abimelek. They piled them against the stronghold and set it on fire with the people still inside. So all the people in the tower of Shechem, about a thousand men and women, also died.

50 Next Abimelek went to Thebez and besieged it and captured it. 51 Inside the city, however, was a strong tower, to which all the men and women—all the people of the city—had fled. They had locked themselves in and climbed up on the tower roof. 52 Abimelek went to the tower and attacked it. But as he approached the entrance to the tower to set it on fire, 53 a woman dropped an upper millstone on his head and cracked his skull.

54 Hurriedly he called to his armor-bearer, “Draw your sword and kill me, so that they can’t say, ‘A woman killed him.’” So his servant ran him through, and he died. 55 When the Israelites saw that Abimelek was dead, they went home.

56 Thus God repaid the wickedness that Abimelek had done to his father by murdering his seventy brothers. 57 God also made the people of Shechem pay for all their wickedness. The curse of Jotham son of Jerub-Baal came on them.

.....................................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 9

अबीमेलेकको शासन र पतन
1यरूब-बालका छोरा अबीमेलेक शकेममा आफ्‍नी आमाका दाजुभाइहरूकहाँ गए, र आफ्‍नो मावली घरानाका सबैलाई तिनले भने,
And Abimelech the son of Jerubbaal went to Shechem unto his mother's brethren, and communed with them, and with all the family of the house of his mother's father, saying,
 2“कृपा गरी शकेमका सबै नगरवासीहरूका कानमा एउटा कुरा सोध्‍नुहोस्‌: ‘यरूब-बालका सत्तरी छोराहरूले तिनीहरूमाथि शासन गर्नु असल कि एकै जनाले मात्र?’ म तपाईंहरूकै हाड़ र मासु हुँ भन्‍ने कुरो सम्‍झना राख्‍नुहोस्‌।”
Speak, I pray you, in the ears of all the men of Shechem, Whether is better for you, either that all the sons of Jerubbaal, which are threescore and ten persons, reign over you, or that one reign over you? remember also that I am your bone and your flesh.
3जब तिनका मामाहरूले तिनको पक्षमा शकेमवासीहरूलाई यी सबै कुरा बताए, तब तिनीहरू अबीमेलेकपट्टि लाग्‍नलाई सुरिए, किनभने “तिनी हाम्रा आफ्‍नै भाइ हुन्‌”? भनी तिनीहरूले भने। 
And his mother's brethren spake of him in the ears of all the men of Shechem all these words: and their hearts inclined to follow Abimelech; for they said, He is our brother.
4तिनीहरूले तिनलाई बाल-बरीतको मन्‍दिरबाट चाँदीका सत्तरी सिक्‍का दिए, र ती लिएर तिनले हुर्दुङ्गे तर साहसी मानिसहरूलाई भाड़ामा लिए, र तिनीहरू तिनको पछि लागे।
And they gave him threescore and ten pieces of silver out of the house of Baal-berith, wherewith Abimelech hired vain and light persons, which followed him.
 5त्‍यसपछि तिनी आफ्‍नो बुबाको घर ओप्रामा गए, र लुकेर बस्‍ने कान्‍छा छोरा योतामबाहेक यरूब-बालका छोराहरू, तिनका आफ्‍ना सत्तरी जना दाजुभाइहरूलाई एउटै ढुङ्गामाथि काटेर मारे। 
And he went unto his father's house at Ophrah, and slew his brethren the sons of Jerubbaal, being threescore and ten persons, upon one stone: notwithstanding yet Jotham the youngest son of Jerubbaal was left; for he hid himself.
6तब शकेमका सबै नगरवासीहरू र बेथ-मिल्‍लोका सबै जना भेला भएर शकेममा भएको ठूलो रूखका छेउको खम्‍बामा अबीमेलेकलाई राजा बनाए।
And all the men of Shechem gathered together, and all the house of Millo, and went, and made Abimelech king, by the plain of the pillar that was in Shechem.
7जब यो कुरो योतामलाई सुनाइयो तब तिनी गएर गीरीज्‍जीम डाँड़ाको टाकुरामा खड़ा भए, र यसो भनेर उच्‍च सोरले कराए, “हे शकेमका नगरवासी हो, मेरो कुरा सुन, कि परमेश्‍वरले तिमीहरूको कुरा सुनून्‌।”
And when they told it to Jotham, he went and stood in the top of mount Gerizim, and lifted up his voice, and cried, and said unto them, Hearken unto me, ye men of Shechem, that God may hearken unto you.
 8एक पल्‍ट रूखहरू आफूमाथि एउटा राजा अभिषेक गर्नलाई भेला भए, र तिनीहरूले भद्राक्षको रूखलाई भने, ‘तपाईं आएर हाम्रा राजा हुनुहोस्‌।’
The trees went forth on a time to anoint a king over them; and they said unto the olive tree, Reign thou over us.
9“तर भद्राक्षको रूखले जवाफ दियो, ‘देवताहरू र मानिसहरूलाई मान दिने आफ्‍नो बहुमूल्‍य तेललाई त्‍यागेर रूखहरूमाथि मैले शासन गर्ने?’
But the olive tree said unto them, Should I leave my fatness, wherewith by me they honour God and man, and go to be promoted over the trees?
10“तब रूखहरूले नेभाराको रूखलाई भने, ‘तपाईं आएर हाम्रा राजा हुनुहोस्‌।’
And the trees said to the fig tree, Come thou, and reign over us.
11“तर नेभाराको रूखले भन्‍यो, ‘आफ्‍नो असल र मीठो फललाई त्‍यागेर रूखहरूमाथि मैले शासन गर्ने?’
But the fig tree said unto them, Should I forsake my sweetness, and my good fruit, and go to be promoted over the trees?
12“तब रूखहरूले अंगूरको बोटलाई भने, ‘तपाईं आएर हाम्रा राजा हुनुहोस्‌।’
Then said the trees unto the vine, Come thou, and reign over us.
13“अंगूरको बोटले जवाफ दियो, ‘देवता र मानिसलाई खुशी तुल्‍याउने मेरो दाखमद्यलाई त्‍यागेर रूखहरूमाथि मैले शासन गर्ने?’
And the vine said unto them, Should I leave my wine, which cheereth God and man, and go to be promoted over the trees?
14“अन्‍त्‍यमा सबै रूखहरूले काँढ़ाको पोथ्रालाई भने, ‘तपाईं आएर हाम्रा राजा हुनुहोस्‌।’
Then said all the trees unto the bramble, Come thou, and reign over us.
15“काँढ़ाको पोथ्राले रूखहरूलाई भन्‍यो, ‘यदि तिमीहरू साँच्‍ची नै मलाई तिमीहरूका राजा अभिषेक गर्न चाहन्‍छौ भने मेरो छत्रछायामा आओ। होइन भने, काँढ़ाहरूबाट आगो निस्‍केर लेबनानका देवदारुहरूलाई स्‍वाहा पारोस्‌।’
And the bramble said unto the trees, If in truth ye anoint me king over you, then come and put your trust in my shadow: and if not, let fire come out of the bramble, and devour the cedars of Lebanon.
16त्‍यसपछि योतामले भने, “यसकारण अब हेर, यदि अबीमेलेकलाई राजा तुल्‍याएर तिमीहरूले सत्‍य र ईमानदार काम गरेका छौ भने, र तिमीहरूले यरूब-बाल र तिनका घरानासँग उचित काम गरेका छौ र तिनीप्रति हुनुपर्ने व्‍यवहार गरेका छौ भनेदेखि— 
Now therefore, if ye have done truly and sincerely, in that ye have made Abimelech king, and if ye have dealt well with Jerubbaal and his house, and have done unto him according to the deserving of his hands;
17मेरा पिताले तिमीहरूको निम्‍ति लड़ाइँ गरे र आफ्‍नो प्राण खतरामा हालेर तिमीहरूलाई मिद्यानीहरूका हातबाट बचाए, 
(For my father fought for you, and adventured his life far, and delivered you out of the hand of Midian:
18तर आज तिमीहरू मेरा पिताका घरानाको विरुद्धमा खड़ा भएका छौ, र तिनका सत्तरी जना छोराहरूलाई एउटै ढुङ्गामाथि काटेर मारेका छौ, र तिनकी कमारीको छोरो अबीमेलेकलाई तिमीहरूको आफ्‍नो भाइको नाताले शकेमका नगरवासीहरूको राजा तुल्‍याएका छौ— 
And ye are risen up against my father's house this day, and have slain his sons, threescore and ten persons, upon one stone, and have made Abimelech, the son of his maidservant, king over the men of Shechem, because he is your brother;)
19यदि तिमीहरूले आज यरूब-बाल र तिनका घरानासँग सत्‍य र ईमानदार व्‍यवहार गरेका छौ भने, तिमीहरू अबीमेलेकसँग खुशी होओ र त्‍यो तिमीहरूसँग खुशी होस्‌! 
If ye then have dealt truly and sincerely with Jerubbaal and with his house this day, then rejoice ye in Abimelech, and let him also rejoice in you:
20यदि होइन भने, अबीमेलेकबाट अग्‍नि निस्‍कोस्‌ र शकेमका नगरवासीहरू र सबै बेथ-मिल्‍लोलाई भस्‍म पारोस्‌। शकेमका नगरवासीहरू र बेथ-मिल्‍लोका सबैबाट पनि अग्‍नि निस्‍केर अबीमेलेकलाई भस्‍म पारोस्‌!”
But if not, let fire come out from Abimelech, and devour the men of Shechem, and the house of Millo; and let fire come out from the men of Shechem, and from the house of Millo, and devour Abimelech.
21त्‍यसपछि योताम सुटुक्‍क भागे। तिनी बेअर भन्‍ने ठाउँमा पुगे, र त्‍यहीँ नै बसोबास गर्न लागे, किनकि तिनी आफ्‍ना दाजु अबीमेलेकसँग डराउँथे।
And Jotham ran away, and fled, and went to Beer, and dwelt there, for fear of Abimelech his brother.
22अबीमेलेक इस्राएलमाथि तीन वर्षसम्‍म शासक भएपछि 
When Abimelech had reigned three years over Israel,
23परमेश्‍वरले अबीमेलेक र शकेमका नगरवासीहरूका बीचमा फाटो पार्नलाई एउटा दुष्‍टात्‍मा पठाउनुभयो, र शकेमका नगरवासीहरूले तिनलाई धोका दिए। 
Then God sent an evil spirit between Abimelech and the men of Shechem; and the men of Shechem dealt treacherously with Abimelech:
24यरूब-बालका सत्तरी जना छोराहरूलाई अत्‍याचारसित मारेको अपराधको बदला तिनीहरूको हत्‍या गर्ने आफ्‍ना भाइ अबीमेलेकसित र तिनलाई सुर्‍याउने शकेमका नगरवासीहरूसित लिइओस्‌ भन्‍ने अभिप्रायले यो परमेश्‍वरले गर्नुभएको थियो। 
That the cruelty done to the threescore and ten sons of Jerubbaal might come, and their blood be laid upon Abimelech their brother, which slew them; and upon the men of Shechem, which aided him in the killing of his brethren.
25तिनको विरुद्धमा शकेमवासीहरूले डाँड़ाका टुप्‍पातिर बाटो हिँड्‌ने प्रत्‍येकलाई ढुक्‍न र डाँका मार्न मानिसहरूलाई राखे, र यो खबर अबीमेलेककहाँ पुर्‍याइयो।
And the men of Shechem set liers in wait for him in the top of the mountains, and they robbed all that came along that way by them: and it was told Abimelech.
26अब एबेदका छोरा गाल आफ्‍ना भाइबन्‍धुहरूसँग शकेममा आए, र शकेमका नगरवासीहरूले आफ्‍नो राजभक्ति अब उनीतिर लगाए। 
And Gaal the son of Ebed came with his brethren, and went over to Shechem: and the men of Shechem put their confidence in him.
27तिनीहरू आफ्‍ना दाखबारीहरूमा गए, पाकेका अंगूरहरू टिपे, र कोलमा पेले। त्‍यसपछि तिनीहरू आफ्‍नो देवताको मन्‍दिरमा चाड़ मनाउन गए। त्‍यहाँ तिनीहरूले खानपान गरेर अबीमेलेकलाई सरापे। 
And they went out into the fields, and gathered their vineyards, and trode the grapes, and made merry, and went into the house of their god, and did eat and drink, and cursed Abimelech.
28तब एबेदका छोरा गालले भने, “अबीमेलेक को हो? र शकेम को हो, र हामी त्‍यसको प्रजा हुने? के त्‍यो यरूब-बालको छोरो होइन? र त्‍यसको सहायकचाहिँ जबूल होइन? शकेमका पिता हमोरका मानिसहरूको सेवा हामीले किन गर्ने? हामीले किन अबीमेलेकको सेवा गर्ने?
And Gaal the son of Ebed said, Who is Abimelech, and who is Shechem, that we should serve him? is not he the son of Jerubbaal? and Zebul his officer? serve the men of Hamor the father of Shechem: for why should we serve him?
 29यदि यी मानिसहरू मेरो अधीनमा मात्र भएका भएता अबीमेलेकलाई मैले पन्‍साउनेथिएँ। म त्‍यसलाई भन्‍नेथिएँ, ‘तेरा सबै सेनालाई बोला, र लड़ाइँ गर्‌’।”
And would to God this people were under my hand! then would I remove Abimelech. And he said to Abimelech, Increase thine army, and come out.
30जब सहरका राज्‍यपाल जबूलले एबेदका छोरा गालले भनेका कुरा सुने तब तिनी साह्रै रिसाए।
And when Zebul the ruler of the city heard the words of Gaal the son of Ebed, his anger was kindled.
 31तिनले गुप्‍तमा अबीमेलेककहाँ यसो भनेर दूतहरू पठाए, “एबेदको छोरो गाल र त्‍यसका भाइबन्‍धुहरू शकेममा आएर सहरका मानिसहरूलाई तपाईंको विरुद्धमा सुर्‍याउँदैछन्‌। 
And he sent messengers unto Abimelech privily, saying, Behold, Gaal the son of Ebed and his brethren be come to Shechem; and, behold, they fortify the city against thee.
32यसकारण राती नै उठेर तपाईं र तपाईंसँग भएका मानिसहरू सहरबाहिर ढुकिबस्‍नुहोस्‌। 
Now therefore up by night, thou and the people that is with thee, and lie in wait in the field:
33त्‍यसपछि बिहान घाम झुल्‍कने बित्तिकै सहरलाई आक्रमण गर्नुहोस्, र जब त्‍यो र त्‍यसका मानिसहरू बाहिर आउँछन्‌ तब के गर्नुपर्छ सो गर्नुहोस्‌।”
And it shall be, that in the morning, as soon as the sun is up, thou shalt rise early, and set upon the city: and, behold, when he and the people that is with him come out against thee, then mayest thou do to them as thou shalt find occasion.
34यसैले अबीमेलेक र तिनका मानिसहरू राती नै उठे, र चार दल भएर शकेममा आक्रमण गर्नलाई ढुकिबसे। 
And Abimelech rose up, and all the people that were with him, by night, and they laid wait against Shechem in four companies.
35अब एबेदका छोरा गाल बाहिर गएर सहरको मूल ढोकाको पस्‍ने ठाउँमा उभिरहेका थिए, जत्ति खेर अबीमेलेक र तिनका मानिसहरू आफूहरू लुकेको ठाउँबाट बाहिर आए।
And Gaal the son of Ebed went out, and stood in the entering of the gate of the city: and Abimelech rose up, and the people that were with him, from lying in wait.
36गालले तिनीहरूलाई देखे, र जबूललाई भने, “मानिसहरू डाँड़ाका टाकुराहरूबाट तल झर्दैछन्‌।”
जबूलले जवाफ दिए, “तिमीले देखेका त डाँड़ाहरूका छाया हुन्, जो मानिसहरूजस्‍तै देखिँदैछन्‌।”
And when Gaal saw the people, he said to Zebul, Behold, there come people down from the top of the mountains. And Zebul said unto him, Thou seest the shadow of the mountains as if they were men.
37तर फेरि गालले भने, “डाँड़ाहरूका बीचको जग्‍गाबाट मानिसहरू तल झरिरहेका छन्, र एक दलचाहिँ जोखना हेर्नेको रूखबाट भएर आइरहेको छ।”
And Gaal spake again and said, See there come people down by the middle of the land, and another company come along by the plain of Meonenim.
38तब जबूलले उनलाई भने, “अब खोइ तिम्रा साहसी कुराहरू? तिमी भन्‍थ्‍यौ, ‘अबीमेलेक को हो र हामी त्‍यसको प्रजा हुने?’ के यी तिनै मानिसहरू होइनन्, जुनलाई तिमी तुच्‍छ ठान्‍थ्‍यौ? जाऊ, गएर तिनीसँग लड़ाइँ गर।”
Then said Zebul unto him, Where is now thy mouth, wherewith thou saidst, Who is Abimelech, that we should serve him? is not this the people that thou hast despised? go out, I pray now, and fight with them.
39यसकारण गालले शकेमका नगरवासीहरूलाई लिएर अबीमेलेकमाथि आक्रमण गर्‍यो, 
And Gaal went out before the men of Shechem, and fought with Abimelech.
40तर अबीमेलेकले उनलाई परास्‍त गरे, र उनी भागे। मूल ढोकाको पस्‍ने ठाउँसम्‍मै बाटैभरि लाशहरू छरिएका थिए।
And Abimelech chased him, and he fled before him, and many were overthrown and wounded, even unto the entering of the gate.
 41अबीमेलेक गएर अरूमाह भन्‍ने ठाउँमा आफैलाई बसाले, र जबूलले गाल र त्‍यसका भाइबन्‍धुहरूलाई शकेमबाट धपाए।
And Abimelech dwelt at Arumah: and Zebul thrust out Gaal and his brethren, that they should not dwell in Shechem.
42भोलिपल्‍ट शकेमका मानिसहरू बाहिर खुला ठाउँमा गए, र यो कुरो अबीमेलेकलाई सुनाइयो।
And it came to pass on the morrow, that the people went out into the field; and they told Abimelech.
 43यसैले तिनले चाहिँ आफ्‍ना मानिसहरूलाई ल्‍याएर तिनीहरूका तीन दल बनाए, र सहरबाहिर खुला ठाउँमा ढुकिबसे। जब तिनले मानिसहरूलाई सहरबाट निस्‍कँदैआएका देखे, तब उठेर तिनले तिनीहरूमाथि आक्रमण गरे। 
And he took the people, and divided them into three companies, and laid wait in the field, and looked, and, behold, the people were come forth out of the city; and he rose up against them, and smote them.
44अबीमेलेक र तिनीसँग भएको दल चाँड़ो गरी अगाड़ि बढ़े र सहरको मूल ढोकाको पस्‍ने ठाउँमा लड्‌नलाई तयारी भए। तब अरू दुई दलचाहिँ आएर खुला ठाउँमा भएकाहरूमाथि जाइलागे, र तिनीहरूलाई मारे। 
And Abimelech, and the company that was with him, rushed forward, and stood in the entering of the gate of the city: and the two other companies ran upon all the people that were in the fields, and slew them.
45अबीमेलेकले दिनभरि त्‍यस सहरमाथि आक्रमण गरे, र त्‍यसलाई कब्‍जा गरे। तिनले त्‍यहाँका मानिसहरूलाई मारे, सहर जलाइदिए, र त्‍यस ठाउँमा नून छरिदिए।
And Abimelech fought against the city all that day; and he took the city, and slew the people that was therein, and beat down the city, and sowed it with salt.
46जब शकेमको किल्‍लामा बस्‍नेहरूले यो कुरा सुने, तब तिनीहरू एलबरीतका मन्‍दिरको तहखानामा गए। 
And when all the men of the tower of Shechem heard that, they entered into an hold of the house of the god Berith.
47तिनीहरू त्‍यहाँ एकसाथ भेला भएका छन्‌ भन्‍ने कुरा अबीमेलेकलाई सुनाइयो। 
And it was told Abimelech, that all the men of the tower of Shechem were gathered together.
48यसैले तिनी र तिनीसित भएका मानिसहरू सल्‍मोन डाँड़ामा उक्‍ले। तिनले बन्‍चरो लिएर हाँगा काटे, र आफ्‍नो काँधमाथि ती हाले। तिनले आफ्‍ना मानिसहरूलाई भने, “म के गरिरहेछु हेर, र चाँड़ो गरेर तिमीहरू पनि त्‍यसै गर।” 
And Abimelech gat him up to mount Zalmon, he and all the people that were with him; and Abimelech took an axe in his hand, and cut down a bough from the trees, and took it, and laid it on his shoulder, and said unto the people that were with him, What ye have seen me do, make haste, and do as I have done.
49यसकारण हरेक मानिसले हाँगा काट्यो। तब तिनीहरूले अबीमेलेकलाई पछ्याए, र हाँगाहरू तहखानाको चारैतिर थुपारेर तिनलाई आगो लगाइदिए। अनि शकेमको किल्‍लाका सबै मानिसहरू मरे, जो प्राय: एक हजार पुरुष र स्‍त्रीहरू थिए।
And all the people likewise cut down every man his bough, and followed Abimelech, and put them to the hold, and set the hold on fire upon them; so that all the men of the tower of Shechem died also, about a thousand men and women.
50त्‍यसपछि अबीमेलेक तेबेसमा गए, र त्‍यसलाई घेरेर कब्‍जा गरे। 
Then went Abimelech to Thebez, and encamped against Thebez, and took it.
51त्‍यस सहरको बीचमा एउटा बलियो किल्‍ला थियो, र सबै नगरवासीहरू, पुरुष र स्‍त्रीहरू, त्‍यहाँ शरण लिएर बसेका थिए। तिनीहरू किल्‍ला बन्‍द गरेर त्‍यसको छतमा गएका थिए।
But there was a strong tower within the city, and thither fled all the men and women, and all they of the city, and shut it to them, and gat them up to the top of the tower.
 52अबीमेलेक किल्‍लामा गएर त्‍यसलाई आक्रमण गरे। जब त्‍यस किल्‍लामा आगो लगाइदिन भनी त्‍यसको ढोकामा तिनी आइपुगेका थिए, 
And Abimelech came unto the tower, and fought against it, and went hard unto the door of the tower to burn it with fire.
53तब एउटी स्‍त्रीले तिनको टाउकोमा जाँतो खसाइदिई, र तिनको खप्‍पर फोरिदिई। 
And a certain woman cast a piece of a millstone upon Abimelech's head, and all to brake his skull.
54अबीमेलेकले तुरुन्‍तै आफ्‍नो हतियार बोक्‍ने जवानलाई बोलाएर भने, “झट्टै आफ्‍नो तरवार थुतेर मलाई खतम गर्, नत्रता एउटी स्‍त्रीले तिनलाई मारी भनेर मानिसहरूले भन्‍लान्‌।” यसैले त्‍यस जवानले तरवारले तिनलाई रोपिदियो, र तिनी मरे।
Then he called hastily unto the young man his armourbearer, and said unto him, Draw thy sword, and slay me, that men say not of me, A woman slew him. And his young man thrust him through, and he died.
 55जब इस्राएलीहरूले अबीमेलेक मरेका देखे, तब तिनीहरू सबै आ-आफ्‍नो घरमा फर्के।
And when the men of Israel saw that Abimelech was dead, they departed every man unto his place.
56यसरी नै अबीमेलेकले आफ्‍ना सत्तरी जना दाजुभाइहरूलाई मारेर आफ्‍ना पिताको विरुद्धमा गरेको अपराधको बदला परमेश्‍वरले तिनीसँग लिनुभयो,
Thus God rendered the wickedness of Abimelech, which he did unto his father, in slaying his seventy brethren:
 57र शकेमका मानिसहरूले गरेका सबै दुष्‍टता तिनीहरूकै शिरमाथि खन्‍याइदिनुभयो। यरूब-बालका छोरा योतामको सराप तिनीहरूमाथि साँच्‍ची नै पर्‍यो।

And all the evil of the men of Shechem did God render upon their heads: and upon them came the curse of Jotham the son of Jerubbaal.

JUDGE - 10:1-18,

न्यायकर्ताहरू 10

तोला र याईर इस्राएलका अगुवा भएका
1अबीमेलेकको पालोपछि इस्‍साखारको एक जना मानिस, पुवाका छोरा दोदोका नाति, एफ्राइमको पहाड़ी देशको शामीरमा बस्‍ने तोला इस्राएललाई छुटाउनलाई खड़ा भए। 2तिनी तेईस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए, अनि जब तिनी मरे तब शामीरमा गाड़िए।
3तिनीपछि गिलादी याईर आए। तिनी बाईस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। 4तिनका तीस जना छोराहरू थिए, जो तीस वटा गधामा सवार हुन्‍थे। गिलाद देशमा तिनीहरूका तीस वटा सहरहरू थिए, जो आजको दिनसम्‍म पनि हब्‍बात-याईर कहलाइन्‍छ। 5याईर मरेपछि तिनी कामोनमा गाड़िए।
अम्‍मोनीहरूले इस्राएललाई सताएका
6फेरि इस्राएलीहरूले अराम, सीदोन र मोआबका अम्‍मोनीहरू र पलिश्‍तीहरूका देवता-देवीहरू तथा बाल र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई पुजेर परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो त्‍यही गरे। तिनीहरूले परमप्रभुलाई त्‍यागे, र उहाँको सेवा गरेनन्‌। 7यसैकारण परमप्रभु इस्राएलसँग क्रोधित हुनुभयो, र उहाँले तिनीहरूलाई पलिश्‍तीहरू र अम्‍मोनीहरूका हातमा बेचिदिनुभयो, जसले त्‍यस वर्ष तिनीहरूलाई चकनाचूर पारे र दबाए। 8उनीहरूले यर्दनको पूर्वपट्टि एमोरीहरूको देशमा अर्थात्‌ गिलादमा बस्‍ने सबै इस्राएलीहरूलाई अठार वर्षसम्‍म सताउँदै र अत्‍याचार गर्दैरहे। 9तब यहूदा, बेन्‍यामीन र एफ्राइममाथि आक्रमण गर्नलाई अम्‍मोनीहरू यर्दन पारि तरे, र इस्राएल साह्रै सङ्कष्‍टमा पर्‍यो। 10अनि इस्राएलीहरूले सहायताको निम्‍ति परमप्रभुको पुकारा गरेर भने, “हामीले तपाईंको विरुद्धमा पाप गरेका छौं। हामीले आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई त्‍यागेर बाल देवताहरूलाई पुजेका छौं।”
11परमप्रभुले इस्राएलीहरूलाई भन्‍नुभयो, “जब मिश्री, एमोरी, अम्‍मोनी, पलिश्‍ती, 12सीदोनी, अमालेकी र मिद्यानीहरू सबैले तिमीहरूलाई अत्‍याचार गरे, र तिमीहरूले सहायताको निम्‍ति मेरो पुकारा गर्‍यौ, तब मैले तिमीहरूलाई उनीहरूका हातबाट छुटाइनँ र? 13तर तिमीहरूले मलाई त्‍याग्‍यौ र अरू देवताहरूलाई पुज्‍यौ। यसैले अब म तिमीहरूलाई फेरि छुटाउनेछैनँ। 14गएर तिमीहरूले चुनेका देवताहरूलाई सहायताको निम्‍ति पुकार, र तिनीहरूले नै तिमीहरूका दु:खको समयमा बचाऊन्‌।”
15तर इस्राएलीहरूले परमप्रभुलाई भने, “हामीले पाप गरेका छौं। हामीलाई तपाईं जे चाहनुहुन्‍छ त्‍यही गर्नुहोस्‌। तर हामी तपाईंलाई बिन्‍ती गर्दछौं कि केवल अहिले हाम्रो उद्धार गर्नुहोस्‌।” 16तब तिनीहरूले पराई देवताहरूलाई त्‍यागे र परमप्रभुको आराधना गरे। अनि उहाँले इस्राएलको दुर्गतिलाई अरू बढ्‌ता हेर्न सक्‍नुभएन।
17तब अम्‍मोनीहरू युद्धको निम्‍ति भेला गरिएर गिलादमा छाउनी हालेर बसे, र इस्राएलीहरूचाहिँ भेला भएर मिस्‍पामा छाउनी हाले। 18तब गिलादका मानिसहरूका नायकहरूले आपसमा भने, “जुन मानिसले अम्‍मोनीहरूलाई पहिले आक्रमण गर्ला त्‍यही नै गिलादका बासिन्‍दाहरूका शासक हुनेछ।”

..................................................................................

Tola

10 After the time of Abimelek, a man of Issachar named Tola son of Puah, the son of Dodo, rose to save Israel. He lived in Shamir, in the hill country of Ephraim. 2 He led[a] Israel twenty-three years; then he died, and was buried in Shamir.

Jair

3 He was followed by Jair of Gilead, who led Israel twenty-two years. 4 He had thirty sons, who rode thirty donkeys. They controlled thirty towns in Gilead, which to this day are called Havvoth Jair.[b] 5 When Jair died, he was buried in Kamon.

Jephthah

6 Again the Israelites did evil in the eyes of the Lord. They served the Baals and the Ashtoreths, and the gods of Aram, the gods of Sidon, the gods of Moab, the gods of the Ammonites and the gods of the Philistines. And because the Israelites forsook the Lord and no longer served him, 7 he became angry with them. He sold them into the hands of the Philistines and the Ammonites, 8 who that year shattered and crushed them. For eighteen years they oppressed all the Israelites on the east side of the Jordan in Gilead, the land of the Amorites. 9 The Ammonites also crossed the Jordan to fight against Judah, Benjamin and Ephraim; Israel was in great distress. 10 Then the Israelites cried out to the Lord, “We have sinned against you, forsaking our God and serving the Baals.”

11 The Lord replied, “When the Egyptians, the Amorites, the Ammonites, the Philistines, 12 the Sidonians, the Amalekites and the Maonites[c] oppressed you and you cried to me for help, did I not save you from their hands? 13 But you have forsaken me and served other gods, so I will no longer save you. 14 Go and cry out to the gods you have chosen. Let them save you when you are in trouble!”

15 But the Israelites said to the Lord, “We have sinned. Do with us whatever you think best, but please rescue us now.” 16 Then they got rid of the foreign gods among them and served the Lord. And he could bear Israel’s misery no longer.

17 When the Ammonites were called to arms and camped in Gilead, the Israelites assembled and camped at Mizpah. 18 The leaders of the people of Gilead said to each other, “Whoever will take the lead in attacking the Ammonites will be head over all who live in Gilead.”

...............................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 10

तोला र याईर इस्राएलका अगुवा भएका
1अबीमेलेकको पालोपछि इस्‍साखारको एक जना मानिस, पुवाका छोरा दोदोका नाति, एफ्राइमको पहाड़ी देशको शामीरमा बस्‍ने तोला इस्राएललाई छुटाउनलाई खड़ा भए। 
And after Abimelech there arose to defend Israel Tola the son of Puah, the son of Dodo, a man of Issachar; and he dwelt in Shamir in mount Ephraim.
2तिनी तेईस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए, अनि जब तिनी मरे तब शामीरमा गाड़िए।
And he judged Israel twenty and three years, and died, and was buried in Shamir.
3तिनीपछि गिलादी याईर आए। तिनी बाईस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए।
And after him arose Jair, a Gileadite, and judged Israel twenty and two years.
 4तिनका तीस जना छोराहरू थिए, जो तीस वटा गधामा सवार हुन्‍थे। गिलाद देशमा तिनीहरूका तीस वटा सहरहरू थिए, जो आजको दिनसम्‍म पनि हब्‍बात-याईर कहलाइन्‍छ। 
And he had thirty sons that rode on thirty ass colts, and they had thirty cities, which are called Havoth-jair unto this day, which are in the land of Gilead.
5याईर मरेपछि तिनी कामोनमा गाड़िए।
And Jair died, and was buried in Camon.
 
अम्‍मोनीहरूले इस्राएललाई सताएका
6फेरि इस्राएलीहरूले अराम, सीदोन र मोआबका अम्‍मोनीहरू र पलिश्‍तीहरूका देवता-देवीहरू तथा बाल र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई पुजेर परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो त्‍यही गरे। तिनीहरूले परमप्रभुलाई त्‍यागे, र उहाँको सेवा गरेनन्‌। 
And the children of Israel did evil again in the sight of the LORD, and served Baalim, and Ashtaroth, and the gods of Syria, and the gods of Zidon, and the gods of Moab, and the gods of the children of Ammon, and the gods of the Philistines, and forsook the LORD, and served not him.
7यसैकारण परमप्रभु इस्राएलसँग क्रोधित हुनुभयो, र उहाँले तिनीहरूलाई पलिश्‍तीहरू र अम्‍मोनीहरूका हातमा बेचिदिनुभयो, जसले त्‍यस वर्ष तिनीहरूलाई चकनाचूर पारे र दबाए। 
And the anger of the LORD was hot against Israel, and he sold them into the hands of the Philistines, and into the hands of the children of Ammon.
8उनीहरूले यर्दनको पूर्वपट्टि एमोरीहरूको देशमा अर्थात्‌ गिलादमा बस्‍ने सबै इस्राएलीहरूलाई अठार वर्षसम्‍म सताउँदै र अत्‍याचार गर्दैरहे। 
And that year they vexed and oppressed the children of Israel: eighteen years, all the children of Israel that were on the other side Jordan in the land of the Amorites, which is in Gilead.
9तब यहूदा, बेन्‍यामीन र एफ्राइममाथि आक्रमण गर्नलाई अम्‍मोनीहरू यर्दन पारि तरे, र इस्राएल साह्रै सङ्कष्‍टमा पर्‍यो।
Moreover the children of Ammon passed over Jordan to fight also against Judah, and against Benjamin, and against the house of Ephraim; so that Israel was sore distressed.
 10अनि इस्राएलीहरूले सहायताको निम्‍ति परमप्रभुको पुकारा गरेर भने, “हामीले तपाईंको विरुद्धमा पाप गरेका छौं। हामीले आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई त्‍यागेर बाल देवताहरूलाई पुजेका छौं।”
And the children of Israel cried unto the LORD, saying, We have sinned against thee, both because we have forsaken our God, and also served Baalim.
11परमप्रभुले इस्राएलीहरूलाई भन्‍नुभयो, “जब मिश्री, एमोरी, अम्‍मोनी, पलिश्‍ती, 
And the LORD said unto the children of Israel, Did not I deliver you from the Egyptians, and from the Amorites, from the children of Ammon, and from the Philistines?
12सीदोनी, अमालेकी र मिद्यानीहरू सबैले तिमीहरूलाई अत्‍याचार गरे, र तिमीहरूले सहायताको निम्‍ति मेरो पुकारा गर्‍यौ, तब मैले तिमीहरूलाई उनीहरूका हातबाट छुटाइनँ र? 
The Zidonians also, and the Amalekites, and the Maonites, did oppress you; and ye cried to me, and I delivered you out of their hand.
13तर तिमीहरूले मलाई त्‍याग्‍यौ र अरू देवताहरूलाई पुज्‍यौ। यसैले अब म तिमीहरूलाई फेरि छुटाउनेछैनँ।
Yet ye have forsaken me, and served other gods: wherefore I will deliver you no more.
 14गएर तिमीहरूले चुनेका देवताहरूलाई सहायताको निम्‍ति पुकार, र तिनीहरूले नै तिमीहरूका दु:खको समयमा बचाऊन्‌।”
Go and cry unto the gods which ye have chosen; let them deliver you in the time of your tribulation.
15तर इस्राएलीहरूले परमप्रभुलाई भने, “हामीले पाप गरेका छौं। हामीलाई तपाईं जे चाहनुहुन्‍छ त्‍यही गर्नुहोस्‌। तर हामी तपाईंलाई बिन्‍ती गर्दछौं कि केवल अहिले हाम्रो उद्धार गर्नुहोस्‌।” 
And the children of Israel said unto the LORD, We have sinned: do thou unto us whatsoever seemeth good unto thee; deliver us only, we pray thee, this day.
16तब तिनीहरूले पराई देवताहरूलाई त्‍यागे र परमप्रभुको आराधना गरे। अनि उहाँले इस्राएलको दुर्गतिलाई अरू बढ्‌ता हेर्न सक्‍नुभएन।
And they put away the strange gods from among them, and served the LORD: and his soul was grieved for the misery of Israel.
17तब अम्‍मोनीहरू युद्धको निम्‍ति भेला गरिएर गिलादमा छाउनी हालेर बसे, र इस्राएलीहरूचाहिँ भेला भएर मिस्‍पामा छाउनी हाले।
Then the children of Ammon were gathered together, and encamped in Gilead. And the children of Israel assembled themselves together, and encamped in Mizpeh.
 18तब गिलादका मानिसहरूका नायकहरूले आपसमा भने, “जुन मानिसले अम्‍मोनीहरूलाई पहिले आक्रमण गर्ला त्‍यही नै गिलादका बासिन्‍दाहरूका शासक हुनेछ।”

And the people and princes of Gilead said one to another, What man is he that will begin to fight against the children of Ammon? he shall be head over all the inhabitants of Gilead.

JUDGE - 11:1-40,

न्यायकर्ताहरू 11

यिप्‍ताले इस्राएलीहरूलाई अम्मोनीहरूबाट छुटाएका
1गिलादी यिप्‍ता एक वीर योद्धा थिए। तिनी एक वेश्‍यातर्फका गिलादका छोरा थियो। 2तर गिलादकी पत्‍नीले पनि तिनका धेरै छोराहरू जन्‍माइन्‌। अनि जब तिनीहरू ठूला भए तब तिनीहरूले यिप्‍तालाई धपाए। तिनीहरूले तिनलाई भने, “हाम्रा पिताको घरमा तेरो केही हक छैन। तँ त अर्की स्‍त्रीको छोरो होस्‌।” 3यसैले आफ्‍ना दाजुभाइहरूदेखि बच्‍नलाई यिप्‍ता भागेर तोब देशमा बस्‍न लागे, र केही साहसी मानिसहरू तिनका चारैतिर भेला भए, र उनीहरू तिनका पछि लागे।
4केही समयपछि अम्‍मोनीहरूले इस्राएलसित लड़ाइँ गरे। 5जब लड़ाइँ सुरु भयो तब गिलादका बुढा-पाकाहरू तोब देशबाट यिप्‍तालाई ल्‍याउन गए। 6तिनीहरूले तिनलाई भने, “आएर हाम्रा सेनापति हुनुहोस्, र हामी अम्‍मोनीहरूसित लड़ाइँ गर्न सक्‍नेछौं।”
7तर यिप्‍ताले गिलादका बुढा-पाकाहरूलाई भने, “तिरस्‍कार गरेर तिमीहरूले मलाई मेरा पिताको घरबाट धपायौ। दु:ख पाउँदा अब किन तिमीहरू मकहाँ आउँछौ?”
8तिनीहरूले जवाफ दिए, “तथापि अब हामी तपाईंतिर लागेका छौं। हामीहरूसित आएर अम्‍मोनीहरूसँग लड़ाइँ गर्नुहोस्, र तपाईं गिलादका सारा बासिन्‍दाहरूका शासक हुनुहुनेछ।”
9यिप्‍ताले तिनीहरूलाई भने, “यदि तिमीहरूले मलाई अम्‍मोनीहरूसित लड़ाइँ गर्न फकाएर लग्‍यौ र यदि परमप्रभुले उनीहरूलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभयो भने, के साँच्‍चै म तिमीहरूका शासक हुनेछु?”
10गिलादका बुढा-पाकाहरूले फेरि यिप्‍तालाई भने, “परमप्रभु हामीहरूका बीचमा साक्षी हुनुहुन्‍छ। उहाँको शपथ खाएर भन्‍दछौं कि हामी तपाईंले भन्‍नुभएझैँ गर्नेछौं।” 11तब यिप्‍ता गिलादका बुढा-पाकाहरूका साथमा गए, र मानिसहरूले तिनलाई आफ्‍ना शासक र सेनापति तुल्‍याए। र मिस्‍पामा परमप्रभुको उपस्‍थितिमा यिप्‍ताले आफ्‍ना सबै कुरा दोहोर्‍याए।
12यिप्‍ताले अम्‍मोनका राजाकहाँ उनको तिनीहरूसित के झगड़ा थियो र उनले तिनीहरूको देशलाई आक्रमण गरे भनी सोध्‍नलाई दूतहरू पठाए।
13अम्‍मोनी राजाले यिप्‍ताका मानिसहरूलाई यो जवाफ दिए, “जब इस्राएलीहरू मिश्रदेशबाट उक्‍लेर आए, तब तिनीहरूले अर्नोनदेखि यब्‍बोक र यर्दन नदीसम्‍मका हाम्रो देश लिए। यो देश शान्‍तिसित हामीलाई फर्काइदेऊ।”
14यिप्‍ताले अम्‍मोनका राजाकहाँ दोस्रो पल्‍ट यसो भनेर दूतहरू पठाए:
15“यिप्‍ता यसो भन्‍नुहुन्‍छ: इस्राएलले न त मोआबीहरूको देश न अम्‍मोनीहरूको देश लिए। 16तर जब इस्राएलीहरू मिश्रदेशबाट उक्‍लेर आए, तब तिनीहरू उजाड़-स्‍थानबाट भएर लाल समुद्रमा गए र कादेशमा पुगे। 17तब तिनीहरूले उनको देशबाट छिरेर जानलाई अनुमति माग्‍न भनी एदोमका राजाकहाँ दूतहरू पठाए, तर एदोमका राजाले सुन्‍दैसुनेनन्‌। तिनीहरूले मोआबका राजाकहाँ पनि पठाए, तर उनी पनि राजी भएनन्‌। यसैले इस्राएल कादेशमा नै रहे। 
18“त्‍यसपछि तिनीहरू एदोम र मोआबको फेरा मारेर उजाड़-स्‍थानबाट भई मोआबका पूर्वपट्टि लागे। तिनीहरूले अर्नोनको पारिपट्टि छाउनी हाले, तर तिनीहरू मोआबीहरूको देशभित्र त पसेनन्, किनभने अर्नोनचाहिँ मोआबको सिमाना थियो। 
19“त्‍यसपछि इस्राएलले उनको देशबाट छिरेर आफ्‍नो ठाउँमा जान पाऔं भनी हेश्‍बोनमा शासन गर्ने, एमोरीहरूका राजा सीहोनकहाँ दूतहरू पठाए।  20तर सीहोनले इस्राएललाई उनको देशबाट जानलाई विश्‍वास गरेनन्‌। उनले आफ्‍ना सबै मानिसहरूलाई भेला गरे, र यहसामा छाउनी हालेर इस्राएलसँग लड़ाइँ गरे।
21“तब परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरले सीहोन र उनका सबै मानिसहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्‍पिदिनुभयो, र तिनीहरूले उनीहरूलाई जितेर त्‍यस प्रान्‍तमा भएका एमोरीहरूका जम्‍मै इलाका अधिकार गरे। 22तिनीहरूले अर्नोनदेखि यब्‍बोकसम्‍म र उजाड़-स्‍थानदेखि यर्दन नदीसम्‍मै एमोरीहरूका सबै इलाकाहरू लिए।
23“परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरले आफ्‍नो प्रजा इस्राएलका भलाइको निम्‍ति एमोरीहरूलाई धपाउनुभयो। अब यो फिर्ता लिन तिम्रो के अधिकार छ? 24तिमीहरूको देवता कमोशले तिमीहरूलाई जे दिन्‍छ त्‍यही लिन्‍छौ, होइन? त्‍यसरी नै परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरले हामीलाई जे दिनुहुन्‍छ त्‍यही लिन्‍छौं। 25अब के तिमी मोआबका राजा सिप्‍पोरका छोरा बालाकभन्‍दा असल छौ र? के उसले कहिले इस्राएलसित झगड़ा गरेर आक्रमण गर्‍यो र?  26तीन सय वर्षसम्‍म इस्राएलीहरू हेश्‍बोन, अरोएर, र तिनका चारैतिरका बस्‍तीहरूमा, र अर्नोनका किनारका सबै सहरहरूमा बसे। त्‍यस बेला तिमीहरूले तिनीहरूलाई किन फिर्ता लिएनौ? 27हामीहरूले तिमीहरूलाई केही खराबी गरेका छैनौं, तर तिमीले हामीलाई आक्रमण गरेर खराबी गरिरहेका छौ। परमप्रभु, जो न्‍यायकर्ता हुनुहुन्‍छ, उहाँले नै इस्राएलीहरू र अम्‍मोनीहरूका बीचमा आजको दिन न्‍याय गरून्‌।”
28तर यिप्‍ताले पठाएको समाचारलाई अम्‍मोनीहरूका राजाले केही वास्‍ता गरेनन्‌।
यिप्‍ताको भाकल
29तब परमप्रभुका आत्‍मा यिप्‍तामाथि आउनुभयो, र तिनी गिलाद र मनश्‍शेबाट भई गिलादको मिस्‍पाबाट छिरेर अम्‍मोनीहरूका विरुद्ध अगि बढ़े। 30यिप्‍ताले परमप्रभुलाई यो भाकल गरेर भने, “यदि तपाईंले अम्‍मोनीहरूलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभयो भने, 31जब म अम्‍मोनीहरूबाट कुशलसित फर्कुंला तब मलाई भेट्‌नलाई मेरो घरको ढोकाबाट बाहिर आउने पहिलो प्राणी परमप्रभुको हुनेछ। म त्‍यसलाई होमबलि गरी चढ़ाउनेछु।”
32तब यिप्‍ता अम्‍मोनीहरूलाई आक्रमण गर्नलाई पारि तरेर गए, र परमप्रभुले उनीहरूलाई तिनको हातमा सुम्‍पिदिनुभयो। 33तिनले अरोएरदेखि मिन्‍नीत र हाबिल-करमीमसम्‍म बीस सहरहरू ध्‍वस्‍त पारे। यसरी इस्राएलले अम्‍मोनलाई आफ्‍नो अधीनमा पारे।
34जब यिप्‍ता मिस्‍पामा आफ्‍नो घरमा फर्के, तब तिनलाई बाहिर भेट गर्न खैँजड़ी बजाउँदै र नाच्‍दै तिनकी छोरी आइन्‌। यिनी तिनकी एउटै छोरी थिइन्, तिनको अरू कोही छोराछोरी थिएनन्‌। 35जब तिनले यिनलाई देखे तब तिनले आफ्‍नो लुगा च्‍यातेर भने, “हाय मेरी छोरी, तिमीले मेरो मनै भाँचिदिएकी छौ, तिमीले कस्‍तो कष्‍ट ममाथि ल्‍याएकी छौ। मैले परमप्रभुसित एउटा भाकल गरेको छु, र म त्‍यो टार्न सक्‍दिनँ।” 
36यिनले जवाफ दिइन्, “बुबा, तपाईंले परमप्रभुमा गम्‍भीर भाकल गर्नुभएको छ। तपाईंले त्‍यहीअनुसार मलाई गर्नुहोस्, किनभने परमप्रभुले तपाईंका शत्रु अम्‍मोनीहरूसँग बदला लिनुभएको छ। 37तर बुबा, ममाथि एउटा कृपा गर्नुहोस्‌— दुई महिनासम्‍म मलाई छोड़िदिनुहोस्, र म आफ्‍ना सहेलीहरूसित यी डाँड़ाहरूमा घुमफिर गर्न पाऊँ, र म आफ्‍नो कुमारी अवस्‍थाको मृत्‍युमाथि शोक गर्न सकूँ।”
38तिनले भने, “जाऊ।” र तिनले यिनलाई दुई महिनाको निम्‍ति बिदा गरे। तिनी आफ्‍ना सहेलीहरूसित गइन्, र डाँड़ाहरूमा आफ्‍नो कुमारीत्‍वको निम्‍ति रोइन्‌। 39दुई महिनाको अन्‍तमा तिनी आफ्‍ना पिताकहाँ फर्केर आइन्, र यिप्‍ताले आफूले गरेको भाकल पूरा गरे।
तिनी कुमारी थिइन्‌। 40यसैबाट इस्राएलका छोरीहरू प्रत्‍येक वर्ष चार दिनसम्‍म गिलादी यिप्‍ताकी छोरीको स्‍मृतिमा बाहिर जाने एउटा परम्‍परा भयो।
.............................................................................................

11 Jephthah the Gileadite was a mighty warrior. His father was Gilead; his mother was a prostitute. 2 Gilead’s wife also bore him sons, and when they were grown up, they drove Jephthah away. “You are not going to get any inheritance in our family,” they said, “because you are the son of another woman.” 3 So Jephthah fled from his brothers and settled in the land of Tob, where a gang of scoundrels gathered around him and followed him.

4 Some time later, when the Ammonites were fighting against Israel, 5 the elders of Gilead went to get Jephthah from the land of Tob. 6 “Come,” they said, “be our commander, so we can fight the Ammonites.”

7 Jephthah said to them, “Didn’t you hate me and drive me from my father’s house? Why do you come to me now, when you’re in trouble?”

8 The elders of Gilead said to him, “Nevertheless, we are turning to you now; come with us to fight the Ammonites, and you will be head over all of us who live in Gilead.”

9 Jephthah answered, “Suppose you take me back to fight the Ammonites and the Lord gives them to me—will I really be your head?”

10 The elders of Gilead replied, “The Lord is our witness; we will certainly do as you say.” 11 So Jephthah went with the elders of Gilead, and the people made him head and commander over them. And he repeated all his words before the Lord in Mizpah.

12 Then Jephthah sent messengers to the Ammonite king with the question: “What do you have against me that you have attacked my country?”

13 The king of the Ammonites answered Jephthah’s messengers, “When Israel came up out of Egypt, they took away my land from the Arnon to the Jabbok, all the way to the Jordan. Now give it back peaceably.”

14 Jephthah sent back messengers to the Ammonite king, 15 saying:

 

“This is what Jephthah says: Israel did not take the land of Moab or the land of the Ammonites. 16 But when they came up out of Egypt, Israel went through the wilderness to the Red Sea[a] and on to Kadesh. 17 Then Israel sent messengers to the king of Edom, saying, ‘Give us permission to go through your country,’ but the king of Edom would not listen. They sent also to the king of Moab, and he refused. So Israel stayed at Kadesh.

18 “Next they traveled through the wilderness, skirted the lands of Edom and Moab, passed along the eastern side of the country of Moab, and camped on the other side of the Arnon. They did not enter the territory of Moab, for the Arnon was its border.

19 “Then Israel sent messengers to Sihon king of the Amorites, who ruled in Heshbon, and said to him, ‘Let us pass through your country to our own place.’ 20 Sihon, however, did not trust Israel[b] to pass through his territory. He mustered all his troops and encamped at Jahaz and fought with Israel.

21 “Then the Lord, the God of Israel, gave Sihon and his whole army into Israel’s hands, and they defeated them. Israel took over all the land of the Amorites who lived in that country, 22 capturing all of it from the Arnon to the Jabbok and from the desert to the Jordan.

23 “Now since the Lord, the God of Israel, has driven the Amorites out before his people Israel, what right have you to take it over? 24 Will you not take what your god Chemosh gives you? Likewise, whatever the Lord our God has given us, we will possess. 25 Are you any better than Balak son of Zippor, king of Moab? Did he ever quarrel with Israel or fight with them? 26 For three hundred years Israel occupied Heshbon, Aroer, the surrounding settlements and all the towns along the Arnon. Why didn’t you retake them during that time? 27 I have not wronged you, but you are doing me wrong by waging war against me. Let the Lord, the Judge, decide the dispute this day between the Israelites and the Ammonites.”

 

28 The king of Ammon, however, paid no attention to the message Jephthah sent him.

29 Then the Spirit of the Lord came on Jephthah. He crossed Gilead and Manasseh, passed through Mizpah of Gilead, and from there he advanced against the Ammonites. 30 And Jephthah made a vow to the Lord: “If you give the Ammonites into my hands, 31 whatever comes out of the door of my house to meet me when I return in triumph from the Ammonites will be the Lord’s, and I will sacrifice it as a burnt offering.”

32 Then Jephthah went over to fight the Ammonites, and the Lord gave them into his hands. 33 He devastated twenty towns from Aroer to the vicinity of Minnith, as far as Abel Keramim. Thus Israel subdued Ammon.

34 When Jephthah returned to his home in Mizpah, who should come out to meet him but his daughter, dancing to the sound of timbrels! She was an only child. Except for her he had neither son nor daughter. 35 When he saw her, he tore his clothes and cried, “Oh no, my daughter! You have brought me down and I am devastated. I have made a vow to the Lord that I cannot break.”

36 “My father,” she replied, “you have given your word to the Lord. Do to me just as you promised, now that the Lord has avenged you of your enemies, the Ammonites. 37 But grant me this one request,” she said. “Give me two months to roam the hills and weep with my friends, because I will never marry.”

38 “You may go,” he said. And he let her go for two months. She and her friends went into the hills and wept because she would never marry. 39 After the two months, she returned to her father, and he did to her as he had vowed. And she was a virgin.

From this comes the Israelite tradition 40 that each year the young women of Israel go out for four days to commemorate the daughter of Jephthah the Gileadite.

..........................................................................................
ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 11

यिप्‍ताले इस्राएलीहरूलाई अम्मोनीहरूबाट छुटाएका
1गिलादी यिप्‍ता एक वीर योद्धा थिए। तिनी एक वेश्‍यातर्फका गिलादका छोरा थियो।
 
 2तर गिलादकी पत्‍नीले पनि तिनका धेरै छोराहरू जन्‍माइन्‌। अनि जब तिनीहरू ठूला भए तब तिनीहरूले यिप्‍तालाई धपाए। तिनीहरूले तिनलाई भने, “हाम्रा पिताको घरमा तेरो केही हक छैन। तँ त अर्की स्‍त्रीको छोरो होस्‌।”
 
 3यसैले आफ्‍ना दाजुभाइहरूदेखि बच्‍नलाई यिप्‍ता भागेर तोब देशमा बस्‍न लागे, र केही साहसी मानिसहरू तिनका चारैतिर भेला भए, र उनीहरू तिनका पछि लागे।
 
4केही समयपछि अम्‍मोनीहरूले इस्राएलसित लड़ाइँ गरे। 
 
5जब लड़ाइँ सुरु भयो तब गिलादका बुढा-पाकाहरू तोब देशबाट यिप्‍तालाई ल्‍याउन गए। 
 
6तिनीहरूले तिनलाई भने, “आएर हाम्रा सेनापति हुनुहोस्, र हामी अम्‍मोनीहरूसित लड़ाइँ गर्न सक्‍नेछौं।”
 
7तर यिप्‍ताले गिलादका बुढा-पाकाहरूलाई भने, “तिरस्‍कार गरेर तिमीहरूले मलाई मेरा पिताको घरबाट धपायौ। दु:ख पाउँदा अब किन तिमीहरू मकहाँ आउँछौ?”
 
8तिनीहरूले जवाफ दिए, “तथापि अब हामी तपाईंतिर लागेका छौं। हामीहरूसित आएर अम्‍मोनीहरूसँग लड़ाइँ गर्नुहोस्, र तपाईं गिलादका सारा बासिन्‍दाहरूका शासक हुनुहुनेछ।”
 
9यिप्‍ताले तिनीहरूलाई भने, “यदि तिमीहरूले मलाई अम्‍मोनीहरूसित लड़ाइँ गर्न फकाएर लग्‍यौ र यदि परमप्रभुले उनीहरूलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभयो भने, के साँच्‍चै म तिमीहरूका शासक हुनेछु?”
 
10गिलादका बुढा-पाकाहरूले फेरि यिप्‍तालाई भने, “परमप्रभु हामीहरूका बीचमा साक्षी हुनुहुन्‍छ। उहाँको शपथ खाएर भन्‍दछौं कि हामी तपाईंले भन्‍नुभएझैँ गर्नेछौं।” 
 
11तब यिप्‍ता गिलादका बुढा-पाकाहरूका साथमा गए, र मानिसहरूले तिनलाई आफ्‍ना शासक र सेनापति तुल्‍याए। र मिस्‍पामा परमप्रभुको उपस्‍थितिमा यिप्‍ताले आफ्‍ना सबै कुरा दोहोर्‍याए।
 
12यिप्‍ताले अम्‍मोनका राजाकहाँ उनको तिनीहरूसित के झगड़ा थियो र उनले तिनीहरूको देशलाई आक्रमण गरे भनी सोध्‍नलाई दूतहरू पठाए।
 
13अम्‍मोनी राजाले यिप्‍ताका मानिसहरूलाई यो जवाफ दिए, “जब इस्राएलीहरू मिश्रदेशबाट उक्‍लेर आए, तब तिनीहरूले अर्नोनदेखि यब्‍बोक र यर्दन नदीसम्‍मका हाम्रो देश लिए। यो देश शान्‍तिसित हामीलाई फर्काइदेऊ।”
 
14यिप्‍ताले अम्‍मोनका राजाकहाँ दोस्रो पल्‍ट यसो भनेर दूतहरू पठाए:
 
15“यिप्‍ता यसो भन्‍नुहुन्‍छ: इस्राएलले न त मोआबीहरूको देश न अम्‍मोनीहरूको देश लिए। 
 
16तर जब इस्राएलीहरू मिश्रदेशबाट उक्‍लेर आए, तब तिनीहरू उजाड़-स्‍थानबाट भएर लाल समुद्रमा गए र कादेशमा पुगे। 
 
17तब तिनीहरूले उनको देशबाट छिरेर जानलाई अनुमति माग्‍न भनी एदोमका राजाकहाँ दूतहरू पठाए, तर एदोमका राजाले सुन्‍दैसुनेनन्‌। तिनीहरूले मोआबका राजाकहाँ पनि पठाए, तर उनी पनि राजी भएनन्‌। यसैले इस्राएल कादेशमा नै रहे। 
 
18“त्‍यसपछि तिनीहरू एदोम र मोआबको फेरा मारेर उजाड़-स्‍थानबाट भई मोआबका पूर्वपट्टि लागे। तिनीहरूले अर्नोनको पारिपट्टि छाउनी हाले, तर तिनीहरू मोआबीहरूको देशभित्र त पसेनन्, किनभने अर्नोनचाहिँ मोआबको सिमाना थियो। 
 
19“त्‍यसपछि इस्राएलले उनको देशबाट छिरेर आफ्‍नो ठाउँमा जान पाऔं भनी हेश्‍बोनमा शासन गर्ने, एमोरीहरूका राजा सीहोनकहाँ दूतहरू पठाए।  
 
20तर सीहोनले इस्राएललाई उनको देशबाट जानलाई विश्‍वास गरेनन्‌। उनले आफ्‍ना सबै मानिसहरूलाई भेला गरे, र यहसामा छाउनी हालेर इस्राएलसँग लड़ाइँ गरे।
 
21“तब परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरले सीहोन र उनका सबै मानिसहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्‍पिदिनुभयो, र तिनीहरूले उनीहरूलाई जितेर त्‍यस प्रान्‍तमा भएका एमोरीहरूका जम्‍मै इलाका अधिकार गरे।
 
 22तिनीहरूले अर्नोनदेखि यब्‍बोकसम्‍म र उजाड़-स्‍थानदेखि यर्दन नदीसम्‍मै एमोरीहरूका सबै इलाकाहरू लिए।
 
23“परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरले आफ्‍नो प्रजा इस्राएलका भलाइको निम्‍ति एमोरीहरूलाई धपाउनुभयो। अब यो फिर्ता लिन तिम्रो के अधिकार छ? 
 
24तिमीहरूको देवता कमोशले तिमीहरूलाई जे दिन्‍छ त्‍यही लिन्‍छौ, होइन? त्‍यसरी नै परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरले हामीलाई जे दिनुहुन्‍छ त्‍यही लिन्‍छौं। 
 
25अब के तिमी मोआबका राजा सिप्‍पोरका छोरा बालाकभन्‍दा असल छौ र? के उसले कहिले इस्राएलसित झगड़ा गरेर आक्रमण गर्‍यो र?  
 
26तीन सय वर्षसम्‍म इस्राएलीहरू हेश्‍बोन, अरोएर, र तिनका चारैतिरका बस्‍तीहरूमा, र अर्नोनका किनारका सबै सहरहरूमा बसे। त्‍यस बेला तिमीहरूले तिनीहरूलाई किन फिर्ता लिएनौ?
 
 27हामीहरूले तिमीहरूलाई केही खराबी गरेका छैनौं, तर तिमीले हामीलाई आक्रमण गरेर खराबी गरिरहेका छौ। परमप्रभु, जो न्‍यायकर्ता हुनुहुन्‍छ, उहाँले नै इस्राएलीहरू र अम्‍मोनीहरूका बीचमा आजको दिन न्‍याय गरून्‌।”
 
28तर यिप्‍ताले पठाएको समाचारलाई अम्‍मोनीहरूका राजाले केही वास्‍ता गरेनन्‌।
 
 
यिप्‍ताको भाकल
29तब परमप्रभुका आत्‍मा यिप्‍तामाथि आउनुभयो, र तिनी गिलाद र मनश्‍शेबाट भई गिलादको मिस्‍पाबाट छिरेर अम्‍मोनीहरूका विरुद्ध अगि बढ़े। 
 
30यिप्‍ताले परमप्रभुलाई यो भाकल गरेर भने, “यदि तपाईंले अम्‍मोनीहरूलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभयो भने, 
 
31जब म अम्‍मोनीहरूबाट कुशलसित फर्कुंला तब मलाई भेट्‌नलाई मेरो घरको ढोकाबाट बाहिर आउने पहिलो प्राणी परमप्रभुको हुनेछ। म त्‍यसलाई होमबलि गरी चढ़ाउनेछु।”
 
32तब यिप्‍ता अम्‍मोनीहरूलाई आक्रमण गर्नलाई पारि तरेर गए, र परमप्रभुले उनीहरूलाई तिनको हातमा सुम्‍पिदिनुभयो। 
 
33तिनले अरोएरदेखि मिन्‍नीत र हाबिल-करमीमसम्‍म बीस सहरहरू ध्‍वस्‍त पारे। यसरी इस्राएलले अम्‍मोनलाई आफ्‍नो अधीनमा पारे।
 
34जब यिप्‍ता मिस्‍पामा आफ्‍नो घरमा फर्के, तब तिनलाई बाहिर भेट गर्न खैँजड़ी बजाउँदै र नाच्‍दै तिनकी छोरी आइन्‌। यिनी तिनकी एउटै छोरी थिइन्, तिनको अरू कोही छोराछोरी थिएनन्‌।
 
 35जब तिनले यिनलाई देखे तब तिनले आफ्‍नो लुगा च्‍यातेर भने, “हाय मेरी छोरी, तिमीले मेरो मनै भाँचिदिएकी छौ, तिमीले कस्‍तो कष्‍ट ममाथि ल्‍याएकी छौ। मैले परमप्रभुसित एउटा भाकल गरेको छु, र म त्‍यो टार्न सक्‍दिनँ।” 
 
36यिनले जवाफ दिइन्, “बुबा, तपाईंले परमप्रभुमा गम्‍भीर भाकल गर्नुभएको छ। तपाईंले त्‍यहीअनुसार मलाई गर्नुहोस्, किनभने परमप्रभुले तपाईंका शत्रु अम्‍मोनीहरूसँग बदला लिनुभएको छ। 
 
37तर बुबा, ममाथि एउटा कृपा गर्नुहोस्‌— दुई महिनासम्‍म मलाई छोड़िदिनुहोस्, र म आफ्‍ना सहेलीहरूसित यी डाँड़ाहरूमा घुमफिर गर्न पाऊँ, र म आफ्‍नो कुमारी अवस्‍थाको मृत्‍युमाथि शोक गर्न सकूँ।”
 
38तिनले भने, “जाऊ।” र तिनले यिनलाई दुई महिनाको निम्‍ति बिदा गरे। तिनी आफ्‍ना सहेलीहरूसित गइन्, र डाँड़ाहरूमा आफ्‍नो कुमारीत्‍वको निम्‍ति रोइन्‌। 
 
39दुई महिनाको अन्‍तमा तिनी आफ्‍ना पिताकहाँ फर्केर आइन्, र यिप्‍ताले आफूले गरेको भाकल पूरा गरे।
तिनी कुमारी थिइन्‌। 
 
40यसैबाट इस्राएलका छोरीहरू प्रत्‍येक वर्ष चार दिनसम्‍म गिलादी यिप्‍ताकी छोरीको स्‍मृतिमा बाहिर जाने एउटा परम्‍परा भयो।

 

 

JUDGE -12:1-15,

न्यायकर्ताहरू 12

यिप्‍ता र एफ्राइम
1एफ्राइमीहरूले आफ्‍ना फौज भेला गरे, र पारि तरेर सापोनमा गए। तिनीहरूले यिप्‍तालाई भने, “अम्‍मोनीहरूसँग लड़ाइँ गर्न जाँदा हामीलाई किन बोलाउनुभएन? हामी तपाईंलाई तपाईंको घरसमेत जलाइदिनेछौं।”
2यिप्‍ताले जवाफ दिए, “म र मेरा मानिसहरूको अम्‍मोनीहरूसँग झगड़ा थियो, र मैले तिमीहरूलाई सहायताको निम्‍ति बिन्‍ती गरेको थिएँ। तिमीहरूले हामीलाई उनीहरूका हातदेखि बचाएनौ। 3जब मैले यो देखें कि हामीले तिमीहरूबाट केही सहायता नपाउने रहेछौं, तब आफ्‍नो प्राण जोखिममा हालेर अम्‍मोनीहरूका विरुद्धमा हिँड़ें, र परमप्रभुले उनीहरूलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभयो। अब किन तिमीहरू आज मलाई आक्रमण गर्दैछौ?”
4तब यिप्‍ताले गिलादका सबै मानिसहरूलाई भेला गरेर एफ्राइमसँग लड़ाइँ गरे। गिलादीहरूले तिनीहरूमाथि प्रहार गरे, किनकि एफ्राइमीहरूले यसो भनेका थिए, “तिमी गिलादीहरू एफ्राइम र मनश्‍शेबाट बागी भएर गएका हौ।” 5गिलादीहरूले यर्दनका जँघारहरू लिए, र एफ्राइमीहरूलाई जान नदिने गरी रोकिराखे। जब भागेको कुनै एफ्राइमीले पारि जानलाई बिन्‍ती गर्थ्‍यो, तब गिलादका मानिसहरूले त्‍यसलाई सोध्‍दथे, “के तँ एफ्राइमी होस्‌?” र त्‍यसले “होइन” भन्‍यो भनेदेखि 6तिनीहरूले भन्‍थे, “त्‍यसो भए, ‘शिब्‍बोलेत’ भन्‌।” त्‍यसले त्‍यो शब्‍द ठीकसित उच्‍चारण गर्न नसकेर “सिब्‍बोलेत” भन्‍यो भने, तिनीहरूले त्‍यसलाई यर्दनका जँघारहरूमा पक्रेर मार्दथे। त्‍यस बेला एफ्राइमका बयालीस हजार मानिसहरू मारिए।
7यिप्‍ता छ वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। तब गिलादी यिप्‍ता मरे, अनि तिनी गिलादको एउटा सहरमा गाड़िए।
इब्‍सान, एलोन र अब्‍दोन
8यिप्‍तापछि बेथलेहेमका इब्‍सान इस्राएलका अगुवा भए। 9तिनका तीस जना छोरा र तीस छोरी थिए। तिनले ती तीस छोरीहरूलाई अरू वंशसित विवाह गरिदिए, र आफ्‍ना छोराहरूका निम्‍ति तीस जना बुहारीहरूलाई अरू वंशबाट ल्‍याए। तिनी सात वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। 10तब तिनी मरे, र बेथलेहेममा गाड़िए।
11तिनीपछि जबूलूनी एलोन दश वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। 12तब तिनी मरे, र जबूलूनका देशको अय्‍यालोनमा गाड़िए।
13त्‍यसपछि पिरातोनी हिल्‍लेलका छोरा अब्‍दोन इस्राएलका अगुवा भए। 14तिनका चालीस छोरा र तीस नाति थिए, र हरेक आ-आफ्‍नो गधामा सवार हुन्‍थ्‍यो। तिनी आठ वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। 15त्‍यसपछि तिनी मरे, र अमालेकीहरूको पहाड़ी देशका एफ्राइमको पिरातोनमा गाड़िए।
.................................................................................

Jephthah and Ephraim

12 The Ephraimite forces were called out, and they crossed over to Zaphon. They said to Jephthah, “Why did you go to fight the Ammonites without calling us to go with you? We’re going to burn down your house over your head.”

2 Jephthah answered, “I and my people were engaged in a great struggle with the Ammonites, and although I called, you didn’t save me out of their hands. 3 When I saw that you wouldn’t help, I took my life in my hands and crossed over to fight the Ammonites, and the Lord gave me the victory over them. Now why have you come up today to fight me?”

4 Jephthah then called together the men of Gilead and fought against Ephraim. The Gileadites struck them down because the Ephraimites had said, “You Gileadites are renegades from Ephraim and Manasseh.” 5 The Gileadites captured the fords of the Jordan leading to Ephraim, and whenever a survivor of Ephraim said, “Let me cross over,” the men of Gilead asked him, “Are you an Ephraimite?” If he replied, “No,” 6 they said, “All right, say ‘Shibboleth.’” If he said, “Sibboleth,” because he could not pronounce the word correctly, they seized him and killed him at the fords of the Jordan. Forty-two thousand Ephraimites were killed at that time.

7 Jephthah led[a] Israel six years. Then Jephthah the Gileadite died and was buried in a town in Gilead.

Ibzan, Elon and Abdon

8 After him, Ibzan of Bethlehem led Israel. 9 He had thirty sons and thirty daughters. He gave his daughters away in marriage to those outside his clan, and for his sons he brought in thirty young women as wives from outside his clan. Ibzan led Israel seven years. 10 Then Ibzan died and was buried in Bethlehem.

11 After him, Elon the Zebulunite led Israel ten years. 12 Then Elon died and was buried in Aijalon in the land of Zebulun.

13 After him, Abdon son of Hillel, from Pirathon, led Israel. 14 He had forty sons and thirty grandsons, who rode on seventy donkeys. He led Israel eight years. 15 Then Abdon son of Hillel died and was buried at Pirathon in Ephraim, in the hill country of the Amalekites.

...................................................................................
ENG-NEP

न्यायकर्ताहरू 12

यिप्‍ता र एफ्राइम
1एफ्राइमीहरूले आफ्‍ना फौज भेला गरे, र पारि तरेर सापोनमा गए। तिनीहरूले यिप्‍तालाई भने, “अम्‍मोनीहरूसँग लड़ाइँ गर्न जाँदा हामीलाई किन बोलाउनुभएन? हामी तपाईंलाई तपाईंको घरसमेत जलाइदिनेछौं।”
 
2यिप्‍ताले जवाफ दिए, “म र मेरा मानिसहरूको अम्‍मोनीहरूसँग झगड़ा थियो, र मैले तिमीहरूलाई सहायताको निम्‍ति बिन्‍ती गरेको थिएँ। तिमीहरूले हामीलाई उनीहरूका हातदेखि बचाएनौ।
 
 3जब मैले यो देखें कि हामीले तिमीहरूबाट केही सहायता नपाउने रहेछौं, तब आफ्‍नो प्राण जोखिममा हालेर अम्‍मोनीहरूका विरुद्धमा हिँड़ें, र परमप्रभुले उनीहरूलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभयो। अब किन तिमीहरू आज मलाई आक्रमण गर्दैछौ?”
 
4तब यिप्‍ताले गिलादका सबै मानिसहरूलाई भेला गरेर एफ्राइमसँग लड़ाइँ गरे। गिलादीहरूले तिनीहरूमाथि प्रहार गरे, किनकि एफ्राइमीहरूले यसो भनेका थिए, “तिमी गिलादीहरू एफ्राइम र मनश्‍शेबाट बागी भएर गएका हौ।” 
 
5गिलादीहरूले यर्दनका जँघारहरू लिए, र एफ्राइमीहरूलाई जान नदिने गरी रोकिराखे। जब भागेको कुनै एफ्राइमीले पारि जानलाई बिन्‍ती गर्थ्‍यो, तब गिलादका मानिसहरूले त्‍यसलाई सोध्‍दथे, “के तँ एफ्राइमी होस्‌?” र त्‍यसले “होइन” भन्‍यो भनेदेखि
 
 6तिनीहरूले भन्‍थे, “त्‍यसो भए, ‘शिब्‍बोलेत’ भन्‌।” त्‍यसले त्‍यो शब्‍द ठीकसित उच्‍चारण गर्न नसकेर “सिब्‍बोलेत” भन्‍यो भने, तिनीहरूले त्‍यसलाई यर्दनका जँघारहरूमा पक्रेर मार्दथे। त्‍यस बेला एफ्राइमका बयालीस हजार मानिसहरू मारिए।
 
7यिप्‍ता छ वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। तब गिलादी यिप्‍ता मरे, अनि तिनी गिलादको एउटा सहरमा गाड़िए।
इब्‍सान, एलोन र अब्‍दोन
 
8यिप्‍तापछि बेथलेहेमका इब्‍सान इस्राएलका अगुवा भए। 
 
9तिनका तीस जना छोरा र तीस छोरी थिए। तिनले ती तीस छोरीहरूलाई अरू वंशसित विवाह गरिदिए, र आफ्‍ना छोराहरूका निम्‍ति तीस जना बुहारीहरूलाई अरू वंशबाट ल्‍याए। तिनी सात वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। 
 
10तब तिनी मरे, र बेथलेहेममा गाड़िए।
 
11तिनीपछि जबूलूनी एलोन दश वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। 
 
12तब तिनी मरे, र जबूलूनका देशको अय्‍यालोनमा गाड़िए।
 
13त्‍यसपछि पिरातोनी हिल्‍लेलका छोरा अब्‍दोन इस्राएलका अगुवा भए। 
 
14तिनका चालीस छोरा र तीस नाति थिए, र हरेक आ-आफ्‍नो गधामा सवार हुन्‍थ्‍यो। तिनी आठ वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए। 
 
15त्‍यसपछि तिनी मरे, र अमालेकीहरूको पहाड़ी देशका एफ्राइमको पिरातोनमा गाड़िए।

 

 

JUDGE - 13:1-25,

न्यायकर्ताहरू 13

शिमशोनको जन्म
1फेरि इस्राएलीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो त्‍यही गरे, र उहाँले तिनीहरूलाई चालीस वर्षसम्‍म पलिश्‍तीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभयो।
2दानको कुलका सोरामा बस्‍ने एक जना मानिस थिए, जसको नाउँ मानोह थियो, र जसकी पत्‍नी बाँझी थिइन्, र तिनको कोही छोराछोरी थिएन। 3परमप्रभुका दूत ती स्‍त्रीकहाँ देखा परेर तिनलाई भने, “तिमी बाँझी छौ र तिम्रो कोही छोराछोरी छैन, तर तिमी गर्भवती हुनेछौ र एउटा छोरा जन्‍माउनेछौ। 4अब मैले भनेझैँ तिमीले गर्नू, होशियार होऊ, दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य नपिउनू, र कुनै अशुद्ध भोजन नखानू, 5किनभने तिमी गर्भवती हुनेछौ र एक जना छोरा जन्‍माउनेछौ। त्‍यसको कपालमा छुरा नलागोस्, किनभने त्‍यो बालक जन्‍मेको दिनदेखि नै परमेश्‍वरको निम्‍ति अलग गरिएको एक नाजिरी हुनेछ। त्‍यसले नै इस्राएललाई पलिश्‍तीहरूका हातबाट छुटाउन सुरु गर्नेछ।” 
6ती स्‍त्री गएर आफ्‍ना पतिलाई यसो भनेर बताइदिइन्, “परमेश्‍वरका एक जना मानिस मकहाँ आए। तिनको मोहड़ा परमेश्‍वरका दूतको झैँ थियो, र हेर्नमा अति भययोग्‍य थियो। तिनी कहाँबाट आएका हुन्‌ भनी मैले तिनलाई सोधिनँ, र तिनले पनि मलाई आफ्‍नो नाउँ बताएनन्‌। 7तर तिनले मलाई भने, ‘तिमी गर्भवती हुनेछौ र एक जना छोरा जन्‍माउनेछौ। आजदेखि उसो तिमीले दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य नपिउनू र अशुद्ध भोजन नखानू, किनभने त्‍यो केटो जन्‍मेको दिनदेखि मर्ने दिनसम्‍मै परमेश्‍वरको निम्‍ति अलग गरिएको नाजिरी हुनेछ’।”
8तब मानोहले परमप्रभुलाई यसो भनेर प्रार्थना गरे, “हे परमप्रभु, बिन्‍ती छ, तपाईंले पठाउनुभएका, परमेश्‍वरका ती मानिस फेरि एक पल्‍ट आऊन्‌ र त्‍यो जन्‍मने बालकलाई हुर्काउन हामीले के गर्नुपर्छ सो हामीलाई बताइदेऊन्।”
9परमेश्‍वरले मानोहको प्रार्थना सुन्‍नुभयो, र परमेश्‍वरका दूत बारीमा बसिरहेकी ती स्‍त्रीकहाँ फेरि आए। तिनका पति तिनीसँग थिएनन्‌। 10स्‍त्री झट्टै दगुरेर गई मानोहलाई भनिन्, “त्‍यस दिन आएका ती मानिस फेरि मकहाँ आएका छन्‌।”
11मानोह झट्टै तिनीसँग गए र त्‍यस व्‍यक्तिलाई भेटेर भने, “के मेरी पत्‍नीसँग कुरा गर्ने तपाईं नै हुनुहुन्‍छ?”
तिनले भने, “हो, म नै हुँ।”
12मानोहले भने, “जब तपाईंको वचन पूरा हुनेछ, तब त्‍यो केटाको जीवन र कामको नियम कस्‍तो हुनेछ?”
13परमप्रभुका दूतले जवाफ दिएर भने, “मैले जे भनेको छु सो कुरा तिम्री पत्‍नीले होशियारसँग पालन गर्नुपर्छ। 14दाखको बोटबाट निस्‍केको केही पनि तिनले चाख्‍नुहुँदैन। तिनले दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य पिउनुहुँदैन। कुनै पनि अशुद्ध खानेकुरा तिनले खानुहुँदैन। मैले जे भनेको छु त्‍यो सबै तिनले गर्नुपर्छ।”
15मानोहले परमप्रभुका दूतलाई भने, “कृपा गरी पर्खनुहोस्, र हामी तपाईंको निम्‍ति एउटा पाठो तयार गर्नेछौं।”
16परमप्रभुका दूतले जवाफ दिए, “तिमीहरूले मलाई रोक्‍यौ भने पनि म तिमीहरूले चढ़ाएको भोजन खान्‍नँ। तर तिमीहरूको इच्‍छा छ भने होमबलि तयार गर र त्‍यो परमप्रभुमा चढ़ाओ।” मानोहले तिनलाई परमप्रभुका दूत हुन्‌ भनी चिनेनन्‌।
17तब मानोहले तिनलाई भने, “तपाईंको नाउँ के हो? किनकि तपाईंको वचन पूरा भएपछि हामी तपाईंको आदर गर्न चाहन्‍छौं।”
18परमप्रभुका दूतले तिनलाई भने, “तिमी किन मेरो नाउँ सोध्‍ने आँट गर्छौ? यो नाउँ समझदेखि बाहिर छ।”  19तब मानोहले पाठो र उचित अन्‍नबलि लिएर ती चट्टानमाथि परमप्रभुकहाँ चढ़ाए। अनि मानोह र तिनकी पत्‍नीले हेरिरहेकै बेलामा परमप्रभुले आश्‍चर्यमय काम गर्नुभयो। 20जब त्‍यस वेदीबाट स्‍वर्गतिर एउटा ज्‍वाला उठ्यो, तब ज्‍वालासँगै परमप्रभुका दूत मास्‍तिर गए। यो देखेर मानोह र तिनकी पत्‍नी घोप्‍टो परे। 21त्‍यसपछि परमप्रभुका ती दूत मानोह र तिनकी पत्‍नीकहाँ फेरि देखा परेनन्, र मानोहले ती त परमप्रभुका दूत रहेछन्‌ भनी थाहा पाए।
22तर तिनले आफ्‍नी पत्‍नीलाई भने, “हामी त निश्‍चय नै मर्नेछौं, किनभने हामीले परमेश्‍वरलाई देखेका छौं।”
23तर तिनकी पत्‍नीले जवाफ दिइन्, “परमप्रभुले हामीलाई मार्ने नै इच्‍छा गर्नुभएको भए उहाँले हाम्रा हातका होमबलि र अन्‍नबलि ग्रहण गर्नुहुनेथिएन र यी सबै कुरा देखाउनुहुनेथिएन वा भन्‍नुहुनेथिएन।”
24ती स्‍त्रीले एउटा छोरो जन्‍माइन्‌ र तिनको नाउँ शिमशोन राखिन्‌। त्‍यो बालक बढ्‌न लाग्‍यो, र परमप्रभुले त्‍यसलाई आशिष्‌ दिनुभयो। 25अनि त्‍यो सोरा र एश्‍तोलको बीचमा भएको महनेह-दानमा हुँदा, परमप्रभुका आत्‍माले त्‍यसलाई प्रेरणा दिन लाग्‍नुभयो।
..........................................................................

The Birth of Samson

13 Again the Israelites did evil in the eyes of the Lord, so the Lord delivered them into the hands of the Philistines for forty years.

2 A certain man of Zorah, named Manoah, from the clan of the Danites, had a wife who was childless, unable to give birth. 3 The angel of the Lord appeared to her and said, “You are barren and childless, but you are going to become pregnant and give birth to a son. 4 Now see to it that you drink no wine or other fermented drink and that you do not eat anything unclean. 5 You will become pregnant and have a son whose head is never to be touched by a razor because the boy is to be a Nazirite, dedicated to God from the womb. He will take the lead in delivering Israel from the hands of the Philistines.”

6 Then the woman went to her husband and told him, “A man of God came to me. He looked like an angel of God, very awesome. I didn’t ask him where he came from, and he didn’t tell me his name. 7 But he said to me, ‘You will become pregnant and have a son. Now then, drink no wine or other fermented drink and do not eat anything unclean, because the boy will be a Nazirite of God from the womb until the day of his death.’”

8 Then Manoah prayed to the Lord: “Pardon your servant, Lord. I beg you to let the man of God you sent to us come again to teach us how to bring up the boy who is to be born.”

9 God heard Manoah, and the angel of God came again to the woman while she was out in the field; but her husband Manoah was not with her. 10 The woman hurried to tell her husband, “He’s here! The man who appeared to me the other day!”

11 Manoah got up and followed his wife. When he came to the man, he said, “Are you the man who talked to my wife?”

“I am,” he said.

12 So Manoah asked him, “When your words are fulfilled, what is to be the rule that governs the boy’s life and work?”

13 The angel of the Lord answered, “Your wife must do all that I have told her. 14 She must not eat anything that comes from the grapevine, nor drink any wine or other fermented drink nor eat anything unclean. She must do everything I have commanded her.”

15 Manoah said to the angel of the Lord, “We would like you to stay until we prepare a young goat for you.”

16 The angel of the Lord replied, “Even though you detain me, I will not eat any of your food. But if you prepare a burnt offering, offer it to the Lord.” (Manoah did not realize that it was the angel of the Lord.)

17 Then Manoah inquired of the angel of the Lord, “What is your name, so that we may honor you when your word comes true?”

18 He replied, “Why do you ask my name? It is beyond understanding.[a]” 19 Then Manoah took a young goat, together with the grain offering, and sacrificed it on a rock to the Lord. And the Lord did an amazing thing while Manoah and his wife watched: 20 As the flame blazed up from the altar toward heaven, the angel of the Lord ascended in the flame. Seeing this, Manoah and his wife fell with their faces to the ground. 21 When the angel of the Lord did not show himself again to Manoah and his wife, Manoah realized that it was the angel of the Lord.

22 “We are doomed to die!” he said to his wife. “We have seen God!”

23 But his wife answered, “If the Lord had meant to kill us, he would not have accepted a burnt offering and grain offering from our hands, nor shown us all these things or now told us this.”

24 The woman gave birth to a boy and named him Samson. He grew and the Lord blessed him, 25 and the Spirit of the Lord began to stir him while he was in Mahaneh Dan, between Zorah and Eshtaol.

.........................................................................
ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 13

शिमशोनको जन्म
1फेरि इस्राएलीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जुन कुरा खराब थियो त्‍यही गरे, र उहाँले तिनीहरूलाई चालीस वर्षसम्‍म पलिश्‍तीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभयो।
 
2दानको कुलका सोरामा बस्‍ने एक जना मानिस थिए, जसको नाउँ मानोह थियो, र जसकी पत्‍नी बाँझी थिइन्, र तिनको कोही छोराछोरी थिएन। 
 
3परमप्रभुका दूत ती स्‍त्रीकहाँ देखा परेर तिनलाई भने, “तिमी बाँझी छौ र तिम्रो कोही छोराछोरी छैन, तर तिमी गर्भवती हुनेछौ र एउटा छोरा जन्‍माउनेछौ। 
 
4अब मैले भनेझैँ तिमीले गर्नू, होशियार होऊ, दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य नपिउनू, र कुनै अशुद्ध भोजन नखानू, 
 
5किनभने तिमी गर्भवती हुनेछौ र एक जना छोरा जन्‍माउनेछौ। त्‍यसको कपालमा छुरा नलागोस्, किनभने त्‍यो बालक जन्‍मेको दिनदेखि नै परमेश्‍वरको निम्‍ति अलग गरिएको एक नाजिरी हुनेछ। त्‍यसले नै इस्राएललाई पलिश्‍तीहरूका हातबाट छुटाउन सुरु गर्नेछ।” 
 
6ती स्‍त्री गएर आफ्‍ना पतिलाई यसो भनेर बताइदिइन्, “परमेश्‍वरका एक जना मानिस मकहाँ आए। तिनको मोहड़ा परमेश्‍वरका दूतको झैँ थियो, र हेर्नमा अति भययोग्‍य थियो। तिनी कहाँबाट आएका हुन्‌ भनी मैले तिनलाई सोधिनँ, र तिनले पनि मलाई आफ्‍नो नाउँ बताएनन्‌। 
 
7तर तिनले मलाई भने, ‘तिमी गर्भवती हुनेछौ र एक जना छोरा जन्‍माउनेछौ। आजदेखि उसो तिमीले दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य नपिउनू र अशुद्ध भोजन नखानू, किनभने त्‍यो केटो जन्‍मेको दिनदेखि मर्ने दिनसम्‍मै परमेश्‍वरको निम्‍ति अलग गरिएको नाजिरी हुनेछ’।”
 
8तब मानोहले परमप्रभुलाई यसो भनेर प्रार्थना गरे, “हे परमप्रभु, बिन्‍ती छ, तपाईंले पठाउनुभएका, परमेश्‍वरका ती मानिस फेरि एक पल्‍ट आऊन्‌ र त्‍यो जन्‍मने बालकलाई हुर्काउन हामीले के गर्नुपर्छ सो हामीलाई बताइदेऊन्।”
 
9परमेश्‍वरले मानोहको प्रार्थना सुन्‍नुभयो, र परमेश्‍वरका दूत बारीमा बसिरहेकी ती स्‍त्रीकहाँ फेरि आए। तिनका पति तिनीसँग थिएनन्‌। 
 
10स्‍त्री झट्टै दगुरेर गई मानोहलाई भनिन्, “त्‍यस दिन आएका ती मानिस फेरि मकहाँ आएका छन्‌।”
 
11मानोह झट्टै तिनीसँग गए र त्‍यस व्‍यक्तिलाई भेटेर भने, “के मेरी पत्‍नीसँग कुरा गर्ने तपाईं नै हुनुहुन्‍छ?”
तिनले भने, “हो, म नै हुँ।”
 
12मानोहले भने, “जब तपाईंको वचन पूरा हुनेछ, तब त्‍यो केटाको जीवन र कामको नियम कस्‍तो हुनेछ?”
 
13परमप्रभुका दूतले जवाफ दिएर भने, “मैले जे भनेको छु सो कुरा तिम्री पत्‍नीले होशियारसँग पालन गर्नुपर्छ।
 
 14दाखको बोटबाट निस्‍केको केही पनि तिनले चाख्‍नुहुँदैन। तिनले दाखमद्य वा अरू मत्ताएको मद्य पिउनुहुँदैन। कुनै पनि अशुद्ध खानेकुरा तिनले खानुहुँदैन। मैले जे भनेको छु त्‍यो सबै तिनले गर्नुपर्छ।”
 
15मानोहले परमप्रभुका दूतलाई भने, “कृपा गरी पर्खनुहोस्, र हामी तपाईंको निम्‍ति एउटा पाठो तयार गर्नेछौं।”
 
16परमप्रभुका दूतले जवाफ दिए, “तिमीहरूले मलाई रोक्‍यौ भने पनि म तिमीहरूले चढ़ाएको भोजन खान्‍नँ। तर तिमीहरूको इच्‍छा छ भने होमबलि तयार गर र त्‍यो परमप्रभुमा चढ़ाओ।” मानोहले तिनलाई परमप्रभुका दूत हुन्‌ भनी चिनेनन्‌।
 
17तब मानोहले तिनलाई भने, “तपाईंको नाउँ के हो? किनकि तपाईंको वचन पूरा भएपछि हामी तपाईंको आदर गर्न चाहन्‍छौं।”
 
18परमप्रभुका दूतले तिनलाई भने, “तिमी किन मेरो नाउँ सोध्‍ने आँट गर्छौ? यो नाउँ समझदेखि बाहिर छ।”  
 
19तब मानोहले पाठो र उचित अन्‍नबलि लिएर ती चट्टानमाथि परमप्रभुकहाँ चढ़ाए। अनि मानोह र तिनकी पत्‍नीले हेरिरहेकै बेलामा परमप्रभुले आश्‍चर्यमय काम गर्नुभयो।
 
 20जब त्‍यस वेदीबाट स्‍वर्गतिर एउटा ज्‍वाला उठ्यो, तब ज्‍वालासँगै परमप्रभुका दूत मास्‍तिर गए। यो देखेर मानोह र तिनकी पत्‍नी घोप्‍टो परे।
 
 21त्‍यसपछि परमप्रभुका ती दूत मानोह र तिनकी पत्‍नीकहाँ फेरि देखा परेनन्, र मानोहले ती त परमप्रभुका दूत रहेछन्‌ भनी थाहा पाए।
 
22तर तिनले आफ्‍नी पत्‍नीलाई भने, “हामी त निश्‍चय नै मर्नेछौं, किनभने हामीले परमेश्‍वरलाई देखेका छौं।”
 
23तर तिनकी पत्‍नीले जवाफ दिइन्, “परमप्रभुले हामीलाई मार्ने नै इच्‍छा गर्नुभएको भए उहाँले हाम्रा हातका होमबलि र अन्‍नबलि ग्रहण गर्नुहुनेथिएन र यी सबै कुरा देखाउनुहुनेथिएन वा भन्‍नुहुनेथिएन।”
 
24ती स्‍त्रीले एउटा छोरो जन्‍माइन्‌ र तिनको नाउँ शिमशोन राखिन्‌। त्‍यो बालक बढ्‌न लाग्‍यो, र परमप्रभुले त्‍यसलाई आशिष्‌ दिनुभयो। 
 
25अनि त्‍यो सोरा र एश्‍तोलको बीचमा भएको महनेह-दानमा हुँदा, परमप्रभुका आत्‍माले त्‍यसलाई प्रेरणा दिन लाग्‍नुभयो।

 

 

JUDGE - 14:1-20,

न्यायकर्ताहरू 14

शिमशोन र तिम्‍नाको स्‍त्री
1शिमशोन तिम्‍नामा झरे, र त्‍यहाँ तिनले एउटी पलिश्‍ती स्‍त्रीलाई देखे। 2जब तिनी फर्केर आए तब तिनले आफ्‍ना बुबा र आमालाई भने, “मैले तिम्‍नामा एउटी पलिश्‍ती स्‍त्री देखेको छु, र मलाई तिनीसँग विवाह गरिदिनुहोस्‌।”
3तिनका आमा-बुबाले तिनलाई भने, “के हाम्रो आफ्‍नै कुटुम्‍बमा अथवा हाम्रै आफ्‍नो जातिमा कोही स्‍त्री छैन, र खतना नभएका पलिश्‍तीहरूकी स्‍त्रीलाई तैंले विवाह गर्नुपर्छ?”
तर शिमशोनले आफ्‍ना बुबालाई भने, “ती स्‍त्री नै मेरो निम्‍ति ल्‍याइदिनुहोस्‌। तिनी नै मेरो निम्‍ति ठीक छिन्‌।” 4पलिश्‍तीहरू, जो त्‍यस बेला इस्राएलका शासक थिए, उनीहरूका विरुद्धमा परमप्रभुले मौका हेर्दैहुनुहुन्‍छ र यसमा परमप्रभुको हात छ भनी तिनका आमा-बुबालाई थाहा थिएन। 5शिमशोन आफ्‍ना आमा-बुबासँग तिम्‍नामा झरे, र जब तिनीहरू त्‍यहाँका दाखबारीहरूमा पुगे तब एउटा जवान सिंहले गर्जंदै शिमशोनलाई झम्‍ट्यो। 6तब परमप्रभुका आत्‍मा झट्टै शिमशोनमा आउनुभयो, र तिनको हातमा केही हतियार नभए तापनि तिनले त्‍यस सिंहलाई एउटा पाठालाई झैँ च्‍यातचुत गरिदिए। तर आफूले गरेको कुरो तिनले आफ्‍ना आमा-बुबालाई भनेनन्‌। 7त्‍यसपछि तिनी तल झरेर त्‍यस स्‍त्रीसँग बातचीत गरे, र त्‍यस स्‍त्रीले तिनलाई रिझाई।
8केही समयपछि त्‍यसलाई विवाह गर्नलाई तिनी फेरि तल झरे। त्‍यस सिंहको सिनु हेर्नलाई तिनी त्‍यतातिर लागे, र त्‍यसमा मौरीसमेतको चाका देखे। 9तिनले मह काढ़ेर हात चाट्‌दै गए। जब तिनी आफ्‍ना आमा-बुबाकहाँ आइपुगे तब तिनीहरूलाई पनि केही मह दिए, र तिनीहरूले पनि खाए। तर आफूले त्‍यो मह सिंहको सिनुबाट काढ़ेको कुरो तिनले तिनीहरूलाई बताएनन्‌।
10तिनका बुबा त्‍यो स्‍त्री हेर्नलाई गए, र दुलहाहरूको दस्‍तूरअनुसार शिमशोनले त्‍यहाँ एउटा भोज दिए। 11जब तिनी त्‍यहाँका मानिसहरूका सामु देखा परे, तब उनीहरूले तीस जना मानिसहरूलाई तिनका साथ जानलाई ल्‍याए।
12शिमशोनले तिनीहरूलाई भने, “म तिमीहरूलाई एउटा अड्‌को थाप्‍छु। यी सात दिनको भोजको समयमा तिमीहरूले त्‍यो अड्‌को फुकाउन सक्‍यौ भने म तिमीहरूलाई तीस थान कपड़ा र तीस जोर लाउने लुगा दिनेछु। 13तर तिमीहरूले त्‍यो अड्‌को फुकाउन सकेनौ भने तिमीहरूले मलाई तीस थान कपड़ा र तीस जोर लाउने लुगा दिनुपर्छ।”
तिनीहरूले भने, “अड्‌को हामी सुनौं त?”
14तब तिनले तिनीहरूलाई भने,
“खानेबाट खानेकुरो निस्‍क्‍यो,
बलियोबाट गुलियो कुरो निस्‍क्‍यो।”
तीन दिनको अन्‍तरमा पनि तिनीहरू त्‍यो अड्‌को फुकाउन सफल भएनन्‌।
15चौथो दिन तिनीहरूले शिमशोनकी पत्‍नीलाई भने, “तिम्रा पतिलाई फकाऊ र तिनले तिमीलाई त्‍यो अड्‌को फुकाइदेऊन्, नत्रता हामी तिमीलाई र तिम्रा बाबाको घरलाई आगो लगाइदिनेछौं। के तिमीले हामीलाई कङ्गाली तुल्‍याउनलाई निम्‍तो दियौ?”
16तब शिमशोनकी पत्‍नीले तिनको सामु रोई-रोईकन भनी, “तपाईं मलाई घृणा गर्नुहुन्‍छ। तपाईं मलाई प्रेम गर्नुहुन्‍न। तपाईंले मेरा भाइबन्‍धुहरूलाई एउटा अड्‌को थाप्‍नुभएको छ, तर त्‍यो मलाई बताउनुभएको छैन।”
तिनले त्‍यसलाई भने, “मैले त त्‍यो मेरा माता-पितालाई पनि भनेको छैनँ, र के त्‍यो तिमीलाई भन्‍नु?” 17तर भोजको सात दिन समाप्‍त नहोउञ्‍जेल त्‍यो तिनको सामुन्‍ने रोइबसी। यसैले सातौँ दिनमा त्‍यसले साह्रै जिद्दी गरेकी हुनाले तिनले त्‍यसलाई बताइदिए, र त्‍यसले त्‍यो अड्‌को आफ्‍ना भाइबन्‍धुहरूलाई बताइदिई।
18त्‍यसै दिन सूर्य अस्‍ताउन अघि सहरका मानिसहरूले शिमशोनलाई भने,
“महभन्‍दा गुलियो के हुन्‍छ र?
सिंहभन्‍दा बलियो के हुन्‍छ र?”
शिमशोनले भने,
“मेरो कोरलीलाई नजोतेका भए
तिमीहरूले यो अड्‌को फुकाउन सक्‍नेथिएनौ।”
19तब परमप्रभुका आत्‍मा झट्टै शिमशोनमा आउनुभयो। तिनी तल अश्‍कलोनमा गए, र त्‍यहाँ तिनले तीस जना मान्‍छे मारे, र उनीहरूका चीजबीज उतारेर उनीहरूका लुगाहरू ती अड्‌को फुकाउने मानिसहरूलाई दिए। तर तिनलाई साह्रै रीस उठ्यो, र तिनी आफ्‍ना बुबाको घरमा गइहाले। 20शिमशोनकी पत्‍नी लोकन्‍त हुने मानिसलाई दिइयो।
.....................................................................

Samson’s Marriage

14 Samson went down to Timnah and saw there a young Philistine woman. 2 When he returned, he said to his father and mother, “I have seen a Philistine woman in Timnah; now get her for me as my wife.”

3 His father and mother replied, “Isn’t there an acceptable woman among your relatives or among all our people? Must you go to the uncircumcised Philistines to get a wife?”

But Samson said to his father, “Get her for me. She’s the right one for me.” 4 (His parents did not know that this was from the Lord, who was seeking an occasion to confront the Philistines; for at that time they were ruling over Israel.)

5 Samson went down to Timnah together with his father and mother. As they approached the vineyards of Timnah, suddenly a young lion came roaring toward him. 6 The Spirit of the Lord came powerfully upon him so that he tore the lion apart with his bare hands as he might have torn a young goat. But he told neither his father nor his mother what he had done. 7 Then he went down and talked with the woman, and he liked her.

8 Some time later, when he went back to marry her, he turned aside to look at the lion’s carcass, and in it he saw a swarm of bees and some honey. 9 He scooped out the honey with his hands and ate as he went along. When he rejoined his parents, he gave them some, and they too ate it. But he did not tell them that he had taken the honey from the lion’s carcass.

10 Now his father went down to see the woman. And there Samson held a feast, as was customary for young men. 11 When the people saw him, they chose thirty men to be his companions.

12 “Let me tell you a riddle,” Samson said to them. “If you can give me the answer within the seven days of the feast, I will give you thirty linen garments and thirty sets of clothes. 13 If you can’t tell me the answer, you must give me thirty linen garments and thirty sets of clothes.”

“Tell us your riddle,” they said. “Let’s hear it.”

14 He replied,

“Out of the eater, something to eat;
    out of the strong, something sweet.”

For three days they could not give the answer.

15 On the fourth[a] day, they said to Samson’s wife, “Coax your husband into explaining the riddle for us, or we will burn you and your father’s household to death. Did you invite us here to steal our property?”

16 Then Samson’s wife threw herself on him, sobbing, “You hate me! You don’t really love me. You’ve given my people a riddle, but you haven’t told me the answer.”

“I haven’t even explained it to my father or mother,” he replied, “so why should I explain it to you?” 17 She cried the whole seven days of the feast. So on the seventh day he finally told her, because she continued to press him. She in turn explained the riddle to her people.

18 Before sunset on the seventh day the men of the town said to him,

“What is sweeter than honey?
    What is stronger than a lion?”

Samson said to them,

“If you had not plowed with my heifer,
    you would not have solved my riddle.”

19 Then the Spirit of the Lord came powerfully upon him. He went down to Ashkelon, struck down thirty of their men, stripped them of everything and gave their clothes to those who had explained the riddle. Burning with anger, he returned to his father’s home. 20 And Samson’s wife was given to one of his companions who had attended him at the feast.

......................................................................
NEP - ENG

न्यायकर्ताहरू 14

शिमशोन र तिम्‍नाको स्‍त्री
1शिमशोन तिम्‍नामा झरे, र त्‍यहाँ तिनले एउटी पलिश्‍ती स्‍त्रीलाई देखे।
 
 2जब तिनी फर्केर आए तब तिनले आफ्‍ना बुबा र आमालाई भने, “मैले तिम्‍नामा एउटी पलिश्‍ती स्‍त्री देखेको छु, र मलाई तिनीसँग विवाह गरिदिनुहोस्‌।”
 
3तिनका आमा-बुबाले तिनलाई भने, “के हाम्रो आफ्‍नै कुटुम्‍बमा अथवा हाम्रै आफ्‍नो जातिमा कोही स्‍त्री छैन, र खतना नभएका पलिश्‍तीहरूकी स्‍त्रीलाई तैंले विवाह गर्नुपर्छ?”
तर शिमशोनले आफ्‍ना बुबालाई भने, “ती स्‍त्री नै मेरो निम्‍ति ल्‍याइदिनुहोस्‌। तिनी नै मेरो निम्‍ति ठीक छिन्‌।”
 
 4पलिश्‍तीहरू, जो त्‍यस बेला इस्राएलका शासक थिए, उनीहरूका विरुद्धमा परमप्रभुले मौका हेर्दैहुनुहुन्‍छ र यसमा परमप्रभुको हात छ भनी तिनका आमा-बुबालाई थाहा थिएन। 
 
5शिमशोन आफ्‍ना आमा-बुबासँग तिम्‍नामा झरे, र जब तिनीहरू त्‍यहाँका दाखबारीहरूमा पुगे तब एउटा जवान सिंहले गर्जंदै शिमशोनलाई झम्‍ट्यो। 
 
6तब परमप्रभुका आत्‍मा झट्टै शिमशोनमा आउनुभयो, र तिनको हातमा केही हतियार नभए तापनि तिनले त्‍यस सिंहलाई एउटा पाठालाई झैँ च्‍यातचुत गरिदिए। तर आफूले गरेको कुरो तिनले आफ्‍ना आमा-बुबालाई भनेनन्‌।
 
 7त्‍यसपछि तिनी तल झरेर त्‍यस स्‍त्रीसँग बातचीत गरे, र त्‍यस स्‍त्रीले तिनलाई रिझाई।
 
8केही समयपछि त्‍यसलाई विवाह गर्नलाई तिनी फेरि तल झरे। त्‍यस सिंहको सिनु हेर्नलाई तिनी त्‍यतातिर लागे, र त्‍यसमा मौरीसमेतको चाका देखे। 
 
9तिनले मह काढ़ेर हात चाट्‌दै गए। जब तिनी आफ्‍ना आमा-बुबाकहाँ आइपुगे तब तिनीहरूलाई पनि केही मह दिए, र तिनीहरूले पनि खाए। तर आफूले त्‍यो मह सिंहको सिनुबाट काढ़ेको कुरो तिनले तिनीहरूलाई बताएनन्‌।
 
10तिनका बुबा त्‍यो स्‍त्री हेर्नलाई गए, र दुलहाहरूको दस्‍तूरअनुसार शिमशोनले त्‍यहाँ एउटा भोज दिए। 
 
11जब तिनी त्‍यहाँका मानिसहरूका सामु देखा परे, तब उनीहरूले तीस जना मानिसहरूलाई तिनका साथ जानलाई ल्‍याए।
 
12शिमशोनले तिनीहरूलाई भने, “म तिमीहरूलाई एउटा अड्‌को थाप्‍छु। यी सात दिनको भोजको समयमा तिमीहरूले त्‍यो अड्‌को फुकाउन सक्‍यौ भने म तिमीहरूलाई तीस थान कपड़ा र तीस जोर लाउने लुगा दिनेछु। 
 
13तर तिमीहरूले त्‍यो अड्‌को फुकाउन सकेनौ भने तिमीहरूले मलाई तीस थान कपड़ा र तीस जोर लाउने लुगा दिनुपर्छ।”
तिनीहरूले भने, “अड्‌को हामी सुनौं त?”
 
14तब तिनले तिनीहरूलाई भने,
“खानेबाट खानेकुरो निस्‍क्‍यो,
बलियोबाट गुलियो कुरो निस्‍क्‍यो।”
तीन दिनको अन्‍तरमा पनि तिनीहरू त्‍यो अड्‌को फुकाउन सफल भएनन्‌।
 
15चौथो दिन तिनीहरूले शिमशोनकी पत्‍नीलाई भने, “तिम्रा पतिलाई फकाऊ र तिनले तिमीलाई त्‍यो अड्‌को फुकाइदेऊन्, नत्रता हामी तिमीलाई र तिम्रा बाबाको घरलाई आगो लगाइदिनेछौं। के तिमीले हामीलाई कङ्गाली तुल्‍याउनलाई निम्‍तो दियौ?”
 
16तब शिमशोनकी पत्‍नीले तिनको सामु रोई-रोईकन भनी, “तपाईं मलाई घृणा गर्नुहुन्‍छ। तपाईं मलाई प्रेम गर्नुहुन्‍न। तपाईंले मेरा भाइबन्‍धुहरूलाई एउटा अड्‌को थाप्‍नुभएको छ, तर त्‍यो मलाई बताउनुभएको छैन।”
तिनले त्‍यसलाई भने, “मैले त त्‍यो मेरा माता-पितालाई पनि भनेको छैनँ, र के त्‍यो तिमीलाई भन्‍नु?” 
 
17तर भोजको सात दिन समाप्‍त नहोउञ्‍जेल त्‍यो तिनको सामुन्‍ने रोइबसी। यसैले सातौँ दिनमा त्‍यसले साह्रै जिद्दी गरेकी हुनाले तिनले त्‍यसलाई बताइदिए, र त्‍यसले त्‍यो अड्‌को आफ्‍ना भाइबन्‍धुहरूलाई बताइदिई।
 
18त्‍यसै दिन सूर्य अस्‍ताउन अघि सहरका मानिसहरूले शिमशोनलाई भने,
“महभन्‍दा गुलियो के हुन्‍छ र?
सिंहभन्‍दा बलियो के हुन्‍छ र?”
शिमशोनले भने,
“मेरो कोरलीलाई नजोतेका भए
तिमीहरूले यो अड्‌को फुकाउन सक्‍नेथिएनौ।”
 
19तब परमप्रभुका आत्‍मा झट्टै शिमशोनमा आउनुभयो। तिनी तल अश्‍कलोनमा गए, र त्‍यहाँ तिनले तीस जना मान्‍छे मारे, र उनीहरूका चीजबीज उतारेर उनीहरूका लुगाहरू ती अड्‌को फुकाउने मानिसहरूलाई दिए। तर तिनलाई साह्रै रीस उठ्यो, र तिनी आफ्‍ना बुबाको घरमा गइहाले। 
 
20शिमशोनकी पत्‍नी लोकन्‍त हुने मानिसलाई दिइयो।

 

 

JUDGE - 15:1-20,

न्यायकर्ताहरू 15

शिमशोनले पलिश्‍तीहरूलाई मारेका
1केही समयपछि गहूँका फसलको बेलामा एउटा पाठो लिएर शिमशोन आफ्‍नी पत्‍नीलाई भेट्‌न गए। तिनले भने, “मेरी पत्‍नीको कोठामा म जान चाहन्‍छु।” तर त्‍यसका बुबाले तिनलाई जान दिएनन्‌।
2त्‍यसका बुबाले भने, “तिमीले त्‍यसलाई घृणा गर्‍यौ भन्‍ने कुरा मलाई निश्‍चय भएको हुनाले मैले त त्‍यसलाई तिम्रो लोकन्‍तलाई दिएँ। त्‍यसकी बहिनी त्‍योभन्‍दा राम्री छे— अब त्‍यसलाई नै लैजाऊ।”
3तर शिमशोनले भने, “यस पल्‍ट पलिश्‍तीहरूसित साटो लिने मेरो हक छ। म साँच्‍ची नै उनीहरूको केही नोक्‍सानी गर्नेछु।” 4तब तिनले गएर तीन सय स्‍यालहरू पक्रे। तिनले दुई-दुई वटा स्‍यालका पुच्‍छर-पुच्‍छर बाँधे र हरेक जोड़ीको बीचमा एउटा-एउटा राँको बाँधिदिए। 5त्‍यसपछि तिनले ती राँकाहरू जलाए र ती स्‍यालहरूलाई पलिश्‍तीहरूका पाकिरहेका अन्‍नका बारीहरूमा छोड़िदिए। तिनले पाकिरहेका अन्‍न र बिटासमेत दाखबारी र भद्राक्षका बगैँचाहरू पनि डढ़ाइदिए।
6तब पलिश्‍तीहरूले सोधे, “यो कसले गरेको हो?” तिम्‍नाका तिनका ससुरोले शिमशोनकी पत्‍नी तिनको लोकन्‍तलाई दिएकोले शिमशोनले यो सब गरेको हो भनी उनीहरूले सुने।
तब पलिश्‍तीहरू गएर त्‍यसलाई र त्‍यसका बुबालाई जलाइदिए। 7शिमशोनले उनीहरूलाई भने, “किनकि तिमीहरूले यस्‍ता कार्यहरू गर्‍यौ, म यो शपथ खाएर भन्‍दछु कि म तिमीहरूलाई यसको बदला नलिउञ्‍जेल म थामिन्‍नँ।” 8तब तिनले उनीहरूलाई हिर्काउनसम्‍म हिर्काएर धेरै जनालाई मारे। त्‍यसपछि तिनी एतामका पहरोको ओड़ारमा गएर बस्‍न लागे।
शिमशोनले पलिश्‍तीहरूलाई लहीमा परास्‍त गरेका
9पलिश्‍तीहरू उक्‍लेर आए, र यहूदामा छाउनी हाले, र लहीको छेउमा छरिएर बसे। 10यहूदाका मानिसहरूले भने, “तिमीहरूले किन हामीमाथि चढ़ाइ गर्‍यौ?”
उनीहरूले जवाफ दिए, “हामी शिमशोनलाई पक्रन आएका छौं। त्‍यसले हामीलाई गरेझैँ हामी त्‍यससँग गर्नेछौं।”
11तब यहूदाबाट तीन हजार मानिसहरू एतामका पहरोको ओड़ारमा झरे। तिनीहरूले शिमशोनलाई भने, “पलिश्‍तीहरू त हाम्रा शासक हुन्‌ भन्‍ने कुरो तपाईंलाई थाहै छ। अब हेर्नुहोस्, तपाईंले हामीमाथि के गर्नुभयो?”
तिनले भने, “मैले त उनीहरूले जस्‍तो मसँग गरे त्‍यस्‍तै मात्र गरेको छु।”
12तिनीहरूले तिनलाई भने, “हामी त तपाईंलाई बाँधेर पलिश्‍तीहरूका हातमा दिन आएका छौं।”
तिनले भने, “त्‍यसो भए, तिमीहरू आफैले मलाई मार्नेछैनौं भनी मसँग शपथ खाओ।”
13तिनीहरूले जवाफ दिए, “ठीक छ, हामी त तपाईंलाई बाँधेर पलिश्‍तीहरूका हातमा मात्र दिनेछौं। हामी तपाईंलाई मार्नेछैनौं।” तिनीहरूले तिनलाई दुई वटा नयाँ डोरीले बाँधे, र पहरोको ओड़ारबाट माथि ल्‍याए। 14तिनी लहीमा पुग्‍न लाग्‍दा पलिश्‍तीहरूले तिनीतिर चिच्‍च्‍याउँदै आए। तब परमप्रभुका आत्‍मा झट्टै तिनीमा आउनुभयो, र तिनका पाखुरामा भएका डोरीहरू डढ़ेका सनपाटझैँ भए, र तिनका बन्‍धनहरू चुँड़िए। 15तिनले गधाको एउटा आलो बङ्गारो भेट्टाएर उठाए, अनि एक हजार मान्‍छे मारे।
16तिनले भने,
“गधाको बङ्गारोले मैले उनीहरूलाई नाश गरें, रास लगाएँ,
गधाको बङ्गारोले मैले एक हजार मान्‍छे मारें।”
17यति भनिसकेर तिनले त्‍यो बङ्गारो फ्‍याँकिदिए। यसैले त्‍यस ठाउँको नाउँ रामत-लही राखियो।
18त्‍यसपछि तिनलाई साह्रो तिर्खा लाग्‍यो र कराएर परमप्रभुको पुकारा गरेर यसो भने, “तपाईंले आफ्‍नो दासलाई यो ठूलो विजय दिनुभयो, र अब के म तिर्खाले मर्नु? यी बेखतनाका हातमा पर्नु?” 19तब परमप्रभुले लहीमा भएको खाल्‍डोलाई चिरेर फुटाइदिनुभयो, र त्‍यहाँबाट पानी फुटेर निस्‍क्‍यो। शिमशोनले त्‍यो पानी पिए, र तिनको ताकत फर्क्‍यो र तिनी फेरि ताजा भए। यसैकारण लहीको मूललाई आजको दिनसम्‍म पनि एन-हक्‍कोरे भन्‍दछन्‌।
20पलिश्‍तीहरूको समयमा शिमशोन बीस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए।

.......................................................................................

Samson’s Vengeance on the Philistines

15 Later on, at the time of wheat harvest, Samson took a young goat and went to visit his wife. He said, “I’m going to my wife’s room.” But her father would not let him go in.

2 “I was so sure you hated her,” he said, “that I gave her to your companion. Isn’t her younger sister more attractive? Take her instead.”

3 Samson said to them, “This time I have a right to get even with the Philistines; I will really harm them.” 4 So he went out and caught three hundred foxes and tied them tail to tail in pairs. He then fastened a torch to every pair of tails, 5 lit the torches and let the foxes loose in the standing grain of the Philistines. He burned up the shocks and standing grain, together with the vineyards and olive groves.

6 When the Philistines asked, “Who did this?” they were told, “Samson, the Timnite’s son-in-law, because his wife was given to his companion.”

So the Philistines went up and burned her and her father to death. 7 Samson said to them, “Since you’ve acted like this, I swear that I won’t stop until I get my revenge on you.” 8 He attacked them viciously and slaughtered many of them. Then he went down and stayed in a cave in the rock of Etam.

9 The Philistines went up and camped in Judah, spreading out near Lehi. 10 The people of Judah asked, “Why have you come to fight us?”

“We have come to take Samson prisoner,” they answered, “to do to him as he did to us.”

11 Then three thousand men from Judah went down to the cave in the rock of Etam and said to Samson, “Don’t you realize that the Philistines are rulers over us? What have you done to us?”

He answered, “I merely did to them what they did to me.”

12 They said to him, “We’ve come to tie you up and hand you over to the Philistines.”

Samson said, “Swear to me that you won’t kill me yourselves.”

13 “Agreed,” they answered. “We will only tie you up and hand you over to them. We will not kill you.” So they bound him with two new ropes and led him up from the rock. 14 As he approached Lehi, the Philistines came toward him shouting. The Spirit of the Lord came powerfully upon him. The ropes on his arms became like charred flax, and the bindings dropped from his hands. 15 Finding a fresh jawbone of a donkey, he grabbed it and struck down a thousand men.

16 Then Samson said,

“With a donkey’s jawbone
    I have made donkeys of them.[a]
With a donkey’s jawbone
    I have killed a thousand men.”

17 When he finished speaking, he threw away the jawbone; and the place was called Ramath Lehi.[b]

18 Because he was very thirsty, he cried out to the Lord, “You have given your servant this great victory. Must I now die of thirst and fall into the hands of the uncircumcised?” 19 Then God opened up the hollow place in Lehi, and water came out of it. When Samson drank, his strength returned and he revived. So the spring was called En Hakkore,[c] and it is still there in Lehi.

20 Samson led[d] Israel for twenty years in the days of the Philistines.

......................................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 15

शिमशोनले पलिश्‍तीहरूलाई मारेका
1केही समयपछि गहूँका फसलको बेलामा एउटा पाठो लिएर शिमशोन आफ्‍नी पत्‍नीलाई भेट्‌न गए। तिनले भने, “मेरी पत्‍नीको कोठामा म जान चाहन्‍छु।” तर त्‍यसका बुबाले तिनलाई जान दिएनन्‌।
 
2त्‍यसका बुबाले भने, “तिमीले त्‍यसलाई घृणा गर्‍यौ भन्‍ने कुरा मलाई निश्‍चय भएको हुनाले मैले त त्‍यसलाई तिम्रो लोकन्‍तलाई दिएँ। त्‍यसकी बहिनी त्‍योभन्‍दा राम्री छे— अब त्‍यसलाई नै लैजाऊ।”
 
3तर शिमशोनले भने, “यस पल्‍ट पलिश्‍तीहरूसित साटो लिने मेरो हक छ। म साँच्‍ची नै उनीहरूको केही नोक्‍सानी गर्नेछु।” 
 
4तब तिनले गएर तीन सय स्‍यालहरू पक्रे। तिनले दुई-दुई वटा स्‍यालका पुच्‍छर-पुच्‍छर बाँधे र हरेक जोड़ीको बीचमा एउटा-एउटा राँको बाँधिदिए। 
 
5त्‍यसपछि तिनले ती राँकाहरू जलाए र ती स्‍यालहरूलाई पलिश्‍तीहरूका पाकिरहेका अन्‍नका बारीहरूमा छोड़िदिए। तिनले पाकिरहेका अन्‍न र बिटासमेत दाखबारी र भद्राक्षका बगैँचाहरू पनि डढ़ाइदिए।
 
6तब पलिश्‍तीहरूले सोधे, “यो कसले गरेको हो?” तिम्‍नाका तिनका ससुरोले शिमशोनकी पत्‍नी तिनको लोकन्‍तलाई दिएकोले शिमशोनले यो सब गरेको हो भनी उनीहरूले सुने।
तब पलिश्‍तीहरू गएर त्‍यसलाई र त्‍यसका बुबालाई जलाइदिए।
 
 7शिमशोनले उनीहरूलाई भने, “किनकि तिमीहरूले यस्‍ता कार्यहरू गर्‍यौ, म यो शपथ खाएर भन्‍दछु कि म तिमीहरूलाई यसको बदला नलिउञ्‍जेल म थामिन्‍नँ।” 
 
8तब तिनले उनीहरूलाई हिर्काउनसम्‍म हिर्काएर धेरै जनालाई मारे। त्‍यसपछि तिनी एतामका पहरोको ओड़ारमा गएर बस्‍न लागे।
 
 
शिमशोनले पलिश्‍तीहरूलाई लहीमा परास्‍त गरेका
9पलिश्‍तीहरू उक्‍लेर आए, र यहूदामा छाउनी हाले, र लहीको छेउमा छरिएर बसे।
 
 10यहूदाका मानिसहरूले भने, “तिमीहरूले किन हामीमाथि चढ़ाइ गर्‍यौ?”
उनीहरूले जवाफ दिए, “हामी शिमशोनलाई पक्रन आएका छौं। त्‍यसले हामीलाई गरेझैँ हामी त्‍यससँग गर्नेछौं।”
 
11तब यहूदाबाट तीन हजार मानिसहरू एतामका पहरोको ओड़ारमा झरे। तिनीहरूले शिमशोनलाई भने, “पलिश्‍तीहरू त हाम्रा शासक हुन्‌ भन्‍ने कुरो तपाईंलाई थाहै छ। अब हेर्नुहोस्, तपाईंले हामीमाथि के गर्नुभयो?”
तिनले भने, “मैले त उनीहरूले जस्‍तो मसँग गरे त्‍यस्‍तै मात्र गरेको छु।”
 
12तिनीहरूले तिनलाई भने, “हामी त तपाईंलाई बाँधेर पलिश्‍तीहरूका हातमा दिन आएका छौं।”
तिनले भने, “त्‍यसो भए, तिमीहरू आफैले मलाई मार्नेछैनौं भनी मसँग शपथ खाओ।”
 
13तिनीहरूले जवाफ दिए, “ठीक छ, हामी त तपाईंलाई बाँधेर पलिश्‍तीहरूका हातमा मात्र दिनेछौं। हामी तपाईंलाई मार्नेछैनौं।” तिनीहरूले तिनलाई दुई वटा नयाँ डोरीले बाँधे, र पहरोको ओड़ारबाट माथि ल्‍याए। 
 
14तिनी लहीमा पुग्‍न लाग्‍दा पलिश्‍तीहरूले तिनीतिर चिच्‍च्‍याउँदै आए। तब परमप्रभुका आत्‍मा झट्टै तिनीमा आउनुभयो, र तिनका पाखुरामा भएका डोरीहरू डढ़ेका सनपाटझैँ भए, र तिनका बन्‍धनहरू चुँड़िए।
 
 15तिनले गधाको एउटा आलो बङ्गारो भेट्टाएर उठाए, अनि एक हजार मान्‍छे मारे।
 
16तिनले भने,
“गधाको बङ्गारोले मैले उनीहरूलाई नाश गरें, रास लगाएँ,
गधाको बङ्गारोले मैले एक हजार मान्‍छे मारें।”
 
17यति भनिसकेर तिनले त्‍यो बङ्गारो फ्‍याँकिदिए। यसैले त्‍यस ठाउँको नाउँ रामत-लही राखियो।
 
18त्‍यसपछि तिनलाई साह्रो तिर्खा लाग्‍यो र कराएर परमप्रभुको पुकारा गरेर यसो भने, “तपाईंले आफ्‍नो दासलाई यो ठूलो विजय दिनुभयो, र अब के म तिर्खाले मर्नु? यी बेखतनाका हातमा पर्नु?” 
 
19तब परमप्रभुले लहीमा भएको खाल्‍डोलाई चिरेर फुटाइदिनुभयो, र त्‍यहाँबाट पानी फुटेर निस्‍क्‍यो। शिमशोनले त्‍यो पानी पिए, र तिनको ताकत फर्क्‍यो र तिनी फेरि ताजा भए। यसैकारण लहीको मूललाई आजको दिनसम्‍म पनि एन-हक्‍कोरे भन्‍दछन्‌।
 
20पलिश्‍तीहरूको समयमा शिमशोन बीस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए।

 

JUDGE - 16:1-31,

न्यायकर्ताहरू 16

शिमशोनले गाजाको मूल ढोका बोकेर लगेका
1एक दिन शिमशोन गाजामा गए, र त्‍यहाँ तिनले एउटी वेश्‍यालाई देखे, र रात बिताउनलाई त्‍यसकहाँ गए। 2शिमशोन आएको खबर गाजाका मानिसहरूले पाए, र उनीहरूले तिनलाई घेरे, र त्‍यस रातभरि सहरको मूल ढोकामा तिनलाई ढुकिबसे। राती उनीहरूले केही गरेनन्, किनभने उनीहरूले आपसमा भने, “बिहान हामी तिनलाई मारौं।”
3तर शिमशोन आधारातसम्‍म मात्र ओछ्यानमा पल्‍टिरहे। तब तिनी आधारातमा उठेर सहरको मूल ढोकाका दैला र दुवै खम्‍बा, बार र सबै थोक तिनले उखेले, र ती आफ्‍नो काँधमा हालेर हेब्रोनका सामुन्‍नेको डाँड़ाको टाकुरामा बोकेर लगे।
दलीलाको विश्‍वासघात
4केही समयपछि शिमशोन सोरेकको बेँसीमा बस्‍ने दलीला नाउँ भएकी एउटी स्‍त्रीसँग प्रेममा फसे। 5पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरू त्‍यस स्‍त्रीलाई भेट गर्नलाई गए र त्‍यसलाई भने, “तिनलाई फकाएर सोध कि केले तिनलाई त्‍यो ठूलो बल दिन्‍छ, र कसरी हामी तिनलाई काबूमा पारेर बाँधी तिनलाई कैद गर्न सक्‍छौं। हामी हरेकबाट तिमीले चाँदीका एघार-एघार सय सिक्‍का पाउनेछ्यौ।”
6यसैले दलीलाले शिमशोनलाई भनी, “मलाई भन्‍नुहोस्, तपाईंको महाबल केमा छ, र तपाईंलाई कसरी बाँधेर कैद गर्न सकिन्‍छ?”
7शिमशोनले जवाफ दिए, “यदि मलाई कसैले धनुका सात वटा नसुकेका ताजा ताँदाले बाँध्‍यो भने म अरू मानिसजस्‍तै निर्बल भइहाल्‍नेछु।”
8तब पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरूले धनुका सात वटा नसुकेका ताजा ताँदा त्‍यसलाई ल्‍याइदिए, र दलीलाले तिनलाई बाँधी। 9त्‍यसले आफ्‍नो भित्री कोठामा मानिसहरू लुकाइराखेकी थिई, र त्‍यसले कराएर तिनलाई भनी, “शिमशोन, पलिश्‍तीहरू तपाईंमाथि आइलागे है।” तर तिनले ताँदाहरू आगोमा परेका सनपाटका धागाहरूजस्‍तै छिनाइदिए, र तिनका बलको भेद जानिएन।
10तब दलीलाले शिमशोनलाई भनी, “तपाईंले त मलाई बेवकूफ तुल्‍याउनुभयो र मलाई झूट बोल्‍नुभयो। यस पल्‍ट भन्‍नुहोस्, तपाईंलाई कसरी बाँध्‍न सकिन्‍छ?”
11तिनले त्‍यसलाई भने, “यदि कसैले मलाई कहिल्‍यै नचलाएका नयाँ डोरीहरूले कसेर बाँध्‍यो भने म अरू मानिसजस्‍तै निर्बल भइहाल्‍नेछु।”
12यसैले दलीलाले नयाँ डोरीहरू ल्‍याएर तिनलाई बाँधी। त्‍यस बेला पनि मानिसहरू भित्री कोठामा लुकिबसेका थिए। तब त्‍यसले कराएर भनी, “शिमशोन, पलिश्‍तीहरू तपाईंमाथि आइलागे है।” तर तिनले आफ्‍ना पाखुराका डोरीहरू धागोजस्‍तै चुँड़ाइदिए।
13फेरि दलीलाले तिनलाई भनी, “तपाईंले त अझै पनि मलाई बेवकूफ तुल्‍याइराख्‍नुभएको छ र मलाई झूट बोल्‍दैहुनुहुन्‍छ। भन्‍नुहोस्, तपाईंलाई कसरी बाँध्‍न सकिन्‍छ?”
तिनले भने, “मेरा कपालका सात वटा लट्टालाई तानमा बुनेर कीलाले कसेर राख्‍यौ भने म अरू मानिसजस्‍तै निर्बल भइहाल्‍नेछु।”
14यसैले तिनी सुत्‍दा त्‍यसले तिनको कपालका ती सात वटा लट्टालाई तानमा बुनेर कीलाले कसेर राखी। अनि फेरि त्‍यसले कराएर भनी, “शिमशोन, पलिश्‍तीहरू तपाईंमाथि आइलागे है।” तिनी निद्राबाट जागे, र तानसमेत कीला उखेलिदिए।
15तब त्‍यसले तिनलाई भनी, “तपाईं मलाई प्रेम गर्नुहुन्‍छ भनी कसरी भन्‍नुहुन्‍छ, जब कि तपाईं मलाई आफ्‍नो कुरा बताउनुहुन्‍न? यो तेस्रो पल्‍ट पनि तपाईंले मलाई बेवकूफ तुल्‍याउनुभयो र तपाईंको महाबल केले दिन्‍छ भनी अझ बताउनुभएको छैन।” 16यसरी त्‍यसले तिनलाई यी कुराले दिनहुँ पिरोली र हैरान पारी।
17यसकारण आफ्‍नो गुप्‍त कुरा तिनले त्‍यसलाई भनिदिए। तिनले भने, “मेरो कपालमा कहिल्‍यै छुरा लागेको छैन, किनभने जन्‍मैदेखि परमेश्‍वरको निम्‍ति अलग गरिएको म एक नाजिरी हुँ। यदि मेरो कपाल खौरियो भने मेरो बल मबाट गइहाल्‍नेछ, र म अरू मानिसजस्‍तै निर्बल हुनेछु।”
18तिनले सबै गुप्‍त कुरा बताएका हुन्‌ भनेर जब दलीलाले थाहा पाई, तब त्‍यसले पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरूलाई डाकिपठाई, र भनी, “झट्टै आउनुहोस्, तिनले मलाई आफ्‍ना गुप्‍त कुरा बताएका छन्‌।” यसैले पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरू आए, र आफ्‍ना साथमा चाँदी पनि ल्‍याए। 19त्‍यसले शिमशोनलाई आफ्‍नो काखमा सुताई, र एक जना मान्‍छेलाई बोलाएर सातै वटा लट्टा खौरिन लगाई। यसरी दलीलाले शिमशोनलाई काबूमा पार्न लागी अनि तिनको बल हट्‌यो।
20तब त्‍यसले कराएर भनी, “शिमशोन, पलिश्‍तीहरू तपाईंमाथि आइलागे है।”
तिनी आफ्‍नो निद्राबाट जागे, र भने, “म सधैँझैँ आफैलाई मुक्त गर्नेछु।” तर परमेश्‍वरले तिनलाई छोड़िसक्‍नुभएको छ भनी तिनलाई थाहा थिएन।
21तब पलिश्‍तीहरूले तिनलाई पक्रे, र तिनका आँखा निकालिदिए, र गाजामा ल्‍याए। त्‍यहाँ उनीहरूले तिनलाई काँसाका साङ्‌लाहरूले बाँधे, र झ्‍यालखानमा जाँतो पिँध्‍न लाए। 22तर तिनको कपाल खौरिएपछि फेरि बढ्‌न लाग्‍यो।
शिमशोनको मृत्‍यु
23पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरू आफ्‍नो देवता दागोनको निम्‍ति एउटा ठूलो बलिदान चढ़ाउनलाई र त्‍यसको अगि खुशी मनाउन भेला भए। उनीहरूले भने, “हाम्रा देवताले हाम्रो शत्रु शिमशोनलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुभयो।”
24मानिसहरूले जब शिमशोनलाई देखे तब कराउँदै आफ्‍नो देवताको स्‍तुति यसरी गर्न लागे,
“हाम्रा देवताले हाम्रो शत्रु,
हाम्रो देशको अभिशाप,
लाशले हाम्रो देश भर्नेलाई
हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।”
25जब उनीहरू साह्रै आनन्‍दित भए तब उनीहरूले भने, “शिमशोनलाई झिकाओ, र त्‍यसले हामीलाई तमाशा देखाओस्‌।” तब उनीहरूले शिमशोनलाई झ्‍यालखानबाट झिकाए, र तिनले सबैका सामुन्‍ने तमाशा देखाए।
उनीहरूले तिनलाई मूल खम्‍बाहरूका बीचमा उभ्‍याए, 26र शिमशोनले तिनको हात समात्‍ने ठिटालाई भने, “मन्‍दिरलाई अड़ाउने मूल खम्‍बाहरू मलाई छाम्‍न दे, र म त्‍यहाँ अड़ेस लाग्‍नेछु।” 27अब मन्‍दिर पुरुष र स्‍त्रीहरूले खचाखच थियो, र पलिश्‍तीहरूका सबै मुखियाहरू पनि त्‍यहाँ थिए, र तीन हजार जति पुरुष र स्‍त्रीहरू छतमा बसेर शिमशोनको तमाशा हेरिरहेका थिए। 28तब शिमशोनले परमप्रभुलाई पुकारेर भने, “हे परमप्रभु परमेश्‍वर, मलाई याद गर्नुहोस्‌! हे परमेश्‍वर, मलाई अझै एक पल्‍ट मात्र शक्ति दिनुहोस्, र म मेरा दुई आँखाका निम्‍ति यी पलिश्‍तीहरूमाथि एकै चोटि बदला लिन सकूँ।” 29तिनले आफ्‍ना हात मन्‍दिरलाई थामेका ती दुई बीचका मूल खम्‍बामा लगाए, अनि दाहिने हात एउटामा र देब्रे हात अर्कोमा बलियो गरी राखेर, 30तिनले भने, “मलाई पलिश्‍तीहरूसँगै मर्न दिनुहोस्‌।” तब शिमशोनले आफ्‍नो सम्‍पूर्ण शक्ति लगाएर ठेले, र मुखियाहरू र त्‍यसमा भएका सबै मानिसहरूमाथि मन्‍दिर ढल्‍यो। यसरी तिनले आफू मर्दा बाँचेको समयको भन्‍दा धेरै मानिसहरूलाई मारे।
31तिनका भाइहरू र तिनका बुबाका सबै परिवार तल गए, र तिनलाई लगेर तिनीहरूले तिनका बुबा मानोहको चिहानमा सोरा र एश्‍तोलको बीचमा तिनलाई गाड़े।
पलिश्‍तीहरूको समयमा शिमशोन बीस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए।

............................................................................

Samson and Delilah

16 One day Samson went to Gaza, where he saw a prostitute. He went in to spend the night with her. 2 The people of Gaza were told, “Samson is here!” So they surrounded the place and lay in wait for him all night at the city gate. They made no move during the night, saying, “At dawn we’ll kill him.”

3 But Samson lay there only until the middle of the night. Then he got up and took hold of the doors of the city gate, together with the two posts, and tore them loose, bar and all. He lifted them to his shoulders and carried them to the top of the hill that faces Hebron.

4 Some time later, he fell in love with a woman in the Valley of Sorek whose name was Delilah. 5 The rulers of the Philistines went to her and said, “See if you can lure him into showing you the secret of his great strength and how we can overpower him so we may tie him up and subdue him. Each one of us will give you eleven hundred shekels[a] of silver.”

6 So Delilah said to Samson, “Tell me the secret of your great strength and how you can be tied up and subdued.”

7 Samson answered her, “If anyone ties me with seven fresh bowstrings that have not been dried, I’ll become as weak as any other man.”

8 Then the rulers of the Philistines brought her seven fresh bowstrings that had not been dried, and she tied him with them. 9 With men hidden in the room, she called to him, “Samson, the Philistines are upon you!” But he snapped the bowstrings as easily as a piece of string snaps when it comes close to a flame. So the secret of his strength was not discovered.

10 Then Delilah said to Samson, “You have made a fool of me; you lied to me. Come now, tell me how you can be tied.”

11 He said, “If anyone ties me securely with new ropes that have never been used, I’ll become as weak as any other man.”

12 So Delilah took new ropes and tied him with them. Then, with men hidden in the room, she called to him, “Samson, the Philistines are upon you!” But he snapped the ropes off his arms as if they were threads.

13 Delilah then said to Samson, “All this time you have been making a fool of me and lying to me. Tell me how you can be tied.”

He replied, “If you weave the seven braids of my head into the fabric on the loom and tighten it with the pin, I’ll become as weak as any other man.” So while he was sleeping, Delilah took the seven braids of his head, wove them into the fabric 14 and[b] tightened it with the pin.

Again she called to him, “Samson, the Philistines are upon you!” He awoke from his sleep and pulled up the pin and the loom, with the fabric.

15 Then she said to him, “How can you say, ‘I love you,’ when you won’t confide in me? This is the third time you have made a fool of me and haven’t told me the secret of your great strength.” 16 With such nagging she prodded him day after day until he was sick to death of it.

17 So he told her everything. “No razor has ever been used on my head,” he said, “because I have been a Nazirite dedicated to God from my mother’s womb. If my head were shaved, my strength would leave me, and I would become as weak as any other man.”

18 When Delilah saw that he had told her everything, she sent word to the rulers of the Philistines, “Come back once more; he has told me everything.” So the rulers of the Philistines returned with the silver in their hands. 19 After putting him to sleep on her lap, she called for someone to shave off the seven braids of his hair, and so began to subdue him.[c] And his strength left him.

20 Then she called, “Samson, the Philistines are upon you!”

He awoke from his sleep and thought, “I’ll go out as before and shake myself free.” But he did not know that the Lord had left him.

21 Then the Philistines seized him, gouged out his eyes and took him down to Gaza. Binding him with bronze shackles, they set him to grinding grain in the prison. 22 But the hair on his head began to grow again after it had been shaved.

The Death of Samson

23 Now the rulers of the Philistines assembled to offer a great sacrifice to Dagon their god and to celebrate, saying, “Our god has delivered Samson, our enemy, into our hands.”

24 When the people saw him, they praised their god, saying,

“Our god has delivered our enemy
    into our hands,
the one who laid waste our land
    and multiplied our slain.”

25 While they were in high spirits, they shouted, “Bring out Samson to entertain us.” So they called Samson out of the prison, and he performed for them.

When they stood him among the pillars, 26 Samson said to the servant who held his hand, “Put me where I can feel the pillars that support the temple, so that I may lean against them.” 27 Now the temple was crowded with men and women; all the rulers of the Philistines were there, and on the roof were about three thousand men and women watching Samson perform. 28 Then Samson prayed to the Lord, “Sovereign Lord, remember me. Please, God, strengthen me just once more, and let me with one blow get revenge on the Philistines for my two eyes.” 29 Then Samson reached toward the two central pillars on which the temple stood. Bracing himself against them, his right hand on the one and his left hand on the other, 30 Samson said, “Let me die with the Philistines!” Then he pushed with all his might, and down came the temple on the rulers and all the people in it. Thus he killed many more when he died than while he lived.

31 Then his brothers and his father’s whole family went down to get him. They brought him back and buried him between Zorah and Eshtaol in the tomb of Manoah his father. He had led[d] Israel twenty years.

...........................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 16

शिमशोनले गाजाको मूल ढोका बोकेर लगेका
1एक दिन शिमशोन गाजामा गए, र त्‍यहाँ तिनले एउटी वेश्‍यालाई देखे, र रात बिताउनलाई त्‍यसकहाँ गए।
 
 2शिमशोन आएको खबर गाजाका मानिसहरूले पाए, र उनीहरूले तिनलाई घेरे, र त्‍यस रातभरि सहरको मूल ढोकामा तिनलाई ढुकिबसे। राती उनीहरूले केही गरेनन्, किनभने उनीहरूले आपसमा भने, “बिहान हामी तिनलाई मारौं।”
 
3तर शिमशोन आधारातसम्‍म मात्र ओछ्यानमा पल्‍टिरहे। तब तिनी आधारातमा उठेर सहरको मूल ढोकाका दैला र दुवै खम्‍बा, बार र सबै थोक तिनले उखेले, र ती आफ्‍नो काँधमा हालेर हेब्रोनका सामुन्‍नेको डाँड़ाको टाकुरामा बोकेर लगे।
 
 
दलीलाको विश्‍वासघात
4केही समयपछि शिमशोन सोरेकको बेँसीमा बस्‍ने दलीला नाउँ भएकी एउटी स्‍त्रीसँग प्रेममा फसे। 
 
5पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरू त्‍यस स्‍त्रीलाई भेट गर्नलाई गए र त्‍यसलाई भने, “तिनलाई फकाएर सोध कि केले तिनलाई त्‍यो ठूलो बल दिन्‍छ, र कसरी हामी तिनलाई काबूमा पारेर बाँधी तिनलाई कैद गर्न सक्‍छौं। हामी हरेकबाट तिमीले चाँदीका एघार-एघार सय सिक्‍का पाउनेछ्यौ।”
 
6यसैले दलीलाले शिमशोनलाई भनी, “मलाई भन्‍नुहोस्, तपाईंको महाबल केमा छ, र तपाईंलाई कसरी बाँधेर कैद गर्न सकिन्‍छ?”
 
7शिमशोनले जवाफ दिए, “यदि मलाई कसैले धनुका सात वटा नसुकेका ताजा ताँदाले बाँध्‍यो भने म अरू मानिसजस्‍तै निर्बल भइहाल्‍नेछु।”
 
8तब पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरूले धनुका सात वटा नसुकेका ताजा ताँदा त्‍यसलाई ल्‍याइदिए, र दलीलाले तिनलाई बाँधी।
 
 9त्‍यसले आफ्‍नो भित्री कोठामा मानिसहरू लुकाइराखेकी थिई, र त्‍यसले कराएर तिनलाई भनी, “शिमशोन, पलिश्‍तीहरू तपाईंमाथि आइलागे है।” तर तिनले ताँदाहरू आगोमा परेका सनपाटका धागाहरूजस्‍तै छिनाइदिए, र तिनका बलको भेद जानिएन।
 
10तब दलीलाले शिमशोनलाई भनी, “तपाईंले त मलाई बेवकूफ तुल्‍याउनुभयो र मलाई झूट बोल्‍नुभयो। यस पल्‍ट भन्‍नुहोस्, तपाईंलाई कसरी बाँध्‍न सकिन्‍छ?”
 
11तिनले त्‍यसलाई भने, “यदि कसैले मलाई कहिल्‍यै नचलाएका नयाँ डोरीहरूले कसेर बाँध्‍यो भने म अरू मानिसजस्‍तै निर्बल भइहाल्‍नेछु।”
 
12यसैले दलीलाले नयाँ डोरीहरू ल्‍याएर तिनलाई बाँधी। त्‍यस बेला पनि मानिसहरू भित्री कोठामा लुकिबसेका थिए। तब त्‍यसले कराएर भनी, “शिमशोन, पलिश्‍तीहरू तपाईंमाथि आइलागे है।” तर तिनले आफ्‍ना पाखुराका डोरीहरू धागोजस्‍तै चुँड़ाइदिए।
 
13फेरि दलीलाले तिनलाई भनी, “तपाईंले त अझै पनि मलाई बेवकूफ तुल्‍याइराख्‍नुभएको छ र मलाई झूट बोल्‍दैहुनुहुन्‍छ। भन्‍नुहोस्, तपाईंलाई कसरी बाँध्‍न सकिन्‍छ?”
तिनले भने, “मेरा कपालका सात वटा लट्टालाई तानमा बुनेर कीलाले कसेर राख्‍यौ भने म अरू मानिसजस्‍तै निर्बल भइहाल्‍नेछु।”
 
14यसैले तिनी सुत्‍दा त्‍यसले तिनको कपालका ती सात वटा लट्टालाई तानमा बुनेर कीलाले कसेर राखी। अनि फेरि त्‍यसले कराएर भनी, “शिमशोन, पलिश्‍तीहरू तपाईंमाथि आइलागे है।” तिनी निद्राबाट जागे, र तानसमेत कीला उखेलिदिए।
 
15तब त्‍यसले तिनलाई भनी, “तपाईं मलाई प्रेम गर्नुहुन्‍छ भनी कसरी भन्‍नुहुन्‍छ, जब कि तपाईं मलाई आफ्‍नो कुरा बताउनुहुन्‍न? यो तेस्रो पल्‍ट पनि तपाईंले मलाई बेवकूफ तुल्‍याउनुभयो र तपाईंको महाबल केले दिन्‍छ भनी अझ बताउनुभएको छैन।”
 
 16यसरी त्‍यसले तिनलाई यी कुराले दिनहुँ पिरोली र हैरान पारी।
 
17यसकारण आफ्‍नो गुप्‍त कुरा तिनले त्‍यसलाई भनिदिए। तिनले भने, “मेरो कपालमा कहिल्‍यै छुरा लागेको छैन, किनभने जन्‍मैदेखि परमेश्‍वरको निम्‍ति अलग गरिएको म एक नाजिरी हुँ। यदि मेरो कपाल खौरियो भने मेरो बल मबाट गइहाल्‍नेछ, र म अरू मानिसजस्‍तै निर्बल हुनेछु।”
 
18तिनले सबै गुप्‍त कुरा बताएका हुन्‌ भनेर जब दलीलाले थाहा पाई, तब त्‍यसले पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरूलाई डाकिपठाई, र भनी, “झट्टै आउनुहोस्, तिनले मलाई आफ्‍ना गुप्‍त कुरा बताएका छन्‌।” यसैले पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरू आए, र आफ्‍ना साथमा चाँदी पनि ल्‍याए। 
 
19त्‍यसले शिमशोनलाई आफ्‍नो काखमा सुताई, र एक जना मान्‍छेलाई बोलाएर सातै वटा लट्टा खौरिन लगाई। यसरी दलीलाले शिमशोनलाई काबूमा पार्न लागी अनि तिनको बल हट्‌यो।
 
20तब त्‍यसले कराएर भनी, “शिमशोन, पलिश्‍तीहरू तपाईंमाथि आइलागे है।”
तिनी आफ्‍नो निद्राबाट जागे, र भने, “म सधैँझैँ आफैलाई मुक्त गर्नेछु।” तर परमेश्‍वरले तिनलाई छोड़िसक्‍नुभएको छ भनी तिनलाई थाहा थिएन।
 
21तब पलिश्‍तीहरूले तिनलाई पक्रे, र तिनका आँखा निकालिदिए, र गाजामा ल्‍याए। त्‍यहाँ उनीहरूले तिनलाई काँसाका साङ्‌लाहरूले बाँधे, र झ्‍यालखानमा जाँतो पिँध्‍न लाए। 
 
22तर तिनको कपाल खौरिएपछि फेरि बढ्‌न लाग्‍यो।
 
 
शिमशोनको मृत्‍यु
23पलिश्‍तीहरूका मुखियाहरू आफ्‍नो देवता दागोनको निम्‍ति एउटा ठूलो बलिदान चढ़ाउनलाई र त्‍यसको अगि खुशी मनाउन भेला भए। उनीहरूले भने, “हाम्रा देवताले हाम्रो शत्रु शिमशोनलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुभयो।”
 
24मानिसहरूले जब शिमशोनलाई देखे तब कराउँदै आफ्‍नो देवताको स्‍तुति यसरी गर्न लागे,
“हाम्रा देवताले हाम्रो शत्रु,
हाम्रो देशको अभिशाप,
लाशले हाम्रो देश भर्नेलाई
हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ।”
 
25जब उनीहरू साह्रै आनन्‍दित भए तब उनीहरूले भने, “शिमशोनलाई झिकाओ, र त्‍यसले हामीलाई तमाशा देखाओस्‌।” तब उनीहरूले शिमशोनलाई झ्‍यालखानबाट झिकाए, र तिनले सबैका सामुन्‍ने तमाशा देखाए।
उनीहरूले तिनलाई मूल खम्‍बाहरूका बीचमा उभ्‍याए, 
 
26र शिमशोनले तिनको हात समात्‍ने ठिटालाई भने, “मन्‍दिरलाई अड़ाउने मूल खम्‍बाहरू मलाई छाम्‍न दे, र म त्‍यहाँ अड़ेस लाग्‍नेछु।”
 
 27अब मन्‍दिर पुरुष र स्‍त्रीहरूले खचाखच थियो, र पलिश्‍तीहरूका सबै मुखियाहरू पनि त्‍यहाँ थिए, र तीन हजार जति पुरुष र स्‍त्रीहरू छतमा बसेर शिमशोनको तमाशा हेरिरहेका थिए। 
 
28तब शिमशोनले परमप्रभुलाई पुकारेर भने, “हे परमप्रभु परमेश्‍वर, मलाई याद गर्नुहोस्‌! हे परमेश्‍वर, मलाई अझै एक पल्‍ट मात्र शक्ति दिनुहोस्, र म मेरा दुई आँखाका निम्‍ति यी पलिश्‍तीहरूमाथि एकै चोटि बदला लिन सकूँ।”
 
 29तिनले आफ्‍ना हात मन्‍दिरलाई थामेका ती दुई बीचका मूल खम्‍बामा लगाए, अनि दाहिने हात एउटामा र देब्रे हात अर्कोमा बलियो गरी राखेर, 
 
30तिनले भने, “मलाई पलिश्‍तीहरूसँगै मर्न दिनुहोस्‌।” तब शिमशोनले आफ्‍नो सम्‍पूर्ण शक्ति लगाएर ठेले, र मुखियाहरू र त्‍यसमा भएका सबै मानिसहरूमाथि मन्‍दिर ढल्‍यो। यसरी तिनले आफू मर्दा बाँचेको समयको भन्‍दा धेरै मानिसहरूलाई मारे।
 
31तिनका भाइहरू र तिनका बुबाका सबै परिवार तल गए, र तिनलाई लगेर तिनीहरूले तिनका बुबा मानोहको चिहानमा सोरा र एश्‍तोलको बीचमा तिनलाई गाड़े।
पलिश्‍तीहरूको समयमा शिमशोन बीस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भए।

 

JUDGE - 17:1-13,

न्यायकर्ताहरू 17

मीका र तिनका मूर्तिहरू
1एफ्राइमका पहाड़ी देशमा मीका नाउँ भएका एक जना मानिस थिए। 2तिनले आफ्‍नी आमालाई भने, “तपाईंबाट चोरिएका ती एघार सय चाँदीका सिक्‍का, जसका विषयमा मैले सुन्‍ने गरी तपाईंले ती चोर्नेलाई सराप्‍नुभएको थियो, ती चाँदीका सिक्‍का मसँग छन्‌। मैले ती लगेको थिएँ, र अब म ती तपाईंलाई फर्काइदिँदैछु।”
तिनकी आमाले भनिन्, “हे मेरो छोरो, परमप्रभुले तँलाई आशिष्‌ देऊन्‌।”
3तिनले ती एघार सय चाँदीका सिक्‍का आफ्‍नी आमालाई फर्काइदिएपछि, तिनले भनिन्, “अब म यो मेरो चाँदी मेरो छोराको भलाइको निम्‍ति एउटा खोपिएको प्रतिमा र एउटा ढलौटे मूर्ति बनाउनलाई परमप्रभुमा समर्पण गर्छु।”
4यसरी तिनले ती चाँदी आफ्‍नी आमालाई फर्काइदिए। अनि तिनले दुई सय चाँदीका सिक्‍का लिएर एउटा चाँदीको शिल्‍पकारलाई दिइन्, जसले तीबाट एउटा प्रतिमा र एउटा मूर्ति बनायो, र ती मीकाको घरमा राखिए।
5यी मीका भन्‍ने मानिसको एउटा देवता-थान थियो। तिनले एउटा एपोद र घर-देवताहरू बनाए, र आफ्‍ना छोराहरूमध्‍येको एक जनालाई आफ्‍नो पुरोहित नियुक्त गरे। 6त्‍यस बेला इस्राएलमा कुनै राजा थिएनन्, र हरेक मानिसले आफ्‍नो दृष्‍टिमा जे ठीक लाग्‍थ्‍यो त्‍यही गर्थ्‍यो। 
7अब यहूदाको बेथलेहेमबाट आएका यहूदाका गोत्रको बीचमा बस्‍ने एक जना जवान लेवी थिए। 8तिनी बेथलेहेम सहर छोड़ेर अन्‍त कतै बस्‍नलाई आएका थिए। यात्रा गर्दा तिनी एफ्राइमका पहाड़ी देशमा मीकाको घरमा आइपुगे।
9मीकाले तिनलाई सोधे, “तिमीकहाँबाट आएका हौ?”
तिनले जवाफ दिए, “म यहूदाका बेथलेहेमको एक जना लेवी हुँ, र म एउटा बस्‍ने ठाउँ खोज्‍दैछु।”
10मीकाले तिनलाई भने, “मसँग बस, र मेरा बुबा र पुरोहित होऊ। म तिमीलाई बर्षै पिच्‍छे दश चाँदीका सिक्‍का दिनेछु, र तिमीलाई खान-लाउन पनि दिनेछु।” 11यसकारण ती लेवी मीकासँग बस्‍न राजी भए, र मीकाले तिनलाई आफ्‍ना छोराहरूमध्‍ये एक जनाजस्‍तै गर्थे। 12मीकाले ती लेवीलाई काममा नियुक्त गरे, र ती जवान मानिस तिनका पुरोहित भए, र तिनको घरमा बसे। 13मीकाले भने, “अब म जान्‍दछु कि परमप्रभुले मेरो उन्‍नति गर्नुहुनेछ, किनभने एक लेवी मेरा पुरोहित भएका छन्‌।”

.................................................................................

Micah’s Idols

17 Now a man named Micah from the hill country of Ephraim 2 said to his mother, “The eleven hundred shekels[a] of silver that were taken from you and about which I heard you utter a curse—I have that silver with me; I took it.”

Then his mother said, “The Lord bless you, my son!”

3 When he returned the eleven hundred shekels of silver to his mother, she said, “I solemnly consecrate my silver to the Lord for my son to make an image overlaid with silver. I will give it back to you.”

4 So after he returned the silver to his mother, she took two hundred shekels[b] of silver and gave them to a silversmith, who used them to make the idol. And it was put in Micah’s house.

5 Now this man Micah had a shrine, and he made an ephod and some household gods and installed one of his sons as his priest. 6 In those days Israel had no king; everyone did as they saw fit.

7 A young Levite from Bethlehem in Judah, who had been living within the clan of Judah, 8 left that town in search of some other place to stay. On his way[c] he came to Micah’s house in the hill country of Ephraim.

9 Micah asked him, “Where are you from?”

“I’m a Levite from Bethlehem in Judah,” he said, “and I’m looking for a place to stay.”

10 Then Micah said to him, “Live with me and be my father and priest, and I’ll give you ten shekels[d] of silver a year, your clothes and your food.” 11 So the Levite agreed to live with him, and the young man became like one of his sons to him. 12 Then Micah installed the Levite, and the young man became his priest and lived in his house. 13 And Micah said, “Now I know that the Lord will be good to me, since this Levite has become my priest.”

...............................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 17

मीका र तिनका मूर्तिहरू
1एफ्राइमका पहाड़ी देशमा मीका नाउँ भएका एक जना मानिस थिए।
 
 2तिनले आफ्‍नी आमालाई भने, “तपाईंबाट चोरिएका ती एघार सय चाँदीका सिक्‍का, जसका विषयमा मैले सुन्‍ने गरी तपाईंले ती चोर्नेलाई सराप्‍नुभएको थियो, ती चाँदीका सिक्‍का मसँग छन्‌। मैले ती लगेको थिएँ, र अब म ती तपाईंलाई फर्काइदिँदैछु।”
तिनकी आमाले भनिन्, “हे मेरो छोरो, परमप्रभुले तँलाई आशिष्‌ देऊन्‌।”
 
3तिनले ती एघार सय चाँदीका सिक्‍का आफ्‍नी आमालाई फर्काइदिएपछि, तिनले भनिन्, “अब म यो मेरो चाँदी मेरो छोराको भलाइको निम्‍ति एउटा खोपिएको प्रतिमा र एउटा ढलौटे मूर्ति बनाउनलाई परमप्रभुमा समर्पण गर्छु।”
 
4यसरी तिनले ती चाँदी आफ्‍नी आमालाई फर्काइदिए। अनि तिनले दुई सय चाँदीका सिक्‍का लिएर एउटा चाँदीको शिल्‍पकारलाई दिइन्, जसले तीबाट एउटा प्रतिमा र एउटा मूर्ति बनायो, र ती मीकाको घरमा राखिए।
 
5यी मीका भन्‍ने मानिसको एउटा देवता-थान थियो। तिनले एउटा एपोद र घर-देवताहरू बनाए, र आफ्‍ना छोराहरूमध्‍येको एक जनालाई आफ्‍नो पुरोहित नियुक्त गरे। 
 
6त्‍यस बेला इस्राएलमा कुनै राजा थिएनन्, र हरेक मानिसले आफ्‍नो दृष्‍टिमा जे ठीक लाग्‍थ्‍यो त्‍यही गर्थ्‍यो। 
 
7अब यहूदाको बेथलेहेमबाट आएका यहूदाका गोत्रको बीचमा बस्‍ने एक जना जवान लेवी थिए। 
 
8तिनी बेथलेहेम सहर छोड़ेर अन्‍त कतै बस्‍नलाई आएका थिए। यात्रा गर्दा तिनी एफ्राइमका पहाड़ी देशमा मीकाको घरमा आइपुगे।
 
9मीकाले तिनलाई सोधे, “तिमीकहाँबाट आएका हौ?”
तिनले जवाफ दिए, “म यहूदाका बेथलेहेमको एक जना लेवी हुँ, र म एउटा बस्‍ने ठाउँ खोज्‍दैछु।”
 
10मीकाले तिनलाई भने, “मसँग बस, र मेरा बुबा र पुरोहित होऊ। म तिमीलाई बर्षै पिच्‍छे दश चाँदीका सिक्‍का दिनेछु, र तिमीलाई खान-लाउन पनि दिनेछु।” 
 
11यसकारण ती लेवी मीकासँग बस्‍न राजी भए, र मीकाले तिनलाई आफ्‍ना छोराहरूमध्‍ये एक जनाजस्‍तै गर्थे। 
 
12मीकाले ती लेवीलाई काममा नियुक्त गरे, र ती जवान मानिस तिनका पुरोहित भए, र तिनको घरमा बसे।
 
 13मीकाले भने, “अब म जान्‍दछु कि परमप्रभुले मेरो उन्‍नति गर्नुहुनेछ, किनभने एक लेवी मेरा पुरोहित भएका छन्‌।”

 

JUDGE -18:1-31,

न्यायकर्ताहरू 18

दानवंशीहरूले अधिकार गर्ने जग्गा खोजेका
1त्‍यस बेला इस्राएलमा कुनै राजा थिएनन्‌। दानवंशीहरूले कुनै इलाका अधिकार गर्ने मौका हेर्दैथिए, किनभने इस्राएलका कुलहरूलाई दिइएका इलाकाहरूमा तिनीहरूले अधिकार गर्न पाएका थिएनन्‌। 2यसकारण दानवंशीहरूले पाँच जना योद्धाहरूलाई सोरा र एश्‍तोलबाट पठाए। यी मानिसहरूले तिनीहरूका सबै वंशको प्रतिनिधित्‍व गर्थे। तिनीहरूले यिनीहरूलाई भने, “जाओ, देशको पत्ता लाओ।”
तिनीहरू एफ्राइमको पहाड़ी देशमा मीकाको घरमा आइपुगे, र त्‍यो रात त्‍यहीँ बिताए। 3जब तिनीहरू त्‍यहाँ मीकाको घरमा थिए, तब तिनीहरूले ती जवान लेवीको बोली चिने। तिनीहरूले तिनीतिर फर्केर भने, “तिमीलाई कसले यहाँ ल्‍यायो? तिमी यहाँ के गरिरहेछौ? यहाँ तिम्रो के काम छ?”
4तिनले भने, “यो त सबै मीकाको काम हो। तिनले मलाई ज्‍यालामा राखेका छन्, र म तिनका पुरोहित भएको छु।”
5तिनीहरूले तिनलाई भने, “त्‍यसो भए, हाम्रो निम्‍ति परमेश्‍वरसँग हाम्रो कार्य सफल हुन्‍छ कि हुन्‍न सोधपूछ गर।”
6पुरोहितले जवाफ दिए, “कुशलसित जाओ। तिमीहरूको यात्रालाई परमप्रभुको स्‍वीकृति छ।”
7ती पाँच जना आफ्‍नो बाटो लागे, र लेशमा आइपुगे। तिनीहरूले त्‍यहाँका बासिन्‍दाहरूलाई सीदोनीहरूझैँ शान्‍त र निष्‍फिक्रीसित आफ्‍ना जीवन बिताइरहेका देखे। उनीहरूको देशलाई कुनै अभाव थिएन। यसकारण उनीहरूलाई फलिफाप भएको थियो। उनीहरू सीदोनीहरूदेखि धेरै टाढ़ा थिए, र अरू कोहीसित उनीहरूको सम्‍पर्क थिएन।
8ती पाँच जना मानिसहरू सोरा र एश्‍तोलमा फर्केर आएपछि तिनीहरूका भाइबन्‍धुहरूले तिनीहरूलाई सोधे, “तिमीहरूको खबर कस्‍तो छ?”
9तिनीहरूले भने, “जाऔं त, उनीहरूमाथि चढ़ाइ गरौं! हामीले देखेको त्‍यो देश खूबै सुन्‍दर छ। के तिमीहरू यस विषयमा केही नगरी बियाँलो गरिरहन्‍छौ? अहिले नै हिँड्‌, र त्‍यस देशलाई अधिकार गर। 10जब तिमीहरू त्‍यहाँ पुग्‍नेछौ, तब तिमीहरूले एउटा विस्‍तृत र खुला देशमा निष्‍फिक्रीसित जीवन बिताइरहेको एउटा जातिलाई देख्‍नेछौ। परमेश्‍वरले त्‍यो जग्‍गा तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ— त्‍यो जग्‍गा जहाँ पृथ्‍वीमा पाइने कुनै पनि थोकको अभाव छैन।”
तिनीहरूले मीकाका मूर्तिहरू लुटेका र मूर्तिपूजा सुरु गरेका
11यसकारण सोरा र एश्‍तोलबाट दानको कुलका हतियार भिरेका छ सय मानिसहरू निस्‍के। 12तिनीहरू उक्‍लेर यहूदाको किर्यत-यारीमको पश्‍चिमतिर छाउनी हाले। यसैकारण त्‍यस ठाउँको नाउँ आजसम्‍म महनेह-दान भनिन्‍छ। 13त्‍यहाँबाट तिनीहरू एफ्राइमका पहाड़ी देशतिर लागेर मीकाको घरमा आए।
14तब ती पाँच जना मानिसहरू, जो लेशको वरिपरिका देशको भेद लिन गएका थिए, तिनीहरूले आफ्‍ना भाइबन्‍धुसँग यसो भनेर कुरा गरे, “के यी घरहरूमध्‍ये एउटामा एपोद र घर-देवताहरू, एउटा खोपिएको प्रतिमा र एउटा ढलौटे मूर्ति छन्‌ भनी तिमीहरूलाई थाहा छ? अब कसो गर्नु तिमीलाई थाहा छ।” 15यसैले तिनीहरू मीकाको घरनेर ती जवान लेवीको डेरातिर लागे, र तिनलाई अभिवादन गरे। 16हतियार भिरेका ती छ सय दानवंशीहरू मूल ढोकाको मुखैमा खड़ा भए। 17देशको भेद लिन गएका ती पाँच जना मानिस घरभित्र पसे, अनि प्रतिमा र मूर्ति, एपोद र अरू घर-देवताहरू लिए। त्‍यसै बेला ती पुरोहित ती छ सय मानिसहरूसँग मूल ढोकाको मुखैमा खड़ा भइरहेका थिए।
18ती पाँच जना मानिसहरू मीकाको घरमा पसेर प्रतिमा, मूर्ति, एपोद र अरू घर-देवताहरूलाई लग्‍दा, ती पुरोहितले “के गर्दैछौ?” भनी तिनीहरूलाई सोधे।
19तर तिनीहरूले तिनलाई भने, “चूप लाग, एक शब्‍द पनि नबोल। आएर हाम्रा पुरोहित र बुबा होऊ। एक जना मानिसको घरमा पुरोहित हुनु कि इस्राएलमा एउटा कुल र वंशका पुरोहित हुनु असल हो?” 20यस कुराले ती पुरोहित खुशी भए। तिनले ती एपोद, खोपिएको प्रतिमा र अरू घर-देवताहरू लगे, र त्‍यस दलमा सामेल भए। 21तिनीहरू फर्केर गइहाले, र बालबच्‍चा, गाईबस्‍तुहरू र दामी-दामी सामानहरू अगि लगाएर हिँड़े।
22ती दानवंशीहरू मीकाको घरबाट केही टाढ़ा मात्र पुगेका थिए कि मीकाले आफ्‍ना छिमेकीहरूलाई बोलाएर तिनीहरूलाई खेदेर भेट्टाए। 23उनीहरूले दानवंशीहरूलाई हपारे, र तिनीहरूले फर्केर मीकालाई भने, “तिमीलाई के भयो? हामीसित लड़ाइँ गर्न किन तिमीले मानिसहरूलाई बोलायौ?”
24मीकाले भने, “मैले आफ्‍नो निम्‍ति बनाएका मेरा देवताहरू तिमीहरूले लग्‍यौ। तिमीहरूले मेरा पुरोहितलाई पनि लिएर हिँड्‌यौ। मेरो निम्‍ति केही छोड़ेनौ, र ‘तिमीलाई के भयो?’ भनी कसरी सोध्‍न सक्‍छौ?”
25दानवंशीहरूले तिनलाई भने, “तिम्रो सोर हामीलाई नसुनाऊ। नत्रता केही रिसाहा मानिसहरूले तिमीहरूमाथि आक्रमण गर्नेछन्‌ र तिमी र तिम्रा परिवार खतम हुनेछौ।” 26यति भनेर दानवंशीहरू आफ्‍नो बाटो लागे, अनि मीकाले तिनीहरू आफूभन्‍दा ज्‍यादै बलिया देखेर आफ्‍नो घरतिर लागे।
27यसरी ती पुरोहित र मीकाले आफ्‍नो निम्‍ति बनाएका थोकहरू लिएर तिनीहरू गए, र लेशमाथि चढ़ाइ गरे, जहाँका मानिसहरू शान्‍त थिए, र निष्‍फिक्रीसित बस्‍थे। तिनीहरूले उनीहरूलाई तरवारले प्रहार गरे, र उनीहरूको सहरमा आगो लगाइदिए। 28उनीहरूलाई बचाउने कोही थिएन, किनभने त्‍यो सहर सीदोनदेखि टाढ़ामा थियो, र कसैसित उनीहरूको सम्‍पर्क थिएन। त्‍यो सहर बेथ-रहोबका नजिकको उपत्‍यकामा थियो।
दानवंशीहरूले त्‍यस सहरलाई फेरि बनाए, र त्‍यसमा बसोबास गर्न लागे। 29त्‍यसलाई इस्राएलका छोरा तिनीहरूका पुर्खाको नाउँमा दान राखे। त्‍यसको नाउँ पहिले त लेश थियो। 30दानवंशीहरूले ती मूर्तिहरूलाई स्‍थापन गरे, र इस्राएल जाति कैदमा नलगिएसम्‍म मोशाका छोरा गेर्शोमका छोरा जोनाथन र तिनका छोराहरू दानको कुलका पूजाहारी भए। 31अनि शीलोमा परमेश्‍वरको भवन रहुञ्‍जेल तिनीहरूले मीकाले बनाएका मूर्तिहरूको पूजा गरे।

........................................................................

The Danites Settle in Laish

18 In those days Israel had no king.

And in those days the tribe of the Danites was seeking a place of their own where they might settle, because they had not yet come into an inheritance among the tribes of Israel. 2 So the Danites sent five of their leading men from Zorah and Eshtaol to spy out the land and explore it. These men represented all the Danites. They told them, “Go, explore the land.”

So they entered the hill country of Ephraim and came to the house of Micah, where they spent the night. 3 When they were near Micah’s house, they recognized the voice of the young Levite; so they turned in there and asked him, “Who brought you here? What are you doing in this place? Why are you here?”

4 He told them what Micah had done for him, and said, “He has hired me and I am his priest.”

5 Then they said to him, “Please inquire of God to learn whether our journey will be successful.”

6 The priest answered them, “Go in peace. Your journey has the Lord’s approval.”

7 So the five men left and came to Laish, where they saw that the people were living in safety, like the Sidonians, at peace and secure. And since their land lacked nothing, they were prosperous.[a] Also, they lived a long way from the Sidonians and had no relationship with anyone else.[b]

8 When they returned to Zorah and Eshtaol, their fellow Danites asked them, “How did you find things?”

9 They answered, “Come on, let’s attack them! We have seen the land, and it is very good. Aren’t you going to do something? Don’t hesitate to go there and take it over. 10 When you get there, you will find an unsuspecting people and a spacious land that God has put into your hands, a land that lacks nothing whatever.”

11 Then six hundred men of the Danites, armed for battle, set out from Zorah and Eshtaol. 12 On their way they set up camp near Kiriath Jearim in Judah. This is why the place west of Kiriath Jearim is called Mahaneh Dan[c] to this day. 13 From there they went on to the hill country of Ephraim and came to Micah’s house.

14 Then the five men who had spied out the land of Laish said to their fellow Danites, “Do you know that one of these houses has an ephod, some household gods and an image overlaid with silver? Now you know what to do.” 15 So they turned in there and went to the house of the young Levite at Micah’s place and greeted him. 16 The six hundred Danites, armed for battle, stood at the entrance of the gate. 17 The five men who had spied out the land went inside and took the idol, the ephod and the household gods while the priest and the six hundred armed men stood at the entrance of the gate.

18 When the five men went into Micah’s house and took the idol, the ephod and the household gods, the priest said to them, “What are you doing?”

19 They answered him, “Be quiet! Don’t say a word. Come with us, and be our father and priest. Isn’t it better that you serve a tribe and clan in Israel as priest rather than just one man’s household?” 20 The priest was very pleased. He took the ephod, the household gods and the idol and went along with the people. 21 Putting their little children, their livestock and their possessions in front of them, they turned away and left.

22 When they had gone some distance from Micah’s house, the men who lived near Micah were called together and overtook the Danites. 23 As they shouted after them, the Danites turned and said to Micah, “What’s the matter with you that you called out your men to fight?”

24 He replied, “You took the gods I made, and my priest, and went away. What else do I have? How can you ask, ‘What’s the matter with you?’”

25 The Danites answered, “Don’t argue with us, or some of the men may get angry and attack you, and you and your family will lose your lives.” 26 So the Danites went their way, and Micah, seeing that they were too strong for him, turned around and went back home.

27 Then they took what Micah had made, and his priest, and went on to Laish, against a people at peace and secure. They attacked them with the sword and burned down their city. 28 There was no one to rescue them because they lived a long way from Sidon and had no relationship with anyone else. The city was in a valley near Beth Rehob.

The Danites rebuilt the city and settled there. 29 They named it Dan after their ancestor Dan, who was born to Israel—though the city used to be called Laish. 30 There the Danites set up for themselves the idol, and Jonathan son of Gershom, the son of Moses,[d] and his sons were priests for the tribe of Dan until the time of the captivity of the land. 31 They continued to use the idol Micah had made, all the time the house of God was in Shiloh.

............................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 18

दानवंशीहरूले अधिकार गर्ने जग्गा खोजेका
1त्‍यस बेला इस्राएलमा कुनै राजा थिएनन्‌। दानवंशीहरूले कुनै इलाका अधिकार गर्ने मौका हेर्दैथिए, किनभने इस्राएलका कुलहरूलाई दिइएका इलाकाहरूमा तिनीहरूले अधिकार गर्न पाएका थिएनन्‌।
 
 2यसकारण दानवंशीहरूले पाँच जना योद्धाहरूलाई सोरा र एश्‍तोलबाट पठाए। यी मानिसहरूले तिनीहरूका सबै वंशको प्रतिनिधित्‍व गर्थे। तिनीहरूले यिनीहरूलाई भने, “जाओ, देशको पत्ता लाओ।”
तिनीहरू एफ्राइमको पहाड़ी देशमा मीकाको घरमा आइपुगे, र त्‍यो रात त्‍यहीँ बिताए। 
 
3जब तिनीहरू त्‍यहाँ मीकाको घरमा थिए, तब तिनीहरूले ती जवान लेवीको बोली चिने। तिनीहरूले तिनीतिर फर्केर भने, “तिमीलाई कसले यहाँ ल्‍यायो? तिमी यहाँ के गरिरहेछौ? यहाँ तिम्रो के काम छ?”
 
4तिनले भने, “यो त सबै मीकाको काम हो। तिनले मलाई ज्‍यालामा राखेका छन्, र म तिनका पुरोहित भएको छु।”
 
5तिनीहरूले तिनलाई भने, “त्‍यसो भए, हाम्रो निम्‍ति परमेश्‍वरसँग हाम्रो कार्य सफल हुन्‍छ कि हुन्‍न सोधपूछ गर।”
 
6पुरोहितले जवाफ दिए, “कुशलसित जाओ। तिमीहरूको यात्रालाई परमप्रभुको स्‍वीकृति छ।”
 
7ती पाँच जना आफ्‍नो बाटो लागे, र लेशमा आइपुगे। तिनीहरूले त्‍यहाँका बासिन्‍दाहरूलाई सीदोनीहरूझैँ शान्‍त र निष्‍फिक्रीसित आफ्‍ना जीवन बिताइरहेका देखे। उनीहरूको देशलाई कुनै अभाव थिएन। यसकारण उनीहरूलाई फलिफाप भएको थियो। उनीहरू सीदोनीहरूदेखि धेरै टाढ़ा थिए, र अरू कोहीसित उनीहरूको सम्‍पर्क थिएन।
 
8ती पाँच जना मानिसहरू सोरा र एश्‍तोलमा फर्केर आएपछि तिनीहरूका भाइबन्‍धुहरूले तिनीहरूलाई सोधे, “तिमीहरूको खबर कस्‍तो छ?”
 
9तिनीहरूले भने, “जाऔं त, उनीहरूमाथि चढ़ाइ गरौं! हामीले देखेको त्‍यो देश खूबै सुन्‍दर छ। के तिमीहरू यस विषयमा केही नगरी बियाँलो गरिरहन्‍छौ? अहिले नै हिँड्‌, र त्‍यस देशलाई अधिकार गर। 
 
10जब तिमीहरू त्‍यहाँ पुग्‍नेछौ, तब तिमीहरूले एउटा विस्‍तृत र खुला देशमा निष्‍फिक्रीसित जीवन बिताइरहेको एउटा जातिलाई देख्‍नेछौ। परमेश्‍वरले त्‍यो जग्‍गा तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुभएको छ— त्‍यो जग्‍गा जहाँ पृथ्‍वीमा पाइने कुनै पनि थोकको अभाव छैन।”
 
 
तिनीहरूले मीकाका मूर्तिहरू लुटेका र मूर्तिपूजा सुरु गरेका
11यसकारण सोरा र एश्‍तोलबाट दानको कुलका हतियार भिरेका छ सय मानिसहरू निस्‍के। 
 
12तिनीहरू उक्‍लेर यहूदाको किर्यत-यारीमको पश्‍चिमतिर छाउनी हाले। यसैकारण त्‍यस ठाउँको नाउँ आजसम्‍म महनेह-दान भनिन्‍छ। 
 
13त्‍यहाँबाट तिनीहरू एफ्राइमका पहाड़ी देशतिर लागेर मीकाको घरमा आए।
 
14तब ती पाँच जना मानिसहरू, जो लेशको वरिपरिका देशको भेद लिन गएका थिए, तिनीहरूले आफ्‍ना भाइबन्‍धुसँग यसो भनेर कुरा गरे, “के यी घरहरूमध्‍ये एउटामा एपोद र घर-देवताहरू, एउटा खोपिएको प्रतिमा र एउटा ढलौटे मूर्ति छन्‌ भनी तिमीहरूलाई थाहा छ? अब कसो गर्नु तिमीलाई थाहा छ।”
 
 15यसैले तिनीहरू मीकाको घरनेर ती जवान लेवीको डेरातिर लागे, र तिनलाई अभिवादन गरे। 
 
16हतियार भिरेका ती छ सय दानवंशीहरू मूल ढोकाको मुखैमा खड़ा भए।
 
 17देशको भेद लिन गएका ती पाँच जना मानिस घरभित्र पसे, अनि प्रतिमा र मूर्ति, एपोद र अरू घर-देवताहरू लिए। त्‍यसै बेला ती पुरोहित ती छ सय मानिसहरूसँग मूल ढोकाको मुखैमा खड़ा भइरहेका थिए।
 
18ती पाँच जना मानिसहरू मीकाको घरमा पसेर प्रतिमा, मूर्ति, एपोद र अरू घर-देवताहरूलाई लग्‍दा, ती पुरोहितले “के गर्दैछौ?” भनी तिनीहरूलाई सोधे।
 
19तर तिनीहरूले तिनलाई भने, “चूप लाग, एक शब्‍द पनि नबोल। आएर हाम्रा पुरोहित र बुबा होऊ। एक जना मानिसको घरमा पुरोहित हुनु कि इस्राएलमा एउटा कुल र वंशका पुरोहित हुनु असल हो?”
 
 20यस कुराले ती पुरोहित खुशी भए। तिनले ती एपोद, खोपिएको प्रतिमा र अरू घर-देवताहरू लगे, र त्‍यस दलमा सामेल भए। 
 
21तिनीहरू फर्केर गइहाले, र बालबच्‍चा, गाईबस्‍तुहरू र दामी-दामी सामानहरू अगि लगाएर हिँड़े।
 
22ती दानवंशीहरू मीकाको घरबाट केही टाढ़ा मात्र पुगेका थिए कि मीकाले आफ्‍ना छिमेकीहरूलाई बोलाएर तिनीहरूलाई खेदेर भेट्टाए। 
 
23उनीहरूले दानवंशीहरूलाई हपारे, र तिनीहरूले फर्केर मीकालाई भने, “तिमीलाई के भयो? हामीसित लड़ाइँ गर्न किन तिमीले मानिसहरूलाई बोलायौ?”
 
24मीकाले भने, “मैले आफ्‍नो निम्‍ति बनाएका मेरा देवताहरू तिमीहरूले लग्‍यौ। तिमीहरूले मेरा पुरोहितलाई पनि लिएर हिँड्‌यौ। मेरो निम्‍ति केही छोड़ेनौ, र ‘तिमीलाई के भयो?’ भनी कसरी सोध्‍न सक्‍छौ?”
 
25दानवंशीहरूले तिनलाई भने, “तिम्रो सोर हामीलाई नसुनाऊ। नत्रता केही रिसाहा मानिसहरूले तिमीहरूमाथि आक्रमण गर्नेछन्‌ र तिमी र तिम्रा परिवार खतम हुनेछौ।”
 
 26यति भनेर दानवंशीहरू आफ्‍नो बाटो लागे, अनि मीकाले तिनीहरू आफूभन्‍दा ज्‍यादै बलिया देखेर आफ्‍नो घरतिर लागे।
 
27यसरी ती पुरोहित र मीकाले आफ्‍नो निम्‍ति बनाएका थोकहरू लिएर तिनीहरू गए, र लेशमाथि चढ़ाइ गरे, जहाँका मानिसहरू शान्‍त थिए, र निष्‍फिक्रीसित बस्‍थे। तिनीहरूले उनीहरूलाई तरवारले प्रहार गरे, र उनीहरूको सहरमा आगो लगाइदिए। 
 
28उनीहरूलाई बचाउने कोही थिएन, किनभने त्‍यो सहर सीदोनदेखि टाढ़ामा थियो, र कसैसित उनीहरूको सम्‍पर्क थिएन। त्‍यो सहर बेथ-रहोबका नजिकको उपत्‍यकामा थियो।
दानवंशीहरूले त्‍यस सहरलाई फेरि बनाए, र त्‍यसमा बसोबास गर्न लागे। 
 
29त्‍यसलाई इस्राएलका छोरा तिनीहरूका पुर्खाको नाउँमा दान राखे। त्‍यसको नाउँ पहिले त लेश थियो।
 
 30दानवंशीहरूले ती मूर्तिहरूलाई स्‍थापन गरे, र इस्राएल जाति कैदमा नलगिएसम्‍म मोशाका छोरा गेर्शोमका छोरा जोनाथन र तिनका छोराहरू दानको कुलका पूजाहारी भए। 
 
31अनि शीलोमा परमेश्‍वरको भवन रहुञ्‍जेल तिनीहरूले मीकाले बनाएका मूर्तिहरूको पूजा गरे।

 

JUDGE - 19:1-30,

न्यायकर्ताहरू 19

गिबामा भएको अत्याचार
1त्‍यस बेला इस्राएलमा कुनै राजा थिएनन्‌। एफ्राइमको पहाड़ी देशको भित्री भागमा एउटा लेवी बस्‍थे, जसले यहूदाको बेथलेहेमबाट एउटी उपपत्‍नी आफ्‍नो निम्‍ति ल्‍याएका थिए। 2तर त्‍यो आफ्‍ना पतिप्रति अविश्‍वासी भई, र तिनलाई छोड़ेर त्‍यो आफ्‍ना बुबाको घर यहूदाको बेथलेहेममा गएकी थिई। जब त्‍यो त्‍यहाँ बसेकी चार महिना भइसकेको थियो, 3तब त्‍यसका पति आफ्‍ना नोकर र दुई वटा गधा लिएर त्‍यसलाई मनाएर फर्काइल्‍याउन हिँड़े। त्‍यस केटीले तिनलाई आफ्‍ना बुबाको घरमा ल्‍याई, र त्‍यसका बुबाचाहिँले तिनलाई देख्‍दा स्‍वागत गरे। 4त्‍यस केटीका बुबा, तिनका ससुराले तिनलाई जिद्दी गर्दा तिनी उनीसँग त्‍यहाँ तीन दिन बसे। तिनी बसेको बेलामा तिनको खूबै राम्रो सत्‍कार भयो।
5चौथो दिन तिनीहरू सखारै उठे, र बिदा हुनलाई तयार भए, तर केटीका बुबाले आफ्‍नो जुवाइँलाई भने, “जानुभन्‍दा पहिले केही खाऊ।” 6यसैले तिनीहरू दुवै बसे र एकैसाथ खानपान गरे। तब केटीका बुबाले भने, “एक रात अझै बसेर रमाइलो गर।” 7जब तिनी जानलाई उठे तब तिनका ससुराले तिनलाई बस्‍ने आग्रह गरे, र तिनी अझै एक रात बसे। 8पाँचौँ दिन तिनी बिदा हुनलाई बिहानै उठे। तर केटीका बुबाले भने, “पहिले केही खाऊ।” यसैले तिनीहरू दिउँसो अबेरसम्‍मै एकसाथ खाँदै र पिउँदै अल्‍मलिरहे।
9तब ती मानिस आफ्‍नी उपपत्‍नी र नोकरसँग जानलाई उठे। तर तिनका ससुराले भने, “हेर त, साँझ हुनै लाग्‍यो। आजको रात यहीँ बिताएर दिल खुश पार, र भोलि बिहानै उठेर घरतिर लाग।” 10तर ती मानिस त्‍यो रात बस्‍न मानेनन्‌। तिनी उठेर हिँड़िहाले, र आफ्‍ना भारी लादेका दुई गधा र आफ्‍नी उपपत्‍नीसँग यबूस, अर्थात्‌ यरूशलेमतिर गए।
11जब तिनीहरू यबूसको नजिकै आइपुगे तब दिन धेरै ढल्‍किसकेको थियो, र नोकरले आफ्‍ना मालिकलाई भन्‍यो, “अब गएर यबूसीहरूको यस सहरमा रात बिताऔं।”
12तर त्‍यसका मालिकले त्‍यसलाई भने, “होइन, इस्राएलीहरू नभएको यस परदेशी ठाउँमा नजाऔं। बरु हामी गिबामा जाऔं।” 13तिनले फेरि भने, “आओ, गिबा वा रामासम्‍म पुग्‍न प्रयत्‍न गरौं, र त्‍यहाँ रात बिताऔं।” 14यसरी तिनीहरू अगि बढ़े, र झमक्‍क रात परिहाल्‍यो। त्‍यस बेला तिनीहरू बेन्‍यामीनका गिबाको नजिकै थिए। 15तिनीहरू त्‍यहीँ रात बिताउनलाई पसे, र गएर सहरको चोकमा बसे। तर कसैले पनि तिनीहरूलाई वास दिनलाई आफ्‍नो घरमा लगेनन्‌।
16यसै बीचमा एक जना बूढ़ा मानिस आफ्‍नो खेतको कामबाट बेलुकी घर फर्किरहेको थियो। उनी एफ्राइमको पहाड़ी देशका थिए, तर गिबामा बस्‍थे, जहाँका मानिसहरू बेन्‍यामीनी थिए। 17उनले यसो मास्‍तिर हेरे, र सहरको चोकमा ती यात्रीलाई देखे, र तिनलाई कहाँबाट आएका र कहाँ जाने हो भनी सोधे।
18तिनले जवाफ दिए, “हामी यहूदाको बेथलेहेमबाट एफ्राइमको पहाड़ी देशको भित्री भागतिर यात्रा गरिरहेका छौं। म त्‍यहीँकै हुँ। म यहूदाको बेथलेहेममा गएको थिएँ, र प्रभुको घरमा फर्किरहेछु। तर कसैले मलाई आफ्‍नो घरमा लगेको छैन। 19मसित गधाका निम्‍ति पराल र दाना छन्‌। तपाईंका सेवकहरू, अर्थात्‌ मेरो आफ्‍नो र यस केटी र यस नोकरको निम्‍ति खानेकुरा र दाखमद्य छन्‌। हामीलाई चाहिने कुरा हामीसितै छन्, महाशय।”
20ती बूढ़ा मानिसले भने, “मेरो घरमा आउनुहोस्, तपाईंहरूलाई चाहिने सबै कुरा म दिनेछु। तपाईंहरूले चोकमा रात बिताउनुपर्दैन।” 21तब तिनलाई उनले घरभित्र लगे र गधालाई दाना-पानी दिए। तिनीहरूले आफ्‍ना खुट्टा धोए र खानपान गरे।
22जब तिनीहरू यसरी खुशी मनाइरहेका थिए, तब त्‍यस सहरका कतिपय बदमाशहरूले त्‍यो घर घेरे, र घरको ढोकामा धक्‍का दिँदै र त्‍यस घरका धनीलाई कराउँदै यसो भने, “तेरो घरमा पसेको त्‍यस मानिसलाई बाहिर निकाल्‌। हामी त्‍यससँग सहवास गर्न चाहन्‍छौं।” 
23त्‍यस घरका धनीले बाहिर उनीहरूकहाँ निस्‍केर भने, “होइन, मेरा मित्र हो, यस्‍तो दुष्‍ट काम नगर। यी मानिस त मेरा अतिथि हुन्, यस्‍तो अत्‍याचार नगर। 24यहाँ मेरी कन्‍ये-छोरी र यी मानिसकी उपपत्‍नी छन्‌। म तिनीहरूलाई तिमीहरूकहाँ ल्‍याउनेछु। तिनीहरूमाथि बलात्‍कार गर, र तिमीहरूलाई जे मन लाग्‍छ गर। तर यी मानिसमाथि यस्‍तो अत्‍याचार नगर।”
25तर ती मानिसहरूले उनको कुरा सुन्‍दैसुनेनन्‌। यसैले ती यात्रीले आफ्‍नी उपपत्‍नीलाई लिएर उनीहरूकहाँ पठाइदिए। उनीहरूले त्‍यससँग त्‍यस रातभरि बिहान नहोउञ्‍जेलसम्‍म सहवास गरे, र त्‍यसलाई अत्‍याचार गरे, अनि बिहान भएपछि उनीहरूले त्‍यसलाई जान दिए। 26त्‍यो केटी मिरमिरे उज्‍यालोमा आई र आफ्‍ना स्‍वामी भएको घरको ढोकामा लड़ी, र उज्‍यालो नभएसम्‍म त्‍यहीँ लड़िरही।
27त्‍यस स्‍त्रीका पति बिहानै उठे, र आफ्‍नो यात्रामा जानलाई घरको ढोका खोले। र तिनले आफ्‍नी उपपत्‍नीलाई सङ्घारमा आफ्‍ना हात पसारेर लड़िरहेकी देखे। 28तिनले त्‍यसलाई भने, “उठ, हामी जाऔं।” तर तिनले केही जवाफ पाएनन्‌। तिनले त्‍यसलाई उठाएर गधामाथि राखे र घरतिर लागे।
29जब तिनी घरमा आइपुगे तब तिनले एउटा छुरी लिएर आफ्‍नी उपपत्‍नीलाई टुक्रा-टुक्रा पारेर बाह्र टुक्रा काटे, अनि इस्राएलका चारैतिर पठाइदिए।  30यो देख्‍ने प्रत्‍येकले भने, “इस्राएलीहरू मिश्रदेशबाट आएको बेलादेखि आजको दिनसम्‍म यस्‍तो कहिल्‍यै भएको छैन। त्‍यो आफै विचार गर, के गर्नुपर्छ हामीलाई भन।”

.............................................................

A Levite and His Concubine

19 In those days Israel had no king.

Now a Levite who lived in a remote area in the hill country of Ephraim took a concubine from Bethlehem in Judah. 2 But she was unfaithful to him. She left him and went back to her parents’ home in Bethlehem, Judah. After she had been there four months, 3 her husband went to her to persuade her to return. He had with him his servant and two donkeys. She took him into her parents’ home, and when her father saw him, he gladly welcomed him. 4 His father-in-law, the woman’s father, prevailed on him to stay; so he remained with him three days, eating and drinking, and sleeping there.

5 On the fourth day they got up early and he prepared to leave, but the woman’s father said to his son-in-law, “Refresh yourself with something to eat; then you can go.” 6 So the two of them sat down to eat and drink together. Afterward the woman’s father said, “Please stay tonight and enjoy yourself.” 7 And when the man got up to go, his father-in-law persuaded him, so he stayed there that night. 8 On the morning of the fifth day, when he rose to go, the woman’s father said, “Refresh yourself. Wait till afternoon!” So the two of them ate together.

9 Then when the man, with his concubine and his servant, got up to leave, his father-in-law, the woman’s father, said, “Now look, it’s almost evening. Spend the night here; the day is nearly over. Stay and enjoy yourself. Early tomorrow morning you can get up and be on your way home.” 10 But, unwilling to stay another night, the man left and went toward Jebus (that is, Jerusalem), with his two saddled donkeys and his concubine.

11 When they were near Jebus and the day was almost gone, the servant said to his master, “Come, let’s stop at this city of the Jebusites and spend the night.”

12 His master replied, “No. We won’t go into any city whose people are not Israelites. We will go on to Gibeah.” 13 He added, “Come, let’s try to reach Gibeah or Ramah and spend the night in one of those places.” 14 So they went on, and the sun set as they neared Gibeah in Benjamin. 15 There they stopped to spend the night. They went and sat in the city square, but no one took them in for the night.

16 That evening an old man from the hill country of Ephraim, who was living in Gibeah (the inhabitants of the place were Benjamites), came in from his work in the fields. 17 When he looked and saw the traveler in the city square, the old man asked, “Where are you going? Where did you come from?”

18 He answered, “We are on our way from Bethlehem in Judah to a remote area in the hill country of Ephraim where I live. I have been to Bethlehem in Judah and now I am going to the house of the Lord.[a] No one has taken me in for the night. 19 We have both straw and fodder for our donkeys and bread and wine for ourselves your servants—me, the woman and the young man with us. We don’t need anything.”

20 “You are welcome at my house,” the old man said. “Let me supply whatever you need. Only don’t spend the night in the square.” 21 So he took him into his house and fed his donkeys. After they had washed their feet, they had something to eat and drink.

22 While they were enjoying themselves, some of the wicked men of the city surrounded the house. Pounding on the door, they shouted to the old man who owned the house, “Bring out the man who came to your house so we can have sex with him.”

23 The owner of the house went outside and said to them, “No, my friends, don’t be so vile. Since this man is my guest, don’t do this outrageous thing. 24 Look, here is my virgin daughter, and his concubine. I will bring them out to you now, and you can use them and do to them whatever you wish. But as for this man, don’t do such an outrageous thing.”

25 But the men would not listen to him. So the man took his concubine and sent her outside to them, and they raped her and abused her throughout the night, and at dawn they let her go. 26 At daybreak the woman went back to the house where her master was staying, fell down at the door and lay there until daylight.

27 When her master got up in the morning and opened the door of the house and stepped out to continue on his way, there lay his concubine, fallen in the doorway of the house, with her hands on the threshold. 28 He said to her, “Get up; let’s go.” But there was no answer. Then the man put her on his donkey and set out for home.

29 When he reached home, he took a knife and cut up his concubine, limb by limb, into twelve parts and sent them into all the areas of Israel. 30 Everyone who saw it was saying to one another, “Such a thing has never been seen or done, not since the day the Israelites came up out of Egypt. Just imagine! We must do something! So speak up!”

.............................................................

...ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 19

गिबामा भएको अत्याचार
1त्‍यस बेला इस्राएलमा कुनै राजा थिएनन्‌। एफ्राइमको पहाड़ी देशको भित्री भागमा एउटा लेवी बस्‍थे, जसले यहूदाको बेथलेहेमबाट एउटी उपपत्‍नी आफ्‍नो निम्‍ति ल्‍याएका थिए। 
 
2तर त्‍यो आफ्‍ना पतिप्रति अविश्‍वासी भई, र तिनलाई छोड़ेर त्‍यो आफ्‍ना बुबाको घर यहूदाको बेथलेहेममा गएकी थिई। जब त्‍यो त्‍यहाँ बसेकी चार महिना भइसकेको थियो, 
 
3तब त्‍यसका पति आफ्‍ना नोकर र दुई वटा गधा लिएर त्‍यसलाई मनाएर फर्काइल्‍याउन हिँड़े। त्‍यस केटीले तिनलाई आफ्‍ना बुबाको घरमा ल्‍याई, र त्‍यसका बुबाचाहिँले तिनलाई देख्‍दा स्‍वागत गरे।
 
 4त्‍यस केटीका बुबा, तिनका ससुराले तिनलाई जिद्दी गर्दा तिनी उनीसँग त्‍यहाँ तीन दिन बसे। तिनी बसेको बेलामा तिनको खूबै राम्रो सत्‍कार भयो।
 
5चौथो दिन तिनीहरू सखारै उठे, र बिदा हुनलाई तयार भए, तर केटीका बुबाले आफ्‍नो जुवाइँलाई भने, “जानुभन्‍दा पहिले केही खाऊ।” 
 
6यसैले तिनीहरू दुवै बसे र एकैसाथ खानपान गरे। तब केटीका बुबाले भने, “एक रात अझै बसेर रमाइलो गर।” 
 
7जब तिनी जानलाई उठे तब तिनका ससुराले तिनलाई बस्‍ने आग्रह गरे, र तिनी अझै एक रात बसे। 
 
8पाँचौँ दिन तिनी बिदा हुनलाई बिहानै उठे। तर केटीका बुबाले भने, “पहिले केही खाऊ।” यसैले तिनीहरू दिउँसो अबेरसम्‍मै एकसाथ खाँदै र पिउँदै अल्‍मलिरहे।
 
9तब ती मानिस आफ्‍नी उपपत्‍नी र नोकरसँग जानलाई उठे। तर तिनका ससुराले भने, “हेर त, साँझ हुनै लाग्‍यो। आजको रात यहीँ बिताएर दिल खुश पार, र भोलि बिहानै उठेर घरतिर लाग।” 
 
10तर ती मानिस त्‍यो रात बस्‍न मानेनन्‌। तिनी उठेर हिँड़िहाले, र आफ्‍ना भारी लादेका दुई गधा र आफ्‍नी उपपत्‍नीसँग यबूस, अर्थात्‌ यरूशलेमतिर गए।
 
11जब तिनीहरू यबूसको नजिकै आइपुगे तब दिन धेरै ढल्‍किसकेको थियो, र नोकरले आफ्‍ना मालिकलाई भन्‍यो, “अब गएर यबूसीहरूको यस सहरमा रात बिताऔं।”
 
12तर त्‍यसका मालिकले त्‍यसलाई भने, “होइन, इस्राएलीहरू नभएको यस परदेशी ठाउँमा नजाऔं। बरु हामी गिबामा जाऔं।” 
 
13तिनले फेरि भने, “आओ, गिबा वा रामासम्‍म पुग्‍न प्रयत्‍न गरौं, र त्‍यहाँ रात बिताऔं।” 
 
14यसरी तिनीहरू अगि बढ़े, र झमक्‍क रात परिहाल्‍यो। त्‍यस बेला तिनीहरू बेन्‍यामीनका गिबाको नजिकै थिए।
 
 15तिनीहरू त्‍यहीँ रात बिताउनलाई पसे, र गएर सहरको चोकमा बसे। तर कसैले पनि तिनीहरूलाई वास दिनलाई आफ्‍नो घरमा लगेनन्‌।
 
16यसै बीचमा एक जना बूढ़ा मानिस आफ्‍नो खेतको कामबाट बेलुकी घर फर्किरहेको थियो। उनी एफ्राइमको पहाड़ी देशका थिए, तर गिबामा बस्‍थे, जहाँका मानिसहरू बेन्‍यामीनी थिए।
 
 17उनले यसो मास्‍तिर हेरे, र सहरको चोकमा ती यात्रीलाई देखे, र तिनलाई कहाँबाट आएका र कहाँ जाने हो भनी सोधे।
 
18तिनले जवाफ दिए, “हामी यहूदाको बेथलेहेमबाट एफ्राइमको पहाड़ी देशको भित्री भागतिर यात्रा गरिरहेका छौं। म त्‍यहीँकै हुँ। म यहूदाको बेथलेहेममा गएको थिएँ, र प्रभुको घरमा फर्किरहेछु। तर कसैले मलाई आफ्‍नो घरमा लगेको छैन।
 
 19मसित गधाका निम्‍ति पराल र दाना छन्‌। तपाईंका सेवकहरू, अर्थात्‌ मेरो आफ्‍नो र यस केटी र यस नोकरको निम्‍ति खानेकुरा र दाखमद्य छन्‌। हामीलाई चाहिने कुरा हामीसितै छन्, महाशय।”
 
20ती बूढ़ा मानिसले भने, “मेरो घरमा आउनुहोस्, तपाईंहरूलाई चाहिने सबै कुरा म दिनेछु। तपाईंहरूले चोकमा रात बिताउनुपर्दैन।”
 
 21तब तिनलाई उनले घरभित्र लगे र गधालाई दाना-पानी दिए। तिनीहरूले आफ्‍ना खुट्टा धोए र खानपान गरे।
 
22जब तिनीहरू यसरी खुशी मनाइरहेका थिए, तब त्‍यस सहरका कतिपय बदमाशहरूले त्‍यो घर घेरे, र घरको ढोकामा धक्‍का दिँदै र त्‍यस घरका धनीलाई कराउँदै यसो भने, “तेरो घरमा पसेको त्‍यस मानिसलाई बाहिर निकाल्‌। हामी त्‍यससँग सहवास गर्न चाहन्‍छौं।” 
 
23त्‍यस घरका धनीले बाहिर उनीहरूकहाँ निस्‍केर भने, “होइन, मेरा मित्र हो, यस्‍तो दुष्‍ट काम नगर। यी मानिस त मेरा अतिथि हुन्, यस्‍तो अत्‍याचार नगर। 
 
24यहाँ मेरी कन्‍ये-छोरी र यी मानिसकी उपपत्‍नी छन्‌। म तिनीहरूलाई तिमीहरूकहाँ ल्‍याउनेछु। तिनीहरूमाथि बलात्‍कार गर, र तिमीहरूलाई जे मन लाग्‍छ गर। तर यी मानिसमाथि यस्‍तो अत्‍याचार नगर।”
 
25तर ती मानिसहरूले उनको कुरा सुन्‍दैसुनेनन्‌। यसैले ती यात्रीले आफ्‍नी उपपत्‍नीलाई लिएर उनीहरूकहाँ पठाइदिए। उनीहरूले त्‍यससँग त्‍यस रातभरि बिहान नहोउञ्‍जेलसम्‍म सहवास गरे, र त्‍यसलाई अत्‍याचार गरे, अनि बिहान भएपछि उनीहरूले त्‍यसलाई जान दिए। 
 
26त्‍यो केटी मिरमिरे उज्‍यालोमा आई र आफ्‍ना स्‍वामी भएको घरको ढोकामा लड़ी, र उज्‍यालो नभएसम्‍म त्‍यहीँ लड़िरही।
 
27त्‍यस स्‍त्रीका पति बिहानै उठे, र आफ्‍नो यात्रामा जानलाई घरको ढोका खोले। र तिनले आफ्‍नी उपपत्‍नीलाई सङ्घारमा आफ्‍ना हात पसारेर लड़िरहेकी देखे। 
 
28तिनले त्‍यसलाई भने, “उठ, हामी जाऔं।” तर तिनले केही जवाफ पाएनन्‌। तिनले त्‍यसलाई उठाएर गधामाथि राखे र घरतिर लागे।
 
29जब तिनी घरमा आइपुगे तब तिनले एउटा छुरी लिएर आफ्‍नी उपपत्‍नीलाई टुक्रा-टुक्रा पारेर बाह्र टुक्रा काटे, अनि इस्राएलका चारैतिर पठाइदिए। 
 
 30यो देख्‍ने प्रत्‍येकले भने, “इस्राएलीहरू मिश्रदेशबाट आएको बेलादेखि आजको दिनसम्‍म यस्‍तो कहिल्‍यै भएको छैन। त्‍यो आफै विचार गर, के गर्नुपर्छ हामीलाई भन।”

 

JUDGE - 20:1-48,

न्यायकर्ताहरू 20

बेन्यामीनीहरूलाई मारेर यस अत्याचारको बदला लिएको
1तब सबै इस्राएलीहरू, दानदेखि बेर्शेबासम्‍मका जम्‍मै समुदाय, र गिलादबाट पनि एउटै मानिसजस्‍तै गरी आ-आफ्‍नो घरबाट निस्‍के र मिस्‍पामा परमप्रभुको सामुन्‍ने भेला भए। 2इस्राएलका कुलहरूका सबै मानिसका अगुवाहरू, तरवार भिरेका चार लाख योद्धाहरू, परमेश्‍वरका मानिसहरूको सभामा हाजिर भए। 3बेन्‍यामीनीहरूले इस्राएलीहरू मिस्‍पामा गएका छन्‌ भन्‍ने कुरा सुने। “यस्‍तो दुष्‍ट कुरो कसरी भयो” भनी इस्राएलीहरूले सोधे।
4यसकारण त्‍यस मारिएकी स्‍त्रीका पति, ती लेवीले भने, “म र मेरी उपपत्‍नी रात बिताउनलाई बेन्‍यामीनको गिबामा आएका थियौं। 5त्‍यस रात गिबाका नगरवासीहरू मेरो विरुद्धमा खड़ा भए, र मलाई मार्ने विचारले म बसेको घर घेरे, र उनीहरूले मेरी उपपत्‍नीमाथि बलात्‍कार गरे, र त्‍यो मरी। 6मैले त्‍यसको लाश लगेर टुक्रा-टुक्रा पारी काटें, र ती मैले इस्राएलका चारैतिर पठाइदिएँ, किनभने उनीहरूले इस्राएलमा यस्‍तो व्‍यभिचारी र अपमानजनक काम गरेका थिए। 7अब तपाईं सबै इस्राएलीहरू बोल्‍नुहोस्‌ र आफ्‍नो फैसला दिनुहोस्‌।”
8तब सबै मानिसहरू एउटै मानिसझैँ खड़ा भएर भने, “हामीमध्‍येको एक जना पनि आफ्‍नो घरमा फर्केर जानेछैन, एउटै पनि आफ्‍नो घरमा फर्केर जानेछैन। 9अब गिबालाई हामी यसो गर्नेछौं— गोला हालेअनुसार हामी चढ़ाइ गर्नलाई जानेछौं। 10हामी इस्राएलका जम्‍मै कुलबाट हरेक एक सयबाट दश, हरेक हजारबाट एक सय र हरेक दश हजारबाट एक हजार गरी इस्राएलमा यस्‍तो अत्‍याचार गर्ने बेन्‍यामीनका गिबाको विरुद्धमा जानेहरूका निम्‍ति मानिसहरूबाट खानेकुरा जम्‍मा गर्नलाई लिनेछौं।” 11यसरी सबै इस्राएली भेला भए र एउटै मानिसजस्‍तै त्‍यस सहरको विरुद्धमा एकै मनका भए।
12इस्राएलका कुलहरूका मानिसहरूले बेन्‍यामीनको कुलका चारैतिर यसो भनेर मानिसहरू पठाए, “तिमीहरूका बीचमा यस्‍तो खराब काम भएको यो के हो? 13गिबाका ती दुष्‍ट मानिसहरूलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदेओ, र हामी उनीहरूलाई मारेर इस्राएलमा भएको यस दुष्‍कर्मलाई फाल्‍नेछौं।”
तर बेन्‍यामीनीहरूले आफ्‍ना दाजुभाइ इस्राएलीहरूको कुरा सुनेनन्‌। 14उनीहरू आ-आफ्‍ना सहरहरूबाट इस्राएलीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई गिबामा जम्‍मा भए। 15ती बेन्‍यामीनीहरूले तुरुन्‍तै आ-आफ्‍ना सहरहरूबाट तरवार भिरेका छब्‍बीस हजार मानिसहरू लड़ाइँको निम्‍ति जम्‍मा गरे। 16यी मानिसहरूबाहेक गिबाका सात सय चुनिएका मानिसहरू पनि थिए। यी सबैमध्‍ये देब्रे हाते अरू सात सय चुनिएका मानिसहरू पनि थिए, जसले घुयेँत्रोले कुनै निशाना पनि चुकाउँदैनथे।
17बेन्‍यामीनको कुल छोड़ेर इस्राएलले चाहिँ तरवार भिरेका चार लाख मानिसहरू जम्‍मा गरे, जो सबै योद्धा थिए।
18इस्राएलीहरू तुरुन्‍तै बेथेलतिर लागे, र त्‍यहाँ तिनीहरूले परमेश्‍वरलाई यसो भनेर सोधे, “हामीमध्‍येको कुनचाहिँ कुलले पहिले बेन्‍यामीनलाई आक्रमण गर्ने?”
परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “पहिले यहूदाले आक्रमण गरोस्‌।”
19यसैले इस्राएलीहरू बिहान सखारै गिबाको सामु गएर छाउनी हाले। 20तिनीहरूले बेन्‍यामीनीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई आफ्‍नो फौजलाई सहरको सामुन्‍ने तयार राखे। 21त्‍यस दिन बेन्‍यामीनीहरूले गिबाबाट आक्रमण गरेर बाईस हजार इस्राएलीहरूलाई रणभूमिमा मारे। 22तर इस्राएलका मानिसहरूले एक-अर्कालाई साहस दिए, र पहिलो दिनकै स्‍थानमा फेरि अड़ेर बसे। 23तब इस्राएलीहरू उक्‍लेर गए, र परमप्रभुको सामु बेलुकीसम्‍मै विलाप गरे, र तिनीहरूले परमप्रभुसँग आफ्‍ना दाजुभाइ बेन्‍यामीनीहरूमाथि आक्रमण गर्नुपर्छ कि भनेर सोधे।
परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “उनीहरूका विरुद्धमा माथि उक्‍लेर जाओ।”
24दोस्रो दिन पनि तिनीहरू बेन्‍यामीनीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई अगि बढ़े। 25बेन्‍यामीनीहरू पनि तिनीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई गिबाबाट निस्‍के, र तरवार भिरेका अरू अठार हजार मानिसहरूलाई उनीहरूले मारे।
26तब जम्‍मै इस्राएलीहरू फर्केर बेथेलमा गए, र त्‍यहाँ तिनीहरू साँझसम्‍मै विलाप गर्दै उपवासमा परमप्रभुको सामुन्‍ने बसे। तिनीहरूले परमप्रभुको सामु होमबलि र मेलबलि चढ़ाए। 27त्‍यस बेला परमेश्‍वरका करारको सन्‍दूक त्‍यहीँ थियो, 28र हारूनका छोरा एलाजारका छोरा पीनहासले त्‍यसको सामु सेवा गर्दथे। अनि इस्राएलीहरूले परमप्रभुसँग सोधे, “के हामी हाम्रा भाइ बेन्‍यामीनको विरुद्धमा लड़ाइँ गर्नलाई फेरि जाऔं कि नजाऔं?”
परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “त्‍यसलाई आक्रमण गर। भोलि म त्‍यसलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनेछु।”
29तब इस्राएलले गिबाको चारैतिर ढुकिबस्‍नलाई मानिसहरू राखे। 30तेस्रो दिन इस्राएलीहरू बेन्‍यामीनीहरूका विरुद्धमा अगि बढ़े, र अघिझैँ गिबाको विरुद्धमा स्‍थान लिए। 31अनि बेन्‍यामीनीहरूचाहिँ त्‍यस सेनालाई आक्रमण गर्नलाई बाहिर निस्‍के, र उनीहरू सहरबाट अलि टाढ़ा पुगे, अनि खुला जग्गामा र बेथेल र गिबामा जाने मूलबाटाहरूमा केही इस्राएलीहरू, अर्थात्‌ तीस जनालाई मारे।
32“हामी तिनीहरूलाई फेरि पनि जित्‍दैछौं” भनी उनीहरूले सम्‍झे। तर इस्राएलीहरूले उनीहरूलाई सहरबाट बाहिर मूलबाटाहरूमा तानेर निकाल्‍नलाई हारेर भागेझैँ गर्ने उपाय गरेका थिए।
33इस्राएलीका जम्‍मै मानिसहरूले आ-आफ्‍नो स्‍थान छोड़ेर बालतामारमा युद्धको निम्‍ति टोली बाँधे, अनि ढुकुवामा बस्‍नेहरू गिबाको पश्‍चिमको स्‍थानबाट झट्टै निस्‍केर आए। तब इस्राएलका दश हजार चुनिएका योद्धाहरूले अगाड़िबाट गिबालाई आक्रमण गरे। 34चाँड़ै घमासान युद्ध भयो। बेन्‍यामीनीहरूले आफूमाथि आइरहेको विपत्तिको केही शङ्का गरेनन्‌। 35यसरी परमप्रभुले बेन्‍यामीनीहरूलाई इस्राएलको सामुन्‍ने परास्‍त गर्नुभयो, र त्‍यस दिन इस्राएलीहरूले तरवार भिरेका पच्‍चीस हजार एक सय बेन्‍यामीनीहरूलाई मारे। 36“अब हामीहरू त हारेछौं” भनी बेन्‍यामीनीहरूले थाहा पाए।
किनकि सबै इस्राएलीहरू गिबाको नजिक राखेका ढुकुवाहरूमाथि भर परेर आफूचाहिँ हारेका जस्‍तै देखाएका थिए। 37ती ढुकुवा बसेका मानिसहरूले एक्‍कासि चढ़ाइ गरेर गिबाभित्र पसे, र चारैतिर त्‍यहाँका सबै बासिन्‍दाहरूलाई तरवारले मारे। 38इस्राएलीहरूले ती ढुकुवामा बसेका मानिसहरूसित सल्‍लाह गरेको चिन्‍ह यो थियो कि तिनीहरूले सहरबाट धूवाँको मुस्‍लो आकाशतिर पठाउनुपर्ने। 39तब इस्राएलीहरूचाहिँ लड़ाइँमा फर्कनेथिए।
“पहिलेको लड़ाइँमा गरेझैँ हामी इस्राएलीहरूलाई जित्‍दैछौं” भन्‍ने विश्‍वासमा बेन्‍यामीनीहरूले इस्राएलीहरूलाई मार्न लागेका थिए, र करीब तीस जनालाई मारे। 40तर जब सहरबाट धूवाँको मुस्‍लो माथितिर जान लाग्‍यो तब बेन्‍यामीनीहरूले पछिल्‍तिर फर्केर हेरे, र सारा सहरमा आगलागी भइरहेको देखे। 41तब इस्राएलीहरू फनक्‍क फर्केर बेन्‍यामीनीहरूमाथि जाइलागे। बेन्‍यामीनीहरूले आफ्‍नो नाश आएको देखे र डरले आत्तिए। 42यसकारण उनीहरू फर्के, र इस्राएलको सामुबाट उजाड़-स्‍थानतिर भागे, तर लड़ाइँ उनीहरूसम्‍मै पुग्‍यो, र सहरहरूबाट आएका इस्राएलीहरूले उनीहरूलाई बीचमा पारी काटेर मार्न लागे। 43तिनीहरूले बेन्‍यामीनीहरूलाई रिङ्गै खेदे, र नबिसाईकन खेदे, र गिबाको पूर्वपट्टि एउटा ठाउँमा उनीहरूलाई जिते। 44अठार हजार बेन्‍यामीनीहरू मारिए। उनीहरू जम्‍मै योद्धा थिए। 45बाँचेकाहरूचाहिँ फर्केर उजाड़-स्‍थानमा भएको रिम्‍मोनको चट्टानतिर भागे। इस्राएलीहरूले बाटाहरूमा उनीहरूका पाँच हजार जति यताउता छोड़िएकाहरूलाई समातेर मारे। तिनीहरूले बेन्‍यामीनीहरूलाई गीदोमसम्‍म खेदे, र अझै दुई हजार जनालाई मारे।
46त्‍यस दिन बेन्‍यामीनीहरूका हतियार भिरेका पच्‍चीस हजार योद्धाहरू लड़ाइँमा मारिए। 47तर बाँचेका छ सय जनाचाहिँ फर्केर उजाड़-स्‍थानमा भएको रिम्‍मोनको चट्टानमा भागे र त्‍यहाँ चार महिनासम्‍म बसे। 48इस्राएलीहरू बेन्‍यामीनतिर फर्के, र सहरहरूमा भएका मानिसहरू र गाईबस्‍तुहरूलाई र भेट्टाएको हरेक प्राणीलाई तिनीहरूले तरवारले मारे। तिनीहरूले भेट्टाएको हरेक सहरलाई पनि आगो लगाइदिए।

............................................................

The Israelites Punish the Benjamites

20 Then all Israel from Dan to Beersheba and from the land of Gilead came together as one and assembled before the Lord in Mizpah. 2 The leaders of all the people of the tribes of Israel took their places in the assembly of God’s people, four hundred thousand men armed with swords. 3 (The Benjamites heard that the Israelites had gone up to Mizpah.) Then the Israelites said, “Tell us how this awful thing happened.”

4 So the Levite, the husband of the murdered woman, said, “I and my concubine came to Gibeah in Benjamin to spend the night. 5 During the night the men of Gibeah came after me and surrounded the house, intending to kill me. They raped my concubine, and she died. 6 I took my concubine, cut her into pieces and sent one piece to each region of Israel’s inheritance, because they committed this lewd and outrageous act in Israel. 7 Now, all you Israelites, speak up and tell me what you have decided to do.”

8 All the men rose up together as one, saying, “None of us will go home. No, not one of us will return to his house. 9 But now this is what we’ll do to Gibeah: We’ll go up against it in the order decided by casting lots. 10 We’ll take ten men out of every hundred from all the tribes of Israel, and a hundred from a thousand, and a thousand from ten thousand, to get provisions for the army. Then, when the army arrives at Gibeah[a] in Benjamin, it can give them what they deserve for this outrageous act done in Israel.” 11 So all the Israelites got together and united as one against the city.

12 The tribes of Israel sent messengers throughout the tribe of Benjamin, saying, “What about this awful crime that was committed among you? 13 Now turn those wicked men of Gibeah over to us so that we may put them to death and purge the evil from Israel.”

But the Benjamites would not listen to their fellow Israelites. 14 From their towns they came together at Gibeah to fight against the Israelites. 15 At once the Benjamites mobilized twenty-six thousand swordsmen from their towns, in addition to seven hundred able young men from those living in Gibeah. 16 Among all these soldiers there were seven hundred select troops who were left-handed, each of whom could sling a stone at a hair and not miss.

17 Israel, apart from Benjamin, mustered four hundred thousand swordsmen, all of them fit for battle.

18 The Israelites went up to Bethel[b] and inquired of God. They said, “Who of us is to go up first to fight against the Benjamites?”

The Lord replied, “Judah shall go first.”

19 The next morning the Israelites got up and pitched camp near Gibeah. 20 The Israelites went out to fight the Benjamites and took up battle positions against them at Gibeah. 21 The Benjamites came out of Gibeah and cut down twenty-two thousand Israelites on the battlefield that day. 22 But the Israelites encouraged one another and again took up their positions where they had stationed themselves the first day. 23 The Israelites went up and wept before the Lord until evening, and they inquired of the Lord. They said, “Shall we go up again to fight against the Benjamites, our fellow Israelites?”

The Lord answered, “Go up against them.”

24 Then the Israelites drew near to Benjamin the second day. 25 This time, when the Benjamites came out from Gibeah to oppose them, they cut down another eighteen thousand Israelites, all of them armed with swords.

26 Then all the Israelites, the whole army, went up to Bethel, and there they sat weeping before the Lord. They fasted that day until evening and presented burnt offerings and fellowship offerings to the Lord. 27 And the Israelites inquired of the Lord. (In those days the ark of the covenant of God was there, 28 with Phinehas son of Eleazar, the son of Aaron, ministering before it.) They asked, “Shall we go up again to fight against the Benjamites, our fellow Israelites, or not?”

The Lord responded, “Go, for tomorrow I will give them into your hands.”

29 Then Israel set an ambush around Gibeah. 30 They went up against the Benjamites on the third day and took up positions against Gibeah as they had done before. 31 The Benjamites came out to meet them and were drawn away from the city. They began to inflict casualties on the Israelites as before, so that about thirty men fell in the open field and on the roads—the one leading to Bethel and the other to Gibeah. 32 While the Benjamites were saying, “We are defeating them as before,” the Israelites were saying, “Let’s retreat and draw them away from the city to the roads.”

33 All the men of Israel moved from their places and took up positions at Baal Tamar, and the Israelite ambush charged out of its place on the west[c] of Gibeah.[d] 34 Then ten thousand of Israel’s able young men made a frontal attack on Gibeah. The fighting was so heavy that the Benjamites did not realize how near disaster was. 35 The Lord defeated Benjamin before Israel, and on that day the Israelites struck down 25,100 Benjamites, all armed with swords. 36 Then the Benjamites saw that they were beaten.

Now the men of Israel had given way before Benjamin, because they relied on the ambush they had set near Gibeah. 37 Those who had been in ambush made a sudden dash into Gibeah, spread out and put the whole city to the sword. 38 The Israelites had arranged with the ambush that they should send up a great cloud of smoke from the city, 39 and then the Israelites would counterattack.

The Benjamites had begun to inflict casualties on the Israelites (about thirty), and they said, “We are defeating them as in the first battle.” 40 But when the column of smoke began to rise from the city, the Benjamites turned and saw the whole city going up in smoke. 41 Then the Israelites counterattacked, and the Benjamites were terrified, because they realized that disaster had come on them. 42 So they fled before the Israelites in the direction of the wilderness, but they could not escape the battle. And the Israelites who came out of the towns cut them down there. 43 They surrounded the Benjamites, chased them and easily[e] overran them in the vicinity of Gibeah on the east. 44 Eighteen thousand Benjamites fell, all of them valiant fighters. 45 As they turned and fled toward the wilderness to the rock of Rimmon, the Israelites cut down five thousand men along the roads. They kept pressing after the Benjamites as far as Gidom and struck down two thousand more.

46 On that day twenty-five thousand Benjamite swordsmen fell, all of them valiant fighters. 47 But six hundred of them turned and fled into the wilderness to the rock of Rimmon, where they stayed four months. 48 The men of Israel went back to Benjamin and put all the towns to the sword, including the animals and everything else they found. All the towns they came across they set on fire.

....................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 20

बेन्यामीनीहरूलाई मारेर यस अत्याचारको बदला लिएको
1तब सबै इस्राएलीहरू, दानदेखि बेर्शेबासम्‍मका जम्‍मै समुदाय, र गिलादबाट पनि एउटै मानिसजस्‍तै गरी आ-आफ्‍नो घरबाट निस्‍के र मिस्‍पामा परमप्रभुको सामुन्‍ने भेला भए।
 
 2इस्राएलका कुलहरूका सबै मानिसका अगुवाहरू, तरवार भिरेका चार लाख योद्धाहरू, परमेश्‍वरका मानिसहरूको सभामा हाजिर भए।
 
 3बेन्‍यामीनीहरूले इस्राएलीहरू मिस्‍पामा गएका छन्‌ भन्‍ने कुरा सुने। “यस्‍तो दुष्‍ट कुरो कसरी भयो” भनी इस्राएलीहरूले सोधे।
 
4यसकारण त्‍यस मारिएकी स्‍त्रीका पति, ती लेवीले भने, “म र मेरी उपपत्‍नी रात बिताउनलाई बेन्‍यामीनको गिबामा आएका थियौं।
 
 5त्‍यस रात गिबाका नगरवासीहरू मेरो विरुद्धमा खड़ा भए, र मलाई मार्ने विचारले म बसेको घर घेरे, र उनीहरूले मेरी उपपत्‍नीमाथि बलात्‍कार गरे, र त्‍यो मरी। 
 
6मैले त्‍यसको लाश लगेर टुक्रा-टुक्रा पारी काटें, र ती मैले इस्राएलका चारैतिर पठाइदिएँ, किनभने उनीहरूले इस्राएलमा यस्‍तो व्‍यभिचारी र अपमानजनक काम गरेका थिए।
 
 7अब तपाईं सबै इस्राएलीहरू बोल्‍नुहोस्‌ र आफ्‍नो फैसला दिनुहोस्‌।”
 
8तब सबै मानिसहरू एउटै मानिसझैँ खड़ा भएर भने, “हामीमध्‍येको एक जना पनि आफ्‍नो घरमा फर्केर जानेछैन, एउटै पनि आफ्‍नो घरमा फर्केर जानेछैन।
 
 9अब गिबालाई हामी यसो गर्नेछौं— गोला हालेअनुसार हामी चढ़ाइ गर्नलाई जानेछौं। 
 
10हामी इस्राएलका जम्‍मै कुलबाट हरेक एक सयबाट दश, हरेक हजारबाट एक सय र हरेक दश हजारबाट एक हजार गरी इस्राएलमा यस्‍तो अत्‍याचार गर्ने बेन्‍यामीनका गिबाको विरुद्धमा जानेहरूका निम्‍ति मानिसहरूबाट खानेकुरा जम्‍मा गर्नलाई लिनेछौं।”
 
 11यसरी सबै इस्राएली भेला भए र एउटै मानिसजस्‍तै त्‍यस सहरको विरुद्धमा एकै मनका भए।
 
12इस्राएलका कुलहरूका मानिसहरूले बेन्‍यामीनको कुलका चारैतिर यसो भनेर मानिसहरू पठाए, “तिमीहरूका बीचमा यस्‍तो खराब काम भएको यो के हो?
 
 13गिबाका ती दुष्‍ट मानिसहरूलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदेओ, र हामी उनीहरूलाई मारेर इस्राएलमा भएको यस दुष्‍कर्मलाई फाल्‍नेछौं।”
तर बेन्‍यामीनीहरूले आफ्‍ना दाजुभाइ इस्राएलीहरूको कुरा सुनेनन्‌।
 
 14उनीहरू आ-आफ्‍ना सहरहरूबाट इस्राएलीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई गिबामा जम्‍मा भए।
 
 15ती बेन्‍यामीनीहरूले तुरुन्‍तै आ-आफ्‍ना सहरहरूबाट तरवार भिरेका छब्‍बीस हजार मानिसहरू लड़ाइँको निम्‍ति जम्‍मा गरे।
 
 16यी मानिसहरूबाहेक गिबाका सात सय चुनिएका मानिसहरू पनि थिए। यी सबैमध्‍ये देब्रे हाते अरू सात सय चुनिएका मानिसहरू पनि थिए, जसले घुयेँत्रोले कुनै निशाना पनि चुकाउँदैनथे।
 
17बेन्‍यामीनको कुल छोड़ेर इस्राएलले चाहिँ तरवार भिरेका चार लाख मानिसहरू जम्‍मा गरे, जो सबै योद्धा थिए।
 
18इस्राएलीहरू तुरुन्‍तै बेथेलतिर लागे, र त्‍यहाँ तिनीहरूले परमेश्‍वरलाई यसो भनेर सोधे, “हामीमध्‍येको कुनचाहिँ कुलले पहिले बेन्‍यामीनलाई आक्रमण गर्ने?”
परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “पहिले यहूदाले आक्रमण गरोस्‌।”
 
19यसैले इस्राएलीहरू बिहान सखारै गिबाको सामु गएर छाउनी हाले।
 
 20तिनीहरूले बेन्‍यामीनीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई आफ्‍नो फौजलाई सहरको सामुन्‍ने तयार राखे।
 
 21त्‍यस दिन बेन्‍यामीनीहरूले गिबाबाट आक्रमण गरेर बाईस हजार इस्राएलीहरूलाई रणभूमिमा मारे।
 
 22तर इस्राएलका मानिसहरूले एक-अर्कालाई साहस दिए, र पहिलो दिनकै स्‍थानमा फेरि अड़ेर बसे।
 
 23तब इस्राएलीहरू उक्‍लेर गए, र परमप्रभुको सामु बेलुकीसम्‍मै विलाप गरे, र तिनीहरूले परमप्रभुसँग आफ्‍ना दाजुभाइ बेन्‍यामीनीहरूमाथि आक्रमण गर्नुपर्छ कि भनेर सोधे।
परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “उनीहरूका विरुद्धमा माथि उक्‍लेर जाओ।”
 
24दोस्रो दिन पनि तिनीहरू बेन्‍यामीनीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई अगि बढ़े।
 
 25बेन्‍यामीनीहरू पनि तिनीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई गिबाबाट निस्‍के, र तरवार भिरेका अरू अठार हजार मानिसहरूलाई उनीहरूले मारे।
 
26तब जम्‍मै इस्राएलीहरू फर्केर बेथेलमा गए, र त्‍यहाँ तिनीहरू साँझसम्‍मै विलाप गर्दै उपवासमा परमप्रभुको सामुन्‍ने बसे। तिनीहरूले परमप्रभुको सामु होमबलि र मेलबलि चढ़ाए। 
 
27त्‍यस बेला परमेश्‍वरका करारको सन्‍दूक त्‍यहीँ थियो, 
 
28र हारूनका छोरा एलाजारका छोरा पीनहासले त्‍यसको सामु सेवा गर्दथे। अनि इस्राएलीहरूले परमप्रभुसँग सोधे, “के हामी हाम्रा भाइ बेन्‍यामीनको विरुद्धमा लड़ाइँ गर्नलाई फेरि जाऔं कि नजाऔं?”
परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “त्‍यसलाई आक्रमण गर। भोलि म त्‍यसलाई तिमीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनेछु।”
 
29तब इस्राएलले गिबाको चारैतिर ढुकिबस्‍नलाई मानिसहरू राखे। 
 
30तेस्रो दिन इस्राएलीहरू बेन्‍यामीनीहरूका विरुद्धमा अगि बढ़े, र अघिझैँ गिबाको विरुद्धमा स्‍थान लिए।
 
 31अनि बेन्‍यामीनीहरूचाहिँ त्‍यस सेनालाई आक्रमण गर्नलाई बाहिर निस्‍के, र उनीहरू सहरबाट अलि टाढ़ा पुगे, अनि खुला जग्गामा र बेथेल र गिबामा जाने मूलबाटाहरूमा केही इस्राएलीहरू, अर्थात्‌ तीस जनालाई मारे।
 
32“हामी तिनीहरूलाई फेरि पनि जित्‍दैछौं” भनी उनीहरूले सम्‍झे। तर इस्राएलीहरूले उनीहरूलाई सहरबाट बाहिर मूलबाटाहरूमा तानेर निकाल्‍नलाई हारेर भागेझैँ गर्ने उपाय गरेका थिए।
 
33इस्राएलीका जम्‍मै मानिसहरूले आ-आफ्‍नो स्‍थान छोड़ेर बालतामारमा युद्धको निम्‍ति टोली बाँधे, अनि ढुकुवामा बस्‍नेहरू गिबाको पश्‍चिमको स्‍थानबाट झट्टै निस्‍केर आए। तब इस्राएलका दश हजार चुनिएका योद्धाहरूले अगाड़िबाट गिबालाई आक्रमण गरे।
 
 34चाँड़ै घमासान युद्ध भयो। बेन्‍यामीनीहरूले आफूमाथि आइरहेको विपत्तिको केही शङ्का गरेनन्‌। 
 
35यसरी परमप्रभुले बेन्‍यामीनीहरूलाई इस्राएलको सामुन्‍ने परास्‍त गर्नुभयो, र त्‍यस दिन इस्राएलीहरूले तरवार भिरेका पच्‍चीस हजार एक सय बेन्‍यामीनीहरूलाई मारे। 
 
36“अब हामीहरू त हारेछौं” भनी बेन्‍यामीनीहरूले थाहा पाए।
किनकि सबै इस्राएलीहरू गिबाको नजिक राखेका ढुकुवाहरूमाथि भर परेर आफूचाहिँ हारेका जस्‍तै देखाएका थिए।
 
 37ती ढुकुवा बसेका मानिसहरूले एक्‍कासि चढ़ाइ गरेर गिबाभित्र पसे, र चारैतिर त्‍यहाँका सबै बासिन्‍दाहरूलाई तरवारले मारे। 
 
38इस्राएलीहरूले ती ढुकुवामा बसेका मानिसहरूसित सल्‍लाह गरेको चिन्‍ह यो थियो कि तिनीहरूले सहरबाट धूवाँको मुस्‍लो आकाशतिर पठाउनुपर्ने।
 
 39तब इस्राएलीहरूचाहिँ लड़ाइँमा फर्कनेथिए।
“पहिलेको लड़ाइँमा गरेझैँ हामी इस्राएलीहरूलाई जित्‍दैछौं” भन्‍ने विश्‍वासमा बेन्‍यामीनीहरूले इस्राएलीहरूलाई मार्न लागेका थिए, र करीब तीस जनालाई मारे। 
 
40तर जब सहरबाट धूवाँको मुस्‍लो माथितिर जान लाग्‍यो तब बेन्‍यामीनीहरूले पछिल्‍तिर फर्केर हेरे, र सारा सहरमा आगलागी भइरहेको देखे।
 
 41तब इस्राएलीहरू फनक्‍क फर्केर बेन्‍यामीनीहरूमाथि जाइलागे। बेन्‍यामीनीहरूले आफ्‍नो नाश आएको देखे र डरले आत्तिए। 
 
42यसकारण उनीहरू फर्के, र इस्राएलको सामुबाट उजाड़-स्‍थानतिर भागे, तर लड़ाइँ उनीहरूसम्‍मै पुग्‍यो, र सहरहरूबाट आएका इस्राएलीहरूले उनीहरूलाई बीचमा पारी काटेर मार्न लागे। 
 
43तिनीहरूले बेन्‍यामीनीहरूलाई रिङ्गै खेदे, र नबिसाईकन खेदे, र गिबाको पूर्वपट्टि एउटा ठाउँमा उनीहरूलाई जिते।
 
 44अठार हजार बेन्‍यामीनीहरू मारिए। उनीहरू जम्‍मै योद्धा थिए। 
 
45बाँचेकाहरूचाहिँ फर्केर उजाड़-स्‍थानमा भएको रिम्‍मोनको चट्टानतिर भागे। इस्राएलीहरूले बाटाहरूमा उनीहरूका पाँच हजार जति यताउता छोड़िएकाहरूलाई समातेर मारे। तिनीहरूले बेन्‍यामीनीहरूलाई गीदोमसम्‍म खेदे, र अझै दुई हजार जनालाई मारे।
 
46त्‍यस दिन बेन्‍यामीनीहरूका हतियार भिरेका पच्‍चीस हजार योद्धाहरू लड़ाइँमा मारिए। 
 
47तर बाँचेका छ सय जनाचाहिँ फर्केर उजाड़-स्‍थानमा भएको रिम्‍मोनको चट्टानमा भागे र त्‍यहाँ चार महिनासम्‍म बसे।
 
 48इस्राएलीहरू बेन्‍यामीनतिर फर्के, र सहरहरूमा भएका मानिसहरू र गाईबस्‍तुहरूलाई र भेट्टाएको हरेक प्राणीलाई तिनीहरूले तरवारले मारे। तिनीहरूले भेट्टाएको हरेक सहरलाई पनि आगो लगाइदिए।

 

JUDGE - 21:1-25

न्यायकर्ताहरू 21

बाँकी रहेका बेन्यामीनीहरूका निम्ति पत्‍नीहरू
1इस्राएलीहरूले “आफ्‍नी छोरी कुनै बेन्‍यामीनीलाई विवाहमा दिनेछैनँ” भनी मिस्‍पामा शपथ खाएका थिए।
2अनि मानिसहरू बेथेलमा गए, र साँझसम्‍मै त्‍यहाँ परमेश्‍वरको उपस्‍थितिमा रहे, र साह्रै ठूलो विलाप गरे। 3तिनीहरूले भने, “हे परमप्रभु, इस्राएलका परमेश्‍वर, इस्राएललाई किन यस्‍तो भएको छ? किन आजको दिन इस्राएलको एउटा कुलचाहिँ हराएर गयो?”
4भोलिपल्‍ट मानिसहरू बिहानै उठे, र त्‍यहाँ एउटा वेदी बनाएर होमबलि र मेलबलि चढ़ाए।
5तब इस्राएलका सबै कुलमध्‍येको कुनै कुल परमप्रभुको उपस्‍थितिमा आएन कि भनी इस्राएलीहरूले आपसमा सोधपूछ गरे, किनभने तिनीहरूले यो महाशपथ खाएका थिए कि मिस्‍पामा परमप्रभुकहाँ नजानेचाहिँ मारिनुपर्छ।
6अब इस्राएलीहरूले आफ्‍ना दाजुभाइ बेन्‍यामीनीहरूका निम्‍ति बिलौना गरे, किनभने तिनीहरूले भने, “आजको दिन इस्राएलमा एउटा कुल नै मेटियो।” 7तिनीहरूले सोधे, “बाँकी रहेकाहरूका निम्‍ति पत्‍नीहरू खोजिदिनलाई हामी के गरौं? हामीले परमप्रभुको सामुन्‍ने उनीहरूलाई हाम्रा छोरीहरू विवाहमा नदिने भनेर शपथ खाएका छौं।” 8तब तिनीहरूले सोधे, “इस्राएलका सबै कुलहरूमध्‍ये परमप्रभुकहाँ मिस्‍पामा नजाने कोही छ?” अनि याबेश-गिलादबाट कोही पनि सभाको लागि छाउनीमा आएको रहेनछ भनी तिनीहरूले पत्ता लगाए। 9किनकि जब तिनीहरूले मानिसहरूको गन्‍ती लिए तब याबेश-गिलादको कोही पनि उपस्‍थित भएको भेट्टाएनन्‌।
10यसैले त्‍यस सभाले बाह्र हजार योद्धाहरूलाई याबेश-गिलादका पुरुष, स्‍त्री र बालकहरूलाई तरवारले मार्न भनी हुकुम दिएर पठाए। 11तिनीहरूले भने, “तिमीहरूले हरेक पुरुष र पुरुषसँग सहवास भएकी स्‍त्रीलाई मार्नू, तर कन्‍ये-केटीहरूलाई चाहिँ छोड़िदिनू।” 12तिनीहरूले त्‍यसै नै गरे। याबेश-गिलादका बासिन्‍दाहरूमध्‍ये चार सय जवान स्‍त्रीहरू भेट्टाए, जसको कुनै पुरुषसँग सहवास भएको थिएन। अनि तिनीहरूले यिनीहरूलाई कनानका शीलोको छाउनीमा ल्‍याए।
13तब जम्‍मै सभाले रिम्‍मोनको चट्टानमा भएका बेन्‍यामीनीहरूलाई शान्‍तिको प्रस्‍ताव गर्न डाकिपठाए। 14यसकारण बेन्‍यामीनीहरू फर्केर आए, र उनीहरूलाई याबेश-गिलादका ती स्‍त्रीहरू दिइए, जो बचाइएका थिए, तर उनीहरूका निम्‍ति ती यथेष्‍ट भएनन्‌।
15मानिसहरू अझै पनि बेन्‍यामीनको निम्‍ति बिलौना गरिरहे, किनभने इस्राएलका कुलहरूमा परमप्रभुले यो फाटो गरिदिनुभएको थियो। 16अनि सभामा धर्म-गुरुहरूले भने, “बाँकी रहेकाहरूका निम्‍ति पत्‍नीहरू खोजिदिनलाई के गरौं? बेन्‍यामीनका सबै स्‍त्रीहरू त मारिए।” 17तिनीहरूले भने, “भागेर बाँचेका बेन्‍यामीनीहरूका उत्तराधिकार हुनैपर्छ, नत्रता इस्राएलीहरूमध्‍येको एउटा कुल मेटिएर जानेछ। 18हामी आफ्‍ना छोरीहरू उनीहरूलाई विवाह गरिदिन सक्‍दैनौं, किनभने कुनै बेन्‍यामीनीलाई आफ्‍नी छोरी दिने मानिसमाथि सराप आउनेछ भनी हामीले शपथ खाएका छौं।” 19तब बेथेलको उत्तरतिर, बेथेलदेखि शकेम जाने मूलबाटोको पूर्वतिर र लबोनाको दक्षिणतिर भएको शीलोमा परमप्रभुको निम्‍ति प्रतिवर्ष हुने चाड़को तिनीहरूलाई याद आयो।
20यसैले तिनीहरूले बेन्‍यामीनीहरूलाई भने, “गएर दाखबारीहरूमा लुकी बस। 21जब शीलोका केटीहरू नाच्‍नलाई आउँछन्‌ तब दाखबारीहरूबाट झट्टै निस्‍केर तिमीहरू हरेकले आ-आफ्‍ना पत्‍नी तुल्‍याउनलाई एउटी-एउटीलाई पक्र। तब आफ्‍नो घर बेन्‍यामीनको देशतिर जाओ। 22त्‍यसपछि यदि तिनीहरूका बुबा वा दाजुभाइहरू आएर हामीलाई उजूर गरे भने, हामी भन्‍नेछौं, “उनीहरूमाथि दया गरी हामीलाई सहायता गर्नुहोस्, किनकि लड़ाइँमा उनीहरूका निम्‍ति हामीले पत्‍नी ल्‍याईदिन सकेनौं। तपाईं निर्दोष हुनुहुन्‍छ, कारण तपाईंहरूले आफ्‍ना छोरीहरू दिनुभएन।”
23ती बेन्‍यामीनीहरूले यी सबै गरे। तिनीहरू नाचिरहेको बेलामा उनीहरू हरेकले आ-आफ्‍ना पत्‍नी तुल्‍याउन एउटी-एउटी केटीलाई पक्रेर लग्‍यो। तब उनीहरू आफ्‍नो बाटो लागे, र उनीहरूको पैतृक-सम्‍पत्ति भएको ठाउँमा फर्केर आफ्‍ना सहरहरूलाई फेरि बनाए, र तिनमा बसोबास गरे।
24त्‍यस बेला इस्राएलीहरू पनि आ-आफ्‍ना कुल-कुल र घराना गरी छुट्टिए, र हरेक आ-आफ्‍नो पैतृक-सम्‍पत्ति भएको ठाउँमा गए।
25ती दिनमा इस्राएलमा कुनै राजा थिएन, र हरेक मानिसले आफ्‍नो दृष्‍टिमा जे ठीक लाग्‍यो त्‍यही गर्दथ्‍यो। 

................................................................................

Wives for the Benjamites

21 The men of Israel had taken an oath at Mizpah: “Not one of us will give his daughter in marriage to a Benjamite.”

2 The people went to Bethel,[a] where they sat before God until evening, raising their voices and weeping bitterly. 3 “Lord, God of Israel,” they cried, “why has this happened to Israel? Why should one tribe be missing from Israel today?”

4 Early the next day the people built an altar and presented burnt offerings and fellowship offerings.

5 Then the Israelites asked, “Who from all the tribes of Israel has failed to assemble before the Lord?” For they had taken a solemn oath that anyone who failed to assemble before the Lord at Mizpah was to be put to death.

6 Now the Israelites grieved for the tribe of Benjamin, their fellow Israelites. “Today one tribe is cut off from Israel,” they said. 7 “How can we provide wives for those who are left, since we have taken an oath by the Lord not to give them any of our daughters in marriage?” 8 Then they asked, “Which one of the tribes of Israel failed to assemble before the Lord at Mizpah?” They discovered that no one from Jabesh Gilead had come to the camp for the assembly. 9 For when they counted the people, they found that none of the people of Jabesh Gilead were there.

10 So the assembly sent twelve thousand fighting men with instructions to go to Jabesh Gilead and put to the sword those living there, including the women and children. 11 “This is what you are to do,” they said. “Kill every male and every woman who is not a virgin.” 12 They found among the people living in Jabesh Gilead four hundred young women who had never slept with a man, and they took them to the camp at Shiloh in Canaan.

13 Then the whole assembly sent an offer of peace to the Benjamites at the rock of Rimmon. 14 So the Benjamites returned at that time and were given the women of Jabesh Gilead who had been spared. But there were not enough for all of them.

15 The people grieved for Benjamin, because the Lord had made a gap in the tribes of Israel. 16 And the elders of the assembly said, “With the women of Benjamin destroyed, how shall we provide wives for the men who are left? 17 The Benjamite survivors must have heirs,” they said, “so that a tribe of Israel will not be wiped out. 18 We can’t give them our daughters as wives, since we Israelites have taken this oath: ‘Cursed be anyone who gives a wife to a Benjamite.’ 19 But look, there is the annual festival of the Lord in Shiloh, which lies north of Bethel, east of the road that goes from Bethel to Shechem, and south of Lebonah.”

20 So they instructed the Benjamites, saying, “Go and hide in the vineyards 21 and watch. When the young women of Shiloh come out to join in the dancing, rush from the vineyards and each of you seize one of them to be your wife. Then return to the land of Benjamin. 22 When their fathers or brothers complain to us, we will say to them, ‘Do us the favor of helping them, because we did not get wives for them during the war. You will not be guilty of breaking your oath because you did not give your daughters to them.’”

23 So that is what the Benjamites did. While the young women were dancing, each man caught one and carried her off to be his wife. Then they returned to their inheritance and rebuilt the towns and settled in them.

24 At that time the Israelites left that place and went home to their tribes and clans, each to his own inheritance.

25 In those days Israel had no king; everyone did as they saw fit.

..............................................................................

ENG - NEP

न्यायकर्ताहरू 21

बाँकी रहेका बेन्यामीनीहरूका निम्ति पत्‍नीहरू
1इस्राएलीहरूले “आफ्‍नी छोरी कुनै बेन्‍यामीनीलाई विवाहमा दिनेछैनँ” भनी मिस्‍पामा शपथ खाएका थिए।
 
2अनि मानिसहरू बेथेलमा गए, र साँझसम्‍मै त्‍यहाँ परमेश्‍वरको उपस्‍थितिमा रहे, र साह्रै ठूलो विलाप गरे। 
 
3तिनीहरूले भने, “हे परमप्रभु, इस्राएलका परमेश्‍वर, इस्राएललाई किन यस्‍तो भएको छ? किन आजको दिन इस्राएलको एउटा कुलचाहिँ हराएर गयो?”
 
4भोलिपल्‍ट मानिसहरू बिहानै उठे, र त्‍यहाँ एउटा वेदी बनाएर होमबलि र मेलबलि चढ़ाए।
 
5तब इस्राएलका सबै कुलमध्‍येको कुनै कुल परमप्रभुको उपस्‍थितिमा आएन कि भनी इस्राएलीहरूले आपसमा सोधपूछ गरे, किनभने तिनीहरूले यो महाशपथ खाएका थिए कि मिस्‍पामा परमप्रभुकहाँ नजानेचाहिँ मारिनुपर्छ।
 
6अब इस्राएलीहरूले आफ्‍ना दाजुभाइ बेन्‍यामीनीहरूका निम्‍ति बिलौना गरे, किनभने तिनीहरूले भने, “आजको दिन इस्राएलमा एउटा कुल नै मेटियो।” 
 
7तिनीहरूले सोधे, “बाँकी रहेकाहरूका निम्‍ति पत्‍नीहरू खोजिदिनलाई हामी के गरौं? हामीले परमप्रभुको सामुन्‍ने उनीहरूलाई हाम्रा छोरीहरू विवाहमा नदिने भनेर शपथ खाएका छौं।” 
 
8तब तिनीहरूले सोधे, “इस्राएलका सबै कुलहरूमध्‍ये परमप्रभुकहाँ मिस्‍पामा नजाने कोही छ?” अनि याबेश-गिलादबाट कोही पनि सभाको लागि छाउनीमा आएको रहेनछ भनी तिनीहरूले पत्ता लगाए।
 
 9किनकि जब तिनीहरूले मानिसहरूको गन्‍ती लिए तब याबेश-गिलादको कोही पनि उपस्‍थित भएको भेट्टाएनन्‌।
 
10यसैले त्‍यस सभाले बाह्र हजार योद्धाहरूलाई याबेश-गिलादका पुरुष, स्‍त्री र बालकहरूलाई तरवारले मार्न भनी हुकुम दिएर पठाए। 
 
11तिनीहरूले भने, “तिमीहरूले हरेक पुरुष र पुरुषसँग सहवास भएकी स्‍त्रीलाई मार्नू, तर कन्‍ये-केटीहरूलाई चाहिँ छोड़िदिनू।” 
 
12तिनीहरूले त्‍यसै नै गरे। याबेश-गिलादका बासिन्‍दाहरूमध्‍ये चार सय जवान स्‍त्रीहरू भेट्टाए, जसको कुनै पुरुषसँग सहवास भएको थिएन। अनि तिनीहरूले यिनीहरूलाई कनानका शीलोको छाउनीमा ल्‍याए।
 
13तब जम्‍मै सभाले रिम्‍मोनको चट्टानमा भएका बेन्‍यामीनीहरूलाई शान्‍तिको प्रस्‍ताव गर्न डाकिपठाए। 
 
14यसकारण बेन्‍यामीनीहरू फर्केर आए, र उनीहरूलाई याबेश-गिलादका ती स्‍त्रीहरू दिइए, जो बचाइएका थिए, तर उनीहरूका निम्‍ति ती यथेष्‍ट भएनन्‌।
 
15मानिसहरू अझै पनि बेन्‍यामीनको निम्‍ति बिलौना गरिरहे, किनभने इस्राएलका कुलहरूमा परमप्रभुले यो फाटो गरिदिनुभएको थियो। 
 
16अनि सभामा धर्म-गुरुहरूले भने, “बाँकी रहेकाहरूका निम्‍ति पत्‍नीहरू खोजिदिनलाई के गरौं? बेन्‍यामीनका सबै स्‍त्रीहरू त मारिए।” 
 
17तिनीहरूले भने, “भागेर बाँचेका बेन्‍यामीनीहरूका उत्तराधिकार हुनैपर्छ, नत्रता इस्राएलीहरूमध्‍येको एउटा कुल मेटिएर जानेछ। 
 
18हामी आफ्‍ना छोरीहरू उनीहरूलाई विवाह गरिदिन सक्‍दैनौं, किनभने कुनै बेन्‍यामीनीलाई आफ्‍नी छोरी दिने मानिसमाथि सराप आउनेछ भनी हामीले शपथ खाएका छौं।” 
 
19तब बेथेलको उत्तरतिर, बेथेलदेखि शकेम जाने मूलबाटोको पूर्वतिर र लबोनाको दक्षिणतिर भएको शीलोमा परमप्रभुको निम्‍ति प्रतिवर्ष हुने चाड़को तिनीहरूलाई याद आयो।
 
20यसैले तिनीहरूले बेन्‍यामीनीहरूलाई भने, “गएर दाखबारीहरूमा लुकी बस। 
 
21जब शीलोका केटीहरू नाच्‍नलाई आउँछन्‌ तब दाखबारीहरूबाट झट्टै निस्‍केर तिमीहरू हरेकले आ-आफ्‍ना पत्‍नी तुल्‍याउनलाई एउटी-एउटीलाई पक्र। तब आफ्‍नो घर बेन्‍यामीनको देशतिर जाओ। 
 
22त्‍यसपछि यदि तिनीहरूका बुबा वा दाजुभाइहरू आएर हामीलाई उजूर गरे भने, हामी भन्‍नेछौं, “उनीहरूमाथि दया गरी हामीलाई सहायता गर्नुहोस्, किनकि लड़ाइँमा उनीहरूका निम्‍ति हामीले पत्‍नी ल्‍याईदिन सकेनौं। तपाईं निर्दोष हुनुहुन्‍छ, कारण तपाईंहरूले आफ्‍ना छोरीहरू दिनुभएन।”
 
23ती बेन्‍यामीनीहरूले यी सबै गरे। तिनीहरू नाचिरहेको बेलामा उनीहरू हरेकले आ-आफ्‍ना पत्‍नी तुल्‍याउन एउटी-एउटी केटीलाई पक्रेर लग्‍यो। तब उनीहरू आफ्‍नो बाटो लागे, र उनीहरूको पैतृक-सम्‍पत्ति भएको ठाउँमा फर्केर आफ्‍ना सहरहरूलाई फेरि बनाए, र तिनमा बसोबास गरे।
 
24त्‍यस बेला इस्राएलीहरू पनि आ-आफ्‍ना कुल-कुल र घराना गरी छुट्टिए, र हरेक आ-आफ्‍नो पैतृक-सम्‍पत्ति भएको ठाउँमा गए।
 
25ती दिनमा इस्राएलमा कुनै राजा थिएन, र हरेक मानिसले आफ्‍नो दृष्‍टिमा जे ठीक लाग्‍यो त्‍यही गर्दथ्‍यो। 

 

JUDGE 

Community Leaders
Our judging panel consists of influential community leaders who have a deep understanding of the needs and aspirations of the local population. They bring a wealth of experience and expertise to the evaluation process, ensuring that the projects selected make a significant impact on the community.

Evaluation Criteria
The judges use a set of criteria focused on the impact of community development projects. They assess factors such as sustainability, inclusivity, innovation, and community engagement to determine the most deserving initiatives.

Frequency of Meetings
The judging panel meets regularly to review and assess projects. They convene annually for a comprehensive evaluation, quarterly for progress updates, and as needed for urgent matters. This ensures that projects receive timely feedback and support.

Community Engagement
Community members have the opportunity to provide feedback and suggestions to the judges through community forums. This open communication channel allows for a collaborative approach to decision-making, ensuring that the community's voice is heard and respected.

Get Involved in Community Development

Join us in making a difference in Decatur GA. Your support can help us create a brighter future for our community.

 

Join us in making a difference in Decatur GA. Your support can help us create a brighter future for our community.