Welcome to 1 - KINGS

 1 - KINGS - INTRODUCTION

पुस्‍तक परिचय

राजाहरूको पहिलो पुस्तकमा हामी इस्राएली राजाहरूको इतिहास हेर्दछौं। जुन इतिहासको सुरुवात पहिलो शमूएलमा भएको थियो। पहिलो राजालाई तीन खण्डमा छुट्याउन सकिन्छ:

१. दाऊदको मृत्युको घटना, सोलोमन इस्राएल र यहूदाका राजा बनेका

२. सोलोमनको राजत्वकाल र उपलब्धिहरू

३. इस्राएल राष्‍ट्र उत्तर र दक्षिण राज्यमा विभाजित भएको घटना र विभिन्‍न राजाहरूले ८५० ई.पू. सम्म राज्य चलाएका घटना विवरण।

पहिलो राजाको पुस्तकमा महान् अगमवक्ताहरूले मानिसहरूलाई ठूला-ठूला चेताउनी दिएका थिए। यी मध्ये उल्लेख्य व्यक्तित्व हुन् एलिया। बाल-देवताका पूजाहारीहरूको सामुन्‍ने तिनको चुनौती र टक्‍करको घटना हामी १८ अध्यायमा पाउँछौं। पहिलो र दोस्रो राजाका पुस्तक सुरु सुरुमा एउटै पुस्तक थिए। यी दुवै पुस्तकमा हामी चार सय वर्षको समयलाई हेर्न पाउँछौं।

 1 - KINGS - 1:1-53

१ राजाहरू 1

अदोनियाहले आफैलाई राजा बनाएका
1जब दाऊद राजा वृद्ध भएर तिनको उमेर ढल्‍किसकेको थियो, तिनलाई लुगा ओढ़ाइदिँदा पनि तिनी तातिँदैनथे। 2यसैकारण तिनका सेवकहरूले तिनलाई भने, “हजूरको सेवा-टहल र हजूरको हेरचाह गर्नलाई कुनै एउटी कन्‍ये-केटी हामी खोज्‍छौं। त्‍यसले हाम्रा महाराजालाई न्‍यानो पार्न त्‍यो हजूरसँगै सुतोस्‌।”
3तब तिनीहरूले सारा इस्राएल देशभरि खोज्‍दा एउटी सुन्‍दरी कुमारी शूनम्‍मी अबीशगलाई भेट्टाए, र त्‍यसलाई राजाकहाँ ल्‍याए। 4त्‍यो अत्‍यन्‍त सुन्‍दरी थिई। त्‍यसले राजाको सेवा-टहल र हेरचाह गर्न लागी। तर राजाले त्‍यससँग सहवास गरेनन्‌।
5तब हग्‍गीतका छोरा अदोनियाहले “म नै राजा हुनेछु” भनी आफैलाई अगि सार्न लागे। यसैले उनले पचास जना मानिसहरू, घोड़चढ़ीहरू र रथहरूसमेत आफ्‍नो अगिअगि दगुर्न तयार गरे।  6उनका पिताले उनलाई “तँ किन यस्‍तो व्‍यवहार गर्छस्‌?” भनेर सम्‍झाएनन्‌। अदोनियाह पनि एक अत्‍यन्‍तै सुन्‍दर मानिस थिए र उमेरमा अब्‍शालोमभन्‍दा पछि जन्‍मेका थिए।
7अदोनियाहले सरूयाहका छोरा योआब र अबियाथार पूजाहारीसँग सल्‍लाह लिए र उनीहरूले उनलाई सहायता दिए। 8तर सादोक पूजाहारी, यहोयादाका छोरा बनायाह, नातान अगमवक्ता, शिमी, रेई र दाऊदका विशेष अङ्गरक्षकहरूचाहिँ अदोनियाहतर्फ लागेनन्‌।
9तब अदोनियाहले एन-रोगेलनेरको जोहेलेत भन्‍ने ढुङ्गामा भेड़ाहरू, गाई-गोरुहरू र पोसिएका बाछाहरू बलिदान चढ़ाए। उनले आफ्‍ना सबै राजकुमार भाइहरू र यहूदाका सबै राजकीय अधिकारीहरूलाई निम्‍तो दिए, 10तर उनले नातान अगमवक्ता, बनायाह, विशेष अङ्गरक्षकहरू र आफ्‍ना भाइ सोलोमनलाई निम्‍तो दिएनन्‌।
11तब नातानले सोलोमनकी आमा बतशेबालाई सोधे, “के तपाईंले सुन्‍नुभएको छैन, कि हाम्रा मालिक दाऊदले थाहा नपाईकनै हग्‍गीतका छोरा अदोनियाह राजा भएछन्‌।  12अब सुन्‍नुहोस्, तपाईंको आफ्‍नै र तपाईंका छोरा सोलोमनको ज्‍यान कसरी बचाउन सकिन्‍छ सो म तपाईंलाई सल्‍लाह दिनेछु। 13गएर दाऊद राजासँग भेटेर उहाँलाई यसो भन्‍नुहोस्, ‘हे प्रभु मेरा महाराजा, के हजूरले आफ्‍नी दासीसँग यसो भनेर शपथ खानुभएको थिएन, “निश्‍चय नै तिम्रो छोरो सोलोमन मपछि राजा हुनेछ र त्‍यो नै मेरो सिंहासनमा बस्‍नेछ? तब किन अदोनियाह राजा भयो त?” 14जब तपाईं राजासँग कुरा गरिरहनुभएको हुन्‍छ त्‍यसै बेलामा म भित्र आउनेछु, र तपाईंले भन्‍नुभएको कुराको पुष्‍टि गरिदिनेछु।”
15तब बतशेबा वृद्ध राजासित भेट गर्न कोठामा गइन्, जहाँ शूनम्‍मी अबीशगले तिनको स्‍याहारसुसार गर्दैथिई। 16बतशेबा निहुरेर राजाको सामु घुँड़ा टेकिन्‌।
राजाले भने, “तिमीलाई के चाहियो?”
17तिनले राजालाई भनिन्, “हे मेरा प्रभु, हजूरले आफ्‍नी दासीसँग परमप्रभु हजूरका परमेश्‍वरको नाउँमा यस्‍तो शपथ खानुभएको थियो, ‘मपछि तिम्रो छोरो सोलोमन राजा हुनेछ, र त्‍यो मेरो सिंहासनमा बस्‍नेछ’। 18तर अहिले अदोनियाह पो राजा भइसकेछ। यो कुरा प्रभु मेरा महाराजालाई थाहै छैन। 19त्‍यसले धेरै संख्‍यामा गाईबस्‍तुहरू र पोसिएका बाछाहरू अनि भेड़ाहरू बलिदान चढ़ाएको छ, र सबै राजकुमारहरू अबियाथार पूजाहारी र सेनापति योआबलाई निम्‍तो दिएछ, तर हजूरको दास सोलोमनलाई चाहिँ निम्‍तो दिएनछ। 20अब हे मेरा प्रभु महाराजा, हजूरपछि सिंहासनमा को विराजमान हुनेछ भनेर हजूरबाट जान्‍नलाई सारा इस्राएलले हजूरलाई हेरिरहेका छन्‌। 21नत्रता जब हजूर आफ्‍ना पितृहरूसित सुतिजानुहुनेछ, तब म र मेरो छोरो सोलोमनलाई अपराधीझैँ व्‍यवहार गरिनेछ।”
22तिनी राजासँग कुरा गरिरहेकै बेलामा नातान अगमवक्ता आइपुगे। 23“नातान आएका छन्‌” भनी तिनीहरूले राजालाई सुनाइदिए। तब नातान आएर भूइँसम्‍मै निहुरेर राजालाई दण्‍डवत्‌ गरे।
24नातानले भने, “हे मेरा प्रभु महाराजा, के अदोनियाह हजूरपछि राजा हुनेछन्, र हजूरको सिंहासनमा उनी नै बस्‍नेछन्‌ भनी हजूरले घोषणा गर्नुभएको हो? 25उनले आज तल गएर धेरै गाई-गोरु र पोसिएका बाछाहरू अनि भेड़ाहरू बलिदान चढ़ाएका छन्‌। उनले सबै राजकुमारहरू, सेनापतिहरू र अबियाथार पूजाहारीलाई भोजमा निम्‍तो दिएका छन्‌। अनि अहिले यसै बेला उनीहरू उनीसँगै खाँदै, पिउँदै र यसो भनिरहेका छन्, ‘राजा अदोनियाह दीर्घायु होऊन्‌।’ 26तर उनले हजूरको दास मलाई र सादोक पूजाहारी, यहोयादाका छोरा बनायाह र हजूरको दास सोलोमनलाई निम्‍तो दिएनन्‌। 27के यो हजूरको आज्ञाद्वारा भएको हो? अनि हामी हजूरका दासहरूलाई चाहिँ हजूरपछि सिंहासनमा को बस्‍ने हो भनी हजूरले थाहा नै दिनुभएको छैन?”
दाऊदले सोलोमनलाई राजा नियुक्त गरेका
28तब दाऊद राजाले भने, “बतशेबालाई भित्र बोलाऊ।” यसैले तिनी राजाको सामुन्‍ने आएर उभिन्‌।
29तब राजाले यसो भनेर शपथ खाए, “मेरा सबै दु:खबाट मलाई छुटकारा दिनुहुने जीवित परमप्रभुको नाउँमा शपथ खाएर म भन्‍दछु: 30परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको नाउँमा मैले शपथ खाएर तिमीलाई भनेको थिएँ, ‘तिम्रो छोरो सोलोमन नै मपछि राजा हुनेछ, र मेरो सिंहासनमा मेरो सट्टामा बस्‍नेछ’। आजको दिन म यो शपथलाई पूरा गर्नेछु।” 31तब बतशेबाले राजाको सामुन्‍ने घुँड़ा टेकेर निहुरेर भूइँमा घोप्‍टो परी भनिन्, “मेरा प्रभु महाराजा दाऊद दीर्घायु होऊन्‌।”
32दाऊद राजाले भने, “सादोक पूजाहारी, नातान अगमवक्ता र यहोयादाका छोरा बनायाहलाई भित्र बोलाऊ।” जब तिनीहरू राजाको सामु हाजिर भए, 33राजाले तिनीहरूलाई भने, “तिमीहरूका प्रभुका सेवकहरूलाई तिमीहरूसँग लैजाओ र मेरो छोरो सोलोमनलाई राजाको खच्‍चरमा सवार गराएर गीहोनसम्‍म साथै लैजाओ। 34त्‍यहाँ सादोक पूजाहारी र नातान अगमवक्ताले त्‍यसलाई इस्राएलमाथि राजा अभिषेक गरून्‌। तुरही बजाओ र यसो भनेर कराओ, “राजा सोलोमन अमर रहोस्‌।” 35तब तिमीहरू त्‍योसँग उक्‍लेर आओ, र त्‍यो भित्र पसेर मेरो सिंहासनमा बसोस्, र मेरो सट्टामा त्‍यसले राज्‍य गरोस्‌। इस्राएल र यहूदामाथि शासन गर्नलाई मैले त्‍यसलाई नियुक्त गरेको हो।”
36यहोयादाका छोरा बनायाहले राजालाई जवाफ दिए, “आमेन! परमप्रभु मेरा मालिक महाराजाका परमेश्‍वरले यस्‍तै घोषणा गरून्‌। 37जसरी मेरा महाराजासँग परमप्रभु हुनुहुन्‍थ्‍यो, त्‍यसरी नै उहाँ सोलोमनसँग पनि होऊन्, र तिनको सिंहासन मेरा प्रभु महाराजा दाऊदको सिंहासनभन्‍दा पनि उच्‍च बनाऊन्‌।”
38तब सादोक पूजाहारी, नातान अगमवक्ता, यहोयादाका छोरा बनायाह, करेती र पेलेथीहरू तल झरेर सोलोमनलाई राजा दाऊदको खच्‍चरमा सवार गराए, र तिनलाई गीहोनसम्‍म साथ दिए। 39सादोक पूजाहारीले पवित्र पालबाट तेल राख्‍ने सीङ लिएर सोलोमनलाई तेलले अभिषेक गरे। तब तिनीहरूले तुरही फुके, र सबै मानिसहरूले कराएर भने, “राजा सोलोमन अमर रहून्‌।” 40अनि सबै मानिसहरू अत्‍यन्‍त हर्ष मनाउँदै, बाँसुरी बजाउँदै तिनको पछिपछि माथि उक्‍ले। तिनीहरूको हल्‍लाले जमिनै थर्क्‍यो।
41अदोनियाह र उनका अतिथिहरूले खाइसकेका मात्र थिए, तब उनीहरूले त्‍यो हल्‍ला सुने। तुरहीको आवाज सुनेर योआबले सोधे, “सहरमा यो केको हल्‍ला हो?”
42जब उनी यसो भनेर बोल्‍दैथिए, अबियाथार पूजाहारीका छोरा जोनाथन आइपुगे। अदोनियाहले भने, “भित्र आऊ। तिमीजस्‍ता योग्‍य मानिसले असल समाचार ल्‍याएको हुनुपर्छ।”
43जोनाथनले जवाफ दिए, “अँहँ, होइन। साँच्‍चै, हाम्रा प्रभु राजा दाऊदले सोलोमनलाई राजा तुल्‍याउनुभएको छ। 44तिनका साथमा सादोक पूजाहारी, नातान अगमवक्ता, यहोयादाका छोरा बनायाह, करेती र पेलेथीहरूलाई पठाउनुभएको छ, र तिनीहरूले तिनलाई राजाको खच्‍चरमा सवार गराए, 45अनि सादोक पूजाहारी र नातान अगमवक्ताले तिनलाई गीहोनमा राजा अभिषेक गरेका छन्‌। त्‍यहाँबाट तिनीहरूले तिनलाई अहिले धूमधामसाथ आनन्‍द मनाउँदै माथि पुर्‍याएका छन्, र सहरमा हल्‍ला भइरहेछ। त्‍यही आवाज तपाईंहरूले सुन्‍नुभएको हो। 46त्‍यसभन्‍दा अझ बढ़ी के भयो भने, राजाको सिंहासनमा सोलोमन विराजमान भएका छन्‌। 47अनि राजकीय अधिकारीहरू पनि हाम्रा प्रभु दाऊद महाराजालाई यसो भनेर अभिवादन गर्नलाई गएका छन्, ‘हजूरका परमेश्‍वरले हजूरका छोरा सोलोमनको नाउँ हजूरको भन्‍दा अझ प्रसिद्ध गराऊन्, र उहाँको सिंहासन हजूरको भन्‍दा पनि अझ प्रतापी बनाऊन्‌।’ अनि राजाले आफ्‍नो पलङ्गमा बसेर नै दण्‍डवत्‌ गरेर भने, 48‘परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई प्रशंसा होस्, जसले मलाई मेरा आँखाले आज मेरो सिंहासनमा एउटा उत्तराधिकारीलाई हेर्न दिनुभयो’।”
49यसैले अदोनियाहका अतिथि सबै तर्सेर जर्‍याकजुरुक उठेर तितरबितर भए। 50तर अदोनियाह आफैचाहिँ सोलोमनदेखि डराएर उठे, र गएर वेदीका सीङहरू समाते। 51तब कसैले गएर यो समाचार सोलोमनलाई सुनाए, “अदोनियाह सोलोमन राजादेखि डराएका छन्, र उनले वेदीका सीङहरू समातिराखेका छन्‌। उनी भन्‍छन्, ‘राजा सोलोमनले आफ्‍नो दासलाई “म तरवारले मार्नेछैनँ,” भनी आज शपथ खाएर मलाई भनून्‌’।”
52सोलोमनले जवाफ दिए, “यदि उनले आफूलाई एक योग्‍य मानिस हुन्‌ भनी प्रमाण दिन सके भने उनको कपालको एउटा केश पनि भूइँमा खस्‍नेछैन। तर उनमा दुष्‍टता पाइयो भनेता उनी निश्‍चय नै मारिनेछन्‌।”
53तब सोलोमन राजाले मानिसहरू पठाएर उनलाई वेदीबाट तल ल्‍याए। अनि अदोनियाह आएर राजा सोलोमनलाई दण्‍डवत्‌ गरे। सोलोमनले भने, “तिमी आफ्‍नो घरमा जाऊ।”

......................................................................................

Adonijah Sets Himself Up as King

1 When King David was very old, he could not keep warm even when they put covers over him. 2 So his attendants said to him, “Let us look for a young virgin to serve the king and take care of him. She can lie beside him so that our lord the king may keep warm.”

3 Then they searched throughout Israel for a beautiful young woman and found Abishag, a Shunammite, and brought her to the king. 4 The woman was very beautiful; she took care of the king and waited on him, but the king had no sexual relations with her.

5 Now Adonijah, whose mother was Haggith, put himself forward and said, “I will be king.” So he got chariots and horses[a] ready, with fifty men to run ahead of him. 6 (His father had never rebuked him by asking, “Why do you behave as you do?” He was also very handsome and was born next after Absalom.)

7 Adonijah conferred with Joab son of Zeruiah and with Abiathar the priest, and they gave him their support. 8 But Zadok the priest, Benaiah son of Jehoiada, Nathan the prophet, Shimei and Rei and David’s special guard did not join Adonijah.

9 Adonijah then sacrificed sheep, cattle and fattened calves at the Stone of Zoheleth near En Rogel. He invited all his brothers, the king’s sons, and all the royal officials of Judah, 10 but he did not invite Nathan the prophet or Benaiah or the special guard or his brother Solomon.

11 Then Nathan asked Bathsheba, Solomon’s mother, “Have you not heard that Adonijah, the son of Haggith, has become king, and our lord David knows nothing about it? 12 Now then, let me advise you how you can save your own life and the life of your son Solomon. 13 Go in to King David and say to him, ‘My lord the king, did you not swear to me your servant: “Surely Solomon your son shall be king after me, and he will sit on my throne”? Why then has Adonijah become king?’ 14 While you are still there talking to the king, I will come in and add my word to what you have said.”

15 So Bathsheba went to see the aged king in his room, where Abishag the Shunammite was attending him. 16 Bathsheba bowed down, prostrating herself before the king.

“What is it you want?” the king asked.

17 She said to him, “My lord, you yourself swore to me your servant by the Lord your God: ‘Solomon your son shall be king after me, and he will sit on my throne.’ 18 But now Adonijah has become king, and you, my lord the king, do not know about it. 19 He has sacrificed great numbers of cattle, fattened calves, and sheep, and has invited all the king’s sons, Abiathar the priest and Joab the commander of the army, but he has not invited Solomon your servant. 20 My lord the king, the eyes of all Israel are on you, to learn from you who will sit on the throne of my lord the king after him. 21 Otherwise, as soon as my lord the king is laid to rest with his ancestors, I and my son Solomon will be treated as criminals.”

22 While she was still speaking with the king, Nathan the prophet arrived. 23 And the king was told, “Nathan the prophet is here.” So he went before the king and bowed with his face to the ground.

24 Nathan said, “Have you, my lord the king, declared that Adonijah shall be king after you, and that he will sit on your throne? 25 Today he has gone down and sacrificed great numbers of cattle, fattened calves, and sheep. He has invited all the king’s sons, the commanders of the army and Abiathar the priest. Right now they are eating and drinking with him and saying, ‘Long live King Adonijah!’ 26 But me your servant, and Zadok the priest, and Benaiah son of Jehoiada, and your servant Solomon he did not invite. 27 Is this something my lord the king has done without letting his servants know who should sit on the throne of my lord the king after him?”

David Makes Solomon King

28 Then King David said, “Call in Bathsheba.” So she came into the king’s presence and stood before him.

29 The king then took an oath: “As surely as the Lord lives, who has delivered me out of every trouble, 30 I will surely carry out this very day what I swore to you by the Lord, the God of Israel: Solomon your son shall be king after me, and he will sit on my throne in my place.”

31 Then Bathsheba bowed down with her face to the ground, prostrating herself before the king, and said, “May my lord King David live forever!”

32 King David said, “Call in Zadok the priest, Nathan the prophet and Benaiah son of Jehoiada.” When they came before the king, 33 he said to them: “Take your lord’s servants with you and have Solomon my son mount my own mule and take him down to Gihon. 34 There have Zadok the priest and Nathan the prophet anoint him king over Israel. Blow the trumpet and shout, ‘Long live King Solomon!’ 35 Then you are to go up with him, and he is to come and sit on my throne and reign in my place. I have appointed him ruler over Israel and Judah.”

36 Benaiah son of Jehoiada answered the king, “Amen! May the Lord, the God of my lord the king, so declare it. 37 As the Lord was with my lord the king, so may he be with Solomon to make his throne even greater than the throne of my lord King David!”

38 So Zadok the priest, Nathan the prophet, Benaiah son of Jehoiada, the Kerethites and the Pelethites went down and had Solomon mount King David’s mule, and they escorted him to Gihon. 39 Zadok the priest took the horn of oil from the sacred tent and anointed Solomon. Then they sounded the trumpet and all the people shouted, “Long live King Solomon!” 40 And all the people went up after him, playing pipes and rejoicing greatly, so that the ground shook with the sound.

41 Adonijah and all the guests who were with him heard it as they were finishing their feast. On hearing the sound of the trumpet, Joab asked, “What’s the meaning of all the noise in the city?”

42 Even as he was speaking, Jonathan son of Abiathar the priest arrived. Adonijah said, “Come in. A worthy man like you must be bringing good news.”

43 “Not at all!” Jonathan answered. “Our lord King David has made Solomon king. 44 The king has sent with him Zadok the priest, Nathan the prophet, Benaiah son of Jehoiada, the Kerethites and the Pelethites, and they have put him on the king’s mule, 45 and Zadok the priest and Nathan the prophet have anointed him king at Gihon. From there they have gone up cheering, and the city resounds with it. That’s the noise you hear. 46 Moreover, Solomon has taken his seat on the royal throne. 47 Also, the royal officials have come to congratulate our lord King David, saying, ‘May your God make Solomon’s name more famous than yours and his throne greater than yours!’ And the king bowed in worship on his bed 48 and said, ‘Praise be to the Lord, the God of Israel, who has allowed my eyes to see a successor on my throne today.’”

49 At this, all Adonijah’s guests rose in alarm and dispersed. 50 But Adonijah, in fear of Solomon, went and took hold of the horns of the altar. 51 Then Solomon was told, “Adonijah is afraid of King Solomon and is clinging to the horns of the altar. He says, ‘Let King Solomon swear to me today that he will not put his servant to death with the sword.’”

52 Solomon replied, “If he shows himself to be worthy, not a hair of his head will fall to the ground; but if evil is found in him, he will die.” 53 Then King Solomon sent men, and they brought him down from the altar. And Adonijah came and bowed down to King Solomon, and Solomon said, “Go to your home.”

............................................................................................

१ राजाहरू 1

अदोनियाहले आफैलाई राजा बनाएका
1जब दाऊद राजा वृद्ध भएर तिनको उमेर ढल्‍किसकेको थियो, तिनलाई लुगा ओढ़ाइदिँदा पनि तिनी तातिँदैनथे।
Now king David was old and stricken in years; and they covered him with clothes, but he gat no heat.
 2यसैकारण तिनका सेवकहरूले तिनलाई भने, “हजूरको सेवा-टहल र हजूरको हेरचाह गर्नलाई कुनै एउटी कन्‍ये-केटी हामी खोज्‍छौं। त्‍यसले हाम्रा महाराजालाई न्‍यानो पार्न त्‍यो हजूरसँगै सुतोस्‌।”
Wherefore his servants said unto him, Let there be sought for my lord the king a young virgin: and let her stand before the king, and let her cherish him, and let her lie in thy bosom, that my lord the king may get heat.
3तब तिनीहरूले सारा इस्राएल देशभरि खोज्‍दा एउटी सुन्‍दरी कुमारी शूनम्‍मी अबीशगलाई भेट्टाए, र त्‍यसलाई राजाकहाँ ल्‍याए।
So they sought for a fair damsel throughout all the coasts of Israel, and found Abishag a Shunammite, and brought her to the king.
 4त्‍यो अत्‍यन्‍त सुन्‍दरी थिई। त्‍यसले राजाको सेवा-टहल र हेरचाह गर्न लागी। तर राजाले त्‍यससँग सहवास गरेनन्‌।
And the damsel was very fair, and cherished the king, and ministered to him: but the king knew her not.
5तब हग्‍गीतका छोरा अदोनियाहले “म नै राजा हुनेछु” भनी आफैलाई अगि सार्न लागे। यसैले उनले पचास जना मानिसहरू, घोड़चढ़ीहरू र रथहरूसमेत आफ्‍नो अगिअगि दगुर्न तयार गरे। 
Then Adonijah the son of Haggith exalted himself, saying, I will be king: and he prepared him chariots and horsemen, and fifty men to run before him.
 6उनका पिताले उनलाई “तँ किन यस्‍तो व्‍यवहार गर्छस्‌?” भनेर सम्‍झाएनन्‌। अदोनियाह पनि एक अत्‍यन्‍तै सुन्‍दर मानिस थिए र उमेरमा अब्‍शालोमभन्‍दा पछि जन्‍मेका थिए।
And his father had not displeased him at any time in saying, Why hast thou done so? and he also was a very goodly man; and his mother bare him after Absalom.
7अदोनियाहले सरूयाहका छोरा योआब र अबियाथार पूजाहारीसँग सल्‍लाह लिए र उनीहरूले उनलाई सहायता दिए।
And he conferred with Joab the son of Zeruiah, and with Abiathar the priest: and they following Adonijah helped him.
 8तर सादोक पूजाहारी, यहोयादाका छोरा बनायाह, नातान अगमवक्ता, शिमी, रेई र दाऊदका विशेष अङ्गरक्षकहरूचाहिँ अदोनियाहतर्फ लागेनन्‌।
But Zadok the priest, and Benaiah the son of Jehoiada, and Nathan the prophet, and Shimei, and Rei, and the mighty men which belonged to David, were not with Adonijah.
9तब अदोनियाहले एन-रोगेलनेरको जोहेलेत भन्‍ने ढुङ्गामा भेड़ाहरू, गाई-गोरुहरू र पोसिएका बाछाहरू बलिदान चढ़ाए। उनले आफ्‍ना सबै राजकुमार भाइहरू र यहूदाका सबै राजकीय अधिकारीहरूलाई निम्‍तो दिए, 
And Adonijah slew sheep and oxen and fat cattle by the stone of Zoheleth, which is by En-rogel, and called all his brethren the king's sons, and all the men of Judah the king's servants:
10तर उनले नातान अगमवक्ता, बनायाह, विशेष अङ्गरक्षकहरू र आफ्‍ना भाइ सोलोमनलाई निम्‍तो दिएनन्‌।
But Nathan the prophet, and Benaiah, and the mighty men, and Solomon his brother, he called not.
11तब नातानले सोलोमनकी आमा बतशेबालाई सोधे, “के तपाईंले सुन्‍नुभएको छैन, कि हाम्रा मालिक दाऊदले थाहा नपाईकनै हग्‍गीतका छोरा अदोनियाह राजा भएछन्‌।  
Wherefore Nathan spake unto Bath-sheba the mother of Solomon, saying, Hast thou not heard that Adonijah the son of Haggith doth reign, and David our lord knoweth it not?
12अब सुन्‍नुहोस्, तपाईंको आफ्‍नै र तपाईंका छोरा सोलोमनको ज्‍यान कसरी बचाउन सकिन्‍छ सो म तपाईंलाई सल्‍लाह दिनेछु। 
Now therefore come, let me, I pray thee, give thee counsel, that thou mayest save thine own life, and the life of thy son Solomon.
13गएर दाऊद राजासँग भेटेर उहाँलाई यसो भन्‍नुहोस्, ‘हे प्रभु मेरा महाराजा, के हजूरले आफ्‍नी दासीसँग यसो भनेर शपथ खानुभएको थिएन, “निश्‍चय नै तिम्रो छोरो सोलोमन मपछि राजा हुनेछ र त्‍यो नै मेरो सिंहासनमा बस्‍नेछ? तब किन अदोनियाह राजा भयो त?”
Go and get thee in unto king David, and say unto him, Didst not thou, my lord, O king, swear unto thine handmaid, saying, Assuredly Solomon thy son shall reign after me, and he shall sit upon my throne? why then doth Adonijah reign?
 14जब तपाईं राजासँग कुरा गरिरहनुभएको हुन्‍छ त्‍यसै बेलामा म भित्र आउनेछु, र तपाईंले भन्‍नुभएको कुराको पुष्‍टि गरिदिनेछु।”
Behold, while thou yet talkest there with the king, I also will come in after thee, and confirm thy words.
15तब बतशेबा वृद्ध राजासित भेट गर्न कोठामा गइन्, जहाँ शूनम्‍मी अबीशगले तिनको स्‍याहारसुसार गर्दैथिई। 
And Bath-sheba went in unto the king into the chamber: and the king was very old; and Abishag the Shunammite ministered unto the king.
16बतशेबा निहुरेर राजाको सामु घुँड़ा टेकिन्‌।
राजाले भने, “तिमीलाई के चाहियो?”
And Bath-sheba bowed, and did obeisance unto the king. And the king said, What wouldest thou?
17तिनले राजालाई भनिन्, “हे मेरा प्रभु, हजूरले आफ्‍नी दासीसँग परमप्रभु हजूरका परमेश्‍वरको नाउँमा यस्‍तो शपथ खानुभएको थियो, ‘मपछि तिम्रो छोरो सोलोमन राजा हुनेछ, र त्‍यो मेरो सिंहासनमा बस्‍नेछ’। 
And she said unto him, My lord, thou swarest by the LORD thy God unto thine handmaid, saying, Assuredly Solomon thy son shall reign after me, and he shall sit upon my throne.
18तर अहिले अदोनियाह पो राजा भइसकेछ। यो कुरा प्रभु मेरा महाराजालाई थाहै छैन। 
And now, behold, Adonijah reigneth; and now, my lord the king, thou knowest it not:
19त्‍यसले धेरै संख्‍यामा गाईबस्‍तुहरू र पोसिएका बाछाहरू अनि भेड़ाहरू बलिदान चढ़ाएको छ, र सबै राजकुमारहरू अबियाथार पूजाहारी र सेनापति योआबलाई निम्‍तो दिएछ, तर हजूरको दास सोलोमनलाई चाहिँ निम्‍तो दिएनछ। 
And he hath slain oxen and fat cattle and sheep in abundance, and hath called all the sons of the king, and Abiathar the priest, and Joab the captain of the host: but Solomon thy servant hath he not called.
20अब हे मेरा प्रभु महाराजा, हजूरपछि सिंहासनमा को विराजमान हुनेछ भनेर हजूरबाट जान्‍नलाई सारा इस्राएलले हजूरलाई हेरिरहेका छन्‌।
And thou, my lord, O king, the eyes of all Israel are upon thee, that thou shouldest tell them who shall sit on the throne of my lord the king after him.
 21नत्रता जब हजूर आफ्‍ना पितृहरूसित सुतिजानुहुनेछ, तब म र मेरो छोरो सोलोमनलाई अपराधीझैँ व्‍यवहार गरिनेछ।”
Otherwise it shall come to pass, when my lord the king shall sleep with his fathers, that I and my son Solomon shall be counted offenders.
22तिनी राजासँग कुरा गरिरहेकै बेलामा नातान अगमवक्ता आइपुगे।
And, lo, while she yet talked with the king, Nathan the prophet also came in.
 23“नातान आएका छन्‌” भनी तिनीहरूले राजालाई सुनाइदिए। तब नातान आएर भूइँसम्‍मै निहुरेर राजालाई दण्‍डवत्‌ गरे।
And they told the king, saying, Behold Nathan the prophet. And when he was come in before the king, he bowed himself before the king with his face to the ground.
24नातानले भने, “हे मेरा प्रभु महाराजा, के अदोनियाह हजूरपछि राजा हुनेछन्, र हजूरको सिंहासनमा उनी नै बस्‍नेछन्‌ भनी हजूरले घोषणा गर्नुभएको हो? 
And Nathan said, My lord, O king, hast thou said, Adonijah shall reign after me, and he shall sit upon my throne?
25उनले आज तल गएर धेरै गाई-गोरु र पोसिएका बाछाहरू अनि भेड़ाहरू बलिदान चढ़ाएका छन्‌। उनले सबै राजकुमारहरू, सेनापतिहरू र अबियाथार पूजाहारीलाई भोजमा निम्‍तो दिएका छन्‌। अनि अहिले यसै बेला उनीहरू उनीसँगै खाँदै, पिउँदै र यसो भनिरहेका छन्, ‘राजा अदोनियाह दीर्घायु होऊन्‌।’ 
For he is gone down this day, and hath slain oxen and fat cattle and sheep in abundance, and hath called all the king's sons, and the captains of the host, and Abiathar the priest; and, behold, they eat and drink before him, and say, God save king Adonijah.
26तर उनले हजूरको दास मलाई र सादोक पूजाहारी, यहोयादाका छोरा बनायाह र हजूरको दास सोलोमनलाई निम्‍तो दिएनन्‌। 
But me, even me thy servant, and Zadok the priest, and Benaiah the son of Jehoiada, and thy servant Solomon, hath he not called.
27के यो हजूरको आज्ञाद्वारा भएको हो? अनि हामी हजूरका दासहरूलाई चाहिँ हजूरपछि सिंहासनमा को बस्‍ने हो भनी हजूरले थाहा नै दिनुभएको छैन?”
Is this thing done by my lord the king, and thou hast not shewed it unto thy servant, who should sit on the throne of my lord the king after him?
 
दाऊदले सोलोमनलाई राजा नियुक्त गरेका
28तब दाऊद राजाले भने, “बतशेबालाई भित्र बोलाऊ।” यसैले तिनी राजाको सामुन्‍ने आएर उभिन्‌।
Then king David answered and said, Call me Bath-sheba. And she came into the king's presence, and stood before the king.
29तब राजाले यसो भनेर शपथ खाए, “मेरा सबै दु:खबाट मलाई छुटकारा दिनुहुने जीवित परमप्रभुको नाउँमा शपथ खाएर म भन्‍दछु: 
And the king sware, and said, As the LORD liveth, that hath redeemed my soul out of all distress,
30परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको नाउँमा मैले शपथ खाएर तिमीलाई भनेको थिएँ, ‘तिम्रो छोरो सोलोमन नै मपछि राजा हुनेछ, र मेरो सिंहासनमा मेरो सट्टामा बस्‍नेछ’। आजको दिन म यो शपथलाई पूरा गर्नेछु।” 
Even as I sware unto thee by the LORD God of Israel, saying, Assuredly Solomon thy son shall reign after me, and he shall sit upon my throne in my stead; even so will I certainly do this day.
31तब बतशेबाले राजाको सामुन्‍ने घुँड़ा टेकेर निहुरेर भूइँमा घोप्‍टो परी भनिन्, “मेरा प्रभु महाराजा दाऊद दीर्घायु होऊन्‌।”
Then Bath-sheba bowed with her face to the earth, and did reverence to the king, and said, Let my lord king David live for ever.
32दाऊद राजाले भने, “सादोक पूजाहारी, नातान अगमवक्ता र यहोयादाका छोरा बनायाहलाई भित्र बोलाऊ।” जब तिनीहरू राजाको सामु हाजिर भए, 
And king David said, Call me Zadok the priest, and Nathan the prophet, and Benaiah the son of Jehoiada. And they came before the king.
33राजाले तिनीहरूलाई भने, “तिमीहरूका प्रभुका सेवकहरूलाई तिमीहरूसँग लैजाओ र मेरो छोरो सोलोमनलाई राजाको खच्‍चरमा सवार गराएर गीहोनसम्‍म साथै लैजाओ।
The king also said unto them, Take with you the servants of your lord, and cause Solomon my son to ride upon mine own mule, and bring him down to Gihon:
 34त्‍यहाँ सादोक पूजाहारी र नातान अगमवक्ताले त्‍यसलाई इस्राएलमाथि राजा अभिषेक गरून्‌। तुरही बजाओ र यसो भनेर कराओ, “राजा सोलोमन अमर रहोस्‌।” 
And let Zadok the priest and Nathan the prophet anoint him there king over Israel: and blow ye with the trumpet, and say, God save king Solomon.
35तब तिमीहरू त्‍योसँग उक्‍लेर आओ, र त्‍यो भित्र पसेर मेरो सिंहासनमा बसोस्, र मेरो सट्टामा त्‍यसले राज्‍य गरोस्‌। इस्राएल र यहूदामाथि शासन गर्नलाई मैले त्‍यसलाई नियुक्त गरेको हो।”
Then ye shall come up after him, that he may come and sit upon my throne; for he shall be king in my stead: and I have appointed him to be ruler over Israel and over Judah.
36यहोयादाका छोरा बनायाहले राजालाई जवाफ दिए, “आमेन! परमप्रभु मेरा मालिक महाराजाका परमेश्‍वरले यस्‍तै घोषणा गरून्‌।
And Benaiah the son of Jehoiada answered the king, and said, Amen: the LORD God of my lord the king say so too.
 37जसरी मेरा महाराजासँग परमप्रभु हुनुहुन्‍थ्‍यो, त्‍यसरी नै उहाँ सोलोमनसँग पनि होऊन्, र तिनको सिंहासन मेरा प्रभु महाराजा दाऊदको सिंहासनभन्‍दा पनि उच्‍च बनाऊन्‌।”
As the LORD hath been with my lord the king, even so be he with Solomon, and make his throne greater than the throne of my lord king David.
38तब सादोक पूजाहारी, नातान अगमवक्ता, यहोयादाका छोरा बनायाह, करेती र पेलेथीहरू तल झरेर सोलोमनलाई राजा दाऊदको खच्‍चरमा सवार गराए, र तिनलाई गीहोनसम्‍म साथ दिए। 
So Zadok the priest, and Nathan the prophet, and Benaiah the son of Jehoiada, and the Cherethites, and the Pelethites, went down, and caused Solomon to ride upon king David's mule, and brought him to Gihon.
39सादोक पूजाहारीले पवित्र पालबाट तेल राख्‍ने सीङ लिएर सोलोमनलाई तेलले अभिषेक गरे। तब तिनीहरूले तुरही फुके, र सबै मानिसहरूले कराएर भने, “राजा सोलोमन अमर रहून्‌।”
And Zadok the priest took an horn of oil out of the tabernacle, and anointed Solomon. And they blew the trumpet; and all the people said, God save king Solomon.
 40अनि सबै मानिसहरू अत्‍यन्‍त हर्ष मनाउँदै, बाँसुरी बजाउँदै तिनको पछिपछि माथि उक्‍ले। तिनीहरूको हल्‍लाले जमिनै थर्क्‍यो।
And all the people came up after him, and the people piped with pipes, and rejoiced with great joy, so that the earth rent with the sound of them.
41अदोनियाह र उनका अतिथिहरूले खाइसकेका मात्र थिए, तब उनीहरूले त्‍यो हल्‍ला सुने। तुरहीको आवाज सुनेर योआबले सोधे, “सहरमा यो केको हल्‍ला हो?”
And Adonijah and all the guests that were with him heard it as they had made an end of eating. And when Joab heard the sound of the trumpet, he said, Wherefore is this noise of the city being in an uproar?
42जब उनी यसो भनेर बोल्‍दैथिए, अबियाथार पूजाहारीका छोरा जोनाथन आइपुगे। अदोनियाहले भने, “भित्र आऊ। तिमीजस्‍ता योग्‍य मानिसले असल समाचार ल्‍याएको हुनुपर्छ।”
And while he yet spake, behold, Jonathan the son of Abiathar the priest came: and Adonijah said unto him, Come in; for thou art a valiant man, and bringest good tidings.
43जोनाथनले जवाफ दिए, “अँहँ, होइन। साँच्‍चै, हाम्रा प्रभु राजा दाऊदले सोलोमनलाई राजा तुल्‍याउनुभएको छ।
And Jonathan answered and said to Adonijah, Verily our lord king David hath made Solomon king.
 44तिनका साथमा सादोक पूजाहारी, नातान अगमवक्ता, यहोयादाका छोरा बनायाह, करेती र पेलेथीहरूलाई पठाउनुभएको छ, र तिनीहरूले तिनलाई राजाको खच्‍चरमा सवार गराए, 
And the king hath sent with him Zadok the priest, and Nathan the prophet, and Benaiah the son of Jehoiada, and the Cherethites, and the Pelethites, and they have caused him to ride upon the king's mule:
45अनि सादोक पूजाहारी र नातान अगमवक्ताले तिनलाई गीहोनमा राजा अभिषेक गरेका छन्‌। त्‍यहाँबाट तिनीहरूले तिनलाई अहिले धूमधामसाथ आनन्‍द मनाउँदै माथि पुर्‍याएका छन्, र सहरमा हल्‍ला भइरहेछ। त्‍यही आवाज तपाईंहरूले सुन्‍नुभएको हो। 
And Zadok the priest and Nathan the prophet have anointed him king in Gihon: and they are come up from thence rejoicing, so that the city rang again. This is the noise that ye have heard.
46त्‍यसभन्‍दा अझ बढ़ी के भयो भने, राजाको सिंहासनमा सोलोमन विराजमान भएका छन्‌। 
And also Solomon sitteth on the throne of the kingdom.
47अनि राजकीय अधिकारीहरू पनि हाम्रा प्रभु दाऊद महाराजालाई यसो भनेर अभिवादन गर्नलाई गएका छन्, ‘हजूरका परमेश्‍वरले हजूरका छोरा सोलोमनको नाउँ हजूरको भन्‍दा अझ प्रसिद्ध गराऊन्, र उहाँको सिंहासन हजूरको भन्‍दा पनि अझ प्रतापी बनाऊन्‌।’ अनि राजाले आफ्‍नो पलङ्गमा बसेर नै दण्‍डवत्‌ गरेर भने, 
And moreover the king's servants came to bless our lord king David, saying, God make the name of Solomon better than thy name, and make his throne greater than thy throne. And the king bowed himself upon the bed.
48‘परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई प्रशंसा होस्, जसले मलाई मेरा आँखाले आज मेरो सिंहासनमा एउटा उत्तराधिकारीलाई हेर्न दिनुभयो’।”
And also thus said the king, Blessed be the LORD God of Israel, which hath given one to sit on my throne this day, mine eyes even seeing it.
49यसैले अदोनियाहका अतिथि सबै तर्सेर जर्‍याकजुरुक उठेर तितरबितर भए। 
And all the guests that were with Adonijah were afraid, and rose up, and went every man his way.
50तर अदोनियाह आफैचाहिँ सोलोमनदेखि डराएर उठे, र गएर वेदीका सीङहरू समाते।
And Adonijah feared because of Solomon, and arose, and went, and caught hold on the horns of the altar.
 51तब कसैले गएर यो समाचार सोलोमनलाई सुनाए, “अदोनियाह सोलोमन राजादेखि डराएका छन्, र उनले वेदीका सीङहरू समातिराखेका छन्‌। उनी भन्‍छन्, ‘राजा सोलोमनले आफ्‍नो दासलाई “म तरवारले मार्नेछैनँ,” भनी आज शपथ खाएर मलाई भनून्‌’।”
And it was told Solomon, saying, Behold, Adonijah feareth king Solomon: for, lo, he hath caught hold on the horns of the altar, saying, Let king Solomon swear unto me to day that he will not slay his servant with the sword.
52सोलोमनले जवाफ दिए, “यदि उनले आफूलाई एक योग्‍य मानिस हुन्‌ भनी प्रमाण दिन सके भने उनको कपालको एउटा केश पनि भूइँमा खस्‍नेछैन। तर उनमा दुष्‍टता पाइयो भनेता उनी निश्‍चय नै मारिनेछन्‌।”
And Solomon said, If he will shew himself a worthy man, there shall not an hair of him fall to the earth: but if wickedness shall be found in him, he shall die.
53तब सोलोमन राजाले मानिसहरू पठाएर उनलाई वेदीबाट तल ल्‍याए। अनि अदोनियाह आएर राजा सोलोमनलाई दण्‍डवत्‌ गरे। सोलोमनले भने, “तिमी आफ्‍नो घरमा जाऊ।”
So king Solomon sent, and they brought him down from the altar. And he came and bowed himself to king Solomon: and Solomon said unto him, Go to thine house.

 

 1 - KINGS - 2:1-46

१ राजाहरू 2

सोलोमनलाई दाऊदले जिम्मा दिएका
1जब दाऊदको मर्ने बेला नजिक आयो, तब तिनले आफ्‍ना छोरा सोलोमनलाई यो आखिरी जिम्‍मा दिए।
2“संसारको रीतझैँ म पनि मर्दैछु,” तिनले भने। “यसैले तिमीचाहिँ साहसी होऊ, र आफूलाई मर्दझैँ देखाऊ, 3र परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरतिरको आफ्‍नो कर्तव्‍य पूरा गर। उहाँका मार्गमा हिँड़। मोशाको व्‍यवस्‍थामा लेखेका उहाँका विधिहरू र आज्ञाहरू, उहाँका नियमहरू र आदेशहरू पालन गर, ताकि तिमीले जे-जे गर्छौ र तिमी जहाँकहीँ जान्‍छौ, त्‍यसमा तिम्रो उन्‍नति होस्, 4र परमप्रभुले यसो भनेर मलाई गर्नुभएको प्रतिज्ञा पूरा होस्‌: ‘यदि तेरा सन्‍तानले आफू कसरी रहनुपर्छ भनी ध्‍यान गरे र यदि तिनीहरू आफ्‍ना पूरा हृदय र प्राणले मेरो दृष्‍टिमा विश्‍वासपूर्वक हिँड़े भने, इस्राएलको सिंहासनमा विराजमान हुनलाई तँलाई उत्तराधिकारीको कहिल्‍यै अभाव हुनेछैन’।
5“सरूयाहको छोरो योआबले मलाई के गर्‍यो— इस्राएलका दुई सेनापतिहरू नेरका छोरा अबनेर र येतेरका छोरा अमासालाई त्‍यसले के गर्‍यो यो कुरा तिमी आफैलाई थाहै छ। लड़ाइँको समयमा झैँ शान्‍तिकै अवस्‍थामा छँदा पनि त्‍यसले तिनीहरू दुवैलाई मार्‍यो। त्‍यही रगतले आफ्‍ना पटुका र खुट्टाका जुत्तालाई कलङ्कित पार्‍यो।  6तिम्रो बुद्धिले जे-जस्‍तो बताउँछ, त्‍यहीअनुसार त्‍यससित व्‍यवहार गर, तर त्‍यसको फुलेको कपाल शान्‍तिसित चिहानमा नजाओस्‌।
7“तर गिलादका बर्जिल्‍लैका छोराहरूमाथि दया देखाऊ, र तिनीहरू तिम्रो टेबिलमा खानेहरूमध्‍ये होऊन्‌। तिम्रो दाजु अब्‍शालोमबाट म भागी हिँड्‌दा तिनीहरू मसितै रहिरहे। 
8“अनि तिमीसँग भएको बहूरीमको बेन्‍यामीनी गेराको छोरो शिमीलाई याद राख्‍नू। म महनोममा गएको दिन त्‍यसले  मलाई खूबै सरापेको थियो। जब त्‍यो यर्दन नदीमा मलाई भेट्‌न आयो, तब ‘म तँलाई तरवारले मार्नेछैनँ’ भनी मैले परमप्रभुको नाउँमा शपथ खाएँ। 9तर अब त्‍यसलाई तिमीले निर्दोष नसम्‍झ। तिमी बुद्धिमान्‌ मानिस छौ र त्‍यसलाई कस्‍तो व्‍यवहार गर्नुपर्छ सो तिमीले जान्‍नेछौ। त्‍यसको फुलेको कपाल चिहानमा रगतैसँग जाओस्‌।”
10तब दाऊद आफ्‍ना पित्रहरूसित सुत्‍न गए, र दाऊदको सहरमा गाड़िए। 11तिनले इस्राएलमा चालीस वर्षसम्‍म राज्‍य गरे— सात वर्ष हेब्रोनमा र तेत्तीस वर्ष यरूशलेममा।  12अनि सोलोमन आफ्‍ना पिता दाऊदको सिंहासनमा बसे, र तिनको शासन सुदृढ़सित स्‍थापित भयो। 
सोलोमनको सिंहासन स्‍थापित भएको
13अब हग्‍गीतका छोरा अदोनियाह सोलोमनकी आमा बतशेबाकहाँ आए। बतशेबाले उनलाई सोधिन्, “के तिमी शान्‍तिसितै आएका हौ?” उनले जवाफ दिए, “हजूर।” 14तब उनले अझै भने, “मैले तपाईंलाई केही भन्‍नु छ।”
तिनले भनिन्, “भन।”
15अदोनियाहले भने, “तपाईंलाई थाहै छ, कि राज्‍य त मेरै थियो। सबै इस्राएलले म नै राजा हुनेछु भनी सोचिरहेका थिए। तर सबै थोक उल्‍टियो। राज्‍य मेरा भाइको भयो। किनकि परमप्रभुको इच्‍छाअनुसार त्‍यो तिनको नै थियो। 16अब मैले तपाईंलाई एउटा बिन्‍ती चढ़ाउनुपरेको छ। त्‍यो इन्‍कार नगर्नुहोला।”
तिनले भनिन्, “त्‍यो के हो?”
17उनले भने, “मैले शूनम्‍मी अबीशगलाई विवाह गर्न पाऊँ भनी सोलोमन राजालाई बिन्‍ती गरिदिनुहोस्‌।” 
18बतशेबाले जवाफ दिइन्, “हुन्‍छ, तिम्रो निम्‍ति म राजासँग कुरा गरिदिनेछु।”
19जब अदोनियाहको निम्‍ति कुरा गरिदिनलाई बतशेबा राजाकहाँ गइन्, तब राजा तिनलाई स्‍वागत गर्नलाई उठे र तिनलाई दण्‍डवत्‌ गरे अनि सिंहासनमा बसे। राजाकी आमाको निम्‍ति सोलोमनले एउटा सिंहासन ल्‍याउने हुकुम दिए, र तिनी राजाको दाहिनेपट्टि बसिन्‌। 20तिनले भनिन्, “मैले एउटा सानो बिन्‍ती तिमीसँग गर्नुपरेको छ। त्‍यो मलाई इन्‍कार नगर।”
राजाले जवाफ दिए, “के भन्‍नु छ, आमा? म तपाईंलाई त्‍यो इन्‍कार गर्नेछैनँ।”
21तिनले भनिन्, “शूनम्‍मी अबीशगको विवाह तिम्रा दाजु अदोनियाहसँग गरिदेऊ।”
22राजा सोलोमनले आफ्‍नी आमालाई जवाफ दिए, “शूनम्‍मी अबीशगलाई अदोनियाहसँग विवाह गरिदिनलाई तपाईं किन बिन्‍ती गर्नुहुन्‍छ? तपाईंले राज्‍य नै माग्‍नुभए पनि हुन्‍थ्‍यो, किनभने उनी मेरा दाज्‍यै हुन्‌— हो, अबियाथार पूजाहारी र सरूयाहका छोरा योआबका निम्‍ति पनि।”
23तब सोलोमन राजाले परमप्रभुको नाउँमा शपथ खाएर भने, “यस बिन्‍तीको निम्‍ति अदोनियाहले आफ्‍नो ज्‍यान गुमाएनन्‌ भने परमेश्‍वरले मसँग कठोरभन्‍दा कठोर व्‍यवहार गरून्‌। 24अब मलाई मेरा पिता दाऊदको सिंहासनमा नियुक्त गर्नुहुने र आफ्‍नो प्रतिज्ञाअनुसार मेरो वंश खड़ा गर्नुहुने जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍छु, कि आज नै अदोनियाह मारिनेछ!” 25तब सोलोमन राजाले यहोयादाका छोरा बनायाहलाई हुकुम गरे, र तिनले अदोनियाहलाई हिर्काएर मारे।
26अबियाथार पूजाहारीलाई राजाले भने, “अनातोतमा तिम्रो आफ्‍नै जग्‍गाजमिनमा जाऊ। तिमी त मारिन योग्‍यका छौ, तर म अहिले तिमीलाई मार्नेछैनँ, किनभने तिमीले मेरा पिता दाऊदको सामुन्‍ने परमप्रभुको सन्‍दूक बोक्‍ने गर्थ्‍यौ, र उहाँले सहनुभएका सबै दु:खमा तिमी सहभागी भएका थियौ।”  27यसैले सोलोमनले अबियाथारलाई परमप्रभुका पूजाहारीको कामबाट खारिज गरिदिए। यसरी नै शीलोमा एलीका घरानाको विषयमा परमप्रभुले दिनुभएको वचन पूरा भयो। 
28जब यो समाचार योआबकहाँ पुग्‍यो, जसले अब्‍शालोमसँग होइन, तर अदोनियाहसँग षड्‌यन्‍त्र रचेको थियो, तब उनी परमप्रभुको पालमा भागेर गए, र वेदीका सीङहरू समातेर बसे। 29योआब परमप्रभुको पालमा भागेर वेदीको छेउमा बसेका छन्‌ भन्‍ने कुरा जब राजा सोलोमनले सुने, तब तिनले यहोयादाका छोरा बनायाहलाई योआबलाई हिर्काएर मार्ने हुकुम दिएर पठाए।
30यसैले बनायाह परमप्रभुको पालमा पसे र योआबलाई भने, “राजा भन्‍नुहुन्‍छ, ‘बाहिर आऊ’।”
तर योआबले जवाफ दिए, “अँहँ, म यहीँ नै मर्छु।”
बनायाहले राजालाई योआबको कुरा सुनाए। 31तब राजाले बनायाहलाई हुकुम गरे, “त्‍यसले भनेअनुसार नै गर। त्‍यसलाई मारेर गाड़िदेऊ, र यसरी योआबले निर्दोष रगत बगाएको दोष म र मेरा पिताको घरानाबाट क्षमा गरिदेऊ। 32त्‍यसले बगाएको रगतको सट्टा परमप्रभुले त्‍यसलाई नै लिनुहुनेछ, किनभने मेरा पिता दाऊदले थाहै नपाई त्‍यसले आफूभन्‍दा अझ असल र सोझा दुई जना निर्दोष मानिसहरूलाई— इस्राएलका सेनापति नेरका छोरा अबनेर र यहूदाका सेनापति येतेरका छोरा अमासालाई— आक्रमण गरेर तरवारले मारेका थिए। 33तिनीहरूका रगतको दोष योआब र त्‍यसका सन्‍तानमाथि सधैँभरि रहोस्‌। तर दाऊद र उहाँका सन्‍तान, उहाँका घराना र उहाँको सिंहासनमाथि परमप्रभुबाटको शान्‍ति सदासर्वदा रहोस्‌।”
34यसैले यहोयादाका छोरा बनायाह वेदीमा उक्‍लेर गए, र योआबलाई हिर्काएर मारे, र मरुभूमिमा भएको उनको जमिनमा उनलाई गाड़े। 35राजाले यहोयादाका छोरा बनायाहलाई योआबको सट्टामा सेनापति नियुक्त गरे, र अबियाथारको सट्टामा सादोकलाई पूजाहारी नियुक्त गरे।
36त्‍यसपछि राजाले शिमीलाई बोलाइपठाए, र उनलाई भने, “यरूशलेममा आफ्‍नो निम्‍ति एउटा घर बनाएर त्‍यहीँ नै बस।” सहर छोड़ेर अरू कुनै ठाउँमा तिमी नजानू। 37सहर छोड़ेर किद्रोन खोल्‍सा पार गर्‍यौ भने तिमी मर्नेछौ। त्‍यसो गरे तिम्रो रगतको दोष तिमीमाथि नै पर्नेछ।”
38शिमीले राजालाई जवाफ दिए, “हजूरले जे भन्‍नुहुन्‍छ, त्‍यो असलै छ। मेरा प्रभु महाराजाले आफ्‍नो सेवकलाई भन्‍नुभएझैँ म गर्नेछु।” अनि धेरै समयसम्‍म शिमी यरूशलेममा बसे।
39तर तीन वर्षपछि उनका दुई जना दासहरू गातका राजा माकाका छोरा आकीशकहाँ भागेर गए। 40जब शिमीले “तिम्रा दासहरू गातमा छन्‌” भनी सुने, तब उनी आफ्‍नो गधामा जीनकाठी कसेर आफ्‍ना दासहरूलाई खोज्‍न गातमा आकीशकहाँ गए। यसरी शिमी गएर गातबाट आफ्‍ना दासहरूलाई ल्‍याए,
41जब सोलोमन राजालाई शिमी यरूशलेमबाट गातमा गएर फर्केका समाचार सुनाइयो, 42तब तिनले शिमीलाई बोलाइपठाए, र भने, “के मैले तिमीलाई परमप्रभुको नाउँमा शपथ खान लगाई यसो भनेर चेताउनी दिएको थिइनँ: ‘जुन दिन अन्‍त कहीँ जानलाई यो ठाउँ छोड़्यौ भने तिमी निश्‍चय नै मर्नेछौ’? त्‍यस बेला तिमीले मलाई भन्‍यौ, ‘हजूरले जे भन्‍नुभयो त्‍यो असलै छ। म हजूरको हुकुम पालन गर्नेछु’। 43परमप्रभुको भाकल र मैले दिएको हुकुम तिमीले किन पालन गरेनौ?”
44तब राजाले शिमीलाई यसो पनि भने, “मेरा पिता दाऊदलाई गरेका सबै दुष्‍ट्याइँ तिमीलाई आफ्‍नो हृदयमा थाहै छ। अब परमप्रभुले त्‍यस दुष्‍ट्याइँको साटो लिनुहुन्‍छ। 45तर सोलोमन राजा आशिषित हुनेछन्, र परमप्रभुको सामुन्‍ने दाऊदको सिंहासन सदासर्वदै सुरक्षित रहनेछ।”
46तब राजाले यहोयादाका छोरा बनायाहलाई हुकुम दिए, र तिनी बाहिर गए, र शिमीलाई हिर्काएर मारे। यसरी अब सोलोमन राजाको राज्‍य सुदृढ़साथ स्‍थापित भयो।

................................................................................

David’s Charge to Solomon

2 When the time drew near for David to die, he gave a charge to Solomon his son.

2 “I am about to go the way of all the earth,” he said. “So be strong, act like a man, 3 and observe what the Lord your God requires: Walk in obedience to him, and keep his decrees and commands, his laws and regulations, as written in the Law of Moses. Do this so that you may prosper in all you do and wherever you go 4 and that the Lord may keep his promise to me: ‘If your descendants watch how they live, and if they walk faithfully before me with all their heart and soul, you will never fail to have a successor on the throne of Israel.’

5 “Now you yourself know what Joab son of Zeruiah did to me—what he did to the two commanders of Israel’s armies, Abner son of Ner and Amasa son of Jether. He killed them, shedding their blood in peacetime as if in battle, and with that blood he stained the belt around his waist and the sandals on his feet. 6 Deal with him according to your wisdom, but do not let his gray head go down to the grave in peace.

7 “But show kindness to the sons of Barzillai of Gilead and let them be among those who eat at your table. They stood by me when I fled from your brother Absalom.

8 “And remember, you have with you Shimei son of Gera, the Benjamite from Bahurim, who called down bitter curses on me the day I went to Mahanaim. When he came down to meet me at the Jordan, I swore to him by the Lord: ‘I will not put you to death by the sword.’ 9 But now, do not consider him innocent. You are a man of wisdom; you will know what to do to him. Bring his gray head down to the grave in blood.”

10 Then David rested with his ancestors and was buried in the City of David. 11 He had reigned forty years over Israel—seven years in Hebron and thirty-three in Jerusalem. 12 So Solomon sat on the throne of his father David, and his rule was firmly established.

Solomon’s Throne Established

13 Now Adonijah, the son of Haggith, went to Bathsheba, Solomon’s mother. Bathsheba asked him, “Do you come peacefully?”

He answered, “Yes, peacefully.” 14 Then he added, “I have something to say to you.”

“You may say it,” she replied.

15 “As you know,” he said, “the kingdom was mine. All Israel looked to me as their king. But things changed, and the kingdom has gone to my brother; for it has come to him from the Lord. 16 Now I have one request to make of you. Do not refuse me.”

“You may make it,” she said.

17 So he continued, “Please ask King Solomon—he will not refuse you—to give me Abishag the Shunammite as my wife.”

18 “Very well,” Bathsheba replied, “I will speak to the king for you.”

19 When Bathsheba went to King Solomon to speak to him for Adonijah, the king stood up to meet her, bowed down to her and sat down on his throne. He had a throne brought for the king’s mother, and she sat down at his right hand.

20 “I have one small request to make of you,” she said. “Do not refuse me.”

The king replied, “Make it, my mother; I will not refuse you.”

21 So she said, “Let Abishag the Shunammite be given in marriage to your brother Adonijah.”

22 King Solomon answered his mother, “Why do you request Abishag the Shunammite for Adonijah? You might as well request the kingdom for him—after all, he is my older brother—yes, for him and for Abiathar the priest and Joab son of Zeruiah!”

23 Then King Solomon swore by the Lord: “May God deal with me, be it ever so severely, if Adonijah does not pay with his life for this request! 24 And now, as surely as the Lord lives—he who has established me securely on the throne of my father David and has founded a dynasty for me as he promised—Adonijah shall be put to death today!” 25 So King Solomon gave orders to Benaiah son of Jehoiada, and he struck down Adonijah and he died.

26 To Abiathar the priest the king said, “Go back to your fields in Anathoth. You deserve to die, but I will not put you to death now, because you carried the ark of the Sovereign Lord before my father David and shared all my father’s hardships.” 27 So Solomon removed Abiathar from the priesthood of the Lord, fulfilling the word the Lord had spoken at Shiloh about the house of Eli.

28 When the news reached Joab, who had conspired with Adonijah though not with Absalom, he fled to the tent of the Lord and took hold of the horns of the altar. 29 King Solomon was told that Joab had fled to the tent of the Lord and was beside the altar. Then Solomon ordered Benaiah son of Jehoiada, “Go, strike him down!”

30 So Benaiah entered the tent of the Lord and said to Joab, “The king says, ‘Come out!’”

But he answered, “No, I will die here.”

Benaiah reported to the king, “This is how Joab answered me.”

31 Then the king commanded Benaiah, “Do as he says. Strike him down and bury him, and so clear me and my whole family of the guilt of the innocent blood that Joab shed. 32 The Lord will repay him for the blood he shed, because without my father David knowing it he attacked two men and killed them with the sword. Both of them—Abner son of Ner, commander of Israel’s army, and Amasa son of Jether, commander of Judah’s army—were better men and more upright than he. 33 May the guilt of their blood rest on the head of Joab and his descendants forever. But on David and his descendants, his house and his throne, may there be the Lord’s peace forever.”

34 So Benaiah son of Jehoiada went up and struck down Joab and killed him, and he was buried at his home out in the country. 35 The king put Benaiah son of Jehoiada over the army in Joab’s position and replaced Abiathar with Zadok the priest.

36 Then the king sent for Shimei and said to him, “Build yourself a house in Jerusalem and live there, but do not go anywhere else. 37 The day you leave and cross the Kidron Valley, you can be sure you will die; your blood will be on your own head.”

38 Shimei answered the king, “What you say is good. Your servant will do as my lord the king has said.” And Shimei stayed in Jerusalem for a long time.

39 But three years later, two of Shimei’s slaves ran off to Achish son of Maakah, king of Gath, and Shimei was told, “Your slaves are in Gath.” 40 At this, he saddled his donkey and went to Achish at Gath in search of his slaves. So Shimei went away and brought the slaves back from Gath.

41 When Solomon was told that Shimei had gone from Jerusalem to Gath and had returned, 42 the king summoned Shimei and said to him, “Did I not make you swear by the Lord and warn you, ‘On the day you leave to go anywhere else, you can be sure you will die’? At that time you said to me, ‘What you say is good. I will obey.’ 43 Why then did you not keep your oath to the Lord and obey the command I gave you?”

44 The king also said to Shimei, “You know in your heart all the wrong you did to my father David. Now the Lord will repay you for your wrongdoing. 45 But King Solomon will be blessed, and David’s throne will remain secure before the Lord forever.”

46 Then the king gave the order to Benaiah son of Jehoiada, and he went out and struck Shimei down and he died.

The kingdom was now established in Solomon’s hands.

...................................................................................

१ राजाहरू 2

सोलोमनलाई दाऊदले जिम्मा दिएका
1जब दाऊदको मर्ने बेला नजिक आयो, तब तिनले आफ्‍ना छोरा सोलोमनलाई यो आखिरी जिम्‍मा दिए।
Now the days of David drew nigh that he should die; and he charged Solomon his son, saying,
2“संसारको रीतझैँ म पनि मर्दैछु,” तिनले भने। “यसैले तिमीचाहिँ साहसी होऊ, र आफूलाई मर्दझैँ देखाऊ, 
I go the way of all the earth: be thou strong therefore, and shew thyself a man;
3र परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरतिरको आफ्‍नो कर्तव्‍य पूरा गर। उहाँका मार्गमा हिँड़। मोशाको व्‍यवस्‍थामा लेखेका उहाँका विधिहरू र आज्ञाहरू, उहाँका नियमहरू र आदेशहरू पालन गर, ताकि तिमीले जे-जे गर्छौ र तिमी जहाँकहीँ जान्‍छौ, त्‍यसमा तिम्रो उन्‍नति होस्, 
And keep the charge of the LORD thy God, to walk in his ways, to keep his statutes, and his commandments, and his judgments, and his testimonies, as it is written in the law of Moses, that thou mayest prosper in all that thou doest, and whithersoever thou turnest thyself:
4र परमप्रभुले यसो भनेर मलाई गर्नुभएको प्रतिज्ञा पूरा होस्‌: ‘यदि तेरा सन्‍तानले आफू कसरी रहनुपर्छ भनी ध्‍यान गरे र यदि तिनीहरू आफ्‍ना पूरा हृदय र प्राणले मेरो दृष्‍टिमा विश्‍वासपूर्वक हिँड़े भने, इस्राएलको सिंहासनमा विराजमान हुनलाई तँलाई उत्तराधिकारीको कहिल्‍यै अभाव हुनेछैन’।
That the LORD may continue his word which he spake concerning me, saying, If thy children take heed to their way, to walk before me in truth with all their heart and with all their soul, there shall not fail thee (said he) a man on the throne of Israel.
5“सरूयाहको छोरो योआबले मलाई के गर्‍यो— इस्राएलका दुई सेनापतिहरू नेरका छोरा अबनेर र येतेरका छोरा अमासालाई त्‍यसले के गर्‍यो यो कुरा तिमी आफैलाई थाहै छ। लड़ाइँको समयमा झैँ शान्‍तिकै अवस्‍थामा छँदा पनि त्‍यसले तिनीहरू दुवैलाई मार्‍यो। त्‍यही रगतले आफ्‍ना पटुका र खुट्टाका जुत्तालाई कलङ्कित पार्‍यो।  
Moreover thou knowest also what Joab the son of Zeruiah did to me, and what he did to the two captains of the hosts of Israel, unto Abner the son of Ner, and unto Amasa the son of Jether, whom he slew, and shed the blood of war in peace, and put the blood of war upon his girdle that was about his loins, and in his shoes that were on his feet.
6तिम्रो बुद्धिले जे-जस्‍तो बताउँछ, त्‍यहीअनुसार त्‍यससित व्‍यवहार गर, तर त्‍यसको फुलेको कपाल शान्‍तिसित चिहानमा नजाओस्‌।
Do therefore according to thy wisdom, and let not his hoar head go down to the grave in peace.
7“तर गिलादका बर्जिल्‍लैका छोराहरूमाथि दया देखाऊ, र तिनीहरू तिम्रो टेबिलमा खानेहरूमध्‍ये होऊन्‌। तिम्रो दाजु अब्‍शालोमबाट म भागी हिँड्‌दा तिनीहरू मसितै रहिरहे। 
But shew kindness unto the sons of Barzillai the Gileadite, and let them be of those that eat at thy table: for so they came to me when I fled because of Absalom thy brother.
8“अनि तिमीसँग भएको बहूरीमको बेन्‍यामीनी गेराको छोरो शिमीलाई याद राख्‍नू। म महनोममा गएको दिन त्‍यसले  मलाई खूबै सरापेको थियो। जब त्‍यो यर्दन नदीमा मलाई भेट्‌न आयो, तब ‘म तँलाई तरवारले मार्नेछैनँ’ भनी मैले परमप्रभुको नाउँमा शपथ खाएँ।
And, behold, thou hast with thee Shimei the son of Gera, a Benjamite of Bahurim, which cursed me with a grievous curse in the day when I went to Mahanaim: but he came down to meet me at Jordan, and I sware to him by the LORD, saying, I will not put thee to death with the sword.
 9तर अब त्‍यसलाई तिमीले निर्दोष नसम्‍झ। तिमी बुद्धिमान्‌ मानिस छौ र त्‍यसलाई कस्‍तो व्‍यवहार गर्नुपर्छ सो तिमीले जान्‍नेछौ। त्‍यसको फुलेको कपाल चिहानमा रगतैसँग जाओस्‌।”
Now therefore hold him not guiltless: for thou art a wise man, and knowest what thou oughtest to do unto him; but his hoar head bring thou down to the grave with blood.
10तब दाऊद आफ्‍ना पित्रहरूसित सुत्‍न गए, र दाऊदको सहरमा गाड़िए। 
So David slept with his fathers, and was buried in the city of David.
11तिनले इस्राएलमा चालीस वर्षसम्‍म राज्‍य गरे— सात वर्ष हेब्रोनमा र तेत्तीस वर्ष यरूशलेममा।  
And the days that David reigned over Israel were forty years: seven years reigned he in Hebron, and thirty and three years reigned he in Jerusalem.
12अनि सोलोमन आफ्‍ना पिता दाऊदको सिंहासनमा बसे, र तिनको शासन सुदृढ़सित स्‍थापित भयो। 
Then sat Solomon upon the throne of David his father; and his kingdom was established greatly.
 
सोलोमनको सिंहासन स्‍थापित भएको
13अब हग्‍गीतका छोरा अदोनियाह सोलोमनकी आमा बतशेबाकहाँ आए। बतशेबाले उनलाई सोधिन्, “के तिमी शान्‍तिसितै आएका हौ?” उनले जवाफ दिए, “हजूर।” 
And Adonijah the son of Haggith came to Bath-sheba the mother of Solomon. And she said, Comest thou peaceably? And he said, Peaceably.
14तब उनले अझै भने, “मैले तपाईंलाई केही भन्‍नु छ।”
तिनले भनिन्, “भन।”
He said moreover, I have somewhat to say unto thee. And she said, Say on.
15अदोनियाहले भने, “तपाईंलाई थाहै छ, कि राज्‍य त मेरै थियो। सबै इस्राएलले म नै राजा हुनेछु भनी सोचिरहेका थिए। तर सबै थोक उल्‍टियो। राज्‍य मेरा भाइको भयो। किनकि परमप्रभुको इच्‍छाअनुसार त्‍यो तिनको नै थियो। 
And he said, Thou knowest that the kingdom was mine, and that all Israel set their faces on me, that I should reign: howbeit the kingdom is turned about, and is become my brother's: for it was his from the LORD.
16अब मैले तपाईंलाई एउटा बिन्‍ती चढ़ाउनुपरेको छ। त्‍यो इन्‍कार नगर्नुहोला।”
तिनले भनिन्, “त्‍यो के हो?”
And now I ask one petition of thee, deny me not. And she said unto him, Say on.
17उनले भने, “मैले शूनम्‍मी अबीशगलाई विवाह गर्न पाऊँ भनी सोलोमन राजालाई बिन्‍ती गरिदिनुहोस्‌।” 
And he said, Speak, I pray thee, unto Solomon the king, (for he will not say thee nay,) that he give me Abishag the Shunammite to wife.
18बतशेबाले जवाफ दिइन्, “हुन्‍छ, तिम्रो निम्‍ति म राजासँग कुरा गरिदिनेछु।”
And Bath-sheba said, Well; I will speak for thee unto the king.
19जब अदोनियाहको निम्‍ति कुरा गरिदिनलाई बतशेबा राजाकहाँ गइन्, तब राजा तिनलाई स्‍वागत गर्नलाई उठे र तिनलाई दण्‍डवत्‌ गरे अनि सिंहासनमा बसे। राजाकी आमाको निम्‍ति सोलोमनले एउटा सिंहासन ल्‍याउने हुकुम दिए, र तिनी राजाको दाहिनेपट्टि बसिन्‌। 
Bath-sheba therefore went unto king Solomon, to speak unto him for Adonijah. And the king rose up to meet her, and bowed himself unto her, and sat down on his throne, and caused a seat to be set for the king's mother; and she sat on his right hand.
20तिनले भनिन्, “मैले एउटा सानो बिन्‍ती तिमीसँग गर्नुपरेको छ। त्‍यो मलाई इन्‍कार नगर।”
राजाले जवाफ दिए, “के भन्‍नु छ, आमा? म तपाईंलाई त्‍यो इन्‍कार गर्नेछैनँ।”
Then she said, I desire one small petition of thee; I pray thee, say me not nay. And the king said unto her, Ask on, my mother: for I will not say thee nay.
21तिनले भनिन्, “शूनम्‍मी अबीशगको विवाह तिम्रा दाजु अदोनियाहसँग गरिदेऊ।”
And she said, Let Abishag the Shunammite be given to Adonijah thy brother to wife.
22राजा सोलोमनले आफ्‍नी आमालाई जवाफ दिए, “शूनम्‍मी अबीशगलाई अदोनियाहसँग विवाह गरिदिनलाई तपाईं किन बिन्‍ती गर्नुहुन्‍छ? तपाईंले राज्‍य नै माग्‍नुभए पनि हुन्‍थ्‍यो, किनभने उनी मेरा दाज्‍यै हुन्‌— हो, अबियाथार पूजाहारी र सरूयाहका छोरा योआबका निम्‍ति पनि।”
And king Solomon answered and said unto his mother, And why dost thou ask Abishag the Shunammite for Adonijah? ask for him the kingdom also; for he is mine elder brother; even for him, and for Abiathar the priest, and for Joab the son of Zeruiah.
23तब सोलोमन राजाले परमप्रभुको नाउँमा शपथ खाएर भने, “यस बिन्‍तीको निम्‍ति अदोनियाहले आफ्‍नो ज्‍यान गुमाएनन्‌ भने परमेश्‍वरले मसँग कठोरभन्‍दा कठोर व्‍यवहार गरून्‌। 
Then king Solomon sware by the LORD, saying, God do so to me, and more also, if Adonijah have not spoken this word against his own life.
24अब मलाई मेरा पिता दाऊदको सिंहासनमा नियुक्त गर्नुहुने र आफ्‍नो प्रतिज्ञाअनुसार मेरो वंश खड़ा गर्नुहुने जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍छु, कि आज नै अदोनियाह मारिनेछ!” 
Now therefore, as the LORD liveth, which hath established me, and set me on the throne of David my father, and who hath made me an house, as he promised, Adonijah shall be put to death this day.
25तब सोलोमन राजाले यहोयादाका छोरा बनायाहलाई हुकुम गरे, र तिनले अदोनियाहलाई हिर्काएर मारे।
And king Solomon sent by the hand of Benaiah the son of Jehoiada; and he fell upon him that he died.
26अबियाथार पूजाहारीलाई राजाले भने, “अनातोतमा तिम्रो आफ्‍नै जग्‍गाजमिनमा जाऊ। तिमी त मारिन योग्‍यका छौ, तर म अहिले तिमीलाई मार्नेछैनँ, किनभने तिमीले मेरा पिता दाऊदको सामुन्‍ने परमप्रभुको सन्‍दूक बोक्‍ने गर्थ्‍यौ, र उहाँले सहनुभएका सबै दु:खमा तिमी सहभागी भएका थियौ।” 
And unto Abiathar the priest said the king, Get thee to Anathoth, unto thine own fields; for thou art worthy of death: but I will not at this time put thee to death, because thou barest the ark of the Lord GOD before David my father, and because thou hast been afflicted in all wherein my father was afflicted.
 27यसैले सोलोमनले अबियाथारलाई परमप्रभुका पूजाहारीको कामबाट खारिज गरिदिए। यसरी नै शीलोमा एलीका घरानाको विषयमा परमप्रभुले दिनुभएको वचन पूरा भयो। 
So Solomon thrust out Abiathar from being priest unto the LORD; that he might fulfil the word of the LORD, which he spake concerning the house of Eli in Shiloh.
28जब यो समाचार योआबकहाँ पुग्‍यो, जसले अब्‍शालोमसँग होइन, तर अदोनियाहसँग षड्‌यन्‍त्र रचेको थियो, तब उनी परमप्रभुको पालमा भागेर गए, र वेदीका सीङहरू समातेर बसे। 
Then tidings came to Joab: for Joab had turned after Adonijah, though he turned not after Absalom. And Joab fled unto the tabernacle of the LORD, and caught hold on the horns of the altar.
29योआब परमप्रभुको पालमा भागेर वेदीको छेउमा बसेका छन्‌ भन्‍ने कुरा जब राजा सोलोमनले सुने, तब तिनले यहोयादाका छोरा बनायाहलाई योआबलाई हिर्काएर मार्ने हुकुम दिएर पठाए।
And it was told king Solomon that Joab was fled unto the tabernacle of the LORD; and, behold, he is by the altar. Then Solomon sent Benaiah the son of Jehoiada, saying, Go, fall upon him.
30यसैले बनायाह परमप्रभुको पालमा पसे र योआबलाई भने, “राजा भन्‍नुहुन्‍छ, ‘बाहिर आऊ’।”
तर योआबले जवाफ दिए, “अँहँ, म यहीँ नै मर्छु।”
बनायाहले राजालाई योआबको कुरा सुनाए।
And Benaiah came to the tabernacle of the LORD, and said unto him, Thus saith the king, Come forth. And he said, Nay; but I will die here. And Benaiah brought the king word again, saying, Thus said Joab, and thus he answered me.
 31तब राजाले बनायाहलाई हुकुम गरे, “त्‍यसले भनेअनुसार नै गर। त्‍यसलाई मारेर गाड़िदेऊ, र यसरी योआबले निर्दोष रगत बगाएको दोष म र मेरा पिताको घरानाबाट क्षमा गरिदेऊ। 
And the king said unto him, Do as he hath said, and fall upon him, and bury him; that thou mayest take away the innocent blood, which Joab shed, from me, and from the house of my father.
32त्‍यसले बगाएको रगतको सट्टा परमप्रभुले त्‍यसलाई नै लिनुहुनेछ, किनभने मेरा पिता दाऊदले थाहै नपाई त्‍यसले आफूभन्‍दा अझ असल र सोझा दुई जना निर्दोष मानिसहरूलाई— इस्राएलका सेनापति नेरका छोरा अबनेर र यहूदाका सेनापति येतेरका छोरा अमासालाई— आक्रमण गरेर तरवारले मारेका थिए।
And the LORD shall return his blood upon his own head, who fell upon two men more righteous and better than he, and slew them with the sword, my father David not knowing thereof, to wit, Abner the son of Ner, captain of the host of Israel, and Amasa the son of Jether, captain of the host of Judah.
 33तिनीहरूका रगतको दोष योआब र त्‍यसका सन्‍तानमाथि सधैँभरि रहोस्‌। तर दाऊद र उहाँका सन्‍तान, उहाँका घराना र उहाँको सिंहासनमाथि परमप्रभुबाटको शान्‍ति सदासर्वदा रहोस्‌।”
Their blood shall therefore return upon the head of Joab, and upon the head of his seed for ever: but upon David, and upon his seed, and upon his house, and upon his throne, shall there be peace for ever from the LORD.
34यसैले यहोयादाका छोरा बनायाह वेदीमा उक्‍लेर गए, र योआबलाई हिर्काएर मारे, र मरुभूमिमा भएको उनको जमिनमा उनलाई गाड़े। 
So Benaiah the son of Jehoiada went up, and fell upon him, and slew him: and he was buried in his own house in the wilderness.
35राजाले यहोयादाका छोरा बनायाहलाई योआबको सट्टामा सेनापति नियुक्त गरे, र अबियाथारको सट्टामा सादोकलाई पूजाहारी नियुक्त गरे।
And the king put Benaiah the son of Jehoiada in his room over the host: and Zadok the priest did the king put in the room of Abiathar.
36त्‍यसपछि राजाले शिमीलाई बोलाइपठाए, र उनलाई भने, “यरूशलेममा आफ्‍नो निम्‍ति एउटा घर बनाएर त्‍यहीँ नै बस।” सहर छोड़ेर अरू कुनै ठाउँमा तिमी नजानू। 
And the king sent and called for Shimei, and said unto him, Build thee an house in Jerusalem, and dwell there, and go not forth thence any whither.
37सहर छोड़ेर किद्रोन खोल्‍सा पार गर्‍यौ भने तिमी मर्नेछौ। त्‍यसो गरे तिम्रो रगतको दोष तिमीमाथि नै पर्नेछ।”
For it shall be, that on the day thou goest out, and passest over the brook Kidron, thou shalt know for certain that thou shalt surely die: thy blood shall be upon thine own head.
38शिमीले राजालाई जवाफ दिए, “हजूरले जे भन्‍नुहुन्‍छ, त्‍यो असलै छ। मेरा प्रभु महाराजाले आफ्‍नो सेवकलाई भन्‍नुभएझैँ म गर्नेछु।” अनि धेरै समयसम्‍म शिमी यरूशलेममा बसे।
And Shimei said unto the king, The saying is good: as my lord the king hath said, so will thy servant do. And Shimei dwelt in Jerusalem many days.
39तर तीन वर्षपछि उनका दुई जना दासहरू गातका राजा माकाका छोरा आकीशकहाँ भागेर गए। 
And it came to pass at the end of three years, that two of the servants of Shimei ran away unto Achish son of Maachah king of Gath. And they told Shimei, saying, Behold, thy servants be in Gath.
40जब शिमीले “तिम्रा दासहरू गातमा छन्‌” भनी सुने, तब उनी आफ्‍नो गधामा जीनकाठी कसेर आफ्‍ना दासहरूलाई खोज्‍न गातमा आकीशकहाँ गए। यसरी शिमी गएर गातबाट आफ्‍ना दासहरूलाई ल्‍याए,
And Shimei arose, and saddled his ass, and went to Gath to Achish to seek his servants: and Shimei went, and brought his servants from Gath.
41जब सोलोमन राजालाई शिमी यरूशलेमबाट गातमा गएर फर्केका समाचार सुनाइयो, 
And it was told Solomon that Shimei had gone from Jerusalem to Gath, and was come again.
42तब तिनले शिमीलाई बोलाइपठाए, र भने, “के मैले तिमीलाई परमप्रभुको नाउँमा शपथ खान लगाई यसो भनेर चेताउनी दिएको थिइनँ: ‘जुन दिन अन्‍त कहीँ जानलाई यो ठाउँ छोड़्यौ भने तिमी निश्‍चय नै मर्नेछौ’? त्‍यस बेला तिमीले मलाई भन्‍यौ, ‘हजूरले जे भन्‍नुभयो त्‍यो असलै छ। म हजूरको हुकुम पालन गर्नेछु’। 
And the king sent and called for Shimei, and said unto him, Did I not make thee to swear by the LORD, and protested unto thee, saying, Know for a certain, on the day thou goest out, and walkest abroad any whither, that thou shalt surely die? and thou saidst unto me, The word that I have heard is good.
43परमप्रभुको भाकल र मैले दिएको हुकुम तिमीले किन पालन गरेनौ?”
Why then hast thou not kept the oath of the LORD, and the commandment that I have charged thee with?
44तब राजाले शिमीलाई यसो पनि भने, “मेरा पिता दाऊदलाई गरेका सबै दुष्‍ट्याइँ तिमीलाई आफ्‍नो हृदयमा थाहै छ। अब परमप्रभुले त्‍यस दुष्‍ट्याइँको साटो लिनुहुन्‍छ। 
The king said moreover to Shimei, Thou knowest all the wickedness which thine heart is privy to, that thou didst to David my father: therefore the LORD shall return thy wickedness upon thine own head;
45तर सोलोमन राजा आशिषित हुनेछन्, र परमप्रभुको सामुन्‍ने दाऊदको सिंहासन सदासर्वदै सुरक्षित रहनेछ।”
And king Solomon shall be blessed, and the throne of David shall be established before the LORD for ever.
46तब राजाले यहोयादाका छोरा बनायाहलाई हुकुम दिए, र तिनी बाहिर गए, र शिमीलाई हिर्काएर मारे। यसरी अब सोलोमन राजाको राज्‍य सुदृढ़साथ स्‍थापित भयो।
So the king commanded Benaiah the son of Jehoiada; which went out, and fell upon him, that he died. And the kingdom was established in the hand of Solomon.

 

 1 - KINGS - 3:1-28

१ राजाहरू 3

ज्ञानको निम्ति सोलोमनको माग
1सोलोमनले मिश्रदेशका राजा फारोसँग मित्रताको सम्‍बन्‍ध बाँधे, र उनकी छोरीसँग विवाह गरे। आफ्‍नो महल, परमप्रभुको मन्‍दिर र यरूशलेमको चारैपट्टि पर्खाल बनाई नसकुञ्‍जेल सोलोमन राजाले तिनलाई दाऊदको सहरमा ल्‍याएर राखे।  2मानिसहरूले चाहिँ अझसम्‍म डाँड़ाका थानहरूमा बलिदान चढ़ाउने गर्थे, किनभने त्‍यस बेलासम्‍म परमप्रभुका नाउँको निम्‍ति कुनै मन्‍दिर निर्माण गरिएको थिएन। 3सोलोमन आफैले चाहिँ आफ्‍ना पिता दाऊदले बनाएका धार्मिक-विधानहरूको पालन गर्दै परमप्रभुलाई नै प्रेम देखाए। तर तिनले डाँड़ाका थानहरूमा बलि चढ़ाएर धूप बाले।
4सोलोमन राजा गिबोनमा बलिदान चढ़ाउनलाई गए, किनकि डाँड़ाका थानहरूमा सबैभन्‍दा मुख्‍य स्‍थान यही थियो। त्‍यहाँ वेदीमा तिनले एक हजार होमबलि चढ़ाए। 5गिबोनमा परमप्रभु परमेश्‍वर राती सपनामा देखा परेर तिनलाई भन्‍नुभयो, “तिमी मसित जे माग्‍छौ, त्‍यो दिनेछु।”
6सोलोमनले जवाफ दिए, “तपाईंले आफ्‍नो दास मेरा पिता दाऊदलाई ठूलो दया देखाउनुभयो, किनभने उहाँ तपाईंप्रति विश्‍वासयोग्‍य हुनुहुन्‍थ्‍यो, र धार्मिक र हृदयमा ठीक हुनुहुन्‍थ्‍यो। तपाईंले उहाँप्रति यो ठूलो दया कायम नै गरिरहनुभएको छ, र अब उहाँपछि सिंहासनमा बस्‍नलाई तपाईंले उहाँलाई आज यो दिन एक जना छोरो दिनुभएको छ।
7“अब हे परमप्रभु मेरा परमेश्‍वर, तपाईंले आफ्‍नो दासलाई मेरा पिता दाऊदको सट्टामा राजा तुल्‍याउनुभएको छ। तर म त सानै बालक मात्र छु र मेरो कर्तव्‍य म जान्‍दिनँ। 8म तपाईंको दास, यहाँ तपाईंले चुन्‍नुभएको तपाईंका प्रजाको बीचमा छु, जो असंख्‍य र अनगिन्‍ती छ। 9यसकारण तपाईंको प्रजालाई ठीकसित शासन गर्नलाई बुझ्‍ने मन आफ्‍नो दासलाई दिनुहोस्, र त्‍यसले असल र खराबको भेद छुट्ट्याउन सकोस्‌। किनकि तपाईंको यस ठूलो प्रजालाई कसले शासन गर्न सक्‍छ र?”
10सोलोमनले यो कुरा मागेकामा परमप्रभु प्रसन्‍न हुनुभयो। 11यसकारण परमेश्‍वरले तिनलाई भन्‍नुभयो, “तैंले यो कुरा मागेकोले, र तैंले आफ्‍नो निम्‍ति लामो आयु अथवा धन-सम्‍पत्ति वा तेरा शत्रुहरूको प्राण नमागेको, तर ठीकसित न्‍यायको निधो गर्नलाई बुद्धि मागेको कारणले, 12तैंले मागेको म पूरा गर्नेछु। म तँलाई बुद्धिमान्‌ र निधो गर्न सक्‍ने मन दिनेछु, कि तेरो अघि तँजस्‍तो कहिले कोही भएको छैन, न तेरो पछि कहिल्‍यै अरू कोही हुनेछ। 13यसबाहेक तैंले नमागेका ती कुराहरू, अर्थात्‌ धन-सम्‍पत्ति र मान पनि म तँलाई दिनेछु, यहाँसम्‍म कि तेरो जीवनकालमा राजाहरूमध्‍ये कुनै पनि तेरो बराबरी हुनेछैन। 14अनि तेरो पिता दाऊदले गरेझैँ यदि तँ मेरा मार्गमा हिँड़िस्‌ र मेरा धर्म-विधिहरू र आज्ञाहरू पालन गरिस्‌ भने, म तँलाई दीर्घायु तुल्‍याउनेछु।” 15तब सोलोमन ब्‍यूँझे, र यो त सपना रहेछ भनी तिनले थाहा पाए।
त्‍यसपछि तिनी यरूशलेममा फर्के, र परमप्रभुका करारको सन्‍दूकको सामु खड़ा भए, र होमबलि र मेलबलि चढ़ाए। तब तिनले आफ्‍ना सबै भारदारहरूलाई भोज दिए।
बुद्धिमानी न्‍याय
16त्‍यसपछि दुई जना वेश्‍याहरू राजाको सामुन्‍ने आएर उभिए। 17तीमध्‍ये एक जनाले भनी, “हे मेरा प्रभु, यो आइमाई र म एउटै घरमा बस्‍छौं। र त्‍यहाँ त्‍यो मसँग हुँदा मैले एक जना बालक जन्‍माएँ। 18मेरो बालक जन्‍मेको तीन दिनपछि त्‍यसले पनि बालक जन्‍माई। त्‍यहाँ हामी मात्र थियौं। त्‍यस घरमा हामी दुईबाहेक अरू कोही थिएन।
19“राती यस आइमाईले आफ्‍नो छोरालाई थिचेर मारिछ। 20मध्‍यरातमा त्‍यो उठेर म, हजूरकी दासी निदाएको बेलामा मेरो छेउबाट मेरो छोरा लगेर आफ्‍नो काखमा राखिछ, र आफ्‍नो मरेको छोरालाई चाहिँ मेरो काखमा राखिदिइछ। 21भोलिपल्‍ट बिहानै छोरालाई दूध खुवाउन उठ्‌दा त मैले मेरो छोरालाई मरेको भेट्टाएँ। तर मैले त्‍यसलाई बिहानको उज्‍यालोमा राम्ररी हेर्दा त त्‍यो मैले जन्‍माएको मेरो छोरो होइन रहेछ।”
22त्‍यो अर्की आइमाईले भनी, “होइन, जिउँदोचाहिँ मेरै छोरो हो, तेरो चाहिँ मरेको हो।”
तर पहिलीले जिद्दी गरेर भनी, “होइन, मरेको चाहिँ तेरो हो, जिउँदो मेरो हो।” यसरी तिनीहरू राजाको सामुन्‍ने बहस गर्न लागे।
23राजाले भने, “यसले भन्‍छे, ‘जिउँदो छोरो मेरो हो। मरेको तेरो हो’। अनि अर्कीले भन्‍छे, ‘होइन, तेरो छोरोचाहिँ मरेको हो, जिउँदोचाहिँ मेरै हो’।”
24तब राजाले भने, “मलाई एउटा तरवार ल्‍याइदेऊ।” अनि तिनीहरूले राजाको निम्‍ति एउटा तरवार ल्‍याइदिए। 25तब तिनले यस्‍तो हुकुम दिए, “त्‍यस जिउँदो बालकलाई दुई टुक्रा गरी काट, र आधा एउटीलाई र आधा अर्कीलाई देऊ।”
26तब आफ्‍नो छोराको मायाले भरिएर त्‍यस जिउँदो बालककी आमाले राजालाई भनी, “हे प्रभु, त्‍यो जिउँदो बालक त्‍यसलाई नै दिनुहोस्‌। त्‍यसलाई नमार्नुहोस्‌।”
तर अर्कीले भनी, “न त मैले न त्‍यसले लैजान पाओस्‌। त्‍यसलाई दुई टुक्रा गरी काट्‌नुहोस्‌।”
27तब राजाले आफ्‍नो न्‍यायको फैसला यसरी सुनाइदिए, “त्‍यो जिउँदो बालक पहिलो आइमाईलाई दिइहाल। त्‍यसलाई नमार। त्‍यसकी आमा त्‍यही हो।”
28जब राजाले दिएको फैसला सारा इस्राएलले सुने, तब राजाप्रति भयको भावना उत्‍पन्‍न भयो, किनभने न्‍याय गरिदिनलाई तिनीसँग परमेश्‍वरबाटको बुद्धि रहेछ भनी तिनीहरूले देखे।

.....................................................................

Solomon Asks for Wisdom

3 Solomon made an alliance with Pharaoh king of Egypt and married his daughter. He brought her to the City of David until he finished building his palace and the temple of the Lord, and the wall around Jerusalem. 2 The people, however, were still sacrificing at the high places, because a temple had not yet been built for the Name of the Lord. 3 Solomon showed his love for the Lord by walking according to the instructions given him by his father David, except that he offered sacrifices and burned incense on the high places.

4 The king went to Gibeon to offer sacrifices, for that was the most important high place, and Solomon offered a thousand burnt offerings on that altar. 5 At Gibeon the Lord appeared to Solomon during the night in a dream, and God said, “Ask for whatever you want me to give you.”

6 Solomon answered, “You have shown great kindness to your servant, my father David, because he was faithful to you and righteous and upright in heart. You have continued this great kindness to him and have given him a son to sit on his throne this very day.

7 “Now, Lord my God, you have made your servant king in place of my father David. But I am only a little child and do not know how to carry out my duties. 8 Your servant is here among the people you have chosen, a great people, too numerous to count or number. 9 So give your servant a discerning heart to govern your people and to distinguish between right and wrong. For who is able to govern this great people of yours?”

10 The Lord was pleased that Solomon had asked for this. 11 So God said to him, “Since you have asked for this and not for long life or wealth for yourself, nor have asked for the death of your enemies but for discernment in administering justice, 12 I will do what you have asked. I will give you a wise and discerning heart, so that there will never have been anyone like you, nor will there ever be. 13 Moreover, I will give you what you have not asked for—both wealth and honor—so that in your lifetime you will have no equal among kings. 14 And if you walk in obedience to me and keep my decrees and commands as David your father did, I will give you a long life.” 15 Then Solomon awoke—and he realized it had been a dream.

He returned to Jerusalem, stood before the ark of the Lord’s covenant and sacrificed burnt offerings and fellowship offerings. Then he gave a feast for all his court.

A Wise Ruling

16 Now two prostitutes came to the king and stood before him. 17 One of them said, “Pardon me, my lord. This woman and I live in the same house, and I had a baby while she was there with me. 18 The third day after my child was born, this woman also had a baby. We were alone; there was no one in the house but the two of us.

19 “During the night this woman’s son died because she lay on him. 20 So she got up in the middle of the night and took my son from my side while I your servant was asleep. She put him by her breast and put her dead son by my breast. 21 The next morning, I got up to nurse my son—and he was dead! But when I looked at him closely in the morning light, I saw that it wasn’t the son I had borne.”

22 The other woman said, “No! The living one is my son; the dead one is yours.”

But the first one insisted, “No! The dead one is yours; the living one is mine.” And so they argued before the king.

23 The king said, “This one says, ‘My son is alive and your son is dead,’ while that one says, ‘No! Your son is dead and mine is alive.’”

24 Then the king said, “Bring me a sword.” So they brought a sword for the king. 25 He then gave an order: “Cut the living child in two and give half to one and half to the other.”

26 The woman whose son was alive was deeply moved out of love for her son and said to the king, “Please, my lord, give her the living baby! Don’t kill him!”

But the other said, “Neither I nor you shall have him. Cut him in two!”

27 Then the king gave his ruling: “Give the living baby to the first woman. Do not kill him; she is his mother.”

28 When all Israel heard the verdict the king had given, they held the king in awe, because they saw that he had wisdom from God to administer justice.

.............................................................................

१ राजाहरू 3

ज्ञानको निम्ति सोलोमनको माग
1सोलोमनले मिश्रदेशका राजा फारोसँग मित्रताको सम्‍बन्‍ध बाँधे, र उनकी छोरीसँग विवाह गरे। आफ्‍नो महल, परमप्रभुको मन्‍दिर र यरूशलेमको चारैपट्टि पर्खाल बनाई नसकुञ्‍जेल सोलोमन राजाले तिनलाई दाऊदको सहरमा ल्‍याएर राखे।
And Solomon made affinity with Pharaoh king of Egypt, and took Pharaoh's daughter, and brought her into the city of David, until he had made an end of building his own house, and the house of the LORD, and the wall of Jerusalem round about.
  2मानिसहरूले चाहिँ अझसम्‍म डाँड़ाका थानहरूमा बलिदान चढ़ाउने गर्थे, किनभने त्‍यस बेलासम्‍म परमप्रभुका नाउँको निम्‍ति कुनै मन्‍दिर निर्माण गरिएको थिएन। 
Only the people sacrificed in high places, because there was no house built unto the name of the LORD, until those days.
3सोलोमन आफैले चाहिँ आफ्‍ना पिता दाऊदले बनाएका धार्मिक-विधानहरूको पालन गर्दै परमप्रभुलाई नै प्रेम देखाए। तर तिनले डाँड़ाका थानहरूमा बलि चढ़ाएर धूप बाले।
And Solomon loved the LORD, walking in the statutes of David his father: only he sacrificed and burnt incense in high places.
4सोलोमन राजा गिबोनमा बलिदान चढ़ाउनलाई गए, किनकि डाँड़ाका थानहरूमा सबैभन्‍दा मुख्‍य स्‍थान यही थियो। त्‍यहाँ वेदीमा तिनले एक हजार होमबलि चढ़ाए।
And the king went to Gibeon to sacrifice there; for that was the great high place: a thousand burnt offerings did Solomon offer upon that altar.
 5गिबोनमा परमप्रभु परमेश्‍वर राती सपनामा देखा परेर तिनलाई भन्‍नुभयो, “तिमी मसित जे माग्‍छौ, त्‍यो दिनेछु।”
In Gibeon the LORD appeared to Solomon in a dream by night: and God said, Ask what I shall give thee.
6सोलोमनले जवाफ दिए, “तपाईंले आफ्‍नो दास मेरा पिता दाऊदलाई ठूलो दया देखाउनुभयो, किनभने उहाँ तपाईंप्रति विश्‍वासयोग्‍य हुनुहुन्‍थ्‍यो, र धार्मिक र हृदयमा ठीक हुनुहुन्‍थ्‍यो। तपाईंले उहाँप्रति यो ठूलो दया कायम नै गरिरहनुभएको छ, र अब उहाँपछि सिंहासनमा बस्‍नलाई तपाईंले उहाँलाई आज यो दिन एक जना छोरो दिनुभएको छ।
And Solomon said, Thou hast shewed unto thy servant David my father great mercy, according as he walked before thee in truth, and in righteousness, and in uprightness of heart with thee; and thou hast kept for him this great kindness, that thou hast given him a son to sit on his throne, as it is this day.
7“अब हे परमप्रभु मेरा परमेश्‍वर, तपाईंले आफ्‍नो दासलाई मेरा पिता दाऊदको सट्टामा राजा तुल्‍याउनुभएको छ। तर म त सानै बालक मात्र छु र मेरो कर्तव्‍य म जान्‍दिनँ। 
And now, O LORD my God, thou hast made thy servant king instead of David my father: and I am but a little child: I know not how to go out or come in.
8म तपाईंको दास, यहाँ तपाईंले चुन्‍नुभएको तपाईंका प्रजाको बीचमा छु, जो असंख्‍य र अनगिन्‍ती छ। 
And thy servant is in the midst of thy people which thou hast chosen, a great people, that cannot be numbered nor counted for multitude.
9यसकारण तपाईंको प्रजालाई ठीकसित शासन गर्नलाई बुझ्‍ने मन आफ्‍नो दासलाई दिनुहोस्, र त्‍यसले असल र खराबको भेद छुट्ट्याउन सकोस्‌। किनकि तपाईंको यस ठूलो प्रजालाई कसले शासन गर्न सक्‍छ र?”
Give therefore thy servant an understanding heart to judge thy people, that I may discern between good and bad: for who is able to judge this thy so great a people?
10सोलोमनले यो कुरा मागेकामा परमप्रभु प्रसन्‍न हुनुभयो। 
And the speech pleased the Lord, that Solomon had asked this thing.
11यसकारण परमेश्‍वरले तिनलाई भन्‍नुभयो, “तैंले यो कुरा मागेकोले, र तैंले आफ्‍नो निम्‍ति लामो आयु अथवा धन-सम्‍पत्ति वा तेरा शत्रुहरूको प्राण नमागेको, तर ठीकसित न्‍यायको निधो गर्नलाई बुद्धि मागेको कारणले, 
And God said unto him, Because thou hast asked this thing, and hast not asked for thyself long life; neither hast asked riches for thyself, nor hast asked the life of thine enemies; but hast asked for thyself understanding to discern judgment;
12तैंले मागेको म पूरा गर्नेछु। म तँलाई बुद्धिमान्‌ र निधो गर्न सक्‍ने मन दिनेछु, कि तेरो अघि तँजस्‍तो कहिले कोही भएको छैन, न तेरो पछि कहिल्‍यै अरू कोही हुनेछ। 
Behold, I have done according to thy words: lo, I have given thee a wise and an understanding heart; so that there was none like thee before thee, neither after thee shall any arise like unto thee.
13यसबाहेक तैंले नमागेका ती कुराहरू, अर्थात्‌ धन-सम्‍पत्ति र मान पनि म तँलाई दिनेछु, यहाँसम्‍म कि तेरो जीवनकालमा राजाहरूमध्‍ये कुनै पनि तेरो बराबरी हुनेछैन।
And I have also given thee that which thou hast not asked, both riches, and honour: so that there shall not be any among the kings like unto thee all thy days.
 14अनि तेरो पिता दाऊदले गरेझैँ यदि तँ मेरा मार्गमा हिँड़िस्‌ र मेरा धर्म-विधिहरू र आज्ञाहरू पालन गरिस्‌ भने, म तँलाई दीर्घायु तुल्‍याउनेछु।” 
And if thou wilt walk in my ways, to keep my statutes and my commandments, as thy father David did walk, then I will lengthen thy days.
15तब सोलोमन ब्‍यूँझे, र यो त सपना रहेछ भनी तिनले थाहा पाए।
त्‍यसपछि तिनी यरूशलेममा फर्के, र परमप्रभुका करारको सन्‍दूकको सामु खड़ा भए, र होमबलि र मेलबलि चढ़ाए। तब तिनले आफ्‍ना सबै भारदारहरूलाई भोज दिए।
And Solomon awoke; and, behold, it was a dream. And he came to Jerusalem, and stood before the ark of the covenant of the LORD, and offered up burnt offerings, and offered peace offerings, and made a feast to all his servants.
 
बुद्धिमानी न्‍याय
16त्‍यसपछि दुई जना वेश्‍याहरू राजाको सामुन्‍ने आएर उभिए। 
Then came there two women, that were harlots, unto the king, and stood before him.
17तीमध्‍ये एक जनाले भनी, “हे मेरा प्रभु, यो आइमाई र म एउटै घरमा बस्‍छौं। र त्‍यहाँ त्‍यो मसँग हुँदा मैले एक जना बालक जन्‍माएँ।
And the one woman said, O my lord, I and this woman dwell in one house; and I was delivered of a child with her in the house.
 18मेरो बालक जन्‍मेको तीन दिनपछि त्‍यसले पनि बालक जन्‍माई। त्‍यहाँ हामी मात्र थियौं। त्‍यस घरमा हामी दुईबाहेक अरू कोही थिएन।
And it came to pass the third day after that I was delivered, that this woman was delivered also: and we were together; there was no stranger with us in the house, save we two in the house.
19“राती यस आइमाईले आफ्‍नो छोरालाई थिचेर मारिछ। 
And this woman's child died in the night; because she overlaid it.
20मध्‍यरातमा त्‍यो उठेर म, हजूरकी दासी निदाएको बेलामा मेरो छेउबाट मेरो छोरा लगेर आफ्‍नो काखमा राखिछ, र आफ्‍नो मरेको छोरालाई चाहिँ मेरो काखमा राखिदिइछ। 
And she arose at midnight, and took my son from beside me, while thine handmaid slept, and laid it in her bosom, and laid her dead child in my bosom.
21भोलिपल्‍ट बिहानै छोरालाई दूध खुवाउन उठ्‌दा त मैले मेरो छोरालाई मरेको भेट्टाएँ। तर मैले त्‍यसलाई बिहानको उज्‍यालोमा राम्ररी हेर्दा त त्‍यो मैले जन्‍माएको मेरो छोरो होइन रहेछ।”
And when I rose in the morning to give my child suck, behold, it was dead: but when I had considered it in the morning, behold, it was not my son, which I did bear.
22त्‍यो अर्की आइमाईले भनी, “होइन, जिउँदोचाहिँ मेरै छोरो हो, तेरो चाहिँ मरेको हो।”
तर पहिलीले जिद्दी गरेर भनी, “होइन, मरेको चाहिँ तेरो हो, जिउँदो मेरो हो।” यसरी तिनीहरू राजाको सामुन्‍ने बहस गर्न लागे।
And the other woman said, Nay; but the living is my son, and the dead is thy son. And this said, No; but the dead is thy son, and the living is my son. Thus they spake before the king.
23राजाले भने, “यसले भन्‍छे, ‘जिउँदो छोरो मेरो हो। मरेको तेरो हो’। अनि अर्कीले भन्‍छे, ‘होइन, तेरो छोरोचाहिँ मरेको हो, जिउँदोचाहिँ मेरै हो’।”
Then said the king, The one saith, This is my son that liveth, and thy son is the dead: and the other saith, Nay; but thy son is the dead, and my son is the living.
24तब राजाले भने, “मलाई एउटा तरवार ल्‍याइदेऊ।” अनि तिनीहरूले राजाको निम्‍ति एउटा तरवार ल्‍याइदिए। 
And the king said, Bring me a sword. And they brought a sword before the king.
25तब तिनले यस्‍तो हुकुम दिए, “त्‍यस जिउँदो बालकलाई दुई टुक्रा गरी काट, र आधा एउटीलाई र आधा अर्कीलाई देऊ।”
And the king said, Divide the living child in two, and give half to the one, and half to the other.
26तब आफ्‍नो छोराको मायाले भरिएर त्‍यस जिउँदो बालककी आमाले राजालाई भनी, “हे प्रभु, त्‍यो जिउँदो बालक त्‍यसलाई नै दिनुहोस्‌। त्‍यसलाई नमार्नुहोस्‌।”
तर अर्कीले भनी, “न त मैले न त्‍यसले लैजान पाओस्‌। त्‍यसलाई दुई टुक्रा गरी काट्‌नुहोस्‌।”
Then the king answered and said, Give her the living child, and in no wise slay it: she is the mother thereof.
27तब राजाले आफ्‍नो न्‍यायको फैसला यसरी सुनाइदिए, “त्‍यो जिउँदो बालक पहिलो आइमाईलाई दिइहाल। त्‍यसलाई नमार। त्‍यसकी आमा त्‍यही हो।”
Then the king answered and said, Give her the living child, and in no wise slay it: she is the mother thereof.
28जब राजाले दिएको फैसला सारा इस्राएलले सुने, तब राजाप्रति भयको भावना उत्‍पन्‍न भयो, किनभने न्‍याय गरिदिनलाई तिनीसँग परमेश्‍वरबाटको बुद्धि रहेछ भनी तिनीहरूले देखे।
And all Israel heard of the judgment which the king had judged; and they feared the king: for they saw that the wisdom of God was in him, to do judgment.

 

 1 - KINGS - 4:1-34

१ राजाहरू 4

सोलोमनका अधिकारी र राज्यपालहरू
1यसरी सोलोमन राजाले सारा इस्राएलमाथि राज्‍य गरे। 2तिनका मुख्‍य-मुख्‍य अधिकारीहरू यी नै हुन्‌:
सादोकका छोरा अजर्याह— पूजाहारी,
3शीशाका छोरा, एलीहोरेफ र अहियाह— सचिवहरू, अहीलूदका छोरा यहोशापात— लेखापाल,
4यहोयादाका छोरा बनायाह— मुख्‍य सेनापति, सादोक र अबियाथार— पूजाहारीहरू,
5नातानका छोरा अजर्याह— जिल्‍ला-जिल्‍लाका अधिकृतहरूमाथिका जिम्‍मावाल, नातानका छोरा जाबूद— पूजाहारी र राजाका व्‍यक्तिगत सल्‍लाहकार,
6अहीशार— राजमहलका जिम्‍मावाल, अब्‍दाका छोरा अदोनीराम— बेगार काम गर्नेहरूका जिम्‍मावाल।
7सारा इस्राएलमाथि सोलोमनका बाह्र जना जिल्‍ला-जिल्‍लाका जिल्‍लापालहरू थिए, जसले राजा तथा राजघरानालाई खानेकुरा जुटाउँथे। प्रत्‍येकले वर्षमा एक-एक महिनाको खानेकुरा जुटाउनुपर्थ्‍यो।
8तिनीहरूका नाउँ यी नै हुन्‌:
एफ्राइमका पहाड़ी देशमा— बेन-हूर।
9माकाज, शाल्‍बीम, बेथ-शेमेश र
एलोन-बेथहानानमा— बेन-देकेर,
10अरूब्‍बोतमा— बेन-हेसेद (तिनको जिम्‍मामा सोको र हेपेरको सबै देश थिए।),
11डोरको लेकमा— बेन-अबीनादाब, (सोलोमनकी छोरी ताफातलाई तिनले विवाह गरेका थिए),
12तानाक र मगिद्दो र यिजरेलमुनिका सार्तानको छेउमा भएको सारा बेथ-शान, हाबिल-महोला र योक्‍मामसम्‍ममा— अहीलूदका छोरा बाना,
13रामोत-गिलादमा— बेन-गेबेर (जसको जिम्‍मामा गिलादमा भएका मनश्‍शेका छोरा याईरका बस्‍तीहरू र बाशानमा भएको अर्गोबको जिल्‍ला अनि मूल ढोकामा काँसाका बार भएका पर्खालले घेरेका साठी वटा ठूला-ठूला सहरहरू पनि थिए),
14महनोममा— इद्दोका छोरा अहीनादाब।
15नप्‍तालीमा— अहीमास। (तिनले सोलोमनकी छोरी बासमतलाई विवाह गरेका थिए),
16आशेर र आलोतमा— हूशैका छोरा बाना,
17इस्‍साखारमा— पारूहका छोरा यहोशापात,
18बेन्‍यामीनमा— एलाका छोरा शिमी,
19गिलादमा— ऊरीका छोरा गेबेर (एमोरीहरूका राजा सीहोन र बाशानका राजा ओगको देश)। तिनी त्‍यस जिल्‍लाका एक जना मात्र जिल्‍लापाल थिए।
सोलोमनका दैनिक खूराक
20यहूदा र इस्राएलका मानिसहरू समुद्रका बालुवाझैँ असंख्‍य थिए। तिनीहरू खान्‍थे, पिउँथे र सुखसित रहन्‍थे। 21यूफ्रेटिस नदीदेखि पलिश्‍तीहरूको देश र मिश्रको सिमानासम्‍मैका सबै राज्‍यहरूमाथि सोलोमनले शासन गर्थे। ती देशहरूले तिनलाई कर तिर्थे र तिनको सारा जीवनकालभरि नै उनीहरू तिनका प्रजा भएर बसे। 
22सोलोमनको दिनदिनको खूराक पचहत्तर मुरी मसिनो पीठो र एक सय पचास मुरी अन्‍न, 23गोठमा पालेका दश वटा गाई-गोरुहरू, खर्कमा पालेका बीस वटा गाई-गोरुहरू, एक सय भेड़ा र बाख्रा, अनि मृग, हरिण, बराँठ र कुखुराहरू थिए। 24किनकि तिनले यूफ्रेटिस नदीको पश्‍चिमपट्टिका सबै देश, अर्थात्‌ तिफसादेखि गाजासम्‍म राज्‍य गर्थे। 25सोलोमनको जीवनकालभरि नै दानदेखि बेर्शेबासम्‍मै यहूदा र इस्राएल शान्‍तिसित रहन्‍थे, हरेक मानिस आ-आफ्‍नै दाख र नेभाराको बोटमुनि सुरक्षितसाथ रहन्‍थ्‍यो।
26सोलोमनका चार हजार रथका घोड़ाहरूका लागि तबेलाहरू र बाह्र हजार घोड़ाहरू थिए। 
27जिल्‍ला-जिल्‍लाका अधिकृतहरूले हरेक महिना पालैपालो सोलोमन र तिनका टेबिलमा बसेर खानेहरू सबैका निम्‍ति खानेकुरा जुटाउँथे। यसरी ल्‍याउँदा केही कुराको घटी नहोस्‌ भनी तिनीहरूले हेर-विचार गर्थे। 28रथका घोड़ाहरू र अरू घोड़ाहरूका निम्‍ति पनि तिनीहरूले तोकिएका आ-आफ्‍ना जौ र परालका हिस्‍सा ल्‍याउँथे।
सोलोमनको ज्ञान
29परमेश्‍वरले सोलोमनलाई बुद्धि र अति अन्‍तर्दृष्‍टि र समुद्रको बालुवाजत्तिकै अनगिन्‍ती समझशक्ति दिनुभयो। 30सोलोमनको बुद्धि पूर्वका सबै मानिसहरू र मिश्रदेशका सबै मानिसहरूको बुद्धिभन्‍दा ज्‍यादै बढ़ी थियो। 31तिनी अरू सबै मानिसहरूभन्‍दा बुद्धिमान्‌ थिए— एज्री एतान, अनि माहोलका छोराहरू हेमान, कलकोल र दर्दाभन्‍दा पनि तिनी बढ़ी बुद्धिमान्‌ थिए। अनि तिनको ख्‍याति वरिपरिका सबै जाति-जातिहरूका बीचमा फैलियो।  32तिनले तीन हजार हितोपदेश रचे, र तिनका गीतहरूको संख्‍या एक हजार पाँच वटा थियो।  33तिनले रूखहरूका जीवनको विषयमा, लेबनानका देवदारुदेखि लिएर भित्तामा उम्रने हिसपसम्‍मका वर्णन गरे। तिनले पशुहरू, पक्षीहरू, घस्रने जन्‍तुहरू र माछाहरूका विषयमा पनि सिकाए। 34सोलोमनका बुद्धिको बारे थाहा पाएका संसारका सबै राजाहरूबाट पठाइएका सबै जातिका मानिसहरू तिनको बुद्धि सुन्‍न तिनीकहाँ आउँथे।

.........................................................................

Solomon’s Officials and Governors

4 So King Solomon ruled over all Israel. 2 And these were his chief officials:

Azariah son of Zadok—the priest;

3 Elihoreph and Ahijah, sons of Shisha—secretaries;

Jehoshaphat son of Ahilud—recorder;

4 Benaiah son of Jehoiada—commander in chief;

Zadok and Abiathar—priests;

5 Azariah son of Nathan—in charge of the district governors;

Zabud son of Nathan—a priest and adviser to the king;

6 Ahishar—palace administrator;

Adoniram son of Abda—in charge of forced labor.

7 Solomon had twelve district governors over all Israel, who supplied provisions for the king and the royal household. Each one had to provide supplies for one month in the year. 8 These are their names:

Ben-Hur—in the hill country of Ephraim;

9 Ben-Deker—in Makaz, Shaalbim, Beth Shemesh and Elon Bethhanan;

10 Ben-Hesed—in Arubboth (Sokoh and all the land of Hepher were his);

11 Ben-Abinadab—in Naphoth Dor (he was married to Taphath daughter of Solomon);

12 Baana son of Ahilud—in Taanach and Megiddo, and in all of Beth Shan next to Zarethan below Jezreel, from Beth Shan to Abel Meholah across to Jokmeam;

13 Ben-Geber—in Ramoth Gilead (the settlements of Jair son of Manasseh in Gilead were his, as well as the region of Argob in Bashan and its sixty large walled cities with bronze gate bars);

14 Ahinadab son of Iddo—in Mahanaim;

15 Ahimaaz—in Naphtali (he had married Basemath daughter of Solomon);

16 Baana son of Hushai—in Asher and in Aloth;

17 Jehoshaphat son of Paruah—in Issachar;

18 Shimei son of Ela—in Benjamin;

19 Geber son of Uri—in Gilead (the country of Sihon king of the Amorites and the country of Og king of Bashan). He was the only governor over the district.

Solomon’s Daily Provisions

20 The people of Judah and Israel were as numerous as the sand on the seashore; they ate, they drank and they were happy. 21 And Solomon ruled over all the kingdoms from the Euphrates River to the land of the Philistines, as far as the border of Egypt. These countries brought tribute and were Solomon’s subjects all his life.

22 Solomon’s daily provisions were thirty cors[a] of the finest flour and sixty cors[b] of meal, 23 ten head of stall-fed cattle, twenty of pasture-fed cattle and a hundred sheep and goats, as well as deer, gazelles, roebucks and choice fowl. 24 For he ruled over all the kingdoms west of the Euphrates River, from Tiphsah to Gaza, and had peace on all sides. 25 During Solomon’s lifetime Judah and Israel, from Dan to Beersheba, lived in safety, everyone under their own vine and under their own fig tree.

26 Solomon had four[c] thousand stalls for chariot horses, and twelve thousand horses.[d]

27 The district governors, each in his month, supplied provisions for King Solomon and all who came to the king’s table. They saw to it that nothing was lacking. 28 They also brought to the proper place their quotas of barley and straw for the chariot horses and the other horses.

Solomon’s Wisdom

29 God gave Solomon wisdom and very great insight, and a breadth of understanding as measureless as the sand on the seashore. 30 Solomon’s wisdom was greater than the wisdom of all the people of the East, and greater than all the wisdom of Egypt. 31 He was wiser than anyone else, including Ethan the Ezrahite—wiser than Heman, Kalkol and Darda, the sons of Mahol. And his fame spread to all the surrounding nations. 32 He spoke three thousand proverbs and his songs numbered a thousand and five. 33 He spoke about plant life, from the cedar of Lebanon to the hyssop that grows out of walls. He also spoke about animals and birds, reptiles and fish. 34 From all nations people came to listen to Solomon’s wisdom, sent by all the kings of the world, who had heard of his wisdom.[e]

.........................................................................

१ राजाहरू 4

सोलोमनका अधिकारी र राज्यपालहरू
1यसरी सोलोमन राजाले सारा इस्राएलमाथि राज्‍य गरे। 
So king Solomon was king over all Israel.
2तिनका मुख्‍य-मुख्‍य अधिकारीहरू यी नै हुन्‌:
सादोकका छोरा अजर्याह— पूजाहारी,
And these were the princes which he had; Azariah the son of Zadok the priest,
3शीशाका छोरा, एलीहोरेफ र अहियाह— सचिवहरू, अहीलूदका छोरा यहोशापात— लेखापाल,
Elihoreph and Ahiah, the sons of Shisha, scribes; Jehoshaphat the son of Ahilud, the recorder.
4यहोयादाका छोरा बनायाह— मुख्‍य सेनापति, सादोक र अबियाथार— पूजाहारीहरू,
And Benaiah the son of Jehoiada was over the host: and Zadok and Abiathar were the priests:
5नातानका छोरा अजर्याह— जिल्‍ला-जिल्‍लाका अधिकृतहरूमाथिका जिम्‍मावाल, नातानका छोरा जाबूद— पूजाहारी र राजाका व्‍यक्तिगत सल्‍लाहकार,
And Azariah the son of Nathan was over the officers: and Zabud the son of Nathan was principal officer, and the king's friend:
6अहीशार— राजमहलका जिम्‍मावाल, अब्‍दाका छोरा अदोनीराम— बेगार काम गर्नेहरूका जिम्‍मावाल।
And Ahishar was over the household: and Adoniram the son of Abda was over the tribute.
7सारा इस्राएलमाथि सोलोमनका बाह्र जना जिल्‍ला-जिल्‍लाका जिल्‍लापालहरू थिए, जसले राजा तथा राजघरानालाई खानेकुरा जुटाउँथे। प्रत्‍येकले वर्षमा एक-एक महिनाको खानेकुरा जुटाउनुपर्थ्‍यो।
And Solomon had twelve officers over all Israel, which provided victuals for the king and his household: each man his month in a year made provision.
8तिनीहरूका नाउँ यी नै हुन्‌:
एफ्राइमका पहाड़ी देशमा— बेन-हूर।
And these are their names: The son of Hur, in mount Ephraim:
9माकाज, शाल्‍बीम, बेथ-शेमेश र
एलोन-बेथहानानमा— बेन-देकेर,
The son of Dekar, in Makaz, and in Shaalbim, and Beth-shemesh, and Elon-beth-hanan:
10अरूब्‍बोतमा— बेन-हेसेद (तिनको जिम्‍मामा सोको र हेपेरको सबै देश थिए।),
The son of Hesed, in Aruboth; to him pertained Sochoh, and all the land of Hepher:
11डोरको लेकमा— बेन-अबीनादाब, (सोलोमनकी छोरी ताफातलाई तिनले विवाह गरेका थिए),
The son of Abinadab, in all the region of Dor; which had Taphath the daughter of Solomon to wife:
12तानाक र मगिद्दो र यिजरेलमुनिका सार्तानको छेउमा भएको सारा बेथ-शान, हाबिल-महोला र योक्‍मामसम्‍ममा— अहीलूदका छोरा बाना,
Baana the son of Ahilud; to him pertained Taanach and Megiddo, and all Beth-shean, which is by Zartanah beneath Jezreel, from Beth-shean to Abel-meholah, even unto the place that is beyond Jokneam:
13रामोत-गिलादमा— बेन-गेबेर (जसको जिम्‍मामा गिलादमा भएका मनश्‍शेका छोरा याईरका बस्‍तीहरू र बाशानमा भएको अर्गोबको जिल्‍ला अनि मूल ढोकामा काँसाका बार भएका पर्खालले घेरेका साठी वटा ठूला-ठूला सहरहरू पनि थिए),
The son of Geber, in Ramoth-gilead; to him pertained the towns of Jair the son of Manasseh, which are in Gilead; to him also pertained the region of Argob, which is in Bashan, threescore great cities with walls and brasen bars:
14महनोममा— इद्दोका छोरा अहीनादाब।
Ahinadab the son of Iddo had Mahanaim:
15नप्‍तालीमा— अहीमास। (तिनले सोलोमनकी छोरी बासमतलाई विवाह गरेका थिए),
Ahimaaz was in Naphtali; he also took Basmath the daughter of Solomon to wife:
16आशेर र आलोतमा— हूशैका छोरा बाना,
Baanah the son of Hushai was in Asher and in Aloth:
17इस्‍साखारमा— पारूहका छोरा यहोशापात,
Jehoshaphat the son of Paruah, in Issachar:
18बेन्‍यामीनमा— एलाका छोरा शिमी,
Shimei the son of Elah, in Benjamin:
19गिलादमा— ऊरीका छोरा गेबेर (एमोरीहरूका राजा सीहोन र बाशानका राजा ओगको देश)। तिनी त्‍यस जिल्‍लाका एक जना मात्र जिल्‍लापाल थिए।
Geber the son of Uri was in the country of Gilead, in the country of Sihon king of the Amorites, and of Og king of Bashan; and he was the only officer which was in the land.
 
सोलोमनका दैनिक खूराक
20यहूदा र इस्राएलका मानिसहरू समुद्रका बालुवाझैँ असंख्‍य थिए। तिनीहरू खान्‍थे, पिउँथे र सुखसित रहन्‍थे।
Judah and Israel were many, as the sand which is by the sea in multitude, eating and drinking, and making merry.
 21यूफ्रेटिस नदीदेखि पलिश्‍तीहरूको देश र मिश्रको सिमानासम्‍मैका सबै राज्‍यहरूमाथि सोलोमनले शासन गर्थे। ती देशहरूले तिनलाई कर तिर्थे र तिनको सारा जीवनकालभरि नै उनीहरू तिनका प्रजा भएर बसे। 
And Solomon reigned over all kingdoms from the river unto the land of the Philistines, and unto the border of Egypt: they brought presents, and served Solomon all the days of his life.
22सोलोमनको दिनदिनको खूराक पचहत्तर मुरी मसिनो पीठो र एक सय पचास मुरी अन्‍न, 
And Solomon's provision for one day was thirty measures of fine flour, and threescore measures of meal,
23गोठमा पालेका दश वटा गाई-गोरुहरू, खर्कमा पालेका बीस वटा गाई-गोरुहरू, एक सय भेड़ा र बाख्रा, अनि मृग, हरिण, बराँठ र कुखुराहरू थिए। 
Ten fat oxen, and twenty oxen out of the pastures, and an hundred sheep, beside harts, and roebucks, and fallowdeer, and fatted fowl.
24किनकि तिनले यूफ्रेटिस नदीको पश्‍चिमपट्टिका सबै देश, अर्थात्‌ तिफसादेखि गाजासम्‍म राज्‍य गर्थे। 
For he had dominion over all the region on this side the river, from Tiphsah even to Azzah, over all the kings on this side the river: and he had peace on all sides round about him.
25सोलोमनको जीवनकालभरि नै दानदेखि बेर्शेबासम्‍मै यहूदा र इस्राएल शान्‍तिसित रहन्‍थे, हरेक मानिस आ-आफ्‍नै दाख र नेभाराको बोटमुनि सुरक्षितसाथ रहन्‍थ्‍यो।
And Judah and Israel dwelt safely, every man under his vine and under his fig tree, from Dan even to Beer-sheba, all the days of Solomon.
26सोलोमनका चार हजार रथका घोड़ाहरूका लागि तबेलाहरू र बाह्र हजार घोड़ाहरू थिए। 
And Solomon had forty thousand stalls of horses for his chariots, and twelve thousand horsemen.
27जिल्‍ला-जिल्‍लाका अधिकृतहरूले हरेक महिना पालैपालो सोलोमन र तिनका टेबिलमा बसेर खानेहरू सबैका निम्‍ति खानेकुरा जुटाउँथे। यसरी ल्‍याउँदा केही कुराको घटी नहोस्‌ भनी तिनीहरूले हेर-विचार गर्थे।
And those officers provided victual for king Solomon, and for all that came unto king Solomon's table, every man in his month: they lacked nothing.
 28रथका घोड़ाहरू र अरू घोड़ाहरूका निम्‍ति पनि तिनीहरूले तोकिएका आ-आफ्‍ना जौ र परालका हिस्‍सा ल्‍याउँथे।
Barley also and straw for the horses and dromedaries brought they unto the place where the officers were, every man according to his charge.
 
सोलोमनको ज्ञान
29परमेश्‍वरले सोलोमनलाई बुद्धि र अति अन्‍तर्दृष्‍टि र समुद्रको बालुवाजत्तिकै अनगिन्‍ती समझशक्ति दिनुभयो।
And God gave Solomon wisdom and understanding exceeding much, and largeness of heart, even as the sand that is on the sea shore.
 30सोलोमनको बुद्धि पूर्वका सबै मानिसहरू र मिश्रदेशका सबै मानिसहरूको बुद्धिभन्‍दा ज्‍यादै बढ़ी थियो। 
And Solomon's wisdom excelled the wisdom of all the children of the east country, and all the wisdom of Egypt.
31तिनी अरू सबै मानिसहरूभन्‍दा बुद्धिमान्‌ थिए— एज्री एतान, अनि माहोलका छोराहरू हेमान, कलकोल र दर्दाभन्‍दा पनि तिनी बढ़ी बुद्धिमान्‌ थिए। अनि तिनको ख्‍याति वरिपरिका सबै जाति-जातिहरूका बीचमा फैलियो।  
For he was wiser than all men; than Ethan the Ezrahite, and Heman, and Chalcol, and Darda, the sons of Mahol: and his fame was in all nations round about.
32तिनले तीन हजार हितोपदेश रचे, र तिनका गीतहरूको संख्‍या एक हजार पाँच वटा थियो।
And he spake three thousand proverbs: and his songs were a thousand and five.
  33तिनले रूखहरूका जीवनको विषयमा, लेबनानका देवदारुदेखि लिएर भित्तामा उम्रने हिसपसम्‍मका वर्णन गरे। तिनले पशुहरू, पक्षीहरू, घस्रने जन्‍तुहरू र माछाहरूका विषयमा पनि सिकाए। 
And he spake of trees, from the cedar tree that is in Lebanon even unto the hyssop that springeth out of the wall: he spake also of beasts, and of fowl, and of creeping things, and of fishes.
34सोलोमनका बुद्धिको बारे थाहा पाएका संसारका सबै राजाहरूबाट पठाइएका सबै जातिका मानिसहरू तिनको बुद्धि सुन्‍न तिनीकहाँ आउँथे।
And there came of all people to hear the wisdom of Solomon, from all kings of the earth, which had heard of his wisdom.

 

 1 - KINGS - 5:1-18

१ राजाहरू 5

मन्दिरका निर्माणको तयारी
1सोलोमन आफ्‍ना पिताको सट्टामा राजा अभिषिक्त भएका छन्‌ भनी जब टुरोसका राजा हीरामले सुने, तब उनले सोलोमनकहाँ राजदूतहरू पठाए, किनभने उनी सधैँ दाऊदसँग मित्रभावमा बसेका थिए।  2सोलोमनले हीरामकहाँ यो खबर पठाए:
3“तपाईंलाई थाहा छ कि मेरा पिता दाऊदको विरुद्धमा चारैतिरबाट लड़ाइँहरू भएकाले, परमप्रभुले उहाँका शत्रुहरूलाई खुट्टामुनि नपारुञ्‍जेल परमप्रभु उहाँका परमेश्‍वरका नाउँको निम्‍ति उहाँले एउटा मन्‍दिर बनाउन सक्‍नुभएन। 4तर अब परमप्रभु मेरा परमेश्‍वरले मलाई चारैतिर विश्राम दिनुभएको छ, र मेरा विरोधी अथवा विपत्ति छैन। 5यसकारण मेरा पिता दाऊदलाई परमप्रभुले भन्‍नुभएबमोजिम परमेश्‍वरका नाउँको निम्‍ति एउटा मन्‍दिर बनाउने मैले निश्‍चय गरेको छु। परमेश्‍वरले दाऊदलाई यसो भन्‍नुभएको थियो, “तेरो छोरो, जसलाई म तेरो सट्टामा सिंहासनमा बसाल्‍नेछु, त्‍यसैले नै मेरो नाउँको निम्‍ति त्‍यो मन्‍दिर बनाउनेछ।” 
6“यसकारण मेरो निम्‍ति लेबनानबाट देवदारुका रूख काट्‌ने हुकुम दिनुहोस्‌। मेरा मानिसहरूले तपाईंका मानिसहरूसँग मिलेर काम गर्नेछन्, र तपाईंले जे ज्‍याला तोक्‍नुहुन्‍छ म तपाईंका मानिसहरूलाई दिनेछु। तपाईं जान्‍नुहुन्‍छ, सीदोनीहरूजस्‍तै रूखहरू ढाल्‍ने सिपालु हाम्रा कुनै मानिस छैन।”
7जब हीरामले सोलोमनको समाचार सुने, तब उनी अत्‍यन्‍तै खुशी भएर भने, “आज परमप्रभुको प्रशंसा होस्, किनकि उहाँले दाऊदलाई यस ठूलो प्रजामाथि शासन गर्नलाई एउटा बुद्धिमान्‌ छोरा दिनुभएको छ।”
8उनले सोलोमनलाई यो समाचार पठाए:
“तपाईंले पठाउनुभएको समाचार मैले पाएँ। देवदारु र सल्‍लाका काठको विषयमा तपाईंले माग्‍नुभएबमोजिम म सबै जुटाइदिनेछु। 9मेरा मानिसहरूले लेबनानबाट समुद्रसम्‍म मूढ़ाहरू झार्नेछन्, र ती बाँधेर तपाईंले तोक्‍नुभएको ठाउँमा बगाएर पठाउन लाउनेछु। म त्‍यहाँ ती खोल्‍न लाउनेछु, र तपाईंले ती लैजान सक्‍नुहुनेछ। अनि मेरा राजकीय घरानाको निम्‍ति तपाईंले खानेकुरा जुटाइदिएर तपाईंले मेरो इच्‍छा पूरा गरिदिनुहोस्‌।”
10यसरी सोलोमनले चाहेका सबै देवदारु र सल्‍लाका मूढ़ाहरू हीरामले पठाइदिए, 11र सोलोमनले चाहिँ उनका घरानालाई खानका निम्‍ति पचास हजार मुरी गहूँ र साढ़े चार हजार लिटर कुटेको भद्राक्षको तेल हीरामलाई पठाए। सोलोमनले यो वर्षैपिच्‍छे हीरामलाई पठाइदिए। 12आफूले प्रतिज्ञा गर्नुभएबमोजिम परमप्रभुले सोलोमनलाई बुद्धि दिनुभयो। हीराम र सोलोमनका बीचमा शान्‍तिको सम्‍बन्‍ध थियो, र ती दुवैले सन्‍धि बाँधे।
13सोलोमन राजाले सारा इस्राएलबाट तीस हजार बेगार काम गर्ने मानिसहरू जम्‍मा गरे। 14तिनले तिनीहरूलाई प्रत्‍येक महिना दश-दश हजार गरी पालैपालो लेबनानमा पठाउँथे, र यसरी मानिसहरू एक महिना लेबनानमा र दुई महिना घरमा बस्‍थे। बेगार काम गर्नेहरूलाई खटाउने जिम्‍मावाल अदोनीराम थिए।  15सोलोमनका सत्तरी हजार भरियाहरू र पहाड़मा असी हजार ढुङ्गा काट्‌ने मानिसहरू थिए। 16मजदूरहरूका काम हेर्न र रेखदेख गर्न खटिएका तीन हजार तीन सय नाइकेहरू थिए। 17राजाको हुकुमअनुसार तिनीहरूले परमप्रभुको मन्‍दिरको निम्‍ति काटेका ढुङ्गाको जग बसाल्‍नलाई विशेष किसिमका ढुङ्गाहरू फोरेर निकाले। 18सोलोमन र हीरामका कारीगरहरू र गेबालका मानिसहरूले मन्‍दिर बनाउनका निम्‍ति काठ र ढुङ्गाहरू काटेर तयार गरे।

.......................................................................

Preparations for Building the Temple

5 [a]When Hiram king of Tyre heard that Solomon had been anointed king to succeed his father David, he sent his envoys to Solomon, because he had always been on friendly terms with David. 2 Solomon sent back this message to Hiram:

3 “You know that because of the wars waged against my father David from all sides, he could not build a temple for the Name of the Lord his God until the Lord put his enemies under his feet. 4 But now the Lord my God has given me rest on every side, and there is no adversary or disaster. 5 I intend, therefore, to build a temple for the Name of the Lord my God, as the Lord told my father David, when he said, ‘Your son whom I will put on the throne in your place will build the temple for my Name.’

6 “So give orders that cedars of Lebanon be cut for me. My men will work with yours, and I will pay you for your men whatever wages you set. You know that we have no one so skilled in felling timber as the Sidonians.”

7 When Hiram heard Solomon’s message, he was greatly pleased and said, “Praise be to the Lord today, for he has given David a wise son to rule over this great nation.”

8 So Hiram sent word to Solomon:

“I have received the message you sent me and will do all you want in providing the cedar and juniper logs. 9 My men will haul them down from Lebanon to the Mediterranean Sea, and I will float them as rafts by sea to the place you specify. There I will separate them and you can take them away. And you are to grant my wish by providing food for my royal household.”

10 In this way Hiram kept Solomon supplied with all the cedar and juniper logs he wanted, 11 and Solomon gave Hiram twenty thousand cors[b] of wheat as food for his household, in addition to twenty thousand baths[c][d] of pressed olive oil. Solomon continued to do this for Hiram year after year. 12 The Lord gave Solomon wisdom, just as he had promised him. There were peaceful relations between Hiram and Solomon, and the two of them made a treaty.

13 King Solomon conscripted laborers from all Israel—thirty thousand men. 14 He sent them off to Lebanon in shifts of ten thousand a month, so that they spent one month in Lebanon and two months at home. Adoniram was in charge of the forced labor. 15 Solomon had seventy thousand carriers and eighty thousand stonecutters in the hills, 16 as well as thirty-three hundred[e] foremen who supervised the project and directed the workers. 17 At the king’s command they removed from the quarry large blocks of high-grade stone to provide a foundation of dressed stone for the temple. 18 The craftsmen of Solomon and Hiram and workers from Byblos cut and prepared the timber and stone for the building of the temple.

...................................................................

१ राजाहरू 5

मन्दिरका निर्माणको तयारी
1सोलोमन आफ्‍ना पिताको सट्टामा राजा अभिषिक्त भएका छन्‌ भनी जब टुरोसका राजा हीरामले सुने, तब उनले सोलोमनकहाँ राजदूतहरू पठाए, किनभने उनी सधैँ दाऊदसँग मित्रभावमा बसेका थिए।  
And Hiram king of Tyre sent his servants unto Solomon; for he had heard that they had anointed him king in the room of his father: for Hiram was ever a lover of David.
2सोलोमनले हीरामकहाँ यो खबर पठाए:
And Solomon sent to Hiram, saying,
3“तपाईंलाई थाहा छ कि मेरा पिता दाऊदको विरुद्धमा चारैतिरबाट लड़ाइँहरू भएकाले, परमप्रभुले उहाँका शत्रुहरूलाई खुट्टामुनि नपारुञ्‍जेल परमप्रभु उहाँका परमेश्‍वरका नाउँको निम्‍ति उहाँले एउटा मन्‍दिर बनाउन सक्‍नुभएन। 
Thou knowest how that David my father could not build an house unto the name of the LORD his God for the wars which were about him on every side, until the LORD put them under the soles of his feet.
4तर अब परमप्रभु मेरा परमेश्‍वरले मलाई चारैतिर विश्राम दिनुभएको छ, र मेरा विरोधी अथवा विपत्ति छैन। 
But now the LORD my God hath given me rest on every side, so that there is neither adversary nor evil occurrent.
5यसकारण मेरा पिता दाऊदलाई परमप्रभुले भन्‍नुभएबमोजिम परमेश्‍वरका नाउँको निम्‍ति एउटा मन्‍दिर बनाउने मैले निश्‍चय गरेको छु। परमेश्‍वरले दाऊदलाई यसो भन्‍नुभएको थियो, “तेरो छोरो, जसलाई म तेरो सट्टामा सिंहासनमा बसाल्‍नेछु, त्‍यसैले नै मेरो नाउँको निम्‍ति त्‍यो मन्‍दिर बनाउनेछ।” 
And, behold, I purpose to build an house unto the name of the LORD my God, as the LORD spake unto David my father, saying, Thy son, whom I will set upon thy throne in thy room, he shall build an house unto my name.
6“यसकारण मेरो निम्‍ति लेबनानबाट देवदारुका रूख काट्‌ने हुकुम दिनुहोस्‌। मेरा मानिसहरूले तपाईंका मानिसहरूसँग मिलेर काम गर्नेछन्, र तपाईंले जे ज्‍याला तोक्‍नुहुन्‍छ म तपाईंका मानिसहरूलाई दिनेछु। तपाईं जान्‍नुहुन्‍छ, सीदोनीहरूजस्‍तै रूखहरू ढाल्‍ने सिपालु हाम्रा कुनै मानिस छैन।”
Now therefore command thou that they hew me cedar trees out of Lebanon; and my servants shall be with thy servants: and unto thee will I give hire for thy servants according to all that thou shalt appoint: for thou knowest that there is not among us any that can skill to hew timber like unto the Sidonians.
7जब हीरामले सोलोमनको समाचार सुने, तब उनी अत्‍यन्‍तै खुशी भएर भने, “आज परमप्रभुको प्रशंसा होस्, किनकि उहाँले दाऊदलाई यस ठूलो प्रजामाथि शासन गर्नलाई एउटा बुद्धिमान्‌ छोरा दिनुभएको छ।”
And it came to pass, when Hiram heard the words of Solomon, that he rejoiced greatly, and said, Blessed be the LORD this day, which hath given unto David a wise son over this great people.
8उनले सोलोमनलाई यो समाचार पठाए:
“तपाईंले पठाउनुभएको समाचार मैले पाएँ। देवदारु र सल्‍लाका काठको विषयमा तपाईंले माग्‍नुभएबमोजिम म सबै जुटाइदिनेछु।
And Hiram sent to Solomon, saying, I have considered the things which thou sentest to me for: and I will do all thy desire concerning timber of cedar, and concerning timber of fir.
 9मेरा मानिसहरूले लेबनानबाट समुद्रसम्‍म मूढ़ाहरू झार्नेछन्, र ती बाँधेर तपाईंले तोक्‍नुभएको ठाउँमा बगाएर पठाउन लाउनेछु। म त्‍यहाँ ती खोल्‍न लाउनेछु, र तपाईंले ती लैजान सक्‍नुहुनेछ। अनि मेरा राजकीय घरानाको निम्‍ति तपाईंले खानेकुरा जुटाइदिएर तपाईंले मेरो इच्‍छा पूरा गरिदिनुहोस्‌।”
My servants shall bring them down from Lebanon unto the sea: and I will convey them by sea in floats unto the place that thou shalt appoint me, and will cause them to be discharged there, and thou shalt receive them: and thou shalt accomplish my desire, in giving food for my household.
10यसरी सोलोमनले चाहेका सबै देवदारु र सल्‍लाका मूढ़ाहरू हीरामले पठाइदिए,
So Hiram gave Solomon cedar trees and fir trees according to all his desire.
 11र सोलोमनले चाहिँ उनका घरानालाई खानका निम्‍ति पचास हजार मुरी गहूँ र साढ़े चार हजार लिटर कुटेको भद्राक्षको तेल हीरामलाई पठाए। सोलोमनले यो वर्षैपिच्‍छे हीरामलाई पठाइदिए। 
And Solomon gave Hiram twenty thousand measures of wheat for food to his household, and twenty measures of pure oil: thus gave Solomon to Hiram year by year.
12आफूले प्रतिज्ञा गर्नुभएबमोजिम परमप्रभुले सोलोमनलाई बुद्धि दिनुभयो। हीराम र सोलोमनका बीचमा शान्‍तिको सम्‍बन्‍ध थियो, र ती दुवैले सन्‍धि बाँधे।
And the LORD gave Solomon wisdom, as he promised him: and there was peace between Hiram and Solomon; and they two made a league together.
13सोलोमन राजाले सारा इस्राएलबाट तीस हजार बेगार काम गर्ने मानिसहरू जम्‍मा गरे। 
And king Solomon raised a levy out of all Israel; and the levy was thirty thousand men.
14तिनले तिनीहरूलाई प्रत्‍येक महिना दश-दश हजार गरी पालैपालो लेबनानमा पठाउँथे, र यसरी मानिसहरू एक महिना लेबनानमा र दुई महिना घरमा बस्‍थे। बेगार काम गर्नेहरूलाई खटाउने जिम्‍मावाल अदोनीराम थिए।  
And he sent them to Lebanon, ten thousand a month by courses: a month they were in Lebanon, and two months at home: and Adoniram was over the levy.
15सोलोमनका सत्तरी हजार भरियाहरू र पहाड़मा असी हजार ढुङ्गा काट्‌ने मानिसहरू थिए। 
And Solomon had threescore and ten thousand that bare burdens, and fourscore thousand hewers in the mountains;
16मजदूरहरूका काम हेर्न र रेखदेख गर्न खटिएका तीन हजार तीन सय नाइकेहरू थिए। 
Beside the chief of Solomon's officers which were over the work, three thousand and three hundred, which ruled over the people that wrought in the work.
17राजाको हुकुमअनुसार तिनीहरूले परमप्रभुको मन्‍दिरको निम्‍ति काटेका ढुङ्गाको जग बसाल्‍नलाई विशेष किसिमका ढुङ्गाहरू फोरेर निकाले। 
And the king commanded, and they brought great stones, costly stones, and hewed stones, to lay the foundation of the house.
18सोलोमन र हीरामका कारीगरहरू र गेबालका मानिसहरूले मन्‍दिर बनाउनका निम्‍ति काठ र ढुङ्गाहरू काटेर तयार गरे।
And Solomon's builders and Hiram's builders did hew them, and the stonesquarers: so they prepared timber and stones to build the house.

 

 1 - KINGS - 6:1-38

१ राजाहरू 6

सोलोमनले मन्दिर निर्माण गरेका
1इस्राएलीहरू मिश्रदेशबाट निस्‍केर आएका चार सय असीऔँ वर्षमा, सोलोमनले इस्राएलीमाथि राज्‍य गरेका चौथो वर्षको जीभ, अर्थात्‌ दोस्रो महिनामा तिनले परमप्रभुको मन्‍दिर बनाउन सुरु गरे। 
2परमप्रभुको निम्‍ति सोलोमन राजाले बनाएको मन्‍दिरको लमाइ साठी हात, चौड़ाइ बीस हात र उचाइ तीस हात थियो। 3मन्‍दिरको मुख्‍य सभाकक्षको सामुको दलान मन्‍दिरको चौड़ाइभरि फैलिएको थियो, अर्थात्‌ बीस हात चौड़ा थियो। मन्‍दिरको अघिल्‍तिर त्‍यो दश हातसम्‍म निस्‍केको थियो। 4तिनले मन्‍दिरको छानामुनिका साँघुरा झ्‍यालहरू बनाए। 5मुख्‍य सभाकक्ष र भित्री पवित्रस्‍थानको विपरीत तिनको भवनका चारैपट्टि भित्तासँगै गाँसेका कोठाहरू बनाए। 6सबैभन्‍दा मुनिका तलाको चौड़ाइ पाँच हात थियो। बीचका तलाको चौड़ाइ छ हात र तेस्रो तलाको चाहिँ सात हात थियो। तिनले मन्‍दिरका चारैपट्टि बाहिरतिर मन्‍दिरको भित्तामा केही नघुसाऊन्‌ भनी पालीहरू बनाए।
7मन्‍दिर बनाउँदा ढुङ्गाको खानिमै तयार गरिएका टुक्राहरू मात्र प्रयोग गरिए। घन वा छिनु वा कुनै किसिमका फलामका औजारको आवाज पनि मन्‍दिर निर्माण गर्ने ठाउँमा सुनिएन।
8सबैभन्‍दा तल्‍लो तलाको द्वार मन्‍दिरको दक्षिणपट्टि थियो। त्‍यहाँबाट बीचको र माथिल्‍लो तलामा जानलाई सिँढ़ी थियो। 9यसरी दलिन र देवदारुका फल्‍याकहरूबाट त्‍यसको छाना बनाएर तिनले मन्‍दिर सिद्ध्याए। 10तिनले मन्‍दिरका चारैतिर ससाना कोठाहरू बनाए। प्रत्‍येक कोठा पाँच हात अग्‍लो थियो, र मन्‍दिरसँगै देवदारुका काठका सत्तरीले जोड़िएका थिए।
11तब परमप्रभुको यो वचन सोलोमनकहाँ आयो: 12“तैंले बनाइरहेको यस मन्‍दिरको विषयमा चाहिँ यसो हुन्‍छ, यदि तैंले मेरा उर्दीहरू पालन गरिस्‌ र मेरा विधिहरूबमोजिम गरिस्‌ भने, र मेरा सबै आज्ञाहरू पालन गरिस्‌ भने, मेरो त्‍यो प्रतिज्ञा तँद्वारा म पूरा गर्नेछु, जो मैले तेरो पिता दाऊदसँग गरेको थिएँ। 13र म इस्राएलको बीचमा रहनेछु, र मेरो प्रजा इस्राएललाई म त्‍याग्‍नेछैनँ।”
14यसरी सोलोमनले परमप्रभुको मन्‍दिर बनाएर सिद्ध्याए। 15तिनले मन्‍दिरको भूइँदेखि दलिनसम्‍म भित्रपट्टिका भित्ता देवदारुका फलेकहरूले मिलाएर भरिदिए। 16मन्‍दिरभित्र पछाड़िपट्टि तिनले भूइँदेखि दलिनसम्‍म देवदारुका फलेकहरू मिलाएर बीस हात लामो भित्री पवित्रस्‍थान, अर्थात्‌ महा-पवित्रस्‍थान बनाए।  17त्‍यसको अगिल्‍तिरको मुख्‍य सभाकक्ष चालीस हात लामो थियो। 18मन्‍दिरका भित्रपट्टिको देवदारुको काठमा चाहिँ फक्रेका फूल र लौकाका बुट्टा कुँदिएका थिए। ती सबै देवदारुका थिए। ढुङ्गा एउटै पनि देखिँदैनथ्‍यो।
19मन्‍दिरको भित्रपट्टि परमप्रभुका करारको सन्‍दूक राख्‍नलाई तिनले त्‍यो भित्री पवित्रस्‍थान तयार पारे। 20यो भित्री पवित्रस्‍थान बीस हात लामो, बीस हात चौड़ा र बीस हात अल्‍गो थियो। तिनले त्‍यसलाई कञ्‍चन सुनले मोहोरे र देवदारुको वेदी पनि मोहोरे। 21सोलोमनले मन्‍दिरको भित्री भाग कञ्‍चन सुनले ढाके, र सुनले मोहोरिएको भित्री पवित्रस्‍थानको सामुन्‍ने तिनले सुनका सिक्रीहरू झुण्‍ड्याएर बढ़ाए। 22यसरी तिनले भित्री भाग जम्‍मै सुनले मोहोरे। भित्री पवित्रस्‍थानमा भएको वेदी पनि तिनले सुनले मोहोरे। 
23भित्री पवित्रस्‍थानमा तिनले भद्राक्षको काठबाट दुई वटा करूब बनाए। प्रत्‍येक करूब दश हात अल्‍गो थियो।  24पहिलो करूबको एउटा पखेटा पाँच हात लामो थियो र अर्को पनि पाँच हात लामो थियो। एउटा पखेटाको टुप्‍पादेखि अर्को पखेटाको टुप्‍पासम्‍म दश हात थियो। 25दोस्रो करूबको नाप पनि दश हात थियो, किनकि ती दुई करूबहरू कद र आकारमा एकै थिए। 26प्रत्‍येक करूबको उचाइ दश हात थियो। 27तिनले ती करूबहरूलाई मन्‍दिरको भित्री कोठामा राखे। तिनीहरूका पखेटाचाहिँ बाहिरतिर फैलिएका थिए। एउटा करूबको एउटा पखेटाले एकापट्टिको भित्तालाई र अर्को करूबको एउटा पखेटाले अर्कोपट्टिको भित्तालाई छुन्‍थे, र तिनीहरूका अर्का पखेटाहरूचाहिँ कोठाको बीचमा छुन्‍थे। 28तिनले ती करूबहरूलाई सुनले मोहोरे।
29मन्‍दिरका चारैपट्टिका भित्री र बाहिरी कोठाहरूका सबै भित्ताहरूमा तिनले करूबहरू, खजूरका बोटहरू र फक्रेका फूलहरूका बुट्टा कुँदेर बनाए। 30तिनले मन्‍दिरका भित्री र बाहिरी दुवै कोठाहरूका भूइँ पनि सुनले मोहोरे।
31भित्री पवित्रस्‍थानको द्वारको निम्‍ति तिनले पाँच पट्टिका थाम भएका भद्राक्षको काठका ढोकाहरू बनाए। 32अनि ढोकाहरूमा तिनले करूबहरू, खजूरका बोटहरू र फक्रेका फूलहरूका बुट्टा कुँदेर बनाए, र करूबहरू र खजूरका बोटहरूचाहिँ पिटेका सुनले मोहोरे। 33त्‍यस्‍तै गरी तिनले मन्‍दिरको मुख्‍य सभाकक्षका द्वारको निम्‍ति भद्राक्षको काठका चार पट्टिका थामहरू बनाए। 34तिनले खोपिल्‍टामा घुम्‍ने दुई खापा भएका सल्‍लाका दुई वटा ढोका बनाए। 35तिनले तिनमा करूबहरू, खजूरका बोटहरू र फक्रेका फूलहरूका बुट्टा कुँदेर बनाए, र ती बुट्टा सुनले बराबर मोहोरे।
36अनि तिनले भित्री चोक काटेका ढुङ्गाका तीन लहर गरी र देवदारुका काठका सत्तरीको एक लहर गरी बनाए।
37चौथो वर्षका जीभ महिनामा परमप्रभुका मन्‍दिरको जग बसालियो। 38एघारौँ वर्षको बूल महिना, अर्थात्‌ आठौँ महिनामा त्‍यसको निर्देशअनुसार सबै विवरणबमोजिम मन्‍दिर बनाइसिद्ध्याइयो। त्‍यो निर्माण गर्न तिनलाई सात वर्ष लाग्‍यो।

...................................................................

Solomon Builds the Temple

6 In the four hundred and eightieth[a] year after the Israelites came out of Egypt, in the fourth year of Solomon’s reign over Israel, in the month of Ziv, the second month, he began to build the temple of the Lord.

2 The temple that King Solomon built for the Lord was sixty cubits long, twenty wide and thirty high.[b] 3 The portico at the front of the main hall of the temple extended the width of the temple, that is twenty cubits,[c] and projected ten cubits[d] from the front of the temple. 4 He made narrow windows high up in the temple walls. 5 Against the walls of the main hall and inner sanctuary he built a structure around the building, in which there were side rooms. 6 The lowest floor was five cubits[e] wide, the middle floor six cubits[f] and the third floor seven.[g] He made offset ledges around the outside of the temple so that nothing would be inserted into the temple walls.

7 In building the temple, only blocks dressed at the quarry were used, and no hammer, chisel or any other iron tool was heard at the temple site while it was being built.

8 The entrance to the lowest[h] floor was on the south side of the temple; a stairway led up to the middle level and from there to the third. 9 So he built the temple and completed it, roofing it with beams and cedar planks. 10 And he built the side rooms all along the temple. The height of each was five cubits, and they were attached to the temple by beams of cedar.

11 The word of the Lord came to Solomon: 12 “As for this temple you are building, if you follow my decrees, observe my laws and keep all my commands and obey them, I will fulfill through you the promise I gave to David your father. 13 And I will live among the Israelites and will not abandon my people Israel.”

14 So Solomon built the temple and completed it. 15 He lined its interior walls with cedar boards, paneling them from the floor of the temple to the ceiling, and covered the floor of the temple with planks of juniper. 16 He partitioned off twenty cubits at the rear of the temple with cedar boards from floor to ceiling to form within the temple an inner sanctuary, the Most Holy Place. 17 The main hall in front of this room was forty cubits[i] long. 18 The inside of the temple was cedar, carved with gourds and open flowers. Everything was cedar; no stone was to be seen.

19 He prepared the inner sanctuary within the temple to set the ark of the covenant of the Lord there. 20 The inner sanctuary was twenty cubits long, twenty wide and twenty high. He overlaid the inside with pure gold, and he also overlaid the altar of cedar. 21 Solomon covered the inside of the temple with pure gold, and he extended gold chains across the front of the inner sanctuary, which was overlaid with gold. 22 So he overlaid the whole interior with gold. He also overlaid with gold the altar that belonged to the inner sanctuary.

23 For the inner sanctuary he made a pair of cherubim out of olive wood, each ten cubits high. 24 One wing of the first cherub was five cubits long, and the other wing five cubits—ten cubits from wing tip to wing tip. 25 The second cherub also measured ten cubits, for the two cherubim were identical in size and shape. 26 The height of each cherub was ten cubits. 27 He placed the cherubim inside the innermost room of the temple, with their wings spread out. The wing of one cherub touched one wall, while the wing of the other touched the other wall, and their wings touched each other in the middle of the room. 28 He overlaid the cherubim with gold.

29 On the walls all around the temple, in both the inner and outer rooms, he carved cherubim, palm trees and open flowers. 30 He also covered the floors of both the inner and outer rooms of the temple with gold.

31 For the entrance to the inner sanctuary he made doors out of olive wood that were one fifth of the width of the sanctuary. 32 And on the two olive-wood doors he carved cherubim, palm trees and open flowers, and overlaid the cherubim and palm trees with hammered gold. 33 In the same way, for the entrance to the main hall he made doorframes out of olive wood that were one fourth of the width of the hall. 34 He also made two doors out of juniper wood, each having two leaves that turned in sockets. 35 He carved cherubim, palm trees and open flowers on them and overlaid them with gold hammered evenly over the carvings.

36 And he built the inner courtyard of three courses of dressed stone and one course of trimmed cedar beams.

37 The foundation of the temple of the Lord was laid in the fourth year, in the month of Ziv. 38 In the eleventh year in the month of Bul, the eighth month, the temple was finished in all its details according to its specifications. He had spent seven years building it.

.........................................................................

१ राजाहरू 6

सोलोमनले मन्दिर निर्माण गरेका
1इस्राएलीहरू मिश्रदेशबाट निस्‍केर आएका चार सय असीऔँ वर्षमा, सोलोमनले इस्राएलीमाथि राज्‍य गरेका चौथो वर्षको जीभ, अर्थात्‌ दोस्रो महिनामा तिनले परमप्रभुको मन्‍दिर बनाउन सुरु गरे। 
And it came to pass in the four hundred and eightieth year after the children of Israel were come out of the land of Egypt, in the fourth year of Solomon's reign over Israel, in the month Zif, which is the second month, that he began to build the house of the LORD.
2परमप्रभुको निम्‍ति सोलोमन राजाले बनाएको मन्‍दिरको लमाइ साठी हात, चौड़ाइ बीस हात र उचाइ तीस हात थियो।
And the house which king Solomon built for the LORD, the length thereof was threescore cubits, and the breadth thereof twenty cubits, and the height thereof thirty cubits.
 3मन्‍दिरको मुख्‍य सभाकक्षको सामुको दलान मन्‍दिरको चौड़ाइभरि फैलिएको थियो, अर्थात्‌ बीस हात चौड़ा थियो। मन्‍दिरको अघिल्‍तिर त्‍यो दश हातसम्‍म निस्‍केको थियो। 
And the porch before the temple of the house, twenty cubits was the length thereof, according to the breadth of the house; and ten cubits was the breadth thereof before the house.
4तिनले मन्‍दिरको छानामुनिका साँघुरा झ्‍यालहरू बनाए। 
And for the house he made windows of narrow lights.
5मुख्‍य सभाकक्ष र भित्री पवित्रस्‍थानको विपरीत तिनको भवनका चारैपट्टि भित्तासँगै गाँसेका कोठाहरू बनाए।
And against the wall of the house he built chambers round about, against the walls of the house round about, both of the temple and of the oracle: and he made chambers round about:
 6सबैभन्‍दा मुनिका तलाको चौड़ाइ पाँच हात थियो। बीचका तलाको चौड़ाइ छ हात र तेस्रो तलाको चाहिँ सात हात थियो। तिनले मन्‍दिरका चारैपट्टि बाहिरतिर मन्‍दिरको भित्तामा केही नघुसाऊन्‌ भनी पालीहरू बनाए।
The nethermost chamber was five cubits broad, and the middle was six cubits broad, and the third was seven cubits broad: for without in the wall of the house he made narrowed rests round about, that the beams should not be fastened in the walls of the house.
7मन्‍दिर बनाउँदा ढुङ्गाको खानिमै तयार गरिएका टुक्राहरू मात्र प्रयोग गरिए। घन वा छिनु वा कुनै किसिमका फलामका औजारको आवाज पनि मन्‍दिर निर्माण गर्ने ठाउँमा सुनिएन।
And the house, when it was in building, was built of stone made ready before it was brought thither: so that there was neither hammer nor axe nor any tool of iron heard in the house, while it was in building.
8सबैभन्‍दा तल्‍लो तलाको द्वार मन्‍दिरको दक्षिणपट्टि थियो। त्‍यहाँबाट बीचको र माथिल्‍लो तलामा जानलाई सिँढ़ी थियो।
The door for the middle chamber was in the right side of the house: and they went up with winding stairs into the middle chamber, and out of the middle into the third.
 9यसरी दलिन र देवदारुका फल्‍याकहरूबाट त्‍यसको छाना बनाएर तिनले मन्‍दिर सिद्ध्याए। 
So he built the house, and finished it; and covered the house with beams and boards of cedar.
10तिनले मन्‍दिरका चारैतिर ससाना कोठाहरू बनाए। प्रत्‍येक कोठा पाँच हात अग्‍लो थियो, र मन्‍दिरसँगै देवदारुका काठका सत्तरीले जोड़िएका थिए।
And then he built chambers against all the house, five cubits high: and they rested on the house with timber of cedar.
11तब परमप्रभुको यो वचन सोलोमनकहाँ आयो: 
And the word of the LORD came to Solomon, saying,
12“तैंले बनाइरहेको यस मन्‍दिरको विषयमा चाहिँ यसो हुन्‍छ, यदि तैंले मेरा उर्दीहरू पालन गरिस्‌ र मेरा विधिहरूबमोजिम गरिस्‌ भने, र मेरा सबै आज्ञाहरू पालन गरिस्‌ भने, मेरो त्‍यो प्रतिज्ञा तँद्वारा म पूरा गर्नेछु, जो मैले तेरो पिता दाऊदसँग गरेको थिएँ। 
Concerning this house which thou art in building, if thou wilt walk in my statutes, and execute my judgments, and keep all my commandments to walk in them; then will I perform my word with thee, which I spake unto David thy father:
13र म इस्राएलको बीचमा रहनेछु, र मेरो प्रजा इस्राएललाई म त्‍याग्‍नेछैनँ।”
And I will dwell among the children of Israel, and will not forsake my people Israel.
14यसरी सोलोमनले परमप्रभुको मन्‍दिर बनाएर सिद्ध्याए। 
So Solomon built the house, and finished it.
15तिनले मन्‍दिरको भूइँदेखि दलिनसम्‍म भित्रपट्टिका भित्ता देवदारुका फलेकहरूले मिलाएर भरिदिए। 
And he built the walls of the house within with boards of cedar, both the floor of the house, and the walls of the cieling: and he covered them on the inside with wood, and covered the floor of the house with planks of fir.
16मन्‍दिरभित्र पछाड़िपट्टि तिनले भूइँदेखि दलिनसम्‍म देवदारुका फलेकहरू मिलाएर बीस हात लामो भित्री पवित्रस्‍थान, अर्थात्‌ महा-पवित्रस्‍थान बनाए। 
And he built twenty cubits on the sides of the house, both the floor and the walls with boards of cedar: he even built them for it within, even for the oracle, even for the most holy place.
17त्‍यसको अगिल्‍तिरको मुख्‍य सभाकक्ष चालीस हात लामो थियो। 
And the house, that is, the temple before it, was forty cubits long.
18मन्‍दिरका भित्रपट्टिको देवदारुको काठमा चाहिँ फक्रेका फूल र लौकाका बुट्टा कुँदिएका थिए। ती सबै देवदारुका थिए। ढुङ्गा एउटै पनि देखिँदैनथ्‍यो।
And the cedar of the house within was carved with knops and open flowers: all was cedar; there was no stone seen.
19मन्‍दिरको भित्रपट्टि परमप्रभुका करारको सन्‍दूक राख्‍नलाई तिनले त्‍यो भित्री पवित्रस्‍थान तयार पारे। 
And the oracle he prepared in the house within, to set there the ark of the covenant of the LORD.
20यो भित्री पवित्रस्‍थान बीस हात लामो, बीस हात चौड़ा र बीस हात अल्‍गो थियो। तिनले त्‍यसलाई कञ्‍चन सुनले मोहोरे र देवदारुको वेदी पनि मोहोरे। 
And the oracle in the forepart was twenty cubits in length, and twenty cubits in breadth, and twenty cubits in the height thereof: and he overlaid it with pure gold; and so covered the altar which was of cedar.
21सोलोमनले मन्‍दिरको भित्री भाग कञ्‍चन सुनले ढाके, र सुनले मोहोरिएको भित्री पवित्रस्‍थानको सामुन्‍ने तिनले सुनका सिक्रीहरू झुण्‍ड्याएर बढ़ाए।
So Solomon overlaid the house within with pure gold: and he made a partition by the chains of gold before the oracle; and he overlaid it with gold.
 22यसरी तिनले भित्री भाग जम्‍मै सुनले मोहोरे। भित्री पवित्रस्‍थानमा भएको वेदी पनि तिनले सुनले मोहोरे। 
And the whole house he overlaid with gold, until he had finished all the house: also the whole altar that was by the oracle he overlaid with gold.
23भित्री पवित्रस्‍थानमा तिनले भद्राक्षको काठबाट दुई वटा करूब बनाए। प्रत्‍येक करूब दश हात अल्‍गो थियो। 
And within the oracle he made two cherubims of olive tree, each ten cubits high.
 24पहिलो करूबको एउटा पखेटा पाँच हात लामो थियो र अर्को पनि पाँच हात लामो थियो। एउटा पखेटाको टुप्‍पादेखि अर्को पखेटाको टुप्‍पासम्‍म दश हात थियो। 
And five cubits was the one wing of the cherub, and five cubits the other wing of the cherub: from the uttermost part of the one wing unto the uttermost part of the other were ten cubits.
25दोस्रो करूबको नाप पनि दश हात थियो, किनकि ती दुई करूबहरू कद र आकारमा एकै थिए। 
And the other cherub was ten cubits: both the cherubims were of one measure and one size.
26प्रत्‍येक करूबको उचाइ दश हात थियो।
The height of the one cherub was ten cubits, and so was it of the other cherub.
 27तिनले ती करूबहरूलाई मन्‍दिरको भित्री कोठामा राखे। तिनीहरूका पखेटाचाहिँ बाहिरतिर फैलिएका थिए। एउटा करूबको एउटा पखेटाले एकापट्टिको भित्तालाई र अर्को करूबको एउटा पखेटाले अर्कोपट्टिको भित्तालाई छुन्‍थे, र तिनीहरूका अर्का पखेटाहरूचाहिँ कोठाको बीचमा छुन्‍थे।
And he set the cherubims within the inner house: and they stretched forth the wings of the cherubims, so that the wing of the one touched the one wall, and the wing of the other cherub touched the other wall; and their wings touched one another in the midst of the house.
28तिनले ती करूबहरूलाई सुनले मोहोरे।
And he overlaid the cherubims with gold.
29मन्‍दिरका चारैपट्टिका भित्री र बाहिरी कोठाहरूका सबै भित्ताहरूमा तिनले करूबहरू, खजूरका बोटहरू र फक्रेका फूलहरूका बुट्टा कुँदेर बनाए। 
And he carved all the walls of the house round about with carved figures of cherubims and palm trees and open flowers, within and without.
30तिनले मन्‍दिरका भित्री र बाहिरी दुवै कोठाहरूका भूइँ पनि सुनले मोहोरे।
And the floor of the house he overlaid with gold, within and without.
31भित्री पवित्रस्‍थानको द्वारको निम्‍ति तिनले पाँच पट्टिका थाम भएका भद्राक्षको काठका ढोकाहरू बनाए। 
And for the entering of the oracle he made doors of olive tree: the lintel and side posts were a fifth part of the wall.
32अनि ढोकाहरूमा तिनले करूबहरू, खजूरका बोटहरू र फक्रेका फूलहरूका बुट्टा कुँदेर बनाए, र करूबहरू र खजूरका बोटहरूचाहिँ पिटेका सुनले मोहोरे। 
The two doors also were of olive tree; and he carved upon them carvings of cherubims and palm trees and open flowers, and overlaid them with gold, and spread gold upon the cherubims, and upon the palm trees.
33त्‍यस्‍तै गरी तिनले मन्‍दिरको मुख्‍य सभाकक्षका द्वारको निम्‍ति भद्राक्षको काठका चार पट्टिका थामहरू बनाए। 
So also made he for the door of the temple posts of olive tree, a fourth part of the wall.
34तिनले खोपिल्‍टामा घुम्‍ने दुई खापा भएका सल्‍लाका दुई वटा ढोका बनाए। 
And the two doors were of fir tree: the two leaves of the one door were folding, and the two leaves of the other door were folding.
35तिनले तिनमा करूबहरू, खजूरका बोटहरू र फक्रेका फूलहरूका बुट्टा कुँदेर बनाए, र ती बुट्टा सुनले बराबर मोहोरे।
And he carved thereon cherubims and palm trees and open flowers: and covered them with gold fitted upon the carved work.
36अनि तिनले भित्री चोक काटेका ढुङ्गाका तीन लहर गरी र देवदारुका काठका सत्तरीको एक लहर गरी बनाए।
And he built the inner court with three rows of hewed stone, and a row of cedar beams.
37चौथो वर्षका जीभ महिनामा परमप्रभुका मन्‍दिरको जग बसालियो। 
In the fourth year was the foundation of the house of the LORD laid, in the month Zif:
38एघारौँ वर्षको बूल महिना, अर्थात्‌ आठौँ महिनामा त्‍यसको निर्देशअनुसार सबै विवरणबमोजिम मन्‍दिर बनाइसिद्ध्याइयो। त्‍यो निर्माण गर्न तिनलाई सात वर्ष लाग्‍यो।
And in the eleventh year, in the month Bul, which is the eighth month, was the house finished throughout all the parts thereof, and according to all the fashion of it. So was he seven years in building it.

 

 1 - KINGS - 7:1-51

१ राजाहरू 7

सोलोमनले आफ्‍नो महल निर्माण गरेका
1तर सोलोमनलाई आफ्‍नो महल निर्माण गर्न तेह्र वर्ष लाग्‍यो। 2तिनले सय हात लामो, पचास हात चौड़ा, तीस हात अल्‍गो, चार लहर देवदारुका स्‍तम्‍भ भएको, तिनका माथि देवदारुकै सत्तरी भएको लेबनानको वन भनिने महल बनाए। 3स्‍तम्‍भमा अड़िएका ती सत्तरीहरूमाथि देवदारुको छत लगाइयो— प्रत्‍येक लहरमा पन्‍ध्र वटा सत्तरी गरी जम्‍मै पैँतालीस वटा सत्तरी थिए। 4त्‍यसका झ्‍यालका तीन लहरहरूमा अल्‍गा गरी राखिएका थिए, ती आमनेसामने फर्केका थिए। 5सबै ढोकाका आयतकार चौकोसहरू थिए। ती अगाड़िपट्टि तीन-तीन वटाका पङ्‌क्तिमा एक-अर्कोतिर फर्केका थिए।
6तिनले पचास हात लामो र तीस हात चौड़ा स्‍तम्‍भहरूले घेरिएको चोक बनाए। त्‍यसको अगि एउटा दलान थियो, र त्‍यसको सामु खम्‍बाहरू र एउटा बाहिर निस्‍केको छत थियो।
7तिनले न्‍याय भवन, अर्थात्‌ सिंहासन भवन बनाए। त्‍यहीँ नै तिनले न्‍याय गर्थे। तिनले भूइँदेखि दलिनसम्‍म त्‍यसलाई देवदारुले छोपे। 8तिनले आफ्‍नै बस्‍ने महल त्‍यसको पछिल्‍तिर न्‍यायको भवनजस्‍तै बनाए। तिनले विवाह गरेर ल्‍याएकी फारोकी छोरीको निम्‍ति पनि त्‍यहीजस्‍तो महल बनाए। 
9यी सबै भवनहरू बाहिरदेखि ठूलो चोकसम्‍म र जगदेखि छतसम्‍म करौँतीले ठीक परिमाणमा भित्री र बाहिरी मोहड़ामा काटिएका उच्‍च स्‍तरीय ढुङ्गाहरूले बनाइएका थिए। 10जगमा असल किसिमका ठूला ढुङ्गाहरू नापमा कोहीचाहिँ दश हात र कोहीचाहिँ आठ हातका थिए। 11तिनको माथि उच्‍च स्‍तरीय ढुङ्गाहरू ठीक नापमा काटेर मिलाइएका र देवदारुका सत्तरी थिए। 12ठूलो चोकका चारैपट्टि काटेर मिलाइएका ढुङ्गाका तीन लहर थिए, र देवदारुका सत्तरीहरूको एक लहर थियो। परमप्रभुका मन्‍दिरको भित्री चोक र त्‍यसको दलान पनि त्‍यस्‍तै थिए।
मन्‍दिरका सजाउने सामानहरू
13सोलोमन राजाले हुरामलाई टुरोसबाट बोलाइपठाए, 14जसकी आमा नप्‍ताली कुलकी एउटी विधवा थिइन्‌ र जसका पिताचाहिँ टुरोसवासी काँसाका निपुण कारीगर थिए। हुराम काँसाका सबै किसिमका काम गर्ने अत्‍यन्‍तै निपुण र अनुभवी मानिस थिए। तिनी सोलोमन राजाकहाँ आए र तिनलाई सुम्‍पिएका सबै कामहरू गरे।
15तिनले दुई वटा काँसाका स्‍तम्‍भहरू ढाले, नापमा प्रत्‍येकको अल्‍गाइ अठाह्र हात र फेरोचाहिँ बाह्र हातको थियो।  16तिनले स्‍तम्‍भहरूमाथि शिर राख्‍नलाई ढालेका काँसाका दुई वटा स्‍तम्‍भ-शिर पनि बनाए। प्रत्‍येक स्‍तम्‍भ-शिर पाँच हात अल्‍गो थियो। 17तिनले हरेक स्‍तम्‍भमाथि भएको स्‍तम्‍भ-शिरको निम्‍ति जाली स्‍वरूप सात वटा झुण्‍डिएका सिक्री बनाए। 18स्‍तम्‍भहरूका स्‍तम्‍भ-शिर सिँगार्नलाई हरेक सिक्रीको जालीका चारैपट्टि तिनले दुई लहर बुट्टादार दारिमहरू बनाए। तिनले हरेक स्‍तम्‍भ-शिरमा पनि त्‍यस्‍तै गरे। 19दलानभित्रका स्‍तम्‍भका स्‍तम्‍भ-शिरहरू लिली फूलको आकारका चार हात अल्‍गा थिए। 20दुवै स्‍तम्‍भका स्‍तम्‍भ-शिरमा, जालीनेरको कचौराको आकार भएको भागमा, स्‍तम्‍भ-शिरका वरिपरि लहर-लहर गरी दुई सय बुट्टादार दारिम बनाइएका थिए। 21तिनले मन्‍दिरका दलानका अगाड़ि ती दुई स्‍तम्‍भहरू खड़ा गरे। तिनले दक्षिणपट्टिको स्‍तम्‍भको नाउँ याकीन राखे र उत्तरपट्टिको नाउँ बोअज राखे। 22तिनका स्‍तम्‍भ-शिर लिली फूलका आकारका थिए। यसरी स्‍तम्‍भहरूको काम सिद्धियो।
23तिनले साँचोमा ढालेर बनाइएको धातुको एउटा गोलाकार विशाल खड्‌कुँलो बनाए। त्‍यसको बिट एक किनारदेखि अर्को किनारसम्‍म दश हात थियो, र त्‍यो पाँच हात अल्‍गो थियो। त्‍यसको वरिपरि फेरो नाप्‍नलाई तीस हातको नाप्‍ने फित्ता चाहिन्‍थ्‍यो।  24त्‍यस विशाल खड्‌कुँलोका चारैतिर बाहिरपट्टि बिटमुनि लौका, एक हातमा दश वटा, दुई लहरका थिए। खड्‌कुँलो र लौका एउटै टुक्रा धातुबाट बनिएका थिए।
25त्‍यो खड्‌कुँलो बाह्र वटा साँढ़ेहरूमाथि राखिएको थियो— तीन वटा उत्तरतिर फर्केका, तीन वटा पश्‍चिमतिर फर्केका, तीन वटा दक्षिणतिर फर्केका र तीन वटा पूर्वतिर फर्केका थिए। तिनका पछिल्‍ला भाग भित्रपट्टि फर्केका थिए। त्‍यो खड्‌कुँलोचाहिँ तिनीहरू माथि थियो। 26त्‍यसको चौड़ाइ चार अङ्‌गुल थियो, र त्‍यसको बिटचाहिँ कचौराको बिटजस्‍तै फक्रेको लिली फूलजस्‍तै थियो। त्‍यसमा प्राय: चवालीस हजार लिटर पानी अटाउँथ्‍यो।
27तिनले काँसाका दश वटा आधारहरू पनि बनाए। प्रत्‍येक चार हात लामो, चार हात चौड़ा र तीन हात अल्‍गो थियो। 28ती गुड्‌ने आधारहरू यसरी बनाइएका थिए: तिनका वरिपरिका पाटाहरू ठाड़ा फ्रेममा जोड़िएका थिए। 29ती पाटाहरू र फ्रेमहरूमा पनि सिंहहरू, साँढ़ेहरू र करूबहरू थिए— फ्रेममाथि पनि। 30प्रत्‍येक गुड्‌ने टेकामा काँसाका धुरा भएका चार वटा काँसाका चक्‍काहरू थिए। हरेकमा चार टेकामा अड़ेको एक बाटा थियो, जसका वरिपरि ढलौटे मालाहरू थिए। 31गुड्‌ने आधारभित्र खुला भाग थियो, जसको गोलाकार एक हात गहिरो गोला फ्रेम थियो। यसको खुला भाग गोलाकार थियो, र यसको तल्‍लो भागसमेत डेढ़ हात चौड़ा थियो। त्‍यसको खुला भागको वरिपरि बुट्टाहरू थिए। गुड्‌ने आधारका पाटाहरू गोला होइन तर वर्गाकार थिए। 32ती चारै वटा चक्‍काहरू पाटाहरूका मुन्‍तिर थिए। चक्‍काहरूका धुराहरू गुड्‌ने आधारसँगै गाँसिएका थिए। हरेक चक्‍काको उचाइ डेढ़ हात थियो। 33चक्‍काहरू रथका चक्‍काजस्‍तै बनाइएका थिए। तिनका धुरा, बिट, सुइरा र नाभिहरू सबै ढालेर बनाइएका धातुका थिए।
34प्रत्‍येक गुड्‌ने आधारका चार वटा समात्‍ने बीँड़हरूचाहिँ एक-एक कुनामा थिए। ती गुड्‌ने आधारबाट बाहिर निस्‍केका थिए। 35हरेक गुड्‌ने आधारका वरिपरि टुप्‍पामा आधा हात गहिरो गोलाकार धातुको फित्ता थियो। गुड्‌ने आधारका टेकाहरू र पाटाहरू त्‍यसकै टुप्‍पासँग गाँसिएका थिए। 36पाटाहरूमा जहाँ-जहाँ खाली ठाउँ थिए, त्‍यहाँ-त्‍यहाँ तिनले करूबहरू, सिंहहरू र खजूरका बोटहरू र त्‍यसका वरिपरि मालाहरू कुँदेर बनाए। 37यसरी नै तिनले ती दश वटा गुड्‌ने आधारहरू बनाए। ती सबै एउटै नाप र एउटै आकार भएका साँचोमा ढालेर बनाइएका थिए।
38त्‍यसपछि तिनले काँसाका दश वटा बाटाहरू बनाए। प्रत्‍येक आठ सय असी लिटर पानी अटाउने र नापमा चार हात बराबर थियो। ती दशै वटा गुड्‌ने आधारका निम्‍ति एउटा-एउटा बाटा थियो।  39तिनले पाँच वटा गुड्‌ने आधारहरू मन्‍दिरको दक्षिणपट्टि र पाँच वटा उत्तरपट्टि राखे। अनि पानीको खड्‌कुँलोचाहिँ मन्‍दिरको दक्षिणतिर, दक्षिण-पूर्वको कुनामा राखे। 40तिनले बाटा र बेल्‍चाहरू र अरू विशेष छर्कने बाटाहरू बनाए। 
यसरी हुरामले परमप्रभुको मन्‍दिरमा सोलोमन राजाको लागि आफ्‍नो जिम्‍मामा लिएका सबै काम सिद्ध्याए:
41दुई स्‍तम्‍भहरू, स्‍तम्‍भका टुप्‍पामा कचौराको आकारका दुई स्‍तम्‍भ-शिर स्‍तम्‍भमाथिका स्‍तम्‍भ-शिरहरू सजाउने दुई बुट्टादार जालीहरू,
42दुई जालीहरूका निम्‍ति चार सय दारिमहरू (दुई स्‍तम्‍भहरूका कचौराको आकार भएका स्‍तम्‍भ-शिरलाई ढाक्‍ने प्रत्‍येक जालीको निम्‍ति दुई लहर दारिमहरू),
43दश वटा गुड्‌ने आधारहरू, तिनका दश वटा बाटाहरूसमेत,
44एउटा विशाल खड्‌कुँलो र त्‍यसको मुन्‍तिर बाह्र वटा साँढ़ेहरू,
45भाँड़ाहरू, बेल्‍चाहरू र छर्कने बाटाहरू।
यी सबै चीजहरू, जो हुरामले परमप्रभुका मन्‍दिरको निम्‍ति सोलोमन राजाको लागि बनाएका थिए, टल्‍काइएका काँसाका थिए। 46राजाले ती यर्दनको मैदानमा सुक्‍कोत र सार्तानको बीचमा साँचाहरूमा ढालेर बनाउन लगाएका थिए। 47सोलोमनले यति धेरै चीजहरू बनाए कि ती नजोखी नै राखे। ती बनाउनलाई प्रयोग गरिएका काँसाको ओजन निधो गरिएन।
48सोलोमनले परमप्रभुको मन्‍दिरका जम्‍मै सजाउने सामानहरू पनि बनाए: 
सुनको वेदी, उपस्‍थितिको रोटी राखिने सुनको टेबिल,
49कञ्‍चन सुनका सामदान भित्री पवित्रस्‍थानको सामु दाहिनेपट्टि पाँच वटा र देब्रेपट्टि पाँच वटा,  फूलको आकारका सुनका बुट्टाहरू, बत्तीहरू र चिम्‍टाहरू,
50कञ्‍चन सुनका भाँड़ाहरू, सलेदाका चिम्‍टाहरू, छर्कने बाटाहरू, कचौराहरू र धुपौराहरू, सबैभन्‍दा भित्री कोठा, अर्थात्‌ महा-पवित्रस्‍थानका ढोकाहरूका लागि र मन्‍दिरको मुख्‍य सभाकक्षका ढोकाहरूका लागि सुनका खोपिल्‍टाहरू।
51जब सोलोमन राजाले परमप्रभुका मन्‍दिरको निम्‍ति सबै काम गरेर सके, तब तिनले आफ्‍ना पिता दाऊदले समर्पण गरेका थोकहरू, अर्थात्‌ चाँदी, सुन र सजाउने सामानहरू ल्‍याएर परमप्रभुका मन्‍दिरको भण्‍डारमा राखे। 

............................................................................

Solomon Builds His Palace

7 It took Solomon thirteen years, however, to complete the construction of his palace. 2 He built the Palace of the Forest of Lebanon a hundred cubits long, fifty wide and thirty high,[a] with four rows of cedar columns supporting trimmed cedar beams. 3 It was roofed with cedar above the beams that rested on the columns—forty-five beams, fifteen to a row. 4 Its windows were placed high in sets of three, facing each other. 5 All the doorways had rectangular frames; they were in the front part in sets of three, facing each other.[b]

6 He made a colonnade fifty cubits long and thirty wide.[c] In front of it was a portico, and in front of that were pillars and an overhanging roof.

7 He built the throne hall, the Hall of Justice, where he was to judge, and he covered it with cedar from floor to ceiling.[d] 8 And the palace in which he was to live, set farther back, was similar in design. Solomon also made a palace like this hall for Pharaoh’s daughter, whom he had married.

9 All these structures, from the outside to the great courtyard and from foundation to eaves, were made of blocks of high-grade stone cut to size and smoothed on their inner and outer faces. 10 The foundations were laid with large stones of good quality, some measuring ten cubits[e] and some eight.[f] 11 Above were high-grade stones, cut to size, and cedar beams. 12 The great courtyard was surrounded by a wall of three courses of dressed stone and one course of trimmed cedar beams, as was the inner courtyard of the temple of the Lord with its portico.

The Temple’s Furnishings

13 King Solomon sent to Tyre and brought Huram,[g] 14 whose mother was a widow from the tribe of Naphtali and whose father was from Tyre and a skilled craftsman in bronze. Huram was filled with wisdom, with understanding and with knowledge to do all kinds of bronze work. He came to King Solomon and did all the work assigned to him.

15 He cast two bronze pillars, each eighteen cubits high and twelve cubits in circumference.[h] 16 He also made two capitals of cast bronze to set on the tops of the pillars; each capital was five cubits[i] high. 17 A network of interwoven chains adorned the capitals on top of the pillars, seven for each capital. 18 He made pomegranates in two rows[j] encircling each network to decorate the capitals on top of the pillars.[k] He did the same for each capital. 19 The capitals on top of the pillars in the portico were in the shape of lilies, four cubits[l] high. 20 On the capitals of both pillars, above the bowl-shaped part next to the network, were the two hundred pomegranates in rows all around. 21 He erected the pillars at the portico of the temple. The pillar to the south he named Jakin[m] and the one to the north Boaz.[n] 22 The capitals on top were in the shape of lilies. And so the work on the pillars was completed.

23 He made the Sea of cast metal, circular in shape, measuring ten cubits from rim to rim and five cubits high. It took a line of thirty cubits[o] to measure around it. 24 Below the rim, gourds encircled it—ten to a cubit. The gourds were cast in two rows in one piece with the Sea.

25 The Sea stood on twelve bulls, three facing north, three facing west, three facing south and three facing east. The Sea rested on top of them, and their hindquarters were toward the center. 26 It was a handbreadth[p] in thickness, and its rim was like the rim of a cup, like a lily blossom. It held two thousand baths.[q]

27 He also made ten movable stands of bronze; each was four cubits long, four wide and three high.[r] 28 This is how the stands were made: They had side panels attached to uprights. 29 On the panels between the uprights were lions, bulls and cherubim—and on the uprights as well. Above and below the lions and bulls were wreaths of hammered work. 30 Each stand had four bronze wheels with bronze axles, and each had a basin resting on four supports, cast with wreaths on each side. 31 On the inside of the stand there was an opening that had a circular frame one cubit[s] deep. This opening was round, and with its basework it measured a cubit and a half.[t] Around its opening there was engraving. The panels of the stands were square, not round. 32 The four wheels were under the panels, and the axles of the wheels were attached to the stand. The diameter of each wheel was a cubit and a half. 33 The wheels were made like chariot wheels; the axles, rims, spokes and hubs were all of cast metal.

34 Each stand had four handles, one on each corner, projecting from the stand. 35 At the top of the stand there was a circular band half a cubit[u] deep. The supports and panels were attached to the top of the stand. 36 He engraved cherubim, lions and palm trees on the surfaces of the supports and on the panels, in every available space, with wreaths all around. 37 This is the way he made the ten stands. They were all cast in the same molds and were identical in size and shape.

38 He then made ten bronze basins, each holding forty baths[v] and measuring four cubits across, one basin to go on each of the ten stands. 39 He placed five of the stands on the south side of the temple and five on the north. He placed the Sea on the south side, at the southeast corner of the temple. 40 He also made the pots[w] and shovels and sprinkling bowls.

So Huram finished all the work he had undertaken for King Solomon in the temple of the Lord:

41 the two pillars;

the two bowl-shaped capitals on top of the pillars;

the two sets of network decorating the two bowl-shaped capitals on top of the pillars;

42 the four hundred pomegranates for the two sets of network (two rows of pomegranates for each network decorating the bowl-shaped capitals on top of the pillars);

43 the ten stands with their ten basins;

44 the Sea and the twelve bulls under it;

45 the pots, shovels and sprinkling bowls.

All these objects that Huram made for King Solomon for the temple of the Lord were of burnished bronze. 46 The king had them cast in clay molds in the plain of the Jordan between Sukkoth and Zarethan. 47 Solomon left all these things unweighed, because there were so many; the weight of the bronze was not determined.

48 Solomon also made all the furnishings that were in the Lord’s temple:

the golden altar;

the golden table on which was the bread of the Presence;

49 the lampstands of pure gold (five on the right and five on the left, in front of the inner sanctuary);

the gold floral work and lamps and tongs;

50 the pure gold basins, wick trimmers, sprinkling bowls, dishes and censers;

and the gold sockets for the doors of the innermost room, the Most Holy Place, and also for the doors of the main hall of the temple.

51 When all the work King Solomon had done for the temple of the Lord was finished, he brought in the things his father David had dedicated—the silver and gold and the furnishings—and he placed them in the treasuries of the Lord’s temple.

.................................................................................

१ राजाहरू 7

सोलोमनले आफ्‍नो महल निर्माण गरेका
1तर सोलोमनलाई आफ्‍नो महल निर्माण गर्न तेह्र वर्ष लाग्‍यो। 
But Solomon was building his own house thirteen years, and he finished all his house.
2तिनले सय हात लामो, पचास हात चौड़ा, तीस हात अल्‍गो, चार लहर देवदारुका स्‍तम्‍भ भएको, तिनका माथि देवदारुकै सत्तरी भएको लेबनानको वन भनिने महल बनाए। 
He built also the house of the forest of Lebanon; the length thereof was an hundred cubits, and the breadth thereof fifty cubits, and the height thereof thirty cubits, upon four rows of cedar pillars, with cedar beams upon the pillars.
3स्‍तम्‍भमा अड़िएका ती सत्तरीहरूमाथि देवदारुको छत लगाइयो— प्रत्‍येक लहरमा पन्‍ध्र वटा सत्तरी गरी जम्‍मै पैँतालीस वटा सत्तरी थिए।
And it was covered with cedar above upon the beams, that lay on forty five pillars, fifteen in a row.
 4त्‍यसका झ्‍यालका तीन लहरहरूमा अल्‍गा गरी राखिएका थिए, ती आमनेसामने फर्केका थिए।
And there were windows in three rows, and light was against light in three ranks.
 5सबै ढोकाका आयतकार चौकोसहरू थिए। ती अगाड़िपट्टि तीन-तीन वटाका पङ्‌क्तिमा एक-अर्कोतिर फर्केका थिए।
And all the doors and posts were square, with the windows: and light was against light in three ranks.
6तिनले पचास हात लामो र तीस हात चौड़ा स्‍तम्‍भहरूले घेरिएको चोक बनाए। त्‍यसको अगि एउटा दलान थियो, र त्‍यसको सामु खम्‍बाहरू र एउटा बाहिर निस्‍केको छत थियो।
And he made a porch of pillars; the length thereof was fifty cubits, and the breadth thereof thirty cubits: and the porch was before them: and the other pillars and the thick beam were before them.
7तिनले न्‍याय भवन, अर्थात्‌ सिंहासन भवन बनाए। त्‍यहीँ नै तिनले न्‍याय गर्थे। तिनले भूइँदेखि दलिनसम्‍म त्‍यसलाई देवदारुले छोपे। 
Then he made a porch for the throne where he might judge, even the porch of judgment: and it was covered with cedar from one side of the floor to the other.
8तिनले आफ्‍नै बस्‍ने महल त्‍यसको पछिल्‍तिर न्‍यायको भवनजस्‍तै बनाए। तिनले विवाह गरेर ल्‍याएकी फारोकी छोरीको निम्‍ति पनि त्‍यहीजस्‍तो महल बनाए। 
And his house where he dwelt had another court within the porch, which was of the like work. Solomon made also an house for Pharaoh's daughter, whom he had taken to wife, like unto this porch.
9यी सबै भवनहरू बाहिरदेखि ठूलो चोकसम्‍म र जगदेखि छतसम्‍म करौँतीले ठीक परिमाणमा भित्री र बाहिरी मोहड़ामा काटिएका उच्‍च स्‍तरीय ढुङ्गाहरूले बनाइएका थिए। 
All these were of costly stones, according to the measures of hewed stones, sawed with saws, within and without, even from the foundation unto the coping, and so on the outside toward the great court.
10जगमा असल किसिमका ठूला ढुङ्गाहरू नापमा कोहीचाहिँ दश हात र कोहीचाहिँ आठ हातका थिए। 
And the foundation was of costly stones, even great stones, stones of ten cubits, and stones of eight cubits.
11तिनको माथि उच्‍च स्‍तरीय ढुङ्गाहरू ठीक नापमा काटेर मिलाइएका र देवदारुका सत्तरी थिए। 
And above were costly stones, after the measures of hewed stones, and cedars.
12ठूलो चोकका चारैपट्टि काटेर मिलाइएका ढुङ्गाका तीन लहर थिए, र देवदारुका सत्तरीहरूको एक लहर थियो। परमप्रभुका मन्‍दिरको भित्री चोक र त्‍यसको दलान पनि त्‍यस्‍तै थिए।
And the great court round about was with three rows of hewed stones, and a row of cedar beams, both for the inner court of the house of the LORD, and for the porch of the house.
 
मन्‍दिरका सजाउने सामानहरू
13सोलोमन राजाले हुरामलाई टुरोसबाट बोलाइपठाए, 
And king Solomon sent and fetched Hiram out of Tyre.
14जसकी आमा नप्‍ताली कुलकी एउटी विधवा थिइन्‌ र जसका पिताचाहिँ टुरोसवासी काँसाका निपुण कारीगर थिए। हुराम काँसाका सबै किसिमका काम गर्ने अत्‍यन्‍तै निपुण र अनुभवी मानिस थिए। तिनी सोलोमन राजाकहाँ आए र तिनलाई सुम्‍पिएका सबै कामहरू गरे।
He was a widow's son of the tribe of Naphtali, and his father was a man of Tyre, a worker in brass: and he was filled with wisdom, and understanding, and cunning to work all works in brass. And he came to king Solomon, and wrought all his work.
15तिनले दुई वटा काँसाका स्‍तम्‍भहरू ढाले, नापमा प्रत्‍येकको अल्‍गाइ अठाह्र हात र फेरोचाहिँ बाह्र हातको थियो।
For he cast two pillars of brass, of eighteen cubits high apiece: and a line of twelve cubits did compass either of them about.
  16तिनले स्‍तम्‍भहरूमाथि शिर राख्‍नलाई ढालेका काँसाका दुई वटा स्‍तम्‍भ-शिर पनि बनाए। प्रत्‍येक स्‍तम्‍भ-शिर पाँच हात अल्‍गो थियो। 
And he made two chapiters of molten brass, to set upon the tops of the pillars: the height of the one chapiter was five cubits, and the height of the other chapiter was five cubits:
17तिनले हरेक स्‍तम्‍भमाथि भएको स्‍तम्‍भ-शिरको निम्‍ति जाली स्‍वरूप सात वटा झुण्‍डिएका सिक्री बनाए।
And nets of checker work, and wreaths of chain work, for the chapiters which were upon the top of the pillars; seven for the one chapiter, and seven for the other chapiter.
 18स्‍तम्‍भहरूका स्‍तम्‍भ-शिर सिँगार्नलाई हरेक सिक्रीको जालीका चारैपट्टि तिनले दुई लहर बुट्टादार दारिमहरू बनाए। तिनले हरेक स्‍तम्‍भ-शिरमा पनि त्‍यस्‍तै गरे।
And he made the pillars, and two rows round about upon the one network, to cover the chapiters that were upon the top, with pomegranates: and so did he for the other chapiter.
 19दलानभित्रका स्‍तम्‍भका स्‍तम्‍भ-शिरहरू लिली फूलको आकारका चार हात अल्‍गा थिए। 
And the chapiters that were upon the top of the pillars were of lily work in the porch, four cubits.
20दुवै स्‍तम्‍भका स्‍तम्‍भ-शिरमा, जालीनेरको कचौराको आकार भएको भागमा, स्‍तम्‍भ-शिरका वरिपरि लहर-लहर गरी दुई सय बुट्टादार दारिम बनाइएका थिए। 
And the chapiters upon the two pillars had pomegranates also above, over against the belly which was by the network: and the pomegranates were two hundred in rows round about upon the other chapiter.
21तिनले मन्‍दिरका दलानका अगाड़ि ती दुई स्‍तम्‍भहरू खड़ा गरे। तिनले दक्षिणपट्टिको स्‍तम्‍भको नाउँ याकीन राखे र उत्तरपट्टिको नाउँ बोअज राखे। 
And he set up the pillars in the porch of the temple: and he set up the right pillar, and called the name thereof Jachin: and he set up the left pillar, and called the name thereof Boaz.
22तिनका स्‍तम्‍भ-शिर लिली फूलका आकारका थिए। यसरी स्‍तम्‍भहरूको काम सिद्धियो।
And upon the top of the pillars was lily work: so was the work of the pillars finished.
23तिनले साँचोमा ढालेर बनाइएको धातुको एउटा गोलाकार विशाल खड्‌कुँलो बनाए। त्‍यसको बिट एक किनारदेखि अर्को किनारसम्‍म दश हात थियो, र त्‍यो पाँच हात अल्‍गो थियो। त्‍यसको वरिपरि फेरो नाप्‍नलाई तीस हातको नाप्‍ने फित्ता चाहिन्‍थ्‍यो।  
And he made a molten sea, ten cubits from the one brim to the other: it was round all about, and his height was five cubits: and a line of thirty cubits did compass it round about.
24त्‍यस विशाल खड्‌कुँलोका चारैतिर बाहिरपट्टि बिटमुनि लौका, एक हातमा दश वटा, दुई लहरका थिए। खड्‌कुँलो र लौका एउटै टुक्रा धातुबाट बनिएका थिए।
And under the brim of it round about there were knops compassing it, ten in a cubit, compassing the sea round about: the knops were cast in two rows, when it was cast.
25त्‍यो खड्‌कुँलो बाह्र वटा साँढ़ेहरूमाथि राखिएको थियो— तीन वटा उत्तरतिर फर्केका, तीन वटा पश्‍चिमतिर फर्केका, तीन वटा दक्षिणतिर फर्केका र तीन वटा पूर्वतिर फर्केका थिए। तिनका पछिल्‍ला भाग भित्रपट्टि फर्केका थिए। त्‍यो खड्‌कुँलोचाहिँ तिनीहरू माथि थियो। 
It stood upon twelve oxen, three looking toward the north, and three looking toward the west, and three looking toward the south, and three looking toward the east: and the sea was set above upon them, and all their hinder parts were inward.
26त्‍यसको चौड़ाइ चार अङ्‌गुल थियो, र त्‍यसको बिटचाहिँ कचौराको बिटजस्‍तै फक्रेको लिली फूलजस्‍तै थियो। त्‍यसमा प्राय: चवालीस हजार लिटर पानी अटाउँथ्‍यो।
And it was an hand breadth thick, and the brim thereof was wrought like the brim of a cup, with flowers of lilies: it contained two thousand baths.
27तिनले काँसाका दश वटा आधारहरू पनि बनाए। प्रत्‍येक चार हात लामो, चार हात चौड़ा र तीन हात अल्‍गो थियो। 
And he made ten bases of brass; four cubits was the length of one base, and four cubits the breadth thereof, and three cubits the height of it.
28ती गुड्‌ने आधारहरू यसरी बनाइएका थिए: तिनका वरिपरिका पाटाहरू ठाड़ा फ्रेममा जोड़िएका थिए। 
And the work of the bases was on this manner: they had borders, and the borders were between the ledges:
29ती पाटाहरू र फ्रेमहरूमा पनि सिंहहरू, साँढ़ेहरू र करूबहरू थिए— फ्रेममाथि पनि। 
And on the borders that were between the ledges were lions, oxen, and cherubims: and upon the ledges there was a base above: and beneath the lions and oxen were certain additions made of thin work.
30प्रत्‍येक गुड्‌ने टेकामा काँसाका धुरा भएका चार वटा काँसाका चक्‍काहरू थिए। हरेकमा चार टेकामा अड़ेको एक बाटा थियो, जसका वरिपरि ढलौटे मालाहरू थिए। 
And every base had four brasen wheels, and plates of brass: and the four corners thereof had undersetters: under the laver were undersetters molten, at the side of every addition.
31गुड्‌ने आधारभित्र खुला भाग थियो, जसको गोलाकार एक हात गहिरो गोला फ्रेम थियो। यसको खुला भाग गोलाकार थियो, र यसको तल्‍लो भागसमेत डेढ़ हात चौड़ा थियो। त्‍यसको खुला भागको वरिपरि बुट्टाहरू थिए। गुड्‌ने आधारका पाटाहरू गोला होइन तर वर्गाकार थिए। 
And the mouth of it within the chapiter and above was a cubit: but the mouth thereof was round after the work of the base, a cubit and an half: and also upon the mouth of it were gravings with their borders, foursquare, not round.
32ती चारै वटा चक्‍काहरू पाटाहरूका मुन्‍तिर थिए। चक्‍काहरूका धुराहरू गुड्‌ने आधारसँगै गाँसिएका थिए। हरेक चक्‍काको उचाइ डेढ़ हात थियो। 
And under the borders were four wheels; and the axletrees of the wheels were joined to the base: and the height of a wheel was a cubit and half a cubit.
33चक्‍काहरू रथका चक्‍काजस्‍तै बनाइएका थिए। तिनका धुरा, बिट, सुइरा र नाभिहरू सबै ढालेर बनाइएका धातुका थिए।
And the work of the wheels was like the work of a chariot wheel: their axletrees, and their naves, and their felloes, and their spokes, were all molten.
34प्रत्‍येक गुड्‌ने आधारका चार वटा समात्‍ने बीँड़हरूचाहिँ एक-एक कुनामा थिए। ती गुड्‌ने आधारबाट बाहिर निस्‍केका थिए।
And there were four undersetters to the four corners of one base: and the undersetters were of the very base itself.
 35हरेक गुड्‌ने आधारका वरिपरि टुप्‍पामा आधा हात गहिरो गोलाकार धातुको फित्ता थियो। गुड्‌ने आधारका टेकाहरू र पाटाहरू त्‍यसकै टुप्‍पासँग गाँसिएका थिए। 
And in the top of the base was there a round compass of half a cubit high: and on the top of the base the ledges thereof and the borders thereof were of the same.
36पाटाहरूमा जहाँ-जहाँ खाली ठाउँ थिए, त्‍यहाँ-त्‍यहाँ तिनले करूबहरू, सिंहहरू र खजूरका बोटहरू र त्‍यसका वरिपरि मालाहरू कुँदेर बनाए। 
For on the plates of the ledges thereof, and on the borders thereof, he graved cherubims, lions, and palm trees, according to the proportion of every one, and additions round about.
37यसरी नै तिनले ती दश वटा गुड्‌ने आधारहरू बनाए। ती सबै एउटै नाप र एउटै आकार भएका साँचोमा ढालेर बनाइएका थिए।
After this manner he made the ten bases: all of them had one casting, one measure, and one size.
38त्‍यसपछि तिनले काँसाका दश वटा बाटाहरू बनाए। प्रत्‍येक आठ सय असी लिटर पानी अटाउने र नापमा चार हात बराबर थियो। ती दशै वटा गुड्‌ने आधारका निम्‍ति एउटा-एउटा बाटा थियो।  
Then made he ten lavers of brass: one laver contained forty baths: and every laver was four cubits: and upon every one of the ten bases one laver.
39तिनले पाँच वटा गुड्‌ने आधारहरू मन्‍दिरको दक्षिणपट्टि र पाँच वटा उत्तरपट्टि राखे। अनि पानीको खड्‌कुँलोचाहिँ मन्‍दिरको दक्षिणतिर, दक्षिण-पूर्वको कुनामा राखे। 
And he put five bases on the right side of the house, and five on the left side of the house: and he set the sea on the right side of the house eastward over against the south.
40तिनले बाटा र बेल्‍चाहरू र अरू विशेष छर्कने बाटाहरू बनाए। 
यसरी हुरामले परमप्रभुको मन्‍दिरमा सोलोमन राजाको लागि आफ्‍नो जिम्‍मामा लिएका सबै काम सिद्ध्याए:
And Hiram made the lavers, and the shovels, and the basons. So Hiram made an end of doing all the work that he made king Solomon for the house of the LORD:
41दुई स्‍तम्‍भहरू, स्‍तम्‍भका टुप्‍पामा कचौराको आकारका दुई स्‍तम्‍भ-शिर स्‍तम्‍भमाथिका स्‍तम्‍भ-शिरहरू सजाउने दुई बुट्टादार जालीहरू,
The two pillars, and the two bowls of the chapiters that were on the top of the two pillars; and the two networks, to cover the two bowls of the chapiters which were upon the top of the pillars;
42दुई जालीहरूका निम्‍ति चार सय दारिमहरू (दुई स्‍तम्‍भहरूका कचौराको आकार भएका स्‍तम्‍भ-शिरलाई ढाक्‍ने प्रत्‍येक जालीको निम्‍ति दुई लहर दारिमहरू),
And four hundred pomegranates for the two networks, even two rows of pomegranates for one network, to cover the two bowls of the chapiters that were upon the pillars;
43दश वटा गुड्‌ने आधारहरू, तिनका दश वटा बाटाहरूसमेत,
And the ten bases, and ten lavers on the bases;
44एउटा विशाल खड्‌कुँलो र त्‍यसको मुन्‍तिर बाह्र वटा साँढ़ेहरू,
And one sea, and twelve oxen under the sea;
45भाँड़ाहरू, बेल्‍चाहरू र छर्कने बाटाहरू।
यी सबै चीजहरू, जो हुरामले परमप्रभुका मन्‍दिरको निम्‍ति सोलोमन राजाको लागि बनाएका थिए, टल्‍काइएका काँसाका थिए। 
And the pots, and the shovels, and the basons: and all these vessels, which Hiram made to king Solomon for the house of the LORD, were of bright brass.
46राजाले ती यर्दनको मैदानमा सुक्‍कोत र सार्तानको बीचमा साँचाहरूमा ढालेर बनाउन लगाएका थिए। 
In the plain of Jordan did the king cast them, in the clay ground between Succoth and Zarthan.
47सोलोमनले यति धेरै चीजहरू बनाए कि ती नजोखी नै राखे। ती बनाउनलाई प्रयोग गरिएका काँसाको ओजन निधो गरिएन।
And Solomon left all the vessels unweighed, because they were exceeding many: neither was the weight of the brass found out.
48सोलोमनले परमप्रभुको मन्‍दिरका जम्‍मै सजाउने सामानहरू पनि बनाए: 
सुनको वेदी, उपस्‍थितिको रोटी राखिने सुनको टेबिल,
And Solomon made all the vessels that pertained unto the house of the LORD: the altar of gold, and the table of gold, whereupon the shewbread was,
49कञ्‍चन सुनका सामदान भित्री पवित्रस्‍थानको सामु दाहिनेपट्टि पाँच वटा र देब्रेपट्टि पाँच वटा,  फूलको आकारका सुनका बुट्टाहरू, बत्तीहरू र चिम्‍टाहरू,
And the candlesticks of pure gold, five on the right side, and five on the left, before the oracle, with the flowers, and the lamps, and the tongs of gold,
50कञ्‍चन सुनका भाँड़ाहरू, सलेदाका चिम्‍टाहरू, छर्कने बाटाहरू, कचौराहरू र धुपौराहरू, सबैभन्‍दा भित्री कोठा, अर्थात्‌ महा-पवित्रस्‍थानका ढोकाहरूका लागि र मन्‍दिरको मुख्‍य सभाकक्षका ढोकाहरूका लागि सुनका खोपिल्‍टाहरू।
And the bowls, and the snuffers, and the basons, and the spoons, and the censers of pure gold; and the hinges of gold, both for the doors of the inner house, the most holy place, and for the doors of the house, to wit, of the temple.
51जब सोलोमन राजाले परमप्रभुका मन्‍दिरको निम्‍ति सबै काम गरेर सके, तब तिनले आफ्‍ना पिता दाऊदले समर्पण गरेका थोकहरू, अर्थात्‌ चाँदी, सुन र सजाउने सामानहरू ल्‍याएर परमप्रभुका मन्‍दिरको भण्‍डारमा राखे। 

So was ended all the work that king Solomon made for the house of the LORD. And Solomon brought in the things which David his father had dedicated; even the silver, and the gold, and the vessels, did he put among the treasures of the house of the LORD.

 1 - KINGS - 8:1-66

१ राजाहरू 8

करारको सन्दूक मन्दिरमा ल्याएको
1तब सोलोमनले इस्राएलका धर्म-गुरुहरू, र कुल-कुलका नायकहरू र इस्राएलका परिवारका मुख्‍य-मुख्‍य व्‍यक्तिहरूलाई दाऊदको सहर, अर्थात्‌ सियोनबाट परमप्रभुका करारको सन्‍दूक ल्‍याउनलाई यरूशलेममा जम्‍मा हुनलाई बोलाए।   2एतानीम महिना, अर्थात्‌ सातौँ महिनामा भएको चाड़को समयमा इस्राएलका सबै मानिसहरू सोलोमन राजाकहाँ भेला भए। 
3जब इस्राएलका सबै धर्म-गुरुहरू आइसके, तब पूजाहारीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक उठाए। 4अनि तिनीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक र भेट हुने पाल र त्‍यसमा भएका सबै पवित्र सामानहरू बोकेर माथि लगे। पूजाहारीहरू र लेवीहरूले ती बोकेर माथि लगे, 5अनि सोलोमन राजा र इस्राएलका जम्‍मै समुदाय, जो तिनको अगाड़ि भेला भएका थिए, तिनीहरू अनगिन्‍ती भेड़ाहरू र साँढ़ेहरू बलिदान चढ़ाउँदै सन्‍दूकको सामुन्‍ने थिए।
6तब पूजाहारीहरूले परमप्रभुका करारको सन्‍दूक मन्‍दिरको भित्री पवित्रस्‍थान, अर्थात्‌ महा-पवित्रस्‍थानमा त्‍यसकै ठाउँमा ल्‍याएर करूबहरूका पखेटामुनि राखे। 7सन्‍दूक राखिएको ठाउँको माथि करूबहरूका पखेटा फैलिएका थिए, र सन्‍दूक र त्‍यसका डन्‍डाहरूमाथि करूबहरूका पखेटाले छाया पारेका थिए। 8यी डन्‍डाहरू यति लामा थिए, कि तिनीहरूका टुप्‍पाहरू भित्री पवित्रस्‍थानको सामुको पवित्रस्‍थानबाट देखिन सकिन्‍थे, तर पवित्रस्‍थानको बाहिरबाट देखिँदैनथे, र ती आजसम्‍मै त्‍यहाँ छन्‌। 9त्‍यस सन्‍दूकभित्र अरू केही थिएन, केवल दुई वटा शिला-पाटीहरू, जुन मोशाले होरेब पर्वतमा सन्‍दूकमा राखेका थिए, जहाँ इस्राएलीहरू मिश्रदेश छोड़ेर आउँदा परमप्रभुले तिनीहरूसँग करार बाँध्‍नुभएको थियो। 
10जब पूजाहारीहरू पवित्रस्‍थानबाट बाहिर आए, तब परमप्रभुको मन्‍दिर बादलले भरियो।  11अनि पूजाहारीहरूले त्‍यहाँ बादल भएको हुनाले सेवा गर्न सकेनन्, किनभने परमप्रभुको महिमाले मन्‍दिर भरिएको थियो।
12तब सोलोमनले भने, “परमप्रभुले भन्‍नुभएको छ कि उहाँ अँध्‍यारो बादलमा बस्‍नुहुन्‍छ।  13तपाईं सदासर्वदै रहनलाई मैले तपाईंको निम्‍ति एउटा शोभनीय मन्‍दिर निर्माण गरेको छु।”
14जब इस्राएलका जम्‍मै समुदाय त्‍यहाँ उभिरहेका थिए, तब राजाले फर्केर तिनीहरूलाई आशीर्वाद दिए,  15र भने:
“परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई प्रशंसा होस्, जसले मेरा पिता दाऊदसँग आफ्‍नै मुखले बोल्‍नुभएको प्रतिज्ञा आफ्‍नो हातले पूरा गर्नुभएको छ। किनकि उहाँले यसो भन्‍नुभयो, 16‘मेरो प्रजा इस्राएललाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याएको दिनदेखि यसो इस्राएलीहरूका सबै कुलहरूको कुनै पनि सहरलाई मेरो नाउँ रहनलाई एउटा मन्‍दिर बनाउन भनी मैले रोजेको छैनँ, तर मेरो प्रजा इस्राएलमाथि शासन गर्नलाई मैले दाऊदलाई छानेको छु’। 
17“परमप्रभुका नाउँको निम्‍ति, इस्राएलका परमेश्‍वरको निम्‍ति एउटा मन्‍दिर निर्माण गर्ने इच्‍छा मेरा पिता दाऊदको हृदयमा थियो।  18तर परमप्रभुले मेरा पिता दाऊदलाई भन्‍नुभयो, ‘मेरो नाउँको निम्‍ति एउटा मन्‍दिर निर्माण गर्ने तेरो हृदयको यो अभिप्राय असलै छ। 19तापनि तैंले त्‍यो मन्‍दिर बनाउनेछैनस्, तर तेरो छोराले, जो तेरो आफ्‍नै मासु र रगतको हो, त्‍यसले नै त्‍यो मेरो नाउँको निम्‍ति बनाउनेछ’। 
20“परमप्रभुले गर्नुभएको आफ्‍नो प्रतिज्ञा पूरा गर्नुभयो। मेरा पिता दाऊदको म उत्तराधिकारी भएको छु, र परमप्रभुले प्रतिज्ञा गर्नुभएबमोजिम उहाँको सट्टामा इस्राएलको सिंहासनमा म बसेको छु, र परमप्रभुका नाउँको निम्‍ति, इस्राएलका परमेश्‍वरको निम्‍ति मैले यो मन्‍दिर निर्माण गरेको छु। 21मैले त्‍यहाँ परमप्रभुका करारको सन्‍दूकको लागि एउटा ठाउँ अलग्‍गै राखेको छु, जुन करार हाम्रा पिता-पुर्खाहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुहुँदा उहाँले तिनीहरूसँग बाँध्‍नुभएको थियो।”
समर्पणको प्रार्थना
22तब जम्‍मै इस्राएलका समुदायको सामुन्‍ने परमप्रभुका वेदीको अगि उभिएर सोलोमनले आफ्‍ना हात स्‍वर्गतिर उचाले,  23र भने:
“हे परमप्रभु, इस्राएलका परमेश्‍वर, माथि स्‍वर्गमा र तल पृथ्‍वीमा तपाईंजस्‍तै अरू कुनै ईश्‍वर छैन— तपाईं, जसले आफ्‍नो प्रेमको करार आफ्‍ना ती दासहरूसँग बाँध्‍नुहुन्‍छ, जो तपाईंको मार्गमा सम्‍पूर्ण हृदयले निरन्‍तर लागिरहन्‍छन्‌। 24तपाईंले आफ्‍ना दास मेरा पिता दाऊदसँग गर्नुभएको आफ्‍नो प्रतिज्ञा पूरा गर्नुभएको छ। आफ्‍नै मुखले तपाईंले प्रतिज्ञा गर्नुभएको हो र आफ्‍नै हातले त्‍यो पूरा गर्नुभएको हो, जस्‍तो आज हुन आएको छ।
25“यसैकारण अब हे परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर, आफ्‍ना दास दाऊद मेरा पितासँग गर्नुभएको यो प्रतिज्ञा पूरा गर्नुहोस्, जब तपाईंले भन्‍नुभयो, यदि तँ हिँड़ेझैँ तेरा छोराहरू आफ्‍ना चालहरूमा होशियारीसित मेरो सामुन्‍ने हिँड़े भने, इस्राएलको सिंहासनमा बस्‍नलाई कहिले पनि मानिसको अभाव हुनेछैन।  26अनि अब हे इस्राएलका परमेश्‍वर, तपाईंले आफ्‍ना दास मेरा पिता दाऊदलाई भन्‍नुभएको वचन पूरा होस्‌।
27“तर के परमेश्‍वर निश्‍चय नै पृथ्‍वीमा वास गर्नुहुन्‍छ र? स्‍वर्गहरू, स्‍वर्गभन्‍दा पनि उच्‍च स्‍वर्गमा तपाईं अटाउनुहुन्‍न भने, मैले निर्माण गरेको यो मन्‍दिरमा त झन्‌ कसरी अटाउनुहुन्‍छ!  28तापनि हे परमप्रभु मेरा परमेश्‍वर, आफ्‍नो दासको प्रार्थना र दयाको निम्‍ति उसको पुकारमा ध्‍यान दिनुहोस्‌। आजको दिन तपाईंकै उपस्‍थितिमा तपाईंको दासले गरेको पुकारा र प्रार्थना सुन्‍नुहोस्‌। 29तपाईंको नजर यस मन्‍दिरमा रातदिन रहिरहोस्, यस ठाउँमा, जसको विषयमा तपाईंले यसो भन्‍नुभएको थियो, ‘मेरो नाउँ त्‍यहाँ रहनेछ,’ ताकि तपाईंको दासले यस ठाउँतिर फर्केर प्रार्थना गर्दा तपाईंले सुन्‍नुहोस्‌।  30आफ्‍नो दास र आफ्‍नो प्रजा इस्राएलले यस ठाउँतिर फर्केर प्रार्थना गर्दा तिनीहरूको नम्र-निवेदन सुन्‍नुहोस्‌। आफ्‍नो वासस्‍थान स्‍वर्गबाट सुन्‍नुहोस्, र जब तपाईंले सुन्‍नुहुन्‍छ, तब क्षमा गर्नुहोस्‌।
31“यदि कुनै मानिसले आफ्‍नो छिमेकीको खराबी गरेर शपथ खान लगाइयो भने, र त्‍यो शपथ यस मन्‍दिरभित्र तपाईंका वेदीको सामुन्‍ने खायो भने, 32तब तपाईंले स्‍वर्गबाट सुनेर कार्य गर्नुहोस्‌। दोषीलाई दोषी ठहराउँदै र त्‍यसका कामहरूको प्रतिफल त्‍यसकै शिरमा ल्‍याउँदै आफ्‍ना दासहरूका बीचमा न्‍याय गर्नुहोस्‌। निर्दोषीलाई निर्दोष ठहराउनुहोस्, र यसरी त्‍यसको निर्दोषतालाई स्‍थिर गराउनुहोस्‌।
33“जब तपाईंका प्रजा इस्राएलले तपाईंको विरुद्धमा पाप गरेर तिनीहरू आफ्‍ना शत्रुहरूद्वारा पराजित भएका छन्, अनि तिनीहरूले तपाईंको नाउँ लिँदै यस मन्‍दिरमा प्रार्थना र नम्र-निवेदन गर्दै तपाईंतिर फर्कन्‍छन्, 34तब तपाईंले स्‍वर्गबाट तिनीहरूको प्रार्थना सुन्‍नुहोस्, र आफ्‍ना प्रजा इस्राएलको पाप क्षमा गर्नुहोस्, र तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई दिनुभएको देशमा तिनीहरूलाई फर्काई ल्‍याउनुहोस्‌।
35“जब तपाईंका प्रजाले तपाईंको विरुद्धमा पाप गरेकाले आकाश बन्‍द भएर पानी परेको छैन, र तपाईंले तिनीहरूलाई दु:ख दिनुभएको कारण तपाईंको नाउँ स्‍वीकार गरी आफ्‍ना पाप त्‍यागेर त्‍यस ठाउँतिर फर्केर तिनीहरू प्रार्थना गर्छन्, 36तब स्‍वर्गबाट तिनीहरूको प्रार्थना सुन्‍नुहोस्, र आफ्‍ना दासहरू, आफ्‍ना प्रजा इस्राएलको पाप क्षमा गर्नुहोस्‌। तिनीहरू हिँड्‌नुपर्ने असल चाल तपाईंले तिनीहरूलाई सिकाउनुहोस्, र आफ्‍ना प्रजालाई तिनीहरूको उत्तराधिकारीको निम्‍ति दिनुभएको देशमा पानी बर्साइदिनुहोस्‌।”
37“जब देशमा अनिकाल वा विपत्ति आउँछ, अथवा वनस्‍पति ओइलाउने कि ढुसी पार्ने रोग लाग्‍छ, कि सलहहरू र फटेङ्‌ग्राहरू आउँछन्, अथवा शत्रुहरूले तिनीहरूको कुनै सहरमा घेरा हाल्‍छन्‌— जुन आपत्‌ वा महामारी आए पनि— 38अनि जब तपाईंका प्रजा इस्राएलले प्रार्थना वा नम्र-निवेदन चढ़ाउँछन्‌ र हरेकले आफ्‍नो हृदयको दु:ख सम्‍झेर आफ्‍नो हात यस मन्‍दिरतिर उचाल्‍छ, तब तपाईंको वासस्‍थान स्‍वर्गबाट सुन्‍नुहोस्‌। क्षमा गर्नुहोस्‌ र काम गर्नुहोस्‌। 39तपाईंले हरेक मानिसको हृदय जान्‍नुभएको हुनाले त्‍यसलाई त्‍यसका कामअनुसारको प्रतिफल दिनुहोस्‌ (किनकि तपाईंले मात्र सबै मानिसहरूको हृदयलाई जान्‍नुहुन्‍छ।), 40ताकि तपाईंले हाम्रा पिता-पुर्खाहरूलाई दिनुभएको देशमा तिनीहरूको सारा समयभरि नै तिनीहरूले तपाईंको डर मानून्‌।
41“तपाईंका प्रजा इस्राएलभन्‍दा बाहिरको कुनै विदेशी तपाईंको नाउँ सुनेर टाढ़ा देशबाट आएको छ भने— 42किनभने मानिसहरूले तपाईंको महान्‌ नाउँ र तपाईंको शक्तिशाली बाहुली र पसारेको पाखुराको विषयमा सुन्‍नेछन्‌— जब त्‍यो आएर यस मन्‍दिरतिर फर्केर त्‍यसले प्रार्थना गर्छ, 43तब तपाईंको वासस्‍थान स्‍वर्गबाट सुन्‍नुहोस्, र त्‍यस विदेशीले मागेको कुरा दिनुहोस्, ताकि तपाईंको प्रजा इस्राएलले झैँ पृथ्‍वीका सबै मानिसहरूले तपाईंको नाउँलाई जानून्‌ र तपाईंको भय मानून्, र मैले बनाएको यस भवनमा तपाईंको नाउँ राखिएको छ भनी जानून्‌।
44“तपाईंले जहाँ पठाउनुहुन्‍छ, त्‍यहाँ तपाईंका प्रजा आफ्‍ना कुनै शत्रुहरूका विरुद्ध युद्ध गर्न जाँदा तपाईंले चुन्‍नुभएको यस सहर र मैले तपाईंका नाउँको निम्‍ति बनाएको यस मन्‍दिरतिर फर्केर जब तिनीहरूले प्रार्थना गर्छन्, 45तब तपाईंले तिनीहरूको प्रार्थना र अर्ज-बिन्‍ती स्‍वर्गबाट सुन्‍नुहोस्‌ र तिनीहरूको कारणलाई समर्थन गर्नुहोस्‌।
46“जब तिनीहरूले तपाईंको विरुद्धमा पाप गर्छन्‌— किनकि पाप नगर्ने मानिस कोही पनि छैन— र तपाईं तिनीहरूसित रिसाएर तिनीहरूलाई शत्रुको हातमा दिनुहुन्‍छ र त्‍यसले तिनीहरूलाई टाढ़ा वा नजिक आफ्‍नो देशमा कैद गरेर लग्‍छ, 47र यदि तिनीहरूलाई कैद गरेर लगेको देशमा तिनीहरूले दु:ख पाएकोले गर्दा मन बद्‌लेर त्‍यस देशमा पश्‍चात्ताप गरी तपाईंलाई अर्ज-बिन्‍ती गरी यसो भने भनेदेखि, ‘हामीले पाप गर्‍यौं, हामीले भूल गर्‍यौं, र हामीले खराब काम गर्‍यौं,’ 48र यदि तिनीहरूलाई कैद गरेर लाने तिनीहरूका शत्रुहरूको देशमा तिनीहरू फेरि आफ्‍ना सारा हृदय र प्राणले तपाईंतिर फर्केर तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई तपाईंले दिनुभएको देश र तपाईंले चुन्‍नुभएको यो सहर र तपाईंका नाउँको निम्‍ति मैले बनाएको यस मन्‍दिरतिर फर्केर तपाईंमा प्रार्थना गरे भने, 49तब आफ्‍नो वासस्‍थान स्‍वर्गबाट तिनीहरूको प्रार्थना र अर्ज-बिन्‍ती सुन्‍नुहोस्‌ र तिनीहरूको कारणलाई समर्थन गरिदिनुहोस्‌। 50अनि तपाईंको विरुद्धमा पाप गरेका तपाईंका प्रजालाई माफ दिनुहोस्, र तिनीहरूका सबै अपराधहरू क्षमा गर्नुहोस्, र तिनीहरूका विजयीहरूलाई तिनीहरूमाथि कृपा देखाउन लगाउनुहोस्‌। 51किनकि तिनीहरू तपाईंकै उत्तराधिकार, तपाईंकै प्रजा हुन्, जसलाई तपाईंले मिश्रदेश, अर्थात्‌ फलाम गाल्‍ने भट्टीबाट निकालेर ल्‍याउनुभयो।
52“तपाईंको नजर आफ्‍नो दासको अर्ज-बिन्‍ती, र तपाईंको प्रजा इस्राएलको अर्ज-बिन्‍तीको लागि खुला रहोस्, र तिनीहरूले तपाईंमा पुकारा गर्दा तपाईंले ध्‍यानसित सुन्‍नुहोस्‌। 53किनकि तपाईंले तिनीहरूलाई आफ्‍नो उत्तराधिकार हुनलाई संसारका सबै जाति-जातिहरूका बीचबाट अलग गर्नुभयो, जसरी हाम्रा पिता-पुर्खाहरूलाई, हे परमप्रभु परमेश्‍वर मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुहुँदा आफ्‍ना दास मोशाद्वारा घोषणा गर्नुभएको थियो।”
54जब सोलोमनले परमप्रभुमा यी प्रार्थना र नम्र-निवेदन गरिसिद्ध्याए, तब तिनी परमप्रभुका वेदीको अगिबाट उठे, जहाँ तिनी स्‍वर्गतिर आफ्‍ना हात उठाएर घुँड़ा टेकेका थिए। 55तिनी खड़ा भए र ठूलो सोरले यसो भन्‍दै इस्राएलका सबै समुदायलाई आशीर्वाद दिए:
56“आफ्‍नो प्रजा इस्राएललाई आफूले प्रतिज्ञा गर्नुभएबमोजिम विश्राम दिनुहुने परमप्रभुलाई प्रशंसा होस्‌। आफ्‍ना दास मोशाद्वारा गर्नुभएका सबै असल प्रतिज्ञाहरूमध्‍ये एउटै पनि विफल भएको छैन।  57हाम्रा पुर्खाहरूका साथमा हुनुभएझैँ परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वर हामीसँग होऊन्‌। उहाँले हामीलाई कहिल्‍यै नछोडून्, न त त्‍यागून्‌। 58उहाँले हाम्रा पिता-पुर्खाहरूलाई दिनुभएका आज्ञाहरू, आदेशहरू र विधिहरू पालन गर्दै उहाँका सबै मार्गहरूमा हिँड्‌नलाई उहाँले हाम्रा हृदय आफूतिर फर्काऊन्‌। 59अनि मेरा यी वचनहरू जो मैले परमप्रभुको सामुन्‍ने प्रार्थना गरेको छु, रातदिन परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरकहाँ रहून्, कि दिन प्रतिदिनको खाँचोअनुसार आफ्‍नो दासको र आफ्‍नो प्रजा इस्राएलको कारण समर्थन गरिदेऊन्, 60ताकि पृथ्‍वीका सबै मानिसहरूले जानून्‌ कि परमप्रभु नै परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ, र उहाँबाहेक अरू कोही पनि ईश्‍वर छैन। 61तर आजको समयझैँ उहाँका उर्दीहरूद्वारा बाँच्‍न र उहाँका आज्ञाहरू पालन गर्नलाई तिमीहरूका हृदय परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरमा सम्‍पूर्ण रूपले सुम्‍पिनैपर्छ।”
मन्‍दिरको समर्पण
62तब राजा र तिनीसँग भएका सबै इस्राएलले परमप्रभुको सामुन्‍ने बलिदानहरू चढ़ाए।  63सोलोमनले बाईस हजार गाईबस्‍तु र एक लाख बीस हजार भेड़ाबाख्राहरू परमप्रभुमा मेलबलिको निम्‍ति चढ़ाए। यसरी नै राजा र सबै इस्राएलीहरूले परमप्रभुको मन्‍दिरलाई समर्पण गरे।
64त्‍यसै दिन राजाले परमप्रभुका मन्‍दिरको सामु चोकका बीचको भागलाई पनि अर्पण गरे, र तिनले त्‍यहाँ होमबलि, अन्‍नबलि र मेलबलिको बोसो चढ़ाए, किनभने होमबलि, अन्‍नबलि र मेलबलिको बोसो अटाउनलाई परमप्रभुको सामु भएको काँसाको वेदी साह्रै सानो थियो।
65अनि सोलोमन र तिनीसँग भएका सबै इस्राएलले, लेबो-हमातदेखि मिश्रको खोलासम्‍मको पूरा देशबाट एक ठूलो समुदायले त्‍यसै बेला चाड़ मनाए। तिनीहरूले सात दिनसम्‍म र अझै सात दिन गरी जम्‍मा चौध दिनसम्‍म परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरको सामुन्‍ने चाड़ मान्‍दैरहे। 66त्‍यसको भोलिपल्‍ट तिनले मानिसहरूलाई बिदा दिए। तिनीहरूले राजालाई आशीर्वाद दिए, र परमप्रभुले आफ्‍ना दास दाऊद र आफ्‍नो प्रजा इस्राएलको निम्‍ति गर्नुभएका सबै असल कार्यको कारणले हृदय हर्षित र आनन्‍दित हुँदै तिनीहरू आ-आफ्‍नो घर लागे।

.................................................................

The Ark Brought to the Temple

8 Then King Solomon summoned into his presence at Jerusalem the elders of Israel, all the heads of the tribes and the chiefs of the Israelite families, to bring up the ark of the Lord’s covenant from Zion, the City of David. 2 All the Israelites came together to King Solomon at the time of the festival in the month of Ethanim, the seventh month.

3 When all the elders of Israel had arrived, the priests took up the ark, 4 and they brought up the ark of the Lord and the tent of meeting and all the sacred furnishings in it. The priests and Levites carried them up, 5 and King Solomon and the entire assembly of Israel that had gathered about him were before the ark, sacrificing so many sheep and cattle that they could not be recorded or counted.

6 The priests then brought the ark of the Lord’s covenant to its place in the inner sanctuary of the temple, the Most Holy Place, and put it beneath the wings of the cherubim. 7 The cherubim spread their wings over the place of the ark and overshadowed the ark and its carrying poles. 8 These poles were so long that their ends could be seen from the Holy Place in front of the inner sanctuary, but not from outside the Holy Place; and they are still there today. 9 There was nothing in the ark except the two stone tablets that Moses had placed in it at Horeb, where the Lord made a covenant with the Israelites after they came out of Egypt.

10 When the priests withdrew from the Holy Place, the cloud filled the temple of the Lord. 11 And the priests could not perform their service because of the cloud, for the glory of the Lord filled his temple.

12 Then Solomon said, “The Lord has said that he would dwell in a dark cloud; 13 I have indeed built a magnificent temple for you, a place for you to dwell forever.”

14 While the whole assembly of Israel was standing there, the king turned around and blessed them. 15 Then he said:

“Praise be to the Lord, the God of Israel, who with his own hand has fulfilled what he promised with his own mouth to my father David. For he said, 16 ‘Since the day I brought my people Israel out of Egypt, I have not chosen a city in any tribe of Israel to have a temple built so that my Name might be there, but I have chosen David to rule my people Israel.’

17 “My father David had it in his heart to build a temple for the Name of the Lord, the God of Israel. 18 But the Lord said to my father David, ‘You did well to have it in your heart to build a temple for my Name. 19 Nevertheless, you are not the one to build the temple, but your son, your own flesh and blood—he is the one who will build the temple for my Name.’

20 “The Lord has kept the promise he made: I have succeeded David my father and now I sit on the throne of Israel, just as the Lord promised, and I have built the temple for the Name of the Lord, the God of Israel. 21 I have provided a place there for the ark, in which is the covenant of the Lord that he made with our ancestors when he brought them out of Egypt.”

Solomon’s Prayer of Dedication

22 Then Solomon stood before the altar of the Lord in front of the whole assembly of Israel, spread out his hands toward heaven 23 and said:

“Lord, the God of Israel, there is no God like you in heaven above or on earth below—you who keep your covenant of love with your servants who continue wholeheartedly in your way. 24 You have kept your promise to your servant David my father; with your mouth you have promised and with your hand you have fulfilled it—as it is today.

25 “Now Lord, the God of Israel, keep for your servant David my father the promises you made to him when you said, ‘You shall never fail to have a successor to sit before me on the throne of Israel, if only your descendants are careful in all they do to walk before me faithfully as you have done.’ 26 And now, God of Israel, let your word that you promised your servant David my father come true.

27 “But will God really dwell on earth? The heavens, even the highest heaven, cannot contain you. How much less this temple I have built! 28 Yet give attention to your servant’s prayer and his plea for mercy, Lord my God. Hear the cry and the prayer that your servant is praying in your presence this day. 29 May your eyes be open toward this temple night and day, this place of which you said, ‘My Name shall be there,’ so that you will hear the prayer your servant prays toward this place. 30 Hear the supplication of your servant and of your people Israel when they pray toward this place. Hear from heaven, your dwelling place, and when you hear, forgive.

31 “When anyone wrongs their neighbor and is required to take an oath and they come and swear the oath before your altar in this temple, 32 then hear from heaven and act. Judge between your servants, condemning the guilty by bringing down on their heads what they have done, and vindicating the innocent by treating them in accordance with their innocence.

33 “When your people Israel have been defeated by an enemy because they have sinned against you, and when they turn back to you and give praise to your name, praying and making supplication to you in this temple, 34 then hear from heaven and forgive the sin of your people Israel and bring them back to the land you gave to their ancestors.

35 “When the heavens are shut up and there is no rain because your people have sinned against you, and when they pray toward this place and give praise to your name and turn from their sin because you have afflicted them, 36 then hear from heaven and forgive the sin of your servants, your people Israel. Teach them the right way to live, and send rain on the land you gave your people for an inheritance.

37 “When famine or plague comes to the land, or blight or mildew, locusts or grasshoppers, or when an enemy besieges them in any of their cities, whatever disaster or disease may come, 38 and when a prayer or plea is made by anyone among your people Israel—being aware of the afflictions of their own hearts, and spreading out their hands toward this temple— 39 then hear from heaven, your dwelling place. Forgive and act; deal with everyone according to all they do, since you know their hearts (for you alone know every human heart), 40 so that they will fear you all the time they live in the land you gave our ancestors.

41 “As for the foreigner who does not belong to your people Israel but has come from a distant land because of your name— 42 for they will hear of your great name and your mighty hand and your outstretched arm—when they come and pray toward this temple, 43 then hear from heaven, your dwelling place. Do whatever the foreigner asks of you, so that all the peoples of the earth may know your name and fear you, as do your own people Israel, and may know that this house I have built bears your Name.

44 “When your people go to war against their enemies, wherever you send them, and when they pray to the Lord toward the city you have chosen and the temple I have built for your Name, 45 then hear from heaven their prayer and their plea, and uphold their cause.

46 “When they sin against you—for there is no one who does not sin—and you become angry with them and give them over to their enemies, who take them captive to their own lands, far away or near; 47 and if they have a change of heart in the land where they are held captive, and repent and plead with you in the land of their captors and say, ‘We have sinned, we have done wrong, we have acted wickedly’; 48 and if they turn back to you with all their heart and soul in the land of their enemies who took them captive, and pray to you toward the land you gave their ancestors, toward the city you have chosen and the temple I have built for your Name; 49 then from heaven, your dwelling place, hear their prayer and their plea, and uphold their cause. 50 And forgive your people, who have sinned against you; forgive all the offenses they have committed against you, and cause their captors to show them mercy; 51 for they are your people and your inheritance, whom you brought out of Egypt, out of that iron-smelting furnace.

52 “May your eyes be open to your servant’s plea and to the plea of your people Israel, and may you listen to them whenever they cry out to you. 53 For you singled them out from all the nations of the world to be your own inheritance, just as you declared through your servant Moses when you, Sovereign Lord, brought our ancestors out of Egypt.”

54 When Solomon had finished all these prayers and supplications to the Lord, he rose from before the altar of the Lord, where he had been kneeling with his hands spread out toward heaven. 55 He stood and blessed the whole assembly of Israel in a loud voice, saying:

56 “Praise be to the Lord, who has given rest to his people Israel just as he promised. Not one word has failed of all the good promises he gave through his servant Moses. 57 May the Lord our God be with us as he was with our ancestors; may he never leave us nor forsake us. 58 May he turn our hearts to him, to walk in obedience to him and keep the commands, decrees and laws he gave our ancestors. 59 And may these words of mine, which I have prayed before the Lord, be near to the Lord our God day and night, that he may uphold the cause of his servant and the cause of his people Israel according to each day’s need, 60 so that all the peoples of the earth may know that the Lord is God and that there is no other. 61 And may your hearts be fully committed to the Lord our God, to live by his decrees and obey his commands, as at this time.”

The Dedication of the Temple

62 Then the king and all Israel with him offered sacrifices before the Lord. 63 Solomon offered a sacrifice of fellowship offerings to the Lord: twenty-two thousand cattle and a hundred and twenty thousand sheep and goats. So the king and all the Israelites dedicated the temple of the Lord.

64 On that same day the king consecrated the middle part of the courtyard in front of the temple of the Lord, and there he offered burnt offerings, grain offerings and the fat of the fellowship offerings, because the bronze altar that stood before the Lord was too small to hold the burnt offerings, the grain offerings and the fat of the fellowship offerings.

65 So Solomon observed the festival at that time, and all Israel with him—a vast assembly, people from Lebo Hamath to the Wadi of Egypt. They celebrated it before the Lord our God for seven days and seven days more, fourteen days in all. 66 On the following day he sent the people away. They blessed the king and then went home, joyful and glad in heart for all the good things the Lord had done for his servant David and his people Israel.

...................................................................

१ राजाहरू 8

करारको सन्दूक मन्दिरमा ल्याएको
1तब सोलोमनले इस्राएलका धर्म-गुरुहरू, र कुल-कुलका नायकहरू र इस्राएलका परिवारका मुख्‍य-मुख्‍य व्‍यक्तिहरूलाई दाऊदको सहर, अर्थात्‌ सियोनबाट परमप्रभुका करारको सन्‍दूक ल्‍याउनलाई यरूशलेममा जम्‍मा हुनलाई बोलाए।   
Then Solomon assembled the elders of Israel, and all the heads of the tribes, the chief of the fathers of the children of Israel, unto king Solomon in Jerusalem, that they might bring up the ark of the covenant of the LORD out of the city of David, which is Zion.
2एतानीम महिना, अर्थात्‌ सातौँ महिनामा भएको चाड़को समयमा इस्राएलका सबै मानिसहरू सोलोमन राजाकहाँ भेला भए। 
And all the men of Israel assembled themselves unto king Solomon at the feast in the month Ethanim, which is the seventh month.
3जब इस्राएलका सबै धर्म-गुरुहरू आइसके, तब पूजाहारीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक उठाए। 
And all the elders of Israel came, and the priests took up the ark.
4अनि तिनीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक र भेट हुने पाल र त्‍यसमा भएका सबै पवित्र सामानहरू बोकेर माथि लगे। पूजाहारीहरू र लेवीहरूले ती बोकेर माथि लगे, 
And they brought up the ark of the LORD, and the tabernacle of the congregation, and all the holy vessels that were in the tabernacle, even those did the priests and the Levites bring up.
5अनि सोलोमन राजा र इस्राएलका जम्‍मै समुदाय, जो तिनको अगाड़ि भेला भएका थिए, तिनीहरू अनगिन्‍ती भेड़ाहरू र साँढ़ेहरू बलिदान चढ़ाउँदै सन्‍दूकको सामुन्‍ने थिए।
And king Solomon, and all the congregation of Israel, that were assembled unto him, were with him before the ark, sacrificing sheep and oxen, that could not be told nor numbered for multitude.
6तब पूजाहारीहरूले परमप्रभुका करारको सन्‍दूक मन्‍दिरको भित्री पवित्रस्‍थान, अर्थात्‌ महा-पवित्रस्‍थानमा त्‍यसकै ठाउँमा ल्‍याएर करूबहरूका पखेटामुनि राखे। 
And the priests brought in the ark of the covenant of the LORD unto his place, into the oracle of the house, to the most holy place, even under the wings of the cherubims.
7सन्‍दूक राखिएको ठाउँको माथि करूबहरूका पखेटा फैलिएका थिए, र सन्‍दूक र त्‍यसका डन्‍डाहरूमाथि करूबहरूका पखेटाले छाया पारेका थिए। 
For the cherubims spread forth their two wings over the place of the ark, and the cherubims covered the ark and the staves thereof above.
8यी डन्‍डाहरू यति लामा थिए, कि तिनीहरूका टुप्‍पाहरू भित्री पवित्रस्‍थानको सामुको पवित्रस्‍थानबाट देखिन सकिन्‍थे, तर पवित्रस्‍थानको बाहिरबाट देखिँदैनथे, र ती आजसम्‍मै त्‍यहाँ छन्‌।
And they drew out the staves, that the ends of the staves were seen out in the holy place before the oracle, and they were not seen without: and there they are unto this day.
 9त्‍यस सन्‍दूकभित्र अरू केही थिएन, केवल दुई वटा शिला-पाटीहरू, जुन मोशाले होरेब पर्वतमा सन्‍दूकमा राखेका थिए, जहाँ इस्राएलीहरू मिश्रदेश छोड़ेर आउँदा परमप्रभुले तिनीहरूसँग करार बाँध्‍नुभएको थियो। 
There was nothing in the ark save the two tables of stone, which Moses put there at Horeb, when the LORD made a covenant with the children of Israel, when they came out of the land of Egypt.
10जब पूजाहारीहरू पवित्रस्‍थानबाट बाहिर आए, तब परमप्रभुको मन्‍दिर बादलले भरियो।  
And it came to pass, when the priests were come out of the holy place, that the cloud filled the house of the LORD,
11अनि पूजाहारीहरूले त्‍यहाँ बादल भएको हुनाले सेवा गर्न सकेनन्, किनभने परमप्रभुको महिमाले मन्‍दिर भरिएको थियो।
So that the priests could not stand to minister because of the cloud: for the glory of the LORD had filled the house of the LORD.
12तब सोलोमनले भने, “परमप्रभुले भन्‍नुभएको छ कि उहाँ अँध्‍यारो बादलमा बस्‍नुहुन्‍छ।  
Then spake Solomon, The LORD said that he would dwell in the thick darkness.
13तपाईं सदासर्वदै रहनलाई मैले तपाईंको निम्‍ति एउटा शोभनीय मन्‍दिर निर्माण गरेको छु।”
I have surely built thee an house to dwell in, a settled place for thee to abide in for ever.
14जब इस्राएलका जम्‍मै समुदाय त्‍यहाँ उभिरहेका थिए, तब राजाले फर्केर तिनीहरूलाई आशीर्वाद दिए,  
And the king turned his face about, and blessed all the congregation of Israel: (and all the congregation of Israel stood;)
15र भने:
“परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई प्रशंसा होस्, जसले मेरा पिता दाऊदसँग आफ्‍नै मुखले बोल्‍नुभएको प्रतिज्ञा आफ्‍नो हातले पूरा गर्नुभएको छ। किनकि उहाँले यसो भन्‍नुभयो, 
And he said, Blessed be the LORD God of Israel, which spake with his mouth unto David my father, and hath with his hand fulfilled it, saying,
16‘मेरो प्रजा इस्राएललाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याएको दिनदेखि यसो इस्राएलीहरूका सबै कुलहरूको कुनै पनि सहरलाई मेरो नाउँ रहनलाई एउटा मन्‍दिर बनाउन भनी मैले रोजेको छैनँ, तर मेरो प्रजा इस्राएलमाथि शासन गर्नलाई मैले दाऊदलाई छानेको छु’। 
Since the day that I brought forth my people Israel out of Egypt, I chose no city out of all the tribes of Israel to build an house, that my name might be therein; but I chose David to be over my people Israel.
17“परमप्रभुका नाउँको निम्‍ति, इस्राएलका परमेश्‍वरको निम्‍ति एउटा मन्‍दिर निर्माण गर्ने इच्‍छा मेरा पिता दाऊदको हृदयमा थियो।  
And it was in the heart of David my father to build an house for the name of the LORD God of Israel.
18तर परमप्रभुले मेरा पिता दाऊदलाई भन्‍नुभयो, ‘मेरो नाउँको निम्‍ति एउटा मन्‍दिर निर्माण गर्ने तेरो हृदयको यो अभिप्राय असलै छ। 
And the LORD said unto David my father, Whereas it was in thine heart to build an house unto my name, thou didst well that it was in thine heart.
19तापनि तैंले त्‍यो मन्‍दिर बनाउनेछैनस्, तर तेरो छोराले, जो तेरो आफ्‍नै मासु र रगतको हो, त्‍यसले नै त्‍यो मेरो नाउँको निम्‍ति बनाउनेछ’। 
Nevertheless thou shalt not build the house; but thy son that shall come forth out of thy loins, he shall build the house unto my name.
20“परमप्रभुले गर्नुभएको आफ्‍नो प्रतिज्ञा पूरा गर्नुभयो। मेरा पिता दाऊदको म उत्तराधिकारी भएको छु, र परमप्रभुले प्रतिज्ञा गर्नुभएबमोजिम उहाँको सट्टामा इस्राएलको सिंहासनमा म बसेको छु, र परमप्रभुका नाउँको निम्‍ति, इस्राएलका परमेश्‍वरको निम्‍ति मैले यो मन्‍दिर निर्माण गरेको छु। 
And the LORD hath performed his word that he spake, and I am risen up in the room of David my father, and sit on the throne of Israel, as the LORD promised, and have built an house for the name of the LORD God of Israel.
21मैले त्‍यहाँ परमप्रभुका करारको सन्‍दूकको लागि एउटा ठाउँ अलग्‍गै राखेको छु, जुन करार हाम्रा पिता-पुर्खाहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुहुँदा उहाँले तिनीहरूसँग बाँध्‍नुभएको थियो।”
And I have set there a place for the ark, wherein is the covenant of the LORD, which he made with our fathers, when he brought them out of the land of Egypt.
 
समर्पणको प्रार्थना
22तब जम्‍मै इस्राएलका समुदायको सामुन्‍ने परमप्रभुका वेदीको अगि उभिएर सोलोमनले आफ्‍ना हात स्‍वर्गतिर उचाले,  
And Solomon stood before the altar of the LORD in the presence of all the congregation of Israel, and spread forth his hands toward heaven:
23र भने:
“हे परमप्रभु, इस्राएलका परमेश्‍वर, माथि स्‍वर्गमा र तल पृथ्‍वीमा तपाईंजस्‍तै अरू कुनै ईश्‍वर छैन— तपाईं, जसले आफ्‍नो प्रेमको करार आफ्‍ना ती दासहरूसँग बाँध्‍नुहुन्‍छ, जो तपाईंको मार्गमा सम्‍पूर्ण हृदयले निरन्‍तर लागिरहन्‍छन्‌। 
And he said, LORD God of Israel, there is no God like thee, in heaven above, or on earth beneath, who keepest covenant and mercy with thy servants that walk before thee with all their heart:
24तपाईंले आफ्‍ना दास मेरा पिता दाऊदसँग गर्नुभएको आफ्‍नो प्रतिज्ञा पूरा गर्नुभएको छ। आफ्‍नै मुखले तपाईंले प्रतिज्ञा गर्नुभएको हो र आफ्‍नै हातले त्‍यो पूरा गर्नुभएको हो, जस्‍तो आज हुन आएको छ।
Who hast kept with thy servant David my father that thou promisedst him: thou spakest also with thy mouth, and hast fulfilled it with thine hand, as it is this day.
25“यसैकारण अब हे परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर, आफ्‍ना दास दाऊद मेरा पितासँग गर्नुभएको यो प्रतिज्ञा पूरा गर्नुहोस्, जब तपाईंले भन्‍नुभयो, यदि तँ हिँड़ेझैँ तेरा छोराहरू आफ्‍ना चालहरूमा होशियारीसित मेरो सामुन्‍ने हिँड़े भने, इस्राएलको सिंहासनमा बस्‍नलाई कहिले पनि मानिसको अभाव हुनेछैन। 
Therefore now, LORD God of Israel, keep with thy servant David my father that thou promisedst him, saying, There shall not fail thee a man in my sight to sit on the throne of Israel; so that thy children take heed to their way, that they walk before me as thou hast walked before me.
 26अनि अब हे इस्राएलका परमेश्‍वर, तपाईंले आफ्‍ना दास मेरा पिता दाऊदलाई भन्‍नुभएको वचन पूरा होस्‌।
And now, O God of Israel, let thy word, I pray thee, be verified, which thou spakest unto thy servant David my father.
27“तर के परमेश्‍वर निश्‍चय नै पृथ्‍वीमा वास गर्नुहुन्‍छ र? स्‍वर्गहरू, स्‍वर्गभन्‍दा पनि उच्‍च स्‍वर्गमा तपाईं अटाउनुहुन्‍न भने, मैले निर्माण गरेको यो मन्‍दिरमा त झन्‌ कसरी अटाउनुहुन्‍छ!  
But will God indeed dwell on the earth? behold, the heaven and heaven of heavens cannot contain thee; how much less this house that I have builded?
28तापनि हे परमप्रभु मेरा परमेश्‍वर, आफ्‍नो दासको प्रार्थना र दयाको निम्‍ति उसको पुकारमा ध्‍यान दिनुहोस्‌। आजको दिन तपाईंकै उपस्‍थितिमा तपाईंको दासले गरेको पुकारा र प्रार्थना सुन्‍नुहोस्‌।
Yet have thou respect unto the prayer of thy servant, and to his supplication, O LORD my God, to hearken unto the cry and to the prayer, which thy servant prayeth before thee to day:
 29तपाईंको नजर यस मन्‍दिरमा रातदिन रहिरहोस्, यस ठाउँमा, जसको विषयमा तपाईंले यसो भन्‍नुभएको थियो, ‘मेरो नाउँ त्‍यहाँ रहनेछ,’ ताकि तपाईंको दासले यस ठाउँतिर फर्केर प्रार्थना गर्दा तपाईंले सुन्‍नुहोस्‌। 
That thine eyes may be open toward this house night and day, even toward the place of which thou hast said, My name shall be there: that thou mayest hearken unto the prayer which thy servant shall make toward this place.
 30आफ्‍नो दास र आफ्‍नो प्रजा इस्राएलले यस ठाउँतिर फर्केर प्रार्थना गर्दा तिनीहरूको नम्र-निवेदन सुन्‍नुहोस्‌। आफ्‍नो वासस्‍थान स्‍वर्गबाट सुन्‍नुहोस्, र जब तपाईंले सुन्‍नुहुन्‍छ, तब क्षमा गर्नुहोस्‌।
And hearken thou to the supplication of thy servant, and of thy people Israel, when they shall pray toward this place: and hear thou in heaven thy dwelling place: and when thou hearest, forgive.
31“यदि कुनै मानिसले आफ्‍नो छिमेकीको खराबी गरेर शपथ खान लगाइयो भने, र त्‍यो शपथ यस मन्‍दिरभित्र तपाईंका वेदीको सामुन्‍ने खायो भने, 
If any man trespass against his neighbour, and an oath be laid upon him to cause him to swear, and the oath come before thine altar in this house:
32तब तपाईंले स्‍वर्गबाट सुनेर कार्य गर्नुहोस्‌। दोषीलाई दोषी ठहराउँदै र त्‍यसका कामहरूको प्रतिफल त्‍यसकै शिरमा ल्‍याउँदै आफ्‍ना दासहरूका बीचमा न्‍याय गर्नुहोस्‌। निर्दोषीलाई निर्दोष ठहराउनुहोस्, र यसरी त्‍यसको निर्दोषतालाई स्‍थिर गराउनुहोस्‌।
Then hear thou in heaven, and do, and judge thy servants, condemning the wicked, to bring his way upon his head; and justifying the righteous, to give him according to his righteousness.
33“जब तपाईंका प्रजा इस्राएलले तपाईंको विरुद्धमा पाप गरेर तिनीहरू आफ्‍ना शत्रुहरूद्वारा पराजित भएका छन्, अनि तिनीहरूले तपाईंको नाउँ लिँदै यस मन्‍दिरमा प्रार्थना र नम्र-निवेदन गर्दै तपाईंतिर फर्कन्‍छन्,
When thy people Israel be smitten down before the enemy, because they have sinned against thee, and shall turn again to thee, and confess thy name, and pray, and make supplication unto thee in this house:
 34तब तपाईंले स्‍वर्गबाट तिनीहरूको प्रार्थना सुन्‍नुहोस्, र आफ्‍ना प्रजा इस्राएलको पाप क्षमा गर्नुहोस्, र तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई दिनुभएको देशमा तिनीहरूलाई फर्काई ल्‍याउनुहोस्‌।
Then hear thou in heaven, and forgive the sin of thy people Israel, and bring them again unto the land which thou gavest unto their fathers.
35“जब तपाईंका प्रजाले तपाईंको विरुद्धमा पाप गरेकाले आकाश बन्‍द भएर पानी परेको छैन, र तपाईंले तिनीहरूलाई दु:ख दिनुभएको कारण तपाईंको नाउँ स्‍वीकार गरी आफ्‍ना पाप त्‍यागेर त्‍यस ठाउँतिर फर्केर तिनीहरू प्रार्थना गर्छन्,
When heaven is shut up, and there is no rain, because they have sinned against thee; if they pray toward this place, and confess thy name, and turn from their sin, when thou afflictest them:
 36तब स्‍वर्गबाट तिनीहरूको प्रार्थना सुन्‍नुहोस्, र आफ्‍ना दासहरू, आफ्‍ना प्रजा इस्राएलको पाप क्षमा गर्नुहोस्‌। तिनीहरू हिँड्‌नुपर्ने असल चाल तपाईंले तिनीहरूलाई सिकाउनुहोस्, र आफ्‍ना प्रजालाई तिनीहरूको उत्तराधिकारीको निम्‍ति दिनुभएको देशमा पानी बर्साइदिनुहोस्‌।”
Then hear thou in heaven, and forgive the sin of thy servants, and of thy people Israel, that thou teach them the good way wherein they should walk, and give rain upon thy land, which thou hast given to thy people for an inheritance.
37“जब देशमा अनिकाल वा विपत्ति आउँछ, अथवा वनस्‍पति ओइलाउने कि ढुसी पार्ने रोग लाग्‍छ, कि सलहहरू र फटेङ्‌ग्राहरू आउँछन्, अथवा शत्रुहरूले तिनीहरूको कुनै सहरमा घेरा हाल्‍छन्‌— जुन आपत्‌ वा महामारी आए पनि— 
If there be in the land famine, if there be pestilence, blasting, mildew, locust, or if there be caterpiller; if their enemy besiege them in the land of their cities; whatsoever plague, whatsoever sickness there be;
38अनि जब तपाईंका प्रजा इस्राएलले प्रार्थना वा नम्र-निवेदन चढ़ाउँछन्‌ र हरेकले आफ्‍नो हृदयको दु:ख सम्‍झेर आफ्‍नो हात यस मन्‍दिरतिर उचाल्‍छ, तब तपाईंको वासस्‍थान स्‍वर्गबाट सुन्‍नुहोस्‌। क्षमा गर्नुहोस्‌ र काम गर्नुहोस्‌। 
What prayer and supplication soever be made by any man, or by all thy people Israel, which shall know every man the plague of his own heart, and spread forth his hands toward this house:
39तपाईंले हरेक मानिसको हृदय जान्‍नुभएको हुनाले त्‍यसलाई त्‍यसका कामअनुसारको प्रतिफल दिनुहोस्‌ (किनकि तपाईंले मात्र सबै मानिसहरूको हृदयलाई जान्‍नुहुन्‍छ।),
Then hear thou in heaven thy dwelling place, and forgive, and do, and give to every man according to his ways, whose heart thou knowest; (for thou, even thou only, knowest the hearts of all the children of men;)
 40ताकि तपाईंले हाम्रा पिता-पुर्खाहरूलाई दिनुभएको देशमा तिनीहरूको सारा समयभरि नै तिनीहरूले तपाईंको डर मानून्‌।
That they may fear thee all the days that they live in the land which thou gavest unto our fathers.
41“तपाईंका प्रजा इस्राएलभन्‍दा बाहिरको कुनै विदेशी तपाईंको नाउँ सुनेर टाढ़ा देशबाट आएको छ भने— 
Moreover concerning a stranger, that is not of thy people Israel, but cometh out of a far country for thy name's sake;
42किनभने मानिसहरूले तपाईंको महान्‌ नाउँ र तपाईंको शक्तिशाली बाहुली र पसारेको पाखुराको विषयमा सुन्‍नेछन्‌— जब त्‍यो आएर यस मन्‍दिरतिर फर्केर त्‍यसले प्रार्थना गर्छ, 
(For they shall hear of thy great name, and of thy strong hand, and of thy stretched out arm;) when he shall come and pray toward this house;
43तब तपाईंको वासस्‍थान स्‍वर्गबाट सुन्‍नुहोस्, र त्‍यस विदेशीले मागेको कुरा दिनुहोस्, ताकि तपाईंको प्रजा इस्राएलले झैँ पृथ्‍वीका सबै मानिसहरूले तपाईंको नाउँलाई जानून्‌ र तपाईंको भय मानून्, र मैले बनाएको यस भवनमा तपाईंको नाउँ राखिएको छ भनी जानून्‌।
Hear thou in heaven thy dwelling place, and do according to all that the stranger calleth to thee for: that all people of the earth may know thy name, to fear thee, as do thy people Israel; and that they may know that this house, which I have builded, is called by thy name.
44“तपाईंले जहाँ पठाउनुहुन्‍छ, त्‍यहाँ तपाईंका प्रजा आफ्‍ना कुनै शत्रुहरूका विरुद्ध युद्ध गर्न जाँदा तपाईंले चुन्‍नुभएको यस सहर र मैले तपाईंका नाउँको निम्‍ति बनाएको यस मन्‍दिरतिर फर्केर जब तिनीहरूले प्रार्थना गर्छन्, 
If thy people go out to battle against their enemy, whithersoever thou shalt send them, and shall pray unto the LORD toward the city which thou hast chosen, and toward the house that I have built for thy name:
45तब तपाईंले तिनीहरूको प्रार्थना र अर्ज-बिन्‍ती स्‍वर्गबाट सुन्‍नुहोस्‌ र तिनीहरूको कारणलाई समर्थन गर्नुहोस्‌।
Then hear thou in heaven their prayer and their supplication, and maintain their cause.
46“जब तिनीहरूले तपाईंको विरुद्धमा पाप गर्छन्‌— किनकि पाप नगर्ने मानिस कोही पनि छैन— र तपाईं तिनीहरूसित रिसाएर तिनीहरूलाई शत्रुको हातमा दिनुहुन्‍छ र त्‍यसले तिनीहरूलाई टाढ़ा वा नजिक आफ्‍नो देशमा कैद गरेर लग्‍छ, 
If they sin against thee, (for there is no man that sinneth not,) and thou be angry with them, and deliver them to the enemy, so that they carry them away captives unto the land of the enemy, far or near;
47र यदि तिनीहरूलाई कैद गरेर लगेको देशमा तिनीहरूले दु:ख पाएकोले गर्दा मन बद्‌लेर त्‍यस देशमा पश्‍चात्ताप गरी तपाईंलाई अर्ज-बिन्‍ती गरी यसो भने भनेदेखि, ‘हामीले पाप गर्‍यौं, हामीले भूल गर्‍यौं, र हामीले खराब काम गर्‍यौं,’ 
Yet if they shall bethink themselves in the land whither they were carried captives, and repent, and make supplication unto thee in the land of them that carried them captives, saying, We have sinned, and have done perversely, we have committed wickedness;
48र यदि तिनीहरूलाई कैद गरेर लाने तिनीहरूका शत्रुहरूको देशमा तिनीहरू फेरि आफ्‍ना सारा हृदय र प्राणले तपाईंतिर फर्केर तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई तपाईंले दिनुभएको देश र तपाईंले चुन्‍नुभएको यो सहर र तपाईंका नाउँको निम्‍ति मैले बनाएको यस मन्‍दिरतिर फर्केर तपाईंमा प्रार्थना गरे भने,
And so return unto thee with all their heart, and with all their soul, in the land of their enemies, which led them away captive, and pray unto thee toward their land, which thou gavest unto their fathers, the city which thou hast chosen, and the house which I have built for thy name:
 49तब आफ्‍नो वासस्‍थान स्‍वर्गबाट तिनीहरूको प्रार्थना र अर्ज-बिन्‍ती सुन्‍नुहोस्‌ र तिनीहरूको कारणलाई समर्थन गरिदिनुहोस्‌।
Then hear thou their prayer and their supplication in heaven thy dwelling place, and maintain their cause,
 50अनि तपाईंको विरुद्धमा पाप गरेका तपाईंका प्रजालाई माफ दिनुहोस्, र तिनीहरूका सबै अपराधहरू क्षमा गर्नुहोस्, र तिनीहरूका विजयीहरूलाई तिनीहरूमाथि कृपा देखाउन लगाउनुहोस्‌। 
And forgive thy people that have sinned against thee, and all their transgressions wherein they have transgressed against thee, and give them compassion before them who carried them captive, that they may have compassion on them:
51किनकि तिनीहरू तपाईंकै उत्तराधिकार, तपाईंकै प्रजा हुन्, जसलाई तपाईंले मिश्रदेश, अर्थात्‌ फलाम गाल्‍ने भट्टीबाट निकालेर ल्‍याउनुभयो।
For they be thy people, and thine inheritance, which thou broughtest forth out of Egypt, from the midst of the furnace of iron:
52“तपाईंको नजर आफ्‍नो दासको अर्ज-बिन्‍ती, र तपाईंको प्रजा इस्राएलको अर्ज-बिन्‍तीको लागि खुला रहोस्, र तिनीहरूले तपाईंमा पुकारा गर्दा तपाईंले ध्‍यानसित सुन्‍नुहोस्‌। 
That thine eyes may be open unto the supplication of thy servant, and unto the supplication of thy people Israel, to hearken unto them in all that they call for unto thee.
53किनकि तपाईंले तिनीहरूलाई आफ्‍नो उत्तराधिकार हुनलाई संसारका सबै जाति-जातिहरूका बीचबाट अलग गर्नुभयो, जसरी हाम्रा पिता-पुर्खाहरूलाई, हे परमप्रभु परमेश्‍वर मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुहुँदा आफ्‍ना दास मोशाद्वारा घोषणा गर्नुभएको थियो।”
For thou didst separate them from among all the people of the earth, to be thine inheritance, as thou spakest by the hand of Moses thy servant, when thou broughtest our fathers out of Egypt, O Lord GOD.
54जब सोलोमनले परमप्रभुमा यी प्रार्थना र नम्र-निवेदन गरिसिद्ध्याए, तब तिनी परमप्रभुका वेदीको अगिबाट उठे, जहाँ तिनी स्‍वर्गतिर आफ्‍ना हात उठाएर घुँड़ा टेकेका थिए। 
And it was so, that when Solomon had made an end of praying all this prayer and supplication unto the LORD, he arose from before the altar of the LORD, from kneeling on his knees with his hands spread up to heaven.
55तिनी खड़ा भए र ठूलो सोरले यसो भन्‍दै इस्राएलका सबै समुदायलाई आशीर्वाद दिए:
And he stood, and blessed all the congregation of Israel with a loud voice, saying,
56“आफ्‍नो प्रजा इस्राएललाई आफूले प्रतिज्ञा गर्नुभएबमोजिम विश्राम दिनुहुने परमप्रभुलाई प्रशंसा होस्‌। आफ्‍ना दास मोशाद्वारा गर्नुभएका सबै असल प्रतिज्ञाहरूमध्‍ये एउटै पनि विफल भएको छैन। 
Blessed be the LORD, that hath given rest unto his people Israel, according to all that he promised: there hath not failed one word of all his good promise, which he promised by the hand of Moses his servant.
 57हाम्रा पुर्खाहरूका साथमा हुनुभएझैँ परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वर हामीसँग होऊन्‌। उहाँले हामीलाई कहिल्‍यै नछोडून्, न त त्‍यागून्‌।
The LORD our God be with us, as he was with our fathers: let him not leave us, nor forsake us:
 58उहाँले हाम्रा पिता-पुर्खाहरूलाई दिनुभएका आज्ञाहरू, आदेशहरू र विधिहरू पालन गर्दै उहाँका सबै मार्गहरूमा हिँड्‌नलाई उहाँले हाम्रा हृदय आफूतिर फर्काऊन्‌। 
That he may incline our hearts unto him, to walk in all his ways, and to keep his commandments, and his statutes, and his judgments, which he commanded our fathers.
59अनि मेरा यी वचनहरू जो मैले परमप्रभुको सामुन्‍ने प्रार्थना गरेको छु, रातदिन परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरकहाँ रहून्, कि दिन प्रतिदिनको खाँचोअनुसार आफ्‍नो दासको र आफ्‍नो प्रजा इस्राएलको कारण समर्थन गरिदेऊन्,
And let these my words, wherewith I have made supplication before the LORD, be nigh unto the LORD our God day and night, that he maintain the cause of his servant, and the cause of his people Israel at all times, as the matter shall require:
 60ताकि पृथ्‍वीका सबै मानिसहरूले जानून्‌ कि परमप्रभु नै परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ, र उहाँबाहेक अरू कोही पनि ईश्‍वर छैन।
That all the people of the earth may know that the LORD is God, and that there is none else.
 61तर आजको समयझैँ उहाँका उर्दीहरूद्वारा बाँच्‍न र उहाँका आज्ञाहरू पालन गर्नलाई तिमीहरूका हृदय परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरमा सम्‍पूर्ण रूपले सुम्‍पिनैपर्छ।”
Let your heart therefore be perfect with the LORD our God, to walk in his statutes, and to keep his commandments, as at this day.
 
मन्‍दिरको समर्पण
62तब राजा र तिनीसँग भएका सबै इस्राएलले परमप्रभुको सामुन्‍ने बलिदानहरू चढ़ाए।  
And the king, and all Israel with him, offered sacrifice before the LORD.
63सोलोमनले बाईस हजार गाईबस्‍तु र एक लाख बीस हजार भेड़ाबाख्राहरू परमप्रभुमा मेलबलिको निम्‍ति चढ़ाए। यसरी नै राजा र सबै इस्राएलीहरूले परमप्रभुको मन्‍दिरलाई समर्पण गरे।
And Solomon offered a sacrifice of peace offerings, which he offered unto the LORD, two and twenty thousand oxen, and an hundred and twenty thousand sheep. So the king and all the children of Israel dedicated the house of the LORD.
64त्‍यसै दिन राजाले परमप्रभुका मन्‍दिरको सामु चोकका बीचको भागलाई पनि अर्पण गरे, र तिनले त्‍यहाँ होमबलि, अन्‍नबलि र मेलबलिको बोसो चढ़ाए, किनभने होमबलि, अन्‍नबलि र मेलबलिको बोसो अटाउनलाई परमप्रभुको सामु भएको काँसाको वेदी साह्रै सानो थियो।
The same day did the king hallow the middle of the court that was before the house of the LORD: for there he offered burnt offerings, and meat offerings, and the fat of the peace offerings: because the brasen altar that was before the LORD was too little to receive the burnt offerings, and meat offerings, and the fat of the peace offerings.
65अनि सोलोमन र तिनीसँग भएका सबै इस्राएलले, लेबो-हमातदेखि मिश्रको खोलासम्‍मको पूरा देशबाट एक ठूलो समुदायले त्‍यसै बेला चाड़ मनाए। तिनीहरूले सात दिनसम्‍म र अझै सात दिन गरी जम्‍मा चौध दिनसम्‍म परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरको सामुन्‍ने चाड़ मान्‍दैरहे। 
And at that time Solomon held a feast, and all Israel with him, a great congregation, from the entering in of Hamath unto the river of Egypt, before the LORD our God, seven days and seven days, even fourteen days.
66त्‍यसको भोलिपल्‍ट तिनले मानिसहरूलाई बिदा दिए। तिनीहरूले राजालाई आशीर्वाद दिए, र परमप्रभुले आफ्‍ना दास दाऊद र आफ्‍नो प्रजा इस्राएलको निम्‍ति गर्नुभएका सबै असल कार्यको कारणले हृदय हर्षित र आनन्‍दित हुँदै तिनीहरू आ-आफ्‍नो घर लागे।
On the eighth day he sent the people away: and they blessed the king, and went unto their tents joyful and glad of heart for all the goodness that the LORD had done for David his servant, and for Israel his people.

 

 1 - KINGS - 9:1-28

१ राजाहरू 9

परमप्रभु सोलोमनकहाँ देखा पर्नुभएको
1जब सोलोमनले परमप्रभुको मन्‍दिर र राजमहलको निर्माण गरिसिद्ध्याए, र आफ्‍नो मनले इच्‍छा गरेका सबै पूरा गरी सिद्ध्याए,  2तब गिबोनमा तिनीकहाँ देखा पर्नुभएझैँ परमप्रभु तिनीकहाँ दोस्रो पल्‍ट देखा पर्नुभयो।  3परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो:
“तैंले मेरो सामुन्‍ने चढ़ाएको प्रार्थना र अर्ज-बिन्‍ती मैले सुनें। तैंले निर्माण गरेको यस मन्‍दिरलाई मैले पवित्र पारेको छु, र सदाको निम्‍ति मैले मेरो नाउँ त्‍यहाँ राखेको छु। मेरो नजर र मेरो हृदय त्‍यहाँ सधैँभरि रहनेछ।
4“तँचाहिँ हृदयको ईमानदारी र सोझोपनमा तेरो पिता दाऊदझैँ मेरो सामुन्‍ने हिँड़िस्‌ भने, र मैले आज्ञा गरेका सबै कुरा मान्‍दै मेरा विधिविधानहरू पालन गरिस्‌ भने, 5जसरी मैले तेरो पिता दाऊदसँग प्रतिज्ञा गरेर यसो भनें, ‘इस्राएलको सिंहासनमा बस्‍नलाई मानिसको कहिले पनि अभाव हुनेछैन,’ तेरो राजकीय सिंहासन इस्राएलमाथि सदासर्वदा स्‍थापित राख्‍नेछु। 
6“तर तँ अथवा तेरा छोराहरूले मलाई पछ्याउन छोड़ेर मैले तिमीहरूलाई दिएका मेरा आज्ञा र विधिहरू पालन गरेनौ, र गएर अरू देवताहरूको सेवा गर्न गयौ, र तिनीहरूलाई पुज्‍यौ भने, 7तब मैले तिनीहरूलाई दिएको देशबाट म इस्राएललाई बहिष्‍कार गर्नेछु, र मैले मेरो नाउँको निम्‍ति पवित्र गरेको यस मन्‍दिरलाई म त्‍याग्‍नेछु। तब इस्राएलचाहिँ सबै मानिसहरूका बीचमा एउटा निन्‍दा र गिल्‍लाको पात्र बनिनेछ। 8यद्यपि यो मन्‍दिर अहिले प्रभावशाली छ, त्‍यसबाट जाने सबै मानिस अवाक्‌ भएर गिल्‍ला गर्दै यसो भन्‍नेछन्, ‘परमप्रभुले किन यस देश र यस मन्‍दिरसित यस्‍तो काम गर्नुभयो?’  9मानिसहरूले यस्‍तो जवाफ दिनेछन्, ‘किनभने तिनीहरूले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई त्‍यागेका छन्, जसले तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुभएको थियो, र तिनीहरूले अरू देवताहरूको सेवा गर्दै र यिनीहरूलाई पुज्‍दै आलिङ्गन गरेका छन्‌। यसैकारणले हो कि परमप्रभुले यी सबै विपत्ति तिनीहरूमाथि ल्‍याउनुभयो’।”
सोलोमनका अरू कार्यहरू
10यी दुई भवनहरू, परमप्रभुको मन्‍दिर र राजमहल निर्माण गर्न सोलोमनलाई बीस वर्ष लाग्‍यो।  11सोलोमनले चाहेका सबै देवदारु र सल्‍लाका काठहरू र सुन हीरामले जुटाइदिएका थिए। यसैकारण सोलोमन राजाले हीरामलाई गालीलमा बीस वटा सहरहरू दिए। 12तर जब सोलोमनले उनलाई दिएका ती सहरहरू हेर्न हीराम टुरोसबाट गए, तब उनलाई यी मन परेन, 13र उनले सोधे, “हे मेरा भाइ, तपाईंले मलाई दिएका यी सहरहरू त कस्‍ता किसिमका रहेछन्‌?” अनि उनले ती सहरहरूलाई काबूल देश भन्‍ने नाउँ दिए। तिनीहरूको यो नाउँ अहिलेसम्‍म छ। 14हीरामले राजालाई चार टन सुन पठाएका थिए।
15सोलोमन राजाले परमप्रभुको मन्‍दिर, आफ्‍नो निजी महल, टेवा दिने गाराहरू, यरूशलेमको पर्खाल, हासोर, मगिद्दो र गेजेर बनाउनलाई बेगार काममा मजदूरहरू लगाएको विवरण यही हो।  16(गेजेरलाई मिश्रदेशका राजा फारोले चढ़ाइ गरेर कब्‍जा गरेका थिए। उनले त्‍यसलाई जलाएर भस्‍म गरे। त्‍यहाँका कनानी बासिन्‍दाहरूलाई उनले मारे, अनि त्‍यस सहरलाई आफ्‍नी छोरी सोलोमनकी पत्‍नीलाई विवाहको दाइजो दिए। 17अनि सोलोमनले गेजेरलाई पुनर्निर्माण गरे।) तिनले तल्‍लो बेथ-होरोन, 18बालात, र मरुभूमिमा आफ्‍नै देशभित्र भएको तदमोर, 19अनि आफ्‍ना सबै भण्‍डार राख्‍ने सहरहरूसमेत आफ्‍ना रथहरू र घोड़ाहरू राख्‍नका निम्‍ति नगरहरू पनि बनाए। यरूशलेममा, लेबनानमा र आफूले शासन गरेका सबै इलाकाहरूमा तिनले बनाउनलाई इच्‍छा गरेका सबै कामहरू पूरा गरे।
20बाँकी रहेका सबै एमोरीहरू, हित्तीहरू, परिज्‍जीहरू, हिव्‍वीहरू र यबूसीहरू (यी मानिसहरू इस्राएलीहरू थिएनन्‌।), 21अर्थात्‌ उनीहरूका सन्‍तानहरू, जो देशमा बाँकी रहेका थिए, जसलाई इस्राएलीहरूले बिलकुलै नाश गर्न सकेका थिएनन्‌— उनीहरूलाई नै सोलोमनले बेगार काममा लगाए, जस्‍तो उनीहरू आजको दिनसम्‍म छन्‌। 22तर सोलोमनले इस्राएलीहरू कसैलाई पनि कमारा-कमारी बनाएनन्‌। तिनीहरूचाहिँ तिनका सिपाहीहरू, सरकारी अधिकृतहरू, अधिकृतहरू, कप्‍तानहरू, अनि रथ र सारथिहरूका सेनापतिहरू थिए। 23तिनीहरू सोलोमनका कार्यहरूका मुख्‍य अधिकारीहरू पनि थिए। काम गर्ने मानिसहरूको रेखदेख गर्ने जम्‍मै पाँच सय पचास थिए।
24फारोकी छोरीलाई दाऊदको सहरबाट सोलोमनले तिनको निम्‍ति बनाएको तिनको निज राजमहलमा आएपछि सोलोमनले टेवा दिने गाराहरू बनाए।
25आफूले परमप्रभुको निम्‍ति बनाएको वेदीमा सोलोमनले वर्षमा तीन पल्‍ट परमप्रभुको सामु धूप बाल्‍दै होमबलि र मेलबलि चढ़ाउँथे। यसरी तिनले मन्‍दिरप्रति आफ्‍ना कर्तव्‍यहरू पूरा गरे। 
26राजा सोलोमनले लाल समुद्रको किनारमा भएको एदोमको एलातनेरको एस्‍योन-गेबेरमा जहाजहरू पनि बनाए। 27हीरामले आफ्‍ना मानिसहरू— समुद्रका विषयमा जान्‍ने नाविकहरू— सोलोमनका मानिसहरूसित काम गर्न जहाजको बेड़ामा पठाए। 28तिनीहरू जहाजबाट ओपीरमा गए, र त्‍यहाँबाट साढ़े चौध टन सुन ल्‍याएर सोलोमन राजालाई दिए।

............................................................................

The Lord Appears to Solomon

9 When Solomon had finished building the temple of the Lord and the royal palace, and had achieved all he had desired to do, 2 the Lord appeared to him a second time, as he had appeared to him at Gibeon. 3 The Lord said to him:

“I have heard the prayer and plea you have made before me; I have consecrated this temple, which you have built, by putting my Name there forever. My eyes and my heart will always be there.

4 “As for you, if you walk before me faithfully with integrity of heart and uprightness, as David your father did, and do all I command and observe my decrees and laws, 5 I will establish your royal throne over Israel forever, as I promised David your father when I said, ‘You shall never fail to have a successor on the throne of Israel.’

6 “But if you[a] or your descendants turn away from me and do not observe the commands and decrees I have given you[b] and go off to serve other gods and worship them, 7 then I will cut off Israel from the land I have given them and will reject this temple I have consecrated for my Name. Israel will then become a byword and an object of ridicule among all peoples. 8 This temple will become a heap of rubble. All[c] who pass by will be appalled and will scoff and say, ‘Why has the Lord done such a thing to this land and to this temple?’ 9 People will answer, ‘Because they have forsaken the Lord their God, who brought their ancestors out of Egypt, and have embraced other gods, worshiping and serving them—that is why the Lord brought all this disaster on them.’”

Solomon’s Other Activities

10 At the end of twenty years, during which Solomon built these two buildings—the temple of the Lord and the royal palace— 11 King Solomon gave twenty towns in Galilee to Hiram king of Tyre, because Hiram had supplied him with all the cedar and juniper and gold he wanted. 12 But when Hiram went from Tyre to see the towns that Solomon had given him, he was not pleased with them. 13 “What kind of towns are these you have given me, my brother?” he asked. And he called them the Land of Kabul,[d] a name they have to this day. 14 Now Hiram had sent to the king 120 talents[e] of gold.

15 Here is the account of the forced labor King Solomon conscripted to build the Lord’s temple, his own palace, the terraces,[f] the wall of Jerusalem, and Hazor, Megiddo and Gezer. 16 (Pharaoh king of Egypt had attacked and captured Gezer. He had set it on fire. He killed its Canaanite inhabitants and then gave it as a wedding gift to his daughter, Solomon’s wife. 17 And Solomon rebuilt Gezer.) He built up Lower Beth Horon, 18 Baalath, and Tadmor[g] in the desert, within his land, 19 as well as all his store cities and the towns for his chariots and for his horses[h]—whatever he desired to build in Jerusalem, in Lebanon and throughout all the territory he ruled.

20 There were still people left from the Amorites, Hittites, Perizzites, Hivites and Jebusites (these peoples were not Israelites). 21 Solomon conscripted the descendants of all these peoples remaining in the land—whom the Israelites could not exterminate[i]—to serve as slave labor, as it is to this day. 22 But Solomon did not make slaves of any of the Israelites; they were his fighting men, his government officials, his officers, his captains, and the commanders of his chariots and charioteers. 23 They were also the chief officials in charge of Solomon’s projects—550 officials supervising those who did the work.

24 After Pharaoh’s daughter had come up from the City of David to the palace Solomon had built for her, he constructed the terraces.

25 Three times a year Solomon sacrificed burnt offerings and fellowship offerings on the altar he had built for the Lord, burning incense before the Lord along with them, and so fulfilled the temple obligations.

26 King Solomon also built ships at Ezion Geber, which is near Elath in Edom, on the shore of the Red Sea.[j] 27 And Hiram sent his men—sailors who knew the sea—to serve in the fleet with Solomon’s men. 28 They sailed to Ophir and brought back 420 talents[k] of gold, which they delivered to King Solomon.

...........................................................................

१ राजाहरू 9

परमप्रभु सोलोमनकहाँ देखा पर्नुभएको
1जब सोलोमनले परमप्रभुको मन्‍दिर र राजमहलको निर्माण गरिसिद्ध्याए, र आफ्‍नो मनले इच्‍छा गरेका सबै पूरा गरी सिद्ध्याए,  
And it came to pass, when Solomon had finished the building of the house of the LORD, and the king's house, and all Solomon's desire which he was pleased to do,
2तब गिबोनमा तिनीकहाँ देखा पर्नुभएझैँ परमप्रभु तिनीकहाँ दोस्रो पल्‍ट देखा पर्नुभयो। 
That the LORD appeared to Solomon the second time, as he had appeared unto him at Gibeon.
 3परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो:
“तैंले मेरो सामुन्‍ने चढ़ाएको प्रार्थना र अर्ज-बिन्‍ती मैले सुनें। तैंले निर्माण गरेको यस मन्‍दिरलाई मैले पवित्र पारेको छु, र सदाको निम्‍ति मैले मेरो नाउँ त्‍यहाँ राखेको छु। मेरो नजर र मेरो हृदय त्‍यहाँ सधैँभरि रहनेछ।
And the LORD said unto him, I have heard thy prayer and thy supplication, that thou hast made before me: I have hallowed this house, which thou hast built, to put my name there for ever; and mine eyes and mine heart shall be there perpetually.
4“तँचाहिँ हृदयको ईमानदारी र सोझोपनमा तेरो पिता दाऊदझैँ मेरो सामुन्‍ने हिँड़िस्‌ भने, र मैले आज्ञा गरेका सबै कुरा मान्‍दै मेरा विधिविधानहरू पालन गरिस्‌ भने,
And if thou wilt walk before me, as David thy father walked, in integrity of heart, and in uprightness, to do according to all that I have commanded thee, and wilt keep my statutes and my judgments:
 5जसरी मैले तेरो पिता दाऊदसँग प्रतिज्ञा गरेर यसो भनें, ‘इस्राएलको सिंहासनमा बस्‍नलाई मानिसको कहिले पनि अभाव हुनेछैन,’ तेरो राजकीय सिंहासन इस्राएलमाथि सदासर्वदा स्‍थापित राख्‍नेछु। 
Then I will establish the throne of thy kingdom upon Israel for ever, as I promised to David thy father, saying, There shall not fail thee a man upon the throne of Israel.
6“तर तँ अथवा तेरा छोराहरूले मलाई पछ्याउन छोड़ेर मैले तिमीहरूलाई दिएका मेरा आज्ञा र विधिहरू पालन गरेनौ, र गएर अरू देवताहरूको सेवा गर्न गयौ, र तिनीहरूलाई पुज्‍यौ भने,
But if ye shall at all turn from following me, ye or your children, and will not keep my commandments and my statutes which I have set before you, but go and serve other gods, and worship them:
 7तब मैले तिनीहरूलाई दिएको देशबाट म इस्राएललाई बहिष्‍कार गर्नेछु, र मैले मेरो नाउँको निम्‍ति पवित्र गरेको यस मन्‍दिरलाई म त्‍याग्‍नेछु। तब इस्राएलचाहिँ सबै मानिसहरूका बीचमा एउटा निन्‍दा र गिल्‍लाको पात्र बनिनेछ। 
Then will I cut off Israel out of the land which I have given them; and this house, which I have hallowed for my name, will I cast out of my sight; and Israel shall be a proverb and a byword among all people:
8यद्यपि यो मन्‍दिर अहिले प्रभावशाली छ, त्‍यसबाट जाने सबै मानिस अवाक्‌ भएर गिल्‍ला गर्दै यसो भन्‍नेछन्, ‘परमप्रभुले किन यस देश र यस मन्‍दिरसित यस्‍तो काम गर्नुभयो?’ 
And at this house, which is high, every one that passeth by it shall be astonished, and shall hiss; and they shall say, Why hath the LORD done thus unto this land, and to this house?
 9मानिसहरूले यस्‍तो जवाफ दिनेछन्, ‘किनभने तिनीहरूले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई त्‍यागेका छन्, जसले तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुभएको थियो, र तिनीहरूले अरू देवताहरूको सेवा गर्दै र यिनीहरूलाई पुज्‍दै आलिङ्गन गरेका छन्‌। यसैकारणले हो कि परमप्रभुले यी सबै विपत्ति तिनीहरूमाथि ल्‍याउनुभयो’।”
And they shall answer, Because they forsook the LORD their God, who brought forth their fathers out of the land of Egypt, and have taken hold upon other gods, and have worshipped them, and served them: therefore hath the LORD brought upon them all this evil.
 
सोलोमनका अरू कार्यहरू
10यी दुई भवनहरू, परमप्रभुको मन्‍दिर र राजमहल निर्माण गर्न सोलोमनलाई बीस वर्ष लाग्‍यो।
And it came to pass at the end of twenty years, when Solomon had built the two houses, the house of the LORD, and the king's house,
  11सोलोमनले चाहेका सबै देवदारु र सल्‍लाका काठहरू र सुन हीरामले जुटाइदिएका थिए। यसैकारण सोलोमन राजाले हीरामलाई गालीलमा बीस वटा सहरहरू दिए। 
(Now Hiram the king of Tyre had furnished Solomon with cedar trees and fir trees, and with gold, according to all his desire,) that then king Solomon gave Hiram twenty cities in the land of Galilee.
12तर जब सोलोमनले उनलाई दिएका ती सहरहरू हेर्न हीराम टुरोसबाट गए, तब उनलाई यी मन परेन, 
And Hiram came out from Tyre to see the cities which Solomon had given him; and they pleased him not.
13र उनले सोधे, “हे मेरा भाइ, तपाईंले मलाई दिएका यी सहरहरू त कस्‍ता किसिमका रहेछन्‌?” अनि उनले ती सहरहरूलाई काबूल देश भन्‍ने नाउँ दिए। तिनीहरूको यो नाउँ अहिलेसम्‍म छ। 
And he said, What cities are these which thou hast given me, my brother? And he called them the land of Cabul unto this day.
14हीरामले राजालाई चार टन सुन पठाएका थिए।
And Hiram sent to the king sixscore talents of gold.
15सोलोमन राजाले परमप्रभुको मन्‍दिर, आफ्‍नो निजी महल, टेवा दिने गाराहरू, यरूशलेमको पर्खाल, हासोर, मगिद्दो र गेजेर बनाउनलाई बेगार काममा मजदूरहरू लगाएको विवरण यही हो। 
And this is the reason of the levy which king Solomon raised; for to build the house of the LORD, and his own house, and Millo, and the wall of Jerusalem, and Hazor, and Megiddo, and Gezer.
 16(गेजेरलाई मिश्रदेशका राजा फारोले चढ़ाइ गरेर कब्‍जा गरेका थिए। उनले त्‍यसलाई जलाएर भस्‍म गरे। त्‍यहाँका कनानी बासिन्‍दाहरूलाई उनले मारे, अनि त्‍यस सहरलाई आफ्‍नी छोरी सोलोमनकी पत्‍नीलाई विवाहको दाइजो दिए। 
For Pharaoh king of Egypt had gone up, and taken Gezer, and burnt it with fire, and slain the Canaanites that dwelt in the city, and given it for a present unto his daughter, Solomon's wife.
17अनि सोलोमनले गेजेरलाई पुनर्निर्माण गरे।) तिनले तल्‍लो बेथ-होरोन, 
And Solomon built Gezer, and Beth-horon the nether,
18बालात, र मरुभूमिमा आफ्‍नै देशभित्र भएको तदमोर, 
And Baalath, and Tadmor in the wilderness, in the land,
19अनि आफ्‍ना सबै भण्‍डार राख्‍ने सहरहरूसमेत आफ्‍ना रथहरू र घोड़ाहरू राख्‍नका निम्‍ति नगरहरू पनि बनाए। यरूशलेममा, लेबनानमा र आफूले शासन गरेका सबै इलाकाहरूमा तिनले बनाउनलाई इच्‍छा गरेका सबै कामहरू पूरा गरे।
And all the cities of store that Solomon had, and cities for his chariots, and cities for his horsemen, and that which Solomon desired to build in Jerusalem, and in Lebanon, and in all the land of his dominion.
20बाँकी रहेका सबै एमोरीहरू, हित्तीहरू, परिज्‍जीहरू, हिव्‍वीहरू र यबूसीहरू (यी मानिसहरू इस्राएलीहरू थिएनन्‌।), 
And all the people that were left of the Amorites, Hittites, Perizzites, Hivites, and Jebusites, which were not of the children of Israel,
21अर्थात्‌ उनीहरूका सन्‍तानहरू, जो देशमा बाँकी रहेका थिए, जसलाई इस्राएलीहरूले बिलकुलै नाश गर्न सकेका थिएनन्‌— उनीहरूलाई नै सोलोमनले बेगार काममा लगाए, जस्‍तो उनीहरू आजको दिनसम्‍म छन्‌। 
Their children that were left after them in the land, whom the children of Israel also were not able utterly to destroy, upon those did Solomon levy a tribute of bondservice unto this day.
22तर सोलोमनले इस्राएलीहरू कसैलाई पनि कमारा-कमारी बनाएनन्‌। तिनीहरूचाहिँ तिनका सिपाहीहरू, सरकारी अधिकृतहरू, अधिकृतहरू, कप्‍तानहरू, अनि रथ र सारथिहरूका सेनापतिहरू थिए। 
But of the children of Israel did Solomon make no bondmen: but they were men of war, and his servants, and his princes, and his captains, and rulers of his chariots, and his horsemen.
23तिनीहरू सोलोमनका कार्यहरूका मुख्‍य अधिकारीहरू पनि थिए। काम गर्ने मानिसहरूको रेखदेख गर्ने जम्‍मै पाँच सय पचास थिए।
These were the chief of the officers that were over Solomon's work, five hundred and fifty, which bare rule over the people that wrought in the work.
24फारोकी छोरीलाई दाऊदको सहरबाट सोलोमनले तिनको निम्‍ति बनाएको तिनको निज राजमहलमा आएपछि सोलोमनले टेवा दिने गाराहरू बनाए।
But Pharaoh's daughter came up out of the city of David unto her house which Solomon had built for her: then did he build Millo.
25आफूले परमप्रभुको निम्‍ति बनाएको वेदीमा सोलोमनले वर्षमा तीन पल्‍ट परमप्रभुको सामु धूप बाल्‍दै होमबलि र मेलबलि चढ़ाउँथे। यसरी तिनले मन्‍दिरप्रति आफ्‍ना कर्तव्‍यहरू पूरा गरे। 
And three times in a year did Solomon offer burnt offerings and peace offerings upon the altar which he built unto the LORD, and he burnt incense upon the altar that was before the LORD. So he finished the house.
26राजा सोलोमनले लाल समुद्रको किनारमा भएको एदोमको एलातनेरको एस्‍योन-गेबेरमा जहाजहरू पनि बनाए।
And king Solomon made a navy of ships in Ezion-geber, which is beside Eloth, on the shore of the Red sea, in the land of Edom.
 27हीरामले आफ्‍ना मानिसहरू— समुद्रका विषयमा जान्‍ने नाविकहरू— सोलोमनका मानिसहरूसित काम गर्न जहाजको बेड़ामा पठाए। 
And Hiram sent in the navy his servants, shipmen that had knowledge of the sea, with the servants of Solomon.
28तिनीहरू जहाजबाट ओपीरमा गए, र त्‍यहाँबाट साढ़े चौध टन सुन ल्‍याएर सोलोमन राजालाई दिए।
And they came to Ophir, and fetched from thence gold, four hundred and twenty talents, and brought it to king Solomon.

 

 1 - KINGS - 10:1-29

१ राजाहरू 10

शेबाकी रानी सोलोमनलाई भेट्‍न आएकी
1जब शेबाकी रानीले सोलोमनको कीर्ति र परमप्रभुका नाउँप्रतिको तिनको सम्‍बन्‍धबारे सुनिन्, गाह्रो-गाह्रो प्रश्‍नहरू लिएर सोलोमनको जाँच गर्नलाई तिनी आइन्‌।   2तिनी एक साह्रै ठूलो लावालश्‍करसाथ यरूशलेममा आइन्‌— मसलाहरू, धेरै सुन र बहुमूल्‍य रत्‍नहरू लदाएर बोकेका ऊँटहरूका साथमा— तिनी सोलोमनकहाँ आइन्, र आफ्‍नो मनमा भएका सबै कुराहरूका विषयमा सोलोमनसित कुरा गरिन्‌। 3सोलोमनले तिनका सबै प्रश्‍नहरूका जवाफ दिए। ती व्‍याख्‍या गर्न राजालाई केही पनि गाह्रो भएन। 4जब शेबाकी रानीले सोलोमनको सबै बुद्धि, तिनले निर्माण गरेको राजमहल 5तिनको टेबिलको भोजन, तिनका वरिपरि बस्‍ने अधिकारीहरू, आफ्‍ना उर्दीपोशाक लाएर सेवा-टहल गर्ने नोकर-चाकरहरू, तिनलाई मद्य पियाउनेहरू र परमप्रभुको मन्‍दिरमा तिनले चढ़ाउने गरेका होमबलिहरू देखिन्, तब तिनी अवाक्‌ भइन्‌।
6तिनले राजालाई भनिन्, “तपाईंका उपलब्‍धिहरू र बुद्धिको बारेमा मैले मेरो देशमा सुनेको कुरा साँचो रहेछ। 7तर आएर आफ्‍नै आँखाले नदेखुञ्‍जेल मैले पत्‍याएकी थिइनँ। साँच्‍चै, यो त मलाई आधा पनि सुनाएको रहेनछ। तपाईंको बुद्धि र धन-सम्‍पत्ति मैले सुनेको कुराभन्‍दा त धेरै ज्‍यादा रहेछन्‌। 8तपाईंका मानिसहरू कति खुशी होलान्‌! तपाईंको सामुन्‍ने निरन्‍तर उभिने र तपाईंको बुद्धि सुन्‍न पाउने यी तपाईंका अधिकारीहरू कति सुखी होलान्‌! 9तपाईंसित प्रसन्‍न भएर इस्राएलको सिंहासनमा तपाईंलाई विराजमान गराउनुहुने परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरलाई प्रशंसा होस्‌। इस्राएलको निम्‍ति उहाँको अनन्‍त प्रेम भएको हुनाले न्‍याय र धार्मिकता कायम राख्‍नलाई उहाँले तपाईंलाई राजा तुल्‍याउनुभएको छ।”
10त्‍यसपछि तिनले राजालाई चार टन सुन, प्रशस्‍त मात्रामा मसला र बहुमूल्‍य रत्‍नहरू दिइन्‌। शेबाकी रानीले सोलोमन राजालाई दिएको जत्तिकै धेरै मसला फेरि कहिल्‍यै ल्‍याइएन।
11हीरामका जहाजहरूले ओपीरबाट सुन ल्‍याउँथे। त्‍यहाँबाट तिनीहरूले चन्‍दनको काठ र बहुमूल्‍य पत्‍थरहरू जहाजमा पनि ल्‍याउँथे। 12राजाले यी चन्‍दनका काठहरूबाट परमप्रभुको मन्‍दिर र तिनका राजमहलको निम्‍ति अड़्याउने खम्‍बाहरू बनाए, अनि गाउनेहरूका निम्‍ति वीणा र सारङ्गी यी नै काठका पनि बनाए। यति धेरै चन्‍दनको काठ कहिल्‍यै पैठारी गरिएका थिएनन्, र त्‍यस बेलादेखि यसो देखिएको पनि छैन।
13सोलोमन राजाले शेबाकी रानीलाई राजाले आफ्‍नो राजकीय उदारताले दिएका सबै कुराहरूबाहेक तिनले इच्‍छा गरेर मागेका सबै कुरा दिए। त्‍यसपछि तिनी लावालश्‍करसाथ आफ्‍नो देशमा फर्किन्‌।
सोलोमनको गौरव
14सोलोमनकहाँ वर्षेनी आउने गरेको सुनको तौल तेईस टन थियो।  15त्‍यसबाहेक पैकारीहरू र व्‍यवसायीहरू र अरब देशका सबै राजाहरू र प्रादेशिक राज्‍यपालहरूबाट महसूलहरू आउँथे।
16सोलोमन राजाले पिटेको सुनका दुई सय ठूला-ठूला ढालहरू बनाए। हरेक ढाल बनाउन साढ़े तीन किलोग्राम सुन लागेको थियो। 17तिनले पिटेको सुनका तीन सय ससाना ढालहरू पनि बनाए। प्रत्‍येक ढालमा करीब डेढ़ किलोग्राम सुन थियो। राजाले लेबनानको वन भनिने राजमहलमा ती राखे।
18तब राजाले हस्‍ती-हाड़को एउटा ठूलो सिंहासन पनि बनाए, र त्‍यसलाई कञ्‍चन सुनले मोहोरे। 19सिंहासनमा उक्‍लने छ वटा खुट्‌किला थिए। त्‍यसको पछिल्‍तिर गोलाकार टुप्‍पो थियो। बस्‍ने आसनका दुवैपट्टि हात अड़्याउने बाहु थिए। छेउ-छेउमा खड़ा भएको एक-एक वटा सिंह थियो। 20छ वटै खुट्‌किलाको एकएकपट्टि एउटा-एउटा सिंह उभिरहेको थियो। कुनै पनि राज्‍यको निम्‍ति यस्‍तो किसिमको सिंहासन कहिल्‍यै बनाइएको थिएन। 21सोलोमनका पिउने सबै कचौराहरू सुनका थिए, र लेबनानको वन भनिने राजमहलमा भएका सबै सामानहरू कञ्‍चन सुनका थिए। चाँदीको केही बनाइएको थिएन, किनभने सोलोमनको समयमा चाँदीको मूल्‍य थोरै थियो। 22हीरामका जहाजसाथै समुद्रमा सोलोमन राजाका व्‍यापारी जहाजहरूका एक बेड़ा थियो। तीन-तीन वर्षमा यी व्‍यापारीहरूले सुन, चाँदी, हस्‍ती-हाड़, ढेढुहरू र बाँदरहरू लिएर आउँथे।
23सोलोमन राजा धन-सम्‍पत्ति र बुद्धिमा पृथ्‍वीका अरू सबै राजाहरूभन्‍दा श्रेष्‍ठ थिए। 24परमेश्‍वरले तिनको हृदयमा हालिदिनुभएको बुद्धि सुन्‍नलाई सारा संसारका मानिसहरू सोलोमनकहाँ दर्शन गर्न आउने गर्थे। 25त्‍यसरी आउने हरेकले प्रतिवर्ष आफ्‍नो कोसेली, चाँदी, सुनका चीजहरू, लुगाहरू, हातहतियारहरू, मसलाहरू, घोड़ा र खच्‍चरहरू ल्‍याउँथे।
26सोलोमनले रथहरू र घोड़ाहरू जम्‍मा गरे। तिनका चौध सय रथहरू र बाह्र हजार घोड़ाहरू थिए, जो तिनले रथहरू राख्‍ने सहरहरूमा र आफूसित यरूशलेममा पनि राखे।  27राजाले यरूशलेममा चाँदी ढुङ्गैसरह र देवदारुचाहिँ पहाड़का जङ्गली अञ्‍जीरका बोटहरूसरह धेरै तुल्‍याए। 28सोलोमनका घोड़ाहरू मिश्रदेश र क्‍यूएबाट पैठारी गरिएका हुन्‍थे। राजाका व्‍यापारीहरूले ती क्‍यूएबाट किनेर ल्‍याउँथे।  29तिनीहरूले मिश्रदेशबाट चाँदीका छ सय सिक्‍का दामको एउटा रथ र चाँदीको डेढ़ सय सिक्‍का दामको एउटा घोड़ा पैठारी गर्थे। तिनीहरूले हित्तीहरूका र अरामीहरूका सबै राजाहरूकहाँ ती निकासी गर्थे।

...................................................................

The Queen of Sheba Visits Solomon

10 When the queen of Sheba heard about the fame of Solomon and his relationship to the Lord, she came to test Solomon with hard questions. 2 Arriving at Jerusalem with a very great caravan—with camels carrying spices, large quantities of gold, and precious stones—she came to Solomon and talked with him about all that she had on her mind. 3 Solomon answered all her questions; nothing was too hard for the king to explain to her. 4 When the queen of Sheba saw all the wisdom of Solomon and the palace he had built, 5 the food on his table, the seating of his officials, the attending servants in their robes, his cupbearers, and the burnt offerings he made at[a] the temple of the Lord, she was overwhelmed.

6 She said to the king, “The report I heard in my own country about your achievements and your wisdom is true. 7 But I did not believe these things until I came and saw with my own eyes. Indeed, not even half was told me; in wisdom and wealth you have far exceeded the report I heard. 8 How happy your people must be! How happy your officials, who continually stand before you and hear your wisdom! 9 Praise be to the Lord your God, who has delighted in you and placed you on the throne of Israel. Because of the Lord’s eternal love for Israel, he has made you king to maintain justice and righteousness.”

10 And she gave the king 120 talents[b] of gold, large quantities of spices, and precious stones. Never again were so many spices brought in as those the queen of Sheba gave to King Solomon.

11 (Hiram’s ships brought gold from Ophir; and from there they brought great cargoes of almugwood[c] and precious stones. 12 The king used the almugwood to make supports[d] for the temple of the Lord and for the royal palace, and to make harps and lyres for the musicians. So much almugwood has never been imported or seen since that day.)

13 King Solomon gave the queen of Sheba all she desired and asked for, besides what he had given her out of his royal bounty. Then she left and returned with her retinue to her own country.

Solomon’s Splendor

14 The weight of the gold that Solomon received yearly was 666 talents,[e] 15 not including the revenues from merchants and traders and from all the Arabian kings and the governors of the territories.

16 King Solomon made two hundred large shields of hammered gold; six hundred shekels[f] of gold went into each shield. 17 He also made three hundred small shields of hammered gold, with three minas[g] of gold in each shield. The king put them in the Palace of the Forest of Lebanon.

18 Then the king made a great throne covered with ivory and overlaid with fine gold. 19 The throne had six steps, and its back had a rounded top. On both sides of the seat were armrests, with a lion standing beside each of them. 20 Twelve lions stood on the six steps, one at either end of each step. Nothing like it had ever been made for any other kingdom. 21 All King Solomon’s goblets were gold, and all the household articles in the Palace of the Forest of Lebanon were pure gold. Nothing was made of silver, because silver was considered of little value in Solomon’s days. 22 The king had a fleet of trading ships[h] at sea along with the ships of Hiram. Once every three years it returned, carrying gold, silver and ivory, and apes and baboons.

23 King Solomon was greater in riches and wisdom than all the other kings of the earth. 24 The whole world sought audience with Solomon to hear the wisdom God had put in his heart. 25 Year after year, everyone who came brought a gift—articles of silver and gold, robes, weapons and spices, and horses and mules.

26 Solomon accumulated chariots and horses; he had fourteen hundred chariots and twelve thousand horses,[i] which he kept in the chariot cities and also with him in Jerusalem. 27 The king made silver as common in Jerusalem as stones, and cedar as plentiful as sycamore-fig trees in the foothills. 28 Solomon’s horses were imported from Egypt and from Kue[j]—the royal merchants purchased them from Kue at the current price. 29 They imported a chariot from Egypt for six hundred shekels of silver, and a horse for a hundred and fifty.[k] They also exported them to all the kings of the Hittites and of the Arameans.

................................................................................

१ राजाहरू 10

शेबाकी रानी सोलोमनलाई भेट्‍न आएकी
1जब शेबाकी रानीले सोलोमनको कीर्ति र परमप्रभुका नाउँप्रतिको तिनको सम्‍बन्‍धबारे सुनिन्, गाह्रो-गाह्रो प्रश्‍नहरू लिएर सोलोमनको जाँच गर्नलाई तिनी आइन्‌। 
And when the queen of Sheba heard of the fame of Solomon concerning the name of the LORD, she came to prove him with hard questions.
  2तिनी एक साह्रै ठूलो लावालश्‍करसाथ यरूशलेममा आइन्‌— मसलाहरू, धेरै सुन र बहुमूल्‍य रत्‍नहरू लदाएर बोकेका ऊँटहरूका साथमा— तिनी सोलोमनकहाँ आइन्, र आफ्‍नो मनमा भएका सबै कुराहरूका विषयमा सोलोमनसित कुरा गरिन्‌। 
And she came to Jerusalem with a very great train, with camels that bare spices, and very much gold, and precious stones: and when she was come to Solomon, she communed with him of all that was in her heart.
3सोलोमनले तिनका सबै प्रश्‍नहरूका जवाफ दिए। ती व्‍याख्‍या गर्न राजालाई केही पनि गाह्रो भएन। 
And Solomon told her all her questions: there was not any thing hid from the king, which he told her not.
4जब शेबाकी रानीले सोलोमनको सबै बुद्धि, तिनले निर्माण गरेको राजमहल 
And when the queen of Sheba had seen all Solomon's wisdom, and the house that he had built,
5तिनको टेबिलको भोजन, तिनका वरिपरि बस्‍ने अधिकारीहरू, आफ्‍ना उर्दीपोशाक लाएर सेवा-टहल गर्ने नोकर-चाकरहरू, तिनलाई मद्य पियाउनेहरू र परमप्रभुको मन्‍दिरमा तिनले चढ़ाउने गरेका होमबलिहरू देखिन्, तब तिनी अवाक्‌ भइन्‌।
And the meat of his table, and the sitting of his servants, and the attendance of his ministers, and their apparel, and his cupbearers, and his ascent by which he went up unto the house of the LORD; there was no more spirit in her.
6तिनले राजालाई भनिन्, “तपाईंका उपलब्‍धिहरू र बुद्धिको बारेमा मैले मेरो देशमा सुनेको कुरा साँचो रहेछ। 
And she said to the king, It was a true report that I heard in mine own land of thy acts and of thy wisdom.
7तर आएर आफ्‍नै आँखाले नदेखुञ्‍जेल मैले पत्‍याएकी थिइनँ। साँच्‍चै, यो त मलाई आधा पनि सुनाएको रहेनछ। तपाईंको बुद्धि र धन-सम्‍पत्ति मैले सुनेको कुराभन्‍दा त धेरै ज्‍यादा रहेछन्‌।
Howbeit I believed not the words, until I came, and mine eyes had seen it: and, behold, the half was not told me: thy wisdom and prosperity exceedeth the fame which I heard.
 8तपाईंका मानिसहरू कति खुशी होलान्‌! तपाईंको सामुन्‍ने निरन्‍तर उभिने र तपाईंको बुद्धि सुन्‍न पाउने यी तपाईंका अधिकारीहरू कति सुखी होलान्‌! 
Happy are thy men, happy are these thy servants, which stand continually before thee, and that hear thy wisdom.
9तपाईंसित प्रसन्‍न भएर इस्राएलको सिंहासनमा तपाईंलाई विराजमान गराउनुहुने परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरलाई प्रशंसा होस्‌। इस्राएलको निम्‍ति उहाँको अनन्‍त प्रेम भएको हुनाले न्‍याय र धार्मिकता कायम राख्‍नलाई उहाँले तपाईंलाई राजा तुल्‍याउनुभएको छ।”
Blessed be the LORD thy God, which delighted in thee, to set thee on the throne of Israel: because the LORD loved Israel for ever, therefore made he thee king, to do judgment and justice.
10त्‍यसपछि तिनले राजालाई चार टन सुन, प्रशस्‍त मात्रामा मसला र बहुमूल्‍य रत्‍नहरू दिइन्‌। शेबाकी रानीले सोलोमन राजालाई दिएको जत्तिकै धेरै मसला फेरि कहिल्‍यै ल्‍याइएन।
And she gave the king an hundred and twenty talents of gold, and of spices very great store, and precious stones: there came no more such abundance of spices as these which the queen of Sheba gave to king Solomon.
11हीरामका जहाजहरूले ओपीरबाट सुन ल्‍याउँथे। त्‍यहाँबाट तिनीहरूले चन्‍दनको काठ र बहुमूल्‍य पत्‍थरहरू जहाजमा पनि ल्‍याउँथे।
And the navy also of Hiram, that brought gold from Ophir, brought in from Ophir great plenty of almug trees, and precious stones.
 12राजाले यी चन्‍दनका काठहरूबाट परमप्रभुको मन्‍दिर र तिनका राजमहलको निम्‍ति अड़्याउने खम्‍बाहरू बनाए, अनि गाउनेहरूका निम्‍ति वीणा र सारङ्गी यी नै काठका पनि बनाए। यति धेरै चन्‍दनको काठ कहिल्‍यै पैठारी गरिएका थिएनन्, र त्‍यस बेलादेखि यसो देखिएको पनि छैन।
And the king made of the almug trees pillars for the house of the LORD, and for the king's house, harps also and psalteries for singers: there came no such almug trees, nor were seen unto this day.
13सोलोमन राजाले शेबाकी रानीलाई राजाले आफ्‍नो राजकीय उदारताले दिएका सबै कुराहरूबाहेक तिनले इच्‍छा गरेर मागेका सबै कुरा दिए। त्‍यसपछि तिनी लावालश्‍करसाथ आफ्‍नो देशमा फर्किन्‌।
And king Solomon gave unto the queen of Sheba all her desire, whatsoever she asked, beside that which Solomon gave her of his royal bounty. So she turned and went to her own country, she and her servants.
 
सोलोमनको गौरव
14सोलोमनकहाँ वर्षेनी आउने गरेको सुनको तौल तेईस टन थियो। 
Now the weight of gold that came to Solomon in one year was six hundred threescore and six talents of gold,
 15त्‍यसबाहेक पैकारीहरू र व्‍यवसायीहरू र अरब देशका सबै राजाहरू र प्रादेशिक राज्‍यपालहरूबाट महसूलहरू आउँथे।
Beside that he had of the merchantmen, and of the traffick of the spice merchants, and of all the kings of Arabia, and of the governors of the country.
16सोलोमन राजाले पिटेको सुनका दुई सय ठूला-ठूला ढालहरू बनाए। हरेक ढाल बनाउन साढ़े तीन किलोग्राम सुन लागेको थियो। 
And king Solomon made two hundred targets of beaten gold: six hundred shekels of gold went to one target.
17तिनले पिटेको सुनका तीन सय ससाना ढालहरू पनि बनाए। प्रत्‍येक ढालमा करीब डेढ़ किलोग्राम सुन थियो। राजाले लेबनानको वन भनिने राजमहलमा ती राखे।
And he made three hundred shields of beaten gold; three pound of gold went to one shield: and the king put them in the house of the forest of Lebanon.
18तब राजाले हस्‍ती-हाड़को एउटा ठूलो सिंहासन पनि बनाए, र त्‍यसलाई कञ्‍चन सुनले मोहोरे। 
Moreover the king made a great throne of ivory, and overlaid it with the best gold.
19सिंहासनमा उक्‍लने छ वटा खुट्‌किला थिए। त्‍यसको पछिल्‍तिर गोलाकार टुप्‍पो थियो। बस्‍ने आसनका दुवैपट्टि हात अड़्याउने बाहु थिए। छेउ-छेउमा खड़ा भएको एक-एक वटा सिंह थियो। 
The throne had six steps, and the top of the throne was round behind: and there were stays on either side on the place of the seat, and two lions stood beside the stays.
20छ वटै खुट्‌किलाको एकएकपट्टि एउटा-एउटा सिंह उभिरहेको थियो। कुनै पनि राज्‍यको निम्‍ति यस्‍तो किसिमको सिंहासन कहिल्‍यै बनाइएको थिएन। 
And twelve lions stood there on the one side and on the other upon the six steps: there was not the like made in any kingdom.
21सोलोमनका पिउने सबै कचौराहरू सुनका थिए, र लेबनानको वन भनिने राजमहलमा भएका सबै सामानहरू कञ्‍चन सुनका थिए। चाँदीको केही बनाइएको थिएन, किनभने सोलोमनको समयमा चाँदीको मूल्‍य थोरै थियो। 
And all king Solomon's drinking vessels were of gold, and all the vessels of the house of the forest of Lebanon were of pure gold; none were of silver: it was nothing accounted of in the days of Solomon.
22हीरामका जहाजसाथै समुद्रमा सोलोमन राजाका व्‍यापारी जहाजहरूका एक बेड़ा थियो। तीन-तीन वर्षमा यी व्‍यापारीहरूले सुन, चाँदी, हस्‍ती-हाड़, ढेढुहरू र बाँदरहरू लिएर आउँथे।
For the king had at sea a navy of Tharshish with the navy of Hiram: once in three years came the navy of Tharshish, bringing gold, and silver, ivory, and apes, and peacocks.
23सोलोमन राजा धन-सम्‍पत्ति र बुद्धिमा पृथ्‍वीका अरू सबै राजाहरूभन्‍दा श्रेष्‍ठ थिए। 
So king Solomon exceeded all the kings of the earth for riches and for wisdom.
24परमेश्‍वरले तिनको हृदयमा हालिदिनुभएको बुद्धि सुन्‍नलाई सारा संसारका मानिसहरू सोलोमनकहाँ दर्शन गर्न आउने गर्थे। 
And all the earth sought to Solomon, to hear his wisdom, which God had put in his heart.
25त्‍यसरी आउने हरेकले प्रतिवर्ष आफ्‍नो कोसेली, चाँदी, सुनका चीजहरू, लुगाहरू, हातहतियारहरू, मसलाहरू, घोड़ा र खच्‍चरहरू ल्‍याउँथे।
And they brought every man his present, vessels of silver, and vessels of gold, and garments, and armour, and spices, horses, and mules, a rate year by year.
26सोलोमनले रथहरू र घोड़ाहरू जम्‍मा गरे। तिनका चौध सय रथहरू र बाह्र हजार घोड़ाहरू थिए, जो तिनले रथहरू राख्‍ने सहरहरूमा र आफूसित यरूशलेममा पनि राखे।  
And Solomon gathered together chariots and horsemen: and he had a thousand and four hundred chariots, and twelve thousand horsemen, whom he bestowed in the cities for chariots, and with the king at Jerusalem.
27राजाले यरूशलेममा चाँदी ढुङ्गैसरह र देवदारुचाहिँ पहाड़का जङ्गली अञ्‍जीरका बोटहरूसरह धेरै तुल्‍याए।
And the king made silver to be in Jerusalem as stones, and cedars made he to be as the sycomore trees that are in the vale, for abundance.
 28सोलोमनका घोड़ाहरू मिश्रदेश र क्‍यूएबाट पैठारी गरिएका हुन्‍थे। राजाका व्‍यापारीहरूले ती क्‍यूएबाट किनेर ल्‍याउँथे।  
And Solomon had horses brought out of Egypt, and linen yarn: the king's merchants received the linen yarn at a price.
29तिनीहरूले मिश्रदेशबाट चाँदीका छ सय सिक्‍का दामको एउटा रथ र चाँदीको डेढ़ सय सिक्‍का दामको एउटा घोड़ा पैठारी गर्थे। तिनीहरूले हित्तीहरूका र अरामीहरूका सबै राजाहरूकहाँ ती निकासी गर्थे।
And a chariot came up and went out of Egypt for six hundred shekels of silver, and an horse for an hundred and fifty: and so for all the kings of the Hittites, and for the kings of Syria, did they bring them out by their means.

 

 1 - KINGS - 11:1-43

१ राजाहरू 11

सोलोमनका पत्‍नीहरू
1तापनि सोलोमन राजाले फारोकी छोरीबाहेक धेरै विदेशी स्‍त्रीहरू, मोआबी, अम्‍मोनी, एदोमी, सीदोनी र हित्ती स्‍त्रीहरूसित प्रेम गरे।  2तिनीहरू ती जाति-जातिहरूका थिए, जसका विषयमा परमप्रभुले इस्राएलीहरूलाई भन्‍नुभएको थियो, “तिमीहरूले तिनीहरूसित पारस्‍परिक विवाह गर्नुहुँदैन, किनभने तिनीहरूले निश्‍चय नै तिमीहरूका हृदय तिनीहरूकै देवताहरूतिर बहकाउनेछन्‌।” तर पनि सोलोमन तिनीहरूप्रति प्रेममा ज्‍यादै मोहित भए।  3तिनका सात सय राजकुमारी पत्‍नी र तीन सय उपपत्‍नीहरू थिए, र तिनीहरूले तिनको हृदयलाई बहकाइदिए। 4सोलोमन वृद्ध हुँदा तिनका पत्‍नीहरूले तिनको मन अरू देवताहरूतर्फ फर्काइदिए, र तिनका आफ्‍ना पिता दाऊदझैँ सम्‍पूर्ण रूपले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरका भक्त भएनन्‌। 5तिनी सीदोनीहरूकी अश्‍तोरेत देवी र अम्‍मोनीहरूको घिनलाग्‍दो देवता मोलोखको पछि लागे। 6यसरी सोलोमनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा खराब थियो त्‍यही गरे, र आफ्‍ना पिता दाऊदले गरेझैँ तिनी परमप्रभुको पछि पूरा रूपमा लागेनन्‌।
7सोलोमनले मोआबको घृणित देवता कमोश र अम्‍मोनीहरूको घिनलाग्‍दो देवता मोलोखको निम्‍ति यरूशलेमका पूर्वपट्टिको एउटा डाँड़ामा पूजा गर्ने अल्‍गो थान बनाए। 8यसरी नै तिनले आफ्‍ना विदेशी पत्‍नीहरूका निम्‍ति ती देवताहरूका पूजा पनि गरे, र तिनीहरूले आ-आफ्‍ना देवताहरूलाई होमबलि चढ़ाउँथे र धूप बाल्‍थे।
9परमप्रभु सोलोमनसँग रिसाउनुभयो, किनभने तिनीकहाँ दुई पल्‍ट देखा पर्नुहुने परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरदेखि तिनको हृदय तर्केर गएको थियो। 10यद्यपि उहाँले सोलोमनलाई अरू देवताहरूका पछि लाग्‍नदेखि मनाही गर्नुभएको थियो, तथापि सोलोमनले परमप्रभुको आज्ञापालन गरेनन्‌। 11यसकारण परमप्रभुले सोलोमनलाई भन्‍नुभयो, “तेरो मन यस्‍तै भएको हुनाले र मेरो करार र मेरा विधिहरू, जो मैले तँलाई आज्ञा गरेको थिए, ती पालन नगरेको कारण म निश्‍चय नै यो राज्‍य तँबाट खोसेर तल्‍लो दर्जाको एक जनालाई दिनेछु। 12तापनि तेरो पिता दाऊदको खातिर यो तेरै जीवनकालमा चाहिँ म गर्नेछैनँ। म यो राज्‍य तेरो छोराको हातबाट खोस्‍नेछु। 13तापनि त्‍यसबाट सबै राज्‍य त खोसिनेछैन, तर मेरो दास दाऊदको र मैले छानेको सहर यरूशलेमको खातिर म एउटा कुल त्‍यसलाई दिनेछु।”
सोलोमनका विरोधीहरू
14तब परमप्रभुले एउटा विरोधी, एदोमको राजकीय घरानाका एदोमी हददलाई सोलोमनको विरुद्धमा खड़ा गर्नुभयो। 15सुरुमा दाऊदले एदोमीहरूसित लड़ाइँ गरिरहेको बेलामा तिनका सेनापति योआबले त्‍यहाँ मारिएकाहरूलाई गाड्‌न जाँदा त्‍यस देशका सबै पुरुषहरूलाई नाश गरेका थिए। 16एदोमका सबै पुरुषहरूलाई सर्वनाश गरी नसकुञ्‍जेल योआब र सबै इस्राएलीहरू त्‍यहाँ छ महिनासम्‍म बसे। 17तर हदद त्‍यस बेला सानै केटा थिए, र आफ्‍ना पिताको सेवा गर्ने कुनै-कुनै एदोमी अधिकारीहरूका साथ मिश्रदेशमा भागे। 18उनीहरू मिद्यानबाट निस्‍केर पारानमा गए। पारानबाट केही मानिसहरू साथमा लिएर उनीहरू मिश्रदेशका राजा फारोकहाँ आए। उनले हददलाई एउटा घर र जग्‍गाजमिन अनि खाने-पिउने बन्‍दोबस्‍त जुटाइदिए।
19हददसित फारो यति प्रसन्‍न भए कि उनले आफ्‍नी पत्‍नी तहपेनस रानीकी एउटी बहिनीलाई हददसँग विवाह गरिदिए। 20तहपेनसकी बहिनीले हददबाट गनूबत नामक छोरो जन्माइन्, जसलाई तहपेनसले फारोको राजमहलमा हुर्काइन्‌। गनूबत त्‍यहाँ फारोका आफ्‍नै नानीहरूसँगै बढ़्यो।
21मिश्रदेशमा छँदा हददले दाऊद आफ्‍ना पित्रहरूसँग सुतिसकेका र तिनका सेनापति योआब पनि मरेका खबर सुने। तब हददले फारोलाई भने, “मलाई आफ्‍नो देशमा फर्कने अनुमति दिनुहोस्‌।”
22फारोले सोधे, “मेरो देशमा तिमीलाई केको अभाव भयो र तिमी आफ्‍नो देशमा फर्किजान चाहन्‍छौ?”
हददले जवाफ दिए, “केही कुराको अभाव त छैन, तर बिन्‍ती छ, मलाई जान दिनुहोस्‌!”
23अनि परमेश्‍वरले सोलोमनको विरुद्धमा अर्को एक जना विरोधी खड़ा गर्नुभयो, अर्थात्‌ एल्‍यादाका छोरा रेसोन, जो आफ्‍ना मालिक सोबाका राजा हददेजेरबाट भागेर गएका थिए। 24जब दाऊदले सोबाको दललाई नष्‍ट गरे, तब उनले आफूतर्फ मानिसहरू भेला गरे, र उनी विद्रोहीहरूको दलका अगुवा भए। यी विद्रोहीहरू दमस्‍कसमा गए, जहाँ उनीहरू बसोबास गरे र त्‍यसलाई आफ्‍नो वशमा पारे। 25सोलोमन बाँचुञ्‍जेल रेसोन इस्राएलका विरोधी भइरहे, र हददले गरेको हानिमा उनले हानि थपिदिए। अनि रेसोनले अराममा राज्‍य गरे, र उनले इस्राएलको विरोध गरिरहे।
यारोबाम सोलोमनका विरोधी भएका
26नबातका छोरा यारोबाम पनि राजाको विरुद्धमा बागी भए। तिनी सोलोमनका एक जना अधिकारी जेरेदाका एक एफ्राइमी थिए। तिनकी विधवा आमा सेरूआ थिइन्‌।
27तिनी राजाको विरुद्धमा कसरी बागी भए त्‍यसको विवरण यहाँ दिइन्‍छ। सोलोमनले टेवा दिने गाराहरू बनाएका थिए, र आफ्‍ना पिता दाऊदको सहरका पर्खालको चिरो बन्‍द गरिदिएका थिए। 28यारोबामचाहिँ एक होनहार मानिस थिए, र ती जवान मानिसको परिश्रम देखेर सोलोमनले तिनलाई योसेफका घरानाको सारा बेगार काम गर्नेहरूका नाइके खटाइदिए।
29त्‍यसै बेला यारोबाम यरूशलेमबाट बाहिर गइरहेका थिए, र बेलामा शीलोका अगमवक्ता अहियाहले तिनलाई बाटोमा भेटे। अहियाहले नयाँ खास्‍टो ओढ़ेका थिए। बाटोमा तिनी दुई मात्र थिए। 30आफूले ओढ़ेको नयाँ खास्‍टो फुकालेर अहियाहले त्‍यो च्‍यातेर बाह्र टुक्रा पारे। 31तब उनले यारोबामलाई भने, “यसबाट दश टुक्रा तिम्रो निम्‍ति लेऊ, किनकि परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ, ‘हेर, म सोलोमनको हातबाट राज्‍य खोस्‍नेछु, र तँलाई दश कुल दिनेछु। 32तर मेरो दास दाऊदको खातिर र इस्राएलका सबै कुलबाट चुनेको सहर यरूशलेमको खातिर एउटा कुलचाहिँ त्‍यसको हुनेछ। 33म यो गर्नेछु, किनभने तिनीहरूले मलाई त्‍यागेका छन्, र सीदोनीहरूकी अश्‍तोरेत देवी, मोआबको देवता कमोश र अम्‍मोनीहरूको देवता मोलोखलाई पुजेका छन्, र मेरा मार्गमा तिनीहरू हिँड़ेका छैनन्‌ न त मेरो दृष्‍टिमा जे ठीक छ त्‍यो गरेका छन्, न सोलोमनको पिता दाऊदले गरेझैँ मेरा धार्मिक विधिविधानहरू मानेका छन्‌।
34“‘तर सोलोमनको हातबाट म जम्‍मै राज्‍य त लिनेछैनँ। मेरा आज्ञाहरू र धार्मिक-विधानहरू पालन गर्ने मैले चुनेको दास दाऊदको खातिर सोलोमन बाँचुञ्‍जेल त्‍यसलाई शासक बनाएको छु। 35त्‍यसको छोराको हातबाट लिएर दश कुलको राज्‍यचाहिँ तँलाई दिनेछु। 36मेरो नाउँ राख्‍नलाई चुनेको सहर यरूशलेममा मेरो सामुन्‍ने मेरो दास दाऊदको एउटा बत्ती बलिरहोस्‌ भनेर एउटा कुलचाहिँ म त्‍यसको छोरालाई दिनेछु। 37तैपनि तँलाई चाहिँ म लिनेछु, र तेरो हृदयले इच्‍छा गरेका सबैमाथि तैंले शासन गर्नेछस्‌। तँ इस्राएलको राजा हुनेछस्‌। 38यदि मेरो दास दाऊदले गरेझैँ तैंले मेरा सबै आज्ञाहरू गरिस्‌ र मेरा मार्गमा हिँड़िस्‌ र मेरा धार्मिक-विधान र आज्ञाहरू पालन गरेर मेरो दृष्‍टिमा जे ठीक छ त्‍यो गरिस्‌ भने, म तँसित हुनेछु। दाऊदको निम्‍ति निर्माण गरेझैँ म तेरो वंशलाई स्‍थायी बनाउनेछु, र इस्राएलचाहिँ म तँलाई दिनेछु। 39यसैको कारण म दाऊदका सन्‍तानहरूलाई विनम्र तुल्‍याउनेछु, तर सधैँसम्‍म त होइन’।”
40त्‍यसपछि सोलोमनले यारोबामलाई मार्न कोशिश गरे, तर यारोबाम मिश्रदेशमा शीशक राजाकहाँ भागेर गए र सोलोमनको मृत्‍यु नहोउञ्‍जेल त्‍यहीँ नै रहे।
सोलोमनको मृत्‍यु
41सोलोमनको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू र तिनले प्रदर्शन गरेका सबै बुद्धि के ती कुरा सोलोमनका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र?  42सोलोमनले यरूशलेममा सारा इस्राएलमाथि चालीस वर्ष राज्‍य गरे। 43त्‍यसपछि तिनी आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र आफ्‍ना पिता दाऊदको सहरमा गाड़िए। अनि तिनीपछि तिनका छोरा रहबाम राजा भए।

....................................................................................

Solomon’s Wives

11 King Solomon, however, loved many foreign women besides Pharaoh’s daughter—Moabites, Ammonites, Edomites, Sidonians and Hittites. 2 They were from nations about which the Lord had told the Israelites, “You must not intermarry with them, because they will surely turn your hearts after their gods.” Nevertheless, Solomon held fast to them in love. 3 He had seven hundred wives of royal birth and three hundred concubines, and his wives led him astray. 4 As Solomon grew old, his wives turned his heart after other gods, and his heart was not fully devoted to the Lord his God, as the heart of David his father had been. 5 He followed Ashtoreth the goddess of the Sidonians, and Molek the detestable god of the Ammonites. 6 So Solomon did evil in the eyes of the Lord; he did not follow the Lord completely, as David his father had done.

7 On a hill east of Jerusalem, Solomon built a high place for Chemosh the detestable god of Moab, and for Molek the detestable god of the Ammonites. 8 He did the same for all his foreign wives, who burned incense and offered sacrifices to their gods.

9 The Lord became angry with Solomon because his heart had turned away from the Lord, the God of Israel, who had appeared to him twice. 10 Although he had forbidden Solomon to follow other gods, Solomon did not keep the Lord’s command. 11 So the Lord said to Solomon, “Since this is your attitude and you have not kept my covenant and my decrees, which I commanded you, I will most certainly tear the kingdom away from you and give it to one of your subordinates. 12 Nevertheless, for the sake of David your father, I will not do it during your lifetime. I will tear it out of the hand of your son. 13 Yet I will not tear the whole kingdom from him, but will give him one tribe for the sake of David my servant and for the sake of Jerusalem, which I have chosen.”

Solomon’s Adversaries

14 Then the Lord raised up against Solomon an adversary, Hadad the Edomite, from the royal line of Edom. 15 Earlier when David was fighting with Edom, Joab the commander of the army, who had gone up to bury the dead, had struck down all the men in Edom. 16 Joab and all the Israelites stayed there for six months, until they had destroyed all the men in Edom. 17 But Hadad, still only a boy, fled to Egypt with some Edomite officials who had served his father. 18 They set out from Midian and went to Paran. Then taking people from Paran with them, they went to Egypt, to Pharaoh king of Egypt, who gave Hadad a house and land and provided him with food.

19 Pharaoh was so pleased with Hadad that he gave him a sister of his own wife, Queen Tahpenes, in marriage. 20 The sister of Tahpenes bore him a son named Genubath, whom Tahpenes brought up in the royal palace. There Genubath lived with Pharaoh’s own children.

21 While he was in Egypt, Hadad heard that David rested with his ancestors and that Joab the commander of the army was also dead. Then Hadad said to Pharaoh, “Let me go, that I may return to my own country.”

22 “What have you lacked here that you want to go back to your own country?” Pharaoh asked.

“Nothing,” Hadad replied, “but do let me go!”

23 And God raised up against Solomon another adversary, Rezon son of Eliada, who had fled from his master, Hadadezer king of Zobah. 24 When David destroyed Zobah’s army, Rezon gathered a band of men around him and became their leader; they went to Damascus, where they settled and took control. 25 Rezon was Israel’s adversary as long as Solomon lived, adding to the trouble caused by Hadad. So Rezon ruled in Aram and was hostile toward Israel.

Jeroboam Rebels Against Solomon

26 Also, Jeroboam son of Nebat rebelled against the king. He was one of Solomon’s officials, an Ephraimite from Zeredah, and his mother was a widow named Zeruah.

27 Here is the account of how he rebelled against the king: Solomon had built the terraces[a] and had filled in the gap in the wall of the city of David his father. 28 Now Jeroboam was a man of standing, and when Solomon saw how well the young man did his work, he put him in charge of the whole labor force of the tribes of Joseph.

29 About that time Jeroboam was going out of Jerusalem, and Ahijah the prophet of Shiloh met him on the way, wearing a new cloak. The two of them were alone out in the country, 30 and Ahijah took hold of the new cloak he was wearing and tore it into twelve pieces. 31 Then he said to Jeroboam, “Take ten pieces for yourself, for this is what the Lord, the God of Israel, says: ‘See, I am going to tear the kingdom out of Solomon’s hand and give you ten tribes. 32 But for the sake of my servant David and the city of Jerusalem, which I have chosen out of all the tribes of Israel, he will have one tribe. 33 I will do this because they have[b] forsaken me and worshiped Ashtoreth the goddess of the Sidonians, Chemosh the god of the Moabites, and Molek the god of the Ammonites, and have not walked in obedience to me, nor done what is right in my eyes, nor kept my decrees and laws as David, Solomon’s father, did.

34 “‘But I will not take the whole kingdom out of Solomon’s hand; I have made him ruler all the days of his life for the sake of David my servant, whom I chose and who obeyed my commands and decrees. 35 I will take the kingdom from his son’s hands and give you ten tribes. 36 I will give one tribe to his son so that David my servant may always have a lamp before me in Jerusalem, the city where I chose to put my Name. 37 However, as for you, I will take you, and you will rule over all that your heart desires; you will be king over Israel. 38 If you do whatever I command you and walk in obedience to me and do what is right in my eyes by obeying my decrees and commands, as David my servant did, I will be with you. I will build you a dynasty as enduring as the one I built for David and will give Israel to you. 39 I will humble David’s descendants because of this, but not forever.’”

40 Solomon tried to kill Jeroboam, but Jeroboam fled to Egypt, to Shishak the king, and stayed there until Solomon’s death.

Solomon’s Death

41 As for the other events of Solomon’s reign—all he did and the wisdom he displayed—are they not written in the book of the annals of Solomon? 42 Solomon reigned in Jerusalem over all Israel forty years. 43 Then he rested with his ancestors and was buried in the city of David his father. And Rehoboam his son succeeded him as king.

............................................................................................

१ राजाहरू 11

सोलोमनका पत्‍नीहरू
1तापनि सोलोमन राजाले फारोकी छोरीबाहेक धेरै विदेशी स्‍त्रीहरू, मोआबी, अम्‍मोनी, एदोमी, सीदोनी र हित्ती स्‍त्रीहरूसित प्रेम गरे। 
But king Solomon loved many strange women, together with the daughter of Pharaoh, women of the Moabites, Ammonites, Edomites, Zidonians, and Hittites;
 2तिनीहरू ती जाति-जातिहरूका थिए, जसका विषयमा परमप्रभुले इस्राएलीहरूलाई भन्‍नुभएको थियो, “तिमीहरूले तिनीहरूसित पारस्‍परिक विवाह गर्नुहुँदैन, किनभने तिनीहरूले निश्‍चय नै तिमीहरूका हृदय तिनीहरूकै देवताहरूतिर बहकाउनेछन्‌।” तर पनि सोलोमन तिनीहरूप्रति प्रेममा ज्‍यादै मोहित भए।  
Of the nations concerning which the LORD said unto the children of Israel, Ye shall not go in to them, neither shall they come in unto you: for surely they will turn away your heart after their gods: Solomon clave unto these in love.
3तिनका सात सय राजकुमारी पत्‍नी र तीन सय उपपत्‍नीहरू थिए, र तिनीहरूले तिनको हृदयलाई बहकाइदिए। 
And he had seven hundred wives, princesses, and three hundred concubines: and his wives turned away his heart.
4सोलोमन वृद्ध हुँदा तिनका पत्‍नीहरूले तिनको मन अरू देवताहरूतर्फ फर्काइदिए, र तिनका आफ्‍ना पिता दाऊदझैँ सम्‍पूर्ण रूपले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरका भक्त भएनन्‌। 
For it came to pass, when Solomon was old, that his wives turned away his heart after other gods: and his heart was not perfect with the LORD his God, as was the heart of David his father.
5तिनी सीदोनीहरूकी अश्‍तोरेत देवी र अम्‍मोनीहरूको घिनलाग्‍दो देवता मोलोखको पछि लागे।
For Solomon went after Ashtoreth the goddess of the Zidonians, and after Milcom the abomination of the Ammonites.
 6यसरी सोलोमनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा खराब थियो त्‍यही गरे, र आफ्‍ना पिता दाऊदले गरेझैँ तिनी परमप्रभुको पछि पूरा रूपमा लागेनन्‌।
And Solomon did evil in the sight of the LORD, and went not fully after the LORD, as did David his father.
7सोलोमनले मोआबको घृणित देवता कमोश र अम्‍मोनीहरूको घिनलाग्‍दो देवता मोलोखको निम्‍ति यरूशलेमका पूर्वपट्टिको एउटा डाँड़ामा पूजा गर्ने अल्‍गो थान बनाए। 
Then did Solomon build an high place for Chemosh, the abomination of Moab, in the hill that is before Jerusalem, and for Molech, the abomination of the children of Ammon.
8यसरी नै तिनले आफ्‍ना विदेशी पत्‍नीहरूका निम्‍ति ती देवताहरूका पूजा पनि गरे, र तिनीहरूले आ-आफ्‍ना देवताहरूलाई होमबलि चढ़ाउँथे र धूप बाल्‍थे।
And likewise did he for all his strange wives, which burnt incense and sacrificed unto their gods.
9परमप्रभु सोलोमनसँग रिसाउनुभयो, किनभने तिनीकहाँ दुई पल्‍ट देखा पर्नुहुने परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरदेखि तिनको हृदय तर्केर गएको थियो।
And the LORD was angry with Solomon, because his heart was turned from the LORD God of Israel, which had appeared unto him twice,
 10यद्यपि उहाँले सोलोमनलाई अरू देवताहरूका पछि लाग्‍नदेखि मनाही गर्नुभएको थियो, तथापि सोलोमनले परमप्रभुको आज्ञापालन गरेनन्‌। 
And had commanded him concerning this thing, that he should not go after other gods: but he kept not that which the LORD commanded.
11यसकारण परमप्रभुले सोलोमनलाई भन्‍नुभयो, “तेरो मन यस्‍तै भएको हुनाले र मेरो करार र मेरा विधिहरू, जो मैले तँलाई आज्ञा गरेको थिए, ती पालन नगरेको कारण म निश्‍चय नै यो राज्‍य तँबाट खोसेर तल्‍लो दर्जाको एक जनालाई दिनेछु।
Wherefore the LORD said unto Solomon, Forasmuch as this is done of thee, and thou hast not kept my covenant and my statutes, which I have commanded thee, I will surely rend the kingdom from thee, and will give it to thy servant.
 12तापनि तेरो पिता दाऊदको खातिर यो तेरै जीवनकालमा चाहिँ म गर्नेछैनँ। म यो राज्‍य तेरो छोराको हातबाट खोस्‍नेछु।
Notwithstanding in thy days I will not do it for David thy father's sake: but I will rend it out of the hand of thy son.
 13तापनि त्‍यसबाट सबै राज्‍य त खोसिनेछैन, तर मेरो दास दाऊदको र मैले छानेको सहर यरूशलेमको खातिर म एउटा कुल त्‍यसलाई दिनेछु।”
Howbeit I will not rend away all the kingdom; but will give one tribe to thy son for David my servant's sake, and for Jerusalem's sake which I have chosen.
 
सोलोमनका विरोधीहरू
14तब परमप्रभुले एउटा विरोधी, एदोमको राजकीय घरानाका एदोमी हददलाई सोलोमनको विरुद्धमा खड़ा गर्नुभयो।
And the LORD stirred up an adversary unto Solomon, Hadad the Edomite: he was of the king's seed in Edom.
 15सुरुमा दाऊदले एदोमीहरूसित लड़ाइँ गरिरहेको बेलामा तिनका सेनापति योआबले त्‍यहाँ मारिएकाहरूलाई गाड्‌न जाँदा त्‍यस देशका सबै पुरुषहरूलाई नाश गरेका थिए। 
For it came to pass, when David was in Edom, and Joab the captain of the host was gone up to bury the slain, after he had smitten every male in Edom;
16एदोमका सबै पुरुषहरूलाई सर्वनाश गरी नसकुञ्‍जेल योआब र सबै इस्राएलीहरू त्‍यहाँ छ महिनासम्‍म बसे। 
(For six months did Joab remain there with all Israel, until he had cut off every male in Edom:)
17तर हदद त्‍यस बेला सानै केटा थिए, र आफ्‍ना पिताको सेवा गर्ने कुनै-कुनै एदोमी अधिकारीहरूका साथ मिश्रदेशमा भागे। 
That Hadad fled, he and certain Edomites of his father's servants with him, to go into Egypt; Hadad being yet a little child.
18उनीहरू मिद्यानबाट निस्‍केर पारानमा गए। पारानबाट केही मानिसहरू साथमा लिएर उनीहरू मिश्रदेशका राजा फारोकहाँ आए। उनले हददलाई एउटा घर र जग्‍गाजमिन अनि खाने-पिउने बन्‍दोबस्‍त जुटाइदिए।
And they arose out of Midian, and came to Paran: and they took men with them out of Paran, and they came to Egypt, unto Pharaoh king of Egypt; which gave him an house, and appointed him victuals, and gave him land.
19हददसित फारो यति प्रसन्‍न भए कि उनले आफ्‍नी पत्‍नी तहपेनस रानीकी एउटी बहिनीलाई हददसँग विवाह गरिदिए।
And Hadad found great favour in the sight of Pharaoh, so that he gave him to wife the sister of his own wife, the sister of Tahpenes the queen.
 20तहपेनसकी बहिनीले हददबाट गनूबत नामक छोरो जन्माइन्, जसलाई तहपेनसले फारोको राजमहलमा हुर्काइन्‌। गनूबत त्‍यहाँ फारोका आफ्‍नै नानीहरूसँगै बढ़्यो।
And the sister of Tahpenes bare him Genubath his son, whom Tahpenes weaned in Pharaoh's house: and Genubath was in Pharaoh's household among the sons of Pharaoh.
21मिश्रदेशमा छँदा हददले दाऊद आफ्‍ना पित्रहरूसँग सुतिसकेका र तिनका सेनापति योआब पनि मरेका खबर सुने। तब हददले फारोलाई भने, “मलाई आफ्‍नो देशमा फर्कने अनुमति दिनुहोस्‌।”
And when Hadad heard in Egypt that David slept with his fathers, and that Joab the captain of the host was dead, Hadad said to Pharaoh, Let me depart, that I may go to mine own country.
22फारोले सोधे, “मेरो देशमा तिमीलाई केको अभाव भयो र तिमी आफ्‍नो देशमा फर्किजान चाहन्‍छौ?”
हददले जवाफ दिए, “केही कुराको अभाव त छैन, तर बिन्‍ती छ, मलाई जान दिनुहोस्‌!”
Then Pharaoh said unto him, But what hast thou lacked with me, that, behold, thou seekest to go to thine own country? And he answered, Nothing: howbeit let me go in any wise.
23अनि परमेश्‍वरले सोलोमनको विरुद्धमा अर्को एक जना विरोधी खड़ा गर्नुभयो, अर्थात्‌ एल्‍यादाका छोरा रेसोन, जो आफ्‍ना मालिक सोबाका राजा हददेजेरबाट भागेर गएका थिए। 
And God stirred him up another adversary, Rezon the son of Eliadah, which fled from his lord Hadadezer king of Zobah:
24जब दाऊदले सोबाको दललाई नष्‍ट गरे, तब उनले आफूतर्फ मानिसहरू भेला गरे, र उनी विद्रोहीहरूको दलका अगुवा भए। यी विद्रोहीहरू दमस्‍कसमा गए, जहाँ उनीहरू बसोबास गरे र त्‍यसलाई आफ्‍नो वशमा पारे।
And he gathered men unto him, and became captain over a band, when David slew them of Zobah: and they went to Damascus, and dwelt therein, and reigned in Damascus.
 25सोलोमन बाँचुञ्‍जेल रेसोन इस्राएलका विरोधी भइरहे, र हददले गरेको हानिमा उनले हानि थपिदिए। अनि रेसोनले अराममा राज्‍य गरे, र उनले इस्राएलको विरोध गरिरहे।
And he was an adversary to Israel all the days of Solomon, beside the mischief that Hadad did: and he abhorred Israel, and reigned over Syria.
 
यारोबाम सोलोमनका विरोधी भएका
26नबातका छोरा यारोबाम पनि राजाको विरुद्धमा बागी भए। तिनी सोलोमनका एक जना अधिकारी जेरेदाका एक एफ्राइमी थिए। तिनकी विधवा आमा सेरूआ थिइन्‌।
And Jeroboam the son of Nebat, an Ephrathite of Zereda, Solomon's servant, whose mother's name was Zeruah, a widow woman, even he lifted up his hand against the king.
27तिनी राजाको विरुद्धमा कसरी बागी भए त्‍यसको विवरण यहाँ दिइन्‍छ। सोलोमनले टेवा दिने गाराहरू बनाएका थिए, र आफ्‍ना पिता दाऊदको सहरका पर्खालको चिरो बन्‍द गरिदिएका थिए। 
And this was the cause that he lifted up his hand against the king: Solomon built Millo, and repaired the breaches of the city of David his father.
28यारोबामचाहिँ एक होनहार मानिस थिए, र ती जवान मानिसको परिश्रम देखेर सोलोमनले तिनलाई योसेफका घरानाको सारा बेगार काम गर्नेहरूका नाइके खटाइदिए।
And the man Jeroboam was a mighty man of valour: and Solomon seeing the young man that he was industrious, he made him ruler over all the charge of the house of Joseph.
29त्‍यसै बेला यारोबाम यरूशलेमबाट बाहिर गइरहेका थिए, र बेलामा शीलोका अगमवक्ता अहियाहले तिनलाई बाटोमा भेटे। अहियाहले नयाँ खास्‍टो ओढ़ेका थिए। बाटोमा तिनी दुई मात्र थिए।
And it came to pass at that time when Jeroboam went out of Jerusalem, that the prophet Ahijah the Shilonite found him in the way; and he had clad himself with a new garment; and they two were alone in the field:
 30आफूले ओढ़ेको नयाँ खास्‍टो फुकालेर अहियाहले त्‍यो च्‍यातेर बाह्र टुक्रा पारे। 
And Ahijah caught the new garment that was on him, and rent it in twelve pieces:
31तब उनले यारोबामलाई भने, “यसबाट दश टुक्रा तिम्रो निम्‍ति लेऊ, किनकि परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ, ‘हेर, म सोलोमनको हातबाट राज्‍य खोस्‍नेछु, र तँलाई दश कुल दिनेछु। 
And he said to Jeroboam, Take thee ten pieces: for thus saith the LORD, the God of Israel, Behold, I will rend the kingdom out of the hand of Solomon, and will give ten tribes to thee:
32तर मेरो दास दाऊदको खातिर र इस्राएलका सबै कुलबाट चुनेको सहर यरूशलेमको खातिर एउटा कुलचाहिँ त्‍यसको हुनेछ। 
(But he shall have one tribe for my servant David's sake, and for Jerusalem's sake, the city which I have chosen out of all the tribes of Israel:)
33म यो गर्नेछु, किनभने तिनीहरूले मलाई त्‍यागेका छन्, र सीदोनीहरूकी अश्‍तोरेत देवी, मोआबको देवता कमोश र अम्‍मोनीहरूको देवता मोलोखलाई पुजेका छन्, र मेरा मार्गमा तिनीहरू हिँड़ेका छैनन्‌ न त मेरो दृष्‍टिमा जे ठीक छ त्‍यो गरेका छन्, न सोलोमनको पिता दाऊदले गरेझैँ मेरा धार्मिक विधिविधानहरू मानेका छन्‌।
Because that they have forsaken me, and have worshipped Ashtoreth the goddess of the Zidonians, Chemosh the god of the Moabites, and Milcom the god of the children of Ammon, and have not walked in my ways, to do that which is right in mine eyes, and to keep my statutes and my judgments, as did David his father.
34“‘तर सोलोमनको हातबाट म जम्‍मै राज्‍य त लिनेछैनँ। मेरा आज्ञाहरू र धार्मिक-विधानहरू पालन गर्ने मैले चुनेको दास दाऊदको खातिर सोलोमन बाँचुञ्‍जेल त्‍यसलाई शासक बनाएको छु।
Howbeit I will not take the whole kingdom out of his hand: but I will make him prince all the days of his life for David my servant's sake, whom I chose, because he kept my commandments and my statutes:
 35त्‍यसको छोराको हातबाट लिएर दश कुलको राज्‍यचाहिँ तँलाई दिनेछु। 
But I will take the kingdom out of his son's hand, and will give it unto thee, even ten tribes.
36मेरो नाउँ राख्‍नलाई चुनेको सहर यरूशलेममा मेरो सामुन्‍ने मेरो दास दाऊदको एउटा बत्ती बलिरहोस्‌ भनेर एउटा कुलचाहिँ म त्‍यसको छोरालाई दिनेछु। 
And unto his son will I give one tribe, that David my servant may have a light alway before me in Jerusalem, the city which I have chosen me to put my name there.
37तैपनि तँलाई चाहिँ म लिनेछु, र तेरो हृदयले इच्‍छा गरेका सबैमाथि तैंले शासन गर्नेछस्‌। तँ इस्राएलको राजा हुनेछस्‌।
And I will take thee, and thou shalt reign according to all that thy soul desireth, and shalt be king over Israel.
 38यदि मेरो दास दाऊदले गरेझैँ तैंले मेरा सबै आज्ञाहरू गरिस्‌ र मेरा मार्गमा हिँड़िस्‌ र मेरा धार्मिक-विधान र आज्ञाहरू पालन गरेर मेरो दृष्‍टिमा जे ठीक छ त्‍यो गरिस्‌ भने, म तँसित हुनेछु। दाऊदको निम्‍ति निर्माण गरेझैँ म तेरो वंशलाई स्‍थायी बनाउनेछु, र इस्राएलचाहिँ म तँलाई दिनेछु। 
And it shall be, if thou wilt hearken unto all that I command thee, and wilt walk in my ways, and do that is right in my sight, to keep my statutes and my commandments, as David my servant did; that I will be with thee, and build thee a sure house, as I built for David, and will give Israel unto thee.
39यसैको कारण म दाऊदका सन्‍तानहरूलाई विनम्र तुल्‍याउनेछु, तर सधैँसम्‍म त होइन’।”
And I will for this afflict the seed of David, but not for ever.
40त्‍यसपछि सोलोमनले यारोबामलाई मार्न कोशिश गरे, तर यारोबाम मिश्रदेशमा शीशक राजाकहाँ भागेर गए र सोलोमनको मृत्‍यु नहोउञ्‍जेल त्‍यहीँ नै रहे।
Solomon sought therefore to kill Jeroboam. And Jeroboam arose, and fled into Egypt, unto Shishak king of Egypt, and was in Egypt until the death of Solomon.
 
सोलोमनको मृत्‍यु
41सोलोमनको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू र तिनले प्रदर्शन गरेका सबै बुद्धि के ती कुरा सोलोमनका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र?  
And the rest of the acts of Solomon, and all that he did, and his wisdom, are they not written in the book of the acts of Solomon?
42सोलोमनले यरूशलेममा सारा इस्राएलमाथि चालीस वर्ष राज्‍य गरे। 
And the time that Solomon reigned in Jerusalem over all Israel was forty years.
43त्‍यसपछि तिनी आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र आफ्‍ना पिता दाऊदको सहरमा गाड़िए। अनि तिनीपछि तिनका छोरा रहबाम राजा भए।
And Solomon slept with his fathers, and was buried in the city of David his father: and Rehoboam his son reigned in his stead.

 

 1 - KINGS - 12:1-33

१ राजाहरू 12

रहबामको विरुद्धमा इस्राएलको विद्रोह
1रहबाम शकेममा गए, किनकि सारा इस्राएल तिनलाई राजा बनाउन त्‍यहाँ गएका थिए।  2जब नबातका छोरा यारोबामले यो कुरा सुने (तिनी अहिलेसम्‍म मिश्रदेशमा नै थिए, जहाँ तिनी सोलोमन राजादेखि भागेर गएका थिए), तब तिनी मिश्रदेशबाट फर्के। 3यसकारण मानिसहरूले यारोबामलाई बोलाइपठाए, र तिनी र इस्राएलका जम्‍मै समुदाय रहबामकहाँ गएर तिनलाई भने, 4“तपाईंका पिताले हामीलाई गह्रौँ जुवा बोकाइदिनुभएको थियो, तर उहाँले हामीमाथि लगाउनुभएको यो कठोर परिश्रम र गह्रौँ जुवालाई तपाईंले हलुङ्गो गरिदिनुहोस्, र हामी तपाईंको सेवा गर्नेछौं।”
5रहबामले जवाफ दिए, “मलाई तीन दिनको समय देओ, र फेरि आओ।” यसैले मानिसहरू गइहाले।
6तब राजा रहबामले तिनका पिता सोलोमन जीवित छँदा तिनका सेवा गर्ने धर्म-गुरुहरूसित सल्‍लाह मागे। तिनले सोधे, “यी मानिसहरूलाई मैले कस्‍तो जवाफ दिनुपर्ने हो?”
7तिनीहरूले भने, “यदि आज हजूर यी मानिसहरूका सेवक भएर तिनीहरूको सेवा गर्नुहुन्‍छ र अहिले तिनीहरूले चाहेको जवाफ हजूरले तिनीहरूलाई दिनुहुन्‍छ भने, तिनीहरू सधैँ हजूरका सेवकहरू हुनेछन्‌।
8तर ती धर्म-गुरुहरूले दिएको सल्‍लाह तिनले इन्‍कार गरे, र तिनले आफूसँग बढ़ेका र तिनको सेवा गर्ने जवान मानिसहरूको सल्‍लाह लिए। 9तिनले तिनीहरूलाई सोधे, “तिमीहरूको सल्‍लाह के छ? ‘तपाईंका पिताले हामीहरूमाथि बोकाउनुभएको जुवा हलुङ्गो गरिदिनुहोस्‌’ भन्‍ने यी मानिसहरूले बिन्‍ती गरेकामा म कस्‍तो जवाफ दिऊँ?”
10तिनीसँग बढ़ेका ती जवान मानिसहरूले जवाफ दिए, “‘हजूरका पिताले हामीमाथि गह्रौँ जुवा बोकाइदिनुभएको थियो, र त्‍यो हलुङ्गो पारिदिनुहोस्‌’ भनी हजूरलाई भन्‍ने यी मानिसहरूलाई भन्‍नुहोस्, ‘मेरो कान्‍छी औँली मेरा पिताको कम्‍मरभन्‍दा मोटो छ। 11मेरा पिताले तिमीहरूमाथि गह्रौँ जुवा बोकाइदिनुभएको थियो। म त्‍यो अझै गह्रौँ पारिदिनेछु। मेरा पिताले तिमीहरूलाई बेतले कुट्‌न लगाउनुहुन्‍थ्‍यो, तर म तिमीहरूलाई बिच्‍छीहरूले डस्‍न लगाउनेछु’।”
12“तीन दिनपछि मकहाँ आओ” भनी राजाले भनेझैँ यारोबाम र ती सबै मानिसहरू रहबामकहाँ फर्केर आए। 13राजाले ती मानिसहरूलाई कड़ा जवाफ दिए। धर्म-गुरुहरूले दिएका सल्‍लाह तिनले इन्‍कार गर्दै 14ती जवानहरूले दिएको सल्‍लाह मानेर भने, “मेरा पिताले त तिमीहरूको जुवा गह्रौँ पारिदिनुभएको थियो। म त्‍यो अझै गह्रौँ पारिदिनेछु। मेरा पिताले तिमीहरूलाई बेत लगाउनुहुन्‍थ्‍यो, तर म तिमीहरूलाई बिच्‍छीहरूले डस्‍न लगाउनेछु।” 15यसरी राजाले ती मानिसहरूको कुरा सुनेनन्, किनकि शीलोका अहियाहद्वारा नबातका छोरा यारोबामलाई उहाँले भन्‍नुभएको वचन पूरा हुनलाई परमप्रभुले यस्‍तो स्‍थिति ल्‍याउनुभएको थियो।
16जब राजाले तिनीहरूका कुरा नसुनेका सारा इस्राएलले देखे, तब तिनीहरूले राजालाई जवाफ दिए, 
“दाऊदमा हाम्रो के हिस्‍सा छ र?
यिशैका छोरामा हाम्रो के भाग छ?
हे इस्राएली हो, आ-आफ्‍नो पालमा जाओ,
हे दाऊद, तिमी आफ्‍नै घर सम्हाल।”
यसैकारण इस्राएलीहरू आ-आफ्‍नो घर लागे, 17तर यहूदाका सहरहरूमा बस्‍ने इस्राएलीहरूमाथि रहबामले अझै शासन गरे।
18राजा रहबामले बेगार काममा लगाउने मानिसहरूका जिम्‍मावाल अदोनीरामलाई पठाए, तर सबै इस्राएलीहरूले तिनलाई ढुङ्गाले हानेर मारे। तापनि राजा रहबामचाहिँ आफ्‍नो रथमा चढ़ेर यरूशलेममा भागेर जान सफल भए। 19अनि आजको दिनसम्‍म दाऊदका घरानाको विरुद्धमा इस्राएल बागी भएको छ।
20जब यारोबाम फर्केर आएका छन्‌ भनी सबै इस्राएलीहरूले सुने, तब तिनीहरूले मानिसहरू पठाएर तिनलाई सभामा बोलाए, र सारा इस्राएलमाथि तिनलाई राजा तुल्‍याए। यहूदाको कुल मात्र दाऊदका घरानाको राजभक्त भइरहे।
21जब रहबाम यरूशलेममा आइपुगे, तब सोलोमनका छोरा रहबामको निम्‍ति राज्‍य फिर्ता लिन इस्राएलका घरानाको विरुद्धमा लड़ाइँ गर्न यहूदा र बेन्‍यामीनका कुलका एक लाख असी हजार योद्धाहरूलाई तिनले भेला गराए। 
22तर परमेश्‍वरका जन शमायाहकहाँ परमेश्‍वरको यो वचन आयो: 23“सोलोमनको छोरो यहूदाको राजा रहबामलाई र यहूदा र बेन्‍यामीनका सारा घराना र बाँकी मानिसहरूलाई भन्, 24‘परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: तिमीहरू आफ्‍ना दाजुभाइ इस्राएलको विरुद्धमा युद्ध गर्न उक्‍लेर नजाओ। तिमीहरू हरेक आ-आफ्‍नो घर फर्केर जाओ, किनकि यो काम मैले गरेको हो’।” यसैले परमप्रभुले तिनीहरूलाई हुकुम गर्नुभएझैँ तिनीहरूले परमप्रभुको वचन पालन गरेर तिनीहरू आ-आफ्‍नो घर गए।
बेथेल र दानमा सुनका बाछा
25त्‍यसपछि यारोबामले एफ्राइमको पहाड़ी देशमा भएको शकेमलाई किल्‍ला बनाएर सुरक्षित पारे, र त्‍यहीँ नै बसोबास गरे। त्‍यहाँबाट गएर तिनले पनीएल सहर निर्माण गरे।
26यारोबामले आफ्‍नो मनमा यस्‍तो विचार गरे, “यो राज्‍य दाऊदको घरानातिरै फर्किजान्‍छ होला। 27यदि यी मानिसहरू यरूशलेममा परमप्रभुको मन्‍दिरमा बलिदान चढ़ाउन गए भने, तिनीहरूका मन आफ्‍ना प्रभु यहूदाका राजा रहबामतिर राजभक्त हुनेछन्‌। तिनीहरूले मलाई मारेर राजा रहबामतिर फर्किजानेछन्‌।”
28तब सरसल्‍लाह लिएर राजाले सुनका दुई वटा बाछा बनाए। तिनले मानिसहरूलाई भने, “तिमीहरूलाई यरूशलेममा जान अति कष्‍ट हुन्‍छ। हे इस्राएल हो, तिमीहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याएका तिमीहरूका देवताहरू त यहाँ पो छन्‌।”  29तिनले एउटा बेथेलमा र अर्कोचाहिँ दानमा स्‍थापना गरे। 30अनि यही कुरा इस्राएलमा पाप भयो। मानिसहरू दानसम्‍मै त्‍यहाँ भएको देवतालाई पूजा गर्न जान्‍थे।
31यारोबामले डाँड़ाका पूजा गर्ने थानहरू पनि बनाए, र ती लेवीको कुलका नभए तापनि सब थरीका मानिसहरूबाट पूजाहारीहरू नियुक्त गरे। 32तिनले आठौँ महिनाको पन्‍ध्रौँ दिनमा यहूदामा भएको चाड़जस्‍तै एउटा चाड़ ठहराए, र वेदीमा बलिदानहरू चढ़ाए। बेथेलमा आफूले बनाएका बाछाहरूका निम्‍ति तिनले बलिदान चढ़ाए। बेथेलमा आफूले बनाएका डाँड़ा-डाँड़ाका पूजा गर्ने थानहरूका पूजाहारीहरू पनि नियुक्त गरे।  33आठौँ महिनाको पन्‍ध्रौँ दिनमा, तिनी आफैले तोकेको महिनामा बेथेलमा आफूले निर्माण गरेको वेदीमा तिनले बलिदान चढ़ाए। यसरी इस्राएलीहरूका निम्‍ति तिनले चाड़ ठहराए, र बलिदान चढ़ाउनलाई आफै वेदीमा उक्‍लेर गए।

...............................................................

Israel Rebels Against Rehoboam

12 Rehoboam went to Shechem, for all Israel had gone there to make him king. 2 When Jeroboam son of Nebat heard this (he was still in Egypt, where he had fled from King Solomon), he returned from[a] Egypt. 3 So they sent for Jeroboam, and he and the whole assembly of Israel went to Rehoboam and said to him: 4 “Your father put a heavy yoke on us, but now lighten the harsh labor and the heavy yoke he put on us, and we will serve you.”

5 Rehoboam answered, “Go away for three days and then come back to me.” So the people went away.

6 Then King Rehoboam consulted the elders who had served his father Solomon during his lifetime. “How would you advise me to answer these people?” he asked.

7 They replied, “If today you will be a servant to these people and serve them and give them a favorable answer, they will always be your servants.”

8 But Rehoboam rejected the advice the elders gave him and consulted the young men who had grown up with him and were serving him. 9 He asked them, “What is your advice? How should we answer these people who say to me, ‘Lighten the yoke your father put on us’?”

10 The young men who had grown up with him replied, “These people have said to you, ‘Your father put a heavy yoke on us, but make our yoke lighter.’ Now tell them, ‘My little finger is thicker than my father’s waist. 11 My father laid on you a heavy yoke; I will make it even heavier. My father scourged you with whips; I will scourge you with scorpions.’”

12 Three days later Jeroboam and all the people returned to Rehoboam, as the king had said, “Come back to me in three days.” 13 The king answered the people harshly. Rejecting the advice given him by the elders, 14 he followed the advice of the young men and said, “My father made your yoke heavy; I will make it even heavier. My father scourged you with whips; I will scourge you with scorpions.” 15 So the king did not listen to the people, for this turn of events was from the Lord, to fulfill the word the Lord had spoken to Jeroboam son of Nebat through Ahijah the Shilonite.

16 When all Israel saw that the king refused to listen to them, they answered the king:

“What share do we have in David,
    what part in Jesse’s son?
To your tents, Israel!
    Look after your own house, David!”

So the Israelites went home. 17 But as for the Israelites who were living in the towns of Judah, Rehoboam still ruled over them.

18 King Rehoboam sent out Adoniram,[b] who was in charge of forced labor, but all Israel stoned him to death. King Rehoboam, however, managed to get into his chariot and escape to Jerusalem. 19 So Israel has been in rebellion against the house of David to this day.

20 When all the Israelites heard that Jeroboam had returned, they sent and called him to the assembly and made him king over all Israel. Only the tribe of Judah remained loyal to the house of David.

21 When Rehoboam arrived in Jerusalem, he mustered all Judah and the tribe of Benjamin—a hundred and eighty thousand able young men—to go to war against Israel and to regain the kingdom for Rehoboam son of Solomon.

22 But this word of God came to Shemaiah the man of God: 23 “Say to Rehoboam son of Solomon king of Judah, to all Judah and Benjamin, and to the rest of the people, 24 ‘This is what the Lord says: Do not go up to fight against your brothers, the Israelites. Go home, every one of you, for this is my doing.’” So they obeyed the word of the Lord and went home again, as the Lord had ordered.

Golden Calves at Bethel and Dan

25 Then Jeroboam fortified Shechem in the hill country of Ephraim and lived there. From there he went out and built up Peniel.[c]

26 Jeroboam thought to himself, “The kingdom will now likely revert to the house of David. 27 If these people go up to offer sacrifices at the temple of the Lord in Jerusalem, they will again give their allegiance to their lord, Rehoboam king of Judah. They will kill me and return to King Rehoboam.”

28 After seeking advice, the king made two golden calves. He said to the people, “It is too much for you to go up to Jerusalem. Here are your gods, Israel, who brought you up out of Egypt.” 29 One he set up in Bethel, and the other in Dan. 30 And this thing became a sin; the people came to worship the one at Bethel and went as far as Dan to worship the other.[d]

31 Jeroboam built shrines on high places and appointed priests from all sorts of people, even though they were not Levites. 32 He instituted a festival on the fifteenth day of the eighth month, like the festival held in Judah, and offered sacrifices on the altar. This he did in Bethel, sacrificing to the calves he had made. And at Bethel he also installed priests at the high places he had made. 33 On the fifteenth day of the eighth month, a month of his own choosing, he offered sacrifices on the altar he had built at Bethel. So he instituted the festival for the Israelites and went up to the altar to make offerings.

...................................................................

१ राजाहरू 12

रहबामको विरुद्धमा इस्राएलको विद्रोह
1रहबाम शकेममा गए, किनकि सारा इस्राएल तिनलाई राजा बनाउन त्‍यहाँ गएका थिए।  
And Rehoboam went to Shechem: for all Israel were come to Shechem to make him king.
2जब नबातका छोरा यारोबामले यो कुरा सुने (तिनी अहिलेसम्‍म मिश्रदेशमा नै थिए, जहाँ तिनी सोलोमन राजादेखि भागेर गएका थिए), तब तिनी मिश्रदेशबाट फर्के। 
And it came to pass, when Jeroboam the son of Nebat, who was yet in Egypt, heard of it, (for he was fled from the presence of king Solomon, and Jeroboam dwelt in Egypt;)
3यसकारण मानिसहरूले यारोबामलाई बोलाइपठाए, र तिनी र इस्राएलका जम्‍मै समुदाय रहबामकहाँ गएर तिनलाई भने,
That they sent and called him. And Jeroboam and all the congregation of Israel came, and spake unto Rehoboam, saying,
 4“तपाईंका पिताले हामीलाई गह्रौँ जुवा बोकाइदिनुभएको थियो, तर उहाँले हामीमाथि लगाउनुभएको यो कठोर परिश्रम र गह्रौँ जुवालाई तपाईंले हलुङ्गो गरिदिनुहोस्, र हामी तपाईंको सेवा गर्नेछौं।”
Thy father made our yoke grievous: now therefore make thou the grievous service of thy father, and his heavy yoke which he put upon us, lighter, and we will serve thee.
5रहबामले जवाफ दिए, “मलाई तीन दिनको समय देओ, र फेरि आओ।” यसैले मानिसहरू गइहाले।
And he said unto them, Depart yet for three days, then come again to me. And the people departed.
6तब राजा रहबामले तिनका पिता सोलोमन जीवित छँदा तिनका सेवा गर्ने धर्म-गुरुहरूसित सल्‍लाह मागे। तिनले सोधे, “यी मानिसहरूलाई मैले कस्‍तो जवाफ दिनुपर्ने हो?”
And king Rehoboam consulted with the old men, that stood before Solomon his father while he yet lived, and said, How do ye advise that I may answer this people?
7तिनीहरूले भने, “यदि आज हजूर यी मानिसहरूका सेवक भएर तिनीहरूको सेवा गर्नुहुन्‍छ र अहिले तिनीहरूले चाहेको जवाफ हजूरले तिनीहरूलाई दिनुहुन्‍छ भने, तिनीहरू सधैँ हजूरका सेवकहरू हुनेछन्‌।
And they spake unto him, saying, If thou wilt be a servant unto this people this day, and wilt serve them, and answer them, and speak good words to them, then they will be thy servants for ever.
8तर ती धर्म-गुरुहरूले दिएको सल्‍लाह तिनले इन्‍कार गरे, र तिनले आफूसँग बढ़ेका र तिनको सेवा गर्ने जवान मानिसहरूको सल्‍लाह लिए। 
But he forsook the counsel of the old men, which they had given him, and consulted with the young men that were grown up with him, and which stood before him:
9तिनले तिनीहरूलाई सोधे, “तिमीहरूको सल्‍लाह के छ? ‘तपाईंका पिताले हामीहरूमाथि बोकाउनुभएको जुवा हलुङ्गो गरिदिनुहोस्‌’ भन्‍ने यी मानिसहरूले बिन्‍ती गरेकामा म कस्‍तो जवाफ दिऊँ?”
And he said unto them, What counsel give ye that we may answer this people, who have spoken to me, saying, Make the yoke which thy father did put upon us lighter?
10तिनीसँग बढ़ेका ती जवान मानिसहरूले जवाफ दिए, “‘हजूरका पिताले हामीमाथि गह्रौँ जुवा बोकाइदिनुभएको थियो, र त्‍यो हलुङ्गो पारिदिनुहोस्‌’ भनी हजूरलाई भन्‍ने यी मानिसहरूलाई भन्‍नुहोस्, ‘मेरो कान्‍छी औँली मेरा पिताको कम्‍मरभन्‍दा मोटो छ। 
And the young men that were grown up with him spake unto him, saying, Thus shalt thou speak unto this people that spake unto thee, saying, Thy father made our yoke heavy, but make thou it lighter unto us; thus shalt thou say unto them, My little finger shall be thicker than my father's loins.
11मेरा पिताले तिमीहरूमाथि गह्रौँ जुवा बोकाइदिनुभएको थियो। म त्‍यो अझै गह्रौँ पारिदिनेछु। मेरा पिताले तिमीहरूलाई बेतले कुट्‌न लगाउनुहुन्‍थ्‍यो, तर म तिमीहरूलाई बिच्‍छीहरूले डस्‍न लगाउनेछु’।”
And now whereas my father did lade you with a heavy yoke, I will add to your yoke: my father hath chastised you with whips, but I will chastise you with scorpions.
12“तीन दिनपछि मकहाँ आओ” भनी राजाले भनेझैँ यारोबाम र ती सबै मानिसहरू रहबामकहाँ फर्केर आए।
So Jeroboam and all the people came to Rehoboam the third day, as the king had appointed, saying, Come to me again the third day.
 13राजाले ती मानिसहरूलाई कड़ा जवाफ दिए। धर्म-गुरुहरूले दिएका सल्‍लाह तिनले इन्‍कार गर्दै 
And the king answered the people roughly, and forsook the old men's counsel that they gave him;
14ती जवानहरूले दिएको सल्‍लाह मानेर भने, “मेरा पिताले त तिमीहरूको जुवा गह्रौँ पारिदिनुभएको थियो। म त्‍यो अझै गह्रौँ पारिदिनेछु। मेरा पिताले तिमीहरूलाई बेत लगाउनुहुन्‍थ्‍यो, तर म तिमीहरूलाई बिच्‍छीहरूले डस्‍न लगाउनेछु।” 
And spake to them after the counsel of the young men, saying, My father made your yoke heavy, and I will add to your yoke: my father also chastised you with whips, but I will chastise you with scorpions.
15यसरी राजाले ती मानिसहरूको कुरा सुनेनन्, किनकि शीलोका अहियाहद्वारा नबातका छोरा यारोबामलाई उहाँले भन्‍नुभएको वचन पूरा हुनलाई परमप्रभुले यस्‍तो स्‍थिति ल्‍याउनुभएको थियो।
Wherefore the king hearkened not unto the people; for the cause was from the LORD, that he might perform his saying, which the LORD spake by Ahijah the Shilonite unto Jeroboam the son of Nebat.
16जब राजाले तिनीहरूका कुरा नसुनेका सारा इस्राएलले देखे, तब तिनीहरूले राजालाई जवाफ दिए, 
“दाऊदमा हाम्रो के हिस्‍सा छ र?
यिशैका छोरामा हाम्रो के भाग छ?
हे इस्राएली हो, आ-आफ्‍नो पालमा जाओ,
हे दाऊद, तिमी आफ्‍नै घर सम्हाल।”
यसैकारण इस्राएलीहरू आ-आफ्‍नो घर लागे, 
So when all Israel saw that the king hearkened not unto them, the people answered the king, saying, What portion have we in David? neither have we inheritance in the son of Jesse: to your tents, O Israel: now see to thine own house, David. So Israel departed unto their tents.
17तर यहूदाका सहरहरूमा बस्‍ने इस्राएलीहरूमाथि रहबामले अझै शासन गरे।
But as for the children of Israel which dwelt in the cities of Judah, Rehoboam reigned over them.
18राजा रहबामले बेगार काममा लगाउने मानिसहरूका जिम्‍मावाल अदोनीरामलाई पठाए, तर सबै इस्राएलीहरूले तिनलाई ढुङ्गाले हानेर मारे। तापनि राजा रहबामचाहिँ आफ्‍नो रथमा चढ़ेर यरूशलेममा भागेर जान सफल भए। 
Then king Rehoboam sent Adoram, who was over the tribute; and all Israel stoned him with stones, that he died. Therefore king Rehoboam made speed to get him up to his chariot, to flee to Jerusalem.
19अनि आजको दिनसम्‍म दाऊदका घरानाको विरुद्धमा इस्राएल बागी भएको छ।
So Israel rebelled against the house of David unto this day.
20जब यारोबाम फर्केर आएका छन्‌ भनी सबै इस्राएलीहरूले सुने, तब तिनीहरूले मानिसहरू पठाएर तिनलाई सभामा बोलाए, र सारा इस्राएलमाथि तिनलाई राजा तुल्‍याए। यहूदाको कुल मात्र दाऊदका घरानाको राजभक्त भइरहे।
And it came to pass, when all Israel heard that Jeroboam was come again, that they sent and called him unto the congregation, and made him king over all Israel: there was none that followed the house of David, but the tribe of Judah only.
21जब रहबाम यरूशलेममा आइपुगे, तब सोलोमनका छोरा रहबामको निम्‍ति राज्‍य फिर्ता लिन इस्राएलका घरानाको विरुद्धमा लड़ाइँ गर्न यहूदा र बेन्‍यामीनका कुलका एक लाख असी हजार योद्धाहरूलाई तिनले भेला गराए। 
And when Rehoboam was come to Jerusalem, he assembled all the house of Judah, with the tribe of Benjamin, an hundred and fourscore thousand chosen men, which were warriors, to fight against the house of Israel, to bring the kingdom again to Rehoboam the son of Solomon.
22तर परमेश्‍वरका जन शमायाहकहाँ परमेश्‍वरको यो वचन आयो:
But the word of God came unto Shemaiah the man of God, saying,
 23“सोलोमनको छोरो यहूदाको राजा रहबामलाई र यहूदा र बेन्‍यामीनका सारा घराना र बाँकी मानिसहरूलाई भन्, 
Speak unto Rehoboam, the son of Solomon, king of Judah, and unto all the house of Judah and Benjamin, and to the remnant of the people, saying,
24‘परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: तिमीहरू आफ्‍ना दाजुभाइ इस्राएलको विरुद्धमा युद्ध गर्न उक्‍लेर नजाओ। तिमीहरू हरेक आ-आफ्‍नो घर फर्केर जाओ, किनकि यो काम मैले गरेको हो’।” यसैले परमप्रभुले तिनीहरूलाई हुकुम गर्नुभएझैँ तिनीहरूले परमप्रभुको वचन पालन गरेर तिनीहरू आ-आफ्‍नो घर गए।
Thus saith the LORD, Ye shall not go up, nor fight against your brethren the children of Israel: return every man to his house; for this thing is from me. They hearkened therefore to the word of the LORD, and returned to depart, according to the word of the LORD.
 
बेथेल र दानमा सुनका बाछा
25त्‍यसपछि यारोबामले एफ्राइमको पहाड़ी देशमा भएको शकेमलाई किल्‍ला बनाएर सुरक्षित पारे, र त्‍यहीँ नै बसोबास गरे। त्‍यहाँबाट गएर तिनले पनीएल सहर निर्माण गरे।
Then Jeroboam built Shechem in mount Ephraim, and dwelt therein; and went out from thence, and built Penuel.
26यारोबामले आफ्‍नो मनमा यस्‍तो विचार गरे, “यो राज्‍य दाऊदको घरानातिरै फर्किजान्‍छ होला। 
And Jeroboam said in his heart, Now shall the kingdom return to the house of David:
27यदि यी मानिसहरू यरूशलेममा परमप्रभुको मन्‍दिरमा बलिदान चढ़ाउन गए भने, तिनीहरूका मन आफ्‍ना प्रभु यहूदाका राजा रहबामतिर राजभक्त हुनेछन्‌। तिनीहरूले मलाई मारेर राजा रहबामतिर फर्किजानेछन्‌।”
If this people go up to do sacrifice in the house of the LORD at Jerusalem, then shall the heart of this people turn again unto their lord, even unto Rehoboam king of Judah, and they shall kill me, and go again to Rehoboam king of Judah.
28तब सरसल्‍लाह लिएर राजाले सुनका दुई वटा बाछा बनाए। तिनले मानिसहरूलाई भने, “तिमीहरूलाई यरूशलेममा जान अति कष्‍ट हुन्‍छ। हे इस्राएल हो, तिमीहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याएका तिमीहरूका देवताहरू त यहाँ पो छन्‌।”  
Whereupon the king took counsel, and made two calves of gold, and said unto them, It is too much for you to go up to Jerusalem: behold thy gods, O Israel, which brought thee up out of the land of Egypt.
29तिनले एउटा बेथेलमा र अर्कोचाहिँ दानमा स्‍थापना गरे। 
And he set the one in Beth-el, and the other put he in Dan.
30अनि यही कुरा इस्राएलमा पाप भयो। मानिसहरू दानसम्‍मै त्‍यहाँ भएको देवतालाई पूजा गर्न जान्‍थे।
And this thing became a sin: for the people went to worship before the one, even unto Dan.
31यारोबामले डाँड़ाका पूजा गर्ने थानहरू पनि बनाए, र ती लेवीको कुलका नभए तापनि सब थरीका मानिसहरूबाट पूजाहारीहरू नियुक्त गरे। 
And he made an house of high places, and made priests of the lowest of the people, which were not of the sons of Levi.
32तिनले आठौँ महिनाको पन्‍ध्रौँ दिनमा यहूदामा भएको चाड़जस्‍तै एउटा चाड़ ठहराए, र वेदीमा बलिदानहरू चढ़ाए। बेथेलमा आफूले बनाएका बाछाहरूका निम्‍ति तिनले बलिदान चढ़ाए। बेथेलमा आफूले बनाएका डाँड़ा-डाँड़ाका पूजा गर्ने थानहरूका पूजाहारीहरू पनि नियुक्त गरे। 
And Jeroboam ordained a feast in the eighth month, on the fifteenth day of the month, like unto the feast that is in Judah, and he offered upon the altar. So did he in Beth-el, sacrificing unto the calves that he had made: and he placed in Beth-el the priests of the high places which he had made.
 33आठौँ महिनाको पन्‍ध्रौँ दिनमा, तिनी आफैले तोकेको महिनामा बेथेलमा आफूले निर्माण गरेको वेदीमा तिनले बलिदान चढ़ाए। यसरी इस्राएलीहरूका निम्‍ति तिनले चाड़ ठहराए, र बलिदान चढ़ाउनलाई आफै वेदीमा उक्‍लेर गए।So he offered upon the altar which he had made in Beth-el the fifteenth day of the eighth month, even in the month which he had devised of his own heart; and ordained a feast unto the children of Israel: and he offered upon the altar, and burnt incense.

 1 - KINGS - 13:1-34

१ राजाहरू 13

यहूदाबाट आएका परमेश्‍वरका जन
1जसै यारोबाम वेदीको नजिक बलिदान चढ़ाउनलाई उभिरहेका थिए, तब परमेश्‍वरका एक जन परमप्रभुको वचन लिएर यहूदाबाट बेथेलमा आए। 2उनले परमप्रभुको वचनद्वारा त्‍यस वेदीको विरुद्धमा कराएर यसो भने, “हे वेदी, वेदी! परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘दाऊदको घरानामा योशियाह नाउँ भएको एक जना छोरो जन्‍मनेछ। त्‍यसले यहाँ बलिदान चढ़ाउने डाँड़ा-डाँड़ाका थानका पूजाहारीहरूलाई तँमाथि नै बलिदान चढ़ाउनेछ, र तँमाथि मानिसका हड्डी जलाइनेछन्‌’।”  3त्‍यही दिन परमेश्‍वरका जनले एउटा यस्‍तो चिन्‍ह दिए, “परमप्रभुले घोषणा गर्नुभएको चिन्‍हचाहिँ यही हो: वेदी दुई फ्‍याक गरी भत्‍कनेछ, र त्‍यसमाथि भएको खरानीचाहिँ बाहिर खन्‍याइनेछ।”
4जब परमेश्‍वरका जनले बेथेलका वेदीको विरुद्धमा कराएर भनेको कुरा राजा यारोबामले सुने, तब तिनले वेदीबाट आफ्‍नो हात पसारेर भने, “त्‍यसलाई पक्र!” तर उनीतिर पसारेको यारोबामको हात झट्टै सुकिहाल्‍यो, र तिनले त्‍यो फेरि आफूतिर ल्‍याउन सकेनन्‌। 5परमप्रभुको वचनद्वारा परमेश्‍वरका जनले दिएको चिन्‍हअनुसार वेदी पनि दुई फ्‍याक गरी भत्‍कियो र खरानी बाहिर खन्‍याइयो।
6तब राजाले परमेश्‍वरका जनलाई भने, “परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरलाई मेरो हात फेरि ज्‍यूँका त्‍यूँ पारिदिन अन्‍तर्बिन्‍ती गरिदिनुहोस्‌।” यसैले तिनले चाहेझैँ परमेश्‍वरका जनले परमप्रभुलाई अन्‍तर्बिन्‍ती चढ़ाए, र राजाको हात अघिजस्‍तै ज्‍यूँका त्‍यूँ भयो।
7राजाले परमेश्‍वरका जनलाई भने, “मसँग मेरो घरमा आउनुहोस्, र केही खानुहोस्, र म तपाईंलाई केही कोसेली टक्र्याउनेछु।”
8तर परमेश्‍वरका जनले राजालाई जवाफ दिए, “तपाईंले मलाई आफ्‍नो आधै सम्‍पत्ति दिनुभए तापनि म तपाईंसित जानेछैनँ, न त यहाँ रोटी खानेछु वा पानी पिउनेछु। 9किनभने परमप्रभुको वचनले मलाई यो आज्ञा गरेको छ, “तैंले त्‍यहाँ रोटी नखानू अथवा पानी नपिउनू, र तँ आएको बाटो फर्केर नजानू।” 10यसकारण उनी अर्कै बाटो भएर गए, र उनी बेथेलमा आएको बाटो भएर फर्केनन्‌।
11त्‍यस बेला बेथेलमा एक जना वृद्ध अगमवक्ता थिए। तिनका छोराहरू आएर बेथेलमा त्‍यस दिन परमेश्‍वरका जनले गरेका सबै कुरा तिनलाई सुनाइदिए। उनले राजालाई भनेका कुरा पनि तिनीहरूले आफ्‍ना बुबालाई सुनाइदिए। 12तिनीहरूका बुबाले तिनीहरूलाई सोधे, “उनी कुन बाटो लागे?” तिनका छोराहरूले यहूदाबाट आएका ती परमेश्‍वरका जन गएको बाटो तिनलाई देखाइदिए। 13यसैले तिनले आफ्‍ना छोराहरूलाई भने, “मेरो निम्‍ति गधामा जीन-लगाम कसिदेओ।” जब तिनीहरूले गधामा जीनकाठी कसिदिए, तब तिनी त्‍यसमा चढ़ेर 14ती परमेश्‍वरका जनलाई पहिल्‍याउन गए। तिनले उनलाई एउटा फलाँटको रूखमुनि बसिरहेका भेट्टाए, र तिनले भने, “यहूदाबाट आएका परमेश्‍वरका जन तपाईं नै हुनुहुन्‍छ?”
उनले भने, “ज्‍यू, म नै हुँ।”
15यसैले ती अगमवक्ताले उनलाई भने, “मसँग आएर केही खानपान गर्नुहोस्‌।”
16परमेश्‍वरका जनले भने, “म तपाईंसँग फर्केर जान सक्‍दिनँ, न त म यस ठाउँमा तपाईंसँग रोटी अथवा पानी नै खान सक्‍छु। 17परमप्रभुको वचनले मलाई भनेको छ, ‘तैंले त्‍यहाँ रोटी नखानू अथवा पानी नपिउनू, र तँ आएको बाटो नफर्कनू’।”
18ती वृद्ध अगमवक्ताले जवाफ दिए, “म पनि तपाईंजस्‍तै एक जना अगमवक्ता हुँ। परमप्रभुको वचनद्वारा मसँग खान र पिउन तपाईंलाई मेरो घरमा ल्‍याउनू भनी एउटा स्‍वर्गदूतले मलाई भन्‍नुभएको हो।” (तर तिनले त उनलाई भनेको यो कुरा झूटो थियो।) 19यसकारण परमेश्‍वरका ती जन फर्केर तिनीसँग गए, र तिनको घरमा खानपान गरे।
20जब तिनीहरू टेबिलमा खानपान गर्दैथिए, तब उनलाई फर्काएर ल्‍याउने ती वृद्ध अगमवक्ताकहाँ परमप्रभुको वचन आयो। 21तिनले यहूदाबाट आएका ती परमेश्‍वरका जनलाई कराएर भने, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘तैंले आफ्‍ना परमप्रभुको वचनलाई तुच्‍छ ठानेको छस्, र परमप्रभु तेरा परमेश्‍वरले तँलाई दिनुभएको आज्ञालाई मानेको छैनस्‌। 22उहाँले मनाही गर्नुभएको ठाउँमा रोटी खान र पानी पिउन तँ फर्केर आइस्‌। यसकारण तेरो मृत-शरीर तेरा पिता-पुर्खाहरूको चिहानमा गाड़िनेछैन’।”
23जब ती परमेश्‍वरका जनले खानपान गरिसके, तब उनलाई फर्काएर ल्‍याएका ती अगमवक्ताले उनको निम्‍ति आफ्‍नो गधामा जीनकाठी कसिदिए। 24जब उनी गइरहेका थिए तब एउटा सिंहले उनलाई बाटोमा भेट्टाएर मार्‍यो, र उनको लाश बाटैमा पड़िरह्यो। गधा र सिंहचाहिँ दुवै छेउमा उभिरहेका थिए। 25त्‍यही बाटो भएर जाने कोही मानिसहरूले त्‍यो लाश बाटैमा फ्‍याँकिएको र त्‍यस सिंहलाई लाशकै छेउमा उभिरहेको देखे, र गएर ती वृद्ध अगमवक्ता बसेको सहरमा त्‍यो समाचार सुनाइदिए।
26जब उनलाई यात्राबाट फर्काएर ल्‍याएका ती अगमवक्ताले त्‍यो कुरा सुने, तब तिनले भने, “उनी त त्‍यही परमेश्‍वरका जन हुन्, जसले परमप्रभुको वचनलाई टेरेका थिएनन्‌। परमप्रभुले उनलाई सिंहको मुखमा पर्न दिनुभएछ, र परमप्रभुको वचनले चेताउनी दिएझैँ त्‍यस सिंहले उनलाई फहराएर मारेछ।”
27ती अगमवक्ताले आफ्‍ना छोराहरूलाई भने, “मेरो निम्‍ति गधामा जीनकाठी कसिदेओ।” तब तिनीहरूले कसिदिए। 28अनि तिनी गएर त्‍यस लाशलाई बाटोमै पड़िरहेको र गधा र सिंह छेउमा नै उभिरहेका भेट्टाए। त्‍यस सिंहले त्‍यस लाशलाई खाएको थिएन, र गधालाई पनि फहराएको थिएन। 29यसैले ती अगमवक्ताले परमेश्‍वरका जनको लाशलाई उठाएर गधामा राखे, र उनको निम्‍ति शोक गर्न र उनलाई गाड्‌न आफ्‍नो सहरमा ल्‍याए। 30तब तिनले त्‍यस लाशलाई आफ्‍नै चिहानमा गाड़े, र तिनीहरूले यसो भनेर विलाप गरे, “हाय, मेरो भाइ!”
31उनलाई गाड़िसकेपछि तिनले आफ्‍ना छोराहरूलाई भने, “म मरेपछि मलाई पनि यी परमेश्‍वरका मानिस गाड़िएकै चिहानमा गाड़िदिनू है। मेरा हड्डीहरू उनकै छेउमा रहून्‌। 32किनकि बेथेलमा भएको वेदी र सबै सामरियाका नगरहरूका डाँड़ा-डाँड़ामा भएका पूजा गर्ने थानहरूका विरुद्धमा परमेश्‍वरको वचनद्वारा उनले घोषणा गरेको समाचार निश्‍चय नै पूरा हुनेछ।”
33त्‍यसपछि पनि यारोबामले आफ्‍ना दुष्‍ट चालहरू त्‍यागेनन्, तर डाँड़ा-डाँड़ाहरूमा भएका पूजा गर्ने थानहरूका निम्‍ति तिनले सबै थरीका मानिसहरूबाट पूजाहारीहरू नियुक्त गरे। पूजाहारी हुन चाहने कुनै पनि मानिसलाई डाँड़ाका थानहरूका निम्‍ति तिनले नियुक्त गर्थे। 34यारोबामको घरानाको पाप यही थियो, जसले गर्दा त्‍यसको पतन भयो, र पृथ्‍वीबाट त्‍यसको सर्वनाश भयो।

...................................................................

The Man of God From Judah

13 By the word of the Lord a man of God came from Judah to Bethel, as Jeroboam was standing by the altar to make an offering. 2 By the word of the Lord he cried out against the altar: “Altar, altar! This is what the Lord says: ‘A son named Josiah will be born to the house of David. On you he will sacrifice the priests of the high places who make offerings here, and human bones will be burned on you.’” 3 That same day the man of God gave a sign: “This is the sign the Lord has declared: The altar will be split apart and the ashes on it will be poured out.”

4 When King Jeroboam heard what the man of God cried out against the altar at Bethel, he stretched out his hand from the altar and said, “Seize him!” But the hand he stretched out toward the man shriveled up, so that he could not pull it back. 5 Also, the altar was split apart and its ashes poured out according to the sign given by the man of God by the word of the Lord.

6 Then the king said to the man of God, “Intercede with the Lord your God and pray for me that my hand may be restored.” So the man of God interceded with the Lord, and the king’s hand was restored and became as it was before.

7 The king said to the man of God, “Come home with me for a meal, and I will give you a gift.”

8 But the man of God answered the king, “Even if you were to give me half your possessions, I would not go with you, nor would I eat bread or drink water here. 9 For I was commanded by the word of the Lord: ‘You must not eat bread or drink water or return by the way you came.’” 10 So he took another road and did not return by the way he had come to Bethel.

11 Now there was a certain old prophet living in Bethel, whose sons came and told him all that the man of God had done there that day. They also told their father what he had said to the king. 12 Their father asked them, “Which way did he go?” And his sons showed him which road the man of God from Judah had taken. 13 So he said to his sons, “Saddle the donkey for me.” And when they had saddled the donkey for him, he mounted it 14 and rode after the man of God. He found him sitting under an oak tree and asked, “Are you the man of God who came from Judah?”

“I am,” he replied.

15 So the prophet said to him, “Come home with me and eat.”

16 The man of God said, “I cannot turn back and go with you, nor can I eat bread or drink water with you in this place. 17 I have been told by the word of the Lord: ‘You must not eat bread or drink water there or return by the way you came.’”

18 The old prophet answered, “I too am a prophet, as you are. And an angel said to me by the word of the Lord: ‘Bring him back with you to your house so that he may eat bread and drink water.’” (But he was lying to him.) 19 So the man of God returned with him and ate and drank in his house.

20 While they were sitting at the table, the word of the Lord came to the old prophet who had brought him back. 21 He cried out to the man of God who had come from Judah, “This is what the Lord says: ‘You have defied the word of the Lord and have not kept the command the Lord your God gave you. 22 You came back and ate bread and drank water in the place where he told you not to eat or drink. Therefore your body will not be buried in the tomb of your ancestors.’”

23 When the man of God had finished eating and drinking, the prophet who had brought him back saddled his donkey for him. 24 As he went on his way, a lion met him on the road and killed him, and his body was left lying on the road, with both the donkey and the lion standing beside it. 25 Some people who passed by saw the body lying there, with the lion standing beside the body, and they went and reported it in the city where the old prophet lived.

26 When the prophet who had brought him back from his journey heard of it, he said, “It is the man of God who defied the word of the Lord. The Lord has given him over to the lion, which has mauled him and killed him, as the word of the Lord had warned him.”

27 The prophet said to his sons, “Saddle the donkey for me,” and they did so. 28 Then he went out and found the body lying on the road, with the donkey and the lion standing beside it. The lion had neither eaten the body nor mauled the donkey. 29 So the prophet picked up the body of the man of God, laid it on the donkey, and brought it back to his own city to mourn for him and bury him. 30 Then he laid the body in his own tomb, and they mourned over him and said, “Alas, my brother!”

31 After burying him, he said to his sons, “When I die, bury me in the grave where the man of God is buried; lay my bones beside his bones. 32 For the message he declared by the word of the Lord against the altar in Bethel and against all the shrines on the high places in the towns of Samaria will certainly come true.”

33 Even after this, Jeroboam did not change his evil ways, but once more appointed priests for the high places from all sorts of people. Anyone who wanted to become a priest he consecrated for the high places. 34 This was the sin of the house of Jeroboam that led to its downfall and to its destruction from the face of the earth.

.....................................................................

१ राजाहरू 13

यहूदाबाट आएका परमेश्‍वरका जन
1जसै यारोबाम वेदीको नजिक बलिदान चढ़ाउनलाई उभिरहेका थिए, तब परमेश्‍वरका एक जन परमप्रभुको वचन लिएर यहूदाबाट बेथेलमा आए। 
And, behold, there came a man of God out of Judah by the word of the LORD unto Beth-el: and Jeroboam stood by the altar to burn incense.
2उनले परमप्रभुको वचनद्वारा त्‍यस वेदीको विरुद्धमा कराएर यसो भने, “हे वेदी, वेदी! परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘दाऊदको घरानामा योशियाह नाउँ भएको एक जना छोरो जन्‍मनेछ। त्‍यसले यहाँ बलिदान चढ़ाउने डाँड़ा-डाँड़ाका थानका पूजाहारीहरूलाई तँमाथि नै बलिदान चढ़ाउनेछ, र तँमाथि मानिसका हड्डी जलाइनेछन्‌’।” 
And he cried against the altar in the word of the LORD, and said, O altar, altar, thus saith the LORD; Behold, a child shall be born unto the house of David, Josiah by name; and upon thee shall he offer the priests of the high places that burn incense upon thee, and men's bones shall be burnt upon thee.
 3त्‍यही दिन परमेश्‍वरका जनले एउटा यस्‍तो चिन्‍ह दिए, “परमप्रभुले घोषणा गर्नुभएको चिन्‍हचाहिँ यही हो: वेदी दुई फ्‍याक गरी भत्‍कनेछ, र त्‍यसमाथि भएको खरानीचाहिँ बाहिर खन्‍याइनेछ।”
And he gave a sign the same day, saying, This is the sign which the LORD hath spoken; Behold, the altar shall be rent, and the ashes that are upon it shall be poured out.
4जब परमेश्‍वरका जनले बेथेलका वेदीको विरुद्धमा कराएर भनेको कुरा राजा यारोबामले सुने, तब तिनले वेदीबाट आफ्‍नो हात पसारेर भने, “त्‍यसलाई पक्र!” तर उनीतिर पसारेको यारोबामको हात झट्टै सुकिहाल्‍यो, र तिनले त्‍यो फेरि आफूतिर ल्‍याउन सकेनन्‌।
And it came to pass, when king Jeroboam heard the saying of the man of God, which had cried against the altar in Beth-el, that he put forth his hand from the altar, saying, Lay hold on him. And his hand, which he put forth against him, dried up, so that he could not pull it in again to him.
 5परमप्रभुको वचनद्वारा परमेश्‍वरका जनले दिएको चिन्‍हअनुसार वेदी पनि दुई फ्‍याक गरी भत्‍कियो र खरानी बाहिर खन्‍याइयो।
The altar also was rent, and the ashes poured out from the altar, according to the sign which the man of God had given by the word of the LORD.
6तब राजाले परमेश्‍वरका जनलाई भने, “परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरलाई मेरो हात फेरि ज्‍यूँका त्‍यूँ पारिदिन अन्‍तर्बिन्‍ती गरिदिनुहोस्‌।” यसैले तिनले चाहेझैँ परमेश्‍वरका जनले परमप्रभुलाई अन्‍तर्बिन्‍ती चढ़ाए, र राजाको हात अघिजस्‍तै ज्‍यूँका त्‍यूँ भयो।
And the king answered and said unto the man of God, Intreat now the face of the LORD thy God, and pray for me, that my hand may be restored me again. And the man of God besought the LORD, and the king's hand was restored him again, and became as it was before.
7राजाले परमेश्‍वरका जनलाई भने, “मसँग मेरो घरमा आउनुहोस्, र केही खानुहोस्, र म तपाईंलाई केही कोसेली टक्र्याउनेछु।”
And the king said unto the man of God, Come home with me, and refresh thyself, and I will give thee a reward.
8तर परमेश्‍वरका जनले राजालाई जवाफ दिए, “तपाईंले मलाई आफ्‍नो आधै सम्‍पत्ति दिनुभए तापनि म तपाईंसित जानेछैनँ, न त यहाँ रोटी खानेछु वा पानी पिउनेछु। 
And the man of God said unto the king, If thou wilt give me half thine house, I will not go in with thee, neither will I eat bread nor drink water in this place:
9किनभने परमप्रभुको वचनले मलाई यो आज्ञा गरेको छ, “तैंले त्‍यहाँ रोटी नखानू अथवा पानी नपिउनू, र तँ आएको बाटो फर्केर नजानू।”
For so was it charged me by the word of the LORD, saying, Eat no bread, nor drink water, nor turn again by the same way that thou camest.
 10यसकारण उनी अर्कै बाटो भएर गए, र उनी बेथेलमा आएको बाटो भएर फर्केनन्‌।
So he went another way, and returned not by the way that he came to Beth-el.
11त्‍यस बेला बेथेलमा एक जना वृद्ध अगमवक्ता थिए। तिनका छोराहरू आएर बेथेलमा त्‍यस दिन परमेश्‍वरका जनले गरेका सबै कुरा तिनलाई सुनाइदिए। उनले राजालाई भनेका कुरा पनि तिनीहरूले आफ्‍ना बुबालाई सुनाइदिए।
Now there dwelt an old prophet in Beth-el; and his sons came and told him all the works that the man of God had done that day in Beth-el: the words which he had spoken unto the king, them they told also to their father.
 12तिनीहरूका बुबाले तिनीहरूलाई सोधे, “उनी कुन बाटो लागे?” तिनका छोराहरूले यहूदाबाट आएका ती परमेश्‍वरका जन गएको बाटो तिनलाई देखाइदिए। 
And their father said unto them, What way went he? For his sons had seen what way the man of God went, which came from Judah.
13यसैले तिनले आफ्‍ना छोराहरूलाई भने, “मेरो निम्‍ति गधामा जीन-लगाम कसिदेओ।” जब तिनीहरूले गधामा जीनकाठी कसिदिए, तब तिनी त्‍यसमा चढ़ेर 
And he said unto his sons, Saddle me the ass. So they saddled him the ass: and he rode thereon,
14ती परमेश्‍वरका जनलाई पहिल्‍याउन गए। तिनले उनलाई एउटा फलाँटको रूखमुनि बसिरहेका भेट्टाए, र तिनले भने, “यहूदाबाट आएका परमेश्‍वरका जन तपाईं नै हुनुहुन्‍छ?”
उनले भने, “ज्‍यू, म नै हुँ।”
And went after the man of God, and found him sitting under an oak: and he said unto him, Art thou the man of God that camest from Judah? And he said, I am.
15यसैले ती अगमवक्ताले उनलाई भने, “मसँग आएर केही खानपान गर्नुहोस्‌।”
Then he said unto him, Come home with me, and eat bread.
16परमेश्‍वरका जनले भने, “म तपाईंसँग फर्केर जान सक्‍दिनँ, न त म यस ठाउँमा तपाईंसँग रोटी अथवा पानी नै खान सक्‍छु। 
And he said, I may not return with thee, nor go in with thee: neither will I eat bread nor drink water with thee in this place:
17परमप्रभुको वचनले मलाई भनेको छ, ‘तैंले त्‍यहाँ रोटी नखानू अथवा पानी नपिउनू, र तँ आएको बाटो नफर्कनू’।”
For it was said to me by the word of the LORD, Thou shalt eat no bread nor drink water there, nor turn again to go by the way that thou camest.
18ती वृद्ध अगमवक्ताले जवाफ दिए, “म पनि तपाईंजस्‍तै एक जना अगमवक्ता हुँ। परमप्रभुको वचनद्वारा मसँग खान र पिउन तपाईंलाई मेरो घरमा ल्‍याउनू भनी एउटा स्‍वर्गदूतले मलाई भन्‍नुभएको हो।” (तर तिनले त उनलाई भनेको यो कुरा झूटो थियो।) 
He said unto him, I am a prophet also as thou art; and an angel spake unto me by the word of the LORD, saying, Bring him back with thee into thine house, that he may eat bread and drink water. But he lied unto him.
19यसकारण परमेश्‍वरका ती जन फर्केर तिनीसँग गए, र तिनको घरमा खानपान गरे।
So he went back with him, and did eat bread in his house, and drank water.
20जब तिनीहरू टेबिलमा खानपान गर्दैथिए, तब उनलाई फर्काएर ल्‍याउने ती वृद्ध अगमवक्ताकहाँ परमप्रभुको वचन आयो। 
And it came to pass, as they sat at the table, that the word of the LORD came unto the prophet that brought him back:
21तिनले यहूदाबाट आएका ती परमेश्‍वरका जनलाई कराएर भने, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘तैंले आफ्‍ना परमप्रभुको वचनलाई तुच्‍छ ठानेको छस्, र परमप्रभु तेरा परमेश्‍वरले तँलाई दिनुभएको आज्ञालाई मानेको छैनस्‌। 
And he cried unto the man of God that came from Judah, saying, Thus saith the LORD, Forasmuch as thou hast disobeyed the mouth of the LORD, and hast not kept the commandment which the LORD thy God commanded thee,
22उहाँले मनाही गर्नुभएको ठाउँमा रोटी खान र पानी पिउन तँ फर्केर आइस्‌। यसकारण तेरो मृत-शरीर तेरा पिता-पुर्खाहरूको चिहानमा गाड़िनेछैन’।”
But camest back, and hast eaten bread and drunk water in the place, of the which the LORD did say to thee, Eat no bread, and drink no water; thy carcase shall not come unto the sepulchre of thy fathers.
23जब ती परमेश्‍वरका जनले खानपान गरिसके, तब उनलाई फर्काएर ल्‍याएका ती अगमवक्ताले उनको निम्‍ति आफ्‍नो गधामा जीनकाठी कसिदिए। And it came to pass, after he had eaten bread, and after he had drunk, that he saddled for him the ass, to wit, for the prophet whom he had brought back.
 
24जब उनी गइरहेका थिए तब एउटा सिंहले उनलाई बाटोमा भेट्टाएर मार्‍यो, र उनको लाश बाटैमा पड़िरह्यो। गधा र सिंहचाहिँ दुवै छेउमा उभिरहेका थिए। 
And when he was gone, a lion met him by the way, and slew him: and his carcase was cast in the way, and the ass stood by it, the lion also stood by the carcase.
25त्‍यही बाटो भएर जाने कोही मानिसहरूले त्‍यो लाश बाटैमा फ्‍याँकिएको र त्‍यस सिंहलाई लाशकै छेउमा उभिरहेको देखे, र गएर ती वृद्ध अगमवक्ता बसेको सहरमा त्‍यो समाचार सुनाइदिए।
And, behold, men passed by, and saw the carcase cast in the way, and the lion standing by the carcase: and they came and told it in the city where the old prophet dwelt.
26जब उनलाई यात्राबाट फर्काएर ल्‍याएका ती अगमवक्ताले त्‍यो कुरा सुने, तब तिनले भने, “उनी त त्‍यही परमेश्‍वरका जन हुन्, जसले परमप्रभुको वचनलाई टेरेका थिएनन्‌। परमप्रभुले उनलाई सिंहको मुखमा पर्न दिनुभएछ, र परमप्रभुको वचनले चेताउनी दिएझैँ त्‍यस सिंहले उनलाई फहराएर मारेछ।”
And when the prophet that brought him back from the way heard thereof, he said, It is the man of God, who was disobedient unto the word of the LORD: therefore the LORD hath delivered him unto the lion, which hath torn him, and slain him, according to the word of the LORD, which he spake unto him.
27ती अगमवक्ताले आफ्‍ना छोराहरूलाई भने, “मेरो निम्‍ति गधामा जीनकाठी कसिदेओ।” तब तिनीहरूले कसिदिए।
And he spake to his sons, saying, Saddle me the ass. And they saddled him.
 28अनि तिनी गएर त्‍यस लाशलाई बाटोमै पड़िरहेको र गधा र सिंह छेउमा नै उभिरहेका भेट्टाए। त्‍यस सिंहले त्‍यस लाशलाई खाएको थिएन, र गधालाई पनि फहराएको थिएन। 
And he went and found his carcase cast in the way, and the ass and the lion standing by the carcase: the lion had not eaten the carcase, nor torn the ass.
29यसैले ती अगमवक्ताले परमेश्‍वरका जनको लाशलाई उठाएर गधामा राखे, र उनको निम्‍ति शोक गर्न र उनलाई गाड्‌न आफ्‍नो सहरमा ल्‍याए।
And the prophet took up the carcase of the man of God, and laid it upon the ass, and brought it back: and the old prophet came to the city, to mourn and to bury him.
 30तब तिनले त्‍यस लाशलाई आफ्‍नै चिहानमा गाड़े, र तिनीहरूले यसो भनेर विलाप गरे, “हाय, मेरो भाइ!”
And he laid his carcase in his own grave; and they mourned over him, saying, Alas, my brother!
31उनलाई गाड़िसकेपछि तिनले आफ्‍ना छोराहरूलाई भने, “म मरेपछि मलाई पनि यी परमेश्‍वरका मानिस गाड़िएकै चिहानमा गाड़िदिनू है। मेरा हड्डीहरू उनकै छेउमा रहून्‌। 
And it came to pass, after he had buried him, that he spake to his sons, saying, When I am dead, then bury me in the sepulchre wherein the man of God is buried; lay my bones beside his bones:
32किनकि बेथेलमा भएको वेदी र सबै सामरियाका नगरहरूका डाँड़ा-डाँड़ामा भएका पूजा गर्ने थानहरूका विरुद्धमा परमेश्‍वरको वचनद्वारा उनले घोषणा गरेको समाचार निश्‍चय नै पूरा हुनेछ।”
For the saying which he cried by the word of the LORD against the altar in Beth-el, and against all the houses of the high places which are in the cities of Samaria, shall surely come to pass.
33त्‍यसपछि पनि यारोबामले आफ्‍ना दुष्‍ट चालहरू त्‍यागेनन्, तर डाँड़ा-डाँड़ाहरूमा भएका पूजा गर्ने थानहरूका निम्‍ति तिनले सबै थरीका मानिसहरूबाट पूजाहारीहरू नियुक्त गरे। पूजाहारी हुन चाहने कुनै पनि मानिसलाई डाँड़ाका थानहरूका निम्‍ति तिनले नियुक्त गर्थे। 
After this thing Jeroboam returned not from his evil way, but made again of the lowest of the people priests of the high places: whosoever would, he consecrated him, and he became one of the priests of the high places.
34यारोबामको घरानाको पाप यही थियो, जसले गर्दा त्‍यसको पतन भयो, र पृथ्‍वीबाट त्‍यसको सर्वनाश भयो।
And this thing became sin unto the house of Jeroboam, even to cut it off, and to destroy it from off the face of the earth.

 

 1 - KINGS - 14:1-31

१ राजाहरू 14

यरोबामको विरुद्धमा अहियाहको अगमवाणी
1त्‍यस बेला यारोबामको छोरो अबिया बिरामी भयो, 2र यारोबामले आफ्‍नी पत्‍नीलाई भने, “तिमी यारोबामकी पत्‍नी हो भनी मानिसहरूले नचिन्‍नलाई तिम्रो भेष बदली गर। तब शीलोमा जाऊ। मलाई ‘यी मानिसहरूमाथि राजा हुनेछौ’ भन्‍ने अहियाह अगमवक्ता त्‍यहाँ छन्‌। 3तिम्रो साथमा दश वटा रोटी, केही फुरौलाहरू र एक सानो घैँटो मह लिएर तिनीकहाँ जाऊ। बालकलाई के हुन्‍छ सो तिनले तिमीलाई बताइदिनेछन्‌।” 4यसैले यारोबामकी पत्‍नीले तिनले भनेझैँ गरिन्, र तिनी शीलोमा अहियाहको घरमा गइन्‌।
त्‍यस बेला अहियाहले देख्‍न सक्‍दैनथिए, किनभने वृद्धावस्‍थाले गर्दा तिनका आँखा धमिलिएका थिए। 5तर परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभएको थियो, “यारोबामकी पत्‍नी आफ्‍नो छोराको विषयमा तँसित सोध्‍न आउँदैछे, किनकि त्‍यो बिरामी छ, अनि तैंले यस्‍तो जवाफ दिनू। 6जब त्‍यो आइपुग्‍छे तब अरू कोही हुँ भनी त्‍यसले बहाना गर्नेछे।
जब अहियाहले ढोकामा तिनका खुट्टाको आवाज सुने, तब तिनले भने, “ए यारोबामकी पत्‍नी, भित्र आऊ। किन यो बहाना गरेकी? खराब समाचार लिन म तिमीकहाँ पठाइएको छु। 7गएर यारोबामलाई भन, परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: “मैले तँलाई मानिसहरूबाट खड़ा गरें, र मेरा प्रजा इस्राएलमाथि एउटा अगुवा तुल्‍याएँ। 8मैले दाऊदको घरानादेखि राज्‍य खोसेर तँलाई दिएँ। तर तँचाहिँ मेरो दास दाऊदजस्‍तै भएको छैनस्, जसले मेरो दृष्‍टिमा जे असल छ त्‍यही मात्रै गर्दै मेरा आज्ञा पालन गर्‍यो र आफ्‍नो सारा हृदयले मलाई पछ्यायो। 9तँभन्‍दा अघि बाँचेकाहरू सबैभन्‍दा अझ बढ़ी तैंले दुष्‍ट काम गरेको छस्‌। तैंले आफ्‍नो निम्‍ति अरू देवताहरू, ढालेर बनाएका धातुका मूर्तिहरू बनाएर तैंले मलाई रीस उठाएको छस्‌ र मलाई तेरो पीठपछि राखेको छस्‌।
10“‘यसैकारण म यारोबामको घरानामाथि सर्वनाश ल्‍याउनेछु। म इस्राएलमा भएको यारोबामका घरानाको हरेक पुरुष, कमारा वा फुक्‍का दुवैलाई खतम पारिदिनेछु। त्‍यो खतम नहोउञ्‍जेल यारोबामको घरानालाई गोबर जलाएझैँ म जलाइदिनेछु।  11यारोबामको घरानाका सहरमा मर्नेहरूलाईचाहिँ कुकुरहरूले खानेछन्, र वनमा मर्नेहरूलाई चाहिँ आकाशका पक्षीहरूले खानेछन्‌। परमप्रभुले भन्‍नुभएको छ!”
12“तिमीचाहिँ अब घर फर्केर जाऊ। जब तिमीले आफ्‍नो सहरमा पाइला हाल्‍नेछौ, तब त्‍यो बालक मर्नेछ। 13त्‍यसको निम्‍ति सबै इस्राएलले विलाप गरेर त्‍यसलाई गाड्‌नेछन्, किनभने परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरले त्‍यसमा मात्रै केही असल कुरो भेट्टाउनुभएकोले यारोबामको घरानामा त्‍यो मात्र गाड़िनेछ।
14परमप्रभुले इस्राएलमाथि एक जना राजा खड़ा गर्नुहुनेछ, जसले यारोबामको घरानालाई बहिष्‍कृत पार्नेछ। त्‍यो दिन आजै हो! हो, अहिले नै हो। 15पानीमा निगालो यताउता हल्‍लेझैँ परमप्रभुले इस्राएललाई त्‍यस्‍तै हल्‍लने गरी हिर्काउनुहुनेछ। तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई दिनुभएको यस असल देशबाट उहाँले इस्राएललाई जरैसमेत उखेल्‍नुहुनेछ, र तिनीहरूलाई यूफ्रेटिस नदी पारि तितरबितर पार्नुहुनेछ, किनभने तिनीहरूले अशेराका मूर्तिहरू बनाएर परमप्रभुलाई रीस उठाए। 16अनि यारोबामले गरेका र इस्राएललाई गर्न लाएका पापहरूको कारण उहाँले इस्राएललाई त्‍याग्‍नुहुनेछ।”
17तब यारोबामकी पत्‍नी उठिन्‌ र तिर्सामा गइन्‌। तिनी आफ्‍नो घरको सँघार नाघ्ने बित्तिकै त्‍यो केटो मर्‍यो। 18परमप्रभुले आफ्‍ना दास अहियाह अगमवक्ताद्वारा भन्‍नुभएझैँ तिनीहरूले त्‍यसलाई गाड़े र सारा इस्राएलले त्‍यसको निम्‍ति विलाप गरे।
19यारोबामको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनका युद्धहरू र तिनले कसरी राज्‍य गरे ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छन्‌। 20तिनले बाईस वर्ष राज्‍य गरे, र त्‍यसपछि तिनी आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते। अनि तिनीपछि तिनका छोरा नादाब राजा भए।
यहूदाका राजा रहबाम
21सोलोमनका छोरा रहबामले यहूदामा राज्‍य गरे। तिनी एकचालीस वर्षको उमेरमा राजा भए। इस्राएलका सबै कुलबाट आफ्‍नो नाउँ राख्‍नलाई परमप्रभुले चुन्‍नुभएको सहर, यरूशलेममा तिनले सत्र वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी आमाको नाउँ नामा थियो। तिनी एक अम्‍मोनी थिइन्‌। 
22परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा खराब थियो, त्‍यही यहूदाले गरे। तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूले गरेका पापहरूभन्‍दा बढ़ी पाप गरेर तिनीहरूले उहाँलाई क्रोधित तुल्‍याए। 23तिनीहरूले आफ्‍ना निम्‍ति पूजा गर्नलाई डाँड़ाका थानहरू, चोखा ढुङ्गाहरू र अशेरा देवीका मूर्तिहरू हरेक अल्‍गो डाँड़ामा र झ्‍याम्‍म परेको हरेक रूखमुनि खड़ा गरे।  24देशमा पुरुष वेश्‍याहरू पनि थिए। परमप्रभुले इस्राएलकै सामुबाट निकाल्‍नुभएका जाति-जातिहरूका घिनलाग्‍दा कार्यहरू मानिसहरूले गर्न लागे। 
25रहबामका राजकालको पाँचौँ वर्षमा मिश्रदेशका राजा शीशकले यरूशलेममा आक्रमण गरे। 26उनले परमप्रभुको मन्‍दिर र राजाको राजमहलका दामी-दामी चीजहरू लुटेर लगे। उनले सोलोमनले बनाएका सुनका ढालहरूसमेत जम्‍मै कुरा लगे।  27यसैले राजा रहबामले तिनका सट्टामा काँसाका ढालहरू बनाएर राजमहलको मूल ढोका रक्षा गर्ने रक्षकहरूका अधिकृतहरूका जिम्‍मामा दिए। 28जहिले-जहिले राजा परमप्रभुको मन्‍दिरमा पस्‍थे, तहिले-तहिले ती रक्षकहरूले ती ढालहरू बोक्‍थे, र त्‍यसपछि तिनीहरूले रक्षक बस्‍ने कोठामा ती फेरि राख्‍थे।
29रहबामका राजकालका अरू घटनाहरू र तिनका सबै कार्यहरू के ती यहूदाका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 30रहबाम र यारोबामका बीचमा निरन्‍तर युद्ध भइरह्यो। 31रहबाम आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनीहरूसित तिनी दाऊदको सहरमा गाड़िए। तिनकी आमाको नाउँ नामा थियो। तिनी एक अम्‍मोनी थिइन्‌। तिनीपछि तिनका छोरा अबिया राजा भए।

...................................................................

Ahijah’s Prophecy Against Jeroboam

14 At that time Abijah son of Jeroboam became ill, 2 and Jeroboam said to his wife, “Go, disguise yourself, so you won’t be recognized as the wife of Jeroboam. Then go to Shiloh. Ahijah the prophet is there—the one who told me I would be king over this people. 3 Take ten loaves of bread with you, some cakes and a jar of honey, and go to him. He will tell you what will happen to the boy.” 4 So Jeroboam’s wife did what he said and went to Ahijah’s house in Shiloh.

Now Ahijah could not see; his sight was gone because of his age. 5 But the Lord had told Ahijah, “Jeroboam’s wife is coming to ask you about her son, for he is ill, and you are to give her such and such an answer. When she arrives, she will pretend to be someone else.”

6 So when Ahijah heard the sound of her footsteps at the door, he said, “Come in, wife of Jeroboam. Why this pretense? I have been sent to you with bad news. 7 Go, tell Jeroboam that this is what the Lord, the God of Israel, says: ‘I raised you up from among the people and appointed you ruler over my people Israel. 8 I tore the kingdom away from the house of David and gave it to you, but you have not been like my servant David, who kept my commands and followed me with all his heart, doing only what was right in my eyes. 9 You have done more evil than all who lived before you. You have made for yourself other gods, idols made of metal; you have aroused my anger and turned your back on me.

10 “‘Because of this, I am going to bring disaster on the house of Jeroboam. I will cut off from Jeroboam every last male in Israel—slave or free.[a] I will burn up the house of Jeroboam as one burns dung, until it is all gone. 11 Dogs will eat those belonging to Jeroboam who die in the city, and the birds will feed on those who die in the country. The Lord has spoken!’

12 “As for you, go back home. When you set foot in your city, the boy will die. 13 All Israel will mourn for him and bury him. He is the only one belonging to Jeroboam who will be buried, because he is the only one in the house of Jeroboam in whom the Lord, the God of Israel, has found anything good.

14 “The Lord will raise up for himself a king over Israel who will cut off the family of Jeroboam. Even now this is beginning to happen.[b] 15 And the Lord will strike Israel, so that it will be like a reed swaying in the water. He will uproot Israel from this good land that he gave to their ancestors and scatter them beyond the Euphrates River, because they aroused the Lord’s anger by making Asherah poles.[c] 16 And he will give Israel up because of the sins Jeroboam has committed and has caused Israel to commit.”

17 Then Jeroboam’s wife got up and left and went to Tirzah. As soon as she stepped over the threshold of the house, the boy died. 18 They buried him, and all Israel mourned for him, as the Lord had said through his servant the prophet Ahijah.

19 The other events of Jeroboam’s reign, his wars and how he ruled, are written in the book of the annals of the kings of Israel. 20 He reigned for twenty-two years and then rested with his ancestors. And Nadab his son succeeded him as king.

Rehoboam King of Judah

21 Rehoboam son of Solomon was king in Judah. He was forty-one years old when he became king, and he reigned seventeen years in Jerusalem, the city the Lord had chosen out of all the tribes of Israel in which to put his Name. His mother’s name was Naamah; she was an Ammonite.

22 Judah did evil in the eyes of the Lord. By the sins they committed they stirred up his jealous anger more than those who were before them had done. 23 They also set up for themselves high places, sacred stones and Asherah poles on every high hill and under every spreading tree. 24 There were even male shrine prostitutes in the land; the people engaged in all the detestable practices of the nations the Lord had driven out before the Israelites.

25 In the fifth year of King Rehoboam, Shishak king of Egypt attacked Jerusalem. 26 He carried off the treasures of the temple of the Lord and the treasures of the royal palace. He took everything, including all the gold shields Solomon had made. 27 So King Rehoboam made bronze shields to replace them and assigned these to the commanders of the guard on duty at the entrance to the royal palace. 28 Whenever the king went to the Lord’s temple, the guards bore the shields, and afterward they returned them to the guardroom.

29 As for the other events of Rehoboam’s reign, and all he did, are they not written in the book of the annals of the kings of Judah? 30 There was continual warfare between Rehoboam and Jeroboam. 31 And Rehoboam rested with his ancestors and was buried with them in the City of David. His mother’s name was Naamah; she was an Ammonite. And Abijah[d] his son succeeded him as king.

..........................................................................

१ राजाहरू 14

यरोबामको विरुद्धमा अहियाहको अगमवाणी
1त्‍यस बेला यारोबामको छोरो अबिया बिरामी भयो,
At that time Abijah the son of Jeroboam fell sick.
 2र यारोबामले आफ्‍नी पत्‍नीलाई भने, “तिमी यारोबामकी पत्‍नी हो भनी मानिसहरूले नचिन्‍नलाई तिम्रो भेष बदली गर। तब शीलोमा जाऊ। मलाई ‘यी मानिसहरूमाथि राजा हुनेछौ’ भन्‍ने अहियाह अगमवक्ता त्‍यहाँ छन्‌।
And Jeroboam said to his wife, Arise, I pray thee, and disguise thyself, that thou be not known to be the wife of Jeroboam; and get thee to Shiloh: behold, there is Ahijah the prophet, which told me that I should be king over this people.
 3तिम्रो साथमा दश वटा रोटी, केही फुरौलाहरू र एक सानो घैँटो मह लिएर तिनीकहाँ जाऊ। बालकलाई के हुन्‍छ सो तिनले तिमीलाई बताइदिनेछन्‌।” 
And take with thee ten loaves, and cracknels, and a cruse of honey, and go to him: he shall tell thee what shall become of the child.
4यसैले यारोबामकी पत्‍नीले तिनले भनेझैँ गरिन्, र तिनी शीलोमा अहियाहको घरमा गइन्‌।
त्‍यस बेला अहियाहले देख्‍न सक्‍दैनथिए, किनभने वृद्धावस्‍थाले गर्दा तिनका आँखा धमिलिएका थिए। 
And Jeroboam's wife did so, and arose, and went to Shiloh, and came to the house of Ahijah. But Ahijah could not see; for his eyes were set by reason of his age.
5तर परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभएको थियो, “यारोबामकी पत्‍नी आफ्‍नो छोराको विषयमा तँसित सोध्‍न आउँदैछे, किनकि त्‍यो बिरामी छ, अनि तैंले यस्‍तो जवाफ दिनू।
And the LORD said unto Ahijah, Behold, the wife of Jeroboam cometh to ask a thing of thee for her son; for he is sick: thus and thus shalt thou say unto her: for it shall be, when she cometh in, that she shall feign herself to be another woman.
 6जब त्‍यो आइपुग्‍छे तब अरू कोही हुँ भनी त्‍यसले बहाना गर्नेछे।
जब अहियाहले ढोकामा तिनका खुट्टाको आवाज सुने, तब तिनले भने, “ए यारोबामकी पत्‍नी, भित्र आऊ। किन यो बहाना गरेकी? खराब समाचार लिन म तिमीकहाँ पठाइएको छु। 
And it was so, when Ahijah heard the sound of her feet, as she came in at the door, that he said, Come in, thou wife of Jeroboam; why feignest thou thyself to be another? for I am sent to thee with heavy tidings.
7गएर यारोबामलाई भन, परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: “मैले तँलाई मानिसहरूबाट खड़ा गरें, र मेरा प्रजा इस्राएलमाथि एउटा अगुवा तुल्‍याएँ। 
Go, tell Jeroboam, Thus saith the LORD God of Israel, Forasmuch as I exalted thee from among the people, and made thee prince over my people Israel,
8मैले दाऊदको घरानादेखि राज्‍य खोसेर तँलाई दिएँ। तर तँचाहिँ मेरो दास दाऊदजस्‍तै भएको छैनस्, जसले मेरो दृष्‍टिमा जे असल छ त्‍यही मात्रै गर्दै मेरा आज्ञा पालन गर्‍यो र आफ्‍नो सारा हृदयले मलाई पछ्यायो। 
And rent the kingdom away from the house of David, and gave it thee: and yet thou hast not been as my servant David, who kept my commandments, and who followed me with all his heart, to do that only which was right in mine eyes;
9तँभन्‍दा अघि बाँचेकाहरू सबैभन्‍दा अझ बढ़ी तैंले दुष्‍ट काम गरेको छस्‌। तैंले आफ्‍नो निम्‍ति अरू देवताहरू, ढालेर बनाएका धातुका मूर्तिहरू बनाएर तैंले मलाई रीस उठाएको छस्‌ र मलाई तेरो पीठपछि राखेको छस्‌।
But hast done evil above all that were before thee: for thou hast gone and made thee other gods, and molten images, to provoke me to anger, and hast cast me behind thy back:
10“‘यसैकारण म यारोबामको घरानामाथि सर्वनाश ल्‍याउनेछु। म इस्राएलमा भएको यारोबामका घरानाको हरेक पुरुष, कमारा वा फुक्‍का दुवैलाई खतम पारिदिनेछु। त्‍यो खतम नहोउञ्‍जेल यारोबामको घरानालाई गोबर जलाएझैँ म जलाइदिनेछु।  
Therefore, behold, I will bring evil upon the house of Jeroboam, and will cut off from Jeroboam him that pisseth against the wall, and him that is shut up and left in Israel, and will take away the remnant of the house of Jeroboam, as a man taketh away dung, till it be all gone.
11यारोबामको घरानाका सहरमा मर्नेहरूलाईचाहिँ कुकुरहरूले खानेछन्, र वनमा मर्नेहरूलाई चाहिँ आकाशका पक्षीहरूले खानेछन्‌। परमप्रभुले भन्‍नुभएको छ!”
Him that dieth of Jeroboam in the city shall the dogs eat; and him that dieth in the field shall the fowls of the air eat: for the LORD hath spoken it.
12“तिमीचाहिँ अब घर फर्केर जाऊ। जब तिमीले आफ्‍नो सहरमा पाइला हाल्‍नेछौ, तब त्‍यो बालक मर्नेछ। 
Arise thou therefore, get thee to thine own house: and when thy feet enter into the city, the child shall die.
13त्‍यसको निम्‍ति सबै इस्राएलले विलाप गरेर त्‍यसलाई गाड्‌नेछन्, किनभने परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरले त्‍यसमा मात्रै केही असल कुरो भेट्टाउनुभएकोले यारोबामको घरानामा त्‍यो मात्र गाड़िनेछ।
And all Israel shall mourn for him, and bury him: for he only of Jeroboam shall come to the grave, because in him there is found some good thing toward the LORD God of Israel in the house of Jeroboam.
14परमप्रभुले इस्राएलमाथि एक जना राजा खड़ा गर्नुहुनेछ, जसले यारोबामको घरानालाई बहिष्‍कृत पार्नेछ। त्‍यो दिन आजै हो! हो, अहिले नै हो। 
Moreover the LORD shall raise him up a king over Israel, who shall cut off the house of Jeroboam that day: but what? even now.
15पानीमा निगालो यताउता हल्‍लेझैँ परमप्रभुले इस्राएललाई त्‍यस्‍तै हल्‍लने गरी हिर्काउनुहुनेछ। तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई दिनुभएको यस असल देशबाट उहाँले इस्राएललाई जरैसमेत उखेल्‍नुहुनेछ, र तिनीहरूलाई यूफ्रेटिस नदी पारि तितरबितर पार्नुहुनेछ, किनभने तिनीहरूले अशेराका मूर्तिहरू बनाएर परमप्रभुलाई रीस उठाए। 
For the LORD shall smite Israel, as a reed is shaken in the water, and he shall root up Israel out of this good land, which he gave to their fathers, and shall scatter them beyond the river, because they have made their groves, provoking the LORD to anger.
16अनि यारोबामले गरेका र इस्राएललाई गर्न लाएका पापहरूको कारण उहाँले इस्राएललाई त्‍याग्‍नुहुनेछ।”
And he shall give Israel up because of the sins of Jeroboam, who did sin, and who made Israel to sin.
17तब यारोबामकी पत्‍नी उठिन्‌ र तिर्सामा गइन्‌। तिनी आफ्‍नो घरको सँघार नाघ्ने बित्तिकै त्‍यो केटो मर्‍यो। 
And Jeroboam's wife arose, and departed, and came to Tirzah: and when she came to the threshold of the door, the child died;
18परमप्रभुले आफ्‍ना दास अहियाह अगमवक्ताद्वारा भन्‍नुभएझैँ तिनीहरूले त्‍यसलाई गाड़े र सारा इस्राएलले त्‍यसको निम्‍ति विलाप गरे।
And they buried him; and all Israel mourned for him, according to the word of the LORD, which he spake by the hand of his servant Ahijah the prophet.
19यारोबामको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनका युद्धहरू र तिनले कसरी राज्‍य गरे ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छन्‌। 
And the rest of the acts of Jeroboam, how he warred, and how he reigned, behold, they are written in the book of the chronicles of the kings of Israel.
20तिनले बाईस वर्ष राज्‍य गरे, र त्‍यसपछि तिनी आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते। अनि तिनीपछि तिनका छोरा नादाब राजा भए।
And the days which Jeroboam reigned were two and twenty years: and he slept with his fathers, and Nadab his son reigned in his stead.
 
यहूदाका राजा रहबाम
21सोलोमनका छोरा रहबामले यहूदामा राज्‍य गरे। तिनी एकचालीस वर्षको उमेरमा राजा भए। इस्राएलका सबै कुलबाट आफ्‍नो नाउँ राख्‍नलाई परमप्रभुले चुन्‍नुभएको सहर, यरूशलेममा तिनले सत्र वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी आमाको नाउँ नामा थियो। तिनी एक अम्‍मोनी थिइन्‌। 
And Rehoboam the son of Solomon reigned in Judah. Rehoboam was forty and one years old when he began to reign, and he reigned seventeen years in Jerusalem, the city which the LORD did choose out of all the tribes of Israel, to put his name there. And his mother's name was Naamah an Ammonitess.
22परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा खराब थियो, त्‍यही यहूदाले गरे। तिनीहरूका पिता-पुर्खाहरूले गरेका पापहरूभन्‍दा बढ़ी पाप गरेर तिनीहरूले उहाँलाई क्रोधित तुल्‍याए। 
And Judah did evil in the sight of the LORD, and they provoked him to jealousy with their sins which they had committed, above all that their fathers had done.
23तिनीहरूले आफ्‍ना निम्‍ति पूजा गर्नलाई डाँड़ाका थानहरू, चोखा ढुङ्गाहरू र अशेरा देवीका मूर्तिहरू हरेक अल्‍गो डाँड़ामा र झ्‍याम्‍म परेको हरेक रूखमुनि खड़ा गरे।  
For they also built them high places, and images, and groves, on every high hill, and under every green tree.
24देशमा पुरुष वेश्‍याहरू पनि थिए। परमप्रभुले इस्राएलकै सामुबाट निकाल्‍नुभएका जाति-जातिहरूका घिनलाग्‍दा कार्यहरू मानिसहरूले गर्न लागे। 
And there were also sodomites in the land: and they did according to all the abominations of the nations which the LORD cast out before the children of Israel.
25रहबामका राजकालको पाँचौँ वर्षमा मिश्रदेशका राजा शीशकले यरूशलेममा आक्रमण गरे।
And it came to pass in the fifth year of king Rehoboam, that Shishak king of Egypt came up against Jerusalem:
 26उनले परमप्रभुको मन्‍दिर र राजाको राजमहलका दामी-दामी चीजहरू लुटेर लगे। उनले सोलोमनले बनाएका सुनका ढालहरूसमेत जम्‍मै कुरा लगे। And he took away the treasures of the house of the LORD, and the treasures of the king's house; he even took away all: and he took away all the shields of gold which Solomon had made.
27यसैले राजा रहबामले तिनका सट्टामा काँसाका ढालहरू बनाएर राजमहलको मूल ढोका रक्षा गर्ने रक्षकहरूका अधिकृतहरूका जिम्‍मामा दिए। 
And king Rehoboam made in their stead brasen shields, and committed them unto the hands of the chief of the guard, which kept the door of the king's house.
28जहिले-जहिले राजा परमप्रभुको मन्‍दिरमा पस्‍थे, तहिले-तहिले ती रक्षकहरूले ती ढालहरू बोक्‍थे, र त्‍यसपछि तिनीहरूले रक्षक बस्‍ने कोठामा ती फेरि राख्‍थे।
And it was so, when the king went into the house of the LORD, that the guard bare them, and brought them back into the guard chamber.
29रहबामका राजकालका अरू घटनाहरू र तिनका सबै कार्यहरू के ती यहूदाका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र?
Now the rest of the acts of Rehoboam, and all that he did, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Judah?
 30रहबाम र यारोबामका बीचमा निरन्‍तर युद्ध भइरह्यो। 
And there was war between Rehoboam and Jeroboam all their days.
31रहबाम आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनीहरूसित तिनी दाऊदको सहरमा गाड़िए। तिनकी आमाको नाउँ नामा थियो। तिनी एक अम्‍मोनी थिइन्‌। तिनीपछि तिनका छोरा अबिया राजा भए।
And Rehoboam slept with his fathers, and was buried with his fathers in the city of David. And his mother's name was Naamah an Ammonitess. And Abijam his son reigned in his stead.

 

 1 - KINGS - 15:1-34

१ राजाहरू 15

यहूदाका राजा अबिया
1नबातका छोरा यारोबामका शासनकालको अठारौँ वर्षमा अबिया यहूदाका राजा भए,  2र तिनले यरूशलेममा तीन वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी आमाको नाउँ माका थियो। तिनी अबीशालोमकी छोरी थिइन्‌।
3तिनले पनि तिनीअघिका तिनका पिताले गरेका सबै पाप गरे। तिनको हृदय आफ्‍ना पिता-पुर्खा दाऊदको हृदयझैँ परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरप्रति सम्‍पूर्ण रूपले भक्त भएन। 4तरै पनि दाऊदको उत्तराधिकारी हुनलाई एक जना छोरो खड़ा गरेर र यरूशलेमलाई बलियो बनाएर दाऊदको खातिर परमप्रभु तिनका परमेश्‍वरले यरूशलेममा तिनलाई एउटा बत्ती दिनुभयो।  5किनकि हित्ती उरियाहको विषयमा बाहेक अरू कुरामा दाऊदले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा ठीक थियो त्‍यही गरेका थिए, र आफ्‍नो जीवन पर्यन्‍त उहाँको कुनै पनि आज्ञा उल्‍लङ्घन गरेका थिएनन्‌। 
6अबियाको जीवनकालभरि नै रहबाम र यारोबामका बीचमा युद्ध भइरह्यो। 7अबियाको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू के ती यहूदाका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? अबिया र यारोबामका बीचमा युद्ध भइरह्यो। 8अनि अबिया आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनी दाऊदको सहरमा गाड़िए। अनि तिनका छोरा आसा तिनीपछि राजा भए।
यहूदाका राजा आसा
9इस्राएलका राजा यारोबामको बीसौँ वर्षमा आसा यहूदाका राजा भए,  10र तिनले यरूशलेममा एकचालीस वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी हजूरआमा अबीशालोमकी छोरी माका थिइन्‌।
11आसाले आफ्‍ना पुर्खा दाऊदले गरेझैँ जे कुरा परमप्रभुको दृष्‍टिमा असल थियो त्‍यही गरे। 12तिनले देवता-थानमा बस्‍ने पुरुष वेश्‍याहरूलाई देशबाट निकालिदिए, र तिनले आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूले बनाएका सबै मूर्तिहरूलाई हटाइदिए। 13तिनले आफ्‍नै हजूरआमा माकालाई राजमाताको पदबाट हटाइदिए, किनभने तिनले अशेरा देवीको एउटा घिनलाग्‍दो मूर्ति बनाएकी थिइन्‌। आसाले त्‍यो काटेर ढालिदिए, र किद्रोन खोल्‍सामा त्‍यो जलाइदिए। 14तिनले डाँड़ा-डाँड़ामा भएका पूजा गर्ने थानहरू नहटाए तापनि आसाको हृदय आफ्‍नो सारा जीवनभरि नै परमप्रभुमा सम्‍पूर्ण रूपले सुम्‍पेका थिए। 15तिनले परमप्रभुको मन्‍दिरमा आफू र आफ्‍ना पिताले समर्पण गरेका सुन र चाँदी र सामानहरू ल्‍याए।
16तिनीहरूका राजकालभरि नै आसा र इस्राएलका राजा बाशाका बीचमा युद्ध भइरह्यो। 17इस्राएलका राजा बाशाले यहूदाको विरुद्धमा गएर आक्रमण गरे, र कसैलाई यहूदाका राजा आसाको इलाकाबाट छोड्‌न र भित्र पस्‍न नदिनलाई रामामा किल्‍ला बनाए।
18तब आसाले परमप्रभुको मन्‍दिर र आफ्‍नै राजमहलका भण्‍डारहरूमा छोड़िएका सबै सुन र चाँदी लिए। तिनले आफ्‍ना अधिकारीहरूका हातमा सुम्‍पेर तब्रिमोनका छोरा, हेज्‍योनका नाति अरामका राजा बेन-हददकहाँ पठाए, जसले दमस्‍कसमा राज्‍य गर्दथे। 19“मेरा पिता र तपाईंका पिताका बीचमा सन्‍धि भएझैँ म र तपाईंका बीचमा सन्‍धि होस्‌। हेर्नुहोस्, म सुन र चाँदीको यो कोसेली पठाउँदैछु। अब इस्राएलका राजा बाशासितका तपाईंको सन्‍धि तोड्‌नुहोस्, र तिनी मबाट फर्केर जाऊन्‌।”
20आसासित बेन-हदद सहमत भए, र उनले आफ्‍ना फौजका सेनापतिहरूलाई इस्राएलका सहरहरूका विरुद्धमा पठाए। उनले इयोन, दान, हाबिल-बेथ-माका र नप्‍तालीसमेत सबै किन्‍नरेत विजय गरे। 21जब बाशाले यो कुरा सुने, तब तिनले रामालाई निर्माण गर्न छोड़िदिए, र तिर्सामा फर्केर गए। 22तब आसा राजाले सारा यहूदालाई एउटा हुकुम दिए— कसैलाई पनि नछोड़ीकन— र तिनीहरूले त्‍यहाँ बाशाले प्रयोग गरेका ढुङ्गा र काठहरू लगे। ती ढुङ्गा र काठहरू प्रयोग गरेर आसा राजाले बेन्‍यामीनको गेबा र मिस्‍पालाई पनि निर्माण गरे।
23आसाको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनका सबै उपलब्‍धिहरू, र तिनले गरेका सबै कार्यहरू र निर्माण गरेका सहरहरू के ती यहूदाका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? तापनि तिनको वृद्धावस्‍थामा बिरामीले गर्दा तिनका खुट्टा कूँजा भए। 24तब आसा आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनका पुर्खा दाऊदको सहरमा तिनीहरूसँग तिनी गाड़िए। अनि तिनीपछि तिनका छोरा यहोशापात राजा भए।
इस्राएलका राजा नादाब
25यहूदाका राजा आसाको दोस्रो वर्षमा यारोबामका छोरा नादाब इस्राएलका राजा भए। तिनले इस्राएलमा दुई वर्ष राज्‍य गरे। 26तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा खराब थियो त्‍यही गरे, र इस्राएललाई तिनका पिताले गर्न लाएका पापमा चलेर तिनकै चालमा तिनी हिँड़े।
27इस्‍साखारको घरानाका अहियाहका छोरा बाशाले तिनको विरुद्धमा षड्‌यन्‍त्र रचे, र नादाब र सबै इस्राएलले घेरिराखेको पलिश्‍तीहरूको सहर गिब्‍बतोनमा तिनलाई हिर्काएर मारे। 28यहूदाका राजा आसाको तेस्रो वर्षमा बाशाले नादाबलाई मारे, र तिनीपछि राजा भए।
29तिनी राजा हुने बित्तिकै तिनले यारोबामका जम्‍मै परिवारलाई मारे। यारोबामको कुनै जीवित प्राणीलाई तिनले छोड़ेनन्, तर तिनीहरू जम्‍मैलाई सर्वनाश गरे। यसरी आफ्‍ना दास शीलोका अहियाहद्वारा भन्‍नुभएको परमप्रभुको वचन पूरा भयो।  30यारोबामले गरेका पापहरू र तिनले इस्राएललाई गर्न लाएका पापहरूको कारण, र तिनले परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाएको कारण यो भएको थियो।
31नादाबको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 32आफ्‍ना सारा राजकालभरि नै आसा र इस्राएलका राजा बाशाका बीचमा युद्ध भइरह्यो।
इस्राएलका राजा बाशा
33यहूदाका राजा आसाको तेस्रो वर्षमा अहियाहका छोरा बाशा तिर्सामा सारा इस्राएलका राजा भए, र तिनले चौबीस वर्ष राज्‍य गरे। 34यारोबामकै चालहरूमा चलेर, र तिनले इस्राएलीहरूलाई गर्न लाएका पापहरू गरेर तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा खराब थिए ती गरे।

..............................................................

Abijah King of Judah

15 In the eighteenth year of the reign of Jeroboam son of Nebat, Abijah[a] became king of Judah, 2 and he reigned in Jerusalem three years. His mother’s name was Maakah daughter of Abishalom.[b]

3 He committed all the sins his father had done before him; his heart was not fully devoted to the Lord his God, as the heart of David his forefather had been. 4 Nevertheless, for David’s sake the Lord his God gave him a lamp in Jerusalem by raising up a son to succeed him and by making Jerusalem strong. 5 For David had done what was right in the eyes of the Lord and had not failed to keep any of the Lord’s commands all the days of his life—except in the case of Uriah the Hittite.

6 There was war between Abijah[c] and Jeroboam throughout Abijah’s lifetime. 7 As for the other events of Abijah’s reign, and all he did, are they not written in the book of the annals of the kings of Judah? There was war between Abijah and Jeroboam. 8 And Abijah rested with his ancestors and was buried in the City of David. And Asa his son succeeded him as king.

Asa King of Judah

9 In the twentieth year of Jeroboam king of Israel, Asa became king of Judah, 10 and he reigned in Jerusalem forty-one years. His grandmother’s name was Maakah daughter of Abishalom.

11 Asa did what was right in the eyes of the Lord, as his father David had done. 12 He expelled the male shrine prostitutes from the land and got rid of all the idols his ancestors had made. 13 He even deposed his grandmother Maakah from her position as queen mother, because she had made a repulsive image for the worship of Asherah. Asa cut it down and burned it in the Kidron Valley. 14 Although he did not remove the high places, Asa’s heart was fully committed to the Lord all his life. 15 He brought into the temple of the Lord the silver and gold and the articles that he and his father had dedicated.

16 There was war between Asa and Baasha king of Israel throughout their reigns. 17 Baasha king of Israel went up against Judah and fortified Ramah to prevent anyone from leaving or entering the territory of Asa king of Judah.

18 Asa then took all the silver and gold that was left in the treasuries of the Lord’s temple and of his own palace. He entrusted it to his officials and sent them to Ben-Hadad son of Tabrimmon, the son of Hezion, the king of Aram, who was ruling in Damascus. 19 “Let there be a treaty between me and you,” he said, “as there was between my father and your father. See, I am sending you a gift of silver and gold. Now break your treaty with Baasha king of Israel so he will withdraw from me.”

20 Ben-Hadad agreed with King Asa and sent the commanders of his forces against the towns of Israel. He conquered Ijon, Dan, Abel Beth Maakah and all Kinnereth in addition to Naphtali. 21 When Baasha heard this, he stopped building Ramah and withdrew to Tirzah. 22 Then King Asa issued an order to all Judah—no one was exempt—and they carried away from Ramah the stones and timber Baasha had been using there. With them King Asa built up Geba in Benjamin, and also Mizpah.

23 As for all the other events of Asa’s reign, all his achievements, all he did and the cities he built, are they not written in the book of the annals of the kings of Judah? In his old age, however, his feet became diseased. 24 Then Asa rested with his ancestors and was buried with them in the city of his father David. And Jehoshaphat his son succeeded him as king.

Nadab King of Israel

25 Nadab son of Jeroboam became king of Israel in the second year of Asa king of Judah, and he reigned over Israel two years. 26 He did evil in the eyes of the Lord, following the ways of his father and committing the same sin his father had caused Israel to commit.

27 Baasha son of Ahijah from the tribe of Issachar plotted against him, and he struck him down at Gibbethon, a Philistine town, while Nadab and all Israel were besieging it. 28 Baasha killed Nadab in the third year of Asa king of Judah and succeeded him as king.

29 As soon as he began to reign, he killed Jeroboam’s whole family. He did not leave Jeroboam anyone that breathed, but destroyed them all, according to the word of the Lord given through his servant Ahijah the Shilonite. 30 This happened because of the sins Jeroboam had committed and had caused Israel to commit, and because he aroused the anger of the Lord, the God of Israel.

31 As for the other events of Nadab’s reign, and all he did, are they not written in the book of the annals of the kings of Israel? 32 There was war between Asa and Baasha king of Israel throughout their reigns.

Baasha King of Israel

33 In the third year of Asa king of Judah, Baasha son of Ahijah became king of all Israel in Tirzah, and he reigned twenty-four years. 34 He did evil in the eyes of the Lord, following the ways of Jeroboam and committing the same sin Jeroboam had caused Israel to commit.

..................................................................

१ राजाहरू 15

यहूदाका राजा अबिया
1नबातका छोरा यारोबामका शासनकालको अठारौँ वर्षमा अबिया यहूदाका राजा भए,  
Now in the eighteenth year of king Jeroboam the son of Nebat reigned Abijam over Judah.
2र तिनले यरूशलेममा तीन वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी आमाको नाउँ माका थियो। तिनी अबीशालोमकी छोरी थिइन्‌।
Three years reigned he in Jerusalem. And his mother's name was Maachah, the daughter of Abishalom.
3तिनले पनि तिनीअघिका तिनका पिताले गरेका सबै पाप गरे। तिनको हृदय आफ्‍ना पिता-पुर्खा दाऊदको हृदयझैँ परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरप्रति सम्‍पूर्ण रूपले भक्त भएन।
And he walked in all the sins of his father, which he had done before him: and his heart was not perfect with the LORD his God, as the heart of David his father.
 4तरै पनि दाऊदको उत्तराधिकारी हुनलाई एक जना छोरो खड़ा गरेर र यरूशलेमलाई बलियो बनाएर दाऊदको खातिर परमप्रभु तिनका परमेश्‍वरले यरूशलेममा तिनलाई एउटा बत्ती दिनुभयो।
Nevertheless for David's sake did the LORD his God give him a lamp in Jerusalem, to set up his son after him, and to establish Jerusalem:
  5किनकि हित्ती उरियाहको विषयमा बाहेक अरू कुरामा दाऊदले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा ठीक थियो त्‍यही गरेका थिए, र आफ्‍नो जीवन पर्यन्‍त उहाँको कुनै पनि आज्ञा उल्‍लङ्घन गरेका थिएनन्‌। 
Because David did that which was right in the eyes of the LORD, and turned not aside from any thing that he commanded him all the days of his life, save only in the matter of Uriah the Hittite.
6अबियाको जीवनकालभरि नै रहबाम र यारोबामका बीचमा युद्ध भइरह्यो।
And there was war between Rehoboam and Jeroboam all the days of his life.
 7अबियाको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू के ती यहूदाका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? अबिया र यारोबामका बीचमा युद्ध भइरह्यो।
Now the rest of the acts of Abijam, and all that he did, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Judah? And there was war between Abijam and Jeroboam.
 8अनि अबिया आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनी दाऊदको सहरमा गाड़िए। अनि तिनका छोरा आसा तिनीपछि राजा भए।
And Abijam slept with his fathers; and they buried him in the city of David: and Asa his son reigned in his stead.
 
यहूदाका राजा आसा
9इस्राएलका राजा यारोबामको बीसौँ वर्षमा आसा यहूदाका राजा भए, 
And in the twentieth year of Jeroboam king of Israel reigned Asa over Judah.
 10र तिनले यरूशलेममा एकचालीस वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी हजूरआमा अबीशालोमकी छोरी माका थिइन्‌।
And forty and one years reigned he in Jerusalem. And his mother's name was Maachah, the daughter of Abishalom.
11आसाले आफ्‍ना पुर्खा दाऊदले गरेझैँ जे कुरा परमप्रभुको दृष्‍टिमा असल थियो त्‍यही गरे।
And Asa did that which was right in the eyes of the LORD, as did David his father.
 12तिनले देवता-थानमा बस्‍ने पुरुष वेश्‍याहरूलाई देशबाट निकालिदिए, र तिनले आफ्‍ना पिता-पुर्खाहरूले बनाएका सबै मूर्तिहरूलाई हटाइदिए।
And he took away the sodomites out of the land, and removed all the idols that his fathers had made.
 13तिनले आफ्‍नै हजूरआमा माकालाई राजमाताको पदबाट हटाइदिए, किनभने तिनले अशेरा देवीको एउटा घिनलाग्‍दो मूर्ति बनाएकी थिइन्‌। आसाले त्‍यो काटेर ढालिदिए, र किद्रोन खोल्‍सामा त्‍यो जलाइदिए। 
And also Maachah his mother, even her he removed from being queen, because she had made an idol in a grove; and Asa destroyed her idol, and burnt it by the brook Kidron.
14तिनले डाँड़ा-डाँड़ामा भएका पूजा गर्ने थानहरू नहटाए तापनि आसाको हृदय आफ्‍नो सारा जीवनभरि नै परमप्रभुमा सम्‍पूर्ण रूपले सुम्‍पेका थिए।
But the high places were not removed: nevertheless Asa's heart was perfect with the LORD all his days.
 15तिनले परमप्रभुको मन्‍दिरमा आफू र आफ्‍ना पिताले समर्पण गरेका सुन र चाँदी र सामानहरू ल्‍याए।
And he brought in the things which his father had dedicated, and the things which himself had dedicated, into the house of the LORD, silver, and gold, and vessels.
16तिनीहरूका राजकालभरि नै आसा र इस्राएलका राजा बाशाका बीचमा युद्ध भइरह्यो। 
And there was war between Asa and Baasha king of Israel all their days.
17इस्राएलका राजा बाशाले यहूदाको विरुद्धमा गएर आक्रमण गरे, र कसैलाई यहूदाका राजा आसाको इलाकाबाट छोड्‌न र भित्र पस्‍न नदिनलाई रामामा किल्‍ला बनाए।
And Baasha king of Israel went up against Judah, and built Ramah, that he might not suffer any to go out or come in to Asa king of Judah.
18तब आसाले परमप्रभुको मन्‍दिर र आफ्‍नै राजमहलका भण्‍डारहरूमा छोड़िएका सबै सुन र चाँदी लिए। तिनले आफ्‍ना अधिकारीहरूका हातमा सुम्‍पेर तब्रिमोनका छोरा, हेज्‍योनका नाति अरामका राजा बेन-हददकहाँ पठाए, जसले दमस्‍कसमा राज्‍य गर्दथे। 
Then Asa took all the silver and the gold that were left in the treasures of the house of the LORD, and the treasures of the king's house, and delivered them into the hand of his servants: and king Asa sent them to Ben-hadad, the son of Tabrimon, the son of Hezion, king of Syria, that dwelt at Damascus, saying,
19“मेरा पिता र तपाईंका पिताका बीचमा सन्‍धि भएझैँ म र तपाईंका बीचमा सन्‍धि होस्‌। हेर्नुहोस्, म सुन र चाँदीको यो कोसेली पठाउँदैछु। अब इस्राएलका राजा बाशासितका तपाईंको सन्‍धि तोड्‌नुहोस्, र तिनी मबाट फर्केर जाऊन्‌।”
There is a league between me and thee, and between my father and thy father: behold, I have sent unto thee a present of silver and gold; come and break thy league with Baasha king of Israel, that he may depart from me.
20आसासित बेन-हदद सहमत भए, र उनले आफ्‍ना फौजका सेनापतिहरूलाई इस्राएलका सहरहरूका विरुद्धमा पठाए। उनले इयोन, दान, हाबिल-बेथ-माका र नप्‍तालीसमेत सबै किन्‍नरेत विजय गरे।
So Ben-hadad hearkened unto king Asa, and sent the captains of the hosts which he had against the cities of Israel, and smote Ijon, and Dan, and Abel-beth-maachah, and all Cinneroth, with all the land of Naphtali.
 21जब बाशाले यो कुरा सुने, तब तिनले रामालाई निर्माण गर्न छोड़िदिए, र तिर्सामा फर्केर गए। 
And it came to pass, when Baasha heard thereof, that he left off building of Ramah, and dwelt in Tirzah.
22तब आसा राजाले सारा यहूदालाई एउटा हुकुम दिए— कसैलाई पनि नछोड़ीकन— र तिनीहरूले त्‍यहाँ बाशाले प्रयोग गरेका ढुङ्गा र काठहरू लगे। ती ढुङ्गा र काठहरू प्रयोग गरेर आसा राजाले बेन्‍यामीनको गेबा र मिस्‍पालाई पनि निर्माण गरे।
Then king Asa made a proclamation throughout all Judah; none was exempted: and they took away the stones of Ramah, and the timber thereof, wherewith Baasha had builded; and king Asa built with them Geba of Benjamin, and Mizpah.
23आसाको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनका सबै उपलब्‍धिहरू, र तिनले गरेका सबै कार्यहरू र निर्माण गरेका सहरहरू के ती यहूदाका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? तापनि तिनको वृद्धावस्‍थामा बिरामीले गर्दा तिनका खुट्टा कूँजा भए। 
The rest of all the acts of Asa, and all his might, and all that he did, and the cities which he built, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Judah? Nevertheless in the time of his old age he was diseased in his feet.
24तब आसा आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनका पुर्खा दाऊदको सहरमा तिनीहरूसँग तिनी गाड़िए। अनि तिनीपछि तिनका छोरा यहोशापात राजा भए।
And Asa slept with his fathers, and was buried with his fathers in the city of David his father: and Jehoshaphat his son reigned in his stead.
 
इस्राएलका राजा नादाब
25यहूदाका राजा आसाको दोस्रो वर्षमा यारोबामका छोरा नादाब इस्राएलका राजा भए। तिनले इस्राएलमा दुई वर्ष राज्‍य गरे। 
And Nadab the son of Jeroboam began to reign over Israel in the second year of Asa king of Judah, and reigned over Israel two years.
26तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा खराब थियो त्‍यही गरे, र इस्राएललाई तिनका पिताले गर्न लाएका पापमा चलेर तिनकै चालमा तिनी हिँड़े।
And he did evil in the sight of the LORD, and walked in the way of his father, and in his sin wherewith he made Israel to sin.
27इस्‍साखारको घरानाका अहियाहका छोरा बाशाले तिनको विरुद्धमा षड्‌यन्‍त्र रचे, र नादाब र सबै इस्राएलले घेरिराखेको पलिश्‍तीहरूको सहर गिब्‍बतोनमा तिनलाई हिर्काएर मारे। 
And Baasha the son of Ahijah, of the house of Issachar, conspired against him; and Baasha smote him at Gibbethon, which belonged to the Philistines; for Nadab and all Israel laid siege to Gibbethon.
28यहूदाका राजा आसाको तेस्रो वर्षमा बाशाले नादाबलाई मारे, र तिनीपछि राजा भए।
Even in the third year of Asa king of Judah did Baasha slay him, and reigned in his stead.
29तिनी राजा हुने बित्तिकै तिनले यारोबामका जम्‍मै परिवारलाई मारे। यारोबामको कुनै जीवित प्राणीलाई तिनले छोड़ेनन्, तर तिनीहरू जम्‍मैलाई सर्वनाश गरे। यसरी आफ्‍ना दास शीलोका अहियाहद्वारा भन्‍नुभएको परमप्रभुको वचन पूरा भयो। 
And it came to pass, when he reigned, that he smote all the house of Jeroboam; he left not to Jeroboam any that breathed, until he had destroyed him, according unto the saying of the LORD, which he spake by his servant Ahijah the Shilonite:
 30यारोबामले गरेका पापहरू र तिनले इस्राएललाई गर्न लाएका पापहरूको कारण, र तिनले परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाएको कारण यो भएको थियो।
Because of the sins of Jeroboam which he sinned, and which he made Israel sin, by his provocation wherewith he provoked the LORD God of Israel to anger.
31नादाबको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 
Now the rest of the acts of Nadab, and all that he did, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Israel?
32आफ्‍ना सारा राजकालभरि नै आसा र इस्राएलका राजा बाशाका बीचमा युद्ध भइरह्यो।
And there was war between Asa and Baasha king of Israel all their days.
 
इस्राएलका राजा बाशा
33यहूदाका राजा आसाको तेस्रो वर्षमा अहियाहका छोरा बाशा तिर्सामा सारा इस्राएलका राजा भए, र तिनले चौबीस वर्ष राज्‍य गरे।
In the third year of Asa king of Judah began Baasha the son of Ahijah to reign over all Israel in Tirzah, twenty and four years.
 34यारोबामकै चालहरूमा चलेर, र तिनले इस्राएलीहरूलाई गर्न लाएका पापहरू गरेर तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा खराब थिए ती गरे।
And he did evil in the sight of the LORD, and walked in the way of Jeroboam, and in his sin wherewith he made Israel to sin.

 

 1 - KINGS - 16:1-1-34

१ राजाहरू 16

1त्‍यसपछि बाशाको विरुद्धमा हनानीका छोरा येहूकहाँ परमप्रभुको यो वचन आयो: 2“मैले तँलाई धूलोबाट उठाएर मेरो प्रजा इस्राएलको अगुवा तुल्‍याएँ, तर यारोबामका चालमा हिँड़ेर तैंले मेरो प्रजा इस्राएललाई पाप गर्न लगाइस्, र तिनीहरूका पापहरूद्वारा मलाई रीस उठाइस्‌। 3यसैले मैले बाशा र त्‍यसको घरानालाई भस्‍म पार्न आँटेको छु, र म तेरो घरानालाई नबातको छोरो यारोबामको घरानाजस्‍तै तुल्‍याउनेछु। 4बाशाको घरानाका सहरमा मर्नेहरूलाई चाहिँ कुकुरहरूले खानेछन्, र वनमा मर्नेहरूलाई चाहिँ आकाशका पक्षीहरूले खानेछन्‌।”
5बाशाको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका कार्य र उपलब्‍धिहरू के इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 6बाशा आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिर्सामा गाड़िए। अनि तिनका छोरा एलाह तिनीपछि राजा भए।
7त्‍यसबाहेक परमप्रभुको दृष्‍टिमा गरेका सबै खराबी र तिनले गरेका कामहरूद्वारा उहाँलाई रीस उठाइएको र यारोबामको घरानाजस्‍तै भएको कारणले— अनि तिनले त्‍यसलाई नाश गरेको कारणले पनि— बाशा र तिनको घरानाकहाँ परमप्रभुको यो वचन हनानीका छोरा येहू अगमवक्ताद्वारा आयो।
इस्राएलका राजा एलाह
8यहूदाका राजा आसाको छब्‍बीसौँ वर्षमा बाशाका छोरा एलाह इस्राएलका राजा भए, र तिनले तिर्सामा दुई वर्ष राज्‍य गरे।
9तिनका अधिकारीहरूमध्‍येका एक जना आधा रथ-सेनाका सेनापति जिम्रीले तिनको विरुद्धमा षड्‌यन्‍त्र गरे। त्‍यस बेला एलाहले तिर्सामा आफ्‍नो राजमहलको जिम्‍मावाल आर्साको घरमा मद्यपान गरिरहेका थिए। 10यहूदाका राजा आसाको सत्ताईसौँ वर्षमा जिम्रीले भित्र पसेर तिनलाई हिर्काएर मारे। ती नै जिम्री तिनीपछि राजा भए।
11जिम्री राजा भएर राज सुरु गर्ने बित्तिकै तिनले बाशाका परिवारका जम्‍मैलाई मारे। तिनले बाशाका कुटुम्‍ब र मित्रमध्‍येको एउटै पुरुषलाई पनि जिउँदो छोड़ेनन्‌। 12परमप्रभुले येहू अगमवक्ताद्वारा बाशाको विरुद्धमा भन्‍नुभएअनुसार यसरी जिम्रीले बाशाका जम्‍मै परिवारलाई नाश गरे। 13बाशा र तिनका छोरा एलाहले गरेका पाप र इस्राएललाई गर्न लाएका सबै पापहरूको कारण, र तिनीहरूले आफ्‍ना बेकामका मूर्तिहरूले गर्दा परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाएको कारण यो भएको थियो।
14एलाहको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र?
इस्राएलका राजा जिम्री
15यहूदाका राजा आसाको सत्ताईसौँ वर्षमा जिम्रीले सात दिनसम्‍म तिर्सामा राज्‍य गरे। त्‍यस बेला सेनाचाहिँ पलिश्‍तीहरूको सहर गिब्‍बतोन नजिकको छाउनीमा थिए। 16छाउनीमा भएका इस्राएलीहरूले जिम्रीले षड्‌यन्‍त्र गरेर राजाको हत्‍या गरेका जब सुने, तब त्‍यही दिन छाउनीमा नै तिनीहरूले आफ्‍ना सेनापति ओम्रीलाई इस्राएलका राजा घोषणा गरे। 17तब ओम्री र तिनीसँग भएका जम्‍मै इस्राएलीहरू गिब्‍बतोनबाट हटेर तिर्सालाई घेरे। 18सहर लिएको देख्‍ने बित्तिकै जिम्री राजमहलको किल्‍लाभित्र पसे, र तिनले राजमहलमा आगो लगाइदिए। यसरी तिनी जलेर मरे। 19तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे खराब थियो त्‍यही गरेर अनि यारोबामका चालमा र उनले गरेका पाप र उनले इस्राएललाई गर्न लाएका पापमा हिँड़ेर ती पापहरू गरेको कारण यो भएको थियो।
20जिम्रीको शासनका अरू घटनाहरू र तिनले गरेको विद्रोह के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र?
इस्राएलका राजा ओम्री
21त्‍यसपछि इस्राएलका मानिसहरू दुई दलमा विभक्त भए। मानिसहरूमध्‍ये आधाले गीनतका छोरा तिब्‍नीलाई राजा बनाउनलाई सहयोग गरे र आधाले चाहिँ ओम्रीलाई सहयोग गरे। 22तर ओम्रीको पछि लाग्‍नेहरू गीनतका छोरा तिब्‍नीको पछि लाग्‍नेहरूभन्‍दा अझ शक्तिशाली थिए। यसैले तिब्‍नी मरे, र ओम्री राजा भए।
23यहूदाका राजा आसाको एकतीसौँ वर्षमा ओम्री इस्राएलका राजा भए, र तिनले जम्‍मा बाह्र वर्ष राज्‍य गरे। तीमध्‍ये छ वर्षचाहिँ तिनले तिर्सामा राज्‍य गरे। 24तिनले चाँदीका दुई तोड़ामा शेमेरको हातबाट सामरियाको डाँड़ा किनेर डाँड़ामा एउटा सहर बनाए, र त्‍यस डाँड़ाको पहिलो मालिक शेमेरको नाउँमा त्‍यसको नाउँ सामरिया राखे।
25तर ओम्रीले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो खराब थियो त्‍यही गरे र तिनले आफूभन्‍दा अघिका सबै राजाहरूभन्‍दा अझ बढ़ी पाप गरे। 26तिनी नबातका छोरा यारोबामका सारा चाल र उनको पापमा चले, जुन पाप उनले इस्राएललाई गर्न लाएका थिए, र जसले गर्दा तिनीहरूले आफ्‍ना घिनलाग्‍दा मूर्तिहरूद्वारा परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाएका थिए।
27ओम्रीको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका कार्य र तिनका उपलब्‍धिहरू के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 28ओम्री आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र सामरियामा गाड़िए। अनि तिनीपछि तिनका छोरा आहाब राजा भए।
आहाब इस्राएलका राजा भएका
29यहूदाका राजा आसाको अठतीसौँ वर्षमा ओम्रीका छोरा आहाब इस्राएलका राजा भए, र तिनले सामरियामा इस्राएलमाथि बाईस वर्ष राज्‍य गरे। 30ओम्रीका छोरा आहाबले आफ्‍ना अघिका सबै राजाहरूभन्‍दा परमप्रभुको दृष्‍टिमा अझ बढ़ी दुष्‍ट्याइँ गरे। 31नबातका छोरा यारोबामका पापी चालहरूमा हिँड्‌न तिनको निम्‍ति कम भएजस्‍तो मात्र होइन, तर तिनले सीदोनीहरूका राजा एताबालकी छोरी ईजेबेललाई पनि विवाह गरे, र बाल देवताको सेवा गरेर त्‍यसलाई पुज्‍न लागे। 32सामरियामा तिनले बनाएको बालको मन्‍दिरमा बालको निम्‍ति एउटा वेदी बनाए। 33आहाबले अशेरा देवीको मूर्ति पनि खड़ा गरे, र तिनले आफ्‍ना अघिका इस्राएलका सबै राजाहरूभन्‍दा बढ़ी परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाउने काम गरे।
34आहाबको समयमा बेथेलका हीएलले यरीहोलाई पुनर्निर्माण गरे। त्‍यसको जग बसाल्‍दा तिनको जेठो छोरो अबीरामको मृत्‍यु भयो, र त्‍यसका मूल ढोकाहरू बनाउँदा तिनको कान्‍छो छोरो सगूबको मृत्‍यु भयो। यसरी परमप्रभुले नूनका छोरा यहोशूद्वारा भन्‍नुभएको वचन पूरा भयो। 

.................................................................

16 Then the word of the Lord came to Jehu son of Hanani concerning Baasha: 2 “I lifted you up from the dust and appointed you ruler over my people Israel, but you followed the ways of Jeroboam and caused my people Israel to sin and to arouse my anger by their sins. 3 So I am about to wipe out Baasha and his house, and I will make your house like that of Jeroboam son of Nebat. 4 Dogs will eat those belonging to Baasha who die in the city, and birds will feed on those who die in the country.”

5 As for the other events of Baasha’s reign, what he did and his achievements, are they not written in the book of the annals of the kings of Israel? 6 Baasha rested with his ancestors and was buried in Tirzah. And Elah his son succeeded him as king.

7 Moreover, the word of the Lord came through the prophet Jehu son of Hanani to Baasha and his house, because of all the evil he had done in the eyes of the Lord, arousing his anger by the things he did, becoming like the house of Jeroboam—and also because he destroyed it.

Elah King of Israel

8 In the twenty-sixth year of Asa king of Judah, Elah son of Baasha became king of Israel, and he reigned in Tirzah two years.

9 Zimri, one of his officials, who had command of half his chariots, plotted against him. Elah was in Tirzah at the time, getting drunk in the home of Arza, the palace administrator at Tirzah. 10 Zimri came in, struck him down and killed him in the twenty-seventh year of Asa king of Judah. Then he succeeded him as king.

11 As soon as he began to reign and was seated on the throne, he killed off Baasha’s whole family. He did not spare a single male, whether relative or friend. 12 So Zimri destroyed the whole family of Baasha, in accordance with the word of the Lord spoken against Baasha through the prophet Jehu— 13 because of all the sins Baasha and his son Elah had committed and had caused Israel to commit, so that they aroused the anger of the Lord, the God of Israel, by their worthless idols.

14 As for the other events of Elah’s reign, and all he did, are they not written in the book of the annals of the kings of Israel?

Zimri King of Israel

15 In the twenty-seventh year of Asa king of Judah, Zimri reigned in Tirzah seven days. The army was encamped near Gibbethon, a Philistine town. 16 When the Israelites in the camp heard that Zimri had plotted against the king and murdered him, they proclaimed Omri, the commander of the army, king over Israel that very day there in the camp. 17 Then Omri and all the Israelites with him withdrew from Gibbethon and laid siege to Tirzah. 18 When Zimri saw that the city was taken, he went into the citadel of the royal palace and set the palace on fire around him. So he died, 19 because of the sins he had committed, doing evil in the eyes of the Lord and following the ways of Jeroboam and committing the same sin Jeroboam had caused Israel to commit.

20 As for the other events of Zimri’s reign, and the rebellion he carried out, are they not written in the book of the annals of the kings of Israel?

Omri King of Israel

21 Then the people of Israel were split into two factions; half supported Tibni son of Ginath for king, and the other half supported Omri. 22 But Omri’s followers proved stronger than those of Tibni son of Ginath. So Tibni died and Omri became king.

23 In the thirty-first year of Asa king of Judah, Omri became king of Israel, and he reigned twelve years, six of them in Tirzah. 24 He bought the hill of Samaria from Shemer for two talents[a] of silver and built a city on the hill, calling it Samaria, after Shemer, the name of the former owner of the hill.

25 But Omri did evil in the eyes of the Lord and sinned more than all those before him. 26 He followed completely the ways of Jeroboam son of Nebat, committing the same sin Jeroboam had caused Israel to commit, so that they aroused the anger of the Lord, the God of Israel, by their worthless idols.

27 As for the other events of Omri’s reign, what he did and the things he achieved, are they not written in the book of the annals of the kings of Israel? 28 Omri rested with his ancestors and was buried in Samaria. And Ahab his son succeeded him as king.

Ahab Becomes King of Israel

29 In the thirty-eighth year of Asa king of Judah, Ahab son of Omri became king of Israel, and he reigned in Samaria over Israel twenty-two years. 30 Ahab son of Omri did more evil in the eyes of the Lord than any of those before him. 31 He not only considered it trivial to commit the sins of Jeroboam son of Nebat, but he also married Jezebel daughter of Ethbaal king of the Sidonians, and began to serve Baal and worship him. 32 He set up an altar for Baal in the temple of Baal that he built in Samaria. 33 Ahab also made an Asherah pole and did more to arouse the anger of the Lord, the God of Israel, than did all the kings of Israel before him.

34 In Ahab’s time, Hiel of Bethel rebuilt Jericho. He laid its foundations at the cost of his firstborn son Abiram, and he set up its gates at the cost of his youngest son Segub, in accordance with the word of the Lord spoken by Joshua son of Nun.

.......................................................................

१ राजाहरू 16

1त्‍यसपछि बाशाको विरुद्धमा हनानीका छोरा येहूकहाँ परमप्रभुको यो वचन आयो: 
Then the word of the LORD came to Jehu the son of Hanani against Baasha, saying,
2“मैले तँलाई धूलोबाट उठाएर मेरो प्रजा इस्राएलको अगुवा तुल्‍याएँ, तर यारोबामका चालमा हिँड़ेर तैंले मेरो प्रजा इस्राएललाई पाप गर्न लगाइस्, र तिनीहरूका पापहरूद्वारा मलाई रीस उठाइस्‌। 
Forasmuch as I exalted thee out of the dust, and made thee prince over my people Israel; and thou hast walked in the way of Jeroboam, and hast made my people Israel to sin, to provoke me to anger with their sins;
3यसैले मैले बाशा र त्‍यसको घरानालाई भस्‍म पार्न आँटेको छु, र म तेरो घरानालाई नबातको छोरो यारोबामको घरानाजस्‍तै तुल्‍याउनेछु।
Behold, I will take away the posterity of Baasha, and the posterity of his house; and will make thy house like the house of Jeroboam the son of Nebat.
 4बाशाको घरानाका सहरमा मर्नेहरूलाई चाहिँ कुकुरहरूले खानेछन्, र वनमा मर्नेहरूलाई चाहिँ आकाशका पक्षीहरूले खानेछन्‌।”
Him that dieth of Baasha in the city shall the dogs eat; and him that dieth of his in the fields shall the fowls of the air eat.
5बाशाको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका कार्य र उपलब्‍धिहरू के इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 
Now the rest of the acts of Baasha, and what he did, and his might, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Israel?
6बाशा आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिर्सामा गाड़िए। अनि तिनका छोरा एलाह तिनीपछि राजा भए।
So Baasha slept with his fathers, and was buried in Tirzah: and Elah his son reigned in his stead.
7त्‍यसबाहेक परमप्रभुको दृष्‍टिमा गरेका सबै खराबी र तिनले गरेका कामहरूद्वारा उहाँलाई रीस उठाइएको र यारोबामको घरानाजस्‍तै भएको कारणले— अनि तिनले त्‍यसलाई नाश गरेको कारणले पनि— बाशा र तिनको घरानाकहाँ परमप्रभुको यो वचन हनानीका छोरा येहू अगमवक्ताद्वारा आयो।
And also by the hand of the prophet Jehu the son of Hanani came the word of the LORD against Baasha, and against his house, even for all the evil that he did in the sight of the LORD, in provoking him to anger with the work of his hands, in being like the house of Jeroboam; and because he killed him.
 
इस्राएलका राजा एलाह
8यहूदाका राजा आसाको छब्‍बीसौँ वर्षमा बाशाका छोरा एलाह इस्राएलका राजा भए, र तिनले तिर्सामा दुई वर्ष राज्‍य गरे।
In the twenty and sixth year of Asa king of Judah began Elah the son of Baasha to reign over Israel in Tirzah, two years.
9तिनका अधिकारीहरूमध्‍येका एक जना आधा रथ-सेनाका सेनापति जिम्रीले तिनको विरुद्धमा षड्‌यन्‍त्र गरे। त्‍यस बेला एलाहले तिर्सामा आफ्‍नो राजमहलको जिम्‍मावाल आर्साको घरमा मद्यपान गरिरहेका थिए। 
And his servant Zimri, captain of half his chariots, conspired against him, as he was in Tirzah, drinking himself drunk in the house of Arza steward of his house in Tirzah.
10यहूदाका राजा आसाको सत्ताईसौँ वर्षमा जिम्रीले भित्र पसेर तिनलाई हिर्काएर मारे। ती नै जिम्री तिनीपछि राजा भए।
And Zimri went in and smote him, and killed him, in the twenty and seventh year of Asa king of Judah, and reigned in his stead.
11जिम्री राजा भएर राज सुरु गर्ने बित्तिकै तिनले बाशाका परिवारका जम्‍मैलाई मारे। तिनले बाशाका कुटुम्‍ब र मित्रमध्‍येको एउटै पुरुषलाई पनि जिउँदो छोड़ेनन्‌। 
And it came to pass, when he began to reign, as soon as he sat on his throne, that he slew all the house of Baasha: he left him not one that pisseth against a wall, neither of his kinsfolks, nor of his friends.
12परमप्रभुले येहू अगमवक्ताद्वारा बाशाको विरुद्धमा भन्‍नुभएअनुसार यसरी जिम्रीले बाशाका जम्‍मै परिवारलाई नाश गरे। 
Thus did Zimri destroy all the house of Baasha, according to the word of the LORD, which he spake against Baasha by Jehu the prophet,
13बाशा र तिनका छोरा एलाहले गरेका पाप र इस्राएललाई गर्न लाएका सबै पापहरूको कारण, र तिनीहरूले आफ्‍ना बेकामका मूर्तिहरूले गर्दा परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाएको कारण यो भएको थियो।
For all the sins of Baasha, and the sins of Elah his son, by which they sinned, and by which they made Israel to sin, in provoking the LORD God of Israel to anger with their vanities.
14एलाहको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र?
Now the rest of the acts of Elah, and all that he did, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Israel?
 
इस्राएलका राजा जिम्री
15यहूदाका राजा आसाको सत्ताईसौँ वर्षमा जिम्रीले सात दिनसम्‍म तिर्सामा राज्‍य गरे। त्‍यस बेला सेनाचाहिँ पलिश्‍तीहरूको सहर गिब्‍बतोन नजिकको छाउनीमा थिए। 
In the twenty and seventh year of Asa king of Judah did Zimri reign seven days in Tirzah. And the people were encamped against Gibbethon, which belonged to the Philistines.
16छाउनीमा भएका इस्राएलीहरूले जिम्रीले षड्‌यन्‍त्र गरेर राजाको हत्‍या गरेका जब सुने, तब त्‍यही दिन छाउनीमा नै तिनीहरूले आफ्‍ना सेनापति ओम्रीलाई इस्राएलका राजा घोषणा गरे। 
And the people that were encamped heard say, Zimri hath conspired, and hath also slain the king: wherefore all Israel made Omri, the captain of the host, king over Israel that day in the camp.
17तब ओम्री र तिनीसँग भएका जम्‍मै इस्राएलीहरू गिब्‍बतोनबाट हटेर तिर्सालाई घेरे। 
And Omri went up from Gibbethon, and all Israel with him, and they besieged Tirzah.
18सहर लिएको देख्‍ने बित्तिकै जिम्री राजमहलको किल्‍लाभित्र पसे, र तिनले राजमहलमा आगो लगाइदिए। यसरी तिनी जलेर मरे। 
And it came to pass, when Zimri saw that the city was taken, that he went into the palace of the king's house, and burnt the king's house over him with fire, and died,
19तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे खराब थियो त्‍यही गरेर अनि यारोबामका चालमा र उनले गरेका पाप र उनले इस्राएललाई गर्न लाएका पापमा हिँड़ेर ती पापहरू गरेको कारण यो भएको थियो।
For his sins which he sinned in doing evil in the sight of the LORD, in walking in the way of Jeroboam, and in his sin which he did, to make Israel to sin.
20जिम्रीको शासनका अरू घटनाहरू र तिनले गरेको विद्रोह के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र?
Now the rest of the acts of Zimri, and his treason that he wrought, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Israel?
 
इस्राएलका राजा ओम्री
21त्‍यसपछि इस्राएलका मानिसहरू दुई दलमा विभक्त भए। मानिसहरूमध्‍ये आधाले गीनतका छोरा तिब्‍नीलाई राजा बनाउनलाई सहयोग गरे र आधाले चाहिँ ओम्रीलाई सहयोग गरे।
Then were the people of Israel divided into two parts: half of the people followed Tibni the son of Ginath, to make him king; and half followed Omri.
 22तर ओम्रीको पछि लाग्‍नेहरू गीनतका छोरा तिब्‍नीको पछि लाग्‍नेहरूभन्‍दा अझ शक्तिशाली थिए। यसैले तिब्‍नी मरे, र ओम्री राजा भए।
But the people that followed Omri prevailed against the people that followed Tibni the son of Ginath: so Tibni died, and Omri reigned.
23यहूदाका राजा आसाको एकतीसौँ वर्षमा ओम्री इस्राएलका राजा भए, र तिनले जम्‍मा बाह्र वर्ष राज्‍य गरे। तीमध्‍ये छ वर्षचाहिँ तिनले तिर्सामा राज्‍य गरे। 
In the thirty and first year of Asa king of Judah began Omri to reign over Israel, twelve years: six years reigned he in Tirzah.
24तिनले चाँदीका दुई तोड़ामा शेमेरको हातबाट सामरियाको डाँड़ा किनेर डाँड़ामा एउटा सहर बनाए, र त्‍यस डाँड़ाको पहिलो मालिक शेमेरको नाउँमा त्‍यसको नाउँ सामरिया राखे।
And he bought the hill Samaria of Shemer for two talents of silver, and built on the hill, and called the name of the city which he built, after the name of Shemer, owner of the hill, Samaria.
25तर ओम्रीले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो खराब थियो त्‍यही गरे र तिनले आफूभन्‍दा अघिका सबै राजाहरूभन्‍दा अझ बढ़ी पाप गरे। 
But Omri wrought evil in the eyes of the LORD, and did worse than all that were before him.
26तिनी नबातका छोरा यारोबामका सारा चाल र उनको पापमा चले, जुन पाप उनले इस्राएललाई गर्न लाएका थिए, र जसले गर्दा तिनीहरूले आफ्‍ना घिनलाग्‍दा मूर्तिहरूद्वारा परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाएका थिए।
For he walked in all the way of Jeroboam the son of Nebat, and in his sin wherewith he made Israel to sin, to provoke the LORD God of Israel to anger with their vanities.
27ओम्रीको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका कार्य र तिनका उपलब्‍धिहरू के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 
Now the rest of the acts of Omri which he did, and his might that he shewed, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Israel?
28ओम्री आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र सामरियामा गाड़िए। अनि तिनीपछि तिनका छोरा आहाब राजा भए।
आहाब इस्राएलका राजा भएका
So Omri slept with his fathers, and was buried in Samaria: and Ahab his son reigned in his stead.
29यहूदाका राजा आसाको अठतीसौँ वर्षमा ओम्रीका छोरा आहाब इस्राएलका राजा भए, र तिनले सामरियामा इस्राएलमाथि बाईस वर्ष राज्‍य गरे। 
And in the thirty and eighth year of Asa king of Judah began Ahab the son of Omri to reign over Israel: and Ahab the son of Omri reigned over Israel in Samaria twenty and two years.
30ओम्रीका छोरा आहाबले आफ्‍ना अघिका सबै राजाहरूभन्‍दा परमप्रभुको दृष्‍टिमा अझ बढ़ी दुष्‍ट्याइँ गरे। 
And Ahab the son of Omri did evil in the sight of the LORD above all that were before him.
31नबातका छोरा यारोबामका पापी चालहरूमा हिँड्‌न तिनको निम्‍ति कम भएजस्‍तो मात्र होइन, तर तिनले सीदोनीहरूका राजा एताबालकी छोरी ईजेबेललाई पनि विवाह गरे, र बाल देवताको सेवा गरेर त्‍यसलाई पुज्‍न लागे। 
And it came to pass, as if it had been a light thing for him to walk in the sins of Jeroboam the son of Nebat, that he took to wife Jezebel the daughter of Ethbaal king of the Zidonians, and went and served Baal, and worshipped him.
32सामरियामा तिनले बनाएको बालको मन्‍दिरमा बालको निम्‍ति एउटा वेदी बनाए।
And he reared up an altar for Baal in the house of Baal, which he had built in Samaria.
 33आहाबले अशेरा देवीको मूर्ति पनि खड़ा गरे, र तिनले आफ्‍ना अघिका इस्राएलका सबै राजाहरूभन्‍दा बढ़ी परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाउने काम गरे।
And Ahab made a grove; and Ahab did more to provoke the LORD God of Israel to anger than all the kings of Israel that were before him.
34आहाबको समयमा बेथेलका हीएलले यरीहोलाई पुनर्निर्माण गरे। त्‍यसको जग बसाल्‍दा तिनको जेठो छोरो अबीरामको मृत्‍यु भयो, र त्‍यसका मूल ढोकाहरू बनाउँदा तिनको कान्‍छो छोरो सगूबको मृत्‍यु भयो। यसरी परमप्रभुले नूनका छोरा यहोशूद्वारा भन्‍नुभएको वचन पूरा भयो। 
In his days did Hiel the Beth-elite build Jericho: he laid the foundation thereof in Abiram his firstborn, and set up the gates thereof in his youngest son Segub, according to the word of the LORD, which he spake by Joshua the son of Nun.

 

 1 - KINGS - 17:1-24

१ राजाहरू 17

एलियालाई कागहरूले खुवाएका
1अब गिलादको तिश्‍बेका तिश्‍बी एलियाले आहाबलाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर जसको सेवा म गर्दछु, उहाँको जीवित नाउँमा शपथ खाएर म भन्‍दछु, कि मेरो वचनविना आगामी केही वर्षहरूभरि न त शीत पर्नेछ न केही पानी पर्नेछ।” 
2तब परमप्रभुको यो वचन एलियाकहाँ आयो: 3“यो ठाउँ छोड़ेर पूर्वतिर लाग्, र यर्दनको पूर्वतिर भएको करीतको खोल्‍सामा गएर लुकिबस्‌। 4तैंले खोलाको पानी पिउनू, र तँलाई त्‍यहाँ खुवाउनलाई मैले कागहरूलाई हुकुम गरेको छु।”
5यसैले परमप्रभुले भन्‍नुभएझैँ तिनले गरे। तिनी यर्दनको पूर्वतिर भएको करीत खोल्‍सामा गएर बसे। 6त्‍यहाँ कागहरूले तिनलाई बिहान रोटी र मासु र बेलुकी रोटी र मासु ल्‍याइदिए, र तिनले खोलाको पानी पिए।
सारपतकी विधवा
7केही समयपछि देशमा पानी नपरेकोले त्‍यो खोलाको पानी सुक्‍यो। 8तब परमप्रभुको यो वचन तिनीकहाँ आयो: 9“अब झट्टै सीदोनका सारपतमा गएर त्‍यहाँ बस्‌। तँलाई खुवाउन मैले त्‍यस ठाउँमा एउटी विधवालाई आज्ञा गरेको छु।”  10यसैले तिनी सारपतमा गए। जब तिनी सारपतको मूल ढोकामा आइपुगे, तब तिनले एउटी विधवालाई दाउरा बटुलिरहेकी देखे। तिनले हपारेर त्‍यसलाई भने, “कृपा गरी एउटा लोहोटामा मलाई अलिकता पानी पिउनलाई ल्‍याइदेऊ।” 11त्‍यो विधवा पानी ल्‍याउनलाई जाँदाजाँदै तिनले फेरि हपारेर त्‍यसलाई भने, “कृपा गरी एक टुक्रा रोटी मलाई ल्‍याइदेऊ।”
12त्‍यस विधवाले जवाफ दिई “जीवित परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको नाउँमा शपथ खाएर म भन्‍छु, कि भाँड़ामा एक मुट्ठी पीठो र ढुङ्‌ग्रोमा अलिकता तेलबाहेक मसित केही रोटी छैन। म आफै र मेरो छोराको निम्‍ति खानेकुरा बनाएर खाई मर्नलाई घरमा केही झिँजामिजा लानलाई खोज्‍दैछु।”
13एलियाले त्‍यसलाई भने, “नडराऊ, घर गएर तिमीले भनेझैँ गर। तर पहिले तिमीसित जे छ त्‍यसको एउटा सानो रोटी बनाएर मकहाँ ल्‍याऊ, र त्‍यसपछि तिमी र तिम्रो छोराको निम्‍ति केही बनाऊ। 14किनकि परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘देशमा परमप्रभुले पानी नपठाउञ्‍जेल भाँड़ाको पीठो सिद्धिनेछैन र ढुङ्‌ग्रोको तेल रित्तिनेछैन’।”
15त्‍यो विधवा गएर एलियाले भनेझैँ गरी। यसैले एलियाको निम्‍ति र त्‍यो र त्‍यसका परिवारको निम्‍ति दिनहुँ खानेकुरा भयो। 16किनकि एलियाद्वारा परमप्रभुले भन्‍नुभएझैँ भाँड़ाको पीठो सिद्धिएन, र ढुङ्‌ग्रोको तेल पनि रित्तिएन।
17केही समयपछि त्‍यो स्‍त्री, त्‍यस घरकी मालिक्‍नीको छोरो बिरामी पर्‍यो, र त्‍यो झन्‌-झन्‌ सिकिस्‍त हुँदैगयो, अनि आखिरमा त्‍यसले सास फेर्न पनि छोड़्यो। 18तब त्‍यस स्‍त्रीले एलियालाई भनी, “हे परमेश्‍वरका जन, तपाईंको मेरो विरुद्धमा के छ? के तपाईं यहाँ मेरो पाप सम्‍झाएर मेरो छोरालाई मार्न आउनुभएको हो?”
19एलियाले जवाफ दिए, “तिम्रो छोरो यहाँ मलाई देऊ।” एलियाले त्‍यसलाई त्‍यस स्‍त्रीका हातबाट लिएर आफू बसेको माथिल्‍लो कोठामा लगे, र त्‍यसलाई आफ्‍नो ओछ्यानमा राखे। 20त्‍यसपछि तिनले परमप्रभुलाई हपारेर भने, “हे परमप्रभु मेरा परमेश्‍वर, के म जसकहाँ बसेको छु त्‍यसको छोरालाई मारेर त्‍यस विधवामाथि यो विपत्ति तपाईंले ल्‍याउनुभएको हो?” 21तब तिनी तीन पल्‍ट त्‍यस बालकमाथि लमतन्‍न पस्रे, र परमप्रभुलाई हपारेर भने, “हे परमप्रभु मेरा परमेश्‍वर, फेरि यस बालकको जीवन यसमा फर्कोस्‌।” 
22परमप्रभुले एलियाको पुकारा सुन्‍नुभयो, र त्‍यसमा जीवन फर्क्‍यो र त्‍यो बाँच्‍यो। 23एलियाले बालकलाई उठाएर कोठाबाट तल घरमा लगे। त्‍यसकी आमालाई तिनले दिएर यसो भने, “हेर त, तिम्रो छोरो जिउँदैछ।”
24तब त्‍यस विधवाले एलियालाई भनी, “अब मलाई यो थाहा भयो, कि तपाईं परमेश्‍वरका जन हुनुहुँदोरहेछ, र तपाईंको मुखबाट निस्‍केको परमप्रभुको वचन सत्‍य रहेछ।”

..........................................................................

Elijah Announces a Great Drought

17 Now Elijah the Tishbite, from Tishbe[a] in Gilead, said to Ahab, “As the Lord, the God of Israel, lives, whom I serve, there will be neither dew nor rain in the next few years except at my word.”

Elijah Fed by Ravens

2 Then the word of the Lord came to Elijah: 3 “Leave here, turn eastward and hide in the Kerith Ravine, east of the Jordan. 4 You will drink from the brook, and I have directed the ravens to supply you with food there.”

5 So he did what the Lord had told him. He went to the Kerith Ravine, east of the Jordan, and stayed there. 6 The ravens brought him bread and meat in the morning and bread and meat in the evening, and he drank from the brook.

Elijah and the Widow at Zarephath

7 Some time later the brook dried up because there had been no rain in the land. 8 Then the word of the Lord came to him: 9 “Go at once to Zarephath in the region of Sidon and stay there. I have directed a widow there to supply you with food.” 10 So he went to Zarephath. When he came to the town gate, a widow was there gathering sticks. He called to her and asked, “Would you bring me a little water in a jar so I may have a drink?” 11 As she was going to get it, he called, “And bring me, please, a piece of bread.”

12 “As surely as the Lord your God lives,” she replied, “I don’t have any bread—only a handful of flour in a jar and a little olive oil in a jug. I am gathering a few sticks to take home and make a meal for myself and my son, that we may eat it—and die.”

13 Elijah said to her, “Don’t be afraid. Go home and do as you have said. But first make a small loaf of bread for me from what you have and bring it to me, and then make something for yourself and your son. 14 For this is what the Lord, the God of Israel, says: ‘The jar of flour will not be used up and the jug of oil will not run dry until the day the Lord sends rain on the land.’”

15 She went away and did as Elijah had told her. So there was food every day for Elijah and for the woman and her family. 16 For the jar of flour was not used up and the jug of oil did not run dry, in keeping with the word of the Lord spoken by Elijah.

17 Some time later the son of the woman who owned the house became ill. He grew worse and worse, and finally stopped breathing. 18 She said to Elijah, “What do you have against me, man of God? Did you come to remind me of my sin and kill my son?”

19 “Give me your son,” Elijah replied. He took him from her arms, carried him to the upper room where he was staying, and laid him on his bed. 20 Then he cried out to the Lord, “Lord my God, have you brought tragedy even on this widow I am staying with, by causing her son to die?” 21 Then he stretched himself out on the boy three times and cried out to the Lord, “Lord my God, let this boy’s life return to him!”

22 The Lord heard Elijah’s cry, and the boy’s life returned to him, and he lived. 23 Elijah picked up the child and carried him down from the room into the house. He gave him to his mother and said, “Look, your son is alive!”

24 Then the woman said to Elijah, “Now I know that you are a man of God and that the word of the Lord from your mouth is the truth.”

.............................................................................

१ राजाहरू 17

एलियालाई कागहरूले खुवाएका
1अब गिलादको तिश्‍बेका तिश्‍बी एलियाले आहाबलाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर जसको सेवा म गर्दछु, उहाँको जीवित नाउँमा शपथ खाएर म भन्‍दछु, कि मेरो वचनविना आगामी केही वर्षहरूभरि न त शीत पर्नेछ न केही पानी पर्नेछ।” 
And Elijah the Tishbite, who was of the inhabitants of Gilead, said unto Ahab, As the LORD God of Israel liveth, before whom I stand, there shall not be dew nor rain these years, but according to my word.
2तब परमप्रभुको यो वचन एलियाकहाँ आयो: 
And the word of the LORD came unto him, saying,
3“यो ठाउँ छोड़ेर पूर्वतिर लाग्, र यर्दनको पूर्वतिर भएको करीतको खोल्‍सामा गएर लुकिबस्‌। 
Get thee hence, and turn thee eastward, and hide thyself by the brook Cherith, that is before Jordan.
4तैंले खोलाको पानी पिउनू, र तँलाई त्‍यहाँ खुवाउनलाई मैले कागहरूलाई हुकुम गरेको छु।”
And it shall be, that thou shalt drink of the brook; and I have commanded the ravens to feed thee there.
5यसैले परमप्रभुले भन्‍नुभएझैँ तिनले गरे। तिनी यर्दनको पूर्वतिर भएको करीत खोल्‍सामा गएर बसे। 
So he went and did according unto the word of the LORD: for he went and dwelt by the brook Cherith, that is before Jordan.
6त्‍यहाँ कागहरूले तिनलाई बिहान रोटी र मासु र बेलुकी रोटी र मासु ल्‍याइदिए, र तिनले खोलाको पानी पिए।
And the ravens brought him bread and flesh in the morning, and bread and flesh in the evening; and he drank of the brook.
सारपतकी विधवा
7केही समयपछि देशमा पानी नपरेकोले त्‍यो खोलाको पानी सुक्‍यो।
And it came to pass after a while, that the brook dried up, because there had been no rain in the land.
 8तब परमप्रभुको यो वचन तिनीकहाँ आयो:
And the word of the LORD came unto him, saying,
 9“अब झट्टै सीदोनका सारपतमा गएर त्‍यहाँ बस्‌। तँलाई खुवाउन मैले त्‍यस ठाउँमा एउटी विधवालाई आज्ञा गरेको छु।” 
Arise, get thee to Zarephath, which belongeth to Zidon, and dwell there: behold, I have commanded a widow woman there to sustain thee.
 10यसैले तिनी सारपतमा गए। जब तिनी सारपतको मूल ढोकामा आइपुगे, तब तिनले एउटी विधवालाई दाउरा बटुलिरहेकी देखे। तिनले हपारेर त्‍यसलाई भने, “कृपा गरी एउटा लोहोटामा मलाई अलिकता पानी पिउनलाई ल्‍याइदेऊ।” 
So he arose and went to Zarephath. And when he came to the gate of the city, behold, the widow woman was there gathering of sticks: and he called to her, and said, Fetch me, I pray thee, a little water in a vessel, that I may drink.
11त्‍यो विधवा पानी ल्‍याउनलाई जाँदाजाँदै तिनले फेरि हपारेर त्‍यसलाई भने, “कृपा गरी एक टुक्रा रोटी मलाई ल्‍याइदेऊ।”
And as she was going to fetch it, he called to her, and said, Bring me, I pray thee, a morsel of bread in thine hand.
12त्‍यस विधवाले जवाफ दिई “जीवित परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको नाउँमा शपथ खाएर म भन्‍छु, कि भाँड़ामा एक मुट्ठी पीठो र ढुङ्‌ग्रोमा अलिकता तेलबाहेक मसित केही रोटी छैन। म आफै र मेरो छोराको निम्‍ति खानेकुरा बनाएर खाई मर्नलाई घरमा केही झिँजामिजा लानलाई खोज्‍दैछु।”
And she said, As the LORD thy God liveth, I have not a cake, but an handful of meal in a barrel, and a little oil in a cruse: and, behold, I am gathering two sticks, that I may go in and dress it for me and my son, that we may eat it, and die.
13एलियाले त्‍यसलाई भने, “नडराऊ, घर गएर तिमीले भनेझैँ गर। तर पहिले तिमीसित जे छ त्‍यसको एउटा सानो रोटी बनाएर मकहाँ ल्‍याऊ, र त्‍यसपछि तिमी र तिम्रो छोराको निम्‍ति केही बनाऊ। 
And Elijah said unto her, Fear not; go and do as thou hast said: but make me thereof a little cake first, and bring it unto me, and after make for thee and for thy son.
14किनकि परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘देशमा परमप्रभुले पानी नपठाउञ्‍जेल भाँड़ाको पीठो सिद्धिनेछैन र ढुङ्‌ग्रोको तेल रित्तिनेछैन’।”
For thus saith the LORD God of Israel, The barrel of meal shall not waste, neither shall the cruse of oil fail, until the day that the LORD sendeth rain upon the earth.
15त्‍यो विधवा गएर एलियाले भनेझैँ गरी। यसैले एलियाको निम्‍ति र त्‍यो र त्‍यसका परिवारको निम्‍ति दिनहुँ खानेकुरा भयो।
And she went and did according to the saying of Elijah: and she, and he, and her house, did eat many days.
 16किनकि एलियाद्वारा परमप्रभुले भन्‍नुभएझैँ भाँड़ाको पीठो सिद्धिएन, र ढुङ्‌ग्रोको तेल पनि रित्तिएन।
And the barrel of meal wasted not, neither did the cruse of oil fail, according to the word of the LORD, which he spake by Elijah.
17केही समयपछि त्‍यो स्‍त्री, त्‍यस घरकी मालिक्‍नीको छोरो बिरामी पर्‍यो, र त्‍यो झन्‌-झन्‌ सिकिस्‍त हुँदैगयो, अनि आखिरमा त्‍यसले सास फेर्न पनि छोड़्यो। 
And it came to pass after these things, that the son of the woman, the mistress of the house, fell sick; and his sickness was so sore, that there was no breath left in him.
18तब त्‍यस स्‍त्रीले एलियालाई भनी, “हे परमेश्‍वरका जन, तपाईंको मेरो विरुद्धमा के छ? के तपाईं यहाँ मेरो पाप सम्‍झाएर मेरो छोरालाई मार्न आउनुभएको हो?”
And she said unto Elijah, What have I to do with thee, O thou man of God? art thou come unto me to call my sin to remembrance, and to slay my son?
19एलियाले जवाफ दिए, “तिम्रो छोरो यहाँ मलाई देऊ।” एलियाले त्‍यसलाई त्‍यस स्‍त्रीका हातबाट लिएर आफू बसेको माथिल्‍लो कोठामा लगे, र त्‍यसलाई आफ्‍नो ओछ्यानमा राखे। 
And he said unto her, Give me thy son. And he took him out of her bosom, and carried him up into a loft, where he abode, and laid him upon his own bed.
20त्‍यसपछि तिनले परमप्रभुलाई हपारेर भने, “हे परमप्रभु मेरा परमेश्‍वर, के म जसकहाँ बसेको छु त्‍यसको छोरालाई मारेर त्‍यस विधवामाथि यो विपत्ति तपाईंले ल्‍याउनुभएको हो?” 
And he cried unto the LORD, and said, O LORD my God, hast thou also brought evil upon the widow with whom I sojourn, by slaying her son?
21तब तिनी तीन पल्‍ट त्‍यस बालकमाथि लमतन्‍न पस्रे, र परमप्रभुलाई हपारेर भने, “हे परमप्रभु मेरा परमेश्‍वर, फेरि यस बालकको जीवन यसमा फर्कोस्‌।” 
And he stretched himself upon the child three times, and cried unto the LORD, and said, O LORD my God, I pray thee, let this child's soul come into him again.
22परमप्रभुले एलियाको पुकारा सुन्‍नुभयो, र त्‍यसमा जीवन फर्क्‍यो र त्‍यो बाँच्‍यो। 
And the LORD heard the voice of Elijah; and the soul of the child came into him again, and he revived.
23एलियाले बालकलाई उठाएर कोठाबाट तल घरमा लगे। त्‍यसकी आमालाई तिनले दिएर यसो भने, “हेर त, तिम्रो छोरो जिउँदैछ।”
And Elijah took the child, and brought him down out of the chamber into the house, and delivered him unto his mother: and Elijah said, See, thy son liveth.
24तब त्‍यस विधवाले एलियालाई भनी, “अब मलाई यो थाहा भयो, कि तपाईं परमेश्‍वरका जन हुनुहुँदोरहेछ, र तपाईंको मुखबाट निस्‍केको परमप्रभुको वचन सत्‍य रहेछ।”
And the woman said to Elijah, Now by this I know that thou art a man of God, and that the word of the LORD in thy mouth is truth.

 

 1 - KINGS - 18:1-46

१ राजाहरू 18

एलिया र ओबदिया
1धेरै समयपछि तेस्रो वर्षमा परमप्रभुको यो वचन एलियाकहाँ आयो: “गएर आहाबकहाँ तँ आफै उपस्‍थित हो, र म देशमा वृष्‍टि पठाउनेछु।” 2यसैले एलिया आहाबकहाँ आफै उपस्‍थित हुनलाई गए।
त्‍यस बेला सामरियामा घोर अनिकाल परेको थियो, 3र आहाबले आफ्‍नो राजमहलका जिम्‍मावाल ओबदियालाई बोलाइपठाए। (ओबदिया परमप्रभुका एक भक्त विश्‍वासी थिए। 4जब ईजेबेलले परमप्रभुका अगमवक्ताहरूलाई हत्‍या गरिरहेकी थिइन्, तब ओबदियाले एक सय जनालाई लिएर तिनीहरूलाई अन्‍नपानी दिएर पचास-पचास गरी दुई ओड़ारमा लुकाइराखेका थिए।) 5आहाबले ओबदियालाई भनेका थिए, “देशका चारैतिर सबै खोलानाला र बेँसीहरूतिर जाऊ। शायद हामीले घोड़ाहरू र खच्‍चरहरूलाई जीवित राख्‍न केही घाँस पाउन सक्‍छौं होला, र हामीले हाम्रा पशुहरूलाई मार्नुपर्नेछैन।” 6यसैले तिनीहरू निरीक्षण गर्नलाई आपसमा देश बाँड़े, र आहाब एकलै एकातिर र ओबदिया अर्कोतिर लागे।
7जब ओबदिया बाटोमा हिँड़िरहेका थिए, तब एलियाले उनलाई भेटे। ओबदियाले तिनलाई चिनेर भूइँसम्‍मै घोप्‍टो परेर भने, “हे मेरा प्रभु, के तपाईं साँच्‍चै एलिया नै हुनुहुन्‍छ कि?”
8तिनले जवाफ दिए, “म नै हुँ। ‘एलिया यहाँ छ’ भनी गएर तिम्रा मालिकलाई भन।”
9ओबदियाले सोधे, “मैले के गल्‍ती गरें” र “तपाईं आफ्‍नो दासलाई मार्न भनी आहाबको हातमा सुम्‍पँदैहुनुहुन्‍छ? 10जीवित परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको नाउँमा शपथ खाएर म भन्‍छु, कि मेरा मालिकले तपाईंलाई खोज्‍न भनी कसैलाई नपठाउनुभएको कुनै जाति अथवा राज्‍य बाँकी छैन। अनि जब कुनै जाति वा राज्‍यले तपाईं त्‍यहाँ हुनुहुन्‍न भनी दाबी गरे, तब तिनले ‘हामी त्‍यसलाई पाउन सकेनौं’ भनी उनीहरूलाई शपथ खान लाए। 11तर अब तपाईं मलाई भन्‍नुहुन्‍छ, ‘गएर तिम्रा मालिकलाई एलिया यहाँ रहेछ भनी भन’। 12मैले तपाईंलाई छोड्‌ने बित्तिकै परमप्रभुका आत्‍माले तपाईंलाई कहाँ लगिहाल्‍नुहोला? यदि मैले गएर आहाबलाई भनें र तिनले तपाईंलाई भेट्टाएनन्‌ भने, मलाई नै मार्नेछन्‌। तापनि म तपाईंको दासले त मेरो बाल्‍यावस्‍थादेखि नै परमप्रभुको आराधना गर्दैआएको छु। 13हे मेरा प्रभु, जब ईजेबेलले परमप्रभुका अगमवक्ताहरूलाई मार्दैथिइन्, तब मैले के गरें भनी तपाईंले सुन्‍नुभएको छैन र? मैले पचास-पचास गरी तिनीहरूमध्‍येका एक सय जनालाई ओड़ारमा लुकाइराखें र तिनीहरूलाई अन्‍नपानी जुटाइदिएँ। 14अनि अब तपाईं मलाई भन्‍नुहुन्‍छ, ‘गएर तिम्रा मालिकलाई एलिया यहाँ रहेछ भनी भन’। तिनले त मलाई मारिहाल्‍नेछन्‌।
15एलियाले भने, “सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु जसको सेवा म गर्दछु, उहाँको जीवनमा शपथ खाएर म भन्‍दछु, म आज निश्‍चय नै आहाबकहाँ स्‍वयम्‌ उपस्‍थित हुनेछु।”
एलिया कर्मेल डाँड़ामा
16तब ओबदिया आहाबलाई भेट्‌न गए, र तिनलाई भनिदिए, र आहाब एलियालाई भेट गर्न गए। 17जब आहाबले एलियालाई देखे, तब तिनले एलियालाई भने, “इस्राएललाई कष्‍ट दिने तिमी नै हौ?”
18एलियाले जवाफ दिए, “इस्राएललाई कष्‍ट मैले दिएको होइनँ, तर तपाईं र तपाईंका पिताका परिवारले पो हो। तपाईं परमप्रभुका आज्ञा त्‍यागी बाल देवताहरूको पछि लाग्‍नुभएको छ। 19अब तपाईंले मलाई कर्मेल डाँड़ामा भेट गर्न इस्राएलबाट सारा मानिसहरूलाई बोलाउनुहोस्‌। अनि बालका ती चार सय पचास अगमवक्ता र अशेराका चार सय अगमवक्ता, जसले ईजेबेलको टेबिलमा बसेर खाने गर्दछन्, ती पनि ल्‍याएर आउनुहोस्‌।”
20यसैले आहाबले समस्‍त इस्राएलीहरूमा समाचार पठाए, र सबै अगमवक्ताहरूलाई कर्मेल डाँड़ामा भेला गराए। 21एलियाले मानिसहरूका अगि आएर भने, “तिमीहरू कहिलेसम्‍म दोधारमा बसिरहन्‍छौ? यदि परमप्रभु नै परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ भने उहाँलाई पछ्याओ। तर यदि बाल परमेश्‍वर हो भने त्‍यसलाई पछ्याओ।”
तर मानिसहरूले केही भनेनन्‌।
22तब एलियाले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुका अगमवक्ताहरूमा त केवल म मात्र बाँकी रहेको छु, तर बालका त चार सय पचास अगमवक्ताहरू छन्‌। 23अब हाम्रा निम्‍ति दुई वटा साँढ़े ल्‍याओ। उनीहरूले आफ्‍ना निम्‍ति एउटा छानेर टुक्रा-टुक्रा गरी काटेर आगो नलगाईकन दाउरामाथि राखून्‌। अनि मचाहिँ त्‍यो अर्कोलाई तयार गरेर आगो नलाईकन दाउरामाथि राख्‍नेछु। 24तब तिमीहरू आफ्‍नो देवता पुकार, र म परमप्रभुको नाउँ पुकार्नेछु। त्‍यो देवता जसले आगोद्वारा जवाफ दिनुहुन्‍छ, त्‍यही नै परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ।”
तब सबै मानिसहरूले भने, “तपाईंले भन्‍नुभएको कुरा असल हो।”
25एलियाले बालका अगमवक्ताहरूलाई भने, “एउटा साँढ़े छान, र त्‍यसलाई पहिले तयार गर, किनभने तिमीहरू यति धेरै छौ। आफ्‍नो देवताको नाउँ पुकार, तर आगोचाहिँ नलगाओ।” 26यसैले आफूहरूलाई दिएको साँढ़े उनीहरूले लिएर तयार गरे।
तब बालको नाउँ लिएर उनीहरूले बिहानदेखि मध्‍यान्‍हसम्‍म यसो भनेर पुकारे, “हे बाल, हामीलाई जवाफ दिनुहोस्‌।” तर केही प्रत्‍युत्तर आएन। अनि आफूहरूले बनाएको वेदीको वरिपरि उनीहरू खूब उफ्रँदै नाचे।
27मध्‍यदिनमा एलियाले यसो भनेर उनीहरूलाई ठट्टा गर्न लागे, “अझ जोडसित कराओ। निश्‍चय नै त्‍यो त देवता हो! शायद ऊ घोर ध्‍यानमा मग्‍न होला, अथवा काममा व्‍यस्‍त होला वा यात्रामा गएको होला। शायद ऊ सुतिरहेको होला र उठाउनुपर्छ।” 28यसैले उनीहरू अझै जोडसित कराए, र उनीहरूको दस्‍तूरअनुसार तरवार र भालाले रगत नबगुञ्‍जेल आफैलाई चोट पारे। 29मध्‍यदिन बित्‍यो, र साँझको बलिदान चढ़ाउने बेलासम्‍म उनीहरूले बरबराउँदै अगमवाणी कहँदैरहे। तर कुनै प्रत्‍युत्तर आएन, कसैले जवाफ दिएन, न कसैले ध्‍यान नै दिए।
30तब एलियाले सबै मानिसहरूलाई भने, “यहाँ मकहाँ आओ।” तिनीहरू तिनीकहाँ आए। त्‍यसपछि परमप्रभुको भत्‍केको वेदीलाई तिनले मरम्‍मत गरे। 31एलियाले बाह्र वटा ढुङ्गा लिए, प्रत्‍येक ढुङ्गा याकूबबाट आएको एक-एक कुलको निम्‍ति, जसकहाँ परमप्रभुको यसो भन्‍ने वचन आएको थियो, “तेरो नाउँ इस्राएल हुनेछ।”  32ती ढुङ्गाहरू लिएर तिनले परमप्रभुको नाउँमा एउटा वेदी बनाए। तिनले त्‍यस वेदीको वरिपरि पन्‍ध्र लिटर जति बीउ जाने ठूलो खाड़ल खने। 33तिनले दाउरा मिलाए र त्‍यस साँढ़ेलाई टुक्रा-टुक्रा काटेर दाउरामाथि राखे। तब तिनले तिनीहरूलाई भने, “चार गाग्रा पानी भरेर यो बलि र दाउरामाथि खन्‍याइदेओ।”
34तिनले भने, “फेरि त्‍यसै गर।” अनि तिनीहरूले फेरि त्‍यसै गरे।
तिनले हुकुम गरे, “तेस्रो खेप पनि त्‍यसै गर।” तिनीहरूले तेस्रो खेप त्‍यसै गरे। 35पानी वेदीका चारैतिर पोखिएर खाड़ल पनि भरियो।
36बलिदानको बेलामा एलिया अगमवक्ताले अगि बढ़ेर प्रार्थना गरे, “हे परमप्रभु, अब्राहाम, इसहाक र इस्राएलका परमेश्‍वर, इस्राएलमा तपाईं परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ, र मचाहिँ तपाईंको दास हुँ, र यी सबै काम तपाईंको आज्ञाअनुसार मैले गरेको छु भनी आज थाहा होस्‌। 37मलाई जवाफ दिनुहोस्, हे परमप्रभु, जवाफ दिनुहोस्, र यी मानिसहरूले जानून्, कि तपाईं परमप्रभु नै परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ, र तपाईंले नै तिनीहरूका मन फर्काउँदैहुनुहुन्‍छ।”
38तब परमप्रभुको आगो बर्स्‍यो र आगोले बलिदान, दाउरा, ढुङ्गाहरू र माटो भस्‍म पार्‍यो, र खाड़लको पानी पनि सुकाइदियो।
39जब सबै मानिसहरूले यो देखे, तब तिनीहरू भूइँमा घोप्‍टो परी कराएर भने, “परमप्रभु उहाँ नै परमेश्‍वर हुनुहुँदोरहेछ! परमप्रभु, उहाँ नै परमेश्‍वर हुनुहुँदोरहेछ!”
40तब एलियाले तिनीहरूलाई हुकुम गरे, “बालका अगमवक्ताहरूलाई पक्र। एउटै पनि उम्‍कन नपाओस्‌।” तिनीहरूले उनीहरूलाई पक्रे, र एलियाले उनीहरूलाई तल कीशोन खोलामा ल्‍याउन लगाएर उनीहरूलाई मारे।
41अनि एलियाले आहाबलाई भने, “गएर खानपान गर्नुहोस्, किनभने म ठूलो झरी आइरहेको सुन्‍दैछु।” 42तब आहाब खानपान गर्न गए, तर एलियाचाहिँ कर्मेल डाँड़ाको टाकुरामा चढ़े, र त्‍यहाँ तिनले भूइँमा निहुरेर आफ्‍नो टाउको घुँड़ाहरूका बीचमा राखे। 
43तिनले आफ्‍नो चाकरलाई भने, “गएर समुद्रतिर हेर्‌।” त्‍यसले गएर हेर्‍यो।
त्‍यसले भन्‍यो, “त्‍यहाँ केही छैन।”
एलियाले सात पल्‍ट त्‍यसलाई “गएर हेर्‌” भने।
44सातौँ पल्‍टमा चाकरले भन्‍यो, “मान्‍छेको हात जत्रो एउटा बादल समुद्रबाट उठ्‌दैछ।”
तब एलियाले त्‍यसलाई भने, “गएर आहाबलाई भन, ‘आफ्‍नो रथ तयार गरेर तल गइहाल्‍नुहोस्, नत्रता तपाईंलाई पानीले रोक्‍नेछ’।”
45यसै बीचमा कालो बादलले आकाश छायो, हुरी चल्‍यो र ठूलो पानी पर्न लाग्‍यो, र आहाब आफ्‍नो रथमा चढ़ेर यिजरेलमा गए। 46परमप्रभुको शक्ति एलियामाथि पर्‍यो, र आफ्‍नो खास्‍टो पटुकामा लपेटेर तिनी यिजरेलसम्‍मै आहाबको अगिअगि बाटोमा कुदे।

.....................................................................

Elijah and Obadiah

18 After a long time, in the third year, the word of the Lord came to Elijah: “Go and present yourself to Ahab, and I will send rain on the land.” 2 So Elijah went to present himself to Ahab.

Now the famine was severe in Samaria, 3 and Ahab had summoned Obadiah, his palace administrator. (Obadiah was a devout believer in the Lord. 4 While Jezebel was killing off the Lord’s prophets, Obadiah had taken a hundred prophets and hidden them in two caves, fifty in each, and had supplied them with food and water.) 5 Ahab had said to Obadiah, “Go through the land to all the springs and valleys. Maybe we can find some grass to keep the horses and mules alive so we will not have to kill any of our animals.” 6 So they divided the land they were to cover, Ahab going in one direction and Obadiah in another.

7 As Obadiah was walking along, Elijah met him. Obadiah recognized him, bowed down to the ground, and said, “Is it really you, my lord Elijah?”

8 “Yes,” he replied. “Go tell your master, ‘Elijah is here.’”

9 “What have I done wrong,” asked Obadiah, “that you are handing your servant over to Ahab to be put to death? 10 As surely as the Lord your God lives, there is not a nation or kingdom where my master has not sent someone to look for you. And whenever a nation or kingdom claimed you were not there, he made them swear they could not find you. 11 But now you tell me to go to my master and say, ‘Elijah is here.’ 12 I don’t know where the Spirit of the Lord may carry you when I leave you. If I go and tell Ahab and he doesn’t find you, he will kill me. Yet I your servant have worshiped the Lord since my youth. 13 Haven’t you heard, my lord, what I did while Jezebel was killing the prophets of the Lord? I hid a hundred of the Lord’s prophets in two caves, fifty in each, and supplied them with food and water. 14 And now you tell me to go to my master and say, ‘Elijah is here.’ He will kill me!”

15 Elijah said, “As the Lord Almighty lives, whom I serve, I will surely present myself to Ahab today.”

Elijah on Mount Carmel

16 So Obadiah went to meet Ahab and told him, and Ahab went to meet Elijah. 17 When he saw Elijah, he said to him, “Is that you, you troubler of Israel?”

18 “I have not made trouble for Israel,” Elijah replied. “But you and your father’s family have. You have abandoned the Lord’s commands and have followed the Baals. 19 Now summon the people from all over Israel to meet me on Mount Carmel. And bring the four hundred and fifty prophets of Baal and the four hundred prophets of Asherah, who eat at Jezebel’s table.”

20 So Ahab sent word throughout all Israel and assembled the prophets on Mount Carmel. 21 Elijah went before the people and said, “How long will you waver between two opinions? If the Lord is God, follow him; but if Baal is God, follow him.”

But the people said nothing.

22 Then Elijah said to them, “I am the only one of the Lord’s prophets left, but Baal has four hundred and fifty prophets. 23 Get two bulls for us. Let Baal’s prophets choose one for themselves, and let them cut it into pieces and put it on the wood but not set fire to it. I will prepare the other bull and put it on the wood but not set fire to it. 24 Then you call on the name of your god, and I will call on the name of the Lord. The god who answers by fire—he is God.”

Then all the people said, “What you say is good.”

25 Elijah said to the prophets of Baal, “Choose one of the bulls and prepare it first, since there are so many of you. Call on the name of your god, but do not light the fire.” 26 So they took the bull given them and prepared it.

Then they called on the name of Baal from morning till noon. “Baal, answer us!” they shouted. But there was no response; no one answered. And they danced around the altar they had made.

27 At noon Elijah began to taunt them. “Shout louder!” he said. “Surely he is a god! Perhaps he is deep in thought, or busy, or traveling. Maybe he is sleeping and must be awakened.” 28 So they shouted louder and slashed themselves with swords and spears, as was their custom, until their blood flowed. 29 Midday passed, and they continued their frantic prophesying until the time for the evening sacrifice. But there was no response, no one answered, no one paid attention.

30 Then Elijah said to all the people, “Come here to me.” They came to him, and he repaired the altar of the Lord, which had been torn down. 31 Elijah took twelve stones, one for each of the tribes descended from Jacob, to whom the word of the Lord had come, saying, “Your name shall be Israel.” 32 With the stones he built an altar in the name of the Lord, and he dug a trench around it large enough to hold two seahs[a] of seed. 33 He arranged the wood, cut the bull into pieces and laid it on the wood. Then he said to them, “Fill four large jars with water and pour it on the offering and on the wood.”

34 “Do it again,” he said, and they did it again.

“Do it a third time,” he ordered, and they did it the third time. 35 The water ran down around the altar and even filled the trench.

36 At the time of sacrifice, the prophet Elijah stepped forward and prayed: “Lord, the God of Abraham, Isaac and Israel, let it be known today that you are God in Israel and that I am your servant and have done all these things at your command. 37 Answer me, Lord, answer me, so these people will know that you, Lord, are God, and that you are turning their hearts back again.”

38 Then the fire of the Lord fell and burned up the sacrifice, the wood, the stones and the soil, and also licked up the water in the trench.

39 When all the people saw this, they fell prostrate and cried, “The Lord—he is God! The Lord—he is God!”

40 Then Elijah commanded them, “Seize the prophets of Baal. Don’t let anyone get away!” They seized them, and Elijah had them brought down to the Kishon Valley and slaughtered there.

41 And Elijah said to Ahab, “Go, eat and drink, for there is the sound of a heavy rain.” 42 So Ahab went off to eat and drink, but Elijah climbed to the top of Carmel, bent down to the ground and put his face between his knees.

43 “Go and look toward the sea,” he told his servant. And he went up and looked.

“There is nothing there,” he said.

Seven times Elijah said, “Go back.”

44 The seventh time the servant reported, “A cloud as small as a man’s hand is rising from the sea.”

So Elijah said, “Go and tell Ahab, ‘Hitch up your chariot and go down before the rain stops you.’”

45 Meanwhile, the sky grew black with clouds, the wind rose, a heavy rain started falling and Ahab rode off to Jezreel. 46 The power of the Lord came on Elijah and, tucking his cloak into his belt, he ran ahead of Ahab all the way to Jezreel.

......................................................................

१ राजाहरू 18

एलिया र ओबदिया
1धेरै समयपछि तेस्रो वर्षमा परमप्रभुको यो वचन एलियाकहाँ आयो: “गएर आहाबकहाँ तँ आफै उपस्‍थित हो, र म देशमा वृष्‍टि पठाउनेछु।” 
And it came to pass after many days, that the word of the LORD came to Elijah in the third year, saying, Go, shew thyself unto Ahab; and I will send rain upon the earth.
2यसैले एलिया आहाबकहाँ आफै उपस्‍थित हुनलाई गए।
त्‍यस बेला सामरियामा घोर अनिकाल परेको थियो, 
And Elijah went to shew himself unto Ahab. And there was a sore famine in Samaria.
3र आहाबले आफ्‍नो राजमहलका जिम्‍मावाल ओबदियालाई बोलाइपठाए। (ओबदिया परमप्रभुका एक भक्त विश्‍वासी थिए। 
And Ahab called Obadiah, which was the governor of his house. (Now Obadiah feared the LORD greatly:
4जब ईजेबेलले परमप्रभुका अगमवक्ताहरूलाई हत्‍या गरिरहेकी थिइन्, तब ओबदियाले एक सय जनालाई लिएर तिनीहरूलाई अन्‍नपानी दिएर पचास-पचास गरी दुई ओड़ारमा लुकाइराखेका थिए।) 
For it was so, when Jezebel cut off the prophets of the LORD, that Obadiah took an hundred prophets, and hid them by fifty in a cave, and fed them with bread and water.)
5आहाबले ओबदियालाई भनेका थिए, “देशका चारैतिर सबै खोलानाला र बेँसीहरूतिर जाऊ। शायद हामीले घोड़ाहरू र खच्‍चरहरूलाई जीवित राख्‍न केही घाँस पाउन सक्‍छौं होला, र हामीले हाम्रा पशुहरूलाई मार्नुपर्नेछैन।” 
And Ahab said unto Obadiah, Go into the land, unto all fountains of water, and unto all brooks: peradventure we may find grass to save the horses and mules alive, that we lose not all the beasts.
6यसैले तिनीहरू निरीक्षण गर्नलाई आपसमा देश बाँड़े, र आहाब एकलै एकातिर र ओबदिया अर्कोतिर लागे।
So they divided the land between them to pass throughout it: Ahab went one way by himself, and Obadiah went another way by himself.
7जब ओबदिया बाटोमा हिँड़िरहेका थिए, तब एलियाले उनलाई भेटे। ओबदियाले तिनलाई चिनेर भूइँसम्‍मै घोप्‍टो परेर भने, “हे मेरा प्रभु, के तपाईं साँच्‍चै एलिया नै हुनुहुन्‍छ कि?”
And as Obadiah was in the way, behold, Elijah met him: and he knew him, and fell on his face, and said, Art thou that my lord Elijah?
8तिनले जवाफ दिए, “म नै हुँ। ‘एलिया यहाँ छ’ भनी गएर तिम्रा मालिकलाई भन।”
And he answered him, I am: go, tell thy lord, Behold, Elijah is here.
9ओबदियाले सोधे, “मैले के गल्‍ती गरें” र “तपाईं आफ्‍नो दासलाई मार्न भनी आहाबको हातमा सुम्‍पँदैहुनुहुन्‍छ? 
And he said, What have I sinned, that thou wouldest deliver thy servant into the hand of Ahab, to slay me?
10जीवित परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको नाउँमा शपथ खाएर म भन्‍छु, कि मेरा मालिकले तपाईंलाई खोज्‍न भनी कसैलाई नपठाउनुभएको कुनै जाति अथवा राज्‍य बाँकी छैन। अनि जब कुनै जाति वा राज्‍यले तपाईं त्‍यहाँ हुनुहुन्‍न भनी दाबी गरे, तब तिनले ‘हामी त्‍यसलाई पाउन सकेनौं’ भनी उनीहरूलाई शपथ खान लाए। 
As the LORD thy God liveth, there is no nation or kingdom, whither my lord hath not sent to seek thee: and when they said, He is not there; he took an oath of the kingdom and nation, that they found thee not.
11तर अब तपाईं मलाई भन्‍नुहुन्‍छ, ‘गएर तिम्रा मालिकलाई एलिया यहाँ रहेछ भनी भन’। 
And now thou sayest, Go, tell thy lord, Behold, Elijah is here.
12मैले तपाईंलाई छोड्‌ने बित्तिकै परमप्रभुका आत्‍माले तपाईंलाई कहाँ लगिहाल्‍नुहोला? यदि मैले गएर आहाबलाई भनें र तिनले तपाईंलाई भेट्टाएनन्‌ भने, मलाई नै मार्नेछन्‌। तापनि म तपाईंको दासले त मेरो बाल्‍यावस्‍थादेखि नै परमप्रभुको आराधना गर्दैआएको छु। 
And it shall come to pass, as soon as I am gone from thee, that the Spirit of the LORD shall carry thee whither I know not; and so when I come and tell Ahab, and he cannot find thee, he shall slay me: but I thy servant fear the LORD from my youth.
13हे मेरा प्रभु, जब ईजेबेलले परमप्रभुका अगमवक्ताहरूलाई मार्दैथिइन्, तब मैले के गरें भनी तपाईंले सुन्‍नुभएको छैन र? मैले पचास-पचास गरी तिनीहरूमध्‍येका एक सय जनालाई ओड़ारमा लुकाइराखें र तिनीहरूलाई अन्‍नपानी जुटाइदिएँ।
Was it not told my lord what I did when Jezebel slew the prophets of the LORD, how I hid an hundred men of the LORD'S prophets by fifty in a cave, and fed them with bread and water?
 14अनि अब तपाईं मलाई भन्‍नुहुन्‍छ, ‘गएर तिम्रा मालिकलाई एलिया यहाँ रहेछ भनी भन’। तिनले त मलाई मारिहाल्‍नेछन्‌।
And now thou sayest, Go, tell thy lord, Behold, Elijah is here: and he shall slay me.
15एलियाले भने, “सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु जसको सेवा म गर्दछु, उहाँको जीवनमा शपथ खाएर म भन्‍दछु, म आज निश्‍चय नै आहाबकहाँ स्‍वयम्‌ उपस्‍थित हुनेछु।”
And Elijah said, As the LORD of hosts liveth, before whom I stand, I will surely shew myself unto him to day.
 
एलिया कर्मेल डाँड़ामा
16तब ओबदिया आहाबलाई भेट्‌न गए, र तिनलाई भनिदिए, र आहाब एलियालाई भेट गर्न गए।
So Obadiah went to meet Ahab, and told him: and Ahab went to meet Elijah.
 17जब आहाबले एलियालाई देखे, तब तिनले एलियालाई भने, “इस्राएललाई कष्‍ट दिने तिमी नै हौ?”
And it came to pass, when Ahab saw Elijah, that Ahab said unto him, Art thou he that troubleth Israel?
18एलियाले जवाफ दिए, “इस्राएललाई कष्‍ट मैले दिएको होइनँ, तर तपाईं र तपाईंका पिताका परिवारले पो हो। तपाईं परमप्रभुका आज्ञा त्‍यागी बाल देवताहरूको पछि लाग्‍नुभएको छ। 
And he answered, I have not troubled Israel; but thou, and thy father's house, in that ye have forsaken the commandments of the LORD, and thou hast followed Baalim.
19अब तपाईंले मलाई कर्मेल डाँड़ामा भेट गर्न इस्राएलबाट सारा मानिसहरूलाई बोलाउनुहोस्‌। अनि बालका ती चार सय पचास अगमवक्ता र अशेराका चार सय अगमवक्ता, जसले ईजेबेलको टेबिलमा बसेर खाने गर्दछन्, ती पनि ल्‍याएर आउनुहोस्‌।”
Now therefore send, and gather to me all Israel unto mount Carmel, and the prophets of Baal four hundred and fifty, and the prophets of the groves four hundred, which eat at Jezebel's table.
20यसैले आहाबले समस्‍त इस्राएलीहरूमा समाचार पठाए, र सबै अगमवक्ताहरूलाई कर्मेल डाँड़ामा भेला गराए।
So Ahab sent unto all the children of Israel, and gathered the prophets together unto mount Carmel.
 21एलियाले मानिसहरूका अगि आएर भने, “तिमीहरू कहिलेसम्‍म दोधारमा बसिरहन्‍छौ? यदि परमप्रभु नै परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ भने उहाँलाई पछ्याओ। तर यदि बाल परमेश्‍वर हो भने त्‍यसलाई पछ्याओ।”
तर मानिसहरूले केही भनेनन्‌।
And Elijah came unto all the people, and said, How long halt ye between two opinions? if the LORD be God, follow him: but if Baal, then follow him. And the people answered him not a word.
22तब एलियाले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुका अगमवक्ताहरूमा त केवल म मात्र बाँकी रहेको छु, तर बालका त चार सय पचास अगमवक्ताहरू छन्‌। Then said Elijah unto the people, I, even I only, remain a prophet of the LORD; but Baal's prophets are four hundred and fifty men.
23अब हाम्रा निम्‍ति दुई वटा साँढ़े ल्‍याओ। उनीहरूले आफ्‍ना निम्‍ति एउटा छानेर टुक्रा-टुक्रा गरी काटेर आगो नलगाईकन दाउरामाथि राखून्‌। अनि मचाहिँ त्‍यो अर्कोलाई तयार गरेर आगो नलाईकन दाउरामाथि राख्‍नेछु। 
Let them therefore give us two bullocks; and let them choose one bullock for themselves, and cut it in pieces, and lay it on wood, and put no fire under: and I will dress the other bullock, and lay it on wood, and put no fire under:
24तब तिमीहरू आफ्‍नो देवता पुकार, र म परमप्रभुको नाउँ पुकार्नेछु। त्‍यो देवता जसले आगोद्वारा जवाफ दिनुहुन्‍छ, त्‍यही नै परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ।”
तब सबै मानिसहरूले भने, “तपाईंले भन्‍नुभएको कुरा असल हो।”
And call ye on the name of your gods, and I will call on the name of the LORD: and the God that answereth by fire, let him be God. And all the people answered and said, It is well spoken.
25एलियाले बालका अगमवक्ताहरूलाई भने, “एउटा साँढ़े छान, र त्‍यसलाई पहिले तयार गर, किनभने तिमीहरू यति धेरै छौ। आफ्‍नो देवताको नाउँ पुकार, तर आगोचाहिँ नलगाओ।” 
And Elijah said unto the prophets of Baal, Choose you one bullock for yourselves, and dress it first; for ye are many; and call on the name of your gods, but put no fire under.
26यसैले आफूहरूलाई दिएको साँढ़े उनीहरूले लिएर तयार गरे।
तब बालको नाउँ लिएर उनीहरूले बिहानदेखि मध्‍यान्‍हसम्‍म यसो भनेर पुकारे, “हे बाल, हामीलाई जवाफ दिनुहोस्‌।” तर केही प्रत्‍युत्तर आएन। अनि आफूहरूले बनाएको वेदीको वरिपरि उनीहरू खूब उफ्रँदै नाचे।
And they took the bullock which was given them, and they dressed it, and called on the name of Baal from morning even until noon, saying, O Baal, hear us. But there was no voice, nor any that answered. And they leaped upon the altar which was made.
27मध्‍यदिनमा एलियाले यसो भनेर उनीहरूलाई ठट्टा गर्न लागे, “अझ जोडसित कराओ। निश्‍चय नै त्‍यो त देवता हो! शायद ऊ घोर ध्‍यानमा मग्‍न होला, अथवा काममा व्‍यस्‍त होला वा यात्रामा गएको होला। शायद ऊ सुतिरहेको होला र उठाउनुपर्छ।”
And it came to pass at noon, that Elijah mocked them, and said, Cry aloud: for he is a god; either he is talking, or he is pursuing, or he is in a journey, or peradventure he sleepeth, and must be awaked.
 28यसैले उनीहरू अझै जोडसित कराए, र उनीहरूको दस्‍तूरअनुसार तरवार र भालाले रगत नबगुञ्‍जेल आफैलाई चोट पारे।
And they cried aloud, and cut themselves after their manner with knives and lancets, till the blood gushed out upon them.
 29मध्‍यदिन बित्‍यो, र साँझको बलिदान चढ़ाउने बेलासम्‍म उनीहरूले बरबराउँदै अगमवाणी कहँदैरहे। तर कुनै प्रत्‍युत्तर आएन, कसैले जवाफ दिएन, न कसैले ध्‍यान नै दिए।
And it came to pass, when midday was past, and they prophesied until the time of the offering of the evening sacrifice, that there was neither voice, nor any to answer, nor any that regarded.
30तब एलियाले सबै मानिसहरूलाई भने, “यहाँ मकहाँ आओ।” तिनीहरू तिनीकहाँ आए। त्‍यसपछि परमप्रभुको भत्‍केको वेदीलाई तिनले मरम्‍मत गरे। And Elijah said unto all the people, Come near unto me. And all the people came near unto him. And he repaired the altar of the LORD that was broken down.
31एलियाले बाह्र वटा ढुङ्गा लिए, प्रत्‍येक ढुङ्गा याकूबबाट आएको एक-एक कुलको निम्‍ति, जसकहाँ परमप्रभुको यसो भन्‍ने वचन आएको थियो, “तेरो नाउँ इस्राएल हुनेछ।” 
And Elijah took twelve stones, according to the number of the tribes of the sons of Jacob, unto whom the word of the LORD came, saying, Israel shall be thy name:
 32ती ढुङ्गाहरू लिएर तिनले परमप्रभुको नाउँमा एउटा वेदी बनाए। तिनले त्‍यस वेदीको वरिपरि पन्‍ध्र लिटर जति बीउ जाने ठूलो खाड़ल खने।
And with the stones he built an altar in the name of the LORD: and he made a trench about the altar, as great as would contain two measures of seed.
 33तिनले दाउरा मिलाए र त्‍यस साँढ़ेलाई टुक्रा-टुक्रा काटेर दाउरामाथि राखे। तब तिनले तिनीहरूलाई भने, “चार गाग्रा पानी भरेर यो बलि र दाउरामाथि खन्‍याइदेओ।”
And he put the wood in order, and cut the bullock in pieces, and laid him on the wood, and said, Fill four barrels with water, and pour it on the burnt sacrifice, and on the wood.
34तिनले भने, “फेरि त्‍यसै गर।” अनि तिनीहरूले फेरि त्‍यसै गरे।
तिनले हुकुम गरे, “तेस्रो खेप पनि त्‍यसै गर।” तिनीहरूले तेस्रो खेप त्‍यसै गरे। 
And he said, Do it the second time. And they did it the second time. And he said, Do it the third time. And they did it the third time.
35पानी वेदीका चारैतिर पोखिएर खाड़ल पनि भरियो।
And the water ran round about the altar; and he filled the trench also with water.
36बलिदानको बेलामा एलिया अगमवक्ताले अगि बढ़ेर प्रार्थना गरे, “हे परमप्रभु, अब्राहाम, इसहाक र इस्राएलका परमेश्‍वर, इस्राएलमा तपाईं परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ, र मचाहिँ तपाईंको दास हुँ, र यी सबै काम तपाईंको आज्ञाअनुसार मैले गरेको छु भनी आज थाहा होस्‌। 
And it came to pass at the time of the offering of the evening sacrifice, that Elijah the prophet came near, and said, LORD God of Abraham, Isaac, and of Israel, let it be known this day that thou art God in Israel, and that I am thy servant, and that I have done all these things at thy word.
37मलाई जवाफ दिनुहोस्, हे परमप्रभु, जवाफ दिनुहोस्, र यी मानिसहरूले जानून्, कि तपाईं परमप्रभु नै परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ, र तपाईंले नै तिनीहरूका मन फर्काउँदैहुनुहुन्‍छ।”
Hear me, O LORD, hear me, that this people may know that thou art the LORD God, and that thou hast turned their heart back again.
38तब परमप्रभुको आगो बर्स्‍यो र आगोले बलिदान, दाउरा, ढुङ्गाहरू र माटो भस्‍म पार्‍यो, र खाड़लको पानी पनि सुकाइदियो।
Then the fire of the LORD fell, and consumed the burnt sacrifice, and the wood, and the stones, and the dust, and licked up the water that was in the trench.
39जब सबै मानिसहरूले यो देखे, तब तिनीहरू भूइँमा घोप्‍टो परी कराएर भने, “परमप्रभु उहाँ नै परमेश्‍वर हुनुहुँदोरहेछ! परमप्रभु, उहाँ नै परमेश्‍वर हुनुहुँदोरहेछ!”
And when all the people saw it, they fell on their faces: and they said, The LORD, he is the God; the LORD, he is the God.
40तब एलियाले तिनीहरूलाई हुकुम गरे, “बालका अगमवक्ताहरूलाई पक्र। एउटै पनि उम्‍कन नपाओस्‌।” तिनीहरूले उनीहरूलाई पक्रे, र एलियाले उनीहरूलाई तल कीशोन खोलामा ल्‍याउन लगाएर उनीहरूलाई मारे।
And Elijah said unto them, Take the prophets of Baal; let not one of them escape. And they took them: and Elijah brought them down to the brook Kishon, and slew them there.
41अनि एलियाले आहाबलाई भने, “गएर खानपान गर्नुहोस्, किनभने म ठूलो झरी आइरहेको सुन्‍दैछु।”
And Elijah said unto Ahab, Get thee up, eat and drink; for there is a sound of abundance of rain.
 42तब आहाब खानपान गर्न गए, तर एलियाचाहिँ कर्मेल डाँड़ाको टाकुरामा चढ़े, र त्‍यहाँ तिनले भूइँमा निहुरेर आफ्‍नो टाउको घुँड़ाहरूका बीचमा राखे। 
So Ahab went up to eat and to drink. And Elijah went up to the top of Carmel; and he cast himself down upon the earth, and put his face between his knees,
43तिनले आफ्‍नो चाकरलाई भने, “गएर समुद्रतिर हेर्‌।” त्‍यसले गएर हेर्‍यो।
त्‍यसले भन्‍यो, “त्‍यहाँ केही छैन।”
एलियाले सात पल्‍ट त्‍यसलाई “गएर हेर्‌” भने।
And said to his servant, Go up now, look toward the sea. And he went up, and looked, and said, There is nothing. And he said, Go again seven times.
44सातौँ पल्‍टमा चाकरले भन्‍यो, “मान्‍छेको हात जत्रो एउटा बादल समुद्रबाट उठ्‌दैछ।”
तब एलियाले त्‍यसलाई भने, “गएर आहाबलाई भन, ‘आफ्‍नो रथ तयार गरेर तल गइहाल्‍नुहोस्, नत्रता तपाईंलाई पानीले रोक्‍नेछ’।”
And it came to pass at the seventh time, that he said, Behold, there ariseth a little cloud out of the sea, like a man's hand. And he said, Go up, say unto Ahab, Prepare thy chariot, and get thee down, that the rain stop thee not.
45यसै बीचमा कालो बादलले आकाश छायो, हुरी चल्‍यो र ठूलो पानी पर्न लाग्‍यो, र आहाब आफ्‍नो रथमा चढ़ेर यिजरेलमा गए। 
And it came to pass in the mean while, that the heaven was black with clouds and wind, and there was a great rain. And Ahab rode, and went to Jezreel.
46परमप्रभुको शक्ति एलियामाथि पर्‍यो, र आफ्‍नो खास्‍टो पटुकामा लपेटेर तिनी यिजरेलसम्‍मै आहाबको अगिअगि बाटोमा कुदे।
And the hand of the LORD was on Elijah; and he girded up his loins, and ran before Ahab to the entrance of Jezreel.

 

 1 - KINGS - 19:1-21

१ राजाहरू 19

एलिया होरेबमा भागेर गएका
1अब एलियाले गरेका सबै काम र तिनले सबै अगमवक्ताहरूलाई तरवारले मारेको कुरो आहाबले ईजेबेललाई सुनाइदिए। 2यसकारण ईजेबेलले एलियाकहाँ यसो भनेर एउटा समाचारवाहक पठाइन्, “जसरी तैंले उनीहरूको प्राण लिइस्, त्‍यसरी नै भोलि यही बेलासम्‍म तेरो प्राण पनि मैले लिइनँ भने, देवताहरूले मलाई त्‍यस्‍तै वा त्‍योभन्‍दा बढ़ी व्‍यवहार गरून्‌।”
3एलिया डराए, र आफ्‍नो प्राण बचाउनलाई भागे। जब तिनी यहूदाको बेर्शेबामा पुगे, तब तिनले आफ्‍नो चाकरलाई त्‍यहीँ छाड़े, 4र आफूचाहिँ मरुभूमिमा एक दिनको बाटो गए। तिनी अम्रिसको एउटा झाड़ीमा आइपुगे, र त्‍यसमुनि बसेर आफ्‍नो मृत्‍युको निम्‍ति प्रार्थना गर्न लागे। तिनले भने, “हे परमप्रभु, मेरो प्राण लिनुहोस्, मैले पूरै भोगिसकें। म त मेरा पिता-पुर्खाहरूभन्‍दा असल छैनँ!”  5तब तिनी त्‍यही झाड़ीमुनि ढल्‍के र भुसुक्‍कै निदाए।
तब झट्टै एउटा स्‍वर्गदूतले तिनलाई छोएर भने, “उठेर खाऊ।” 6तिनले यताउता हेरे, र आफ्‍नो टाउकोनेर ताता भुङ्‌ग्रामा पोलेको एउटा रोटी र पानीको एउटा सुराही देखे। ती खाएर तिनी फेरि ढल्‍के।
7परमप्रभुका स्‍वर्गदूत फेरि आएर दोस्रो पल्‍ट तिनलाई छोएर भने, “उठेर खाऊ, किनकि यात्रा तिम्रो लागि साह्रै लामो छ।” 8यसैले तिनी उठेर खानपान गरे। त्‍यही भोजनको बल पाएर तिनी चालीस दिन र चालीस रात यात्रा गरेर परमेश्‍वरको पर्वत होरेबमा पुगे। 9तिनी त्‍यहाँ एउटा ओड़ारभित्र पसे र त्‍यहीँ रात बिताए।
परमप्रभु एलियाकहाँ देखा पर्नुभएको
तब परमप्रभुको यो वचन तिनीकहाँ आयो, “हे एलिया, तँ यहाँ के गर्दैछस्‌?”
10तिनले भने, “सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु परमेश्‍वरको निम्‍ति म साह्रै जोशिलो भएको छु। इस्राएलीहरूले तपाईंको करार त्‍यागेका छन्, तपाईंका वेदीहरू भत्‍काइदिएका छन्, र तपाईंका अगमवक्ताहरूलाई तरवारले मारेका छन्‌। केवल म मात्रै बाँकी रहेको छु, र अब तिनीहरू मलाई पनि मार्न खोज्‍दैछन्‌।” 
11परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “पर्वतमा गएर परमप्रभुको उपस्‍थितिमा खड़ा हो, किनकि परमप्रभु त्‍यहाँबाट जान लाग्‍नुभएको छ।”
तब परमप्रभुको अगिअगि एउटा ठूलो र प्रचण्‍ड बतास पहाड़हरू फुटाउँदै र चट्टानहरू चिर्दैआयो, तर बतासमा परमप्रभु हुनुहुन्‍नथ्‍यो। बतासपछि भैँचालो आयो, तर भैँचालोमा परमप्रभु हुनुहुन्‍नथ्‍यो। 12भैँचालोपछि एउटा आगो आयो, तर आगोमा परमप्रभु हुनुहुन्‍नथियो। अनि आगोपछि एउटा मधुरो कानेखुसी आयो। 13जब एलियाले त्‍यो सुने तब तिनले आफ्‍नो खास्‍टोले मुख छोपे, र बाहिर गएर ओड़ारको मुखमा उभिए।
तब एउटा आवाजले तिनलाई भन्‍यो, “एलिया, तँ यहाँ के गर्दैछस्‌?”
14तिनले जवाफ दिए, “सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु परमेश्‍वरको निम्‍ति म साह्रै जोशिलो भएको छु। इस्राएलीहरूले तपाईंको करारलाई त्‍यागेका छन्, तपाईंका वेदीहरू भत्‍काइदिएका छन्, र तपाईंका अगमवक्ताहरूलाई तरवारले मारेका छन्‌। केवल म मात्र बाँकी रहेको छु, र अब तिनीहरू मलाई पनि मार्न खोज्‍दैछन्‌।”
15परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “तँ जुन बाटो आएको छस्, त्‍यही बाटो फर्किगएर दमस्‍कसको मरुभूमिमा जा। जब तँ त्‍यहाँ पुग्‍छस्‌ तब हजाएललाई अरामको राजा अभिषेक गर्‌।  16तब निम्‍शीको छोरो येहूलाई पनि इस्राएलको राजा, र हाबिल-महोलाको शाफातको छोरो एलीशालाई तँपछि आउने अगमवक्ता अभिषेक गर्‌।  17हजाएलको तरवारबाट उम्‍कनेलाई येहूले मार्नेछ, र येहूको तरवारबाट उम्‍कनेलाई एलीशाले मार्नेछ। 18तापनि सात हजार जनालाई म इस्राएलमा बचाइराख्‍छु— ती सबै जसले बालको सामुन्‍ने आफ्‍ना घुँड़ा टेकेका छैनन्‌ र जसका ओठले त्‍यसलाई चुम्‍बन गरेका छैनन्‌।” 
एलीशाको बोलावट
19यसैले एलिया त्‍यहाँबाट गए, र शाफातका छोरा एलीशालाई भेट्टाए। तिनी बाह्र हल गोरुहरूका साथ खेत जोतिरहेका थिए। तिनीचाहिँ तीमध्‍ये बाह्रौँ हललाई जोतिरहेका थिए। एलियाले गएर आफ्‍नो खास्‍टो तिनीमाथि ओढ़ाइदिए। 20तब एलीशाले आफ्‍ना गोरुहरू छोड़ेर एलियाको पछिपछि दगुरे, र भने, “कृपा गरी मलाई आफ्‍ना बुबा र आमालाई चुम्‍बन गरेर बिदा हुन दिनुहोस्‌। त्‍यसपछि म तपाईंको पछि लाग्‍नेछु।”
एलियाले जवाफ दिए, “जाऊ न, मैले तिमीलाई के गरेको छु र?”
21तब एलीशाले एलियालाई छोड़ेर गए। तिनले आफ्‍नो एक हल गोरु लिएर मारे। तिनले हलोका काठहरू जलाएर मासु पकाए र मानिसहरूलाई दिए, र तिनीहरूले खाए। त्‍यसपछि तिनी एलियाको पछि लागे, र तिनका चाकर भए।

.................................................................

Elijah Flees to Horeb

19 Now Ahab told Jezebel everything Elijah had done and how he had killed all the prophets with the sword. 2 So Jezebel sent a messenger to Elijah to say, “May the gods deal with me, be it ever so severely, if by this time tomorrow I do not make your life like that of one of them.”

3 Elijah was afraid[a] and ran for his life. When he came to Beersheba in Judah, he left his servant there, 4 while he himself went a day’s journey into the wilderness. He came to a broom bush, sat down under it and prayed that he might die. “I have had enough, Lord,” he said. “Take my life; I am no better than my ancestors.” 5 Then he lay down under the bush and fell asleep.

All at once an angel touched him and said, “Get up and eat.” 6 He looked around, and there by his head was some bread baked over hot coals, and a jar of water. He ate and drank and then lay down again.

7 The angel of the Lord came back a second time and touched him and said, “Get up and eat, for the journey is too much for you.” 8 So he got up and ate and drank. Strengthened by that food, he traveled forty days and forty nights until he reached Horeb, the mountain of God. 9 There he went into a cave and spent the night.

The Lord Appears to Elijah

And the word of the Lord came to him: “What are you doing here, Elijah?”

10 He replied, “I have been very zealous for the Lord God Almighty. The Israelites have rejected your covenant, torn down your altars, and put your prophets to death with the sword. I am the only one left, and now they are trying to kill me too.”

11 The Lord said, “Go out and stand on the mountain in the presence of the Lord, for the Lord is about to pass by.”

Then a great and powerful wind tore the mountains apart and shattered the rocks before the Lord, but the Lord was not in the wind. After the wind there was an earthquake, but the Lord was not in the earthquake. 12 After the earthquake came a fire, but the Lord was not in the fire. And after the fire came a gentle whisper. 13 When Elijah heard it, he pulled his cloak over his face and went out and stood at the mouth of the cave.

Then a voice said to him, “What are you doing here, Elijah?”

14 He replied, “I have been very zealous for the Lord God Almighty. The Israelites have rejected your covenant, torn down your altars, and put your prophets to death with the sword. I am the only one left, and now they are trying to kill me too.”

15 The Lord said to him, “Go back the way you came, and go to the Desert of Damascus. When you get there, anoint Hazael king over Aram. 16 Also, anoint Jehu son of Nimshi king over Israel, and anoint Elisha son of Shaphat from Abel Meholah to succeed you as prophet. 17 Jehu will put to death any who escape the sword of Hazael, and Elisha will put to death any who escape the sword of Jehu. 18 Yet I reserve seven thousand in Israel—all whose knees have not bowed down to Baal and whose mouths have not kissed him.”

The Call of Elisha

19 So Elijah went from there and found Elisha son of Shaphat. He was plowing with twelve yoke of oxen, and he himself was driving the twelfth pair. Elijah went up to him and threw his cloak around him. 20 Elisha then left his oxen and ran after Elijah. “Let me kiss my father and mother goodbye,” he said, “and then I will come with you.”

“Go back,” Elijah replied. “What have I done to you?”

21 So Elisha left him and went back. He took his yoke of oxen and slaughtered them. He burned the plowing equipment to cook the meat and gave it to the people, and they ate. Then he set out to follow Elijah and became his servant.

...................................................................

१ राजाहरू 19

एलिया होरेबमा भागेर गएका
1अब एलियाले गरेका सबै काम र तिनले सबै अगमवक्ताहरूलाई तरवारले मारेको कुरो आहाबले ईजेबेललाई सुनाइदिए। 
And Ahab told Jezebel all that Elijah had done, and withal how he had slain all the prophets with the sword.
2यसकारण ईजेबेलले एलियाकहाँ यसो भनेर एउटा समाचारवाहक पठाइन्, “जसरी तैंले उनीहरूको प्राण लिइस्, त्‍यसरी नै भोलि यही बेलासम्‍म तेरो प्राण पनि मैले लिइनँ भने, देवताहरूले मलाई त्‍यस्‍तै वा त्‍योभन्‍दा बढ़ी व्‍यवहार गरून्‌।”
Then Jezebel sent a messenger unto Elijah, saying, So let the gods do to me, and more also, if I make not thy life as the life of one of them by to morrow about this time.
3एलिया डराए, र आफ्‍नो प्राण बचाउनलाई भागे। जब तिनी यहूदाको बेर्शेबामा पुगे, तब तिनले आफ्‍नो चाकरलाई त्‍यहीँ छाड़े, 
And when he saw that, he arose, and went for his life, and came to Beer-sheba, which belongeth to Judah, and left his servant there.
4र आफूचाहिँ मरुभूमिमा एक दिनको बाटो गए। तिनी अम्रिसको एउटा झाड़ीमा आइपुगे, र त्‍यसमुनि बसेर आफ्‍नो मृत्‍युको निम्‍ति प्रार्थना गर्न लागे। तिनले भने, “हे परमप्रभु, मेरो प्राण लिनुहोस्, मैले पूरै भोगिसकें। म त मेरा पिता-पुर्खाहरूभन्‍दा असल छैनँ!”
But he himself went a day's journey into the wilderness, and came and sat down under a juniper tree: and he requested for himself that he might die; and said, It is enough; now, O LORD, take away my life; for I am not better than my fathers.
  5तब तिनी त्‍यही झाड़ीमुनि ढल्‍के र भुसुक्‍कै निदाए।
तब झट्टै एउटा स्‍वर्गदूतले तिनलाई छोएर भने, “उठेर खाऊ।”
And as he lay and slept under a juniper tree, behold, then an angel touched him, and said unto him, Arise and eat.
 6तिनले यताउता हेरे, र आफ्‍नो टाउकोनेर ताता भुङ्‌ग्रामा पोलेको एउटा रोटी र पानीको एउटा सुराही देखे। ती खाएर तिनी फेरि ढल्‍के।
And he looked, and, behold, there was a cake baken on the coals, and a cruse of water at his head. And he did eat and drink, and laid him down again.
7परमप्रभुका स्‍वर्गदूत फेरि आएर दोस्रो पल्‍ट तिनलाई छोएर भने, “उठेर खाऊ, किनकि यात्रा तिम्रो लागि साह्रै लामो छ।” 
And the angel of the LORD came again the second time, and touched him, and said, Arise and eat; because the journey is too great for thee.
8यसैले तिनी उठेर खानपान गरे। त्‍यही भोजनको बल पाएर तिनी चालीस दिन र चालीस रात यात्रा गरेर परमेश्‍वरको पर्वत होरेबमा पुगे। 
And he arose, and did eat and drink, and went in the strength of that meat forty days and forty nights unto Horeb the mount of God.
9तिनी त्‍यहाँ एउटा ओड़ारभित्र पसे र त्‍यहीँ रात बिताए।
परमप्रभु एलियाकहाँ देखा पर्नुभएको
तब परमप्रभुको यो वचन तिनीकहाँ आयो, “हे एलिया, तँ यहाँ के गर्दैछस्‌?”
And he came thither unto a cave, and lodged there; and, behold, the word of the LORD came to him, and he said unto him, What doest thou here, Elijah?
10तिनले भने, “सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु परमेश्‍वरको निम्‍ति म साह्रै जोशिलो भएको छु। इस्राएलीहरूले तपाईंको करार त्‍यागेका छन्, तपाईंका वेदीहरू भत्‍काइदिएका छन्, र तपाईंका अगमवक्ताहरूलाई तरवारले मारेका छन्‌। केवल म मात्रै बाँकी रहेको छु, र अब तिनीहरू मलाई पनि मार्न खोज्‍दैछन्‌।” And he said, I have been very jealous for the LORD God of hosts: for the children of Israel have forsaken thy covenant, thrown down thine altars, and slain thy prophets with the sword; and I, even I only, am left; and they seek my life, to take it away.
11परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “पर्वतमा गएर परमप्रभुको उपस्‍थितिमा खड़ा हो, किनकि परमप्रभु त्‍यहाँबाट जान लाग्‍नुभएको छ।”
तब परमप्रभुको अगिअगि एउटा ठूलो र प्रचण्‍ड बतास पहाड़हरू फुटाउँदै र चट्टानहरू चिर्दैआयो, तर बतासमा परमप्रभु हुनुहुन्‍नथ्‍यो। बतासपछि भैँचालो आयो, तर भैँचालोमा परमप्रभु हुनुहुन्‍नथ्‍यो।
And he said, Go forth, and stand upon the mount before the LORD. And, behold, the LORD passed by, and a great and strong wind rent the mountains, and brake in pieces the rocks before the LORD; but the LORD was not in the wind: and after the wind an earthquake; but the LORD was not in the earthquake:
 12भैँचालोपछि एउटा आगो आयो, तर आगोमा परमप्रभु हुनुहुन्‍नथियो। अनि आगोपछि एउटा मधुरो कानेखुसी आयो।
And after the earthquake a fire; but the LORD was not in the fire: and after the fire a still small voice.
 13जब एलियाले त्‍यो सुने तब तिनले आफ्‍नो खास्‍टोले मुख छोपे, र बाहिर गएर ओड़ारको मुखमा उभिए।
तब एउटा आवाजले तिनलाई भन्‍यो, “एलिया, तँ यहाँ के गर्दैछस्‌?”
And it was so, when Elijah heard it, that he wrapped his face in his mantle, and went out, and stood in the entering in of the cave. And, behold, there came a voice unto him, and said, What doest thou here, Elijah?
14तिनले जवाफ दिए, “सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु परमेश्‍वरको निम्‍ति म साह्रै जोशिलो भएको छु। इस्राएलीहरूले तपाईंको करारलाई त्‍यागेका छन्, तपाईंका वेदीहरू भत्‍काइदिएका छन्, र तपाईंका अगमवक्ताहरूलाई तरवारले मारेका छन्‌। केवल म मात्र बाँकी रहेको छु, र अब तिनीहरू मलाई पनि मार्न खोज्‍दैछन्‌।”
And he said, I have been very jealous for the LORD God of hosts: because the children of Israel have forsaken thy covenant, thrown down thine altars, and slain thy prophets with the sword; and I, even I only, am left; and they seek my life, to take it away.
15परमप्रभुले तिनलाई भन्‍नुभयो, “तँ जुन बाटो आएको छस्, त्‍यही बाटो फर्किगएर दमस्‍कसको मरुभूमिमा जा। जब तँ त्‍यहाँ पुग्‍छस्‌ तब हजाएललाई अरामको राजा अभिषेक गर्‌। 
And the LORD said unto him, Go, return on thy way to the wilderness of Damascus: and when thou comest, anoint Hazael to be king over Syria:
 16तब निम्‍शीको छोरो येहूलाई पनि इस्राएलको राजा, र हाबिल-महोलाको शाफातको छोरो एलीशालाई तँपछि आउने अगमवक्ता अभिषेक गर्‌। 
And Jehu the son of Nimshi shalt thou anoint to be king over Israel: and Elisha the son of Shaphat of Abelmeholah shalt thou anoint to be prophet in thy room.
 17हजाएलको तरवारबाट उम्‍कनेलाई येहूले मार्नेछ, र येहूको तरवारबाट उम्‍कनेलाई एलीशाले मार्नेछ।
And it shall come to pass, that him that escapeth the sword of Hazael shall Jehu slay: and him that escapeth from the sword of Jehu shall Elisha slay.
 18तापनि सात हजार जनालाई म इस्राएलमा बचाइराख्‍छु— ती सबै जसले बालको सामुन्‍ने आफ्‍ना घुँड़ा टेकेका छैनन्‌ र जसका ओठले त्‍यसलाई चुम्‍बन गरेका छैनन्‌।” 
Yet I have left me seven thousand in Israel, all the knees which have not bowed unto Baal, and every mouth which hath not kissed him.
 
एलीशाको बोलावट
19यसैले एलिया त्‍यहाँबाट गए, र शाफातका छोरा एलीशालाई भेट्टाए। तिनी बाह्र हल गोरुहरूका साथ खेत जोतिरहेका थिए। तिनीचाहिँ तीमध्‍ये बाह्रौँ हललाई जोतिरहेका थिए। एलियाले गएर आफ्‍नो खास्‍टो तिनीमाथि ओढ़ाइदिए।
So he departed thence, and found Elisha the son of Shaphat, who was plowing with twelve yoke of oxen before him, and he with the twelfth: and Elijah passed by him, and cast his mantle upon him.
 20तब एलीशाले आफ्‍ना गोरुहरू छोड़ेर एलियाको पछिपछि दगुरे, र भने, “कृपा गरी मलाई आफ्‍ना बुबा र आमालाई चुम्‍बन गरेर बिदा हुन दिनुहोस्‌। त्‍यसपछि म तपाईंको पछि लाग्‍नेछु।”
एलियाले जवाफ दिए, “जाऊ न, मैले तिमीलाई के गरेको छु र?”
And he left the oxen, and ran after Elijah, and said, Let me, I pray thee, kiss my father and my mother, and then I will follow thee. And he said unto him, Go back again: for what have I done to thee?
21तब एलीशाले एलियालाई छोड़ेर गए। तिनले आफ्‍नो एक हल गोरु लिएर मारे। तिनले हलोका काठहरू जलाएर मासु पकाए र मानिसहरूलाई दिए, र तिनीहरूले खाए। त्‍यसपछि तिनी एलियाको पछि लागे, र तिनका चाकर भए।

 

 1 - KINGS - 20:1-43

१ राजाहरू 20

बेन-हददले सामरियालाई आक्रमण गरेका
1अब अरामका राजा बेन-हददले आफ्‍ना सबै फौज जम्‍मा गरे। उनले बत्तीस राजाहरू, उनीहरूका घोड़ाहरू र रथहरूसमेत साथमा लिएर माथि सामरियामा घेरा हालेर त्‍यसलाई आक्रमण गरे। 2उनले सहरमा इस्राएलका राजा आहाबकहाँ यसो भनेर समाचारवाहकहरू पठाए, “बेन-हदद यसो भन्‍नुहुन्‍छ: 3‘तिम्रा सुन र चाँदी मेरा हुन्, र तिम्रा राम्रा-राम्रा पत्‍नीहरू र छोराछोरीहरू मेरै हुन्‌’।”
4इस्राएलका राजाले जवाफ दिए, “हे मेरा प्रभु महाराजा, तपाईंले भन्‍नुभएझैँ, म र मसँग भएका जति सबै तपाईंकै हुन्‌।”
5ती समाचारवाहकहरूले फेरि आएर भने, “बेन-हदद यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘तिम्रा सुन र चाँदी, तिम्रा पत्‍नीहरू र छोराछोरीहरू मकहाँ सुम्‍पिदिनलाई मैले मानिसहरू पठाएँ। 6तर भोलि यही बेला म मेरा अधिकारीहरूलाई तिम्रो राजमहल र तिम्रा अधिकृतहरूका घरहरू तलाशी गर्न पठाउनेछु। उनीहरूले तिमीले मूल्‍यवान्‌ सम्‍झेका सबै चीज खोसेर लैजानेछन्‌।”
7इस्राएलका राजाले देशका सबै धर्म-गुरुहरूलाई बोलाइपठाए, र तिनीहरूलाई भने, “तपाईंहरू देख्‍नुहुन्‍छ कि यो मानिसले त झगड़ाको निहुँ मात्र खोज्‍दैछ! त्‍यसले मेरा पत्‍नीहरू, मेरा छोराछोरीहरू र मेरा सुनचाँदीहरू दाबी गर्दा मैले इन्‍कार गरिनँ।”
8सबै धर्म-गुरुहरू र मानिसहरूले जवाफ दिए, “तिनको कुरा नसुन्‍नुहोस्‌। तिनले मागेका कुरामा तपाईं सहमत नहुनुहोस्‌।”
9यसैकारण तिनले बेन-हददका समाचारवाहकहरूलाई यो जवाफ दिए, “मेरा प्रभु महाराजालाई यसो भन, ‘महाराजाका पहिलो पल्‍टका मागहरू म सबै दिनेछु। तर यो माग म पूरा गर्न सक्‍दिनँ।” तिनीहरू गए, र बेन-हददलाई यो जवाफ दिए।
10तब बेन-हददले आहाबलाई अर्को समाचार पठाए: “ध्‍वंस गरेको सामरियाको बाँकी धूलो मेरो हरेक मानिसलाई एक-एक मुट्ठी दिन पनि पुग्‍यो भने, देवताहरूले मलाई त्‍यस्‍तै व्‍यवहार अथवा त्‍योभन्‍दा पनि कठोर व्‍यवहार गरून्‌।”
11इस्राएलका राजाले जवाफ दिए, “तिनलाई भन्‌: ‘कवच भिर्ने मानिसले त्‍यो फुकाल्‍ने मानिसले झैँ घमण्‍ड गर्नुहुँदैन है’।”
12बेन-हदद र अरू राजाहरू आफ्‍ना पालहरूमा मद्य पिइरहेका थिए तब त्‍यो समाचार उनले सुने, र उनले आफ्‍ना मानिसहरूलाई “आक्रमण गर्नलाई तयार बस” भनी हुकुम दिए। अनि उनीहरूले त्‍यो सहर आक्रमण गर्न तयार गरे।
आहाबले बेन-हददलाई परास्‍त गरेका
13यसै बीचमा एक जना अगमवक्ता इस्राएलका राजा आहाबकहाँ आएर घोषणा गरे, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘के तैंले यो विशाल सेनालाई देख्‍दैछस्‌? आजै म त्‍यो तेरो हातमा सुम्‍पिदिनेछु, र तैंले म नै परमप्रभु हुँ भनी जान्‍नेछस्‌’।”
14आहाबले सोधे, “तर त्‍यो कसले गर्छ त?”
अगमवक्ताले जवाफ दिए, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: प्रान्‍तका सेनापतिहरूका अधिकृतहरूले त्‍यो गर्नेछन्‌।”
तिनले सोधे, “लड़ाइँ कसले सुरु गर्नेछ?”
अगमवक्ताले जवाफ दिए, “तपाईंले।”
15यसैकारण आहाबले ती प्रान्‍तका सेनापतिहरूका दुई सय बत्तीस जवान अधिकृतहरूलाई बोलाइपठाए। तब तिनले बाँकी इस्राएलीहरूलाई भेला गरे, सबै जम्‍मा सात हजार थिए। 16मध्‍यदिनमा बेन-हदद र उनका मित्र-राष्‍ट्रका बत्तीस जना राजाहरू आ-आफ्‍नो पालमा मद्य पिएर मात्तिएका बेलामा यिनीहरू निस्‍के। 17प्रान्‍तका सेनापतिहरूका ती जवान अधिकृतहरू पहिले निस्‍के।
अब बेन-हददले चेवा गर्नेहरू पठाएका थिए, जसले आएर भने, “मानिसहरू सामरियाबाट अगि बढ़िरहेका छन्‌।”
18उनले भने, “यदि तिनीहरू शान्‍तिको निम्‍ति आएका हुन्‌ भने, तिनीहरूलाई जिउँदै पक्र। यदि युद्ध गर्न आएका रहेछन्‌ भने पनि तिनीहरूलाई जिउँदै पक्र।”
19प्रान्‍तका सेनापतिहरूका ती जवान अधिकृतहरू तिनीहरूका पछिपछि लाग्‍ने सेनासँग सहरबाट बाहिर निस्‍के, 20र हरेकले आ-आफ्‍नो विरोधीलाई मारे। त्‍यसो हुँदा अरामीहरू भागे र इस्राएलीहरूले उनीहरूलाई खेदे। तर अरामका राजा बेन-हदद घोड़ामा चढ़ेर आफ्‍नो केही घोड़चढ़ीहरूका साथमा उम्‍के। 21इस्राएलका राजा अगि बढ़े, र घोड़ाहरू र रथहरूलाई जिते, र अरामीहरूको ठूलो नाश गरे।
22त्‍यसपछि ती अगमवक्ता इस्राएलका राजाकहाँ आएर तिनलाई भने, “तपाईंको स्‍थान सुदृढ़ पारिराख्‍नुहोस्, र के गर्नुपर्छ सो विचार गर्नुहोस्, किनभने आउँदो बसन्‍त ऋतुमा अरामका राजाले तपाईंलाई फेरि आक्रमण गर्नेछन्‌।”
23यसै बीचमा अरामका राजाका अधिकारीहरूले उनलाई यो सल्‍लाह दिए, “तिनीहरूका ईश्‍वरहरू त पहाड़हरूका ईश्‍वरहरू हुन्‌। यसैकारण तिनीहरू हामीहरूका निम्‍ति साह्रै शक्तिशाली थिए। तर यदि हामीले तिनीहरूसित मैदानमा लड़ाइँ गर्‍यौं भने, हामी तिनीहरूभन्‍दा अझ शक्तिशाली हुनेछौं। 24तपाईंले यसो गर्नुहोस्‌: सबै राजाहरूलाई सेनाका नायकका पदबाट हटाइदिनुहोस्, र उनीहरूका सट्टामा अरू अधिकृतहरू नियुक्त गर्नुहोस्‌। 25अघि हारेको सेनाजस्‍तै अर्को एउटा सेना खड़ा गर्नुहोस्‌— घोड़ाको लागि घोड़ा र रथको लागि रथ— र इस्राएलीहरूसित हामी मैदानमा यसरी लड्‌न सकौं। तब हामी निश्‍चय नै तिनीहरूभन्‍दा शक्तिशाली हुनेछौं।” उनी उनीहरूसित सहमत भए र त्‍यसैबमोजिम गरे।
26आउँदो बसन्‍त ऋतुमा बेन-हददले अरामीहरूलाई लड़ाइँको निम्‍ति भेला गरे, र इस्राएलीहरूसँग लड्‌न अपेकतर्फ लागे। 27इस्राएलीहरू पनि भेला भए, र तिनीहरूलाई खाने सामग्री आदि दिइएपछि तिनीहरू दल-दल गरी उनीहरूसित भिड्‌नलाई निस्‍के। इस्राएलीहरूले उनीहरूको विपरीत छाउनी बनाए। इस्राएलीहरू बाख्राका दुई ससाना बगालजस्‍तै थिए, तर अरामीहरूचाहिँ मैदानका चारैतिर फैलिएर बसे।
28परमेश्‍वरका जन इस्राएलका राजाकहाँ आएर तिनलाई भने, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘अरामीहरूले परमप्रभु त डाँड़ाहरूका ईश्‍वर हुन्, बेँसीका ईश्‍वर होइनन्‌ भनी सम्‍झन्‍छन्‌। यसकारण म यस विशाल सेनालाई तेरो हातमा सुम्‍पिदिनेछु, र तैंले म नै परमप्रभु हुँ भनी जान्‍नेछस्‌’।”
29तिनीहरू एक-अर्काको विपरीत सात दिनसम्‍म छाउनीमा नै बसिरहे। सातौँ दिनमा लड़ाइँ सुरु भयो। इस्राएलीहरूले एक दिनमा अरामी पैदल सेनाका एक लाखलाई घाइते बनाए। 30उनीहरूमध्‍येका बाँचेकाहरू अपेक सहरमा भागे, जहाँ सहरको पर्खाल भत्‍केर सत्ताईस हजारमाथि ढल्‍यो। अनि बेन-हददचाहिँ सहरमा भागे, र भित्री कोठामा गएर लुके।
31उनका अधिकारीहरूले उनलाई भने, “सुन्‍नुहोस्, इस्राएलको घरानाका राजाहरू त कृपालु मानिसहरू छन्‌ भन्‍ने हामीले सुनेका छौं। यसकारण हामी आ-आफ्‍नो कम्‍मरमा भाङ्‌ग्रा लगाऔं, र टाउकोमा डोरी बाँधेर इस्राएलका राजाकहाँ जाऔं। शायद तिनले तपाईंको प्राण जोगाइदिनेछन्‌।”
32यसैकारण आफ्‍ना कम्‍मरमा भाङ्‌ग्रा ओढ़ेर र टाउकोमा डोरी बाँधेर उनीहरूले इस्राएलका राजाकहाँ गएर भने, “हजूरका दास बेन-हदद भन्‍दछन्‌: ‘कृपा गरी मलाई बाँच्‍न दिनुहोस्‌’।”
राजाले जवाफ दिए, “के उनी अझै जीवित छन्‌? उनी त मेरा दाज्‍यै हुन्‌।”
33ती मानिसहरूले राजाको यस कुरालाई शुभ लक्षण सम्‍झेर झट्टै त्‍यही कुरा साँचो ठानेर भने, “ज्‍यू, हजूरको दाइ बेन-हदद।”
राजाले भने, “गएर उनलाई ल्‍याओ।” जब बेन-हदद बाहिर निस्‍केर आए, तब आहाबले उनलाई आफ्‍नो रथमा चढ़ाए।
34बेन-हददले तिनलाई भने, “मेरा पिताले तपाईंका पिताबाट लिएका सहरहरू म तपाईंलाई फिर्ता गरिदिनेछु। अनि मेरा पिताले सामरियामा गरेझैँ तपाईंले पनि दमस्‍कसमा व्‍यापारका बजारहरू स्‍थापित गर्न सक्‍नुहुन्‍छ।”
आहाबले भने, “सन्‍धि गरेर ती शर्तहरूमा म तिमीलाई छोड़िदिनेछु।” यसैले तिनले बेन-हददसँग एउटा सन्‍धि गरे र उनलाई छोड़िदिए।
एक जना अगमवक्ताले आहाबलाई दोषी ठहराएका
35परमप्रभुको वचनद्वारा अगमवक्ताका छोराहरूमध्‍येका एक जनाले आफ्‍नो कुनै एउटा साथीलाई भने, “मलाई तिम्रो हतियारले हिर्काऊ।” तर त्‍यस मानिसले इन्‍कार गर्‍यो।
36तब ती अगमवक्ताले भने, “तिमीले परमप्रभुको आज्ञा नमानेका हुनाले, मलाई छोड़ेर जाने बित्तिकै तिमीलाई एउटा सिंहले मार्नेछ।” अनि जब त्‍यो मानिस गइहाल्‍यो, तब एउटा सिंहले भेटेर त्‍यसलाई मार्‍यो। 
37ती अगमवक्ताले अर्को एक जना मानिसलाई भेटे, र भने, “कृपा गरी मलाई हिर्काउनुहोस्‌।” यसकारण त्‍यसले तिनलाई हिर्काएर घाइते बनायो। 38तब ती अगमवक्ता गएर बाटोमा राजालाई पर्खिबसे। तिनले आफ्‍ना आँखामा फेटा बाँधेर गुप्‍त भेष बनाए। 39जसै राजा छेउबाट गए, तब ती अगमवक्ताले बोलाएर भने, “हजूर, म तपाईंको दास लड़ाइँको मुखैमा परेको थिएँ, र कसैले कोही एक जना कैदी लिएर मकहाँ आएर मलाई भन्‍यो, ‘यस मानिसलाई रक्षा गरिराख्‌। कथम्‌कदाचित्‌ यो मानिस भाग्‍यो भने, कि त तेरो ज्‍यान जानेछ कि एक तोड़ा चाँदी तैंले तिर्नुपर्नेछ’। 40जब म कुनै काममा यताउता व्‍यस्‍त थिएँ, तब हजूर, त्‍यो मानिस त अल्‍पियो।”
इस्राएलका राजाले तिनलाई भने, “तैंले त आफ्‍नो इन्‍साफ आफै गरिस्‌। त्‍यही नै तेरो इन्‍साफ हो।”
41तब ती अगमवक्ताले झट्टै आफ्‍ना आँखाबाट त्‍यो फेटा फुकाले, र इस्राएलका राजाले तिनलाई अगमवक्ताहरूका एक जना रहेछन्‌ भनी चिनिहाले। 42तिनले राजालाई भने, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: मैले मार्न निश्‍चय गरेको मानिसलाई तैंले छोड़िदिइस्‌। यसकारण त्‍यसको प्राणको साटो तेरो प्राण र त्‍यसको प्रजाको साटो तेरो प्रजा हुनेछ।” 43इस्राएलका राजा उदास भए, र रिसाएर सामरियामा आफ्‍नो राजमहलमा गए।

.......................................................

Ben-Hadad Attacks Samaria

20 Now Ben-Hadad king of Aram mustered his entire army. Accompanied by thirty-two kings with their horses and chariots, he went up and besieged Samaria and attacked it. 2 He sent messengers into the city to Ahab king of Israel, saying, “This is what Ben-Hadad says: 3 ‘Your silver and gold are mine, and the best of your wives and children are mine.’”

4 The king of Israel answered, “Just as you say, my lord the king. I and all I have are yours.”

5 The messengers came again and said, “This is what Ben-Hadad says: ‘I sent to demand your silver and gold, your wives and your children. 6 But about this time tomorrow I am going to send my officials to search your palace and the houses of your officials. They will seize everything you value and carry it away.’”

7 The king of Israel summoned all the elders of the land and said to them, “See how this man is looking for trouble! When he sent for my wives and my children, my silver and my gold, I did not refuse him.”

8 The elders and the people all answered, “Don’t listen to him or agree to his demands.”

9 So he replied to Ben-Hadad’s messengers, “Tell my lord the king, ‘Your servant will do all you demanded the first time, but this demand I cannot meet.’” They left and took the answer back to Ben-Hadad.

10 Then Ben-Hadad sent another message to Ahab: “May the gods deal with me, be it ever so severely, if enough dust remains in Samaria to give each of my men a handful.”

11 The king of Israel answered, “Tell him: ‘One who puts on his armor should not boast like one who takes it off.’”

12 Ben-Hadad heard this message while he and the kings were drinking in their tents,[a] and he ordered his men: “Prepare to attack.” So they prepared to attack the city.

Ahab Defeats Ben-Hadad

13 Meanwhile a prophet came to Ahab king of Israel and announced, “This is what the Lord says: ‘Do you see this vast army? I will give it into your hand today, and then you will know that I am the Lord.’”

14 “But who will do this?” asked Ahab.

The prophet replied, “This is what the Lord says: ‘The junior officers under the provincial commanders will do it.’”

“And who will start the battle?” he asked.

The prophet answered, “You will.”

15 So Ahab summoned the 232 junior officers under the provincial commanders. Then he assembled the rest of the Israelites, 7,000 in all. 16 They set out at noon while Ben-Hadad and the 32 kings allied with him were in their tents getting drunk. 17 The junior officers under the provincial commanders went out first.

Now Ben-Hadad had dispatched scouts, who reported, “Men are advancing from Samaria.”

18 He said, “If they have come out for peace, take them alive; if they have come out for war, take them alive.”

19 The junior officers under the provincial commanders marched out of the city with the army behind them 20 and each one struck down his opponent. At that, the Arameans fled, with the Israelites in pursuit. But Ben-Hadad king of Aram escaped on horseback with some of his horsemen. 21 The king of Israel advanced and overpowered the horses and chariots and inflicted heavy losses on the Arameans.

22 Afterward, the prophet came to the king of Israel and said, “Strengthen your position and see what must be done, because next spring the king of Aram will attack you again.”

23 Meanwhile, the officials of the king of Aram advised him, “Their gods are gods of the hills. That is why they were too strong for us. But if we fight them on the plains, surely we will be stronger than they. 24 Do this: Remove all the kings from their commands and replace them with other officers. 25 You must also raise an army like the one you lost—horse for horse and chariot for chariot—so we can fight Israel on the plains. Then surely we will be stronger than they.” He agreed with them and acted accordingly.

26 The next spring Ben-Hadad mustered the Arameans and went up to Aphek to fight against Israel. 27 When the Israelites were also mustered and given provisions, they marched out to meet them. The Israelites camped opposite them like two small flocks of goats, while the Arameans covered the countryside.

28 The man of God came up and told the king of Israel, “This is what the Lord says: ‘Because the Arameans think the Lord is a god of the hills and not a god of the valleys, I will deliver this vast army into your hands, and you will know that I am the Lord.’”

29 For seven days they camped opposite each other, and on the seventh day the battle was joined. The Israelites inflicted a hundred thousand casualties on the Aramean foot soldiers in one day. 30 The rest of them escaped to the city of Aphek, where the wall collapsed on twenty-seven thousand of them. And Ben-Hadad fled to the city and hid in an inner room.

31 His officials said to him, “Look, we have heard that the kings of Israel are merciful. Let us go to the king of Israel with sackcloth around our waists and ropes around our heads. Perhaps he will spare your life.”

32 Wearing sackcloth around their waists and ropes around their heads, they went to the king of Israel and said, “Your servant Ben-Hadad says: ‘Please let me live.’”

The king answered, “Is he still alive? He is my brother.”

33 The men took this as a good sign and were quick to pick up his word. “Yes, your brother Ben-Hadad!” they said.

“Go and get him,” the king said. When Ben-Hadad came out, Ahab had him come up into his chariot.

34 “I will return the cities my father took from your father,” Ben-Hadad offered. “You may set up your own market areas in Damascus, as my father did in Samaria.”

Ahab said, “On the basis of a treaty I will set you free.” So he made a treaty with him, and let him go.

A Prophet Condemns Ahab

35 By the word of the Lord one of the company of the prophets said to his companion, “Strike me with your weapon,” but he refused.

36 So the prophet said, “Because you have not obeyed the Lord, as soon as you leave me a lion will kill you.” And after the man went away, a lion found him and killed him.

37 The prophet found another man and said, “Strike me, please.” So the man struck him and wounded him. 38 Then the prophet went and stood by the road waiting for the king. He disguised himself with his headband down over his eyes. 39 As the king passed by, the prophet called out to him, “Your servant went into the thick of the battle, and someone came to me with a captive and said, ‘Guard this man. If he is missing, it will be your life for his life, or you must pay a talent[b] of silver.’ 40 While your servant was busy here and there, the man disappeared.”

“That is your sentence,” the king of Israel said. “You have pronounced it yourself.”

41 Then the prophet quickly removed the headband from his eyes, and the king of Israel recognized him as one of the prophets. 42 He said to the king, “This is what the Lord says: ‘You have set free a man I had determined should die.[c] Therefore it is your life for his life, your people for his people.’” 43 Sullen and angry, the king of Israel went to his palace in Samaria.

........................................................

१ राजाहरू 20

बेन-हददले सामरियालाई आक्रमण गरेका
1अब अरामका राजा बेन-हददले आफ्‍ना सबै फौज जम्‍मा गरे। उनले बत्तीस राजाहरू, उनीहरूका घोड़ाहरू र रथहरूसमेत साथमा लिएर माथि सामरियामा घेरा हालेर त्‍यसलाई आक्रमण गरे। 
And Ben-hadad the king of Syria gathered all his host together: and there were thirty and two kings with him, and horses, and chariots: and he went up and besieged Samaria, and warred against it.
2उनले सहरमा इस्राएलका राजा आहाबकहाँ यसो भनेर समाचारवाहकहरू पठाए, “बेन-हदद यसो भन्‍नुहुन्‍छ:
And he sent messengers to Ahab king of Israel into the city, and said unto him, Thus saith Ben-hadad,
 3‘तिम्रा सुन र चाँदी मेरा हुन्, र तिम्रा राम्रा-राम्रा पत्‍नीहरू र छोराछोरीहरू मेरै हुन्‌’।”
Thy silver and thy gold is mine; thy wives also and thy children, even the goodliest, are mine.
4इस्राएलका राजाले जवाफ दिए, “हे मेरा प्रभु महाराजा, तपाईंले भन्‍नुभएझैँ, म र मसँग भएका जति सबै तपाईंकै हुन्‌।”
And the king of Israel answered and said, My lord, O king, according to thy saying, I am thine, and all that I have.
5ती समाचारवाहकहरूले फेरि आएर भने, “बेन-हदद यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘तिम्रा सुन र चाँदी, तिम्रा पत्‍नीहरू र छोराछोरीहरू मकहाँ सुम्‍पिदिनलाई मैले मानिसहरू पठाएँ। 
And the messengers came again, and said, Thus speaketh Ben-hadad, saying, Although I have sent unto thee, saying, Thou shalt deliver me thy silver, and thy gold, and thy wives, and thy children;
6तर भोलि यही बेला म मेरा अधिकारीहरूलाई तिम्रो राजमहल र तिम्रा अधिकृतहरूका घरहरू तलाशी गर्न पठाउनेछु। उनीहरूले तिमीले मूल्‍यवान्‌ सम्‍झेका सबै चीज खोसेर लैजानेछन्‌।”
Yet I will send my servants unto thee to morrow about this time, and they shall search thine house, and the houses of thy servants; and it shall be, that whatsoever is pleasant in thine eyes, they shall put it in their hand, and take it away.
7इस्राएलका राजाले देशका सबै धर्म-गुरुहरूलाई बोलाइपठाए, र तिनीहरूलाई भने, “तपाईंहरू देख्‍नुहुन्‍छ कि यो मानिसले त झगड़ाको निहुँ मात्र खोज्‍दैछ! त्‍यसले मेरा पत्‍नीहरू, मेरा छोराछोरीहरू र मेरा सुनचाँदीहरू दाबी गर्दा मैले इन्‍कार गरिनँ।”
Then the king of Israel called all the elders of the land, and said, Mark, I pray you, and see how this man seeketh mischief: for he sent unto me for my wives, and for my children, and for my silver, and for my gold; and I denied him not.
8सबै धर्म-गुरुहरू र मानिसहरूले जवाफ दिए, “तिनको कुरा नसुन्‍नुहोस्‌। तिनले मागेका कुरामा तपाईं सहमत नहुनुहोस्‌।”
And all the elders and all the people said unto him, Hearken not unto him, nor consent.
9यसैकारण तिनले बेन-हददका समाचारवाहकहरूलाई यो जवाफ दिए, “मेरा प्रभु महाराजालाई यसो भन, ‘महाराजाका पहिलो पल्‍टका मागहरू म सबै दिनेछु। तर यो माग म पूरा गर्न सक्‍दिनँ।” तिनीहरू गए, र बेन-हददलाई यो जवाफ दिए।
Wherefore he said unto the messengers of Ben-hadad, Tell my lord the king, All that thou didst send for to thy servant at the first I will do: but this thing I may not do. And the messengers departed, and brought him word again.
10तब बेन-हददले आहाबलाई अर्को समाचार पठाए: “ध्‍वंस गरेको सामरियाको बाँकी धूलो मेरो हरेक मानिसलाई एक-एक मुट्ठी दिन पनि पुग्‍यो भने, देवताहरूले मलाई त्‍यस्‍तै व्‍यवहार अथवा त्‍योभन्‍दा पनि कठोर व्‍यवहार गरून्‌।”
And Ben-hadad sent unto him, and said, The gods do so unto me, and more also, if the dust of Samaria shall suffice for handfuls for all the people that follow me.
11इस्राएलका राजाले जवाफ दिए, “तिनलाई भन्‌: ‘कवच भिर्ने मानिसले त्‍यो फुकाल्‍ने मानिसले झैँ घमण्‍ड गर्नुहुँदैन है’।”
And the king of Israel answered and said, Tell him, Let not him that girdeth on his harness boast himself as he that putteth it off.
12बेन-हदद र अरू राजाहरू आफ्‍ना पालहरूमा मद्य पिइरहेका थिए तब त्‍यो समाचार उनले सुने, र उनले आफ्‍ना मानिसहरूलाई “आक्रमण गर्नलाई तयार बस” भनी हुकुम दिए। अनि उनीहरूले त्‍यो सहर आक्रमण गर्न तयार गरे।
And it came to pass, when Ben-hadad heard this message, as he was drinking, he and the kings in the pavilions, that he said unto his servants, Set yourselves in array. And they set themselves in array against the city.
 
आहाबले बेन-हददलाई परास्‍त गरेका
13यसै बीचमा एक जना अगमवक्ता इस्राएलका राजा आहाबकहाँ आएर घोषणा गरे, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘के तैंले यो विशाल सेनालाई देख्‍दैछस्‌? आजै म त्‍यो तेरो हातमा सुम्‍पिदिनेछु, र तैंले म नै परमप्रभु हुँ भनी जान्‍नेछस्‌’।”
And, behold, there came a prophet unto Ahab king of Israel, saying, Thus saith the LORD, Hast thou seen all this great multitude? behold, I will deliver it into thine hand this day; and thou shalt know that I am the LORD.
14आहाबले सोधे, “तर त्‍यो कसले गर्छ त?”
अगमवक्ताले जवाफ दिए, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: प्रान्‍तका सेनापतिहरूका अधिकृतहरूले त्‍यो गर्नेछन्‌।”
तिनले सोधे, “लड़ाइँ कसले सुरु गर्नेछ?”
अगमवक्ताले जवाफ दिए, “तपाईंले।”
And Ahab said, By whom? And he said, Thus saith the LORD, Even by the young men of the princes of the provinces. Then he said, Who shall order the battle? And he answered, Thou.
15यसैकारण आहाबले ती प्रान्‍तका सेनापतिहरूका दुई सय बत्तीस जवान अधिकृतहरूलाई बोलाइपठाए। तब तिनले बाँकी इस्राएलीहरूलाई भेला गरे, सबै जम्‍मा सात हजार थिए। 
Then he numbered the young men of the princes of the provinces, and they were two hundred and thirty two: and after them he numbered all the people, even all the children of Israel, being seven thousand.
16मध्‍यदिनमा बेन-हदद र उनका मित्र-राष्‍ट्रका बत्तीस जना राजाहरू आ-आफ्‍नो पालमा मद्य पिएर मात्तिएका बेलामा यिनीहरू निस्‍के। 
And they went out at noon. But Ben-hadad was drinking himself drunk in the pavilions, he and the kings, the thirty and two kings that helped him.
17प्रान्‍तका सेनापतिहरूका ती जवान अधिकृतहरू पहिले निस्‍के।
अब बेन-हददले चेवा गर्नेहरू पठाएका थिए, जसले आएर भने, “मानिसहरू सामरियाबाट अगि बढ़िरहेका छन्‌।”
And the young men of the princes of the provinces went out first; and Ben-hadad sent out, and they told him, saying, There are men come out of Samaria.
18उनले भने, “यदि तिनीहरू शान्‍तिको निम्‍ति आएका हुन्‌ भने, तिनीहरूलाई जिउँदै पक्र। यदि युद्ध गर्न आएका रहेछन्‌ भने पनि तिनीहरूलाई जिउँदै पक्र।”
And he said, Whether they be come out for peace, take them alive; or whether they be come out for war, take them alive.
19प्रान्‍तका सेनापतिहरूका ती जवान अधिकृतहरू तिनीहरूका पछिपछि लाग्‍ने सेनासँग सहरबाट बाहिर निस्‍के, 
So these young men of the princes of the provinces came out of the city, and the army which followed them.
20र हरेकले आ-आफ्‍नो विरोधीलाई मारे। त्‍यसो हुँदा अरामीहरू भागे र इस्राएलीहरूले उनीहरूलाई खेदे। तर अरामका राजा बेन-हदद घोड़ामा चढ़ेर आफ्‍नो केही घोड़चढ़ीहरूका साथमा उम्‍के। 
And they slew every one his man: and the Syrians fled; and Israel pursued them: and Ben-hadad the king of Syria escaped on an horse with the horsemen.
21इस्राएलका राजा अगि बढ़े, र घोड़ाहरू र रथहरूलाई जिते, र अरामीहरूको ठूलो नाश गरे।
And the king of Israel went out, and smote the horses and chariots, and slew the Syrians with a great slaughter.
22त्‍यसपछि ती अगमवक्ता इस्राएलका राजाकहाँ आएर तिनलाई भने, “तपाईंको स्‍थान सुदृढ़ पारिराख्‍नुहोस्, र के गर्नुपर्छ सो विचार गर्नुहोस्, किनभने आउँदो बसन्‍त ऋतुमा अरामका राजाले तपाईंलाई फेरि आक्रमण गर्नेछन्‌।”
And the prophet came to the king of Israel, and said unto him, Go, strengthen thyself, and mark, and see what thou doest: for at the return of the year the king of Syria will come up against thee.
23यसै बीचमा अरामका राजाका अधिकारीहरूले उनलाई यो सल्‍लाह दिए, “तिनीहरूका ईश्‍वरहरू त पहाड़हरूका ईश्‍वरहरू हुन्‌। यसैकारण तिनीहरू हामीहरूका निम्‍ति साह्रै शक्तिशाली थिए। तर यदि हामीले तिनीहरूसित मैदानमा लड़ाइँ गर्‍यौं भने, हामी तिनीहरूभन्‍दा अझ शक्तिशाली हुनेछौं।
And the servants of the king of Syria said unto him, Their gods are gods of the hills; therefore they were stronger than we; but let us fight against them in the plain, and surely we shall be stronger than they.
 24तपाईंले यसो गर्नुहोस्‌: सबै राजाहरूलाई सेनाका नायकका पदबाट हटाइदिनुहोस्, र उनीहरूका सट्टामा अरू अधिकृतहरू नियुक्त गर्नुहोस्‌। 
And do this thing, Take the kings away, every man out of his place, and put captains in their rooms:
25अघि हारेको सेनाजस्‍तै अर्को एउटा सेना खड़ा गर्नुहोस्‌— घोड़ाको लागि घोड़ा र रथको लागि रथ— र इस्राएलीहरूसित हामी मैदानमा यसरी लड्‌न सकौं। तब हामी निश्‍चय नै तिनीहरूभन्‍दा शक्तिशाली हुनेछौं।” उनी उनीहरूसित सहमत भए र त्‍यसैबमोजिम गरे।
And number thee an army, like the army that thou hast lost, horse for horse, and chariot for chariot: and we will fight against them in the plain, and surely we shall be stronger than they. And he hearkened unto their voice, and did so.
26आउँदो बसन्‍त ऋतुमा बेन-हददले अरामीहरूलाई लड़ाइँको निम्‍ति भेला गरे, र इस्राएलीहरूसँग लड्‌न अपेकतर्फ लागे। 
And it came to pass at the return of the year, that Ben-hadad numbered the Syrians, and went up to Aphek, to fight against Israel.
27इस्राएलीहरू पनि भेला भए, र तिनीहरूलाई खाने सामग्री आदि दिइएपछि तिनीहरू दल-दल गरी उनीहरूसित भिड्‌नलाई निस्‍के। इस्राएलीहरूले उनीहरूको विपरीत छाउनी बनाए। इस्राएलीहरू बाख्राका दुई ससाना बगालजस्‍तै थिए, तर अरामीहरूचाहिँ मैदानका चारैतिर फैलिएर बसे।
And the children of Israel were numbered, and were all present, and went against them: and the children of Israel pitched before them like two little flocks of kids; but the Syrians filled the country.
28परमेश्‍वरका जन इस्राएलका राजाकहाँ आएर तिनलाई भने, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘अरामीहरूले परमप्रभु त डाँड़ाहरूका ईश्‍वर हुन्, बेँसीका ईश्‍वर होइनन्‌ भनी सम्‍झन्‍छन्‌। यसकारण म यस विशाल सेनालाई तेरो हातमा सुम्‍पिदिनेछु, र तैंले म नै परमप्रभु हुँ भनी जान्‍नेछस्‌’।”
And there came a man of God, and spake unto the king of Israel, and said, Thus saith the LORD, Because the Syrians have said, The LORD is God of the hills, but he is not God of the valleys, therefore will I deliver all this great multitude into thine hand, and ye shall know that I am the LORD.
29तिनीहरू एक-अर्काको विपरीत सात दिनसम्‍म छाउनीमा नै बसिरहे। सातौँ दिनमा लड़ाइँ सुरु भयो। इस्राएलीहरूले एक दिनमा अरामी पैदल सेनाका एक लाखलाई घाइते बनाए। 
And they pitched one over against the other seven days. And so it was, that in the seventh day the battle was joined: and the children of Israel slew of the Syrians an hundred thousand footmen in one day.
30उनीहरूमध्‍येका बाँचेकाहरू अपेक सहरमा भागे, जहाँ सहरको पर्खाल भत्‍केर सत्ताईस हजारमाथि ढल्‍यो। अनि बेन-हददचाहिँ सहरमा भागे, र भित्री कोठामा गएर लुके।
But the rest fled to Aphek, into the city; and there a wall fell upon twenty and seven thousand of the men that were left. And Ben-hadad fled, and came into the city, into an inner chamber.
31उनका अधिकारीहरूले उनलाई भने, “सुन्‍नुहोस्, इस्राएलको घरानाका राजाहरू त कृपालु मानिसहरू छन्‌ भन्‍ने हामीले सुनेका छौं। यसकारण हामी आ-आफ्‍नो कम्‍मरमा भाङ्‌ग्रा लगाऔं, र टाउकोमा डोरी बाँधेर इस्राएलका राजाकहाँ जाऔं। शायद तिनले तपाईंको प्राण जोगाइदिनेछन्‌।”
And his servants said unto him, Behold now, we have heard that the kings of the house of Israel are merciful kings: let us, I pray thee, put sackcloth on our loins, and ropes upon our heads, and go out to the king of Israel: peradventure he will save thy life.
32यसैकारण आफ्‍ना कम्‍मरमा भाङ्‌ग्रा ओढ़ेर र टाउकोमा डोरी बाँधेर उनीहरूले इस्राएलका राजाकहाँ गएर भने, “हजूरका दास बेन-हदद भन्‍दछन्‌: ‘कृपा गरी मलाई बाँच्‍न दिनुहोस्‌’।”
राजाले जवाफ दिए, “के उनी अझै जीवित छन्‌? उनी त मेरा दाज्‍यै हुन्‌।”
So they girded sackcloth on their loins, and put ropes on their heads, and came to the king of Israel, and said, Thy servant Ben-hadad saith, I pray thee, let me live. And he said, Is he yet alive? he is my brother.
33ती मानिसहरूले राजाको यस कुरालाई शुभ लक्षण सम्‍झेर झट्टै त्‍यही कुरा साँचो ठानेर भने, “ज्‍यू, हजूरको दाइ बेन-हदद।”
राजाले भने, “गएर उनलाई ल्‍याओ।” जब बेन-हदद बाहिर निस्‍केर आए, तब आहाबले उनलाई आफ्‍नो रथमा चढ़ाए।
Now the men did diligently observe whether any thing would come from him, and did hastily catch it: and they said, Thy brother Ben-hadad. Then he said, Go ye, bring him. Then Ben-hadad came forth to him; and he caused him to come up into the chariot.
34बेन-हददले तिनलाई भने, “मेरा पिताले तपाईंका पिताबाट लिएका सहरहरू म तपाईंलाई फिर्ता गरिदिनेछु। अनि मेरा पिताले सामरियामा गरेझैँ तपाईंले पनि दमस्‍कसमा व्‍यापारका बजारहरू स्‍थापित गर्न सक्‍नुहुन्‍छ।”
आहाबले भने, “सन्‍धि गरेर ती शर्तहरूमा म तिमीलाई छोड़िदिनेछु।” यसैले तिनले बेन-हददसँग एउटा सन्‍धि गरे र उनलाई छोड़िदिए।
And Ben-hadad said unto him, The cities, which my father took from thy father, I will restore; and thou shalt make streets for thee in Damascus, as my father made in Samaria. Then said Ahab, I will send thee away with this covenant. So he made a covenant with him, and sent him away.
 
एक जना अगमवक्ताले आहाबलाई दोषी ठहराएका
35परमप्रभुको वचनद्वारा अगमवक्ताका छोराहरूमध्‍येका एक जनाले आफ्‍नो कुनै एउटा साथीलाई भने, “मलाई तिम्रो हतियारले हिर्काऊ।” तर त्‍यस मानिसले इन्‍कार गर्‍यो।
And a certain man of the sons of the prophets said unto his neighbour in the word of the LORD, Smite me, I pray thee. And the man refused to smite him.
36तब ती अगमवक्ताले भने, “तिमीले परमप्रभुको आज्ञा नमानेका हुनाले, मलाई छोड़ेर जाने बित्तिकै तिमीलाई एउटा सिंहले मार्नेछ।” अनि जब त्‍यो मानिस गइहाल्‍यो, तब एउटा सिंहले भेटेर त्‍यसलाई मार्‍यो। 
Then said he unto him, Because thou hast not obeyed the voice of the LORD, behold, as soon as thou art departed from me, a lion shall slay thee. And as soon as he was departed from him, a lion found him, and slew him.
37ती अगमवक्ताले अर्को एक जना मानिसलाई भेटे, र भने, “कृपा गरी मलाई हिर्काउनुहोस्‌।” यसकारण त्‍यसले तिनलाई हिर्काएर घाइते बनायो। 
Then he found another man, and said, Smite me, I pray thee. And the man smote him, so that in smiting he wounded him.
38तब ती अगमवक्ता गएर बाटोमा राजालाई पर्खिबसे। तिनले आफ्‍ना आँखामा फेटा बाँधेर गुप्‍त भेष बनाए। 
So the prophet departed, and waited for the king by the way, and disguised himself with ashes upon his face.
39जसै राजा छेउबाट गए, तब ती अगमवक्ताले बोलाएर भने, “हजूर, म तपाईंको दास लड़ाइँको मुखैमा परेको थिएँ, र कसैले कोही एक जना कैदी लिएर मकहाँ आएर मलाई भन्‍यो, ‘यस मानिसलाई रक्षा गरिराख्‌। कथम्‌कदाचित्‌ यो मानिस भाग्‍यो भने, कि त तेरो ज्‍यान जानेछ कि एक तोड़ा चाँदी तैंले तिर्नुपर्नेछ’। 
And as the king passed by, he cried unto the king: and he said, Thy servant went out into the midst of the battle; and, behold, a man turned aside, and brought a man unto me, and said, Keep this man: if by any means he be missing, then shall thy life be for his life, or else thou shalt pay a talent of silver.
40जब म कुनै काममा यताउता व्‍यस्‍त थिएँ, तब हजूर, त्‍यो मानिस त अल्‍पियो।”
इस्राएलका राजाले तिनलाई भने, “तैंले त आफ्‍नो इन्‍साफ आफै गरिस्‌। त्‍यही नै तेरो इन्‍साफ हो।”
And as thy servant was busy here and there, he was gone. And the king of Israel said unto him, So shall thy judgment be; thyself hast decided it.
41तब ती अगमवक्ताले झट्टै आफ्‍ना आँखाबाट त्‍यो फेटा फुकाले, र इस्राएलका राजाले तिनलाई अगमवक्ताहरूका एक जना रहेछन्‌ भनी चिनिहाले। 
And he hasted, and took the ashes away from his face; and the king of Israel discerned him that he was of the prophets.
42तिनले राजालाई भने, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: मैले मार्न निश्‍चय गरेको मानिसलाई तैंले छोड़िदिइस्‌। यसकारण त्‍यसको प्राणको साटो तेरो प्राण र त्‍यसको प्रजाको साटो तेरो प्रजा हुनेछ।”
And he said unto him, Thus saith the LORD, Because thou hast let go out of thy hand a man whom I appointed to utter destruction, therefore thy life shall go for his life, and thy people for his people.
 43इस्राएलका राजा उदास भए, र रिसाएर सामरियामा आफ्‍नो राजमहलमा गए।
And the king of Israel went to his house heavy and displeased, and came to Samaria.

 

 1 - KINGS - 21:1-29

१ राजाहरू 21

नाबोतको दाखबारी
1केही समयपछि यिजरेली नाबोतको एउटा दाखबारीका सम्‍बन्‍धको एउटा घटना घट्यो। त्‍यो दाखबारी यिजरेलमा सामरियाका राजा आहाबको महलनेर थियो। 2आहाबले नाबोतलाई भने, “मलाई तिम्रो दाखबारी मेरो सागबारी बनाउन देऊ, किनभने त्‍यो मेरो राजमहलको छेउमा नै छ। त्‍यसको बदलीमा म तिमीलाई एउटा अर्को त्‍योभन्‍दा राम्रो दाखबारी दिनेछु, अथवा तिम्रो इच्‍छा भए त्‍यसको जति दाम लाग्‍छ म दिनेछु।”
3तर नाबोतले जवाफ दिए, “परमप्रभुले यस्‍तो हुन नदेऊन् कि मेरो पैतृक सम्‍पत्ति तपाईंलाई दिऊँ।”
4यसैले आहाब ठुस्‍स परी रिसाएर घर गए, किनभने यिजरेली नाबोतले भनेका थिए, “तपाईंलाई म आफ्‍नो पैतृक-सम्‍पत्ति दिनेछैनँ।” तिनी आफ्‍नो ओछ्यानमा ठुस्‍स परेर सुतिरहे र खान इन्‍कार गरे।
5तिनकी पत्‍नी ईजेबेल तिनीकहाँ आएर तिनलाई सोधिन्, “तपाईं किन यसरी ठुस्‍किनु भएको? तपाईं किन केही खानुहुन्‍न?” 6तिनले ईजेबेललाई भने, “मैले यिजरेली नाबोतलाई भने, ‘तिम्रो दाखबारी मलाई बेच, अथवा तिमीलाई मन लागे त्‍यसको सट्टामा अर्को दाखबारी म तिमीलाई दिनेछु’। तर त्‍यसले भन्‍यो, ‘म तपाईंलाई मेरो दाखबारी दिनेछैनँ’।”
7तिनकी पत्‍नी ईजेबेलले भनिन्, “इस्राएलमाथि राजा हुने तपाईं यसरी काम गर्नुहुन्‍छ? उठेर खानपान गर्नुहोस्‌। खुशी हुनुहोस्‌। यिजरेली नाबोतको दाखबारी म तपाईंलाई दिनेछु।”
8तब ईजेबेलले आहाबको नाउँमा चिट्ठीहरू लेखिन्, त्‍यसमा राजाको मोहोर लगाइन्, र नाबोतको सहरमा तिनीसँग बस्‍ने धर्म-गुरुहरू र भारदारहरूकहाँ पठाइन्‌। 9यी चिट्ठीहरूमा तिनले यसो भनेर लेखिन्‌:
“उपवासको एक दिन घोषणा गर, र नाबोतलाई मानिसहरूका बीचमा इज्‍जतको स्‍थानमा बसाओ। 10तर दुई जना नीच मानिसलाई त्‍यसको विपरीत बसाएर त्‍यसले परमेश्‍वर र राजालाई सरापेको छ भनी प्रमाण गर्न लाओ। त्‍यसपछि त्‍यसलाई बाहिर लगेर ढुङ्गाले हानेर मार।”
11तब ईजेबेलले तिनीहरूलाई लेखेका चिट्ठीहरूमा आदेश दिएबमोजिम नाबोतको सहरमा बस्‍ने धर्म-गुरुहरू र भारदारहरूले गरे। 12तिनीहरूले उपवासको घोषणा गरे, र नाबोतलाई मानिसहरूका बीचमा इज्‍जतको स्‍थानमा बसाले। 13तब ती दुई नीच मानिस आएर तिनको विपरीत बसे, र परमेश्‍वर र राजालाई तिनले सरापेका छन्‌ भनी मानिसहरूका सामुन्‍ने तिनलाई खुल्‍लमखुल्‍ला अभियोग लाए। यसकारण तिनीहरूले नाबोतलाई सहरबाहिर लगेर ढुङ्गाले हानेर मारे। 14तब तिनीहरूले ईजेबेललाई यो खबर पठाइदिए, “नाबोत ढुङ्गाले हानेर मारियो।”
15नाबोत ढुङ्गाले हानेर मारिए भन्‍ने कुरा ईजेबेलले सुन्‍ने बित्तिकै तिनले आहाबलाई भनिन्, “उठेर यिजरेली नाबोतले तपाईंलाई बेच्‍न इन्‍कार गरेको दाखबारी दखल गर्नुहोस्‌। त्‍यो अब जीवित छैन, तर मर्‍यो।” 16नाबोत मर्‍यो भनी जब आहाबले सुने तब तिनी उठेर नाबोतको दाखबारी दखल गर्न गए।
17तब परमप्रभुको यो वचन तिश्‍बी एलियाकहाँ आयो: 18“सामरियामा शासन गर्ने इस्राएलको राजा आहाबलाई भेट गर्न तल जा। नाबोतको दाखबारीमा अधिकार गर्न त्‍यो त्‍यहाँ गएको छ। 19त्‍यसलाई भन्, ‘परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: के तैंले एक जना मानिसको हत्‍या गरेर त्‍यसको सम्‍पत्ति कब्‍जा गरेको छैनस्‌ र?’ तब त्‍यसलाई भन्, ‘परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: नाबोतको रगत कुकुरहरूले चाटेकै ठाउँमा तेरो रगत पनि कुकुरहरूले चाट्‌नेछन्‌— हो, तेरै रगत’!” 
20आहाबले एलियालाई भने, “ए मेरो शत्रु, तैंले मलाई फेला पारिस्‌ त?”
तिनले जवाफ दिए, “हो, मैले तँलाई फेला पारें, किनभने तैंले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो खराब थियो त्‍यो गर्न आफैलाई बेचिस्‌। 21‘अब म तँमाथि सर्वनाश ल्‍याइरहेछु। म तेरो साख-सन्‍तानलाई भस्‍म पार्नेछु र इस्राएलमा आहाबका घरानाको हरेक पुरुषलाई नाश गर्नेछु— कमारा होस्, कि फुक्‍का होस्‌। 22तैंले मलाई रीस उठाएको र इस्राएललाई पाप गर्न लगाएको कारण म तेरो घरानालाई नबातको छोरा यारोबाम र अहियाहको छोरो बाशालाई गरेझैँ गर्नेछु।
23“ईजेबेलको विषयमा चाहिँ परमप्रभु भन्‍नुहुन्‍छ: “यिजरेलको पर्खालनेर ईजेबेललाई कुकुरहरूले खानेछन्‌।’ 
24“आहाबको घरानाका सहरमा मर्नेहरूलाई चाहिँ कुकुरहरूले खानेछन्, र वनमा मर्नेहरूलाई आकाशका पक्षीहरूले खानेछन्‌।”
25आफ्‍नी पत्‍नी ईजेबेलले उक्‍साएकीले गर्दा परमप्रभुको दृष्‍टिमा खराब काम गर्नलाई आफूलाई बेच्‍ने आहाबझैँ कुनै मानिस कहिल्‍यै भएन। 26झूटा देवताहरूलाई पछ्याएर इस्राएलको सामु परमप्रभुले धपाउनुभएका एमोरीहरूले जस्‍तै तिनले सबैभन्‍दा घृणित व्‍यवहार गरे।
27जब आहाबले यी कुरा सुने, तब तिनले आफ्‍ना लुगा च्‍याते, भाङ्‌ग्रा ओढ़े, र उपवास बसे। तिनी भाङ्‌ग्रा लाएरै सुते, र विनम्र भएर हिँड़े।
28तब परमप्रभुको यो वचन तिश्‍बी एलियाकहाँ आयो: 29“आहाबले मेरो सामुन्‍ने आफूलाई दीन तुल्‍याएको के तैंले ध्‍यान दिइस्‌? त्‍यसले आफूलाई दीन तुल्‍याएकोले गर्दा म त्‍यसको समयमा यो सर्वनाश ल्‍याउनेछैनँ, तर त्‍यसको छोराको पालोमा त्‍यसको घरानामाथि त्‍यो ल्‍याउनेछु।”

..................................................................

Naboth’s Vineyard

21 Some time later there was an incident involving a vineyard belonging to Naboth the Jezreelite. The vineyard was in Jezreel, close to the palace of Ahab king of Samaria. 2 Ahab said to Naboth, “Let me have your vineyard to use for a vegetable garden, since it is close to my palace. In exchange I will give you a better vineyard or, if you prefer, I will pay you whatever it is worth.”

3 But Naboth replied, “The Lord forbid that I should give you the inheritance of my ancestors.”

4 So Ahab went home, sullen and angry because Naboth the Jezreelite had said, “I will not give you the inheritance of my ancestors.” He lay on his bed sulking and refused to eat.

5 His wife Jezebel came in and asked him, “Why are you so sullen? Why won’t you eat?”

6 He answered her, “Because I said to Naboth the Jezreelite, ‘Sell me your vineyard; or if you prefer, I will give you another vineyard in its place.’ But he said, ‘I will not give you my vineyard.’”

7 Jezebel his wife said, “Is this how you act as king over Israel? Get up and eat! Cheer up. I’ll get you the vineyard of Naboth the Jezreelite.”

8 So she wrote letters in Ahab’s name, placed his seal on them, and sent them to the elders and nobles who lived in Naboth’s city with him. 9 In those letters she wrote:

“Proclaim a day of fasting and seat Naboth in a prominent place among the people. 10 But seat two scoundrels opposite him and have them bring charges that he has cursed both God and the king. Then take him out and stone him to death.”

11 So the elders and nobles who lived in Naboth’s city did as Jezebel directed in the letters she had written to them. 12 They proclaimed a fast and seated Naboth in a prominent place among the people. 13 Then two scoundrels came and sat opposite him and brought charges against Naboth before the people, saying, “Naboth has cursed both God and the king.” So they took him outside the city and stoned him to death. 14 Then they sent word to Jezebel: “Naboth has been stoned to death.”

15 As soon as Jezebel heard that Naboth had been stoned to death, she said to Ahab, “Get up and take possession of the vineyard of Naboth the Jezreelite that he refused to sell you. He is no longer alive, but dead.” 16 When Ahab heard that Naboth was dead, he got up and went down to take possession of Naboth’s vineyard.

17 Then the word of the Lord came to Elijah the Tishbite: 18 “Go down to meet Ahab king of Israel, who rules in Samaria. He is now in Naboth’s vineyard, where he has gone to take possession of it. 19 Say to him, ‘This is what the Lord says: Have you not murdered a man and seized his property?’ Then say to him, ‘This is what the Lord says: In the place where dogs licked up Naboth’s blood, dogs will lick up your blood—yes, yours!’”

20 Ahab said to Elijah, “So you have found me, my enemy!”

“I have found you,” he answered, “because you have sold yourself to do evil in the eyes of the Lord. 21 He says, ‘I am going to bring disaster on you. I will wipe out your descendants and cut off from Ahab every last male in Israel—slave or free.[a] 22 I will make your house like that of Jeroboam son of Nebat and that of Baasha son of Ahijah, because you have aroused my anger and have caused Israel to sin.’

23 “And also concerning Jezebel the Lord says: ‘Dogs will devour Jezebel by the wall of[b] Jezreel.’

24 “Dogs will eat those belonging to Ahab who die in the city, and the birds will feed on those who die in the country.”

25 (There was never anyone like Ahab, who sold himself to do evil in the eyes of the Lord, urged on by Jezebel his wife. 26 He behaved in the vilest manner by going after idols, like the Amorites the Lord drove out before Israel.)

27 When Ahab heard these words, he tore his clothes, put on sackcloth and fasted. He lay in sackcloth and went around meekly.

28 Then the word of the Lord came to Elijah the Tishbite: 29 “Have you noticed how Ahab has humbled himself before me? Because he has humbled himself, I will not bring this disaster in his day, but I will bring it on his house in the days of his son.”

.....................................................................

१ राजाहरू 21

नाबोतको दाखबारी
1केही समयपछि यिजरेली नाबोतको एउटा दाखबारीका सम्‍बन्‍धको एउटा घटना घट्यो। त्‍यो दाखबारी यिजरेलमा सामरियाका राजा आहाबको महलनेर थियो। 
And it came to pass after these things, that Naboth the Jezreelite had a vineyard, which was in Jezreel, hard by the palace of Ahab king of Samaria.
2आहाबले नाबोतलाई भने, “मलाई तिम्रो दाखबारी मेरो सागबारी बनाउन देऊ, किनभने त्‍यो मेरो राजमहलको छेउमा नै छ। त्‍यसको बदलीमा म तिमीलाई एउटा अर्को त्‍योभन्‍दा राम्रो दाखबारी दिनेछु, अथवा तिम्रो इच्‍छा भए त्‍यसको जति दाम लाग्‍छ म दिनेछु।”
And Ahab spake unto Naboth, saying, Give me thy vineyard, that I may have it for a garden of herbs, because it is near unto my house: and I will give thee for it a better vineyard than it; or, if it seem good to thee, I will give thee the worth of it in money.
3तर नाबोतले जवाफ दिए, “परमप्रभुले यस्‍तो हुन नदेऊन् कि मेरो पैतृक सम्‍पत्ति तपाईंलाई दिऊँ।”
And Naboth said to Ahab, The LORD forbid it me, that I should give the inheritance of my fathers unto thee.
4यसैले आहाब ठुस्‍स परी रिसाएर घर गए, किनभने यिजरेली नाबोतले भनेका थिए, “तपाईंलाई म आफ्‍नो पैतृक-सम्‍पत्ति दिनेछैनँ।” तिनी आफ्‍नो ओछ्यानमा ठुस्‍स परेर सुतिरहे र खान इन्‍कार गरे।
And Ahab came into his house heavy and displeased because of the word which Naboth the Jezreelite had spoken to him: for he had said, I will not give thee the inheritance of my fathers. And he laid him down upon his bed, and turned away his face, and would eat no bread.
5तिनकी पत्‍नी ईजेबेल तिनीकहाँ आएर तिनलाई सोधिन्, “तपाईं किन यसरी ठुस्‍किनु भएको? तपाईं किन केही खानुहुन्‍न?” 
But Jezebel his wife came to him, and said unto him, Why is thy spirit so sad, that thou eatest no bread?
6तिनले ईजेबेललाई भने, “मैले यिजरेली नाबोतलाई भने, ‘तिम्रो दाखबारी मलाई बेच, अथवा तिमीलाई मन लागे त्‍यसको सट्टामा अर्को दाखबारी म तिमीलाई दिनेछु’। तर त्‍यसले भन्‍यो, ‘म तपाईंलाई मेरो दाखबारी दिनेछैनँ’।”
And he said unto her, Because I spake unto Naboth the Jezreelite, and said unto him, Give me thy vineyard for money; or else, if it please thee, I will give thee another vineyard for it: and he answered, I will not give thee my vineyard.
7तिनकी पत्‍नी ईजेबेलले भनिन्, “इस्राएलमाथि राजा हुने तपाईं यसरी काम गर्नुहुन्‍छ? उठेर खानपान गर्नुहोस्‌। खुशी हुनुहोस्‌। यिजरेली नाबोतको दाखबारी म तपाईंलाई दिनेछु।”
And Jezebel his wife said unto him, Dost thou now govern the kingdom of Israel? arise, and eat bread, and let thine heart be merry: I will give thee the vineyard of Naboth the Jezreelite.
8तब ईजेबेलले आहाबको नाउँमा चिट्ठीहरू लेखिन्, त्‍यसमा राजाको मोहोर लगाइन्, र नाबोतको सहरमा तिनीसँग बस्‍ने धर्म-गुरुहरू र भारदारहरूकहाँ पठाइन्‌। 
So she wrote letters in Ahab's name, and sealed them with his seal, and sent the letters unto the elders and to the nobles that were in his city, dwelling with Naboth.
9यी चिट्ठीहरूमा तिनले यसो भनेर लेखिन्‌:
“उपवासको एक दिन घोषणा गर, र नाबोतलाई मानिसहरूका बीचमा इज्‍जतको स्‍थानमा बसाओ। 
And she wrote in the letters, saying, Proclaim a fast, and set Naboth on high among the people:
10तर दुई जना नीच मानिसलाई त्‍यसको विपरीत बसाएर त्‍यसले परमेश्‍वर र राजालाई सरापेको छ भनी प्रमाण गर्न लाओ। त्‍यसपछि त्‍यसलाई बाहिर लगेर ढुङ्गाले हानेर मार।”
And set two men, sons of Belial, before him, to bear witness against him, saying, Thou didst blaspheme God and the king. And then carry him out, and stone him, that he may die.
11तब ईजेबेलले तिनीहरूलाई लेखेका चिट्ठीहरूमा आदेश दिएबमोजिम नाबोतको सहरमा बस्‍ने धर्म-गुरुहरू र भारदारहरूले गरे। 
And the men of his city, even the elders and the nobles who were the inhabitants in his city, did as Jezebel had sent unto them, and as it was written in the letters which she had sent unto them.
12तिनीहरूले उपवासको घोषणा गरे, र नाबोतलाई मानिसहरूका बीचमा इज्‍जतको स्‍थानमा बसाले। 
They proclaimed a fast, and set Naboth on high among the people.
13तब ती दुई नीच मानिस आएर तिनको विपरीत बसे, र परमेश्‍वर र राजालाई तिनले सरापेका छन्‌ भनी मानिसहरूका सामुन्‍ने तिनलाई खुल्‍लमखुल्‍ला अभियोग लाए। यसकारण तिनीहरूले नाबोतलाई सहरबाहिर लगेर ढुङ्गाले हानेर मारे।
And there came in two men, children of Belial, and sat before him: and the men of Belial witnessed against him, even against Naboth, in the presence of the people, saying, Naboth did blaspheme God and the king. Then they carried him forth out of the city, and stoned him with stones, that he died.
 14तब तिनीहरूले ईजेबेललाई यो खबर पठाइदिए, “नाबोत ढुङ्गाले हानेर मारियो।”
Then they sent to Jezebel, saying, Naboth is stoned, and is dead.
15नाबोत ढुङ्गाले हानेर मारिए भन्‍ने कुरा ईजेबेलले सुन्‍ने बित्तिकै तिनले आहाबलाई भनिन्, “उठेर यिजरेली नाबोतले तपाईंलाई बेच्‍न इन्‍कार गरेको दाखबारी दखल गर्नुहोस्‌। त्‍यो अब जीवित छैन, तर मर्‍यो।”
And it came to pass, when Jezebel heard that Naboth was stoned, and was dead, that Jezebel said to Ahab, Arise, take possession of the vineyard of Naboth the Jezreelite, which he refused to give thee for money: for Naboth is not alive, but dead.
 16नाबोत मर्‍यो भनी जब आहाबले सुने तब तिनी उठेर नाबोतको दाखबारी दखल गर्न गए।
And it came to pass, when Ahab heard that Naboth was dead, that Ahab rose up to go down to the vineyard of Naboth the Jezreelite, to take possession of it.
17तब परमप्रभुको यो वचन तिश्‍बी एलियाकहाँ आयो:
And the word of the LORD came to Elijah the Tishbite, saying,
 18“सामरियामा शासन गर्ने इस्राएलको राजा आहाबलाई भेट गर्न तल जा। नाबोतको दाखबारीमा अधिकार गर्न त्‍यो त्‍यहाँ गएको छ। 
Arise, go down to meet Ahab king of Israel, which is in Samaria: behold, he is in the vineyard of Naboth, whither he is gone down to possess it.
19त्‍यसलाई भन्, ‘परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: के तैंले एक जना मानिसको हत्‍या गरेर त्‍यसको सम्‍पत्ति कब्‍जा गरेको छैनस्‌ र?’ तब त्‍यसलाई भन्, ‘परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: नाबोतको रगत कुकुरहरूले चाटेकै ठाउँमा तेरो रगत पनि कुकुरहरूले चाट्‌नेछन्‌— हो, तेरै रगत’!” 
And thou shalt speak unto him, saying, Thus saith the LORD, Hast thou killed, and also taken possession? And thou shalt speak unto him, saying, Thus saith the LORD, In the place where dogs licked the blood of Naboth shall dogs lick thy blood, even thine.
20आहाबले एलियालाई भने, “ए मेरो शत्रु, तैंले मलाई फेला पारिस्‌ त?”
तिनले जवाफ दिए, “हो, मैले तँलाई फेला पारें, किनभने तैंले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो खराब थियो त्‍यो गर्न आफैलाई बेचिस्‌।
And Ahab said to Elijah, Hast thou found me, O mine enemy? And he answered, I have found thee: because thou hast sold thyself to work evil in the sight of the LORD.
 21‘अब म तँमाथि सर्वनाश ल्‍याइरहेछु। म तेरो साख-सन्‍तानलाई भस्‍म पार्नेछु र इस्राएलमा आहाबका घरानाको हरेक पुरुषलाई नाश गर्नेछु— कमारा होस्, कि फुक्‍का होस्‌।
Behold, I will bring evil upon thee, and will take away thy posterity, and will cut off from Ahab him that pisseth against the wall, and him that is shut up and left in Israel,
 22तैंले मलाई रीस उठाएको र इस्राएललाई पाप गर्न लगाएको कारण म तेरो घरानालाई नबातको छोरा यारोबाम र अहियाहको छोरो बाशालाई गरेझैँ गर्नेछु।
And will make thine house like the house of Jeroboam the son of Nebat, and like the house of Baasha the son of Ahijah, for the provocation wherewith thou hast provoked me to anger, and made Israel to sin.
23“ईजेबेलको विषयमा चाहिँ परमप्रभु भन्‍नुहुन्‍छ: “यिजरेलको पर्खालनेर ईजेबेललाई कुकुरहरूले खानेछन्‌।’ 
And of Jezebel also spake the LORD, saying, The dogs shall eat Jezebel by the wall of Jezreel.
24“आहाबको घरानाका सहरमा मर्नेहरूलाई चाहिँ कुकुरहरूले खानेछन्, र वनमा मर्नेहरूलाई आकाशका पक्षीहरूले खानेछन्‌।”
Him that dieth of Ahab in the city the dogs shall eat; and him that dieth in the field shall the fowls of the air eat.
25आफ्‍नी पत्‍नी ईजेबेलले उक्‍साएकीले गर्दा परमप्रभुको दृष्‍टिमा खराब काम गर्नलाई आफूलाई बेच्‍ने आहाबझैँ कुनै मानिस कहिल्‍यै भएन। 
But there was none like unto Ahab, which did sell himself to work wickedness in the sight of the LORD, whom Jezebel his wife stirred up.
26झूटा देवताहरूलाई पछ्याएर इस्राएलको सामु परमप्रभुले धपाउनुभएका एमोरीहरूले जस्‍तै तिनले सबैभन्‍दा घृणित व्‍यवहार गरे।
And he did very abominably in following idols, according to all things as did the Amorites, whom the LORD cast out before the children of Israel.
27जब आहाबले यी कुरा सुने, तब तिनले आफ्‍ना लुगा च्‍याते, भाङ्‌ग्रा ओढ़े, र उपवास बसे। तिनी भाङ्‌ग्रा लाएरै सुते, र विनम्र भएर हिँड़े।
And it came to pass, when Ahab heard those words, that he rent his clothes, and put sackcloth upon his flesh, and fasted, and lay in sackcloth, and went softly.
28तब परमप्रभुको यो वचन तिश्‍बी एलियाकहाँ आयो:
And the word of the LORD came to Elijah the Tishbite, saying,
 29“आहाबले मेरो सामुन्‍ने आफूलाई दीन तुल्‍याएको के तैंले ध्‍यान दिइस्‌? त्‍यसले आफूलाई दीन तुल्‍याएकोले गर्दा म त्‍यसको समयमा यो सर्वनाश ल्‍याउनेछैनँ, तर त्‍यसको छोराको पालोमा त्‍यसको घरानामाथि त्‍यो ल्‍याउनेछु।”
Seest thou how Ahab humbleth himself before me? because he humbleth himself before me, I will not bring the evil in his days: but in his son's days will I bring the evil upon his house.

 

 1 - KINGS - 22:1-53

१ राजाहरू 22

आहाबको विरुद्धमा मीकायाले अगमवाणी गरेका
1तीन वर्षसम्‍म अराम र इस्राएलका बीचमा युद्ध भएन।  2तर तेस्रो वर्षमा यहूदाका राजा यहोशापात इस्राएलका राजासित भेट गर्नलाई तल झरे। 3इस्राएलका राजाले आफ्‍ना अधिकारीहरूलाई भनेका थिए, “रामोत-गिलाद हाम्रो हो भनी तिमीहरूलाई थाहा छैन, र पनि अरामका राजाबाट त्‍यो फिर्ता लिन हामी केही गर्दैनौं?”
4यसैले तिनले यहोशापातलाई सोधे, “रामोत-गिलादको विरुद्ध लड़ाइँ गर्न के तपाईं मसँग जानुहुन्‍छ?”
यहोशापातले इस्राएलका राजालाई जवाफ दिए, “म तपाईंजस्‍तै हुँ, मेरा मानिसहरू तपाईंकै मानिसहरूजस्‍तै, मेरा घोड़ाहरू तपाईंकै घोड़ाहरूजस्‍तै हुन्‌।” 5तर यहोशापातले इस्राएलका राजालाई यसो पनि भने, “पहिले परमप्रभुसँग सल्‍लाह लिनुहोस्‌।”
6यसकारण इस्राएलका राजाले चार सय जति अगमवक्ताहरूलाई भेला गराएर तिनीहरूलाई सोधे, “म रामोत-गिलादको विरुद्धमा युद्ध गर्न जाऊँ कि नजाऊँ?”
तिनीहरूले जवाफ दिए, “जानुहोस्, किनकि परमप्रभुले राजाको हातमा त्‍यो दिनुहुनेछ।”
7तर यहोशापातले सोधे, “के परमप्रभुका अगमवक्ता यहाँ छैनन्, जसलाई हामी सोध्‍न सक्‍छौं?”
8इस्राएलका राजाले यहोशापातलाई जवाफ दिए, “परमप्रभुबाट सोध्‍नलाई एक जना त छन्, तर म तिनलाई घृणा गर्दछु, किनभने तिनले मेरो निम्‍ति असल अगमवचन कहँदैनन्, तर सधैँ खराबी मात्र। तिनी यिम्‍लाका छोरा मीकाया हुन्‌।”
यहोशापातले जवाफ दिए, “राजाले यस्‍तो भन्‍नुहुन्‍न।”
9तब इस्राएलका राजाले आफ्‍ना अधिकारीहरूमध्‍ये एक जनालाई बोलाएर भने, “यिम्‍लाका छोरा मीकायालाई तुरुन्‍तै ल्‍याऊ।”
10इस्राएलका राजा र यहूदाका राजा यहोशापात राजकीय पोशाकमा सामरियाको मूल ढोकाका सामुको खला नजिक आ-आफ्‍नो सिंहासनमा बसिरहेका थिए, र सबै अगमवक्ताहरूले चाहिँ तिनीहरूका अगि अगमवाणी कहिरहेका थिए। 11केनानाका छोरा सिदकियाहले चाहिँ फलामका सीङहरू बनाएका थिए, र तिनले यसो भनेर घोषणा गरे, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘यी सीङहरूद्वारा तपाईंहरूले अरामीहरूलाई जबसम्‍म उनीहरू नष्‍ट हुँदैनन्‌ तबसम्‍म हान्‍नुहुनेछ’।”
12अरू सबै अगमवक्ताहरूले त्‍यस्‍तै अगमवाणी कहिरहेका थिए। तिनीहरूले भने, “रामोत-गिलादमाथि चढ़ाइ गरेर विजयी हुनुहोस्‌। किनकि परमप्रभुले त्‍यो राजाको हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।”
13मीकायालाई बोलाएर ल्‍याउनलाई गएको समाचारवाहकले तिनलाई भन्‍यो, “हेर्नुहोस्, अरू अगमवक्ताहरूले त एकै मत भएर राजालाई सफलताको अगमवाणी कहिरहेछन्‌। तपाईंको वचन पनि तिनीहरूको वचनसितै सहमत भएको होस्, राम्रो कुरा भन्‍नुहोस्‌।”
14तर मीकायाले भने, “जीवित परमप्रभुको नाउँमा म शपथ खाएर भन्‍दछु, परमप्रभुले मलाई जे भन्‍नुहुन्‍छ, त्‍यही मात्र म बोल्‍नेछु।”
15जब तिनी आइपुगे, तब राजाले तिनलाई सोधे, “मीकाया, हामी रामोत-गिलादको विरुद्धमा युद्ध गर्न जाऔँ, कि नजाऊँ?”
तिनले जवाफ दिए, “आक्रमण गर्नुहोस्‌ र विजयी हुनुहोस्‌। किनकि परमप्रभुले त्‍यो राजाको हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।”
16राजाले तिनलाई भने, “परमप्रभुको नाउँमा साँचो कुरा मात्र भन्‍नू, अरू कुरा होइन भनी म तिमीलाई कति पल्‍ट शपथ खान लगाऊँ?”
17तब मीकायाले जवाफ दिए, “मैले त सबै इस्राएललाई गोठाला नभएका भेड़ाहरूझैँ डाँड़ाहरूतिर तितरबितर भएका देखें, र परमप्रभुले यसो भन्‍नुभयो, ‘यी मानिसहरूका मालिक छैनन्‌। हरेक शान्‍तिसित घर जाओस्‌’।” 
18इस्राएलका राजाले यहोशापातलाई भने, “तिनले मेरो निम्‍ति खराबबाहेक असल अगमवाणी कहँदैनन्‌ भनी के मैले तपाईंलाई भनेको थिइनँ र?”
19मीकायाले अझै भने, “यसैकारण परमप्रभुको यो वचन सुन्‍नुहोस्‌: मैले परमप्रभुलाई स्‍वर्गका आफ्‍ना सबै सेना उहाँका दाहिने र देब्रेपट्टि भई आफ्‍नो सिंहासनमा विराजमान हुनुभएको देखें।  20अनि परमप्रभुले भन्‍नुभयो, ‘रामोत-गिलादमाथि आक्रमण गरेर त्‍यहाँ त्‍यो मारिनलाई कसले आहाबलाई बहकाउनेछ?’
“एउटाले यस्‍तो र अर्काले अर्को सल्‍लाह दियो। 21आखिरमा एउटा आत्‍मा अगि आएर परमप्रभुको सामुन्‍ने उभिएर भन्‍यो, ‘म त्‍यसलाई बहकाउनेछु’।
22“परमप्रभुले सोध्‍नुभयो, ‘कसरी?’
“त्‍यसले भन्‍यो, ‘म गएर त्‍यसका सबै अगमवक्ताहरूका मुखमा झूट बोल्‍ने एउटा आत्‍मा हुनेछु’।
“परमप्रभुले भन्‍नुभयो, ‘त्‍यसलाई बहकाउन तँ सफल हुनेछस्‌। जा, गएर त्‍यसै गर्‌।’
23“यसैले अब परमप्रभुले तपाईंका यी सबै अगमवक्ताहरूका मुखमा झूट बोल्‍ने आत्‍मा हालिदिनुभएको छ। परमप्रभुले तपाईंका सर्वनाशको उर्दी दिइसक्‍नुभएको छ।”
24तब केनानाका छोरा सिदकियाह माथि आएर मीकायाको मुखमा थप्‍पड़ दिए र तिनलाई भने, “अब कुन बाटो भएर परमप्रभुका आत्‍मा मबाट तिमीसँग बोल्‍नलाई जानुभयो त?”
25मीकायाले जवाफ दिए, “त्‍यो त तिमी आफै भित्री कोठामा लुक्‍न गएको दिन पो तिमीले थाहा पाउनेछौ।”
26तब इस्राएलका राजाले हुकुम दिए, “मीकायालाई पक्र, र सहरका शासक अमोन र राजकुमार योआशको जिम्‍मामा सुम्‍पिदेओ, र भन, 27‘राजा यसो भन्‍नुहुन्‍छ: यस मानिसलाई कैदखानामा राख र म कुशलसित नआउञ्‍जेल त्‍यसलाई रोटी र पानीबाहेक अरू केही नदेओ’।”
28मीकायाले घोषणा गरेर भने, “यदि तपाईं कुशलसाथ फर्किआउनुभयो भने परमप्रभु मद्वारा बोल्‍नुभएको होइन रहेछ।” तिनले अझै थपेर भने, “सबै मानिसले मेरो कुरामा राम्ररी ध्‍यान देओ!”
आहाब रामोत-गिलादमा मारिएका
29तब इस्राएलका राजा र यहूदाका राजा यहोशापात रामोत-गिलादमा उक्‍लेर गए।  30इस्राएलका राजाले यहोशापातलाई भने, “म गुप्‍त भेषमा लड़ाइँमा पस्‍नेछु, तर तपाईं आफ्‍नो राजसी पोशाक नै लाउनुहोस्‌।” अनि इस्राएलका राजा गुप्‍त भेषमा लड़ाइँमा गए।
31अरामका राजाले चाहिँ आफ्‍ना रथहरूका बत्तीस जना सेनापतिहरूलाई यस्‍तो हुकुम दिएका थिए, “राजाबाहेक अरू साना-ठूला कुनैसित लड़ाइँ नगर्नू।” 32जब रथहरूका सेनापतिहरूले यहोशापातलाई देखे, तब उनीहरूले ठाने, “निश्‍चय नै इस्राएलका राजा यिनी नै हुन्‌।” उनीहरू तिनलाई आक्रमण गर्न फनक्‍क फर्के, तर जब यहोशापात चर्को सोरले कराए, 33तब ती रथहरूका सेनापतिहरूले तिनी त इस्राएलका राजा होइन रहेछन्‌ भनी देखे, र उनीहरूले तिनलाई खेद्‌न छोड़िदिए।
34तर कसैले आफ्‍नो धनु तानेर जथाभाबी काँड़ हाने, र त्‍यस काँड़ले इस्राएलका राजालाई कवचको जोर्नीमा लाग्‍यो। राजाले आफ्‍नो सारथिलाई भने, “रथ घुमाएर मलाई लड़ाइँबाट बाहिर लैजा। मलाई चोट लागेको छ।” 35लड़ाइँ दिनभरि नै भइरह्यो र राजा आफ्‍नो रथमा अड़िएर अरामीहरूको सामना गरिरहे। तिनको चोटबाट निस्‍केको रगतचाहिँ रथभित्रै बगिरहेको थियो, र त्‍यही साँझमा तिनी मरे। 36सूर्यास्‍त हुँदा सेनामा यस्‍तो आवाज फिँजियो, “हरेक मानिस आ-आफ्‍नो नगर र हरेक आ-आफ्‍नो बस्‍तीमा जाऊ।”
37यसरी राजा मरे, र तिनलाई सामरियामा ल्‍याएर तिनीहरूले तिनलाई त्‍यहीँ गाड़े। 38तिनीहरूले त्‍यो रथ सामरियाको एउटा तलाउमा धोए, जहाँ वेश्‍याहरूले नुहाइधुवाइ गर्थे, र परमप्रभुको वचनले घोषणा गरेबमोजिम कुकुरहरूले तिनको रगत चाटे।
39आहाबको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू, र तिनले बनाएको हस्‍ती-हाड़ले मोहोरेको राजमहल, र तिनले किल्‍लाले घेर्न लगाएका सहरहरू के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 40आहाब आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनका छोरा अहज्‍याह तिनीपछि राजा भए।
यहूदाका राजा यहोशापात
41इस्राएलका राजा आहाबको चौथो वर्षमा आसाका छोरा यहोशापात यहूदाका राजा भए।  42जब उनी राजा भए यहोशापात पैँतीस वर्षका थिए, र तिनले यरूशलेममा पच्‍चीस वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी आमाको नाउँ अजूबा थियो, र तिनी शिल्‍हीकी छोरी थिइन्‌। 43सबै कुरामा तिनी आफ्‍ना पिता आसाका चालमा हिँड़े, र तीबाट तर्केनन्‌। परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो असल थियो त्‍यही तिनले गरे। तापनि डाँड़ाहरूका पूजा गर्ने थानहरू तिनले हटाएनन्, र मानिसहरूले त्‍यहाँ अझै बलिदान चढ़ाउँदै र धूप बाल्‍दैरहे। 44यहोशापात इस्राएलका राजासित पनि शान्‍तिमा रहे।
45यहोशापातको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका उपलब्‍धिहरू र तिनका सैनिक सफलताहरू के ती यहूदाका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 46तिनका पिता आसाको राजकालपछि त्‍यहाँ अझै रहेका पुरुष वेश्‍याहरूबाट देशलाई तिनले मुक्त गरे। 47त्‍यस बेला एदोममा कुनै राजा थिएनन्‌। अधिकार पाएका कुनै एक जना सहायकले शासन गर्थे।
48ओपीरबाट सुन ल्‍याउनलाई यहोशापातले व्‍यापारी जहाजहरूको एउटा बेड़ा निर्माण गरे। तर एस्‍योन-गेबेरमा ती जहाजहरू भत्‍केको कारण ती समुद्रमै जान पाएनन्‌। 49त्‍यस बेला आहाबका छोरा अहज्‍याहले यहोशापातलाई भने, “तपाईंका मानिसहरूसँग मेरा मानिसहरूलाई जहाजमा जान दिनुहोस्‌।” तर यहोशापातले इन्‍कार गरे।
50त्‍यसपछि यहोशापात आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनका पिता दाऊदको सहरमा तिनीहरूसितै गाड़िए। अनि तिनका छोरा यहोराम तिनीपछि राजा भए।
इस्राएलका राजा अहज्‍याह
51यहूदाका राजा यहोशापातको सत्रौँ वर्षमा आहाबका छोरा अहज्‍याह सामरियामा इस्राएलका राजा भए, र तिनले इस्राएलमाथि दुई वर्ष राज्‍य गरे। 52तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो खराब थियो त्‍यही गरे, किनभने आफ्‍ना पिता र माताका अनि नबातका छोरा इस्राएललाई पाप गर्न लाउने यारोबामका चालमा तिनी हिँड़े। 53तिनले बाल देवताको सेवा गरे र त्‍यसलाई पुजे, र तिनका पिताले गरेझैँ परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाए।

..........................................................

Micaiah Prophesies Against Ahab

22 For three years there was no war between Aram and Israel. 2 But in the third year Jehoshaphat king of Judah went down to see the king of Israel. 3 The king of Israel had said to his officials, “Don’t you know that Ramoth Gilead belongs to us and yet we are doing nothing to retake it from the king of Aram?”

4 So he asked Jehoshaphat, “Will you go with me to fight against Ramoth Gilead?”

Jehoshaphat replied to the king of Israel, “I am as you are, my people as your people, my horses as your horses.” 5 But Jehoshaphat also said to the king of Israel, “First seek the counsel of the Lord.”

6 So the king of Israel brought together the prophets—about four hundred men—and asked them, “Shall I go to war against Ramoth Gilead, or shall I refrain?”

“Go,” they answered, “for the Lord will give it into the king’s hand.”

7 But Jehoshaphat asked, “Is there no longer a prophet of the Lord here whom we can inquire of?”

8 The king of Israel answered Jehoshaphat, “There is still one prophet through whom we can inquire of the Lord, but I hate him because he never prophesies anything good about me, but always bad. He is Micaiah son of Imlah.”

“The king should not say such a thing,” Jehoshaphat replied.

9 So the king of Israel called one of his officials and said, “Bring Micaiah son of Imlah at once.”

10 Dressed in their royal robes, the king of Israel and Jehoshaphat king of Judah were sitting on their thrones at the threshing floor by the entrance of the gate of Samaria, with all the prophets prophesying before them. 11 Now Zedekiah son of Kenaanah had made iron horns and he declared, “This is what the Lord says: ‘With these you will gore the Arameans until they are destroyed.’”

12 All the other prophets were prophesying the same thing. “Attack Ramoth Gilead and be victorious,” they said, “for the Lord will give it into the king’s hand.”

13 The messenger who had gone to summon Micaiah said to him, “Look, the other prophets without exception are predicting success for the king. Let your word agree with theirs, and speak favorably.”

14 But Micaiah said, “As surely as the Lord lives, I can tell him only what the Lord tells me.”

15 When he arrived, the king asked him, “Micaiah, shall we go to war against Ramoth Gilead, or not?”

“Attack and be victorious,” he answered, “for the Lord will give it into the king’s hand.”

16 The king said to him, “How many times must I make you swear to tell me nothing but the truth in the name of the Lord?”

17 Then Micaiah answered, “I saw all Israel scattered on the hills like sheep without a shepherd, and the Lord said, ‘These people have no master. Let each one go home in peace.’”

18 The king of Israel said to Jehoshaphat, “Didn’t I tell you that he never prophesies anything good about me, but only bad?”

19 Micaiah continued, “Therefore hear the word of the Lord: I saw the Lord sitting on his throne with all the multitudes of heaven standing around him on his right and on his left. 20 And the Lord said, ‘Who will entice Ahab into attacking Ramoth Gilead and going to his death there?’

“One suggested this, and another that. 21 Finally, a spirit came forward, stood before the Lord and said, ‘I will entice him.’

22 “‘By what means?’ the Lord asked.

“‘I will go out and be a deceiving spirit in the mouths of all his prophets,’ he said.

“‘You will succeed in enticing him,’ said the Lord. ‘Go and do it.’

23 “So now the Lord has put a deceiving spirit in the mouths of all these prophets of yours. The Lord has decreed disaster for you.”

24 Then Zedekiah son of Kenaanah went up and slapped Micaiah in the face. “Which way did the spirit from[a] the Lord go when he went from me to speak to you?” he asked.

25 Micaiah replied, “You will find out on the day you go to hide in an inner room.”

26 The king of Israel then ordered, “Take Micaiah and send him back to Amon the ruler of the city and to Joash the king’s son 27 and say, ‘This is what the king says: Put this fellow in prison and give him nothing but bread and water until I return safely.’”

28 Micaiah declared, “If you ever return safely, the Lord has not spoken through me.” Then he added, “Mark my words, all you people!”

Ahab Killed at Ramoth Gilead

29 So the king of Israel and Jehoshaphat king of Judah went up to Ramoth Gilead. 30 The king of Israel said to Jehoshaphat, “I will enter the battle in disguise, but you wear your royal robes.” So the king of Israel disguised himself and went into battle.

31 Now the king of Aram had ordered his thirty-two chariot commanders, “Do not fight with anyone, small or great, except the king of Israel.” 32 When the chariot commanders saw Jehoshaphat, they thought, “Surely this is the king of Israel.” So they turned to attack him, but when Jehoshaphat cried out, 33 the chariot commanders saw that he was not the king of Israel and stopped pursuing him.

34 But someone drew his bow at random and hit the king of Israel between the sections of his armor. The king told his chariot driver, “Wheel around and get me out of the fighting. I’ve been wounded.” 35 All day long the battle raged, and the king was propped up in his chariot facing the Arameans. The blood from his wound ran onto the floor of the chariot, and that evening he died. 36 As the sun was setting, a cry spread through the army: “Every man to his town. Every man to his land!”

37 So the king died and was brought to Samaria, and they buried him there. 38 They washed the chariot at a pool in Samaria (where the prostitutes bathed),[b] and the dogs licked up his blood, as the word of the Lord had declared.

39 As for the other events of Ahab’s reign, including all he did, the palace he built and adorned with ivory, and the cities he fortified, are they not written in the book of the annals of the kings of Israel? 40 Ahab rested with his ancestors. And Ahaziah his son succeeded him as king.

Jehoshaphat King of Judah

41 Jehoshaphat son of Asa became king of Judah in the fourth year of Ahab king of Israel. 42 Jehoshaphat was thirty-five years old when he became king, and he reigned in Jerusalem twenty-five years. His mother’s name was Azubah daughter of Shilhi. 43 In everything he followed the ways of his father Asa and did not stray from them; he did what was right in the eyes of the Lord. The high places, however, were not removed, and the people continued to offer sacrifices and burn incense there.[c] 44 Jehoshaphat was also at peace with the king of Israel.

45 As for the other events of Jehoshaphat’s reign, the things he achieved and his military exploits, are they not written in the book of the annals of the kings of Judah? 46 He rid the land of the rest of the male shrine prostitutes who remained there even after the reign of his father Asa. 47 There was then no king in Edom; a provincial governor ruled.

48 Now Jehoshaphat built a fleet of trading ships[d] to go to Ophir for gold, but they never set sail—they were wrecked at Ezion Geber. 49 At that time Ahaziah son of Ahab said to Jehoshaphat, “Let my men sail with yours,” but Jehoshaphat refused.

50 Then Jehoshaphat rested with his ancestors and was buried with them in the city of David his father. And Jehoram his son succeeded him as king.

Ahaziah King of Israel

51 Ahaziah son of Ahab became king of Israel in Samaria in the seventeenth year of Jehoshaphat king of Judah, and he reigned over Israel two years. 52 He did evil in the eyes of the Lord, because he followed the ways of his father and mother and of Jeroboam son of Nebat, who caused Israel to sin. 53 He served and worshiped Baal and aroused the anger of the Lord, the God of Israel, just as his father had done.

........................................................

१ राजाहरू 22

आहाबको विरुद्धमा मीकायाले अगमवाणी गरेका
1तीन वर्षसम्‍म अराम र इस्राएलका बीचमा युद्ध भएन। 
And they continued three years without war between Syria and Israel.
 2तर तेस्रो वर्षमा यहूदाका राजा यहोशापात इस्राएलका राजासित भेट गर्नलाई तल झरे। 
And it came to pass in the third year, that Jehoshaphat the king of Judah came down to the king of Israel.
3इस्राएलका राजाले आफ्‍ना अधिकारीहरूलाई भनेका थिए, “रामोत-गिलाद हाम्रो हो भनी तिमीहरूलाई थाहा छैन, र पनि अरामका राजाबाट त्‍यो फिर्ता लिन हामी केही गर्दैनौं?”
And the king of Israel said unto his servants, Know ye that Ramoth in Gilead is our's, and we be still, and take it not out of the hand of the king of Syria?
4यसैले तिनले यहोशापातलाई सोधे, “रामोत-गिलादको विरुद्ध लड़ाइँ गर्न के तपाईं मसँग जानुहुन्‍छ?”
यहोशापातले इस्राएलका राजालाई जवाफ दिए, “म तपाईंजस्‍तै हुँ, मेरा मानिसहरू तपाईंकै मानिसहरूजस्‍तै, मेरा घोड़ाहरू तपाईंकै घोड़ाहरूजस्‍तै हुन्‌।”
And he said unto Jehoshaphat, Wilt thou go with me to battle to Ramoth-gilead? And Jehoshaphat said to the king of Israel, I am as thou art, my people as thy people, my horses as thy horses.
 5तर यहोशापातले इस्राएलका राजालाई यसो पनि भने, “पहिले परमप्रभुसँग सल्‍लाह लिनुहोस्‌।”
And Jehoshaphat said unto the king of Israel, Enquire, I pray thee, at the word of the LORD to day.
6यसकारण इस्राएलका राजाले चार सय जति अगमवक्ताहरूलाई भेला गराएर तिनीहरूलाई सोधे, “म रामोत-गिलादको विरुद्धमा युद्ध गर्न जाऊँ कि नजाऊँ?”
तिनीहरूले जवाफ दिए, “जानुहोस्, किनकि परमप्रभुले राजाको हातमा त्‍यो दिनुहुनेछ।”
Then the king of Israel gathered the prophets together, about four hundred men, and said unto them, Shall I go against Ramoth-gilead to battle, or shall I forbear? And they said, Go up; for the Lord shall deliver it into the hand of the king.
7तर यहोशापातले सोधे, “के परमप्रभुका अगमवक्ता यहाँ छैनन्, जसलाई हामी सोध्‍न सक्‍छौं?”
And Jehoshaphat said, Is there not here a prophet of the LORD besides, that we might enquire of him?
8इस्राएलका राजाले यहोशापातलाई जवाफ दिए, “परमप्रभुबाट सोध्‍नलाई एक जना त छन्, तर म तिनलाई घृणा गर्दछु, किनभने तिनले मेरो निम्‍ति असल अगमवचन कहँदैनन्, तर सधैँ खराबी मात्र। तिनी यिम्‍लाका छोरा मीकाया हुन्‌।”
यहोशापातले जवाफ दिए, “राजाले यस्‍तो भन्‍नुहुन्‍न।”
And the king of Israel said unto Jehoshaphat, There is yet one man, Micaiah the son of Imlah, by whom we may enquire of the LORD: but I hate him; for he doth not prophesy good concerning me, but evil. And Jehoshaphat said, Let not the king say so.
9तब इस्राएलका राजाले आफ्‍ना अधिकारीहरूमध्‍ये एक जनालाई बोलाएर भने, “यिम्‍लाका छोरा मीकायालाई तुरुन्‍तै ल्‍याऊ।”
Then the king of Israel called an officer, and said, Hasten hither Micaiah the son of Imlah.
10इस्राएलका राजा र यहूदाका राजा यहोशापात राजकीय पोशाकमा सामरियाको मूल ढोकाका सामुको खला नजिक आ-आफ्‍नो सिंहासनमा बसिरहेका थिए, र सबै अगमवक्ताहरूले चाहिँ तिनीहरूका अगि अगमवाणी कहिरहेका थिए। 
And the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah sat each on his throne, having put on their robes, in a void place in the entrance of the gate of Samaria; and all the prophets prophesied before them.
11केनानाका छोरा सिदकियाहले चाहिँ फलामका सीङहरू बनाएका थिए, र तिनले यसो भनेर घोषणा गरे, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘यी सीङहरूद्वारा तपाईंहरूले अरामीहरूलाई जबसम्‍म उनीहरू नष्‍ट हुँदैनन्‌ तबसम्‍म हान्‍नुहुनेछ’।”
And Zedekiah the son of Chenaanah made him horns of iron: and he said, Thus saith the LORD, With these shalt thou push the Syrians, until thou have consumed them.
12अरू सबै अगमवक्ताहरूले त्‍यस्‍तै अगमवाणी कहिरहेका थिए। तिनीहरूले भने, “रामोत-गिलादमाथि चढ़ाइ गरेर विजयी हुनुहोस्‌। किनकि परमप्रभुले त्‍यो राजाको हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।”
And all the prophets prophesied so, saying, Go up to Ramoth-gilead, and prosper: for the LORD shall deliver it into the king's hand.
13मीकायालाई बोलाएर ल्‍याउनलाई गएको समाचारवाहकले तिनलाई भन्‍यो, “हेर्नुहोस्, अरू अगमवक्ताहरूले त एकै मत भएर राजालाई सफलताको अगमवाणी कहिरहेछन्‌। तपाईंको वचन पनि तिनीहरूको वचनसितै सहमत भएको होस्, राम्रो कुरा भन्‍नुहोस्‌।”
And the messenger that was gone to call Micaiah spake unto him, saying, Behold now, the words of the prophets declare good unto the king with one mouth: let thy word, I pray thee, be like the word of one of them, and speak that which is good.
14तर मीकायाले भने, “जीवित परमप्रभुको नाउँमा म शपथ खाएर भन्‍दछु, परमप्रभुले मलाई जे भन्‍नुहुन्‍छ, त्‍यही मात्र म बोल्‍नेछु।”
And Micaiah said, As the LORD liveth, what the LORD saith unto me, that will I speak.
15जब तिनी आइपुगे, तब राजाले तिनलाई सोधे, “मीकाया, हामी रामोत-गिलादको विरुद्धमा युद्ध गर्न जाऔँ, कि नजाऊँ?”
तिनले जवाफ दिए, “आक्रमण गर्नुहोस्‌ र विजयी हुनुहोस्‌। किनकि परमप्रभुले त्‍यो राजाको हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।”
So he came to the king. And the king said unto him, Micaiah, shall we go against Ramoth-gilead to battle, or shall we forbear? And he answered him, Go, and prosper: for the LORD shall deliver it into the hand of the king.
16राजाले तिनलाई भने, “परमप्रभुको नाउँमा साँचो कुरा मात्र भन्‍नू, अरू कुरा होइन भनी म तिमीलाई कति पल्‍ट शपथ खान लगाऊँ?”
And the king said unto him, How many times shall I adjure thee that thou tell me nothing but that which is true in the name of the LORD?
17तब मीकायाले जवाफ दिए, “मैले त सबै इस्राएललाई गोठाला नभएका भेड़ाहरूझैँ डाँड़ाहरूतिर तितरबितर भएका देखें, र परमप्रभुले यसो भन्‍नुभयो, ‘यी मानिसहरूका मालिक छैनन्‌। हरेक शान्‍तिसित घर जाओस्‌’।” 
And he said, I saw all Israel scattered upon the hills, as sheep that have not a shepherd: and the LORD said, These have no master: let them return every man to his house in peace.
18इस्राएलका राजाले यहोशापातलाई भने, “तिनले मेरो निम्‍ति खराबबाहेक असल अगमवाणी कहँदैनन्‌ भनी के मैले तपाईंलाई भनेको थिइनँ र?”
And the king of Israel said unto Jehoshaphat, Did I not tell thee that he would prophesy no good concerning me, but evil?
19मीकायाले अझै भने, “यसैकारण परमप्रभुको यो वचन सुन्‍नुहोस्‌: मैले परमप्रभुलाई स्‍वर्गका आफ्‍ना सबै सेना उहाँका दाहिने र देब्रेपट्टि भई आफ्‍नो सिंहासनमा विराजमान हुनुभएको देखें।  
And he said, Hear thou therefore the word of the LORD: I saw the LORD sitting on his throne, and all the host of heaven standing by him on his right hand and on his left.
20अनि परमप्रभुले भन्‍नुभयो, ‘रामोत-गिलादमाथि आक्रमण गरेर त्‍यहाँ त्‍यो मारिनलाई कसले आहाबलाई बहकाउनेछ?’
“एउटाले यस्‍तो र अर्काले अर्को सल्‍लाह दियो।
And the LORD said, Who shall persuade Ahab, that he may go up and fall at Ramoth-gilead? And one said on this manner, and another said on that manner.
 21आखिरमा एउटा आत्‍मा अगि आएर परमप्रभुको सामुन्‍ने उभिएर भन्‍यो, ‘म त्‍यसलाई बहकाउनेछु’।
And there came forth a spirit, and stood before the LORD, and said, I will persuade him.
22“परमप्रभुले सोध्‍नुभयो, ‘कसरी?’
“त्‍यसले भन्‍यो, ‘म गएर त्‍यसका सबै अगमवक्ताहरूका मुखमा झूट बोल्‍ने एउटा आत्‍मा हुनेछु’।
“परमप्रभुले भन्‍नुभयो, ‘त्‍यसलाई बहकाउन तँ सफल हुनेछस्‌। जा, गएर त्‍यसै गर्‌।’
And the LORD said unto him, Wherewith? And he said, I will go forth, and I will be a lying spirit in the mouth of all his prophets. And he said, Thou shalt persuade him, and prevail also: go forth, and do so.
23“यसैले अब परमप्रभुले तपाईंका यी सबै अगमवक्ताहरूका मुखमा झूट बोल्‍ने आत्‍मा हालिदिनुभएको छ। परमप्रभुले तपाईंका सर्वनाशको उर्दी दिइसक्‍नुभएको छ।”
Now therefore, behold, the LORD hath put a lying spirit in the mouth of all these thy prophets, and the LORD hath spoken evil concerning thee.
24तब केनानाका छोरा सिदकियाह माथि आएर मीकायाको मुखमा थप्‍पड़ दिए र तिनलाई भने, “अब कुन बाटो भएर परमप्रभुका आत्‍मा मबाट तिमीसँग बोल्‍नलाई जानुभयो त?”
But Zedekiah the son of Chenaanah went near, and smote Micaiah on the cheek, and said, Which way went the Spirit of the LORD from me to speak unto thee?
25मीकायाले जवाफ दिए, “त्‍यो त तिमी आफै भित्री कोठामा लुक्‍न गएको दिन पो तिमीले थाहा पाउनेछौ।”
And Micaiah said, Behold, thou shalt see in that day, when thou shalt go into an inner chamber to hide thyself.
26तब इस्राएलका राजाले हुकुम दिए, “मीकायालाई पक्र, र सहरका शासक अमोन र राजकुमार योआशको जिम्‍मामा सुम्‍पिदेओ, र भन, 
And the king of Israel said, Take Micaiah, and carry him back unto Amon the governor of the city, and to Joash the king's son;
27‘राजा यसो भन्‍नुहुन्‍छ: यस मानिसलाई कैदखानामा राख र म कुशलसित नआउञ्‍जेल त्‍यसलाई रोटी र पानीबाहेक अरू केही नदेओ’।”
And say, Thus saith the king, Put this fellow in the prison, and feed him with bread of affliction and with water of affliction, until I come in peace.
28मीकायाले घोषणा गरेर भने, “यदि तपाईं कुशलसाथ फर्किआउनुभयो भने परमप्रभु मद्वारा बोल्‍नुभएको होइन रहेछ।” तिनले अझै थपेर भने, “सबै मानिसले मेरो कुरामा राम्ररी ध्‍यान देओ!”
And Micaiah said, If thou return at all in peace, the LORD hath not spoken by me. And he said, Hearken, O people, every one of you.
 
आहाब रामोत-गिलादमा मारिएका
29तब इस्राएलका राजा र यहूदाका राजा यहोशापात रामोत-गिलादमा उक्‍लेर गए।  
So the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah went up to Ramoth-gilead.
30इस्राएलका राजाले यहोशापातलाई भने, “म गुप्‍त भेषमा लड़ाइँमा पस्‍नेछु, तर तपाईं आफ्‍नो राजसी पोशाक नै लाउनुहोस्‌।” अनि इस्राएलका राजा गुप्‍त भेषमा लड़ाइँमा गए।
And the king of Israel said unto Jehoshaphat, I will disguise myself, and enter into the battle; but put thou on thy robes. And the king of Israel disguised himself, and went into the battle.
31अरामका राजाले चाहिँ आफ्‍ना रथहरूका बत्तीस जना सेनापतिहरूलाई यस्‍तो हुकुम दिएका थिए, “राजाबाहेक अरू साना-ठूला कुनैसित लड़ाइँ नगर्नू।” 
But the king of Syria commanded his thirty and two captains that had rule over his chariots, saying, Fight neither with small nor great, save only with the king of Israel.
32जब रथहरूका सेनापतिहरूले यहोशापातलाई देखे, तब उनीहरूले ठाने, “निश्‍चय नै इस्राएलका राजा यिनी नै हुन्‌।” उनीहरू तिनलाई आक्रमण गर्न फनक्‍क फर्के, तर जब यहोशापात चर्को सोरले कराए, 
And it came to pass, when the captains of the chariots saw Jehoshaphat, that they said, Surely it is the king of Israel. And they turned aside to fight against him: and Jehoshaphat cried out.
33तब ती रथहरूका सेनापतिहरूले तिनी त इस्राएलका राजा होइन रहेछन्‌ भनी देखे, र उनीहरूले तिनलाई खेद्‌न छोड़िदिए।
And it came to pass, when the captains of the chariots perceived that it was not the king of Israel, that they turned back from pursuing him.
34तर कसैले आफ्‍नो धनु तानेर जथाभाबी काँड़ हाने, र त्‍यस काँड़ले इस्राएलका राजालाई कवचको जोर्नीमा लाग्‍यो। राजाले आफ्‍नो सारथिलाई भने, “रथ घुमाएर मलाई लड़ाइँबाट बाहिर लैजा। मलाई चोट लागेको छ।” 
And a certain man drew a bow at a venture, and smote the king of Israel between the joints of the harness: wherefore he said unto the driver of his chariot, Turn thine hand, and carry me out of the host; for I am wounded.
35लड़ाइँ दिनभरि नै भइरह्यो र राजा आफ्‍नो रथमा अड़िएर अरामीहरूको सामना गरिरहे। तिनको चोटबाट निस्‍केको रगतचाहिँ रथभित्रै बगिरहेको थियो, र त्‍यही साँझमा तिनी मरे।
And the battle increased that day: and the king was stayed up in his chariot against the Syrians, and died at even: and the blood ran out of the wound into the midst of the chariot.
 36सूर्यास्‍त हुँदा सेनामा यस्‍तो आवाज फिँजियो, “हरेक मानिस आ-आफ्‍नो नगर र हरेक आ-आफ्‍नो बस्‍तीमा जाऊ।”
And there went a proclamation throughout the host about the going down of the sun, saying, Every man to his city, and every man to his own country.
37यसरी राजा मरे, र तिनलाई सामरियामा ल्‍याएर तिनीहरूले तिनलाई त्‍यहीँ गाड़े। 
So the king died, and was brought to Samaria; and they buried the king in Samaria.
38तिनीहरूले त्‍यो रथ सामरियाको एउटा तलाउमा धोए, जहाँ वेश्‍याहरूले नुहाइधुवाइ गर्थे, र परमप्रभुको वचनले घोषणा गरेबमोजिम कुकुरहरूले तिनको रगत चाटे।
And one washed the chariot in the pool of Samaria; and the dogs licked up his blood; and they washed his armour; according unto the word of the LORD which he spake.
39आहाबको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका सबै कार्यहरू, र तिनले बनाएको हस्‍ती-हाड़ले मोहोरेको राजमहल, र तिनले किल्‍लाले घेर्न लगाएका सहरहरू के ती इस्राएलका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 
Now the rest of the acts of Ahab, and all that he did, and the ivory house which he made, and all the cities that he built, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Israel?
40आहाब आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनका छोरा अहज्‍याह तिनीपछि राजा भए।
So Ahab slept with his fathers; and Ahaziah his son reigned in his stead.
 
यहूदाका राजा यहोशापात
41इस्राएलका राजा आहाबको चौथो वर्षमा आसाका छोरा यहोशापात यहूदाका राजा भए। 
And Jehoshaphat the son of Asa began to reign over Judah in the fourth year of Ahab king of Israel.
 42जब उनी राजा भए यहोशापात पैँतीस वर्षका थिए, र तिनले यरूशलेममा पच्‍चीस वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी आमाको नाउँ अजूबा थियो, र तिनी शिल्‍हीकी छोरी थिइन्‌। 
Jehoshaphat was thirty and five years old when he began to reign; and he reigned twenty and five years in Jerusalem. And his mother's name was Azubah the daughter of Shilhi.
43सबै कुरामा तिनी आफ्‍ना पिता आसाका चालमा हिँड़े, र तीबाट तर्केनन्‌। परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो असल थियो त्‍यही तिनले गरे। तापनि डाँड़ाहरूका पूजा गर्ने थानहरू तिनले हटाएनन्, र मानिसहरूले त्‍यहाँ अझै बलिदान चढ़ाउँदै र धूप बाल्‍दैरहे।
And he walked in all the ways of Asa his father; he turned not aside from it, doing that which was right in the eyes of the LORD: nevertheless the high places were not taken away; for the people offered and burnt incense yet in the high places.
 44यहोशापात इस्राएलका राजासित पनि शान्‍तिमा रहे।
And Jehoshaphat made peace with the king of Israel.
45यहोशापातको राजकालका अरू घटनाहरू र तिनले गरेका उपलब्‍धिहरू र तिनका सैनिक सफलताहरू के ती यहूदाका राजाहरूका इतिहासको पुस्‍तकमा लेखिएका छैनन्‌ र? 
Now the rest of the acts of Jehoshaphat, and his might that he shewed, and how he warred, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Judah?
46तिनका पिता आसाको राजकालपछि त्‍यहाँ अझै रहेका पुरुष वेश्‍याहरूबाट देशलाई तिनले मुक्त गरे। 
And the remnant of the sodomites, which remained in the days of his father Asa, he took out of the land.
47त्‍यस बेला एदोममा कुनै राजा थिएनन्‌। अधिकार पाएका कुनै एक जना सहायकले शासन गर्थे।
There was then no king in Edom: a deputy was king.
48ओपीरबाट सुन ल्‍याउनलाई यहोशापातले व्‍यापारी जहाजहरूको एउटा बेड़ा निर्माण गरे। तर एस्‍योन-गेबेरमा ती जहाजहरू भत्‍केको कारण ती समुद्रमै जान पाएनन्‌।
Jehoshaphat made ships of Tharshish to go to Ophir for gold: but they went not; for the ships were broken at Ezion-geber.
 49त्‍यस बेला आहाबका छोरा अहज्‍याहले यहोशापातलाई भने, “तपाईंका मानिसहरूसँग मेरा मानिसहरूलाई जहाजमा जान दिनुहोस्‌।” तर यहोशापातले इन्‍कार गरे।
Then said Ahaziah the son of Ahab unto Jehoshaphat, Let my servants go with thy servants in the ships. But Jehoshaphat would not.
50त्‍यसपछि यहोशापात आफ्‍ना पित्रहरूसित सुते, र तिनका पिता दाऊदको सहरमा तिनीहरूसितै गाड़िए। अनि तिनका छोरा यहोराम तिनीपछि राजा भए।
And Jehoshaphat slept with his fathers, and was buried with his fathers in the city of David his father: and Jehoram his son reigned in his stead.
 
इस्राएलका राजा अहज्‍याह
51यहूदाका राजा यहोशापातको सत्रौँ वर्षमा आहाबका छोरा अहज्‍याह सामरियामा इस्राएलका राजा भए, र तिनले इस्राएलमाथि दुई वर्ष राज्‍य गरे। 
Ahaziah the son of Ahab began to reign over Israel in Samaria the seventeenth year of Jehoshaphat king of Judah, and reigned two years over Israel.
52तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो खराब थियो त्‍यही गरे, किनभने आफ्‍ना पिता र माताका अनि नबातका छोरा इस्राएललाई पाप गर्न लाउने यारोबामका चालमा तिनी हिँड़े। 
And he did evil in the sight of the LORD, and walked in the way of his father, and in the way of his mother, and in the way of Jeroboam the son of Nebat, who made Israel to sin:
53तिनले बाल देवताको सेवा गरे र त्‍यसलाई पुजे, र तिनका पिताले गरेझैँ परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई रीस उठाए।
For he served Baal, and worshipped him, and provoked to anger the LORD God of Israel, according to all that his father had done.

 

 1 - KINGS - 

Empowering Through Training Workshops

At 1 - KINGS, we believe in the power of education and skill development. Our training workshops are designed to equip individuals with the knowledge and tools they need to succeed in their personal and professional lives. From job readiness to financial literacy, we offer a variety of workshops to meet the diverse needs of our community.

Community Engagement

1 - KINGS is deeply committed to supporting the local community in Decatur GA. Through our various initiatives and programs, we strive to foster a sense of unity and empowerment among residents. We believe that by working together, we can create a stronger, more vibrant community for all.

Inspiring Personal Journeys

At 1 - KINGS, we have seen firsthand the transformative power of our programs. Countless individuals have benefited from our services and have gone on to achieve great success in their lives. Their personal journeys are a testament to the positive impact of our work in the community.

Ready to Transform Your Life?

Join us at 1 - KINGS and discover the opportunities that await you. Take the first step towards a brighter future today.