Welcome to Simon Thapa's Community Development - Decatur, GA

At Simon Thapa's Community Development in Decatur, GA, we are dedicated to fostering a thriving community through education, support, and empowerment. Our mission is to create a welcoming environment where individuals can grow and thrive together.

At Simon Thapa's Community Development in Decatur, GA, we are dedicated to fostering a thriving community through education, support, and empowerment. Our mission is to create a welcoming environment where individuals can grow and thrive together.

1 SAMUEL INTRODUCTION 

पुस्‍तक परिचय

पहिलो शमूएलको पुस्तकले हामीलाई यही कुरा बुझ्नमा मद्दत दिँदछ— इस्राएलीहरू कसरी न्यायकर्ताको युगदेखि राजतन्त्रको युगमा प्रवेश गरे। यस पुस्तकको मुख्य विषय हो— परमेश्‍वरप्रति विश्‍वासी रहनेको इनाम र अनाज्ञाकारीप्रति उहाँको दण्ड। त्यो शिक्षा हामी २:३० पदमा सफा गरी देख्छौं— “त्यसकारण परमप्रभु, इस्राएलका परमेश्‍वर भन्‍नुहुन्छ: ‘तेरो परिवार र तेरा पिताको परिवारले सँधैभरि मेरो सामुन्‍ने सेवा गर्नेछन् भनी मैले प्रतिज्ञा गरेको थिएँ।’ तर अब परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘अब यस्तो हुनेछैन। मलाई आदर गर्नेलाई म आदर गर्नेछु, र मलाई तिरस्कार गर्नेहरू तुच्छ ठानिनेछन्’।”

यस पुस्तकमा हामी विषेश गरी तीन महान् व्‍यक्तित्वहरूको आपसी सम्बन्ध, द्वन्‍द्व, आदान प्रदान देख्दछौं: शाऊल— इस्राएलको पहिलो राजा; शमूएल— इस्राएलको अन्तिम न्यायकर्ता जसले पूजाहारी र अगमवक्ताको काम पनि गरे; र दाऊद— पछि राजा बने र इस्राएली इतिहासमा नै महान् कहलाइए।

1 SAMUEL  - 1:1-28,

१ शमूएल 1

शमूएलको जन्म
1रामतैमबाट आएका एक जना मानिस थिए। तिनी एक सूपी तथा एफ्राइमको पहाड़ी देशका थिए। तिनको नाउँ एल्‍काना थियो। तिनी एफ्राइमी थिए, अनि तिनी यरोहामका छोरा, एलीहूका नाति, तोहूका पनाति र सूपका जनाति थिए। 2हन्‍नाह र पनिन्‍नाह नाउँका तिनका दुई पत्‍नी थिए। पनिन्‍नाहका छोराछोरीहरू थिए, तर हन्‍नाह निस्‍सन्‍तान थिइन्‌।
3एल्‍काना वर्षेनी शीलोमा सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभुको आराधना गर्न र बलिदान चढ़ाउन आफ्‍नो सहरबाट उक्‍लेर जाने गर्थे। त्‍यहाँ एलीका दुई छोरा, होप्‍नी र पीनहास परमप्रभुका पूजाहारीहरू थिए। 4बलिदान चढ़ाएको दिन एल्‍कानाले आफ्‍नी पत्‍नी पनिन्‍नाह र यिनका सबै छोराछोरीहरूलाई भेटीको भाग दिन्‍थे, 5तर हन्‍नाहलाई दोबर भाग दिन्‍थे, किनभने एल्‍कानाले तिनलाई प्रेम गरे, र परमप्रभुले तिनको गर्भ रोक्‍नुभएको थियो। 6तिनका छोराछोरी नभएका हुनाले हन्‍नाहकी सौताले तिनलाई दु:ख दिने र खसालेर कुरा गर्ने गर्थिन्‌। 7साल-सालै यस्‍तो हुन्‍थ्‍यो। जब हन्‍नाह परमप्रभुको भवनमा जान्‍थिन्, तिनकी सौताले तिनलाई रुवाएर नखाने बनाउन्‍जेल इख्‍याउँथिन्‌। 8तिनका पति एल्‍कानाले तिनलाई भन्‍थे, “हन्‍नाह, तिमी किन रोइरहेकीछ्यौ र केही पनि खाँदिनौ? तिमी किन यति दु:खित छ्यौ? के म तिम्रो निम्‍ति दश जना छोराहरूभन्‍दा पनि बढ्‌ता छैनँ र?”
9एक पल्‍ट शीलोमा तिनीहरूले खानपान गरिसकेपछि हन्‍नाह उठिन्‌। त्‍यस बेला पूजाहारी एली परमप्रभुका मन्‍दिरको ढोकाको छेउमा आफ्‍नो आसनमा बसिरहेका थिए। 10हन्‍नाहले मनमा ठूलो पीरसहित रोएर परमप्रभुसित प्रार्थना चढ़ाइन्‌। 11हन्‍नाहले यी कुरा भनेर भाकल गरिन्, “हे सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु, यदि तपाईंले मेरो दु:ख बुझेर ममाथि कृपा-दृष्‍टि गर्नुभयो र मलाई सम्‍झनुभयो, अनि यदि तपाईंले मलाई भुल्‍नुभएन, र एउटा बालक दिनुभयो भने, म त्‍यस बालकलाई त्‍यसको जीवनपर्यन्‍त परमप्रभुमा समर्पण गर्नेछु, र त्‍यसको कपालमा कहिल्‍यै छुरा लाग्‍नेछैन।” 
12तिनले धेरै बेरसम्‍म परमप्रभुको सामु प्रार्थना गरिन्‌। एलीले तिनका ओठ चलेका देखे। 13हन्‍नाह मनमनै प्रार्थना गरिरहेकी थिइन्, अनि तिनका ओठ चले तापनि सोरचाहिँ सुनिँदैनथ्‍यो। एलीले तिनी मातेकी स्‍त्री हो भनी ठाने। 14अनि उनले तिनलाई भने, “तिमी कहिलेसम्‍म यस नशामा रहन्‍छ्यौ? मद्य त्‍यागिदेऊ।”
15तिनले जवाफ दिइन्, “यस्‍तो होइन, मेरा प्रभु!” म ठूलो पीरमा परेकी स्‍त्री हुँ। मैले कुनै मद्य पिएकी छैनँ। म त परमप्रभुको सामु मेरो मनको दु:ख पोखिरहिछु। 16हजूर, मलाई यस्‍तो नीच नठान्‍नुहोला। मेरो दु:ख र कष्‍ट ज्‍यादा भएको कारण म प्रार्थना गरिरहिछु।”
17एलीले भने, “शान्‍तिसित जाऊ, अनि इस्राएलका परमेश्‍वरले तिमीले उहाँसित मागेका कुरा तिमीलाई देऊन्।”
18हन्‍नाहले भनिन्, “म तपाईंको दयाको योग्‍य हुन सकूँ।” त्‍यसपछि तिनी गइन्‌ र केही खानेकुरा खाइन्, अनि तिनी फेरि उदास भइनन्‌।
19भोलिपल्‍ट तिनीहरू बिहानै उठे, र परमप्रभुलाई दण्‍डवत्‌ गरेर आफ्‍नो घर रामामा फर्के। आफ्‍नी पत्‍नी हन्‍नाहसित एल्‍कानाको सहवास भयो, र परमप्रभुले हन्‍नाहलाई सम्‍झनुभयो। 20हन्‍नाह गर्भवती भइन्, र बेला पुगेपछि तिनले एक जना छोरो जन्‍माइन्‌। तिनले त्‍यसको नाउँ शमूएल राखिन्, किनभने “मैले त्‍यसलाई परमप्रभुसँग मागेकी हुँ” भनी तिनी भन्‍थिन्‌।
शमूएलको समर्पण
21जब वार्षिक बलिदान चढ़ाउन र आफूले गरेको भाकल पूरा गर्नलाई एल्‍काना आफ्‍ना जम्‍मै परिवारसँग माथि उक्‍लेर गए, 22हन्‍नाह तिनीहरूसँग गइनन्‌। तिनले आफ्‍नो पतिलाई भनिन्, “जब बालकले दूध खान छोड्‌छ तब त्‍यसलाई लिएर परमप्रभुको उपस्‍थितिमा त्‍यसलाई हाजिर गराउनलाई म जानेछु, र त्‍यो सधैँभरि नै त्‍यहीँ रहनेछ।”
23तिनकी पति एल्‍कानाले तिनलाई भने, “तिमीलाई जे असल लाग्‍छ त्‍यही गर।” “त्‍यसले दूध नछोड़ेसम्‍म घरमै बस। केवल परमप्रभुले आफ्‍नो वचन पूरा गरून्‌।” यसैले ती स्‍त्री घरैमा बसिन्, र दूध नछोड़ेसम्‍म त्‍यस बालकलाई हुर्काइन्‌।
24जब तिनले दूध छोड़ाइन्‌ तब तिनले त्‍यसलाई आफूसित लगिन्‌। तिनले आफ्‍नो साथमा एउटा तीन वर्षे साँढ़े, पाँच पाथी पीठो र एक मशक दाखमद्य लिएर त्‍यो बालक सानै भए तापनि त्‍यसलाई शीलोमा परमप्रभुको भवनमा ल्‍याइन्‌। 25उनीहरूले त्‍यस साँढ़ेलाई मारेर त्‍यस ठिटालाई एलीकहाँ ल्‍याए। 26हन्‍नाहले उनलाई भनिन्, “हजूर, तपाईंको जीवनको शपथ खाएर म भन्‍दछु कि म त्‍यही स्‍त्री हुँ, जो परमप्रभुसँग प्रार्थना गर्दै तपाईंको छेउमा यहाँ उभिएकी थिई। 27यही बालकको निम्‍ति मैले प्रार्थना गरेकी थिएँ, अनि मैले मागेको बालक परमप्रभुले मलाई दिनुभयो। 28अब यसलाई परमप्रभुकहाँ नै म अर्पण गर्दछु। त्‍यसको जीवनभरि नै त्‍यो परमप्रभुमा अर्पण गरिएको हुनेछ।” अनि तिनीहरूले त्‍यहाँ परमप्रभुको आराधना गरे।

.................................................................................................

1 Now there was a certain man of Ramathaimzophim, of mount Ephraim, and his name was Elkanah, the son of Jeroham, the son of Elihu, the son of Tohu, the son of Zuph, an Ephrathite:
2 And he had two wives; the name of the one was Hannah, and the name of the other Peninnah: and Peninnah had children, but Hannah had no children.
3 And this man went up out of his city yearly to worship and to sacrifice unto the LORD of hosts in Shiloh. And the two sons of Eli, Hophni and Phinehas, the priests of the LORD, were there.
4 And when the time was that Elkanah offered, he gave to Peninnah his wife, and to all her sons and her daughters, portions:
5 But unto Hannah he gave a worthy portion; for he loved Hannah: but the LORD had shut up her womb.
6 And her adversary also provoked her sore, for to make her fret, because the LORD had shut up her womb.
7 And as he did so year by year, when she went up to the house of the LORD, so she provoked her; therefore she wept, and did not eat.
8 Then said Elkanah her husband to her, Hannah, why weepest thou? and why eatest thou not? and why is thy heart grieved? am not I better to thee than ten sons?
9 So Hannah rose up after they had eaten in Shiloh, and after they had drunk. Now Eli the priest sat upon a seat by a post of the temple of the LORD.
10 And she was in bitterness of soul, and prayed unto the LORD, and wept sore.
11 And she vowed a vow, and said, O LORD of hosts, if thou wilt indeed look on the affliction of thine handmaid, and remember me, and not forget thine handmaid, but wilt give unto thine handmaid a man child, then I will give him unto the LORD all the days of his life, and there shall no razor come upon his head.
12 And it came to pass, as she continued praying before the LORD, that Eli marked her mouth.
13 Now Hannah, she spake in her heart; only her lips moved, but her voice was not heard: therefore Eli thought she had been drunken.
14 And Eli said unto her, How long wilt thou be drunken? put away thy wine from thee.
15 And Hannah answered and said, No, my lord, I am a woman of a sorrowful spirit: I have drunk neither wine nor strong drink, but have poured out my soul before the LORD.
16 Count not thine handmaid for a daughter of Belial: for out of the abundance of my complaint and grief have I spoken hitherto.
17 Then Eli answered and said, Go in peace: and the God of Israel grant thee thy petition that thou hast asked of him.
18 And she said, Let thine handmaid find grace in thy sight. So the woman went her way, and did eat, and her countenance was no more sad.
19 And they rose up in the morning early, and worshipped before the LORD, and returned, and came to their house to Ramah: and Elkanah knew Hannah his wife; and the LORD remembered her.
20 Wherefore it came to pass, when the time was come about after Hannah had conceived, that she bare a son, and called his name Samuel, saying, Because I have asked him of the LORD.
21 And the man Elkanah, and all his house, went up to offer unto the LORD the yearly sacrifice, and his vow.
22 But Hannah went not up; for she said unto her husband, I will not go up until the child be weaned, and then I will bring him, that he may appear before the LORD, and there abide for ever.
23 And Elkanah her husband said unto her, Do what seemeth thee good; tarry until thou have weaned him; only the LORD establish his word. So the woman abode, and gave her son suck until she weaned him.
24 And when she had weaned him, she took him up with her, with three bullocks, and one ephah of flour, and a bottle of wine, and brought him unto the house of the LORD in Shiloh: and the child was young.
25 And they slew a bullock, and brought the child to Eli.
26 And she said, Oh my lord, as thy soul liveth, my lord, I am the woman that stood by thee here, praying unto the LORD.
27 For this child I prayed; and the LORD hath given me my petition which I asked of him:
28 Therefore also I have lent him to the LORD; as long as he liveth he shall be lent to the LORD. And he worshipped the LORD there.

.........................................................................................

ENG-NEP

१ शमूएल 1

शमूएलको जन्म
1रामतैमबाट आएका एक जना मानिस थिए। तिनी एक सूपी तथा एफ्राइमको पहाड़ी देशका थिए। तिनको नाउँ एल्‍काना थियो। तिनी एफ्राइमी थिए, अनि तिनी यरोहामका छोरा, एलीहूका नाति, तोहूका पनाति र सूपका जनाति थिए।
Now there was a certain man of Ramathaim-zophim, of mount Ephraim, and his name was Elkanah, the son of Jeroham, the son of Elihu, the son of Tohu, the son of Zuph, an Ephrathite:
 2हन्‍नाह र पनिन्‍नाह नाउँका तिनका दुई पत्‍नी थिए। पनिन्‍नाहका छोराछोरीहरू थिए, तर हन्‍नाह निस्‍सन्‍तान थिइन्‌।
And he had two wives; the name of the one was Hannah, and the name of the other Peninnah: and Peninnah had children, but Hannah had no children.
3एल्‍काना वर्षेनी शीलोमा सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभुको आराधना गर्न र बलिदान चढ़ाउन आफ्‍नो सहरबाट उक्‍लेर जाने गर्थे। त्‍यहाँ एलीका दुई छोरा, होप्‍नी र पीनहास परमप्रभुका पूजाहारीहरू थिए।
And this man went up out of his city yearly to worship and to sacrifice unto the LORD of hosts in Shiloh. And the two sons of Eli, Hophni and Phinehas, the priests of the LORD, were there.
 4बलिदान चढ़ाएको दिन एल्‍कानाले आफ्‍नी पत्‍नी पनिन्‍नाह र यिनका सबै छोराछोरीहरूलाई भेटीको भाग दिन्‍थे,
And when the time was that Elkanah offered, he gave to Peninnah his wife, and to all her sons and her daughters, portions:
 5तर हन्‍नाहलाई दोबर भाग दिन्‍थे, किनभने एल्‍कानाले तिनलाई प्रेम गरे, र परमप्रभुले तिनको गर्भ रोक्‍नुभएको थियो।
But unto Hannah he gave a worthy portion; for he loved Hannah: but the LORD had shut up her womb.
 6तिनका छोराछोरी नभएका हुनाले हन्‍नाहकी सौताले तिनलाई दु:ख दिने र खसालेर कुरा गर्ने गर्थिन्‌। 
And her adversary also provoked her sore, for to make her fret, because the LORD had shut up her womb.
7साल-सालै यस्‍तो हुन्‍थ्‍यो। जब हन्‍नाह परमप्रभुको भवनमा जान्‍थिन्, तिनकी सौताले तिनलाई रुवाएर नखाने बनाउन्‍जेल इख्‍याउँथिन्‌।
And as he did so year by year, when she went up to the house of the LORD, so she provoked her; therefore she wept, and did not eat.
 8तिनका पति एल्‍कानाले तिनलाई भन्‍थे, “हन्‍नाह, तिमी किन रोइरहेकीछ्यौ र केही पनि खाँदिनौ? तिमी किन यति दु:खित छ्यौ? के म तिम्रो निम्‍ति दश जना छोराहरूभन्‍दा पनि बढ्‌ता छैनँ र?”
Then said Elkanah her husband to her, Hannah, why weepest thou? and why eatest thou not? and why is thy heart grieved? am not I better to thee than ten sons?
9एक पल्‍ट शीलोमा तिनीहरूले खानपान गरिसकेपछि हन्‍नाह उठिन्‌। त्‍यस बेला पूजाहारी एली परमप्रभुका मन्‍दिरको ढोकाको छेउमा आफ्‍नो आसनमा बसिरहेका थिए। 
So Hannah rose up after they had eaten in Shiloh, and after they had drunk. Now Eli the priest sat upon a seat by a post of the temple of the LORD.
10हन्‍नाहले मनमा ठूलो पीरसहित रोएर परमप्रभुसित प्रार्थना चढ़ाइन्‌। 
And she was in bitterness of soul, and prayed unto the LORD, and wept sore.
11हन्‍नाहले यी कुरा भनेर भाकल गरिन्, “हे सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु, यदि तपाईंले मेरो दु:ख बुझेर ममाथि कृपा-दृष्‍टि गर्नुभयो र मलाई सम्‍झनुभयो, अनि यदि तपाईंले मलाई भुल्‍नुभएन, र एउटा बालक दिनुभयो भने, म त्‍यस बालकलाई त्‍यसको जीवनपर्यन्‍त परमप्रभुमा समर्पण गर्नेछु, र त्‍यसको कपालमा कहिल्‍यै छुरा लाग्‍नेछैन।” 
And she vowed a vow, and said, O LORD of hosts, if thou wilt indeed look on the affliction of thine handmaid, and remember me, and not forget thine handmaid, but wilt give unto thine handmaid a man child, then I will give him unto the LORD all the days of his life, and there shall no razor come upon his head.
12तिनले धेरै बेरसम्‍म परमप्रभुको सामु प्रार्थना गरिन्‌। एलीले तिनका ओठ चलेका देखे। 
And it came to pass, as she continued praying before the LORD, that Eli marked her mouth.
13हन्‍नाह मनमनै प्रार्थना गरिरहेकी थिइन्, अनि तिनका ओठ चले तापनि सोरचाहिँ सुनिँदैनथ्‍यो। एलीले तिनी मातेकी स्‍त्री हो भनी ठाने। 
Now Hannah, she spake in her heart; only her lips moved, but her voice was not heard: therefore Eli thought she had been drunken.
14अनि उनले तिनलाई भने, “तिमी कहिलेसम्‍म यस नशामा रहन्‍छ्यौ? मद्य त्‍यागिदेऊ।”
And Eli said unto her, How long wilt thou be drunken? put away thy wine from thee.
15तिनले जवाफ दिइन्, “यस्‍तो होइन, मेरा प्रभु!” म ठूलो पीरमा परेकी स्‍त्री हुँ। मैले कुनै मद्य पिएकी छैनँ। म त परमप्रभुको सामु मेरो मनको दु:ख पोखिरहिछु।
And Hannah answered and said, No, my lord, I am a woman of a sorrowful spirit: I have drunk neither wine nor strong drink, but have poured out my soul before the LORD.
 16हजूर, मलाई यस्‍तो नीच नठान्‍नुहोला। मेरो दु:ख र कष्‍ट ज्‍यादा भएको कारण म प्रार्थना गरिरहिछु।”
Count not thine handmaid for a daughter of Belial: for out of the abundance of my complaint and grief have I spoken hitherto.
17एलीले भने, “शान्‍तिसित जाऊ, अनि इस्राएलका परमेश्‍वरले तिमीले उहाँसित मागेका कुरा तिमीलाई देऊन्।”
Then Eli answered and said, Go in peace: and the God of Israel grant thee thy petition that thou hast asked of him.
18हन्‍नाहले भनिन्, “म तपाईंको दयाको योग्‍य हुन सकूँ।” त्‍यसपछि तिनी गइन्‌ र केही खानेकुरा खाइन्, अनि तिनी फेरि उदास भइनन्‌।
And she said, Let thine handmaid find grace in thy sight. So the woman went her way, and did eat, and her countenance was no more sad.
19भोलिपल्‍ट तिनीहरू बिहानै उठे, र परमप्रभुलाई दण्‍डवत्‌ गरेर आफ्‍नो घर रामामा फर्के। आफ्‍नी पत्‍नी हन्‍नाहसित एल्‍कानाको सहवास भयो, र परमप्रभुले हन्‍नाहलाई सम्‍झनुभयो। 
And they rose up in the morning early, and worshipped before the LORD, and returned, and came to their house to Ramah: and Elkanah knew Hannah his wife; and the LORD remembered her.
20हन्‍नाह गर्भवती भइन्, र बेला पुगेपछि तिनले एक जना छोरो जन्‍माइन्‌। तिनले त्‍यसको नाउँ शमूएल राखिन्, किनभने “मैले त्‍यसलाई परमप्रभुसँग मागेकी हुँ” भनी तिनी भन्‍थिन्‌।
Wherefore it came to pass, when the time was come about after Hannah had conceived, that she bare a son, and called his name Samuel, saying, Because I have asked him of the LORD.
 
शमूएलको समर्पण
21जब वार्षिक बलिदान चढ़ाउन र आफूले गरेको भाकल पूरा गर्नलाई एल्‍काना आफ्‍ना जम्‍मै परिवारसँग माथि उक्‍लेर गए, 
And the man Elkanah, and all his house, went up to offer unto the LORD the yearly sacrifice, and his vow.
22हन्‍नाह तिनीहरूसँग गइनन्‌। तिनले आफ्‍नो पतिलाई भनिन्, “जब बालकले दूध खान छोड्‌छ तब त्‍यसलाई लिएर परमप्रभुको उपस्‍थितिमा त्‍यसलाई हाजिर गराउनलाई म जानेछु, र त्‍यो सधैँभरि नै त्‍यहीँ रहनेछ।”
But Hannah went not up; for she said unto her husband, I will not go up until the child be weaned, and then I will bring him, that he may appear before the LORD, and there abide for ever.
23तिनकी पति एल्‍कानाले तिनलाई भने, “तिमीलाई जे असल लाग्‍छ त्‍यही गर।” “त्‍यसले दूध नछोड़ेसम्‍म घरमै बस। केवल परमप्रभुले आफ्‍नो वचन पूरा गरून्‌।” यसैले ती स्‍त्री घरैमा बसिन्, र दूध नछोड़ेसम्‍म त्‍यस बालकलाई हुर्काइन्‌।
And Elkanah her husband said unto her, Do what seemeth thee good; tarry until thou have weaned him; only the LORD establish his word. So the woman abode, and gave her son suck until she weaned him.
24जब तिनले दूध छोड़ाइन्‌ तब तिनले त्‍यसलाई आफूसित लगिन्‌। तिनले आफ्‍नो साथमा एउटा तीन वर्षे साँढ़े, पाँच पाथी पीठो र एक मशक दाखमद्य लिएर त्‍यो बालक सानै भए तापनि त्‍यसलाई शीलोमा परमप्रभुको भवनमा ल्‍याइन्‌।
And when she had weaned him, she took him up with her, with three bullocks, and one ephah of flour, and a bottle of wine, and brought him unto the house of the LORD in Shiloh: and the child was young.
 25उनीहरूले त्‍यस साँढ़ेलाई मारेर त्‍यस ठिटालाई एलीकहाँ ल्‍याए। 
And they slew a bullock, and brought the child to Eli.
26हन्‍नाहले उनलाई भनिन्, “हजूर, तपाईंको जीवनको शपथ खाएर म भन्‍दछु कि म त्‍यही स्‍त्री हुँ, जो परमप्रभुसँग प्रार्थना गर्दै तपाईंको छेउमा यहाँ उभिएकी थिई। 
And she said, Oh my lord, as thy soul liveth, my lord, I am the woman that stood by thee here, praying unto the LORD.
27यही बालकको निम्‍ति मैले प्रार्थना गरेकी थिएँ, अनि मैले मागेको बालक परमप्रभुले मलाई दिनुभयो। 
For this child I prayed; and the LORD hath given me my petition which I asked of him:
28अब यसलाई परमप्रभुकहाँ नै म अर्पण गर्दछु। त्‍यसको जीवनभरि नै त्‍यो परमप्रभुमा अर्पण गरिएको हुनेछ।” अनि तिनीहरूले त्‍यहाँ परमप्रभुको आराधना गरे।

Therefore also I have lent him to the LORD; as long as he liveth he shall be lent to the LORD. And he worshipped the LORD there.

1 SAMUEL  - 2:1-36,

१ शमूएल 2

हन्‍नाहको धन्यवाद प्रदान
1तब हन्‍नाहले यो प्रार्थना चढ़ाइन्‌: 
“मेरो हृदयले परमप्रभुमा आनन्‍द गर्दछ,
परमप्रभुमा म मेरो सीङ उच्‍च पार्दछु।
मेरो मुख मेरा शत्रुहरूप्रति धाकले भरिएको छ,
तपाईंले मलाई उद्धार गर्नुभएकोले म हर्षित भएकी छु।
2“परमप्रभुबाहेक पवित्र अरू कोही छैन,
तपाईंजस्‍तै अरू कोही छैन,
हाम्रा परमेश्‍वरजस्‍तै अरू कुनै चट्टान छैन।
3“तेरो घमण्‍ड बन्‍द गर्,
अहङ्कारको वचन तेरो मुखबाट ननिकाल्‌।
किनभने परमप्रभु सबै कुराको ज्ञाता हुनुहुन्‍छ।
उहाँद्वारा सबै काम जोखिन्‍छ।
4“शूरवीरहरूका धनु भाँचिएका छन्,
तर ठेस खाएर लड़ेकाहरूले
बल प्राप्‍त गरेका छन्,
5भरिपूर्ण हुनेहरू भोजनको निम्‍ति आफैलाई बेच्‍छन्,
तर भोकाएकाहरू फेरि भोकाउनेछैनन्‌।
बाँझी स्‍त्रीले सात जना बच्‍चाहरू जन्‍माएकी छे,
तर धेरै छोराहरूकी आमा शिथिल हुन्‍छे।
6“परमप्रभुले मृत्‍यु ल्‍याउनुहुन्‍छ र
जीवन दिनुहुन्‍छ,
उहाँले नै चिहानमा पठाउनुहुन्‍छ
र मरेकालाई जीवित पार्नुहुन्‍छ।
7परमप्रभुले दरिद्रता र धन-सम्‍पत्ति पठाउनुहुन्‍छ।
उहाँले नम्र तुल्‍याउनुहुन्‍छ,
र उहाँले उच्‍च पार्नुहुन्‍छ।
8राजकुमारहरूसित बसाल्‍नलाई
तथा सम्‍मानको आसनको उत्तराधिकारी
बनाउनलाई उहाँले दुर्बललाई धूलोबाट
र दरिद्रलाई घुरानबाट उठाउनुहुन्‍छ।
“किनभने पृथ्‍वीका जगहरू परमप्रभुकै हुन्,
उहाँले संसारलाई तीमाथि बसाल्‍नुभएको हो।
9उहाँले आफ्‍ना पवित्र जनहरूका खुट्टालाई रक्षा गर्नुहुनेछ,
तर दुष्‍टहरू अन्‍धकारमा मौन गराइएका हुनेछन्‌।”
“केवल बलले मात्र मानिस प्रबल हुन सक्‍दैन।
10परमप्रभुको विरोध गर्नेहरू चकनाचूर पारिनेछन्‌।
उहाँ स्‍वर्गबाट तिनीहरूको विरुद्धमा गर्जनुहुनेछ,
पृथ्‍वीको पल्‍लो छेउसम्‍मै परमप्रभुले न्‍याय गर्नुहुनेछ।
“उहाँले आफ्‍ना राजालाई शक्ति दिनुहुनेछ,
र आफ्‍नो अभिषिक्त जनको सीङ उच्‍च पार्नुहुनेछ।”
11तब एल्‍काना रामामा आफ्‍नो घरमा फर्के, तर त्‍यो बालकचाहिँ पूजाहारी एलीको अधीनमा परमप्रभुको सेवा गर्नलाई त्‍यहीँ नै बस्‍यो।
एलीका दुष्‍ट छोराहरू
12एलीका छोराहरू दुष्‍ट थिए, परमप्रभुको निम्‍ति तिनीहरूमा श्रद्धा थिएन। 13मानिसहरूप्रति पूजाहारीहरूले गर्नुपर्ने व्‍यवहारको रीति यस्‍तो थियो: जब कुनै मानिसले बलिदान चढ़ाउँथ्‍यो तब मासु उम्‍लिरहँदा पूजाहारीको सेवक त्रिशूल लिएर आउँथ्‍यो, 14र त्रिशूलले कराही वा ताप्‍के वा तसला वा खड्‌कुँलोमा भएको मासु घोच्‍थ्‍यो, र त्‍यसरी आएको जतिचाहिँ पूजाहारीले लाने गर्थे। शीलोमा बलिदान चढ़ाउनलाई आएका सबै इस्राएलीहरूसित तिनीहरूले त्‍यस्‍तै व्‍यवहार गर्थे। 15बोसो जलाउन अघि नै पूजाहारीको सेवक आएर बलिदान चढ़ाउने मानिसलाई भन्‍थ्‍यो, “पूजाहारीको लागि पकाउनलाई मलाई मासु देऊ। अघिबाटै उमालेको मासु तिनी लिँदैनन्, केवल काँचो मासु मात्र लिन्‍छन्‌।”
16“पहिले बोसो जलाउन देऊ, र तिमीले मागेको जति लैजाऊ” भनी यदि कुनै मानिसले जवाफ दियो भने त्‍यस सेवकले यसो भन्‍थ्‍यो, “होइन, त्‍यो मलाई अहिले नै देऊ, नत्रता म जबरजस्‍ती खोसेर लैजानेछु।”
17ती जवान मानिसहरूको पाप परमप्रभुको दृष्‍टिमा साह्रै बढ्‌ता भयो, किनभने तिनीहरूले परमप्रभुको बलिदानलाई अवहेलना गरे।
18तर बालक शमूएल मलमलको एपोद लगाएर परमप्रभुको सेवामा निरन्‍तर लागिरहे। 19हरेक साल तिनकी आमाले तिनलाई एउटा सानो कुर्ता बनाइदिन्थिन्, र तिनका पतिसँग वार्षिक बलिदान चढ़ाउन जाँदा शमूएलको निम्‍ति त्‍यो लगिदिन्‍थिन्‌। 20एलीले एल्‍काना र उनकी पत्‍नीलाई आशीर्वाद दिएर भन्‍थे, “तिमीले मागेको यस छोराको सट्टामा परमप्रभुले तिमीलाई यस स्‍त्रीबाट छोराछोरीहरू देऊन्।” त्‍यसपछि तिनीहरू आफ्‍नो घर फर्कन्‍थे। 21परमप्रभुले हन्‍नाहमाथि अनुग्रह गर्नुभयो, र तिनी गर्भवती भएर तीन छोरा र दुई छोरी जन्‍माइन्‌। उता बालक शमूएल परमप्रभुको सामुन्‍ने बढ्‌न लाग्‍यो।
22एली अब साह्रै वृद्ध भएका थिए, र उनका छोराहरूले सारा इस्राएलमाथि कस्‍तो व्‍यवहार गर्दछन्‌ भनी उनले सुने। भेट हुने पालको ढोकामा सेवा गर्ने स्‍त्रीहरूसँग सहवास गरेका कुरा पनि उनले सुने। 23यसकारण उनले तिनीहरूलाई भने, “तिमीहरू किन यस्‍तो काम गर्दछौ? तिमीहरू दुष्‍ट व्‍यवहार गर्दैछौ भन्‍ने कुरा म सबै मानिसहरूका मुखबाट सुन्‍दैछु। 24होइन, मेरा छोरा हो, जे म सुन्‍दैछु, परमप्रभुका मानिसहरूका बीचमा फैलिएको यस्‍तो कुरो असल छैन। 25यदि मानिसले मानिसको विरुद्धमा पाप गर्‍यो भने परमेश्‍वरले हस्तक्षेप गर्नुहोला। तर यदि मानिसले परमेश्‍वरको विरुद्धमा पाप गर्‍यो भने त्‍यसको पक्षमा कसले बोलिदिने?” यी सबै कुरा सुने तापनि तिनीहरूले आफ्‍ना पिताका कुरामा ध्‍यान दिएनन्, किनभने तिनीहरूलाई मार्ने परमप्रभुको इच्‍छा थियो।
26अनि बालक शमूएल कदमा तथा परमप्रभु र मानिसहरूका निगाहमा बढ्‌दैगए। 
एलीको घराना विरुद्ध अगमवाणी
27अब परमेश्‍वरका एक जना दास एलीकहाँ आएर उनलाई भने, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘के मैले आफूलाई तेरा पिताको घरानाकहाँ मिश्रमा तिनीहरू फारोको दासत्‍वमा हुँदा प्रकट गरेको थिइनँ? 28मैले इस्राएलका सबै कुलहरूमध्‍ये तेरा पितालाई मेरो पूजाहारी हुन, मेरो वेदीका खुट्‌किलामा उक्‍लन धूप बाल्‍न र मेरो सामु एपोद लगाउन छानें। इस्राएलका सबै अन्‍न-बलि तेरा पिताका घरानाको निम्‍ति अलग पनि गरिदिएँ।  29किन तिमीहरू मैले आदेश दिएका मेरो वासस्‍थानको निम्‍ति बलिदानहरू र भेटीहरूलाई अनादर गर्छौ? तैंले मेरो प्रजा इस्राएलले चढ़ाएका सबै बलिदानको असल भागलाई आफ्‍नो निम्‍ति राखी किन तँ तेरा छोराहरूलाई मलाई भन्‍दा बढ़ी सम्‍मान गर्छस्‌?’
30“त्‍यसकारण परमप्रभु, इस्राएलका परमेश्‍वर भन्‍नुहुन्‍छ: तेरो परिवार र तेरा पिताको परिवारले सधैँभरि मेरो सामुन्‍ने सेवा गर्नेछन्‌ भनी मैले प्रतिज्ञा गरेको थिएँ। तर अब परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘अब यस्‍तो हुनेछैन। मलाई आदर गर्नेलाई म आदर गर्नेछु, र मलाई तिरस्‍कार गर्नेहरू तुच्‍छ ठानिनेछन्‌। 31समय आउँदैछ, जब तेरो र तेरा परिवारको बल यसरी घटाइदिनेछु कि तेरा वंशमा कोही वृद्ध मानिस हुनेछैन। 32मेरो वासस्‍थानमा तैँले सङ्कष्‍ट देख्‍नेछस्‌। इस्राएलको निम्‍ति भलो गरिनेछ, तापनि तेरो परिवारमा अब उप्रान्‍त कहिल्‍यै कुनै वृद्ध मानिस हुनेछैन। 33मेरो वेदीको सेवाबाट मैले कसैलाई छोड्‌छु भने तेरा आँखामा आँसु र हृदयमा शोक पार्नलाई मात्र बचाएर राख्‍नेछु, र तेरा सबै सन्‍तानहरू जीवनको चरम अवस्‍थामा मर्नेछन्‌।
34“‘तेरा दुई छोराहरूका दुर्दशा तेरो निम्‍ति एउटा चिन्‍ह हुनेछ। होप्‍नी र पीनहास दुवै एकै दिनमा मर्नेछन्‌।  35म मेरो निम्‍ति एउटा विश्‍वास योग्य पूजाहारी नियुक्त गर्नेछु, जसले मेरो मनमा र हृदयमा भएको कुराअनुसार गर्नेछ। म त्‍यसको परिवारलाई स्‍थिर गराउनेछु, र त्‍यसले मेरो अभिषिक्त मानिसको सामु पुस्‍तौँसम्‍म सेवा गर्नेछ। 36तेरो परिवारमा जीवित रहने हरेकले एक टुक्रा चाँदी र एक गाँस रोटी पाउनलाई तिनको सामु गएर नम्रतापूर्वक झुक्‍नेछ र बिन्‍ती गर्नेछ, मलाई कुनै पूजाहारी पदमा नियुक्त गर्नुहोस्‌ र मसित खानलाई भोजन होस्‌।”
.........................................................................
 
1 And Hannah prayed, and said, My heart rejoiceth in the LORD, mine horn is exalted in the LORD: my mouth is enlarged over mine enemies; because I rejoice in thy salvation.
2 There is none holy as the LORD: for there is none beside thee: neither is there any rock like our God.
3 Talk no more so exceeding proudly; let not arrogancy come out of your mouth: for the LORD is a God of knowledge, and by him actions are weighed.
4 The bows of the mighty men are broken, and they that stumbled are girded with strength.
5 They that were full have hired out themselves for bread; and they that were hungry ceased: so that the barren hath born seven; and she that hath many children is waxed feeble.
6 The LORD killeth, and maketh alive: he bringeth down to the grave, and bringeth up.
7 The LORD maketh poor, and maketh rich: he bringeth low, and lifteth up.
8 He raiseth up the poor out of the dust, and lifteth up the beggar from the dunghill, to set them among princes, and to make them inherit the throne of glory: for the pillars of the earth are the LORD's, and he hath set the world upon them.
9 He will keep the feet of his saints, and the wicked shall be silent in darkness; for by strength shall no man prevail.
10 The adversaries of the LORD shall be broken to pieces; out of heaven shall he thunder upon them: the LORD shall judge the ends of the earth; and he shall give strength unto his king, and exalt the horn of his anointed.
11 And Elkanah went to Ramah to his house. And the child did minister unto the LORD before Eli the priest.
12 Now the sons of Eli were sons of Belial; they knew not the LORD.
13 And the priests' custom with the people was, that, when any man offered sacrifice, the priest's servant came, while the flesh was in seething, with a fleshhook of three teeth in his hand;
14 And he struck it into the pan, or kettle, or caldron, or pot; all that the fleshhook brought up the priest took for himself. So they did in Shiloh unto all the Israelites that came thither.
15 Also before they burnt the fat, the priest's servant came, and said to the man that sacrificed, Give flesh to roast for the priest; for he will not have sodden flesh of thee, but raw.
16 And if any man said unto him, Let them not fail to burn the fat presently, and then take as much as thy soul desireth; then he would answer him, Nay; but thou shalt give it me now: and if not, I will take it by force.
17 Wherefore the sin of the young men was very great before the LORD: for men abhorred the offering of the LORD.
18 But Samuel ministered before the LORD, being a child, girded with a linen ephod.
19 Moreover his mother made him a little coat, and brought it to him from year to year, when she came up with her husband to offer the yearly sacrifice.
20 And Eli blessed Elkanah and his wife, and said, The LORD give thee seed of this woman for the loan which is lent to the LORD. And they went unto their own home.
21 And the LORD visited Hannah, so that she conceived, and bare three sons and two daughters. And the child Samuel grew before the LORD.
22 Now Eli was very old, and heard all that his sons did unto all Israel; and how they lay with the women that assembled at the door of the tabernacle of the congregation.
23 And he said unto them, Why do ye such things? for I hear of your evil dealings by all this people.
24 Nay, my sons; for it is no good report that I hear: ye make the LORD's people to transgress.
25 If one man sin against another, the judge shall judge him: but if a man sin against the LORD, who shall intreat for him? Notwithstanding they hearkened not unto the voice of their father, because the LORD would slay them.
26 And the child Samuel grew on, and was in favour both with the LORD, and also with men.
27 And there came a man of God unto Eli, and said unto him, Thus saith the LORD, Did I plainly appear unto the house of thy father, when they were in Egypt in Pharaoh's house?
28 And did I choose him out of all the tribes of Israel to be my priest, to offer upon mine altar, to burn incense, to wear an ephod before me? and did I give unto the house of thy father all the offerings made by fire of the children of Israel?
29 Wherefore kick ye at my sacrifice and at mine offering, which I have commanded in my habitation; and honourest thy sons above me, to make yourselves fat with the chiefest of all the offerings of Israel my people?
30 Wherefore the LORD God of Israel saith, I said indeed that thy house, and the house of thy father, should walk before me for ever: but now the LORD saith, Be it far from me; for them that honour me I will honour, and they that despise me shall be lightly esteemed.
31 Behold, the days come, that I will cut off thine arm, and the arm of thy father's house, that there shall not be an old man in thine house.
32 And thou shalt see an enemy in my habitation, in all the wealth which God shall give Israel: and there shall not be an old man in thine house for ever.
33 And the man of thine, whom I shall not cut off from mine altar, shall be to consume thine eyes, and to grieve thine heart: and all the increase of thine house shall die in the flower of their age.
34 And this shall be a sign unto thee, that shall come upon thy two sons, on Hophni and Phinehas; in one day they shall die both of them.
35 And I will raise me up a faithful priest, that shall do according to that which is in mine heart and in my mind: and I will build him a sure house; and he shall walk before mine anointed for ever.
36 And it shall come to pass, that every one that is left in thine house shall come and crouch to him for a piece of silver and a morsel of bread, and shall say, Put me, I pray thee, into one of the priests' offices, that I may eat a piece of bread.
................................................................................
ENG-NEP

१ शमूएल 2

हन्‍नाहको धन्यवाद प्रदान
1तब हन्‍नाहले यो प्रार्थना चढ़ाइन्‌: 
“मेरो हृदयले परमप्रभुमा आनन्‍द गर्दछ,
परमप्रभुमा म मेरो सीङ उच्‍च पार्दछु।
मेरो मुख मेरा शत्रुहरूप्रति धाकले भरिएको छ,
तपाईंले मलाई उद्धार गर्नुभएकोले म हर्षित भएकी छु।
And Hannah prayed, and said, My heart rejoiceth in the LORD, mine horn is exalted in the LORD: my mouth is enlarged over mine enemies; because I rejoice in thy salvation.
2“परमप्रभुबाहेक पवित्र अरू कोही छैन,
तपाईंजस्‍तै अरू कोही छैन,
हाम्रा परमेश्‍वरजस्‍तै अरू कुनै चट्टान छैन।
There is none holy as the LORD: for there is none beside thee: neither is there any rock like our God.
3“तेरो घमण्‍ड बन्‍द गर्,
अहङ्कारको वचन तेरो मुखबाट ननिकाल्‌।
किनभने परमप्रभु सबै कुराको ज्ञाता हुनुहुन्‍छ।
उहाँद्वारा सबै काम जोखिन्‍छ।
Talk no more so exceeding proudly; let not arrogancy come out of your mouth: for the LORD is a God of knowledge, and by him actions are weighed.
4“शूरवीरहरूका धनु भाँचिएका छन्,
तर ठेस खाएर लड़ेकाहरूले
बल प्राप्‍त गरेका छन्,
The bows of the mighty men are broken, and they that stumbled are girded with strength.
5भरिपूर्ण हुनेहरू भोजनको निम्‍ति आफैलाई बेच्‍छन्,
तर भोकाएकाहरू फेरि भोकाउनेछैनन्‌।
बाँझी स्‍त्रीले सात जना बच्‍चाहरू जन्‍माएकी छे,
तर धेरै छोराहरूकी आमा शिथिल हुन्‍छे।
They that were full have hired out themselves for bread; and they that were hungry ceased: so that the barren hath born seven; and she that hath many children is waxed feeble.
6“परमप्रभुले मृत्‍यु ल्‍याउनुहुन्‍छ र
जीवन दिनुहुन्‍छ,
उहाँले नै चिहानमा पठाउनुहुन्‍छ
र मरेकालाई जीवित पार्नुहुन्‍छ।
The LORD killeth, and maketh alive: he bringeth down to the grave, and bringeth up.
7परमप्रभुले दरिद्रता र धन-सम्‍पत्ति पठाउनुहुन्‍छ।
उहाँले नम्र तुल्‍याउनुहुन्‍छ,
र उहाँले उच्‍च पार्नुहुन्‍छ।
The LORD maketh poor, and maketh rich: he bringeth low, and lifteth up.
8राजकुमारहरूसित बसाल्‍नलाई
तथा सम्‍मानको आसनको उत्तराधिकारी
बनाउनलाई उहाँले दुर्बललाई धूलोबाट
र दरिद्रलाई घुरानबाट उठाउनुहुन्‍छ।
“किनभने पृथ्‍वीका जगहरू परमप्रभुकै हुन्,
उहाँले संसारलाई तीमाथि बसाल्‍नुभएको हो।
He raiseth up the poor out of the dust, and lifteth up the beggar from the dunghill, to set them among princes, and to make them inherit the throne of glory: for the pillars of the earth are the LORD'S, and he hath set the world upon them.
9उहाँले आफ्‍ना पवित्र जनहरूका खुट्टालाई रक्षा गर्नुहुनेछ,
तर दुष्‍टहरू अन्‍धकारमा मौन गराइएका हुनेछन्‌।”
“केवल बलले मात्र मानिस प्रबल हुन सक्‍दैन।
He will keep the feet of his saints, and the wicked shall be silent in darkness; for by strength shall no man prevail.
10परमप्रभुको विरोध गर्नेहरू चकनाचूर पारिनेछन्‌।
उहाँ स्‍वर्गबाट तिनीहरूको विरुद्धमा गर्जनुहुनेछ,
पृथ्‍वीको पल्‍लो छेउसम्‍मै परमप्रभुले न्‍याय गर्नुहुनेछ।
“उहाँले आफ्‍ना राजालाई शक्ति दिनुहुनेछ,
र आफ्‍नो अभिषिक्त जनको सीङ उच्‍च पार्नुहुनेछ।”
The adversaries of the LORD shall be broken to pieces; out of heaven shall he thunder upon them: the LORD shall judge the ends of the earth; and he shall give strength unto his king, and exalt the horn of his anointed.
11तब एल्‍काना रामामा आफ्‍नो घरमा फर्के, तर त्‍यो बालकचाहिँ पूजाहारी एलीको अधीनमा परमप्रभुको सेवा गर्नलाई त्‍यहीँ नै बस्‍यो।
And Elkanah went to Ramah to his house. And the child did minister unto the LORD before Eli the priest.
 
एलीका दुष्‍ट छोराहरू
12एलीका छोराहरू दुष्‍ट थिए, परमप्रभुको निम्‍ति तिनीहरूमा श्रद्धा थिएन। 
Now the sons of Eli were sons of Belial; they knew not the LORD.
13मानिसहरूप्रति पूजाहारीहरूले गर्नुपर्ने व्‍यवहारको रीति यस्‍तो थियो: जब कुनै मानिसले बलिदान चढ़ाउँथ्‍यो तब मासु उम्‍लिरहँदा पूजाहारीको सेवक त्रिशूल लिएर आउँथ्‍यो,
And the priests' custom with the people was, that, when any man offered sacrifice, the priest's servant came, while the flesh was in seething, with a fleshhook of three teeth in his hand;
 14र त्रिशूलले कराही वा ताप्‍के वा तसला वा खड्‌कुँलोमा भएको मासु घोच्‍थ्‍यो, र त्‍यसरी आएको जतिचाहिँ पूजाहारीले लाने गर्थे। शीलोमा बलिदान चढ़ाउनलाई आएका सबै इस्राएलीहरूसित तिनीहरूले त्‍यस्‍तै व्‍यवहार गर्थे।
And he struck it into the pan, or kettle, or caldron, or pot; all that the fleshhook brought up the priest took for himself. So they did in Shiloh unto all the Israelites that came thither.
 15बोसो जलाउन अघि नै पूजाहारीको सेवक आएर बलिदान चढ़ाउने मानिसलाई भन्‍थ्‍यो, “पूजाहारीको लागि पकाउनलाई मलाई मासु देऊ। अघिबाटै उमालेको मासु तिनी लिँदैनन्, केवल काँचो मासु मात्र लिन्‍छन्‌।”
Also before they burnt the fat, the priest's servant came, and said to the man that sacrificed, Give flesh to roast for the priest; for he will not have sodden flesh of thee, but raw.
16“पहिले बोसो जलाउन देऊ, र तिमीले मागेको जति लैजाऊ” भनी यदि कुनै मानिसले जवाफ दियो भने त्‍यस सेवकले यसो भन्‍थ्‍यो, “होइन, त्‍यो मलाई अहिले नै देऊ, नत्रता म जबरजस्‍ती खोसेर लैजानेछु।”
And if any man said unto him, Let them not fail to burn the fat presently, and then take as much as thy soul desireth; then he would answer him, Nay; but thou shalt give it me now: and if not, I will take it by force.
17ती जवान मानिसहरूको पाप परमप्रभुको दृष्‍टिमा साह्रै बढ्‌ता भयो, किनभने तिनीहरूले परमप्रभुको बलिदानलाई अवहेलना गरे।
Wherefore the sin of the young men was very great before the LORD: for men abhorred the offering of the LORD.
18तर बालक शमूएल मलमलको एपोद लगाएर परमप्रभुको सेवामा निरन्‍तर लागिरहे।
But Samuel ministered before the LORD, being a child, girded with a linen ephod.
 19हरेक साल तिनकी आमाले तिनलाई एउटा सानो कुर्ता बनाइदिन्थिन्, र तिनका पतिसँग वार्षिक बलिदान चढ़ाउन जाँदा शमूएलको निम्‍ति त्‍यो लगिदिन्‍थिन्‌।
Moreover his mother made him a little coat, and brought it to him from year to year, when she came up with her husband to offer the yearly sacrifice.
 20एलीले एल्‍काना र उनकी पत्‍नीलाई आशीर्वाद दिएर भन्‍थे, “तिमीले मागेको यस छोराको सट्टामा परमप्रभुले तिमीलाई यस स्‍त्रीबाट छोराछोरीहरू देऊन्।” त्‍यसपछि तिनीहरू आफ्‍नो घर फर्कन्‍थे। 
And Eli blessed Elkanah and his wife, and said, The LORD give thee seed of this woman for the loan which is lent to the LORD. And they went unto their own home.
21परमप्रभुले हन्‍नाहमाथि अनुग्रह गर्नुभयो, र तिनी गर्भवती भएर तीन छोरा र दुई छोरी जन्‍माइन्‌। उता बालक शमूएल परमप्रभुको सामुन्‍ने बढ्‌न लाग्‍यो।
And the LORD visited Hannah, so that she conceived, and bare three sons and two daughters. And the child Samuel grew before the LORD.
22एली अब साह्रै वृद्ध भएका थिए, र उनका छोराहरूले सारा इस्राएलमाथि कस्‍तो व्‍यवहार गर्दछन्‌ भनी उनले सुने। भेट हुने पालको ढोकामा सेवा गर्ने स्‍त्रीहरूसँग सहवास गरेका कुरा पनि उनले सुने। 
Now Eli was very old, and heard all that his sons did unto all Israel; and how they lay with the women that assembled at the door of the tabernacle of the congregation.
23यसकारण उनले तिनीहरूलाई भने, “तिमीहरू किन यस्‍तो काम गर्दछौ? तिमीहरू दुष्‍ट व्‍यवहार गर्दैछौ भन्‍ने कुरा म सबै मानिसहरूका मुखबाट सुन्‍दैछु।
And he said unto them, Why do ye such things? for I hear of your evil dealings by all this people.
 24होइन, मेरा छोरा हो, जे म सुन्‍दैछु, परमप्रभुका मानिसहरूका बीचमा फैलिएको यस्‍तो कुरो असल छैन। 
Nay, my sons; for it is no good report that I hear: ye make the LORD'S people to transgress.
25यदि मानिसले मानिसको विरुद्धमा पाप गर्‍यो भने परमेश्‍वरले हस्तक्षेप गर्नुहोला। तर यदि मानिसले परमेश्‍वरको विरुद्धमा पाप गर्‍यो भने त्‍यसको पक्षमा कसले बोलिदिने?” यी सबै कुरा सुने तापनि तिनीहरूले आफ्‍ना पिताका कुरामा ध्‍यान दिएनन्, किनभने तिनीहरूलाई मार्ने परमप्रभुको इच्‍छा थियो।
If one man sin against another, the judge shall judge him: but if a man sin against the LORD, who shall intreat for him? Notwithstanding they hearkened not unto the voice of their father, because the LORD would slay them.
26अनि बालक शमूएल कदमा तथा परमप्रभु र मानिसहरूका निगाहमा बढ्‌दैगए। 
And the child Samuel grew on, and was in favour both with the LORD, and also with men.
 
एलीको घराना विरुद्ध अगमवाणी
27अब परमेश्‍वरका एक जना दास एलीकहाँ आएर उनलाई भने, “परमप्रभु यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘के मैले आफूलाई तेरा पिताको घरानाकहाँ मिश्रमा तिनीहरू फारोको दासत्‍वमा हुँदा प्रकट गरेको थिइनँ?
And there came a man of God unto Eli, and said unto him, Thus saith the LORD, Did I plainly appear unto the house of thy father, when they were in Egypt in Pharaoh's house?
 28मैले इस्राएलका सबै कुलहरूमध्‍ये तेरा पितालाई मेरो पूजाहारी हुन, मेरो वेदीका खुट्‌किलामा उक्‍लन धूप बाल्‍न र मेरो सामु एपोद लगाउन छानें। इस्राएलका सबै अन्‍न-बलि तेरा पिताका घरानाको निम्‍ति अलग पनि गरिदिएँ। 
And did I choose him out of all the tribes of Israel to be my priest, to offer upon mine altar, to burn incense, to wear an ephod before me? and did I give unto the house of thy father all the offerings made by fire of the children of Israel?
 29किन तिमीहरू मैले आदेश दिएका मेरो वासस्‍थानको निम्‍ति बलिदानहरू र भेटीहरूलाई अनादर गर्छौ? तैंले मेरो प्रजा इस्राएलले चढ़ाएका सबै बलिदानको असल भागलाई आफ्‍नो निम्‍ति राखी किन तँ तेरा छोराहरूलाई मलाई भन्‍दा बढ़ी सम्‍मान गर्छस्‌?’
Wherefore kick ye at my sacrifice and at mine offering, which I have commanded in my habitation; and honourest thy sons above me, to make yourselves fat with the chiefest of all the offerings of Israel my people?
30“त्‍यसकारण परमप्रभु, इस्राएलका परमेश्‍वर भन्‍नुहुन्‍छ: तेरो परिवार र तेरा पिताको परिवारले सधैँभरि मेरो सामुन्‍ने सेवा गर्नेछन्‌ भनी मैले प्रतिज्ञा गरेको थिएँ। तर अब परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘अब यस्‍तो हुनेछैन। मलाई आदर गर्नेलाई म आदर गर्नेछु, र मलाई तिरस्‍कार गर्नेहरू तुच्‍छ ठानिनेछन्‌। 
Wherefore the LORD God of Israel saith, I said indeed that thy house, and the house of thy father, should walk before me for ever: but now the LORD saith, Be it far from me; for them that honour me I will honour, and they that despise me shall be lightly esteemed.
31समय आउँदैछ, जब तेरो र तेरा परिवारको बल यसरी घटाइदिनेछु कि तेरा वंशमा कोही वृद्ध मानिस हुनेछैन।
Behold, the days come, that I will cut off thine arm, and the arm of thy father's house, that there shall not be an old man in thine house.
 32मेरो वासस्‍थानमा तैँले सङ्कष्‍ट देख्‍नेछस्‌। इस्राएलको निम्‍ति भलो गरिनेछ, तापनि तेरो परिवारमा अब उप्रान्‍त कहिल्‍यै कुनै वृद्ध मानिस हुनेछैन। And thou shalt see an enemy in my habitation, in all the wealth which God shall give Israel: and there shall not be an old man in thine house for ever.
33मेरो वेदीको सेवाबाट मैले कसैलाई छोड्‌छु भने तेरा आँखामा आँसु र हृदयमा शोक पार्नलाई मात्र बचाएर राख्‍नेछु, र तेरा सबै सन्‍तानहरू जीवनको चरम अवस्‍थामा मर्नेछन्‌।
And the man of thine, whom I shall not cut off from mine altar, shall be to consume thine eyes, and to grieve thine heart: and all the increase of thine house shall die in the flower of their age.
34“‘तेरा दुई छोराहरूका दुर्दशा तेरो निम्‍ति एउटा चिन्‍ह हुनेछ। होप्‍नी र पीनहास दुवै एकै दिनमा मर्नेछन्‌।  
And this shall be a sign unto thee, that shall come upon thy two sons, on Hophni and Phinehas; in one day they shall die both of them.
35म मेरो निम्‍ति एउटा विश्‍वास योग्य पूजाहारी नियुक्त गर्नेछु, जसले मेरो मनमा र हृदयमा भएको कुराअनुसार गर्नेछ। म त्‍यसको परिवारलाई स्‍थिर गराउनेछु, र त्‍यसले मेरो अभिषिक्त मानिसको सामु पुस्‍तौँसम्‍म सेवा गर्नेछ। 
And I will raise me up a faithful priest, that shall do according to that which is in mine heart and in my mind: and I will build him a sure house; and he shall walk before mine anointed for ever.
36तेरो परिवारमा जीवित रहने हरेकले एक टुक्रा चाँदी र एक गाँस रोटी पाउनलाई तिनको सामु गएर नम्रतापूर्वक झुक्‍नेछ र बिन्‍ती गर्नेछ, मलाई कुनै पूजाहारी पदमा नियुक्त गर्नुहोस्‌ र मसित खानलाई भोजन होस्‌।”

And it shall come to pass, that every one that is left in thine house shall come and crouch to him for a piece of silver and a morsel of bread, and shall say, Put me, I pray thee, into one of the priests' offices, that I may eat a piece of bread.

 

1 SAMUEL  - 3:1-21

१ शमूएल 3

शमूएलको बोलावट
1अब बालक शमूएल एलीको अधीनमा परमप्रभुको सेवा गर्दथे। त्‍यस बेला परमप्रभुको वचन विरलै सुनिन्‍थ्‍यो, अनि दर्शन पनि उस्‍तो दिइँदैनथ्‍यो।
2एक रात एली आफ्‍नो नियमित ठाउँमा पल्‍टिरहेका थिए। एलीका आँखा धमिला भइसकेका थिए, र तिनले राम्ररी देख्‍न सक्‍दैनथे। 3शमूएलचाहिँ परमेश्‍वरको सन्‍दूक भएको परमप्रभुको मन्‍दिरमा सुतिरहेको थियो। परमेश्‍वरको बत्ती निभेको थिएन। 4तब परमप्रभुले शमूएललाई बोलाउनुभयो।
शमूएलले जवाफ दिए, “म यहीँ छु।” 5अनि दगुरेर एलीकहाँ गएर तिनले भने, “तपाईंले मलाई बोलाउनुभयो। म यहाँ छु।”
तर एलीले भने, “अँहँ, मैले तँलाई बोलाइनँ। जा, गएर सुत्‌।” तब तिनी गएर सुते।
6परमप्रभुले फेरि शमूएललाई बोलाउनुभयो। अनि तिनी उठेर एलीकहाँ गए र तिनले भने, “म यहाँ छु। तपाईंले मलाई बोलाउनुभयो।”
एलीले भने, “मेरो छोरो, मैले तँलाई बोलाइनँ। जा, गएर सुत्‌।”
7अब शमूएलले अझसम्‍म परमप्रभुलाई चिनेका थिएनन्‌। परमप्रभुको वचन तिनलाई प्रकट गरिएको थिएन।
8परमप्रभुले तिनलाई तेस्रो पल्‍ट बोलाउनुभयो, र एलीकहाँ गएर तिनले भने, “म यहाँ छु। तपाईंले मलाई बोलाउनुभएको हो।”
तब परमप्रभुले यस बालकलाई बोलाइरहनुभएको रहेछ भनी एलीले बुझे। 9उनले शमूएललाई भने, “ढल्‍किबस्, र यदि उहाँले फेरि बोलाउनुभयो भने यसो भन्‍नू, ‘परमप्रभु, भन्‍नुहोस्, तपाईंको दास सुन्‍दैछ’।” तब शमूएल गएर आफ्‍नो ठाउँमा ढल्‍किए।
10तब परमप्रभु त्‍यहाँ आएर उभिनुभयो, र अघिजस्‍तै बोलाउनुभयो, “शमूएल, शमूएल।”
शमूएलले जवाफ दिए, “भन्‍नुहोस्, तपाईंको दास सुन्‍दैछ।”
11अनि परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “हेर, म इस्राएलमा चाँड़ै केही गर्नेछु, र त्‍यसले गर्दा सुन्‍नेहरू सबैका कान झन्‍किनेछन्‌। 12जब त्‍यो दिन आउनेछ तब मैले एली र त्‍यसका परिवारको विरुद्धमा भनेको हरेक कुरो सुरुदेखि आखिरसम्‍मै म पूरा गर्नेछु। 13मैले त्‍यसलाई भनेको थिएँ, कि म त्‍यसका परिवारको सधैँ इन्‍साफ गर्नेछु, किनभने परमेश्‍वरको विरुद्धमा त्‍यसका छोराहरूले आफूलाई घृणास्‍पद बनाएका जानेर पनि त्‍यसले तिनीहरूलाई रोकेन। 14यसकारण एलीका परिवारको विरुद्धमा मैले यो शपथ खाएको छु, ‘एलीका घरानाको पाप कुनै पनि बलिदान वा भेटीले मेटिनेछैन’।”
15शमूएल बिहानसम्‍मै सुतिरहे। त्‍यसपछि तिनले परमप्रभुको भवनका ढोकाहरू खोले। त्‍यस दर्शनको विषयमा एलीलाई भन्‍न तिनी डराए, 16तर एलीले शमूएललाई बोलाएर भने, “हे मेरो छोरो शमूएल।”
तिनले भने, “म यहाँ छु।”
17एलीले सोधे, “परमप्रभुले तँलाई के भन्‍नुभयो? मलाई त्‍यो नलुकाई भन्‌। उहाँले तँलाई भन्‍नुभएका सबै कुरामा एउटै कुरा लुकाइस्‌ भने पनि परमेश्‍वरले तँसित कठोरतासाथ व्‍यवहार गरून्‌।” 18यसैले शमूएलले उनलाई सबै कुरा बताइदिए, केही कुरा पनि लुकाएनन्‌। एलीले भने, “उहाँ परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ, उहाँको दृष्‍टिमा जे कुरो ठीक छ, सो गरून्‌।”
19जसै शमूएल बढ्‌न लागे, परमप्रभु तिनीसँग हुनुभयो, र उहाँका वचनहरूमा एउटै पनि अपूर्ण रहेन। 20अनि दानदेखि बेर्शेबासम्‍मका सारा इस्राएलले शमूएल परमप्रभुका अगमवक्ता भएछन्‌ भनी मान्‍यता दिए। 21परमप्रभु शीलोमा देखा पर्दैरहनुभयो, र त्‍यहाँ उहाँले आफ्‍नो वचनद्वारा आफूलाई शमूएलकहाँ प्रकट गर्नुभयो।

.........................................................................

1 And the child Samuel ministered unto the LORD before Eli. And the word of the LORD was precious in those days; there was no open vision.
2 And it came to pass at that time, when Eli was laid down in his place, and his eyes began to wax dim, that he could not see;
3 And ere the lamp of God went out in the temple of the LORD, where the ark of God was, and Samuel was laid down to sleep;
4 That the LORD called Samuel: and he answered, Here am I.
5 And he ran unto Eli, and said, Here am I; for thou calledst me. And he said, I called not; lie down again. And he went and lay down.
6 And the LORD called yet again, Samuel. And Samuel arose and went to Eli, and said, Here am I; for thou didst call me. And he answered, I called not, my son; lie down again.
7 Now Samuel did not yet know the LORD, neither was the word of the LORD yet revealed unto him.
8 And the LORD called Samuel again the third time. And he arose and went to Eli, and said, Here am I; for thou didst call me. And Eli perceived that the LORD had called the child.
9 Therefore Eli said unto Samuel, Go, lie down: and it shall be, if he call thee, that thou shalt say, Speak, LORD; for thy servant heareth. So Samuel went and lay down in his place.
10 And the LORD came, and stood, and called as at other times, Samuel, Samuel. Then Samuel answered, Speak; for thy servant heareth.
11 And the LORD said to Samuel, Behold, I will do a thing in Israel, at which both the ears of every one that heareth it shall tingle.
12 In that day I will perform against Eli all things which I have spoken concerning his house: when I begin, I will also make an end.
13 For I have told him that I will judge his house for ever for the iniquity which he knoweth; because his sons made themselves vile, and he restrained them not.
14 And therefore I have sworn unto the house of Eli, that the iniquity of Eli's house shall not be purged with sacrifice nor offering for ever.
15 And Samuel lay until the morning, and opened the doors of the house of the LORD. And Samuel feared to shew Eli the vision.
16 Then Eli called Samuel, and said, Samuel, my son. And he answered, Here am I.
17 And he said, What is the thing that the LORD hath said unto thee? I pray thee hide it not from me: God do so to thee, and more also, if thou hide any thing from me of all the things that he said unto thee.
18 And Samuel told him every whit, and hid nothing from him. And he said, It is the LORD: let him do what seemeth him good.
19 And Samuel grew, and the LORD was with him, and did let none of his words fall to the ground.
20 And all Israel from Dan even to Beersheba knew that Samuel was established to be a prophet of the LORD.
21 And the LORD appeared again in Shiloh: for the LORD revealed himself to Samuel in Shiloh by the word of the LORD.

..............................................................................

ENG- NEP

१ शमूएल 3

शमूएलको बोलावट
1अब बालक शमूएल एलीको अधीनमा परमप्रभुको सेवा गर्दथे। त्‍यस बेला परमप्रभुको वचन विरलै सुनिन्‍थ्‍यो, अनि दर्शन पनि उस्‍तो दिइँदैनथ्‍यो।
And the child Samuel ministered unto the LORD before Eli. And the word of the LORD was precious in those days; there was no open vision.
2एक रात एली आफ्‍नो नियमित ठाउँमा पल्‍टिरहेका थिए। एलीका आँखा धमिला भइसकेका थिए, र तिनले राम्ररी देख्‍न सक्‍दैनथे।
And it came to pass at that time, when Eli was laid down in his place, and his eyes began to wax dim, that he could not see;
 3शमूएलचाहिँ परमेश्‍वरको सन्‍दूक भएको परमप्रभुको मन्‍दिरमा सुतिरहेको थियो। परमेश्‍वरको बत्ती निभेको थिएन।
And ere the lamp of God went out in the temple of the LORD, where the ark of God was, and Samuel was laid down to sleep;
 4तब परमप्रभुले शमूएललाई बोलाउनुभयो।
शमूएलले जवाफ दिए, “म यहीँ छु।”
That the LORD called Samuel: and he answered, Here am I.
 5अनि दगुरेर एलीकहाँ गएर तिनले भने, “तपाईंले मलाई बोलाउनुभयो। म यहाँ छु।”
तर एलीले भने, “अँहँ, मैले तँलाई बोलाइनँ। जा, गएर सुत्‌।” तब तिनी गएर सुते।
And he ran unto Eli, and said, Here am I; for thou calledst me. And he said, I called not; lie down again. And he went and lay down.
6परमप्रभुले फेरि शमूएललाई बोलाउनुभयो। अनि तिनी उठेर एलीकहाँ गए र तिनले भने, “म यहाँ छु। तपाईंले मलाई बोलाउनुभयो।”
एलीले भने, “मेरो छोरो, मैले तँलाई बोलाइनँ। जा, गएर सुत्‌।”
And the LORD called yet again, Samuel. And Samuel arose and went to Eli, and said, Here am I; for thou didst call me. And he answered, I called not, my son; lie down again.
7अब शमूएलले अझसम्‍म परमप्रभुलाई चिनेका थिएनन्‌। परमप्रभुको वचन तिनलाई प्रकट गरिएको थिएन।
Now Samuel did not yet know the LORD, neither was the word of the LORD yet revealed unto him.
8परमप्रभुले तिनलाई तेस्रो पल्‍ट बोलाउनुभयो, र एलीकहाँ गएर तिनले भने, “म यहाँ छु। तपाईंले मलाई बोलाउनुभएको हो।”
तब परमप्रभुले यस बालकलाई बोलाइरहनुभएको रहेछ भनी एलीले बुझे।
And the LORD called Samuel again the third time. And he arose and went to Eli, and said, Here am I; for thou didst call me. And Eli perceived that the LORD had called the child.
 9उनले शमूएललाई भने, “ढल्‍किबस्, र यदि उहाँले फेरि बोलाउनुभयो भने यसो भन्‍नू, ‘परमप्रभु, भन्‍नुहोस्, तपाईंको दास सुन्‍दैछ’।” तब शमूएल गएर आफ्‍नो ठाउँमा ढल्‍किए।
Therefore Eli said unto Samuel, Go, lie down: and it shall be, if he call thee, that thou shalt say, Speak, LORD; for thy servant heareth. So Samuel went and lay down in his place.
10तब परमप्रभु त्‍यहाँ आएर उभिनुभयो, र अघिजस्‍तै बोलाउनुभयो, “शमूएल, शमूएल।”
शमूएलले जवाफ दिए, “भन्‍नुहोस्, तपाईंको दास सुन्‍दैछ।”
And the LORD came, and stood, and called as at other times, Samuel, Samuel. Then Samuel answered, Speak; for thy servant heareth.
11अनि परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “हेर, म इस्राएलमा चाँड़ै केही गर्नेछु, र त्‍यसले गर्दा सुन्‍नेहरू सबैका कान झन्‍किनेछन्‌। 
And the LORD said to Samuel, Behold, I will do a thing in Israel, at which both the ears of every one that heareth it shall tingle.
12जब त्‍यो दिन आउनेछ तब मैले एली र त्‍यसका परिवारको विरुद्धमा भनेको हरेक कुरो सुरुदेखि आखिरसम्‍मै म पूरा गर्नेछु। 
In that day I will perform against Eli all things which I have spoken concerning his house: when I begin, I will also make an end.
13मैले त्‍यसलाई भनेको थिएँ, कि म त्‍यसका परिवारको सधैँ इन्‍साफ गर्नेछु, किनभने परमेश्‍वरको विरुद्धमा त्‍यसका छोराहरूले आफूलाई घृणास्‍पद बनाएका जानेर पनि त्‍यसले तिनीहरूलाई रोकेन। 
For I have told him that I will judge his house for ever for the iniquity which he knoweth; because his sons made themselves vile, and he restrained them not.
14यसकारण एलीका परिवारको विरुद्धमा मैले यो शपथ खाएको छु, ‘एलीका घरानाको पाप कुनै पनि बलिदान वा भेटीले मेटिनेछैन’।”
And therefore I have sworn unto the house of Eli, that the iniquity of Eli's house shall not be purged with sacrifice nor offering for ever.
15शमूएल बिहानसम्‍मै सुतिरहे। त्‍यसपछि तिनले परमप्रभुको भवनका ढोकाहरू खोले। त्‍यस दर्शनको विषयमा एलीलाई भन्‍न तिनी डराए, 
And Samuel lay until the morning, and opened the doors of the house of the LORD. And Samuel feared to shew Eli the vision.
16तर एलीले शमूएललाई बोलाएर भने, “हे मेरो छोरो शमूएल।”
तिनले भने, “म यहाँ छु।”
Then Eli called Samuel, and said, Samuel, my son. And he answered, Here am I.
17एलीले सोधे, “परमप्रभुले तँलाई के भन्‍नुभयो? मलाई त्‍यो नलुकाई भन्‌। उहाँले तँलाई भन्‍नुभएका सबै कुरामा एउटै कुरा लुकाइस्‌ भने पनि परमेश्‍वरले तँसित कठोरतासाथ व्‍यवहार गरून्‌।” 
And he said, What is the thing that the LORD hath said unto thee? I pray thee hide it not from me: God do so to thee, and more also, if thou hide any thing from me of all the things that he said unto thee.
18यसैले शमूएलले उनलाई सबै कुरा बताइदिए, केही कुरा पनि लुकाएनन्‌। एलीले भने, “उहाँ परमेश्‍वर हुनुहुन्‍छ, उहाँको दृष्‍टिमा जे कुरो ठीक छ, सो गरून्‌।”
And Samuel told him every whit, and hid nothing from him. And he said, It is the LORD: let him do what seemeth him good.
19जसै शमूएल बढ्‌न लागे, परमप्रभु तिनीसँग हुनुभयो, र उहाँका वचनहरूमा एउटै पनि अपूर्ण रहेन। 
And Samuel grew, and the LORD was with him, and did let none of his words fall to the ground.
20अनि दानदेखि बेर्शेबासम्‍मका सारा इस्राएलले शमूएल परमप्रभुका अगमवक्ता भएछन्‌ भनी मान्‍यता दिए। 
And all Israel from Dan even to Beer-sheba knew that Samuel was established to be a prophet of the LORD.
21परमप्रभु शीलोमा देखा पर्दैरहनुभयो, र त्‍यहाँ उहाँले आफ्‍नो वचनद्वारा आफूलाई शमूएलकहाँ प्रकट गर्नुभयो।

And the LORD appeared again in Shiloh: for the LORD revealed himself to Samuel in Shiloh by the word of the LORD.

1 SAMUEL  - 4:1-22

१ शमूएल 4

पलिश्तीहरूले करारको सन्दूक कब्जा गरेर लगेका
1अनि शमूएलको वचन इस्राएलभरि नै आयो। यतिखेर इस्राएलीहरू पलिश्‍तीहरूसित युद्ध गर्नलाई अगि बढ़े। इस्राएलीहरूले एबेन-एजेरमा र पलिश्‍तीहरूले अपेकमा छाउनी हाले। 2पलिश्‍तीहरूले इस्राएलको सामुन्‍ने आफ्‍ना पङ्‌क्ति बाँधे, र जब तिनीहरूका बीचमा लड़ाइँ भयो तब इस्राएलीहरू पलिश्‍तीहरूद्वारा पराजित भए, अनि तिनीहरूका चार हजार मानिसहरू रणभूमिमा मारिए। 3सेना छाउनीमा फर्केर आएपछि इस्राएलका धर्म-गुरुहरूले सोधे, “आज परमप्रभुले हामीलाई किन पलिश्‍तीहरूद्वारा पराजित गराउनुभयो? उहाँ हामीसँग जाऊन्‌ र हामीलाई हाम्रा शत्रुहरूको हातबाट मुक्त गराऊन्‌ भनेर हामी परमप्रभुका करारको सन्‍दूक शीलोबाट ल्‍याऔं।”
4यसकारण तिनीहरूले शीलोमा मानिसहरू पठाए, र सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु, जो करूबहरूका बीचमा विराजमान हुनुहुन्‍छ, उहाँका करारको सन्‍दूक तिनीहरूले ल्‍याए। एलीका दुई छोरा, होप्‍नी र पीनहास, त्‍यहाँ सन्‍दूकको साथमा थिए। 
5जब सन्‍दूक छाउनीमा ल्‍याइयो तब सारा इस्राएलीहरूले यति ठूलो सोरले कराए कि पृथ्‍वी नै काम्‍यो। 6पलिश्‍तीहरूले त्‍यो सोर सुने, र सोधे, “हिब्रूहरूको छाउनीमा भएको त्‍यो ठूलो हल्‍ला के हो?”
परमप्रभुको सन्‍दूक छाउनीमा आयो भनी जब पलिश्‍तीहरूले थाहा पाए, 7तब उनीहरूले डराएर भने, “देवताहरू छाउनीमा आएछन्‌। 8हाम्रो त सर्वनाश भयो! यस्‍तो त पहिले कहिल्‍यै भएको थिएन। हामीमाथि हाय, यस्‍ता शक्तिशाली देवताहरूका शक्तिबाट हामीलाई कसले छुटाउन सक्‍नेछ? यी ती नै देवताहरू हुन्‌ जसले मिश्रीहरूलाई विभिन्‍न महामारीद्वारा उजाड़-स्‍थानमा ध्‍वंस बनाए। 9हे पलिश्‍ती हो, आँटिला होओ, र मर्दझैँ काम गर, नत्रता जस्‍तो तिनीहरू तिमीहरूका कमारा थिए तिमीहरू पनि तिनीहरूका कमारा हुनेछौ। मर्दझैँ लड़ाइँ गर।”
10यसर्थ पलिश्‍तीहरूले युद्ध गरे, र इस्राएलीहरू पराजित भएर आ-आफ्‍नो पालमा भागे। त्‍यो ठूलो हार थियो, र तीस हजार इस्राएली पैदल-सिपाहीहरू नष्‍ट भए। 11परमेश्‍वरको सन्‍दूक कब्‍जा गरियो, अनि एलीका दुवै छोरा, होप्‍नी र पीनहास मरे।
एलीको मृत्‍यु
12त्‍यसै दिन रणभूमिबाट आफ्‍नो लुगा च्‍यातिएको एउटा बेन्‍यामीनी टाउकोभरि धूलैधूलो लिएर शीलोमा दौड़ेर पुग्‍यो। 13त्‍यो आइपुग्‍दा एली बाटोको छेउमा आफ्‍नो आसनमा बसेर हेरिरहेका थिए, किनभने परमेश्‍वरका सन्‍दूकको कारण उनी साह्रै विचलित भएका थिए। समाचार लिएर त्‍यो मानिस सहरभित्र पस्‍यो, र जब त्‍यसले जे भएको थियो सबै भन्‍यो तब पूर्ण सहरले नै चीत्‍कार गरे।
14जब एलीले त्‍यो सुने तब उनले भने, “यो केको हल्‍लाखल्‍ला हो?”
त्‍यो मानिस हतार-हतार एलीकहाँ गयो। 15एली त्‍यस बेला अन्‍ठान्‍नब्‍बे वर्ष पुगेका थिए, र आँखा देख्‍दैनथे। 16तब त्‍यस मानिसले उनलाई भन्‍यो, “म लड़ाइँबाट भर्खरै आएको हुँ। आजै म रणभूमिबाट भागेर आएको छु।”
एलीले सोधे, “हे मेरो छोरो, के भयो?”
17त्‍यो समाचार ल्‍याउने मानिसले जवाफ दियो, “इस्राएलीहरू पलिश्‍तीहरूको सामुबाट भागे। सेनामा ठूलो विनाश भएको छ। तपाईंका दुवै छोरा, होप्‍नी र पीनहास मारिए, र परमेश्‍वरको सन्‍दूक पनि खोसियो।”
18परमेश्‍वरका सन्‍दूकको विषयमा सुन्‍ने बित्तिकै ढोकाको छेउमा भएको आसनबाट एली पछिल्‍तिर लड़े, र उनको घाँटी भाँचिएर उनी मरे, किनभने उनी वृद्ध र ठूलो शरीर भएका मानिस थिए। उनी चालीस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भएका थिए।
19उनकी बुहारी, पीनहासकी पत्‍नी गर्भवती थिई, र बालक जन्‍मने समय भइसकेको थियो। जब त्‍यसले परमेश्‍वरको सन्‍दूक कब्‍जा गरेर लगेको र आफ्‍ना ससुरा र पति मरेका थाहा पाई तब त्‍यति नै बेला थुचुक्‍क बसेर त्‍यसले बालक जन्‍माई। तर त्‍यसको प्रसववेदनाले गर्दा त्‍यो ग्रस्‍त भई। 20जब त्‍यो मर्नै लागेकी थिई तब त्‍यसलाई स्‍याहार्ने स्‍त्रीहरूले भने, “हरेस नखाऊ, तिम्रो एक जना छोरो भयो।” तर तिनीहरूले भनेको कुराको त्‍यसले जवाफ दिइन, त्‍यसले ध्‍यानै दिइन।
21त्‍यसले यसो भनेर बालकको नाउँ ईकाबोद राखी, “इस्राएलबाट महिमा हरायो,” कारण परमेश्‍वरका करारको सन्‍दूक कब्‍जा गरिएको तथा त्‍यसका ससुरा र पतिको मृत्‍यु भएको थियो। 22“इस्राएलबाट महिमा हरायो, किनभने परमेश्‍वरको सन्‍दूक खोसिएको छ,” त्‍यसले भनी।

 

..................................................................

 

4 And Samuel’s word came to all Israel.

The Philistines Capture the Ark

Now the Israelites went out to fight against the Philistines. The Israelites camped at Ebenezer, and the Philistines at Aphek. 2 The Philistines deployed their forces to meet Israel, and as the battle spread, Israel was defeated by the Philistines, who killed about four thousand of them on the battlefield. 3 When the soldiers returned to camp, the elders of Israel asked, “Why did the Lord bring defeat on us today before the Philistines? Let us bring the ark of the Lord’s covenant from Shiloh, so that he may go with us and save us from the hand of our enemies.”

4 So the people sent men to Shiloh, and they brought back the ark of the covenant of the Lord Almighty, who is enthroned between the cherubim. And Eli’s two sons, Hophni and Phinehas, were there with the ark of the covenant of God.

5 When the ark of the Lord’s covenant came into the camp, all Israel raised such a great shout that the ground shook. 6 Hearing the uproar, the Philistines asked, “What’s all this shouting in the Hebrew camp?”

When they learned that the ark of the Lord had come into the camp, 7 the Philistines were afraid. “A god has[a] come into the camp,” they said. “Oh no! Nothing like this has happened before. 8 We’re doomed! Who will deliver us from the hand of these mighty gods? They are the gods who struck the Egyptians with all kinds of plagues in the wilderness. 9 Be strong, Philistines! Be men, or you will be subject to the Hebrews, as they have been to you. Be men, and fight!”

10 So the Philistines fought, and the Israelites were defeated and every man fled to his tent. The slaughter was very great; Israel lost thirty thousand foot soldiers. 11 The ark of God was captured, and Eli’s two sons, Hophni and Phinehas, died.

Death of Eli

12 That same day a Benjamite ran from the battle line and went to Shiloh with his clothes torn and dust on his head. 13 When he arrived, there was Eli sitting on his chair by the side of the road, watching, because his heart feared for the ark of God. When the man entered the town and told what had happened, the whole town sent up a cry.

14 Eli heard the outcry and asked, “What is the meaning of this uproar?”

The man hurried over to Eli, 15 who was ninety-eight years old and whose eyes had failed so that he could not see. 16 He told Eli, “I have just come from the battle line; I fled from it this very day.”

Eli asked, “What happened, my son?”

17 The man who brought the news replied, “Israel fled before the Philistines, and the army has suffered heavy losses. Also your two sons, Hophni and Phinehas, are dead, and the ark of God has been captured.”

18 When he mentioned the ark of God, Eli fell backward off his chair by the side of the gate. His neck was broken and he died, for he was an old man, and he was heavy. He had led[b] Israel forty years.

19 His daughter-in-law, the wife of Phinehas, was pregnant and near the time of delivery. When she heard the news that the ark of God had been captured and that her father-in-law and her husband were dead, she went into labor and gave birth, but was overcome by her labor pains. 20 As she was dying, the women attending her said, “Don’t despair; you have given birth to a son.” But she did not respond or pay any attention.

21 She named the boy Ichabod,[c] saying, “The Glory has departed from Israel”—because of the capture of the ark of God and the deaths of her father-in-law and her husband. 22 She said, “The Glory has departed from Israel, for the ark of God has been captured.”

.......................................................

१ शमूएल 4

पलिश्तीहरूले करारको सन्दूक कब्जा गरेर लगेका
1अनि शमूएलको वचन इस्राएलभरि नै आयो। यतिखेर इस्राएलीहरू पलिश्‍तीहरूसित युद्ध गर्नलाई अगि बढ़े। इस्राएलीहरूले एबेन-एजेरमा र पलिश्‍तीहरूले अपेकमा छाउनी हाले। 
And the word of Samuel came to all Israel. Now Israel went out against the Philistines to battle, and pitched beside Eben-ezer: and the Philistines pitched in Aphek.
2पलिश्‍तीहरूले इस्राएलको सामुन्‍ने आफ्‍ना पङ्‌क्ति बाँधे, र जब तिनीहरूका बीचमा लड़ाइँ भयो तब इस्राएलीहरू पलिश्‍तीहरूद्वारा पराजित भए, अनि तिनीहरूका चार हजार मानिसहरू रणभूमिमा मारिए।
And the Philistines put themselves in array against Israel: and when they joined battle, Israel was smitten before the Philistines: and they slew of the army in the field about four thousand men.
 3सेना छाउनीमा फर्केर आएपछि इस्राएलका धर्म-गुरुहरूले सोधे, “आज परमप्रभुले हामीलाई किन पलिश्‍तीहरूद्वारा पराजित गराउनुभयो? उहाँ हामीसँग जाऊन्‌ र हामीलाई हाम्रा शत्रुहरूको हातबाट मुक्त गराऊन्‌ भनेर हामी परमप्रभुका करारको सन्‍दूक शीलोबाट ल्‍याऔं।”
And when the people were come into the camp, the elders of Israel said, Wherefore hath the LORD smitten us to day before the Philistines? Let us fetch the ark of the covenant of the LORD out of Shiloh unto us, that, when it cometh among us, it may save us out of the hand of our enemies.
4यसकारण तिनीहरूले शीलोमा मानिसहरू पठाए, र सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु, जो करूबहरूका बीचमा विराजमान हुनुहुन्‍छ, उहाँका करारको सन्‍दूक तिनीहरूले ल्‍याए। एलीका दुई छोरा, होप्‍नी र पीनहास, त्‍यहाँ सन्‍दूकको साथमा थिए। 
So the people sent to Shiloh, that they might bring from thence the ark of the covenant of the LORD of hosts, which dwelleth between the cherubims: and the two sons of Eli, Hophni and Phinehas, were there with the ark of the covenant of God.
5जब सन्‍दूक छाउनीमा ल्‍याइयो तब सारा इस्राएलीहरूले यति ठूलो सोरले कराए कि पृथ्‍वी नै काम्‍यो।
And when the ark of the covenant of the LORD came into the camp, all Israel shouted with a great shout, so that the earth rang again.
 6पलिश्‍तीहरूले त्‍यो सोर सुने, र सोधे, “हिब्रूहरूको छाउनीमा भएको त्‍यो ठूलो हल्‍ला के हो?”
परमप्रभुको सन्‍दूक छाउनीमा आयो भनी जब पलिश्‍तीहरूले थाहा पाए, 
And when the Philistines heard the noise of the shout, they said, What meaneth the noise of this great shout in the camp of the Hebrews? And they understood that the ark of the LORD was come into the camp.
7तब उनीहरूले डराएर भने, “देवताहरू छाउनीमा आएछन्‌। 
And the Philistines were afraid, for they said, God is come into the camp. And they said, Woe unto us! for there hath not been such a thing heretofore.
8हाम्रो त सर्वनाश भयो! यस्‍तो त पहिले कहिल्‍यै भएको थिएन। हामीमाथि हाय, यस्‍ता शक्तिशाली देवताहरूका शक्तिबाट हामीलाई कसले छुटाउन सक्‍नेछ? यी ती नै देवताहरू हुन्‌ जसले मिश्रीहरूलाई विभिन्‍न महामारीद्वारा उजाड़-स्‍थानमा ध्‍वंस बनाए। 
Woe unto us! who shall deliver us out of the hand of these mighty Gods? these are the Gods that smote the Egyptians with all the plagues in the wilderness.
9हे पलिश्‍ती हो, आँटिला होओ, र मर्दझैँ काम गर, नत्रता जस्‍तो तिनीहरू तिमीहरूका कमारा थिए तिमीहरू पनि तिनीहरूका कमारा हुनेछौ। मर्दझैँ लड़ाइँ गर।”
Be strong, and quit yourselves like men, O ye Philistines, that ye be not servants unto the Hebrews, as they have been to you: quit yourselves like men, and fight.
10यसर्थ पलिश्‍तीहरूले युद्ध गरे, र इस्राएलीहरू पराजित भएर आ-आफ्‍नो पालमा भागे। त्‍यो ठूलो हार थियो, र तीस हजार इस्राएली पैदल-सिपाहीहरू नष्‍ट भए। 
And the Philistines fought, and Israel was smitten, and they fled every man into his tent: and there was a very great slaughter; for there fell of Israel thirty thousand footmen.
11परमेश्‍वरको सन्‍दूक कब्‍जा गरियो, अनि एलीका दुवै छोरा, होप्‍नी र पीनहास मरे।
And the ark of God was taken; and the two sons of Eli, Hophni and Phinehas, were slain.
 
एलीको मृत्‍यु
12त्‍यसै दिन रणभूमिबाट आफ्‍नो लुगा च्‍यातिएको एउटा बेन्‍यामीनी टाउकोभरि धूलैधूलो लिएर शीलोमा दौड़ेर पुग्‍यो।
And there ran a man of Benjamin out of the army, and came to Shiloh the same day with his clothes rent, and with earth upon his head.
 13त्‍यो आइपुग्‍दा एली बाटोको छेउमा आफ्‍नो आसनमा बसेर हेरिरहेका थिए, किनभने परमेश्‍वरका सन्‍दूकको कारण उनी साह्रै विचलित भएका थिए। समाचार लिएर त्‍यो मानिस सहरभित्र पस्‍यो, र जब त्‍यसले जे भएको थियो सबै भन्‍यो तब पूर्ण सहरले नै चीत्‍कार गरे।
And when he came, lo, Eli sat upon a seat by the wayside watching: for his heart trembled for the ark of God. And when the man came into the city, and told it, all the city cried out.
14जब एलीले त्‍यो सुने तब उनले भने, “यो केको हल्‍लाखल्‍ला हो?”
त्‍यो मानिस हतार-हतार एलीकहाँ गयो। 
And when Eli heard the noise of the crying, he said, What meaneth the noise of this tumult? And the man came in hastily, and told Eli.
15एली त्‍यस बेला अन्‍ठान्‍नब्‍बे वर्ष पुगेका थिए, र आँखा देख्‍दैनथे। 
Now Eli was ninety and eight years old; and his eyes were dim, that he could not see.
16तब त्‍यस मानिसले उनलाई भन्‍यो, “म लड़ाइँबाट भर्खरै आएको हुँ। आजै म रणभूमिबाट भागेर आएको छु।”
एलीले सोधे, “हे मेरो छोरो, के भयो?”
And the man said unto Eli, I am he that came out of the army, and I fled to day out of the army. And he said, What is there done, my son?
17त्‍यो समाचार ल्‍याउने मानिसले जवाफ दियो, “इस्राएलीहरू पलिश्‍तीहरूको सामुबाट भागे। सेनामा ठूलो विनाश भएको छ। तपाईंका दुवै छोरा, होप्‍नी र पीनहास मारिए, र परमेश्‍वरको सन्‍दूक पनि खोसियो।”
And the messenger answered and said, Israel is fled before the Philistines, and there hath been also a great slaughter among the people, and thy two sons also, Hophni and Phinehas, are dead, and the ark of God is taken.
18परमेश्‍वरका सन्‍दूकको विषयमा सुन्‍ने बित्तिकै ढोकाको छेउमा भएको आसनबाट एली पछिल्‍तिर लड़े, र उनको घाँटी भाँचिएर उनी मरे, किनभने उनी वृद्ध र ठूलो शरीर भएका मानिस थिए। उनी चालीस वर्षसम्‍म इस्राएलका अगुवा भएका थिए।
And it came to pass, when he made mention of the ark of God, that he fell from off the seat backward by the side of the gate, and his neck brake, and he died: for he was an old man, and heavy. And he had judged Israel forty years.
19उनकी बुहारी, पीनहासकी पत्‍नी गर्भवती थिई, र बालक जन्‍मने समय भइसकेको थियो। जब त्‍यसले परमेश्‍वरको सन्‍दूक कब्‍जा गरेर लगेको र आफ्‍ना ससुरा र पति मरेका थाहा पाई तब त्‍यति नै बेला थुचुक्‍क बसेर त्‍यसले बालक जन्‍माई। तर त्‍यसको प्रसववेदनाले गर्दा त्‍यो ग्रस्‍त भई। 
And his daughter in law, Phinehas' wife, was with child, near to be delivered: and when she heard the tidings that the ark of God was taken, and that her father in law and her husband were dead, she bowed herself and travailed; for her pains came upon her.
20जब त्‍यो मर्नै लागेकी थिई तब त्‍यसलाई स्‍याहार्ने स्‍त्रीहरूले भने, “हरेस नखाऊ, तिम्रो एक जना छोरो भयो।” तर तिनीहरूले भनेको कुराको त्‍यसले जवाफ दिइन, त्‍यसले ध्‍यानै दिइन।
And about the time of her death the women that stood by her said unto her, Fear not; for thou hast born a son. But she answered not, neither did she regard it.
21त्‍यसले यसो भनेर बालकको नाउँ ईकाबोद राखी, “इस्राएलबाट महिमा हरायो,” कारण परमेश्‍वरका करारको सन्‍दूक कब्‍जा गरिएको तथा त्‍यसका ससुरा र पतिको मृत्‍यु भएको थियो। 
And she named the child I-chabod, saying, The glory is departed from Israel: because the ark of God was taken, and because of her father in law and her husband.
22“इस्राएलबाट महिमा हरायो, किनभने परमेश्‍वरको सन्‍दूक खोसिएको छ,” त्‍यसले भनी।
And she said, The glory is departed from Israel: for the ark of God is taken.

....................................................................

 

 

1 SAMUEL  - 5:1-12

१ शमूएल 5

परमेश्‍वरको करारको सन्दूक पलिश्तीहरूका सहरहरूमा
1पलिश्‍तीहरूले परमेश्‍वरका करारको सन्‍दूक कब्‍जा गरेर लगेपछि उनीहरूले त्‍यो एबेन-एजेरबाट अश्‍दोदमा ल्‍याए। 2अनि उनीहरूले त्‍यो बोकेर दागोनको मन्‍दिरमा ल्‍याए, र दागोनकै छेउमा राखे। 3भोलिपल्‍ट जब अश्‍दोदका मानिसहरू उठे, उनीहरूले दागोनलाई परमप्रभुका सन्‍दूकको अगि घोप्‍टो परेर लड़िरहेको देखे। तब उनीहरूले दागोनलाई उठाएर त्‍यसकै स्‍थानमा राखिदिए। 4तर भोलिपल्‍ट बिहानै जब उनीहरू उठे, तब दागोनचाहिँ परमप्रभुका सन्‍दूकको अगि घोप्‍टो परेर लड़िरहेको देखे, अनि त्‍यसको टाउको र दुई हातचाहिँ छिन्‍नभिन्‍न भएर सँघारमा पड़िरहेका थिए। दागोनको शरीर मात्र त्‍यहाँ रहेको थियो। 5यसैकारण त्‍यस दिनदेखि यसो अश्‍दोदमा दागोनका पूजाहारीहरू र दागोनको मन्‍दिरमा पस्‍नेहरू सबै दागोनको सँघारमा खुट्टाले टेक्‍दैनन्‌।
6तब परमप्रभुका हातको प्रकोप अश्‍दोदका र त्‍यसको वरिपरि बस्‍ने मानिसहरूमाथि पर्‍यो। उहाँले उनीहरूलाई दिनसम्‍म दु:ख दिनुभयो, र गिर्खाको रूढ़ीले सताउनुभयो। अनि उनीहरूको इलाकामा हूलका हूल मूसाहरू निस्‍के। उनीहरूका सहरहरूभरि नै मृत्‍यु र विनाश छायो। 7जब अश्‍दोदका मानिसहरूले यो देखे उनीहरूले भने, “इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूकलाई यहाँ हामीसँग राख्‍नुहुँदैन, किनभने उहाँका हातको प्रकोप हामीमाथि र हाम्रो देवता दागोनमाथि परेको छ।” 8यसैले सन्‍दूकलाई के गर्नुपर्छ भनी सोध्‍नलाई उनीहरूले पलिश्‍तीहरूका सबै शासकहरूलाई बोलाए।
तिनीहरूले भने, “इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूक पारि गातमा पुर्‍याइओस्‌।”
9उनीहरूले त्‍यो त्‍यहाँ लगे। तर त्‍यो त्‍यहाँ पुगेपछि परमप्रभुको हात तिनीहरूका विरुद्धमा उठ्यो र त्‍यो सहर ठूलो त्रासले भरियो। त्‍यहाँका ठूला-साना सबैलाई उहाँले गिर्खाको रूढ़ीले सताउनुभयो। 10यसर्थ उनीहरूले परमेश्‍वरको सन्‍दूक एक्रोनमा पठाइदिए।
सन्‍दूक एक्रोनमा प्रवेश गर्दा एक्रोनवासीहरू यसो भनेर कराए, “उनीहरूले त हामीलाई र हाम्रा परिवारलाई मार्नका निम्‍ति इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूक हामीकहाँ ल्‍याएछन्‌।” 11यसैले उनीहरूले पलिश्‍तीहरूका सबै शासकहरूलाई भेला हुनलाई बोलाए, र तिनीहरूलाई भने, “इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूक फर्काइदिनुहोस्‌। त्‍यसलाई आफ्‍नै ठाउँमा पुर्‍याइदिनुहोस्, नत्रता त्‍यसले गर्दा हामी सबैको मृत्‍यु हुनेछ।” मृत्‍युको कारणले जम्‍मै सहरमा त्रास फैलिएको थियो, किनभने परमेश्‍वरका हातको प्रकोप त्‍यहाँ परेको थियो। 12जो मरेका थिएनन्, उनीहरूलाई गिर्खाको रूढ़ीले सतायो। त्‍यस सहरको विलाप स्‍वर्गसम्‍मै पुग्‍यो।

..............................................................................

1 And the Philistines took the ark of God, and brought it from Ebenezer unto Ashdod.
2 When the Philistines took the ark of God, they brought it into the house of Dagon, and set it by Dagon.
3 And when they of Ashdod arose early on the morrow, behold, Dagon was fallen upon his face to the earth before the ark of the LORD. And they took Dagon, and set him in his place again.
4 And when they arose early on the morrow morning, behold, Dagon was fallen upon his face to the ground before the ark of the LORD; and the head of Dagon and both the palms of his hands were cut off upon the threshold; only the stump of Dagon was left to him.
5 Therefore neither the priests of Dagon, nor any that come into Dagon's house, tread on the threshold of Dagon in Ashdod unto this day.
6 But the hand of the LORD was heavy upon them of Ashdod, and he destroyed them, and smote them with emerods, even Ashdod and the coasts thereof.
7 And when the men of Ashdod saw that it was so, they said, The ark of the God of Israel shall not abide with us: for his hand is sore upon us, and upon Dagon our god.
8 They sent therefore and gathered all the lords of the Philistines unto them, and said, What shall we do with the ark of the God of Israel? And they answered, Let the ark of the God of Israel be carried about unto Gath. And they carried the ark of the God of Israel about thither.
9 And it was so, that, after they had carried it about, the hand of the LORD was against the city with a very great destruction: and he smote the men of the city, both small and great, and they had emerods in their secret parts.
10 Therefore they sent the ark of God to Ekron. And it came to pass, as the ark of God came to Ekron, that the Ekronites cried out, saying, They have brought about the ark of the God of Israel to us, to slay us and our people.
11 So they sent and gathered together all the lords of the Philistines, and said, Send away the ark of the God of Israel, and let it go again to his own place, that it slay us not, and our people: for there was a deadly destruction throughout all the city; the hand of God was very heavy there.
12 And the men that died not were smitten with the emerods: and the cry of the city went up to heaven.

..................................................................................

१ शमूएल 5

परमेश्‍वरको करारको सन्दूक पलिश्तीहरूका सहरहरूमा
1पलिश्‍तीहरूले परमेश्‍वरका करारको सन्‍दूक कब्‍जा गरेर लगेपछि उनीहरूले त्‍यो एबेन-एजेरबाट अश्‍दोदमा ल्‍याए।
And the Philistines took the ark of God, and brought it from Eben-ezer unto Ashdod.
 2अनि उनीहरूले त्‍यो बोकेर दागोनको मन्‍दिरमा ल्‍याए, र दागोनकै छेउमा राखे। 
When the Philistines took the ark of God, they brought it into the house of Dagon, and set it by Dagon.
3भोलिपल्‍ट जब अश्‍दोदका मानिसहरू उठे, उनीहरूले दागोनलाई परमप्रभुका सन्‍दूकको अगि घोप्‍टो परेर लड़िरहेको देखे। तब उनीहरूले दागोनलाई उठाएर त्‍यसकै स्‍थानमा राखिदिए। 
And when they of Ashdod arose early on the morrow, behold, Dagon was fallen upon his face to the earth before the ark of the LORD. And they took Dagon, and set him in his place again.
4तर भोलिपल्‍ट बिहानै जब उनीहरू उठे, तब दागोनचाहिँ परमप्रभुका सन्‍दूकको अगि घोप्‍टो परेर लड़िरहेको देखे, अनि त्‍यसको टाउको र दुई हातचाहिँ छिन्‍नभिन्‍न भएर सँघारमा पड़िरहेका थिए। दागोनको शरीर मात्र त्‍यहाँ रहेको थियो।
And when they arose early on the morrow morning, behold, Dagon was fallen upon his face to the ground before the ark of the LORD; and the head of Dagon and both the palms of his hands were cut off upon the threshold; only the stump of Dagon was left to him.
 5यसैकारण त्‍यस दिनदेखि यसो अश्‍दोदमा दागोनका पूजाहारीहरू र दागोनको मन्‍दिरमा पस्‍नेहरू सबै दागोनको सँघारमा खुट्टाले टेक्‍दैनन्‌।
Therefore neither the priests of Dagon, nor any that come into Dagon's house, tread on the threshold of Dagon in Ashdod unto this day.
6तब परमप्रभुका हातको प्रकोप अश्‍दोदका र त्‍यसको वरिपरि बस्‍ने मानिसहरूमाथि पर्‍यो। उहाँले उनीहरूलाई दिनसम्‍म दु:ख दिनुभयो, र गिर्खाको रूढ़ीले सताउनुभयो। अनि उनीहरूको इलाकामा हूलका हूल मूसाहरू निस्‍के। उनीहरूका सहरहरूभरि नै मृत्‍यु र विनाश छायो। 
But the hand of the LORD was heavy upon them of Ashdod, and he destroyed them, and smote them with emerods, even Ashdod and the coasts thereof.
7जब अश्‍दोदका मानिसहरूले यो देखे उनीहरूले भने, “इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूकलाई यहाँ हामीसँग राख्‍नुहुँदैन, किनभने उहाँका हातको प्रकोप हामीमाथि र हाम्रो देवता दागोनमाथि परेको छ।”
And when the men of Ashdod saw that it was so, they said, The ark of the God of Israel shall not abide with us: for his hand is sore upon us, and upon Dagon our god.
 8यसैले सन्‍दूकलाई के गर्नुपर्छ भनी सोध्‍नलाई उनीहरूले पलिश्‍तीहरूका सबै शासकहरूलाई बोलाए।
तिनीहरूले भने, “इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूक पारि गातमा पुर्‍याइओस्‌।”
They sent therefore and gathered all the lords of the Philistines unto them, and said, What shall we do with the ark of the God of Israel? And they answered, Let the ark of the God of Israel be carried about unto Gath. And they carried the ark of the God of Israel about thither.
9उनीहरूले त्‍यो त्‍यहाँ लगे। तर त्‍यो त्‍यहाँ पुगेपछि परमप्रभुको हात तिनीहरूका विरुद्धमा उठ्यो र त्‍यो सहर ठूलो त्रासले भरियो। त्‍यहाँका ठूला-साना सबैलाई उहाँले गिर्खाको रूढ़ीले सताउनुभयो। 
And it was so, that, after they had carried it about, the hand of the LORD was against the city with a very great destruction: and he smote the men of the city, both small and great, and they had emerods in their secret parts.
10यसर्थ उनीहरूले परमेश्‍वरको सन्‍दूक एक्रोनमा पठाइदिए।
सन्‍दूक एक्रोनमा प्रवेश गर्दा एक्रोनवासीहरू यसो भनेर कराए, “उनीहरूले त हामीलाई र हाम्रा परिवारलाई मार्नका निम्‍ति इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूक हामीकहाँ ल्‍याएछन्‌।” 
Therefore they sent the ark of God to Ekron. And it came to pass, as the ark of God came to Ekron, that the Ekronites cried out, saying, They have brought about the ark of the God of Israel to us, to slay us and our people.
11यसैले उनीहरूले पलिश्‍तीहरूका सबै शासकहरूलाई भेला हुनलाई बोलाए, र तिनीहरूलाई भने, “इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूक फर्काइदिनुहोस्‌। त्‍यसलाई आफ्‍नै ठाउँमा पुर्‍याइदिनुहोस्, नत्रता त्‍यसले गर्दा हामी सबैको मृत्‍यु हुनेछ।” मृत्‍युको कारणले जम्‍मै सहरमा त्रास फैलिएको थियो, किनभने परमेश्‍वरका हातको प्रकोप त्‍यहाँ परेको थियो।
So they sent and gathered together all the lords of the Philistines, and said, Send away the ark of the God of Israel, and let it go again to his own place, that it slay us not, and our people: for there was a deadly destruction throughout all the city; the hand of God was very heavy there.
 12जो मरेका थिएनन्, उनीहरूलाई गिर्खाको रूढ़ीले सतायो। त्‍यस सहरको विलाप स्‍वर्गसम्‍मै पुग्‍यो।

And the men that died not were smitten with the emerods: and the cry of the city went up to heaven.

1 SAMUEL  - 6:1-21

१ शमूएल 6

पलिश्तीहरूले सन्दूक इस्राएललाई फर्काइदिएका
1जब परमेश्‍वरको सन्‍दूक उनीहरूका इलाकामा रहेको सात महिना भइसकेको थियो, 2पलिश्‍तीहरूले पूजाहारीहरू र ज्‍योतिषीहरूलाई बोलाएर तिनीहरूलाई सोधे, “परमप्रभुको सन्‍दूकलाई अब के गर्ने? त्‍यसको निज स्‍थानमा हामीले त्‍यो कसरी पठाउने? हामीलाई भन्‍नुहोस्‌।”
3तिनीहरूले जवाफ दिए, “यदि तपाईंले इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूक पठाउनुहुन्‍छ भने सौगातविना त्‍यो नपठाउनुहोस्‌। तर उहाँको निम्‍ति दोषबलि अवश्‍य पठाउनुहोस्‌। तब तपाईंहरू निको हुनुहुनेछ, र उहाँले आफ्‍नो हात तपाईंहरूबाट किन हटाउनुभएन जान्‍नुहुनेछ।”
4“उहाँलाई हामीले कस्‍तो दोषबलि पठाउने?” पलिश्‍तीहरूले सोधे।
तिनीहरूले यस्‍तो जवाफ दिए, “तपाईंहरू सबै र तपाईंहरूका शासकहरूलाई सताउने त्‍यही रूढ़ीको नमूनाका पाँच वटा सुनका गिर्खा र पाँच वटा सुनका मूसा पलिश्‍तीका शासकहरूको संख्‍याअनुसार पठाउनुहोस्‌। 5तपाईंहरूका गिर्खा र देशलाई विध्‍वंस गर्ने मूसाहरूका नमूना बनाउनुहोस्, र इस्राएलका परमेश्‍वरलाई महिमा दिनुहोस्‌। शायद उहाँले तपाईंहरू, तपाईंहरूका देवताहरू र तपाईंहरूको देशबाट आफ्‍नो हात हटाउनुहुनेछ। 6तपाईंहरू किन फारो र मिश्रीहरूजस्‍तै हठी हुने? उहाँले उनीहरूप्रति कठोर व्‍यवहार गर्नुभएपछि उनीहरूले इस्राएलीहरूलाई आफ्‍नो बाटो जान दिएका होइनन्‌?”
7“अब कहिल्‍यै नजोतिएको दुई वटा दुहुना गाई र एउटा नयाँ गाड़ा तयार गर्नुहोस्, र ती गाईहरूलाई त्‍यस गाड़ामा नारेर तिनीहरूका बाछालाई चाहिँ तिनीहरूबाट अलग गरेर गोठमा लैजानुहोस्‌। 8त्‍यसपछि परमप्रभुको सन्‍दूक लगेर त्‍यस गाड़ामा राख्‍नुहोस्, अनि त्‍यसकै छेउमा एउटा कन्‍तुरमा तपाईंहरूले उहाँलाई पठाउने सुनको दोषबलि हाल्‍नुहोस्, र त्‍यो गाड़ालाई आफ्‍नो बाटोमा जान दिनुहोस्‌। 9तर त्‍यसलाई हेरिरहनुहोस्‌। यदि त्‍यो गाड़ा बेथ-शेमेशतिर आफ्‍नै इलाकामा माथितिर लाग्‍यो भने, परमप्रभुले नै त्‍यो ठूलो हानि हामीमाथि गर्नुभएको रहेछ। होइन भने, उहाँको हातले हामीलाई छोएको रहेनछ, तर त्‍यो संयोगले भएको रहेछ भनी हामी जान्‍नेछौं।”
10ती मानिसहरूले त्‍यसै गरे। उनीहरूले दुई वटा गाई ल्‍याएर एउटा गाड़ामा नारे र तिनका बाछाहरूलाई चाहिँ गोठमा थुनिराखे। 11तब उनीहरूले कन्‍तुरमा भएका सुनका मूसा र गिर्खाका नमूनाहरूका साथमा परमप्रभुको सन्‍दूक गाड़ामा राखे। 12तब ती गाईहरू बाटोभरि कराउँदै सीधै बेथ-शेमेशको दिशातिर लागे। अनि पलिश्‍तीहरूका शासकहरूचाहिँ बेथ-शेमेशको इलाकासम्‍मै तिनीहरूका पछिपछि गए।
13अब बेथ-शेमेशका मानिसहरू बेँसीमा गहूँको फसल काटिरहेका थिए, अनि जब तिनीहरूले यसो माथि हेरेर सन्‍दूक देखे तब तिनीहरू रमाए। 14त्‍यो गाड़ा बेथ-शेमेशको यहोशूको खेतमा आएर अड़ियो। त्‍यहाँ नजिकै एउटा ठूलो ढुङ्गो थियो। तिनीहरूले गाड़ाका काठहरू काटेर ती गाईहरूलाई परमप्रभुको निम्‍ति होमबलि चढ़ाए। 15तब लेवीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक र सुनका भेटी भएको कन्‍तुर उठाएर त्‍यस ठूलो ढुङ्गामाथि राखे। त्‍यस दिन बेथ-शेमेशका मानिसहरूले परमप्रभुको निम्‍ति होमबलि र बलिदानहरू चढ़ाए। 16पलिश्‍तीहरूका ती पाँचै जना शासकहरूले यी सबै हेरिरहे, र त्‍यही दिन एक्रोनमा फर्के।
17ती सुनका गिर्खाहरू, जुनचाहिँ पलिश्‍तीहरूले दोषबलिको निम्‍ति पठाएका थिए, ती अश्‍दोद, गाजा, अश्‍कलोन, गात र एक्रोन हरेकको निम्‍ति एउटा-एउटा थियो। 18सुनका मूसाहरूचाहिँ पर्खाल भएका सहर र तिनका बस्‍तीहरू, जहाँ ती पाँच शासकहरूले शासन गर्थे, ती सबै सहरहरूको संख्‍याअनुसार थिए। त्‍यो ठूलो ढुङ्गा, जसमा तिनीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक राखे, त्‍यो बेथ-शेमेशका यहोशूको खेतमा आजको दिनसम्‍मै साक्षीको रूपमा छ।
19तर परमप्रभुले बेथ-शेमेशका केही मानिसहरूमध्‍ये सत्तरी जनालाई मार्नुभयो, किनभने तिनीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूकभित्र हेरेका थिए। परमप्रभुले यस्‍तो ठूलो विनाश ल्‍याउनुभएकोले मानिसहरूले विलाप गरे, 20र बेथ-शेमेशका मानिसहरूले सोधे, “परमप्रभु, यी पवित्र परमेश्‍वरको उपस्‍थितिमा को उभिन सक्‍छ? यहाँबाट यो सन्‍दूक कसकहाँ जानेछ?”
21तब तिनीहरूले किर्यत-यारीम बासिन्‍दाहरूलाई यो समाचार पठाए, “पलिश्‍तीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक फर्काइदिएका छन्‌। तल आएर त्‍यो तपाईंहरूको ठाउँमा लानुहोस्‌।”

...............................................................................

1 And the ark of the LORD was in the country of the Philistines seven months.
2 And the Philistines called for the priests and the diviners, saying, What shall we do to the ark of the LORD? tell us wherewith we shall send it to his place.
3 And they said, If ye send away the ark of the God of Israel, send it not empty; but in any wise return him a trespass offering: then ye shall be healed, and it shall be known to you why his hand is not removed from you.
4 Then said they, What shall be the trespass offering which we shall return to him? They answered, Five golden emerods, and five golden mice, according to the number of the lords of the Philistines: for one plague was on you all, and on your lords.
5 Wherefore ye shall make images of your emerods, and images of your mice that mar the land; and ye shall give glory unto the God of Israel: peradventure he will lighten his hand from off you, and from off your gods, and from off your land.
6 Wherefore then do ye harden your hearts, as the Egyptians and Pharaoh hardened their hearts? when he had wrought wonderfully among them, did they not let the people go, and they departed?
7 Now therefore make a new cart, and take two milch kine, on which there hath come no yoke, and tie the kine to the cart, and bring their calves home from them:
8 And take the ark of the LORD, and lay it upon the cart; and put the jewels of gold, which ye return him for a trespass offering, in a coffer by the side thereof; and send it away, that it may go.
9 And see, if it goeth up by the way of his own coast to Bethshemesh, then he hath done us this great evil: but if not, then we shall know that it is not his hand that smote us: it was a chance that happened to us.
10 And the men did so; and took two milch kine, and tied them to the cart, and shut up their calves at home:
11 And they laid the ark of the LORD upon the cart, and the coffer with the mice of gold and the images of their emerods.
12 And the kine took the straight way to the way of Bethshemesh, and went along the highway, lowing as they went, and turned not aside to the right hand or to the left; and the lords of the Philistines went after them unto the border of Bethshemesh.
13 And they of Bethshemesh were reaping their wheat harvest in the valley: and they lifted up their eyes, and saw the ark, and rejoiced to see it.
14 And the cart came into the field of Joshua, a Bethshemite, and stood there, where there was a great stone: and they clave the wood of the cart, and offered the kine a burnt offering unto the LORD.
15 And the Levites took down the ark of the LORD, and the coffer that was with it, wherein the jewels of gold were, and put them on the great stone: and the men of Bethshemesh offered burnt offerings and sacrificed sacrifices the same day unto the LORD.
16 And when the five lords of the Philistines had seen it, they returned to Ekron the same day.
17 And these are the golden emerods which the Philistines returned for a trespass offering unto the LORD; for Ashdod one, for Gaza one, for Askelon one, for Gath one, for Ekron one;
18 And the golden mice, according to the number of all the cities of the Philistines belonging to the five lords, both of fenced cities, and of country villages, even unto the great stone of Abel, whereon they set down the ark of the LORD: which stone remaineth unto this day in the field of Joshua, the Bethshemite.
19 And he smote the men of Bethshemesh, because they had looked into the ark of the LORD, even he smote of the people fifty thousand and threescore and ten men: and the people lamented, because the LORD had smitten many of the people with a great slaughter.
20 And the men of Bethshemesh said, Who is able to stand before this holy LORD God? and to whom shall he go up from us?
21 And they sent messengers to the inhabitants of Kirjathjearim, saying, The Philistines have brought again the ark of the LORD; come ye down, and fetch it up to you.

...............................................................................

१ शमूएल 6

पलिश्तीहरूले सन्दूक इस्राएललाई फर्काइदिएका
1जब परमेश्‍वरको सन्‍दूक उनीहरूका इलाकामा रहेको सात महिना भइसकेको थियो,
And the ark of the LORD was in the country of the Philistines seven months.
 2पलिश्‍तीहरूले पूजाहारीहरू र ज्‍योतिषीहरूलाई बोलाएर तिनीहरूलाई सोधे, “परमप्रभुको सन्‍दूकलाई अब के गर्ने? त्‍यसको निज स्‍थानमा हामीले त्‍यो कसरी पठाउने? हामीलाई भन्‍नुहोस्‌।”
And the Philistines called for the priests and the diviners, saying, What shall we do to the ark of the LORD? tell us wherewith we shall send it to his place.
3तिनीहरूले जवाफ दिए, “यदि तपाईंले इस्राएलका परमेश्‍वरको सन्‍दूक पठाउनुहुन्‍छ भने सौगातविना त्‍यो नपठाउनुहोस्‌। तर उहाँको निम्‍ति दोषबलि अवश्‍य पठाउनुहोस्‌। तब तपाईंहरू निको हुनुहुनेछ, र उहाँले आफ्‍नो हात तपाईंहरूबाट किन हटाउनुभएन जान्‍नुहुनेछ।”
And they said, If ye send away the ark of the God of Israel, send it not empty; but in any wise return him a trespass offering: then ye shall be healed, and it shall be known to you why his hand is not removed from you.
4“उहाँलाई हामीले कस्‍तो दोषबलि पठाउने?” पलिश्‍तीहरूले सोधे।
तिनीहरूले यस्‍तो जवाफ दिए, “तपाईंहरू सबै र तपाईंहरूका शासकहरूलाई सताउने त्‍यही रूढ़ीको नमूनाका पाँच वटा सुनका गिर्खा र पाँच वटा सुनका मूसा पलिश्‍तीका शासकहरूको संख्‍याअनुसार पठाउनुहोस्‌। Then said they, What shall be the trespass offering which we shall return to him? They answered, Five golden emerods, and five golden mice, according to the number of the lords of the Philistines: for one plague was on you all, and on your lords.
5तपाईंहरूका गिर्खा र देशलाई विध्‍वंस गर्ने मूसाहरूका नमूना बनाउनुहोस्, र इस्राएलका परमेश्‍वरलाई महिमा दिनुहोस्‌। शायद उहाँले तपाईंहरू, तपाईंहरूका देवताहरू र तपाईंहरूको देशबाट आफ्‍नो हात हटाउनुहुनेछ। 
Wherefore ye shall make images of your emerods, and images of your mice that mar the land; and ye shall give glory unto the God of Israel: peradventure he will lighten his hand from off you, and from off your gods, and from off your land.
6तपाईंहरू किन फारो र मिश्रीहरूजस्‍तै हठी हुने? उहाँले उनीहरूप्रति कठोर व्‍यवहार गर्नुभएपछि उनीहरूले इस्राएलीहरूलाई आफ्‍नो बाटो जान दिएका होइनन्‌?”
Wherefore then do ye harden your hearts, as the Egyptians and Pharaoh hardened their hearts? when he had wrought wonderfully among them, did they not let the people go, and they departed?
7“अब कहिल्‍यै नजोतिएको दुई वटा दुहुना गाई र एउटा नयाँ गाड़ा तयार गर्नुहोस्, र ती गाईहरूलाई त्‍यस गाड़ामा नारेर तिनीहरूका बाछालाई चाहिँ तिनीहरूबाट अलग गरेर गोठमा लैजानुहोस्‌।
Now therefore make a new cart, and take two milch kine, on which there hath come no yoke, and tie the kine to the cart, and bring their calves home from them:
 8त्‍यसपछि परमप्रभुको सन्‍दूक लगेर त्‍यस गाड़ामा राख्‍नुहोस्, अनि त्‍यसकै छेउमा एउटा कन्‍तुरमा तपाईंहरूले उहाँलाई पठाउने सुनको दोषबलि हाल्‍नुहोस्, र त्‍यो गाड़ालाई आफ्‍नो बाटोमा जान दिनुहोस्‌। 
And take the ark of the LORD, and lay it upon the cart; and put the jewels of gold, which ye return him for a trespass offering, in a coffer by the side thereof; and send it away, that it may go.
9तर त्‍यसलाई हेरिरहनुहोस्‌। यदि त्‍यो गाड़ा बेथ-शेमेशतिर आफ्‍नै इलाकामा माथितिर लाग्‍यो भने, परमप्रभुले नै त्‍यो ठूलो हानि हामीमाथि गर्नुभएको रहेछ। होइन भने, उहाँको हातले हामीलाई छोएको रहेनछ, तर त्‍यो संयोगले भएको रहेछ भनी हामी जान्‍नेछौं।”
And see, if it goeth up by the way of his own coast to Beth-shemesh, then he hath done us this great evil: but if not, then we shall know that it is not his hand that smote us: it was a chance that happened to us.
10ती मानिसहरूले त्‍यसै गरे। उनीहरूले दुई वटा गाई ल्‍याएर एउटा गाड़ामा नारे र तिनका बाछाहरूलाई चाहिँ गोठमा थुनिराखे।
And the men did so; and took two milch kine, and tied them to the cart, and shut up their calves at home:
 11तब उनीहरूले कन्‍तुरमा भएका सुनका मूसा र गिर्खाका नमूनाहरूका साथमा परमप्रभुको सन्‍दूक गाड़ामा राखे।
And they laid the ark of the LORD upon the cart, and the coffer with the mice of gold and the images of their emerods.
 12तब ती गाईहरू बाटोभरि कराउँदै सीधै बेथ-शेमेशको दिशातिर लागे। अनि पलिश्‍तीहरूका शासकहरूचाहिँ बेथ-शेमेशको इलाकासम्‍मै तिनीहरूका पछिपछि गए।
And the kine took the straight way to the way of Beth-shemesh, and went along the highway, lowing as they went, and turned not aside to the right hand or to the left; and the lords of the Philistines went after them unto the border of Beth-shemesh.
13अब बेथ-शेमेशका मानिसहरू बेँसीमा गहूँको फसल काटिरहेका थिए, अनि जब तिनीहरूले यसो माथि हेरेर सन्‍दूक देखे तब तिनीहरू रमाए।
And they of Beth-shemesh were reaping their wheat harvest in the valley: and they lifted up their eyes, and saw the ark, and rejoiced to see it.
 14त्‍यो गाड़ा बेथ-शेमेशको यहोशूको खेतमा आएर अड़ियो। त्‍यहाँ नजिकै एउटा ठूलो ढुङ्गो थियो। तिनीहरूले गाड़ाका काठहरू काटेर ती गाईहरूलाई परमप्रभुको निम्‍ति होमबलि चढ़ाए।
And the cart came into the field of Joshua, a Beth-shemite, and stood there, where there was a great stone: and they clave the wood of the cart, and offered the kine a burnt offering unto the LORD.
 15तब लेवीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक र सुनका भेटी भएको कन्‍तुर उठाएर त्‍यस ठूलो ढुङ्गामाथि राखे। त्‍यस दिन बेथ-शेमेशका मानिसहरूले परमप्रभुको निम्‍ति होमबलि र बलिदानहरू चढ़ाए।
And the Levites took down the ark of the LORD, and the coffer that was with it, wherein the jewels of gold were, and put them on the great stone: and the men of Beth-shemesh offered burnt offerings and sacrificed sacrifices the same day unto the LORD.
 16पलिश्‍तीहरूका ती पाँचै जना शासकहरूले यी सबै हेरिरहे, र त्‍यही दिन एक्रोनमा फर्के।
And when the five lords of the Philistines had seen it, they returned to Ekron the same day.
17ती सुनका गिर्खाहरू, जुनचाहिँ पलिश्‍तीहरूले दोषबलिको निम्‍ति पठाएका थिए, ती अश्‍दोद, गाजा, अश्‍कलोन, गात र एक्रोन हरेकको निम्‍ति एउटा-एउटा थियो। 
And these are the golden emerods which the Philistines returned for a trespass offering unto the LORD; for Ashdod one, for Gaza one, for Askelon one, for Gath one, for Ekron one;
18सुनका मूसाहरूचाहिँ पर्खाल भएका सहर र तिनका बस्‍तीहरू, जहाँ ती पाँच शासकहरूले शासन गर्थे, ती सबै सहरहरूको संख्‍याअनुसार थिए। त्‍यो ठूलो ढुङ्गा, जसमा तिनीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक राखे, त्‍यो बेथ-शेमेशका यहोशूको खेतमा आजको दिनसम्‍मै साक्षीको रूपमा छ।
And the golden mice, according to the number of all the cities of the Philistines belonging to the five lords, both of fenced cities, and of country villages, even unto the great stone of Abel, whereon they set down the ark of the LORD: which stone remaineth unto this day in the field of Joshua, the Beth-shemite.
19तर परमप्रभुले बेथ-शेमेशका केही मानिसहरूमध्‍ये सत्तरी जनालाई मार्नुभयो, किनभने तिनीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूकभित्र हेरेका थिए। परमप्रभुले यस्‍तो ठूलो विनाश ल्‍याउनुभएकोले मानिसहरूले विलाप गरे, 
And he smote the men of Beth-shemesh, because they had looked into the ark of the LORD, even he smote of the people fifty thousand and threescore and ten men: and the people lamented, because the LORD had smitten many of the people with a great slaughter.
20र बेथ-शेमेशका मानिसहरूले सोधे, “परमप्रभु, यी पवित्र परमेश्‍वरको उपस्‍थितिमा को उभिन सक्‍छ? यहाँबाट यो सन्‍दूक कसकहाँ जानेछ?”
And the men of Beth-shemesh said, Who is able to stand before this holy LORD God? and to whom shall he go up from us?
21तब तिनीहरूले किर्यत-यारीम बासिन्‍दाहरूलाई यो समाचार पठाए, “पलिश्‍तीहरूले परमप्रभुको सन्‍दूक फर्काइदिएका छन्‌। तल आएर त्‍यो तपाईंहरूको ठाउँमा लानुहोस्‌।”
And they sent messengers to the inhabitants of Kirjath-jearim, saying, The Philistines have brought again the ark of the LORD; come ye down, and fetch it up to you.

 

1 SAMUEL  - 7:1-17

१ शमूएल 7

1तब किर्यत-यारीमका मानिसहरू आएर परमप्रभुको सन्‍दूक लगे। तिनीहरूले डाँड़ामा भएको अबीनादाबको घरमा त्‍यो ल्‍याए, र तिनका छोरा एलाजारलाई त्‍यसको हेरचाह गर्ने काममा अर्पण गरे 
शमूएलद्वारा पलिश्‍तीहरू परास्‍त
2यसरी धेरै समयसम्‍म, अर्थात्‌ कुल बीस वर्षसम्‍म सन्‍दूक किर्यत-यारीममा रह्यो, र इस्राएलका सबै मानिसहरूले शोक मनाए र परमप्रभुको बाटो खोजे। 3अनि शमूएलले समस्‍त इस्राएल जातिलाई यसो भने, “यदि तिमीहरू आफ्‍ना पूरा मनले परमप्रभुतिर फर्कंदछौ भने तिमीहरूका माझबाट पराई देवताहरू र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई निकालिदेओ, आफ्‍ना पूरा मन र हृदयले परमप्रभुतिर फर्क, र उहाँको मात्र सेवा गर, अनि उहाँले तिमीहरूलाई पलिश्‍तीहरूका हातबाट मुक्त गर्नुहुनेछ।” 4यसरी इस्राएलीहरूले बाल देवताहरू र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई निकालिदिए, र परमप्रभुको मात्र सेवा गर्न लागे।
5तब शमूएलले भने, “सबै इस्राएलीहरूलाई मिस्‍पामा भेला गराओ र म तिमीहरूका लागि परमप्रभुसित प्रार्थना गर्नेछु।” 6जब तिनीहरू त्‍यहाँ भेला भए, तिनीहरूले पानी भरेर परमप्रभुको सामुन्‍ने खन्‍याए। त्‍यस दिन “हामीले परमप्रभुको विरुद्धमा पाप गर्‍यौं” भनी स्‍वीकार गरी दिनभरि नै तिनीहरू उपवास बसे। अनि शमूएल मिस्‍पामा इस्राएलका अगुवा भए।
7इस्राएलीहरू मिस्‍पामा भेला भएका छन्‌ भनी जब पलिश्‍तीहरूले सुने, तब उनीहरूका शासकहरू इस्राएलीहरूका विरुद्धमा लड़ाइँ गर्नलाई निस्‍के। पलिश्‍तीहरू अगि बढ्‌दैआएको कुरा सुनेर इस्राएलीहरू डराए। 8तिनीहरूले शमूएललाई भने, “पलिश्‍तीहरूका हातबाट हामीलाई बचाउनलाई परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरसित प्रार्थना गर्न नछोड्‌नुहोस्‌।” 9तब शमूएलले भेड़ाका एउटा दूधे बच्‍चा लिएर होमबलि चढ़ाए, र इस्राएलको निम्‍ति परमप्रभुसँग कराएर प्रार्थना गरे। अनि परमप्रभुले तिनका प्रार्थनाको उत्तर दिनुभयो।
10तब शमूएलले होमबलि चढ़ाइरहँदा, पलिश्‍तीहरू इस्राएलीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई अगि बढ़े। तर त्‍यस दिन परमप्रभु पलिश्‍तीहरूका विरुद्धमा ठूलो सोरले गर्जनुभयो र पलिश्‍तीहरूका बीचमा खलबली पार्नुभयो। आतङ्कले भरिएर उनीहरू इस्राएलको सामुबाट भागे। 11इस्राएलीहरू मिस्‍पाबाट पलिश्‍तीहरूलाई खेद्‌दै निस्‍के, र बेथ-करको मुन्‍तिरसम्‍म उनीहरूलाई मार्दैरहे।
12त्‍यही नै मिस्‍पा र शेनको बीचमा शमूएलले स्‍मारकको रूपमा एउटा ढुङ्गा खड़ा गरे। त्‍यसलाई एबेन-एजेर भन्‍ने नाउँ राखे। तिनले भने, “परमप्रभुले यहाँसम्‍म हामीलाई सहायता गर्नुभएको हो।” 13यसरी पलिश्‍तीहरू वशमा पारिए, र इस्राएलको इलाकाभित्र फेरि पसेनन्‌।
शमूएलको जीवनभरि नै परमप्रभुको हात पलिश्‍तीहरूका विरुद्धमा रह्यो। 14उनीहरूले लिएका एक्रोनदेखि गातसम्‍मका सहरहरू फेरि इस्राएललाई फर्काइदिए, र इस्राएलीहरूले छिमेकका इलाकाहरूलाई पलिश्‍तीहरूको शक्तिदेखि छुटाए। अनि इस्राएल र एमोरीहरूका बीचमा मिलाप भयो।
15आफ्‍नो जीवनभरि नै शमूएल इस्राएलका न्‍यायकर्ता रहे। 16तिनले प्रतिवर्ष बेथेल, गिलगाल र मिस्‍पाको फेरो मारेर ती सबै ठाउँहरूमा न्‍याय गर्थे, 17तर सधैँ रामामा नै फर्कन्‍थे। तिनको घर त्‍यहीँ नै थियो, र त्‍यहीँ पनि तिनले इस्राएलको न्‍याय गर्थे। तिनले त्‍यहाँ परमप्रभुको निम्‍ति एउटा वेदी बनाए।

.........................................................................

1 And the men of Kirjathjearim came, and fetched up the ark of the LORD, and brought it into the house of Abinadab in the hill, and sanctified Eleazar his son to keep the ark of the LORD.
2 And it came to pass, while the ark abode in Kirjathjearim, that the time was long; for it was twenty years: and all the house of Israel lamented after the LORD.
3 And Samuel spake unto all the house of Israel, saying, If ye do return unto the LORD with all your hearts, then put away the strange gods and Ashtaroth from among you, and prepare your hearts unto the LORD, and serve him only: and he will deliver you out of the hand of the Philistines.
4 Then the children of Israel did put away Baalim and Ashtaroth, and served the LORD only.
5 And Samuel said, Gather all Israel to Mizpeh, and I will pray for you unto the LORD.
6 And they gathered together to Mizpeh, and drew water, and poured it out before the LORD, and fasted on that day, and said there, We have sinned against the LORD. And Samuel judged the children of Israel in Mizpeh.
7 And when the Philistines heard that the children of Israel were gathered together to Mizpeh, the lords of the Philistines went up against Israel. And when the children of Israel heard it, they were afraid of the Philistines.
8 And the children of Israel said to Samuel, Cease not to cry unto the LORD our God for us, that he will save us out of the hand of the Philistines.
9 And Samuel took a sucking lamb, and offered it for a burnt offering wholly unto the LORD: and Samuel cried unto the LORD for Israel; and the LORD heard him.
10 And as Samuel was offering up the burnt offering, the Philistines drew near to battle against Israel: but the LORD thundered with a great thunder on that day upon the Philistines, and discomfited them; and they were smitten before Israel.
11 And the men of Israel went out of Mizpeh, and pursued the Philistines, and smote them, until they came under Bethcar.
12 Then Samuel took a stone, and set it between Mizpeh and Shen, and called the name of it Ebenezer, saying, Hitherto hath the LORD helped us.
13 So the Philistines were subdued, and they came no more into the coast of Israel: and the hand of the LORD was against the Philistines all the days of Samuel.
14 And the cities which the Philistines had taken from Israel were restored to Israel, from Ekron even unto Gath; and the coasts thereof did Israel deliver out of the hands of the Philistines. And there was peace between Israel and the Amorites.
15 And Samuel judged Israel all the days of his life.
16 And he went from year to year in circuit to Bethel, and Gilgal, and Mizpeh, and judged Israel in all those places.
17 And his return was to Ramah; for there was his house; and there he judged Israel; and there he built an altar unto the LORD.

........................................................................

१ शमूएल 7

1तब किर्यत-यारीमका मानिसहरू आएर परमप्रभुको सन्‍दूक लगे। तिनीहरूले डाँड़ामा भएको अबीनादाबको घरमा त्‍यो ल्‍याए, र तिनका छोरा एलाजारलाई त्‍यसको हेरचाह गर्ने काममा अर्पण गरे 
शमूएलद्वारा पलिश्‍तीहरू परास्‍त
And the men of Kirjath-jearim came, and fetched up the ark of the LORD, and brought it into the house of Abinadab in the hill, and sanctified Eleazar his son to keep the ark of the LORD.
2यसरी धेरै समयसम्‍म, अर्थात्‌ कुल बीस वर्षसम्‍म सन्‍दूक किर्यत-यारीममा रह्यो, र इस्राएलका सबै मानिसहरूले शोक मनाए र परमप्रभुको बाटो खोजे। 
And it came to pass, while the ark abode in Kirjath-jearim, that the time was long; for it was twenty years: and all the house of Israel lamented after the LORD.
3अनि शमूएलले समस्‍त इस्राएल जातिलाई यसो भने, “यदि तिमीहरू आफ्‍ना पूरा मनले परमप्रभुतिर फर्कंदछौ भने तिमीहरूका माझबाट पराई देवताहरू र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई निकालिदेओ, आफ्‍ना पूरा मन र हृदयले परमप्रभुतिर फर्क, र उहाँको मात्र सेवा गर, अनि उहाँले तिमीहरूलाई पलिश्‍तीहरूका हातबाट मुक्त गर्नुहुनेछ।” 
And Samuel spake unto all the house of Israel, saying, If ye do return unto the LORD with all your hearts, then put away the strange gods and Ashtaroth from among you, and prepare your hearts unto the LORD, and serve him only: and he will deliver you out of the hand of the Philistines.
4यसरी इस्राएलीहरूले बाल देवताहरू र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई निकालिदिए, र परमप्रभुको मात्र सेवा गर्न लागे।
Then the children of Israel did put away Baalim and Ashtaroth, and served the LORD only.
5तब शमूएलले भने, “सबै इस्राएलीहरूलाई मिस्‍पामा भेला गराओ र म तिमीहरूका लागि परमप्रभुसित प्रार्थना गर्नेछु।”
And Samuel said, Gather all Israel to Mizpeh, and I will pray for you unto the LORD.
 6जब तिनीहरू त्‍यहाँ भेला भए, तिनीहरूले पानी भरेर परमप्रभुको सामुन्‍ने खन्‍याए। त्‍यस दिन “हामीले परमप्रभुको विरुद्धमा पाप गर्‍यौं” भनी स्‍वीकार गरी दिनभरि नै तिनीहरू उपवास बसे। अनि शमूएल मिस्‍पामा इस्राएलका अगुवा भए।
And they gathered together to Mizpeh, and drew water, and poured it out before the LORD, and fasted on that day, and said there, We have sinned against the LORD. And Samuel judged the children of Israel in Mizpeh.
7इस्राएलीहरू मिस्‍पामा भेला भएका छन्‌ भनी जब पलिश्‍तीहरूले सुने, तब उनीहरूका शासकहरू इस्राएलीहरूका विरुद्धमा लड़ाइँ गर्नलाई निस्‍के। पलिश्‍तीहरू अगि बढ्‌दैआएको कुरा सुनेर इस्राएलीहरू डराए। 
And when the Philistines heard that the children of Israel were gathered together to Mizpeh, the lords of the Philistines went up against Israel. And when the children of Israel heard it, they were afraid of the Philistines.
8तिनीहरूले शमूएललाई भने, “पलिश्‍तीहरूका हातबाट हामीलाई बचाउनलाई परमप्रभु हाम्रा परमेश्‍वरसित प्रार्थना गर्न नछोड्‌नुहोस्‌।” 
And the children of Israel said to Samuel, Cease not to cry unto the LORD our God for us, that he will save us out of the hand of the Philistines.
9तब शमूएलले भेड़ाका एउटा दूधे बच्‍चा लिएर होमबलि चढ़ाए, र इस्राएलको निम्‍ति परमप्रभुसँग कराएर प्रार्थना गरे। अनि परमप्रभुले तिनका प्रार्थनाको उत्तर दिनुभयो।
And Samuel took a sucking lamb, and offered it for a burnt offering wholly unto the LORD: and Samuel cried unto the LORD for Israel; and the LORD heard him.
10तब शमूएलले होमबलि चढ़ाइरहँदा, पलिश्‍तीहरू इस्राएलीहरूसँग लड़ाइँ गर्नलाई अगि बढ़े। तर त्‍यस दिन परमप्रभु पलिश्‍तीहरूका विरुद्धमा ठूलो सोरले गर्जनुभयो र पलिश्‍तीहरूका बीचमा खलबली पार्नुभयो। आतङ्कले भरिएर उनीहरू इस्राएलको सामुबाट भागे।
And as Samuel was offering up the burnt offering, the Philistines drew near to battle against Israel: but the LORD thundered with a great thunder on that day upon the Philistines, and discomfited them; and they were smitten before Israel.
 11इस्राएलीहरू मिस्‍पाबाट पलिश्‍तीहरूलाई खेद्‌दै निस्‍के, र बेथ-करको मुन्‍तिरसम्‍म उनीहरूलाई मार्दैरहे।
And the men of Israel went out of Mizpeh, and pursued the Philistines, and smote them, until they came under Beth-car.
12त्‍यही नै मिस्‍पा र शेनको बीचमा शमूएलले स्‍मारकको रूपमा एउटा ढुङ्गा खड़ा गरे। त्‍यसलाई एबेन-एजेर भन्‍ने नाउँ राखे। तिनले भने, “परमप्रभुले यहाँसम्‍म हामीलाई सहायता गर्नुभएको हो।” 
Then Samuel took a stone, and set it between Mizpeh and Shen, and called the name of it Eben-ezer, saying, Hitherto hath the LORD helped us.
13यसरी पलिश्‍तीहरू वशमा पारिए, र इस्राएलको इलाकाभित्र फेरि पसेनन्‌।
शमूएलको जीवनभरि नै परमप्रभुको हात पलिश्‍तीहरूका विरुद्धमा रह्यो। 
So the Philistines were subdued, and they came no more into the coast of Israel: and the hand of the LORD was against the Philistines all the days of Samuel.
14उनीहरूले लिएका एक्रोनदेखि गातसम्‍मका सहरहरू फेरि इस्राएललाई फर्काइदिए, र इस्राएलीहरूले छिमेकका इलाकाहरूलाई पलिश्‍तीहरूको शक्तिदेखि छुटाए। अनि इस्राएल र एमोरीहरूका बीचमा मिलाप भयो।
And the cities which the Philistines had taken from Israel were restored to Israel, from Ekron even unto Gath; and the coasts thereof did Israel deliver out of the hands of the Philistines. And there was peace between Israel and the Amorites.
15आफ्‍नो जीवनभरि नै शमूएल इस्राएलका न्‍यायकर्ता रहे। 
And Samuel judged Israel all the days of his life.
16तिनले प्रतिवर्ष बेथेल, गिलगाल र मिस्‍पाको फेरो मारेर ती सबै ठाउँहरूमा न्‍याय गर्थे, 
And he went from year to year in circuit to Beth-el, and Gilgal, and Mizpeh, and judged Israel in all those places.
17तर सधैँ रामामा नै फर्कन्‍थे। तिनको घर त्‍यहीँ नै थियो, र त्‍यहीँ पनि तिनले इस्राएलको न्‍याय गर्थे। तिनले त्‍यहाँ परमप्रभुको निम्‍ति एउटा वेदी बनाए।
And his return was to Ramah; for there was his house; and there he judged Israel; and there he built an altar unto the LORD.

 

1 SAMUEL  - 8:1-22

१ शमूएल 8

इस्राएलीहरूले राजाको माग गरेका र शाऊल राजा चुनिएका
1जब शमूएल वृद्ध भए तब तिनले आफ्‍ना छोराहरूलाई इस्राएलका न्‍यायकर्ता नियुक्त गरे। 2तिनको जेठा छोराको नाउँ योएल र माहिलाको नाउँ अबिया थियो। तिनीहरूले बेर्शेबामा सेवा गर्थे। 3तर तिनका छोराहरू आफ्‍ना पिताका चालमा हिँड़ेनन्, तर उनीहरू आफ्‍नै लाभको मात्र विचार गरी घूस लिएर न्‍याय भ्रष्‍ट गर्थे।
4यसकारण इस्राएलका सबै धर्म-गुरुहरू भेला भई रामामा शमूएलकहाँ आए। 5तिनीहरूले तिनलाई भने, “तपाईं अब वृद्ध हुनुभयो, अनि तपाईंका छोराहरू तपाईंका चालमा हिँड्‌दैनन्‌। यसकारण अरू जातिहरूजस्‍तै हामीमाथि शासन गर्नलाई एक जना राजा नियुक्त गरिदिनुहोस्‌।” 
6तर शासनको निम्‍ति राजाको माग सुनी शमूएल दु:खी भए, तिनले परमप्रभुसित प्रार्थना गरे। 7तब परमप्रभुले शमूएललाई यसो भन्‍नुभयो, “मानिसहरूले भनेका सबै कुरा सुन्‌। तिनीहरूले तँलाई इन्‍कार गरेका होइनन्‌। तिनीहरूले मलाई नै इन्‍कार गरेका हुन्, मलाई नै तिनीहरूले आफ्‍ना राजा बनाउन इन्‍कार गरेका हुन्‌। 8मिश्रदेशबाट तिनीहरूलाई ल्‍याएको दिनदेखि तिनीहरूले मलाई जे-जसो गरे अब तिनीहरूले तँलाई त्‍यसै गरिरहेका छन्‌। तिनीहरूले मलाई त्‍यागेर अरू देवताहरूको पूजा गरेका छन्‌। 9तिनीहरूले अब के भन्‍दैछन्‌ सो सुन्, तर तिनीहरूलाई गम्‍भीर चेताउनी दिएर बताइदे कि राजाले तिनीहरूमाथि कस्‍तो शासन गर्नेछन्‌।”
10राजाको माग राख्‍ने मानिसहरूलाई परमप्रभुले भन्‍नुभएका सबै कुरा शमूएलले बताइदिए। 11तिनले भने, “तिमीहरूमाथि शासन गर्ने राजा यस्‍ता किसिमका हुनेछन्‌: उनले तिमीहरूका छोराहरूलाई आफ्‍ना रथहरू र घोड़चढ़ीहरूसँग काम गर्न लाउनेछन्, र तिनीहरूलाई आफ्‍ना रथहरूका अगिअगि दौड़िन लाउनेछन्‌। 12कसै-कसैलाई उनले हजार-हजार र पचास-पचासका दलहरूमा अधिकारी नियुक्त गर्नेछन्‌। अरूहरूले चाहिँ उनका खेत खनजोत गर्नेछन्‌ र फसल काट्‌नेछन्‌। फेरि अरूहरूले चाहिँ उनका लड़ाइँका हतियारहरू र घोड़सवारहरूका अस्‍त्रशस्‍त्र बनाउनेछन्‌। 13उनले तिमीहरूका छोरीहरूलाई अत्तर बनाउने, खानेकुरा पकाउने र रोटी बनाउने कामको निम्‍ति लानेछन्‌। 14उनले तिमीहरूका सबैभन्‍दा असल खेतहरू, दाखबारी र भद्राक्षका बारीहरू लगेर आफ्‍ना नोकर-चाकरहरूलाई दिनेछन्‌। 15आफ्‍ना पदाधिकारी र नोकर-चाकरहरूलाई दिनका निम्‍ति उनले तिमीहरूका अन्‍नको र दाखको फसलको दशौँ अंश लानेछन्‌। 16उनले तिमीहरूका कमारा-कमारीहरू, र तिमीहरूका सबैभन्‍दा असल गाई-भैँसीहरू र गधाहरूलाई लगेर आफ्‍नै काममा चलाउनेछन्‌। 17उनले तिमीहरूका भेड़ाबाख्राहरूका बथानको दशौँ भाग लानेछन्, अनि तिमीहरू आफै पनि उनका कमारा हुनेछौ। 18त्‍यो समय आउँदा तिमीहरूले चुनेका राजाबाट छुटकाराको निम्‍ति तिमीहरू कराउनेछौ, तर त्‍यस दिन परमप्रभुले तिमीहरूलाई जवाफ दिनुहुनेछैन।”
19तर मानिसहरूले शमूएलको कुरा सुन्‍न इन्‍कार गरे। तिनीहरूले भने, “होइन, हामीमाथि राजा हुनैपर्छ। 20तब हामीलाई शासन गर्ने र लड़ाइँ गर्न लैजाने राजा पाउँदा हामी अरू जातिहरूजस्‍तै हुनेछौं।”
21मानिसहरूले भनेका कुरा सुनेपछि शमूएलले परमप्रभुको अगि दोहोर्‍याए। 22अनि उहाँले यस्‍तो जवाफ दिनुभयो, “तिनीहरूले भनेका कुराअनुसार गर्, र तिनीहरूका निम्‍ति एक जना राजा नियुक्त गर्‌।”
तब शमूएलले इस्राएलका सबै मानिसहरूलाई आ-आफ्‍नो घरमा पठाइदिए।

........................................................................

1 And it came to pass, when Samuel was old, that he made his sons judges over Israel.
2 Now the name of his firstborn was Joel; and the name of his second, Abiah: they were judges in Beersheba.
3 And his sons walked not in his ways, but turned aside after lucre, and took bribes, and perverted judgment.
4 Then all the elders of Israel gathered themselves together, and came to Samuel unto Ramah,
5 And said unto him, Behold, thou art old, and thy sons walk not in thy ways: now make us a king to judge us like all the nations.
6 But the thing displeased Samuel, when they said, Give us a king to judge us. And Samuel prayed unto the LORD.
7 And the LORD said unto Samuel, Hearken unto the voice of the people in all that they say unto thee: for they have not rejected thee, but they have rejected me, that I should not reign over them.
8 According to all the works which they have done since the day that I brought them up out of Egypt even unto this day, wherewith they have forsaken me, and served other gods, so do they also unto thee.
9 Now therefore hearken unto their voice: howbeit yet protest solemnly unto them, and shew them the manner of the king that shall reign over them.
10 And Samuel told all the words of the LORD unto the people that asked of him a king.
11 And he said, This will be the manner of the king that shall reign over you: He will take your sons, and appoint them for himself, for his chariots, and to be his horsemen; and some shall run before his chariots.
12 And he will appoint him captains over thousands, and captains over fifties; and will set them to ear his ground, and to reap his harvest, and to make his instruments of war, and instruments of his chariots.
13 And he will take your daughters to be confectionaries, and to be cooks, and to be bakers.
14 And he will take your fields, and your vineyards, and your oliveyards, even the best of them, and give them to his servants.
15 And he will take the tenth of your seed, and of your vineyards, and give to his officers, and to his servants.
16 And he will take your menservants, and your maidservants, and your goodliest young men, and your asses, and put them to his work.
17 He will take the tenth of your sheep: and ye shall be his servants.
18 And ye shall cry out in that day because of your king which ye shall have chosen you; and the LORD will not hear you in that day.
19 Nevertheless the people refused to obey the voice of Samuel; and they said, Nay; but we will have a king over us;
20 That we also may be like all the nations; and that our king may judge us, and go out before us, and fight our battles.
21 And Samuel heard all the words of the people, and he rehearsed them in the ears of the LORD.
22 And the LORD said to Samuel, Hearken unto their voice, and make them a king. And Samuel said unto the men of Israel, Go ye every man unto his city.

...........................................................................

१ शमूएल 8

इस्राएलीहरूले राजाको माग गरेका र शाऊल राजा चुनिएका
1जब शमूएल वृद्ध भए तब तिनले आफ्‍ना छोराहरूलाई इस्राएलका न्‍यायकर्ता नियुक्त गरे। 
And it came to pass, when Samuel was old, that he made his sons judges over Israel.
2तिनको जेठा छोराको नाउँ योएल र माहिलाको नाउँ अबिया थियो। तिनीहरूले बेर्शेबामा सेवा गर्थे। 
Now the name of his firstborn was Joel; and the name of his second, Abiah: they were judges in Beer-sheba.
3तर तिनका छोराहरू आफ्‍ना पिताका चालमा हिँड़ेनन्, तर उनीहरू आफ्‍नै लाभको मात्र विचार गरी घूस लिएर न्‍याय भ्रष्‍ट गर्थे।
And his sons walked not in his ways, but turned aside after lucre, and took bribes, and perverted judgment.
4यसकारण इस्राएलका सबै धर्म-गुरुहरू भेला भई रामामा शमूएलकहाँ आए।
Then all the elders of Israel gathered themselves together, and came to Samuel unto Ramah,
 5तिनीहरूले तिनलाई भने, “तपाईं अब वृद्ध हुनुभयो, अनि तपाईंका छोराहरू तपाईंका चालमा हिँड्‌दैनन्‌। यसकारण अरू जातिहरूजस्‍तै हामीमाथि शासन गर्नलाई एक जना राजा नियुक्त गरिदिनुहोस्‌।” 
And said unto him, Behold, thou art old, and thy sons walk not in thy ways: now make us a king to judge us like all the nations.
6तर शासनको निम्‍ति राजाको माग सुनी शमूएल दु:खी भए, तिनले परमप्रभुसित प्रार्थना गरे।
But the thing displeased Samuel, when they said, Give us a king to judge us. And Samuel prayed unto the LORD.
 7तब परमप्रभुले शमूएललाई यसो भन्‍नुभयो, “मानिसहरूले भनेका सबै कुरा सुन्‌। तिनीहरूले तँलाई इन्‍कार गरेका होइनन्‌। तिनीहरूले मलाई नै इन्‍कार गरेका हुन्, मलाई नै तिनीहरूले आफ्‍ना राजा बनाउन इन्‍कार गरेका हुन्‌।
And the LORD said unto Samuel, Hearken unto the voice of the people in all that they say unto thee: for they have not rejected thee, but they have rejected me, that I should not reign over them.
 8मिश्रदेशबाट तिनीहरूलाई ल्‍याएको दिनदेखि तिनीहरूले मलाई जे-जसो गरे अब तिनीहरूले तँलाई त्‍यसै गरिरहेका छन्‌। तिनीहरूले मलाई त्‍यागेर अरू देवताहरूको पूजा गरेका छन्‌।
According to all the works which they have done since the day that I brought them up out of Egypt even unto this day, wherewith they have forsaken me, and served other gods, so do they also unto thee.
 9तिनीहरूले अब के भन्‍दैछन्‌ सो सुन्, तर तिनीहरूलाई गम्‍भीर चेताउनी दिएर बताइदे कि राजाले तिनीहरूमाथि कस्‍तो शासन गर्नेछन्‌।”
Now therefore hearken unto their voice: howbeit yet protest solemnly unto them, and shew them the manner of the king that shall reign over them.
10राजाको माग राख्‍ने मानिसहरूलाई परमप्रभुले भन्‍नुभएका सबै कुरा शमूएलले बताइदिए। 
And Samuel told all the words of the LORD unto the people that asked of him a king.
11तिनले भने, “तिमीहरूमाथि शासन गर्ने राजा यस्‍ता किसिमका हुनेछन्‌: उनले तिमीहरूका छोराहरूलाई आफ्‍ना रथहरू र घोड़चढ़ीहरूसँग काम गर्न लाउनेछन्, र तिनीहरूलाई आफ्‍ना रथहरूका अगिअगि दौड़िन लाउनेछन्‌। 
And he said, This will be the manner of the king that shall reign over you: He will take your sons, and appoint them for himself, for his chariots, and to be his horsemen; and some shall run before his chariots.
12कसै-कसैलाई उनले हजार-हजार र पचास-पचासका दलहरूमा अधिकारी नियुक्त गर्नेछन्‌। अरूहरूले चाहिँ उनका खेत खनजोत गर्नेछन्‌ र फसल काट्‌नेछन्‌। फेरि अरूहरूले चाहिँ उनका लड़ाइँका हतियारहरू र घोड़सवारहरूका अस्‍त्रशस्‍त्र बनाउनेछन्‌।
And he will appoint him captains over thousands, and captains over fifties; and will set them to ear his ground, and to reap his harvest, and to make his instruments of war, and instruments of his chariots.
 13उनले तिमीहरूका छोरीहरूलाई अत्तर बनाउने, खानेकुरा पकाउने र रोटी बनाउने कामको निम्‍ति लानेछन्‌।
And he will take your daughters to be confectionaries, and to be cooks, and to be bakers.
 14उनले तिमीहरूका सबैभन्‍दा असल खेतहरू, दाखबारी र भद्राक्षका बारीहरू लगेर आफ्‍ना नोकर-चाकरहरूलाई दिनेछन्‌। 
And he will take your fields, and your vineyards, and your oliveyards, even the best of them, and give them to his servants.
15आफ्‍ना पदाधिकारी र नोकर-चाकरहरूलाई दिनका निम्‍ति उनले तिमीहरूका अन्‍नको र दाखको फसलको दशौँ अंश लानेछन्‌। 
And he will take the tenth of your seed, and of your vineyards, and give to his officers, and to his servants.
16उनले तिमीहरूका कमारा-कमारीहरू, र तिमीहरूका सबैभन्‍दा असल गाई-भैँसीहरू र गधाहरूलाई लगेर आफ्‍नै काममा चलाउनेछन्‌। 
And he will take your menservants, and your maidservants, and your goodliest young men, and your asses, and put them to his work.
17उनले तिमीहरूका भेड़ाबाख्राहरूका बथानको दशौँ भाग लानेछन्, अनि तिमीहरू आफै पनि उनका कमारा हुनेछौ।
He will take the tenth of your sheep: and ye shall be his servants.
 18त्‍यो समय आउँदा तिमीहरूले चुनेका राजाबाट छुटकाराको निम्‍ति तिमीहरू कराउनेछौ, तर त्‍यस दिन परमप्रभुले तिमीहरूलाई जवाफ दिनुहुनेछैन।”
And ye shall cry out in that day because of your king which ye shall have chosen you; and the LORD will not hear you in that day.
19तर मानिसहरूले शमूएलको कुरा सुन्‍न इन्‍कार गरे। तिनीहरूले भने, “होइन, हामीमाथि राजा हुनैपर्छ। 
Nevertheless the people refused to obey the voice of Samuel; and they said, Nay; but we will have a king over us;
20तब हामीलाई शासन गर्ने र लड़ाइँ गर्न लैजाने राजा पाउँदा हामी अरू जातिहरूजस्‍तै हुनेछौं।”
That we also may be like all the nations; and that our king may judge us, and go out before us, and fight our battles.
21मानिसहरूले भनेका कुरा सुनेपछि शमूएलले परमप्रभुको अगि दोहोर्‍याए। And Samuel heard all the words of the people, and he rehearsed them in the ears of the LORD.
22अनि उहाँले यस्‍तो जवाफ दिनुभयो, “तिनीहरूले भनेका कुराअनुसार गर्, र तिनीहरूका निम्‍ति एक जना राजा नियुक्त गर्‌।”
तब शमूएलले इस्राएलका सबै मानिसहरूलाई आ-आफ्‍नो घरमा पठाइदिए।

And the LORD said to Samuel, Hearken unto their voice, and make them a king. And Samuel said unto the men of Israel, Go ye every man unto his city.

1 SAMUEL  - 9:1-27

१ शमूएल 9

शमूएल र शाऊलको भेट
1बेन्‍यामीनको कुलका एक जना मान्‍य मानिस थिए, जसको नाउँ कीश थियो। तिनी अबीएलका छोरा, जरोरका नाति, बकोरतका पनाति र आपीहका जनाति थिए। 2जवान अवस्‍थामा पुगेका आकर्षक शाऊल नाउँ भएका तिनका एक जना छोरा थिए। त्‍यस बेला इस्राएलमा उनको बराबरीको कोही थिएन। उनी सबैभन्‍दा एक टाउको जति अग्‍ला थिए।
3एक दिन शाऊलका पिता कीशका केही गधाहरू हराए। यसकारण तिनले आफ्‍ना छोरा शाऊललाई भने, “एक जना नोकरलाई लिएर गधाहरू खोज्‍न जाऊ।” 4उनी एफ्राइमको पहाड़ी देशबाट पार गरेर शलीशाको जिल्‍ला भएर गए, तर ती भेट्टाउन सकेनन्‌। उनीहरू शालीमको जिल्‍ला भएर गए, तर त्‍यहाँ पनि गधाहरू थिएनन्‌। उनीहरू बेन्‍यामीनको इलाकाबाट भएर गए, तरै पनि गधाहरू भेट्टाउन सकेनन्‌।
5जब उनीहरू सूपको जिल्‍लामा पुगे, शाऊलले आफूसँग गएको त्‍यस नोकरलाई भने, “आइज, हामी फर्कौं। नत्रता बुबाले गधाहरूको फिक्री गर्न छोड़ेर हाम्रो सुर्ता गर्न लाग्‍नुहुनेछ।”
6तर त्‍यस नोकरले भन्‍यो, “यस सहरमा परमेश्‍वरका खूब नाम चलेका एक जना मानिस छन्‌। तिनले भनेका सबै कुरा पूरा हुन्‍छ। हामी त्‍यहाँ जाऔं। शायद हाम्रो कामको विषयमा तिनले केही बताउन सक्‍छन्‌ कि?”
7शाऊलले भने, “हामी गयौं भने हामी तिनलाई के दिन सक्‍छौं? हाम्रा झोलामा केही खानेकुरा छैन। परमेश्‍वरका जनको निम्‍ति केही सौगात पनि छैन। हामीसित के छ र?”
8त्‍यस नोकरले फेरि भन्‍यो, “हेर्नुहोस्, मसित यहाँ चाँदीको एक चौथाइ शेकेल छ। हामी कता जानुपर्छ सो बताइदिएबापत म ती मानिसलाई यो दिनेछु।” 9(पहिले-पहिले कुनै मानिसले परमेश्‍वरसित सल्‍लाह माग्‍न इच्‍छा गर्दा इस्राएलमा यसो भन्‍ने चलन थियो: “हामी दर्शीकहाँ जाऔं।” किनभने हिजोआजको अगमवक्तालाई त्‍यस बेला दर्शी भन्‍दथे।)
10शाऊलले भने, “बेस, अब हामी तिनीकहाँ जाऔं।” तब उनीहरू परमेश्‍वरका ती मानिस भएको सहरमा गए।
11उनीहरू सहर जाने डाँड़ाको उकालोमा उक्‍लँदैगर्दा उनीहरूले पानी भर्न आउने केही ठिटीहरूलाई भेटे, र तिनीहरूलाई सोधे, “के दर्शी घरै हुनुहुन्‍छ?”
12तिनीहरूले भने, “हो, हुनुहुन्‍छ। उहाँ तपाईंहरूभन्‍दा अगि जाँदैहुनुहुन्‍छ। छिटो गर्नुहोस्‌। उहाँ भर्खरै सहरमा आइपुग्‍नुभएको छ, किनभने आज डाँड़ाको थानमा मानिसहरूले बलिदान चढ़ाउनेछन्‌। 13डाँड़ाको थानमा उहाँ भोज खान जान अघि नै तपाईंहरूले उहाँलाई सहरमा पस्‍दापस्‍दै भेट्टाउनुहुनेछ। उहाँ नआइपुगुञ्‍जेल मानिसहरूले भोज खानेछैनन्, किनभने जन-समूहले खान अघि उहाँले बलिदानमाथि आशीर्वाद दिनुपर्छ। अब जानुहोस्, र तपाईंहरूले उहाँलाई झट्टै भेट्टाउनुहुनेछ।”
14उनीहरू सहरतिर लागे, अनि उनीहरू सहरमा पस्‍दैगर्दा शमूएल उनीहरूतिर डाँड़ाको थानमा जानलाई आउँदैथिए।
15अब शाऊल आउनुभन्‍दा एक दिन अघि परमप्रभुले यी वचनद्वारा शमूएललाई आफ्‍नो अभिप्राय प्रकट गर्नुभएको थियो: 16“भोलि यसै समय बेन्‍यामीनको इलाकाबाट एक जना मानिसलाई पठाउनेछु। त्‍यसलाई मेरो प्रजा इस्राएलको राजा अभिषेक गर्‌। त्‍यसले मेरो प्रजालाई पलिश्‍तीहरूका हातबाट छुटाउनेछ। मैले मेरो प्रजाको दु:ख देखेको छु, किनकि यिनीहरूको क्रन्‍दन मेरा कानमा आइपुगेको छ।”
17जसै शाऊल देखा परे तब परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “मैले तँलाई भनेको मानिस यही हो। यही मानिसले मेरो प्रजामाथि शासन गर्नेछ।”
18शाऊलले मूल ढोकामा शमूएलकहाँ आएर भने, “दर्शी कहाँ बस्‍नुहुन्‍छ? कृपा गरी बताइदिनुहोस्‌।”
19शमूएलले जवाफ दिए, “दर्शी म नै हुँ। मेरो अगिअगि डाँड़ाको थानमा जाऊ, र तिमी आज मसित खानेछौ। भोलि बिहानै तिम्रो मनमा जे कुरो छ सो म तिमीलाई बताएर तिमीलाई बिदा गर्नेछु। 20तीन दिनअघि हराएका गधाहरूका विषयमा अब फिक्री नगर, किनभने ती फेला परिसकेका छन्‌। तर सारा इस्राएलले के मागिरहेका छन्‌? त्‍यसको लागि तिनीहरूले तिमी र तिम्रा पिता-पुर्खाको घरानातिर हेरिरहेका छन्‌।”
21शाऊलले भने, “तर म त इस्राएलको सबैभन्‍दा सानो कुलको एक बेन्‍यामीनी हुँ। र बेन्‍यामीनको कुलका वंशहरूमध्‍ये मेरो वंश सबैभन्‍दा सानो छ। तपाईं किन यो कुरो मलाई भन्‍नुहुन्‍छ?”
22तब शमूएलले शाऊल र उनको नोकरलाई खाने कोठामा ल्‍याए, र आमन्‍त्रित मानिसहरूमध्‍ये मुख्‍य स्‍थानमा बसाए। तिनीहरू प्राय: तीस जना थिए। 23तब शमूएलले भान्‍सेलाई भने, “मैले तँलाई अलग्‍गै राख्‍नू भनी दिएको भाग यहाँ ले।”
24तब त्‍यस भान्‍सेले जम्‍मै खुट्टासमेतको फिला ल्‍याएर शाऊलको अगि राखिदियो। तब शमूएलले भने, “तिम्रो निम्‍ति राखेको मासुको भाग यही हो। खाऊ किनकि ‘मैले पाहुनाहरूलाई निम्‍त्‍याएको छु’ भनी भनेको यस अवसरको निम्‍ति यसलाई अलग्‍गै राखिएको थियो।” यसकारण शाऊलले त्‍यस दिन शमूएलसँगै भोजन गरे।
25जब डाँड़ाको थानबाट तिनीहरू सहरमा ओर्ले तब शमूएलले शाऊलसँग आफ्‍नो घरको कौसीमा कुरा गरे। 26मिरमिरे उज्‍यालोमा शमूएलले शाऊललाई कौसीमा बोलाएर भने, “उठ, म अब तिमीलाई बिदा दिन्‍छु।” शाऊल उठेपछि उनी र शमूएल दुवै साथसाथ सड़कमा गए। 27तिनीहरू सहरको छेउमा आइपुग्‍दा शमूएलले शाऊललाई भने, “यस नोकरलाई अगि जानू भन।” अनि त्‍यो अगि गयो। तब शमूएलले शाऊललाई भने, “तिमीचाहिँ एक छिन यहीँ पर्ख, र म तिमीलाई परमेश्‍वरको वचन भन्‍न सकूँ।”

................................................................................................

1 Now there was a man of Benjamin, whose name was Kish, the son of Abiel, the son of Zeror, the son of Bechorath, the son of Aphiah, a Benjamite, a mighty man of power.
2 And he had a son, whose name was Saul, a choice young man, and a goodly: and there was not among the children of Israel a goodlier person than he: from his shoulders and upward he was higher than any of the people.
3 And the asses of Kish Saul's father were lost. And Kish said to Saul his son, Take now one of the servants with thee, and arise, go seek the asses.
4 And he passed through mount Ephraim, and passed through the land of Shalisha, but they found them not: then they passed through the land of Shalim, and there they were not: and he passed through the land of the Benjamites, but they found them not.
5 And when they were come to the land of Zuph, Saul said to his servant that was with him, Come, and let us return; lest my father leave caring for the asses, and take thought for us.
6 And he said unto him, Behold now, there is in this city a man of God, and he is an honourable man; all that he saith cometh surely to pass: now let us go thither; peradventure he can shew us our way that we should go.
7 Then said Saul to his servant, But, behold, if we go, what shall we bring the man? for the bread is spent in our vessels, and there is not a present to bring to the man of God: what have we?
8 And the servant answered Saul again, and said, Behold, I have here at hand the fourth part of a shekel of silver: that will I give to the man of God, to tell us our way.
9 (Beforetime in Israel, when a man went to enquire of God, thus he spake, Come, and let us go to the seer: for he that is now called a Prophet was beforetime called a Seer.)
10 Then said Saul to his servant, Well said; come, let us go. So they went unto the city where the man of God was.
11 And as they went up the hill to the city, they found young maidens going out to draw water, and said unto them, Is the seer here?
12 And they answered them, and said, He is; behold, he is before you: make haste now, for he came to day to the city; for there is a sacrifice of the people to day in the high place:
13 As soon as ye be come into the city, ye shall straightway find him, before he go up to the high place to eat: for the people will not eat until he come, because he doth bless the sacrifice; and afterwards they eat that be bidden. Now therefore get you up; for about this time ye shall find him.
14 And they went up into the city: and when they were come into the city, behold, Samuel came out against them, for to go up to the high place.
15 Now the LORD had told Samuel in his ear a day before Saul came, saying,
16 To morrow about this time I will send thee a man out of the land of Benjamin, and thou shalt anoint him to be captain over my people Israel, that he may save my people out of the hand of the Philistines: for I have looked upon my people, because their cry is come unto me.
17 And when Samuel saw Saul, the LORD said unto him, Behold the man whom I spake to thee of! this same shall reign over my people.
18 Then Saul drew near to Samuel in the gate, and said, Tell me, I pray thee, where the seer's house is.
19 And Samuel answered Saul, and said, I am the seer: go up before me unto the high place; for ye shall eat with me to day, and to morrow I will let thee go, and will tell thee all that is in thine heart.
20 And as for thine asses that were lost three days ago, set not thy mind on them; for they are found. And on whom is all the desire of Israel? Is it not on thee, and on all thy father's house?
21 And Saul answered and said, Am not I a Benjamite, of the smallest of the tribes of Israel? and my family the least of all the families of the tribe of Benjamin? wherefore then speakest thou so to me?
22 And Samuel took Saul and his servant, and brought them into the parlour, and made them sit in the chiefest place among them that were bidden, which were about thirty persons.
23 And Samuel said unto the cook, Bring the portion which I gave thee, of which I said unto thee, Set it by thee.
24 And the cook took up the shoulder, and that which was upon it, and set it before Saul. And Samuel said, Behold that which is left! set it before thee, and eat: for unto this time hath it been kept for thee since I said, I have invited the people. So Saul did eat with Samuel that day.
25 And when they were come down from the high place into the city, Samuel communed with Saul upon the top of the house.
26 And they arose early: and it came to pass about the spring of the day, that Samuel called Saul to the top of the house, saying, Up, that I may send thee away. And Saul arose, and they went out both of them, he and Samuel, abroad.
27 And as they were going down to the end of the city, Samuel said to Saul, Bid the servant pass on before us, (and he passed on), but stand thou still a while, that I may shew thee the word of God.

...........................................................................................

१ शमूएल 9

शमूएल र शाऊलको भेट
1बेन्‍यामीनको कुलका एक जना मान्‍य मानिस थिए, जसको नाउँ कीश थियो। तिनी अबीएलका छोरा, जरोरका नाति, बकोरतका पनाति र आपीहका जनाति थिए। 
Now there was a man of Benjamin, whose name was Kish, the son of Abiel, the son of Zeror, the son of Bechorath, the son of Aphiah, a Benjamite, a mighty man of power.
2जवान अवस्‍थामा पुगेका आकर्षक शाऊल नाउँ भएका तिनका एक जना छोरा थिए। त्‍यस बेला इस्राएलमा उनको बराबरीको कोही थिएन। उनी सबैभन्‍दा एक टाउको जति अग्‍ला थिए।
And he had a son, whose name was Saul, a choice young man, and a goodly: and there was not among the children of Israel a goodlier person than he: from his shoulders and upward he was higher than any of the people.
3एक दिन शाऊलका पिता कीशका केही गधाहरू हराए। यसकारण तिनले आफ्‍ना छोरा शाऊललाई भने, “एक जना नोकरलाई लिएर गधाहरू खोज्‍न जाऊ।” 
And the asses of Kish Saul's father were lost. And Kish said to Saul his son, Take now one of the servants with thee, and arise, go seek the asses.
4उनी एफ्राइमको पहाड़ी देशबाट पार गरेर शलीशाको जिल्‍ला भएर गए, तर ती भेट्टाउन सकेनन्‌। उनीहरू शालीमको जिल्‍ला भएर गए, तर त्‍यहाँ पनि गधाहरू थिएनन्‌। उनीहरू बेन्‍यामीनको इलाकाबाट भएर गए, तरै पनि गधाहरू भेट्टाउन सकेनन्‌।
And he passed through mount Ephraim, and passed through the land of Shalisha, but they found them not: then they passed through the land of Shalim, and there they were not: and he passed through the land of the Benjamites, but they found them not.
5जब उनीहरू सूपको जिल्‍लामा पुगे, शाऊलले आफूसँग गएको त्‍यस नोकरलाई भने, “आइज, हामी फर्कौं। नत्रता बुबाले गधाहरूको फिक्री गर्न छोड़ेर हाम्रो सुर्ता गर्न लाग्‍नुहुनेछ।”
And when they were come to the land of Zuph, Saul said to his servant that was with him, Come, and let us return; lest my father leave caring for the asses, and take thought for us.
6तर त्‍यस नोकरले भन्‍यो, “यस सहरमा परमेश्‍वरका खूब नाम चलेका एक जना मानिस छन्‌। तिनले भनेका सबै कुरा पूरा हुन्‍छ। हामी त्‍यहाँ जाऔं। शायद हाम्रो कामको विषयमा तिनले केही बताउन सक्‍छन्‌ कि?”
And he said unto him, Behold now, there is in this city a man of God, and he is an honourable man; all that he saith cometh surely to pass: now let us go thither; peradventure he can shew us our way that we should go.
7शाऊलले भने, “हामी गयौं भने हामी तिनलाई के दिन सक्‍छौं? हाम्रा झोलामा केही खानेकुरा छैन। परमेश्‍वरका जनको निम्‍ति केही सौगात पनि छैन। हामीसित के छ र?”
Then said Saul to his servant, But, behold, if we go, what shall we bring the man? for the bread is spent in our vessels, and there is not a present to bring to the man of God: what have we?
8त्‍यस नोकरले फेरि भन्‍यो, “हेर्नुहोस्, मसित यहाँ चाँदीको एक चौथाइ शेकेल छ। हामी कता जानुपर्छ सो बताइदिएबापत म ती मानिसलाई यो दिनेछु।” 
And the servant answered Saul again, and said, Behold, I have here at hand the fourth part of a shekel of silver: that will I give to the man of God, to tell us our way.
9(पहिले-पहिले कुनै मानिसले परमेश्‍वरसित सल्‍लाह माग्‍न इच्‍छा गर्दा इस्राएलमा यसो भन्‍ने चलन थियो: “हामी दर्शीकहाँ जाऔं।” किनभने हिजोआजको अगमवक्तालाई त्‍यस बेला दर्शी भन्‍दथे।)
(Beforetime in Israel, when a man went to enquire of God, thus he spake, Come, and let us go to the seer: for he that is now called a Prophet was beforetime called a Seer.)
10शाऊलले भने, “बेस, अब हामी तिनीकहाँ जाऔं।” तब उनीहरू परमेश्‍वरका ती मानिस भएको सहरमा गए।
Then said Saul to his servant, Well said; come, let us go. So they went unto the city where the man of God was.
11उनीहरू सहर जाने डाँड़ाको उकालोमा उक्‍लँदैगर्दा उनीहरूले पानी भर्न आउने केही ठिटीहरूलाई भेटे, र तिनीहरूलाई सोधे, “के दर्शी घरै हुनुहुन्‍छ?”
And as they went up the hill to the city, they found young maidens going out to draw water, and said unto them, Is the seer here?
12तिनीहरूले भने, “हो, हुनुहुन्‍छ। उहाँ तपाईंहरूभन्‍दा अगि जाँदैहुनुहुन्‍छ। छिटो गर्नुहोस्‌। उहाँ भर्खरै सहरमा आइपुग्‍नुभएको छ, किनभने आज डाँड़ाको थानमा मानिसहरूले बलिदान चढ़ाउनेछन्‌। 
And they answered them, and said, He is; behold, he is before you: make haste now, for he came to day to the city; for there is a sacrifice of the people to day in the high place:
13डाँड़ाको थानमा उहाँ भोज खान जान अघि नै तपाईंहरूले उहाँलाई सहरमा पस्‍दापस्‍दै भेट्टाउनुहुनेछ। उहाँ नआइपुगुञ्‍जेल मानिसहरूले भोज खानेछैनन्, किनभने जन-समूहले खान अघि उहाँले बलिदानमाथि आशीर्वाद दिनुपर्छ। अब जानुहोस्, र तपाईंहरूले उहाँलाई झट्टै भेट्टाउनुहुनेछ।”
As soon as ye be come into the city, ye shall straightway find him, before he go up to the high place to eat: for the people will not eat until he come, because he doth bless the sacrifice; and afterwards they eat that be bidden. Now therefore get you up; for about this time ye shall find him.
14उनीहरू सहरतिर लागे, अनि उनीहरू सहरमा पस्‍दैगर्दा शमूएल उनीहरूतिर डाँड़ाको थानमा जानलाई आउँदैथिए।
And they went up into the city: and when they were come into the city, behold, Samuel came out against them, for to go up to the high place.
15अब शाऊल आउनुभन्‍दा एक दिन अघि परमप्रभुले यी वचनद्वारा शमूएललाई आफ्‍नो अभिप्राय प्रकट गर्नुभएको थियो:
Now the LORD had told Samuel in his ear a day before Saul came, saying,
 16“भोलि यसै समय बेन्‍यामीनको इलाकाबाट एक जना मानिसलाई पठाउनेछु। त्‍यसलाई मेरो प्रजा इस्राएलको राजा अभिषेक गर्‌। त्‍यसले मेरो प्रजालाई पलिश्‍तीहरूका हातबाट छुटाउनेछ। मैले मेरो प्रजाको दु:ख देखेको छु, किनकि यिनीहरूको क्रन्‍दन मेरा कानमा आइपुगेको छ।”
To morrow about this time I will send thee a man out of the land of Benjamin, and thou shalt anoint him to be captain over my people Israel, that he may save my people out of the hand of the Philistines: for I have looked upon my people, because their cry is come unto me.
17जसै शाऊल देखा परे तब परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “मैले तँलाई भनेको मानिस यही हो। यही मानिसले मेरो प्रजामाथि शासन गर्नेछ।”
And when Samuel saw Saul, the LORD said unto him, Behold the man whom I spake to thee of! this same shall reign over my people.
18शाऊलले मूल ढोकामा शमूएलकहाँ आएर भने, “दर्शी कहाँ बस्‍नुहुन्‍छ? कृपा गरी बताइदिनुहोस्‌।”
Then Saul drew near to Samuel in the gate, and said, Tell me, I pray thee, where the seer's house is.
19शमूएलले जवाफ दिए, “दर्शी म नै हुँ। मेरो अगिअगि डाँड़ाको थानमा जाऊ, र तिमी आज मसित खानेछौ। भोलि बिहानै तिम्रो मनमा जे कुरो छ सो म तिमीलाई बताएर तिमीलाई बिदा गर्नेछु। 
And Samuel answered Saul, and said, I am the seer: go up before me unto the high place; for ye shall eat with me to day, and to morrow I will let thee go, and will tell thee all that is in thine heart.
20तीन दिनअघि हराएका गधाहरूका विषयमा अब फिक्री नगर, किनभने ती फेला परिसकेका छन्‌। तर सारा इस्राएलले के मागिरहेका छन्‌? त्‍यसको लागि तिनीहरूले तिमी र तिम्रा पिता-पुर्खाको घरानातिर हेरिरहेका छन्‌।”
And as for thine asses that were lost three days ago, set not thy mind on them; for they are found. And on whom is all the desire of Israel? Is it not on thee, and on all thy father's house?
21शाऊलले भने, “तर म त इस्राएलको सबैभन्‍दा सानो कुलको एक बेन्‍यामीनी हुँ। र बेन्‍यामीनको कुलका वंशहरूमध्‍ये मेरो वंश सबैभन्‍दा सानो छ। तपाईं किन यो कुरो मलाई भन्‍नुहुन्‍छ?”
And Saul answered and said, Am not I a Benjamite, of the smallest of the tribes of Israel? and my family the least of all the families of the tribe of Benjamin? wherefore then speakest thou so to me?
22तब शमूएलले शाऊल र उनको नोकरलाई खाने कोठामा ल्‍याए, र आमन्‍त्रित मानिसहरूमध्‍ये मुख्‍य स्‍थानमा बसाए। तिनीहरू प्राय: तीस जना थिए।
And Samuel took Saul and his servant, and brought them into the parlour, and made them sit in the chiefest place among them that were bidden, which were about thirty persons.
 23तब शमूएलले भान्‍सेलाई भने, “मैले तँलाई अलग्‍गै राख्‍नू भनी दिएको भाग यहाँ ले।”
And Samuel said unto the cook, Bring the portion which I gave thee, of which I said unto thee, Set it by thee.
24तब त्‍यस भान्‍सेले जम्‍मै खुट्टासमेतको फिला ल्‍याएर शाऊलको अगि राखिदियो। तब शमूएलले भने, “तिम्रो निम्‍ति राखेको मासुको भाग यही हो। खाऊ किनकि ‘मैले पाहुनाहरूलाई निम्‍त्‍याएको छु’ भनी भनेको यस अवसरको निम्‍ति यसलाई अलग्‍गै राखिएको थियो।” यसकारण शाऊलले त्‍यस दिन शमूएलसँगै भोजन गरे।
And the cook took up the shoulder, and that which was upon it, and set it before Saul. And Samuel said, Behold that which is left! set it before thee, and eat: for unto this time hath it been kept for thee since I said, I have invited the people. So Saul did eat with Samuel that day.
25जब डाँड़ाको थानबाट तिनीहरू सहरमा ओर्ले तब शमूएलले शाऊलसँग आफ्‍नो घरको कौसीमा कुरा गरे। 
And when they were come down from the high place into the city, Samuel communed with Saul upon the top of the house.
26मिरमिरे उज्‍यालोमा शमूएलले शाऊललाई कौसीमा बोलाएर भने, “उठ, म अब तिमीलाई बिदा दिन्‍छु।” शाऊल उठेपछि उनी र शमूएल दुवै साथसाथ सड़कमा गए। 
And they arose early: and it came to pass about the spring of the day, that Samuel called Saul to the top of the house, saying, Up, that I may send thee away. And Saul arose, and they went out both of them, he and Samuel, abroad.
27तिनीहरू सहरको छेउमा आइपुग्‍दा शमूएलले शाऊललाई भने, “यस नोकरलाई अगि जानू भन।” अनि त्‍यो अगि गयो। तब शमूएलले शाऊललाई भने, “तिमीचाहिँ एक छिन यहीँ पर्ख, र म तिमीलाई परमेश्‍वरको वचन भन्‍न सकूँ।”
And as they were going down to the end of the city, Samuel said to Saul, Bid the servant pass on before us, (and he passed on,) but stand thou still a while, that I may shew thee the word of God.
 
 

 

1 SAMUEL  - 10:1-27

१ शमूएल 10

शमूएलले शाऊललाई राजा अभिषेक गरेका
1शमूएलले एक ढुँग्रो तेल लिएर शाऊलको शिरमा खन्‍याइदिए, अनि उनलाई चुम्‍बन गरेर भने, “परमप्रभुले तपाईंलाई आफ्‍नो प्रजा इस्राएलमाथि राजा अभिषेक गर्नुभएको छ। 2आज जब तपाईं मसित बिदा भएर जानुहुन्‍छ, तब तपाईंले बेन्‍यामीनको सिमानामा भएको राहेलको चिहाननेर सेल्‍सहमा दुई जना मानिस भेट्टाउनुहुनेछ। तिनीहरूले तपाईंलाई यसो भन्‍नेछन्, ‘तपाईंले खोजिरहनुभएका गधाहरू फेला परे। अनि तपाईंका पिताले तिनका निम्‍ति फिक्री गर्न छोड़ेर तपाईंको निम्‍ति सुर्ता गरी “अब मेरो छोराको लागि म के गरूँ?” भनी बारम्‍बार भन्‍दैहुनुहुन्‍छ’।
3“त्‍यहाँबाट तबोरको ठूलो रूखसम्‍म पुग्‍दा त्‍यहाँ बेथेलमा परमेश्‍वरको आराधना गर्न गइरहेका तीन जना मानिसले तपाईंलाई भेट्टाउनेछन्‌। तीमध्‍येको पहिलाले तीन वटा पाठा, दोस्राले तीन वटा रोटी र तेस्राले एक मशक दाखमद्य बोकेर लगिरहेका हुनेछन्‌। 4तिनीहरूले तपाईंलाई अभिवादन गर्नेछन्‌ र दुई वटा रोटी दिनेछन्‌। ती तपाईंले लिनुहुनेछ।
5“यसपछि तपाईं परमेश्‍वरको गिबा जानुहुनेछ, जहाँ पलिश्‍तीहरूको चौकी छ। जसै तपाईं सहरको नजिक पुग्‍नु हुनेछ, तपाईंले डाँड़ाको थानबाट ओर्लिरहेका अगमवक्ताहरूको एक दल अगिअगि खैँजड़ी, बाँसुरी र वीणा बजाउँदैआइरहेको भेट्टाउनुहुनेछ, अनि तिनीहरूले अगमवाणी बोलीरहेका हुनेछन्‌। 6तब परमप्रभुका आत्‍मा शक्तिसित तपाईंमा उत्रनुहुनेछ, र तपाईं पनि तिनीहरूसित अगमवाणी बोल्‍नुहुनेछ, अनि तपाईं अर्कै मानिसमा बद्‌लिनुहुनेछ। 7जब यी चिन्‍हहरू पूरा हुनेछन्‌ तब समयानुकूल काम गर्नुहोस्, किनकि परमेश्‍वर तपाईंसँग हुनुहुनेछ।
8“तपाईं मेरो अगि गिलगालमा झर्नुहोस्, र म होमबलि र मेलबलि चढ़ाउनलाई तपाईंकहाँ आउनेछु। तर म तपाईंकहाँ नआउञ्‍जेल तपाईं सात दिनसम्‍म पर्खनुपर्नेछ। तब म आएर तपाईंले के गर्नुपर्नेछ सो बताइदिनेछु।”
शाऊल राजा भएका
9जब बिदा हुन शाऊल शमूएलबाट फर्के तब परमेश्‍वरले उनको मन नयाँ तुल्‍याइदिनुभयो। त्‍यही दिन यी सबै चिन्‍ह पूरा भए। 10जब उनीहरू गिबामा पुगे तब अगमवक्ताहरूको एक दल उनलाई भेट्‌नलाई आइरहेको थियो, अनि परमेश्‍वरका आत्‍मा तुरुन्‍तै उनमा शक्तिसित आउनुभयो, र उनी पनि तिनीहरूको अगमवाणीमा सरिक भए। 11जब उनलाई अघि चिन्‍ने मानिसहरूले उनलाई अगमवक्ताहरूजस्‍तै अगमवाणी बोलिरहेका देखे, तब तिनीहरू एउटाले अर्कालाई भन्‍न लागे, “कीशका छोरालाई यो के भएको हो? के शाऊल पनि अगमवक्ताकै दलमा छन्‌?”
12त्‍यस ठाउँको एक जना मानिसले भन्‍यो, “तिनीहरूका पिता को हुन्‌?” यसैकारण यो उखान चल्‍न लाग्‍यो: “के शाऊल पनि अगमवक्ताकै दलका हुन्‌?”  13शाऊलले अगमवाणी बोल्‍न छोड़ेपछि उनी डाँड़ाको थानमा गए।
14शाऊलका काकाले उनलाई र त्‍यस नोकरलाई भने, “तिमीहरू कहाँ गएका थियौ?”
शाऊलले जवाफ दिए, “गधाहरू खोज्‍न गएका थियौं। जब हामीले भेट्टाउन सकेनौं तब हामी शमूएलकहाँ गयौं।”
15उनका काकाले भने, “शमूएलले के भने? मलाई बताऊ।”
16शाऊलले भने, “गधाहरू फेला परे भन्‍ने कुरा तिनले हामीलाई बताए।” तर उनी राजा भएका छन्‌ भनी शमूएलले भनेका कुरा उनले बताएनन्‌।
17यसै बीचमा शमूएलले इस्राएलीहरूलाई मिस्‍पामा परमप्रभुकहाँ भेला हुनलाई बोलाए, 18र तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘मैले इस्राएललाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याएँ। तिमीहरूलाई सताउने मिश्रीहरू र सबै राज्‍यहरूबाट मैले तिमीहरूलाई मुक्त गरें। 19तर तिमीहरूका सबै दु:ख र कष्‍टदेखि बचाउनुहुने आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई तिमीहरूले आजको दिन इन्‍कार गर्‍यौ। तिमीहरूले यसो भन्‍यौ, ‘होइन, हामीमाथि एक जना राजा नियुक्त गर्नुहोस्‌।’ यसकारण अब परमप्रभुको सामुन्‍ने कुल-कुल र वंश-वंश गरी आ-आफ्‍नै स्‍थानमा जम्‍मा होओ।”
20तब शमूएलले इस्राएलका सबै कुललाई हाजिर गराए, र गोला हाल्‍दा बेन्‍यामीनको कुल चुनियो। 21तब तिनले बेन्‍यामीनको कुलका वंश-वंश गरी हाजिर गराए, अनि मत्रीको वंश चुनियो। अन्‍त्‍यमा कीशका छोरा शाऊल चुनिए। तर जब मानिसहरूले उनलाई खोजे तब उनलाई भेट्टाउन सकेनन्‌। 22फेरि तिनीहरूले परमप्रभुलाई सोधे, “के त्‍यो मानिस यहाँ छ?”
परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “त्‍यो त्‍यहाँ सामानहरूका बीचमा लुकिरहेको छ।”
23तिनीहरू दौड़ेर गई उनलाई लिएर आए, अनि जब उनी मानिसहरूका बीचमा उभिए तब सबै मानिस उनको कुमभन्‍दा होचा थिए। 24शमूएलले मानिसहरूलाई भने, “परमप्रभुले चुन्‍नुभएको मानिसलाई हेर। यस जम्‍मै जातिमा उनीजस्‍तै अरू कोही छैन।”
तब ती मानिसहरूले नारा लगाएर कराए, “राजा दीर्घायु होऊन्‌।”
25तब शमूएलले मानिसहरूलाई राजाका कामकाजको विषयमा बताइदिए, र तिनले त्‍यो एउटा कागतमा लेखेर परमप्रभुको सामुन्‍ने राखिदिए। त्‍यसपछि तिनले मानिसहरूलाई आ-आफ्‍नो घर जान बिदा गरे।
26शाऊल पनि गिबामा आफ्‍नो घरमा गए, अनि केही योद्धाहरू जसले परमेश्‍वरद्वारा प्रेरणा पाएका थिए उनीसँग गए। 27तर त्‍यहाँ कति जना बदमाशहरू पनि थिए, जसले भने, “यस मानिसले हामीलाई कसरी मुक्त गराउन सक्‍ला र?” उनीहरूले शाऊलको केही वास्‍ता गरेनन्, र उनको निम्‍ति केही सौगात पनि ल्‍याएनन्‌। तर शाऊलले केही भनेनन्‌।

...........................................................................

1 Then Samuel took a vial of oil, and poured it upon his head, and kissed him, and said, Is it not because the LORD hath anointed thee to be captain over his inheritance?
2 When thou art departed from me to day, then thou shalt find two men by Rachel's sepulchre in the border of Benjamin at Zelzah; and they will say unto thee, The asses which thou wentest to seek are found: and, lo, thy father hath left the care of the asses, and sorroweth for you, saying, What shall I do for my son?
3 Then shalt thou go on forward from thence, and thou shalt come to the plain of Tabor, and there shall meet thee three men going up to God to Bethel, one carrying three kids, and another carrying three loaves of bread, and another carrying a bottle of wine:
4 And they will salute thee, and give thee two loaves of bread; which thou shalt receive of their hands.
5 After that thou shalt come to the hill of God, where is the garrison of the Philistines: and it shall come to pass, when thou art come thither to the city, that thou shalt meet a company of prophets coming down from the high place with a psaltery, and a tabret, and a pipe, and a harp, before them; and they shall prophesy:
6 And the Spirit of the LORD will come upon thee, and thou shalt prophesy with them, and shalt be turned into another man.
7 And let it be, when these signs are come unto thee, that thou do as occasion serve thee; for God is with thee.
8 And thou shalt go down before me to Gilgal; and, behold, I will come down unto thee, to offer burnt offerings, and to sacrifice sacrifices of peace offerings: seven days shalt thou tarry, till I come to thee, and shew thee what thou shalt do.
9 And it was so, that when he had turned his back to go from Samuel, God gave him another heart: and all those signs came to pass that day.
10 And when they came thither to the hill, behold, a company of prophets met him; and the Spirit of God came upon him, and he prophesied among them.
11 And it came to pass, when all that knew him beforetime saw that, behold, he prophesied among the prophets, then the people said one to another, What is this that is come unto the son of Kish? Is Saul also among the prophets?
12 And one of the same place answered and said, But who is their father? Therefore it became a proverb, Is Saul also among the prophets?
13 And when he had made an end of prophesying, he came to the high place.
14 And Saul's uncle said unto him and to his servant, Whither went ye? And he said, To seek the asses: and when we saw that they were no where, we came to Samuel.
15 And Saul's uncle said, Tell me, I pray thee, what Samuel said unto you.
16 And Saul said unto his uncle, He told us plainly that the asses were found. But of the matter of the kingdom, whereof Samuel spake, he told him not.
17 And Samuel called the people together unto the LORD to Mizpeh;
18 And said unto the children of Israel, Thus saith the LORD God of Israel, I brought up Israel out of Egypt, and delivered you out of the hand of the Egyptians, and out of the hand of all kingdoms, and of them that oppressed you:
19 And ye have this day rejected your God, who himself saved you out of all your adversities and your tribulations; and ye have said unto him, Nay, but set a king over us. Now therefore present yourselves before the LORD by your tribes, and by your thousands.
20 And when Samuel had caused all the tribes of Israel to come near, the tribe of Benjamin was taken.
21 When he had caused the tribe of Benjamin to come near by their families, the family of Matri was taken, and Saul the son of Kish was taken: and when they sought him, he could not be found.
22 Therefore they enquired of the LORD further, if the man should yet come thither. And the LORD answered, Behold, he hath hid himself among the stuff.
23 And they ran and fetched him thence: and when he stood among the people, he was higher than any of the people from his shoulders and upward.
24 And Samuel said to all the people, See ye him whom the LORD hath chosen, that there is none like him among all the people? And all the people shouted, and said, God save the king.
25 Then Samuel told the people the manner of the kingdom, and wrote it in a book, and laid it up before the LORD. And Samuel sent all the people away, every man to his house.
26 And Saul also went home to Gibeah; and there went with him a band of men, whose hearts God had touched.
27 But the children of Belial said, How shall this man save us? And they despised him, and brought him no presents. But he held his peace.

..........................................................................

१ शमूएल 10

शमूएलले शाऊललाई राजा अभिषेक गरेका
1शमूएलले एक ढुँग्रो तेल लिएर शाऊलको शिरमा खन्‍याइदिए, अनि उनलाई चुम्‍बन गरेर भने, “परमप्रभुले तपाईंलाई आफ्‍नो प्रजा इस्राएलमाथि राजा अभिषेक गर्नुभएको छ। 
Then Samuel took a vial of oil, and poured it upon his head, and kissed him, and said, Is it not because the LORD hath anointed thee to be captain over his inheritance?
2आज जब तपाईं मसित बिदा भएर जानुहुन्‍छ, तब तपाईंले बेन्‍यामीनको सिमानामा भएको राहेलको चिहाननेर सेल्‍सहमा दुई जना मानिस भेट्टाउनुहुनेछ। तिनीहरूले तपाईंलाई यसो भन्‍नेछन्, ‘तपाईंले खोजिरहनुभएका गधाहरू फेला परे। अनि तपाईंका पिताले तिनका निम्‍ति फिक्री गर्न छोड़ेर तपाईंको निम्‍ति सुर्ता गरी “अब मेरो छोराको लागि म के गरूँ?” भनी बारम्‍बार भन्‍दैहुनुहुन्‍छ’।
When thou art departed from me to day, then thou shalt find two men by Rachel's sepulchre in the border of Benjamin at Zelzah; and they will say unto thee, The asses which thou wentest to seek are found: and, lo, thy father hath left the care of the asses, and sorroweth for you, saying, What shall I do for my son?
3“त्‍यहाँबाट तबोरको ठूलो रूखसम्‍म पुग्‍दा त्‍यहाँ बेथेलमा परमेश्‍वरको आराधना गर्न गइरहेका तीन जना मानिसले तपाईंलाई भेट्टाउनेछन्‌। तीमध्‍येको पहिलाले तीन वटा पाठा, दोस्राले तीन वटा रोटी र तेस्राले एक मशक दाखमद्य बोकेर लगिरहेका हुनेछन्‌। 
Then shalt thou go on forward from thence, and thou shalt come to the plain of Tabor, and there shall meet thee three men going up to God to Beth-el, one carrying three kids, and another carrying three loaves of bread, and another carrying a bottle of wine:
4तिनीहरूले तपाईंलाई अभिवादन गर्नेछन्‌ र दुई वटा रोटी दिनेछन्‌। ती तपाईंले लिनुहुनेछ।
And they will salute thee, and give thee two loaves of bread; which thou shalt receive of their hands.
5“यसपछि तपाईं परमेश्‍वरको गिबा जानुहुनेछ, जहाँ पलिश्‍तीहरूको चौकी छ। जसै तपाईं सहरको नजिक पुग्‍नु हुनेछ, तपाईंले डाँड़ाको थानबाट ओर्लिरहेका अगमवक्ताहरूको एक दल अगिअगि खैँजड़ी, बाँसुरी र वीणा बजाउँदैआइरहेको भेट्टाउनुहुनेछ, अनि तिनीहरूले अगमवाणी बोलीरहेका हुनेछन्‌। 
After that thou shalt come to the hill of God, where is the garrison of the Philistines: and it shall come to pass, when thou art come thither to the city, that thou shalt meet a company of prophets coming down from the high place with a psaltery, and a tabret, and a pipe, and a harp, before them; and they shall prophesy:
6तब परमप्रभुका आत्‍मा शक्तिसित तपाईंमा उत्रनुहुनेछ, र तपाईं पनि तिनीहरूसित अगमवाणी बोल्‍नुहुनेछ, अनि तपाईं अर्कै मानिसमा बद्‌लिनुहुनेछ। 
And the Spirit of the LORD will come upon thee, and thou shalt prophesy with them, and shalt be turned into another man.
7जब यी चिन्‍हहरू पूरा हुनेछन्‌ तब समयानुकूल काम गर्नुहोस्, किनकि परमेश्‍वर तपाईंसँग हुनुहुनेछ।
And let it be, when these signs are come unto thee, that thou do as occasion serve thee; for God is with thee.
8“तपाईं मेरो अगि गिलगालमा झर्नुहोस्, र म होमबलि र मेलबलि चढ़ाउनलाई तपाईंकहाँ आउनेछु। तर म तपाईंकहाँ नआउञ्‍जेल तपाईं सात दिनसम्‍म पर्खनुपर्नेछ। तब म आएर तपाईंले के गर्नुपर्नेछ सो बताइदिनेछु।”
And thou shalt go down before me to Gilgal; and, behold, I will come down unto thee, to offer burnt offerings, and to sacrifice sacrifices of peace offerings: seven days shalt thou tarry, till I come to thee, and shew thee what thou shalt do.
 
शाऊल राजा भएका
9जब बिदा हुन शाऊल शमूएलबाट फर्के तब परमेश्‍वरले उनको मन नयाँ तुल्‍याइदिनुभयो। त्‍यही दिन यी सबै चिन्‍ह पूरा भए। 
And it was so, that when he had turned his back to go from Samuel, God gave him another heart: and all those signs came to pass that day.
10जब उनीहरू गिबामा पुगे तब अगमवक्ताहरूको एक दल उनलाई भेट्‌नलाई आइरहेको थियो, अनि परमेश्‍वरका आत्‍मा तुरुन्‍तै उनमा शक्तिसित आउनुभयो, र उनी पनि तिनीहरूको अगमवाणीमा सरिक भए। 
And when they came thither to the hill, behold, a company of prophets met him; and the Spirit of God came upon him, and he prophesied among them.
11जब उनलाई अघि चिन्‍ने मानिसहरूले उनलाई अगमवक्ताहरूजस्‍तै अगमवाणी बोलिरहेका देखे, तब तिनीहरू एउटाले अर्कालाई भन्‍न लागे, “कीशका छोरालाई यो के भएको हो? के शाऊल पनि अगमवक्ताकै दलमा छन्‌?”
And it came to pass, when all that knew him beforetime saw that, behold, he prophesied among the prophets, then the people said one to another, What is this that is come unto the son of Kish? Is Saul also among the prophets?
12त्‍यस ठाउँको एक जना मानिसले भन्‍यो, “तिनीहरूका पिता को हुन्‌?” यसैकारण यो उखान चल्‍न लाग्‍यो: “के शाऊल पनि अगमवक्ताकै दलका हुन्‌?”  
And one of the same place answered and said, But who is their father? Therefore it became a proverb, Is Saul also among the prophets?
13शाऊलले अगमवाणी बोल्‍न छोड़ेपछि उनी डाँड़ाको थानमा गए।
And when he had made an end of prophesying, he came to the high place.
14शाऊलका काकाले उनलाई र त्‍यस नोकरलाई भने, “तिमीहरू कहाँ गएका थियौ?”
शाऊलले जवाफ दिए, “गधाहरू खोज्‍न गएका थियौं। जब हामीले भेट्टाउन सकेनौं तब हामी शमूएलकहाँ गयौं।”
And Saul's uncle said unto him and to his servant, Whither went ye? And he said, To seek the asses: and when we saw that they were no where, we came to Samuel.
15उनका काकाले भने, “शमूएलले के भने? मलाई बताऊ।”
And Saul's uncle said, Tell me, I pray thee, what Samuel said unto you.
16शाऊलले भने, “गधाहरू फेला परे भन्‍ने कुरा तिनले हामीलाई बताए।” तर उनी राजा भएका छन्‌ भनी शमूएलले भनेका कुरा उनले बताएनन्‌।
And Saul said unto his uncle, He told us plainly that the asses were found. But of the matter of the kingdom, whereof Samuel spake, he told him not.
17यसै बीचमा शमूएलले इस्राएलीहरूलाई मिस्‍पामा परमप्रभुकहाँ भेला हुनलाई बोलाए, 
And Samuel called the people together unto the LORD to Mizpeh;
18र तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर यसो भन्‍नुहुन्‍छ: ‘मैले इस्राएललाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याएँ। तिमीहरूलाई सताउने मिश्रीहरू र सबै राज्‍यहरूबाट मैले तिमीहरूलाई मुक्त गरें।
And said unto the children of Israel, Thus saith the LORD God of Israel, I brought up Israel out of Egypt, and delivered you out of the hand of the Egyptians, and out of the hand of all kingdoms, and of them that oppressed you:
 19तर तिमीहरूका सबै दु:ख र कष्‍टदेखि बचाउनुहुने आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई तिमीहरूले आजको दिन इन्‍कार गर्‍यौ। तिमीहरूले यसो भन्‍यौ, ‘होइन, हामीमाथि एक जना राजा नियुक्त गर्नुहोस्‌।’ यसकारण अब परमप्रभुको सामुन्‍ने कुल-कुल र वंश-वंश गरी आ-आफ्‍नै स्‍थानमा जम्‍मा होओ।”
And ye have this day rejected your God, who himself saved you out of all your adversities and your tribulations; and ye have said unto him, Nay, but set a king over us. Now therefore present yourselves before the LORD by your tribes, and by your thousands.
20तब शमूएलले इस्राएलका सबै कुललाई हाजिर गराए, र गोला हाल्‍दा बेन्‍यामीनको कुल चुनियो।
And when Samuel had caused all the tribes of Israel to come near, the tribe of Benjamin was taken.
 21तब तिनले बेन्‍यामीनको कुलका वंश-वंश गरी हाजिर गराए, अनि मत्रीको वंश चुनियो। अन्‍त्‍यमा कीशका छोरा शाऊल चुनिए। तर जब मानिसहरूले उनलाई खोजे तब उनलाई भेट्टाउन सकेनन्‌। 
When he had caused the tribe of Benjamin to come near by their families, the family of Matri was taken, and Saul the son of Kish was taken: and when they sought him, he could not be found.
22फेरि तिनीहरूले परमप्रभुलाई सोधे, “के त्‍यो मानिस यहाँ छ?”
परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “त्‍यो त्‍यहाँ सामानहरूका बीचमा लुकिरहेको छ।”
Therefore they enquired of the LORD further, if the man should yet come thither. And the LORD answered, Behold, he hath hid himself among the stuff.
23तिनीहरू दौड़ेर गई उनलाई लिएर आए, अनि जब उनी मानिसहरूका बीचमा उभिए तब सबै मानिस उनको कुमभन्‍दा होचा थिए। 
And they ran and fetched him thence: and when he stood among the people, he was higher than any of the people from his shoulders and upward.
24शमूएलले मानिसहरूलाई भने, “परमप्रभुले चुन्‍नुभएको मानिसलाई हेर। यस जम्‍मै जातिमा उनीजस्‍तै अरू कोही छैन।”
तब ती मानिसहरूले नारा लगाएर कराए, “राजा दीर्घायु होऊन्‌।”
And Samuel said to all the people, See ye him whom the LORD hath chosen, that there is none like him among all the people? And all the people shouted, and said, God save the king.
25तब शमूएलले मानिसहरूलाई राजाका कामकाजको विषयमा बताइदिए, र तिनले त्‍यो एउटा कागतमा लेखेर परमप्रभुको सामुन्‍ने राखिदिए। त्‍यसपछि तिनले मानिसहरूलाई आ-आफ्‍नो घर जान बिदा गरे।
Then Samuel told the people the manner of the kingdom, and wrote it in a book, and laid it up before the LORD. And Samuel sent all the people away, every man to his house.
26शाऊल पनि गिबामा आफ्‍नो घरमा गए, अनि केही योद्धाहरू जसले परमेश्‍वरद्वारा प्रेरणा पाएका थिए उनीसँग गए।
And Saul also went home to Gibeah; and there went with him a band of men, whose hearts God had touched.
 27तर त्‍यहाँ कति जना बदमाशहरू पनि थिए, जसले भने, “यस मानिसले हामीलाई कसरी मुक्त गराउन सक्‍ला र?” उनीहरूले शाऊलको केही वास्‍ता गरेनन्, र उनको निम्‍ति केही सौगात पनि ल्‍याएनन्‌। तर शाऊलले केही भनेनन्‌।
But the children of Belial said, How shall this man save us? And they despised him, and brought him no presents. But he held his peace.

 

1 SAMUEL  - 11:1-15,

१ शमूएल 11

शाऊलले अमोनीहरूका हातबाट याबेश-गिलाद मुक्त गरेका
1अम्‍मोनी नाहाशले याबेश-गिलादलाई आक्रमण गरेर त्‍यसलाई घेरे। याबेशका मानिसहरूले नाहाशलाई भने, “हामीसँग सन्‍धि गर्नुहोस्, र हामी तपाईंका प्रजा हुनेछौं।”
2तर नाहाशले तिनीहरूलाई जवाफ दिए, “एउटै शर्तमा मात्र म तिमीहरूसँग सन्‍धि गर्नेछु। म तिमीहरूमध्‍ये हरेक मानिसको दाहिने आँखा निकालिदिनेछु, र त्‍यसले इस्राएलको बेइज्‍जत हुनेछ।”
3तब याबेश-गिलादका धर्म-गुरुहरूले भने, “इस्राएलभरि समाचार पठाउनलाई हामीलाई सात दिनको म्‍याद दिनुहोस्, अनि त्‍यसपछि हामीलाई कसैले पनि मुक्त गरेनन्‌ भने हामी तपाईंकहाँ आत्‍मसमर्पण गर्नेछौं।”
4जब समाचार ल्‍याउनेहरू शाऊलको गिबामा आएर आफ्‍नो समाचार दिए, तब सबै मानिसहरू विलाप गर्न लागे। 5त्‍यसै बेला शाऊल खेतबाट गोरु धपाउँदै आइरहेका थिए, र “मानिसहरूलाई के भयो? किन विलाप गरिरहेका छन्‌?” भनी उनले सोधे। अनि याबेश-गिलादका मानिसहरूले भनेका कुरा तिनीहरूले दोहोर्‍याएर उनलाई भनिदिए।
6शाऊलले यो कुरा सुन्‍दा, परमप्रभुका आत्‍मा शक्तिसित उनीमाथि आउनुभयो, र उनी रीसले जले। 7तब उनले एक जोड़ा गोरु लिएर ती टुक्रा-टुक्रा गरी काटे, र समाचार दिने मानिसहरूलाई ती टुक्रा दिएर इस्राएलका सबैतिर यसो भनी पठाए, “जो मानिस युद्धको निम्‍ति शाऊल र शमूएलको पछि आउँदैन त्‍यसका गोरुहरूको पनि यही दशा हुनेछ।” तब मानिसहरूमा परमप्रभुको भय छायो, र तिनीहरू एउटै मानिसजस्‍ता भई निस्‍केर आए। 8शाऊलले तिनीहरूलाई लड़ाइँको निम्‍ति बेजेकमा भेला गरे। त्‍यहाँ इस्राएलका मानिसहरू तीन लाख र यहूदाका तीस हजार थिए।
9तिनीहरूले समाचार ल्‍याउने मानिसहरूलाई भने, “याबेश-गिलादका मानिसहरूलाई यसो भन, ‘भोलि मध्‍याह्नभित्रै तिमीहरूको उद्धार हुनेछ’।” याबेश-गिलादका मानिसहरूले जब समाचार ल्‍याउनेहरूको खबर सुने तब साहस गरे। 10तिनीहरूले अम्‍मोनीलाई भने, “भोलि हामी तपाईंकहाँ आत्‍मसमर्पण गर्नेछौं, र तपाईंलाई जे ठीक लाग्‍छ हामीसँग गर्नुहोस्‌।”
11भोलिपल्‍ट शाऊलले आफ्‍ना मानिसहरूका तीन दल बनाए। बिहानीपख तिनीहरू अम्‍मोनीहरूको छाउनीभित्र पसे र मध्‍याह्नसम्‍म उनीहरूको संहार गरे। त्‍यसपछि बाँचेकाहरू दुई जना एकसाथ नहुने गरी तितरबितर भए।
12तब मानिसहरूले शमूएललाई भने, “शाऊलले हामीमाथि राज्‍य नगरोस्‌ भन्‍ने को हो? उनीहरूलाई मार्नलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुहोस्‌।”
13तर शाऊलले भने, “होइन, परमप्रभुले इस्राएलमा यस्‍तो विजय गराउनुभएको दिनमा कोही पनि मारिनेछैन।”
14तब शमूएलले मानिसहरूलाई भने, “हामी गिलगालमा गएर त्‍यहाँ यस राजसत्ताप्रति हाम्रो भक्ति फेरि पनि स्‍वीकार गरौं।” 15यसैले तिनीहरू सबै गिलगालमा गएर परमप्रभुको सामु मेलबलि चढ़ाएर परमप्रभुकै उपस्‍थितिमा शाऊललाई राजा घोषणा गरे। शाऊल र सबै इस्राएलीहरूले ठूलो हर्षमा त्‍यो उत्‍सव मनाए।

.......................................................................................

Saul Rescues the City of Jabesh

11 Nahash[a] the Ammonite went up and besieged Jabesh Gilead. And all the men of Jabesh said to him, “Make a treaty with us, and we will be subject to you.”

2 But Nahash the Ammonite replied, “I will make a treaty with you only on the condition that I gouge out the right eye of every one of you and so bring disgrace on all Israel.”

3 The elders of Jabesh said to him, “Give us seven days so we can send messengers throughout Israel; if no one comes to rescue us, we will surrender to you.”

4 When the messengers came to Gibeah of Saul and reported these terms to the people, they all wept aloud. 5 Just then Saul was returning from the fields, behind his oxen, and he asked, “What is wrong with everyone? Why are they weeping?” Then they repeated to him what the men of Jabesh had said.

6 When Saul heard their words, the Spirit of God came powerfully upon him, and he burned with anger. 7 He took a pair of oxen, cut them into pieces, and sent the pieces by messengers throughout Israel, proclaiming, “This is what will be done to the oxen of anyone who does not follow Saul and Samuel.” Then the terror of the Lord fell on the people, and they came out together as one. 8 When Saul mustered them at Bezek, the men of Israel numbered three hundred thousand and those of Judah thirty thousand.

9 They told the messengers who had come, “Say to the men of Jabesh Gilead, ‘By the time the sun is hot tomorrow, you will be rescued.’” When the messengers went and reported this to the men of Jabesh, they were elated. 10 They said to the Ammonites, “Tomorrow we will surrender to you, and you can do to us whatever you like.”

11 The next day Saul separated his men into three divisions; during the last watch of the night they broke into the camp of the Ammonites and slaughtered them until the heat of the day. Those who survived were scattered, so that no two of them were left together.

Saul Confirmed as King

12 The people then said to Samuel, “Who was it that asked, ‘Shall Saul reign over us?’ Turn these men over to us so that we may put them to death.”

13 But Saul said, “No one will be put to death today, for this day the Lord has rescued Israel.”

14 Then Samuel said to the people, “Come, let us go to Gilgal and there renew the kingship.” 15 So all the people went to Gilgal and made Saul king in the presence of the Lord. There they sacrificed fellowship offerings before the Lord, and Saul and all the Israelites held a great celebration.

....................................................................................

१ शमूएल 11

शाऊलले अमोनीहरूका हातबाट याबेश-गिलाद मुक्त गरेका
1अम्‍मोनी नाहाशले याबेश-गिलादलाई आक्रमण गरेर त्‍यसलाई घेरे। याबेशका मानिसहरूले नाहाशलाई भने, “हामीसँग सन्‍धि गर्नुहोस्, र हामी तपाईंका प्रजा हुनेछौं।”
Then Nahash the Ammonite came up, and encamped against Jabesh-gilead: and all the men of Jabesh said unto Nahash, Make a covenant with us, and we will serve thee.
2तर नाहाशले तिनीहरूलाई जवाफ दिए, “एउटै शर्तमा मात्र म तिमीहरूसँग सन्‍धि गर्नेछु। म तिमीहरूमध्‍ये हरेक मानिसको दाहिने आँखा निकालिदिनेछु, र त्‍यसले इस्राएलको बेइज्‍जत हुनेछ।”
And Nahash the Ammonite answered them, On this condition will I make a covenant with you, that I may thrust out all your right eyes, and lay it for a reproach upon all Israel.
3तब याबेश-गिलादका धर्म-गुरुहरूले भने, “इस्राएलभरि समाचार पठाउनलाई हामीलाई सात दिनको म्‍याद दिनुहोस्, अनि त्‍यसपछि हामीलाई कसैले पनि मुक्त गरेनन्‌ भने हामी तपाईंकहाँ आत्‍मसमर्पण गर्नेछौं।”
And the elders of Jabesh said unto him, Give us seven days' respite, that we may send messengers unto all the coasts of Israel: and then, if there be no man to save us, we will come out to thee.
4जब समाचार ल्‍याउनेहरू शाऊलको गिबामा आएर आफ्‍नो समाचार दिए, तब सबै मानिसहरू विलाप गर्न लागे। 
Then came the messengers to Gibeah of Saul, and told the tidings in the ears of the people: and all the people lifted up their voices, and wept.
5त्‍यसै बेला शाऊल खेतबाट गोरु धपाउँदै आइरहेका थिए, र “मानिसहरूलाई के भयो? किन विलाप गरिरहेका छन्‌?” भनी उनले सोधे। अनि याबेश-गिलादका मानिसहरूले भनेका कुरा तिनीहरूले दोहोर्‍याएर उनलाई भनिदिए।
And, behold, Saul came after the herd out of the field; and Saul said, What aileth the people that they weep? And they told him the tidings of the men of Jabesh.
6शाऊलले यो कुरा सुन्‍दा, परमप्रभुका आत्‍मा शक्तिसित उनीमाथि आउनुभयो, र उनी रीसले जले।
And the Spirit of God came upon Saul when he heard those tidings, and his anger was kindled greatly.
 7तब उनले एक जोड़ा गोरु लिएर ती टुक्रा-टुक्रा गरी काटे, र समाचार दिने मानिसहरूलाई ती टुक्रा दिएर इस्राएलका सबैतिर यसो भनी पठाए, “जो मानिस युद्धको निम्‍ति शाऊल र शमूएलको पछि आउँदैन त्‍यसका गोरुहरूको पनि यही दशा हुनेछ।” तब मानिसहरूमा परमप्रभुको भय छायो, र तिनीहरू एउटै मानिसजस्‍ता भई निस्‍केर आए।
And he took a yoke of oxen, and hewed them in pieces, and sent them throughout all the coasts of Israel by the hands of messengers, saying, Whosoever cometh not forth after Saul and after Samuel, so shall it be done unto his oxen. And the fear of the LORD fell on the people, and they came out with one consent.
 8शाऊलले तिनीहरूलाई लड़ाइँको निम्‍ति बेजेकमा भेला गरे। त्‍यहाँ इस्राएलका मानिसहरू तीन लाख र यहूदाका तीस हजार थिए।
And when he numbered them in Bezek, the children of Israel were three hundred thousand, and the men of Judah thirty thousand.
9तिनीहरूले समाचार ल्‍याउने मानिसहरूलाई भने, “याबेश-गिलादका मानिसहरूलाई यसो भन, ‘भोलि मध्‍याह्नभित्रै तिमीहरूको उद्धार हुनेछ’।” याबेश-गिलादका मानिसहरूले जब समाचार ल्‍याउनेहरूको खबर सुने तब साहस गरे।
And they said unto the messengers that came, Thus shall ye say unto the men of Jabesh-gilead, To morrow, by that time the sun be hot, ye shall have help. And the messengers came and shewed it to the men of Jabesh; and they were glad.
 10तिनीहरूले अम्‍मोनीलाई भने, “भोलि हामी तपाईंकहाँ आत्‍मसमर्पण गर्नेछौं, र तपाईंलाई जे ठीक लाग्‍छ हामीसँग गर्नुहोस्‌।”
Therefore the men of Jabesh said, To morrow we will come out unto you, and ye shall do with us all that seemeth good unto you.
11भोलिपल्‍ट शाऊलले आफ्‍ना मानिसहरूका तीन दल बनाए। बिहानीपख तिनीहरू अम्‍मोनीहरूको छाउनीभित्र पसे र मध्‍याह्नसम्‍म उनीहरूको संहार गरे। त्‍यसपछि बाँचेकाहरू दुई जना एकसाथ नहुने गरी तितरबितर भए।
And it was so on the morrow, that Saul put the people in three companies; and they came into the midst of the host in the morning watch, and slew the Ammonites until the heat of the day: and it came to pass, that they which remained were scattered, so that two of them were not left together.
12तब मानिसहरूले शमूएललाई भने, “शाऊलले हामीमाथि राज्‍य नगरोस्‌ भन्‍ने को हो? उनीहरूलाई मार्नलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुहोस्‌।”
And the people said unto Samuel, Who is he that said, Shall Saul reign over us? bring the men, that we may put them to death.
13तर शाऊलले भने, “होइन, परमप्रभुले इस्राएलमा यस्‍तो विजय गराउनुभएको दिनमा कोही पनि मारिनेछैन।”
And Saul said, There shall not a man be put to death this day: for to day the LORD hath wrought salvation in Israel.
14तब शमूएलले मानिसहरूलाई भने, “हामी गिलगालमा गएर त्‍यहाँ यस राजसत्ताप्रति हाम्रो भक्ति फेरि पनि स्‍वीकार गरौं।” 
Then said Samuel to the people, Come, and let us go to Gilgal, and renew the kingdom there.
15यसैले तिनीहरू सबै गिलगालमा गएर परमप्रभुको सामु मेलबलि चढ़ाएर परमप्रभुकै उपस्‍थितिमा शाऊललाई राजा घोषणा गरे। शाऊल र सबै इस्राएलीहरूले ठूलो हर्षमा त्‍यो उत्‍सव मनाए।
And all the people went to Gilgal; and there they made Saul king before the LORD in Gilgal; and there they sacrificed sacrifices of peace offerings before the LORD; and there Saul and all the men of Israel rejoiced greatly.

1 SAMUEL  - 12:1-25,

१ शमूएल 12

शमूएलले इस्राएलबाट बिदा लिएका
1तब शमूएलले भेला भएका इस्राएलीहरूलाई यसो भने, “मैले तिमीहरूले भनेका सबै कुरा सुनें, र तिमीहरूमाथि राज्‍य गर्नलाई राजा नियुक्त गरें।
 2अब यिनै राजा तिमीहरूका अगुवा भएका छन्‌। मचाहिँ वृद्ध भएको छु, र मेरो कपाल फुलिसकेको छ। मेरा छोराहरू तिमीहरूसँग छन्‌। म त मेरो बालककालदेखि नै तिमीहरूका अगुवा भएर आएको छु।
 3म यहीँ छु। मेरो विरुद्धमा तिमीहरूको केही भन्‍नु छ भने यहाँ परमप्रभु र उहाँका अभिषिक्त जनको उपस्‍थितिमा उजूर गर। कसको गोरु मैले लिएको छु? कसको गधा मैले लिएको छु? मैले कसलाई ठगेको छु? मैले कसमाथि अत्‍याचार गरें? मैले कसको कसूर लुकाउनलाई घूस लिएँ? मलाई भन, र म त्‍यसको क्षतिपूर्ति गरिदिनेछु।”
4तिनीहरूले जवाफ दिए, “तपाईंले हामीलाई ठग्‍नुभएको छैन। तपाईंले हामीमाथि केही अत्‍याचार गर्नुभएको छैन। तपाईंले कुनै मानिसबाट केही लिनुभएको छैन।”
5तब शमूएलले तिनीहरूलाई भने, “मेरो हातमा तिमीहरूले केही भेट्टाएनौ भनी आजको दिन परमप्रभु तिमीहरूका विरुद्धमा साक्षी हुनुहुन्‍छ, र उहाँका अभिषिक्त जन पनि साक्षी छन्‌।”
तिनीहरूले भने, “उहाँ साक्षी हुनुहुन्‍छ।”
6शमूएलले मानिसहरूलाई भने, “परमप्रभुले नै तिमीहरूलाई मोशा र हारून दिनुभयो, र तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुभयो। 
 7अब यहाँ खड़ा होओ, किनकि परमप्रभुको उपस्‍थितिमा तिमीहरूका अगि म तर्क पेश गर्नेछु, र तिमीहरूका निम्‍ति र तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूका निम्‍ति उहाँले गर्नुभएका सबै धार्मिक कार्यहरू म सुनाउनेछु।
8“याकूब मिश्रदेशमा प्रवेश गरेपछि तिनले सहायताको निम्‍ति परमप्रभुलाई पुकारे, अनि उहाँले मोशा र हारूनलाई पठाउनुभयो, जसले तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याए, र यस ठाउँमा बसाए। 
9“तर तिनीहरूले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई बिर्से, र उहाँले तिनीहरूलाई त्‍यागेर हासोरका सेनापति सीसरा तथा पलिश्‍तीहरू र मोआबका राजाका हातमा सुम्‍पिदिनुभयो, जसले तिनीहरूका विरुद्धमा लड़ाइँ गरे।
  10तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूले सहायताको निम्‍ति यसो भनेर परमप्रभुलाई पुकारे, ‘हामीले पाप गर्‍यौं। हामीले परमप्रभुलाई त्‍याग्‍यौं, अनि बाल देवता र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई पुज्‍यौं। तर अब हामीलाई हाम्रा शत्रुहरूबाट छुटकारा दिनुहोस्, र हामी तपाईंको सेवा गर्नेछौं’।  
11तब परमप्रभुले यरूब-बाल र बाराक, यिप्‍ता र शमूएललाई तिमीहरूका चारैतिरका शत्रुबाट छुटकारा दिनलाई पठाउनुभयो, अनि तिमीहरू शान्‍ति र कुशलसित बस्‍न लाग्‍यौ। 
12“तर त्‍यसपछि जब अम्‍मोनीहरूका राजा नाहाशलाई तिमीहरूका विरुद्धमा आइरहेका तिमीहरूले देख्‍यौ, तब परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वर नै तिमीहरूका राजा हुनुभए तापनि तिमीहरूले मलाई भन्‍यौ, ‘होइन, हामीमाथि शासन गर्नलाई हामीलाई राजा चाहिन्‍छ’।  
13अब, तिमीहरूले मागेका राजा यहाँ छन्‌। तिमीहरूले उनलाई चुन्‍यौ, र परमप्रभुले एक जना राजा तिमीहरूमाथि नियुक्त गर्नुभयो। 14यदि तिमीहरूले परमप्रभुलाई श्रद्धा गर्‍यौ र भक्तिसित उहाँको सेवा गर्‍यौ भने, र यदि तिमीहरू उहाँका आज्ञाको विरुद्धमा बागी भएनौ भने, अनि यदि तिमीहरू र तिमीहरूका राजा परमप्रभु परमेश्‍वरप्रति विश्‍वासी भयौ भने बेसै हो। 15तर यदि तिमीहरूले परमप्रभुको आज्ञापालन गरेनौ र तिमीहरू उहाँका आज्ञाप्रति बागी भयौ भने, उहाँ तिमीहरूका विरुद्धमा खड़ा हुनुहुनेछ, जसरी उहाँ तिमीहरूका पुर्खाहरूका विरुद्धमा हुनुहुन्‍थ्‍यो।
16“अब चूपचाप खड़ा होओ, र परमप्रभुले तिमीहरूकै नजरको सामुन्‍ने गर्नुहुने बड़ो अचम्‍मको कामलाई हेर। 17अहिले गहूँको कटनीको समय छ, होइन? म परमप्रभुलाई पुकार्नेछु, अनि उहाँले गर्जन र वृष्‍टि पठाउनुहुनेछ। तब तिमीहरूले देख्‍नेछौ र जान्‍नेछौ कि राजा मागेर तिमीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा कस्‍तो खराबी गरेका रहेछौ।”
18तब शमूएलले परमप्रभुलाई पुकारे, र उहाँले त्‍यसै दिन गर्जन र वृष्‍टि पठाउनुभयो। सबै मानिसहरू परमप्रभु र शमूएलको अगि भयभीत भए।
19तिनीहरूले शमूएललाई भने, “मृत्‍युदेखि बाँचौं भनेर परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरसँग हामी तपाईंका सेवकहरूका निम्‍ति प्रार्थना गरिदिनुहोस्‌। किनभने हामीले हाम्रा पापमाथि राजा मागेर यो ठूलो खराबी थपेका छौं।”
20शमूएलले मानिसहरूलाई भने, “नडराओ। तिमीहरू यस्‍ता दुष्‍ट भए तापनि परमप्रभुको आराधना गर्न नछोड़, तर आफ्‍नो पूरा हृदयले उहाँको सेवा गर। 21व्‍यर्थका देवताहरू पछि नलाग, जसले न त सहायता गर्न सक्‍छन्‌ न बचाउन सक्‍छन्, किनभने तिनीहरू व्‍यर्थ हुन्‌। 22आफ्‍नो महान्‌ नाउँको खातिर परमप्रभुले तिमीहरूलाई त्‍याग्‍नुहुनेछैन, किनभने उहाँले तिमीहरूलाई आफ्‍नै निज प्रजा तुल्‍याउने निश्‍चय गर्नुभएको छ। 23तिमीहरूका निम्‍ति प्रार्थना गर्न छोड़ेर परमप्रभुको अगि पाप गर्ने दिनचाहिँ मबाट परै रहोस्‌। जे ठीक र असल छ सो म तिमीहरूलाई देखाउनेछु। 24तिमीहरूले परमप्रभुको श्रद्धा गर र तिमीहरूका पूरा हृदयले ईमानदारीसित उहाँको सेवा गर। तिमीहरूका निम्‍ति उहाँले कस्‍तो ठूलो काम गर्नुभएको छ, सो विचार गर। 25तर तिमीहरूले खराबी नै गरिरह्यौ भने, तिमीहरू र तिमीहरूका राजा नष्‍ट हुनेछौ।”

...............................................................................

Samuel’s Farewell Speech

12 Samuel said to all Israel, “I have listened to everything you said to me and have set a king over you. 2 Now you have a king as your leader. As for me, I am old and gray, and my sons are here with you. I have been your leader from my youth until this day. 3 Here I stand. Testify against me in the presence of the Lord and his anointed. Whose ox have I taken? Whose donkey have I taken? Whom have I cheated? Whom have I oppressed? From whose hand have I accepted a bribe to make me shut my eyes? If I have done any of these things, I will make it right.”

4 “You have not cheated or oppressed us,” they replied. “You have not taken anything from anyone’s hand.”

5 Samuel said to them, “The Lord is witness against you, and also his anointed is witness this day, that you have not found anything in my hand.”

“He is witness,” they said.

6 Then Samuel said to the people, “It is the Lord who appointed Moses and Aaron and brought your ancestors up out of Egypt. 7 Now then, stand here, because I am going to confront you with evidence before the Lord as to all the righteous acts performed by the Lord for you and your ancestors.

8 “After Jacob entered Egypt, they cried to the Lord for help, and the Lord sent Moses and Aaron, who brought your ancestors out of Egypt and settled them in this place.

9 “But they forgot the Lord their God; so he sold them into the hand of Sisera, the commander of the army of Hazor, and into the hands of the Philistines and the king of Moab, who fought against them. 10 They cried out to the Lord and said, ‘We have sinned; we have forsaken the Lord and served the Baals and the Ashtoreths. But now deliver us from the hands of our enemies, and we will serve you.’ 11 Then the Lord sent Jerub-Baal,[a] Barak,[b] Jephthah and Samuel,[c] and he delivered you from the hands of your enemies all around you, so that you lived in safety.

12 “But when you saw that Nahash king of the Ammonites was moving against you, you said to me, ‘No, we want a king to rule over us’—even though the Lord your God was your king. 13 Now here is the king you have chosen, the one you asked for; see, the Lord has set a king over you. 14 If you fear the Lord and serve and obey him and do not rebel against his commands, and if both you and the king who reigns over you follow the Lord your God—good! 15 But if you do not obey the Lord, and if you rebel against his commands, his hand will be against you, as it was against your ancestors.

16 “Now then, stand still and see this great thing the Lord is about to do before your eyes! 17 Is it not wheat harvest now? I will call on the Lord to send thunder and rain. And you will realize what an evil thing you did in the eyes of the Lord when you asked for a king.”

18 Then Samuel called on the Lord, and that same day the Lord sent thunder and rain. So all the people stood in awe of the Lord and of Samuel.

19 The people all said to Samuel, “Pray to the Lord your God for your servants so that we will not die, for we have added to all our other sins the evil of asking for a king.”

20 “Do not be afraid,” Samuel replied. “You have done all this evil; yet do not turn away from the Lord, but serve the Lord with all your heart. 21 Do not turn away after useless idols. They can do you no good, nor can they rescue you, because they are useless. 22 For the sake of his great name the Lord will not reject his people, because the Lord was pleased to make you his own. 23 As for me, far be it from me that I should sin against the Lord by failing to pray for you. And I will teach you the way that is good and right. 24 But be sure to fear the Lord and serve him faithfully with all your heart; consider what great things he has done for you. 25 Yet if you persist in doing evil, both you and your king will perish.”

...........................................................................

१ शमूएल 12

शमूएलले इस्राएलबाट बिदा लिएका
1तब शमूएलले भेला भएका इस्राएलीहरूलाई यसो भने, “मैले तिमीहरूले भनेका सबै कुरा सुनें, र तिमीहरूमाथि राज्‍य गर्नलाई राजा नियुक्त गरें। 
And Samuel said unto all Israel, Behold, I have hearkened unto your voice in all that ye said unto me, and have made a king over you.
2अब यिनै राजा तिमीहरूका अगुवा भएका छन्‌। मचाहिँ वृद्ध भएको छु, र मेरो कपाल फुलिसकेको छ। मेरा छोराहरू तिमीहरूसँग छन्‌। म त मेरो बालककालदेखि नै तिमीहरूका अगुवा भएर आएको छु।
And now, behold, the king walketh before you: and I am old and grayheaded; and, behold, my sons are with you: and I have walked before you from my childhood unto this day.
 3म यहीँ छु। मेरो विरुद्धमा तिमीहरूको केही भन्‍नु छ भने यहाँ परमप्रभु र उहाँका अभिषिक्त जनको उपस्‍थितिमा उजूर गर। कसको गोरु मैले लिएको छु? कसको गधा मैले लिएको छु? मैले कसलाई ठगेको छु? मैले कसमाथि अत्‍याचार गरें? मैले कसको कसूर लुकाउनलाई घूस लिएँ? मलाई भन, र म त्‍यसको क्षतिपूर्ति गरिदिनेछु।”
Behold, here I am: witness against me before the LORD, and before his anointed: whose ox have I taken? or whose ass have I taken? or whom have I defrauded? whom have I oppressed? or of whose hand have I received any bribe to blind mine eyes therewith? and I will restore it you.
4तिनीहरूले जवाफ दिए, “तपाईंले हामीलाई ठग्‍नुभएको छैन। तपाईंले हामीमाथि केही अत्‍याचार गर्नुभएको छैन। तपाईंले कुनै मानिसबाट केही लिनुभएको छैन।”
And they said, Thou hast not defrauded us, nor oppressed us, neither hast thou taken ought of any man's hand.
5तब शमूएलले तिनीहरूलाई भने, “मेरो हातमा तिमीहरूले केही भेट्टाएनौ भनी आजको दिन परमप्रभु तिमीहरूका विरुद्धमा साक्षी हुनुहुन्‍छ, र उहाँका अभिषिक्त जन पनि साक्षी छन्‌।”
तिनीहरूले भने, “उहाँ साक्षी हुनुहुन्‍छ।”
And he said unto them, The LORD is witness against you, and his anointed is witness this day, that ye have not found ought in my hand. And they answered, He is witness.
6शमूएलले मानिसहरूलाई भने, “परमप्रभुले नै तिमीहरूलाई मोशा र हारून दिनुभयो, र तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याउनुभयो।  
And Samuel said unto the people, It is the LORD that advanced Moses and Aaron, and that brought your fathers up out of the land of Egypt.
7अब यहाँ खड़ा होओ, किनकि परमप्रभुको उपस्‍थितिमा तिमीहरूका अगि म तर्क पेश गर्नेछु, र तिमीहरूका निम्‍ति र तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूका निम्‍ति उहाँले गर्नुभएका सबै धार्मिक कार्यहरू म सुनाउनेछु।
Now therefore stand still, that I may reason with you before the LORD of all the righteous acts of the LORD, which he did to you and to your fathers.
8“याकूब मिश्रदेशमा प्रवेश गरेपछि तिनले सहायताको निम्‍ति परमप्रभुलाई पुकारे, अनि उहाँले मोशा र हारूनलाई पठाउनुभयो, जसले तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूलाई मिश्रदेशबाट निकालेर ल्‍याए, र यस ठाउँमा बसाए। 
When Jacob was come into Egypt, and your fathers cried unto the LORD, then the LORD sent Moses and Aaron, which brought forth your fathers out of Egypt, and made them dwell in this place.
9“तर तिनीहरूले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरलाई बिर्से, र उहाँले तिनीहरूलाई त्‍यागेर हासोरका सेनापति सीसरा तथा पलिश्‍तीहरू र मोआबका राजाका हातमा सुम्‍पिदिनुभयो, जसले तिनीहरूका विरुद्धमा लड़ाइँ गरे। 
And when they forgat the LORD their God, he sold them into the hand of Sisera, captain of the host of Hazor, and into the hand of the Philistines, and into the hand of the king of Moab, and they fought against them.
 10तिमीहरूका पिता-पुर्खाहरूले सहायताको निम्‍ति यसो भनेर परमप्रभुलाई पुकारे, ‘हामीले पाप गर्‍यौं। हामीले परमप्रभुलाई त्‍याग्‍यौं, अनि बाल देवता र अश्‍तोरेत देवताहरूलाई पुज्‍यौं। तर अब हामीलाई हाम्रा शत्रुहरूबाट छुटकारा दिनुहोस्, र हामी तपाईंको सेवा गर्नेछौं’। 
And they cried unto the LORD, and said, We have sinned, because we have forsaken the LORD, and have served Baalim and Ashtaroth: but now deliver us out of the hand of our enemies, and we will serve thee.
 11तब परमप्रभुले यरूब-बाल र बाराक, यिप्‍ता र शमूएललाई तिमीहरूका चारैतिरका शत्रुबाट छुटकारा दिनलाई पठाउनुभयो, अनि तिमीहरू शान्‍ति र कुशलसित बस्‍न लाग्‍यौ। 
And the LORD sent Jerubbaal, and Bedan, and Jephthah, and Samuel, and delivered you out of the hand of your enemies on every side, and ye dwelled safe.
12“तर त्‍यसपछि जब अम्‍मोनीहरूका राजा नाहाशलाई तिमीहरूका विरुद्धमा आइरहेका तिमीहरूले देख्‍यौ, तब परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वर नै तिमीहरूका राजा हुनुभए तापनि तिमीहरूले मलाई भन्‍यौ, ‘होइन, हामीमाथि शासन गर्नलाई हामीलाई राजा चाहिन्‍छ’।  
And when ye saw that Nahash the king of the children of Ammon came against you, ye said unto me, Nay; but a king shall reign over us: when the LORD your God was your king.
13अब, तिमीहरूले मागेका राजा यहाँ छन्‌। तिमीहरूले उनलाई चुन्‍यौ, र परमप्रभुले एक जना राजा तिमीहरूमाथि नियुक्त गर्नुभयो। 
Now therefore behold the king whom ye have chosen, and whom ye have desired! and, behold, the LORD hath set a king over you.
14यदि तिमीहरूले परमप्रभुलाई श्रद्धा गर्‍यौ र भक्तिसित उहाँको सेवा गर्‍यौ भने, र यदि तिमीहरू उहाँका आज्ञाको विरुद्धमा बागी भएनौ भने, अनि यदि तिमीहरू र तिमीहरूका राजा परमप्रभु परमेश्‍वरप्रति विश्‍वासी भयौ भने बेसै हो।
If ye will fear the LORD, and serve him, and obey his voice, and not rebel against the commandment of the LORD, then shall both ye and also the king that reigneth over you continue following the LORD your God:
 15तर यदि तिमीहरूले परमप्रभुको आज्ञापालन गरेनौ र तिमीहरू उहाँका आज्ञाप्रति बागी भयौ भने, उहाँ तिमीहरूका विरुद्धमा खड़ा हुनुहुनेछ, जसरी उहाँ तिमीहरूका पुर्खाहरूका विरुद्धमा हुनुहुन्‍थ्‍यो।
But if ye will not obey the voice of the LORD, but rebel against the commandment of the LORD, then shall the hand of the LORD be against you, as it was against your fathers.
16“अब चूपचाप खड़ा होओ, र परमप्रभुले तिमीहरूकै नजरको सामुन्‍ने गर्नुहुने बड़ो अचम्‍मको कामलाई हेर। 
Now therefore stand and see this great thing, which the LORD will do before your eyes.
17अहिले गहूँको कटनीको समय छ, होइन? म परमप्रभुलाई पुकार्नेछु, अनि उहाँले गर्जन र वृष्‍टि पठाउनुहुनेछ। तब तिमीहरूले देख्‍नेछौ र जान्‍नेछौ कि राजा मागेर तिमीहरूले परमप्रभुको दृष्‍टिमा कस्‍तो खराबी गरेका रहेछौ।”
Is it not wheat harvest to day? I will call unto the LORD, and he shall send thunder and rain; that ye may perceive and see that your wickedness is great, which ye have done in the sight of the LORD, in asking you a king.
18तब शमूएलले परमप्रभुलाई पुकारे, र उहाँले त्‍यसै दिन गर्जन र वृष्‍टि पठाउनुभयो। सबै मानिसहरू परमप्रभु र शमूएलको अगि भयभीत भए।
So Samuel called unto the LORD; and the LORD sent thunder and rain that day: and all the people greatly feared the LORD and Samuel.
19तिनीहरूले शमूएललाई भने, “मृत्‍युदेखि बाँचौं भनेर परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरसँग हामी तपाईंका सेवकहरूका निम्‍ति प्रार्थना गरिदिनुहोस्‌। किनभने हामीले हाम्रा पापमाथि राजा मागेर यो ठूलो खराबी थपेका छौं।”
And all the people said unto Samuel, Pray for thy servants unto the LORD thy God, that we die not: for we have added unto all our sins this evil, to ask us a king.
20शमूएलले मानिसहरूलाई भने, “नडराओ। तिमीहरू यस्‍ता दुष्‍ट भए तापनि परमप्रभुको आराधना गर्न नछोड़, तर आफ्‍नो पूरा हृदयले उहाँको सेवा गर। 
And Samuel said unto the people, Fear not: ye have done all this wickedness: yet turn not aside from following the LORD, but serve the LORD with all your heart;
21व्‍यर्थका देवताहरू पछि नलाग, जसले न त सहायता गर्न सक्‍छन्‌ न बचाउन सक्‍छन्, किनभने तिनीहरू व्‍यर्थ हुन्‌।
And turn ye not aside: for then should ye go after vain things, which cannot profit nor deliver; for they are vain.
 22आफ्‍नो महान्‌ नाउँको खातिर परमप्रभुले तिमीहरूलाई त्‍याग्‍नुहुनेछैन, किनभने उहाँले तिमीहरूलाई आफ्‍नै निज प्रजा तुल्‍याउने निश्‍चय गर्नुभएको छ।
For the LORD will not forsake his people for his great name's sake: because it hath pleased the LORD to make you his people.
 23तिमीहरूका निम्‍ति प्रार्थना गर्न छोड़ेर परमप्रभुको अगि पाप गर्ने दिनचाहिँ मबाट परै रहोस्‌। जे ठीक र असल छ सो म तिमीहरूलाई देखाउनेछु। 
Moreover as for me, God forbid that I should sin against the LORD in ceasing to pray for you: but I will teach you the good and the right way:
24तिमीहरूले परमप्रभुको श्रद्धा गर र तिमीहरूका पूरा हृदयले ईमानदारीसित उहाँको सेवा गर। तिमीहरूका निम्‍ति उहाँले कस्‍तो ठूलो काम गर्नुभएको छ, सो विचार गर।
Only fear the LORD, and serve him in truth with all your heart: for consider how great things he hath done for you.
 25तर तिमीहरूले खराबी नै गरिरह्यौ भने, तिमीहरू र तिमीहरूका राजा नष्‍ट हुनेछौ।”
But if ye shall still do wickedly, ye shall be consumed, both ye and your king.

1 SAMUEL  - 13:1-23,

१ शमूएल 13

शमूएलले शाऊललाई हप्काएका
1शाऊल राजा हुँदा तीस वर्षका थिए। उनले इस्राएलमा बयालीस वर्ष राज्‍य गरे।
2शाऊलले इस्राएलका तीन हजार मानिसहरूलाई चुने— दुई हजार उनीसँग मिकमाशमा र बेथेलको पहाड़ी देशमा थिए, र एक हजार जोनाथनसँग बेन्‍यामीनको गिबामा थिए। बाँकी मानिसहरूलाई चाहिँ उनले घरमा पठाइदिए।
3जोनाथनले गिबामा भएको पलिश्‍ती चौकीमाथि आक्रमण गरे, र त्‍यसको खबर पलिश्‍तीहरूका बीचमा फैलियो। शाऊलले “सबै हिब्रूहरूले सुनून्‌” भनेर देशको चारैतिर तुरही फुक्‍न लगाए। 4यसैले “शाऊलले पलिश्‍ती चौकीमाथि आक्रमण गरेछन्, र अब पलिश्‍तीहरूले इस्राएललाई घृणा गर्छन्‌” भनी सारा इस्राएलीहरूले सुने। तब उनको आह्वानलाई सुनेर तिनीहरू गिलगालमा शाऊलकहाँ भेला भए।
5पलिश्‍तीहरू इस्राएललाई आक्रमण गर्न जम्‍मा भए। उनीहरूसित तीन हजार रथ र छ हजार रथ चालक तथा समुद्रको किनारका बालुवा जतिकै अनगन्‍ती पैदल-सिपाहीहरू थिए। उनीहरूले उक्‍लेर बेथ-आवनको पूर्वतिर मिकमाशमा छाउनी हाले। 6इस्राएलीहरू घोर सङ्कष्‍टमा परे, किनभने तिनीहरू साह्रै पेलिए। यसैले तिनीहरू ओड़ार र झाड़ीहरूमा, चट्टानका बीच-बीचमा, र खाड़लहरू र इनारहरूमा लुके। 7कोही हिब्रूहरू यर्दन नदी पार गरेर गाद र गिलादका जिल्‍लाहरूमा पनि भागे।
तर शाऊलचाहिँ गिलगालमा नै बसिरहे र उनका पछि लागेका सबै मानिसहरू डरले काँप्‍न लागे। 8शमूएलले ठहराएअनुसार शाऊल सात दिनसम्‍म पर्खिरहे, तर शमूएल गिलगालमा आएनन्‌। मानिसहरू शाऊलदेखि हट्‌न लागे।  9यसकारण उनले भने, “होमबलि र मेलबलिहरू यहाँ मकहाँ ल्‍याऊ।” तब उनले नै होमबलि चढ़ाए। 10शाऊलले बलिदान चढ़ाइसकेका मात्र थिए, तब शमूएल आइपुगे। शाऊल तिनलाई भेट गर्नलाई गए।
11शमूएलले भने, “यो तपाईंले के गर्नुभयो?”
शाऊलले जवाफ दिए, “मानिसहरू मबाट हटिरहेका मैले देखें, र तपाईंले प्रतिज्ञा गर्नुभएको समयमा तपाईं पनि आउनुभएन, र पलिश्‍तीहरू मिकमाशमा जम्‍मा हुँदैथिए, 12अनि मैले यही विचार गरें कि पलिश्‍तीहरू मेरो विरुद्धमा गिलगालमा आउनेछन्, र मैले परमप्रभुका निगाहको निम्‍ति बिन्‍ती गरेको छैनँ। यसैले म आफैले यो होमबलि चढ़ाउन बाध्‍य भएको अनुभव गरें।”
13शमूएलले शाऊललाई भने, “तपाईंले मूर्ख काम गर्नुभयो। परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरले तपाईंलाई दिनुभएको आज्ञा तपाईंले पालन गर्नुभएन। यदि तपाईंले पालन गर्नुभएको भए त उहाँले तपाईंको राज्‍य इस्राएलमाथि सधैँको निम्‍ति स्‍थिर गराउनुहुनेथियो। 14तर अब तपाईंको राज्‍य निरन्‍तर रहनेछैन। परमप्रभुले आफैले रुचाउनुभएको एक जना मानिस खोज्‍नुभएको छ, र तिनलाई नै आफ्‍ना प्रजाका अगुवा हुनलाई नियुक्त गर्नुभएको छ, किनभने तपाईंले परमप्रभुको आज्ञापालन गर्नुभएन।” 
15तब शमूएल उठे, र गिलगाल छोड़ेर बेन्‍यामीनको गिबातिर गए। अनि शाऊलले आफूसित भएका मानिसहरूको गन्‍ती गरे। तिनीहरू प्राय: छ सय जति थिए।
हतियार नभएको इस्राएल
16शाऊल, उनका छोरा जोनाथन र उनीहरूसँग भएका मानिसहरू बेन्‍यामीनको गिबामा रहे। पलिश्‍तीहरूचाहिँ मिकमाशमा डेरा हालेर बसे। 17पलिश्‍तीहरूको छाउनीबाट लुट्‌नेहरूका तीन दल आए। एक दल शूआलको जिल्‍लामा भएको ओप्रातिर लाग्‍यो। 18अर्को दल बेथ-होरोनतिर लाग्‍यो। अनि तेस्रो दलचाहिँ सबोईमको बेँसी र उजाड़-स्‍थानको सामुका डाँड़ाहरूको श्रेणीतिर लाग्‍यो।
19त्‍यस बेला इस्राएलभरि नै कुनै लोहार पाइँदैनथ्‍यो, किनभने पलिश्‍तीहरूले हिब्रूहरूलाई तरवार र भाला बनाउन नदिने निश्‍चय गरेका थिए। 20आ-आफ्‍नो फाली, कोदालो, बन्‍चरो र हँसिया पनि इस्राएलीहरूले पलिश्‍तीहरूकहाँ उध्‍याउन जानुपर्थ्‍यो। 21एउटा फाली वा कोदालो उध्‍याउने दाम शेकेलको दुई-तिहाइ, र गोरु धपाउने अंकुसे मिलाउन र बन्‍चरो उध्‍याउनलाई शेकेलको एक-तिहाइ लाग्‍थ्‍यो।
22यसैले जब युद्ध सुरु भयो तब शाऊल र जोनाथनको पछि लाग्‍ने कुनै मानिसको पनि तरवार वा भाला थिएन। केवल शाऊल र जोनाथनसित मात्र हतियार थिए।
23त्‍यस बेला मिकमाशको घाटी रोक्‍नलाई पलिश्‍तीहरूको एक दल सिपाही निस्‍केर गएको थियो।

................................................................................

Samuel Rebukes Saul

13 Saul was thirty[a] years old when he became king, and he reigned over Israel forty-[b] two years.

2 Saul chose three thousand men from Israel; two thousand were with him at Mikmash and in the hill country of Bethel, and a thousand were with Jonathan at Gibeah in Benjamin. The rest of the men he sent back to their homes.

3 Jonathan attacked the Philistine outpost at Geba, and the Philistines heard about it. Then Saul had the trumpet blown throughout the land and said, “Let the Hebrews hear!” 4 So all Israel heard the news: “Saul has attacked the Philistine outpost, and now Israel has become obnoxious to the Philistines.” And the people were summoned to join Saul at Gilgal.

5 The Philistines assembled to fight Israel, with three thousand[c] chariots, six thousand charioteers, and soldiers as numerous as the sand on the seashore. They went up and camped at Mikmash, east of Beth Aven. 6 When the Israelites saw that their situation was critical and that their army was hard pressed, they hid in caves and thickets, among the rocks, and in pits and cisterns. 7 Some Hebrews even crossed the Jordan to the land of Gad and Gilead.

Saul remained at Gilgal, and all the troops with him were quaking with fear. 8 He waited seven days, the time set by Samuel; but Samuel did not come to Gilgal, and Saul’s men began to scatter. 9 So he said, “Bring me the burnt offering and the fellowship offerings.” And Saul offered up the burnt offering. 10 Just as he finished making the offering, Samuel arrived, and Saul went out to greet him.

11 “What have you done?” asked Samuel.

Saul replied, “When I saw that the men were scattering, and that you did not come at the set time, and that the Philistines were assembling at Mikmash, 12 I thought, ‘Now the Philistines will come down against me at Gilgal, and I have not sought the Lord’s favor.’ So I felt compelled to offer the burnt offering.”

13 “You have done a foolish thing,” Samuel said. “You have not kept the command the Lord your God gave you; if you had, he would have established your kingdom over Israel for all time. 14 But now your kingdom will not endure; the Lord has sought out a man after his own heart and appointed him ruler of his people, because you have not kept the Lord’s command.”

15 Then Samuel left Gilgal[d] and went up to Gibeah in Benjamin, and Saul counted the men who were with him. They numbered about six hundred.

Israel Without Weapons

16 Saul and his son Jonathan and the men with them were staying in Gibeah[e] in Benjamin, while the Philistines camped at Mikmash. 17 Raiding parties went out from the Philistine camp in three detachments. One turned toward Ophrah in the vicinity of Shual, 18 another toward Beth Horon, and the third toward the borderland overlooking the Valley of Zeboyim facing the wilderness.

19 Not a blacksmith could be found in the whole land of Israel, because the Philistines had said, “Otherwise the Hebrews will make swords or spears!” 20 So all Israel went down to the Philistines to have their plow points, mattocks, axes and sickles[f] sharpened. 21 The price was two-thirds of a shekel[g] for sharpening plow points and mattocks, and a third of a shekel[h] for sharpening forks and axes and for repointing goads.

22 So on the day of the battle not a soldier with Saul and Jonathan had a sword or spear in his hand; only Saul and his son Jonathan had them.

Jonathan Attacks the Philistines

23 Now a detachment of Philistines had gone out to the pass at Mikmash.

...............................................................................

१ शमूएल 13

शमूएलले शाऊललाई हप्काएका
1शाऊल राजा हुँदा तीस वर्षका थिए। उनले इस्राएलमा बयालीस वर्ष राज्‍य गरे।
Saul reigned one year; and when he had reigned two years over Israel,
2शाऊलले इस्राएलका तीन हजार मानिसहरूलाई चुने— दुई हजार उनीसँग मिकमाशमा र बेथेलको पहाड़ी देशमा थिए, र एक हजार जोनाथनसँग बेन्‍यामीनको गिबामा थिए। बाँकी मानिसहरूलाई चाहिँ उनले घरमा पठाइदिए।
Saul chose him three thousand men of Israel; whereof two thousand were with Saul in Michmash and in mount Beth-el, and a thousand were with Jonathan in Gibeah of Benjamin: and the rest of the people he sent every man to his tent.
3जोनाथनले गिबामा भएको पलिश्‍ती चौकीमाथि आक्रमण गरे, र त्‍यसको खबर पलिश्‍तीहरूका बीचमा फैलियो। शाऊलले “सबै हिब्रूहरूले सुनून्‌” भनेर देशको चारैतिर तुरही फुक्‍न लगाए। 
And Jonathan smote the garrison of the Philistines that was in Geba, and the Philistines heard of it. And Saul blew the trumpet throughout all the land, saying, Let the Hebrews hear.
4यसैले “शाऊलले पलिश्‍ती चौकीमाथि आक्रमण गरेछन्, र अब पलिश्‍तीहरूले इस्राएललाई घृणा गर्छन्‌” भनी सारा इस्राएलीहरूले सुने। तब उनको आह्वानलाई सुनेर तिनीहरू गिलगालमा शाऊलकहाँ भेला भए।
And all Israel heard say that Saul had smitten a garrison of the Philistines, and that Israel also was had in abomination with the Philistines. And the people were called together after Saul to Gilgal.
5पलिश्‍तीहरू इस्राएललाई आक्रमण गर्न जम्‍मा भए। उनीहरूसित तीन हजार रथ र छ हजार रथ चालक तथा समुद्रको किनारका बालुवा जतिकै अनगन्‍ती पैदल-सिपाहीहरू थिए। उनीहरूले उक्‍लेर बेथ-आवनको पूर्वतिर मिकमाशमा छाउनी हाले। 
And the Philistines gathered themselves together to fight with Israel, thirty thousand chariots, and six thousand horsemen, and people as the sand which is on the sea shore in multitude: and they came up, and pitched in Michmash, eastward from Beth-aven.
6इस्राएलीहरू घोर सङ्कष्‍टमा परे, किनभने तिनीहरू साह्रै पेलिए। यसैले तिनीहरू ओड़ार र झाड़ीहरूमा, चट्टानका बीच-बीचमा, र खाड़लहरू र इनारहरूमा लुके। 
When the men of Israel saw that they were in a strait, (for the people were distressed,) then the people did hide themselves in caves, and in thickets, and in rocks, and in high places, and in pits.
7कोही हिब्रूहरू यर्दन नदी पार गरेर गाद र गिलादका जिल्‍लाहरूमा पनि भागे।
तर शाऊलचाहिँ गिलगालमा नै बसिरहे र उनका पछि लागेका सबै मानिसहरू डरले काँप्‍न लागे।
And some of the Hebrews went over Jordan to the land of Gad and Gilead. As for Saul, he was yet in Gilgal, and all the people followed him trembling.
 8शमूएलले ठहराएअनुसार शाऊल सात दिनसम्‍म पर्खिरहे, तर शमूएल गिलगालमा आएनन्‌। मानिसहरू शाऊलदेखि हट्‌न लागे।  
And he tarried seven days, according to the set time that Samuel had appointed: but Samuel came not to Gilgal; and the people were scattered from him.
9यसकारण उनले भने, “होमबलि र मेलबलिहरू यहाँ मकहाँ ल्‍याऊ।” तब उनले नै होमबलि चढ़ाए। 
And Saul said, Bring hither a burnt offering to me, and peace offerings. And he offered the burnt offering.
10शाऊलले बलिदान चढ़ाइसकेका मात्र थिए, तब शमूएल आइपुगे। शाऊल तिनलाई भेट गर्नलाई गए।
And it came to pass, that as soon as he had made an end of offering the burnt offering, behold, Samuel came; and Saul went out to meet him, that he might salute him.
11शमूएलले भने, “यो तपाईंले के गर्नुभयो?”
शाऊलले जवाफ दिए, “मानिसहरू मबाट हटिरहेका मैले देखें, र तपाईंले प्रतिज्ञा गर्नुभएको समयमा तपाईं पनि आउनुभएन, र पलिश्‍तीहरू मिकमाशमा जम्‍मा हुँदैथिए, 
And Samuel said, What hast thou done? And Saul said, Because I saw that the people were scattered from me, and that thou camest not within the days appointed, and that the Philistines gathered themselves together at Michmash;
12अनि मैले यही विचार गरें कि पलिश्‍तीहरू मेरो विरुद्धमा गिलगालमा आउनेछन्, र मैले परमप्रभुका निगाहको निम्‍ति बिन्‍ती गरेको छैनँ। यसैले म आफैले यो होमबलि चढ़ाउन बाध्‍य भएको अनुभव गरें।”
Therefore said I, The Philistines will come down now upon me to Gilgal, and I have not made supplication unto the LORD: I forced myself therefore, and offered a burnt offering.
13शमूएलले शाऊललाई भने, “तपाईंले मूर्ख काम गर्नुभयो। परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरले तपाईंलाई दिनुभएको आज्ञा तपाईंले पालन गर्नुभएन। यदि तपाईंले पालन गर्नुभएको भए त उहाँले तपाईंको राज्‍य इस्राएलमाथि सधैँको निम्‍ति स्‍थिर गराउनुहुनेथियो।
And Samuel said to Saul, Thou hast done foolishly: thou hast not kept the commandment of the LORD thy God, which he commanded thee: for now would the LORD have established thy kingdom upon Israel for ever.
 14तर अब तपाईंको राज्‍य निरन्‍तर रहनेछैन। परमप्रभुले आफैले रुचाउनुभएको एक जना मानिस खोज्‍नुभएको छ, र तिनलाई नै आफ्‍ना प्रजाका अगुवा हुनलाई नियुक्त गर्नुभएको छ, किनभने तपाईंले परमप्रभुको आज्ञापालन गर्नुभएन।” 
But now thy kingdom shall not continue: the LORD hath sought him a man after his own heart, and the LORD hath commanded him to be captain over his people, because thou hast not kept that which the LORD commanded thee.
15तब शमूएल उठे, र गिलगाल छोड़ेर बेन्‍यामीनको गिबातिर गए। अनि शाऊलले आफूसित भएका मानिसहरूको गन्‍ती गरे। तिनीहरू प्राय: छ सय जति थिए।
And Samuel arose, and gat him up from Gilgal unto Gibeah of Benjamin. And Saul numbered the people that were present with him, about six hundred men.
 
हतियार नभएको इस्राएल
16शाऊल, उनका छोरा जोनाथन र उनीहरूसँग भएका मानिसहरू बेन्‍यामीनको गिबामा रहे। पलिश्‍तीहरूचाहिँ मिकमाशमा डेरा हालेर बसे। 
And Saul, and Jonathan his son, and the people that were present with them, abode in Gibeah of Benjamin: but the Philistines encamped in Michmash.
17पलिश्‍तीहरूको छाउनीबाट लुट्‌नेहरूका तीन दल आए। एक दल शूआलको जिल्‍लामा भएको ओप्रातिर लाग्‍यो।
And the spoilers came out of the camp of the Philistines in three companies: one company turned unto the way that leadeth to Ophrah, unto the land of Shual:
 18अर्को दल बेथ-होरोनतिर लाग्‍यो। अनि तेस्रो दलचाहिँ सबोईमको बेँसी र उजाड़-स्‍थानको सामुका डाँड़ाहरूको श्रेणीतिर लाग्‍यो।
And another company turned the way to Beth-horon: and another company turned to the way of the border that looketh to the valley of Zeboim toward the wilderness.
19त्‍यस बेला इस्राएलभरि नै कुनै लोहार पाइँदैनथ्‍यो, किनभने पलिश्‍तीहरूले हिब्रूहरूलाई तरवार र भाला बनाउन नदिने निश्‍चय गरेका थिए। 
Now there was no smith found throughout all the land of Israel: for the Philistines said, Lest the Hebrews make them swords or spears:
20आ-आफ्‍नो फाली, कोदालो, बन्‍चरो र हँसिया पनि इस्राएलीहरूले पलिश्‍तीहरूकहाँ उध्‍याउन जानुपर्थ्‍यो। 
But all the Israelites went down to the Philistines, to sharpen every man his share, and his coulter, and his axe, and his mattock.
21एउटा फाली वा कोदालो उध्‍याउने दाम शेकेलको दुई-तिहाइ, र गोरु धपाउने अंकुसे मिलाउन र बन्‍चरो उध्‍याउनलाई शेकेलको एक-तिहाइ लाग्‍थ्‍यो।
Yet they had a file for the mattocks, and for the coulters, and for the forks, and for the axes, and to sharpen the goads.
22यसैले जब युद्ध सुरु भयो तब शाऊल र जोनाथनको पछि लाग्‍ने कुनै मानिसको पनि तरवार वा भाला थिएन। केवल शाऊल र जोनाथनसित मात्र हतियार थिए।
So it came to pass in the day of battle, that there was neither sword nor spear found in the hand of any of the people that were with Saul and Jonathan: but with Saul and with Jonathan his son was there found.
23त्‍यस बेला मिकमाशको घाटी रोक्‍नलाई पलिश्‍तीहरूको एक दल सिपाही निस्‍केर गएको थियो।
And the garrison of the Philistines went out to the passage of Michmash.

 

1 SAMUEL  - 14:1-52,

१ शमूएल 14

जोनाथनले पलिश्तीहरूलाई आक्रमण गरेका
1एक दिन शाऊलका छोरा जोनाथनले आफ्‍ना हतियार बोक्‍ने जवान मानिसलाई भने, “आऊ, हामी त्‍यो डाँड़ाको पल्‍लोपट्टि भएको पलिश्‍तीहरूको चौकीतिर जाऔं।” तर तिनले यो कुरा आफ्‍ना पितालाई भनेनन्‌।
2त्‍यस बेला शाऊलले गिबाको छेउनेर मिग्रोनमा भएको अनारको बोटमुनि आफ्‍नो पाल हालेर बसेका थिए। उनीसँग प्राय: छ सय जना मानिसहरू थिए। 3तीमध्‍ये अहीतूबका छोरा शीलोमा परमप्रभुका पूजाहारी एलीका छोरा पीनहासका छोरा ईकाबोदको भाइ अहियाह पनि थिए, जसले एपोद लगाएका थिए। जोनाथन गएका कसैलाई थाहा थिएन।
4घाटीको दुवैतिर, जहाँबाट जोनाथन पलिश्‍तीहरूको चौकीमा जान चाहेका थिए, त्‍यहाँ बोसेस र सेनेह नाउँ भएका दुई ठाड़ा पहरा थिए। 5तीमध्‍ये एउटा मिकमाशतिर उत्तरमा र अर्कोचाहिँ गेबातिर दक्षिणमा थियो।
6जोनाथनले आफ्‍ना हतियार बोक्‍नेलाई भने, “आऊ, हामी ती खतना नभएकाहरूको चौकी हेर्न जाऔं। शायद परमप्रभुले हामीलाई मदत दिनुहुनेछ। हामीलाई बचाउनुदेखि कुनै कुराले उहाँलाई रोक्‍न सक्‍दैन, चाहे हामी धेरै होऔं चाहे थोरै।”
7तिनका हतियार बोक्‍ने मानिसले जवाफ दियो, “तपाईंलाई जे ठीक लाग्‍छ, गर्नुहोस्‌। अगि बढ्‌नुहोस्‌। तपाईं जे गर्नुहुन्‍छ म तनमनले तपाईंलाई साथ दिन्‍छु।”
8जोनाथनले भने, “आऊ, हामी नाघेर पारिपट्टि जाऔं र उनीहरूले हामीलाई देखून्‌। 9यदि ‘हामी नआउञ्‍जेल तिमीहरू त्‍यहीँ बसिरह’ भनी उनीहरूले भन्‍छन्‌ भने, हामी आफू बसेकै ठाउँमा बसिरहौं र उनीहरूकहाँ नजाऔं। 10तर यदि उनीहरूले ‘यहाँ हामीकहाँ उक्‍लेर आओ’ भनेर भन्‍छन्‌ भने, हामी उक्‍लेर जाऔं, किनभने परमप्रभुले उनीहरूलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुभएको रहेछ भन्‍ने त्‍यो हाम्रा लागि एउटा चिन्‍ह हुनेछ।”
11यसैकारण तिनीहरू पलिश्‍तीहरूकहाँ देखा परे। अनि पलिश्‍तीहरूले भने, “हेर त, हिब्रूहरू आफू लुकेका प्‍वालहरूबाट निस्‍कँदैछन्‌।” 12उनीहरूले जोनाथन र तिनका हतियार बोक्‍ने मानिसलाई भने, “यहाँ हामीकहाँ उक्‍लेर आओ। हामी तिमीहरूलाई पाठ सिकाउनेछौं।”
जोनाथनले आफ्‍ना हतियार बोक्‍नेलाई भने, “मेरो पछि उक्‍लेर आऊ। परमप्रभुले उनीहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्‍पिदिनुभएको रहेछ।”
13तब जोनाथन चार हात-खुट्टा टेक्‍दै माथि चढ़े, अनि तिनका हतियार बोक्‍ने मानिस पनि तिनका पछिपछि लागे। ती पलिश्‍तीहरू जोनाथनको प्रहारमा ढले, र तिनको पछि आउने हतियार बोक्‍नेले उनीहरूलाई खतम पार्‍यो। 14पहिलो आक्रमणमा चार रोपनीको क्षेत्रमा जोनाथन र तिनका हतियार बोक्‍नेले उनीहरूका प्राय: बीस जनालाई मारे।
इस्राएलीहरूले पलिश्‍तीहरूलाई पराजय गर्छन्‌
15तब छाउनी र रणभूमिमा भएको जम्‍मै सेनामा आतङ्क छायो। चौकीमा र लुट्‌नेहरूका दलमा भएका मानिसहरू पनि भयभीत भए। जमिनै काँप्‍यो, र उनीहरूमा आतङ्क बढ़्यो।
16बेन्‍यामीनको गिबाको पहरामा बस्‍ने शाऊलका मानिसहरूले पलिश्‍तीको दललाई खलबलिएर जताततै कुदिरहेको देखे। 17तब शाऊलले को-को छैनन्‌ भनी जान्‍नलाई गन्‍ती लिए, अनि जोनाथन र तिनका हतियार बोक्‍नेलाई हाजिर नभएका भेट्टाए।
18शाऊलले अहियाहलाई भने, “परमेश्‍वरको सन्‍दूक यहाँ ल्‍याऊ।” (त्‍यस बेला त्‍यो इस्राएलसँगै थियो।) 19शाऊल पूजाहारीहरूसँग बोल्‍दैथिए पलिश्‍तीहरूका छाउनीको खैलाबैला झन्‌-झन्‌ बढ्‌न लाग्‍यो, र उनले पूजाहारीलाई “तिम्रो हात झिक” भने।
20तब शाऊल र उनका सबै मानिसहरू रणभूमितिर लागे, जहाँ पलिश्‍तीहरू तितरबितर भएर आफू-आफूमै लड़ाइँ गरिरहेका तिनीहरूले देखे। 21ती हिब्रूहरू, जो त्‍यति बेलासम्‍म पलिश्‍तीहरूका अधीनमा भएका थिए र उनीहरूको छाउनीमा गएका पनि थिए, तिनीहरूले पलिश्‍तीहरूलाई छोड़ेर शाऊल र जोनाथनको साथमा भएका इस्राएलीहरूसँग मिल्‍न आए। 22जब एफ्राइमको पहाड़ी देशमा लुकेका सबै इस्राएलीहरूले पलिश्‍तीहरू भागेका खबर सुने, तब तिनीहरू पनि मिलेर पलिश्‍तीहरूलाई खूब खेद्‌न लागे। 23त्‍यस दिन परमप्रभुले इस्राएललाई छुटकारा दिनुभयो, र युद्ध बेथ-आवनको पारिसम्‍मै फिँजियो।
जोनाथनले मह खाएका
24त्‍यस दिन इस्राएलीहरू साह्रै थाकेका थिए, किनकि शाऊलले मानिसहरूलाई यी शब्‍दहरूद्वारा शपथ खान लाएका थिए: “मैले मेरा शत्रुहरूलाई बदला लिई नसकुञ्‍जेल जसले साँझअघि केही खानेकुरो खाला त्‍यो मानिस श्रापित होस्‌।” यसैले कसैले पनि केही खाएन।
25जम्‍मै मानिसहरू वनमा पुगे र त्‍यहाँ भूइँमा मह भेटाए। 26तर मानिसहरूले त्‍यहाँ मह चाकाबाट चुहिरहेको देखे तापनि शपथको कारण कसैले पनि मह छुँदैछोएन। 27तर आफ्‍ना पिताले मानिसहरूलाई शपथ खान लाएर एकदम मनाही गरेका जोनाथनले सुनेकै थिएनन्‌। तिनले आफ्‍नो हातमा भएको लट्ठी पसारेर त्‍यसको टुप्‍पाले चाकामा घोचे। तिनले आफ्‍नो मुखमा हात उठाए, र तिनमा स्‍फूर्ति आयो। 28तर मानिसहरूमध्‍येको एक जनाले तिनलाई भन्‍यो, “तपाईंका पिताले यसो गर्नलाई एकदम मनाही गर्नुभएको छ। उहाँले भन्‍नुभएको छ, ‘आजको दिन खानेकुरो खाने मान्‍छे श्रापित होस्‌।’ यसैले मानिसहरूचाहिँ भोकले छटपटिसकेका छन्‌।”
29जोनाथनले भने, “मेरा पिताले देशको लागि हानि गर्नुभएको छ। हेर त, म यो मह चाखेर मात्र पनि कस्‍तो फूर्तिलो भएको छु। 30शत्रुहरूबाट लुटेको मालबाट आज मानिसहरूले खान पाएका भए झन्‌ कति राम्रो हुनेथियो। अवश्‍य पलिश्‍तीहरूको पनि झन्‌ ठूलो संहार हुनेथियो।”
31त्‍यस दिन तिनीहरूले पलिश्‍तीहरूलाई मिकमाशदेखि अय्‍यालोनसम्‍मै प्रहार गरे। अनि मानिसहरू भोकले साह्रो शिथिल भए। 32तिनीहरू लुट्‌नपट्टि लागे, र भेड़ा र गाईबस्‍तुहरू पक्रे, अनि भूइँमा नै मारेर रगतसमेत मासु खाए। 33“मानिसहरूले मासु रगतसमेत खाएर परमप्रभुको विरुद्धमा पाप गर्दैछन्‌” भनी कसैले शाऊललाई भनिदियो। 
शाऊलले कराएर भने, “तिमीहरूले आफ्‍नो विश्‍वास तोड़्यौ। एउटा ठूलो ढुङ्गा पल्‍टाएर तुरुन्‍तै यहाँ ल्‍याओ।” 34उनले फेरि भने, “मानिसहरूका माझमा गएर भन, तिमीहरूले आफ्‍ना गाईबस्‍तु र भेड़ा यहाँ ल्‍याओ र मारेर खाओ, र यसरी तिमीहरूले मासु रगतसमेत खाएर परमप्रभुको विरुद्धमा पाप नगर।”
यसकारण रात परेपछि हरेक मानिस आ-आफ्‍नो गोरु धपाउँदै आयो, र त्‍यो त्‍यहीँ नै मार्‍यो। 35तब शाऊलले परमप्रभुको निम्‍ति एउटा वेदी बनाए। त्‍योचाहिँ परमप्रभुको निम्‍ति शाऊलले बनाएको पहिलो वेदी थियो।
36तब शाऊलले भने, “हामीहरू तल गएर पलिश्‍तीहरूमाथि राती आक्रमण गरौं र मिरमिरे उज्‍यालोसम्‍मै उनीहरूलाई लुटौं। उनीहरूको एकै जना मानिसलाई पनि हामी बाँकी नराखौं।”
मानिसहरूले जवाफ दिए, “तपाईंलाई जे सबैभन्‍दा असल लाग्‍छ त्‍यही गर्नुहोस्‌।”
तर पूजाहारीले भने, “हामी पहिले परमेश्‍वरसँग सल्‍लाह लिऔं।”
37यसकारण शाऊलले परमप्रभुलाई सोधे, “के म पलिश्‍तीहरूलाई खेदौं? के तपाईंले उनीहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ?” तर त्‍यस दिन परमेश्‍वरले उनलाई केही जवाफ दिनुभएन।
38यसकारण उनले भने, “सेनाका सबै नेताहरू अगाड़ि आओ, र आज के पाप भएको छ भनी पत्ता लगाऔं। 39इस्राएललाई उद्धार गर्नुहुने जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु, कि मेरा छोरा जोनाथनमा नै त्‍यो लुकेको भए पनि तिनी मारिनेछन्‌।” तर कसैले पनि उनलाई केही भनेनन्‌।
40तब शाऊलले इस्राएलीहरूलाई भने, “तिमीहरू सबै एकातिर बस, अनि म र मेरा छोरा जोनाथन अर्कोतिर बस्‍नेछौं।”
मानिसहरूले जवाफ दिए, “तपाईंलाई जे सबभन्‍दा असल लाग्‍छ त्‍यही गर्नुहोस्‌।”
41तब शाऊलले परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई यसो भनेर प्रार्थना गरे, “आज तपाईंले आफ्‍नो दासलाई किन जवाफ दिनुभएन? यदि यो दोष म अथवा मेरो छोरा जोनाथनमा छ भने, हे परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर, चिट्ठामा त्‍यसको भाग ‘ऊरीम’ परोस्‌। यदि यो दोष तपाईंको प्रजा इस्राएलमा छ भने त्‍यसलाई ‘तुम्‍मीम’ परोस्‌।” जोनाथन र शाऊललाई चिट्ठाले अलग गर्‍यो, र मानिसहरूचाहिँ छुट्टिए।  42तब शाऊलले भने, “म र मेरा छोरा जोनाथनको बीचमा चिट्ठा हाल।” अनि जोनाथन छानिए।
43तब शाऊलले जोनाथनलाई भने, “तिमीले के गर्‍यौ? मलाई भन।”
जोनाथनले भने, “मैले मेरो लट्ठीको टुप्‍पाले अलिकता मह चाखेको मात्र हुँ। के अब म मर्नुपर्छ?”
44शाऊलले भने, “जोनाथन, तिमी मारिएनौ भने परमेश्‍वरले मसित योभन्‍दा कठोर व्‍यवहार गरून्‌।”
45तर मानिसहरूले शाऊललाई भने, “के जोनाथन मारिने? ती नै जोनाथन, जसले इस्राएलको निम्‍ति यस्‍तो ठूलो विजय प्राप्‍त गरेका छन्‌? यस्‍तो नहोस्‌। जीवित परमप्रभुको नाउँमा हामी भन्‍दछौं कि तिनको एउटा केश पनि भूइँमा खस्‍न पाउनेछैन, किनभने तिनले आज परमेश्‍वरको सहायताले काम गरेका छन्‌।” यसरी मानिसहरूले जोनाथनलाई मुक्त गराए, र तिनी मारिएनन्‌।
46यद्यपि शाऊलले पलिश्‍तीहरूलाई खेद्‌न छोड़िदिए, र उनीहरू आफ्‍नो देशमा गए।
शाऊलका राज्‍यको वर्णन
47जब शाऊलले इस्राएलमा आफ्‍नो सिंहासन स्‍थिर पारिसके, तब उनले मोआबीहरू, अम्‍मोनीहरू, एदोमीहरू, सोबाका राजाहरू र पलिश्‍तीहरू आफ्‍ना चारैतिरका शत्रुहरूसित लड़ाइँ गरे। जहाँ-जहाँ उनी गए, त्‍यहाँ-त्‍यहाँ उनले उनीहरूलाई सास्‍ती दिए। 48अमालेकीहरूलाई पनि उनले जिते, अनि लूटपीट गर्नेहरूबाट इस्राएलीहरूलाई मुक्त गराएर उनले ठूलो बहादुरी देखाए।
49शाऊलका छोराहरू जोनाथन, यिश्‍वी र मल्‍कीशूअ थिए। उनकी जेठी छोरीको नाउँ मेराब र कान्‍छीको नाउँ मीकल थियो। 50उनकी पत्‍नीचाहिँ अहीमासकी छोरी अहीनोम थिइन्‌। अनि उनका सेनापति तिनका काका नेरका छोरा अबनेर थिए। 51शाऊलका पिता कीश र अबनेरका पिता नेरचाहिँ अबीएलका छोराहरू थिए।
52शाऊलको जीवनपर्यन्‍त पलिश्‍तीहरूसित घमासान भइरह्यो। उनले भेट्टाएको कुनै पनि बलियो वा वीर मानिसलाई शाऊलले आफ्‍नो काममा नियुक्त गरिहाल्‍थे।

........................................................................................

14 1 One day Jonathan son of Saul said to his young armor-bearer, “Come, let’s go over to the Philistine outpost on the other side.” But he did not tell his father.

2 Saul was staying on the outskirts of Gibeah under a pomegranate tree in Migron. With him were about six hundred men, 3 among whom was Ahijah, who was wearing an ephod. He was a son of Ichabod’s brother Ahitub son of Phinehas, the son of Eli, the Lord’s priest in Shiloh. No one was aware that Jonathan had left.

4 On each side of the pass that Jonathan intended to cross to reach the Philistine outpost was a cliff; one was called Bozez and the other Seneh. 5 One cliff stood to the north toward Mikmash, the other to the south toward Geba.

6 Jonathan said to his young armor-bearer, “Come, let’s go over to the outpost of those uncircumcised men. Perhaps the Lord will act in our behalf. Nothing can hinder the Lord from saving, whether by many or by few.”

7 “Do all that you have in mind,” his armor-bearer said. “Go ahead; I am with you heart and soul.”

8 Jonathan said, “Come on, then; we will cross over toward them and let them see us. 9 If they say to us, ‘Wait there until we come to you,’ we will stay where we are and not go up to them. 10 But if they say, ‘Come up to us,’ we will climb up, because that will be our sign that the Lord has given them into our hands.”

11 So both of them showed themselves to the Philistine outpost. “Look!” said the Philistines. “The Hebrews are crawling out of the holes they were hiding in.” 12 The men of the outpost shouted to Jonathan and his armor-bearer, “Come up to us and we’ll teach you a lesson.”

So Jonathan said to his armor-bearer, “Climb up after me; the Lord has given them into the hand of Israel.”

13 Jonathan climbed up, using his hands and feet, with his armor-bearer right behind him. The Philistines fell before Jonathan, and his armor-bearer followed and killed behind him. 14 In that first attack Jonathan and his armor-bearer killed some twenty men in an area of about half an acre.

Israel Routs the Philistines

15 Then panic struck the whole army—those in the camp and field, and those in the outposts and raiding parties—and the ground shook. It was a panic sent by God.[a]

16 Saul’s lookouts at Gibeah in Benjamin saw the army melting away in all directions. 17 Then Saul said to the men who were with him, “Muster the forces and see who has left us.” When they did, it was Jonathan and his armor-bearer who were not there.

18 Saul said to Ahijah, “Bring the ark of God.” (At that time it was with the Israelites.)[b] 19 While Saul was talking to the priest, the tumult in the Philistine camp increased more and more. So Saul said to the priest, “Withdraw your hand.”

20 Then Saul and all his men assembled and went to the battle. They found the Philistines in total confusion, striking each other with their swords. 21 Those Hebrews who had previously been with the Philistines and had gone up with them to their camp went over to the Israelites who were with Saul and Jonathan. 22 When all the Israelites who had hidden in the hill country of Ephraim heard that the Philistines were on the run, they joined the battle in hot pursuit. 23 So on that day the Lord saved Israel, and the battle moved on beyond Beth Aven.

Jonathan Eats Honey

24 Now the Israelites were in distress that day, because Saul had bound the people under an oath, saying, “Cursed be anyone who eats food before evening comes, before I have avenged myself on my enemies!” So none of the troops tasted food.

25 The entire army entered the woods, and there was honey on the ground. 26 When they went into the woods, they saw the honey oozing out; yet no one put his hand to his mouth, because they feared the oath. 27 But Jonathan had not heard that his father had bound the people with the oath, so he reached out the end of the staff that was in his hand and dipped it into the honeycomb. He raised his hand to his mouth, and his eyes brightened.[c] 28 Then one of the soldiers told him, “Your father bound the army under a strict oath, saying, ‘Cursed be anyone who eats food today!’ That is why the men are faint.”

29 Jonathan said, “My father has made trouble for the country. See how my eyes brightened when I tasted a little of this honey. 30 How much better it would have been if the men had eaten today some of the plunder they took from their enemies. Would not the slaughter of the Philistines have been even greater?”

31 That day, after the Israelites had struck down the Philistines from Mikmash to Aijalon, they were exhausted. 32 They pounced on the plunder and, taking sheep, cattle and calves, they butchered them on the ground and ate them, together with the blood. 33 Then someone said to Saul, “Look, the men are sinning against the Lord by eating meat that has blood in it.”

“You have broken faith,” he said. “Roll a large stone over here at once.” 34 Then he said, “Go out among the men and tell them, ‘Each of you bring me your cattle and sheep, and slaughter them here and eat them. Do not sin against the Lord by eating meat with blood still in it.’”

So everyone brought his ox that night and slaughtered it there. 35 Then Saul built an altar to the Lord; it was the first time he had done this.

36 Saul said, “Let us go down and pursue the Philistines by night and plunder them till dawn, and let us not leave one of them alive.”

“Do whatever seems best to you,” they replied.

But the priest said, “Let us inquire of God here.”

37 So Saul asked God, “Shall I go down and pursue the Philistines? Will you give them into Israel’s hand?” But God did not answer him that day.

38 Saul therefore said, “Come here, all you who are leaders of the army, and let us find out what sin has been committed today. 39 As surely as the Lord who rescues Israel lives, even if the guilt lies with my son Jonathan, he must die.” But not one of them said a word.

40 Saul then said to all the Israelites, “You stand over there; I and Jonathan my son will stand over here.”

“Do what seems best to you,” they replied.

41 Then Saul prayed to the Lord, the God of Israel, “Why have you not answered your servant today? If the fault is in me or my son Jonathan, respond with Urim, but if the men of Israel are at fault,[d] respond with Thummim.” Jonathan and Saul were taken by lot, and the men were cleared. 42 Saul said, “Cast the lot between me and Jonathan my son.” And Jonathan was taken.

43 Then Saul said to Jonathan, “Tell me what you have done.”

So Jonathan told him, “I tasted a little honey with the end of my staff. And now I must die!”

44 Saul said, “May God deal with me, be it ever so severely, if you do not die, Jonathan.”

45 But the men said to Saul, “Should Jonathan die—he who has brought about this great deliverance in Israel? Never! As surely as the Lord lives, not a hair of his head will fall to the ground, for he did this today with God’s help.” So the men rescued Jonathan, and he was not put to death.

46 Then Saul stopped pursuing the Philistines, and they withdrew to their own land.

47 After Saul had assumed rule over Israel, he fought against their enemies on every side: Moab, the Ammonites, Edom, the kings[e] of Zobah, and the Philistines. Wherever he turned, he inflicted punishment on them.[f] 48 He fought valiantly and defeated the Amalekites, delivering Israel from the hands of those who had plundered them.

Saul’s Family

49 Saul’s sons were Jonathan, Ishvi and Malki-Shua. The name of his older daughter was Merab, and that of the younger was Michal. 50 His wife’s name was Ahinoam daughter of Ahimaaz. The name of the commander of Saul’s army was Abner son of Ner, and Ner was Saul’s uncle. 51 Saul’s father Kish and Abner’s father Ner were sons of Abiel.

52 All the days of Saul there was bitter war with the Philistines, and whenever Saul saw a mighty or brave man, he took him into his service.

..........................................................................................

१ शमूएल 14

जोनाथनले पलिश्तीहरूलाई आक्रमण गरेका
1एक दिन शाऊलका छोरा जोनाथनले आफ्‍ना हतियार बोक्‍ने जवान मानिसलाई भने, “आऊ, हामी त्‍यो डाँड़ाको पल्‍लोपट्टि भएको पलिश्‍तीहरूको चौकीतिर जाऔं।” तर तिनले यो कुरा आफ्‍ना पितालाई भनेनन्‌।
Now it came to pass upon a day, that Jonathan the son of Saul said unto the young man that bare his armour, Come, and let us go over to the Philistines' garrison, that is on the other side. But he told not his father.
2त्‍यस बेला शाऊलले गिबाको छेउनेर मिग्रोनमा भएको अनारको बोटमुनि आफ्‍नो पाल हालेर बसेका थिए। उनीसँग प्राय: छ सय जना मानिसहरू थिए।
And Saul tarried in the uttermost part of Gibeah under a pomegranate tree which is in Migron: and the people that were with him were about six hundred men;
 3तीमध्‍ये अहीतूबका छोरा शीलोमा परमप्रभुका पूजाहारी एलीका छोरा पीनहासका छोरा ईकाबोदको भाइ अहियाह पनि थिए, जसले एपोद लगाएका थिए। जोनाथन गएका कसैलाई थाहा थिएन।
And Ahiah, the son of Ahitub, I-chabod's brother, the son of Phinehas, the son of Eli, the LORD'S priest in Shiloh, wearing an ephod. And the people knew not that Jonathan was gone.
4घाटीको दुवैतिर, जहाँबाट जोनाथन पलिश्‍तीहरूको चौकीमा जान चाहेका थिए, त्‍यहाँ बोसेस र सेनेह नाउँ भएका दुई ठाड़ा पहरा थिए।
And between the passages, by which Jonathan sought to go over unto the Philistines' garrison, there was a sharp rock on the one side, and a sharp rock on the other side: and the name of the one was Bozez, and the name of the other Seneh.
 5तीमध्‍ये एउटा मिकमाशतिर उत्तरमा र अर्कोचाहिँ गेबातिर दक्षिणमा थियो।
The forefront of the one was situate northward over against Michmash, and the other southward over against Gibeah.
6जोनाथनले आफ्‍ना हतियार बोक्‍नेलाई भने, “आऊ, हामी ती खतना नभएकाहरूको चौकी हेर्न जाऔं। शायद परमप्रभुले हामीलाई मदत दिनुहुनेछ। हामीलाई बचाउनुदेखि कुनै कुराले उहाँलाई रोक्‍न सक्‍दैन, चाहे हामी धेरै होऔं चाहे थोरै।”
And Jonathan said to the young man that bare his armour, Come, and let us go over unto the garrison of these uncircumcised: it may be that the LORD will work for us: for there is no restraint to the LORD to save by many or by few.
7तिनका हतियार बोक्‍ने मानिसले जवाफ दियो, “तपाईंलाई जे ठीक लाग्‍छ, गर्नुहोस्‌। अगि बढ्‌नुहोस्‌। तपाईं जे गर्नुहुन्‍छ म तनमनले तपाईंलाई साथ दिन्‍छु।”
And his armourbearer said unto him, Do all that is in thine heart: turn thee; behold, I am with thee according to thy heart.
8जोनाथनले भने, “आऊ, हामी नाघेर पारिपट्टि जाऔं र उनीहरूले हामीलाई देखून्‌। 
Then said Jonathan, Behold, we will pass over unto these men, and we will discover ourselves unto them.
9यदि ‘हामी नआउञ्‍जेल तिमीहरू त्‍यहीँ बसिरह’ भनी उनीहरूले भन्‍छन्‌ भने, हामी आफू बसेकै ठाउँमा बसिरहौं र उनीहरूकहाँ नजाऔं। 
If they say thus unto us, Tarry until we come to you; then we will stand still in our place, and will not go up unto them.
10तर यदि उनीहरूले ‘यहाँ हामीकहाँ उक्‍लेर आओ’ भनेर भन्‍छन्‌ भने, हामी उक्‍लेर जाऔं, किनभने परमप्रभुले उनीहरूलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुभएको रहेछ भन्‍ने त्‍यो हाम्रा लागि एउटा चिन्‍ह हुनेछ।”
But if they say thus, Come up unto us; then we will go up: for the LORD hath delivered them into our hand: and this shall be a sign unto us.
11यसैकारण तिनीहरू पलिश्‍तीहरूकहाँ देखा परे। अनि पलिश्‍तीहरूले भने, “हेर त, हिब्रूहरू आफू लुकेका प्‍वालहरूबाट निस्‍कँदैछन्‌।” 
And both of them discovered themselves unto the garrison of the Philistines: and the Philistines said, Behold, the Hebrews come forth out of the holes where they had hid themselves.
12उनीहरूले जोनाथन र तिनका हतियार बोक्‍ने मानिसलाई भने, “यहाँ हामीकहाँ उक्‍लेर आओ। हामी तिमीहरूलाई पाठ सिकाउनेछौं।”
जोनाथनले आफ्‍ना हतियार बोक्‍नेलाई भने, “मेरो पछि उक्‍लेर आऊ। परमप्रभुले उनीहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्‍पिदिनुभएको रहेछ।”
And the men of the garrison answered Jonathan and his armourbearer, and said, Come up to us, and we will shew you a thing. And Jonathan said unto his armourbearer, Come up after me: for the LORD hath delivered them into the hand of Israel.
13तब जोनाथन चार हात-खुट्टा टेक्‍दै माथि चढ़े, अनि तिनका हतियार बोक्‍ने मानिस पनि तिनका पछिपछि लागे। ती पलिश्‍तीहरू जोनाथनको प्रहारमा ढले, र तिनको पछि आउने हतियार बोक्‍नेले उनीहरूलाई खतम पार्‍यो।
And Jonathan climbed up upon his hands and upon his feet, and his armourbearer after him: and they fell before Jonathan; and his armourbearer slew after him.
 14पहिलो आक्रमणमा चार रोपनीको क्षेत्रमा जोनाथन र तिनका हतियार बोक्‍नेले उनीहरूका प्राय: बीस जनालाई मारे।
इस्राएलीहरूले पलिश्‍तीहरूलाई पराजय गर्छन्‌
And that first slaughter, which Jonathan and his armourbearer made, was about twenty men, within as it were an half acre of land, which a yoke of oxen might plow.
15तब छाउनी र रणभूमिमा भएको जम्‍मै सेनामा आतङ्क छायो। चौकीमा र लुट्‌नेहरूका दलमा भएका मानिसहरू पनि भयभीत भए। जमिनै काँप्‍यो, र उनीहरूमा आतङ्क बढ़्यो।
And there was trembling in the host, in the field, and among all the people: the garrison, and the spoilers, they also trembled, and the earth quaked: so it was a very great trembling.
16बेन्‍यामीनको गिबाको पहरामा बस्‍ने शाऊलका मानिसहरूले पलिश्‍तीको दललाई खलबलिएर जताततै कुदिरहेको देखे।
And the watchmen of Saul in Gibeah of Benjamin looked; and, behold, the multitude melted away, and they went on beating down one another.
 17तब शाऊलले को-को छैनन्‌ भनी जान्‍नलाई गन्‍ती लिए, अनि जोनाथन र तिनका हतियार बोक्‍नेलाई हाजिर नभएका भेट्टाए।
Then said Saul unto the people that were with him, Number now, and see who is gone from us. And when they had numbered, behold, Jonathan and his armourbearer were not there.
18शाऊलले अहियाहलाई भने, “परमेश्‍वरको सन्‍दूक यहाँ ल्‍याऊ।” (त्‍यस बेला त्‍यो इस्राएलसँगै थियो।)
And Saul said unto Ahiah, Bring hither the ark of God. For the ark of God was at that time with the children of Israel.
 19शाऊल पूजाहारीहरूसँग बोल्‍दैथिए पलिश्‍तीहरूका छाउनीको खैलाबैला झन्‌-झन्‌ बढ्‌न लाग्‍यो, र उनले पूजाहारीलाई “तिम्रो हात झिक” भने।
And it came to pass, while Saul talked unto the priest, that the noise that was in the host of the Philistines went on and increased: and Saul said unto the priest, Withdraw thine hand.
20तब शाऊल र उनका सबै मानिसहरू रणभूमितिर लागे, जहाँ पलिश्‍तीहरू तितरबितर भएर आफू-आफूमै लड़ाइँ गरिरहेका तिनीहरूले देखे। 
And Saul and all the people that were with him assembled themselves, and they came to the battle: and, behold, every man's sword was against his fellow, and there was a very great discomfiture.
21ती हिब्रूहरू, जो त्‍यति बेलासम्‍म पलिश्‍तीहरूका अधीनमा भएका थिए र उनीहरूको छाउनीमा गएका पनि थिए, तिनीहरूले पलिश्‍तीहरूलाई छोड़ेर शाऊल र जोनाथनको साथमा भएका इस्राएलीहरूसँग मिल्‍न आए। 
Moreover the Hebrews that were with the Philistines before that time, which went up with them into the camp from the country round about, even they also turned to be with the Israelites that were with Saul and Jonathan.
22जब एफ्राइमको पहाड़ी देशमा लुकेका सबै इस्राएलीहरूले पलिश्‍तीहरू भागेका खबर सुने, तब तिनीहरू पनि मिलेर पलिश्‍तीहरूलाई खूब खेद्‌न लागे। 
Likewise all the men of Israel which had hid themselves in mount Ephraim, when they heard that the Philistines fled, even they also followed hard after them in the battle.
23त्‍यस दिन परमप्रभुले इस्राएललाई छुटकारा दिनुभयो, र युद्ध बेथ-आवनको पारिसम्‍मै फिँजियो।
So the LORD saved Israel that day: and the battle passed over unto Beth-aven.
 
जोनाथनले मह खाएका
24त्‍यस दिन इस्राएलीहरू साह्रै थाकेका थिए, किनकि शाऊलले मानिसहरूलाई यी शब्‍दहरूद्वारा शपथ खान लाएका थिए: “मैले मेरा शत्रुहरूलाई बदला लिई नसकुञ्‍जेल जसले साँझअघि केही खानेकुरो खाला त्‍यो मानिस श्रापित होस्‌।” यसैले कसैले पनि केही खाएन।
And the men of Israel were distressed that day: for Saul had adjured the people, saying, Cursed be the man that eateth any food until evening, that I may be avenged on mine enemies. So none of the people tasted any food.
25जम्‍मै मानिसहरू वनमा पुगे र त्‍यहाँ भूइँमा मह भेटाए।
And all they of the land came to a wood; and there was honey upon the ground.
 26तर मानिसहरूले त्‍यहाँ मह चाकाबाट चुहिरहेको देखे तापनि शपथको कारण कसैले पनि मह छुँदैछोएन।
And when the people were come into the wood, behold, the honey dropped; but no man put his hand to his mouth: for the people feared the oath.
 27तर आफ्‍ना पिताले मानिसहरूलाई शपथ खान लाएर एकदम मनाही गरेका जोनाथनले सुनेकै थिएनन्‌। तिनले आफ्‍नो हातमा भएको लट्ठी पसारेर त्‍यसको टुप्‍पाले चाकामा घोचे। तिनले आफ्‍नो मुखमा हात उठाए, र तिनमा स्‍फूर्ति आयो। 
But Jonathan heard not when his father charged the people with the oath: wherefore he put forth the end of the rod that was in his hand, and dipped it in an honeycomb, and put his hand to his mouth; and his eyes were enlightened.
28तर मानिसहरूमध्‍येको एक जनाले तिनलाई भन्‍यो, “तपाईंका पिताले यसो गर्नलाई एकदम मनाही गर्नुभएको छ। उहाँले भन्‍नुभएको छ, ‘आजको दिन खानेकुरो खाने मान्‍छे श्रापित होस्‌।’ यसैले मानिसहरूचाहिँ भोकले छटपटिसकेका छन्‌।”
Then answered one of the people, and said, Thy father straitly charged the people with an oath, saying, Cursed be the man that eateth any food this day. And the people were faint.
29जोनाथनले भने, “मेरा पिताले देशको लागि हानि गर्नुभएको छ। हेर त, म यो मह चाखेर मात्र पनि कस्‍तो फूर्तिलो भएको छु। 
Then said Jonathan, My father hath troubled the land: see, I pray you, how mine eyes have been enlightened, because I tasted a little of this honey.
30शत्रुहरूबाट लुटेको मालबाट आज मानिसहरूले खान पाएका भए झन्‌ कति राम्रो हुनेथियो। अवश्‍य पलिश्‍तीहरूको पनि झन्‌ ठूलो संहार हुनेथियो।”
How much more, if haply the people had eaten freely to day of the spoil of their enemies which they found? for had there not been now a much greater slaughter among the Philistines?
31त्‍यस दिन तिनीहरूले पलिश्‍तीहरूलाई मिकमाशदेखि अय्‍यालोनसम्‍मै प्रहार गरे। अनि मानिसहरू भोकले साह्रो शिथिल भए।
And they smote the Philistines that day from Michmash to Aijalon: and the people were very faint.
 32तिनीहरू लुट्‌नपट्टि लागे, र भेड़ा र गाईबस्‍तुहरू पक्रे, अनि भूइँमा नै मारेर रगतसमेत मासु खाए। 
And the people flew upon the spoil, and took sheep, and oxen, and calves, and slew them on the ground: and the people did eat them with the blood.
33“मानिसहरूले मासु रगतसमेत खाएर परमप्रभुको विरुद्धमा पाप गर्दैछन्‌” भनी कसैले शाऊललाई भनिदियो। 
शाऊलले कराएर भने, “तिमीहरूले आफ्‍नो विश्‍वास तोड़्यौ। एउटा ठूलो ढुङ्गा पल्‍टाएर तुरुन्‍तै यहाँ ल्‍याओ।” 
Then they told Saul, saying, Behold, the people sin against the LORD, in that they eat with the blood. And he said, Ye have transgressed: roll a great stone unto me this day.
34उनले फेरि भने, “मानिसहरूका माझमा गएर भन, तिमीहरूले आफ्‍ना गाईबस्‍तु र भेड़ा यहाँ ल्‍याओ र मारेर खाओ, र यसरी तिमीहरूले मासु रगतसमेत खाएर परमप्रभुको विरुद्धमा पाप नगर।”
यसकारण रात परेपछि हरेक मानिस आ-आफ्‍नो गोरु धपाउँदै आयो, र त्‍यो त्‍यहीँ नै मार्‍यो। 
And Saul said, Disperse yourselves among the people, and say unto them, Bring me hither every man his ox, and every man his sheep, and slay them here, and eat; and sin not against the LORD in eating with the blood. And all the people brought every man his ox with him that night, and slew them there.
35तब शाऊलले परमप्रभुको निम्‍ति एउटा वेदी बनाए। त्‍योचाहिँ परमप्रभुको निम्‍ति शाऊलले बनाएको पहिलो वेदी थियो।
And Saul built an altar unto the LORD: the same was the first altar that he built unto the LORD.
36तब शाऊलले भने, “हामीहरू तल गएर पलिश्‍तीहरूमाथि राती आक्रमण गरौं र मिरमिरे उज्‍यालोसम्‍मै उनीहरूलाई लुटौं। उनीहरूको एकै जना मानिसलाई पनि हामी बाँकी नराखौं।”
मानिसहरूले जवाफ दिए, “तपाईंलाई जे सबैभन्‍दा असल लाग्‍छ त्‍यही गर्नुहोस्‌।”
तर पूजाहारीले भने, “हामी पहिले परमेश्‍वरसँग सल्‍लाह लिऔं।”
And Saul said, Let us go down after the Philistines by night, and spoil them until the morning light, and let us not leave a man of them. And they said, Do whatsoever seemeth good unto thee. Then said the priest, Let us draw near hither unto God.
37यसकारण शाऊलले परमप्रभुलाई सोधे, “के म पलिश्‍तीहरूलाई खेदौं? के तपाईंले उनीहरूलाई इस्राएलको हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ?” तर त्‍यस दिन परमेश्‍वरले उनलाई केही जवाफ दिनुभएन।
And Saul asked counsel of God, Shall I go down after the Philistines? wilt thou deliver them into the hand of Israel? But he answered him not that day.
38यसकारण उनले भने, “सेनाका सबै नेताहरू अगाड़ि आओ, र आज के पाप भएको छ भनी पत्ता लगाऔं।
And Saul said, Draw ye near hither, all the chief of the people: and know and see wherein this sin hath been this day.
 39इस्राएललाई उद्धार गर्नुहुने जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु, कि मेरा छोरा जोनाथनमा नै त्‍यो लुकेको भए पनि तिनी मारिनेछन्‌।” तर कसैले पनि उनलाई केही भनेनन्‌।
For, as the LORD liveth, which saveth Israel, though it be in Jonathan my son, he shall surely die. But there was not a man among all the people that answered him.
40तब शाऊलले इस्राएलीहरूलाई भने, “तिमीहरू सबै एकातिर बस, अनि म र मेरा छोरा जोनाथन अर्कोतिर बस्‍नेछौं।”
मानिसहरूले जवाफ दिए, “तपाईंलाई जे सबभन्‍दा असल लाग्‍छ त्‍यही गर्नुहोस्‌।”
Then said he unto all Israel, Be ye on one side, and I and Jonathan my son will be on the other side. And the people said unto Saul, Do what seemeth good unto thee.
41तब शाऊलले परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरलाई यसो भनेर प्रार्थना गरे, “आज तपाईंले आफ्‍नो दासलाई किन जवाफ दिनुभएन? यदि यो दोष म अथवा मेरो छोरा जोनाथनमा छ भने, हे परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर, चिट्ठामा त्‍यसको भाग ‘ऊरीम’ परोस्‌। यदि यो दोष तपाईंको प्रजा इस्राएलमा छ भने त्‍यसलाई ‘तुम्‍मीम’ परोस्‌।” जोनाथन र शाऊललाई चिट्ठाले अलग गर्‍यो, र मानिसहरूचाहिँ छुट्टिए।  
Therefore Saul said unto the LORD God of Israel, Give a perfect lot. And Saul and Jonathan were taken: but the people escaped.
42तब शाऊलले भने, “म र मेरा छोरा जोनाथनको बीचमा चिट्ठा हाल।” अनि जोनाथन छानिए।
And Saul said, Cast lots between me and Jonathan my son. And Jonathan was taken.
43तब शाऊलले जोनाथनलाई भने, “तिमीले के गर्‍यौ? मलाई भन।”
जोनाथनले भने, “मैले मेरो लट्ठीको टुप्‍पाले अलिकता मह चाखेको मात्र हुँ। के अब म मर्नुपर्छ?”
Then Saul said to Jonathan, Tell me what thou hast done. And Jonathan told him, and said, I did but taste a little honey with the end of the rod that was in mine hand, and, lo, I must die.
44शाऊलले भने, “जोनाथन, तिमी मारिएनौ भने परमेश्‍वरले मसित योभन्‍दा कठोर व्‍यवहार गरून्‌।”
And Saul answered, God do so and more also: for thou shalt surely die, Jonathan.
45तर मानिसहरूले शाऊललाई भने, “के जोनाथन मारिने? ती नै जोनाथन, जसले इस्राएलको निम्‍ति यस्‍तो ठूलो विजय प्राप्‍त गरेका छन्‌? यस्‍तो नहोस्‌। जीवित परमप्रभुको नाउँमा हामी भन्‍दछौं कि तिनको एउटा केश पनि भूइँमा खस्‍न पाउनेछैन, किनभने तिनले आज परमेश्‍वरको सहायताले काम गरेका छन्‌।” यसरी मानिसहरूले जोनाथनलाई मुक्त गराए, र तिनी मारिएनन्‌।
And the people said unto Saul, Shall Jonathan die, who hath wrought this great salvation in Israel? God forbid: as the LORD liveth, there shall not one hair of his head fall to the ground; for he hath wrought with God this day. So the people rescued Jonathan, that he died not.
46यद्यपि शाऊलले पलिश्‍तीहरूलाई खेद्‌न छोड़िदिए, र उनीहरू आफ्‍नो देशमा गए।
Then Saul went up from following the Philistines: and the Philistines went to their own place.
 
शाऊलका राज्‍यको वर्णन
47जब शाऊलले इस्राएलमा आफ्‍नो सिंहासन स्‍थिर पारिसके, तब उनले मोआबीहरू, अम्‍मोनीहरू, एदोमीहरू, सोबाका राजाहरू र पलिश्‍तीहरू आफ्‍ना चारैतिरका शत्रुहरूसित लड़ाइँ गरे। जहाँ-जहाँ उनी गए, त्‍यहाँ-त्‍यहाँ उनले उनीहरूलाई सास्‍ती दिए। 
So Saul took the kingdom over Israel, and fought against all his enemies on every side, against Moab, and against the children of Ammon, and against Edom, and against the kings of Zobah, and against the Philistines: and whithersoever he turned himself, he vexed them.
48अमालेकीहरूलाई पनि उनले जिते, अनि लूटपीट गर्नेहरूबाट इस्राएलीहरूलाई मुक्त गराएर उनले ठूलो बहादुरी देखाए।
And he gathered an host, and smote the Amalekites, and delivered Israel out of the hands of them that spoiled them.
49शाऊलका छोराहरू जोनाथन, यिश्‍वी र मल्‍कीशूअ थिए। उनकी जेठी छोरीको नाउँ मेराब र कान्‍छीको नाउँ मीकल थियो। 
Now the sons of Saul were Jonathan, and Ishui, and Melchi-shua: and the names of his two daughters were these; the name of the firstborn Merab, and the name of the younger Michal:
50उनकी पत्‍नीचाहिँ अहीमासकी छोरी अहीनोम थिइन्‌। अनि उनका सेनापति तिनका काका नेरका छोरा अबनेर थिए।
And the name of Saul's wife was Ahinoam, the daughter of Ahimaaz: and the name of the captain of his host was Abner, the son of Ner, Saul's uncle.
 51शाऊलका पिता कीश र अबनेरका पिता नेरचाहिँ अबीएलका छोराहरू थिए।
And Kish was the father of Saul; and Ner the father of Abner was the son of Abiel.
52शाऊलको जीवनपर्यन्‍त पलिश्‍तीहरूसित घमासान भइरह्यो। उनले भेट्टाएको कुनै पनि बलियो वा वीर मानिसलाई शाऊलले आफ्‍नो काममा नियुक्त गरिहाल्‍थे।
And there was sore war against the Philistines all the days of Saul: and when Saul saw any strong man, or any valiant man, he took him unto him.

 

1 SAMUEL  - 15:1-35,

१ शमूएल 15

शाऊलले आज्ञा भङ्ग गरेका र उनी त्यागिएका
1शमूएलले शाऊललाई भने, “परमप्रभुले तपाईंलाई इस्राएलमाथि राजा अभिषेक गर्न भनी मलाई पठाउनुभयो। अब परमप्रभुको वचन ध्‍यान दिएर सुन्‍नुहोस्‌।  2सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु भन्‍नुहुन्‍छ: ‘मिश्रदेशबाट इस्राएल उक्‍लेर आउँदा अमालेकीहरूले इस्राएललाई आक्रमण गरे। यसकारण त्‍यसको निम्‍ति अमालेकीहरूलाई दण्‍ड दिने निश्‍चय मैले गरेको छु’।  3अब अमालेकीहरूमाथि जाइलागेर उनीहरूलाई नाश गर्, र उनीहरूका सबै धन-सम्‍पत्ति नाश गर्, एउटै थोक पनि नछोड्‌, र सबैलाई खतम पार्‌। उनीहरूका पुरुष, स्‍त्री, केटाकेटीहरू, दूध खाने बालकहरू, गाई-गोरु, भेड़ाबाख्रा, ऊँट र गधा सबैलाई नाश गर्‌।”
4यसकारण शाऊलले सेनालाई बोलाएर तेलैममा भेला गरे। त्‍यहाँ दुई लाख पैदल-सिपाही र यहूदाका दश हजार मानिसहरू थिए। 5शाऊल अमालेकको सहरमा गए, र त्‍यहाँ साँघुरो खोँचमा केही समयसम्‍म बसे। 6तब उनले केनीहरूलाई भने, “तिमीहरू अमालेकीहरूलाई छोड़ेर जाओ, कि तिमीहरू पनि उनीहरूसँगै नष्‍ट नहोओ। किनभने इस्राएल मिश्रदेशबाट उक्‍लेर आउँदा तिमीहरूले मित्रताको व्‍यवहार देखाएका थियौ।” यसैकारण केनीहरूले अमालेकीहरूलाई छोड़े।
7तब हवीलादेखि मिश्रको पूर्व सिमानामा भएको शूरसम्‍मै अमालेकीहरूलाई शाऊलले आक्रमण गरे। 8उनले अमालेकीहरूका राजा अगागलाई जिउँदै पक्रे, र अगागका सबै मानिसहरूलाई तरवारले मारे। 9तर शाऊल र उनका सेनाले अगाग र असल-असल भेड़ा र गाई-गोरु, मोटा-मोटा बाछा र पाठा, र राख्‍ने योग्‍यका सबै चीजहरू बचाइराखे। तिनीहरूले तिनलाई नाश गर्ने इच्‍छा गरेनन्‌। तर बेकामका र केही मोल नभएकाहरूलाई चाहिँ तिनीहरूले नाश गरे।
10तब परमप्रभुले शमूएललाई यसो भन्‍नुभयो, 11“शाऊललाई राजा तुल्‍याएकोमा मलाई पछितो लागेको छ, किनभने त्‍यसले आफ्‍नो मुख मदेखि मोड़ेको छ, र मेरो आज्ञा त्‍यसले पालन गरेको छैन।” शमूएल विचलित भए, र तिनले रातभरि परमप्रभुलाई पुकारा गर्दैरहे।
12भोलिपल्‍ट बिहान सबेरै तिनी शाऊललाई भेट गर्न हिँड़े। तर “शाऊल त कर्मेलमा गएर त्‍यहाँ आफ्‍नो सम्‍झनाको निम्‍ति एउटा स्‍मारक खड़ा गरेका छन्, र त्‍यसपछि फर्केर गिलगालमा झरिसकेका छन्‌” भनी तिनलाई सुनाइयो।
13त्‍यहीँ नै तिनले शाऊललाई भेट्टाए, र शाऊलले तिनलाई यसो भनेर अभिवादन गरे, “परमप्रभुको आशिष्‌ तपाईंमा रहोस्‌। मैले परमप्रभुको आज्ञा पालन गरें।”
14तर शमूएलले भने, “मेरो कानमा परेका भेड़ाको आवाजचाहिँ के हो? गाई-गोरुका आवाज म किन सुन्‍दैछु?”
15शाऊलले जवाफ दिए, “सिपाहीहरूले ती अमालेकीहरूबाट लिएका हुन्‌। तिनीहरूले असल-असल भेड़ा र गाई-गोरु परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको निम्‍ति बलिदान चढ़ाउनलाई जोगाइराखेका हुन्‌। बाँकीलाई त हामीले बिलकुलै नाश गर्‍यौं।”
16शमूएलले शाऊललाई भने, “बस, भयो! गत रात परमप्रभुले मलाई के भन्‍नुभयो सो म तपाईंलाई बताउनेछु।”
शाऊलले भने, “भन्‍नुहोस्‌।”
17शमूएलले भने, “यस्‍तो समय थियो जब तपाईं आफूले आफैलाई तुच्‍छ सम्‍झनुहुन्‍थ्‍यो, तर अब तपाईं इस्राएलका कुलहरूका शिर हुनुहुन्‍छ। परमप्रभुले तपाईंलाई इस्राएलमाथि राजा अभिषेक गर्नुभयो। 18अनि उहाँले तपाईंलाई ‘त्‍यस दुष्‍ट जाति, ती अमालेकीहरूलाई बिलकुलै नाश गर्नू’ भनी कड़ा आज्ञा दिएर पठाउनुभएको थियो। उनीहरूलाई निमिट्यान्‍न नपारुञ्‍जेल तपाईंले उनीहरूका विरुद्धमा लड़ाइँ गरिरहनुपर्नेथियो। 19तपाईंले किन परमप्रभुको आज्ञापालन गर्नुभएन? तपाईंले किन लूटका माल लिनुभयो, र परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो खराब थियो त्‍यही गर्नुभयो?”
20शाऊलले शमूएललाई उत्तर दिए, “तर मैले त परमप्रभुको आज्ञापालन गरें। परमप्रभुले पठाउनुभएको ठाउँमा म गएँ, र अमालेकीहरूका राजा अगागलाई समातेर ल्‍याएँ। उनीहरूमध्‍येका बाँकीलाई चाहिँ मैले नष्‍ट पारिदिएँ। 21लूटका मालबाट सिपाहीहरूले भेड़ा र गाई-गोरु, अनि सबभन्‍दा असल-असल चीजचाहिँ गिलगालमा परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको निम्‍ति बलिदान चढ़ाउनलाई राखेका छन्‌।”
22तर शमूएलले भने,
“होमबलि र बलिदानभन्‍दा बेसी
परमप्रभुले आज्ञापालन नै रुचाउनुहुन्‍न र?
आज्ञापालन बलिदानभन्‍दा उत्तम हो,
र उहाँको वचन मान्‍नु भेड़ाको बोसोभन्‍दा असल हो।
23उहाँको आज्ञा उल्‍लङ्घन गर्नु तन्‍त्रमन्‍त्रको पापजस्‍तै हो,
र हठी हुनु मूर्तिपूजा गर्नुजस्‍तै खराब हो।
तपाईंले परमप्रभुको वचनलाई त्‍याग्‍नुभयो,
यसैले परमप्रभुले पनि तपाईंलाई राजाको पददेखि त्‍याग्‍नुभएको छ।”
24शाऊलले शमूएललाई भने, “मैले पाप गरें। मैले परमप्रभुको आज्ञा र तपाईंका हुकुमको वास्‍ता गरिनँ। म मानिसहरूसँग डराएँ, र तिनीहरूको कुरा मैले मानें। 25म अब आग्रह गर्दछु, कि मेरो पाप क्षमा गर्नुहोस्, मसँग आउनुहोस्, र म परमप्रभुको सामु दण्‍डवत्‌ गरूँ।”
26तर शमूएलले जवाफ दिए, “म तपाईंको साथ दिनेछैनँ। तपाईंले परमप्रभुको वचनलाई त्‍याग्‍नुभयो, र तपाईंलाई पनि परमप्रभुले इस्राएलमाथि राजाको पददेखि त्‍याग्‍नुभएको छ।”
27तिनी जानलाई फर्के, तर शाऊलले तिनको खास्‍टोको किनार समाते, र त्‍यो च्‍यातियो।  28शमूएलले उनलाई भने, “आज परमप्रभुले इस्राएलको राज्‍य तपाईंको हातदेखि च्‍यातेर तपाईंका छिमेकीलाई दिनुभएको छ, जो तपाईंभन्‍दा असल हुनुहुन्‍छ। 29परमप्रभु, जो इस्राएलका गौरव हुनुहुन्‍छ, उहाँ छल गर्नुहुन्‍न, आफ्‍नो मन पनि बद्‌लनुहुन्‍न। आफ्‍नो मन बद्‌लने उहाँ मानिस हुनुहुन्‍न।”
30शाऊलले भने, “मैले पाप गरें। तापनि कृपा गरी मेरो प्रजाका धर्म-गुरुहरू र इस्राएलको सामुन्‍ने एक पल्‍ट मात्र मेरो इज्‍जत गरिदिनुहोस्, र मसँग आउनुहोस्, कि म परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको सामु दण्‍डवत्‌ गरूँ।” 31यसैले शमूएल शाऊलसँग फर्केर गए, र शाऊलले परमप्रभुको सामु दण्‍डवत्‌ गरे।
32तब शमूएलले भने, “अमालेकीहरूका राजा अगागलाई यहाँ ल्‍याऊ।”
अगाग निर्भयसाथ सोच्‍दै आए, “निश्‍चय नै मृत्‍युको भय गयो।”
33तर शमूएलले भने, “तेरो तरवारले स्‍त्रीहरूलाई निर्वश तुल्‍याएको छ। यसकारण तेरै आमा पनि सबै स्‍त्रीहरूका बीचमा निर्वश हुनेछे।” अनि शमूएलले अगागलाई परमप्रभुको सामुन्‍ने गिलगालमा मारे।
34तब शमूएलचाहिँ रामामा गए, तर शाऊल गिबामा आफ्‍नै घरमा गए। 35शमूएल आफ्‍नो मृत्‍युको दिनसम्‍मै फेरि कहिल्‍यै शाऊललाई भेट्‌न गएनन्, तर तिनी शाऊलको निम्‍ति शोक गरिरहे। अनि शाऊललाई इस्राएलमाथि राजा तुल्‍याउभएकोमा परमप्रभुले पछितो गर्नुभयो।
..............................................................................................

The Lord Rejects Saul as King

15 Samuel said to Saul, “I am the one the Lord sent to anoint you king over his people Israel; so listen now to the message from the Lord. 2 This is what the Lord Almighty says: ‘I will punish the Amalekites for what they did to Israel when they waylaid them as they came up from Egypt. 3 Now go, attack the Amalekites and totally destroy[a] all that belongs to them. Do not spare them; put to death men and women, children and infants, cattle and sheep, camels and donkeys.’”

4 So Saul summoned the men and mustered them at Telaim—two hundred thousand foot soldiers and ten thousand from Judah. 5 Saul went to the city of Amalek and set an ambush in the ravine. 6 Then he said to the Kenites, “Go away, leave the Amalekites so that I do not destroy you along with them; for you showed kindness to all the Israelites when they came up out of Egypt.” So the Kenites moved away from the Amalekites.

7 Then Saul attacked the Amalekites all the way from Havilah to Shur, near the eastern border of Egypt. 8 He took Agag king of the Amalekites alive, and all his people he totally destroyed with the sword. 9 But Saul and the army spared Agag and the best of the sheep and cattle, the fat calves[b] and lambs—everything that was good. These they were unwilling to destroy completely, but everything that was despised and weak they totally destroyed.

10 Then the word of the Lord came to Samuel: 11 “I regret that I have made Saul king, because he has turned away from me and has not carried out my instructions.” Samuel was angry, and he cried out to the Lord all that night.

12 Early in the morning Samuel got up and went to meet Saul, but he was told, “Saul has gone to Carmel. There he has set up a monument in his own honor and has turned and gone on down to Gilgal.”

13 When Samuel reached him, Saul said, “The Lord bless you! I have carried out the Lord’s instructions.”

14 But Samuel said, “What then is this bleating of sheep in my ears? What is this lowing of cattle that I hear?”

15 Saul answered, “The soldiers brought them from the Amalekites; they spared the best of the sheep and cattle to sacrifice to the Lord your God, but we totally destroyed the rest.”

16 “Enough!” Samuel said to Saul. “Let me tell you what the Lord said to me last night.”

“Tell me,” Saul replied.

17 Samuel said, “Although you were once small in your own eyes, did you not become the head of the tribes of Israel? The Lord anointed you king over Israel. 18 And he sent you on a mission, saying, ‘Go and completely destroy those wicked people, the Amalekites; wage war against them until you have wiped them out.’ 19 Why did you not obey the Lord? Why did you pounce on the plunder and do evil in the eyes of the Lord?”

20 “But I did obey the Lord,” Saul said. “I went on the mission the Lord assigned me. I completely destroyed the Amalekites and brought back Agag their king. 21 The soldiers took sheep and cattle from the plunder, the best of what was devoted to God, in order to sacrifice them to the Lord your God at Gilgal.”

22 But Samuel replied:

“Does the Lord delight in burnt offerings and sacrifices
    as much as in obeying the Lord?
To obey is better than sacrifice,
    and to heed is better than the fat of rams.
23 For rebellion is like the sin of divination,
    and arrogance like the evil of idolatry.
Because you have rejected the word of the Lord,
    he has rejected you as king.”

24 Then Saul said to Samuel, “I have sinned. I violated the Lord’s command and your instructions. I was afraid of the men and so I gave in to them. 25 Now I beg you, forgive my sin and come back with me, so that I may worship the Lord.”

26 But Samuel said to him, “I will not go back with you. You have rejected the word of the Lord, and the Lord has rejected you as king over Israel!”

27 As Samuel turned to leave, Saul caught hold of the hem of his robe, and it tore. 28 Samuel said to him, “The Lord has torn the kingdom of Israel from you today and has given it to one of your neighbors—to one better than you. 29 He who is the Glory of Israel does not lie or change his mind; for he is not a human being, that he should change his mind.”

30 Saul replied, “I have sinned. But please honor me before the elders of my people and before Israel; come back with me, so that I may worship the Lord your God.” 31 So Samuel went back with Saul, and Saul worshiped the Lord.

32 Then Samuel said, “Bring me Agag king of the Amalekites.”

Agag came to him in chains.[c] And he thought, “Surely the bitterness of death is past.”

33 But Samuel said,

“As your sword has made women childless,
    so will your mother be childless among women.”

And Samuel put Agag to death before the Lord at Gilgal.

34 Then Samuel left for Ramah, but Saul went up to his home in Gibeah of Saul. 35 Until the day Samuel died, he did not go to see Saul again, though Samuel mourned for him. And the Lord regretted that he had made Saul king over Israel.

............................................................................................

१ शमूएल 15

शाऊलले आज्ञा भङ्ग गरेका र उनी त्यागिएका
1शमूएलले शाऊललाई भने, “परमप्रभुले तपाईंलाई इस्राएलमाथि राजा अभिषेक गर्न भनी मलाई पठाउनुभयो। अब परमप्रभुको वचन ध्‍यान दिएर सुन्‍नुहोस्‌।  
Samuel also said unto Saul, The LORD sent me to anoint thee to be king over his people, over Israel: now therefore hearken thou unto the voice of the words of the LORD.
2सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभु भन्‍नुहुन्‍छ: ‘मिश्रदेशबाट इस्राएल उक्‍लेर आउँदा अमालेकीहरूले इस्राएललाई आक्रमण गरे। यसकारण त्‍यसको निम्‍ति अमालेकीहरूलाई दण्‍ड दिने निश्‍चय मैले गरेको छु’।
Thus saith the LORD of hosts, I remember that which Amalek did to Israel, how he laid wait for him in the way, when he came up from Egypt.
  3अब अमालेकीहरूमाथि जाइलागेर उनीहरूलाई नाश गर्, र उनीहरूका सबै धन-सम्‍पत्ति नाश गर्, एउटै थोक पनि नछोड्‌, र सबैलाई खतम पार्‌। उनीहरूका पुरुष, स्‍त्री, केटाकेटीहरू, दूध खाने बालकहरू, गाई-गोरु, भेड़ाबाख्रा, ऊँट र गधा सबैलाई नाश गर्‌।”
Now go and smite Amalek, and utterly destroy all that they have, and spare them not; but slay both man and woman, infant and suckling, ox and sheep, camel and ass.
4यसकारण शाऊलले सेनालाई बोलाएर तेलैममा भेला गरे। त्‍यहाँ दुई लाख पैदल-सिपाही र यहूदाका दश हजार मानिसहरू थिए। 
And Saul gathered the people together, and numbered them in Telaim, two hundred thousand footmen, and ten thousand men of Judah.
5शाऊल अमालेकको सहरमा गए, र त्‍यहाँ साँघुरो खोँचमा केही समयसम्‍म बसे।
And Saul came to a city of Amalek, and laid wait in the valley.
 6तब उनले केनीहरूलाई भने, “तिमीहरू अमालेकीहरूलाई छोड़ेर जाओ, कि तिमीहरू पनि उनीहरूसँगै नष्‍ट नहोओ। किनभने इस्राएल मिश्रदेशबाट उक्‍लेर आउँदा तिमीहरूले मित्रताको व्‍यवहार देखाएका थियौ।” यसैकारण केनीहरूले अमालेकीहरूलाई छोड़े।
And Saul said unto the Kenites, Go, depart, get you down from among the Amalekites, lest I destroy you with them: for ye shewed kindness to all the children of Israel, when they came up out of Egypt. So the Kenites departed from among the Amalekites.
7तब हवीलादेखि मिश्रको पूर्व सिमानामा भएको शूरसम्‍मै अमालेकीहरूलाई शाऊलले आक्रमण गरे। 
And Saul smote the Amalekites from Havilah until thou comest to Shur, that is over against Egypt.
8उनले अमालेकीहरूका राजा अगागलाई जिउँदै पक्रे, र अगागका सबै मानिसहरूलाई तरवारले मारे। 
And he took Agag the king of the Amalekites alive, and utterly destroyed all the people with the edge of the sword.
9तर शाऊल र उनका सेनाले अगाग र असल-असल भेड़ा र गाई-गोरु, मोटा-मोटा बाछा र पाठा, र राख्‍ने योग्‍यका सबै चीजहरू बचाइराखे। तिनीहरूले तिनलाई नाश गर्ने इच्‍छा गरेनन्‌। तर बेकामका र केही मोल नभएकाहरूलाई चाहिँ तिनीहरूले नाश गरे।
But Saul and the people spared Agag, and the best of the sheep, and of the oxen, and of the fatlings, and the lambs, and all that was good, and would not utterly destroy them: but every thing that was vile and refuse, that they destroyed utterly.
10तब परमप्रभुले शमूएललाई यसो भन्‍नुभयो, 
Then came the word of the LORD unto Samuel, saying,
11“शाऊललाई राजा तुल्‍याएकोमा मलाई पछितो लागेको छ, किनभने त्‍यसले आफ्‍नो मुख मदेखि मोड़ेको छ, र मेरो आज्ञा त्‍यसले पालन गरेको छैन।” शमूएल विचलित भए, र तिनले रातभरि परमप्रभुलाई पुकारा गर्दैरहे।
It repenteth me that I have set up Saul to be king: for he is turned back from following me, and hath not performed my commandments. And it grieved Samuel; and he cried unto the LORD all night.
12भोलिपल्‍ट बिहान सबेरै तिनी शाऊललाई भेट गर्न हिँड़े। तर “शाऊल त कर्मेलमा गएर त्‍यहाँ आफ्‍नो सम्‍झनाको निम्‍ति एउटा स्‍मारक खड़ा गरेका छन्, र त्‍यसपछि फर्केर गिलगालमा झरिसकेका छन्‌” भनी तिनलाई सुनाइयो।
And when Samuel rose early to meet Saul in the morning, it was told Samuel, saying, Saul came to Carmel, and, behold, he set him up a place, and is gone about, and passed on, and gone down to Gilgal.
13त्‍यहीँ नै तिनले शाऊललाई भेट्टाए, र शाऊलले तिनलाई यसो भनेर अभिवादन गरे, “परमप्रभुको आशिष्‌ तपाईंमा रहोस्‌। मैले परमप्रभुको आज्ञा पालन गरें।”
And Samuel came to Saul: and Saul said unto him, Blessed be thou of the LORD: I have performed the commandment of the LORD.
14तर शमूएलले भने, “मेरो कानमा परेका भेड़ाको आवाजचाहिँ के हो? गाई-गोरुका आवाज म किन सुन्‍दैछु?”
And Samuel said, What meaneth then this bleating of the sheep in mine ears, and the lowing of the oxen which I hear?
15शाऊलले जवाफ दिए, “सिपाहीहरूले ती अमालेकीहरूबाट लिएका हुन्‌। तिनीहरूले असल-असल भेड़ा र गाई-गोरु परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको निम्‍ति बलिदान चढ़ाउनलाई जोगाइराखेका हुन्‌। बाँकीलाई त हामीले बिलकुलै नाश गर्‍यौं।”
And Saul said, They have brought them from the Amalekites: for the people spared the best of the sheep and of the oxen, to sacrifice unto the LORD thy God; and the rest we have utterly destroyed.
16शमूएलले शाऊललाई भने, “बस, भयो! गत रात परमप्रभुले मलाई के भन्‍नुभयो सो म तपाईंलाई बताउनेछु।”
शाऊलले भने, “भन्‍नुहोस्‌।”
Then Samuel said unto Saul, Stay, and I will tell thee what the LORD hath said to me this night. And he said unto him, Say on.
17शमूएलले भने, “यस्‍तो समय थियो जब तपाईं आफूले आफैलाई तुच्‍छ सम्‍झनुहुन्‍थ्‍यो, तर अब तपाईं इस्राएलका कुलहरूका शिर हुनुहुन्‍छ। परमप्रभुले तपाईंलाई इस्राएलमाथि राजा अभिषेक गर्नुभयो।
And Samuel said, When thou wast little in thine own sight, wast thou not made the head of the tribes of Israel, and the LORD anointed thee king over Israel?
 18अनि उहाँले तपाईंलाई ‘त्‍यस दुष्‍ट जाति, ती अमालेकीहरूलाई बिलकुलै नाश गर्नू’ भनी कड़ा आज्ञा दिएर पठाउनुभएको थियो। उनीहरूलाई निमिट्यान्‍न नपारुञ्‍जेल तपाईंले उनीहरूका विरुद्धमा लड़ाइँ गरिरहनुपर्नेथियो।
And the LORD sent thee on a journey, and said, Go and utterly destroy the sinners the Amalekites, and fight against them until they be consumed.
 19तपाईंले किन परमप्रभुको आज्ञापालन गर्नुभएन? तपाईंले किन लूटका माल लिनुभयो, र परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरो खराब थियो त्‍यही गर्नुभयो?”
Wherefore then didst thou not obey the voice of the LORD, but didst fly upon the spoil, and didst evil in the sight of the LORD?
20शाऊलले शमूएललाई उत्तर दिए, “तर मैले त परमप्रभुको आज्ञापालन गरें। परमप्रभुले पठाउनुभएको ठाउँमा म गएँ, र अमालेकीहरूका राजा अगागलाई समातेर ल्‍याएँ। उनीहरूमध्‍येका बाँकीलाई चाहिँ मैले नष्‍ट पारिदिएँ। 
And Saul said unto Samuel, Yea, I have obeyed the voice of the LORD, and have gone the way which the LORD sent me, and have brought Agag the king of Amalek, and have utterly destroyed the Amalekites.
21लूटका मालबाट सिपाहीहरूले भेड़ा र गाई-गोरु, अनि सबभन्‍दा असल-असल चीजचाहिँ गिलगालमा परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको निम्‍ति बलिदान चढ़ाउनलाई राखेका छन्‌।”
But the people took of the spoil, sheep and oxen, the chief of the things which should have been utterly destroyed, to sacrifice unto the LORD thy God in Gilgal.
22तर शमूएलले भने,
“होमबलि र बलिदानभन्‍दा बेसी
परमप्रभुले आज्ञापालन नै रुचाउनुहुन्‍न र?
आज्ञापालन बलिदानभन्‍दा उत्तम हो,
र उहाँको वचन मान्‍नु भेड़ाको बोसोभन्‍दा असल हो।
And Samuel said, Hath the LORD as great delight in burnt offerings and sacrifices, as in obeying the voice of the LORD? Behold, to obey is better than sacrifice, and to hearken than the fat of rams.
23उहाँको आज्ञा उल्‍लङ्घन गर्नु तन्‍त्रमन्‍त्रको पापजस्‍तै हो,
र हठी हुनु मूर्तिपूजा गर्नुजस्‍तै खराब हो।
तपाईंले परमप्रभुको वचनलाई त्‍याग्‍नुभयो,
यसैले परमप्रभुले पनि तपाईंलाई राजाको पददेखि त्‍याग्‍नुभएको छ।”
For rebellion is as the sin of witchcraft, and stubbornness is as iniquity and idolatry. Because thou hast rejected the word of the LORD, he hath also rejected thee from being king.
24शाऊलले शमूएललाई भने, “मैले पाप गरें। मैले परमप्रभुको आज्ञा र तपाईंका हुकुमको वास्‍ता गरिनँ। म मानिसहरूसँग डराएँ, र तिनीहरूको कुरा मैले मानें। 
And Saul said unto Samuel, I have sinned: for I have transgressed the commandment of the LORD, and thy words: because I feared the people, and obeyed their voice.
25म अब आग्रह गर्दछु, कि मेरो पाप क्षमा गर्नुहोस्, मसँग आउनुहोस्, र म परमप्रभुको सामु दण्‍डवत्‌ गरूँ।”
Now therefore, I pray thee, pardon my sin, and turn again with me, that I may worship the LORD.
26तर शमूएलले जवाफ दिए, “म तपाईंको साथ दिनेछैनँ। तपाईंले परमप्रभुको वचनलाई त्‍याग्‍नुभयो, र तपाईंलाई पनि परमप्रभुले इस्राएलमाथि राजाको पददेखि त्‍याग्‍नुभएको छ।”
And Samuel said unto Saul, I will not return with thee: for thou hast rejected the word of the LORD, and the LORD hath rejected thee from being king over Israel.
27तिनी जानलाई फर्के, तर शाऊलले तिनको खास्‍टोको किनार समाते, र त्‍यो च्‍यातियो।  
And as Samuel turned about to go away, he laid hold upon the skirt of his mantle, and it rent.
28शमूएलले उनलाई भने, “आज परमप्रभुले इस्राएलको राज्‍य तपाईंको हातदेखि च्‍यातेर तपाईंका छिमेकीलाई दिनुभएको छ, जो तपाईंभन्‍दा असल हुनुहुन्‍छ। 
And Samuel said unto him, The LORD hath rent the kingdom of Israel from thee this day, and hath given it to a neighbour of thine, that is better than thou.
29परमप्रभु, जो इस्राएलका गौरव हुनुहुन्‍छ, उहाँ छल गर्नुहुन्‍न, आफ्‍नो मन पनि बद्‌लनुहुन्‍न। आफ्‍नो मन बद्‌लने उहाँ मानिस हुनुहुन्‍न।”
And also the Strength of Israel will not lie nor repent: for he is not a man, that he should repent.
30शाऊलले भने, “मैले पाप गरें। तापनि कृपा गरी मेरो प्रजाका धर्म-गुरुहरू र इस्राएलको सामुन्‍ने एक पल्‍ट मात्र मेरो इज्‍जत गरिदिनुहोस्, र मसँग आउनुहोस्, कि म परमप्रभु तपाईंका परमेश्‍वरको सामु दण्‍डवत्‌ गरूँ।” Then he said, I have sinned: yet honour me now, I pray thee, before the elders of my people, and before Israel, and turn again with me, that I may worship the LORD thy God.
31यसैले शमूएल शाऊलसँग फर्केर गए, र शाऊलले परमप्रभुको सामु दण्‍डवत्‌ गरे।
So Samuel turned again after Saul; and Saul worshipped the LORD.
32तब शमूएलले भने, “अमालेकीहरूका राजा अगागलाई यहाँ ल्‍याऊ।”
अगाग निर्भयसाथ सोच्‍दै आए, “निश्‍चय नै मृत्‍युको भय गयो।”
Then said Samuel, Bring ye hither to me Agag the king of the Amalekites. And Agag came unto him delicately. And Agag said, Surely the bitterness of death is past.
33तर शमूएलले भने, “तेरो तरवारले स्‍त्रीहरूलाई निर्वश तुल्‍याएको छ। यसकारण तेरै आमा पनि सबै स्‍त्रीहरूका बीचमा निर्वश हुनेछे।” अनि शमूएलले अगागलाई परमप्रभुको सामुन्‍ने गिलगालमा मारे।
And Samuel said, As thy sword hath made women childless, so shall thy mother be childless among women. And Samuel hewed Agag in pieces before the LORD in Gilgal.
34तब शमूएलचाहिँ रामामा गए, तर शाऊल गिबामा आफ्‍नै घरमा गए। 
Then Samuel went to Ramah; and Saul went up to his house to Gibeah of Saul.
35शमूएल आफ्‍नो मृत्‍युको दिनसम्‍मै फेरि कहिल्‍यै शाऊललाई भेट्‌न गएनन्, तर तिनी शाऊलको निम्‍ति शोक गरिरहे। अनि शाऊललाई इस्राएलमाथि राजा तुल्‍याउभएकोमा परमप्रभुले पछितो गर्नुभयो।
And Samuel came no more to see Saul until the day of his death: nevertheless Samuel mourned for Saul: and the LORD repented that he had made Saul king over Israel.

 

 

1 SAMUEL  - 16:1-23,

१ शमूएल 16

शमूएलले दाऊदलाई राजा अभिषेक गरेका
1परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “मैले शाऊललाई इस्राएलमाथि राजा हुनलाई इन्‍कार गरेकोमा तँ त्‍यसको निम्‍ति कहिलेसम्‍म विलाप गरिरहन्‍छस्‌? तँसित भएको त्‍यो सीङमा तेल हालेर तेरो साथमा लैजा। म तँलाई बेथलेहेमको यिशैकहाँ पठाउँदैछु। किनभने मैले त्‍यसका छोराहरूमध्‍येको एक जनालाई राजा चुनेको छु।”
2तर शमूएलले भने, “म कसरी जान सक्‍छु र? शाऊलले यो कुरा सुनेर मलाई मार्नेछन्‌।”
परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “एउटा कोरली तँसँग लैजा। ‘परमप्रभुको निम्‍ति बलिदान चढ़ाउनलाई आएको हुँ’ भन्‌। 3यिशैलाई पनि त्‍यस बलिदानमा निम्‍तो दे, र तैंले के गर्नुपर्नेछ म तँलाई बताउनेछु। जुन मानिसलाई म देखाउनेछु तैंले त्‍यसलाई अभिषेक गर्नू।”
4तिनलाई परमप्रभुले गर्नू भन्‍नुभएबमोजिम शमूएलले गरे। तिनी बेथलेहेममा गए। सहरका धर्म-गुरुहरू तिनलाई भेट्‌दा थरथराए। तिनीहरूले सोधे, “तपाईं शान्‍तिसाथ आउनुभयो?”
5शमूएलले भने, “शान्‍तिसाथ। म परमप्रभुको निम्‍ति बलिदान चढ़ाउनलाई आएको हुँ। तिमीहरू आफू-आफूलाई शुद्ध गरेर बलिदानको निम्‍ति आओ।” तब तिनले यिशै र तिनका छोराहरूलाई शुद्ध गरेर बलिदानको निम्‍ति तिनीहरूलाई बोलाए।
6जब तिनीहरू आए तब शमूएलले एलीआबलाई देखेर विचार गरे, “परमप्रभुको सामु उहाँका अभिषिक्त राजा यिनी नै रहेछन्‌।”
7तर परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “त्‍यो सुन्‍दर र अल्‍गो भए तापनि त्‍यसको ख्‍याल नगर्‌। मैले त्‍यसलाई इन्‍कार गरेको छु। परमप्रभुले मानिसले झैँ हेर्नुहुन्‍न। मानिसले रूप हेरेर विचार गर्छ, तर परमप्रभुले हृदयभित्र हेरेर विचार गर्नुहुन्‍छ।”
8तब यिशैले अबीनादाबलाई बोलाए, र शमूएलको सामुन्‍ने हिँड्‌न लाए। तर शमूएलले भने, “होइन, परमप्रभुले यिनलाई पनि चुन्‍नुभएको होइन।” 9तब यिशैले शम्‍मालाई हाजिर गराए। तर शमूएलले भने, “परमप्रभुले यिनलाई पनि चुन्‍नुभएको होइन।” 10यिशैले आफ्‍ना सात जना छोराहरूलाई शमूएलको अगि हाजिर गराए, तर तिनले भने, “परमप्रभुले यिनीहरूमा कसैलाई पनि चुन्‍नुभएको छैन।” 11तब शमूएलले सोधे, “के सबै यति नै हुन्‌?”
यिशैले जवाफ दिए, “अझै कान्‍छो पनि छ, तर त्‍यो त भेड़ा चराउँदैछ।”
शमूएलले यिशैलाई भने, “त्‍यसलाई बोलाऊ। ऊ नआउञ्‍जेल हामी बस्‍नेछैनौं।”
12यसकारण यिशैले तिनलाई ल्‍याउनलाई मानिस पठाए। तिनी राता-राता गाला चम्‍किला आँखा भएका सुन्‍दर युवक थिए।
परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “उठेर त्‍यसलाई अभिषेक गर्‌। व्‍यक्ति यही हो।”
13शमूएलले तेल भएको सीङ लिएर तिनका दाजुहरूका सामु तिनलाई अभिषेक गरे। तब परमप्रभुका आत्‍मा दाऊदमाथि आउनुभयो, र त्‍यस दिनदेखि उसो तिनीसँग रहनुभयो। त्‍यसपछि शमूएल रामाको बाटो लागे।
दाऊद शाऊलका गायक र हतियार बोक्‍ने भएका
14परमप्रभुका आत्‍माले शाऊललाई त्‍याग्‍नुभयो, अनि परमप्रभुबाटको एउटा हानिकारक आत्‍माले उनलाई बेला बेलामा पक्रन्‍थ्‍यो।
15शाऊलका सेवकहरूले उनलाई भने, “हजूर, हेर्नुहोस्, परमप्रभुबाट एउटा हानिकारक आत्‍माले तपाईंलाई पक्रन्‍छ। 16हजूरका सामुन्‍ने भएका सेवकहरूलाई गएर वीणा बजाउन सक्‍ने कुनै मानिसलाई खोजेर ल्‍याउने हुकुम दिनुहोस्‌ अनि जब परमप्रभुबाट त्‍यो हानिकारक आत्‍मा हजूरकहाँ आउँछ, त्‍यस बेला त्‍यस मानिसले बजाउँछ र हजूर निको हुनुहुनेछ।”
17यसकारण शाऊलले आफ्‍ना सेवकहरूलाई भने, “राम्रोसँग बीणा बजाउने कुनै एक जना मानिसलाई खोज, र त्‍यसलाई मकहाँ ल्‍याओ।”
18उनका सेवकहरूमध्‍ये एक जनाले भन्‍यो, “बेथलेहेमका यिशैका छोराहरूमध्‍ये एक जनाले वीणा बजाएको मैले देखेको छु। तिनी वीर मानिस छन्, र असल योद्धा, बोल्‍नमा ज्ञानी, र सुन्‍दर पनि छन्‌। अनि परमप्रभु तिनीसँग हुनुहुन्‍छ।”
19यसैकारण शाऊलले समाचार दिने मानिसलाई यिशैकहाँ पठाए, र भेड़ा चराउने तिनका छोरा दाऊदलाई शाऊलकहाँ पठाउने हुकुम गरे। 20यिशैले एक मशक दाखमद्य र एउटा पाठोसमेत रोटीले लादिएको गधा आफ्‍नो छोरा दाऊदसँग शाऊलकहाँ पठाइदिए।
21दाऊद शाऊलकहाँ आए, र उनको सेवामा नियुक्त गरिए। शाऊलले तिनलाई खूबै प्रेम गर्न लागे, र तिनी शाऊलका हतियार बोक्‍ने भए। 22यसैले शाऊलले यिशैकहाँ यो समाचार पठाए, “दाऊद मेरो सेवामा नै रहोस्, किनभने म त्‍यससित प्रसन्‍न छु।”
23जब-जब परमप्रभुबाट त्‍यो आत्‍मा शाऊलमा आउँथ्‍यो, दाऊदले आफ्‍नो वीणा लिएर त्‍यो बजाइदिन्‍थे, र शाऊलले शान्‍ति पाउँथे। उनी निको हुन्‍थे, र त्‍यस हानिकारक आत्‍माले उनलाई छोड़ेर गइहाल्‍थ्‍यो।

..........................................................................

Samuel Anoints David

16 The Lord said to Samuel, “How long will you mourn for Saul, since I have rejected him as king over Israel? Fill your horn with oil and be on your way; I am sending you to Jesse of Bethlehem. I have chosen one of his sons to be king.”

2 But Samuel said, “How can I go? If Saul hears about it, he will kill me.”

The Lord said, “Take a heifer with you and say, ‘I have come to sacrifice to the Lord.’ 3 Invite Jesse to the sacrifice, and I will show you what to do. You are to anoint for me the one I indicate.”

4 Samuel did what the Lord said. When he arrived at Bethlehem, the elders of the town trembled when they met him. They asked, “Do you come in peace?”

5 Samuel replied, “Yes, in peace; I have come to sacrifice to the Lord. Consecrate yourselves and come to the sacrifice with me.” Then he consecrated Jesse and his sons and invited them to the sacrifice.

6 When they arrived, Samuel saw Eliab and thought, “Surely the Lord’s anointed stands here before the Lord.”

7 But the Lord said to Samuel, “Do not consider his appearance or his height, for I have rejected him. The Lord does not look at the things people look at. People look at the outward appearance, but the Lord looks at the heart.”

8 Then Jesse called Abinadab and had him pass in front of Samuel. But Samuel said, “The Lord has not chosen this one either.” 9 Jesse then had Shammah pass by, but Samuel said, “Nor has the Lord chosen this one.” 10 Jesse had seven of his sons pass before Samuel, but Samuel said to him, “The Lord has not chosen these.” 11 So he asked Jesse, “Are these all the sons you have?”

“There is still the youngest,” Jesse answered. “He is tending the sheep.”

Samuel said, “Send for him; we will not sit down until he arrives.”

12 So he sent for him and had him brought in. He was glowing with health and had a fine appearance and handsome features.

Then the Lord said, “Rise and anoint him; this is the one.”

13 So Samuel took the horn of oil and anointed him in the presence of his brothers, and from that day on the Spirit of the Lord came powerfully upon David. Samuel then went to Ramah.

David in Saul’s Service

14 Now the Spirit of the Lord had departed from Saul, and an evil[a] spirit from the Lord tormented him.

15 Saul’s attendants said to him, “See, an evil spirit from God is tormenting you. 16 Let our lord command his servants here to search for someone who can play the lyre. He will play when the evil spirit from God comes on you, and you will feel better.”

17 So Saul said to his attendants, “Find someone who plays well and bring him to me.”

18 One of the servants answered, “I have seen a son of Jesse of Bethlehem who knows how to play the lyre. He is a brave man and a warrior. He speaks well and is a fine-looking man. And the Lord is with him.”

19 Then Saul sent messengers to Jesse and said, “Send me your son David, who is with the sheep.” 20 So Jesse took a donkey loaded with bread, a skin of wine and a young goat and sent them with his son David to Saul.

21 David came to Saul and entered his service. Saul liked him very much, and David became one of his armor-bearers. 22 Then Saul sent word to Jesse, saying, “Allow David to remain in my service, for I am pleased with him.”

23 Whenever the spirit from God came on Saul, David would take up his lyre and play. Then relief would come to Saul; he would feel better, and the evil spirit would leave him.

............................................................................

१ शमूएल 16

शमूएलले दाऊदलाई राजा अभिषेक गरेका
1परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “मैले शाऊललाई इस्राएलमाथि राजा हुनलाई इन्‍कार गरेकोमा तँ त्‍यसको निम्‍ति कहिलेसम्‍म विलाप गरिरहन्‍छस्‌? तँसित भएको त्‍यो सीङमा तेल हालेर तेरो साथमा लैजा। म तँलाई बेथलेहेमको यिशैकहाँ पठाउँदैछु। किनभने मैले त्‍यसका छोराहरूमध्‍येको एक जनालाई राजा चुनेको छु।”
And the LORD said unto Samuel, How long wilt thou mourn for Saul, seeing I have rejected him from reigning over Israel? fill thine horn with oil, and go, I will send thee to Jesse the Beth-lehemite: for I have provided me a king among his sons.
2तर शमूएलले भने, “म कसरी जान सक्‍छु र? शाऊलले यो कुरा सुनेर मलाई मार्नेछन्‌।”
परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “एउटा कोरली तँसँग लैजा। ‘परमप्रभुको निम्‍ति बलिदान चढ़ाउनलाई आएको हुँ’ भन्‌। 
And Samuel said, How can I go? if Saul hear it, he will kill me. And the LORD said, Take an heifer with thee, and say, I am come to sacrifice to the LORD.
3यिशैलाई पनि त्‍यस बलिदानमा निम्‍तो दे, र तैंले के गर्नुपर्नेछ म तँलाई बताउनेछु। जुन मानिसलाई म देखाउनेछु तैंले त्‍यसलाई अभिषेक गर्नू।”
And call Jesse to the sacrifice, and I will shew thee what thou shalt do: and thou shalt anoint unto me him whom I name unto thee.
4तिनलाई परमप्रभुले गर्नू भन्‍नुभएबमोजिम शमूएलले गरे। तिनी बेथलेहेममा गए। सहरका धर्म-गुरुहरू तिनलाई भेट्‌दा थरथराए। तिनीहरूले सोधे, “तपाईं शान्‍तिसाथ आउनुभयो?”
And Samuel did that which the LORD spake, and came to Beth-lehem. And the elders of the town trembled at his coming, and said, Comest thou peaceably?
5शमूएलले भने, “शान्‍तिसाथ। म परमप्रभुको निम्‍ति बलिदान चढ़ाउनलाई आएको हुँ। तिमीहरू आफू-आफूलाई शुद्ध गरेर बलिदानको निम्‍ति आओ।” तब तिनले यिशै र तिनका छोराहरूलाई शुद्ध गरेर बलिदानको निम्‍ति तिनीहरूलाई बोलाए।
And he said, Peaceably: I am come to sacrifice unto the LORD: sanctify yourselves, and come with me to the sacrifice. And he sanctified Jesse and his sons, and called them to the sacrifice.
6जब तिनीहरू आए तब शमूएलले एलीआबलाई देखेर विचार गरे, “परमप्रभुको सामु उहाँका अभिषिक्त राजा यिनी नै रहेछन्‌।”
And it came to pass, when they were come, that he looked on Eliab, and said, Surely the LORD'S anointed is before him.
7तर परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “त्‍यो सुन्‍दर र अल्‍गो भए तापनि त्‍यसको ख्‍याल नगर्‌। मैले त्‍यसलाई इन्‍कार गरेको छु। परमप्रभुले मानिसले झैँ हेर्नुहुन्‍न। मानिसले रूप हेरेर विचार गर्छ, तर परमप्रभुले हृदयभित्र हेरेर विचार गर्नुहुन्‍छ।”
But the LORD said unto Samuel, Look not on his countenance, or on the height of his stature; because I have refused him: for the LORD seeth not as man seeth; for man looketh on the outward appearance, but the LORD looketh on the heart.
8तब यिशैले अबीनादाबलाई बोलाए, र शमूएलको सामुन्‍ने हिँड्‌न लाए। तर शमूएलले भने, “होइन, परमप्रभुले यिनलाई पनि चुन्‍नुभएको होइन।” 
Then Jesse called Abinadab, and made him pass before Samuel. And he said, Neither hath the LORD chosen this.
9तब यिशैले शम्‍मालाई हाजिर गराए। तर शमूएलले भने, “परमप्रभुले यिनलाई पनि चुन्‍नुभएको होइन।” 
Then Jesse made Shammah to pass by. And he said, Neither hath the LORD chosen this.
10यिशैले आफ्‍ना सात जना छोराहरूलाई शमूएलको अगि हाजिर गराए, तर तिनले भने, “परमप्रभुले यिनीहरूमा कसैलाई पनि चुन्‍नुभएको छैन।” 
Again, Jesse made seven of his sons to pass before Samuel. And Samuel said unto Jesse, The LORD hath not chosen these.
11तब शमूएलले सोधे, “के सबै यति नै हुन्‌?”
यिशैले जवाफ दिए, “अझै कान्‍छो पनि छ, तर त्‍यो त भेड़ा चराउँदैछ।”
शमूएलले यिशैलाई भने, “त्‍यसलाई बोलाऊ। ऊ नआउञ्‍जेल हामी बस्‍नेछैनौं।”
And Samuel said unto Jesse, Are here all thy children? And he said, There remaineth yet the youngest, and, behold, he keepeth the sheep. And Samuel said unto Jesse, Send and fetch him: for we will not sit down till he come hither.
12यसकारण यिशैले तिनलाई ल्‍याउनलाई मानिस पठाए। तिनी राता-राता गाला चम्‍किला आँखा भएका सुन्‍दर युवक थिए।
परमप्रभुले भन्‍नुभयो, “उठेर त्‍यसलाई अभिषेक गर्‌। व्‍यक्ति यही हो।”
And he sent, and brought him in. Now he was ruddy, and withal of a beautiful countenance, and goodly to look to. And the LORD said, Arise, anoint him: for this is he.
13शमूएलले तेल भएको सीङ लिएर तिनका दाजुहरूका सामु तिनलाई अभिषेक गरे। तब परमप्रभुका आत्‍मा दाऊदमाथि आउनुभयो, र त्‍यस दिनदेखि उसो तिनीसँग रहनुभयो। त्‍यसपछि शमूएल रामाको बाटो लागे।
दाऊद शाऊलका गायक र हतियार बोक्‍ने भएका
Then Samuel took the horn of oil, and anointed him in the midst of his brethren: and the Spirit of the LORD came upon David from that day forward. So Samuel rose up, and went to Ramah.
14परमप्रभुका आत्‍माले शाऊललाई त्‍याग्‍नुभयो, अनि परमप्रभुबाटको एउटा हानिकारक आत्‍माले उनलाई बेला बेलामा पक्रन्‍थ्‍यो।
But the Spirit of the LORD departed from Saul, and an evil spirit from the LORD troubled him.
15शाऊलका सेवकहरूले उनलाई भने, “हजूर, हेर्नुहोस्, परमप्रभुबाट एउटा हानिकारक आत्‍माले तपाईंलाई पक्रन्‍छ।
And Saul's servants said unto him, Behold now, an evil spirit from God troubleth thee.
 16हजूरका सामुन्‍ने भएका सेवकहरूलाई गएर वीणा बजाउन सक्‍ने कुनै मानिसलाई खोजेर ल्‍याउने हुकुम दिनुहोस्‌ अनि जब परमप्रभुबाट त्‍यो हानिकारक आत्‍मा हजूरकहाँ आउँछ, त्‍यस बेला त्‍यस मानिसले बजाउँछ र हजूर निको हुनुहुनेछ।”
Let our lord now command thy servants, which are before thee, to seek out a man, who is a cunning player on an harp: and it shall come to pass, when the evil spirit from God is upon thee, that he shall play with his hand, and thou shalt be well.
17यसकारण शाऊलले आफ्‍ना सेवकहरूलाई भने, “राम्रोसँग बीणा बजाउने कुनै एक जना मानिसलाई खोज, र त्‍यसलाई मकहाँ ल्‍याओ।”
And Saul said unto his servants, Provide me now a man that can play well, and bring him to me.
18उनका सेवकहरूमध्‍ये एक जनाले भन्‍यो, “बेथलेहेमका यिशैका छोराहरूमध्‍ये एक जनाले वीणा बजाएको मैले देखेको छु। तिनी वीर मानिस छन्, र असल योद्धा, बोल्‍नमा ज्ञानी, र सुन्‍दर पनि छन्‌। अनि परमप्रभु तिनीसँग हुनुहुन्‍छ।”
Then answered one of the servants, and said, Behold, I have seen a son of Jesse the Beth-lehemite, that is cunning in playing, and a mighty valiant man, and a man of war, and prudent in matters, and a comely person, and the LORD is with him.
19यसैकारण शाऊलले समाचार दिने मानिसलाई यिशैकहाँ पठाए, र भेड़ा चराउने तिनका छोरा दाऊदलाई शाऊलकहाँ पठाउने हुकुम गरे। 
Wherefore Saul sent messengers unto Jesse, and said, Send me David thy son, which is with the sheep.
20यिशैले एक मशक दाखमद्य र एउटा पाठोसमेत रोटीले लादिएको गधा आफ्‍नो छोरा दाऊदसँग शाऊलकहाँ पठाइदिए।
And Jesse took an ass laden with bread, and a bottle of wine, and a kid, and sent them by David his son unto Saul.
21दाऊद शाऊलकहाँ आए, र उनको सेवामा नियुक्त गरिए। शाऊलले तिनलाई खूबै प्रेम गर्न लागे, र तिनी शाऊलका हतियार बोक्‍ने भए। 
And David came to Saul, and stood before him: and he loved him greatly; and he became his armourbearer.
22यसैले शाऊलले यिशैकहाँ यो समाचार पठाए, “दाऊद मेरो सेवामा नै रहोस्, किनभने म त्‍यससित प्रसन्‍न छु।”
And Saul sent to Jesse, saying, Let David, I pray thee, stand before me; for he hath found favour in my sight.
23जब-जब परमप्रभुबाट त्‍यो आत्‍मा शाऊलमा आउँथ्‍यो, दाऊदले आफ्‍नो वीणा लिएर त्‍यो बजाइदिन्‍थे, र शाऊलले शान्‍ति पाउँथे। उनी निको हुन्‍थे, र त्‍यस हानिकारक आत्‍माले उनलाई छोड़ेर गइहाल्‍थ्‍यो।
And it came to pass, when the evil spirit from God was upon Saul, that David took an harp, and played with his hand: so Saul was refreshed, and was well, and the evil spirit departed from him.

 

1 SAMUEL  - 17:1-58,

१ शमूएल 17

दाऊद र गोल्यत
1पलिश्‍तीहरूले युद्धको निम्‍ति आफ्‍नो फौज जम्‍मा गरे, र यहूदाको सोकोमा भेला भए। उनीहरूले सोको र आजेकाको बीचको एपेस-दम्‍मीममा छाउनी हाले। 2शाऊल र इस्राएलीहरू पनि भेला भएर एलाहको बेँसीमा छाउनी हाले। तिनीहरूले पलिश्‍तीहरूका सामु पङ्‌क्ति बाँधे। 3पलिश्‍तीहरू एउटा डाँड़ामा र इस्राएलीहरू अर्को डाँड़ामा ठाउँ ओगटेर बसे, तिनीहरूका बीचमा एउटा बेँसी थियो।
4पलिश्‍तीहरूको छाउनीबाट गातको गोल्‍यत नाउँको एक जना वीर निस्‍केर आयो। त्‍यो तीन मिटरभन्‍दा अल्‍गो थियो। 5त्‍यसको शिरमा काँसाको टोप थियो, र साठी किलो ओजन भएको काँसाको झिलम त्‍यसले लगाएको थियो। 6त्‍यसका खुट्टामा काँसाका झिलम थिए, र त्‍यसका हतियारहरूमध्‍ये एउटाचाहिँ काँसाको बर्छा ढाड़मा त्‍यसले बोक्‍यो। 7त्‍यसको भालाको लट्ठी कपड़ा बुन्‍ने जुलाहाको डन्‍डाजत्रो थियो, र भालाको टुप्‍पा, जो फलामको थियो, त्‍यसको ओजन सात किलो थियो। त्‍यसको ढाल बोक्‍ने त्‍यसको अगिअगि हिँड्‌थ्‍यो।
8गोल्‍यत खड़ा भयो र इस्राएलको फौजलाई भन्‍यो, “तिमीहरू किन लड़ाइँ गर्नलाई आउँछौ? म पलिश्‍ती हुँ। के तिमीहरू शाऊलका सेवक होइनौ? मसँग लड्‌नलाई तिमीहरूको मानिस चुन। 9यदि एकलै लड़ेर त्‍यसले मलाई मार्न सक्‍यो भने हामी तिमीहरूका कमारा हुनेछौं। तर यदि मैले त्‍यसलाई जितेर मारें भने तिमीहरूले हाम्रा कमारा भएर हाम्रो सेवा गर्नुपर्नेछ। 10तब त्‍यस पलिश्‍तीले भन्‍यो, “आजको दिन म इस्राएलको फौजलाई तुच्‍छ गन्‍छु। एक जना मानिस पठाओ, र हामी लड़ौं।” 11जब शाऊल र इस्राएलीहरूले त्‍यस पलिश्‍तीले भनेको कुरा सुने तब तिनीहरू आत्तिए, र साह्रै खिन्‍न भए।
12अब दाऊद यिशै भन्‍ने एप्रातीका छोरा थिए, जो यहूदाको बेथलेहेमका थिए। यिशैका आठ भाइ छोराहरू थिए। शाऊलको पालोमा तिनी कमजोर र वृद्ध भइसकेका थिए। 13तिनका जेठा, माहिला र साहिँला छोराहरूचाहिँ युद्धमा शाऊलको पछि लागेका थिए। जेठा एलीआब, माहिला अबीनादाब र साहिँला शम्‍मा थिए। 14दाऊदचाहिँ कान्‍छा थिए। ती पहिला तीन युवकहरू शाऊलको पछि लागेका थिए, 15तर त्‍यस बेला दाऊद शाऊलको छाउनी र बेथलेहेममा आफ्‍ना पिताका भेड़ाको हेरचाह गर्नलाई आउने-जाने गर्थे।
16त्‍यो पलिश्‍ती बिहान र बेलुकी चालीस दिनसम्‍म अगि आएर आफ्‍नो नियत स्‍थानमा खड़ा हुन्‍थ्‍यो।
17एक दिन यिशैले आफ्‍ना छोरा दाऊदलाई भने, “तिम्रा दाजुहरूका लागि यो पाँच पाथी चिउरा र यी दश वटा रोटी लिएर चाँड़ो तिनीहरूको छाउनीमा जाऊ। 18यी दश वटा पनीरचाहिँ तिमीले सहस्रपतिको निम्‍ति लैजाऊ। तिम्रा दाजुहरू कुशलै छन्‌ कि छैनन्‌ हेर, र तिनीहरूबाट केही आश्‍वासन लिएर आऊ। 19तिनीहरू शाऊल र इस्राएलका सबै मानिसहरूसित एलाहको बेँसीमा पलिश्‍तीहरूका विरुद्धमा युद्ध गर्दैछन्‌।”
20भोलिपल्‍ट बिहानै दाऊदले भेड़ाहरू कसैको हेरचाहमा छोड़ेर यिशैले अह्राएअनुसार आफ्‍नो काममा हिँड़े। सेना युद्ध-ध्‍वनि लगाउँदै आ-आफ्‍नो स्‍थान लिइरहेको बेलामा तिनी छाउनीमा पुगे। 21इस्राएलीहरू र पलिश्‍तीहरूले एक-अर्काको सामुन्‍ने पङ्‌क्ति बाँधिरहेका थिए। 22सामान राख्‍नेको जिम्‍मामा आफ्‍नो सामान दिएर पङ्‌क्ति बाँधेको ठाउँमा दाऊद कुदेर गए र दाजुहरूलाई ढोग गरे। 23जब दाऊद तिनीहरूसँग कुरा गरिरहेका थिए, तब गातको त्‍यो पलिश्‍ती वीर गोल्‍यत आफ्‍नो फौजदेखि बाहिर निस्‍केर अघिझैँ हाँक दिन लाग्‍यो। अनि त्‍यसले भनेको कुरा दाऊदले सुने।
24जब इस्राएलीहरूले त्‍यस मानिसलाई देखे, तब तिनीहरू ठूलो डरले भागे। 25तिनीहरूले भने, “हेर त, यो मानिस दिनैपिच्‍छे आएर इस्राएललाई धम्‍की दिन्छ। त्‍यसलाई मार्ने मानिसलाई राजाले प्रचुर इनाम दिनुहुनेछ, आफ्‍नी छोरी पनि त्‍यससँग विवाह गरिदिनुहुनेछ अनि त्‍यसको घरानालाई इस्राएलमा अनिवार्य करबाट मुक्त गरिदिनुहुनेछ।”
26दाऊदले छेउछाउका मानिसहरूतिर फर्केर भने, “यस पलिश्‍तीलाई मार्ने र इस्राएलको अपमान हटाउने मानिसलाई के गरिदिने त? जीवित परमेश्‍वरको सेनालाई तुच्‍छ भन्‍ने त्‍यो खतना नभएको पलिश्‍तीचाहिँ को हो र?”
27त्‍यसलाई मार्ने मानिसलाई के गरिनेछ भनी मानिसहरूले दाऊदलाई दोहोर्‍याएर बताए।
28मानिसहरूसँग दाऊद कुरा गरिरहेका तिनका जेठा दाजु एलीआबले सुने, र उनी रीसले चूर भए। उनले दाऊदलाई यसो भनेर सोधे, “तँ यहाँ के गरिरहेछस्‌? वनमा भएका ती अलिकता भेड़ाहरू हेर्न तैंले कसलाई जिम्‍मा दिएर आइस्‌? म तँलाई चिन्‍दछु, घमण्‍डी र दुष्‍ट हृदय भएको। तँ लड़ाइँ हेर्नलाई मात्र आएको होस्‌!”
29दाऊदले भने “मैले अहिले के गरेको छु र? मैले बोल्‍नु पनि नहुने?” 30उनीबाट एकातिर लागेर तिनी मानिसहरूकहाँ गए, र त्‍यही प्रश्‍न दोहोर्‍याए, र सबैले तिनलाई त्‍यही जवाफ दिए। 31दाऊदले भनेको कुरा अरूहरूका कानमा पुग्‍यो, र त्‍यो कुरा शाऊलकहाँ पुर्‍याइयो, अनि उनले तिनलाई बोलाए।
32दाऊदले शाऊललाई भने, “त्‍यस पलिश्‍तीको कारण कोही पनि हताश नहोऊन्‌। म गएर त्‍यस पलिश्‍तीसँग लड्‌नेछु।”
33शाऊलले जवाफ दिए, “तिमी गएर त्‍यस पलिश्‍तीसँग लड्‌न सक्‍नेछैनौ। तिमी त ठिटा मात्र छौ, र त्‍योचाहिँ जीवनभरि नै लड़ाइँ गर्दैआएको छ।”
34तर दाऊदले शाऊललाई भने, “हजूर, म मेरा पिताका भेड़ाहरूको हेरचाह गर्दैआएको छु। जब सिंह अथवा भालूले आएर बगालबाट भेड़ा बोकेर लैजान्‍थ्‍यो, 35तब म त्‍यसको पछि गई त्‍यसलाई आक्रमण गरेर त्‍यसको मुखबाट त्‍यस शिकारलाई छुटाउँथे। यदि मलाई आक्रमण गर्नलाई त्‍यो फर्क्‍यो भने म त्‍यसको रौँ समातेर कुटी-कुटी त्‍यसलाई मार्थें। 36मैले सिंह र भालू दुवैलाई मारेको छु। यस बेखतनाको पलिश्‍तीको दशा तिनीहरूकोभन्‍दा असल हुनेछैन, किनकि त्‍यसले जीवित परमेश्‍वरको सेनालाई विरोध गरेको छ। 37सिंह र भालूदेखि बचाउनुहुने परमप्रभुले यस पलिश्‍तीको हातदेखि पनि मलाई बचाउनुहुनेछ।”
शाऊलले भने, “त्‍यसो भए जाऊ, र परमप्रभु तिमीसँग होऊन्‌।”
38तब शाऊलले दाऊदलाई आफ्‍नै लबेदा पहिराइदिए, अनि झिलम लगाएर उनले काँसाको टोप तिनको शिरमा लगाइदिए। 39त्‍यसपछि दाऊदले आफ्‍नो तरवार झिलममाथि कसिदिए। तर तिनी अनकनाए, किनभने तिनको ती लगाउने बानी थिएन।
तिनले शाऊललाई भने, “यी लगाएर म जान सक्‍दिनँ, किनभने यी लगाउने मेरो बानी छैन।” तब तिनले ती फुकाले। 40त्‍यसपछि तिनले आफ्‍नो लट्ठी उठाए, र खोलाबाट पाँच वटा चिल्‍ला-चिल्‍ला ढुङ्गा छाने, र ती आफ्‍नो गोठालाको झोलाभित्रको थैलीमा हाले। तब तिनी आफ्‍नो घुयेँत्रो लिएर त्‍यस पलिश्‍तीसँग लड्‌नलाई गए।
41आफ्‍ना हतियार बोक्‍नेलाई अगि लगाएर त्‍यो पलिश्‍ती दाऊद भएतिर बढ़्यो। 42त्‍यसले दाऊदलाई नियालेर हेर्‍यो, र राता-राता गाला भएका सुन्‍दर ठिटालाई देखेर तिनलाई घृणा गर्न लाग्‍यो। 43त्‍यसले दाऊदलाई भन्‍यो, “के म कुकुर हुँ, र लाठाहरू लिएर मसँग लड्‌न आउँछस्‌?” त्‍यसले आफ्‍ना देवताहरूका नाउँमा दाऊदलाई सराप्‍न लाग्‍यो। 44त्‍यसले भन्‍यो, “आइज, म तेरो मासु आकाशका चराहरू र जमिनका जनावरहरूलाई खान दिनेछु।”
45दाऊदले जवाफ दिए, “तँ त मसँग लड्‌न तरवार, भाला र बर्छा लिएर आएको छस्, तर म तँसँग लड्‌न तैंले विरोध गरेको इस्राएलका फौजहरूका परमेश्‍वर, सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभुको नाउँमा आएको छु। 46आजको दिन परमप्रभुले तँलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ, र म तँलाई मारेर तेरो टाउको काट्‌नेछु। आज पलिश्‍तीहरूका लाश आकाशका चरा र जमिनका जनावरहरूलाई खुवाउनेछु, र इस्राएलमा एउटा परमेश्‍वर हुनुहुँदोरहेछ भनी सारा संसारले थाहा पाउनेछ। 47यहाँ भेला भएका सबैले जान्‍नेछन्‌ कि परमप्रभुले न त तरवार न भालाद्वारा बचाउनुहुन्‍छ। किनभने लड़ाइँ परमप्रभुकै हो, र उहाँले तिमीहरू सबैलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।”
48जब त्‍यो पलिश्‍ती तिनी भएतिर बढ्‌न लाग्‍यो तब दाऊदले त्‍यससँग लड्‌नलाई तुरुन्‍तै अगि कुदेर गए। 49तिनले आफ्‍नो हात झोलामा हालेर एउटा ढुङ्गा निकाले, र घुयेँत्रोमा राखेर त्‍यस पलिश्‍तीको निधारमा हाने। त्‍यो ढुङ्गा निधारैमा गाड़ियो र त्‍यो घोप्‍टो परेर भूइँमा लोट्यो।
50यसरी दाऊद आफ्‍नो घुयेँत्रो र ढुङ्गाले विजयी भए। आफूसित तरवार नभए तापनि तिनले गोल्‍यतलाई हिर्काएर लड़ाए, र मारे। 
51तिनी कुदेर त्‍यस पलिश्‍ती लड़ेको ठाउँमा गए, र छेउमा खड़ा भए। अनि तिनले त्‍यसैको तरवार म्‍यानबाट थुतेर त्‍यसलाई खतम गरेर त्‍यसको टाउको काटिदिए।
जब पलिश्‍तीहरूले आफ्‍नो वीर पुरुष मारिएको देखे, तब उनीहरू फर्केर भागे। 
52इस्राएल र यहूदाका मानिसहरूले तुरुन्‍तै युद्ध-ध्‍वनि उठाए, र गात र एक्रोनका मूल ढोकाहरूसम्‍मै उनीहरूलाई खूब खेदेर लगे। शारैमबाट गात र एक्रोन जाने बाटोमा उनीहरूका लाश जताततै छरिए। 53पलिश्‍तीहरूलाई खेदेर फर्कंदा इस्राएलीहरूले उनीहरूको छाउनी लुटे। 54दाऊदले गोल्‍यतको टाउको बोकेर यरूशलेममा ल्‍याए, र त्‍यसका हतियारचाहिँ आफ्‍नै पालमा राखे।
55शाऊलले दाऊदलाई त्‍यस पलिश्‍तीको विरुद्धमा गइरहेका देख्‍दा, उनले आफ्‍ना सेनापति अबनेरलाई सोधे, “अबनेर, त्‍यो ठिटो कसको छोरो हो?”
अबनेरले भने, “हजूरका जीवनको शपथ खाएर म भन्‍दछु कि मलाई थाहा छैन।”
56राजाले अबनेरलाई भने, “त्‍यो ठिटो कसको छोरो रहेछ, निधो गर।”
57जब दाऊद त्‍यस पलिश्‍तीलाई मारेर फर्के, तब अबनेरले तिनलाई लगेर शाऊलको सामुन्‍ने हाजिर गराए। दाऊदले त्‍यस पलिश्‍तीको टाउको आफ्‍नो हातमा बोकिरहेकै थिए।
58शाऊलले तिनलाई सोधे, “हे जवान युवक, तिमी कसका छोरा हौ?”
दाऊदले जवाफ दिए, “म हजूरको दास बेथलेहेमका यिशैको छोरो हुँ।”

 

..........................................................

David and Goliath

17 Now the Philistines gathered their forces for war and assembled at Sokoh in Judah. They pitched camp at Ephes Dammim, between Sokoh and Azekah. 2 Saul and the Israelites assembled and camped in the Valley of Elah and drew up their battle line to meet the Philistines. 3 The Philistines occupied one hill and the Israelites another, with the valley between them.

4 A champion named Goliath, who was from Gath, came out of the Philistine camp. His height was six cubits and a span.[a] 5 He had a bronze helmet on his head and wore a coat of scale armor of bronze weighing five thousand shekels[b]; 6 on his legs he wore bronze greaves, and a bronze javelin was slung on his back. 7 His spear shaft was like a weaver’s rod, and its iron point weighed six hundred shekels.[c] His shield bearer went ahead of him.

8 Goliath stood and shouted to the ranks of Israel, “Why do you come out and line up for battle? Am I not a Philistine, and are you not the servants of Saul? Choose a man and have him come down to me. 9 If he is able to fight and kill me, we will become your subjects; but if I overcome him and kill him, you will become our subjects and serve us.” 10 Then the Philistine said, “This day I defy the armies of Israel! Give me a man and let us fight each other.” 11 On hearing the Philistine’s words, Saul and all the Israelites were dismayed and terrified.

12 Now David was the son of an Ephrathite named Jesse, who was from Bethlehem in Judah. Jesse had eight sons, and in Saul’s time he was very old. 13 Jesse’s three oldest sons had followed Saul to the war: The firstborn was Eliab; the second, Abinadab; and the third, Shammah. 14 David was the youngest. The three oldest followed Saul, 15 but David went back and forth from Saul to tend his father’s sheep at Bethlehem.

16 For forty days the Philistine came forward every morning and evening and took his stand.

17 Now Jesse said to his son David, “Take this ephah[d] of roasted grain and these ten loaves of bread for your brothers and hurry to their camp. 18 Take along these ten cheeses to the commander of their unit. See how your brothers are and bring back some assurance[e] from them. 19 They are with Saul and all the men of Israel in the Valley of Elah, fighting against the Philistines.”

20 Early in the morning David left the flock in the care of a shepherd, loaded up and set out, as Jesse had directed. He reached the camp as the army was going out to its battle positions, shouting the war cry. 21 Israel and the Philistines were drawing up their lines facing each other. 22 David left his things with the keeper of supplies, ran to the battle lines and asked his brothers how they were. 23 As he was talking with them, Goliath, the Philistine champion from Gath, stepped out from his lines and shouted his usual defiance, and David heard it. 24 Whenever the Israelites saw the man, they all fled from him in great fear.

25 Now the Israelites had been saying, “Do you see how this man keeps coming out? He comes out to defy Israel. The king will give great wealth to the man who kills him. He will also give him his daughter in marriage and will exempt his family from taxes in Israel.”

26 David asked the men standing near him, “What will be done for the man who kills this Philistine and removes this disgrace from Israel? Who is this uncircumcised Philistine that he should defy the armies of the living God?”

27 They repeated to him what they had been saying and told him, “This is what will be done for the man who kills him.”

28 When Eliab, David’s oldest brother, heard him speaking with the men, he burned with anger at him and asked, “Why have you come down here? And with whom did you leave those few sheep in the wilderness? I know how conceited you are and how wicked your heart is; you came down only to watch the battle.”

29 “Now what have I done?” said David. “Can’t I even speak?” 30 He then turned away to someone else and brought up the same matter, and the men answered him as before. 31 What David said was overheard and reported to Saul, and Saul sent for him.

32 David said to Saul, “Let no one lose heart on account of this Philistine; your servant will go and fight him.”

33 Saul replied, “You are not able to go out against this Philistine and fight him; you are only a young man, and he has been a warrior from his youth.”

34 But David said to Saul, “Your servant has been keeping his father’s sheep. When a lion or a bear came and carried off a sheep from the flock, 35 I went after it, struck it and rescued the sheep from its mouth. When it turned on me, I seized it by its hair, struck it and killed it. 36 Your servant has killed both the lion and the bear; this uncircumcised Philistine will be like one of them, because he has defied the armies of the living God. 37 The Lord who rescued me from the paw of the lion and the paw of the bear will rescue me from the hand of this Philistine.”

Saul said to David, “Go, and the Lord be with you.”

38 Then Saul dressed David in his own tunic. He put a coat of armor on him and a bronze helmet on his head. 39 David fastened on his sword over the tunic and tried walking around, because he was not used to them.

“I cannot go in these,” he said to Saul, “because I am not used to them.” So he took them off. 40 Then he took his staff in his hand, chose five smooth stones from the stream, put them in the pouch of his shepherd’s bag and, with his sling in his hand, approached the Philistine.

41 Meanwhile, the Philistine, with his shield bearer in front of him, kept coming closer to David. 42 He looked David over and saw that he was little more than a boy, glowing with health and handsome, and he despised him. 43 He said to David, “Am I a dog, that you come at me with sticks?” And the Philistine cursed David by his gods. 44 “Come here,” he said, “and I’ll give your flesh to the birds and the wild animals!”

45 David said to the Philistine, “You come against me with sword and spear and javelin, but I come against you in the name of the Lord Almighty, the God of the armies of Israel, whom you have defied. 46 This day the Lord will deliver you into my hands, and I’ll strike you down and cut off your head. This very day I will give the carcasses of the Philistine army to the birds and the wild animals, and the whole world will know that there is a God in Israel. 47 All those gathered here will know that it is not by sword or spear that the Lord saves; for the battle is the Lord’s, and he will give all of you into our hands.”

48 As the Philistine moved closer to attack him, David ran quickly toward the battle line to meet him. 49 Reaching into his bag and taking out a stone, he slung it and struck the Philistine on the forehead. The stone sank into his forehead, and he fell facedown on the ground.

50 So David triumphed over the Philistine with a sling and a stone; without a sword in his hand he struck down the Philistine and killed him.

51 David ran and stood over him. He took hold of the Philistine’s sword and drew it from the sheath. After he killed him, he cut off his head with the sword.

When the Philistines saw that their hero was dead, they turned and ran. 52 Then the men of Israel and Judah surged forward with a shout and pursued the Philistines to the entrance of Gath[f] and to the gates of Ekron. Their dead were strewn along the Shaaraim road to Gath and Ekron. 53 When the Israelites returned from chasing the Philistines, they plundered their camp.

54 David took the Philistine’s head and brought it to Jerusalem; he put the Philistine’s weapons in his own tent.

55 As Saul watched David going out to meet the Philistine, he said to Abner, commander of the army, “Abner, whose son is that young man?”

Abner replied, “As surely as you live, Your Majesty, I don’t know.”

56 The king said, “Find out whose son this young man is.”

57 As soon as David returned from killing the Philistine, Abner took him and brought him before Saul, with David still holding the Philistine’s head.

58 “Whose son are you, young man?” Saul asked him.

David said, “I am the son of your servant Jesse of Bethlehem.”

..........................................................

१ शमूएल 17

दाऊद र गोल्यत
1पलिश्‍तीहरूले युद्धको निम्‍ति आफ्‍नो फौज जम्‍मा गरे, र यहूदाको सोकोमा भेला भए। उनीहरूले सोको र आजेकाको बीचको एपेस-दम्‍मीममा छाउनी हाले। 
Now the Philistines gathered together their armies to battle, and were gathered together at Shochoh, which belongeth to Judah, and pitched between Shochoh and Azekah, in Ephes-dammim.
2शाऊल र इस्राएलीहरू पनि भेला भएर एलाहको बेँसीमा छाउनी हाले। तिनीहरूले पलिश्‍तीहरूका सामु पङ्‌क्ति बाँधे।
And Saul and the men of Israel were gathered together, and pitched by the valley of Elah, and set the battle in array against the Philistines.
 3पलिश्‍तीहरू एउटा डाँड़ामा र इस्राएलीहरू अर्को डाँड़ामा ठाउँ ओगटेर बसे, तिनीहरूका बीचमा एउटा बेँसी थियो।
And the Philistines stood on a mountain on the one side, and Israel stood on a mountain on the other side: and there was a valley between them.
4पलिश्‍तीहरूको छाउनीबाट गातको गोल्‍यत नाउँको एक जना वीर निस्‍केर आयो। त्‍यो तीन मिटरभन्‍दा अल्‍गो थियो।
And there went out a champion out of the camp of the Philistines, named Goliath, of Gath, whose height was six cubits and a span.
 5त्‍यसको शिरमा काँसाको टोप थियो, र साठी किलो ओजन भएको काँसाको झिलम त्‍यसले लगाएको थियो। 
And he had an helmet of brass upon his head, and he was armed with a coat of mail; and the weight of the coat was five thousand shekels of brass.
6त्‍यसका खुट्टामा काँसाका झिलम थिए, र त्‍यसका हतियारहरूमध्‍ये एउटाचाहिँ काँसाको बर्छा ढाड़मा त्‍यसले बोक्‍यो। 
And he had greaves of brass upon his legs, and a target of brass between his shoulders.
7त्‍यसको भालाको लट्ठी कपड़ा बुन्‍ने जुलाहाको डन्‍डाजत्रो थियो, र भालाको टुप्‍पा, जो फलामको थियो, त्‍यसको ओजन सात किलो थियो। त्‍यसको ढाल बोक्‍ने त्‍यसको अगिअगि हिँड्‌थ्‍यो।
And the staff of his spear was like a weaver's beam; and his spear's head weighed six hundred shekels of iron: and one bearing a shield went before him.
8गोल्‍यत खड़ा भयो र इस्राएलको फौजलाई भन्‍यो, “तिमीहरू किन लड़ाइँ गर्नलाई आउँछौ? म पलिश्‍ती हुँ। के तिमीहरू शाऊलका सेवक होइनौ? मसँग लड्‌नलाई तिमीहरूको मानिस चुन।
And he stood and cried unto the armies of Israel, and said unto them, Why are ye come out to set your battle in array? am not I a Philistine, and ye servants to Saul? choose you a man for you, and let him come down to me.
 9यदि एकलै लड़ेर त्‍यसले मलाई मार्न सक्‍यो भने हामी तिमीहरूका कमारा हुनेछौं। तर यदि मैले त्‍यसलाई जितेर मारें भने तिमीहरूले हाम्रा कमारा भएर हाम्रो सेवा गर्नुपर्नेछ। 
If he be able to fight with me, and to kill me, then will we be your servants: but if I prevail against him, and kill him, then shall ye be our servants, and serve us.
10तब त्‍यस पलिश्‍तीले भन्‍यो, “आजको दिन म इस्राएलको फौजलाई तुच्‍छ गन्‍छु। एक जना मानिस पठाओ, र हामी लड़ौं।” 
And the Philistine said, I defy the armies of Israel this day; give me a man, that we may fight together.
11जब शाऊल र इस्राएलीहरूले त्‍यस पलिश्‍तीले भनेको कुरा सुने तब तिनीहरू आत्तिए, र साह्रै खिन्‍न भए।
When Saul and all Israel heard those words of the Philistine, they were dismayed, and greatly afraid.
12अब दाऊद यिशै भन्‍ने एप्रातीका छोरा थिए, जो यहूदाको बेथलेहेमका थिए। यिशैका आठ भाइ छोराहरू थिए। शाऊलको पालोमा तिनी कमजोर र वृद्ध भइसकेका थिए। 
Now David was the son of that Ephrathite of Beth-lehem-judah, whose name was Jesse; and he had eight sons: and the man went among men for an old man in the days of Saul.
13तिनका जेठा, माहिला र साहिँला छोराहरूचाहिँ युद्धमा शाऊलको पछि लागेका थिए। जेठा एलीआब, माहिला अबीनादाब र साहिँला शम्‍मा थिए। 
And the three eldest sons of Jesse went and followed Saul to the battle: and the names of his three sons that went to the battle were Eliab the firstborn, and next unto him Abinadab, and the third Shammah.
14दाऊदचाहिँ कान्‍छा थिए। ती पहिला तीन युवकहरू शाऊलको पछि लागेका थिए,
And David was the youngest: and the three eldest followed Saul.
 15तर त्‍यस बेला दाऊद शाऊलको छाउनी र बेथलेहेममा आफ्‍ना पिताका भेड़ाको हेरचाह गर्नलाई आउने-जाने गर्थे।
But David went and returned from Saul to feed his father's sheep at Beth-lehem.
16त्‍यो पलिश्‍ती बिहान र बेलुकी चालीस दिनसम्‍म अगि आएर आफ्‍नो नियत स्‍थानमा खड़ा हुन्‍थ्‍यो।
And the Philistine drew near morning and evening, and presented himself forty days.
17एक दिन यिशैले आफ्‍ना छोरा दाऊदलाई भने, “तिम्रा दाजुहरूका लागि यो पाँच पाथी चिउरा र यी दश वटा रोटी लिएर चाँड़ो तिनीहरूको छाउनीमा जाऊ। 
And Jesse said unto David his son, Take now for thy brethren an ephah of this parched corn, and these ten loaves, and run to the camp to thy brethren;
18यी दश वटा पनीरचाहिँ तिमीले सहस्रपतिको निम्‍ति लैजाऊ। तिम्रा दाजुहरू कुशलै छन्‌ कि छैनन्‌ हेर, र तिनीहरूबाट केही आश्‍वासन लिएर आऊ। 
And carry these ten cheeses unto the captain of their thousand, and look how thy brethren fare, and take their pledge.
19तिनीहरू शाऊल र इस्राएलका सबै मानिसहरूसित एलाहको बेँसीमा पलिश्‍तीहरूका विरुद्धमा युद्ध गर्दैछन्‌।”
Now Saul, and they, and all the men of Israel, were in the valley of Elah, fighting with the Philistines.
20भोलिपल्‍ट बिहानै दाऊदले भेड़ाहरू कसैको हेरचाहमा छोड़ेर यिशैले अह्राएअनुसार आफ्‍नो काममा हिँड़े। सेना युद्ध-ध्‍वनि लगाउँदै आ-आफ्‍नो स्‍थान लिइरहेको बेलामा तिनी छाउनीमा पुगे। 
And David rose up early in the morning, and left the sheep with a keeper, and took, and went, as Jesse had commanded him; and he came to the trench, as the host was going forth to the fight, and shouted for the battle.
21इस्राएलीहरू र पलिश्‍तीहरूले एक-अर्काको सामुन्‍ने पङ्‌क्ति बाँधिरहेका थिए। 
For Israel and the Philistines had put the battle in array, army against army.
22सामान राख्‍नेको जिम्‍मामा आफ्‍नो सामान दिएर पङ्‌क्ति बाँधेको ठाउँमा दाऊद कुदेर गए र दाजुहरूलाई ढोग गरे।
And David left his carriage in the hand of the keeper of the carriage, and ran into the army, and came and saluted his brethren.
 23जब दाऊद तिनीहरूसँग कुरा गरिरहेका थिए, तब गातको त्‍यो पलिश्‍ती वीर गोल्‍यत आफ्‍नो फौजदेखि बाहिर निस्‍केर अघिझैँ हाँक दिन लाग्‍यो। अनि त्‍यसले भनेको कुरा दाऊदले सुने।
And as he talked with them, behold, there came up the champion, the Philistine of Gath, Goliath by name, out of the armies of the Philistines, and spake according to the same words: and David heard them.
24जब इस्राएलीहरूले त्‍यस मानिसलाई देखे, तब तिनीहरू ठूलो डरले भागे। 
And all the men of Israel, when they saw the man, fled from him, and were sore afraid.
25तिनीहरूले भने, “हेर त, यो मानिस दिनैपिच्‍छे आएर इस्राएललाई धम्‍की दिन्छ। त्‍यसलाई मार्ने मानिसलाई राजाले प्रचुर इनाम दिनुहुनेछ, आफ्‍नी छोरी पनि त्‍यससँग विवाह गरिदिनुहुनेछ अनि त्‍यसको घरानालाई इस्राएलमा अनिवार्य करबाट मुक्त गरिदिनुहुनेछ।”
And the men of Israel said, Have ye seen this man that is come up? surely to defy Israel is he come up: and it shall be, that the man who killeth him, the king will enrich him with great riches, and will give him his daughter, and make his father's house free in Israel.
26दाऊदले छेउछाउका मानिसहरूतिर फर्केर भने, “यस पलिश्‍तीलाई मार्ने र इस्राएलको अपमान हटाउने मानिसलाई के गरिदिने त? जीवित परमेश्‍वरको सेनालाई तुच्‍छ भन्‍ने त्‍यो खतना नभएको पलिश्‍तीचाहिँ को हो र?”
And David spake to the men that stood by him, saying, What shall be done to the man that killeth this Philistine, and taketh away the reproach from Israel? for who is this uncircumcised Philistine, that he should defy the armies of the living God?
27त्‍यसलाई मार्ने मानिसलाई के गरिनेछ भनी मानिसहरूले दाऊदलाई दोहोर्‍याएर बताए।
And the people answered him after this manner, saying, So shall it be done to the man that killeth him.
28मानिसहरूसँग दाऊद कुरा गरिरहेका तिनका जेठा दाजु एलीआबले सुने, र उनी रीसले चूर भए। उनले दाऊदलाई यसो भनेर सोधे, “तँ यहाँ के गरिरहेछस्‌? वनमा भएका ती अलिकता भेड़ाहरू हेर्न तैंले कसलाई जिम्‍मा दिएर आइस्‌? म तँलाई चिन्‍दछु, घमण्‍डी र दुष्‍ट हृदय भएको। तँ लड़ाइँ हेर्नलाई मात्र आएको होस्‌!”
And Eliab his eldest brother heard when he spake unto the men; and Eliab's anger was kindled against David, and he said, Why camest thou down hither? and with whom hast thou left those few sheep in the wilderness? I know thy pride, and the naughtiness of thine heart; for thou art come down that thou mightest see the battle.
29दाऊदले भने “मैले अहिले के गरेको छु र? मैले बोल्‍नु पनि नहुने?” 
And David said, What have I now done? Is there not a cause?
30उनीबाट एकातिर लागेर तिनी मानिसहरूकहाँ गए, र त्‍यही प्रश्‍न दोहोर्‍याए, र सबैले तिनलाई त्‍यही जवाफ दिए।
And he turned from him toward another, and spake after the same manner: and the people answered him again after the former manner.
 31दाऊदले भनेको कुरा अरूहरूका कानमा पुग्‍यो, र त्‍यो कुरा शाऊलकहाँ पुर्‍याइयो, अनि उनले तिनलाई बोलाए।
And when the words were heard which David spake, they rehearsed them before Saul: and he sent for him.
32दाऊदले शाऊललाई भने, “त्‍यस पलिश्‍तीको कारण कोही पनि हताश नहोऊन्‌। म गएर त्‍यस पलिश्‍तीसँग लड्‌नेछु।”
And David said to Saul, Let no man's heart fail because of him; thy servant will go and fight with this Philistine.
33शाऊलले जवाफ दिए, “तिमी गएर त्‍यस पलिश्‍तीसँग लड्‌न सक्‍नेछैनौ। तिमी त ठिटा मात्र छौ, र त्‍योचाहिँ जीवनभरि नै लड़ाइँ गर्दैआएको छ।”
And Saul said to David, Thou art not able to go against this Philistine to fight with him: for thou art but a youth, and he a man of war from his youth.
34तर दाऊदले शाऊललाई भने, “हजूर, म मेरा पिताका भेड़ाहरूको हेरचाह गर्दैआएको छु। जब सिंह अथवा भालूले आएर बगालबाट भेड़ा बोकेर लैजान्‍थ्‍यो, 
And David said unto Saul, Thy servant kept his father's sheep, and there came a lion, and a bear, and took a lamb out of the flock:
35तब म त्‍यसको पछि गई त्‍यसलाई आक्रमण गरेर त्‍यसको मुखबाट त्‍यस शिकारलाई छुटाउँथे। यदि मलाई आक्रमण गर्नलाई त्‍यो फर्क्‍यो भने म त्‍यसको रौँ समातेर कुटी-कुटी त्‍यसलाई मार्थें। 
And I went out after him, and smote him, and delivered it out of his mouth: and when he arose against me, I caught him by his beard, and smote him, and slew him.
36मैले सिंह र भालू दुवैलाई मारेको छु। यस बेखतनाको पलिश्‍तीको दशा तिनीहरूकोभन्‍दा असल हुनेछैन, किनकि त्‍यसले जीवित परमेश्‍वरको सेनालाई विरोध गरेको छ। 
Thy servant slew both the lion and the bear: and this uncircumcised Philistine shall be as one of them, seeing he hath defied the armies of the living God.
37सिंह र भालूदेखि बचाउनुहुने परमप्रभुले यस पलिश्‍तीको हातदेखि पनि मलाई बचाउनुहुनेछ।”
शाऊलले भने, “त्‍यसो भए जाऊ, र परमप्रभु तिमीसँग होऊन्‌।”
David said moreover, The LORD that delivered me out of the paw of the lion, and out of the paw of the bear, he will deliver me out of the hand of this Philistine. And Saul said unto David, Go, and the LORD be with thee.
38तब शाऊलले दाऊदलाई आफ्‍नै लबेदा पहिराइदिए, अनि झिलम लगाएर उनले काँसाको टोप तिनको शिरमा लगाइदिए। 
And Saul armed David with his armour, and he put an helmet of brass upon his head; also he armed him with a coat of mail.
39त्‍यसपछि दाऊदले आफ्‍नो तरवार झिलममाथि कसिदिए। तर तिनी अनकनाए, किनभने तिनको ती लगाउने बानी थिएन।
तिनले शाऊललाई भने, “यी लगाएर म जान सक्‍दिनँ, किनभने यी लगाउने मेरो बानी छैन।” तब तिनले ती फुकाले।
And David girded his sword upon his armour, and he assayed to go; for he had not proved it. And David said unto Saul, I cannot go with these; for I have not proved them. And David put them off him.
 40त्‍यसपछि तिनले आफ्‍नो लट्ठी उठाए, र खोलाबाट पाँच वटा चिल्‍ला-चिल्‍ला ढुङ्गा छाने, र ती आफ्‍नो गोठालाको झोलाभित्रको थैलीमा हाले। तब तिनी आफ्‍नो घुयेँत्रो लिएर त्‍यस पलिश्‍तीसँग लड्‌नलाई गए।
And he took his staff in his hand, and chose him five smooth stones out of the brook, and put them in a shepherd's bag which he had, even in a scrip; and his sling was in his hand: and he drew near to the Philistine.
41आफ्‍ना हतियार बोक्‍नेलाई अगि लगाएर त्‍यो पलिश्‍ती दाऊद भएतिर बढ़्यो। 
And the Philistine came on and drew near unto David; and the man that bare the shield went before him.
42त्‍यसले दाऊदलाई नियालेर हेर्‍यो, र राता-राता गाला भएका सुन्‍दर ठिटालाई देखेर तिनलाई घृणा गर्न लाग्‍यो। 
And when the Philistine looked about, and saw David, he disdained him: for he was but a youth, and ruddy, and of a fair countenance.
43त्‍यसले दाऊदलाई भन्‍यो, “के म कुकुर हुँ, र लाठाहरू लिएर मसँग लड्‌न आउँछस्‌?” त्‍यसले आफ्‍ना देवताहरूका नाउँमा दाऊदलाई सराप्‍न लाग्‍यो। 
And the Philistine said unto David, Am I a dog, that thou comest to me with staves? And the Philistine cursed David by his gods.
44त्‍यसले भन्‍यो, “आइज, म तेरो मासु आकाशका चराहरू र जमिनका जनावरहरूलाई खान दिनेछु।”
And the Philistine said to David, Come to me, and I will give thy flesh unto the fowls of the air, and to the beasts of the field.
45दाऊदले जवाफ दिए, “तँ त मसँग लड्‌न तरवार, भाला र बर्छा लिएर आएको छस्, तर म तँसँग लड्‌न तैंले विरोध गरेको इस्राएलका फौजहरूका परमेश्‍वर, सर्वशक्तिमान्‌ परमप्रभुको नाउँमा आएको छु। 
Then said David to the Philistine, Thou comest to me with a sword, and with a spear, and with a shield: but I come to thee in the name of the LORD of hosts, the God of the armies of Israel, whom thou hast defied.
46आजको दिन परमप्रभुले तँलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ, र म तँलाई मारेर तेरो टाउको काट्‌नेछु। आज पलिश्‍तीहरूका लाश आकाशका चरा र जमिनका जनावरहरूलाई खुवाउनेछु, र इस्राएलमा एउटा परमेश्‍वर हुनुहुँदोरहेछ भनी सारा संसारले थाहा पाउनेछ। 
This day will the LORD deliver thee into mine hand; and I will smite thee, and take thine head from thee; and I will give the carcases of the host of the Philistines this day unto the fowls of the air, and to the wild beasts of the earth; that all the earth may know that there is a God in Israel.
47यहाँ भेला भएका सबैले जान्‍नेछन्‌ कि परमप्रभुले न त तरवार न भालाद्वारा बचाउनुहुन्‍छ। किनभने लड़ाइँ परमप्रभुकै हो, र उहाँले तिमीहरू सबैलाई हाम्रा हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।”
And all this assembly shall know that the LORD saveth not with sword and spear: for the battle is the LORD'S, and he will give you into our hands.
48जब त्‍यो पलिश्‍ती तिनी भएतिर बढ्‌न लाग्‍यो तब दाऊदले त्‍यससँग लड्‌नलाई तुरुन्‍तै अगि कुदेर गए।
And it came to pass, when the Philistine arose, and came and drew nigh to meet David, that David hasted, and ran toward the army to meet the Philistine.
 49तिनले आफ्‍नो हात झोलामा हालेर एउटा ढुङ्गा निकाले, र घुयेँत्रोमा राखेर त्‍यस पलिश्‍तीको निधारमा हाने। त्‍यो ढुङ्गा निधारैमा गाड़ियो र त्‍यो घोप्‍टो परेर भूइँमा लोट्यो।
And David put his hand in his bag, and took thence a stone, and slang it, and smote the Philistine in his forehead, that the stone sunk into his forehead; and he fell upon his face to the earth.
50यसरी दाऊद आफ्‍नो घुयेँत्रो र ढुङ्गाले विजयी भए। आफूसित तरवार नभए तापनि तिनले गोल्‍यतलाई हिर्काएर लड़ाए, र मारे। 
So David prevailed over the Philistine with a sling and with a stone, and smote the Philistine, and slew him; but there was no sword in the hand of David.
51तिनी कुदेर त्‍यस पलिश्‍ती लड़ेको ठाउँमा गए, र छेउमा खड़ा भए। अनि तिनले त्‍यसैको तरवार म्‍यानबाट थुतेर त्‍यसलाई खतम गरेर त्‍यसको टाउको काटिदिए।
जब पलिश्‍तीहरूले आफ्‍नो वीर पुरुष मारिएको देखे, तब उनीहरू फर्केर भागे। 
Therefore David ran, and stood upon the Philistine, and took his sword, and drew it out of the sheath thereof, and slew him, and cut off his head therewith. And when the Philistines saw their champion was dead, they fled.
52इस्राएल र यहूदाका मानिसहरूले तुरुन्‍तै युद्ध-ध्‍वनि उठाए, र गात र एक्रोनका मूल ढोकाहरूसम्‍मै उनीहरूलाई खूब खेदेर लगे। शारैमबाट गात र एक्रोन जाने बाटोमा उनीहरूका लाश जताततै छरिए। 
And the men of Israel and of Judah arose, and shouted, and pursued the Philistines, until thou come to the valley, and to the gates of Ekron. And the wounded of the Philistines fell down by the way to Shaaraim, even unto Gath, and unto Ekron.
53पलिश्‍तीहरूलाई खेदेर फर्कंदा इस्राएलीहरूले उनीहरूको छाउनी लुटे।
And the children of Israel returned from chasing after the Philistines, and they spoiled their tents.
 54दाऊदले गोल्‍यतको टाउको बोकेर यरूशलेममा ल्‍याए, र त्‍यसका हतियारचाहिँ आफ्‍नै पालमा राखे।
And David took the head of the Philistine, and brought it to Jerusalem; but he put his armour in his tent.
55शाऊलले दाऊदलाई त्‍यस पलिश्‍तीको विरुद्धमा गइरहेका देख्‍दा, उनले आफ्‍ना सेनापति अबनेरलाई सोधे, “अबनेर, त्‍यो ठिटो कसको छोरो हो?”
अबनेरले भने, “हजूरका जीवनको शपथ खाएर म भन्‍दछु कि मलाई थाहा छैन।”
And when Saul saw David go forth against the Philistine, he said unto Abner, the captain of the host, Abner, whose son is this youth? And Abner said, As thy soul liveth, O king, I cannot tell.
56राजाले अबनेरलाई भने, “त्‍यो ठिटो कसको छोरो रहेछ, निधो गर।”
And the king said, Enquire thou whose son the stripling is.
57जब दाऊद त्‍यस पलिश्‍तीलाई मारेर फर्के, तब अबनेरले तिनलाई लगेर शाऊलको सामुन्‍ने हाजिर गराए। दाऊदले त्‍यस पलिश्‍तीको टाउको आफ्‍नो हातमा बोकिरहेकै थिए।
And as David returned from the slaughter of the Philistine, Abner took him, and brought him before Saul with the head of the Philistine in his hand.
58शाऊलले तिनलाई सोधे, “हे जवान युवक, तिमी कसका छोरा हौ?”
दाऊदले जवाफ दिए, “म हजूरको दास बेथलेहेमका यिशैको छोरो हुँ।
”And Saul said to him, Whose son art thou, thou young man? And David answered, I am the son of thy servant Jesse the Beth-lehemite.

......................................................................................

 

1 SAMUEL  - 18:1-30,

१ शमूएल 18

दाऊदप्रति जोनाथनको प्रेम
1दाऊदले शाऊलसँग बातचीत गरिसकेपछि, जोनाथन दाऊदसँग आत्‍मामा एक भए, र आफूलाई झैँ तिनलाई प्रेम गर्न लागे। 2त्‍यस दिनदेखि शाऊलले दाऊदलाई आफूसित राखे, र आफ्‍ना बुबाको घरमा फेरि फर्किजान दिएनन्‌। 3जोनाथनले दाऊदलाई आफैलाई झैँ प्रेम गरेका हुनाले, जोनाथनले तिनीसँग एउटा करार बाँधे। 4तब जोनाथनले आफूले लाएका खास्‍टो र लबेदा फुकाले, र ती दाऊदलाई आफ्‍नो तरवार, धनु र पेटीसमेत दिए।
5शाऊलले पठाएको जुनसुकै काममा पनि दाऊद यति सफल भए कि शाऊलले तिनलाई आफ्‍नो सेनाको उच्‍च पदमा नियुक्त गरे। यसरी दर्जा बढ़ेकामा साधारण मानिसहरू र शाऊलका अधिकृतहरू पनि प्रसन्‍न भए।
दाऊदप्रति शाऊलको डाह
6जब दाऊदले पलिश्‍तीहरूलाई ध्‍वंस गरेर मानिसहरू फर्किरहेका थिए, तब स्‍त्रीहरू इस्राएलका सबै सहरबाट निस्‍के, अनि तिनीहरू सितार र खैँजड़ी बजाउँदै, गाउँदै र नाच्‍दै शाऊल राजालाई भेट्‌न आए। 7स्‍त्रीहरू आनन्‍दित भएर यसो भनेर गाउँदथे: 
“शाऊलले हजारौँ हजारलाई ध्‍वंस गरे,
र दाऊदले त लाखौँ लाखलाई ध्‍वंस गरे।”
8शाऊल साह्रै रिसाए, र ती शब्‍दहरूले उनलाई चोट लाग्‍यो। उनले भने, “दाऊदको निम्‍ति तिनीहरूले लाखौँ लाख ठहराए, तर मलाई चाहिँ हजारौँ मात्र। अब तिनलाई राजा तुल्‍याउनु मात्र त बाँकी रह्यो।” 9त्‍यस दिनदेखि उसो शाऊलले दाऊदलाई डाहको दृष्‍टिले हेर्न लागे।
10भोलिपल्‍ट परमेश्‍वर तर्फको एउटा हानिकारक आत्‍माले शाऊललाई पक्र्यो। उनी घरैमा अगमवाणी बोलिरहेका थिए। दाऊदले अघिझैँ शाऊलको निम्‍ति वीणा बजाउँदैथिए। शाऊलको हातमा आफ्‍नो भाला थियो। 11“दाऊदलाई भित्तैमा उनिदिन्‍छु” मनमनै भन्‍दै त्‍यो हाने, तर दाऊद दुवै पल्‍ट तर्के।
12शाऊल दाऊदसँग डराउन लागे, किनभने परमप्रभु दाऊदसँग हुनुहुन्‍थ्‍यो, तर शाऊललाई उहाँले छोड़िसक्‍नुभएको थियो। 13यसैकारण उनले दाऊदलाई आफ्‍नो दरबारबाट अलग गरेर एक हजार मानिसहरूका सेनानी नियुक्त गरिदिए। दाऊदले आफ्‍ना मानिसहरूलाई धावामा लगे, 14र परमप्रभु तिनीसँग हुनुभएको हुनाले आफूले जिम्‍मा लिएका सबै काममा तिनी सफल भए। 15जब शाऊलले तिनलाई यसरी सफल भएका देखे तब उनी दाऊदसँग डराए। 16सबै इस्राएल र यहूदाले दाऊदलाई प्रेम गरे, किनभने तिनी रणभूमिमा तिनीहरूका अगुवा भएर जान्‍थे।
17शाऊलले दाऊदलाई भने, “म मेरी जेठी छोरी मेराबलाई तिमीसँग विवाह गरिदिनेछु, तर त्‍यसको सट्टामा तिमीले वीरतापूर्वक मेरो सेवा गर, र परमप्रभुको निम्‍ति लड़ाइँ गर।” किनभने शाऊलले आफ्‍नै हातबाट होइन, तर पलिश्‍तीहरूका हातबाट दाऊदलाई मार्ने विचार गरेका थिए।
18तर दाऊदले उत्तर दिए, “म को हुँ, र मेरा बुबाको परिवार, मेरा आफन्‍तहरू इस्राएलमा को हुन्, र म राजाको जुवाइँ हुन सक्‍छु?” 19यसकारण जब शाऊलकी छोरी मेराबको दाऊदसँग विवाह गर्ने बेला आयो, तब बरु महोलाको अद्रीएलसँग मेराबको विवाह भयो।
20तर शाऊलकी अर्की छोरी मीकल दाऊदसँग प्रेममा फसिन्‌। जब यो कुरो शाऊलको कानमा पुग्‍यो तब शाऊल प्रसन्‍न भए। 21उनले आफ्‍नो मनमनै भने, “म त्‍यसलाई नै दाऊदसँग विवाह गरिदिनेछु, कि पलिश्‍तीहरूका हातबाट मारिनलाई तिनको निम्‍ति त्‍यो एउटा फन्‍दा होस्, र पलिश्‍तीहरूले तिनको विरोध गरून्‌।” यसैले शाऊलले दाऊदलाई आफ्‍ना जुवाइँ बनाउनलाई दोस्रो पल्‍ट प्रस्‍ताव राखे।
22दाऊदलाई सुटुक्‍क यसो भन्‍नू भनी शाऊलले आफ्‍ना भारदारहरूलाई हुकुम गरे, “राजा तपाईंसँग अत्‍यन्‍तै खुशी हुनुहुन्‍छ, अनि तपाईं हामी सबैका प्रिय हुनुहुन्‍छ। अब राजाका जुवाइँ हुनुहोस्‌।”
23जब शाऊलका मानिसहरूले दाऊदसँग यसरी कुरा गरे, तिनले उनीहरूलाई भने, “राजाका छोरीलाई विवाह गर्न तपाईंहरू सानो कुरा सम्‍झनुहुन्‍छ? म केही नभएको गरीब मानिस मात्र हुँ।”
24दाऊदले भनेका कुरा शाऊलका भारदारहरूले उनलाई सुनाइदिए। 25उनले भने, “दाऊदलाई यसो भन: शत्रुहरूलाई बदला लिनका निम्‍ति राजाले दुलहीको दामको रूपमा एक सय पलिश्‍तीहरूका खलड़ी मात्र माग्‍नुहुन्‍छ।” पलिश्‍तीहरूका हातबाट दाऊद मरून्‌ भन्‍ने शाऊलको इच्‍छा थियो।
26शाऊलले भनेका कुरा भारदारहरूले दाऊदलाई सुनाइदिए। यो शर्तमा राजाका छोरीसँग विवाह गर्न तिनी राजी भए। तोकिएको समयअघि दाऊद आफ्‍ना मानिसहरूसँग गए, 27र दुई सय पलिश्‍तीहरूलाई मारे। तिनले उनीहरूका खलड़ी लगेर आफूलाई जुवाइँ स्‍वीकार गरिओस्‌ भनी राजाको सामु ती गनिदिए। यसैले शाऊलले आफ्‍नी छोरी मीकललाई दाऊदसँग विवाह गरिदिए।
28परमप्रभु दाऊदसँग हुनुहुँदोरहेछ भनी शाऊलले देखे, अनि आफ्‍नी छोरी मीकलले तिनलाई प्रेम गर्दीरहिछ भनेर पनि उनलाई थाहा भयो। 29यसकारण उनी दाऊदसँग झन्‌ डराउन लागे, र आफ्‍नो बाँकी जीवनभरि नै उनी दाऊदका शत्रु भए।
30पलिश्‍तीहरूका सैनिक अधिकृतहरू लड्‌नलाई आइरहन्‍थे। जब उनीहरू यसरी आउँथे तब शाऊलका अन्‍य मानिसहरूभन्‍दा दाऊद तिनीहरूउपर ज्‍यादा सफल भए, अनि तिनले ठूलो नाउँ कमाए।

..........................................................................

Saul’s Growing Fear of David

18 After David had finished talking with Saul, Jonathan became one in spirit with David, and he loved him as himself. 2 From that day Saul kept David with him and did not let him return home to his family. 3 And Jonathan made a covenant with David because he loved him as himself. 4 Jonathan took off the robe he was wearing and gave it to David, along with his tunic, and even his sword, his bow and his belt.

5 Whatever mission Saul sent him on, David was so successful that Saul gave him a high rank in the army. This pleased all the troops, and Saul’s officers as well.

6 When the men were returning home after David had killed the Philistine, the women came out from all the towns of Israel to meet King Saul with singing and dancing, with joyful songs and with timbrels and lyres. 7 As they danced, they sang:

“Saul has slain his thousands,
    and David his tens of thousands.”

8 Saul was very angry; this refrain displeased him greatly. “They have credited David with tens of thousands,” he thought, “but me with only thousands. What more can he get but the kingdom?” 9 And from that time on Saul kept a close eye on David.

10 The next day an evil[a] spirit from God came forcefully on Saul. He was prophesying in his house, while David was playing the lyre, as he usually did. Saul had a spear in his hand 11 and he hurled it, saying to himself, “I’ll pin David to the wall.” But David eluded him twice.

12 Saul was afraid of David, because the Lord was with David but had departed from Saul. 13 So he sent David away from him and gave him command over a thousand men, and David led the troops in their campaigns. 14 In everything he did he had great success, because the Lord was with him. 15 When Saul saw how successful he was, he was afraid of him. 16 But all Israel and Judah loved David, because he led them in their campaigns.

17 Saul said to David, “Here is my older daughter Merab. I will give her to you in marriage; only serve me bravely and fight the battles of the Lord.” For Saul said to himself, “I will not raise a hand against him. Let the Philistines do that!”

18 But David said to Saul, “Who am I, and what is my family or my clan in Israel, that I should become the king’s son-in-law?” 19 So[b] when the time came for Merab, Saul’s daughter, to be given to David, she was given in marriage to Adriel of Meholah.

20 Now Saul’s daughter Michal was in love with David, and when they told Saul about it, he was pleased. 21 “I will give her to him,” he thought, “so that she may be a snare to him and so that the hand of the Philistines may be against him.” So Saul said to David, “Now you have a second opportunity to become my son-in-law.”

22 Then Saul ordered his attendants: “Speak to David privately and say, ‘Look, the king likes you, and his attendants all love you; now become his son-in-law.’”

23 They repeated these words to David. But David said, “Do you think it is a small matter to become the king’s son-in-law? I’m only a poor man and little known.”

24 When Saul’s servants told him what David had said, 25 Saul replied, “Say to David, ‘The king wants no other price for the bride than a hundred Philistine foreskins, to take revenge on his enemies.’” Saul’s plan was to have David fall by the hands of the Philistines.

26 When the attendants told David these things, he was pleased to become the king’s son-in-law. So before the allotted time elapsed, 27 David took his men with him and went out and killed two hundred Philistines and brought back their foreskins. They counted out the full number to the king so that David might become the king’s son-in-law. Then Saul gave him his daughter Michal in marriage.

28 When Saul realized that the Lord was with David and that his daughter Michal loved David, 29 Saul became still more afraid of him, and he remained his enemy the rest of his days.

30 The Philistine commanders continued to go out to battle, and as often as they did, David met with more success than the rest of Saul’s officers, and his name became well known.

...............................................................................

१ शमूएल 18

दाऊदप्रति जोनाथनको प्रेम
1दाऊदले शाऊलसँग बातचीत गरिसकेपछि, जोनाथन दाऊदसँग आत्‍मामा एक भए, र आफूलाई झैँ तिनलाई प्रेम गर्न लागे। 
And it came to pass, when he had made an end of speaking unto Saul, that the soul of Jonathan was knit with the soul of David, and Jonathan loved him as his own soul.
2त्‍यस दिनदेखि शाऊलले दाऊदलाई आफूसित राखे, र आफ्‍ना बुबाको घरमा फेरि फर्किजान दिएनन्‌। 
And Saul took him that day, and would let him go no more home to his father's house.
3जोनाथनले दाऊदलाई आफैलाई झैँ प्रेम गरेका हुनाले, जोनाथनले तिनीसँग एउटा करार बाँधे। 
Then Jonathan and David made a covenant, because he loved him as his own soul.
4तब जोनाथनले आफूले लाएका खास्‍टो र लबेदा फुकाले, र ती दाऊदलाई आफ्‍नो तरवार, धनु र पेटीसमेत दिए।
And Jonathan stripped himself of the robe that was upon him, and gave it to David, and his garments, even to his sword, and to his bow, and to his girdle.
5शाऊलले पठाएको जुनसुकै काममा पनि दाऊद यति सफल भए कि शाऊलले तिनलाई आफ्‍नो सेनाको उच्‍च पदमा नियुक्त गरे। यसरी दर्जा बढ़ेकामा साधारण मानिसहरू र शाऊलका अधिकृतहरू पनि प्रसन्‍न भए।
And David went out whithersoever Saul sent him, and behaved himself wisely: and Saul set him over the men of war, and he was accepted in the sight of all the people, and also in the sight of Saul's servants.
 
दाऊदप्रति शाऊलको डाह
6जब दाऊदले पलिश्‍तीहरूलाई ध्‍वंस गरेर मानिसहरू फर्किरहेका थिए, तब स्‍त्रीहरू इस्राएलका सबै सहरबाट निस्‍के, अनि तिनीहरू सितार र खैँजड़ी बजाउँदै, गाउँदै र नाच्‍दै शाऊल राजालाई भेट्‌न आए।
And it came to pass as they came, when David was returned from the slaughter of the Philistine, that the women came out of all cities of Israel, singing and dancing, to meet king Saul, with tabrets, with joy, and with instruments of musick.
 7स्‍त्रीहरू आनन्‍दित भएर यसो भनेर गाउँदथे: 
“शाऊलले हजारौँ हजारलाई ध्‍वंस गरे,
र दाऊदले त लाखौँ लाखलाई ध्‍वंस गरे।”
And the women answered one another as they played, and said, Saul hath slain his thousands, and David his ten thousands.
8शाऊल साह्रै रिसाए, र ती शब्‍दहरूले उनलाई चोट लाग्‍यो। उनले भने, “दाऊदको निम्‍ति तिनीहरूले लाखौँ लाख ठहराए, तर मलाई चाहिँ हजारौँ मात्र। अब तिनलाई राजा तुल्‍याउनु मात्र त बाँकी रह्यो।” 
And Saul was very wroth, and the saying displeased him; and he said, They have ascribed unto David ten thousands, and to me they have ascribed but thousands: and what can he have more but the kingdom?
9त्‍यस दिनदेखि उसो शाऊलले दाऊदलाई डाहको दृष्‍टिले हेर्न लागे।
And Saul eyed David from that day and forward.
10भोलिपल्‍ट परमेश्‍वर तर्फको एउटा हानिकारक आत्‍माले शाऊललाई पक्र्यो। उनी घरैमा अगमवाणी बोलिरहेका थिए। दाऊदले अघिझैँ शाऊलको निम्‍ति वीणा बजाउँदैथिए। शाऊलको हातमा आफ्‍नो भाला थियो। 
And it came to pass on the morrow, that the evil spirit from God came upon Saul, and he prophesied in the midst of the house: and David played with his hand, as at other times: and there was a javelin in Saul's hand.
11“दाऊदलाई भित्तैमा उनिदिन्‍छु” मनमनै भन्‍दै त्‍यो हाने, तर दाऊद दुवै पल्‍ट तर्के।
And Saul cast the javelin; for he said, I will smite David even to the wall with it. And David avoided out of his presence twice.
12शाऊल दाऊदसँग डराउन लागे, किनभने परमप्रभु दाऊदसँग हुनुहुन्‍थ्‍यो, तर शाऊललाई उहाँले छोड़िसक्‍नुभएको थियो। 
And Saul was afraid of David, because the LORD was with him, and was departed from Saul.
13यसैकारण उनले दाऊदलाई आफ्‍नो दरबारबाट अलग गरेर एक हजार मानिसहरूका सेनानी नियुक्त गरिदिए। दाऊदले आफ्‍ना मानिसहरूलाई धावामा लगे, 
Therefore Saul removed him from him, and made him his captain over a thousand; and he went out and came in before the people.
14र परमप्रभु तिनीसँग हुनुभएको हुनाले आफूले जिम्‍मा लिएका सबै काममा तिनी सफल भए। 
And David behaved himself wisely in all his ways; and the LORD was with him.
15जब शाऊलले तिनलाई यसरी सफल भएका देखे तब उनी दाऊदसँग डराए। 
Wherefore when Saul saw that he behaved himself very wisely, he was afraid of him.
16सबै इस्राएल र यहूदाले दाऊदलाई प्रेम गरे, किनभने तिनी रणभूमिमा तिनीहरूका अगुवा भएर जान्‍थे।
But all Israel and Judah loved David, because he went out and came in before them.
17शाऊलले दाऊदलाई भने, “म मेरी जेठी छोरी मेराबलाई तिमीसँग विवाह गरिदिनेछु, तर त्‍यसको सट्टामा तिमीले वीरतापूर्वक मेरो सेवा गर, र परमप्रभुको निम्‍ति लड़ाइँ गर।” किनभने शाऊलले आफ्‍नै हातबाट होइन, तर पलिश्‍तीहरूका हातबाट दाऊदलाई मार्ने विचार गरेका थिए।
And Saul said to David, Behold my elder daughter Merab, her will I give thee to wife: only be thou valiant for me, and fight the LORD'S battles. For Saul said, Let not mine hand be upon him, but let the hand of the Philistines be upon him.
18तर दाऊदले उत्तर दिए, “म को हुँ, र मेरा बुबाको परिवार, मेरा आफन्‍तहरू इस्राएलमा को हुन्, र म राजाको जुवाइँ हुन सक्‍छु?”
And David said unto Saul, Who am I? and what is my life, or my father's family in Israel, that I should be son in law to the king?
 19यसकारण जब शाऊलकी छोरी मेराबको दाऊदसँग विवाह गर्ने बेला आयो, तब बरु महोलाको अद्रीएलसँग मेराबको विवाह भयो।
But it came to pass at the time when Merab Saul's daughter should have been given to David, that she was given unto Adriel the Meholathite to wife.
20तर शाऊलकी अर्की छोरी मीकल दाऊदसँग प्रेममा फसिन्‌। जब यो कुरो शाऊलको कानमा पुग्‍यो तब शाऊल प्रसन्‍न भए। 
And Michal Saul's daughter loved David: and they told Saul, and the thing pleased him.
21उनले आफ्‍नो मनमनै भने, “म त्‍यसलाई नै दाऊदसँग विवाह गरिदिनेछु, कि पलिश्‍तीहरूका हातबाट मारिनलाई तिनको निम्‍ति त्‍यो एउटा फन्‍दा होस्, र पलिश्‍तीहरूले तिनको विरोध गरून्‌।” यसैले शाऊलले दाऊदलाई आफ्‍ना जुवाइँ बनाउनलाई दोस्रो पल्‍ट प्रस्‍ताव राखे।
And Saul said, I will give him her, that she may be a snare to him, and that the hand of the Philistines may be against him. Wherefore Saul said to David, Thou shalt this day be my son in law in the one of the twain.
22दाऊदलाई सुटुक्‍क यसो भन्‍नू भनी शाऊलले आफ्‍ना भारदारहरूलाई हुकुम गरे, “राजा तपाईंसँग अत्‍यन्‍तै खुशी हुनुहुन्‍छ, अनि तपाईं हामी सबैका प्रिय हुनुहुन्‍छ। अब राजाका जुवाइँ हुनुहोस्‌।”
And Saul commanded his servants, saying, Commune with David secretly, and say, Behold, the king hath delight in thee, and all his servants love thee: now therefore be the king's son in law.
23जब शाऊलका मानिसहरूले दाऊदसँग यसरी कुरा गरे, तिनले उनीहरूलाई भने, “राजाका छोरीलाई विवाह गर्न तपाईंहरू सानो कुरा सम्‍झनुहुन्‍छ? म केही नभएको गरीब मानिस मात्र हुँ।”
And Saul's servants spake those words in the ears of David. And David said, Seemeth it to you a light thing to be a king's son in law, seeing that I am a poor man, and lightly esteemed?
24दाऊदले भनेका कुरा शाऊलका भारदारहरूले उनलाई सुनाइदिए। 
And the servants of Saul told him, saying, On this manner spake David.
25उनले भने, “दाऊदलाई यसो भन: शत्रुहरूलाई बदला लिनका निम्‍ति राजाले दुलहीको दामको रूपमा एक सय पलिश्‍तीहरूका खलड़ी मात्र माग्‍नुहुन्‍छ।” पलिश्‍तीहरूका हातबाट दाऊद मरून्‌ भन्‍ने शाऊलको इच्‍छा थियो।
And Saul said, Thus shall ye say to David, The king desireth not any dowry, but an hundred foreskins of the Philistines, to be avenged of the king's enemies. But Saul thought to make David fall by the hand of the Philistines.
26शाऊलले भनेका कुरा भारदारहरूले दाऊदलाई सुनाइदिए। यो शर्तमा राजाका छोरीसँग विवाह गर्न तिनी राजी भए। तोकिएको समयअघि दाऊद आफ्‍ना मानिसहरूसँग गए, 
And when his servants told David these words, it pleased David well to be the king's son in law: and the days were not expired.
27र दुई सय पलिश्‍तीहरूलाई मारे। तिनले उनीहरूका खलड़ी लगेर आफूलाई जुवाइँ स्‍वीकार गरिओस्‌ भनी राजाको सामु ती गनिदिए। यसैले शाऊलले आफ्‍नी छोरी मीकललाई दाऊदसँग विवाह गरिदिए।
Wherefore David arose and went, he and his men, and slew of the Philistines two hundred men; and David brought their foreskins, and they gave them in full tale to the king, that he might be the king's son in law. And Saul gave him Michal his daughter to wife.
28परमप्रभु दाऊदसँग हुनुहुँदोरहेछ भनी शाऊलले देखे, अनि आफ्‍नी छोरी मीकलले तिनलाई प्रेम गर्दीरहिछ भनेर पनि उनलाई थाहा भयो। 
And Saul saw and knew that the LORD was with David, and that Michal Saul's daughter loved him.
29यसकारण उनी दाऊदसँग झन्‌ डराउन लागे, र आफ्‍नो बाँकी जीवनभरि नै उनी दाऊदका शत्रु भए।
And Saul was yet the more afraid of David; and Saul became David's enemy continually.
30पलिश्‍तीहरूका सैनिक अधिकृतहरू लड्‌नलाई आइरहन्‍थे। जब उनीहरू यसरी आउँथे तब शाऊलका अन्‍य मानिसहरूभन्‍दा दाऊद तिनीहरूउपर ज्‍यादा सफल भए, अनि तिनले ठूलो नाउँ कमाए।
Then the princes of the Philistines went forth: and it came to pass, after they went forth, that David behaved himself more wisely than all the servants of Saul; so that his name was much set by.

 

1 SAMUEL  - 19:1-24,

१ शमूएल 19

शाऊलले दाऊदलाई मार्न खोजेका
1दाऊदलाई मार्नू भनी शाऊलले आफ्‍ना छोरा जोनाथन र आफ्‍ना सबै भारदारहरूलाई भने। तर जोनाथनचाहिँ दाऊदलाई मन पराउँथे। 2आफ्‍ना पिता शाऊलले तिनलाई मार्ने मौका हेर्दैछन्‌ भनी जोनाथनले दाऊदलाई बताइदिए। उनले भने, “भोलि बिहान होशियार बस्‍नुहोस्‌ र लुकेर रहनुहोस्‌। 3म बाहिर निस्‍केर आउनेछु, र तपाईं हुनुभएको खेतमा मेरा पितासँग भेट गर्नेछु, र उहाँसँग तपाईंको विषयमा कुरा गर्नेछु। केही पत्ता लाग्‍यो भने म तपाईंलाई बताइदिनेछु।”
4जोनाथनले आफ्‍ना पिता शाऊललाई यसो भने, “हजूर, आफ्‍ना दास दाऊदलाई अनर्थ नगर्नुहोस्‌। तिनले तपाईंको विरुद्धमा केही खराबी गरेका छैनन्‌। तिनले गरेका कामबाट तपाईंलाई फाइदा भएको छ। 5त्‍यस पलिश्‍तीलाई मार्दाखेरि तिनले आफ्‍नो ज्‍यान खतरामा हालेका थिए। परमप्रभुले इस्राएललाई ठूलो विजय दिनुभयो, र त्‍यो त तपाईंले नै देख्‍नुभयो, र त्‍यस रमाहटमा तपाईं पनि सहभागी हुनुभयो। एउटा निर्दोष मानिसलाई तपाईं किन खराबी गर्नुहुन्‍छ, किन केही कारणविना दाऊदलाई मार्नुहुन्‍छ?”
6शाऊलले जोनाथनको कुरा सुने, र यो शपथ खाएर भने, “परमप्रभु जीवित हुनुभएझैँ, दाऊद मारिनेछैन।”
7यसैले जोनाथनले दाऊदलाई बोलाए, र तिनलाई यी सबै कुरा बताइदिए। तब जोनाथनले दाऊदलाई शाऊलकहाँ ल्‍याए, र तिनी अघिझैँ राजाको सेवामा लागे।
8लड़ाइँ फेरि सुरु भयो, दाऊदले पलिश्‍तीहरूलाई आक्रमण गरेर यस्‍तो संहार गरे कि उनीहरू तिनको सामुबाट भागे।
9तर जब शाऊल आफ्‍नो हातमा भाला लिएर आफ्‍नो घरमा बसिरहेका थिए, तब परमप्रभुबाटको हानिकारक आत्‍माले उनलाई पक्र्यो। दाऊदचाहिँ वीणा बजाइरहेका थिए। 10शाऊलले दाऊदलाई भित्तैमा उनिने गरी भाला हाने, तर दाऊदले त्‍यस भालाको प्रहारलाई छले अनि त्‍यो भाला भित्तामा गाड़ियो। त्‍यही रात दाऊद सुरक्षासाथ भागे।
11तिनलाई बिहान मार्ने विचारले शाऊलले आफ्‍ना सेवकहरूलाई दाऊदको घरमा चेवामा राखे। तर दाऊदकी पत्‍नी मीकलले चेताउनी दिएर तिनलाई भनिन्, “तपाईं राती नै भागिजानुभएन भने भोलि तपाईं मारिनुहुनेछ।”  12तिनले दाऊदलाई एउटा झ्‍यालबाट तल ओह्रालिदिइन्, र तिनी सुटुक्‍कै भागे। 13तब मीकलले एउटा मूर्ति लिएर तिनको ओछ्यानमा राखिदिइन्, र सिरानमा बाख्राको रौँ राखेर मूर्तिलाई लुगा ओढ़ाइदिइन्‌।
14जब मानिसहरू दाऊदलाई पक्रन आए तब “तिनी त बिरामी छन्‌” भनी मीकलले भनिन्‌।
15शाऊलले तिनीहरूलाई फेरि भने, “त्‍यसलाई खाटैसमेत यहाँ मकहाँ ल्‍याओ, र म त्‍यसलाई मार्नेछु।” 16जब तिनीहरू आए तब तिनीहरूले ओछ्यानमा मूर्ति र सिरानमा बाख्राको रौँ भेट्टाए।
17शाऊलले मीकललाई भने, “तैंले किन मलाई यसरी छल गरिस्‌? मेरो शत्रुलाई किन कुशलसित भाग्‍न दिइस्‌?”
मीकलले जवाफ दिइन्, “तिनले मलाई ‘भाग्‍न मदत गरिनस्‌ भने तँलाई मार्छु’ भने।”
18दाऊद रामामा शमूएलकहाँ भागेर आए, र शाऊलले तिनीप्रति गरेका सबै व्‍यवहारको विषयमा शमूएललाई सुनाइदिए। तब तिनी र शमूएल गएर नैयोतमा बस्‍न लागे। 19“दाऊद रामाको नैयोतमा छन्‌” भनी कसैले शाऊललाई सुनाइदियो। 20दाऊदलाई पक्रन भनी शाऊलले एक दल मानिस पठाए। जब तिनीहरूले शमूएलको नेतृत्‍वमा अगमवक्ताहरूको दल जोशमा मग्‍न भएको देखे, तब तिनीहरूमाथि परमेश्‍वरका आत्‍मा आउनुभयो, र तिनीहरू पनि अगमवक्ताको जोशमा मग्‍न भए। 21जब यो कुरा शाऊलले सुने तब उनले अर्को एक दल पठाए। तिनीहरू पनि जोशमा मग्‍न भए। शाऊलले तेस्रो पल्‍ट मानिसहरूलाई पठाए, र तिनीहरूले पनि त्‍यसै गरे। 22तब शाऊल आफै रामामा गए, र सेकूमा भएको ठूलो कूवामा आइपुगे। उनले “शमूएल र दाऊद कहाँ छन्‌” भनी सोधखोज गरे।
तब “तिनीहरू त रामाको नैयोतमा छन्‌” भनी तिनीहरूले भने।
23उनी त्‍यहाँको बाटोमा जाँदाजाँदै परमप्रभुका आत्‍मा उनीमाथि पनि आउनुभयो, र रामाको नैयोतसम्‍मै उनी जोशमा मग्‍न भएर पुगे। 24त्‍यहाँ उनले आफ्‍ना वस्‍त्र उतारे, र शमूएलको सामु जोशले मग्‍न भएर त्‍यस दिनभरि र रातभरि पनि नाङ्गै बसे। त्‍यसैकारण मानिसहरू भन्‍छन्, “के शाऊल पनि अगमवक्ताकै दलमा छन्‌?” 

..........................................................................

Saul Tries to Kill David

19 Saul told his son Jonathan and all the attendants to kill David. But Jonathan had taken a great liking to David 2 and warned him, “My father Saul is looking for a chance to kill you. Be on your guard tomorrow morning; go into hiding and stay there. 3 I will go out and stand with my father in the field where you are. I’ll speak to him about you and will tell you what I find out.”

4 Jonathan spoke well of David to Saul his father and said to him, “Let not the king do wrong to his servant David; he has not wronged you, and what he has done has benefited you greatly. 5 He took his life in his hands when he killed the Philistine. The Lord won a great victory for all Israel, and you saw it and were glad. Why then would you do wrong to an innocent man like David by killing him for no reason?”

6 Saul listened to Jonathan and took this oath: “As surely as the Lord lives, David will not be put to death.”

7 So Jonathan called David and told him the whole conversation. He brought him to Saul, and David was with Saul as before.

8 Once more war broke out, and David went out and fought the Philistines. He struck them with such force that they fled before him.

9 But an evil[a] spirit from the Lord came on Saul as he was sitting in his house with his spear in his hand. While David was playing the lyre, 10 Saul tried to pin him to the wall with his spear, but David eluded him as Saul drove the spear into the wall. That night David made good his escape.

11 Saul sent men to David’s house to watch it and to kill him in the morning. But Michal, David’s wife, warned him, “If you don’t run for your life tonight, tomorrow you’ll be killed.” 12 So Michal let David down through a window, and he fled and escaped. 13 Then Michal took an idol and laid it on the bed, covering it with a garment and putting some goats’ hair at the head.

14 When Saul sent the men to capture David, Michal said, “He is ill.”

15 Then Saul sent the men back to see David and told them, “Bring him up to me in his bed so that I may kill him.” 16 But when the men entered, there was the idol in the bed, and at the head was some goats’ hair.

17 Saul said to Michal, “Why did you deceive me like this and send my enemy away so that he escaped?”

Michal told him, “He said to me, ‘Let me get away. Why should I kill you?’”

18 When David had fled and made his escape, he went to Samuel at Ramah and told him all that Saul had done to him. Then he and Samuel went to Naioth and stayed there. 19 Word came to Saul: “David is in Naioth at Ramah”; 20 so he sent men to capture him. But when they saw a group of prophets prophesying, with Samuel standing there as their leader, the Spirit of God came on Saul’s men, and they also prophesied. 21 Saul was told about it, and he sent more men, and they prophesied too. Saul sent men a third time, and they also prophesied. 22 Finally, he himself left for Ramah and went to the great cistern at Seku. And he asked, “Where are Samuel and David?”

“Over in Naioth at Ramah,” they said.

23 So Saul went to Naioth at Ramah. But the Spirit of God came even on him, and he walked along prophesying until he came to Naioth. 24 He stripped off his garments, and he too prophesied in Samuel’s presence. He lay naked all that day and all that night. This is why people say, “Is Saul also among the prophets?”

.........................................................................

१ शमूएल 19

शाऊलले दाऊदलाई मार्न खोजेका
1दाऊदलाई मार्नू भनी शाऊलले आफ्‍ना छोरा जोनाथन र आफ्‍ना सबै भारदारहरूलाई भने। तर जोनाथनचाहिँ दाऊदलाई मन पराउँथे।
And Saul spake to Jonathan his son, and to all his servants, that they should kill David.
 2आफ्‍ना पिता शाऊलले तिनलाई मार्ने मौका हेर्दैछन्‌ भनी जोनाथनले दाऊदलाई बताइदिए। उनले भने, “भोलि बिहान होशियार बस्‍नुहोस्‌ र लुकेर रहनुहोस्‌। 
But Jonathan Saul's son delighted much in David: and Jonathan told David, saying, Saul my father seeketh to kill thee: now therefore, I pray thee, take heed to thyself until the morning, and abide in a secret place, and hide thyself:
3म बाहिर निस्‍केर आउनेछु, र तपाईं हुनुभएको खेतमा मेरा पितासँग भेट गर्नेछु, र उहाँसँग तपाईंको विषयमा कुरा गर्नेछु। केही पत्ता लाग्‍यो भने म तपाईंलाई बताइदिनेछु।”
And I will go out and stand beside my father in the field where thou art, and I will commune with my father of thee; and what I see, that I will tell thee.
4जोनाथनले आफ्‍ना पिता शाऊललाई यसो भने, “हजूर, आफ्‍ना दास दाऊदलाई अनर्थ नगर्नुहोस्‌। तिनले तपाईंको विरुद्धमा केही खराबी गरेका छैनन्‌। तिनले गरेका कामबाट तपाईंलाई फाइदा भएको छ। 
And Jonathan spake good of David unto Saul his father, and said unto him, Let not the king sin against his servant, against David; because he hath not sinned against thee, and because his works have been to thee-ward very good:
5त्‍यस पलिश्‍तीलाई मार्दाखेरि तिनले आफ्‍नो ज्‍यान खतरामा हालेका थिए। परमप्रभुले इस्राएललाई ठूलो विजय दिनुभयो, र त्‍यो त तपाईंले नै देख्‍नुभयो, र त्‍यस रमाहटमा तपाईं पनि सहभागी हुनुभयो। एउटा निर्दोष मानिसलाई तपाईं किन खराबी गर्नुहुन्‍छ, किन केही कारणविना दाऊदलाई मार्नुहुन्‍छ?”
For he did put his life in his hand, and slew the Philistine, and the LORD wrought a great salvation for all Israel: thou sawest it, and didst rejoice: wherefore then wilt thou sin against innocent blood, to slay David without a cause?
6शाऊलले जोनाथनको कुरा सुने, र यो शपथ खाएर भने, “परमप्रभु जीवित हुनुभएझैँ, दाऊद मारिनेछैन।”
And Saul hearkened unto the voice of Jonathan: and Saul sware, As the LORD liveth, he shall not be slain.
7यसैले जोनाथनले दाऊदलाई बोलाए, र तिनलाई यी सबै कुरा बताइदिए। तब जोनाथनले दाऊदलाई शाऊलकहाँ ल्‍याए, र तिनी अघिझैँ राजाको सेवामा लागे।
And Jonathan called David, and Jonathan shewed him all those things. And Jonathan brought David to Saul, and he was in his presence, as in times past.
8लड़ाइँ फेरि सुरु भयो, दाऊदले पलिश्‍तीहरूलाई आक्रमण गरेर यस्‍तो संहार गरे कि उनीहरू तिनको सामुबाट भागे।
And there was war again: and David went out, and fought with the Philistines, and slew them with a great slaughter; and they fled from him.
9तर जब शाऊल आफ्‍नो हातमा भाला लिएर आफ्‍नो घरमा बसिरहेका थिए, तब परमप्रभुबाटको हानिकारक आत्‍माले उनलाई पक्र्यो। दाऊदचाहिँ वीणा बजाइरहेका थिए। 
And the evil spirit from the LORD was upon Saul, as he sat in his house with his javelin in his hand: and David played with his hand.
10शाऊलले दाऊदलाई भित्तैमा उनिने गरी भाला हाने, तर दाऊदले त्‍यस भालाको प्रहारलाई छले अनि त्‍यो भाला भित्तामा गाड़ियो। त्‍यही रात दाऊद सुरक्षासाथ भागे।
And Saul sought to smite David even to the wall with the javelin; but he slipped away out of Saul's presence, and he smote the javelin into the wall: and David fled, and escaped that night.
11तिनलाई बिहान मार्ने विचारले शाऊलले आफ्‍ना सेवकहरूलाई दाऊदको घरमा चेवामा राखे। तर दाऊदकी पत्‍नी मीकलले चेताउनी दिएर तिनलाई भनिन्, “तपाईं राती नै भागिजानुभएन भने भोलि तपाईं मारिनुहुनेछ।” 
Saul also sent messengers unto David's house, to watch him, and to slay him in the morning: and Michal David's wife told him, saying, If thou save not thy life to night, to morrow thou shalt be slain.
 12तिनले दाऊदलाई एउटा झ्‍यालबाट तल ओह्रालिदिइन्, र तिनी सुटुक्‍कै भागे। 
So Michal let David down through a window: and he went, and fled, and escaped.
13तब मीकलले एउटा मूर्ति लिएर तिनको ओछ्यानमा राखिदिइन्, र सिरानमा बाख्राको रौँ राखेर मूर्तिलाई लुगा ओढ़ाइदिइन्‌।
And Michal took an image, and laid it in the bed, and put a pillow of goats' hair for his bolster, and covered it with a cloth.
14जब मानिसहरू दाऊदलाई पक्रन आए तब “तिनी त बिरामी छन्‌” भनी मीकलले भनिन्‌।
And when Saul sent messengers to take David, she said, He is sick.
15शाऊलले तिनीहरूलाई फेरि भने, “त्‍यसलाई खाटैसमेत यहाँ मकहाँ ल्‍याओ, र म त्‍यसलाई मार्नेछु।”
And Saul sent the messengers again to see David, saying, Bring him up to me in the bed, that I may slay him.
 16जब तिनीहरू आए तब तिनीहरूले ओछ्यानमा मूर्ति र सिरानमा बाख्राको रौँ भेट्टाए।
And when the messengers were come in, behold, there was an image in the bed, with a pillow of goats' hair for his bolster.
17शाऊलले मीकललाई भने, “तैंले किन मलाई यसरी छल गरिस्‌? मेरो शत्रुलाई किन कुशलसित भाग्‍न दिइस्‌?”
मीकलले जवाफ दिइन्, “तिनले मलाई ‘भाग्‍न मदत गरिनस्‌ भने तँलाई मार्छु’ भने।”
And Saul said unto Michal, Why hast thou deceived me so, and sent away mine enemy, that he is escaped? And Michal answered Saul, He said unto me, Let me go; why should I kill thee?
18दाऊद रामामा शमूएलकहाँ भागेर आए, र शाऊलले तिनीप्रति गरेका सबै व्‍यवहारको विषयमा शमूएललाई सुनाइदिए। तब तिनी र शमूएल गएर नैयोतमा बस्‍न लागे। 
So David fled, and escaped, and came to Samuel to Ramah, and told him all that Saul had done to him. And he and Samuel went and dwelt in Naioth.
19“दाऊद रामाको नैयोतमा छन्‌” भनी कसैले शाऊललाई सुनाइदियो। 
And it was told Saul, saying, Behold, David is at Naioth in Ramah.
20दाऊदलाई पक्रन भनी शाऊलले एक दल मानिस पठाए। जब तिनीहरूले शमूएलको नेतृत्‍वमा अगमवक्ताहरूको दल जोशमा मग्‍न भएको देखे, तब तिनीहरूमाथि परमेश्‍वरका आत्‍मा आउनुभयो, र तिनीहरू पनि अगमवक्ताको जोशमा मग्‍न भए। 
And Saul sent messengers to take David: and when they saw the company of the prophets prophesying, and Samuel standing as appointed over them, the Spirit of God was upon the messengers of Saul, and they also prophesied.
21जब यो कुरा शाऊलले सुने तब उनले अर्को एक दल पठाए। तिनीहरू पनि जोशमा मग्‍न भए। शाऊलले तेस्रो पल्‍ट मानिसहरूलाई पठाए, र तिनीहरूले पनि त्‍यसै गरे। 
And when it was told Saul, he sent other messengers, and they prophesied likewise. And Saul sent messengers again the third time, and they prophesied also.
22तब शाऊल आफै रामामा गए, र सेकूमा भएको ठूलो कूवामा आइपुगे। उनले “शमूएल र दाऊद कहाँ छन्‌” भनी सोधखोज गरे।
तब “तिनीहरू त रामाको नैयोतमा छन्‌” भनी तिनीहरूले भने।
Then went he also to Ramah, and came to a great well that is in Sechu: and he asked and said, Where are Samuel and David? And one said, Behold, they be at Naioth in Ramah.
23उनी त्‍यहाँको बाटोमा जाँदाजाँदै परमप्रभुका आत्‍मा उनीमाथि पनि आउनुभयो, र रामाको नैयोतसम्‍मै उनी जोशमा मग्‍न भएर पुगे। 
And he went thither to Naioth in Ramah: and the Spirit of God was upon him also, and he went on, and prophesied, until he came to Naioth in Ramah.
24त्‍यहाँ उनले आफ्‍ना वस्‍त्र उतारे, र शमूएलको सामु जोशले मग्‍न भएर त्‍यस दिनभरि र रातभरि पनि नाङ्गै बसे। त्‍यसैकारण मानिसहरू भन्‍छन्, “के शाऊल पनि अगमवक्ताकै दलमा छन्‌?” 
And he stripped off his clothes also, and prophesied before Samuel in like manner, and lay down naked all that day and all that night. Wherefore they say, Is Saul also among the prophets?

 

1 SAMUEL  - 20:1-42,

१ शमूएल 20

दाऊद र जोनाथनको मित्रता
1तब दाऊद रामाको नैयोतबाट भागेर जोनाथनकहाँ आए। तिनले जोनाथनलाई भने, “मैले के गरेको छु? मेरो दोष के छ? तपाईंका बुबाको विरुद्धमा मैले के खराबी गरेको छु र उहाँ मेरो ज्‍यान लिन चाहनुहुन्‍छ?”
2जोनाथनले जवाफ दिए, “यस्‍तो नहोस्‌। तपाईं मर्नुहुन्‍न। मलाई यो पक्‍का थाहा छ कि मलाई नभनीकन मेरा बुबाले केही पनि गर्नुहुन्‍न। मेरा बुबाले यस्‍तो कुरा मबाट किन लुकाउनुहुन्‍थ्‍यो र? यो कुरा सत्‍य होइन।”
3तर दाऊदले शपथ खाएर भने, “तपाईंका बुबाले आफ्‍नो मनमा भन्‍नुभएको छ, ‘जोनाथनलाई यो कुरा थाहा नहोस्, नत्रता त्‍यो दु:खित हुनेछ’। किनभने उहाँलाई थाहा छ कि मप्रति तपाईंको ठूलो श्रद्धा छ। जीवित परमप्रभुको नाउँमा र तपाईंका जीवनको पनि शपथ खाएर म भन्‍दछु कि अब त मेरो मृत्‍यु नजिकै छ।”
4जोनाथनले दाऊदलाई भने, “तपाईं जे इच्‍छा गर्नुहुन्‍छ, म तपाईंको निम्‍ति त्‍यही गर्छु।”
5दाऊदले जवाफ दिए, “भोलि औंसीको चाड़ हो, र मैले राजासित खानैपर्नेछ। तर म पर्सिको साँझसम्‍म खेतमा गएर लुकिरहनेछु।  6तपाईंका बुबाले मेरो अनुपस्‍थिति ख्‍याल गर्नुभयो भनेदेखि उहाँलाई यसो भनिदिनुहोस्, “बेथलेहेममा आफ्‍नो घरमा झट्टै जानुपर्ने हुनाले दाऊदले मसित बिदा मागे, किनभने त्‍यहाँ तिनको जम्‍मै परिवारको वर्षेनी बलिदान चढ़ाउनुपर्ने रहेछ।” 7यदि उहाँले ‘ठीकै छ’। भन्‍नुभयो भने त्‍यो मेरो निम्‍ति एउटा असल लक्षण हुनेछ, तर रीसले चूर हुनुभयो भने उहाँले मेरा अहित गर्न नै चिताउनुभएको रहेछ भनी तपाईंलाई थाहा हुनेछ। 8हजूर, मप्रति दया देखाउनुहोस्, किनकि तपाईं र म परमप्रभुको सामु एउटा करारले बाँधिएका छौं। म दोषी छु भने तपाईंले नै मलाई मार्नुहोस्‌। मलाई तपाईंका बुबाको हातमा किन पर्न दिनुहुन्‍छ?”
9जोनाथनले भने, “यस्‍तो नहोस्‌। यदि मेरा बुबाले तपाईंको अहित नै गर्न चिताउनुभएको रहेछ भन्‍ने मैले थाहा पाएको भए मैले तपाईंलाई बताउनेथिइन र?”
10दाऊदले जोनाथनलाई भने “उहाँले तपाईंलाई रूखो जवाफ दिनुभएको तपाईंले मलाई कसरी थाहा दिनुहुन्‍छ?”
11जोनाथनले भने, “मसँग खेतमा आउनुहोस्‌।” तब तिनीहरू दुवै खेतमा गए।
12जोनाथनले दाऊदलाई भने, “दाऊद, परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको दृष्‍टिमा म यो प्रतिज्ञा गर्दछु, कि पर्सि यही बेला म मेरा बुबाको मन छाम्‍नेछु। यदि उहाँको मन तपाईंप्रति राम्रै रहेछ भने म तपाईंलाई थाहा दिन्‍नँ र? 13तर यदि मेरा बुबाले खराबी नै सोच्‍नुभएको रहेछ भने, अनि मैले तपाईंलाई थाहा दिइनँ र तपाईंलाई कुशलसित भगाइनँ भने परमप्रभुले मलाई त्‍यसभन्‍दा पनि बढ़ी गरून्‌। परमप्रभु मेरा बुबासँग हुनुभएझैँ तपाईंसँग पनि होऊन्‌। 14तर म बाँचुञ्‍जेल परमप्रभुले झैँ तपाईं ममाथि कृपा देखाउनुहोस्, र मलाई नमारिओस्‌। 15तपाईं मेरो घरानाप्रति दया गर्न कहिल्‍यै नछोड्‌नुहोस्‌। परमप्रभुले पृथ्‍वीबाट दाऊदका सबै शत्रुहरूलाई पन्‍साइसक्‍नुभए तापनि यो दया नछुटोस्‌।” 
16यसरी जोनाथनले दाऊदको परिवारसँग यसो भनी वाचा बाँधे, “परमप्रभुले दाऊदका सबै शत्रुहरूको लेखा लिऊन्‌।” 17अनि जोनाथनले दाऊदलाई जोनाथनप्रतिको तिनको प्रेमको कारणले तिनको शपथ पुनर्पुष्‍टि गर्न लगाए, किनभने तिनले जोनाथनलाई आफैलाई झैँ प्रेम गर्थे।
18तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “भोलि औंसीको चाड़ हो। तपाईंको स्‍थान खाली देखेर तपाईं हुनुहुन्‍न रहेछ भनी थाहा हुनेछ। 19पर्सि साँझतिर यो समस्‍या सुरु हुँदा तपाईं जहाँ लुक्‍नुभएको थियो त्‍यहीँ लुक्‍नुहोस्, र एजेल ढुङ्गाको छेउमा पर्खिनुहोस्‌। 20कुनै निशानामा ताकेर हानेको जस्‍तै गरी म तीन वटा काँड़ हान्‍नेछु। 21तब म मेरो केटालाई ती काँड़हरू खोज्‍न पठाउनेछु। यदि मैले त्‍यसलाई, ‘हेर्, काँड़हरू तेरो यतापट्टि छन्, ती टिपेर ले,’ भनें भने तपाईं आफू लुक्‍नुभएको ठाउँदेखि निस्‍केर आउन सक्‍नुहुन्‍छ। म शपथ खाएर भन्‍दछु, तपाईं कुशल रहनुहुनेछ, किनभने तपाईंलाई कुनै हानि हुनेछैन। 22तर यदि मैले त्‍यस केटालाई ‘हेर्, काँड़हरू तेरो पल्‍लोपट्टि छन्,’ भनें भनेदेखि परमप्रभुले तपाईंलाई जानु नै भन्‍नुभएको रहेछ। 23हामी दुईका बीचमा गरिएको वाचाबन्‍धन सदासर्वदै कायम रहून्‌ भन्‍ने कुरामा परमप्रभु साक्षी हुनुहुनेछ।”
24यसकारण दाऊद खेतमा लुकिरहे। चाड़ आयो। भोज तयार गरियो अनि राजा खानलाई बसे। 25शाऊल भित्तापट्टिको आफ्‍नो नियत स्‍थानमा बसे, र अबनेर उनको छेउमा बसे। जोनाथन पनि उपस्‍थित थिए, तर दाऊदको ठाउँ खाली थियो। 26त्‍यस दिन शाऊलले केही भनेनन्‌। “शायद तिनी धर्म-विधिअनुसार अशुद्ध भएका होलान्, यसैकारण तिनी अनुपस्‍थित भए” भनी उनले ठाने। 27तर भोलिपल्‍ट, महिनाको दोस्रो दिन, दाऊदको ठाउँ अझै पनि खाली नै थियो। शाऊलले आफ्‍ना छोरा जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज यिशैका छोरा किन भोजमा आएनन्‌?”
28जोनाथनले शाऊललाई भने, “दाऊदले बेथलेहेम जानलाई मसित यसो भनेर अनुमति मागेका थिए, 29‘हाम्रो परिवारले सहरमा बलिदान चढ़ाइरहेको छ, र मेरा दाजु आफैले मलाई त्‍यहाँ आउनलाई आज्ञा गरेका छन्‌। यसैले तपाईंको दृष्‍टिमा मैले निगाह पाएको छु भने मेरा दाजुहरूलाई भेट्‌न मलाई बिदा दिनुहोस्‌।’ यसैकारण तिनी राजासित खानलाई आउन सकेनन्‌।”
30तब शाऊलले जोनाथनसित झोकिएर भने, “तँ बदमाश र बागी स्‍त्रीको छोरो। मलाई थाहा छ कि तैंले यिशैको छोराको पक्ष लिएको छस्, यसैले आफूमाथि र तँलाई जन्‍माएकी तेरी आमामाथि अनादर ल्‍याएको छस्‌। 31यिशैको छोरो पृथ्‍वीमा बाँचुञ्‍जेल न त तँ न तेरो राज्‍य सुरक्षित रहनेछ। त्‍यसलाई झट्टै बोलाएर यहाँ ले, किनभने त्‍यो मारिनैपर्छ।”
32जोनाथनले आफ्‍ना पितालाई उत्तरमा भने, “तिनी मारिने योग्‍यका छन्‌? किन? तिनले के गरेका छन्‌?” 33तर यस कुराले गर्दा शाऊलले आफ्‍नो भाला उठाएर उनलाई प्रहार गरे। तब आफ्‍ना बुबाले दाऊदलाई मार्न खोजेका नै रहेछन्‌ भनी जोनाथनलाई पक्‍का भयो।
34जोनाथन रीसले टेबिलबाट उठेर गइहाले, र त्‍यस महिनाको दोस्रो दिन उनले केही खाएनन्, किनभने दाऊदको खातिर उनी साह्रै दु:खी भए, किनकि उनका पिताले दाऊदलाई अपमान गरेका थिए।
35भोलिपल्‍ट बिहान तोकिएको समयमा जोनाथन दाऊदसँग भेट गर्न एक जना जवान ठिटालाई लिएर खेतमा निस्‍के। 36उनले त्‍यस ठिटालाई भने, “म काँड़ हान्‍नेछु, तँ गएर खोज्‌।” त्‍यो ठिटो गयो, र उनले त्‍यसको टाउको माथि एउटा काँड़ हाने। 37जब त्‍यो ठिटा जोनाथनले काँड़ हानेको ठाउँमा पुग्‍यो, तब त्‍यो जाँदाजाँदै जोनाथनले कराएर भने, “हेर, काँड़ तेरो पल्‍लोपट्टि छ। 38चाँड़ो गर्‌। समय खेर नफाल्‌। छिटो गर्‌।” त्‍यस ठिटाले काँड़ टिप्‍यो, र आफ्‍ना मालिककहाँ फर्क्‍यो। 39तर त्‍यसको अर्थचाहिँ जोनाथन र दाऊदले मात्र जानेका थिए। त्‍यस ठिटाले केही थाहा पाएको थिएन। 40तब जोनाथनले आफ्‍ना हतियारहरू त्‍यस ठिटालाई दिए, र ती सहरमा लैजान भनी अह्राए।
41त्‍यो ठिटा गइसकेपछि दाऊद ढुङ्गाको दक्षिणतिरबाट निस्‍केर नम्रतापूर्वक तीन पल्‍ट निहुरेर ढोग गरे। अनि तिनीहरू एकले अर्कालाई चुम्‍बन गरे, र दुवै रोए। अनि दाऊदको अफसोस जोनाथनको भन्‍दा ज्‍यादा भयो।
42तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “शान्‍तिसाथ जानुहोस्‌। तपाईं र म, तपाईंका सन्‍तान र मेरा सन्‍तानका बीचमा सदासर्वदै साक्षी हुनुहुने परमप्रभुको नाउँमा हामी एउटाले अर्कोसित वाचाबन्‍धन बाँधेका छौं।” तब दाऊद तुरुन्‍तै गइहाले, र जोनाथनचाहिँ सहरमा फर्के।

.................................................................................

David and Jonathan

20 Then David fled from Naioth at Ramah and went to Jonathan and asked, “What have I done? What is my crime? How have I wronged your father, that he is trying to kill me?”

2 “Never!” Jonathan replied. “You are not going to die! Look, my father doesn’t do anything, great or small, without letting me know. Why would he hide this from me? It isn’t so!”

3 But David took an oath and said, “Your father knows very well that I have found favor in your eyes, and he has said to himself, ‘Jonathan must not know this or he will be grieved.’ Yet as surely as the Lord lives and as you live, there is only a step between me and death.”

4 Jonathan said to David, “Whatever you want me to do, I’ll do for you.”

5 So David said, “Look, tomorrow is the New Moon feast, and I am supposed to dine with the king; but let me go and hide in the field until the evening of the day after tomorrow. 6 If your father misses me at all, tell him, ‘David earnestly asked my permission to hurry to Bethlehem, his hometown, because an annual sacrifice is being made there for his whole clan.’ 7 If he says, ‘Very well,’ then your servant is safe. But if he loses his temper, you can be sure that he is determined to harm me. 8 As for you, show kindness to your servant, for you have brought him into a covenant with you before the Lord. If I am guilty, then kill me yourself! Why hand me over to your father?”

9 “Never!” Jonathan said. “If I had the least inkling that my father was determined to harm you, wouldn’t I tell you?”

10 David asked, “Who will tell me if your father answers you harshly?”

11 “Come,” Jonathan said, “let’s go out into the field.” So they went there together.

12 Then Jonathan said to David, “I swear by the Lord, the God of Israel, that I will surely sound out my father by this time the day after tomorrow! If he is favorably disposed toward you, will I not send you word and let you know? 13 But if my father intends to harm you, may the Lord deal with Jonathan, be it ever so severely, if I do not let you know and send you away in peace. May the Lord be with you as he has been with my father. 14 But show me unfailing kindness like the Lord’s kindness as long as I live, so that I may not be killed, 15 and do not ever cut off your kindness from my family—not even when the Lord has cut off every one of David’s enemies from the face of the earth.”

16 So Jonathan made a covenant with the house of David, saying, “May the Lord call David’s enemies to account.” 17 And Jonathan had David reaffirm his oath out of love for him, because he loved him as he loved himself.

18 Then Jonathan said to David, “Tomorrow is the New Moon feast. You will be missed, because your seat will be empty. 19 The day after tomorrow, toward evening, go to the place where you hid when this trouble began, and wait by the stone Ezel. 20 I will shoot three arrows to the side of it, as though I were shooting at a target. 21 Then I will send a boy and say, ‘Go, find the arrows.’ If I say to him, ‘Look, the arrows are on this side of you; bring them here,’ then come, because, as surely as the Lord lives, you are safe; there is no danger. 22 But if I say to the boy, ‘Look, the arrows are beyond you,’ then you must go, because the Lord has sent you away. 23 And about the matter you and I discussed—remember, the Lord is witness between you and me forever.”

24 So David hid in the field, and when the New Moon feast came, the king sat down to eat. 25 He sat in his customary place by the wall, opposite Jonathan,[a] and Abner sat next to Saul, but David’s place was empty. 26 Saul said nothing that day, for he thought, “Something must have happened to David to make him ceremonially unclean—surely he is unclean.” 27 But the next day, the second day of the month, David’s place was empty again. Then Saul said to his son Jonathan, “Why hasn’t the son of Jesse come to the meal, either yesterday or today?”

28 Jonathan answered, “David earnestly asked me for permission to go to Bethlehem. 29 He said, ‘Let me go, because our family is observing a sacrifice in the town and my brother has ordered me to be there. If I have found favor in your eyes, let me get away to see my brothers.’ That is why he has not come to the king’s table.”

30 Saul’s anger flared up at Jonathan and he said to him, “You son of a perverse and rebellious woman! Don’t I know that you have sided with the son of Jesse to your own shame and to the shame of the mother who bore you? 31 As long as the son of Jesse lives on this earth, neither you nor your kingdom will be established. Now send someone to bring him to me, for he must die!”

32 “Why should he be put to death? What has he done?” Jonathan asked his father. 33 But Saul hurled his spear at him to kill him. Then Jonathan knew that his father intended to kill David.

34 Jonathan got up from the table in fierce anger; on that second day of the feast he did not eat, because he was grieved at his father’s shameful treatment of David.

35 In the morning Jonathan went out to the field for his meeting with David. He had a small boy with him, 36 and he said to the boy, “Run and find the arrows I shoot.” As the boy ran, he shot an arrow beyond him. 37 When the boy came to the place where Jonathan’s arrow had fallen, Jonathan called out after him, “Isn’t the arrow beyond you?” 38 Then he shouted, “Hurry! Go quickly! Don’t stop!” The boy picked up the arrow and returned to his master. 39 (The boy knew nothing about all this; only Jonathan and David knew.) 40 Then Jonathan gave his weapons to the boy and said, “Go, carry them back to town.”

41 After the boy had gone, David got up from the south side of the stone and bowed down before Jonathan three times, with his face to the ground. Then they kissed each other and wept together—but David wept the most.

42 Jonathan said to David, “Go in peace, for we have sworn friendship with each other in the name of the Lord, saying, ‘The Lord is witness between you and me, and between your descendants and my descendants forever.’” Then David left, and Jonathan went back to the town.[b]

.................................................................................

१ शमूएल 20

दाऊद र जोनाथनको मित्रता
1तब दाऊद रामाको नैयोतबाट भागेर जोनाथनकहाँ आए। तिनले जोनाथनलाई भने, “मैले के गरेको छु? मेरो दोष के छ? तपाईंका बुबाको विरुद्धमा मैले के खराबी गरेको छु र उहाँ मेरो ज्‍यान लिन चाहनुहुन्‍छ?”
And David fled from Naioth in Ramah, and came and said before Jonathan, What have I done? what is mine iniquity? and what is my sin before thy father, that he seeketh my life?
2जोनाथनले जवाफ दिए, “यस्‍तो नहोस्‌। तपाईं मर्नुहुन्‍न। मलाई यो पक्‍का थाहा छ कि मलाई नभनीकन मेरा बुबाले केही पनि गर्नुहुन्‍न। मेरा बुबाले यस्‍तो कुरा मबाट किन लुकाउनुहुन्‍थ्‍यो र? यो कुरा सत्‍य होइन।”
And he said unto him, God forbid; thou shalt not die: behold, my father will do nothing either great or small, but that he will shew it me: and why should my father hide this thing from me? it is not so.
3तर दाऊदले शपथ खाएर भने, “तपाईंका बुबाले आफ्‍नो मनमा भन्‍नुभएको छ, ‘जोनाथनलाई यो कुरा थाहा नहोस्, नत्रता त्‍यो दु:खित हुनेछ’। किनभने उहाँलाई थाहा छ कि मप्रति तपाईंको ठूलो श्रद्धा छ। जीवित परमप्रभुको नाउँमा र तपाईंका जीवनको पनि शपथ खाएर म भन्‍दछु कि अब त मेरो मृत्‍यु नजिकै छ।”
And David sware moreover, and said, Thy father certainly knoweth that I have found grace in thine eyes; and he saith, Let not Jonathan know this, lest he be grieved: but truly as the LORD liveth, and as thy soul liveth, there is but a step between me and death.
4जोनाथनले दाऊदलाई भने, “तपाईं जे इच्‍छा गर्नुहुन्‍छ, म तपाईंको निम्‍ति त्‍यही गर्छु।”
Then said Jonathan unto David, Whatsoever thy soul desireth, I will even do it for thee.
5दाऊदले जवाफ दिए, “भोलि औंसीको चाड़ हो, र मैले राजासित खानैपर्नेछ। तर म पर्सिको साँझसम्‍म खेतमा गएर लुकिरहनेछु।  
And David said unto Jonathan, Behold, to morrow is the new moon, and I should not fail to sit with the king at meat: but let me go, that I may hide myself in the field unto the third day at even.
6तपाईंका बुबाले मेरो अनुपस्‍थिति ख्‍याल गर्नुभयो भनेदेखि उहाँलाई यसो भनिदिनुहोस्, “बेथलेहेममा आफ्‍नो घरमा झट्टै जानुपर्ने हुनाले दाऊदले मसित बिदा मागे, किनभने त्‍यहाँ तिनको जम्‍मै परिवारको वर्षेनी बलिदान चढ़ाउनुपर्ने रहेछ।” 
If thy father at all miss me, then say, David earnestly asked leave of me that he might run to Beth-lehem his city: for there is a yearly sacrifice there for all the family.
7यदि उहाँले ‘ठीकै छ’। भन्‍नुभयो भने त्‍यो मेरो निम्‍ति एउटा असल लक्षण हुनेछ, तर रीसले चूर हुनुभयो भने उहाँले मेरा अहित गर्न नै चिताउनुभएको रहेछ भनी तपाईंलाई थाहा हुनेछ। 
If he say thus, It is well; thy servant shall have peace: but if he be very wroth, then be sure that evil is determined by him.
8हजूर, मप्रति दया देखाउनुहोस्, किनकि तपाईं र म परमप्रभुको सामु एउटा करारले बाँधिएका छौं। म दोषी छु भने तपाईंले नै मलाई मार्नुहोस्‌। मलाई तपाईंका बुबाको हातमा किन पर्न दिनुहुन्‍छ?”
Therefore thou shalt deal kindly with thy servant; for thou hast brought thy servant into a covenant of the LORD with thee: notwithstanding, if there be in me iniquity, slay me thyself; for why shouldest thou bring me to thy father?
9जोनाथनले भने, “यस्‍तो नहोस्‌। यदि मेरा बुबाले तपाईंको अहित नै गर्न चिताउनुभएको रहेछ भन्‍ने मैले थाहा पाएको भए मैले तपाईंलाई बताउनेथिइन र?”
And Jonathan said, Far be it from thee: for if I knew certainly that evil were determined by my father to come upon thee, then would not I tell it thee?
10दाऊदले जोनाथनलाई भने “उहाँले तपाईंलाई रूखो जवाफ दिनुभएको तपाईंले मलाई कसरी थाहा दिनुहुन्‍छ?”
Then said David to Jonathan, Who shall tell me? or what if thy father answer thee roughly?
11जोनाथनले भने, “मसँग खेतमा आउनुहोस्‌।” तब तिनीहरू दुवै खेतमा गए।
And Jonathan said unto David, Come, and let us go out into the field. And they went out both of them into the field.
12जोनाथनले दाऊदलाई भने, “दाऊद, परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको दृष्‍टिमा म यो प्रतिज्ञा गर्दछु, कि पर्सि यही बेला म मेरा बुबाको मन छाम्‍नेछु। यदि उहाँको मन तपाईंप्रति राम्रै रहेछ भने म तपाईंलाई थाहा दिन्‍नँ र?
And Jonathan said unto David, O LORD God of Israel, when I have sounded my father about to morrow any time, or the third day, and, behold, if there be good toward David, and I then send not unto thee, and shew it thee;
 13तर यदि मेरा बुबाले खराबी नै सोच्‍नुभएको रहेछ भने, अनि मैले तपाईंलाई थाहा दिइनँ र तपाईंलाई कुशलसित भगाइनँ भने परमप्रभुले मलाई त्‍यसभन्‍दा पनि बढ़ी गरून्‌। परमप्रभु मेरा बुबासँग हुनुभएझैँ तपाईंसँग पनि होऊन्‌। 
The LORD do so and much more to Jonathan: but if it please my father to do thee evil, then I will shew it thee, and send thee away, that thou mayest go in peace: and the LORD be with thee, as he hath been with my father.
14तर म बाँचुञ्‍जेल परमप्रभुले झैँ तपाईं ममाथि कृपा देखाउनुहोस्, र मलाई नमारिओस्‌।
And thou shalt not only while yet I live shew me the kindness of the LORD, that I die not:
 15तपाईं मेरो घरानाप्रति दया गर्न कहिल्‍यै नछोड्‌नुहोस्‌। परमप्रभुले पृथ्‍वीबाट दाऊदका सबै शत्रुहरूलाई पन्‍साइसक्‍नुभए तापनि यो दया नछुटोस्‌।” 
But also thou shalt not cut off thy kindness from my house for ever: no, not when the LORD hath cut off the enemies of David every one from the face of the earth.
16यसरी जोनाथनले दाऊदको परिवारसँग यसो भनी वाचा बाँधे, “परमप्रभुले दाऊदका सबै शत्रुहरूको लेखा लिऊन्‌।” 
So Jonathan made a covenant with the house of David, saying, Let the LORD even require it at the hand of David's enemies.
17अनि जोनाथनले दाऊदलाई जोनाथनप्रतिको तिनको प्रेमको कारणले तिनको शपथ पुनर्पुष्‍टि गर्न लगाए, किनभने तिनले जोनाथनलाई आफैलाई झैँ प्रेम गर्थे।
And Jonathan caused David to swear again, because he loved him: for he loved him as he loved his own soul.
18तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “भोलि औंसीको चाड़ हो। तपाईंको स्‍थान खाली देखेर तपाईं हुनुहुन्‍न रहेछ भनी थाहा हुनेछ। 
Then Jonathan said to David, To morrow is the new moon: and thou shalt be missed, because thy seat will be empty.
19पर्सि साँझतिर यो समस्‍या सुरु हुँदा तपाईं जहाँ लुक्‍नुभएको थियो त्‍यहीँ लुक्‍नुहोस्, र एजेल ढुङ्गाको छेउमा पर्खिनुहोस्‌।
And when thou hast stayed three days, then thou shalt go down quickly, and come to the place where thou didst hide thyself when the business was in hand, and shalt remain by the stone Ezel.
 20कुनै निशानामा ताकेर हानेको जस्‍तै गरी म तीन वटा काँड़ हान्‍नेछु। 
And I will shoot three arrows on the side thereof, as though I shot at a mark.
21तब म मेरो केटालाई ती काँड़हरू खोज्‍न पठाउनेछु। यदि मैले त्‍यसलाई, ‘हेर्, काँड़हरू तेरो यतापट्टि छन्, ती टिपेर ले,’ भनें भने तपाईं आफू लुक्‍नुभएको ठाउँदेखि निस्‍केर आउन सक्‍नुहुन्‍छ। म शपथ खाएर भन्‍दछु, तपाईं कुशल रहनुहुनेछ, किनभने तपाईंलाई कुनै हानि हुनेछैन। 
And, behold, I will send a lad, saying, Go, find out the arrows. If I expressly say unto the lad, Behold, the arrows are on this side of thee, take them; then come thou: for there is peace to thee, and no hurt; as the LORD liveth.
22तर यदि मैले त्‍यस केटालाई ‘हेर्, काँड़हरू तेरो पल्‍लोपट्टि छन्,’ भनें भनेदेखि परमप्रभुले तपाईंलाई जानु नै भन्‍नुभएको रहेछ। 
But if I say thus unto the young man, Behold, the arrows are beyond thee; go thy way: for the LORD hath sent thee away.
23हामी दुईका बीचमा गरिएको वाचाबन्‍धन सदासर्वदै कायम रहून्‌ भन्‍ने कुरामा परमप्रभु साक्षी हुनुहुनेछ।”
And as touching the matter which thou and I have spoken of, behold, the LORD be between thee and me for ever.
24यसकारण दाऊद खेतमा लुकिरहे। चाड़ आयो। भोज तयार गरियो अनि राजा खानलाई बसे। 
So David hid himself in the field: and when the new moon was come, the king sat him down to eat meat.
25शाऊल भित्तापट्टिको आफ्‍नो नियत स्‍थानमा बसे, र अबनेर उनको छेउमा बसे। जोनाथन पनि उपस्‍थित थिए, तर दाऊदको ठाउँ खाली थियो। 
And the king sat upon his seat, as at other times, even upon a seat by the wall: and Jonathan arose, and Abner sat by Saul's side, and David's place was empty.
26त्‍यस दिन शाऊलले केही भनेनन्‌। “शायद तिनी धर्म-विधिअनुसार अशुद्ध भएका होलान्, यसैकारण तिनी अनुपस्‍थित भए” भनी उनले ठाने। 
Nevertheless Saul spake not any thing that day: for he thought, Something hath befallen him, he is not clean; surely he is not clean.
27तर भोलिपल्‍ट, महिनाको दोस्रो दिन, दाऊदको ठाउँ अझै पनि खाली नै थियो। शाऊलले आफ्‍ना छोरा जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज यिशैका छोरा किन भोजमा आएनन्‌?”
And it came to pass on the morrow, which was the second day of the month, that David's place was empty: and Saul said unto Jonathan his son, Wherefore cometh not the son of Jesse to meat, neither yesterday, nor to day?
28जोनाथनले शाऊललाई भने, “दाऊदले बेथलेहेम जानलाई मसित यसो भनेर अनुमति मागेका थिए, 
And Jonathan answered Saul, David earnestly asked leave of me to go to Beth-lehem:
29‘हाम्रो परिवारले सहरमा बलिदान चढ़ाइरहेको छ, र मेरा दाजु आफैले मलाई त्‍यहाँ आउनलाई आज्ञा गरेका छन्‌। यसैले तपाईंको दृष्‍टिमा मैले निगाह पाएको छु भने मेरा दाजुहरूलाई भेट्‌न मलाई बिदा दिनुहोस्‌।’ यसैकारण तिनी राजासित खानलाई आउन सकेनन्‌।”
And he said, Let me go, I pray thee; for our family hath a sacrifice in the city; and my brother, he hath commanded me to be there: and now, if I have found favour in thine eyes, let me get away, I pray thee, and see my brethren. Therefore he cometh not unto the king's table.
30तब शाऊलले जोनाथनसित झोकिएर भने, “तँ बदमाश र बागी स्‍त्रीको छोरो। मलाई थाहा छ कि तैंले यिशैको छोराको पक्ष लिएको छस्, यसैले आफूमाथि र तँलाई जन्‍माएकी तेरी आमामाथि अनादर ल्‍याएको छस्‌।
Then Saul's anger was kindled against Jonathan, and he said unto him, Thou son of the perverse rebellious woman, do not I know that thou hast chosen the son of Jesse to thine own confusion, and unto the confusion of thy mother's nakedness?
 31यिशैको छोरो पृथ्‍वीमा बाँचुञ्‍जेल न त तँ न तेरो राज्‍य सुरक्षित रहनेछ। त्‍यसलाई झट्टै बोलाएर यहाँ ले, किनभने त्‍यो मारिनैपर्छ।”
For as long as the son of Jesse liveth upon the ground, thou shalt not be established, nor thy kingdom. Wherefore now send and fetch him unto me, for he shall surely die.
32जोनाथनले आफ्‍ना पितालाई उत्तरमा भने, “तिनी मारिने योग्‍यका छन्‌? किन? तिनले के गरेका छन्‌?” 
And Jonathan answered Saul his father, and said unto him, Wherefore shall he be slain? what hath he done?
33तर यस कुराले गर्दा शाऊलले आफ्‍नो भाला उठाएर उनलाई प्रहार गरे। तब आफ्‍ना बुबाले दाऊदलाई मार्न खोजेका नै रहेछन्‌ भनी जोनाथनलाई पक्‍का भयो।
And Saul cast a javelin at him to smite him: whereby Jonathan knew that it was determined of his father to slay David.
34जोनाथन रीसले टेबिलबाट उठेर गइहाले, र त्‍यस महिनाको दोस्रो दिन उनले केही खाएनन्, किनभने दाऊदको खातिर उनी साह्रै दु:खी भए, किनकि उनका पिताले दाऊदलाई अपमान गरेका थिए।
So Jonathan arose from the table in fierce anger, and did eat no meat the second day of the month: for he was grieved for David, because his father had done him shame.
35भोलिपल्‍ट बिहान तोकिएको समयमा जोनाथन दाऊदसँग भेट गर्न एक जना जवान ठिटालाई लिएर खेतमा निस्‍के।
And it came to pass in the morning, that Jonathan went out into the field at the time appointed with David, and a little lad with him.
 36उनले त्‍यस ठिटालाई भने, “म काँड़ हान्‍नेछु, तँ गएर खोज्‌।” त्‍यो ठिटो गयो, र उनले त्‍यसको टाउको माथि एउटा काँड़ हाने। 
And he said unto his lad, Run, find out now the arrows which I shoot. And as the lad ran, he shot an arrow beyond him.
37जब त्‍यो ठिटा जोनाथनले काँड़ हानेको ठाउँमा पुग्‍यो, तब त्‍यो जाँदाजाँदै जोनाथनले कराएर भने, “हेर, काँड़ तेरो पल्‍लोपट्टि छ। 
And when the lad was come to the place of the arrow which Jonathan had shot, Jonathan cried after the lad, and said, Is not the arrow beyond thee?
38चाँड़ो गर्‌। समय खेर नफाल्‌। छिटो गर्‌।” त्‍यस ठिटाले काँड़ टिप्‍यो, र आफ्‍ना मालिककहाँ फर्क्‍यो।
And Jonathan cried after the lad, Make speed, haste, stay not. And Jonathan's lad gathered up the arrows, and came to his master.
 39तर त्‍यसको अर्थचाहिँ जोनाथन र दाऊदले मात्र जानेका थिए। त्‍यस ठिटाले केही थाहा पाएको थिएन। 
But the lad knew not any thing: only Jonathan and David knew the matter.
40तब जोनाथनले आफ्‍ना हतियारहरू त्‍यस ठिटालाई दिए, र ती सहरमा लैजान भनी अह्राए।
And Jonathan gave his artillery unto his lad, and said unto him, Go, carry them to the city.
41त्‍यो ठिटा गइसकेपछि दाऊद ढुङ्गाको दक्षिणतिरबाट निस्‍केर नम्रतापूर्वक तीन पल्‍ट निहुरेर ढोग गरे। अनि तिनीहरू एकले अर्कालाई चुम्‍बन गरे, र दुवै रोए। अनि दाऊदको अफसोस जोनाथनको भन्‍दा ज्‍यादा भयो।
And as soon as the lad was gone, David arose out of a place toward the south, and fell on his face to the ground, and bowed himself three times: and they kissed one another, and wept one with another, until David exceeded.
42तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “शान्‍तिसाथ जानुहोस्‌। तपाईं र म, तपाईंका सन्‍तान र मेरा सन्‍तानका बीचमा सदासर्वदै साक्षी हुनुहुने परमप्रभुको नाउँमा हामी एउटाले अर्कोसित वाचाबन्‍धन बाँधेका छौं।” तब दाऊद तुरुन्‍तै गइहाले, र जोनाथनचाहिँ सहरमा फर्के।
And Jonathan said to David, Go in peace, forasmuch as we have sworn both of us in the name of the LORD, saying, The LORD be between me and thee, and between my seed and thy seed for ever. And he arose and departed: and Jonathan went into the city.

 

1 SAMUEL  - 21:1-15,

१ शमूएल 21

दाऊद नोबमा भागेर गएका
1दाऊद नोबमा अहीमेलेक पूजाहारीकहाँ गए। तिनलाई भेट्‌दा अहीमेलेक कामे र भने, “तपाईं किन एकलै आउनुभयो? किन तपाईंसँग कोही छैन?” 
2दाऊदले अहीमेलेकलाई भने, “म राजाको हुकुम लिएर आएको छु। उहाँले खटाउनुभएको कामको बारेमा अथवा यी हुकुम के हुन्‌ भनी मैले कसैलाई थाहा दिनुहुँदैन। जब म मेरा मानिसहरूबाट बिदा भएँ तब मैले तिनीहरूलाई अमुक ठाउँमा भेट्‌नू भनी भने। 3अब तपाईंसित के छ? मलाई पाँच वटा रोटी अथवा जति पाउन सक्‍नुहुन्‍छ दिनुहोस्‌।”
4तर पूजाहारीले दाऊदलाई भने, “मसित साधारण रोटी त छैन। चढ़ाइएको पवित्र रोटी मात्र छ। तर के ती जवानहरू स्‍त्रीबाट अलग बसेका छन्‌?”
5दाऊदले पूजाहारीलाई जवाफ दिए, “अहिलेसम्‍म धावामा जाँदा, हामीहरू स्‍त्रीहरूबाट अलग बसेका छौं। अशुद्ध काम गर्न गएका भए तापनि यी जवान मानिसहरूका वस्‍तुहरू चोखा छन्‌। आजको दिन तिनीहरूका वस्‍तुहरू झन्‌ कति बढ़ी चोखा छन्‌!” 6त्‍यहाँ अरू कुनै रोटी नभएको हुनाले ती पूजाहारीले तिनलाई त्‍यो चढ़ाइएको रोटी दिइहाले, जुन रोटी परमप्रभुको सामुबाट निकालिएर उही दिनमा तातो रोटीले साटिएको थियो। 
7शाऊलका सेवकहरूमध्‍ये एक जना पनि त्‍यस दिन त्‍यहीँ परमप्रभुको सामु रोकिएर बसेको थियो। त्‍यसको नाउँ एदोमी दोएग थियो, र त्‍यो शाऊलका गोठालाहरूका सबैभन्‍दा मुख्‍य थियो।
8दाऊदले अहीमेलेकलाई भने, “के तपाईंसँग कुनै भाला वा तरवार छ? किनभने राजाको काम साह्रै जरूरी भएको हुनाले मैले तरवार वा अरू हतियार ल्‍याउन पाइनँ।”
9पूजाहारीले जवाफ दिए, “एलाहको बेँसीमा तपाईंले मार्नुभएको पलिश्‍ती गोल्‍यतको तरवार यहाँ छ। त्‍यो एपोदको पछाड़ि लुगामा बेहेरेर राखिएको छ। त्‍यो लैजाने इच्‍छा भए लैजानुहोस्‌। यहाँ अरू कुनै हतियार छैन।” 
दाऊदले भने, “त्‍यो जस्‍तो अरू तरवारै छैन। मलाई त्‍यही दिनुहोस्‌।”
दाऊद गातमा
10त्‍यस दिन शाऊलबाट भागेर दाऊद आफ्‍नो बाटो लागे, र गातका राजा आकीशकहाँ गए। 11तर आकीशका सेवकहरूले उनलाई भने, “देशका राजा दाऊद यिनी नै हुन्, जसको विषयमा नाच्‍दै तिनीहरूले यसो भनेर गाएका छन्‌: 
“‘शाऊलले हजारौँ हजारलाई ध्‍वंस गरे,
र दाऊदले त लाखौँ लाखलाई ध्‍वंस गरे’।”
12यी कुरा दाऊदले मनमा राखिछोड़े, र तिनी गातका राजा आकीशसित साह्रै डराए।  13त्‍यसैकारण तिनले उनीहरूका सामुन्‍ने पागलपनको अभिनय गरे। उनीहरू सबैका सामु मूल ढोकाका दुवै पाटामा कोर्दै र दाह्रीमा राल चुहाउँदै तिनी बौलाहाजस्‍तो भए। 
14आकीशले आफ्‍ना सेवकहरूलाई भने, “यो मानिस त बौलाहा पो रहेछ। त्‍यसलाई किन मकहाँ ल्‍याउँदछौ? 15के मकहाँ बौलाहाहरूको अभाव छ, र तिमीहरू यसलाई मलाई सताउन ल्‍याउँदछौ? के यस्‍तालाई मैले मेरो घरमा राख्‍नु?”

............................................................................

 

..........

David at Nob

21 [a]David went to Nob, to Ahimelek the priest. Ahimelek trembled when he met him, and asked, “Why are you alone? Why is no one with you?”

2 David answered Ahimelek the priest, “The king sent me on a mission and said to me, ‘No one is to know anything about the mission I am sending you on.’ As for my men, I have told them to meet me at a certain place. 3 Now then, what do you have on hand? Give me five loaves of bread, or whatever you can find.”

4 But the priest answered David, “I don’t have any ordinary bread on hand; however, there is some consecrated bread here—provided the men have kept themselves from women.”

5 David replied, “Indeed women have been kept from us, as usual whenever[b] I set out. The men’s bodies are holy even on missions that are not holy. How much more so today!” 6 So the priest gave him the consecrated bread, since there was no bread there except the bread of the Presence that had been removed from before the Lord and replaced by hot bread on the day it was taken away.

7 Now one of Saul’s servants was there that day, detained before the Lord; he was Doeg the Edomite, Saul’s chief shepherd.

8 David asked Ahimelek, “Don’t you have a spear or a sword here? I haven’t brought my sword or any other weapon, because the king’s mission was urgent.”

9 The priest replied, “The sword of Goliath the Philistine, whom you killed in the Valley of Elah, is here; it is wrapped in a cloth behind the ephod. If you want it, take it; there is no sword here but that one.”

David said, “There is none like it; give it to me.”

David at Gath

10 That day David fled from Saul and went to Achish king of Gath. 11 But the servants of Achish said to him, “Isn’t this David, the king of the land? Isn’t he the one they sing about in their dances:

“‘Saul has slain his thousands,
    and David his tens of thousands’?”

12 David took these words to heart and was very much afraid of Achish king of Gath. 13 So he pretended to be insane in their presence; and while he was in their hands he acted like a madman, making marks on the doors of the gate and letting saliva run down his beard.

14 Achish said to his servants, “Look at the man! He is insane! Why bring him to me? 15 Am I so short of madmen that you have to bring this fellow here to carry on like this in front of me? Must this man come into my house?”

...............................................................

१ शमूएल 21

दाऊद नोबमा भागेर गएका
1दाऊद नोबमा अहीमेलेक पूजाहारीकहाँ गए। तिनलाई भेट्‌दा अहीमेलेक कामे र भने, “तपाईं किन एकलै आउनुभयो? किन तपाईंसँग कोही छैन?” 
Then came David to Nob to Ahimelech the priest: and Ahimelech was afraid at the meeting of David, and said unto him, Why art thou alone, and no man with thee?
2दाऊदले अहीमेलेकलाई भने, “म राजाको हुकुम लिएर आएको छु। उहाँले खटाउनुभएको कामको बारेमा अथवा यी हुकुम के हुन्‌ भनी मैले कसैलाई थाहा दिनुहुँदैन। जब म मेरा मानिसहरूबाट बिदा भएँ तब मैले तिनीहरूलाई अमुक ठाउँमा भेट्‌नू भनी भने। 
And David said unto Ahimelech the priest, The king hath commanded me a business, and hath said unto me, Let no man know any thing of the business whereabout I send thee, and what I have commanded thee: and I have appointed my servants to such and such a place.
3अब तपाईंसित के छ? मलाई पाँच वटा रोटी अथवा जति पाउन सक्‍नुहुन्‍छ दिनुहोस्‌।”
Now therefore what is under thine hand? give me five loaves of bread in mine hand, or what there is present.
4तर पूजाहारीले दाऊदलाई भने, “मसित साधारण रोटी त छैन। चढ़ाइएको पवित्र रोटी मात्र छ। तर के ती जवानहरू स्‍त्रीबाट अलग बसेका छन्‌?”
And the priest answered David, and said, There is no common bread under mine hand, but there is hallowed bread; if the young men have kept themselves at least from women.
5दाऊदले पूजाहारीलाई जवाफ दिए, “अहिलेसम्‍म धावामा जाँदा, हामीहरू स्‍त्रीहरूबाट अलग बसेका छौं। अशुद्ध काम गर्न गएका भए तापनि यी जवान मानिसहरूका वस्‍तुहरू चोखा छन्‌। आजको दिन तिनीहरूका वस्‍तुहरू झन्‌ कति बढ़ी चोखा छन्‌!” 
And David answered the priest, and said unto him, Of a truth women have been kept from us about these three days, since I came out, and the vessels of the young men are holy, and the bread is in a manner common, yea, though it were sanctified this day in the vessel.
6त्‍यहाँ अरू कुनै रोटी नभएको हुनाले ती पूजाहारीले तिनलाई त्‍यो चढ़ाइएको रोटी दिइहाले, जुन रोटी परमप्रभुको सामुबाट निकालिएर उही दिनमा तातो रोटीले साटिएको थियो। 
So the priest gave him hallowed bread: for there was no bread there but the shewbread, that was taken from before the LORD, to put hot bread in the day when it was taken away.
7शाऊलका सेवकहरूमध्‍ये एक जना पनि त्‍यस दिन त्‍यहीँ परमप्रभुको सामु रोकिएर बसेको थियो। त्‍यसको नाउँ एदोमी दोएग थियो, र त्‍यो शाऊलका गोठालाहरूका सबैभन्‍दा मुख्‍य थियो।
Now a certain man of the servants of Saul was there that day, detained before the LORD; and his name was Doeg, an Edomite, the chiefest of the herdmen that belonged to Saul.
8दाऊदले अहीमेलेकलाई भने, “के तपाईंसँग कुनै भाला वा तरवार छ? किनभने राजाको काम साह्रै जरूरी भएको हुनाले मैले तरवार वा अरू हतियार ल्‍याउन पाइनँ।”
And David said unto Ahimelech, And is there not here under thine hand spear or sword? for I have neither brought my sword nor my weapons with me, because the king's business required haste.
9पूजाहारीले जवाफ दिए, “एलाहको बेँसीमा तपाईंले मार्नुभएको पलिश्‍ती गोल्‍यतको तरवार यहाँ छ। त्‍यो एपोदको पछाड़ि लुगामा बेहेरेर राखिएको छ। त्‍यो लैजाने इच्‍छा भए लैजानुहोस्‌। यहाँ अरू कुनै हतियार छैन।” 
दाऊदले भने, “त्‍यो जस्‍तो अरू तरवारै छैन। मलाई त्‍यही दिनुहोस्‌।”
And the priest said, The sword of Goliath the Philistine, whom thou slewest in the valley of Elah, behold, it is here wrapped in a cloth behind the ephod: if thou wilt take that, take it: for there is no other save that here. And David said, There is none like that; give it me.
 
दाऊद गातमा
10त्‍यस दिन शाऊलबाट भागेर दाऊद आफ्‍नो बाटो लागे, र गातका राजा आकीशकहाँ गए। 
And David arose, and fled that day for fear of Saul, and went to Achish the king of Gath.
11तर आकीशका सेवकहरूले उनलाई भने, “देशका राजा दाऊद यिनी नै हुन्, जसको विषयमा नाच्‍दै तिनीहरूले यसो भनेर गाएका छन्‌: 
“‘शाऊलले हजारौँ हजारलाई ध्‍वंस गरे,
र दाऊदले त लाखौँ लाखलाई ध्‍वंस गरे’।”
And the servants of Achish said unto him, Is not this David the king of the land? did they not sing one to another of him in dances, saying, Saul hath slain his thousands, and David his ten thousands?
12यी कुरा दाऊदले मनमा राखिछोड़े, र तिनी गातका राजा आकीशसित साह्रै डराए।  
And David laid up these words in his heart, and was sore afraid of Achish the king of Gath.
13त्‍यसैकारण तिनले उनीहरूका सामुन्‍ने पागलपनको अभिनय गरे। उनीहरू सबैका सामु मूल ढोकाका दुवै पाटामा कोर्दै र दाह्रीमा राल चुहाउँदै तिनी बौलाहाजस्‍तो भए। 
And he changed his behaviour before them, and feigned himself mad in their hands, and scrabbled on the doors of the gate, and let his spittle fall down upon his beard.
14आकीशले आफ्‍ना सेवकहरूलाई भने, “यो मानिस त बौलाहा पो रहेछ। त्‍यसलाई किन मकहाँ ल्‍याउँदछौ? 
Then said Achish unto his servants, Lo, ye see the man is mad: wherefore then have ye brought him to me?
15के मकहाँ बौलाहाहरूको अभाव छ, र तिमीहरू यसलाई मलाई सताउन ल्‍याउँदछौ? के यस्‍तालाई मैले मेरो घरमा राख्‍नु?”
Have I need of mad men, that ye have brought this fellow to play the mad man in my presence? shall this fellow come into my house?
 
 

 

1 SAMUEL  - 22:1-23,

१ शमूएल 22

दाऊद अदुल्‍लामको ओडारमा
1दाऊद गातबाट भागेर अदुल्‍लामको ओड़ारमा गए। जब तिनका दाजुहरू र तिनका सबै परिवारले यो कुरा सुने तब तिनीहरू तिनीकहाँ आए।  2कष्‍टमा परेका, ऋणमा परेका र असन्‍तुष्‍ट भएका मानिसहरू प्राय: चार सय जना तिनीकहाँ जम्‍मा भए, र तिनी तिनीहरूका अगुवा भए।
3त्‍यहाँबाट दाऊद मोआबको मिस्‍पामा गए, र मोआबका राजालाई भने, “परमेश्‍वरले मेरो निम्‍ति के गर्नुहुन्‍छ सो नजानुञ्‍जेल कृपा गरी मेरा माता-पितालाई तपाईंकहाँ शरण दिनुहोस्‌।” 4तिनले तिनीहरूलाई मोआबका राजाको दरबारमा छोड़िराखे, र दाऊद आफ्‍नो गढ़ीमा रहुञ्‍जेल तिनीहरू त्‍यहीँ नै बसे।
5तर अगमवक्ता गादले दाऊदलाई भने, “तपाईं गढ़ीमा नबस्‍नुहोस्‌। यहूदामा गइहाल्‍नुहोस्‌।” यसर्थ दाऊद हारेतको वनमा गए।
शाऊलले नोबका पूजाहारीहरूलाई हत्‍या गरेका
6दाऊद र तिनका मानिसहरू देखा परेका खबर शाऊलले सुने। शाऊल गिबामा डाँड़ाको टाकुरामा भएको झ्‍याउको बोटमुनि हातमा भाला लिएर बसेका थिए। तिनका सबै अधिकारीहरू उनको चारैतिर उभिरहेका थिए। 7शाऊलले आफ्‍ना मानिसहरूलाई भने, “हे बेन्‍यामीनी हो, मेरो कुरा ध्‍यान दिएर सुन। के यिशैको छोराले तिमीहरू सबैलाई खेतहरू र दाखबारीहरू दिन्‍छ, अथवा तिमीहरू सबैलाई हजार र सयका फौजका सेनापति बनाइदिन्‍छ भनी तिमीहरू आशा गर्दछौ? 8के त्‍यसैकारण तिमीहरू सबैले मेरो विरुद्धमा षड्‌यन्‍त्र रचेका छौ? मेरो छोराले यिशैको छोरोसित मेल गरेको तिमीहरू कसैले मलाई बताएनौ! तिमीहरूमध्‍येको कसैले पनि मेरो ख्‍यालै गरेन, मेरै छोराले मेरो आफ्‍नै सेवकलाई मेरो विरुद्धमा सुर्‍याएर आज मेरो विरुद्ध ढुक्‍न लायो सो तिमीहरूले मलाई बताएनौ।”
9तर शाऊलका अधिकारीहरूसँग उभिरहने एदोमी दोएगले भन्‍यो, “मैले यिशैका छोरालाई नोबमा अहीतूबका छोरा अहीमेलेककहाँ आइरहेका देखें।  10अहीमेलेकले दाऊदको पक्षमा परमप्रभुसित सल्‍लाह मागे। त्‍यसपछि तिनले खानेकुरा र पलिश्‍ती गोल्‍यतको तरवार पनि दाऊदलाई दिए।”
11तब शाऊलले नोबका पूजाहारी अहीमेलेक र नोबमा पूजाहारीका काम गर्ने तिनका सबै परिवारलाई बोलाउन लाए, र तिनीहरू सबै राजाका सामुन्‍ने आए। 12शाऊलले भने, “हे अहीतूबका छोरा, सुन।”
तब तिनले उत्तर दिए, “हजूर, मेरा प्रभु।”
13तब शाऊलले तिनलाई भने, “तिमी र यिशैको छोराले मेरो विरुद्धमा किन षड्‌यन्‍त्र रच्‍यौ? तिमीले त्‍यसलाई खानेकुरा र तरवार पनि दियौ, त्‍यसको पक्षमा परमेश्‍वरसित सल्‍लाह पनि माग्‍यौ। यसैले त्‍यो मेरो विरुद्धमा खड़ा भएको छ, र अहिले यस बेला मलाई ढुकिबसेको छ।”
14अहीमेलेकले उत्तर दिए, “हजूरका सबै सेवकहरूमध्‍ये दाऊदजस्‍तै भरोसा गर्न योग्‍यका मानिस, राजाकै जुवाइँ, अङ्गरक्षकहरूका कप्‍तान, हजूरका घरानामा एक आदरणीय स्‍थान पाएका दाऊदजस्‍ता अरू को छन्‌ र? 15यस्‍तो अवसरमा तिनको पक्षमा परमेश्‍वरसित सल्‍लाह मैले लिएको के यो पहिलो पटक हो? यस्‍तो कुरा मबाट टाढ़ा रहोस्‌। मेरो आशा छ कि महाराजाले मलाई अथवा मेरा परिवारलाई दोष लाउनुहुनेछैन। किनभने मैले यो मामिला केही पनि बुझेको छैनँ।”
16तर राजाले भने, “अहीमेलेक, तिमी मारिनैपर्छ। तिमी र तिम्रा सबै परिवार।”
17तब शाऊलले आफ्‍नै छेउमा उभिरहने रक्षकहरूतिर फर्केर भने, “गएर परमप्रभुका पूजाहारीहरूलाई मार। किनभने तिनीहरूले दाऊदसित मतियारी गरेका छन्‌। त्‍यो एउटा भगुवा हो भनी जानेर पनि तिनीहरूले मलाई थाहा दिएनन्‌।”
तर राजाका सेवकहरू परमप्रभुका पूजाहारीहरूमाथि हात उठाउन राजी भएनन्‌।
18यसैले राजाले एदोमी दोएगलाई भने, “ए दोएग, गएर पूजाहारीहरूलाई मार्‌।” तब एदोमी दोएगले गएर पूजाहारीहरूलाई मार्‍यो, र त्‍यस दिन त्‍यसले पचासी जना एपोद लाउने मानिसहरूलाई आफ्नै हातले मार्‍यो। 19अनि त्‍यसले पूजाहारीहरूको सहर नोबको हरेक जीवित प्राणीलाई तरवारले मार्‍यो— पुरुष, स्‍त्री, केटाकेटी, दूध खाने बालक, गाई-गोरु, गधा, र भेड़ाबाख्रा सबै मार्‍यो।
20अहीमेलेकका अबियाथार नाउँ भएका एक जना छोराचाहिँ भागेर दाऊदकहाँ गए। 21शाऊलले कसरी परमप्रभुका पूजाहारीहरूलाई मारे सो कुरा तिनले दाऊदलाई बताइदिए। 22तब दाऊदले तिनलाई भने, “त्‍यस दिन एदोमी दोएग त्‍यहाँ थियो, र त्‍यसले शाऊललाई भन्‍ला भन्‍ने मलाई थाहा थियो। तिम्रा पिताका सबै जहानका मृत्‍युको कारण मै भएँ। 23तिमी यहाँ मसँग बस, नडराऊ। तिम्रो प्राण लिन खोज्‍नेले मेरो पनि प्राण लिन खोजेको छ। तिमी मसँग सुरक्षित रहनेछौ।”

..........................................................................

David at Adullam and Mizpah

22 David left Gath and escaped to the cave of Adullam. When his brothers and his father’s household heard about it, they went down to him there. 2 All those who were in distress or in debt or discontented gathered around him, and he became their commander. About four hundred men were with him.

3 From there David went to Mizpah in Moab and said to the king of Moab, “Would you let my father and mother come and stay with you until I learn what God will do for me?” 4 So he left them with the king of Moab, and they stayed with him as long as David was in the stronghold.

5 But the prophet Gad said to David, “Do not stay in the stronghold. Go into the land of Judah.” So David left and went to the forest of Hereth.

Saul Kills the Priests of Nob

6 Now Saul heard that David and his men had been discovered. And Saul was seated, spear in hand, under the tamarisk tree on the hill at Gibeah, with all his officials standing at his side. 7 He said to them, “Listen, men of Benjamin! Will the son of Jesse give all of you fields and vineyards? Will he make all of you commanders of thousands and commanders of hundreds? 8 Is that why you have all conspired against me? No one tells me when my son makes a covenant with the son of Jesse. None of you is concerned about me or tells me that my son has incited my servant to lie in wait for me, as he does today.”

9 But Doeg the Edomite, who was standing with Saul’s officials, said, “I saw the son of Jesse come to Ahimelek son of Ahitub at Nob. 10 Ahimelek inquired of the Lord for him; he also gave him provisions and the sword of Goliath the Philistine.”

11 Then the king sent for the priest Ahimelek son of Ahitub and all the men of his family, who were the priests at Nob, and they all came to the king. 12 Saul said, “Listen now, son of Ahitub.”

“Yes, my lord,” he answered.

13 Saul said to him, “Why have you conspired against me, you and the son of Jesse, giving him bread and a sword and inquiring of God for him, so that he has rebelled against me and lies in wait for me, as he does today?”

14 Ahimelek answered the king, “Who of all your servants is as loyal as David, the king’s son-in-law, captain of your bodyguard and highly respected in your household? 15 Was that day the first time I inquired of God for him? Of course not! Let not the king accuse your servant or any of his father’s family, for your servant knows nothing at all about this whole affair.”

16 But the king said, “You will surely die, Ahimelek, you and your whole family.”

17 Then the king ordered the guards at his side: “Turn and kill the priests of the Lord, because they too have sided with David. They knew he was fleeing, yet they did not tell me.”

But the king’s officials were unwilling to raise a hand to strike the priests of the Lord.

18 The king then ordered Doeg, “You turn and strike down the priests.” So Doeg the Edomite turned and struck them down. That day he killed eighty-five men who wore the linen ephod. 19 He also put to the sword Nob, the town of the priests, with its men and women, its children and infants, and its cattle, donkeys and sheep.

20 But one son of Ahimelek son of Ahitub, named Abiathar, escaped and fled to join David. 21 He told David that Saul had killed the priests of the Lord. 22 Then David said to Abiathar, “That day, when Doeg the Edomite was there, I knew he would be sure to tell Saul. I am responsible for the death of your whole family. 23 Stay with me; don’t be afraid. The man who wants to kill you is trying to kill me too. You will be safe with me.”

...................................................................

१ शमूएल 22

दाऊद अदुल्‍लामको ओडारमा
1दाऊद गातबाट भागेर अदुल्‍लामको ओड़ारमा गए। जब तिनका दाजुहरू र तिनका सबै परिवारले यो कुरा सुने तब तिनीहरू तिनीकहाँ आए।  
David therefore departed thence, and escaped to the cave Adullam: and when his brethren and all his father's house heard it, they went down thither to him.
2कष्‍टमा परेका, ऋणमा परेका र असन्‍तुष्‍ट भएका मानिसहरू प्राय: चार सय जना तिनीकहाँ जम्‍मा भए, र तिनी तिनीहरूका अगुवा भए।
And every one that was in distress, and every one that was in debt, and every one that was discontented, gathered themselves unto him; and he became a captain over them: and there were with him about four hundred men.
3त्‍यहाँबाट दाऊद मोआबको मिस्‍पामा गए, र मोआबका राजालाई भने, “परमेश्‍वरले मेरो निम्‍ति के गर्नुहुन्‍छ सो नजानुञ्‍जेल कृपा गरी मेरा माता-पितालाई तपाईंकहाँ शरण दिनुहोस्‌।”
And David went thence to Mizpeh of Moab: and he said unto the king of Moab, Let my father and my mother, I pray thee, come forth, and be with you, till I know what God will do for me.
 4तिनले तिनीहरूलाई मोआबका राजाको दरबारमा छोड़िराखे, र दाऊद आफ्‍नो गढ़ीमा रहुञ्‍जेल तिनीहरू त्‍यहीँ नै बसे।
And he brought them before the king of Moab: and they dwelt with him all the while that David was in the hold.
5तर अगमवक्ता गादले दाऊदलाई भने, “तपाईं गढ़ीमा नबस्‍नुहोस्‌। यहूदामा गइहाल्‍नुहोस्‌।” यसर्थ दाऊद हारेतको वनमा गए।
And the prophet Gad said unto David, Abide not in the hold; depart, and get thee into the land of Judah. Then David departed, and came into the forest of Hareth.
 
शाऊलले नोबका पूजाहारीहरूलाई हत्‍या गरेका
6दाऊद र तिनका मानिसहरू देखा परेका खबर शाऊलले सुने। शाऊल गिबामा डाँड़ाको टाकुरामा भएको झ्‍याउको बोटमुनि हातमा भाला लिएर बसेका थिए। तिनका सबै अधिकारीहरू उनको चारैतिर उभिरहेका थिए।
When Saul heard that David was discovered, and the men that were with him, (now Saul abode in Gibeah under a tree in Ramah, having his spear in his hand, and all his servants were standing about him;)
 7शाऊलले आफ्‍ना मानिसहरूलाई भने, “हे बेन्‍यामीनी हो, मेरो कुरा ध्‍यान दिएर सुन। के यिशैको छोराले तिमीहरू सबैलाई खेतहरू र दाखबारीहरू दिन्‍छ, अथवा तिमीहरू सबैलाई हजार र सयका फौजका सेनापति बनाइदिन्‍छ भनी तिमीहरू आशा गर्दछौ? 
Then Saul said unto his servants that stood about him, Hear now, ye Benjamites; will the son of Jesse give every one of you fields and vineyards, and make you all captains of thousands, and captains of hundreds;
8के त्‍यसैकारण तिमीहरू सबैले मेरो विरुद्धमा षड्‌यन्‍त्र रचेका छौ? मेरो छोराले यिशैको छोरोसित मेल गरेको तिमीहरू कसैले मलाई बताएनौ! तिमीहरूमध्‍येको कसैले पनि मेरो ख्‍यालै गरेन, मेरै छोराले मेरो आफ्‍नै सेवकलाई मेरो विरुद्धमा सुर्‍याएर आज मेरो विरुद्ध ढुक्‍न लायो सो तिमीहरूले मलाई बताएनौ।”
That all of you have conspired against me, and there is none that sheweth me that my son hath made a league with the son of Jesse, and there is none of you that is sorry for me, or sheweth unto me that my son hath stirred up my servant against me, to lie in wait, as at this day?
9तर शाऊलका अधिकारीहरूसँग उभिरहने एदोमी दोएगले भन्‍यो, “मैले यिशैका छोरालाई नोबमा अहीतूबका छोरा अहीमेलेककहाँ आइरहेका देखें।  Then answered Doeg the Edomite, which was set over the servants of Saul, and said, I saw the son of Jesse coming to Nob, to Ahimelech the son of Ahitub.
10अहीमेलेकले दाऊदको पक्षमा परमप्रभुसित सल्‍लाह मागे। त्‍यसपछि तिनले खानेकुरा र पलिश्‍ती गोल्‍यतको तरवार पनि दाऊदलाई दिए।”
And he enquired of the LORD for him, and gave him victuals, and gave him the sword of Goliath the Philistine.
11तब शाऊलले नोबका पूजाहारी अहीमेलेक र नोबमा पूजाहारीका काम गर्ने तिनका सबै परिवारलाई बोलाउन लाए, र तिनीहरू सबै राजाका सामुन्‍ने आए। 
Then the king sent to call Ahimelech the priest, the son of Ahitub, and all his father's house, the priests that were in Nob: and they came all of them to the king.
12शाऊलले भने, “हे अहीतूबका छोरा, सुन।”
तब तिनले उत्तर दिए, “हजूर, मेरा प्रभु।”
And Saul said, Hear now, thou son of Ahitub. And he answered, Here I am, my lord.
13तब शाऊलले तिनलाई भने, “तिमी र यिशैको छोराले मेरो विरुद्धमा किन षड्‌यन्‍त्र रच्‍यौ? तिमीले त्‍यसलाई खानेकुरा र तरवार पनि दियौ, त्‍यसको पक्षमा परमेश्‍वरसित सल्‍लाह पनि माग्‍यौ। यसैले त्‍यो मेरो विरुद्धमा खड़ा भएको छ, र अहिले यस बेला मलाई ढुकिबसेको छ।”
And Saul said unto him, Why have ye conspired against me, thou and the son of Jesse, in that thou hast given him bread, and a sword, and hast enquired of God for him, that he should rise against me, to lie in wait, as at this day?
14अहीमेलेकले उत्तर दिए, “हजूरका सबै सेवकहरूमध्‍ये दाऊदजस्‍तै भरोसा गर्न योग्‍यका मानिस, राजाकै जुवाइँ, अङ्गरक्षकहरूका कप्‍तान, हजूरका घरानामा एक आदरणीय स्‍थान पाएका दाऊदजस्‍ता अरू को छन्‌ र? 
Then Ahimelech answered the king, and said, And who is so faithful among all thy servants as David, which is the king's son in law, and goeth at thy bidding, and is honourable in thine house?
15यस्‍तो अवसरमा तिनको पक्षमा परमेश्‍वरसित सल्‍लाह मैले लिएको के यो पहिलो पटक हो? यस्‍तो कुरा मबाट टाढ़ा रहोस्‌। मेरो आशा छ कि महाराजाले मलाई अथवा मेरा परिवारलाई दोष लाउनुहुनेछैन। किनभने मैले यो मामिला केही पनि बुझेको छैनँ।”
Did I then begin to enquire of God for him? be it far from me: let not the king impute any thing unto his servant, nor to all the house of my father: for thy servant knew nothing of all this, less or more.
16तर राजाले भने, “अहीमेलेक, तिमी मारिनैपर्छ। तिमी र तिम्रा सबै परिवार।”
And the king said, Thou shalt surely die, Ahimelech, thou, and all thy father's house.
17तब शाऊलले आफ्‍नै छेउमा उभिरहने रक्षकहरूतिर फर्केर भने, “गएर परमप्रभुका पूजाहारीहरूलाई मार। किनभने तिनीहरूले दाऊदसित मतियारी गरेका छन्‌। त्‍यो एउटा भगुवा हो भनी जानेर पनि तिनीहरूले मलाई थाहा दिएनन्‌।”
तर राजाका सेवकहरू परमप्रभुका पूजाहारीहरूमाथि हात उठाउन राजी भएनन्‌।
And the king said unto the footmen that stood about him, Turn, and slay the priests of the LORD; because their hand also is with David, and because they knew when he fled, and did not shew it to me. But the servants of the king would not put forth their hand to fall upon the priests of the LORD.
18यसैले राजाले एदोमी दोएगलाई भने, “ए दोएग, गएर पूजाहारीहरूलाई मार्‌।” तब एदोमी दोएगले गएर पूजाहारीहरूलाई मार्‍यो, र त्‍यस दिन त्‍यसले पचासी जना एपोद लाउने मानिसहरूलाई आफ्नै हातले मार्‍यो। 
And the king said to Doeg, Turn thou, and fall upon the priests. And Doeg the Edomite turned, and he fell upon the priests, and slew on that day fourscore and five persons that did wear a linen ephod.
19अनि त्‍यसले पूजाहारीहरूको सहर नोबको हरेक जीवित प्राणीलाई तरवारले मार्‍यो— पुरुष, स्‍त्री, केटाकेटी, दूध खाने बालक, गाई-गोरु, गधा, र भेड़ाबाख्रा सबै मार्‍यो।
And Nob, the city of the priests, smote he with the edge of the sword, both men and women, children and sucklings, and oxen, and asses, and sheep, with the edge of the sword.
20अहीमेलेकका अबियाथार नाउँ भएका एक जना छोराचाहिँ भागेर दाऊदकहाँ गए।
And one of the sons of Ahimelech the son of Ahitub, named Abiathar, escaped, and fled after David.
 21शाऊलले कसरी परमप्रभुका पूजाहारीहरूलाई मारे सो कुरा तिनले दाऊदलाई बताइदिए। 
And Abiathar shewed David that Saul had slain the LORD'S priests.
22तब दाऊदले तिनलाई भने, “त्‍यस दिन एदोमी दोएग त्‍यहाँ थियो, र त्‍यसले शाऊललाई भन्‍ला भन्‍ने मलाई थाहा थियो। तिम्रा पिताका सबै जहानका मृत्‍युको कारण मै भएँ। 
And David said unto Abiathar, I knew it that day, when Doeg the Edomite was there, that he would surely tell Saul: I have occasioned the death of all the persons of thy father's house.
23तिमी यहाँ मसँग बस, नडराऊ। तिम्रो प्राण लिन खोज्‍नेले मेरो पनि प्राण लिन खोजेको छ। तिमी मसँग सुरक्षित रहनेछौ।”
Abide thou with me, fear not: for he that seeketh my life seeketh thy life: but with me thou shalt be in safeguard.

 

1 SAMUEL  - 23:1-29,

१ शमूएल 23

दाऊदले कीलाहको रक्षा गरेका
1पलिश्‍तीहरू कीलाहको विरुद्धमा लड़ाइँ गरेर अन्‍नका खला लुटिरहेका थिए। 2जब दाऊदले यो कुरा सुने, तब तिनले परमप्रभुसित यसो भनेर सल्‍लाह मागे, “म गएर ती पलिश्‍तीहरूलाई आक्रमण गरूँ कि नगरूँ?”
अनि परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “गएर उनीहरूलाई आक्रमण गर्, र कीलाहलाई मुक्त गर्‌।”
3तर दाऊदका मानिसहरूले तिनलाई भने, “यसै त यहाँ हामीलाई यहूदामा डर छ, झन्‌ कीलाहमा पलिश्‍ती फौजहरूका विरुद्धमा चढ़ाई गर्‍यौं भने हाम्रो के गति हुन्‍छ?”
4दाऊदले फेरि एक पल्‍ट परमप्रभुको सल्‍लाह लिए। परमप्रभुले यसो भनेर जवाफ दिनुभयो, “कीलाहमा जा। म पलिश्‍तीहरूलाई तेरो हातमा सुम्‍पिदिनेछु।” 5यसैकारण दाऊद र तिनका मानिसहरू कीलाहमा गए, र पलिश्‍तीहरूसँग लड़ाइँ गरे। तिनीहरूले उनीहरूका गाई-गोरुहरू लगे, उनीहरूको ठूलो संहार गरे, र कीलाहका बासिन्‍दाहरूलाई मुक्त गरे। 6(अहीमेलेकका छोरा अबियाथार कीलाहमा दाऊदकहाँ भागेको बेलामा एपोद आफ्‍नो साथ लिएर आएका थिए।)
शाऊलले दाऊदलाई खोजेका
7दाऊद कीलाहमा गएका छन्‌ भनी कसैले शाऊललाई भनिदियो, र शाऊलले भने, “परमेश्‍वरले त्‍यसलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभएको रहेछ, किनभने गजबारहरू भएको, पर्खालले घेरिएको सहरमा पसेर त त्‍यसले आफूलाई बन्‍दी बनाएको छ।” 8अनि शाऊलले आफ्‍ना सबै सैन्‍य-दललाई कीलाह आक्रमण गरेर दाऊद र तिनका मानिसहरूलाई घेर्न भनी हुकुम गरे।
9तिनको विरुद्धमा गर्न लागेको षड्‌यन्‍त्रको युक्ति जब दाऊदले बुझे तब तिनले अबियाथार पूजाहारीलाई एपोद ल्‍याउन अह्राए। 10तब तिनले यसो भनेर प्रार्थना गरे, “हे परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर, शाऊल कीलाहमा आएर मेरो कारण त्‍यस सहरलाई नाश गर्ने विचार गर्दैछन्‌ भन्‍ने समाचार तपाईंको दासले सुनेको छ। 11के कीलाहका नगरवासीहरूले मलाई उनको हातमा सुम्‍पिदिनेछन्‌? मैले सुनेझैँ, के शाऊल आउनेछन्‌? परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर, बिन्‍ती छ, आफ्‍नो दासलाई बताइदिनुहोस्‌।”
परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “अवश्‍य, त्‍यो आउनेछ।”
12फेरि दाऊदले सोधे, “के कीलाहका नगरवासीहरूले मलाई र मेरा मानिसहरूलाई शाऊलको हातमा सुम्‍पिदिनेछन्‌?”
परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “अवश्‍य, तिनीहरूले त्‍यसै गर्नेछन्‌।”
13यसकारण दाऊदले आफ्‍ना प्राय: छ सय जना मानिसहरूलाई लिएर झट्टै कीलाह छोड़े, र एक ठाउँदेखि अर्को ठाउँ घुम्‍न लागे। दाऊद कीलाहबाट भागेको समाचार जब शाऊलकहाँ पुग्‍यो तब उनी त्‍यहाँ अगि बढ़ेनन्‌।
14दाऊद उजाड़-स्‍थानका गढ़ीहरू र जीपको मरुभूमिका पहाड़हरूमा बसिरहे, र शाऊलले तिनलाई दिनदिनै खोज्‍दथे। तर परमेश्‍वरले दाऊदलाई उनको हातमा सुम्‍पिदिनुभएन।
15जब दाऊद जीपको मरुभूमिको होरेशमा थिए, शाऊलले तिनको प्राण लिन निस्‍केर आएका छन्‌ भनी तिनले थाहा पाए। 16तब शाऊलका छोरा जोनाथन त्‍यहाँ तिनीकहाँ आए, र तिनलाई परमेश्‍वरमा बल पाउन उत्‍साह दिए। 17उनले भने, “नडराउनुहोस्, मेरा बुबा शाऊलको हातले तपाईंलाई छुनेछैन। तपाईं इस्राएलका राजा हुनुहुनेछ, र मचाहिँ तपाईंको मुनि दोस्रो दर्जामा हुनेछु। मेरा बुबा शाऊललाई पनि यो कुरा थाहा छ।” 18ती दुईले परमप्रभुको सामु वाचा बाँधे। त्‍यसपछि जोनाथनचाहिँ आफ्‍नो घरमा फर्के, तर दाऊद होरेशमा नै बसे। 
19जब शाऊल गिबामा थिए, तब जीपीहरूले यो समाचार उनीकहाँ ल्याए, “हामी सुन्‍दछौं कि दाऊद यशीमोनको दक्षिणतिरका हकीलाको पहाड़मा भएको होरेशका गढ़ीहरूमा लुकिरहेका छन्‌।  20अब हजूरलाई जहिले इच्‍छा लाग्‍छ तहिले तल झर्नुहोस्, र तिनलाई तपाईंको हातमा सुम्‍पिदिने जिम्‍मा हाम्रो हुनेछ।”
21शाऊलले भने, “परमप्रभुले तिमीहरूलाई आशिष्‌ देऊन्, किनभने तिमीहरूलाई मेरो चासो छ। 22अब गएर अरू तयारी गर, र त्‍यो कहाँ छ र कसले त्‍यसलाई देख्‍यो सो ठीक पत्ता लगाओ। त्‍यो धूर्त छ अरे। 23त्‍यो कुनचाहिँ लुक्‍ने ठाउँमा छ सो पत्ता लगाओ, र निश्‍चित खबर लिएर मकहाँ आओ। तब म तिमीहरूसँग जानेछु। त्‍यो यस देशमा रहुञ्‍जेल यहूदाको खलकहरूको एक-एककहाँ जानुपरेता पनि म त्‍यसलाई खोजेर निकाल्‍नेछु।”
24उनीहरू ढिलो नगरी शाऊलभन्‍दा अगि जीपतिर लागे। दाऊद र तिनका मानिसहरू यशीमोनको दक्षिणतिरका अराबाको माओनको मरुभूमिमा थिए। 25शाऊल र उनका मानिसहरूले खोज्‍न थाले, र जब दाऊदले यो कुरो थाहा पाए तब पहरातिर गए र यशीमोनको दक्षिणपट्टि माओनको मरुभूमिमा रहन लागे। जब शाऊलले यो थाहा पाए, उनी दाऊदको खोजीमा माओनको उजाड़ ठाउँतिर लागे।
26शाऊल डाँड़ाको उतापट्टि अनि दाऊद र तिनका मानिसहरू यतापट्टि भए। दाऊद र तिनका मानिसहरू भाग्‍नलाई भरसक कोशिश गरिरहेका थिए। जब शाऊल र उनका पछि लागेकाहरूचाहिँ तिनलाई पक्रनलाई नजिक-नजिक आए, 27तब एक समाचारवाहकले शाऊलकहाँ यो समाचार ल्‍यायो, “झट्टै आउनुहोस्‌। किनकि पलिश्‍तीहरूले देशलाई लूटपीट गर्दैछन्‌।” 28यसैले शाऊल दाऊदलाई खेद्‌न छोड़ेर पलिश्‍तीहरूको सामना गर्नलाई फर्के। यसैकारण त्‍यस ठाउँलाई सेलाहामालेकोथ भन्‍दछन्‌। 29त्‍यहाँबाट दाऊद उक्‍लेर एन-गदीका गढ़ीहरूमा बस्‍न लागे।

....................................................................

David Saves Keilah

23 When David was told, “Look, the Philistines are fighting against Keilah and are looting the threshing floors,” 2 he inquired of the Lord, saying, “Shall I go and attack these Philistines?”

The Lord answered him, “Go, attack the Philistines and save Keilah.”

3 But David’s men said to him, “Here in Judah we are afraid. How much more, then, if we go to Keilah against the Philistine forces!”

4 Once again David inquired of the Lord, and the Lord answered him, “Go down to Keilah, for I am going to give the Philistines into your hand.” 5 So David and his men went to Keilah, fought the Philistines and carried off their livestock. He inflicted heavy losses on the Philistines and saved the people of Keilah. 6 (Now Abiathar son of Ahimelek had brought the ephod down with him when he fled to David at Keilah.)

Saul Pursues David

7 Saul was told that David had gone to Keilah, and he said, “God has delivered him into my hands, for David has imprisoned himself by entering a town with gates and bars.” 8 And Saul called up all his forces for battle, to go down to Keilah to besiege David and his men.

9 When David learned that Saul was plotting against him, he said to Abiathar the priest, “Bring the ephod.” 10 David said, “Lord, God of Israel, your servant has heard definitely that Saul plans to come to Keilah and destroy the town on account of me. 11 Will the citizens of Keilah surrender me to him? Will Saul come down, as your servant has heard? Lord, God of Israel, tell your servant.”

And the Lord said, “He will.”

12 Again David asked, “Will the citizens of Keilah surrender me and my men to Saul?”

And the Lord said, “They will.”

13 So David and his men, about six hundred in number, left Keilah and kept moving from place to place. When Saul was told that David had escaped from Keilah, he did not go there.

14 David stayed in the wilderness strongholds and in the hills of the Desert of Ziph. Day after day Saul searched for him, but God did not give David into his hands.

15 While David was at Horesh in the Desert of Ziph, he learned that[a] Saul had come out to take his life. 16 And Saul’s son Jonathan went to David at Horesh and helped him find strength in God. 17 “Don’t be afraid,” he said. “My father Saul will not lay a hand on you. You will be king over Israel, and I will be second to you. Even my father Saul knows this.” 18 The two of them made a covenant before the Lord. Then Jonathan went home, but David remained at Horesh.

19 The Ziphites went up to Saul at Gibeah and said, “Is not David hiding among us in the strongholds at Horesh, on the hill of Hakilah, south of Jeshimon? 20 Now, Your Majesty, come down whenever it pleases you to do so, and we will be responsible for giving him into your hands.”

21 Saul replied, “The Lord bless you for your concern for me. 22 Go and get more information. Find out where David usually goes and who has seen him there. They tell me he is very crafty. 23 Find out about all the hiding places he uses and come back to me with definite information. Then I will go with you; if he is in the area, I will track him down among all the clans of Judah.”

24 So they set out and went to Ziph ahead of Saul. Now David and his men were in the Desert of Maon, in the Arabah south of Jeshimon. 25 Saul and his men began the search, and when David was told about it, he went down to the rock and stayed in the Desert of Maon. When Saul heard this, he went into the Desert of Maon in pursuit of David.

26 Saul was going along one side of the mountain, and David and his men were on the other side, hurrying to get away from Saul. As Saul and his forces were closing in on David and his men to capture them, 27 a messenger came to Saul, saying, “Come quickly! The Philistines are raiding the land.” 28 Then Saul broke off his pursuit of David and went to meet the Philistines. That is why they call this place Sela Hammahlekoth.[b] 29 And David went up from there and lived in the strongholds of En Gedi

...................................................................

१ शमूएल 23

दाऊदले कीलाहको रक्षा गरेका
1पलिश्‍तीहरू कीलाहको विरुद्धमा लड़ाइँ गरेर अन्‍नका खला लुटिरहेका थिए। 
Then they told David, saying, Behold, the Philistines fight against Keilah, and they rob the threshingfloors.
2जब दाऊदले यो कुरा सुने, तब तिनले परमप्रभुसित यसो भनेर सल्‍लाह मागे, “म गएर ती पलिश्‍तीहरूलाई आक्रमण गरूँ कि नगरूँ?”
अनि परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “गएर उनीहरूलाई आक्रमण गर्, र कीलाहलाई मुक्त गर्‌।”
Therefore David enquired of the LORD, saying, Shall I go and smite these Philistines? And the LORD said unto David, Go, and smite the Philistines, and save Keilah.
3तर दाऊदका मानिसहरूले तिनलाई भने, “यसै त यहाँ हामीलाई यहूदामा डर छ, झन्‌ कीलाहमा पलिश्‍ती फौजहरूका विरुद्धमा चढ़ाई गर्‍यौं भने हाम्रो के गति हुन्‍छ?”
And David's men said unto him, Behold, we be afraid here in Judah: how much more then if we come to Keilah against the armies of the Philistines?
4दाऊदले फेरि एक पल्‍ट परमप्रभुको सल्‍लाह लिए। परमप्रभुले यसो भनेर जवाफ दिनुभयो, “कीलाहमा जा। म पलिश्‍तीहरूलाई तेरो हातमा सुम्‍पिदिनेछु।”
Then David enquired of the LORD yet again. And the LORD answered him and said, Arise, go down to Keilah; for I will deliver the Philistines into thine hand.
 5यसैकारण दाऊद र तिनका मानिसहरू कीलाहमा गए, र पलिश्‍तीहरूसँग लड़ाइँ गरे। तिनीहरूले उनीहरूका गाई-गोरुहरू लगे, उनीहरूको ठूलो संहार गरे, र कीलाहका बासिन्‍दाहरूलाई मुक्त गरे।
So David and his men went to Keilah, and fought with the Philistines, and brought away their cattle, and smote them with a great slaughter. So David saved the inhabitants of Keilah.
 6(अहीमेलेकका छोरा अबियाथार कीलाहमा दाऊदकहाँ भागेको बेलामा एपोद आफ्‍नो साथ लिएर आएका थिए।)
And it came to pass, when Abiathar the son of Ahimelech fled to David to Keilah, that he came down with an ephod in his hand.
 
शाऊलले दाऊदलाई खोजेका
7दाऊद कीलाहमा गएका छन्‌ भनी कसैले शाऊललाई भनिदियो, र शाऊलले भने, “परमेश्‍वरले त्‍यसलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभएको रहेछ, किनभने गजबारहरू भएको, पर्खालले घेरिएको सहरमा पसेर त त्‍यसले आफूलाई बन्‍दी बनाएको छ।” 
And it was told Saul that David was come to Keilah. And Saul said, God hath delivered him into mine hand; for he is shut in, by entering into a town that hath gates and bars.
8अनि शाऊलले आफ्‍ना सबै सैन्‍य-दललाई कीलाह आक्रमण गरेर दाऊद र तिनका मानिसहरूलाई घेर्न भनी हुकुम गरे।
And Saul called all the people together to war, to go down to Keilah, to besiege David and his men.
9तिनको विरुद्धमा गर्न लागेको षड्‌यन्‍त्रको युक्ति जब दाऊदले बुझे तब तिनले अबियाथार पूजाहारीलाई एपोद ल्‍याउन अह्राए। 
And David knew that Saul secretly practised mischief against him; and he said to Abiathar the priest, Bring hither the ephod.
10तब तिनले यसो भनेर प्रार्थना गरे, “हे परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर, शाऊल कीलाहमा आएर मेरो कारण त्‍यस सहरलाई नाश गर्ने विचार गर्दैछन्‌ भन्‍ने समाचार तपाईंको दासले सुनेको छ। 
Then said David, O LORD God of Israel, thy servant hath certainly heard that Saul seeketh to come to Keilah, to destroy the city for my sake.
11के कीलाहका नगरवासीहरूले मलाई उनको हातमा सुम्‍पिदिनेछन्‌? मैले सुनेझैँ, के शाऊल आउनेछन्‌? परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वर, बिन्‍ती छ, आफ्‍नो दासलाई बताइदिनुहोस्‌।”
परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “अवश्‍य, त्‍यो आउनेछ।”
Will the men of Keilah deliver me up into his hand? will Saul come down, as thy servant hath heard? O LORD God of Israel, I beseech thee, tell thy servant. And the LORD said, He will come down.
12फेरि दाऊदले सोधे, “के कीलाहका नगरवासीहरूले मलाई र मेरा मानिसहरूलाई शाऊलको हातमा सुम्‍पिदिनेछन्‌?”
परमप्रभुले जवाफ दिनुभयो, “अवश्‍य, तिनीहरूले त्‍यसै गर्नेछन्‌।”
Then said David, Will the men of Keilah deliver me and my men into the hand of Saul? And the LORD said, They will deliver thee up.
13यसकारण दाऊदले आफ्‍ना प्राय: छ सय जना मानिसहरूलाई लिएर झट्टै कीलाह छोड़े, र एक ठाउँदेखि अर्को ठाउँ घुम्‍न लागे। दाऊद कीलाहबाट भागेको समाचार जब शाऊलकहाँ पुग्‍यो तब उनी त्‍यहाँ अगि बढ़ेनन्‌।
Then David and his men, which were about six hundred, arose and departed out of Keilah, and went whithersoever they could go. And it was told Saul that David was escaped from Keilah; and he forbare to go forth.
14दाऊद उजाड़-स्‍थानका गढ़ीहरू र जीपको मरुभूमिका पहाड़हरूमा बसिरहे, र शाऊलले तिनलाई दिनदिनै खोज्‍दथे। तर परमेश्‍वरले दाऊदलाई उनको हातमा सुम्‍पिदिनुभएन।
And David abode in the wilderness in strong holds, and remained in a mountain in the wilderness of Ziph. And Saul sought him every day, but God delivered him not into his hand.
15जब दाऊद जीपको मरुभूमिको होरेशमा थिए, शाऊलले तिनको प्राण लिन निस्‍केर आएका छन्‌ भनी तिनले थाहा पाए। 
And David saw that Saul was come out to seek his life: and David was in the wilderness of Ziph in a wood.
16तब शाऊलका छोरा जोनाथन त्‍यहाँ तिनीकहाँ आए, र तिनलाई परमेश्‍वरमा बल पाउन उत्‍साह दिए। 
And Jonathan Saul's son arose, and went to David into the wood, and strengthened his hand in God.
17उनले भने, “नडराउनुहोस्, मेरा बुबा शाऊलको हातले तपाईंलाई छुनेछैन। तपाईं इस्राएलका राजा हुनुहुनेछ, र मचाहिँ तपाईंको मुनि दोस्रो दर्जामा हुनेछु। मेरा बुबा शाऊललाई पनि यो कुरा थाहा छ।”
And he said unto him, Fear not: for the hand of Saul my father shall not find thee; and thou shalt be king over Israel, and I shall be next unto thee; and that also Saul my father knoweth.
 18ती दुईले परमप्रभुको सामु वाचा बाँधे। त्‍यसपछि जोनाथनचाहिँ आफ्‍नो घरमा फर्के, तर दाऊद होरेशमा नै बसे। 
And they two made a covenant before the LORD: and David abode in the wood, and Jonathan went to his house.
19जब शाऊल गिबामा थिए, तब जीपीहरूले यो समाचार उनीकहाँ ल्याए, “हामी सुन्‍दछौं कि दाऊद यशीमोनको दक्षिणतिरका हकीलाको पहाड़मा भएको होरेशका गढ़ीहरूमा लुकिरहेका छन्‌। 
Then came up the Ziphites to Saul to Gibeah, saying, Doth not David hide himself with us in strong holds in the wood, in the hill of Hachilah, which is on the south of Jeshimon?
 20अब हजूरलाई जहिले इच्‍छा लाग्‍छ तहिले तल झर्नुहोस्, र तिनलाई तपाईंको हातमा सुम्‍पिदिने जिम्‍मा हाम्रो हुनेछ।”
Now therefore, O king, come down according to all the desire of thy soul to come down; and our part shall be to deliver him into the king's hand.
21शाऊलले भने, “परमप्रभुले तिमीहरूलाई आशिष्‌ देऊन्, किनभने तिमीहरूलाई मेरो चासो छ।
And Saul said, Blessed be ye of the LORD; for ye have compassion on me.
 22अब गएर अरू तयारी गर, र त्‍यो कहाँ छ र कसले त्‍यसलाई देख्‍यो सो ठीक पत्ता लगाओ। त्‍यो धूर्त छ अरे। 
Go, I pray you, prepare yet, and know and see his place where his haunt is, and who hath seen him there: for it is told me that he dealeth very subtilly.
23त्‍यो कुनचाहिँ लुक्‍ने ठाउँमा छ सो पत्ता लगाओ, र निश्‍चित खबर लिएर मकहाँ आओ। तब म तिमीहरूसँग जानेछु। त्‍यो यस देशमा रहुञ्‍जेल यहूदाको खलकहरूको एक-एककहाँ जानुपरेता पनि म त्‍यसलाई खोजेर निकाल्‍नेछु।”
See therefore, and take knowledge of all the lurking places where he hideth himself, and come ye again to me with the certainty, and I will go with you: and it shall come to pass, if he be in the land, that I will search him out throughout all the thousands of Judah.
24उनीहरू ढिलो नगरी शाऊलभन्‍दा अगि जीपतिर लागे। दाऊद र तिनका मानिसहरू यशीमोनको दक्षिणतिरका अराबाको माओनको मरुभूमिमा थिए। 
And they arose, and went to Ziph before Saul: but David and his men were in the wilderness of Maon, in the plain on the south of Jeshimon.
25शाऊल र उनका मानिसहरूले खोज्‍न थाले, र जब दाऊदले यो कुरो थाहा पाए तब पहरातिर गए र यशीमोनको दक्षिणपट्टि माओनको मरुभूमिमा रहन लागे। जब शाऊलले यो थाहा पाए, उनी दाऊदको खोजीमा माओनको उजाड़ ठाउँतिर लागे।
Saul also and his men went to seek him. And they told David: wherefore he came down into a rock, and abode in the wilderness of Maon. And when Saul heard that, he pursued after David in the wilderness of Maon.
26शाऊल डाँड़ाको उतापट्टि अनि दाऊद र तिनका मानिसहरू यतापट्टि भए। दाऊद र तिनका मानिसहरू भाग्‍नलाई भरसक कोशिश गरिरहेका थिए। जब शाऊल र उनका पछि लागेकाहरूचाहिँ तिनलाई पक्रनलाई नजिक-नजिक आए, 
And Saul went on this side of the mountain, and David and his men on that side of the mountain: and David made haste to get away for fear of Saul; for Saul and his men compassed David and his men round about to take them.
27तब एक समाचारवाहकले शाऊलकहाँ यो समाचार ल्‍यायो, “झट्टै आउनुहोस्‌। किनकि पलिश्‍तीहरूले देशलाई लूटपीट गर्दैछन्‌।” 
But there came a messenger unto Saul, saying, Haste thee, and come; for the Philistines have invaded the land.
28यसैले शाऊल दाऊदलाई खेद्‌न छोड़ेर पलिश्‍तीहरूको सामना गर्नलाई फर्के। यसैकारण त्‍यस ठाउँलाई सेलाहामालेकोथ भन्‍दछन्‌। 
Wherefore Saul returned from pursuing after David, and went against the Philistines: therefore they called that place Selahammahlekoth.
29त्‍यहाँबाट दाऊद उक्‍लेर एन-गदीका गढ़ीहरूमा बस्‍न लागे।
And David went up from thence, and dwelt in strong holds at En-gedi.

...............................................................

1 SAMUEL  - 24:1-22,

१ शमूएल 24

दाऊदले शाऊलका जीवन छोडिदिएका
1जब शाऊल पलिश्‍तीहरूलाई खेदेर फर्के, तब दाऊद एन-गदीको मरुभूमिमा छन्‌ भनी उनले थाहा पाए। 2यसकारण उनी जम्‍मै इस्राएलबाट चुनिएका तीन हजार मानिस लिएर दाऊद र तिनका मानिसहरूलाई खोज्‍न घोरल-पहराको नजिक हिँड़े।
3त्‍यहाँ बाटोको छेउमा केही भेड़ा-गोठहरू थिए, छेवैमा एउटा गुफा थियो। त्‍यसैको पल्‍लो कुनामा दाऊद र तिनका मानिसहरू लुकेर बसिरहेका थिए। शाऊल त्‍यस गुफामा आएर दिसा बस्‍नलाई भित्र पसे।  4दाऊदका मानिसहरूले तिनलाई भने, “दिन यही हो जसको बारेमा परमप्रभुले प्रतिज्ञा गर्नुभयो कि उहाँले हजूरको शत्रुलाई हजूरको हातमा सुम्‍पिदिनुहुन्छ, र हजूरलाई जे इच्‍छा लाग्‍छ त्यो गर्न सक्नुहुन्छ।” दाऊद बिस्‍तार गएर शाऊलको खास्‍टोको एक छेउ काटे।
5तर तिनले उनका खास्‍टोको छेउ काटेकोमा तिनको विवेकले तिनलाई सतायो। 6दाऊदले आफ्‍ना मानिसहरूलाई भने, “मैले आफ्‍ना मालिक, परमप्रभुका अभिषिक्त जनको केही हानि गर्ने कुरा मबाट परै रहोस्‌। किनकि उहाँ परमप्रभुका अभिषिक्त जन हुनुहुन्‍छ।”  7यसैले दाऊदले आफ्‍ना मानिसहरूलाई हप्‍काए, र राजामाथि केही हानि गर्न दिएनन्‌। शाऊल उठेर गुफा छोड़ी आफ्‍नो बाटो लागे।
8तब दाऊद गुफाबाट बाहिर निस्‍के, र शाऊललाई भने, “हे मेरा प्रभु महाराजा।” जब शाऊलले पछि फर्केर हेरे, तब भूइँमा घोप्‍टो परी दण्‍डवत्‌ गरेर 9दाऊदले भने, “दाऊदले हजूरको हानि गर्न चाहन्‍छ भनी मानिसहरूले भन्‍दा हजूर किन उनीहरूको कुरा सुन्‍नुहुन्‍छ? 10आज हजूरले नै देख्‍नुभयो कि गुफाभित्र परमप्रभुले हजूरलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभएको थियो। कतिले हजूरलाई मार्न दबाउ दिएका थिए, तर मैले हजूरलाई छोड़िदिएँ, र भने, ‘म मेरो हात मेरा मालिकको विरुद्धमा उठाउन सक्‍दिनँ, किनभने उहाँ त परमप्रभुका अभिषिक्त जन हुनुहुन्‍छ’। 11हेर्नुहोस्, मेरा पिता, मेरो हातमा भएको यो तपाईंका लुगाको टुक्रा हेर्नुहोस्‌! मैले त्‍यो काटें, तर हजूरलाई मारिनँ। यसबाट थाहा होस्‌ कि हजूरको विरुद्ध उपद्रव गर्न अथवा धोखाबाजी गर्न मैले चिताएको छैनँ। मैले हजूरको केही खराबी गरेको छैनँ, तापनि हजूरले त मेरो प्राण लिन मलाई खेद्‌नुहुन्‍छ। 12परमप्रभुले हाम्रा बीचमा न्‍याय गरिदेऊन्। उहाँले मेरो खातिर हजूरसँग बदला लिऊन्‌। तर म त हजूरको विरुद्धमा मेरो हात कहिल्‍यै उठाउनेछैनँ। 13उहिलेको आहानै छ, ‘खराबीले खराबी जन्‍माउँछ’। यसकारण म मेरो हात हजूरको विरुद्धमा कहिल्‍यै उठाउनेछैनँ।
14“इस्राएलका राजा कसको विरुद्धमा निस्‍केर आउनुभएको छ? हजूर कसलाई खेद्‌दैहुनुहुन्‍छ? एउटा मरेको कुकुर, केवल एउटा उपियाँलाई होइन र?  15परमप्रभु नै हाम्रा न्‍यायकर्ता हुनुहुन्‍छ, र उहाँले हाम्रा बीचमा फैसला गरिदिनुहुनेछ। म के कारण भागिरहेछु, परमप्रभुले हेर-विचार गरिदेऊन्। मेरो निम्‍ति परमप्रभुले नै इन्‍साफ गरेर तपाईंको हातबाट मलाई मुक्त गरिदेऊन्।”
16जब दाऊद बोलिसके, तब शाऊलले भने, “के त्‍यो तिमी नै हौ, मेरा छोरा दाऊद?” अनि उनी रोए। 17तब उनले भने, “तिमी मभन्‍दा धर्मी मानिस रहेछौ। तिमीले मप्रति असल व्‍यवहार देखायौ, तर मैले चाहिँ तिमीप्रति खराब व्‍यवहार देखाएको छु। 18तिमीले भर्खरै मप्रति गरेको भलाइको विषयमा भन्‍यौ। परमप्रभुले मलाई तिम्रो हातमा सुम्‍पिदिनुभएको थियो, तर तिमीले मलाई मारेनौ। 19कुनै मानिसले आफ्‍नो शत्रुलाई फेला पारेर त्‍यसलाई कुशलसाथ जान दिन्‍छ र? यसैकारण आजको दिन तिमीले ममाथि गरेको काममा परमप्रभुले तिमीलाई असल इनाम देऊन्। 20अब मलाई यो थाहा भयो कि तिमी निश्‍चय नै राजा हुनेछौ। इस्राएलका राज्‍यले तिम्रो शासनमा उन्‍नति गर्नेछ। 21यसकारण परमप्रभुको नाउँमा शपथ खाएर भन कि मेरा सन्‍तानलाई तिमी खतम गर्नेछैनौ, र मेरो नाउँ मेरा पिताको घरानादेखि मेटिदिनेछैनौ।”
22दाऊदले शाऊलसँग शपथ खाए, र शाऊल आफ्‍नो घर फर्के। दाऊद र तिनका मानिसहरूचाहिँ आफ्‍नो गढ़ीमा गए।

..............................................................

David Spares Saul’s Life

24 [a]After Saul returned from pursuing the Philistines, he was told, “David is in the Desert of En Gedi.” 2 So Saul took three thousand able young men from all Israel and set out to look for David and his men near the Crags of the Wild Goats.

3 He came to the sheep pens along the way; a cave was there, and Saul went in to relieve himself. David and his men were far back in the cave. 4 The men said, “This is the day the Lord spoke of when he said[b] to you, ‘I will give your enemy into your hands for you to deal with as you wish.’” Then David crept up unnoticed and cut off a corner of Saul’s robe.

5 Afterward, David was conscience-stricken for having cut off a corner of his robe. 6 He said to his men, “The Lord forbid that I should do such a thing to my master, the Lord’s anointed, or lay my hand on him; for he is the anointed of the Lord.” 7 With these words David sharply rebuked his men and did not allow them to attack Saul. And Saul left the cave and went his way.

8 Then David went out of the cave and called out to Saul, “My lord the king!” When Saul looked behind him, David bowed down and prostrated himself with his face to the ground. 9 He said to Saul, “Why do you listen when men say, ‘David is bent on harming you’? 10 This day you have seen with your own eyes how the Lord delivered you into my hands in the cave. Some urged me to kill you, but I spared you; I said, ‘I will not lay my hand on my lord, because he is the Lord’s anointed.’ 11 See, my father, look at this piece of your robe in my hand! I cut off the corner of your robe but did not kill you. See that there is nothing in my hand to indicate that I am guilty of wrongdoing or rebellion. I have not wronged you, but you are hunting me down to take my life. 12 May the Lord judge between you and me. And may the Lord avenge the wrongs you have done to me, but my hand will not touch you. 13 As the old saying goes, ‘From evildoers come evil deeds,’ so my hand will not touch you.

14 “Against whom has the king of Israel come out? Who are you pursuing? A dead dog? A flea? 15 May the Lord be our judge and decide between us. May he consider my cause and uphold it; may he vindicate me by delivering me from your hand.”

16 When David finished saying this, Saul asked, “Is that your voice, David my son?” And he wept aloud. 17 “You are more righteous than I,” he said. “You have treated me well, but I have treated you badly. 18 You have just now told me about the good you did to me; the Lord delivered me into your hands, but you did not kill me. 19 When a man finds his enemy, does he let him get away unharmed? May the Lord reward you well for the way you treated me today. 20 I know that you will surely be king and that the kingdom of Israel will be established in your hands. 21 Now swear to me by the Lord that you will not kill off my descendants or wipe out my name from my father’s family.”

22 So David gave his oath to Saul. Then Saul returned home, but David and his men went up to the stronghold.

.................................................................

१ शमूएल 24

दाऊदले शाऊलका जीवन छोडिदिएका
1जब शाऊल पलिश्‍तीहरूलाई खेदेर फर्के, तब दाऊद एन-गदीको मरुभूमिमा छन्‌ भनी उनले थाहा पाए।
And it came to pass, when Saul was returned from following the Philistines, that it was told him, saying, Behold, David is in the wilderness of En-gedi.
 2यसकारण उनी जम्‍मै इस्राएलबाट चुनिएका तीन हजार मानिस लिएर दाऊद र तिनका मानिसहरूलाई खोज्‍न घोरल-पहराको नजिक हिँड़े।
Then Saul took three thousand chosen men out of all Israel, and went to seek David and his men upon the rocks of the wild goats.
3त्‍यहाँ बाटोको छेउमा केही भेड़ा-गोठहरू थिए, छेवैमा एउटा गुफा थियो। त्‍यसैको पल्‍लो कुनामा दाऊद र तिनका मानिसहरू लुकेर बसिरहेका थिए। शाऊल त्‍यस गुफामा आएर दिसा बस्‍नलाई भित्र पसे।  
And he came to the sheepcotes by the way, where was a cave; and Saul went in to cover his feet: and David and his men remained in the sides of the cave.
4दाऊदका मानिसहरूले तिनलाई भने, “दिन यही हो जसको बारेमा परमप्रभुले प्रतिज्ञा गर्नुभयो कि उहाँले हजूरको शत्रुलाई हजूरको हातमा सुम्‍पिदिनुहुन्छ, र हजूरलाई जे इच्‍छा लाग्‍छ त्यो गर्न सक्नुहुन्छ।” दाऊद बिस्‍तार गएर शाऊलको खास्‍टोको एक छेउ काटे।
And the men of David said unto him, Behold the day of which the LORD said unto thee, Behold, I will deliver thine enemy into thine hand, that thou mayest do to him as it shall seem good unto thee. Then David arose, and cut off the skirt of Saul's robe privily.
5तर तिनले उनका खास्‍टोको छेउ काटेकोमा तिनको विवेकले तिनलाई सतायो।
And it came to pass afterward, that David's heart smote him, because he had cut off Saul's skirt.
 6दाऊदले आफ्‍ना मानिसहरूलाई भने, “मैले आफ्‍ना मालिक, परमप्रभुका अभिषिक्त जनको केही हानि गर्ने कुरा मबाट परै रहोस्‌। किनकि उहाँ परमप्रभुका अभिषिक्त जन हुनुहुन्‍छ।”  
And he said unto his men, The LORD forbid that I should do this thing unto my master, the LORD'S anointed, to stretch forth mine hand against him, seeing he is the anointed of the LORD.
7यसैले दाऊदले आफ्‍ना मानिसहरूलाई हप्‍काए, र राजामाथि केही हानि गर्न दिएनन्‌। शाऊल उठेर गुफा छोड़ी आफ्‍नो बाटो लागे।
So David stayed his servants with these words, and suffered them not to rise against Saul. But Saul rose up out of the cave, and went on his way.
8तब दाऊद गुफाबाट बाहिर निस्‍के, र शाऊललाई भने, “हे मेरा प्रभु महाराजा।” जब शाऊलले पछि फर्केर हेरे, तब भूइँमा घोप्‍टो परी दण्‍डवत्‌ गरेर 
David also arose afterward, and went out of the cave, and cried after Saul, saying, My lord the king. And when Saul looked behind him, David stooped with his face to the earth, and bowed himself.
9दाऊदले भने, “दाऊदले हजूरको हानि गर्न चाहन्‍छ भनी मानिसहरूले भन्‍दा हजूर किन उनीहरूको कुरा सुन्‍नुहुन्‍छ? 
And David said to Saul, Wherefore hearest thou men's words, saying, Behold, David seeketh thy hurt?
10आज हजूरले नै देख्‍नुभयो कि गुफाभित्र परमप्रभुले हजूरलाई मेरो हातमा सुम्‍पिदिनुभएको थियो। कतिले हजूरलाई मार्न दबाउ दिएका थिए, तर मैले हजूरलाई छोड़िदिएँ, र भने, ‘म मेरो हात मेरा मालिकको विरुद्धमा उठाउन सक्‍दिनँ, किनभने उहाँ त परमप्रभुका अभिषिक्त जन हुनुहुन्‍छ’। 
Behold, this day thine eyes have seen how that the LORD had delivered thee to day into mine hand in the cave: and some bade me kill thee: but mine eye spared thee; and I said, I will not put forth mine hand against my lord; for he is the LORD'S anointed.
11हेर्नुहोस्, मेरा पिता, मेरो हातमा भएको यो तपाईंका लुगाको टुक्रा हेर्नुहोस्‌! मैले त्‍यो काटें, तर हजूरलाई मारिनँ। यसबाट थाहा होस्‌ कि हजूरको विरुद्ध उपद्रव गर्न अथवा धोखाबाजी गर्न मैले चिताएको छैनँ। मैले हजूरको केही खराबी गरेको छैनँ, तापनि हजूरले त मेरो प्राण लिन मलाई खेद्‌नुहुन्‍छ। 
Moreover, my father, see, yea, see the skirt of thy robe in my hand: for in that I cut off the skirt of thy robe, and killed thee not, know thou and see that there is neither evil nor transgression in mine hand, and I have not sinned against thee; yet thou huntest my soul to take it.
12परमप्रभुले हाम्रा बीचमा न्‍याय गरिदेऊन्। उहाँले मेरो खातिर हजूरसँग बदला लिऊन्‌। तर म त हजूरको विरुद्धमा मेरो हात कहिल्‍यै उठाउनेछैनँ। 
The LORD judge between me and thee, and the LORD avenge me of thee: but mine hand shall not be upon thee.
13उहिलेको आहानै छ, ‘खराबीले खराबी जन्‍माउँछ’। यसकारण म मेरो हात हजूरको विरुद्धमा कहिल्‍यै उठाउनेछैनँ।
As saith the proverb of the ancients, Wickedness proceedeth from the wicked: but mine hand shall not be upon thee.
14“इस्राएलका राजा कसको विरुद्धमा निस्‍केर आउनुभएको छ? हजूर कसलाई खेद्‌दैहुनुहुन्‍छ? एउटा मरेको कुकुर, केवल एउटा उपियाँलाई होइन र?  
After whom is the king of Israel come out? after whom dost thou pursue? after a dead dog, after a flea.
15परमप्रभु नै हाम्रा न्‍यायकर्ता हुनुहुन्‍छ, र उहाँले हाम्रा बीचमा फैसला गरिदिनुहुनेछ। म के कारण भागिरहेछु, परमप्रभुले हेर-विचार गरिदेऊन्। मेरो निम्‍ति परमप्रभुले नै इन्‍साफ गरेर तपाईंको हातबाट मलाई मुक्त गरिदेऊन्।”
The LORD therefore be judge, and judge between me and thee, and see, and plead my cause, and deliver me out of thine hand.
16जब दाऊद बोलिसके, तब शाऊलले भने, “के त्‍यो तिमी नै हौ, मेरा छोरा दाऊद?” अनि उनी रोए।
And it came to pass, when David had made an end of speaking these words unto Saul, that Saul said, Is this thy voice, my son David? And Saul lifted up his voice, and wept.
 17तब उनले भने, “तिमी मभन्‍दा धर्मी मानिस रहेछौ। तिमीले मप्रति असल व्‍यवहार देखायौ, तर मैले चाहिँ तिमीप्रति खराब व्‍यवहार देखाएको छु। 
And he said to David, Thou art more righteous than I: for thou hast rewarded me good, whereas I have rewarded thee evil.
18तिमीले भर्खरै मप्रति गरेको भलाइको विषयमा भन्‍यौ। परमप्रभुले मलाई तिम्रो हातमा सुम्‍पिदिनुभएको थियो, तर तिमीले मलाई मारेनौ।
And thou hast shewed this day how that thou hast dealt well with me: forasmuch as when the LORD had delivered me into thine hand, thou killedst me not.
 19कुनै मानिसले आफ्‍नो शत्रुलाई फेला पारेर त्‍यसलाई कुशलसाथ जान दिन्‍छ र? यसैकारण आजको दिन तिमीले ममाथि गरेको काममा परमप्रभुले तिमीलाई असल इनाम देऊन्। 
For if a man find his enemy, will he let him go well away? wherefore the LORD reward thee good for that thou hast done unto me this day.
20अब मलाई यो थाहा भयो कि तिमी निश्‍चय नै राजा हुनेछौ। इस्राएलका राज्‍यले तिम्रो शासनमा उन्‍नति गर्नेछ।
And now, behold, I know well that thou shalt surely be king, and that the kingdom of Israel shall be established in thine hand.
 21यसकारण परमप्रभुको नाउँमा शपथ खाएर भन कि मेरा सन्‍तानलाई तिमी खतम गर्नेछैनौ, र मेरो नाउँ मेरा पिताको घरानादेखि मेटिदिनेछैनौ।”
Swear now therefore unto me by the LORD, that thou wilt not cut off my seed after me, and that thou wilt not destroy my name out of my father's house.
22दाऊदले शाऊलसँग शपथ खाए, र शाऊल आफ्‍नो घर फर्के। दाऊद र तिनका मानिसहरूचाहिँ आफ्‍नो गढ़ीमा गए।
And David sware unto Saul. And Saul went home; but David and his men gat them up unto the hold.

 

1 SAMUEL  - 25:1-44,

१ शमूएल 25

दाऊद, नाबाल र अबीगेल
1शमूएलको मृत्‍यु भयो, र सारा इस्राएल तिनको निम्‍ति विलाप गर्नलाई आए, अनि तिनी रामामा आफ्‍नै घरमा गाड़िए।
त्‍यसपछि दाऊद माओनको मरुभूमिमा झरे। 2माओनको एक जना मानिस थियो, जसको कर्मेलमा धेरै सम्‍पत्ति थियो। त्‍यो निकै धनी थियो। त्‍यसका तीन हजार भेड़ा र एक हजार बाख्रा थिए। त्‍यसले कर्मेलमा आफ्‍ना भेड़ाको ऊन कत्रँदैथियो। 3त्‍यसको नाउँ नाबाल थियो, र त्‍यसकी पत्‍नीको नाउँ अबीगेल थियो। अबीगेल सुन्‍दरी र बुद्धिमती स्‍त्री थिइन्‌। तर तिनको पतिचाहिँ कालेबका वंशको एक खस्रो र नीच स्‍वभाव भएको मानिस थियो।
4नाबालले आफ्‍ना भेड़ाहरूको ऊन कत्रँदैछ भन्‍ने कुरो दाऊदले मरुभूमिमा सुने। 5तिनले आफ्‍ना दश जना मानिसहरूलाई यसो भनेर पठाए, “कर्मेलमा जाओ, र नाबाललाई खोजेर उनलाई मेरो अभिवादन देओ। 6तिमीहरूले उनलाई भन, “तपाईं, तपाईंका परिवारलाई र तपाईंसँग भएका सबैसित शान्‍ति होस्‌। तपाईं आफ्‍ना भेड़ाहरूको ऊन कत्रँदैहुनुहुन्‍छ भन्‍ने कुरा मैले सुनें। 7“‘तपाईंका गोठालाहरू हामीसँग यति दिन रहँदा हामीले उनीहरूलाई सताएनौं। उनीहरू कर्मेलमा हुँदा उनीहरूको केही पनि हराएन। 8तपाईंका आफ्‍ना मानिसहरूलाई सोध्‍नुहोस्, र उनीहरूले तपाईंलाई सबै कुरा भन्‍नेछन्‌। कृपया मेरा मानिसहरूलाई दयापूर्वक ग्रहण गर्नुहोस्, किनभने आजको दिन शुभ दिन छ, र तपाईंका दासहरू र तपाईंको छोरा दाऊदलाई जे दिन सक्‍नुहुन्‍छ दिनुहोस्‌’।”
9दाऊदका जवानहरू आएर दाऊदको नाउँमा नाबाललाई यो समाचार दिए। त्‍यसपछि तिनीहरूले पर्खे।
10नाबालले दाऊदका जवानहरूलाई यो उत्तर दियो, “दाऊद को हो? यो यिशैको छोरो को हो? हिजोआज धेरै कमाराहरू आफ्‍ना मालिकदेखि भागेर जान्‍छन्‌। 11मेरो खानेकुरा, मेरो दाखमद्य र मेरा ऊन कत्रनेहरूका लागि जुटाएका मासु अज्ञात मानिसहरूलाई मैले किन दिनु?”
12दाऊदका मानिसहरू फर्केर आफ्‍नो बाटो लागे, र दाऊदलाई यी सब कुरा बताइदिए। 13दाऊदले आफ्‍ना मानिसहरूलाई भने, “सबैले आ-आफ्‍नो तरवार भिर।” तिनीहरू सबैले आ-आफ्‍नो तरवार भिरे, र दाऊदले पनि आफ्‍नो तरवार भिरे। प्राय: चार सय जना दाऊदको पछि लागे, र अरू दुई सय जनाचाहिँ मालसामान हेर्नलाई बसे।
14नाबालको कुनै एक जना सेवकले नाबालकी पत्‍नी अबीगेललाई भन्‍यो, “दाऊदले मरुभूमिबाट हाम्रा मालिकलाई नम्रतापूर्वक अभिवादन दिनलाई मानिसहरू पठाएका थिए, तर उहाँले त तिनीहरूको अपमान गर्नुभयो। 15तर ती मानिसहरूले हामीलाई राम्रो व्‍यवहार देखाएका थिए, र हामीलाई सताएनन्, र हामी तिनीहरूसँग खुला मैदानमा यताउता जाँदा हामीले हाम्रो कुनै चीज हराएनौं। 16जब हामी आफ्‍ना भेड़ाहरू चराउन जान्‍थ्‍यौं, तब तिनीहरू रातदिन हाम्रा चारैतिर पर्खालजस्‍तै थिए। 17अब तपाईंले के गर्नुपर्छ सो राम्रो विचार गर्नुहोस्, किनभने हाम्रा मालिक र उहाँका सबै परिवारमाथि निश्‍चय नै सर्वनाश आउँदैछ। उहाँ यति दुष्‍ट मानिस हुनुहुन्छ कि उहाँसँग त कुरै गर्नु पनि फाइदा छैन।”
18यसैले झट्टै दुई सय रोटी, दुई मशक दाखमद्य, काटकुट पारी बनाएका पाँच वटा भेड़ा, आठ पाथी चिउरा, एक सय झुप्‍पा किशमिश, र सुकाएका नेभाराका दुई सय डल्‍ला अबीगेलले लिएर गधाहरूमा ती लदाइन्‌। 19तब तिनले आफ्‍ना नोकरहरूलाई भनिन्, “तिमीहरू अगिअगि जाओ, म तिमीहरूका पछि आउनेछु।” तर आफ्‍ना पतिलाई तिनले यस विषयमा केही भनिनन्‌।
20जब तिनी गधामा चढ़ेर डाँड़ा बीचको बाटो भएर गइरहेकी थिइन्, तब दाऊद र उनका मानिसहरू तिनीतर्फ तलतिर झर्दैथिए, र अबीगेलले तिनीहरूलाई भेटिन्‌। 21दाऊदले भर्खरै भनेका थिए, “मरुभूमिमा केही पनि नहराउने गरी यति राम्रोसँग यस मानिसका धन-सम्‍पत्तिको रक्षा गरिदिनु त व्‍यर्थ भयो। त्‍यसले भलाइको साटो मलाई खराबी गर्‍यो। 22भोलि बिहानसम्‍ममा त्‍यससँग भएको एकैजना पुरुष पनि जीवित रह्यो भने, परमेश्‍वरले मलाई त्‍यसै गरून्‌ अथवा त्‍यसभन्‍दा पनि बढ़ी गरून्‌।”
23जब अबीगेलले दाऊदलाई देखिन्‌ तब तिनी हतार-हतार आफ्‍नो गधाबाट ओर्लिन, र दाऊदको सामुन्‍ने घोप्‍टो परी भूइँसम्‍मै निहुरेर 24तिनको खुट्टामा दण्‍डवत्‌ गरी भनिन्, “हे मेरा प्रभु, दोष मैमाथि नै परोस्‌। हजूरको विनम्र दासीलाई बोल्‍ने अनुमति दिनुहोस्‌। मेरा प्रभुले मेरा कुरा सुन्‍नुहोस्‌। 25हजूरले त्‍यस दुष्‍ट मानिसको ख्‍याल नगर्नुहोस्‌। जस्‍तो त्‍यसको नाउँ नाबाल छ, त्‍यो त्‍यस्‍तै छ। त्‍यसको नाउँ ‘मूर्ख’ हो, र त्‍यसको बेहोरा पनि मूर्खको जस्‍तो छ। हजूरले पठाउनुभएका मानिसहरूलाई मैले देखिनँ, हजूर।
26“अब रक्तपात गर्नु र बदला लिनुबाट हजूरलाई परमप्रभुले रोक्‍नुभएको छ। जीवित परमप्रभुको नाउँमा र हजूरका जीवनको शपथ खाएर म भन्‍दछु, हजूरका शत्रुहरू र हजूरको नाश चाहनेहरू सबैको दशा नाबालकै जस्‍तो होस्‌। 27म हजूरकी विनम्र दासीले ल्‍याएको सौगात यहाँ छ। हजूरको अधीनमा भएका जवान मानिसहरूलाई त्‍यो दिनुहोस्‌। 28हे मेरा मालिक, धृष्‍टता गरेकोमा हजूरकी दासीलाई क्षमा गर्नुहोला। परमप्रभुले हजूरको वंशलाई सदासर्वदै स्‍थिर गर्नुहुनेछ, किनभने हजूरले परमेश्‍वरकै युद्धहरू गर्नुहुन्‍छ। हजूरको जीवनकालभरि हजूरमा कुनै किसिमको खराबी नपाइओस्‌। 29यदि कुनै मानिसले हजूरलाई खेद्‌न र हजूरको प्राण लिन खोज्‍यो भने परमप्रभु हजूरका परमेश्‍वरले हजूरको प्राणलाई सुरक्षित राखेर जीवितहरूमध्‍ये राख्‍नुहुनेछ। तर हजूरका शत्रुहरूका प्राणलाई चाहिँ उहाँले घुयेँत्रोमा राखेर हानेको ढुङ्गाजस्‍तै फ्‍याँक्‍नुहुनेछ। 30जब परमप्रभुले हजूरलाई दिनुभएका सबै प्रतिज्ञा पूरा गरीकन इस्राएलका शासक बनाउनुहुनेछ, 31तब हजूरले निर्दोष रगत बगाउनुभएको र आफ्‍नो बदला लिनुभएको कारण हजूरको निम्‍ति पछितो लाग्‍ने अथवा गह्रौँ बोझ हुने केही कारण हुनेछैन। त्‍यस बेला जब परमप्रभुले हजूरको उन्‍नति गर्नुहुनेछ, तब म, हजूरकी दासीलाई पनि सम्‍झनुहोला।”
32तब दाऊदले अबीगेललाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको प्रशंसा होस्, जसले आज मसँग भेट गर्नलाई तिमीलाई पठाउनुभयो। 33तिम्रो बुद्धि धन्‍यको हो, तिमी धन्‍यकी हौ, किनभने आज तिमीले मलाई हत्‍या र प्रतिशोधको दोषदेखि जोगायौ। 34किनकि तिम्रो हानि गर्नदेखि जोगाउनुहुने परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरकै नाउँको शपथ खाएर म भन्‍दछु कि यदि तिमी मलाई भेट्‌न झट्टै नआएकी भए नाबालका परिवारको एकैजना पुरुष पनि बिहानसम्‍म जीवित रहनेथिएन।”
35तब दाऊदले अबीगेलले तिनको निम्‍ति ल्‍याएका कोसेली ग्रहण गरे, र भने, “शान्‍तिसित घर फर्क। मैले तिम्रो कुरा सुनें, र तिम्रो बिन्‍ती मन्‍जूर गरें।”
36अबीगेल फर्केर आएपछि तिनले नाबालले आफ्‍नो घरमा राजाले दिने योग्‍यको ठूलो भोज आयोजना गरेको देखिन्‌। नाबाल खुशी भएर मद्यले खूब लट्ठ भएको थियो। त्‍यो यति साह्रो लट्ठ थियो कि त्‍यसकी पत्‍नीले त्‍यसलाई बिहानसम्‍म केही पनि सुनाइनन्‌। 37बिहानै मद्यको नशाले छोड़ेपछि तिनले त्‍यसलाई सबै कुरा बताइन्, अनि झट्टै त्‍यसको हृदयले काम गर्न छाड्यो, र त्‍यो पत्‍थरझैँ भयो। 38दश दिनपछि परमप्रभुले त्‍यसलाई प्रहार गर्नुभयो, र त्‍यो मर्‍यो।
39जब दाऊदले नाबाल मरेको कुरा सुने, तिनले भने, “त्‍यसले गरेको बेइज्‍जतको निम्‍ति नाबाललाई दण्‍ड दिनुहुने र उहाँको दास, मलाई खराबी गर्नदेखि जोगाउनुहुने परमप्रभुको प्रशंसा होस्‌। नाबालले गरेको खराबी त्‍यसको आफ्‍नै टाउकोमा परमप्रभुले खन्‍याउनुभएको छ।”
तब दाऊदले अबीगेललाई तिनकी पत्‍नी हुनलाई प्रस्‍ताव पठाए। 40दाऊदका सेवकहरू कर्मेलमा अबीगेलकहाँ गएर तिनलाई भने, “तपाईंलाई आफ्‍नी पत्‍नी तुल्‍याउनलाई दाऊदले हामीलाई लिएर आउनू भनी पठाउनुभएको छ।”
41तिनी उठिन्, र भूइँमा घोप्‍टो परी दण्‍डवत्‌ गरेर भनिन्, “म उहाँको आज्ञापालन गर्ने र मेरा हजूरका सेवकहरूका खुट्टा धुने उहाँकी दासी हुँ।” 42तब अबीगेल हतार-हतार तयार भइन्, र आफ्‍ना पाँच जना सहेलीहरूसँग गधामा चढ़ेर समाचार ल्‍याउने दाऊदका मानिसहरूका साथमा गइन्, र दाऊदकी पत्‍नी भइन्‌। 43दाऊदले यिजरेलकी अहीनोमलाई पनि विवाह गरेका थिए। यी दुवै स्‍त्रीहरू तिनका पत्‍नी भए। 44यसै बीचमा शाऊलले आफ्‍नी छोरी दाऊदकी पत्‍नी मीकललाई चाहिँ गल्‍लीमका लेशको छोरा पल्‍तिएललाई दिइहालेका थिए। 

...........................................................................

David, Nabal and Abigail

25 Now Samuel died, and all Israel assembled and mourned for him; and they buried him at his home in Ramah. Then David moved down into the Desert of Paran.[a]

2 A certain man in Maon, who had property there at Carmel, was very wealthy. He had a thousand goats and three thousand sheep, which he was shearing in Carmel. 3 His name was Nabal and his wife’s name was Abigail. She was an intelligent and beautiful woman, but her husband was surly and mean in his dealings—he was a Calebite.

4 While David was in the wilderness, he heard that Nabal was shearing sheep. 5 So he sent ten young men and said to them, “Go up to Nabal at Carmel and greet him in my name. 6 Say to him: ‘Long life to you! Good health to you and your household! And good health to all that is yours!

7 “‘Now I hear that it is sheep-shearing time. When your shepherds were with us, we did not mistreat them, and the whole time they were at Carmel nothing of theirs was missing. 8 Ask your own servants and they will tell you. Therefore be favorable toward my men, since we come at a festive time. Please give your servants and your son David whatever you can find for them.’”

9 When David’s men arrived, they gave Nabal this message in David’s name. Then they waited.

10 Nabal answered David’s servants, “Who is this David? Who is this son of Jesse? Many servants are breaking away from their masters these days. 11 Why should I take my bread and water, and the meat I have slaughtered for my shearers, and give it to men coming from who knows where?”

12 David’s men turned around and went back. When they arrived, they reported every word. 13 David said to his men, “Each of you strap on your sword!” So they did, and David strapped his on as well. About four hundred men went up with David, while two hundred stayed with the supplies.

14 One of the servants told Abigail, Nabal’s wife, “David sent messengers from the wilderness to give our master his greetings, but he hurled insults at them. 15 Yet these men were very good to us. They did not mistreat us, and the whole time we were out in the fields near them nothing was missing. 16 Night and day they were a wall around us the whole time we were herding our sheep near them. 17 Now think it over and see what you can do, because disaster is hanging over our master and his whole household. He is such a wicked man that no one can talk to him.”

18 Abigail acted quickly. She took two hundred loaves of bread, two skins of wine, five dressed sheep, five seahs[b] of roasted grain, a hundred cakes of raisins and two hundred cakes of pressed figs, and loaded them on donkeys. 19 Then she told her servants, “Go on ahead; I’ll follow you.” But she did not tell her husband Nabal.

20 As she came riding her donkey into a mountain ravine, there were David and his men descending toward her, and she met them. 21 David had just said, “It’s been useless—all my watching over this fellow’s property in the wilderness so that nothing of his was missing. He has paid me back evil for good. 22 May God deal with David,[c] be it ever so severely, if by morning I leave alive one male of all who belong to him!”

23 When Abigail saw David, she quickly got off her donkey and bowed down before David with her face to the ground. 24 She fell at his feet and said: “Pardon your servant, my lord, and let me speak to you; hear what your servant has to say. 25 Please pay no attention, my lord, to that wicked man Nabal. He is just like his name—his name means Fool, and folly goes with him. And as for me, your servant, I did not see the men my lord sent. 26 And now, my lord, as surely as the Lord your God lives and as you live, since the Lord has kept you from bloodshed and from avenging yourself with your own hands, may your enemies and all who are intent on harming my lord be like Nabal. 27 And let this gift, which your servant has brought to my lord, be given to the men who follow you.

28 “Please forgive your servant’s presumption. The Lord your God will certainly make a lasting dynasty for my lord, because you fight the Lord’s battles, and no wrongdoing will be found in you as long as you live. 29 Even though someone is pursuing you to take your life, the life of my lord will be bound securely in the bundle of the living by the Lord your God, but the lives of your enemies he will hurl away as from the pocket of a sling. 30 When the Lord has fulfilled for my lord every good thing he promised concerning him and has appointed him ruler over Israel, 31 my lord will not have on his conscience the staggering burden of needless bloodshed or of having avenged himself. And when the Lord your God has brought my lord success, remember your servant.”

32 David said to Abigail, “Praise be to the Lord, the God of Israel, who has sent you today to meet me. 33 May you be blessed for your good judgment and for keeping me from bloodshed this day and from avenging myself with my own hands. 34 Otherwise, as surely as the Lord, the God of Israel, lives, who has kept me from harming you, if you had not come quickly to meet me, not one male belonging to Nabal would have been left alive by daybreak.”

35 Then David accepted from her hand what she had brought him and said, “Go home in peace. I have heard your words and granted your request.”

36 When Abigail went to Nabal, he was in the house holding a banquet like that of a king. He was in high spirits and very drunk. So she told him nothing at all until daybreak. 37 Then in the morning, when Nabal was sober, his wife told him all these things, and his heart failed him and he became like a stone. 38 About ten days later, the Lord struck Nabal and he died.

39 When David heard that Nabal was dead, he said, “Praise be to the Lord, who has upheld my cause against Nabal for treating me with contempt. He has kept his servant from doing wrong and has brought Nabal’s wrongdoing down on his own head.”

Then David sent word to Abigail, asking her to become his wife. 40 His servants went to Carmel and said to Abigail, “David has sent us to you to take you to become his wife.”

41 She bowed down with her face to the ground and said, “I am your servant and am ready to serve you and wash the feet of my lord’s servants.” 42 Abigail quickly got on a donkey and, attended by her five female servants, went with David’s messengers and became his wife. 43 David had also married Ahinoam of Jezreel, and they both were his wives. 44 But Saul had given his daughter Michal, David’s wife, to Paltiel[d] son of Laish, who was from Gallim.

.........................................................................

१ शमूएल 25

दाऊद, नाबाल र अबीगेल
1शमूएलको मृत्‍यु भयो, र सारा इस्राएल तिनको निम्‍ति विलाप गर्नलाई आए, अनि तिनी रामामा आफ्‍नै घरमा गाड़िए।
त्‍यसपछि दाऊद माओनको मरुभूमिमा झरे। 
And Samuel died; and all the Israelites were gathered together, and lamented him, and buried him in his house at Ramah. And David arose, and went down to the wilderness of Paran.
2माओनको एक जना मानिस थियो, जसको कर्मेलमा धेरै सम्‍पत्ति थियो। त्‍यो निकै धनी थियो। त्‍यसका तीन हजार भेड़ा र एक हजार बाख्रा थिए। त्‍यसले कर्मेलमा आफ्‍ना भेड़ाको ऊन कत्रँदैथियो। 
And there was a man in Maon, whose possessions were in Carmel; and the man was very great, and he had three thousand sheep, and a thousand goats: and he was shearing his sheep in Carmel.
3त्‍यसको नाउँ नाबाल थियो, र त्‍यसकी पत्‍नीको नाउँ अबीगेल थियो। अबीगेल सुन्‍दरी र बुद्धिमती स्‍त्री थिइन्‌। तर तिनको पतिचाहिँ कालेबका वंशको एक खस्रो र नीच स्‍वभाव भएको मानिस थियो।
Now the name of the man was Nabal; and the name of his wife Abigail: and she was a woman of good understanding, and of a beautiful countenance: but the man was churlish and evil in his doings; and he was of the house of Caleb.
4नाबालले आफ्‍ना भेड़ाहरूको ऊन कत्रँदैछ भन्‍ने कुरो दाऊदले मरुभूमिमा सुने। 
And David heard in the wilderness that Nabal did shear his sheep.
5तिनले आफ्‍ना दश जना मानिसहरूलाई यसो भनेर पठाए, “कर्मेलमा जाओ, र नाबाललाई खोजेर उनलाई मेरो अभिवादन देओ। 
And David sent out ten young men, and David said unto the young men, Get you up to Carmel, and go to Nabal, and greet him in my name:
6तिमीहरूले उनलाई भन, “तपाईं, तपाईंका परिवारलाई र तपाईंसँग भएका सबैसित शान्‍ति होस्‌। तपाईं आफ्‍ना भेड़ाहरूको ऊन कत्रँदैहुनुहुन्‍छ भन्‍ने कुरा मैले सुनें। 
And thus shall ye say to him that liveth in prosperity, Peace be both to thee, and peace be to thine house, and peace be unto all that thou hast.
7“‘तपाईंका गोठालाहरू हामीसँग यति दिन रहँदा हामीले उनीहरूलाई सताएनौं। उनीहरू कर्मेलमा हुँदा उनीहरूको केही पनि हराएन।
And now I have heard that thou hast shearers: now thy shepherds which were with us, we hurt them not, neither was there ought missing unto them, all the while they were in Carmel.
 8तपाईंका आफ्‍ना मानिसहरूलाई सोध्‍नुहोस्, र उनीहरूले तपाईंलाई सबै कुरा भन्‍नेछन्‌। कृपया मेरा मानिसहरूलाई दयापूर्वक ग्रहण गर्नुहोस्, किनभने आजको दिन शुभ दिन छ, र तपाईंका दासहरू र तपाईंको छोरा दाऊदलाई जे दिन सक्‍नुहुन्‍छ दिनुहोस्‌’।”
Ask thy young men, and they will shew thee. Wherefore let the young men find favour in thine eyes: for we come in a good day: give, I pray thee, whatsoever cometh to thine hand unto thy servants, and to thy son David.
9दाऊदका जवानहरू आएर दाऊदको नाउँमा नाबाललाई यो समाचार दिए। त्‍यसपछि तिनीहरूले पर्खे।
And when David's young men came, they spake to Nabal according to all those words in the name of David, and ceased.
10नाबालले दाऊदका जवानहरूलाई यो उत्तर दियो, “दाऊद को हो? यो यिशैको छोरो को हो? हिजोआज धेरै कमाराहरू आफ्‍ना मालिकदेखि भागेर जान्‍छन्‌। 
And Nabal answered David's servants, and said, Who is David? and who is the son of Jesse? there be many servants now a days that break away every man from his master.
11मेरो खानेकुरा, मेरो दाखमद्य र मेरा ऊन कत्रनेहरूका लागि जुटाएका मासु अज्ञात मानिसहरूलाई मैले किन दिनु?”
Shall I then take my bread, and my water, and my flesh that I have killed for my shearers, and give it unto men, whom I know not whence they be?
12दाऊदका मानिसहरू फर्केर आफ्‍नो बाटो लागे, र दाऊदलाई यी सब कुरा बताइदिए।
So David's young men turned their way, and went again, and came and told him all those sayings.
 13दाऊदले आफ्‍ना मानिसहरूलाई भने, “सबैले आ-आफ्‍नो तरवार भिर।” तिनीहरू सबैले आ-आफ्‍नो तरवार भिरे, र दाऊदले पनि आफ्‍नो तरवार भिरे। प्राय: चार सय जना दाऊदको पछि लागे, र अरू दुई सय जनाचाहिँ मालसामान हेर्नलाई बसे।
And David said unto his men, Gird ye on every man his sword. And they girded on every man his sword; and David also girded on his sword: and there went up after David about four hundred men; and two hundred abode by the stuff.
14नाबालको कुनै एक जना सेवकले नाबालकी पत्‍नी अबीगेललाई भन्‍यो, “दाऊदले मरुभूमिबाट हाम्रा मालिकलाई नम्रतापूर्वक अभिवादन दिनलाई मानिसहरू पठाएका थिए, तर उहाँले त तिनीहरूको अपमान गर्नुभयो। 
But one of the young men told Abigail, Nabal's wife, saying, Behold, David sent messengers out of the wilderness to salute our master; and he railed on them.
15तर ती मानिसहरूले हामीलाई राम्रो व्‍यवहार देखाएका थिए, र हामीलाई सताएनन्, र हामी तिनीहरूसँग खुला मैदानमा यताउता जाँदा हामीले हाम्रो कुनै चीज हराएनौं।
But the men were very good unto us, and we were not hurt, neither missed we any thing, as long as we were conversant with them, when we were in the fields:
 16जब हामी आफ्‍ना भेड़ाहरू चराउन जान्‍थ्‍यौं, तब तिनीहरू रातदिन हाम्रा चारैतिर पर्खालजस्‍तै थिए। 
They were a wall unto us both by night and day, all the while we were with them keeping the sheep.
17अब तपाईंले के गर्नुपर्छ सो राम्रो विचार गर्नुहोस्, किनभने हाम्रा मालिक र उहाँका सबै परिवारमाथि निश्‍चय नै सर्वनाश आउँदैछ। उहाँ यति दुष्‍ट मानिस हुनुहुन्छ कि उहाँसँग त कुरै गर्नु पनि फाइदा छैन।”
Now therefore know and consider what thou wilt do; for evil is determined against our master, and against all his household: for he is such a son of Belial, that a man cannot speak to him.
18यसैले झट्टै दुई सय रोटी, दुई मशक दाखमद्य, काटकुट पारी बनाएका पाँच वटा भेड़ा, आठ पाथी चिउरा, एक सय झुप्‍पा किशमिश, र सुकाएका नेभाराका दुई सय डल्‍ला अबीगेलले लिएर गधाहरूमा ती लदाइन्‌।
Then Abigail made haste, and took two hundred loaves, and two bottles of wine, and five sheep ready dressed, and five measures of parched corn, and an hundred clusters of raisins, and two hundred cakes of figs, and laid them on asses.
 19तब तिनले आफ्‍ना नोकरहरूलाई भनिन्, “तिमीहरू अगिअगि जाओ, म तिमीहरूका पछि आउनेछु।” तर आफ्‍ना पतिलाई तिनले यस विषयमा केही भनिनन्‌।
And she said unto her servants, Go on before me; behold, I come after you. But she told not her husband Nabal.
20जब तिनी गधामा चढ़ेर डाँड़ा बीचको बाटो भएर गइरहेकी थिइन्, तब दाऊद र उनका मानिसहरू तिनीतर्फ तलतिर झर्दैथिए, र अबीगेलले तिनीहरूलाई भेटिन्‌। 
And it was so, as she rode on the ass, that she came down by the covert of the hill, and, behold, David and his men came down against her; and she met them.
21दाऊदले भर्खरै भनेका थिए, “मरुभूमिमा केही पनि नहराउने गरी यति राम्रोसँग यस मानिसका धन-सम्‍पत्तिको रक्षा गरिदिनु त व्‍यर्थ भयो। त्‍यसले भलाइको साटो मलाई खराबी गर्‍यो। 
Now David had said, Surely in vain have I kept all that this fellow hath in the wilderness, so that nothing was missed of all that pertained unto him: and he hath requited me evil for good.
22भोलि बिहानसम्‍ममा त्‍यससँग भएको एकैजना पुरुष पनि जीवित रह्यो भने, परमेश्‍वरले मलाई त्‍यसै गरून्‌ अथवा त्‍यसभन्‍दा पनि बढ़ी गरून्‌।”
So and more also do God unto the enemies of David, if I leave of all that pertain to him by the morning light any that pisseth against the wall.
23जब अबीगेलले दाऊदलाई देखिन्‌ तब तिनी हतार-हतार आफ्‍नो गधाबाट ओर्लिन, र दाऊदको सामुन्‍ने घोप्‍टो परी भूइँसम्‍मै निहुरेर 
And when Abigail saw David, she hasted, and lighted off the ass, and fell before David on her face, and bowed herself to the ground,
24तिनको खुट्टामा दण्‍डवत्‌ गरी भनिन्, “हे मेरा प्रभु, दोष मैमाथि नै परोस्‌। हजूरको विनम्र दासीलाई बोल्‍ने अनुमति दिनुहोस्‌। मेरा प्रभुले मेरा कुरा सुन्‍नुहोस्‌। 
And fell at his feet, and said, Upon me, my lord, upon me let this iniquity be: and let thine handmaid, I pray thee, speak in thine audience, and hear the words of thine handmaid.
25हजूरले त्‍यस दुष्‍ट मानिसको ख्‍याल नगर्नुहोस्‌। जस्‍तो त्‍यसको नाउँ नाबाल छ, त्‍यो त्‍यस्‍तै छ। त्‍यसको नाउँ ‘मूर्ख’ हो, र त्‍यसको बेहोरा पनि मूर्खको जस्‍तो छ। हजूरले पठाउनुभएका मानिसहरूलाई मैले देखिनँ, हजूर।
Let not my lord, I pray thee, regard this man of Belial, even Nabal: for as his name is, so is he; Nabal is his name, and folly is with him: but I thine handmaid saw not the young men of my lord, whom thou didst send.
26“अब रक्तपात गर्नु र बदला लिनुबाट हजूरलाई परमप्रभुले रोक्‍नुभएको छ। जीवित परमप्रभुको नाउँमा र हजूरका जीवनको शपथ खाएर म भन्‍दछु, हजूरका शत्रुहरू र हजूरको नाश चाहनेहरू सबैको दशा नाबालकै जस्‍तो होस्‌। 
Now therefore, my lord, as the LORD liveth, and as thy soul liveth, seeing the LORD hath withholden thee from coming to shed blood, and from avenging thyself with thine own hand, now let thine enemies, and they that seek evil to my lord, be as Nabal.
27म हजूरकी विनम्र दासीले ल्‍याएको सौगात यहाँ छ। हजूरको अधीनमा भएका जवान मानिसहरूलाई त्‍यो दिनुहोस्‌। 
And now this blessing which thine handmaid hath brought unto my lord, let it even be given unto the young men that follow my lord.
28हे मेरा मालिक, धृष्‍टता गरेकोमा हजूरकी दासीलाई क्षमा गर्नुहोला। परमप्रभुले हजूरको वंशलाई सदासर्वदै स्‍थिर गर्नुहुनेछ, किनभने हजूरले परमेश्‍वरकै युद्धहरू गर्नुहुन्‍छ। हजूरको जीवनकालभरि हजूरमा कुनै किसिमको खराबी नपाइओस्‌। 
I pray thee, forgive the trespass of thine handmaid: for the LORD will certainly make my lord a sure house; because my lord fighteth the battles of the LORD, and evil hath not been found in thee all thy days.
29यदि कुनै मानिसले हजूरलाई खेद्‌न र हजूरको प्राण लिन खोज्‍यो भने परमप्रभु हजूरका परमेश्‍वरले हजूरको प्राणलाई सुरक्षित राखेर जीवितहरूमध्‍ये राख्‍नुहुनेछ। तर हजूरका शत्रुहरूका प्राणलाई चाहिँ उहाँले घुयेँत्रोमा राखेर हानेको ढुङ्गाजस्‍तै फ्‍याँक्‍नुहुनेछ। 
Yet a man is risen to pursue thee, and to seek thy soul: but the soul of my lord shall be bound in the bundle of life with the LORD thy God; and the souls of thine enemies, them shall he sling out, as out of the middle of a sling.
30जब परमप्रभुले हजूरलाई दिनुभएका सबै प्रतिज्ञा पूरा गरीकन इस्राएलका शासक बनाउनुहुनेछ,
And it shall come to pass, when the LORD shall have done to my lord according to all the good that he hath spoken concerning thee, and shall have appointed thee ruler over Israel;
 31तब हजूरले निर्दोष रगत बगाउनुभएको र आफ्‍नो बदला लिनुभएको कारण हजूरको निम्‍ति पछितो लाग्‍ने अथवा गह्रौँ बोझ हुने केही कारण हुनेछैन। त्‍यस बेला जब परमप्रभुले हजूरको उन्‍नति गर्नुहुनेछ, तब म, हजूरकी दासीलाई पनि सम्‍झनुहोला।”
That this shall be no grief unto thee, nor offence of heart unto my lord, either that thou hast shed blood causeless, or that my lord hath avenged himself: but when the LORD shall have dealt well with my lord, then remember thine handmaid.
32तब दाऊदले अबीगेललाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरको प्रशंसा होस्, जसले आज मसँग भेट गर्नलाई तिमीलाई पठाउनुभयो। 
And David said to Abigail, Blessed be the LORD God of Israel, which sent thee this day to meet me:
33तिम्रो बुद्धि धन्‍यको हो, तिमी धन्‍यकी हौ, किनभने आज तिमीले मलाई हत्‍या र प्रतिशोधको दोषदेखि जोगायौ।
And blessed be thy advice, and blessed be thou, which hast kept me this day from coming to shed blood, and from avenging myself with mine own hand.
 34किनकि तिम्रो हानि गर्नदेखि जोगाउनुहुने परमप्रभु इस्राएलका परमेश्‍वरकै नाउँको शपथ खाएर म भन्‍दछु कि यदि तिमी मलाई भेट्‌न झट्टै नआएकी भए नाबालका परिवारको एकैजना पुरुष पनि बिहानसम्‍म जीवित रहनेथिएन।”
For in very deed, as the LORD God of Israel liveth, which hath kept me back from hurting thee, except thou hadst hasted and come to meet me, surely there had not been left unto Nabal by the morning light any that pisseth against the wall.
35तब दाऊदले अबीगेलले तिनको निम्‍ति ल्‍याएका कोसेली ग्रहण गरे, र भने, “शान्‍तिसित घर फर्क। मैले तिम्रो कुरा सुनें, र तिम्रो बिन्‍ती मन्‍जूर गरें।”
So David received of her hand that which she had brought him, and said unto her, Go up in peace to thine house; see, I have hearkened to thy voice, and have accepted thy person.
36अबीगेल फर्केर आएपछि तिनले नाबालले आफ्‍नो घरमा राजाले दिने योग्‍यको ठूलो भोज आयोजना गरेको देखिन्‌। नाबाल खुशी भएर मद्यले खूब लट्ठ भएको थियो। त्‍यो यति साह्रो लट्ठ थियो कि त्‍यसकी पत्‍नीले त्‍यसलाई बिहानसम्‍म केही पनि सुनाइनन्‌। 
And Abigail came to Nabal; and, behold, he held a feast in his house, like the feast of a king; and Nabal's heart was merry within him, for he was very drunken: wherefore she told him nothing, less or more, until the morning light.
37बिहानै मद्यको नशाले छोड़ेपछि तिनले त्‍यसलाई सबै कुरा बताइन्, अनि झट्टै त्‍यसको हृदयले काम गर्न छाड्यो, र त्‍यो पत्‍थरझैँ भयो। 
But it came to pass in the morning, when the wine was gone out of Nabal, and his wife had told him these things, that his heart died within him, and he became as a stone.
38दश दिनपछि परमप्रभुले त्‍यसलाई प्रहार गर्नुभयो, र त्‍यो मर्‍यो।
And it came to pass about ten days after, that the LORD smote Nabal, that he died.
39जब दाऊदले नाबाल मरेको कुरा सुने, तिनले भने, “त्‍यसले गरेको बेइज्‍जतको निम्‍ति नाबाललाई दण्‍ड दिनुहुने र उहाँको दास, मलाई खराबी गर्नदेखि जोगाउनुहुने परमप्रभुको प्रशंसा होस्‌। नाबालले गरेको खराबी त्‍यसको आफ्‍नै टाउकोमा परमप्रभुले खन्‍याउनुभएको छ।”
तब दाऊदले अबीगेललाई तिनकी पत्‍नी हुनलाई प्रस्‍ताव पठाए।
And when David heard that Nabal was dead, he said, Blessed be the LORD, that hath pleaded the cause of my reproach from the hand of Nabal, and hath kept his servant from evil: for the LORD hath returned the wickedness of Nabal upon his own head. And David sent and communed with Abigail, to take her to him to wife.
 40दाऊदका सेवकहरू कर्मेलमा अबीगेलकहाँ गएर तिनलाई भने, “तपाईंलाई आफ्‍नी पत्‍नी तुल्‍याउनलाई दाऊदले हामीलाई लिएर आउनू भनी पठाउनुभएको छ।”
And when the servants of David were come to Abigail to Carmel, they spake unto her, saying, David sent us unto thee, to take thee to him to wife.
41तिनी उठिन्, र भूइँमा घोप्‍टो परी दण्‍डवत्‌ गरेर भनिन्, “म उहाँको आज्ञापालन गर्ने र मेरा हजूरका सेवकहरूका खुट्टा धुने उहाँकी दासी हुँ।” 
And she arose, and bowed herself on her face to the earth, and said, Behold, let thine handmaid be a servant to wash the feet of the servants of my lord.
42तब अबीगेल हतार-हतार तयार भइन्, र आफ्‍ना पाँच जना सहेलीहरूसँग गधामा चढ़ेर समाचार ल्‍याउने दाऊदका मानिसहरूका साथमा गइन्, र दाऊदकी पत्‍नी भइन्‌।
And Abigail hasted, and arose, and rode upon an ass, with five damsels of hers that went after her; and she went after the messengers of David, and became his wife.
 43दाऊदले यिजरेलकी अहीनोमलाई पनि विवाह गरेका थिए। यी दुवै स्‍त्रीहरू तिनका पत्‍नी भए। 
David also took Ahinoam of Jezreel; and they were also both of them his wives.
44यसै बीचमा शाऊलले आफ्‍नी छोरी दाऊदकी पत्‍नी मीकललाई चाहिँ गल्‍लीमका लेशको छोरा पल्‍तिएललाई दिइहालेका थिए। 
But Saul had given Michal his daughter, David's wife, to Phalti the son of Laish, which was of Gallim.

 

1 SAMUEL  - 26:1-25,

१ शमूएल 26

जीपको मरुभूमिमा दाऊदले शाऊलको प्राण पुन: छोडिदिएका
1जीपीहरू गिबामा शाऊलकहाँ गएर यशीमोनतिर फर्केको हकीलाको पहाड़मा दाऊद लुकेका छन्‌ भनी सुनाइदिए। 
2यसकारण दाऊदलाई त्‍यहाँ खोज्‍न भनी शाऊल तीन हजार चुनेका मानिसहरू आफ्‍नो साथमा लिएर झट्टै जीपको मरुभूमिमा झरे। 3यशीमोनतिर फर्केको हकीलाको पहाड़का छेउको बाटैमा उनले आफ्‍नो छाउनी हाले। तर दाऊदचाहिँ मरुभूमिमा नै बसे। शाऊल तिनलाई मरुभूमिमा खेद्‌नलाई आएका छन्‌ भनी सुन्‍ने बित्तिकै, 4दाऊदले चेवाहरू पठाए, र शाऊल अमुक ठाउँमा आइपुगेका छन्‌ भनी पत्ता लगाए।
5कति पनि ढिलो नगरी तिनी शाऊलले छाउनी हालेको ठाउँमा गए, र शाऊल र उनका सेनापति नेरका छोरा अबनेर सुतिरहेको ठाउँ देखे। आफ्‍नो फौजका चारैतिरको छाउनी बनाएर पङ्‌क्तिहरूका बीचमा शाऊल सुतिरहेका थिए।
6दाऊदले हित्ती अहीमेलेक र योआबका भाइ सरूयाहका छोरा अबीशैतिर फर्केर भने, “शाऊलकहाँ छाउनीभित्र मसित को जान्‍छ?”
अबीशैले जवाफ दिए “म जानेछु।”
7दाऊद र अबीशै राती छाउनीमा पसे, र शाऊललाई पङ्‌क्तिहरूका बीचमा उनको भालाचाहिँ सिरानीनेर भूइँमा गाड़ेर सुतिरहेका भेट्टाए। अबनेर र योद्धाहरूचाहिँ शाऊलका चारैतिर गोलो आकारमा सुतिरहेका थिए।
8अबीशैले दाऊदलाई भने, “परमेश्‍वरले तपाईंको शत्रुलाई आज तपाईंको हातमा सुम्‍पिदिनुभएको रहेछ। भालाले घोचेर एकै खेपमा उनलाई भूइँमा रोपिदिने मलाई हुकुम दिनुहोस्‌। मैले दुई खेप हिर्काउनैपर्दैन।”
9तर दाऊदले तिनलाई भने, “राजालाई केही हानि नगर। परमप्रभुका अभिषिक्त जनमाथि हात उठाउने कोचाहिँ निर्दोष हुन्‍छ?” 10दाऊदले अझै भने, “जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु कि परमप्रभु आफैले उनलाई मार्नुहुनेछ। कि त उनको काल आएर उनी मर्नेछन्‌ अथवा लड़ाइँमा गएर उनी खतम हुनेछन्‌। 11तर मैले परमप्रभुका अभिषिक्तको विरुद्धमा हात कहिले उठाउनु नपरोस्‌। अब उनको सिराननेर भएको भाला र पानीको सुराही लिएर जाऔं।” 
12तब दाऊदले शाऊलको सिराननेर भएको भाला र पानीको सुराही लगे, र तिनीहरू गइहाले। छाउनीका सबै फौज सुतिरहेका थिए। कसैले तिनलाई देखेन, कसैलाई थाहै भएन, कोही पनि ब्‍यूँझेन। परमप्रभुबाट पठाइएको मस्‍त निद्रामा उनीहरू सुतिरहेका थिए।
13तब दाऊद अर्कोपट्टि गएर टाढ़ाको डाँड़ाको टाकुरामा उभिए। तिनीहरूका बीचमा निकै ठूलो खाली ठाउँ थियो। 14दाऊदले सेना र नेरका छोरा अबनेरलाई कराएर भने, “अबनेर, मलाई जवाफ देऊ।”
अबनेरले जवाफ दिए, “राजालाई हपार्ने तिमी को हौ?”
15दाऊदले अबनेरलाई भने, “के तिमी मर्द होइनौ? के इस्राएलमा तिमीजस्‍तै अरू कोही छन्‌? तिमीले किन आफ्‍ना प्रभु महाराजाको रक्षा गरेनौ? तिम्रा प्रभु महाराजालाई कसैले हानि गर्न आयो। 16यो त ठीक भएन। जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु कि तिमीहरू मारिने योग्‍यका छौ, किनभने तिमीहरूले आफ्‍ना मालिक, परमप्रभुका अभिषिक्त जनको रक्षा गरेनौ। हेर त, उहाँको सिरानका छेउको भाला र पानीको सुराही खोइ?”
17शाऊलले दाऊदको सोर चिनेर भने, “के तिमी नै हौ, मेरा छोरा दाऊद?”
दाऊदले भने, “मेरा प्रभु महाराजा, म नै हुँ।” 18मेरा प्रभुले उहाँको दासको खेदो किन गर्नुहुन्‍छ? मैले के गरेको छु र? कुन खराबीको म दोषी भएको छु र? 19हे मेरा प्रभु महाराजा, मैले जे भन्‍नु छ सो ध्‍यान दिएर सुन्‍नुहोस्‌। यदि परमप्रभुले नै हजूरलाई मेरो विरुद्धमा सुर्‍याउनुभएको हो भनेता एउटा भेटी उहाँलाई ग्रहणयोग्‍य होस्‌। तर यदि मानिसहरूले गरेको हो भने परमप्रभुको सामुन्‍ने तिनीहरूमाथि सराप परोस्‌। किनभने आज ‘त्‍यसले अरू देवताहरूको सेवा गरोस्‌’ भनी तिनीहरूले परमप्रभुका अधिकारको भागबाट मलाई निकालिदिएका छन्, र 20परमप्रभुको सामुन्‍नेबाट टाढ़ामा मेरो रगत बग्‍न नदिनुहोस्‌। किनभने राजा डाँड़ाहरू हुँदो तित्रालाई खेदेझैँ एउटा उपियाँलाई खोज्‍न निस्‍केर आउनुभएको छ।”
21तब शाऊलले जवाफ दिए, “मैले पाप गरें। फर्केर आऊ, हे दाऊद मेरा छोरा। आजको दिन तिमीले मेरो प्राणलाई बहुमूल्‍य ठान्‍यौ, अब फेरि कहिल्‍यै म तिम्रो हानि गर्नेछैनँ। म मूर्ख भएँ, मैले साह्रै ठूलो भूल गरें।”
22दाऊदले जवाफ दिए, “राजाको भाला यहाँ छ। हजूरको कुनै एक जना मानिस आएर त्‍यो लैजाओस्‌। 23परमप्रभुले हरेक मानिसलाई त्‍यसको धार्मिकता र विश्‍वसनीयताको निम्‍ति इनाम दिनुहुन्‍छ। परमप्रभुले आज मेरो हातमा हजूरलाई सुम्‍पिदिनुभएको थियो, तर मैले परमप्रभुका अभिषिक्त जनमाथि आफ्‍नो हात उठाउन इन्‍कार गरें। 24जसरी मैले हजूरको प्राणलाई आज बहुमूल्‍य सम्‍झें, त्‍यसरी नै परमप्रभुले मेरो प्राण पनि बहुमूल्‍य सम्‍झून्, र मलाई सबै आपत्तिदेखि मुक्त गरून्‌।”
25तब शाऊलले दाऊदलाई भने, “हे मेरा छोरा दाऊद, आशिष्‌ तिमीमाथि परोस्‌। तिमीले ठूला-ठूला कामहरू गर्नेछौ, र तिमी विजयी हुनेछौ।” तब दाऊद आफ्‍नो बाटो लागे, र शाऊलचाहिँ घर फर्के।

........................................................................

David Again Spares Saul’s Life

26 The Ziphites went to Saul at Gibeah and said, “Is not David hiding on the hill of Hakilah, which faces Jeshimon?”

2 So Saul went down to the Desert of Ziph, with his three thousand select Israelite troops, to search there for David. 3 Saul made his camp beside the road on the hill of Hakilah facing Jeshimon, but David stayed in the wilderness. When he saw that Saul had followed him there, 4 he sent out scouts and learned that Saul had definitely arrived.

5 Then David set out and went to the place where Saul had camped. He saw where Saul and Abner son of Ner, the commander of the army, had lain down. Saul was lying inside the camp, with the army encamped around him.

6 David then asked Ahimelek the Hittite and Abishai son of Zeruiah, Joab’s brother, “Who will go down into the camp with me to Saul?”

“I’ll go with you,” said Abishai.

7 So David and Abishai went to the army by night, and there was Saul, lying asleep inside the camp with his spear stuck in the ground near his head. Abner and the soldiers were lying around him.

8 Abishai said to David, “Today God has delivered your enemy into your hands. Now let me pin him to the ground with one thrust of the spear; I won’t strike him twice.”

9 But David said to Abishai, “Don’t destroy him! Who can lay a hand on the Lord’s anointed and be guiltless? 10 As surely as the Lord lives,” he said, “the Lord himself will strike him, or his time will come and he will die, or he will go into battle and perish. 11 But the Lord forbid that I should lay a hand on the Lord’s anointed. Now get the spear and water jug that are near his head, and let’s go.”

12 So David took the spear and water jug near Saul’s head, and they left. No one saw or knew about it, nor did anyone wake up. They were all sleeping, because the Lord had put them into a deep sleep.

13 Then David crossed over to the other side and stood on top of the hill some distance away; there was a wide space between them. 14 He called out to the army and to Abner son of Ner, “Aren’t you going to answer me, Abner?”

Abner replied, “Who are you who calls to the king?”

15 David said, “You’re a man, aren’t you? And who is like you in Israel? Why didn’t you guard your lord the king? Someone came to destroy your lord the king. 16 What you have done is not good. As surely as the Lord lives, you and your men must die, because you did not guard your master, the Lord’s anointed. Look around you. Where are the king’s spear and water jug that were near his head?”

17 Saul recognized David’s voice and said, “Is that your voice, David my son?”

David replied, “Yes it is, my lord the king.” 18 And he added, “Why is my lord pursuing his servant? What have I done, and what wrong am I guilty of? 19 Now let my lord the king listen to his servant’s words. If the Lord has incited you against me, then may he accept an offering. If, however, people have done it, may they be cursed before the Lord! They have driven me today from my share in the Lord’s inheritance and have said, ‘Go, serve other gods.’ 20 Now do not let my blood fall to the ground far from the presence of the Lord. The king of Israel has come out to look for a flea—as one hunts a partridge in the mountains.”

21 Then Saul said, “I have sinned. Come back, David my son. Because you considered my life precious today, I will not try to harm you again. Surely I have acted like a fool and have been terribly wrong.”

22 “Here is the king’s spear,” David answered. “Let one of your young men come over and get it. 23 The Lord rewards everyone for their righteousness and faithfulness. The Lord delivered you into my hands today, but I would not lay a hand on the Lord’s anointed. 24 As surely as I valued your life today, so may the Lord value my life and deliver me from all trouble.”

25 Then Saul said to David, “May you be blessed, David my son; you will do great things and surely triumph.”

So David went on his way, and Saul returned home.

.......................................................................

१ शमूएल 26

जीपको मरुभूमिमा दाऊदले शाऊलको प्राण पुन: छोडिदिएका
1जीपीहरू गिबामा शाऊलकहाँ गएर यशीमोनतिर फर्केको हकीलाको पहाड़मा दाऊद लुकेका छन्‌ भनी सुनाइदिए। 
And the Ziphites came unto Saul to Gibeah, saying, Doth not David hide himself in the hill of Hachilah, which is before Jeshimon?
2यसकारण दाऊदलाई त्‍यहाँ खोज्‍न भनी शाऊल तीन हजार चुनेका मानिसहरू आफ्‍नो साथमा लिएर झट्टै जीपको मरुभूमिमा झरे। 
Then Saul arose, and went down to the wilderness of Ziph, having three thousand chosen men of Israel with him, to seek David in the wilderness of Ziph.
3यशीमोनतिर फर्केको हकीलाको पहाड़का छेउको बाटैमा उनले आफ्‍नो छाउनी हाले। तर दाऊदचाहिँ मरुभूमिमा नै बसे। शाऊल तिनलाई मरुभूमिमा खेद्‌नलाई आएका छन्‌ भनी सुन्‍ने बित्तिकै, 
And Saul pitched in the hill of Hachilah, which is before Jeshimon, by the way. But David abode in the wilderness, and he saw that Saul came after him into the wilderness.
4दाऊदले चेवाहरू पठाए, र शाऊल अमुक ठाउँमा आइपुगेका छन्‌ भनी पत्ता लगाए।
David therefore sent out spies, and understood that Saul was come in very deed.
5कति पनि ढिलो नगरी तिनी शाऊलले छाउनी हालेको ठाउँमा गए, र शाऊल र उनका सेनापति नेरका छोरा अबनेर सुतिरहेको ठाउँ देखे। आफ्‍नो फौजका चारैतिरको छाउनी बनाएर पङ्‌क्तिहरूका बीचमा शाऊल सुतिरहेका थिए।
And David arose, and came to the place where Saul had pitched: and David beheld the place where Saul lay, and Abner the son of Ner, the captain of his host: and Saul lay in the trench, and the people pitched round about him.
6दाऊदले हित्ती अहीमेलेक र योआबका भाइ सरूयाहका छोरा अबीशैतिर फर्केर भने, “शाऊलकहाँ छाउनीभित्र मसित को जान्‍छ?”
अबीशैले जवाफ दिए “म जानेछु।”
Then answered David and said to Ahimelech the Hittite, and to Abishai the son of Zeruiah, brother to Joab, saying, Who will go down with me to Saul to the camp? And Abishai said, I will go down with thee.
7दाऊद र अबीशै राती छाउनीमा पसे, र शाऊललाई पङ्‌क्तिहरूका बीचमा उनको भालाचाहिँ सिरानीनेर भूइँमा गाड़ेर सुतिरहेका भेट्टाए। अबनेर र योद्धाहरूचाहिँ शाऊलका चारैतिर गोलो आकारमा सुतिरहेका थिए।
So David and Abishai came to the people by night: and, behold, Saul lay sleeping within the trench, and his spear stuck in the ground at his bolster: but Abner and the people lay round about him.
8अबीशैले दाऊदलाई भने, “परमेश्‍वरले तपाईंको शत्रुलाई आज तपाईंको हातमा सुम्‍पिदिनुभएको रहेछ। भालाले घोचेर एकै खेपमा उनलाई भूइँमा रोपिदिने मलाई हुकुम दिनुहोस्‌। मैले दुई खेप हिर्काउनैपर्दैन।”
Then said Abishai to David, God hath delivered thine enemy into thine hand this day: now therefore let me smite him, I pray thee, with the spear even to the earth at once, and I will not smite him the second time.
9तर दाऊदले तिनलाई भने, “राजालाई केही हानि नगर। परमप्रभुका अभिषिक्त जनमाथि हात उठाउने कोचाहिँ निर्दोष हुन्‍छ?” 
And David said to Abishai, Destroy him not: for who can stretch forth his hand against the LORD'S anointed, and be guiltless?
10दाऊदले अझै भने, “जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु कि परमप्रभु आफैले उनलाई मार्नुहुनेछ। कि त उनको काल आएर उनी मर्नेछन्‌ अथवा लड़ाइँमा गएर उनी खतम हुनेछन्‌। 
David said furthermore, As the LORD liveth, the LORD shall smite him; or his day shall come to die; or he shall descend into battle, and perish.
11तर मैले परमप्रभुका अभिषिक्तको विरुद्धमा हात कहिले उठाउनु नपरोस्‌। अब उनको सिराननेर भएको भाला र पानीको सुराही लिएर जाऔं।” 
The LORD forbid that I should stretch forth mine hand against the LORD'S anointed: but, I pray thee, take thou now the spear that is at his bolster, and the cruse of water, and let us go.
12तब दाऊदले शाऊलको सिराननेर भएको भाला र पानीको सुराही लगे, र तिनीहरू गइहाले। छाउनीका सबै फौज सुतिरहेका थिए। कसैले तिनलाई देखेन, कसैलाई थाहै भएन, कोही पनि ब्‍यूँझेन। परमप्रभुबाट पठाइएको मस्‍त निद्रामा उनीहरू सुतिरहेका थिए।
So David took the spear and the cruse of water from Saul's bolster; and they gat them away, and no man saw it, nor knew it, neither awaked: for they were all asleep; because a deep sleep from the LORD was fallen upon them.
13तब दाऊद अर्कोपट्टि गएर टाढ़ाको डाँड़ाको टाकुरामा उभिए। तिनीहरूका बीचमा निकै ठूलो खाली ठाउँ थियो।
Then David went over to the other side, and stood on the top of an hill afar off; a great space being between them:
 14दाऊदले सेना र नेरका छोरा अबनेरलाई कराएर भने, “अबनेर, मलाई जवाफ देऊ।”
अबनेरले जवाफ दिए, “राजालाई हपार्ने तिमी को हौ?”
And David cried to the people, and to Abner the son of Ner, saying, Answerest thou not, Abner? Then Abner answered and said, Who art thou that criest to the king?
15दाऊदले अबनेरलाई भने, “के तिमी मर्द होइनौ? के इस्राएलमा तिमीजस्‍तै अरू कोही छन्‌? तिमीले किन आफ्‍ना प्रभु महाराजाको रक्षा गरेनौ? तिम्रा प्रभु महाराजालाई कसैले हानि गर्न आयो।
And David said to Abner, Art not thou a valiant man? and who is like to thee in Israel? wherefore then hast thou not kept thy lord the king? for there came one of the people in to destroy the king thy lord.
 16यो त ठीक भएन। जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु कि तिमीहरू मारिने योग्‍यका छौ, किनभने तिमीहरूले आफ्‍ना मालिक, परमप्रभुका अभिषिक्त जनको रक्षा गरेनौ। हेर त, उहाँको सिरानका छेउको भाला र पानीको सुराही खोइ?”
This thing is not good that thou hast done. As the LORD liveth, ye are worthy to die, because ye have not kept your master, the LORD'S anointed. And now see where the king's spear is, and the cruse of water that was at his bolster.
17शाऊलले दाऊदको सोर चिनेर भने, “के तिमी नै हौ, मेरा छोरा दाऊद?”
दाऊदले भने, “मेरा प्रभु महाराजा, म नै हुँ।” 
And Saul knew David's voice, and said, Is this thy voice, my son David? And David said, It is my voice, my lord, O king.
18मेरा प्रभुले उहाँको दासको खेदो किन गर्नुहुन्‍छ? मैले के गरेको छु र? कुन खराबीको म दोषी भएको छु र? 
And he said, Wherefore doth my lord thus pursue after his servant? for what have I done? or what evil is in mine hand?
19हे मेरा प्रभु महाराजा, मैले जे भन्‍नु छ सो ध्‍यान दिएर सुन्‍नुहोस्‌। यदि परमप्रभुले नै हजूरलाई मेरो विरुद्धमा सुर्‍याउनुभएको हो भनेता एउटा भेटी उहाँलाई ग्रहणयोग्‍य होस्‌। तर यदि मानिसहरूले गरेको हो भने परमप्रभुको सामुन्‍ने तिनीहरूमाथि सराप परोस्‌। किनभने आज ‘त्‍यसले अरू देवताहरूको सेवा गरोस्‌’ भनी तिनीहरूले परमप्रभुका अधिकारको भागबाट मलाई निकालिदिएका छन्, र 
Now therefore, I pray thee, let my lord the king hear the words of his servant. If the LORD have stirred thee up against me, let him accept an offering: but if they be the children of men, cursed be they before the LORD; for they have driven me out this day from abiding in the inheritance of the LORD, saying, Go, serve other gods.
20परमप्रभुको सामुन्‍नेबाट टाढ़ामा मेरो रगत बग्‍न नदिनुहोस्‌। किनभने राजा डाँड़ाहरू हुँदो तित्रालाई खेदेझैँ एउटा उपियाँलाई खोज्‍न निस्‍केर आउनुभएको छ।”
Now therefore, let not my blood fall to the earth before the face of the LORD: for the king of Israel is come out to seek a flea, as when one doth hunt a partridge in the mountains.
21तब शाऊलले जवाफ दिए, “मैले पाप गरें। फर्केर आऊ, हे दाऊद मेरा छोरा। आजको दिन तिमीले मेरो प्राणलाई बहुमूल्‍य ठान्‍यौ, अब फेरि कहिल्‍यै म तिम्रो हानि गर्नेछैनँ। म मूर्ख भएँ, मैले साह्रै ठूलो भूल गरें।”
Then said Saul, I have sinned: return, my son David: for I will no more do thee harm, because my soul was precious in thine eyes this day: behold, I have played the fool, and have erred exceedingly.
22दाऊदले जवाफ दिए, “राजाको भाला यहाँ छ। हजूरको कुनै एक जना मानिस आएर त्‍यो लैजाओस्‌। 
And David answered and said, Behold the king's spear! and let one of the young men come over and fetch it.
23परमप्रभुले हरेक मानिसलाई त्‍यसको धार्मिकता र विश्‍वसनीयताको निम्‍ति इनाम दिनुहुन्‍छ। परमप्रभुले आज मेरो हातमा हजूरलाई सुम्‍पिदिनुभएको थियो, तर मैले परमप्रभुका अभिषिक्त जनमाथि आफ्‍नो हात उठाउन इन्‍कार गरें।
The LORD render to every man his righteousness and his faithfulness: for the LORD delivered thee into my hand to day, but I would not stretch forth mine hand against the LORD'S anointed.
 24जसरी मैले हजूरको प्राणलाई आज बहुमूल्‍य सम्‍झें, त्‍यसरी नै परमप्रभुले मेरो प्राण पनि बहुमूल्‍य सम्‍झून्, र मलाई सबै आपत्तिदेखि मुक्त गरून्‌।”
And, behold, as thy life was much set by this day in mine eyes, so let my life be much set by in the eyes of the LORD, and let him deliver me out of all tribulation.
25तब शाऊलले दाऊदलाई भने, “हे मेरा छोरा दाऊद, आशिष्‌ तिमीमाथि परोस्‌। तिमीले ठूला-ठूला कामहरू गर्नेछौ, र तिमी विजयी हुनेछौ।” तब दाऊद आफ्‍नो बाटो लागे, र शाऊलचाहिँ घर फर्के।
Then Saul said to David, Blessed be thou, my son David: thou shalt both do great things, and also shalt still prevail. So David went on his way, and Saul returned to his place.

 

1 SAMUEL  - 27:1-12,

१ शमूएल 27

दाऊद पलिश्तीहरूका बीचमा
1दाऊदले यस्‍तो विचार गरे, “एक न एक दिन त शाऊलले मलाई मार्नेछन्‌। यसकारण पलिश्‍तीहरूको इलाकामा भागिजान मेरो लागि असल होला। तब इस्राएलको कुनै पनि ठाउँमा खोज्‍न शाऊलले छोड्‌नेछन्, र म उनको पन्‍जाबाट उम्‍कनेछु।”
2यसैले दाऊद र तिनका छ सय जना मानिसहरू सिमाना पार गरेर गातका राजा माओकका छोरा आकीशकहाँ गए। 3दाऊदले आफूसँग आफ्‍ना मानिसहरू, तिनीहरूका परिवार र तिनकै दुई पत्‍नी, अर्थात्‌ यिजरेली अहीनोम र नाबालकी विधवा कर्मेली अबीगेललाई लिएर आकीशसँग गातमा बस्‍न लागे। 4दाऊद गातमा भागेर गएका छन्‌ भनी जब शाऊललाई सुनाइयो, उनले दाऊदलाई खोज्‍न छोड़िदिए।
5दाऊदले आकीशलाई भने, “तपाईंको निगाह ममाथि भए तपाईंका देशको कुनै एउटा गाउँमा बसोबास गर्न मलाई ठाउँ दिनुहोस्‌। म किन तपाईं महाराजासित राजधानीमा बस्‍नू?”
6यसकारण आकीशले त्‍यस दिन तिनलाई सिक्‍लग दिए, त्‍यो अझै पनि यहूदाका राजाहरूको भएको छ। 7दाऊद पलिश्‍तीहरूको देशमा एक वर्ष चार महिनासम्‍म बसे।
8दाऊद र तिनका मानिसहरू आक्रमण गर्नलाई निस्‍कन्‍थे, र गशूरीहरू, गिज्रीहरू र अमालेकीहरूलाई लूटपीट गर्थे। (उनीहरू प्राचीनकालदेखि शूर र मिश्रदेशसम्‍मैका बासिन्‍दा भएर बसेका थिए।) 9जब दाऊदले कुनै देश लूटपीट गर्थे तब तिनले पुरुष अथवा स्‍त्री कसैलाई पनि जीवित राख्‍दैनथे। तिनले भेड़ाबाख्रा र गाई-गोरुका बथान, गधा र ऊँट र लुगाफाटाहरू पनि लगेर फेरि आकीशकहाँ फर्केर आउँथे।
10आकीशले तिनलाई “आज तिमीले कहाँ लूटपीट गर्‍यौ?” भनी सोध्‍थे। तिनी भन्‍थे, “यहूदाको नेगेव देशमा” अथवा “यरहमेलीहरू वा केनीहरूको नेगेव देशमा।” 11दाऊदले कुनै पुरुष वा स्‍त्रीलाई जिउँदै गातमा ल्‍याउँदैनथे, किनभने तिनले यस्‍तो विचार गर्थे कि उनीहरूले “दाऊदले यस्‍तो गरेका छन्‌” भनी खबर दिन्‍छन्‌ होला। पलिश्‍तीहरूसँग बसुञ्‍जेल तिनको चाल यस्‍तै थियो। 12“आफ्‍ना जाति इस्राएलीहरूमा खराब नाउँ कमाएकोले दाऊद आफ्‍नो जीवनभरि नै मेरो सेवक भएर बस्‍नेछ” भनी आकीशले दाऊदमाथि विश्‍वास गरेका थिए।

................................................................

David Among the Philistines

27 But David thought to himself, “One of these days I will be destroyed by the hand of Saul. The best thing I can do is to escape to the land of the Philistines. Then Saul will give up searching for me anywhere in Israel, and I will slip out of his hand.”

2 So David and the six hundred men with him left and went over to Achish son of Maok king of Gath. 3 David and his men settled in Gath with Achish. Each man had his family with him, and David had his two wives: Ahinoam of Jezreel and Abigail of Carmel, the widow of Nabal. 4 When Saul was told that David had fled to Gath, he no longer searched for him.

5 Then David said to Achish, “If I have found favor in your eyes, let a place be assigned to me in one of the country towns, that I may live there. Why should your servant live in the royal city with you?”

6 So on that day Achish gave him Ziklag, and it has belonged to the kings of Judah ever since. 7 David lived in Philistine territory a year and four months.

8 Now David and his men went up and raided the Geshurites, the Girzites and the Amalekites. (From ancient times these peoples had lived in the land extending to Shur and Egypt.) 9 Whenever David attacked an area, he did not leave a man or woman alive, but took sheep and cattle, donkeys and camels, and clothes. Then he returned to Achish.

10 When Achish asked, “Where did you go raiding today?” David would say, “Against the Negev of Judah” or “Against the Negev of Jerahmeel” or “Against the Negev of the Kenites.” 11 He did not leave a man or woman alive to be brought to Gath, for he thought, “They might inform on us and say, ‘This is what David did.’” And such was his practice as long as he lived in Philistine territory. 12 Achish trusted David and said to himself, “He has become so obnoxious to his people, the Israelites, that he will be my servant for life.”

................................................................

१ शमूएल 27

दाऊद पलिश्तीहरूका बीचमा
1दाऊदले यस्‍तो विचार गरे, “एक न एक दिन त शाऊलले मलाई मार्नेछन्‌। यसकारण पलिश्‍तीहरूको इलाकामा भागिजान मेरो लागि असल होला। तब इस्राएलको कुनै पनि ठाउँमा खोज्‍न शाऊलले छोड्‌नेछन्, र म उनको पन्‍जाबाट उम्‍कनेछु।”
And David said in his heart, I shall now perish one day by the hand of Saul: there is nothing better for me than that I should speedily escape into the land of the Philistines; and Saul shall despair of me, to seek me any more in any coast of Israel: so shall I escape out of his hand.
2यसैले दाऊद र तिनका छ सय जना मानिसहरू सिमाना पार गरेर गातका राजा माओकका छोरा आकीशकहाँ गए।
And David arose, and he passed over with the six hundred men that were with him unto Achish, the son of Maoch, king of Gath.
 3दाऊदले आफूसँग आफ्‍ना मानिसहरू, तिनीहरूका परिवार र तिनकै दुई पत्‍नी, अर्थात्‌ यिजरेली अहीनोम र नाबालकी विधवा कर्मेली अबीगेललाई लिएर आकीशसँग गातमा बस्‍न लागे।
And David dwelt with Achish at Gath, he and his men, every man with his household, even David with his two wives, Ahinoam the Jezreelitess, and Abigail the Carmelitess, Nabal's wife.
 4दाऊद गातमा भागेर गएका छन्‌ भनी जब शाऊललाई सुनाइयो, उनले दाऊदलाई खोज्‍न छोड़िदिए।
And it was told Saul that David was fled to Gath: and he sought no more again for him.
5दाऊदले आकीशलाई भने, “तपाईंको निगाह ममाथि भए तपाईंका देशको कुनै एउटा गाउँमा बसोबास गर्न मलाई ठाउँ दिनुहोस्‌। म किन तपाईं महाराजासित राजधानीमा बस्‍नू?”
And David said unto Achish, If I have now found grace in thine eyes, let them give me a place in some town in the country, that I may dwell there: for why should thy servant dwell in the royal city with thee?
6यसकारण आकीशले त्‍यस दिन तिनलाई सिक्‍लग दिए, त्‍यो अझै पनि यहूदाका राजाहरूको भएको छ। 
Then Achish gave him Ziklag that day: wherefore Ziklag pertaineth unto the kings of Judah unto this day.
7दाऊद पलिश्‍तीहरूको देशमा एक वर्ष चार महिनासम्‍म बसे।
And the time that David dwelt in the country of the Philistines was a full year and four months.
8दाऊद र तिनका मानिसहरू आक्रमण गर्नलाई निस्‍कन्‍थे, र गशूरीहरू, गिज्रीहरू र अमालेकीहरूलाई लूटपीट गर्थे। (उनीहरू प्राचीनकालदेखि शूर र मिश्रदेशसम्‍मैका बासिन्‍दा भएर बसेका थिए।)
And David and his men went up, and invaded the Geshurites, and the Gezrites, and the Amalekites: for those nations were of old the inhabitants of the land, as thou goest to Shur, even unto the land of Egypt.
 9जब दाऊदले कुनै देश लूटपीट गर्थे तब तिनले पुरुष अथवा स्‍त्री कसैलाई पनि जीवित राख्‍दैनथे। तिनले भेड़ाबाख्रा र गाई-गोरुका बथान, गधा र ऊँट र लुगाफाटाहरू पनि लगेर फेरि आकीशकहाँ फर्केर आउँथे।
And David smote the land, and left neither man nor woman alive, and took away the sheep, and the oxen, and the asses, and the camels, and the apparel, and returned, and came to Achish.
10आकीशले तिनलाई “आज तिमीले कहाँ लूटपीट गर्‍यौ?” भनी सोध्‍थे। तिनी भन्‍थे, “यहूदाको नेगेव देशमा” अथवा “यरहमेलीहरू वा केनीहरूको नेगेव देशमा।” 
And Achish said, Whither have ye made a road to day? And David said, Against the south of Judah, and against the south of the Jerahmeelites, and against the south of the Kenites.
11दाऊदले कुनै पुरुष वा स्‍त्रीलाई जिउँदै गातमा ल्‍याउँदैनथे, किनभने तिनले यस्‍तो विचार गर्थे कि उनीहरूले “दाऊदले यस्‍तो गरेका छन्‌” भनी खबर दिन्‍छन्‌ होला। पलिश्‍तीहरूसँग बसुञ्‍जेल तिनको चाल यस्‍तै थियो। 
And David saved neither man nor woman alive, to bring tidings to Gath, saying, Lest they should tell on us, saying, So did David, and so will be his manner all the while he dwelleth in the country of the Philistines.
12“आफ्‍ना जाति इस्राएलीहरूमा खराब नाउँ कमाएकोले दाऊद आफ्‍नो जीवनभरि नै मेरो सेवक भएर बस्‍नेछ” भनी आकीशले दाऊदमाथि विश्‍वास गरेका थिए।
And Achish believed David, saying, He hath made his people Israel utterly to abhor him; therefore he shall be my servant for ever.

 

1 SAMUEL  - 28:1-25,

१ शमूएल 28

शाऊल र एन्दोरकी मन्त्रतन्त्र गर्ने स्‍त्री
1त्‍यस बेला पलिश्‍तीहरूले इस्राएलमाथि हमला गर्नलाई आफ्‍नो सेना भेला गरे। आकीशले दाऊदलाई भने, “तिमी र तिम्रा मानिसहरू मसँग रणभूमिमा जानुपर्छ भन्‍ने तिमीलाई थाहै होला।”
2दाऊदले आकीशलाई उत्तर दिए, “बेस, तपाईंको दासले के गर्न सक्‍छ तपाईंले जान्‍नुहुनेछ।”
तब आकीशले दाऊदलाई भने, “म तिमीलाई जीवनभरि नै मेरो अङ्गरक्षक तुल्‍याउनेछु।”
3अब शमूएल मरिसकेका थिए, र सब इस्राएलले तिनको निम्‍ति शोक प्रकट गरेर तिनलाई तिनकै सहर रामामा गाड़ेका थिए। शाऊलले भूतप्रेत खेलाउने सबैलाई देशबाट निकालिसकेका थिए। 
4पलिश्‍तीहरूले आफ्‍नो सेना युद्धको निम्‍ति भेला गरेर शूनेममा छाउनी हालेका थिए। शाऊलले सारा इस्राएलीहरूलाई जम्‍मा गरेर गिल्‍बोमा छाउनी हालेका थिए। 5जब शाऊलले पलिश्‍तीको फौजलाई देखे, तब उनी साह्रै भयभीत भए। 6उनले परमप्रभुलाई सोधे, तर परमप्रभुले न त सपनाद्वारा, न “ऊरीम” न अगमवक्ताद्वारा उनलाई जवाफ दिनुभयो।  7यसैले उनले आफ्‍ना सेवकहरूलाई भने, “मेरो निम्‍ति कुनै एउटी मन्‍त्रतन्‍त्र गर्ने स्‍त्रीलाई खोजिदेओ, र म त्‍यसकहाँ गएर सोधपूछ गर्नेछु।”
एन्‍दोरमा त्‍यस्‍ती स्‍त्री छे भनी उनका सेवकहरूले उनलाई बताइदिए।
8तब शाऊलले भिन्‍दै लुगा लाएर आफ्‍ना दुई जना मानिसहरूसँग गुप्‍त भेषमा राती त्‍यसकहाँ गए, र त्‍यसलाई भने, “प्रेत आत्‍मासित सोधेर मेरो भाग्‍य बताइदेऊ, र म जुन मानिसको नाउँ बताउँछु त्‍यसलाई बोलाइदेऊ।”
9तर त्‍यस स्‍त्रीले जवाफ दिई, “शाऊलले के गर्नुभएको छ त्‍यो निश्‍चय तपाईंलाई थाहै होला। उहाँले भूतप्रेत खेलाउनेहरूलाई देशबाट हटाइदिनुभएको छ। जुन कुराले मेरो मृत्‍यु ल्‍याउनेछ त्‍यो गर्नलाई तपाईं मलाई किन कर लाउनुहुन्‍छ?”
10शाऊलले शपथ खाएर त्‍यसलाई भने, “जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु कि यसले गर्दा तिमीमाथि कुनै किसिमको आपद्‌ आइपर्नेछैन।”
11तब त्‍यस स्‍त्रीले सोधी, “कसलाई बोलाऊँ त?”
शाऊलले जवाफ दिए, “शमूएललाई।”
12जब शमूएल निस्‍केका त्‍यस स्‍त्रीले देखी तब त्‍यसले चिच्‍च्‍याएर शाऊललाई भनी, “तपाईंले मलाई किन धोका दिनुभयो? तपाईं शाऊल नै हुनुहुँदोरहेछ।”
13राजाले त्‍यसलाई भने, “नडराऊ। तिमी के देख्‍दैछ्यौ?”
त्‍यस स्‍त्रीले जवाफ दिई, “जमिनबाट निस्‍केर आइरहेको एउटा प्रेत म देख्‍दैछु।”
14उनले सोधे, “त्‍यो कस्‍तो छ?”
त्‍यसले भनी, “खास्‍टो ओढ़ेको एउटा वृद्ध मानिस माथि निस्‍कँदैछ।”
तब तिनी शमूएल नै हुन्‌ भनी शाऊललाई थाहा भयो। अनि उनले घोप्‍टो परेर साष्‍टाङ्ग दण्‍डवत्‌ गरे।
15शमूएलले शाऊललाई भने, “मेरो शान्‍तिलाई तिमीले किन भङ्ग गरेर मलाई माथि ल्‍यायौ?”
शाऊलले जवाफ दिए, “म ठूलो सङ्कष्‍टमा परेको छु। पलिश्‍तीहरूले मलाई पेलिरहेका छन्, र परमेश्‍वरले मलाई त्‍याग्‍नुभएको छ। उहाँले न त अगमवक्ताद्वारा न दर्शनद्वारा मलाई जवाफ दिनुहुन्‍छ। के गर्नुपर्ने सो मलाई बताइदिनुहोस्‌ भनी मैले तपाईंलाई बोलाएको हुँ।”
16शमूएलले भने, “परमप्रभुले तिमीलाई त्‍याग्‍नुभएको छ र उहाँ तिम्रो विरोधी हुनुभएको छ भने, तिमी किन मलाई सोधपूछ गर्छौ? 17मद्वारा पहिले नै भन्‍नुभएको कुरा परमप्रभुले गर्नुभएको छ। उहाँले तिम्रो हातबाट राज्‍य खोसेर अर्को तिम्रो एउटा छिमेकी दाऊदलाई दिनुभएको छ।  18तिमीले परमप्रभुको आज्ञापालन गरेनौ, र अमालेकीहरूका विरुद्धमा उहाँका क्रोधको इन्‍साफलाई तिमीले पूरा गरेनौ। यसैले उहाँले आज तिमीमाथि यो काम गर्नुभएको हो।  19त्‍यही कारण तिमी र तिम्रो प्रजा इस्राएललाई परमप्रभुले पलिश्‍तीहरूका हातमा पर्न दिनुहुनेछ। भोलि तिमी र तिम्रा छोराहरू मसँग हुनेछौ। हो, साँच्‍ची नै परमप्रभुले इस्राएली सेनालाई पलिश्‍तीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।”
20शाऊल विचलित भए, र शमूएलका वचनले गर्दा उनी डरले भूइँमा लम्‍पसार परेर लोटे। दिनभरि र रातभरि पनि उनले केही नखाएकाले उनी शक्तिहीन भए।
21तब त्‍यो स्‍त्री शाऊलकहाँ गई, र उनलाई साह्रै विचलित भएका देखेर त्‍यसले उनलाई भनी, “तपाईंले भन्‍नुभएको कुरा मैले मानें, र मैले मेरो प्राण तपाईंको निम्‍ति खतरामा हालें। 22अब मेरो कुरा सुन्‍नुहोस्‌। तपाईंका यात्राको निम्‍ति तपाईं बल पाउनलाई म केही खानेकुरा टक्र्याउनेछु।”
23तर शाऊलले खान इन्‍कार गरे।
जब उनका सेवकहरूले पनि त्‍यस स्‍त्रीले भनेको कुरामा जोड़ गरे तब उनी सहमत भए, र भूइँबाट उठेर पलङ्गमा बसे।
24त्‍यस स्‍त्रीको घरमा पालेको बाछा थियो। त्‍यसले त्‍यो झट्टै काटेर बनाई। त्‍यसले केही पीठो लिएर मुछी, र खमिर नहाली रोटी पकाई। 25ती त्‍यसले शाऊल र उनका सेवकहरूका अगि टक्र्याई। उनीहरूले त्‍यो खानेकुरो खाए, र त्‍यही रात उनीहरू बिदा भए।

..........................................................................

28 In those days the Philistines gathered their forces to fight against Israel. Achish said to David, “You must understand that you and your men will accompany me in the army.”

2 David said, “Then you will see for yourself what your servant can do.”

Achish replied, “Very well, I will make you my bodyguard for life.”

Saul and the Medium at Endor

3 Now Samuel was dead, and all Israel had mourned for him and buried him in his own town of Ramah. Saul had expelled the mediums and spiritists from the land.

4 The Philistines assembled and came and set up camp at Shunem, while Saul gathered all Israel and set up camp at Gilboa. 5 When Saul saw the Philistine army, he was afraid; terror filled his heart. 6 He inquired of the Lord, but the Lord did not answer him by dreams or Urim or prophets. 7 Saul then said to his attendants, “Find me a woman who is a medium, so I may go and inquire of her.”

“There is one in Endor,” they said.

8 So Saul disguised himself, putting on other clothes, and at night he and two men went to the woman. “Consult a spirit for me,” he said, “and bring up for me the one I name.”

9 But the woman said to him, “Surely you know what Saul has done. He has cut off the mediums and spiritists from the land. Why have you set a trap for my life to bring about my death?”

10 Saul swore to her by the Lord, “As surely as the Lord lives, you will not be punished for this.”

11 Then the woman asked, “Whom shall I bring up for you?”

“Bring up Samuel,” he said.

12 When the woman saw Samuel, she cried out at the top of her voice and said to Saul, “Why have you deceived me? You are Saul!”

13 The king said to her, “Don’t be afraid. What do you see?”

The woman said, “I see a ghostly figure[a] coming up out of the earth.”

14 “What does he look like?” he asked.

“An old man wearing a robe is coming up,” she said.

Then Saul knew it was Samuel, and he bowed down and prostrated himself with his face to the ground.

15 Samuel said to Saul, “Why have you disturbed me by bringing me up?”

“I am in great distress,” Saul said. “The Philistines are fighting against me, and God has departed from me. He no longer answers me, either by prophets or by dreams. So I have called on you to tell me what to do.”

16 Samuel said, “Why do you consult me, now that the Lord has departed from you and become your enemy? 17 The Lord has done what he predicted through me. The Lord has torn the kingdom out of your hands and given it to one of your neighbors—to David. 18 Because you did not obey the Lord or carry out his fierce wrath against the Amalekites, the Lord has done this to you today. 19 The Lord will deliver both Israel and you into the hands of the Philistines, and tomorrow you and your sons will be with me. The Lord will also give the army of Israel into the hands of the Philistines.”

20 Immediately Saul fell full length on the ground, filled with fear because of Samuel’s words. His strength was gone, for he had eaten nothing all that day and all that night.

21 When the woman came to Saul and saw that he was greatly shaken, she said, “Look, your servant has obeyed you. I took my life in my hands and did what you told me to do. 22 Now please listen to your servant and let me give you some food so you may eat and have the strength to go on your way.”

23 He refused and said, “I will not eat.”

But his men joined the woman in urging him, and he listened to them. He got up from the ground and sat on the couch.

24 The woman had a fattened calf at the house, which she butchered at once. She took some flour, kneaded it and baked bread without yeast. 25 Then she set it before Saul and his men, and they ate. That same night they got up and left.

....................................................................

१ शमूएल 28

शाऊल र एन्दोरकी मन्त्रतन्त्र गर्ने स्‍त्री
1त्‍यस बेला पलिश्‍तीहरूले इस्राएलमाथि हमला गर्नलाई आफ्‍नो सेना भेला गरे। आकीशले दाऊदलाई भने, “तिमी र तिम्रा मानिसहरू मसँग रणभूमिमा जानुपर्छ भन्‍ने तिमीलाई थाहै होला।”
And it came to pass in those days, that the Philistines gathered their armies together for warfare, to fight with Israel. And Achish said unto David, Know thou assuredly, that thou shalt go out with me to battle, thou and thy men.
2दाऊदले आकीशलाई उत्तर दिए, “बेस, तपाईंको दासले के गर्न सक्‍छ तपाईंले जान्‍नुहुनेछ।”
तब आकीशले दाऊदलाई भने, “म तिमीलाई जीवनभरि नै मेरो अङ्गरक्षक तुल्‍याउनेछु।”
And David said to Achish, Surely thou shalt know what thy servant can do. And Achish said to David, Therefore will I make thee keeper of mine head for ever.
3अब शमूएल मरिसकेका थिए, र सब इस्राएलले तिनको निम्‍ति शोक प्रकट गरेर तिनलाई तिनकै सहर रामामा गाड़ेका थिए। शाऊलले भूतप्रेत खेलाउने सबैलाई देशबाट निकालिसकेका थिए। 
Now Samuel was dead, and all Israel had lamented him, and buried him in Ramah, even in his own city. And Saul had put away those that had familiar spirits, and the wizards, out of the land.
4पलिश्‍तीहरूले आफ्‍नो सेना युद्धको निम्‍ति भेला गरेर शूनेममा छाउनी हालेका थिए। शाऊलले सारा इस्राएलीहरूलाई जम्‍मा गरेर गिल्‍बोमा छाउनी हालेका थिए।
And the Philistines gathered themselves together, and came and pitched in Shunem: and Saul gathered all Israel together, and they pitched in Gilboa.
 5जब शाऊलले पलिश्‍तीको फौजलाई देखे, तब उनी साह्रै भयभीत भए। 
And when Saul saw the host of the Philistines, he was afraid, and his heart greatly trembled.
6उनले परमप्रभुलाई सोधे, तर परमप्रभुले न त सपनाद्वारा, न “ऊरीम” न अगमवक्ताद्वारा उनलाई जवाफ दिनुभयो।  
And when Saul enquired of the LORD, the LORD answered him not, neither by dreams, nor by Urim, nor by prophets.
7यसैले उनले आफ्‍ना सेवकहरूलाई भने, “मेरो निम्‍ति कुनै एउटी मन्‍त्रतन्‍त्र गर्ने स्‍त्रीलाई खोजिदेओ, र म त्‍यसकहाँ गएर सोधपूछ गर्नेछु।”
एन्‍दोरमा त्‍यस्‍ती स्‍त्री छे भनी उनका सेवकहरूले उनलाई बताइदिए।
Then said Saul unto his servants, Seek me a woman that hath a familiar spirit, that I may go to her, and enquire of her. And his servants said to him, Behold, there is a woman that hath a familiar spirit at En-dor.
8तब शाऊलले भिन्‍दै लुगा लाएर आफ्‍ना दुई जना मानिसहरूसँग गुप्‍त भेषमा राती त्‍यसकहाँ गए, र त्‍यसलाई भने, “प्रेत आत्‍मासित सोधेर मेरो भाग्‍य बताइदेऊ, र म जुन मानिसको नाउँ बताउँछु त्‍यसलाई बोलाइदेऊ।”
And Saul disguised himself, and put on other raiment, and he went, and two men with him, and they came to the woman by night: and he said, I pray thee, divine unto me by the familiar spirit, and bring me him up, whom I shall name unto thee.
9तर त्‍यस स्‍त्रीले जवाफ दिई, “शाऊलले के गर्नुभएको छ त्‍यो निश्‍चय तपाईंलाई थाहै होला। उहाँले भूतप्रेत खेलाउनेहरूलाई देशबाट हटाइदिनुभएको छ। जुन कुराले मेरो मृत्‍यु ल्‍याउनेछ त्‍यो गर्नलाई तपाईं मलाई किन कर लाउनुहुन्‍छ?”
And the woman said unto him, Behold, thou knowest what Saul hath done, how he hath cut off those that have familiar spirits, and the wizards, out of the land: wherefore then layest thou a snare for my life, to cause me to die?
10शाऊलले शपथ खाएर त्‍यसलाई भने, “जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु कि यसले गर्दा तिमीमाथि कुनै किसिमको आपद्‌ आइपर्नेछैन।”
And Saul sware to her by the LORD, saying, As the LORD liveth, there shall no punishment happen to thee for this thing.
11तब त्‍यस स्‍त्रीले सोधी, “कसलाई बोलाऊँ त?”
शाऊलले जवाफ दिए, “शमूएललाई।”
Then said the woman, Whom shall I bring up unto thee? And he said, Bring me up Samuel.
12जब शमूएल निस्‍केका त्‍यस स्‍त्रीले देखी तब त्‍यसले चिच्‍च्‍याएर शाऊललाई भनी, “तपाईंले मलाई किन धोका दिनुभयो? तपाईं शाऊल नै हुनुहुँदोरहेछ।”
And when the woman saw Samuel, she cried with a loud voice: and the woman spake to Saul, saying, Why hast thou deceived me? for thou art Saul.
13राजाले त्‍यसलाई भने, “नडराऊ। तिमी के देख्‍दैछ्यौ?”
त्‍यस स्‍त्रीले जवाफ दिई, “जमिनबाट निस्‍केर आइरहेको एउटा प्रेत म देख्‍दैछु।”
And the king said unto her, Be not afraid: for what sawest thou? And the woman said unto Saul, I saw gods ascending out of the earth.
14उनले सोधे, “त्‍यो कस्‍तो छ?”
त्‍यसले भनी, “खास्‍टो ओढ़ेको एउटा वृद्ध मानिस माथि निस्‍कँदैछ।”
तब तिनी शमूएल नै हुन्‌ भनी शाऊललाई थाहा भयो। अनि उनले घोप्‍टो परेर साष्‍टाङ्ग दण्‍डवत्‌ गरे।
And he said unto her, What form is he of? And she said, An old man cometh up; and he is covered with a mantle. And Saul perceived that it was Samuel, and he stooped with his face to the ground, and bowed himself.
15शमूएलले शाऊललाई भने, “मेरो शान्‍तिलाई तिमीले किन भङ्ग गरेर मलाई माथि ल्‍यायौ?”
शाऊलले जवाफ दिए, “म ठूलो सङ्कष्‍टमा परेको छु। पलिश्‍तीहरूले मलाई पेलिरहेका छन्, र परमेश्‍वरले मलाई त्‍याग्‍नुभएको छ। उहाँले न त अगमवक्ताद्वारा न दर्शनद्वारा मलाई जवाफ दिनुहुन्‍छ। के गर्नुपर्ने सो मलाई बताइदिनुहोस्‌ भनी मैले तपाईंलाई बोलाएको हुँ।”
And Samuel said to Saul, Why hast thou disquieted me, to bring me up? And Saul answered, I am sore distressed; for the Philistines make war against me, and God is departed from me, and answereth me no more, neither by prophets, nor by dreams: therefore I have called thee, that thou mayest make known unto me what I shall do.
16शमूएलले भने, “परमप्रभुले तिमीलाई त्‍याग्‍नुभएको छ र उहाँ तिम्रो विरोधी हुनुभएको छ भने, तिमी किन मलाई सोधपूछ गर्छौ? 
Then said Samuel, Wherefore then dost thou ask of me, seeing the LORD is departed from thee, and is become thine enemy?
17मद्वारा पहिले नै भन्‍नुभएको कुरा परमप्रभुले गर्नुभएको छ। उहाँले तिम्रो हातबाट राज्‍य खोसेर अर्को तिम्रो एउटा छिमेकी दाऊदलाई दिनुभएको छ।  
And the LORD hath done to him, as he spake by me: for the LORD hath rent the kingdom out of thine hand, and given it to thy neighbour, even to David:
18तिमीले परमप्रभुको आज्ञापालन गरेनौ, र अमालेकीहरूका विरुद्धमा उहाँका क्रोधको इन्‍साफलाई तिमीले पूरा गरेनौ। यसैले उहाँले आज तिमीमाथि यो काम गर्नुभएको हो।  
Because thou obeyedst not the voice of the LORD, nor executedst his fierce wrath upon Amalek, therefore hath the LORD done this thing unto thee this day.
19त्‍यही कारण तिमी र तिम्रो प्रजा इस्राएललाई परमप्रभुले पलिश्‍तीहरूका हातमा पर्न दिनुहुनेछ। भोलि तिमी र तिम्रा छोराहरू मसँग हुनेछौ। हो, साँच्‍ची नै परमप्रभुले इस्राएली सेनालाई पलिश्‍तीहरूका हातमा सुम्‍पिदिनुहुनेछ।”
Moreover the LORD will also deliver Israel with thee into the hand of the Philistines: and to morrow shalt thou and thy sons be with me: the LORD also shall deliver the host of Israel into the hand of the Philistines.
20शाऊल विचलित भए, र शमूएलका वचनले गर्दा उनी डरले भूइँमा लम्‍पसार परेर लोटे। दिनभरि र रातभरि पनि उनले केही नखाएकाले उनी शक्तिहीन भए।
Then Saul fell straightway all along on the earth, and was sore afraid, because of the words of Samuel: and there was no strength in him; for he had eaten no bread all the day, nor all the night.
21तब त्‍यो स्‍त्री शाऊलकहाँ गई, र उनलाई साह्रै विचलित भएका देखेर त्‍यसले उनलाई भनी, “तपाईंले भन्‍नुभएको कुरा मैले मानें, र मैले मेरो प्राण तपाईंको निम्‍ति खतरामा हालें। 
And the woman came unto Saul, and saw that he was sore troubled, and said unto him, Behold, thine handmaid hath obeyed thy voice, and I have put my life in my hand, and have hearkened unto thy words which thou spakest unto me.
22अब मेरो कुरा सुन्‍नुहोस्‌। तपाईंका यात्राको निम्‍ति तपाईं बल पाउनलाई म केही खानेकुरा टक्र्याउनेछु।”
Now therefore, I pray thee, hearken thou also unto the voice of thine handmaid, and let me set a morsel of bread before thee; and eat, that thou mayest have strength, when thou goest on thy way.
23तर शाऊलले खान इन्‍कार गरे।
जब उनका सेवकहरूले पनि त्‍यस स्‍त्रीले भनेको कुरामा जोड़ गरे तब उनी सहमत भए, र भूइँबाट उठेर पलङ्गमा बसे।
But he refused, and said, I will not eat. But his servants, together with the woman, compelled him; and he hearkened unto their voice. So he arose from the earth, and sat upon the bed.
24त्‍यस स्‍त्रीको घरमा पालेको बाछा थियो। त्‍यसले त्‍यो झट्टै काटेर बनाई। त्‍यसले केही पीठो लिएर मुछी, र खमिर नहाली रोटी पकाई। 
And the woman had a fat calf in the house; and she hasted, and killed it, and took flour, and kneaded it, and did bake unleavened bread thereof:
25ती त्‍यसले शाऊल र उनका सेवकहरूका अगि टक्र्याई। उनीहरूले त्‍यो खानेकुरो खाए, र त्‍यही रात उनीहरू बिदा भए।
And she brought it before Saul, and before his servants; and they did eat. Then they rose up, and went away that night.

 

1 SAMUEL  - 29:1-11,

१ शमूएल 29

दाऊद पलिश्ती सेनाबाट छुटेका
1पलिश्‍तीहरूले अपेकमा आफ्‍ना सबै फौजहरू युद्धको निम्‍ति भेला गरे, र इस्राएलीहरूचाहिँ यिजरेलमा भएको पानीको मूलनेर छाउनी हाले। 2पलिश्‍ती शासकहरूले सय-सय र हजार-हजारका पङ्‌क्तिमा आफ्‍ना फौजलाई अगि बढ़ाइरहेका थिए, अनि दाऊद र तिनका मानिसहरू आकीशसँग पछिल्‍लो पङ्‌क्तिमा थिए। 3तब पलिश्‍तीका सेनापतिहरूले सोधे, “यी हिब्रूहरू किन आएका छन्‌?”
आकीशले जवाफ दिए, “यिनी इस्राएलका राजा शाऊलका सेवक दाऊद हुन्, जो मसँग एक वर्षभन्‍दा ज्‍यादै रहेका छन्‌। तिनी मतर्फ लागेदेखि यसो मैले कुनै किसिमको दोष तिनमा भेट्टाएको छैनँ।”
4तर पलिश्‍ती सेनापतिहरू क्रोधित भए, र आकीशलाई भने, “त्‍यस मानिसलाई तपाईंले दिनुभएको ठाउँमा पठाइदिनुहोस्‌। त्‍यसले हाम्रा साथ दिएर लड़ाइँ नगरोस्, नत्रता लड़ाइँमा त्‍यसले हामीलाई विश्‍वासघात गर्ला। हाम्रो प्राण लिएर आफ्‍नो मालिकको निगाह प्राप्‍त गर्न त्‍यसलाई यसभन्‍दा राम्रो मौका अरू के होला र? 5के यो त त्‍यही दाऊद होइन र, जसको विषयमा तिनीहरूले यसो भनेर गाउँदै नाचेका थिए, 
शाऊलले हजारौँ हजारलाई ध्‍वंस गरे,
र दाऊदले त लाखौँ लाखलाई ध्‍वंस गरे।
6तब आकीशले दाऊदलाई बोलाइपठाए, र तिनलाई भने, “जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु कि तिमी सोझा मानिस हौ, र मेरो सेनामा तिम्रो सेवाले म सन्‍तुष्‍ट छु। तिमी मसँग आएकादेखि यसो मैले तिमीमा कुनै दोष भेट्टाएको छैनँ, तर अरू शासकहरू तिमीलाई लिन राजी छैनन्‌। 7यसकारण शान्‍तिसँग घर जाऊ, र तिनीहरूले खराब सम्‍झेको कुनै कुरा तिमीबाट नहोस्‌।”
8दाऊदले भने, “मैले के गरेको छु? म तपाईंको सेवामा लागेको दिनदेखि आजसम्‍म तपाईंले ममा के खोट भेट्टाउनुभएको छ, र मैले मेरा प्रभु महाराजाका शत्रुहरूका विरुद्धमा लड़ाइँ गर्न नपाउने?”
9आकीशले दाऊदलाई जवाफ दिए, “म यो कुरा मान्‍छु कि तिमी मप्रति परमेश्‍वरका दूतजस्‍तै सच्‍चा भएका छौ, तर तिमी तिनीहरूका साथमा लागेर लड़ाइँ गर्न जानुहुँदैन भनी पलिश्‍तीहरूका सेनापतिहरू जिद्दी गर्छन्‌। 10यसकारण भोलि उज्‍यालो हुने बित्तिकै उठेर तिम्रो साथमा आएका तिम्रा मालिकका मानिसहरूसँग गइहाल।”
11यसैले दाऊद र तिनका मानिसहरू पलिश्‍तीहरूको देशमा जानलाई बिहान सबेरै उठे। पलिश्‍तीहरू यिजरेलको बाटो लागे।

..............................................................

Achish Sends David Back to Ziklag

29 The Philistines gathered all their forces at Aphek, and Israel camped by the spring in Jezreel. 2 As the Philistine rulers marched with their units of hundreds and thousands, David and his men were marching at the rear with Achish. 3 The commanders of the Philistines asked, “What about these Hebrews?”

Achish replied, “Is this not David, who was an officer of Saul king of Israel? He has already been with me for over a year, and from the day he left Saul until now, I have found no fault in him.”

4 But the Philistine commanders were angry with Achish and said, “Send the man back, that he may return to the place you assigned him. He must not go with us into battle, or he will turn against us during the fighting. How better could he regain his master’s favor than by taking the heads of our own men? 5 Isn’t this the David they sang about in their dances:

“‘Saul has slain his thousands,
    and David his tens of thousands’?”

6 So Achish called David and said to him, “As surely as the Lord lives, you have been reliable, and I would be pleased to have you serve with me in the army. From the day you came to me until today, I have found no fault in you, but the rulers don’t approve of you. 7 Now turn back and go in peace; do nothing to displease the Philistine rulers.”

8 “But what have I done?” asked David. “What have you found against your servant from the day I came to you until now? Why can’t I go and fight against the enemies of my lord the king?”

9 Achish answered, “I know that you have been as pleasing in my eyes as an angel of God; nevertheless, the Philistine commanders have said, ‘He must not go up with us into battle.’ 10 Now get up early, along with your master’s servants who have come with you, and leave in the morning as soon as it is light.”

11 So David and his men got up early in the morning to go back to the land of the Philistines, and the Philistines went up to Jezreel.

........................................................

१ शमूएल 29

दाऊद पलिश्ती सेनाबाट छुटेका
1पलिश्‍तीहरूले अपेकमा आफ्‍ना सबै फौजहरू युद्धको निम्‍ति भेला गरे, र इस्राएलीहरूचाहिँ यिजरेलमा भएको पानीको मूलनेर छाउनी हाले। 
Now the Philistines gathered together all their armies to Aphek: and the Israelites pitched by a fountain which is in Jezreel.
2पलिश्‍ती शासकहरूले सय-सय र हजार-हजारका पङ्‌क्तिमा आफ्‍ना फौजलाई अगि बढ़ाइरहेका थिए, अनि दाऊद र तिनका मानिसहरू आकीशसँग पछिल्‍लो पङ्‌क्तिमा थिए। 
And the lords of the Philistines passed on by hundreds, and by thousands: but David and his men passed on in the rereward with Achish.
3तब पलिश्‍तीका सेनापतिहरूले सोधे, “यी हिब्रूहरू किन आएका छन्‌?”
आकीशले जवाफ दिए, “यिनी इस्राएलका राजा शाऊलका सेवक दाऊद हुन्, जो मसँग एक वर्षभन्‍दा ज्‍यादै रहेका छन्‌। तिनी मतर्फ लागेदेखि यसो मैले कुनै किसिमको दोष तिनमा भेट्टाएको छैनँ।”
Then said the princes of the Philistines, What do these Hebrews here? And Achish said unto the princes of the Philistines, Is not this David, the servant of Saul the king of Israel, which hath been with me these days, or these years, and I have found no fault in him since he fell unto me unto this day?
4तर पलिश्‍ती सेनापतिहरू क्रोधित भए, र आकीशलाई भने, “त्‍यस मानिसलाई तपाईंले दिनुभएको ठाउँमा पठाइदिनुहोस्‌। त्‍यसले हाम्रा साथ दिएर लड़ाइँ नगरोस्, नत्रता लड़ाइँमा त्‍यसले हामीलाई विश्‍वासघात गर्ला। हाम्रो प्राण लिएर आफ्‍नो मालिकको निगाह प्राप्‍त गर्न त्‍यसलाई यसभन्‍दा राम्रो मौका अरू के होला र? 
And the princes of the Philistines were wroth with him; and the princes of the Philistines said unto him, Make this fellow return, that he may go again to his place which thou hast appointed him, and let him not go down with us to battle, lest in the battle he be an adversary to us: for wherewith should he reconcile himself unto his master? should it not be with the heads of these men?
5के यो त त्‍यही दाऊद होइन र, जसको विषयमा तिनीहरूले यसो भनेर गाउँदै नाचेका थिए, 
शाऊलले हजारौँ हजारलाई ध्‍वंस गरे,
र दाऊदले त लाखौँ लाखलाई ध्‍वंस गरे।
Is not this David, of whom they sang one to another in dances, saying, Saul slew his thousands, and David his ten thousands?
6तब आकीशले दाऊदलाई बोलाइपठाए, र तिनलाई भने, “जीवित परमप्रभुको नाउँमा म भन्‍दछु कि तिमी सोझा मानिस हौ, र मेरो सेनामा तिम्रो सेवाले म सन्‍तुष्‍ट छु। तिमी मसँग आएकादेखि यसो मैले तिमीमा कुनै दोष भेट्टाएको छैनँ, तर अरू शासकहरू तिमीलाई लिन राजी छैनन्‌।
Then Achish called David, and said unto him, Surely, as the LORD liveth, thou hast been upright, and thy going out and thy coming in with me in the host is good in my sight: for I have not found evil in thee since the day of thy coming unto me unto this day: nevertheless the lords favour thee not.
 7यसकारण शान्‍तिसँग घर जाऊ, र तिनीहरूले खराब सम्‍झेको कुनै कुरा तिमीबाट नहोस्‌।”
Wherefore now return, and go in peace, that thou displease not the lords of the Philistines.
8दाऊदले भने, “मैले के गरेको छु? म तपाईंको सेवामा लागेको दिनदेखि आजसम्‍म तपाईंले ममा के खोट भेट्टाउनुभएको छ, र मैले मेरा प्रभु महाराजाका शत्रुहरूका विरुद्धमा लड़ाइँ गर्न नपाउने?”
And David said unto Achish, But what have I done? and what hast thou found in thy servant so long as I have been with thee unto this day, that I may not go fight against the enemies of my lord the king?
9आकीशले दाऊदलाई जवाफ दिए, “म यो कुरा मान्‍छु कि तिमी मप्रति परमेश्‍वरका दूतजस्‍तै सच्‍चा भएका छौ, तर तिमी तिनीहरूका साथमा लागेर लड़ाइँ गर्न जानुहुँदैन भनी पलिश्‍तीहरूका सेनापतिहरू जिद्दी गर्छन्‌। 
And Achish answered and said to David, I know that thou art good in my sight, as an angel of God: notwithstanding the princes of the Philistines have said, He shall not go up with us to the battle.
10यसकारण भोलि उज्‍यालो हुने बित्तिकै उठेर तिम्रो साथमा आएका तिम्रा मालिकका मानिसहरूसँग गइहाल।”
Wherefore now rise up early in the morning with thy master's servants that are come with thee: and as soon as ye be up early in the morning, and have light, depart.
11यसैले दाऊद र तिनका मानिसहरू पलिश्‍तीहरूको देशमा जानलाई बिहान सबेरै उठे। पलिश्‍तीहरू यिजरेलको बाटो लागे।
So David and his men rose up early to depart in the morning, to return into the land of the Philistines. And the Philistines went up to Jezreel.

 

1 SAMUEL  - 30:1-31,

१ शमूएल 30

सिक्‍लग लूटपीट गर्ने अमालेकीहरूलाई नाश गरेका
1तेस्रो दिन दाऊद र तिनका मानिसहरू सिक्‍लगमा पुगे। त्‍यस बेला अमालेकीहरूले नेगेव र सिक्‍लग लूटपीट गरेका थिए। सिक्‍लगमा आक्रमण गरेर उनीहरूले त्‍यसलाई आगो लगाइदिएका थिए। 2उनीहरूले स्‍त्रीहरू र त्‍यसमा भएका साना-ठूला सबै जनालाई नमारीकनै लगेका थिए। उनीहरूले यिनीहरूलाई अगिअगि लाउँदैगएका थिए।
3जब दाऊद र तिनका मानिसहरू सिक्‍लगमा आइपुगे, तब तिनीहरूले सहरलाई आगोले भस्‍म पारेको र तिनीरूहका पत्‍नीहरू र छोराछोरीहरूलाई लगिसकेका देखे। 4यसर्थ दाऊद र तिनीसँग भएका मानिसहरू यति धेरै रोए कि तिनीहरूमा अझ रुने शक्ति नै रहेन। 5दाऊदका दुवै पत्‍नी, यिजरेल अहीनोम र कर्मेली नाबालकी विधवा अबीगेल पनि कैदमा लगिएकाहरूमध्‍ये थिए।  6आ-आफ्‍ना छोराछोरीहरू लगिएका हुनाले मानिसहरूले दु:ख मानेर दाऊदलाई ढुङ्गाले हान्‍ने धम्‍की दिन लागे। दाऊद अन्‍योलमा परे। तब दाऊदले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरबाट बल पाए।
7तब दाऊदले अहीमेलेकका छोरा पूजाहारी अबियाथारलाई एपोद ल्‍याउने हुकुम गरे, र अबियाथारले त्‍यो ल्‍याए।  8तब दाऊदले परमप्रभुलाई सोधे, “के म यी लूटपीट गर्नेहरूलाई खेदूँ? के म उनीहरूलाई भेट्टाउन सकूँला?”
उहाँले जवाफ दिनुभयो, “उनीहरूलाई खेद्‌। तैंले उनीहरूलाई भेट्टाएर सबैलाई छुटाउनेछस्‌।”
9तब दाऊद र तिनका छ सय जना मानिसहरू हिँड़े, र बसोरको खोल्‍सोसम्‍म पुगे। 10तिनीहरूमध्‍येका दुई सय जना, जो खोल्‍सा पार गर्नलाई साह्रै थाकेका थिए, पछि नै बसे। दाऊद चार सय जनालाई लिएर खेद्‌न लागे।
11मैदानमा तिनीहरूले एक जना मिश्रीलाई भेट्टाए, र त्‍यसलाई दाऊदकहाँ ल्‍याए। तिनीहरूले त्‍यसलाई खानेकुरा र पानी दिए— 12एक डल्‍लो नेभारा र दुई झुप्‍पा किशमिश। यी खाइसकेपछि त्‍यसको शक्ति आयो, किनभने त्‍यसले तीन दिन तीन रात केही खाएको-पिएको थिएन।
13दाऊदले त्‍यसलाई सोधे, “तँ कसको होस्‌? तँ कहाँबाट आएको होस्‌?”
त्‍यसले जवाफ दियो, “म एक मिश्री हुँ, एक जना अमालेकीको दास। तर म तीन दिन अघि बिरामी भएकोले मेरा मालिकले मलाई छोड़ेर गए। 14हामीले यहूदाको केही भाग, कालेबको नेगेव र करेतीहरूको नेगेव लूटपीट गर्‍यौं, अनि सिक्‍लगलाई आगो लगाइदियौं।”
15दाऊदले भने, “के तँ मलाई त्‍यस दलकहाँ बाटो देखाउन सक्‍छस्‌?”
त्‍यसले जवाफ दियो, “तपाईं मलाई मार्नुहुन्‍न, अथवा मेरा मालिकको हातमा सुम्‍पिदिनुहुन्‍न भनी परमेश्‍वरको सामु शपथ खाएर मलाई भन्‍नुहोस्, र म तपाईंलाई बाटो देखाएर उनीहरूकहाँ पुर्‍याइदिनेछु।”
16तब त्‍यसले बाटो देखाउँदै दाऊदलाई तल लग्‍यो। त्‍यहाँ अमालेकीहरू चारैतिर तितरबितर भएर खाँदै, पिउँदै र पलिश्‍ती र यहूदाका इलाकाहरूबाट लुटेका माल थुप्रिएकोमा हर्ष मनाउँदै थिए। 17दाऊदले उनीहरूसँग साँझदेखि अर्को दिनको बेलुकीसम्‍म लड़ाइँ गरे। उनीहरूमध्‍ये केवल चार सय जवान मानिसहरू ऊँटमा चढ़ेर भागे। 18अमालेकीहरूले लगेका सबै जनालाई, तिनका दुई पत्‍नीहरूसमेत दाऊदले छुटाए। 19साना-ठूला छोराछोरीहरू, लुटेका माल, उनीहरूले आफ्‍नै निम्‍ति लगेका थोक केही पनि छुटेन। दाऊदले सबै कुरा पुन: प्राप्‍त गरे। 20तिनले भेड़ाबाख्रा, गाई-गोरु सबै लिए, अनि तिनका मानिसहरूले अरू बथानका अगिअगि ती धपाउँदै लगे र भने, “यो दाऊदको लूट हो।”
21तब दाऊद बसोरको खोल्‍सोमा बिसाउने ती दुई सय अघि थाकिसकेका मानिसहरूकहाँ आए। तिनीहरू तिनलाई र तिनका मानिसहरूलाई भेट्‌न आए। दाऊदले तिनीहरू सबैलाई अभिवादन गरे। 22तर दाऊदसँग भएका कति जना दुष्‍ट र गोलमाल मच्‍चाउने मानिसहरूले बीचैमा कुरा काटी तिनलाई भने, “यी मानिसहरू हामीसँग गएनन्‌। हामीले फिर्ता ल्‍याएका लूटका मालबाट हामी तिनीहरूलाई केही पनि भाग लाउनेछैनौं, केवल तिनीहरूले आ-आफ्‍ना पत्‍नी र छोराछोरी लैजाऊन्‌।”
23दाऊदले भने, “परमेश्‍वरले हामीलाई रक्षा गर्नुभयो, यी सब दिनुभयो, र दुश्‍मनहरूलाई हाम्रा हातमा दिनुभयो। अब उहाँले दिनुभएका चीजहरूसँग त्‍यसो गर्नेछैनौं। 24तिनीहरूले गरेको प्रस्‍तावमा को सहमत हुन्‍छ? मालसामान हेर्न बसेकाहरूले लड़ाइँमा जानेहरूकै बराबर हिस्‍सा पाउनेछन्‌। सबैले बराबर हिस्‍सा पाउनेछन्‌।” 25त्‍यस बेलादेखि उसो आजको दिनसम्‍म दाऊदले दिएको यही नियम इस्राएलमा चलिआएको छ।
26जब दाऊद सिक्‍लगमा आइपुगे, तब तिनले लूटका केही माल आफ्‍ना मित्रहरू, यहूदाका धर्म-गुरुहरूलाई यसो भनेर पठाए, “परमप्रभुका शत्रुहरूबाट लिएका लूटका मालदेखि यी तपाईंहरूका निम्‍ति सौगात हुन्‌।”
27तिनले बेथेलमा, रामोत-नेगेवमा, यत्तीरमा, 28अरोएरमा, सिपमोतमा, एश्‍तमोमा, 29राकालमा भएकाहरूलाई, यरहमेली र केनीका सहरहरूमा भएकाहरूलाई, 30होर्मामा, बोर-आशानमा, अत्ताकमा, 31हेब्रोनमा भएकाहरूलाई, र ती अरू सबै ठाउँहरूमा पठाए, जहाँ दाऊद र तिनका मानिसहरूले धेरैजसो चढ़ाइ गरेका थिए।

.................................................................................

David Destroys the Amalekites

30 David and his men reached Ziklag on the third day. Now the Amalekites had raided the Negev and Ziklag. They had attacked Ziklag and burned it, 2 and had taken captive the women and everyone else in it, both young and old. They killed none of them, but carried them off as they went on their way.

3 When David and his men reached Ziklag, they found it destroyed by fire and their wives and sons and daughters taken captive. 4 So David and his men wept aloud until they had no strength left to weep. 5 David’s two wives had been captured—Ahinoam of Jezreel and Abigail, the widow of Nabal of Carmel. 6 David was greatly distressed because the men were talking of stoning him; each one was bitter in spirit because of his sons and daughters. But David found strength in the Lord his God.

7 Then David said to Abiathar the priest, the son of Ahimelek, “Bring me the ephod.” Abiathar brought it to him, 8 and David inquired of the Lord, “Shall I pursue this raiding party? Will I overtake them?”

“Pursue them,” he answered. “You will certainly overtake them and succeed in the rescue.”

9 David and the six hundred men with him came to the Besor Valley, where some stayed behind. 10 Two hundred of them were too exhausted to cross the valley, but David and the other four hundred continued the pursuit.

11 They found an Egyptian in a field and brought him to David. They gave him water to drink and food to eat— 12 part of a cake of pressed figs and two cakes of raisins. He ate and was revived, for he had not eaten any food or drunk any water for three days and three nights.

13 David asked him, “Who do you belong to? Where do you come from?”

He said, “I am an Egyptian, the slave of an Amalekite. My master abandoned me when I became ill three days ago. 14 We raided the Negev of the Kerethites, some territory belonging to Judah and the Negev of Caleb. And we burned Ziklag.”

15 David asked him, “Can you lead me down to this raiding party?”

He answered, “Swear to me before God that you will not kill me or hand me over to my master, and I will take you down to them.”

16 He led David down, and there they were, scattered over the countryside, eating, drinking and reveling because of the great amount of plunder they had taken from the land of the Philistines and from Judah. 17 David fought them from dusk until the evening of the next day, and none of them got away, except four hundred young men who rode off on camels and fled. 18 David recovered everything the Amalekites had taken, including his two wives. 19 Nothing was missing: young or old, boy or girl, plunder or anything else they had taken. David brought everything back. 20 He took all the flocks and herds, and his men drove them ahead of the other livestock, saying, “This is David’s plunder.”

21 Then David came to the two hundred men who had been too exhausted to follow him and who were left behind at the Besor Valley. They came out to meet David and the men with him. As David and his men approached, he asked them how they were. 22 But all the evil men and troublemakers among David’s followers said, “Because they did not go out with us, we will not share with them the plunder we recovered. However, each man may take his wife and children and go.”

23 David replied, “No, my brothers, you must not do that with what the Lord has given us. He has protected us and delivered into our hands the raiding party that came against us. 24 Who will listen to what you say? The share of the man who stayed with the supplies is to be the same as that of him who went down to the battle. All will share alike.” 25 David made this a statute and ordinance for Israel from that day to this.

26 When David reached Ziklag, he sent some of the plunder to the elders of Judah, who were his friends, saying, “Here is a gift for you from the plunder of the Lord’s enemies.”

27 David sent it to those who were in Bethel, Ramoth Negev and Jattir; 28 to those in Aroer, Siphmoth, Eshtemoa 29 and Rakal; to those in the towns of the Jerahmeelites and the Kenites; 30 to those in Hormah, Bor Ashan, Athak 31 and Hebron; and to those in all the other places where he and his men had roamed.

........................................................................

१ शमूएल 30

सिक्‍लग लूटपीट गर्ने अमालेकीहरूलाई नाश गरेका
1तेस्रो दिन दाऊद र तिनका मानिसहरू सिक्‍लगमा पुगे। त्‍यस बेला अमालेकीहरूले नेगेव र सिक्‍लग लूटपीट गरेका थिए। सिक्‍लगमा आक्रमण गरेर उनीहरूले त्‍यसलाई आगो लगाइदिएका थिए।
And it came to pass, when David and his men were come to Ziklag on the third day, that the Amalekites had invaded the south, and Ziklag, and smitten Ziklag, and burned it with fire;
 2उनीहरूले स्‍त्रीहरू र त्‍यसमा भएका साना-ठूला सबै जनालाई नमारीकनै लगेका थिए। उनीहरूले यिनीहरूलाई अगिअगि लाउँदैगएका थिए।
And had taken the women captives, that were therein: they slew not any, either great or small, but carried them away, and went on their way.
3जब दाऊद र तिनका मानिसहरू सिक्‍लगमा आइपुगे, तब तिनीहरूले सहरलाई आगोले भस्‍म पारेको र तिनीरूहका पत्‍नीहरू र छोराछोरीहरूलाई लगिसकेका देखे।
So David and his men came to the city, and, behold, it was burned with fire; and their wives, and their sons, and their daughters, were taken captives.
 4यसर्थ दाऊद र तिनीसँग भएका मानिसहरू यति धेरै रोए कि तिनीहरूमा अझ रुने शक्ति नै रहेन।
Then David and the people that were with him lifted up their voice and wept, until they had no more power to weep.
 5दाऊदका दुवै पत्‍नी, यिजरेल अहीनोम र कर्मेली नाबालकी विधवा अबीगेल पनि कैदमा लगिएकाहरूमध्‍ये थिए। 
And David's two wives were taken captives, Ahinoam the Jezreelitess, and Abigail the wife of Nabal the Carmelite.
 6आ-आफ्‍ना छोराछोरीहरू लगिएका हुनाले मानिसहरूले दु:ख मानेर दाऊदलाई ढुङ्गाले हान्‍ने धम्‍की दिन लागे। दाऊद अन्‍योलमा परे। तब दाऊदले परमप्रभु आफ्‍ना परमेश्‍वरबाट बल पाए।
And David was greatly distressed; for the people spake of stoning him, because the soul of all the people was grieved, every man for his sons and for his daughters: but David encouraged himself in the LORD his God.
7तब दाऊदले अहीमेलेकका छोरा पूजाहारी अबियाथारलाई एपोद ल्‍याउने हुकुम गरे, र अबियाथारले त्‍यो ल्‍याए। 
And David said to Abiathar the priest, Ahimelech's son, I pray thee, bring me hither the ephod. And Abiathar brought thither the ephod to David.
 8तब दाऊदले परमप्रभुलाई सोधे, “के म यी लूटपीट गर्नेहरूलाई खेदूँ? के म उनीहरूलाई भेट्टाउन सकूँला?”
उहाँले जवाफ दिनुभयो, “उनीहरूलाई खेद्‌। तैंले उनीहरूलाई भेट्टाएर सबैलाई छुटाउनेछस्‌।”
And David enquired at the LORD, saying, Shall I pursue after this troop? shall I overtake them? And he answered him, Pursue: for thou shalt surely overtake them, and without fail recover all.
9तब दाऊद र तिनका छ सय जना मानिसहरू हिँड़े, र बसोरको खोल्‍सोसम्‍म पुगे। 
So David went, he and the six hundred men that were with him, and came to the brook Besor, where those that were left behind stayed.
10तिनीहरूमध्‍येका दुई सय जना, जो खोल्‍सा पार गर्नलाई साह्रै थाकेका थिए, पछि नै बसे। दाऊद चार सय जनालाई लिएर खेद्‌न लागे।
But David pursued, he and four hundred men: for two hundred abode behind, which were so faint that they could not go over the brook Besor.
11मैदानमा तिनीहरूले एक जना मिश्रीलाई भेट्टाए, र त्‍यसलाई दाऊदकहाँ ल्‍याए। तिनीहरूले त्‍यसलाई खानेकुरा र पानी दिए— 
And they found an Egyptian in the field, and brought him to David, and gave him bread, and he did eat; and they made him drink water;
12एक डल्‍लो नेभारा र दुई झुप्‍पा किशमिश। यी खाइसकेपछि त्‍यसको शक्ति आयो, किनभने त्‍यसले तीन दिन तीन रात केही खाएको-पिएको थिएन।
And they gave him a piece of a cake of figs, and two clusters of raisins: and when he had eaten, his spirit came again to him: for he had eaten no bread, nor drunk any water, three days and three nights.
13दाऊदले त्‍यसलाई सोधे, “तँ कसको होस्‌? तँ कहाँबाट आएको होस्‌?”
त्‍यसले जवाफ दियो, “म एक मिश्री हुँ, एक जना अमालेकीको दास। तर म तीन दिन अघि बिरामी भएकोले मेरा मालिकले मलाई छोड़ेर गए।
And David said unto him, To whom belongest thou? and whence art thou? And he said, I am a young man of Egypt, servant to an Amalekite; and my master left me, because three days agone I fell sick.
 14हामीले यहूदाको केही भाग, कालेबको नेगेव र करेतीहरूको नेगेव लूटपीट गर्‍यौं, अनि सिक्‍लगलाई आगो लगाइदियौं।”
We made an invasion upon the south of the Cherethites, and upon the coast which belongeth to Judah, and upon the south of Caleb; and we burned Ziklag with fire.
15दाऊदले भने, “के तँ मलाई त्‍यस दलकहाँ बाटो देखाउन सक्‍छस्‌?”
त्‍यसले जवाफ दियो, “तपाईं मलाई मार्नुहुन्‍न, अथवा मेरा मालिकको हातमा सुम्‍पिदिनुहुन्‍न भनी परमेश्‍वरको सामु शपथ खाएर मलाई भन्‍नुहोस्, र म तपाईंलाई बाटो देखाएर उनीहरूकहाँ पुर्‍याइदिनेछु।”
And David said to him, Canst thou bring me down to this company? And he said, Swear unto me by God, that thou wilt neither kill me, nor deliver me into the hands of my master, and I will bring thee down to this company.
16तब त्‍यसले बाटो देखाउँदै दाऊदलाई तल लग्‍यो। त्‍यहाँ अमालेकीहरू चारैतिर तितरबितर भएर खाँदै, पिउँदै र पलिश्‍ती र यहूदाका इलाकाहरूबाट लुटेका माल थुप्रिएकोमा हर्ष मनाउँदै थिए।
And when he had brought him down, behold, they were spread abroad upon all the earth, eating and drinking, and dancing, because of all the great spoil that they had taken out of the land of the Philistines, and out of the land of Judah.
 17दाऊदले उनीहरूसँग साँझदेखि अर्को दिनको बेलुकीसम्‍म लड़ाइँ गरे। उनीहरूमध्‍ये केवल चार सय जवान मानिसहरू ऊँटमा चढ़ेर भागे। 
And David smote them from the twilight even unto the evening of the next day: and there escaped not a man of them, save four hundred young men, which rode upon camels, and fled.
18अमालेकीहरूले लगेका सबै जनालाई, तिनका दुई पत्‍नीहरूसमेत दाऊदले छुटाए। 
And David recovered all that the Amalekites had carried away: and David rescued his two wives.
19साना-ठूला छोराछोरीहरू, लुटेका माल, उनीहरूले आफ्‍नै निम्‍ति लगेका थोक केही पनि छुटेन। दाऊदले सबै कुरा पुन: प्राप्‍त गरे। 
And there was nothing lacking to them, neither small nor great, neither sons nor daughters, neither spoil, nor any thing that they had taken to them: David recovered all.
20तिनले भेड़ाबाख्रा, गाई-गोरु सबै लिए, अनि तिनका मानिसहरूले अरू बथानका अगिअगि ती धपाउँदै लगे र भने, “यो दाऊदको लूट हो।”
And David took all the flocks and the herds, which they drave before those other cattle, and said, This is David's spoil.
21तब दाऊद बसोरको खोल्‍सोमा बिसाउने ती दुई सय अघि थाकिसकेका मानिसहरूकहाँ आए। तिनीहरू तिनलाई र तिनका मानिसहरूलाई भेट्‌न आए। दाऊदले तिनीहरू सबैलाई अभिवादन गरे। 
And David came to the two hundred men, which were so faint that they could not follow David, whom they had made also to abide at the brook Besor: and they went forth to meet David, and to meet the people that were with him: and when David came near to the people, he saluted them.
22तर दाऊदसँग भएका कति जना दुष्‍ट र गोलमाल मच्‍चाउने मानिसहरूले बीचैमा कुरा काटी तिनलाई भने, “यी मानिसहरू हामीसँग गएनन्‌। हामीले फिर्ता ल्‍याएका लूटका मालबाट हामी तिनीहरूलाई केही पनि भाग लाउनेछैनौं, केवल तिनीहरूले आ-आफ्‍ना पत्‍नी र छोराछोरी लैजाऊन्‌।”
Then answered all the wicked men and men of Belial, of those that went with David, and said, Because they went not with us, we will not give them ought of the spoil that we have recovered, save to every man his wife and his children, that they may lead them away, and depart.
23दाऊदले भने, “परमेश्‍वरले हामीलाई रक्षा गर्नुभयो, यी सब दिनुभयो, र दुश्‍मनहरूलाई हाम्रा हातमा दिनुभयो। अब उहाँले दिनुभएका चीजहरूसँग त्‍यसो गर्नेछैनौं। 
Then said David, Ye shall not do so, my brethren, with that which the LORD hath given us, who hath preserved us, and delivered the company that came against us into our hand.
24तिनीहरूले गरेको प्रस्‍तावमा को सहमत हुन्‍छ? मालसामान हेर्न बसेकाहरूले लड़ाइँमा जानेहरूकै बराबर हिस्‍सा पाउनेछन्‌। सबैले बराबर हिस्‍सा पाउनेछन्‌।” 
For who will hearken unto you in this matter? but as his part is that goeth down to the battle, so shall his part be that tarrieth by the stuff: they shall part alike.
25त्‍यस बेलादेखि उसो आजको दिनसम्‍म दाऊदले दिएको यही नियम इस्राएलमा चलिआएको छ।
And it was so from that day forward, that he made it a statute and an ordinance for Israel unto this day.
26जब दाऊद सिक्‍लगमा आइपुगे, तब तिनले लूटका केही माल आफ्‍ना मित्रहरू, यहूदाका धर्म-गुरुहरूलाई यसो भनेर पठाए, “परमप्रभुका शत्रुहरूबाट लिएका लूटका मालदेखि यी तपाईंहरूका निम्‍ति सौगात हुन्‌।”
And when David came to Ziklag, he sent of the spoil unto the elders of Judah, even to his friends, saying, Behold a present for you of the spoil of the enemies of the LORD;
27तिनले बेथेलमा, रामोत-नेगेवमा, यत्तीरमा, 
To them which were in Beth-el, and to them which were in south Ramoth, and to them which were in Jattir,
28अरोएरमा, सिपमोतमा, एश्‍तमोमा, 
And to them which were in Aroer, and to them which were in Siphmoth, and to them which were in Eshtemoa,
29राकालमा भएकाहरूलाई, यरहमेली र केनीका सहरहरूमा भएकाहरूलाई, 
And to them which were in Rachal, and to them which were in the cities of the Jerahmeelites, and to them which were in the cities of the Kenites,
30होर्मामा, बोर-आशानमा, अत्ताकमा, 
And to them which were in Hormah, and to them which were in Chorashan, and to them which were in Athach,
31हेब्रोनमा भएकाहरूलाई, र ती अरू सबै ठाउँहरूमा पठाए, जहाँ दाऊद र तिनका मानिसहरूले धेरैजसो चढ़ाइ गरेका थिए।
And to them which were in Hebron, and to all the places where David himself and his men were wont to haunt.

 

1 SAMUEL  - 31:1-13,

१ शमूएल 31

गिल्बो डाँडामा इस्राएलीहरूको हार र शाऊलको मृत्यु
1पलिश्‍तीहरूले इस्राएलको विरुद्धमा लड़ाइँ गरे, र इस्राएलीहरू पराजित भए, र गिल्‍बो डाँड़ामा आफ्‍ना लाशहरूलाई छोड़ेर भागे।  2पलिश्‍तीहरूले शाऊल र उनका छोराहरूलाई खूब खेदे, र उनका तीन जना छोराहरू, जोनाथन, अबीनादाब र मल्‍कीशूअलाई मारे। 3शाऊलका चारैतिर लड़ाइँ मच्‍चियो, र जब धनुर्धारीहरूले उनलाई भेट्टाए उनलाई सख्‍त घायल बनाए।
4तब शाऊलले आफ्‍नो हतियार बोक्‍नेलाई भने, “तेरो तरवार थुतेर मलाई रोप्‌, र यी खतना नभएका दुष्‍टहरूले निन्‍दा गरेर मेरो तमाशा नदेखाऊन्‌।”
तर त्‍यस हतियार बोक्‍नेले इन्‍कार गर्‍यो। त्‍यसले आँट गरेन। यसकारण शाऊलले आफ्‍नो तरवार थुते, र त्‍यसैमा उनिएर मरे। 5जब त्‍यस हतियार बोक्‍नेले शाऊल मरेका देख्‍यो, तब त्‍यसले पनि आफ्‍नो तरवारले आफैलाई रोपेर उनीसँगै मर्‍यो। 6यसरी उनीहरू सबै त्‍यही दिन एकसाथ मरे— शाऊल, उनका तीन भाइ छोराहरू, उनका हतियार बोक्‍ने र उनका मानिसहरू पनि।
7बेँसीमा भएका र यर्दन पारिका सबै इस्राएलीहरूले अरू इस्राएलीहरूलाई भागेका तथा शाऊल र उनका छोराहरू खतम भएका जब देखे, तब तिनीहरू आ-आफ्‍ना सहरहरू छोड़ेर भागे, र पलिश्‍तीहरू त्‍यहाँ गएर ती सहरहरूलाई कब्‍जा गरे।
8अर्को दिन जब पलिश्‍तीहरू मरेकाहरूका लूट बटुल्‍नलाई आए तब उनीहरूले गिल्‍बो डाँड़ामा शाऊल र उनका तीन छोराहरूलाई मरेका भेट्टाए। 9उनीहरूले शाऊलको टाउको काटे, र उनका हतियारहरू लगे। त्‍यसपछि उनीहरूले आफ्‍नो देशको चारैतिर यो शुभ समाचार देवताहरूको मन्‍दिरमा र मानिसहरू सबैलाई सुनाउन भनी समाचारवाचकहरू पठाए। 10उनीहरूले शाऊलका हतियारहरू अश्‍तोरेत देवीहरूका मन्‍दिरमा राखे, र उनका मृत-शरीर बेथ-शानको पर्खालमा कीला ठोकेर झुण्‍ड्याए।
11पलिश्‍तीहरूले शाऊलको मृत-शरीरलाई जे गरेका थिए त्‍यो जब याबेश-गिलादका मानिसहरूले सुने, 12तब तिनीहरूका वीरहरू रातभरि हिँड़ेर शाऊल र उनका छोराहरूका मृत-शरीरलाई बेथ-शानको पर्खालबाट झिकेर याबेशमा ल्‍याए, र ती लाशहरूलाई जलाइदिए। 13त्‍यसपछि तिनीहरूले ती हड्डीहरू निकालेर याबेशको झ्‍याउको बोटमुनि गाड़े, र सात दिनसम्‍म तिनीहरू उपवास बसे।

....................................................................

Saul Takes His Life

31 Now the Philistines fought against Israel; the Israelites fled before them, and many fell dead on Mount Gilboa. 2 The Philistines were in hot pursuit of Saul and his sons, and they killed his sons Jonathan, Abinadab and Malki-Shua. 3 The fighting grew fierce around Saul, and when the archers overtook him, they wounded him critically.

4 Saul said to his armor-bearer, “Draw your sword and run me through, or these uncircumcised fellows will come and run me through and abuse me.”

But his armor-bearer was terrified and would not do it; so Saul took his own sword and fell on it. 5 When the armor-bearer saw that Saul was dead, he too fell on his sword and died with him. 6 So Saul and his three sons and his armor-bearer and all his men died together that same day.

7 When the Israelites along the valley and those across the Jordan saw that the Israelite army had fled and that Saul and his sons had died, they abandoned their towns and fled. And the Philistines came and occupied them.

8 The next day, when the Philistines came to strip the dead, they found Saul and his three sons fallen on Mount Gilboa. 9 They cut off his head and stripped off his armor, and they sent messengers throughout the land of the Philistines to proclaim the news in the temple of their idols and among their people. 10 They put his armor in the temple of the Ashtoreths and fastened his body to the wall of Beth Shan.

11 When the people of Jabesh Gilead heard what the Philistines had done to Saul, 12 all their valiant men marched through the night to Beth Shan. They took down the bodies of Saul and his sons from the wall of Beth Shan and went to Jabesh, where they burned them. 13 Then they took their bones and buried them under a tamarisk tree at Jabesh, and they fasted seven days.

.................................................................

१ शमूएल 31

गिल्बो डाँडामा इस्राएलीहरूको हार र शाऊलको मृत्यु
1पलिश्‍तीहरूले इस्राएलको विरुद्धमा लड़ाइँ गरे, र इस्राएलीहरू पराजित भए, र गिल्‍बो डाँड़ामा आफ्‍ना लाशहरूलाई छोड़ेर भागे। 
Now the Philistines fought against Israel: and the men of Israel fled from before the Philistines, and fell down slain in mount Gilboa.
 2पलिश्‍तीहरूले शाऊल र उनका छोराहरूलाई खूब खेदे, र उनका तीन जना छोराहरू, जोनाथन, अबीनादाब र मल्‍कीशूअलाई मारे। 
And the Philistines followed hard upon Saul and upon his sons; and the Philistines slew Jonathan, and Abinadab, and Malchi-shua, Saul's sons.
3शाऊलका चारैतिर लड़ाइँ मच्‍चियो, र जब धनुर्धारीहरूले उनलाई भेट्टाए उनलाई सख्‍त घायल बनाए।
And the battle went sore against Saul, and the archers hit him; and he was sore wounded of the archers.
4तब शाऊलले आफ्‍नो हतियार बोक्‍नेलाई भने, “तेरो तरवार थुतेर मलाई रोप्‌, र यी खतना नभएका दुष्‍टहरूले निन्‍दा गरेर मेरो तमाशा नदेखाऊन्‌।”
तर त्‍यस हतियार बोक्‍नेले इन्‍कार गर्‍यो। त्‍यसले आँट गरेन। यसकारण शाऊलले आफ्‍नो तरवार थुते, र त्‍यसैमा उनिएर मरे।
Then said Saul unto his armourbearer, Draw thy sword, and thrust me through therewith; lest these uncircumcised come and thrust me through, and abuse me. But his armourbearer would not; for he was sore afraid. Therefore Saul took a sword, and fell upon it.
 5जब त्‍यस हतियार बोक्‍नेले शाऊल मरेका देख्‍यो, तब त्‍यसले पनि आफ्‍नो तरवारले आफैलाई रोपेर उनीसँगै मर्‍यो।
And when his armourbearer saw that Saul was dead, he fell likewise upon his sword, and died with him.
 6यसरी उनीहरू सबै त्‍यही दिन एकसाथ मरे— शाऊल, उनका तीन भाइ छोराहरू, उनका हतियार बोक्‍ने र उनका मानिसहरू पनि।
So Saul died, and his three sons, and his armourbearer, and all his men, that same day together.
7बेँसीमा भएका र यर्दन पारिका सबै इस्राएलीहरूले अरू इस्राएलीहरूलाई भागेका तथा शाऊल र उनका छोराहरू खतम भएका जब देखे, तब तिनीहरू आ-आफ्‍ना सहरहरू छोड़ेर भागे, र पलिश्‍तीहरू त्‍यहाँ गएर ती सहरहरूलाई कब्‍जा गरे।
And when the men of Israel that were on the other side of the valley, and they that were on the other side Jordan, saw that the men of Israel fled, and that Saul and his sons were dead, they forsook the cities, and fled; and the Philistines came and dwelt in them.
8अर्को दिन जब पलिश्‍तीहरू मरेकाहरूका लूट बटुल्‍नलाई आए तब उनीहरूले गिल्‍बो डाँड़ामा शाऊल र उनका तीन छोराहरूलाई मरेका भेट्टाए। 
And it came to pass on the morrow, when the Philistines came to strip the slain, that they found Saul and his three sons fallen in mount Gilboa.
9उनीहरूले शाऊलको टाउको काटे, र उनका हतियारहरू लगे। त्‍यसपछि उनीहरूले आफ्‍नो देशको चारैतिर यो शुभ समाचार देवताहरूको मन्‍दिरमा र मानिसहरू सबैलाई सुनाउन भनी समाचारवाचकहरू पठाए। 
And they cut off his head, and stripped off his armour, and sent into the land of the Philistines round about, to publish it in the house of their idols, and among the people.
10उनीहरूले शाऊलका हतियारहरू अश्‍तोरेत देवीहरूका मन्‍दिरमा राखे, र उनका मृत-शरीर बेथ-शानको पर्खालमा कीला ठोकेर झुण्‍ड्याए।
And they put his armour in the house of Ashtaroth: and they fastened his body to the wall of Beth-shan.
11पलिश्‍तीहरूले शाऊलको मृत-शरीरलाई जे गरेका थिए त्‍यो जब याबेश-गिलादका मानिसहरूले सुने,
And when the inhabitants of Jabesh-gilead heard of that which the Philistines had done to Saul;
 12तब तिनीहरूका वीरहरू रातभरि हिँड़ेर शाऊल र उनका छोराहरूका मृत-शरीरलाई बेथ-शानको पर्खालबाट झिकेर याबेशमा ल्‍याए, र ती लाशहरूलाई जलाइदिए। 
All the valiant men arose, and went all night, and took the body of Saul and the bodies of his sons from the wall of Beth-shan, and came to Jabesh, and burnt them there.
13त्‍यसपछि तिनीहरूले ती हड्डीहरू निकालेर याबेशको झ्‍याउको बोटमुनि गाड़े, र सात दिनसम्‍म तिनीहरू उपवास बसे।
And they took their bones, and buried them under a tree at Jabesh, and fasted seven days.

 

1 SAMUEL  - 

Simon Thapa's Story

Simon Thapa, originally from Bhutan, faced persecution due to his faith and had to flee his country with his family. After resettling in the US, Simon overcame challenges and started a church fellowship with over 100 members at Claremont Hill Baptist Church.

Our Services

At Simon Thapa's Community Development, we offer a range of services aimed at community development. From educational programs to empowerment workshops, we are here to support and uplift our community.

Join Us in Building a Stronger Community

Are you ready to be a part of our community development initiatives? Join us today and make a difference!